ចូរធ្វើជាអ្នកច្រូតដោយមានចិត្តអំណរ!
ចូរធ្វើជាអ្នកច្រូតដោយមានចិត្តអំណរ!
«ចំរូតធំណាស់ តែមានអ្នកច្រូតតិចទេ។ ដូច្នេះ ចូរសូមអង្វរដល់ព្រះអម្ចាស់នៃចំរូត ឲ្យទ្រង់ចាត់អ្នកច្រូតមកក្នុងចំរូតទ្រង់»។—ម៉ាថាយ ៩:៣៧, ៣៨
១. តើអ្វីដែលជួយយើងព្យាយាមបន្តធ្វើការ តាមព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះ?
កាលណាយើងនឹកទៅដល់ថ្ងៃដែលយើងទទួលពិធីជ្រមុជទឹកនោះ យើងដែលជាអ្នកបំរើរបស់ព្រះយេហូវ៉ា មិនថាបានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកបីបួនឆ្នាំ ឬជាច្រើនឆ្នាំកន្លងមកហើយក៏ដោយ នេះមើលទៅហាក់ដូចជាទើបតែបានកើតឡើងពីម្សិលមិញអ៊ីចឹង។ ការសរសើរព្រះយេហូវ៉ា បានក្លាយទៅជាអ្វីដ៏សំខាន់បំផុតក្នុងជីវិតដែលយើងបានឧទ្ទិសថ្វាយនោះ។ កាលដែលយើងបានឆ្លៀតយកពេលវេលាដើម្បីជួយប្រាប់អ្នកដទៃឲ្យដឹង និងប្រហែលជាឲ្យគេទទួលនូវសារខាងព្រះរាជាណាចក្រ នោះកិច្ចបំរើដែលធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ាមានអំណរ ជាអ្វីដ៏ចំបងនិងសំខាន់សំរាប់យើង។ (អេភេសូរ ៥:១៥, ១៦) មកដល់សព្វថ្ងៃនេះ យើងឃើញថា ពេលវេលាកន្លងផុតទៅយ៉ាងឆាប់រហ័ស កាលណាយើងរវល់«ធ្វើការព្រះអម្ចាស់ ឲ្យបរិបូរ»។ (កូរិនថូសទី១ ១៥:៥៨) ទោះជាយើងជួបប្រទះបញ្ហានានាក៏ដោយ អំណររបស់យើងក្នុងការធ្វើការរបស់ព្រះយេហូវ៉ា តែងជំរុញយើងឲ្យព្យាយាមបន្តទៅមុខ។—នេហេមា ៨:១០
២. តើអ្វីដែលនាំឲ្យយើងមានអំណរក្នុងកិច្ចការដែលប្រៀបប្រដូចទៅនឹងចំរូតនោះ?
២ ជាពួកគ្រីស្ទាន យើងកំពុងតែជាប់រវល់នឹងកិច្ចការដែលប្រៀបប្រដូចទៅនឹងការច្រូត។ ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទបានប្រៀបប្រដូចការប្រមូលមនុស្សឲ្យទទួលជីវិតជារៀងរហូត ទៅនឹងចំរូតមួយ។ (យ៉ូហាន ៤:៣៥-៣៨) ដោយព្រោះយើងកំពុងតែចូលរួមនឹងសកម្មភាពច្រូតនេះ គឺជាការគួរឲ្យលើកទឹកចិត្ត បើយើងពិនិត្យមើលនូវអំណរនៃពួកអ្នកច្រូតដែលជាពួកគ្រីស្ទានពីដើម។ យើងនឹងពិនិត្យមើលកត្ដាបីយ៉ាង ដែលនាំឲ្យយើងមានអំណរនៅក្នុងការច្រូតសព្វថ្ងៃនេះ។ កត្ដាទាំងនេះគឺ (១) សារនៃសេចក្ដីសង្ឃឹមរបស់យើង (២) ជោគជ័យនៃការស្វែងរករបស់យើង និង(៣) អាកប្បកិរិយាដែលនាំឲ្យមានសេចក្ដីសុខសាន្តក្នុងនាមជាអ្នកច្រូត។
បានត្រូវបញ្ជូនឲ្យធ្វើជាអ្នកច្រូត
៣. តើពួកអ្នកកាន់តាមព្រះគ្រីស្ទពីដើមមានអំណរដោយសារអ្វី?
