កុំឲ្យណាយចិត្តនឹងការធ្វើល្អឡើយ
កុំឲ្យណាយចិត្តនឹងការធ្វើល្អឡើយ
«កុំឲ្យយើងណាយចិត្តនឹងធ្វើការល្អឡើយ ដ្បិតបើមិនរសាយចិត្តទេ នោះដល់កំណត់ យើងនឹងច្រូតបានហើយ»។—កាឡាទី ៦:៩
១, ២. (ក) ហេតុអ្វីបានជាយើងត្រូវតែស៊ូទ្រាំដើម្បីបំរើព្រះ? (ខ) តើអ័ប្រាហាំបានស៊ូទ្រាំនឹងអ្វីខ្លះ? ហើយតើអ្វីបានជួយគាត់ឲ្យស៊ូទ្រាំនោះ?
ដោយព្រោះយើងជាស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា នោះយើងអរសប្បាយនឹងធ្វើតាមព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះ។ យើងក៏បានសំរាកពីការទទួលនូវ«នឹម»ជាសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូដែរ។ (ម៉ាថាយ ១១:២៩) យ៉ាងណាក៏ដោយ ការបំរើព្រះយេហូវ៉ាជាមួយព្រះយេស៊ូមិនតែងតែស្រួលទេ។ សាវ័កប៉ុលបានបញ្ជាក់នោះយ៉ាងច្បាស់ ពេលគាត់ដាស់តឿនគ្រីស្ទានគ្នីគ្នាថា៖ «អ្នករាល់គ្នាត្រូវការនឹងសេចក្ដីអត់ធ្មត់ ដើម្បីឲ្យបានទទួលសេចក្ដីដែលបានសន្យា ដោយធ្វើតាមព្រះហឫទ័យព្រះ»។ (ហេព្រើរ ១០:៣៦) យើងត្រូវតែស៊ូទ្រាំ ពីព្រោះការបំរើព្រះអាចជាអ្វីដ៏ពិបាកធ្វើ។
២ ជីវិតរបស់អ័ប្រាហាំពិតជាភស្តុតាងដែលបញ្ជាក់ពីហេតុការណ៍នោះ។ ជាច្រើនដង គាត់ត្រូវធ្វើការសម្រេចដ៏ពិបាកនិងបានប្រទះនូវកាលៈទេសៈដែលនាំឲ្យតានតឹងក្នុងចិត្ត។ ពេលគាត់ត្រូវបង្គាប់ឲ្យចេញពីទីក្រុងអ៊ើរដ៏សំបូរសប្បាយ នោះគ្រាន់តែជាទីចាប់ផ្ដើមនៃការពិបាកទេ។ មិនយូរក្រោយមក គាត់បានប្រឈមមុខនឹងទុរភិក្ស ភាពសាហាវពីអ្នកជិតខាង ស្ទើរតែបាត់បង់ភរិយា ទាស់ទែងជាមួយសាច់ញាតិរបស់គាត់ និងបានចូលរួមក្នុងសង្គ្រាមមួយដ៏ឃោរឃៅ។ គាត់នឹងមានការសាកល្បងខ្លាំងជាងនេះទៅទៀតនាពេលអនាគត។ ក៏ប៉ុន្តែ អ័ប្រាហាំមិនដែលណាយចិត្តក្នុងការធ្វើល្អឡើយ។ នេះគឺគួរឲ្យអស្ចារ្យមែន បើសិនជាអ្នកនឹកចាំថា គាត់គ្មានព្រះបន្ទូលទាំងមូលរបស់ព្រះ ដូចជាយើងមានសព្វថ្ងៃនេះទេ។ យ៉ាងណាក៏ដោយ គាត់ច្បាស់ជាដឹងអំពីទំនាយទីមួយ ពេលព្រះបានមានបន្ទូលប្រកាសថា៖ «អញនឹងធ្វើឲ្យឯងហើយនឹងស្ត្រី គឺទាំងពូជឯងនឹងពូជនាងមានសេចក្ដីខ្មាំងនឹងគ្នា»។ (លោកុប្បត្តិ ៣:១៥) ដោយព្រោះអ័ប្រាហាំជាបុព្វបុរសរបស់ពូជនោះ គាត់ទំនងជាទីដៅនៃសេចក្ដីស្អប់របស់សាតាំង។ ការទទួលស្គាល់ហេតុការណ៍នេះ ប្រាកដជាបានជួយអ័ប្រាហាំស៊ូទ្រាំនឹងការសាកល្បងទាំងមានអំណរ។
៣. (ក) ហេតុអ្វីបានជារាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ាសព្វថ្ងៃនេះ គួរដឹងទុកជាមុនថា គេនឹងមានការពិបាកផ្សេងៗ? (ខ) តើកាឡាទី ៦:៩ ឲ្យសេចក្ដីលើកទឹកចិត្តអ្វី?
