ចូរគិតខាងវិញ្ញាណ និងរស់នៅចុះ!
ចូរគិតខាងវិញ្ញាណ និងរស់នៅចុះ!
‹ការគិតខាងវិញ្ញាណនាំអោយមានជីវិត›។—រ៉ូម ៨:៦
១, ២. តើព្រះគម្ពីរបានធ្វើការប្រៀបធៀបយ៉ាងណារវាង«សាច់ឈាម»និង«វិញ្ញាណ»?
គឺមិនមែនជាការស្រួលទេ ដើម្បីរក្សាជំហរដ៏ស្អាតស្អំខាងសីលធម៌ចំពោះព្រះ ក្នុងសង្គមដ៏ថោកទាបនេះ ដែលលើកសរសើរតែការបំពេញសេចក្ដីប្រាថ្នាខាងសាច់ឈាមប៉ុណ្ណោះ។ ក៏ប៉ុន្តែ បទគម្ពីរប្រៀបធៀប«សាច់ឈាម»និង«វិញ្ញាណ» ដោយបញ្ជាក់នូវកំរិតយ៉ាងច្បាស់រវាងកម្មផលដ៏អាក្រក់ ពីការអនុញ្ញាតឲ្យខ្លួនឯងត្រូវគ្របសង្កត់ដោយសាច់ឈាមដ៏មានបាប និងការទទួលប្រសិទ្ធិពរពីការបន្ទន់ទៅតាមវិញ្ញាណបរិសុទ្ធរបស់ព្រះ។
២ ជាឧទាហរណ៍ ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «គឺជាវិញ្ញាណដែលឲ្យមានជីវិត រូបសាច់គ្មានប្រយោជន៍អ្វីទេ ឯពាក្យដែលខ្ញុំនិយាយនឹងអ្នករាល់គ្នា នោះត្រូវខាងវិញ្ញាណនឹងជីវិតវិញ»។ (យ៉ូហាន ៦:៦៣) ចំពោះពួកគ្រីស្ទាននៅទីក្រុងកាឡាទី នោះសាវ័កប៉ុលបានសរសេរថា៖ «សាច់ឈាមតែងតែប៉ងប្រាថ្នាទាស់នឹងព្រះវិញ្ញាណ ឯព្រះវិញ្ញាណ ទ្រង់ក៏ទាស់នឹងសាច់ឈាមដែរ សេចក្ដីទាំង២នេះប្រឆាំងនឹងគ្នា ដល់ម្ល៉េះបានជាអ្នករាល់គ្នារកធ្វើការ ដែលចង់ធ្វើទៅមិនកើត»។ (កាឡាទី ៥:១៧) ប៉ុលក៏បានមានប្រសាសន៍ទៀតថា៖ «អ្នកណាដែលព្រោះខាងឯសាច់ឈាមរបស់ខ្លួន នឹងច្រូតបានសេចក្ដីពុករលួយពីសាច់ឈាមនោះឯង តែអ្នកណាដែលព្រោះខាងឯព្រះវិញ្ញាណ នោះនឹងច្រូតបានជីវិតអស់កល្បជានិច្ច ពីព្រះវិញ្ញាណវិញ»។—កាឡាទី ៦:៨
៣. តើត្រូវការអ្វីជាចាំបាច់ ដើម្បីឲ្យរួចពីសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នានិងទំនោរដ៏អាក្រក់នោះ?
៣ វិញ្ញាណបរិសុទ្ធរបស់ព្រះយេហូវ៉ា គឺជាសកម្មពលរបស់ទ្រង់ ដែលអាចដកចេញបានយ៉ាងមានប្រសិទ្ធិភាពនូវ«សេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាខាងសាច់ឈាម» និងការគ្របសង្កត់ដ៏ហិនហោច ដោយសាច់ឈាមដ៏មានបាបរបស់យើង។ (ពេត្រុសទី១ ២:១១) ដើម្បីឲ្យរួចពីសេវកភាពនៃទំនោរអាក្រក់ គឺជាការសំខាន់ដែលយើងមានជំនួយពីវិញ្ញាណរបស់ព្រះ ដ្បិតប៉ុលបានសរសេរថា៖ ‹ការគិតខាងលោកីយ៍នាំអោយស្លាប់ រីឯការគិតខាងវិញ្ញាណនាំអោយមានជីវិតនិងសេចក្ដីសុខសាន្តវិញ›។ (រ៉ូម ៨:៦, ព្រះគម្ពីរភាសាខ្មែរសម្រាយ) តើការគិតខាងវិញ្ញាណមានន័យយ៉ាងណា?
‹ការគិតខាងវិញ្ញាណ›
៤. តើ‹ការគិតខាងវិញ្ញាណ›មានន័យយ៉ាងណា?