៣ ជីវិតរបស់ពួកអ្នកច្រូតពីដើម ជាពិសេសពួកសាវ័ក១១នាក់ដ៏ស្មោះត្រង់របស់ព្រះយេស៊ូ បានផ្លាស់ប្ដូរយ៉ាងខ្លាំងនៅថ្ងៃមួយនោះជាឆ្នាំ៣៣ស.យ. ជាពេលដែលពួកគេបានទៅឯភ្នំមួយនៅស្រុកកាលីឡេ ដើម្បីទៅជួបព្រះគ្រីស្ទដែលត្រូវបានប្រោសឲ្យមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញនោះ! (ម៉ាថាយ ២៨:១៦) «ពួកបងប្អូនជាង៥០០នាក់»ប្រហែលជាមានវត្តមាននៅគ្រានោះដែរ។ (កូរិនថូសទី១ ១៥:៦) មុខងារនោះដែលព្រះយេស៊ូបានប្រទានឲ្យគេ បានរំឭកពួកគេជានិច្ច។ ទ្រង់បានមានបន្ទូលប្រាប់គេថា៖ «ចូរទៅបញ្ចុះបញ្ចូលឲ្យមានសិស្សនៅគ្រប់ទាំងសាសន៍ ព្រមទាំងធ្វើបុណ្យជ្រមុជទឹកឲ្យ ដោយនូវព្រះនាមព្រះវរបិតា ព្រះរាជបុត្រា នឹងព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធចុះ ហើយបង្រៀន ឲ្យគេកាន់តាមគ្រប់ទាំងសេចក្ដី ដែលខ្ញុំបានបង្គាប់មកអ្នករាល់គ្នាផង»។ (ម៉ាថាយ ២៨:១៩, ២០) ទោះជាមានការបៀតបៀនយ៉ាងខ្លាំងក៏ដោយ ពួកគេបានមានអំណរច្រើនក្នុងកិច្ចការច្រូតនេះ កាលដែលពួកគេបានឃើញក្រុមជំនុំរបស់អ្នកកាន់តាមព្រះគ្រីស្ទ បានស្ថាបនាឡើងនៅកន្លែងជាច្រើន។ ក្រោយមក ‹ដំណឹងល្អនេះបានផ្សាយទៅដល់គ្រប់ទាំងមនុស្ស ដែលកើតក្រោមមេឃ›។—កូល៉ុស ១:២៣; កិច្ចការ ១:៨; ១៦:៥
៤. តើមានស្ថានភាពបែបណា ពេលដែលសិស្សរបស់ព្រះគ្រីស្ទបានត្រូវបញ្ជូនឲ្យទៅផ្សព្វផ្សាយនោះ?
៤ ក្នុងកំឡុងពេលកិច្ចបំរើរបស់ព្រះយេស៊ូនៅស្រុកកាលីឡេតាំងពីមុននោះ ទ្រង់បានហៅប្រជុំពួកសាវ័ក១២នាក់ ហើយបានបញ្ជូនគេឲ្យទៅប្រកាស ជាពិសេសអំពីនេះថា៖ «នគរស្ថានសួគ៌ជិតដល់ហើយ!»។ (ម៉ាថាយ ១០:១-៧) សូម្បីតែអង្គទ្រង់ក៏បាន«យាងទៅដល់គ្រប់ក្រុងគ្រប់ភូមិ[នៅស្រុកកាលីឡេ] ព្រមទាំងបង្រៀនក្នុងសាលាប្រជុំទាំងប៉ុន្មាន ហើយប្រកាសប្រាប់ដំណឹងល្អពីនគរ ទ្រង់ក៏ប្រោសអស់ទាំងជំងឺរោគានឹងជរាពិការ ក្នុងពួកបណ្ដាជនឲ្យបានជា»។ ព្រះយេស៊ូបានមានព្រះទ័យក្ដួលអាណិតដល់បណ្ដាជន«ដ្បិតគេល្វើយ ហើយខ្ចាត់ខ្ចាយ ដូចហ្វូងចៀម ដែលឥតអ្នកគង្វាល»។ (ម៉ាថាយ ៩:៣៥, ៣៦) ដោយមានអារម្មណ៍ជំរុញជាខ្លាំងនោះ ទ្រង់បានមានបន្ទូលប្រាប់ពួកសិស្សទ្រង់ថា៖ «ចំរូតធំណាស់ តែមានអ្នកច្រូតតិចទេ។ ដូច្នេះ ចូលសូមអង្វរដល់ព្រះអម្ចាស់នៃចំរូត ឲ្យទ្រង់ចាត់អ្នកច្រូតមកក្នុងចំរូតទ្រង់»។ (ម៉ាថាយ ៩:៣៧, ៣៨) តាមការស្ទង់ប៉ាន់មើលរបស់ព្រះយេស៊ូអំពីតម្រូវការរកពួកអ្នកច្រូត គឺមានដូចគ្នានៅស្រុកយូដា កាលដែលកិច្ចបំរើរបស់ទ្រង់នៅលើផែនដីមានតែប្រាំមួយខែទៀតប៉ុណ្ណោះ។ (លូកា ១០:២) នៅគ្រាទាំងពីរនេះ ទ្រង់បានបញ្ជូនពួកអ្នកកាន់តាមទ្រង់ឲ្យធ្វើជាអ្នកច្រូត។—ម៉ាថាយ ១០:៥; លូកា ១០:៣
សារនៃសេចក្ដីសង្ឃឹមរបស់យើង
៥. តើសារប្រភេទណា ដែលយើងផ្សាយប្រកាសនោះ?
៥ ជាពួកអ្នកបំរើព្រះយេហូវ៉ានៅសម័យនេះ យើងតបឆ្លើយដោយអរសប្បាយនឹងការអំពាវនាវរកពួកអ្នកច្រូត។ កត្ដាមួយដែលជួយបង្កើនអំណរជាខ្លាំងដល់យើង គឺថាយើងផ្ដល់ឲ្យសារនៃសេចក្ដីសង្ឃឹមដល់មនុស្សដែលតូចចិត្តនិងធ្លាក់ទឹកចិត្ត។ ដូចសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូនៅសតវត្សទីមួយដែរ នោះយើងមានឯកសិទ្ធិដ៏ល្អមែនក្នុងការប្រកាសដំណឹងល្អនេះ ដែលជាសារដ៏ពិតប្រាកដខាងសេចក្ដីសង្ឃឹម ជូនអស់អ្នកដែល«ល្វើយ ហើយខ្ចាត់ខ្ចាយ ដូចហ្វូងចៀមដែលឥតអ្នកគង្វាល»។
៦. តើពួកសាវ័កបានជាប់រវល់នឹងសកម្មភាពអ្វីនៅសតវត្សទីមួយ?
