អស់អ្នកដែលដើរក្នុងពន្លឺនឹងអរសប្បាយឡើង
អស់អ្នកដែលដើរក្នុងពន្លឺនឹងអរសប្បាយឡើង
«ចូរមក! យើងដើរក្នុងពន្លឺនៃព្រះយេហូវ៉ាចុះ!»។—អេសាយ ២:៥
១, ២. (ក) តើពន្លឺថ្ងៃគឺសំខាន់ប៉ុនណា? (ខ)ហេតុអ្វីបានជានោះគឺជាអ្វីដ៏ធ្ងន់ធ្ងរមែន ដែលមានសេចក្ដីព្រមានថានឹងមានភាពងងឹតគ្របលើផែនដី?
ព្រះយេហូវ៉ាគឺជាប្រភពនៃពន្លឺ។ ព្រះគម្ពីរហៅទ្រង់ជា«ព្រះ ដែលប្រទានព្រះអាទិត្យ សំរាប់ជាពន្លឺនៅពេលថ្ងៃ ហើយតាំងរបៀបនៃព្រះចន្ទនឹងតារាទាំងប៉ុន្មាន សំរាប់បំភ្លឺនៅពេលយប់»។ (យេរេមា ៣១:៣៥; ទំនុកដំកើង ៨:៣) ព្រះទ្រង់គឺជាអ្នកដែលបានបង្កើតព្រះអាទិត្យរបស់យើង ដែលប្រៀបដូចជាឡដែលមានប្រតិកម្មនុយក្លេអែរ និងបញ្ចេញថាមពលជាច្រើនទៅក្នុងលំហអវកាស ដោយមានថាមពលខ្លះមានសណ្ឋានជាពន្លឺនិងកំដៅ។ ថាមពលមួយចំនួនតូចដែលធ្វើដំណើរមកដល់យើងនេះមានសណ្ឋានជាពន្លឺថ្ងៃ ហើយក៏ជួយទ្រទ្រង់ជីវិតដែលកំរើកនៅលើផែនដីនេះដែរ។ បើសិនជាគ្មានពន្លឺថ្ងៃ នោះយើងមិនអាចមានជីវិតរស់នៅបានទេ។ ផែនដីនឹងទៅជាភពមួយដែលគ្មានជីវិតរស់នៅទាល់តែសោះ។
២ សមស្របទៅតាមចំណុចនោះ យើងក៏អាចយល់ពីភាពធ្ងន់ធ្ងរនៃស្ថានភាពដែលព្យាការីអេសាយបានពណ៌នានោះថា៖ «មើល! សេចក្ដីងងឹតនឹងគ្របលើផែនដី ហើយសេចក្ដីសូន្យសុងនឹងគ្របលើអស់ទាំងជនជាតិ»។ (អេសាយ ៦០:២) នេះច្បាស់ជាមិនសំដៅទៅលើការគ្មានពន្លឺថ្ងៃនោះទេ។ អេសាយមិនចង់និយាយថា នឹងមានថ្ងៃមួយដែលសុរិយា លោកខែ និងតារាទាំងឡាយនឹងលែងភ្លឺនោះទេ។ (ទំនុកដំកើង ៨៩:៣៦, ៣៧; ១៣៦:៧-៩) ផ្ទុយទៅវិញ គាត់បាននិយាយអំពីភាពងងឹតខាងវិញ្ញាណ។ ក៏ប៉ុន្តែ ភាពងងឹតខាងវិញ្ញាណអាចបណ្ដាលឲ្យស្លាប់។ នៅទីបំផុត យើងមិនអាចរស់ដោយគ្មានពន្លឺខាងវិញ្ញាណ ក៏ដូចជាយើងមិនអាចរស់ដោយគ្មានពន្លឺថ្ងៃអ៊ីចឹងដែរ។—លូកា ១:៧៩
៣. ដោយគិតពីពាក្យរបស់លោកអេសាយ តើគ្រីស្ទានទាំងឡាយគួរតែធ្វើអ្វី?
៣ ហេតុនេះហើយ គឺជាការសំខាន់ណាស់ដែលយើងទទួលស្គាល់ថា ពាក្យរបស់អេសាយ ទោះបីបានសម្រេចម្ដងហើយទៅលើសាសន៍យូដាពីបុរាណក៏ដោយ ពាក្យនោះកំពុងតែសម្រេចតាមរបៀបមួយដ៏ប្រសើរជាងទៅទៀតនៅសព្វថ្ងៃនេះ។ គឺត្រឹមត្រូវហើយដែលថា នៅសម័យយើងនេះ ពិភពលោកក៏ត្រូវគ្របដណ្ដប់ដោយភាពងងឹតខាងវិញ្ញាណដែរ។ ដោយសារមានស្ថានភាពដែលអាចបណ្ដាលឲ្យមានគ្រោះថ្នាក់ដូចនេះ នោះពន្លឺខាងវិញ្ញាណគឺសំខាន់ជាជាងទៅទៀត។ ដូច្នេះហើយ គ្រីស្ទានទាំងឡាយគួរធ្វើតាមសេចក្ដីដាស់តឿនរបស់ព្រះយេស៊ូដែលថា៖ «ចូរឲ្យពន្លឺរបស់អ្នករាល់គ្នា បានភ្លឺនៅមុខមនុស្សលោក»។ (ម៉ាថាយ ៥:១៦) គ្រីស្ទានដ៏ស្មោះត្រង់ទាំងឡាយ ក៏អាចបំភ្លឺឲ្យអ្នករាបទាបឲ្យអាចមើលឃើញបាន ថែមទាំងមានឱកាសឲ្យបានជីវិតទៀតផង។—យ៉ូហាន ៨:១២
ពេលមួយដែលប្រកបដោយសេចក្ដីអស់សង្ឃឹមនៅប្រទេសអ៊ីស្រាអែល
៤. តើពាក្យទំនាយរបស់អេសាយបានសម្រេចដំបូងនៅពេលណា? តើមានស្ថានភាពអ្វីនៅសម័យរបស់អេសាយ?