៣ រាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ាសព្វថ្ងៃនេះ ក៏គួរដឹងទុកជាមុនថា គេនឹងជួបការពិបាកដែរ។ (ពេត្រុសទី១ ១:៦, ៧) យ៉ាងណាមិញ វិវរណៈ ១២:១៧ ព្រមានយើងថា សាតាំងកំពុងតែ«ច្បាំង»នឹងអ្នកសំណល់ចាក់ប្រេងតាំង។ ដោយព្រោះ«ចៀមឯទៀត»ចូលរួមយ៉ាងជិតស្និទ្ធជាមួយនឹងអ្នកចាក់ប្រេងតាំង នោះ«ចៀមឯទៀត»ក៏រងកំហឹងរបស់សាតាំងផងដែរ។ (យ៉ូហាន ១០:១៦) ក្រៅពីការប្រឆាំងដែលគ្រីស្ទានប្រឈមមុខក្នុងកិច្ចបំរើសាធារណៈរបស់គេ នោះគេប្រហែលជាពិសោធន៍បញ្ហាខ្លះដែលជាការល្បងលក្នុងជីវិតគេផ្ទាល់។ ប៉ុលដាស់តឿនថា៖ «កុំឲ្យយើងណាយចិត្តនឹងធ្វើការល្អឡើយ ដ្បិតបើមិនរសាយចិត្តទេ នោះដល់កំណត់ យើងនឹងច្រូតបានហើយ»។ (កាឡាទី ៦:៩) គឺពិតមែនហើយដែលថា ទោះជាសាតាំងកំពុងតែប្ដេជ្ញាចង់បំផ្លាញនូវជំនឿរបស់យើងក៏ដោយ តែយើងត្រូវតស៊ូនឹងវា ដោយមានចិត្តជឿមាំមួន។ (ពេត្រុសទី១ ៥:៨, ៩) តើការស៊ូទ្រាំយ៉ាងស្មោះត្រង់នោះ អាចមានលទ្ធផលអ្វី? យ៉ាកុប ១:២, ៣ ពន្យល់ថា៖ «បងប្អូនអើយ! កាលណាអ្នករាល់គ្នាមានសេចក្ដីល្បួងផ្សេងៗ នោះត្រូវរាប់ជាសេចក្ដីអំណរសព្វគ្រប់វិញ ដោយដឹងថា ការល្បងលមើលសេចក្ដីជំនឿនៃអ្នករាល់គ្នា នោះនាំបង្កើតឲ្យមានសេចក្ដីខ្ជាប់ខ្ជួន»។
ការវាយលុកចំមុខ
៤. តើសាតាំងបានវាយលុកចំមុខតាមរបៀបណា ក្នុងការប៉ុនប៉ងកំទេចភក្ដីភាពនៃរាស្ត្ររបស់ព្រះ?
៤ ជីវិតរបស់អ័ប្រាហាំបង្ហាញយ៉ាងជាក់ស្តែងនូវ«សេចក្ដីល្បួងផ្សេងៗ»ដែលគ្រីស្ទានសព្វថ្ងៃនេះប្រហែលជានឹងប្រឈមមុខ។ ជាឧទាហរណ៍ អ័ប្រាហាំត្រូវតទល់នឹងការវាយប្រហារពីអ្នកឈ្លានពានពីស្រុកស៊ីណើរ។ (លោកុប្បត្តិ ១៤:១១-១៦) មិនគួរឲ្យនឹកប្លែកក្នុងចិត្តទេដែលថា សាតាំងបន្តប្រើការវាយលុកចំមុខដែលមានសណ្ឋានជាការបៀតបៀន។ តាំងពីសង្គ្រាមលោកលើកទី២មកម្ល៉េះ រដ្ឋាភិបាលនៅប្រទេសជាច្រើនបានដាក់បំរាម ទៅលើកិច្ចការអប់រំរបស់ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា។ សៀវភៅប្រចាំឆ្នាំនៃស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា ឆ្នាំ២០០១ រាយការណ៍អំពីអំពើហិង្សា ដែលគ្រីស្ទាននៅប្រទេសអង់ហ្គោឡាបានទ្រាំទ្រក្នុងកណ្ដាប់ដៃពួកសត្រូវ។ ដោយពឹងពាក់ទៅលើព្រះយេហូវ៉ា បងប្អូនរបស់យើងនៅប្រទេសបែបនេះមិនព្រមណាយចិត្តសោះឡើយ! ពួកគេតបស្នងដោយបន្តក្នុងកិច្ចផ្សព្វផ្សាយ មិនដោយផ្អែកទៅលើអំពើហិង្សាបកទៅវិញ ឬក៏ការបះបោរប្រឆាំងឡើយ។—ម៉ាថាយ ២៤:១៤
៥. តើយុវជនគ្រីស្ទានប្រហែលជាមានការបៀតបៀនអ្វីខ្លះនៅសាលា?