៤ នៅពេលដែលប៉ុលបានសរសេរអំពី‹ការគិតខាងវិញ្ញាណ› នោះគាត់បានប្រើពាក្យក្រិក ដែលមានន័យថា«វិធីគិត (ការតាំង)ចិត្តគំនិត . . . គោលដៅ សេចក្ដីប្រាថ្នា ការខំប្រឹងយ៉ាងខ្លាំង»។ កិរិយាស័ព្ទដែលទាក់ទងនឹងនោះមានន័យថា«គិត យកចិត្តទុកដាក់តាមរបៀបណាមួយ»។ ដូច្នេះហើយ ការគិតខាងវិញ្ញាណមានន័យថា បានត្រូវកាន់កាប់ បានត្រូវត្រួតត្រា និងបានជំរុញដោយសកម្មពលរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ការគិតបែបនេះគឺបញ្ជាក់ជាភស្តុតាងថាយើងសុខចិត្តឲ្យគំនិត ចំណូលចិត្ត និងសេចក្ដីប្រាថ្នារបស់យើងស្ថិតក្រោមអានុភាពនៃវិញ្ញាណបរិសុទ្ធរបស់ព្រះទាំងស្រុង។
៥. តើដល់កំរិតណាដែលយើងគួរចុះចូលនឹងអានុភាពនៃវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ?
៥ កំរិតដែលយើងគួរតែចុះចូលនឹងអានុភាពរបស់វិញ្ញាណបរិសុទ្ធ បានត្រូវបញ្ជាក់ដោយប៉ុល ពេលដែលគាត់បាននិយាយអំពីការធ្វើ‹ជាអ្នកបំរើដោយវិញ្ញាណ›។ (រ៉ូម ៧:៦) ដោយមានមូលដ្ឋានលើជំនឿនៃយញ្ញបូជាលោះរបស់ព្រះយេស៊ូ នោះពួកគ្រីស្ទានបានត្រូវរំដោះពីការគ្របសង្កត់ដោយអំពើបាប អ៊ីចឹងហើយ ក៏បាន«ស្លាប់»ពីស្ថានភាពដើមរបស់គេ ជាបាវបំរើនោះ។ (រ៉ូម ៦:២, ១១) អស់អ្នកដែលស្លាប់តាមរបៀបនេះជាអត្ថបដិរូប ក៏នៅតែរស់ខាងសាច់ឈាម ហើយឥឡូវនេះមានសេរីភាពដើម្បីកាន់តាមព្រះគ្រីស្ទ ជា«បាវបំរើនៃសេចក្ដីសុចរិតវិញ»។—រ៉ូម ៦:១៨-២០
ការប្រែប្រួលដ៏អស្ចារ្យ
៦. តើការប្រែប្រួលអ្វីដែលបានពិសោធន៍ ដោយអស់អ្នកដែលក្លាយទៅជា«បាវបំរើនៃសេចក្ដីសុចរិត»?
៦ ការប្រែប្រួលពី«បាវបំរើរបស់អំពើបាប» ដើម្បីបំរើព្រះជា«បាវបំរើនៃសេចក្ដីសុចរិត»វិញ គឺប្រាកដជាអស្ចារ្យមែន។ ស្តីអំពីបុគ្គលខ្លះដែលបានពិសោធន៍នឹងការកែប្រែនេះ ប៉ុលបានសរសេរថា៖ ‹អ្នករាល់គ្នាបានលាងស្អាតហើយ ក៏បានញែកជាបរិសុទ្ធ ហើយរាប់ជាសុចរិតផង ដោយនូវព្រះនាមព្រះអម្ចាស់យេស៊ូ និងព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះនៃយើងរាល់គ្នា›។—រ៉ូម ៦:១៧, ១៨; កូរិនថូសទី១ ៦:១១
៧. ហេតុអ្វីបានជាសំខាន់ ក្នុងការគិតអំពីទស្សនៈរបស់ព្រះយេហូវ៉ាលើរឿងខ្លះៗ?
៧ ដើម្បីនឹងពិសោធន៍នូវការប្រែប្រួលដ៏អស្ចារ្យនេះ មុនដំបូង យើងត្រូវតែរៀនអំពីទស្សនៈរបស់ព្រះយេហូវ៉ាលើរឿងខ្លះៗ។ ជាច្រើនសតវត្សកន្លងទៅហើយ ដាវីឌជាអ្នកតែងបទទំនុកដំកើងបានទូលអង្វរព្រះយ៉ាងអស់ពីចិត្តថា៖ «ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ! សូមបង្ហាញអស់ទាំងផ្លូវរបស់ទ្រង់ដល់ទូលបង្គំ . . . សូមនាំ ហើយបង្រៀនទូលបង្គំ ក្នុងសេចក្ដីពិតរបស់ទ្រង់ផង»។ (ទំនុកដំកើង ២៥:៤, ៥) ព្រះយេហូវ៉ាបានសណ្ដាប់ចំពោះសេចក្ដីអធិស្ឋានរបស់ដាវីឌ ហើយទ្រង់អាចតបឆ្លើយនឹងសេចក្ដីអធិស្ឋានបែបនេះ ចំពោះពួកអ្នកបំរើរបស់ទ្រង់នៅសម័យទំនើបនេះដែរ។ ដោយព្រោះផ្លូវរបស់ព្រះនិងសេចក្ដីពិតរបស់ទ្រង់គឺស្អាតនិងបរិសុទ្ធ នោះការរំពឹងគិតទៅលើរឿងនោះ នឹងមានប្រយោជន៍បើយើងបានត្រូវល្បួងឲ្យបំពេញតែសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាខាងសាច់ឈាមនោះ។
មុខនាទីដ៏សំខាន់នៃបន្ទូលរបស់ព្រះ
៨. ហេតុអ្វីក៏ជាការចាំបាច់ដែលយើងត្រូវតែសិក្សាព្រះគម្ពីរ?
