សិទ្ធិរបស់អ្នកក្នុងការជឿ
សិទ្ធិរបស់អ្នកក្នុងការជឿ
អ្នកពិតជារាប់ទុកសិទ្ធិរបស់អ្នកក្នុងការជឿអ្វីៗតាមតែចិត្ត គឺជាសិទ្ធិមួយដែលមានតម្លៃណាស់។ មនុស្សស្ទើរតែទាំងអស់ក៏មានគំនិតអ៊ីចឹងដែរ។ ដោយប្រើសិទ្ធិនោះ មនុស្ស៦ពាន់លាននាក់នៅលើផែនដីបានបង្កើតមតិជាច្រើនរាប់មិនអស់ ដែលគួរឲ្យនឹកអស្ចារ្យក្នុងចិត្តមែនទែន។ ដូចជាភាពខុសគ្នារវាងពណ៌ ទ្រង់ទ្រាយ លក្ខណៈ រសជាតិ ក្លិន និងសូរសម្លេង ដែលយើងមើលឃើញជាក់ស្តែងក្នុងធម្មជាតិ នោះមតិផ្សេងៗបង្កើនឲ្យយើងមានចំណាប់អារម្មណ៍ ចិត្តរំភើប និងសុភមង្គលក្នុងជីវិត។ ភាពខុសគ្នាទាំងនេះ ពិតជាធ្វើឲ្យជីវិតមានភាពសោមនស្សមែន។—ទំនុកដំកើង ១០៤:២៤
ប៉ុន្តែយើងត្រូវតែប្រុងប្រយ័ត្នដែរ។ ជំនឿខ្លះមិនគ្រាន់តែមានភាពខុសៗគ្នានោះទេ តែថែមទាំងអាចបណ្ដាលឲ្យមានគ្រោះថ្នាក់ទៀតផង។ តួយ៉ាងដូចជា នៅដើមសតវត្សទី២០ មនុស្សខ្លះធ្លាប់ជឿថាសាសន៍យូដានិងបុរសមួយក្រុមដែលជាសមាគមឈ្មោះមេសុនសេរីនោះមានបំណង«បំបាក់បំបែកអារ្យធម៌គ្រីស្ទាន និងបង្កើតរដ្ឋបាលពិភពលោកមួយឲ្យចុះចូលក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់គេ»។ ប្រភពមួយនៃជំនឿនេះគឺត្រូវផ្សាយដោយខិត្តប័ណ្ណមួយដែលប្រឆាំងនឹងសាសន៍យូដា ដែលមានចំណងជើងថា បែបបទរបស់ព្រឹទ្ធាចារ្យបញ្ញវ័ន្តរបស់ស៊ីយ៉ូន។ ខិត្តប័ណ្ណនោះបានអះអាងថា ផែនការរបស់គេបានរួមបញ្ចូលការដំឡើងពន្ធដារខ្ពស់ហួសប្រមាណ ការផលិតគ្រឿងអាវុធ ការជំរុញឲ្យមានក្រុមហ៊ុនផ្ដាច់មុខដើម្បី‹បំផ្លាញនូវភាពរីកចំរើនរបស់សាសន៍ដទៃក្នុងមួយរំពេច›ការចោទប្រកាន់នោះក៏រួមបញ្ចូល ការប្រើប្រព័ន្ធអប់រំដើម្បី‹ធ្វើឲ្យសាសន៍ដទៃទៅជាសត្វតិរច្ឆាន›ហើយរហូតដល់សង់ផ្លូវរត់ភ្លើងនៅក្រោមដី ដើម្បីភ្ជាប់រាជធានីផ្សេងៗឲ្យព្រឹទ្ធាចារ្យសាសន៍យូដាអាច‹រំលត់ការប្រឆាំងរបស់អ្នកណាម្នាក់ដោយសម្លាប់អ្នកនោះចោល›។
ជាក់ស្តែងមែន នោះជាសេចក្ដីភូតភរដែលបានត្រូវរៀបចំ ដើម្បីអុជអាលឲ្យមានការប្រឆាំងនឹងសាសន៍យូដា។ លោក ម៉ាក ចូន្ស ដែលជាបុគ្គលិកនៅសារមន្ទីរប្រទេសអង់គ្លេស រៀបរាប់ថា៖ ‹នោះជារឿងប្រឌិតមួយដ៏មិនសមហេតុសមផលទាល់តែសោះ ដែលបានសាយភាយពីប្រទេសរុស្ស៊ីមក›ជាប្រភពដែលបានបោះពុម្ពអត្ថបទកាសែតនោះ ជាលើកដំបូងនៅឆ្នាំ១៩០៣។ អត្ថបទនោះបានត្រូវបោះពុម្ពក្នុងកាសែត