៥ ក៏ប៉ុន្តែ ការបៀតបៀនមិនចាំបាច់រួមបញ្ចូលអំពើហិង្សាទេ។ នៅទីបំផុត អ័ប្រាហាំបានទទួលពរជាកូនប្រុសពីរនាក់ គឺជាអ៊ីសម៉ាអែលនិងអ៊ីសាក។ លោកុប្បត្តិ ២១:៨-១២ ចែងថា នៅពេលមួយអ៊ីសម៉ាអែល«សើចឡកឲ្យ»អ៊ីសាក។ ក្នុងសំបុត្ររបស់ប៉ុលទៅកាន់អ្នកនៅទីក្រុងកាឡាទី គាត់បានបង្ហាញថា នេះគឺធ្ងន់ជាងការលេងដូចកូនក្មេងទៅទៀត ព្រោះគាត់ពណ៌នាថាអ៊ីសម៉ាអែលបានធ្វើទុក្ខដល់អ៊ីសាក! (កាឡាទី ៤:២៩) ការសើចចំអកដោយមិត្តរួមថ្នាក់ និងការធ្វើទុក្ខតាមពាក្យសំដីរបស់អ្នកប្រឆាំង អាចត្រូវចាត់ទុកសមត្រឹមត្រូវជាការបៀតបៀន។ យុវជនគ្រីស្ទានម្នាក់ ឈ្មោះរ៉ែយ៉ាន នឹកចាំពីទារុណកម្មដែលមិត្តរួមថ្នាក់បានធ្វើមកលើគាត់ ដោយប្រាប់ថា៖ «ការជិះឡានក្រុងអស់១៥នាទីទៅមកពីសាលារៀន នោះហាក់ដូចជារាប់ម៉ោង ដោយសារខ្ញុំត្រូវគេជេរប្រមាថមើលងាយ។ ពួកគេយកប្រដាប់ខ្ទាស់សៀវភៅ ដុតវាឲ្យក្ដៅ និងយកវាមកអុជខ្ញុំឲ្យរលាក»។ តើអ្វីជាមូលហេតុដែលគេប្រព្រឹត្តយ៉ាងសាហាវម្ល៉េះចំពោះគាត់? «ការបង្ហាត់បង្រៀនដែលខ្ញុំបានទទួលតាមរយៈអង្គការរបស់ព្រះ បានធ្វើឲ្យខ្ញុំខុសគ្នាពីយុវជនឯទៀតនៅសាលារៀន»។ យ៉ាងណាក៏ដោយ ដោយមានការគាំទ្រពីមាតាបិតារបស់គាត់ នោះរ៉ែយ៉ានបានមានសមត្ថភាពស៊ូទ្រាំយ៉ាងស្មោះត្រង់។ យុវជនទាំងអស់គ្នាអើយ! តើការសើចចំអកឡកឡឺយដោយពួកម៉ាករបស់អ្នកបានធ្វើឲ្យអ្នកធ្លាក់ទឹកចិត្តទេ? សូមកុំណាយចិត្តឡើយ! បើសិនជាអ្នកស៊ូទ្រាំយ៉ាងស្មោះត្រង់ អ្នកនឹងពិសោធន៍ការសម្រេចនៃបន្ទូលរបស់ព្រះយេស៊ូដែលថា៖ «អ្នករាល់គ្នាមានពរ ក្នុងកាលដែលគេជេរ បៀតបៀន ហើយនិយាយបង្ខុសគ្រប់ទាំងសេចក្ដីអាក្រក់ ពីអ្នករាល់គ្នា ដោយព្រោះខ្ញុំ»។—ម៉ាថាយ ៥:១១
ការពិបាកក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃ
៦. តើអ្វីខ្លះអាចធ្វើឲ្យទំនាក់ទំនងរវាងគ្រីស្ទានគ្នីគ្នាមានភាពតានតឹង?
៦ ការល្បងលភាគច្រើនដែលយើងប្រឈមមុខសព្វថ្ងៃនេះ គឺជាកង្វល់ទាក់ទងនឹងជីវិតប្រចាំថ្ងៃ។ អ័ប្រាហាំត្រូវស៊ូទ្រាំនឹងការតានតឹងចិត្តដែលបានកើតមានឡើងរវាងអ្នកគង្វាលសត្វរបស់គាត់និងអ្នកគង្វាលរបស់ឡុតជាក្មួយរបស់គាត់។ (លោកុប្បត្តិ ១៣:៥-៧) តាមរបៀបស្រដៀងគ្នាសព្វថ្ងៃនេះ ភាពខុសគ្នារវាងបុគ្គលិកលក្ខណៈមនុស្ស និងការច្រណែនគ្នា អាចនាំឲ្យមានការពិបាកប្រស្រ័យទាក់ទងគ្នារហូតដល់អាចបង្ខូចដល់សន្ដិភាពក្នុងក្រុមជំនុំ។ «ដ្បិតកន្លែងណាដែលមានសេចក្ដីច្រណែន នឹងសេចក្ដីគំនុំ នោះក៏មានវឹកវរ នឹងសេចក្ដីអាក្រក់គ្រប់យ៉ាងដែរ»។ (យ៉ាកុប ៣:១៦) គឺជាការសំខាន់ណាស់ហ្ន៎! ដែលយើងមិនណាយចិត្តឡើយ និងមិនឲ្យចិត្តមានះបំផ្លាញនូវសន្ដិភាព ដូចជាអ័ប្រាហាំ និងផ្ទុយទៅវិញស្វែងរកប្រយោជន៍របស់អ្នកឯទៀត។—កូរិនថូសទី១ ១៣:៥; យ៉ាកុប ៣:១៧
៧. (ក) តើមនុស្សម្នាក់ដែលបានត្រូវគ្រីស្ទានគ្នីគ្នាបញ្ឈឺចិត្ត គួរធ្វើយ៉ាងណា? (ខ) តើដូចម្ដេចដែលអ័ប្រាហាំបានធ្វើជាគំរូល្អ ចំពោះការរក្សាទំនាក់ទំនងល្អជាមួយអ្នកដទៃ?
