ការដឹងគុណនាំឲ្យយើងមានសុភមង្គល
ការដឹងគុណនាំឲ្យយើងមានសុភមង្គល
កាសែតកាលការី ហេរ៉ល នៅប្រទេសកាណាដារាយការណ៍ថា៖ «អារម្មណ៍ដែលនាំឲ្យយើងដឹងគុណ គឺជាអារម្មណ៍បឋមរបស់មនុស្សជាតិ»។ កាសែតហេរ៉ល បានដកស្រង់ពាក្យសំដីរបស់សិស្សខ្លះៗអាយុប្រាំបួនឆ្នាំ ដែលរៀននៅសាលាបឋមសិក្សា ពេលគ្រូរបស់គេបានសុំសិស្សសរសេរអំពីអ្វីទាំងអស់ដែលគេដឹងគុណនោះ។ ក្មេងប្រុសម្នាក់ប្រាប់ថា គាត់ដឹងគុណចំពោះក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់ ‹ពីព្រោះគេចិញ្ចឹមថែរក្សាគាត់›។ ក្មេងស្រីម្នាក់ក៏មានអំណរគុណចំពោះក្រុមគ្រួសាររបស់នាងដែរ ដោយប្រាប់ថា៖ «មាតាបិតាខ្ញុំការពារខ្ញុំឲ្យបានសុខ ឲ្យមានសុខភាពល្អ ថែរក្សាខ្ញុំ ស្រឡាញ់ខ្ញុំ ចិញ្ចឹមខ្ញុំ ហើយបើសិនជាគ្មានមាតាបិតាខ្ញុំទេ នោះខ្ញុំអត់មានជីវិតរស់នៅលើផែនដីឥឡូវនេះទេ»។
ការមិនដឹងគុណនាំទៅដល់ការមិនពេញចិត្តជារៀងរហូត។ យោងទៅតាមលោក ជេម្ស ផាកឺ ជាទស្សនវិទូនិងសាសនវិទូម្នាក់ គាត់មានប្រសាសន៍ថា៖ «យើងបានត្រូវបង្កើតមកដើម្បីពឹងពាក់ទៅលើព្រះនិងពឹងពាក់គ្នាទៅវិញទៅមកដែរ»។ នេះរំឭកយើងពីប្រាជ្ញាក្នុងព្រះគម្ពីររាប់សតវត្សមុនដែលថា៖ ‹ចូរដឹងគុណ!›។ (កូល៉ុស ៣:១៥) ការបង្ហាញអំណរគុណនិងកតញ្ញូធម៌ចេញពីក្រអៅបេះដូងចំពោះអ្នកឯទៀត ក៏ជួយឲ្យមានទំនាក់ទំនងដែលប្រកបទៅដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ផងដែរ។
ម្យ៉ាងទៀត ដោយមានអំណរគុណនិងដឹងគុណគ្នាទៅវិញទៅមក យើងក៏បង្ហាញអំណរគុណចំពោះព្រះយេហូវ៉ាដែរ ហើយទ្រង់សង្កេតឃើញអំពើនេះ។ ព្រះគម្ពីរចែងថា៖ «ព្រះនេត្រនៃព្រះយេហូវ៉ាចេះតែទតច្រវាត់ នៅគ្រប់លើផែនដីទាំងមូល ដើម្បីនឹងសំដែងព្រះចេស្ដា ជួយដល់អស់អ្នកណាដែលមានចិត្តស្មោះត្រង់ចំពោះទ្រង់»។ (របាក្សត្រទី២ ១៦:៩) ព្រះទ្រង់ធានាថា ទ្រង់នឹកចាំនិងស្រឡាញ់មនុស្សជាតិណាដែលស្រឡាញ់ព្រះនាមទ្រង់។ (ហេព្រើរ ៦:១០) យើងពិតមែនមានហេតុល្អឲ្យបង្ហាញការដឹងគុណ ពីព្រោះពេលយើងបង្ហាញគុណសម្បត្ដិនេះជារៀងរាល់ថ្ងៃ នោះយើងផ្គាប់ព្រះហឫទ័យព្រះយេហូវ៉ានិងបង្កើនសុភមង្គលរបស់យើង។ នេះគឺដូចជាសុភាសិត ១៥:១៣ បញ្ជាក់ថា៖ «ចិត្តរីករាយ តែងតែបណ្ដាលឲ្យមានទឹកមុខផូរផង់»។