៦ មកដល់ពាក់កណ្ដាលសតវត្សទីមួយ នោះសាវ័កប៉ុលបានជាប់រវល់នឹងការផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អ។ ការច្រូតរបស់គាត់បានមានប្រសិទ្ធិភាពយ៉ាងប្រាកដ ដ្បិតពេលសរសេរជូនពួកគ្រីស្ទាននៅទីក្រុងកូរិនថូសនៅឆ្នាំ៥៥ ស.យ. នោះគាត់បានមានប្រសាសន៍ថា៖ «បងប្អូនអើយ! ខ្ញុំចង់ប្រាប់ឲ្យអ្នករាល់គ្នាដឹងពីដំណឹងល្អ ដែលខ្ញុំបានផ្សាយរួចមកហើយ ជាដំណឹងដែលអ្នករាល់គ្នាបានទទួល ក៏ឈរជាប់ក្នុងនោះផង»។ (កូរិនថូសទី១ ១៥:១) ពួកសាវ័កនិងពួកគ្រីស្ទានពីដើម គឺជាពួកអ្នកច្រូតដែលឧស្សាហ៍ណាស់។ ទោះជាព្រះគម្ពីរឥតចែងប្រាប់អំពីសាវ័កប៉ុន្មាននាក់ ដែលបានរួចរស់ជីវិតពីព្រឹត្ដិការណ៍ដ៏សំខាន់ ដែលបានមកដល់ទីបញ្ចប់នៅឯសេចក្ដីហិនវិនាសនៃទីក្រុងយេរូសាឡិមនាឆ្នាំ៧០ ស.យ.ក៏ដោយ។ ប៉ុន្តែ យើងដឹងថា សាវ័កយ៉ូហាននៅតែផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អ ប្រមាណ២៥ឆ្នាំក្រោយនោះទៀត។—វិវរណៈ ១:៩
៧, ៨. តើអ្នកបំរើរបស់ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រកាសបន្ទាន់ជាងមុន នូវសារនៃសេចក្ដីសង្ឃឹមអ្វី?
៧ រួចមក គឺមានការជិះជាន់ជាច្រើនសតវត្សដោយគណៈបព្វជិតខាងពិភពគ្រីស្ទសាសនា គឺ«មនុស្សដែលជាតួបាប»ដ៏ជាអ្នកក្បត់ជំនឿ។ (ថែស្សាឡូនីចទី២ ២:៣) ប៉ុន្តែ មកជិតចុងបញ្ចប់នៃសតវត្សទី១៩ អស់អ្នកដែលស្វែងរកលំនាំតាមសាសនាគ្រីស្ទានពីដើម បានយកសារនៃសេចក្ដីសង្ឃឹមនោះ ដោយប្រកាសអំពីព្រះរាជាណាចក្រ។ តាមការពិត តាំងពីឯកសារដំបូង (នៅខែកក្កដា ឆ្នាំ១៨៧៩) ចំណងជើងនៃទស្សនាវដ្ដីនេះបានរួមបញ្ចូលពាក្យដូចតទៅនេះ គឺ«ការប្រកាសអំពីវត្តមានរបស់ព្រះគ្រីស្ទ» «ការប្រកាសព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះគ្រីស្ទ» ឬ«ការប្រកាសព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ា»។
៨ ព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះដែលនៅស្ថានសួគ៌ បានស្ថាបនាក្រោមការដឹកនាំរបស់ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទនៅឆ្នាំ១៩១៤ ហើយឥឡូវនេះយើងកំពុងតែប្រកាសសារនៃសេចក្ដីសង្ឃឹមនេះ ដោយដឹងអំពីភាពជាបន្ទាន់ជាងមុនៗទៅទៀត។ ហេតុអ្វី? ពីព្រោះក្នុងចំណោមពរនានាដែលមកពីការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះរាជាណាចក្រនោះ គឺនឹងនាំមកដល់ទីបញ្ចប់នៃរបបលោកីយ៍នេះ។ (ដានីយ៉ែល ២:៤៤) តើអាចមានសារល្អប្រសើរជាងនេះឬទេ? និងតើអាចមានកិច្ចការណាទៀតដែលនាំឲ្យមានអំណរច្រើនជាង ការចូលរួមប្រកាសអំពីព្រះរាជាណាចក្រ មុននឹង«សេចក្ដីវេទនាជាខ្លាំង»ផ្ទុះឡើងនោះ?—ម៉ាថាយ ២៤:២១; ម៉ាកុស ១៣:១០
ការស្វែងរកដ៏ជោគជ័យ
៩. តើព្រះយេស៊ូបានបង្គាប់ឲ្យសិស្សទ្រង់ធ្វើអ្វី? ហើយតើមនុស្សមានទឹកចិត្តយ៉ាងណានឹងសារអំពីព្រះរាជាណាចក្រនោះ?
៩ កត្ដាមួយទៀតដែលនាំឲ្យយើងមានអំណរជាពួកអ្នកច្រូត គឺការស្វែងរកដោយជោគជ័យនូវអស់អ្នកដែលក្លាយទៅជាសិស្ស ហើយចូលរួមជាមួយយើងក្នុងកិច្ចការច្រូតនេះ។ នៅឯឆ្នាំ៣១-៣២ស.យ. ព្រះយេស៊ូបានបង្គាប់សិស្សទ្រង់ថា៖ «នៅក្រុងណា ឬភូមិណា ដែលអ្នករាល់គ្នាចូលទៅ នោះត្រូវឲ្យសួររកអ្នកណាក្នុងទីនោះដែលគេគួរ»។ (ម៉ាថាយ ១០:១១) មិនមែនមនុស្សទាំងអស់ដែលសមទទួលទេ នេះអាចឃើញបានដោយប្រតិកម្មរបស់គេចំពោះសារខាងព្រះរាជាណាចក្រ។ យ៉ាងណាក៏ដោយ សិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូបានផ្សព្វផ្សាយយ៉ាងខ្នះខ្នែងនូវដំណឹងល្អនេះ នៅកន្លែងណាក៏ដោយដែលគេជួបមនុស្ស។
១០. តើដោយដូចម្ដេចដែលប៉ុលបានស្វែងរកពួកអ្នកដែលសមទទួល?