៧ ការប្រព្រឹត្តដោយអាកប្បកិរិយាសុភាពរាបសាអាចជាអ្វីដ៏ពិបាក បើសិនជាយើងមានអារម្មណ៍ថា មនុស្សម្នាក់ដែលជាអ្នកជឿគ្នីគ្នា បានប្រព្រឹត្តដោយអយុត្ដិធម៌ចំពោះយើង។ សុភាសិត ១២:១៨ ចែងថា៖ «មានគេដែលពោលពាក្យឥតបើគិត ដូចជាចាក់ដោយដាវ»។ សំដីដែលពោលដោយមិនគិតទុកជាមុន សូម្បីតែដោយគ្មានបំណងអាក្រក់ ក៏អាចបញ្ឈឺចិត្តខ្លាំងដែរ។ ការឈឺចាប់នោះគឺខ្លាំងជាង បើសិនជាយើងគិតថា គេបាននិយាយបង្កាច់បង្ខូចឬក៏និយាយដើមយើងនោះ។ (ទំនុកដំកើង ៦:៦, ៧) ក៏ប៉ុន្តែ គ្រីស្ទានម្នាក់មិនអាចអនុញ្ញាតឲ្យការឈឺចិត្តធ្វើឲ្យគាត់ណាយចិត្តទៅវិញនោះឡើយ! បើសិនជាអ្នកស្ថិតក្នុងកាលៈទេសៈបែបនោះ ចូរចាត់វិធានការដោះស្រាយរឿងនោះ ដោយនិយាយយ៉ាងសប្បុរសនឹងអ្នកដែលបានធ្វើខុសនោះចុះ។ (ម៉ាថាយ ៥:២៣, ២៤; អេភេសូរ ៤:២៦) ចូរលើកលែងទោសឲ្យអ្នកនោះ។ (កូល៉ុស ៣:១៣) ដោយបំបាត់ចោលនូវការតូចចិត្ត ហើយយើងបើកឲ្យមានលទ្ធភាពផ្សះនូវការឈឺចិត្តរបស់ខ្លួន និងផ្សះផ្សានូវទំនាក់ទំនងរបស់យើងជាមួយនឹងបងប្អូនយើង។ អ័ប្រាហាំមិនបានចងគំនុំណាចំពោះឡុតទេ។ តាមពិត អ័ប្រាហាំបានប្រញាប់ទៅសង្គ្រោះឡុតនិងគ្រួសាររបស់គាត់វិញ!—លោកុប្បត្តិ ១៤:១២-១៦
ការល្បងលដែលយើងនាំឲ្យមានមកលើខ្លួនយើង
៨. (ក) តើដូចម្ដេចដែលគ្រីស្ទានម្នាក់អាចចាក់ទំលុះខ្លួនដោយសេចក្ដីព្រួយលំបាកជាច្រើន? (ខ) ហេតុអ្វីបានជាអ័ប្រាហាំអាចមានទស្សនៈមួយ ដែលប្រកបទៅដោយតុល្យភាពចំពោះទ្រព្យសម្បត្ដិ?
៨ ជាក់ស្តែងហើយ ការល្បងលខ្លះយើងនាំឲ្យមានមកលើខ្លួនយើង។ ជាឧទាហរណ៍ ព្រះយេស៊ូបានបញ្ជាអ្នកកាន់តាមទ្រង់ថា៖ «កុំឲ្យប្រមូលទ្រព្យសម្បត្ដិ ទុកសំរាប់ខ្លួន នៅផែនដី ជាកន្លែងដែលមានកន្លាត នឹងច្រែះស៊ីបំផ្លាញ ហើយចោរទំលុះប្លន់នោះឡើយ»។ (ម៉ាថាយ ៦:១៩) ក៏ប៉ុន្តែ បងប្អូនខ្លះចាក់ទំលុះខ្លួនគេ ដោយសេចក្ដីព្រួយលំបាកជាច្រើន ដោយខំឈោងតាមទ្រព្យសម្បត្ដិមុនប្រយោជន៍ខាងព្រះរាជាណាចក្រ។ (ធីម៉ូថេទី១ ៦:៩, ១០) អ័ប្រាហាំសុខចិត្តលះចោលភាពសុខស្រួល ដើម្បីបំពេញព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះ។ «ដោយសារសេចក្ដីជំនឿ នោះលោកបានស្នាក់នៅក្នុងស្រុក ដែលទ្រង់សន្យាឲ្យ ដូចជានៅប្រទេសដទៃក៏នៅតែក្នុងត្រសាល ជាមួយនឹងអ៊ីសាក ហើយនឹងយ៉ាកុប ជាអ្នកគ្រងសេចក្ដីសន្យាដដែល ទុកជាមរដកជាមួយគ្នា ពីព្រោះលោករង់ចាំក្រុង១ ដែលមានឫសជញ្ជាំង ដែលព្រះទ្រង់ជាអ្នកគូរ ហើយជាជាងសង់»។ (ហេព្រើរ ១១:៩, ១០) ជំនឿរបស់អ័ប្រាហាំទៅលើ«ទីក្រុង»មួយឬរដ្ឋាភិបាលរបស់ព្រះ បានជួយគាត់មិនពឹងពាក់ទៅលើទ្រព្យសម្បត្ដិ។ យើងក៏គួរគប្បីធ្វើអ៊ីចឹងដែរ។
៩, ១០. (ក) ហេតុអ្វីបានជាការចង់បានមុខមាត់ធំអាចបង្កើតឲ្យមានការល្បងល? (ខ) តើដូចម្ដេចដែលបងប្អូនសព្វថ្ងៃនេះអាចប្រព្រឹត្តជា«អ្នកតូចជាងគេ»វិញ?