ថែម្ស អហ្វ ឡុនដន នៅថ្ងៃទី៨ ខែឧសភា ឆ្នាំ១៩២០។ ជាងមួយឆ្នាំក្រោយមក កាសែត ថែម្ស នោះបានបញ្ជាក់ថា ឯកសារនោះគឺក្លែងក្លាយទេ។ ក្នុងពេលចន្លោះនោះ គ្រោះថ្នាក់បានកើតឡើងហើយ។ លោក ចូន្ស ប្រាប់បន្ថែមថា៖ ‹ការភូតភរបែបនេះគឺពិបាកទប់ទល់ណាស់›។ ក្រោយពេលដែលមនុស្សជឿតាមនោះ ការភូតភរបែបនេះបង្កើតឲ្យមានមតិដ៏លំអៀងយ៉ាងខ្លាំង ដែលអាចបំពុលចិត្តគំនិត និងញ៉ាំងឲ្យមានជំនឿដែលប្រកបទៅដោយគ្រោះថ្នាក់ ហើយច្រើនតែនាំឲ្យមានលទ្ធផលអាក្រក់ជួជាតិ ដូចឃើញជាក់ស្តែងនៅសតវត្សទី២០កន្លងទៅនេះ។—សុភាសិត ៦:១៦-១៩
ការប្រៀបធៀបជំនឿនឹងសេចក្ដីពិត
ច្បាស់មែនហើយ មិនចាំបាច់មានការភូតភរដោយចេតនា ដើម្បីឲ្យមានជំនឿដ៏ខុសនោះទេ។ ជួនកាល យើងអានហើយយល់ច្រឡំតែម្ដង។ ធ្លាប់មានមនុស្សជាច្រើនដែលបានស្លាប់ ដោយធ្វើអ្វីដែលគេបាននឹកស្មានថាត្រឹមត្រូវនោះ។ ម្យ៉ាងទៀត ជួនកាលយើងជឿអ្វីមួយ ព្រោះតែចិត្តយើងចង់ជឿប៉ុណ្ណោះ។ សាស្ដ្រាចារ្យម្នាក់និយាយថា សូម្បីតែអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រ«ក៏ចូលចិត្តយ៉ាងខ្លាំងនូវទ្រឹស្តីរបស់ខ្លួនផ្ទាល់ដែរ»។ ជំនឿរបស់គេធ្វើឲ្យខូចដល់សមត្ថភាពគិតគូររបស់គេ។ រួចមក គេខិតខំអស់មួយជីវិតដើម្បីគាំទ្រជំនឿរបស់គេលើទ្រឹស្តីដ៏ខុសនោះ។—យេរេមា ១៧:៩
អ្វីដែលស្រដៀងគ្នានឹងនេះបានកើតឡើងចំពោះជំនឿខាងសាសនា ដែលប្រកបដោយភាពផ្ទុយគ្នាយ៉ាងខ្លាំង។ (ធីម៉ូថេទី១ ៤:១; ធីម៉ូថេទី២ ៤:៣, ៤) បុរសម្នាក់មានជំនឿខ្លាំងទៅលើព្រះ។ បុរសម្នាក់ទៀតប្រាប់ថាអ្នកនោះកំពុងតែ«បង្កើតជំនឿសាសនាពីអ្វីដែលមិនសមហេតុសមផលសោះ»។ មនុស្សម្នាក់ប្រកាន់ថា យើងមានព្រលឹងអមតៈដែលនៅរស់ក្រោយពីយើងស្លាប់ទៅ។ ម្នាក់ទៀតជឿថា ពេលយើងស្លាប់ទៅនោះ លែងមានយើងទៀតតែម្ដង។ ច្បាស់ហើយ ជំនឿបែបនេះមិនអាចពិតទាំងអស់ទេ។ ដូច្នេះ គឺជាការដែលប្រកបទៅដោយប្រាជ្ញា ដែលយើងធ្វើយ៉ាងណាឲ្យប្រាកដថា អ្វីដែលយើងជឿគឺពិត និងមិនគ្រាន់តែជាអ្វីដែលយើងជឿដោយសារតែចិត្តយើងចង់ជឿប៉ុណ្ណោះនោះទេ មែនទេ? (សុភាសិត ១:៥) តើអ្នកអាចធ្វើអ៊ីចឹងយ៉ាងដូចម្ដេច? អត្ថបទជាបន្ទាប់នឹងពិចារណានូវរឿងនេះ។
[រូបភាពនៅទំព័រ៣]
អត្ថបទពីឆ្នាំ១៩២១ បង្ហាញថា «បែបបទរបស់ព្រឹទ្ធាចារ្យបញ្ញវ័ន្តរបស់ស៊ីយ៉ូន គឺក្លែងបន្លំទេ»