១០ ក្រោយពីការសោយទិវង្គតនិងដំណើររស់ឡើងវិញរបស់ព្រះយេស៊ូ នោះការស្វែងរកពួកអ្នកដែលសមទទួល បានបន្តយ៉ាងអង់អាច។ ប៉ុលបានពន្យល់វែកញែកជាមួយពួកជាតិយូដានៅឯសាលាប្រជុំគេ និងជាមួយមនុស្សនៅឯផ្សារក្នុងទីក្រុងអាថែន។ នៅពេលដែលគាត់បានធ្វើបន្ទាល់នៅឯភ្នំអើរីយ៉ូស នៅទីក្រុងនោះក្នុងប្រទេសក្រិក គឺ«មានមនុស្សខ្លះត្រូវចិត្តជាប់នឹងគាត់ ព្រមទាំងជឿផង ក្នុងពួកនោះមានឈ្មោះឌេវនីស ជាចៅក្រមនៅភ្នំអើរីយ៉ូស នឹងស្ត្រីម្នាក់ឈ្មោះដាម៉ារីស ហើយនឹងអ្នកខ្លះទៀតដែរ»។ នៅកន្លែងណាក៏ដោយ ដែលប៉ុលបានទៅ នោះគាត់បានតាំងគំរូដ៏ល្អក្នុងការផ្សព្វផ្សាយ«នៅកណ្ដាលជំនុំវិញ ហើយពីផ្ទះ១ទៅផ្ទះ១ផង»។—កិច្ចការ ១៧:១៧, ៣៤; ២០:២០
១១. ជាច្រើនឆ្នាំទៅហើយ តើគេធ្វើកិច្ចបំរើតាមវិធីណាខ្លះ?
១១ ក្នុងកំឡុងទសវត្សនាដំណាច់សតវត្សទី១៩ នោះពួកគ្រីស្ទានចាក់ប្រេងតាំងបានចូលរួមយ៉ាងក្លាហាន ដើម្បីស្វែងរកអស់អ្នកដែលសមទទួលនោះ។ ក្នុងទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមនៃភ្នំស៊ីយ៉ូន នៅខែកក្កដានិងខែសីហា ឆ្នាំ១៨៨១មានអត្ថបទមួយដែលមានចំណងជើងថា៖ «បានត្រូវចាក់ប្រេងតាំងដើម្បីផ្សព្វផ្សាយ» ហើយបានចែងថា៖ «ការផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អ . . . កំពុងតែកើតមានឡើងដល់‹ពួកអ្នករាបសា› គឺអស់អ្នកដែលសុខចិត្តស្ដាប់ ដើម្បីស្ថាបនាពីចំណោមគេនូវគណៈជារូបកាយព្រះគ្រីស្ទ ជាពួកអ្នកគ្រងមរតក»។ ពួកអ្នកច្រូតរបស់ព្រះទាំងនេះ បានជួបជាញឹកញយនូវមនុស្សដែលចេញពីវិហារក្រោយពីកម្មវិធីសាសនាចប់ ហើយបានឲ្យគេខិត្តប័ណ្ណដែលមានសារពីបទគម្ពីរ និងបានត្រូវរៀបចំដើម្បីបង្កើតឲ្យអ្នកសមទទួលមានចំណាប់អារម្មណ៍។ ក្រោយពីបានពិនិត្យយ៉ាងហ្មត់ចត់នូវប្រសិទ្ធិភាពនៃវិធីធ្វើបន្ទាល់នេះ នោះទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម នៅថ្ងៃទី១៥ ខែឧសភា ឆ្នាំ១៩០៣ បានដាស់តឿនពួកអ្នកច្រូតឲ្យចែកចាយខិត្តប័ណ្ណនានា «ពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះមួយនៅថ្ងៃអាទិត្យពេលព្រឹក»។
១២. តើយើងបានបង្កើនប្រសិទ្ធិភាពនៃកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយរបស់យើង យ៉ាងដូចម្ដេច? សូមពន្យល់។
១២ នៅឆ្នាំថ្មីៗនេះ យើងបានពង្រីកកិច្ចបំរើផ្សាយរបស់យើង ដោយទៅជួបមនុស្សនៅឯកន្លែងផ្សេងទៀត ក្រៅពីផ្ទះរបស់គេ។ នេះធ្លាប់មានប្រសិទ្ធិភាពណាស់ នៅក្នុងប្រទេសនានាដែលស្ថានភាពខាងសេដ្ឋកិច្ច និងការនិយមដើរកំសាន្តបានបណ្ដាលឲ្យគេចេញពីផ្ទះរបស់គេ ក្នុងពេលវេលាដែលយើងទៅជួបគេជាធម្មតានោះ។ ស្មរបន្ទាល់ម្នាក់នៅប្រទេសអង់គ្លេសនិងដៃគូរបស់គាត់ បានសង្កេតឃើញថា ភ្ញៀវចាកចេញជាទៀងទាត់តាមឡានក្រុង ក្រោយពីបានកំសាន្តកាយពេញមួយថ្ងៃនៅឯឆ្នេរសមុទ្រ។ ពួកគេប្រមូលផ្ដុំនូវចិត្តក្លាហានឡើងឡានក្រុងនានា និងស្នើផ្ដល់ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម និងទស្សនាវដ្ដីភ្ញាក់រឭក!ជូនអ្នកធ្វើដំណើរ។ ពួកគេបានចែកចាយទស្សនាវដ្ដីអស់២២៩ក្បាលក្នុងមួយខែ។ ពួកគេរាយការណ៍ប្រាប់ថា៖ «យើងឥតមានចិត្តខ្លាចអំពីការធ្វើបន្ទាល់នៅមាត់សមុទ្រ តំបន់ខាងជំនួញ ឬការពិបាកឯទៀតដែលយើងអាចជួបប្រទះនោះទេ ពីព្រោះយើងដឹងថា ព្រះយេហូវ៉ាតែងតែគង់នៅជាមួយយើង»។ ពួកគេបានចែកចាយទស្សនាវដ្ដីតាមផ្លូវ បានចាប់ផ្ដើមបង្រៀនសិស្សព្រះគម្ពីរ ហើយគេទាំងពីរនាក់បានរួមចំណែកធ្វើជាអ្នកត្រួសត្រាយជំនួយ។
១៣. សព្វថ្ងៃនេះនៅកន្លែងខ្លះៗ តើត្រូវការកែសម្រួលអ្វីស្តីអំពីកិច្ចបំរើយើង?