៨ បន្ទូលរបស់ព្រះ គឺព្រះគម្ពីរជាផលមកពីព្រះវិញ្ញាណរបស់ទ្រង់។ ដូច្នេះហើយ ផ្លូវដ៏សំខាន់មួយដើម្បីឲ្យព្រះវិញ្ញាណមានអានុភាពលើយើង គឺដោយអាននិងសិក្សាព្រះគម្ពីរជារៀងរាល់ថ្ងៃ បើអាចធ្វើទៅបាន។ (កូរិនថូសទី១ ២:១០, ១១; អេភេសូរ ៥:១៨) ការបំពេញចិត្តគំនិតរបស់យើងដោយសេចក្ដីពិតពីព្រះគម្ពីរនិងគោលការណ៍នោះ នឹងជួយយើងឲ្យទប់ទល់ចំពោះការប្រយុទ្ធមកលើភាពខាងវិញ្ញាណរបស់យើង។ ត្រូវហើយ នៅពេលមានសេចក្ដីល្បួងខាងរឿងអសីលធម៌ នោះវិញ្ញាណរបស់ព្រះអាចធ្វើឲ្យយើងនឹកចាំនូវសេចក្ដីរំឭកខាងបទគម្ពីរនិងគោលការណ៍ណែនាំ ដែលពង្រឹងការតាំងចិត្តរបស់យើង ដើម្បីប្រព្រឹត្តឲ្យសមស្របតាមបំណងព្រះហឫទ័យព្រះ។ (ទំនុកដំកើង ១១៩:១, ២, ៩៩; យ៉ូហាន ១៤:២៦) ដូច្នេះហើយ យើងពុំបានល្បួងឲ្យធ្វើតាមផ្លូវអាក្រក់នោះទេ។—កូរិនថូសទី២ ១១:៣
៩. តើការសិក្សាព្រះគម្ពីរពង្រឹងការតាំងចិត្តចំពោះខ្លួនយើង ឲ្យរក្សាទំនាក់ទំនងរបស់យើងជាមួយព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងណា?
៩ កាលដែលយើងបន្តសិក្សាបទគម្ពីរដោយស្មោះនិងយកចិត្តទុកដាក់ ហើយដោយមានជំនួយពីប្រកាសនវត្ថុដែលមានមូលដ្ឋានលើព្រះគម្ពីរ នោះវិញ្ញាណរបស់ព្រះនឹងមានអានុភាពលើចិត្តគំនិតរបស់យើង ដែលបណ្ដាលឲ្យសេចក្ដីគោរពរបស់យើងចំពោះខ្នាតតម្រារបស់ព្រះយេហូវ៉ាមានកាន់តែខ្លាំងឡើង។ ទំនាក់ទំនងរបស់យើងជាមួយនឹងព្រះ ក្លាយទៅជាអ្វីដ៏សំខាន់បំផុតក្នុងជីវិតរបស់យើង។ ពេលដែលប្រឈមមុខនឹងសេចក្ដីល្បួង នោះនឹងឥតមានគំនិតឲ្យចូលប្រព្រឹត្តអំពើខុសទំនងឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ កង្វល់បន្ទាន់របស់យើង គឺរក្សាចិត្តស្មោះគ្រប់ល័ក្ខណ៍ចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។ ការអបអរដ៏ជ្រាលជ្រៅចំពោះទំនាក់ទំនងរបស់យើងជាមួយនឹងទ្រង់ ជំរុញទឹកចិត្តយើងឲ្យតយុទ្ធនឹងចំណូលចិត្តណា ដែលអាចធ្វើឲ្យបាក់បែកឬបំផ្លាញចោលទំនាក់ទំនងនោះ។
«ឱទូលបង្គំស្រឡាញ់ក្រិត្យវិន័យរបស់ទ្រង់ណាស់ហ្ន៎!»
១០. ហេតុអ្វីបានជាការស្ដាប់តាមក្រិត្យវិន័យរបស់ព្រះយេហូវ៉ា គឺត្រូវការចាំបាច់ដើម្បីគិតខាងវិញ្ញាណ?