៩ សូមពិចារណានូវចំណុចផ្សេងទៀត។ ព្រះគម្ពីរណែនាំយ៉ាងចំៗថា៖ «ដ្បិតបើអ្នកណាគិតស្មានថាខ្លួនជាអ្វីៗ តែមិនជាអ្វីសោះ អ្នកនោះឈ្មោះថាបញ្ឆោតខ្លួនឯងហើយ»។ (កាឡាទី ៦:៣) ម្យ៉ាងទៀត យើងត្រូវដាស់តឿន«កុំឲ្យធ្វើអ្វី ដោយទាស់ទែងគ្នា ឬដោយសេចក្ដីអំនួតឥតប្រយោជន៍ឡើយ»។ (ភីលីព ២:៣) អ្នកខ្លះនាំមកនូវការល្បងលលើខ្លួនគេ ដោយសារគេមិនអនុវត្តតាមដំបូន្មាននេះ។ ដោយសារគេត្រូវជំរុញដោយសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាទទួលនូវមុខតំណែងធំ ជាជាងចង់«បានការល្អប្រសើរ» នោះគេធ្លាក់ទឹកចិត្ត ឬក៏តូចចិត្តពេលដែលមិនបានទទួលឯកសិទ្ធិក្នុងក្រុមជំនុំ។—ធីម៉ូថេទី១ ៣:១
១០ អ័ប្រាហាំជាគំរូដ៏ល្អដោយ‹មិនមានគំនិតខ្ពស់ លើសជាងគំនិត ដែលគួរគប្បីឲ្យគិតនោះឡើយ›។ (រ៉ូម ១២:៣) ពេលគាត់ជួបសង្ឃម៉ិលគីស្សាដែកនោះ អ័ប្រាហាំមិនបានអួតពីទំនាក់ទំនងពិសេសរបស់គាត់ជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ា ដើម្បីដំកើងខ្លួនគាត់ធំលើសជាងម៉ិលគីស្សាដែកនោះឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ គាត់បានទទួលស្គាល់ឋានៈខ្ពស់របស់ម៉ិលគីស្សាដែកជាសង្ឃនោះ ដោយបង់១ភាគក្នុង១០ជូនគាត់។ (ហេព្រើរ ៧:៤-៧) សព្វថ្ងៃនេះ គ្រីស្ទានត្រូវសុខចិត្តប្រព្រឹត្តដូចជា«អ្នកតូចជាងគេ» និងមិនទាមទារចេញមុខមាត់ទេ។ (លូកា ៩:៤៨) បើសិនជាអ្នកនាំមុខក្នុងក្រុមជំនុំមើលទៅដូចជាមិនព្រមជូនឯកសិទ្ធិណាមួយឲ្យអ្នក នោះចូរគិតមើលពីខ្លួនអ្នកសិន ដើម្បីឲ្យដឹងថាតាមរបៀបណាខ្លះអ្នកអាចធ្វើឲ្យលក្ខណៈសម្បត្ដិ ឬក៏ការប្រព្រឹត្តរបស់អ្នកប្រសើរឡើងៗ។ ជាជាងក្រៀមក្រំចិត្តដោយគិតពីឯកសិទ្ធិដែលអ្នកគ្មាន ចូរឆ្លៀតប្រើឯកសិទ្ធិដែលអ្នកមានវិញ គឺជាឯកសិទ្ធិជួយអ្នកឯទៀតស្គាល់ព្រះយេហូវ៉ា។ ពិតមែន«ចូរឲ្យអ្នករាល់គ្នាបន្ទាបខ្លួន នៅក្រោមព្រះហស្តដ៏ពូកែរបស់ព្រះចុះ ដើម្បីឲ្យទ្រង់បានដំកើងអ្នករាល់គ្នាឡើង នៅវេលាកំណត់»។—ពេត្រុសទី១ ៥:៦
ជំនឿទៅលើអ្វីដែលយើងមើលមិនឃើញ
១១, ១២. (ក) ហេតុអ្វីអ្នកខ្លះក្នុងក្រុមជំនុំ ប្រហែលជាបានបាត់បង់នូវគំនិតអំពីភាពបន្ទាន់? (ខ) តើតាមរបៀបណាដែលអ័ប្រាហាំបានទុកគំរូមួយដ៏ល្អ ក្នុងការចាត់ទុកសេចក្ដីសន្យារបស់ព្រះជាអ្វីដ៏សំខាន់បំផុតក្នុងជីវិតរបស់គាត់នោះ?