១៣ កាលដែលយើងបន្តស្វែងរកអ្នកសមទទួល នោះប្រហែលជាត្រូវមានការពិនិត្យមើលយ៉ាងប្រយ័ត្នប្រយែងខាងផ្នែកខ្លះៗនៃកិច្ចបំរើផ្សាយរបស់យើង។ ទោះជាស្មរបន្ទាល់ជាច្រើនធ្លាប់ផ្សព្វផ្សាយពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះមួយ នៅថ្ងៃអាទិត្យពេលព្រឹក។ តែនៅកន្លែងខ្លះ ពួកគេឃើញថា ការទៅជួបមនុស្សនៅឯផ្ទះពេលព្រឹកដូច្នេះ មានប្រសិទ្ធិភាពតិចជាង ពីព្រោះម្ចាស់ផ្ទះប្រហែលជាកំពុងតែគេង។ ដោយកែសម្រួលកាលវិភាគរបស់ពួកគេ នោះស្មរបន្ទាល់ជាច្រើនឥឡូវកំពុងស្វែងរកជួបមនុស្សពេលថ្ងៃបន្ដិច ប្រហែលជាបន្ទាប់ពីកិច្ចប្រជុំគ្រីស្ទាន។ ហើយការស្វែងរកបែបនេះ ប្រាកដជាមានផលផ្លែមែន។ ឆ្នាំមុននេះ ចំនួនអ្នកផ្សព្វផ្សាយសារព្រះរាជាណាចក្រ បានកើន២,៣ភាគរយទូទាំងពិភពលោក។ កិច្ចការស្វែងរកនេះលើកកិត្ដិយសឲ្យចៅហ្វាយនៃចំរូត និងនាំឲ្យយើងមានចិត្តត្រេកអរដែរ។
រក្សាឲ្យមានសេចក្ដីសុខសាន្តក្នុងកិច្ចការចំរូត
១៤. តើយើងគួរមានអាកប្បកិរិយាយ៉ាងណា ពេលយើងផ្សព្វផ្សាយសាររបស់យើង? ហើយហេតុអ្វី?
១៤ មូលហេតុមួយទៀតចំពោះអំណរយើង ទាក់ទងនឹងអាកប្បកិរិយាដែលបង្កើតឲ្យមានសេចក្ដីសុខសាន្ត ដែលយើងសម្ដែងពេលធ្វើកិច្ចការចំរូត។ ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលថា៖ «កាលណាចូលទៅ ក៏ត្រូវជំរាបសួរអ្នកផ្ទះនោះដែរ បើអ្នកផ្ទះនោះគេគួរ នោះចូរឲ្យសេចក្ដីសុខសាន្តរបស់អ្នករាល់គ្នានៅផ្ទះនោះចុះ!»។ (ម៉ាថាយ ១០:១២, ១៣) ពាក្យគំនាប់ជាភាសាហេព្រើរ និងពាក្យដែលស្មើគ្នានោះជាភាសាក្រិក ទាំងពីរបង្ហាញឲ្យឃើញគំនិតដែលថា៖ ‹សូមឲ្យអ្នកបានសុខ!›។ អាកប្បកិរិយានេះជួយនាំផ្លូវយើងពេលទៅជួបមនុស្ស ពេលដែលយើងផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អ។ យើងសង្ឃឹមថា គេនឹងប្រព្រឹត្តតបយ៉ាងល្អនឹងសារខាងព្រះរាជាណាចក្រនេះ។ ចំពោះអស់អ្នកដែលប្រព្រឹត្តតបយ៉ាងល្អ នោះគឺមានសេចក្ដីសង្ឃឹមដើម្បីផ្សះផ្សានឹងព្រះ កាលដែលគេប្រែចិត្តពីអំពើបាបរបស់គេហើយត្រឡប់មកវិញ និងធ្វើតាមបំណងព្រះហឫទ័យព្រះនោះ។ ជាលទ្ធផល សន្ដិភាពជាមួយនឹងព្រះនាំឲ្យមានជីវិតជារៀងរហូត។—យ៉ូហាន ១៧:៣; កិច្ចការ ៣:១៩; ១៣:៣៨, ៤៨; កូរិនថូសទី២ ៥:១៨-២០
១៥. តើយើងអាចរក្សាអាកប្បកិរិយាដ៏សុខសាន្តយ៉ាងណា ពេលជួបប្រទះនឹងការតបឆ្លើយដ៏មិនល្អក្នុងកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយរបស់យើង?