៤ ពាក្យរបស់លោកអេសាយដែលថា ភាពងងឹតនឹងគ្របលើផែនដីទាំងមូល បានសម្រេចជាលើកដំបូង ពេលដែលស្រុកយូដាលែងមានមនុស្សរស់នៅ ហើយប្រជាជនទាំងអស់បានត្រូវជាប់ជានិរទេសជននៅបាប៊ីឡូន។ ក៏ប៉ុន្តែ សូម្បីតែក្នុងពេលមុននោះបានកើតមានឡើង នៅសម័យលោកអេសាយសាសន៍អ៊ីស្រាអែលច្រើនតែត្រូវគ្របដណ្ដប់ដោយភាពងងឹតខាងវិញ្ញាណ។ នោះគឺជាហេតុការណ៍ដែលបានជំរុញឲ្យលោកអេសាយដាស់តឿនជនរួមជាតិរបស់គាត់ថា៖ «ឱពួកវង្សនៃយ៉ាកុបអើយ! ចូរមក! យើងដើរក្នុងពន្លឺនៃព្រះយេហូវ៉ាចុះ!»។—អេសាយ ២:៥; ៥:២០
៥, ៦. តើកត្ដាអ្វីខ្លះដែលបាននាំឲ្យសម័យរបស់លោកអេសាយស្ថិតក្នុងភាពងងឹត?
៥ អេសាយបានធ្វើជាព្យាការីនៅស្រុកយូដា«ក្នុងរាជ្យអ៊ូសៀស យ៉ូថាម អេហាស ហើយនឹងហេសេគាជាស្តេចស្រុកយូដា»។ (អេសាយ ១:១) គ្រានោះគឺជាពេលមួយដែលប្រកបទៅដោយភាពចលាចលខាងនយោបាយ ភាពពុតត្បុតខាងសាសនា ការពុករលួយផ្នែកច្បាប់យុត្ដិធម៌ និងការជិះជាន់នូវជនក្រីក្រ។ សូម្បីតែក្នុងរាជរបស់ស្តេចទាំងប៉ុន្មានដែលបាននៅស្មោះត្រង់ក៏ដោយ ដូចជាស្តេចយ៉ូថាម នោះនៅតែមានអាសនៈសំរាប់ការថ្វាយបង្គំព្រះមិនពិតនៅលើកំពូលកូនភ្នំ។ ក្នុងរាជរបស់ស្តេចទាំងប៉ុន្មានដែលមិនបាននៅស្មោះត្រង់ ស្ថានភាពគឺរឹតតែអាក្រក់ជាងនេះទៅទៀត។ ជាឧទាហរណ៍ ស្តេចដ៏អាក្រក់មួយអង្គដែលមានព្រះនាមអ័ហាស ក៏បានធ្វើអាក្រក់ដ៏ម្ល៉េះដែលទ្រង់បានដុតកូនចៅរបស់ទ្រង់ ជាយញ្ញបូជាក្នុងក្បួនរីតិ៍ថ្វាយព្រះម៉ូឡុក។ នេះបង្ហាញនូវភាពងងឹតខាងវិញ្ញាណដ៏ខ្លាំងណាស់ហ្ន៎!—ពង្សាវតារក្សត្រទី២ ១៥:៣២-៣៤; ១៦:២-៤
៦ ចំណែកស្ថានភាពប្រទេសដែលនៅជុំវិញ នោះក៏បានងងឹតផងដែរ។ ប្រទេសម៉ូអាប់ ប្រទេសអេដំម និងប្រទេសភីលីស្ទានបានគំរាមកំហែងដល់សាសន៍យូដាពីព្រំដែននៅគ្រប់ទិសទី។ ទោះបីជា ព្រះរាជាណាចក្រអ៊ីស្រាអែលដែលស្ថិតនៅខាងជើង គឺជាប់ជាសាច់ញាតិនឹងសាសន៍យូដាក៏ដោយ នោះអ៊ីស្រាអែលបានប្រកាសខ្លួនជាខ្មាំងសត្រូវរបស់យូដាវិញ។ នៅខាងជើងឆ្ងាយជាងនោះទៅទៀត ក៏មានពួកស៊ីរីគំរាមយាយីដល់សន្ដិភាពរបស់ស្រុកយូដាដែរ។ សាសន៍ដ៏សាហាវជាងនេះទៅទៀតគឺជាសាសន៍អាសស៊ើរ ដែលប្រុងប្រៀបជានិច្ចដើម្បីឆ្លៀតឱកាសពង្រីកអំណាចរបស់ខ្លួន។ ក្នុងកំឡុងពេលដែលអេសាយបានធ្វើជាព្យាការីនោះ សាសន៍អាសស៊ើរបានបង្ក្រាបពង្រាបសាសន៍អ៊ីស្រាអែលនិងស្ទើរតែបំផ្លាញស្រុកយូដាផងដែរ។ ពីមុន មានគ្រាមួយដែលទីក្រុងទាំងអស់នៅស្រុកយូដាបានធ្លាក់ទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃរបស់សាសន៍អាសស៊ើរ លើកលែងតែទីក្រុងយេរូសាឡិម។—អេសាយ ១:៧, ៨; ៣៦:១
៧. តើអ៊ីស្រាអែលបានប្រព្រឹត្តតាមផ្លូវមួយណា? ហើយតើព្រះយេហូវ៉ាបានប្រព្រឹត្តតបយ៉ាងណាវិញ?