១០ បើយើងចង់គិតខាងវិញ្ញាណ នោះចំណេះអំពីបន្ទូលរបស់ព្រះ គឺមិនគ្រប់គ្រាន់ទេ។ ស្តេចសាឡូម៉ូនបានយល់យ៉ាងច្បាស់អំពីខ្នាតតម្រារបស់ព្រះយេហូវ៉ា ក៏ប៉ុន្តែទ្រង់ឥតបានធ្វើតាមទេ ក្នុងកំឡុងគ្រាចុងក្រោយនៃជីវិតរបស់ទ្រង់។ (ពង្សាវតារក្សត្រទី១ ៤:២៩, ៣០; ១១:១-៦) បើយើងមានគំនិតខាងវិញ្ញាណ យើងនឹងឃើញនូវសេចក្ដីត្រូវការ ថាមិនគ្រាន់តែស្គាល់អ្វីដែលព្រះគម្ពីរចែង ក៏ប៉ុន្តែស្ដាប់តាមក្រិត្យវិន័យរបស់ព្រះយ៉ាងអស់ពីចិត្តទៀតផង។ នេះមានន័យថា ការពិនិត្យមើលដោយយកចិត្តទុកដាក់នូវខ្នាតតម្រារបស់ព្រះយេហូវ៉ា និងខំប្រឹងធ្វើតាមខ្នាតតម្រានោះ។ អ្នកតែងបទទំនុកដំកើងមានអាកប្បកិរិយាបែបនេះដែរ។ គាត់បានច្រៀងថា៖ «ឱទូលបង្គំស្រឡាញ់ក្រិត្យវិន័យរបស់ទ្រង់ណាស់ហ្ន៎! ទូលបង្គំរំពឹងគិតពីក្រិត្យវិន័យនោះជាដរាបរាល់ថ្ងៃ»។ (ទំនុកដំកើង ១១៩:៩៧) នៅពេលដែលយើងពិតជាមានចិត្តខ្វល់ខ្វាយអំពីក្រិត្យវិន័យរបស់ព្រះ នោះយើងចាប់ផ្ដើមបង្ហាញនូវគុណសម្បត្ដិរបស់ព្រះ។ (អេភេសូរ ៥:១, ២) ជាជាងបានទាក់ចិត្តនឹងអំពើខុសទំនង នោះយើងបង្ហាញនូវផលផ្លែខាងវិញ្ញាណ ហើយការចង់ផ្គាប់ព្រះហឫទ័យព្រះយេហូវ៉ា នឹងធ្វើឲ្យយើងបែរចេញពី«កិច្ចការខាងសាច់ឈាម»។—កាឡាទី ៥:១៦, ១៩-២៣; ទំនុកដំកើង ១៥:១, ២
១១. តើអ្នកនឹងពន្យល់យ៉ាងណាថា ក្រិត្យវិន័យរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដែលហាមពីអំពើសហាយស្មន់ គឺជាការការពារសំរាប់យើងនោះ?
១១ តើតាមរបៀបណាដែលយើងបណ្ដុះបណ្ដាលឲ្យមានសេចក្ដីគោរពយ៉ាងជ្រាលជ្រៅ និងមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះក្រិត្យវិន័យរបស់ព្រះយេហូវ៉ានោះ? វិធីមួយគឺដោយពិនិត្យយ៉ាងប្រយ័ត្នប្រយែងក្នុងព្រះគម្ពីរថាមានតម្លៃប៉ុណ្ណា។ ចូរពិនិត្យមើលនូវក្រិត្យវិន័យរបស់ព្រះ ដែលដាក់កំរិតចំពោះការរួមដំណេកតែក្នុងអាពាហ៍ពិពាហ៍ និងហាមឃាត់អំពើសហាយស្មន់និងការផិតគ្នា។ (ហេព្រើរ ១៣:៤) តើការស្ដាប់តាមក្រិត្យវិន័យនេះបង្អត់យើងពីអ្វីដែលល្អឬទេ? តើព្រះវរបិតាដែលប្រកបដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ នឹងបង្កើតច្បាប់ ដែលបង្អត់យើងពីអ្វីដែលមានប្រយោជន៍នោះឬទេ? ប្រាកដជាមិនអ៊ីចឹងទេ! ចូរយកចិត្តទុកដាក់នូវអ្វីដែលកំពុងតែកើតឡើងដល់ជីវិតមនុស្សជាច្រើន ដែលឥតបានរស់នៅស្របនឹងខ្នាតតម្រាសីលធម៌របស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ការមានផ្ទៃពោះជាច្រើនដែលឥតចង់បាន ច្រើនតែនាំឲ្យគេពន្លូតកូន ឬក៏ប្រហែលជាមានអាពាហ៍ពិពាហ៍ឥតសប្បាយដែលធ្វើឡើងមុនកាលកំណត់ទៀតផង។ ពួកគេជាច្រើននាក់ត្រូវតែចិញ្ចឹមកូនដោយឥតមានប្ដីឬប្រពន្ធ។ ម្យ៉ាងវិញទៀត អស់អ្នកដែលប្រព្រឹត្តអំពើសហាយស្មន់ នាំឲ្យខ្លួនគេមានជម្ងឺកាមរោគ។ (កូរិនថូសទី១ ៦:១៨) ហើយបើអ្នកបំរើរបស់ព្រះយេហូវ៉ាម្នាក់ប្រព្រឹត្តអំពើសហាយស្មន់ នោះនាំឲ្យមានលទ្ធផលដ៏ហិនហោចដល់ផ្លូវចិត្ត។ ការខំទប់ចំពោះការឈឺចាប់ពីមនសិការ អាចនាំឲ្យដេកមិនលក់ជាច្រើនយប់និងការឈឺចាប់ខាងគំនិត។ (ទំនុកដំកើង ៣២:៣, ៤; ៥១:៣) បើអ៊ីចឹង តើមិនជាការជាក់ស្តែងទេឬ ដែលក្រិត្យវិន័យរបស់ព្រះយេហូវ៉ាហាមពីអំពើសហាយស្មន់ គឺមានបំណងដើម្បីការពារយើងនោះ? ត្រូវហើយ គឺប្រាកដជាមានផលប្រយោជន៍ច្រើន ក្នុងការរក្សាភាពស្អាតស្អំខាងសីលធម៌!
ចូរអធិស្ឋានរកជំនួយពីព្រះយេហូវ៉ា
១២, ១៣. ហេតុអ្វីក៏សមហេតុផលក្នុងការអធិស្ឋាន ពេលដែលឡោមព័ទ្ធជុំវិញដោយសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាដែលមានបាបនោះ?
១២ ការគិតខាងវិញ្ញាណប្រាកដជាតម្រូវឲ្យមានសេចក្ដីអធិស្ឋានអស់ពីចិត្ត។ គឺសមហេតុផល ដើម្បីទូលសុំជំនួយពីវិញ្ញាណរបស់ព្រះ ដ្បិតព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលថា៖ «បើអ្នករាល់គ្នា . . . ចេះឲ្យអំណោយល្អទៅកូនចៅរបស់អ្នក ចំណែកឯព្រះវរបិតាដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌វិញ នោះទ្រង់នឹងប្រទានព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធមកដល់អ្នកដែលសុំ ជាងអម្បាលម៉ានទៅទៀត!»។ (លូកា ១១:១៣, ព.ថ.) តាមរយៈសេចក្ដីអធិស្ឋាន យើងអាចសម្ដែងនូវការពឹងពាក់លើព្រះវិញ្ញាណផ្ដល់ឲ្យជំនួយ ចំពោះភាពទន់ខ្សោយរបស់យើង។ (រ៉ូម ៨:២៦, ២៧) បើសិនជាយើងដឹងថា សេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាដ៏មានបាប ឬអាកប្បកិរិយាមានឥទ្ធិពលលើយើង ឬក៏បើអ្នកជឿគ្នីគ្នាបានធ្វើឲ្យយើងដឹងអំពីរឿងនេះ នោះគឺប្រសើរជាងបើយើងអធិស្ឋានចំៗអំពីបញ្ហានេះ និងទូលសុំរកជំនួយរបស់ព្រះ ដើម្បីមានជ័យជំនះលើការទោរទន់ទាំងនេះ។
១៣ ព្រះយេហូវ៉ាអាចជួយយើងឲ្យប្រឹងស្មារតីលើសេចក្ដីណាដែលសុចរិត ពិសុទ្ធ ប្រកបដោយគុណធម៌ និងសេចក្ដីសរសើរវិញ។ ហើយគឺសមហេតុសមផលមែន ក្នុងការទូលអង្វរទ្រង់ដោយអស់ពីចិត្ត ដើម្បីឲ្យ«សេចក្ដីសុខសាន្តរបស់ព្រះ»នឹងការពារចិត្តរបស់យើង និងវិចារណញ្ញាណរបស់យើង! (ភីលីព ៤:៦-៨) ដូច្នេះ សូមឲ្យយើងអធិស្ឋានរកជំនួយពីព្រះយេហូវ៉ាឲ្យបាន«ដេញតាមសេចក្ដីសុចរិត សេចក្ដីគោរពប្រតិបត្ដិដល់ព្រះ សេចក្ដីជំនឿ សេចក្ដីស្រឡាញ់ សេចក្ដីខ្ជាប់ខ្ជួន នឹងសេចក្ដីសំឡូតវិញ»។ (ធីម៉ូថេទី១ ៦:១១-១៤) ដោយមានជំនួយពីព្រះវរបិតារបស់យើង នោះសេចក្ដីទុក្ខព្រួយនិងសេចក្ដីល្បួងនឹងមិនរីកចំរើនដល់កំរិត ដែលមិនអាចទប់ទល់បាននោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ ជីវិតរបស់យើងនឹងបានសម្គាល់ដោយភាពសុខសាន្ត ដែលព្រះប្រទានឲ្យ។
កុំធ្វើឲ្យព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនៃព្រះព្រួយឡើយ
១៤. ហេតុអ្វីក៏វិញ្ញាណរបស់ព្រះ ជាកម្លាំងចំពោះការស្អាតស្អំ?
១៤ ពួកអ្នកបំរើដែលមានគំនិតចាស់ទុំរបស់ព្រះយេហូវ៉ា បានអនុវត្តតាមដោយផ្ទាល់នូវឱវាទរបស់ប៉ុល ដែលថា៖ «កុំឲ្យពន្លត់ព្រះវិញ្ញាណ»។ (ថែស្សាឡូនីចទី១ ៥:១៩) ដោយព្រោះវិញ្ញាណរបស់ព្រះជា«ព្រះវិញ្ញាណនៃសេចក្ដីបរិសុទ្ធ» នោះគឺស្អាតស្អំ ពិសុទ្ធ និងពិសិដ្ឋ។ (រ៉ូម ១:៤) នៅពេលដែលមានឥទ្ធិពលលើយើង នោះវិញ្ញាណគឺជាកម្លាំងសំរាប់ភាពបរិសុទ្ធ ឬភាពស្អាតស្អំ។ ព្រះវិញ្ញាណនេះជួយយើងឲ្យធ្វើតាមផ្លូវដ៏ស្អាតបាតខាងជីវិត ដែលបានគូសសម្គាល់ដោយសេចក្ដីស្ដាប់បង្គាប់ព្រះ។ (ពេត្រុសទី១ ១:២) ការប្រព្រឹត្តដ៏ស្មោកគ្រោកណាដែលនាំឲ្យឥតគោរពដល់ព្រះវិញ្ញាណ នោះគឺលទ្ធផលអាចមានជាការបំផ្លាញ។ តើតាមរបៀបណាទៅ?