១៥ តើយើងអាចរក្សាសេចក្ដីសុខសាន្តរបស់យើងយ៉ាងដូចម្ដេច ពេលដែលយើងជួបនឹងការតបឆ្លើយដ៏មិនល្អនោះ? ព្រះយេស៊ូបានបង្គាប់ថា៖ «តែបើ[អ្នកផ្ទះ]មិនគួរទេ នោះត្រូវឲ្យសេចក្ដីសុខសាន្តត្រឡប់មកលើអ្នករាល់គ្នាវិញ»។ (ម៉ាថាយ ១០:១៣) កំណត់ហេតុរបស់លូកាអំពីការបញ្ជូនសិស្ស៧០នាក់ នោះរួមបញ្ចូលនូវពាក្យបន្ទូលរបស់ព្រះយេស៊ូ ដែលថា៖ «បើនៅផ្ទះនោះ មានមនុស្សណាចូលចិត្តនឹងសេចក្ដីសុខសាន្ត នោះសេចក្ដីសុខរបស់អ្នករាល់គ្នា នឹងនៅជាប់នឹងផ្ទះនោះ។ បើគ្មានទេ នោះសេចក្ដីសុខនឹងត្រឡប់មកអ្នករាល់គ្នាវិញ»។ (លូកា ១០:៦) នៅពេលដែលយើងផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អជូនមនុស្ស យើងធ្វើអ៊ីចឹងដោយទឹកចិត្តដ៏ល្អនិងតាមសន្ដិវិធី។ ការតបឆ្លើយដែលមិនអើពើ ដែលត្អូញត្អែរ ឬការនិយាយដ៏មិនល្អដោយម្ចាស់ផ្ទះ គ្រាន់តែនាំឲ្យសារដ៏សុខសាន្តរបស់យើង‹ត្រឡប់មកយើង›វិញតែប៉ុណ្ណោះ។ ប៉ុន្តែការតបឆ្លើយបែបនេះ មិនបង្ខូចនូវសេចក្ដីសុខសាន្តរបស់យើង ដែលជាផលផ្លែនៃវិញ្ញាណរបស់ព្រះយេហូវ៉ាឡើយ។—កាឡាទី ៥:២២, ២៣
គោលដៅដ៏ល្អចំពោះពួកអ្នកច្រូត
១៦, ១៧. (ក) តើយើងមានគោលដៅអ្វី ពេលត្រឡប់ទៅជួបគេវិញ? (ខ) តើតាមរបៀបណាដែលយើងអាចជួយអស់អ្នកដែលមានសំនួរអំពីព្រះគម្ពីរ?
១៦ ជាពួកអ្នកច្រូត យើងត្រេកអរដោយរួមចំណែកក្នុងការប្រមូលមនុស្សឲ្យបានជីវិតជារៀងរហូត។ ហើយយើងមានអំណរមែន ពេលដែលបុគ្គលម្នាក់តបឆ្លើយយ៉ាងល្អក្នុងការផ្សព្វផ្សាយរបស់យើង ដោយចង់រៀនថែមទៀតដែលបង្ហាញថា«ចូលចិត្តនឹងសេចក្ដីសុខសាន្ត»! ប្រហែលជាគាត់មានសំនួរជាច្រើនអំពីព្រះគម្ពីរ ហើយយើងមានការពិបាកនឹងឆ្លើយសំនួរទាំងអស់នោះ ក្នុងកំឡុងពេលដែលជួបគ្នាតែម្ដងនោះ។ ដោយព្រោះការនៅយូរពេកក្នុងកាលដែលជួបលើកដំបូង ប្រហែលជាមិនសូវសមរម្យទេ តើអាចសម្រេចការនេះបានយ៉ាងណា? យើងអាចមានគោលដៅ តាមយោបល់ដែលបានត្រូវជូនមកប្រមាណ៦០ឆ្នាំកន្លងទៅនេះ។
១៧ «ស្មរបន្ទាល់ទាំងអស់របស់ព្រះយេហូវ៉ា គួរតែត្រៀមខ្លួនដឹកនាំការសិក្សាដែលជាគំរូក្នុងព្រះគម្ពីរ»។ មានសេចក្ដីថ្លែងនេះនៅក្នុងកូនសៀវភៅផ្នែកទីបីនៃសៀវភៅបង្ហាត់បង្រៀនដែលមានជាលំដាប់ គឺការសិក្សាដែលជាគំរូ បានត្រូវបោះពុម្ពពីឆ្នាំ១៩៣៧ទៅឆ្នាំ១៩៤១។ កូនសៀវភៅនោះចែងទៀតថា៖ «គ្រប់អ្នកផ្សព្វផ្សាយសារ[ព្រះរាជាណាចក្រ] គួរយកចិត្តទុកដាក់ជួយតាមគ្រប់វិធីដែលអាចធ្វើទៅបាន ចំពោះមនុស្សដែលជាទីគាប់ព្រះហឫទ័យព្រះ ទាំងមានចំណាប់អារម្មណ៍នឹងសារខាងព្រះរាជាណាចក្រ។ គួរត្រឡប់ទៅជួបមនុស្សទាំងនេះ ដោយឆ្លើយសំនួរផ្សេងៗ . . . ហើយរួចមកចាប់ផ្ដើមការសិក្សាដែលជាគំរូ . . . ឲ្យបានភ្លាម បើអាចធ្វើទៅបាន»។ ត្រូវហើយ ពេលដែលយើងត្រឡប់ទៅជួបគេវិញ យើងមានគោលដៅចង់ចាប់ផ្ដើមការសិក្សាព្រះគម្ពីរតាមផ្ទះ និងដឹកនាំការសិក្សានោះជាទៀងទាត់។ a អាកប្បកិរិយាដ៏រាក់ទាក់ និងការយកចិត្តទុកដាក់ដោយស្រឡាញ់ចំពោះមនុស្សដែលចាប់អារម្មណ៍ នោះជំរុញយើងឲ្យរៀបចំបានល្អ និងនាំមុខការសិក្សាយ៉ាងណាដែលមានប្រសិទ្ធិភាពជាង។
១៨. តើតាមរបៀបណា ដែលយើងអាចជួយអ្នកថ្មីឲ្យក្លាយទៅជាសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទ?