៧ សាសន៍អ៊ីស្រាអែលនិងសាសន៍យូដាមានកិច្ចព្រមព្រៀងជាមួយនឹងព្រះ ក៏ប៉ុន្តែពួកគេបានទទួលរងនូវមហន្តរាយបែបនេះ ដោយសារគេមិនបាននៅស្មោះត្រង់ចំពោះទ្រង់។ ពួកគេបានបង្ហាញថាខ្លួនមានលក្ខណៈដូចជាអស់អ្នកណាដែលសៀវភៅសុភាសិតពណ៌នាថា គេ«ជាអ្នកដែលបោះបង់ចោលផ្លូវទៀងត្រង់ ដើម្បីនឹងដើរតាមផ្លូវងងឹតវិញ»។ (សុភាសិត ២:១៣) ក៏ប៉ុន្តែ ទោះបីជាព្រះយេហូវ៉ាមានសេចក្ដីខ្ញាល់នឹងរាស្ត្ររបស់ទ្រង់ក៏ដោយ តែទ្រង់មិនបានបោះបង់ពួកគេចោលទាំងស្រុងទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ ទ្រង់បានបង្កើតឲ្យមានព្យាការីដូចជាលោកអេសាយនិងព្យាការីឯទៀតដែរ ដើម្បីផ្ដល់នូវពន្លឺខាងវិញ្ញាណសំរាប់អ្នកណាក្នុងសាសន៍អ៊ីស្រាអែលដែលនៅតែចង់រកបំរើព្រះយេហូវ៉ាដោយចិត្តស្មោះត្រង់។ ពន្លឺដែលព្យាការីទាំងប៉ុន្មាននេះបានផ្ដល់ឲ្យគឺសំខាន់ណាស់ហ្ន៎! នោះគឺជាពន្លឺដែលនាំឲ្យមានជីវិត!
សម័យយើងនេះក៏ប្រកបទៅដោយសេចក្ដីអស់សង្ឃឹមផងដែរ
៨, ៩. តើកត្ដាអ្វីខ្លះដែលនាំឲ្យពិភពលោកសព្វថ្ងៃនេះស្ថិតក្នុងភាពងងឹត?
៨ ស្ថានភាពនៅសម័យរបស់លោកអេសាយ គឺស្រដៀងគ្នានឹងស្ថានភាពនៅសព្វថ្ងៃនេះដែរ។ នៅសម័យយើងនេះ មនុស្សជាតិដែលជាអ្នកដឹកនាំក្នុងការគ្រប់គ្រង ក៏បានបដិសេធព្រះយេហូវ៉ានិងព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទដែលទ្រង់បានតែងតាំងជាស្តេច។ (ទំនុកដំកើង ២:២, ៣) គ្រូគង្វាលផ្នែកពិភពគ្រីស្ទសាសនា ក៏បាននាំឲ្យហ្វូងរបស់គេឲ្យវង្វេងដែរ។ អ្នកដឹកនាំទាំងនេះអះអាងថា ខ្លួនបំរើព្រះ ក៏ប៉ុន្តែតាមការពិតពួកគេភាគច្រើនចាត់ទុកជាធំនូវអ្វីៗដែលប្រៀបដូចជាព្រះរបស់លោកីយ៍នេះគឺជា ជាតិនិយម អំណាចពលទ័ព ទ្រព្យសម្បត្ដិ និងមនុស្សដែលមានមុខមានមាត់។ មិនត្រឹមតែប៉ុនហ្នឹងទេ ក៏ប៉ុន្តែពួកគេថែមទាំងបង្រៀនលទ្ធិសាសនាមិនពិតផងដែរ។
៩ នៅកន្លែងជាច្រើន សាសនាទាំងប៉ុន្មានដែលរួមជាមួយពិភពគ្រីស្ទសាសនា ក៏បានចូលរួមក្នុងសង្គ្រាមនិងបញ្ហាផ្សេងៗក្នុងប្រទេស ដែលរួមបញ្ចូលការបោសសំអាតជាតិសាសន៍និងរឿងផ្សេងទៀតដ៏គួរឲ្យរន្ធត់។ ម្យ៉ាងទៀត វិហារជាច្រើនកំពុងតែធ្វើមិនដឹងមិនឮឬក៏គាំទ្រយ៉ាងសកម្មនូវការប្រព្រឹត្តដ៏អសីលធម៌ ដូចជាការសហាយស្មន់និងការរួមដំណេករវាងមនុស្សភេទដូចគ្នា ជាជាងគាំទ្រយ៉ាងខ្ជាប់ខ្ជួននូវគោលការណ៍សីលធម៌ដែលមានក្នុងព្រះគម្ពីរ។ លទ្ធផលពីការបដិសេធចោលខ្នាតតម្រាព្រះគម្ពីរ គឺជាហ្វូងមនុស្សមួយក្នុងពិភពគ្រីស្ទសាសនាដែលមានលក្ខណៈដូចជាអ្វីដែលអ្នកតែងទំនុកដំកើងពីបុរាណបានរៀបរាប់ពីនោះថា៖ «គេមិនដឹង ក៏មិនយល់សោះ គេតែងដើរទៅមកក្នុងសេចក្ដីងងឹត»។ (ទំនុកដំកើង ៨២:៥) ពិភពគ្រីស្ទសាសនាគឺដូចជាសាសន៍យូដាពីបុរាណពិតមែន ដោយសារគេកំពុងតែស្ថិតក្នុងសេចក្ដីងងឹតសូន្យឈឹង។—វិវរណៈ ៨:១២
១០. តើដូចម្ដេចដែលពន្លឺកំពុងតែភ្លឺឡើងនៅសព្វថ្ងៃនេះ? ហើយតើមនុស្សរាបសាទទួលប្រយោជន៍តាមរបៀបណា?