១១ ការល្បងលមួយទៀត ប្រហែលជាអាចរួមបញ្ចូល ការគិតថាទីបញ្ចប់នៃរបបអាក្រក់នេះកំពុងតែបង្អង់យូរ។ យោងទៅតាមពេត្រុសទី២ ៣:១២ គ្រីស្ទានទាំងឡាយត្រូវ«ទន្ទឹងចាំហើយខំជួយឲ្យថ្ងៃនៃព្រះបានឆាប់មកដល់ផង»។ ក៏ប៉ុន្តែ អ្នកខ្លះបានទន្ទឹងចាំថ្ងៃនោះអស់ជាច្រើនឆ្នាំមកហើយ អ្នកខ្លះបានចាំអស់ច្រើនទសវត្សទៀតផង។ ជាលទ្ធផល អ្នកខ្លះទៅជាធ្លាក់ទឹកចិត្តនិងបាត់បង់នូវគំនិតអំពីភាពបន្ទាន់។
១២ សូមពិចារណាមើលនូវគំរូរបស់អ័ប្រាហាំម្ដងទៀត។ គាត់បានចាត់ទុកសេចក្ដីសន្យាទាំងប៉ុន្មានរបស់ព្រះជាអ្វីដ៏សំខាន់បំផុតក្នុងជីវិតរបស់គាត់ ទោះជាសេចក្ដីសន្យាទាំងនោះមិនសម្រេចបានទាំងអស់ក្នុងជីវិតរបស់គាត់ក៏ដោយ។ ពិតមែន គាត់បានរស់យូរល្មមឲ្យឃើញកូនប្រុសរបស់គាត់ ឈ្មោះអ៊ីសាកធំឡើង។ ក៏ប៉ុន្តែ គឺជាច្រើនសតវត្សក្រោយមក កូនចៅរបស់អ័ប្រាហាំនឹងទៅដូច«ផ្កាយនៅលើមេឃ» ឬ«ខ្សាច់នៅមាត់សមុទ្រ»។ (លោកុប្បត្តិ ២២:១៧) ប៉ុន្តែ អ័ប្រាហាំមិនបានមួម៉ៅចិត្តឬធ្លាក់ទឹកចិត្តឡើយ។ សាវ័កប៉ុលបាននិយាយស្តីពីអ័ប្រាហាំនិងមេគ្រួសារឯទៀតដ៏ស្មោះត្រង់ថា៖ «ពួកអ្នកទាំងនោះបានស្លាប់ក្នុងសេចក្ដីជំនឿ ឥតទទួលសេចក្ដីដែលបានសន្យាទាំងប៉ុន្មានទេ តែគេបានឃើញពីចំងាយ ហើយក៏ទទួលគំនាប់ដែរ ទាំងយល់ព្រមថា ខ្លួនគេជាអ្នកដទៃ ដែលគ្រាន់តែសំណាក់នៅផែនដីប៉ុណ្ណោះ»។—ហេព្រើរ ១១:១៣
១៣. (ក) តើដូចម្ដេចដែលគ្រីស្ទានសព្វថ្ងៃនេះ គឺដូចជាអ្នកដែល«គ្រាន់តែសំណាក់នៅ»? (ខ) ហេតុអ្វីព្រះយេហូវ៉ានឹងនាំទីបញ្ចប់មកដល់របបលោកីយ៍នេះ?
១៣ បើសិនជាអ័ប្រាហាំអាចរក្សាទុកសេចក្ដីសន្យាដែលនឹងសម្រេច«ពីចំងាយ»នាអនាគត ជាស្នូលនៃជីវិតរបស់គាត់ នោះសព្វថ្ងៃនេះយើងគួរគប្បីធ្វើដូច្នោះដែរ ដោយមានការសម្រេចនោះជិតដល់ហើយ! ដូចជាអ័ប្រាហាំ យើងត្រូវចាត់ទុកខ្លួនយើងជាអ្នក«គ្រាន់តែសំណាក់នៅ»ក្នុងរបបលោកីយ៍របស់សាតាំងប៉ុណ្ណោះ ទាំងតាំងចិត្តមិនរកបំពេញតែតាមចិត្តខ្លួនឯងឡើយ។ ពិតមែន យើងប្រាថ្នាឲ្យ«ចុងបំផុតនៃរបស់ទាំងអស់»បានមកដល់ មិនគ្រាន់តែជិតមកដល់ប៉ុណ្ណោះទេ។ (ពេត្រុសទី១ ៤:៧) ប្រហែលជាយើងកំពុងតែមានបញ្ហាធ្ងន់ធ្ងរខាងសុខភាព។ ឬក៏ប្រហែលជាបញ្ហាសេដ្ឋកិច្ចនាំឲ្យយើងមានទុក្ខព្រួយយ៉ាងខ្លាំង។ ក៏ប៉ុន្តែ យើងត្រូវតែចាំថា ព្រះយេហូវ៉ានឹងនាំទីបញ្ចប់មកដល់ មិនគ្រាន់តែដើម្បីសង្គ្រោះយើងពីការពិបាកប៉ុណ្ណោះទេ តែដើម្បីដំកើងព្រះនាមរបស់ទ្រង់។ (អេសេគាល ៣៦:២៣; ម៉ាថាយ ៦:៩, ១០) ទីបញ្ចប់នឹងមកដល់ ប្រហែលជាមិនមកត្រូវតាមចិត្តយើងចង់នោះទេ តែនៅពេលដែលសមបំផុតនឹងគោលបំណងរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។
១៤. តើដូចម្ដេចដែលសេចក្ដីអត់ធ្មត់របស់ព្រះមានប្រយោជន៍ដល់គ្រីស្ទានសព្វថ្ងៃនេះ?