១៨ ដោយមានជំនួយពីសៀវភៅ ចំណេះដែលនាំទៅដល់ជីវិតអស់កល្បជានិច្ច និងសៀវភៅស្តើង តើព្រះតម្រូវអ្វីពីយើង? នោះយើងអាចដឹកនាំការសិក្សាព្រះគម្ពីរតាមផ្ទះដោយមានប្រសិទ្ធិភាព។ ដូច្នេះ យើងអាចរួមចំណែកក្នុងការជួយអ្នកចាប់អារម្មណ៍ថ្មី ឲ្យក្លាយទៅជាសិស្សដែរ។ កាលដែលយើងខំយកតម្រាប់តាមអ្នកបង្រៀនដ៏ឧត្តម គឺព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទ ប្រហែលជាសិស្សព្រះគម្ពីរបែបនេះ ក៏នឹងរៀនពីការប្រព្រឹត្តដ៏សុភាព ដែលនាំឲ្យមានអំណរ ហើយដ៏ស្មោះសរបស់យើង ថែមទាំងអំពីការគោរពរបស់យើងចំពោះខ្នាតតម្រានិងគោលការណ៍ណែនាំរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ នៅពេលដែលយើងជួយបុគ្គលថ្មីៗ ដោយឆ្លើយសំនួររបស់គេ សូមឲ្យយើងជួយគេឲ្យចេះឆ្លើយសំនួរដែលអ្នកផ្សេងសួរគេផងដែរ។ (ធីម៉ូថេទី២ ២:១, ២; ពេត្រុសទី១ ២:២១) ជាពួកអ្នកធ្វើកិច្ចការដែលប្រៀបប្រដូចនឹងចំរូតមួយ យើងប្រាកដជាមានអំណរ ដែលមានការសិក្សាព្រះគម្ពីរតាមផ្ទះជាមធ្យម៤.៧៦៦.៦៣១នាក់ទូទាំងពិភពលោក ក្នុងកំឡុងឆ្នាំកិច្ចបំរើកន្លងទៅនេះ។ ជាពិសេសយើងមានចិត្តអរសប្បាយ បើយើងនៅក្នុងចំណោមពួកអ្នកច្រូត ដែលរួមចំណែកនឹងសកម្មភាពនៃការសិក្សាព្រះគម្ពីរតាមផ្ទះនោះដែរ។
ចូរបន្តអរសប្បាយក្នុងចំរូតនេះចុះ!
១៩. ហេតុអ្វីបានជាមានមូលហេតុល្អៗ ក្នុងការមានអំណរចំពោះចំរូតនៅកំឡុងពេលកិច្ចបំរើរបស់ព្រះយេស៊ូ និងគ្រាបន្ដិចក្រោយនោះមក?
១៩ ក្នុងកំឡុងកិច្ចបំរើរបស់ព្រះយេស៊ូ និងនៅគ្រាបន្ដិចក្រោយនោះមក គឺមានមូលហេតុដ៏ល្អឲ្យមានអំណរក្នុងចំរូតនេះ។ នៅពេលនោះមនុស្សជាច្រើនបានប្រព្រឹត្តតបយ៉ាងល្អនឹងដំណឹងល្អ។ នៅបុណ្យថ្ងៃទី៥០ ឆ្នាំ៣៣ស.យ. នោះមានអំណរយ៉ាងខ្លាំង ពីព្រោះមានប្រមាណ៣.០០០នាក់បានធ្វើតាមការដឹកនាំរបស់ពេត្រុស គឺបានទទួលវិញ្ញាណបរិសុទ្ធរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយបានក្លាយទៅជាផ្នែកនៃសាសន៍របស់ព្រះ គឺសាសន៍អ៊ីស្រាអែលខាងវិញ្ញាណ។ ប្រាកដហើយ ចំនួននោះបានបន្តរីកចំរើនឡើង ហើយមានអំណរឡើងដែរ កាលដែលព្រះយេហូវ៉ាបាន«បន្ថែមនូវអស់អ្នក ដែលកំពុងតែបានសង្គ្រោះរាល់តែថ្ងៃ ទៅក្នុងពួកជំនុំថែមទៀត»។—កិច្ចការ ២:៣៧-៤១, ៤៦, ៤៧; កាឡាទី ៦:១៦; ពេត្រុសទី១ ២:៩
២០. តើអ្វីដែលនាំឲ្យយើងមានអំណរយ៉ាងខ្លាំងក្នុងកិច្ចការច្រូតរបស់យើង?