១០ ទោះបីជាមានភាពងងឹតនោះក៏ដោយ ព្រះយេហូវ៉ាកំពុងតែធ្វើឲ្យមានពន្លឺភ្លឺឡើង ប្រយោជន៍ឲ្យអស់អ្នកដែលមានចិត្តរាបទាប។ ដើម្បីសម្រេចការនោះ ទ្រង់កំពុងតែប្រើអ្នកចាក់ប្រេងតាំងទាំងឡាយដែលជាអ្នកបំរើទ្រង់នៅលើផែនដីនេះ គឺជា«អ្នកបំរើស្មោះត្រង់មានមារយាទ» ហើយអ្នកទាំងនោះកំពុងតែ«ភ្លឺ . . . ដូចជាតួពន្លឺនៅក្នុងលោក»។ (ម៉ាថាយ ២៤:៤៥; ភីលីព ២:១៥) ក្រុមអ្នកបំរើនោះ ដែលទទួលនូវជំនួយពីមនុស្សរាប់លាននាក់ដែលជា«ចៀមឯទៀត»និងជាអ្នករួមធ្វើការជាមួយគ្នា ក៏ភ្លឺដោយពន្លឺខាងវិញ្ញាណដែលមានមូលដ្ឋានទៅលើព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះក្នុងព្រះគម្ពីរ។ (យ៉ូហាន ១០:១៦) ក្នុងលោកីយ៍នេះដែលស្ថិតនៅក្នុងភាពងងឹតអ៊ីចឹង ពន្លឺបែបនេះជួយបង្កើតឲ្យអ្នករាបសាមានសេចក្ដីសង្ឃឹម ជួយពួកគេឲ្យមានទំនាក់ទំនងជាមួយនឹងព្រះ ហើយក៏ជួយគេជៀសវាងពីអន្ទាក់ខាងវិញ្ញាណ។ ពន្លឺនោះគឺមានតម្លៃវិសេសវិសាលនិងផ្ដល់ឲ្យជីវិតផងដែរ។
«ទូលបង្គំនឹងសរសើរដល់ព្រះនាមទ្រង់»
១១. តើព្រះយេហូវ៉ាបានប្រាប់ឲ្យរាស្ត្រទ្រង់ដឹងអ្វីខ្លះនៅសម័យរបស់លោកអេសាយ?
១១ តើព្រះយេហូវ៉ាបានផ្ដល់ឲ្យការណែនាំបែបណា នៅសម័យរបស់លោកអេសាយដែលជាសម័យមួយប្រកបទៅដោយសេចក្ដីអស់សង្ឃឹមនោះ? ហើយតើទ្រង់បានផ្ដល់នូវការណែនាំបែបណា ក្នុងសម័យជាបន្ទាប់ដែលពិបាកជាងនោះទៅទៀត ពេលសាសន៍បាប៊ីឡូនបានចាប់យករាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ាធ្វើជាឈ្លើយនោះ? បន្ថែមនឹងការណែនាំខាងសីលធម៌ ព្រះយេហូវ៉ាក៏បានបញ្ជាក់ទុកជាមុននូវរបៀបដែលទ្រង់នឹងសម្រេចគោលបំណងរបស់ទ្រង់ស្តីពីរាស្ត្ររបស់ទ្រង់។ ជាឧទាហរណ៍ សូមពិចារណានូវបទទំនាយដ៏អស្ចារ្យៗដែលមានក្នុងសៀវភៅអេសាយជំពូក២៥ដល់២៧។ ពាក្យក្នុងជំពូកទាំងប៉ុន្មាននោះបង្ហាញនូវរបៀបដែលព្រះយេហូវ៉ាបានទាក់ទងនឹងបញ្ហានៅសម័យមុនៗនោះ និងរបៀបដែលទ្រង់ធ្វើដូចនោះនៅសព្វថ្ងៃនេះដែរ។
១២. តើអេសាយបានពោលពាក្យអ្វីខ្លះចេញពីដួងចិត្តរបស់គាត់?
១២ ជាមុនបង្អស់ អេសាយបានប្រកាសថា៖ «ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ! ទ្រង់ជាព្រះនៃទូលបង្គំ ទូលបង្គំនឹងលើកដំកើងទ្រង់ឡើង ទូលបង្គំនឹងសរសើរដល់ព្រះនាមទ្រង់»។ នេះជាការសរសើរចេញពីដួងចិត្តដ៏ពិរោះស្ដាប់យ៉ាងណាទៅហ្ន៎! ក៏ប៉ុន្តែ តើអ្វីបានជំរុញចិត្តព្យាការីអេសាយឲ្យទូលសេចក្ដីអធិស្ឋានមួយបែបនេះ? កត្ដាដ៏សំខាន់មួយត្រូវបើកឲ្យឃើញក្នុងផ្នែកទីពីរនៃខទី១ នោះអានថា៖ «ពីព្រោះទ្រង់បានធ្វើការយ៉ាងអស្ចារ្យ គឺជាការដែលបានគិតសម្រេចនឹងធ្វើតាំងពីបុរាណមក ដោយសេចក្ដីស្មោះត្រង់ពិតប្រាកដ»។—អេសាយ ២៥:១
១៣. (ក) តើចំណេះអ្វីដែលបានជួយចំរើនការអបអររបស់អេសាយចំពោះព្រះយេហូវ៉ា? (ខ) តើយើងអាចរៀនអ្វីខ្លះពីគំរូរបស់លោកអេសាយ?