១៥, ១៦. (ក) តើតាមរបៀបណាដែលយើងធ្វើឲ្យវិញ្ញាណរបស់ព្រះព្រួយ? (ខ) តើតាមរបៀបណាដែលយើងអាចជៀសវាងពីធ្វើឲ្យវិញ្ញាណរបស់ព្រះយេហូវ៉ាព្រួយ?
១៥ ប៉ុលបានសរសេរថា៖ «កុំធ្វើឲ្យព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនៃព្រះបានព្រួយព្រះហឫទ័យ ដែលទ្រង់ដៅចំណាំអ្នករាល់គ្នា ទុកសំរាប់ដល់ថ្ងៃប្រោសលោះនោះឡើយ»។ (អេភេសូរ ៤:៣០) បទគម្ពីរសម្គាល់វិញ្ញាណរបស់ព្រះយេហូវ៉ាថាដៅចំណាំ ឬក៏‹បញ្ចាំអ្វីដែលនឹងមក› ចំពោះពួកគ្រីស្ទានចាក់ប្រេងតាំងដ៏ស្មោះត្រង់។ ហើយនោះជាជីវិតអមតៈលើស្ថានសួគ៌។ (កូរិនថូសទី២ ១:២២; កូរិនថូសទី១ ១៥:៥០-៥៧; វិវរណៈ ២:១០) វិញ្ញាណរបស់ព្រះអាចដឹកនាំពួកអ្នកចាក់ប្រេងតាំងនិងពួកគូកនរបស់គេ ដែលមានជីវិតស្មោះត្រង់ឲ្យមានសេចក្ដីសង្ឃឹមរស់នៅលើផែនដី ហើយអាចជួយគេឲ្យជៀសវាងកិច្ចការដែលមានបាប។
១៦ សាវ័កប៉ុលបានព្រមានពីការទោរទន់ទៅរកសេចក្ដីក្លែងក្លាយ ការលួច ការប្រព្រឹត្តដ៏អាម៉ាស់មុខជាដើម។ បើសិនជាយើងអនុញ្ញាតឲ្យខ្លួនទាក់ទាញចិត្តនឹងរបស់បែបនេះ នោះយើងនឹងដើរបញ្ច្រាសពីឱវាទដែលបណ្ដាលដោយវិញ្ញាណនៃបន្ទូលរបស់ព្រះហើយ។ (អេភេសូរ ៤:១៧-២៩; ៥:១-៥) នេះនឹងដល់កំរិតមួយដែលយើងនឹងធ្វើឲ្យវិញ្ញាណរបស់ព្រះព្រួយ។ យ៉ាងប្រាកដហើយ នោះជាអ្វីដែលយើងចង់ជៀសវាង។ ចំពោះរឿងនេះ បើសិនជាយើងណាម្នាក់បានចាប់ផ្ដើមធ្វើកន្តើយនឹងឱវាទនៃបន្ទូលរបស់ព្រះយេហូវ៉ា នោះយើងប្រហែលជានឹងចាប់ផ្ដើមបណ្ដុះនូវអាកប្បកិរិយា ឬលក្ខណៈដែលនាំឲ្យប្រព្រឹត្តអំពើបាបដោយចេតនា ព្រមទាំងបាត់បង់ទាំងស្រុងនូវព្រះគុណរបស់ព្រះ។ (ហេព្រើរ ៦:៤-៦) ទោះជាយើងមិនប្រព្រឹត្តអំពើបាបឥឡូវក៏ដោយ យើងក៏អាចឆ្ពោះទៅរកទិសដៅនោះដែរ។ ដោយដើរផ្ទុយនឹងការដឹកនាំខាងវិញ្ញាណ នោះយើងនឹងធ្វើឲ្យព្រះវិញ្ញាណព្រួយហើយ។ ព្រមទាំងយើងក៏តទល់ និងធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ាព្រួយព្រះហឫទ័យ ដែលទ្រង់ជាប្រភពនៃវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។ ជាពួកអ្នកដែលស្រឡាញ់ព្រះ នោះយើងមិនចង់ធ្វើអ៊ីចឹងឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ យើងនឹងអធិស្ឋានសុំជំនួយរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ដើម្បីកុំឲ្យយើងធ្វើឲ្យវិញ្ញាណរបស់ទ្រង់ព្រួយ តែដោយផ្ដល់នូវកិត្ដិយសដល់ព្រះនាមដ៏បរិសុទ្ធរបស់ទ្រង់ ដោយបន្តគិតខាងវិញ្ញាណ។
ចូរបន្តគិតខាងវិញ្ញាណ
១៧. តើយើងអាចតាំងគោលដៅខាងវិញ្ញាណណាខ្លះ ហើយហេតុអ្វីក៏នេះជាអ្វីដែលមានប្រាជ្ញា?