២០ នៅពេលនោះ ទំនាយរបស់អេសាយត្រូវបានសឲ្យឃើញពិតមែន ដែលថា៖ «[ព្រះយេហូវ៉ា]ទ្រង់បានប្រោសឲ្យបណ្ដាជនចំរើនឡើង ហើយបានធ្វើឲ្យគេមានសេចក្ដីរីករាយជាច្រើនឡើងដែរ។ គេមានសេចក្ដីអំណរនៅចំពោះទ្រង់ ដូចជាសេចក្ដីអំណរក្នុងរដូវចំរូត ហើយដូចជាសេចក្ដីអំណរនៃមនុស្សដែលកំពុងតែចែករបឹបគ្នា»។ (អេសាយ ៩:៣) ទោះជាយើងឃើញនូវ‹សាសន៍ដែលមានមនុស្សជាច្រើន›នៃពួកអ្នកចាក់ប្រេងតាំង បានត្រូវបំពេញសឹងតែអស់នៅពេលឥឡូវនេះហើយក៏ដោយ នោះយើងមានអំណរយ៉ាងច្រើន កាលដែលយើងសង្កេតឃើញចំនួននៃពួកអ្នកច្រូតឯទៀត រីកចំរើនឡើងជារៀងរាល់ឆ្នាំ។—ទំនុកដំកើង ៤:៧; សាការី ៨:២៣; យ៉ូហាន ១០:១៦
២១. តើយើងនឹងពិគ្រោះរឿងអ្វីក្នុងអត្ថបទជាបន្ទាប់នេះ?
២១ យើងប្រាកដជាមានមូលហេតុដ៏ល្អមែន ឲ្យយើងមានចិត្តអរសប្បាយក្នុងកិច្ចការច្រូតនេះ។ សារនៃសេចក្ដីសង្ឃឹម ការស្វែងរកពួកអ្នកដែលសមទទួល និងអាកប្បកិរិយាដែលបង្កើតឲ្យមានសេចក្ដីសុខសាន្ត ជាកត្ដាដែលនាំឲ្យយើងមានអំណរដោយធ្វើជាអ្នកច្រូត។ ក៏ប៉ុន្តែ នេះក៏ជំរុញឲ្យមានការតបឆ្លើយដ៏មិនល្អពីមនុស្សជាច្រើនដែរ។ សាវ័កយ៉ូហានបានពិសោធរឿងនេះ។ គាត់បានជាប់គុកនៅឯកោះប៉ាត់ម៉ុស«ដោយព្រោះព្រះបន្ទូល នឹងសេចក្ដីបន្ទាល់ពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ»។ (វិវរណៈ ១:៩) បើអ៊ីចឹង តើយើងអាចរក្សាឲ្យមានអំណរយ៉ាងដូចម្ដេច ពេលដែលយើងជួបប្រទះនូវការបៀតបៀននិងការប្រឆាំងនោះ? តើអ្វីដែលនឹងជួយយើងស៊ូទ្រាំនឹងអាកប្បកិរិយាដ៏រឹងរូសពីមនុស្សជាច្រើន ដែលយើងកំពុងតែផ្សព្វផ្សាយឲ្យនោះ? អត្ថបទជាបន្ទាប់របស់យើងនឹងផ្ដល់នូវជំនួយពីព្រះគម្ពីរ ក្នុងការឆ្លើយសំនួរទាំងនេះ។
[កំណត់សម្គាល់]
a គេបានរៀបចំការសិក្សាជាដំបូងនោះ នៅឯកន្លែងដែលអាចប្រមូលផ្ដុំក្រុមមនុស្សចាប់អារម្មណ៍។ ប៉ុន្តែ មិនយូរប៉ុន្មានទៀត មានការសិក្សាជាមួយនឹងបុគ្គលម្នាក់ៗ និងក្រុមគ្រួសារនានា។—សូមមើលសៀវភៅ ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា—ពួកអ្នកប្រកាសព្រះរាជាណាចក្រ ទំព័រទី៥៧៤ ដែលបោះពុម្ពដោយស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា។
តើអ្នកនឹងឆ្លើយយ៉ាងណា?
• តើកិច្ចការដែលប្រៀបប្រដូចនឹងការច្រូតនោះ ជាអ្វីទៅ?
• តើយើងប្រកាសប្រាប់នូវសារប្រភេទណា?
• ហេតុអ្វីបានជាការស្វែងរកសិស្សបានជោគជ័យ?
• តើតាមរបៀបណាដែលយើងរក្សាឲ្យមានសេចក្ដីសុខសាន្តក្នុងកិច្ចការចំរូតនេះ?
• ហេតុអ្វីបានជាយើងបន្តឲ្យមានចិត្តអរសប្បាយក្នុងកិច្ចការចំរូតនេះ?
[សំណួរសម្រាប់អត្ថបទសិក្សា]
[រូបភាពនៅទំព័រ២០]
ការផ្សព្វផ្សាយនៅក្នុងសតវត្សទី១និងសតវត្សទី២០
[រូបភាពនៅទំព័រ២១]
ដូចប៉ុល អ្នកច្រូតបច្ចុប្បន្ននេះខំប្រឹងជួបមនុស្សនៅគ្រប់ទីកន្លែង
[រូបភាពនៅទំព័រ២១]
ចូរប្រកាសដំណឹងល្អ ដោយមានទឹកចិត្ត សប្បាយរីករាយ