១៣ មកដល់សម័យលោកអេសាយហើយ នោះព្រះយេហូវ៉ាបានសម្រេចការអស្ចារ្យជាច្រើននិងដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់សាសន៍អ៊ីស្រាអែល ហើយនេះបានត្រូវកត់សរសេរក្នុងឯកសារ។ មើលទៅដូចជាអេសាយស្គាល់ឯកសារទាំងប៉ុន្មាននេះហើយ។ ជាឧទាហរណ៍ អេសាយដឹងថាព្រះយេហូវ៉ាបានរំដោះរាស្ត្ររបស់ទ្រង់ពីសេវកភាពនៅស្រុកអេស៊ីប ថែមទាំងបានសង្គ្រោះគេឲ្យរួចពីកណ្ដាប់ដៃរបស់ស្តេចផារ៉ោននៅឯសមុទ្រក្រហម។ គាត់ដឹងថាព្រះយេហូវ៉ាបាននាំរាស្ត្ររបស់ទ្រង់ឆ្លងកាត់ទីរហោស្ថាននិងបាននាំគេចូលក្នុងស្រុកសន្យា។ (ទំនុកដំកើង ១៣៦:១, ១០-២៦) កំណត់ហេតុប្រវត្ដិសាស្ត្របែបនោះបង្ហាញថាព្រះយេហូវ៉ាគឺស្មោះត្រង់និងគួរឲ្យទុកចិត្តបាន។ ‹ការដែលទ្រង់បានគិតសម្រេចនឹងធ្វើ› គឺទាំងអស់ទៅជាការពិតមែន។ ចំណេះពិតពីព្រះបានចំរើនកម្លាំងរបស់អេសាយឲ្យបន្តដើរក្នុងពន្លឺ។ ដូច្នេះ គាត់ជាគំរូល្អសំរាប់យើង។ បើសិនជាយើងសិក្សាព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះដោយយកចិត្តទុកដាក់ និងអនុវត្តតាមបន្ទូលនោះក្នុងជីវិតរបស់យើង យើងនឹងបន្តដើរក្នុងពន្លឺដែរ។—ទំនុកដំកើង ១១៩:១០៥; កូរិនថូសទី២ ៤:៦
ទីក្រុងមួយដែលបានត្រូវបំផ្លាញចោល
១៤. តើមានទំនាយអ្វីស្តីអំពីទីក្រុងមួយ? តើទីក្រុងនេះទំនងជាក្រុងមួយណា?
១៤ ឧទាហរណ៍មួយអំពីអ្វីដែលព្រះបានគិតសម្រេចនឹងធ្វើ គឺក្នុងអេសាយ ២៥:២ ដែលអានថា៖ «ទ្រង់បានធ្វើឲ្យទីក្រុងទៅជាគំនរថ្ម ឲ្យទីក្រុងមានបន្ទាយទៅជាធារបំណែក ឲ្យទីមាំមួនរបស់សាសន៍ដទៃបានលែងធ្វើជាទីក្រុងរៀងតទៅ ហើយឥតមានអ្នកណាសង់ឡើងវិញឡើយ»។ តើទីក្រុងនេះគឺជាទីក្រុងណា? អេសាយទំនងជាកំពុងតែទាយអំពីទីក្រុងបាប៊ីឡូន។ នឹងមានពេលមកដល់ពិតមែន ពេលដែលទីក្រុងបាប៊ីឡូននឹងក្លាយទៅជាគំនរថ្ម។
១៥. នៅសព្វថ្ងៃនេះ តើអ្វីជា«ទីក្រុងដ៏ធំ»? ហើយតើអ្វីនឹងកើតឡើងដល់វា?
១៥ តើមានទីក្រុងមួយនៅសព្វថ្ងៃនេះ ដែលត្រូវតំណាងដោយទីក្រុងដែលអេសាយបានទាយស្តីអំពីនោះទេ? គឺមានមែន។ សៀវភៅវិវរណៈនិយាយអំពី«ទីក្រុងដ៏ធំ ដែលមានអំណាចលើស្តេចទាំងប៉ុន្មាននៅផែនដី»។ (វិវរណៈ ១៧:១៨) ទីក្រុងដ៏ធំនោះគឺជា«បាប៊ីឡូនដ៏ជាធំ»ដែលតំណាងចក្រភពសាសនាមិនពិត។ (វិវរណៈ ១៧:៥) នៅសព្វថ្ងៃនេះ ផ្នែកដ៏ធំបំផុតរបស់បាប៊ីឡូនដ៏ធំគឺជាពិភពគ្រីស្ទសាសនា ដែលមានពួកបព្វជិតនាំមុខក្នុងការប្រឆាំងនឹងកិច្ចផ្សព្វផ្សាយអំពីព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ាតាមរយៈរាស្ត្ររបស់ទ្រង់។ (ម៉ាថាយ ២៤:១៤) ក៏ប៉ុន្តែ បាប៊ីឡូនដ៏ធំនឹងត្រូវបំផ្លាញចោលនៅពេលបន្ដិចទៀតនេះ ដូចគ្នានឹងទីក្រុងបាប៊ីឡូនពីបុរាណ ហើយនឹងមិនលេចឡើងម្ដងទៀតទេ។
១៦, ១៧. តើដោយដូចម្ដេចដែលសត្រូវរបស់ព្រះយេហូវ៉ាបានលើកដំកើងសរសើរដល់ទ្រង់នៅសម័យបុរាណនិងនៅសម័យទំនើបនេះដែរ?