១៧ វិធីដែលគួរកត់សម្គាល់សំរាប់យើងក្នុងការបន្តគិតខាងវិញ្ញាណ គឺការតាំងគោលដៅខាងវិញ្ញាណ និងខំធ្វើដើម្បីឲ្យបានសម្រេច។ ស្រេចទៅលើសេចក្ដីត្រូវការនិងកាលៈទេសៈរបស់យើង នោះគោលដៅរបស់យើងអាចរួមបញ្ចូល ការធ្វើឲ្យទម្លាប់ការសិក្សារបស់យើងឲ្យកាន់តែប្រសើរឡើង បង្កើននូវការចែកប្រាប់ដំណឹងល្អ ឬឈោងចាប់យកឯកសិទ្ធិខាងកិច្ចបំរើ ដូចជាកិច្ចបំរើពេញពេល កិច្ចបំរើនៅបេតអែល ឬកិច្ចការខាងសាសនទូត។ គោលដៅបែបនេះនឹងរក្សាឲ្យគំនិតរបស់យើងនៅជាប់នឹងប្រយោជន៍ខាងវិញ្ញាណ ហើយនិងជួយយើងឲ្យទប់ទល់នឹងការទោរទន់ទៅតាមភាពទន់ខ្សោយរបស់មនុស្ស ឬបានត្រូវបង្ខំដោយគោលដៅខាងវត្ថុនិយម ព្រមទាំងសេចក្ដីប្រាថ្នាដ៏ឥតស្របតាមបទគម្ពីរ ដែលមានទូទៅក្នុងលោកីយ៍នេះ។ នេះប្រាកដជាដំណើរដ៏មានប្រាជ្ញាមែន ដ្បិតព្រះយេស៊ូបានដាស់តឿនថា៖ «កុំឲ្យប្រមូលទ្រព្យសម្បត្ដិ ទុកសំរាប់ខ្លួន នៅផែនដី ជាកន្លែងដែលមានកន្លាត នឹងច្រែះស៊ីបំផ្លាញ ហើយចោរទំលុះប្លន់នោះឡើយ ត្រូវប្រមូលទ្រព្យសម្បត្ដិ ទុកសំរាប់ខ្លួន នៅឯស្ថានសួគ៌វិញ ដែលជាកន្លែងគ្មានកន្លាត ឬច្រែះស៊ីបំផ្លាញឡើយ ក៏គ្មានចោរទំលុះ ឬប្លន់ផង ពីព្រោះសម្បត្ដិទ្រព្យរបស់អ្នកស្ថិតនៅកន្លែងណា នោះចិត្តអ្នកក៏នឹងនៅកន្លែងនោះដែរ»។—ម៉ាថាយ ៦:១៩-២១
១៨. ហេតុអ្វីក៏សំខាន់ម្ល៉េះ ដើម្បីមានការគិតខាងវិញ្ញាណក្នុងថ្ងៃជាន់ក្រោយបង្អស់នេះ?
១៨ ការគិតខាងវិញ្ញាណ ហើយការទប់ទល់នឹងសេចក្ដីប្រាថ្នាខាងលោកីយ៍ ប្រាកដជាដំណើរប្រកបដោយប្រាជ្ញាក្នុងថ្ងៃ«ជាន់ក្រោយបង្អស់»នេះ។ (ធីម៉ូថេទី២ ៣:១-៥) យ៉ាងណាមិញ «ឯលោកីយនេះ នឹងសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នារបស់វា នោះកំពុងកន្លងទៅ តែអ្នកណាដែលធ្វើតាមព្រះហឫទ័យព្រះ នោះនឹងនៅជាប់អស់កល្បជានិច្ចវិញ»។ (យ៉ូហានទី១ ២:១៥-១៧) ជាឧទាហរណ៍ បើគ្រីស្ទានក្មេងម្នាក់ស្វែងរកគោលដៅខាងកិច្ចបំរើពេញពេល នេះអាចនាំឲ្យពិបាកក្នុងកំឡុងគ្រាជាក្មេងជំទង់ឬយុវវ័យ។ ពេលដែលបានត្រូវបង្ខំឲ្យចុះចាញ់ នោះបុគ្គលបែបនេះនឹងដឹងច្បាស់ នូវអ្វីដែលគាត់ចង់សម្រេចក្នុងកិច្ចបំរើរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ បុគ្គលដែលមានភាពខាងវិញ្ញាណបែបនេះនឹងយល់ថាមិនប្រកបដោយប្រាជ្ញាទេ ហើយព្រមទាំងខ្វះវិចារណញ្ញាណផង ក្នុងការបាត់បង់នូវការសម្រេចគោលដៅខាងវិញ្ញាណ ប្រយោជន៍សំរាប់ការស្វះស្វែងរកវត្ថុទ្រព្យ ឬការកំសាន្តណាដែលនឹងមានបាបជាពុំខាននោះ។ នៅចាំទេ! ម៉ូសេដែលមានភាពខាងវិញ្ញាណ‹បានរងទុក្ខលំបាកជាមួយនឹងរាស្ត្ររបស់ព្រះ ជាជាងមានសេចក្ដីអំណរខាងអំពើបាប ដែលនៅតែមួយភ្លែតនោះវិញ›។ (ហេព្រើរ ១១:២៤, ២៥) មិនថាក្មេងឬចាស់ យើងនឹងធ្វើការសម្រេចចិត្តស្រដៀងគ្នានេះដែរ ពេលដែលយើងខំបន្តការគិតខាងវិញ្ញាណ ជាជាងតាមគំនិតខាងសាច់ឈាម។
១៩. តើផលប្រយោជន៍អ្វីដែលយើងនឹងមាន បើសិនជាយើងខំបន្តគិតខាងវិញ្ញាណ?