១៤ សូមចាំដែរថា៖ «ព្រះអម្ចាស់មិនផ្អាកសេចក្ដីសន្យារបស់ទ្រង់ ដូចជាមានអ្នកខ្លះគិតស្មាននោះទេ គឺទ្រង់មានព្រះហឫទ័យអត់ធ្មត់នឹងយើងរាល់គ្នាវិញ ដោយមិនចង់ឲ្យអ្នកណាមួយវិនាសឡើយ គឺចង់ឲ្យមនុស្សទាំងអស់បានប្រែចិត្តវិញ»។ (ពេត្រុសទី២ ៣:៩) សូមកត់សម្គាល់ថា ព្រះមានព្រះទ័យ«អត់ធ្មត់នឹងយើង» ដែលជាសមាជិកនៃក្រុមជំនុំគ្រីស្ទាន។ តាមមើលទៅ ក្នុងពួកយើងខ្លះត្រូវការពេលទៀតដើម្បីធ្វើការកែប្រែ ឲ្យ«ទ្រង់បានឃើញអ្នករាល់គ្នាជាឥតសៅហ្មង ហើយឥតកន្លែងបន្ទោសបាន ទាំងមានសេចក្ដីមេត្រីផង»។ (ពេត្រុសទី២ ៣:១៤) ដូច្នេះ យើងគួរអរព្រះគុណដល់ព្រះដែលទ្រង់បានមានព្រះទ័យអត់ធ្មត់ មែនទេ?
របៀបរកឃើញនូវអំណរ ថ្វីបើមានឧបសគ្គ
១៥. តើដោយដូចម្ដេចដែលព្រះយេស៊ូបានមានសមត្ថភាពរក្សាអំណររបស់ទ្រង់ ទោះជាប្រឈមនឹងការល្បងលក៏ដោយ? និងតើដូចម្ដេចដែលការត្រាប់តាមទ្រង់មានប្រយោជន៍ចំពោះគ្រីស្ទានសព្វថ្ងៃនេះ?
១៥ ជីវិតរបស់អ័ប្រាហាំបង្រៀនគោលការណ៍ជាច្រើនសំរាប់គ្រីស្ទានសព្វថ្ងៃនេះ។ គាត់មិនគ្រាន់តែបង្ហាញជំនឿប៉ុណ្ណោះ តែបង្ហាញសេចក្ដីអត់ធ្មត់ ប្រាជ្ញា ចិត្តក្លាហាន និងសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏មិនសួនតួ។ គាត់បានទុកការថ្វាយបង្គំព្រះយេហូវ៉ាជាអាទិភាពក្នុងជីវិតរស់គាត់។ ក៏ប៉ុន្តែ គំរូដ៏ប្រសើរបំផុតដែលត្រូវនឹកចាំគឺជា គំរូរបស់ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទ។ ទ្រង់ក៏បានប្រឈមការសាកល្បងជាច្រើន តែទ្រង់មិនដែលបាត់បង់អំណររបស់ទ្រង់ឡើយ។ ហេតុអ្វី? ពីព្រោះទ្រង់បានប្រមូលអារម្មណ៍ទៅលើសេចក្ដីសង្ឃឹមដែលស្ថិតនៅខាងមុខ។ (ហេព្រើរ ១២:២, ៣) ប៉ុលបានអធិស្ឋានថា៖ «ឥឡូវនេះ សូមព្រះនៃសេចក្ដីអត់ធ្មត់ នឹងសេចក្ដីកំសាន្តចិត្ត ទ្រង់ប្រទានឲ្យអ្នករាល់គ្នាមានគំនិតតែ១ តាមព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូវ»។ (រ៉ូម ១៥:៥) ដោយមានគំនិតត្រឹមត្រូវ យើងអាចរកឃើញនូវអំណរ ទោះជាមានឧបសគ្គដែលសាតាំងដាក់ពីមុខយើងក៏ដោយ។
១៦. តើយើងអាចធ្វើយ៉ាងណា ពេលដែលបញ្ហារបស់យើងមើលទៅដូចជាធំលើសលប់នោះ?