១៦ តើអេសាយទាយអ្វីទៀតអំពី«ទីក្រុងមានបន្ទាយ»នោះ? អេសាយបែរមកទូលព្រះយេហូវ៉ាដោយថា៖ «នឹងមានសាសន៍១ដែលមានកម្លាំងខ្លាំង គេនឹងសរសើរដំកើងទ្រង់ ទីក្រុងរបស់ព្រះរាជាណាចក្រគួរស្ញែងខ្លាចទាំងប៉ុន្មាន គេនឹងភ័យញ័រចំពោះទ្រង់»។ (អេសាយ ២៥:៣) តើទីក្រុងនោះដែលជា«ទីក្រុងរបស់ព្រះរាជាណាចក្រគួរស្ញែងខ្លាចទាំងប៉ុន្មាន»នឹងលើកដំកើងសរសើរដល់ព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងណា? សូមនឹកចាំពីអ្វីដែលបានកើតឡើងដល់ស្តេចនេប៊ូក្នេសាដែលជាស្តេចដ៏ខ្លាំងបំផុតរបស់សាសន៍បាប៊ីឡូន។ ក្រោយពីនេប៊ូក្នេសាបានមានបទពិសោធន៍មួយដ៏គួរឲ្យរំជួលចិត្ត ព្រមទាំងបានបើកសម្ដែងនូវភាពខ្សោយរបស់ទ្រង់ នោះនេប៊ូក្នេសាបានត្រូវជំរុញឲ្យទទួលស្គាល់នូវភាពឧត្តុង្គឧត្តមរបស់ព្រះយេហូវ៉ានិងទ្រង់មានបន្ទូលថា ព្រះយេហូវ៉ាមានគ្រប់ព្រះចេស្ដា។ (ដានីយ៉ែល ៤:៣៤, ៣៥) ពេលព្រះយេហូវ៉ាប្រើព្រះចេស្ដារបស់ទ្រង់ នោះសូម្បីតែសត្រូវរបស់ទ្រង់ក៏ត្រូវបង្ខំឲ្យទទួលស្គាល់កិច្ចការដ៏អស្ចារ្យរបស់ទ្រង់ ទោះបីគេមិនចង់ទទួលស្គាល់ក៏ដោយ។
១៧ តើបាប៊ីឡូនដ៏ធំធ្លាប់ត្រូវបង្ខំឲ្យទទួលស្គាល់កិច្ចការដ៏អស្ចារ្យរបស់ព្រះយេហូវ៉ាទេ? ធ្លាប់ត្រូវបង្ខំឲ្យទទួលស្គាល់មែន។ ក្នុងកំឡុងសង្គ្រាមលោកលើកទីមួយ អ្នកចាក់ប្រេងតាំងដែលជាអ្នកបំរើរបស់ព្រះយេហូវ៉ាបានផ្សព្វផ្សាយ ទោះបីមានការបៀតបៀនក៏ដោយ។ នៅឆ្នាំ១៩១៨ ពួកគេបានចូលជាឈ្លើយខាងវិញ្ញាណ ពេលអ្នកចាត់ចែងខាងសមាគមប៉មយាមបានត្រូវគេចាប់ដាក់គុក។ ការរៀបចំផ្សព្វផ្សាយមើលទៅដូចជាបានឈប់។ លុះដល់ឆ្នាំ១៩១៩ ព្រះយេហូវ៉ាបាននាំគាត់ត្រឡប់មកវិញព្រមទាំងធ្វើឲ្យគេមានកម្លាំងឡើងវិញ ដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធរបស់ទ្រង់។ នៅពេលនោះគេបានចាប់ផ្ដើមសម្រេចកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អទូទាំងផែនដី។ (ម៉ាកុស ១៣:១០) ព្រឹត្ដិការណ៍ទាំងអស់នេះថែមទាំងអ្វីដែលនឹងកើតឡើងដល់អ្នកប្រឆាំងនឹងគេ បានត្រូវទាយទុកជាមុនក្នុងសៀវភៅវិវរណៈ។ អ្នកប្រឆាំងទាំងនេះ«មានចិត្តភ័យខ្លាច ក៏សរសើរដំកើងដល់ព្រះនៃស្ថានសួគ៌»។ (វិវរណៈ ១១:៣, ៧, ១១-១៣) នេះមិនមានន័យថា អ្នកប្រឆាំងទាំងអស់បានទៅជាស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាទេ ក៏ប៉ុន្តែមានន័យថា គេបានត្រូវបង្ខំឲ្យទទួលស្គាល់តេជានុភាពរបស់ព្រះយេហូវ៉ានៅគ្រានោះ ដូចតាមអ្វីដែលអេសាយបានទាយ។
«ជាទីមាំមួនដល់មនុស្សទាល់ក្រ»
១៨, ១៩. (ក) តើហេតុអ្វីបានជាអ្នកប្រឆាំងបានទទួលបរាជ័យក្នុងការបំបាក់បំបែកភក្ដីភាពរបស់រាស្ត្រព្រះយេហូវ៉ា? (ខ) តើតាមរបៀបណាដែល«បទច្រៀងជ័យរបស់ពួកគួរស្ញែងខ្លាច» នឹងត្រូវអន់ទៅ?
១៨ ឥឡូវអេសាយដូររឿងនិយាយអំពីរបៀបសប្បុរសដែលព្រះយេហូវ៉ាទាក់ទងនឹងអ្នកដែលដើរក្នុងពន្លឺវិញ។ អេសាយទូលប្រាប់ព្រះយេហូវ៉ាថា៖ «ទ្រង់បានធ្វើជាទីមាំមួនដល់មនុស្សទាល់ក្រ គឺជាទីមាំមួនដល់មនុស្សកំសត់ទុគ៌ត ក្នុងគ្រាដែលមានទុក្ខលំបាក ជាទីជ្រកកោនឲ្យរួចពីព្យុះសង្ឃរាជាម្លប់បាំងកំដៅ ក្នុងកាលដែលខ្យល់គំហុករបស់ពួកគួរស្ញែងខ្លាច បានដូចជាមានព្យុះបក់ប៉ះនឹងជញ្ជាំង ទ្រង់នឹងបន្ទាបសូររបស់ពួកសាសន៍ដទៃនោះ ដូចជាចំហាយក្ដៅ នៅកន្លែងហួតហែង ហើយដូចជាកំដៅបានអន់ថយដោយសារម្លប់ពពក នោះបទច្រៀងជ័យរបស់ពួកគួរស្ញែងខ្លាច នឹងត្រូវអន់ទៅដូច្នោះដែរ»។—អេសាយ ២៥:៤,៥
១៩ តាំងពីឆ្នាំ១៩១៩ពួកគួរស្ញែងខ្លាចបានខិតខំអស់ពីសមត្ថភាព ដើម្បីបំបាក់បំបែកភក្ដីភាពរបស់អ្នកថ្វាយបង្គំដ៏ពិត ក៏ប៉ុន្តែ អ្នកទាំងនោះមិនបានជោគជ័យទេ។ តើហេតុអ្វីបានជាបរាជ័យដូច្នេះ? គឺថា ពីព្រោះព្រះយេហូវ៉ាគឺជាទីមាំមួននិងជាទីពឹងជ្រករបស់រាស្ត្រទ្រង់។ ទ្រង់ផ្ដល់ឲ្យនូវទីជ្រកកោន ដើម្បីការពារពីការបៀតបៀនដែលប្រៀបដូចជាកំដៅថ្ងៃ និងទ្រង់ក៏ប្រៀបដូចជារនាំងមួយដែលឈរយ៉ាងមាំមួននិងការពាររាស្ត្រទ្រង់ពីការប្រឆាំងដែលមកដូចជាខ្យល់ព្យុះ។ យើងដែលដើរក្នុងពន្លឺនៃព្រះ មានទំនុកចិត្តទាំងស្រុងថា នឹងមានពេលមួយដែល«បទច្រៀងជ័យរបស់ពួកគួរស្ញែងខ្លាច នឹងត្រូវអន់ទៅដូច្នោះដែរ»។ គឺជារឿងពិតមែនដែលថា យើងទន្ទឹងចាំដោយចិត្តរំភើបនូវពេលដែលសត្រូវរបស់ព្រះយេហូវ៉ានឹងលែងមានតទៅទៀត។
២០, ២១. តើព្រះយេហូវ៉ារៀបចំជប់លៀងអ្វី? ហើយតើជប់លៀងនោះនឹងរួមបញ្ចូលអ្វីខ្លះក្នុងពិភពលោកថ្មី?