១៩ «ការគិតខាងលោកីយ៍ ទាស់នឹងព្រះ» រីឯ‹ការគិតខាងវិញ្ញាណ នាំអោយមានជីវិតនិងសេចក្ដីសុខសាន្តវិញ›។ (រ៉ូម ៨:៦, ៧, ព្រះគម្ពីរភាសាខ្មែរសម្រាយ) បើសិនជាយើងខំបន្តគិតខាងវិញ្ញាណ នោះយើងនឹងពិសោធន៍នូវសន្ដិភាពដ៏មានតម្លៃ។ ចិត្តគំនិតនិងវិចារណញ្ញាណរបស់យើងនឹងទទួលបានការការពារយ៉ាងពេញលេញ ពីអានុភាពនៃស្ថានភាពដ៏មានបាបរបស់យើង។ យើងនឹងបានប្រសើរទៀតក្នុងការទប់ទល់នឹងសេចក្ដីល្បួងឲ្យប្រព្រឹត្តអំពើខុសទំនង។ ហើយយើងនឹងមានជំនួយពីព្រះ ដើម្បីប្រឈមមុខដោះស្រាយនឹងការប្រយុទ្ធដែលមានជាបន្តរវាងសាច់ឈាមនិងវិញ្ញាណ។
២០. ហេតុអ្វីក៏យើងអាចដឹងប្រាកដថា អាចមានជ័យជំនះលើការប្រយុទ្ធរវាងសាច់ឈាមនិងព្រះវិញ្ញាណនោះ?
២០ ដោយខំបន្តគិតខាងវិញ្ញាណ នោះយើងរក្សានូវការទាក់ទងដ៏សំខាន់ជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ា ដែលជាប្រភពនៃជីវិតនិងវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។ (ទំនុកដំកើង ៣៦:៩; ៥១:១១) អារក្សសាតាំងនិងពួកភ្នាក់ងាររបស់វាកំពុងតែធ្វើអ្វីៗ ដើម្បីកំទេចចោលនូវទំនាក់ទំនងរបស់យើងជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ា។ ពួកវានឹងខំកាន់កាប់គំនិតរបស់យើង ដោយដឹងថាបើយើងចុះចាញ់ នោះជាយថាហេតុ នឹងនាំទៅជាសត្រូវនឹងព្រះ និងសេចក្ដីស្លាប់ជាពុំខាន។ ក៏ប៉ុន្តែ យើងអាចមានជ័យជំនះក្នុងការប្រយុទ្ធនេះរវាងសាច់ឈាមនិងព្រះវិញ្ញាណ។ នោះហើយជាបទពិសោធន៍របស់ប៉ុល ដ្បិតក្នុងការសរសេរអំពីការប្រយុទ្ធរបស់គាត់ នោះគាត់បានសួរជាដំបូងថា៖ «តើអ្នកណានឹងជួយឲ្យខ្ញុំរួច ពីតួសេចក្ដីស្លាប់នេះទៅបាន?»។ រួចមក ដោយបង្ហាញថាអាចមានការសង្គ្រោះបាន នោះគាត់បានប្រកាសថា៖ «អរព្រះគុណដល់ព្រះអង្គ គឺដោយសារព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ជាព្រះអម្ចាស់នៃយើងរាល់គ្នា!»។ (រ៉ូម ៧:២១-២៥) យើងក៏អាចថ្លែងអំណរគុណដល់ព្រះដែរ ដែលតាមរយៈព្រះគ្រីស្ទ ទ្រង់ផ្ដល់នូវខ្សែរយៈដើម្បីប្រឈមមុខដោះស្រាយនឹងភាពទន់ខ្សោយជាមនុស្ស និងខំបន្តគិតខាងវិញ្ញាណ ដោយមានសេចក្ដីសង្ឃឹមដ៏អស្ចារ្យអំពីជីវិតអស់កល្បជានិច្ច។—រ៉ូម ៦:២៣
តើអ្នកនឹកចាំបានទេ?
• តើការគិតខាងវិញ្ញាណ មានន័យយ៉ាងណា?
• តើតាមរបៀបណាដែលយើងអាចអនុញ្ញាតឲ្យវិញ្ញាណរបស់ព្រះយេហូវ៉ា មានអានុភាពលើយើង?
• សូមពន្យល់នូវមូលហេតុក្នុងការប្រយុទ្ធនឹងអំពើបាប ដែលជាការសំខាន់ដើម្បីអាចសិក្សាព្រះគម្ពីរ គោរពតាមក្រិត្យវិន័យរបស់ព្រះយេហូវ៉ា និងអធិស្ឋានទូលថ្វាយទ្រង់នោះ។
• តើការតាំងឲ្យមានគោលដៅខាងវិញ្ញាណ អាចនាំឲ្យយើងទៅដល់ដំណើរនៃជីវិតបែបណា?
[សំណួរសម្រាប់អត្ថបទសិក្សា]
[រូបភាពនៅទំព័រ៣០]
ការសិក្សាព្រះគម្ពីរជួយយើងឲ្យទប់ទល់នឹងការប្រយុទ្ធមកលើភាពវិញ្ញាណរបស់យើង
[រូបភាពនៅទំព័រ៣១]
គឺជាការត្រឹមត្រូវក្នុងការអធិស្ឋានសុំជំនួយរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ដើម្បីឲ្យឈ្នះលើសេចក្ដីប្រាថ្នាដ៏មានបាប
[រូបភាពនៅទំព័រ៣២]
គោលដៅខាងវិញ្ញាណអាចជួយយើងឲ្យបន្តរក្សាការគិតខាងវិញ្ញាណ