១៦ ពេលដែលបញ្ហារបស់អ្នក មើលទៅដូចជាធំលើសលប់ សូមចាំថា ដូចជាព្រះយេហូវ៉ាបានស្រឡាញ់អ័ប្រាហាំនោះ ទ្រង់ក៏ស្រឡាញ់អ្នកដែរ។ ទ្រង់ចង់ឲ្យអ្នកបានជោគជ័យ។ (ភីលីព ១:៦) សូមទុកចិត្តទាំងស្រុងទៅលើព្រះយេហូវ៉ា ដោយជឿជាក់ថា «ទ្រង់មិនឲ្យកើតមានសេចក្ដីល្បួងហួសកំឡាំងអ្នករាល់គ្នាឡើយ គឺនៅវេលាណាដែលត្រូវល្បួង នោះទ្រង់ក៏រៀបផ្លូវឲ្យចៀសរួច ដើម្បីឲ្យអ្នករាល់គ្នាអាចនឹងទ្រាំបាន»។ (កូរិនថូសទី១ ១០:១៣) សូមបណ្ដុះបណ្ដាលឲ្យមានទម្លាប់អានព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះរាល់ថ្ងៃ។ (ទំនុកដំកើង ១:២) សូមខំព្យាយាមក្នុងសេចក្ដីអធិស្ឋាន ទាំងទូលព្រះយេហូវ៉ាឲ្យបានជំនួយដើម្បីស៊ូទ្រាំ។ (ភីលីព ៤:៦) ទ្រង់នឹង«ប្រទានព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ មកអស់អ្នកដែលសូម»។ (លូកា ១១:១៣) ចូរឆ្លៀតយកប្រយោជន៍ពីសំវិធានការដែលព្រះយេហូវ៉ាបានរៀបចំ ដើម្បីគាំទ្រយើងខាងវិញ្ញាណ ដូចជាប្រកាសនវត្ថុព្រះគម្ពីររបស់យើង។ ម្យ៉ាងទៀត ចូរទទួលការគាំទ្រពីភាតរភាពរបស់យើង។ (ពេត្រុសទី១ ២:១៧) ចូលរួមកិច្ចប្រជុំគ្រីស្ទានយ៉ាងទៀងទាត់ ដ្បិតនៅកន្លែងនោះ អ្នកនឹងទទួលសេចក្ដីលើកទឹកចិត្តដែលអ្នកត្រូវការដើម្បីស៊ូទ្រាំ។ (ហេព្រើរ ១០:២៤, ២៥) ចូរមានអំណរដោយដឹងថា ការស៊ូទ្រាំរបស់អ្នកក៏បំពេញព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះ និងភាពស្មោះត្រង់របស់អ្នកធ្វើឲ្យទ្រង់មានព្រះទ័យសប្បាយ!។—សុភាសិត ២៧:១១; រ៉ូម ៥:៣-៥
១៧. ហេតុអ្វីគ្រីស្ទានទាំងឡាយមិនគួរចុះចាញ់ដោយអស់សង្ឃឹមនោះ?
១៧ ព្រះយេហូវ៉ាបានស្រឡាញ់អ័ប្រាហាំជា«សំឡាញ់»របស់ទ្រង់។ (យ៉ាកុប ២:២៣) យ៉ាងណាក៏ដោយ ជីវិតរបស់អ័ប្រាហាំបានប្រកបទៅដោយការល្បងលជាច្រើន ដែលបាននាំឲ្យឈឺចាប់។ គ្រីស្ទានទាំងឡាយត្រូវដឹងទុកជាមុនថា ខ្លួននឹងទទួលការល្បងលដូចគ្នាដែរក្នុងកំឡុង«ថ្ងៃជាន់ក្រោយបង្អស់»ដ៏អាក្រក់នេះ។ តាមពិត ព្រះគម្ពីរបានព្រមានយើងថា«ពួកអាក្រក់ នឹងពួកឆបោក គេនឹងមានជំនឿនជឿនទៅខាងសេចក្ដីអាក្រក់ កាន់តែខ្លាំងឡើង»។ (ធីម៉ូថេទី២ ៣:១, ១៣) ជាជាងចុះចាញ់នឹងការធ្លាក់ទឹកចិត្ត យើងទទួលស្គាល់ថា ការសង្កត់សង្កិនដែលយើងប្រឈមមុខ ជាភស្តុតាងបង្ហាញថា ទីបញ្ចប់នៃរបបអាក្រក់របស់សាតាំងគឺជិតដល់ហើយ។ តែព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលរំឭកយើងថា៖ «អ្នកណាដែលកាន់ខ្ជាប់ ដរាបដល់ចុងបំផុតវិញ អ្នកនោះនឹងបានសង្គ្រោះ»។ (ម៉ាថាយ ២៤:១៣) ដូច្នេះ ‹កុំណាយចិត្តនឹងធ្វើល្អឡើយ›! ចូរធ្វើតម្រាប់តាមអ័ប្រាហាំ និងដោយការធ្វើអ៊ីចឹងអ្នកនឹងនៅក្នុងចំណោមអស់អ្នក«ដែលគ្រងបានសេចក្ដីសន្យាទុកជាមរដក ដោយចិត្តជឿ ហើយអត់ធន់វិញ»។—ហេព្រើរ ៦:១២
តើអ្នកបានកត់សម្គាល់ទេ?
• ហេតុអ្វីបានជារាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ាសព្វថ្ងៃនេះ អាចប្រាកដថាគេនឹងមានការល្បងល?
• តើតាមរបៀបណាដែលសាតាំងអាចវាយលុកចំមុខ?
• តើទំនាស់រវាងគ្រីស្ទានគ្នីគ្នា អាចត្រូវដោះស្រាយតាមរបៀបណា?
• តើដូចម្ដេចដែលចិត្តមានះនិងអំនួតអាចនាំមកនូវការល្បងលមួយ?
• តើដូចម្ដេចដែលអ័ប្រាហាំបានទុកគំរូល្អចំពោះការរង់ចាំសេចក្ដីសម្រេចនៃសេចក្ដីសន្យារបស់ព្រះ?
[សំណួរសម្រាប់អត្ថបទសិក្សា]
[រូបភាពនៅទំព័រ៣១]
យុវជនគ្រីស្ទានជាច្រើននាក់ស៊ូទ្រាំនឹងការបៀតបៀនដែលត្រូវពួកម៉ាកចំអកឡកឡឺយ