២០ ព្រះយេហូវ៉ាមិនគ្រាន់តែការពារអ្នកបំរើរបស់ទ្រង់ប៉ុណ្ណោះទេ។ ទ្រង់ក៏ចិញ្ចឹមគេដោយព្រោះទ្រង់គឺជាព្រះវរបិតារបស់គេនិងប្រកបទៅដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់។ ក្រោយពីទ្រង់បានរំដោះរាស្ត្រទ្រង់ពីបាប៊ីឡូនដ៏ធំនៅឆ្នាំ១៩១៩ ទ្រង់បានរៀបចំការជប់លៀងដ៏ធំមួយខាងវិញ្ញាណជាសញ្ញានៃជ័យជំនះ។ អេសាយបានទាយអំពីនេះក្នុងអេសាយ ២៥:៦ដែលថា៖ «នៅលើភ្នំនេះ ព្រះយេហូវ៉ានៃពួកពលបរិវារ ទ្រង់នឹងចាត់ចែងជប់លៀងដល់គ្រប់ទាំងសាសន៍ ដោយម្ហូបមានឱជារសដ៏វិសេស នឹងស្រាទំពាំងបាយជូរសំរាំង ជាម្ហូបយ៉ាងវិសេសដោយខួរឆ្អឹងជោក ហើយនឹងស្រាទំពាំងបាយជូរសំរាំងយ៉ាងល្អ»។ យើងមានពរដ៏ប្រសើរណាស់ហ្ន៎! ព្រោះយើងអាចចូលរួមការជប់លៀងនេះ។ (ម៉ាថាយ ៤:៤) «តុ[ព្រះយេហូវ៉ា]»គឺពេញទៅដោយម្ហូបដ៏ឈ្ងុយឆ្ងាញ់ខាងវិញ្ញាណជាច្រើន។ (កូរិនថូសទី១ ១០:២១) តាមរយៈ«អ្នកបំរើស្មោះត្រង់មានមារយាទ» យើងទទួលនូវអ្វីទាំងអស់ដែលយើងត្រូវការខាងវិញ្ញាណ។
២១ ការជប់លៀងខាងវិញ្ញាណនេះដែលព្រះបានរៀបចំ ក៏មានអ្វីផ្សេងទៀតដែរ។ ការជប់លៀងខាងវិញ្ញាណដែលយើងមានឥឡូវនេះ ក៏ជួយរំឭកយើងពីម្ហូបអាហារមែនទែន ដែលនឹងមានជាបរិបូរពេលទទួលបានក្នុងពិភពលោកថ្មីដែលព្រះបានសន្យាថានឹងមក។ នៅពេលនោះ«ជប់លៀង . . . ដោយម្ហូបមានឱជារសដ៏វិសេស»នឹងរួមបញ្ចូលម្ហូបអាហារជាច្រើនសំរាប់រូបកាយ។ គ្មានអ្នកណានឹងស្រេកឃ្លានខាងវិញ្ញាណឬក៏ខាងរូបកាយនោះទេ។ នេះនឹងជាការធូរស្រាលយ៉ាងណាទៅហ្ន៎! សំរាប់អស់អ្នកស្មោះត្រង់ជាទីស្រឡាញ់ ដែលកំពុងតែរងទុក្ខដោយសារ«អំណត់» ដែលបានត្រូវទាយទុកជាផ្នែកមួយនៃ«ទីសម្គាល់»នៃវត្តមានរបស់ព្រះយេស៊ូ។ (ម៉ាថាយ ២៤:៣, ៧) ចំពោះអ្នកទាំងនោះ បន្ទូលរបស់អ្នកតែងទំនុកដំកើងគឺជាអ្វីដែលជួយសំរាលទុក្ខមែន។ ទ្រង់បានមានបន្ទូលថា៖ «នឹងមានស្រូវជាបរិបូរនៅក្នុងស្រុក រហូតដល់កំពូលភ្នំ។ ឯគួរស្រូវ នោះនឹងទ្រេតចុះឡើង»។—ទំនុកដំកើង ៧២:១៦
២២, ២៣. (ក) តើអ្វីជា«គំរប»ឬក៏«ស្បៃ»ដែលនឹងត្រូវដកចេញនោះ? ហើយ តើនោះនឹងត្រូវដកចេញតាមរបៀបណា? (ខ) តើដូចម្ដេចដែលព្រះយេហូវ៉ា«នឹងដកសេចក្ដីត្មះតិះដៀលចំពោះរាស្ត្រទ្រង់»ចេញ?
២២ សូមស្ដាប់នូវសេចក្ដីសន្យាមួយទៀតដ៏កាន់តែប្រសើរ។ អេសាយបានប្រៀបបាបនិងសេចក្ដីស្លាប់ទៅនឹង«គំរប»មួយឬក៏«ស្បៃ»មួយ ដោយថា៖ «នៅលើភ្នំនោះ ទ្រង់នឹងបំផ្លាញស្បៃដែលបាំងមុខគ្រប់ទាំងសាសន៍ ព្រមទាំងគំរបដែលគ្របលើជនជាតិទាំងប៉ុន្មានផង»។ (អេសាយ ២៥:៧) សូមគិតទៅមើល! បាបនិងសេចក្ដីស្លាប់ដែលបានសង្កត់សង្កិនដល់មនុស្សជាតិដូចជាគំរបធ្ងន់មួយ នោះនឹងលែងមានទៀតហើយ។ យើងមានចំណង់ចង់បានខ្លាំងមែនពេលដែលប្រយោជន៍ពីយញ្ញបូជារបស់ព្រះយេស៊ូត្រូវអនុវត្តយ៉ាងពេញលេញទៅលើមនុស្សជាតិដែលស្ដាប់បង្គាប់និងរក្សាខ្លួនឲ្យស្មោះត្រង់។—វិវរណៈ ២១:៣, ៤
២៣ ព្យាការីអេសាយបានទាយដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធចង្អុលបញ្ជាក់ដល់ពេលនោះ ទាំងធានាថា៖ «ទ្រង់នឹងបំផ្លាញសេចក្ដីស្លាប់ឲ្យសូន្យបាត់ទៅជាដរាប នោះព្រះអម្ចាស់យេហូវ៉ា ទ្រង់នឹងជូតទឹកភ្នែកពីមុខមនុស្សទាំងអស់ ហើយទ្រង់នឹងដកសេចក្ដីត្មះតិះដៀលចំពោះរាស្ត្រទ្រង់ ពីផែនដីទាំងមូលចេញ ដ្បិតព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់បានមានបន្ទូលដូច្នេះហើយ»។ (អេសាយ ២៥:៨) គ្មានអ្នកណានឹងស្លាប់ដោយចាស់និងឈឺ ឬក៏យំដោយសារអ្នកជាទីស្រឡាញ់បានស្លាប់ទៅនោះទេ។ នេះគឺជាការផ្លាស់ប្ដូរដ៏ប្រសើរយ៉ាងណាទៅហ្ន៎! ម្យ៉ាងទៀត នឹងគ្មានកន្លែងណាលើផែនដីនេះដែលព្រះនិងរាស្ត្ររបស់ទ្រង់ នឹងត្រូវតែស៊ូទ្រាំនឹងការតិះដៀលហើយការផ្សាយភូតភរនោះទេ។ តើហេតុអ្វី? ពីព្រោះព្រះយេហូវ៉ានឹងយកចេញនូវប្រភពនៃការតិះដៀលនិងការភូតភរចេញ គឺជាអារក្សសាតាំងដែលជាឪពុកនៃសេចក្ដីភូតភរ ថែមទាំងពូជរបស់វាដែរ។—យ៉ូហាន ៨:៤៤
២៤. តើអ្នកដែលកំពុងតែដើរក្នុងពន្លឺត្រូវប្រព្រឹត្តតបយ៉ាងណា ចំពោះកិច្ចការរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ដែលសម្ដែងពីតេជានុភាពរបស់ទ្រង់ដើម្បីបំរើប្រយោជន៍ឲ្យពួកគេនោះ?
២៤ ពេលអ្នកដែលដើរក្នុងពន្លឺពិចារណានូវការសម្ដែងបែបនេះនូវតេជានុភាពរបស់ព្រះយេហូវ៉ា នោះគេប្រកាសថា៖ «មើល! នេះគឺជាព្រះនៃយើងរាល់គ្នា យើងបានរង់ចាំទ្រង់ ហើយទ្រង់នឹងជួយសង្គ្រោះយើង នេះគឺជាព្រះយេហូវ៉ាហើយ យើងបានរង់ចាំទ្រង់ យើងនឹងមានចិត្តរីករាយ ហើយត្រេកអរ ដោយសេចក្ដីសង្គ្រោះរបស់ទ្រង់»។ (អេសាយ ២៥:៩) បន្ដិចទៀត មនុស្សជាតិដ៏សុចរិតនឹងមានហេតុជាច្រើនឲ្យអរសប្បាយឡើង។ ភាពងងឹតនឹងត្រូវបំបាត់ទាំងស្រុង និងមនុស្សស្មោះត្រង់នឹងទទួលនូវពន្លឺរបស់ព្រះយេហូវ៉ាជានិច្ចជាកាល។ តើមានសេចក្ដីសង្ឃឹមណាដ៏រុងរឿងជាងនេះឬទេ? គឺគ្មានសោះឡើយ!
តើអ្នកចេះពន្យល់ទេ?
• សព្វថ្ងៃនេះ តើហេតុអ្វីបានជាការសំខាន់ដែលយើងដើរក្នុងពន្លឺ?
• តើហេតុអ្វីបានជាអេសាយបានសរសើរព្រះនាមរបស់ព្រះយេហូវ៉ា?
• តើហេតុអ្វីបានជាពួកសត្រូវនឹងមិនអាចបំបាក់បំបែកភក្ដីភាពរាស្ត្ររបស់ព្រះ?
• តើអ្នកដែលដើរក្នុងពន្លឺនឹងទទួលនូវប្រសិទ្ធពរអ្វីខ្លះនាពេលអនាគត?
[សំណួរសម្រាប់អត្ថបទសិក្សា]
[រូបភាពនៅទំព័រ១៣]
អ្នកស្រុកយូដាធ្លាប់បូជាកូនគេថ្វាយព្រះម៉ូឡុក
[រូបភាពនៅទំព័រ១៥]
ចំណេះអំពីកិច្ចការរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដែលបង្ហាញនូវតេជានុភាពរបស់ទ្រង់ បានជំរុញចិត្តអេសាយឲ្យសរសើរព្រះនាមរបស់ព្រះយេហូវ៉ា
[រូបភាពនៅទំព័រ១៦]
មនុស្សសុចរិតនិងទទួលពន្លឺរបស់ព្រះយេហូវ៉ាជានិច្ចជាកាល