តើពររបស់ព្រះយេហូវ៉ានឹងមករកអ្នកឬទេ?
តើពររបស់ព្រះយេហូវ៉ានឹងមករកអ្នកឬទេ?
«អស់ទាំងពរទាំងនេះនឹងបានផ្សាយមកលើឯង ហើយរត់មករកឯងផង គឺបើឯងនឹងស្ដាប់តាមព្រះបន្ទូលនៃព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃឯង»។—ចោទិយកថា ២៨:២
១. តើពរឬក៏សេចក្ដីបណ្ដាសាដែលអ៊ីស្រាអែលអាចទទួលនោះ ស្រេចទៅលើអ្វី?
នៅពេលធ្វើដំណើរ៤០ឆ្នាំក្នុងទីរហោស្ថានជិតចប់ហើយនោះ ពួកអ៊ីស្រាអែលបានបោះជំរំនៅវាលទំនាបស្រុកម៉ូអាប់។ ស្រុកសន្យាគឺស្ថិតនៅខាងមុខគេ។ ពេលនោះ លោកម៉ូសេបានសរសេរសៀវភៅចោទិយកថា ដែលរៀបរាប់អំពីពរនិងសេចក្ដីបណ្ដាសាមួយចំនួន។ បើសិនជាជនជាតិអ៊ីស្រាអែល«នឹង[បន្ត]ស្ដាប់តាមព្រះបន្ទូលនៃព្រះយេហូវ៉ា»ដោយប្រព្រឹត្តតាម នោះពរនឹង«មករក»គេ។ ព្រះយេហូវ៉ាបានស្រឡាញ់ពួកគេដូចជា«រាស្ត្ររបស់ផងទ្រង់ពិត» និងមានព្រះទ័យចង់សម្ដែងមហិទ្ធិឫទ្ធិរបស់ទ្រង់ដើម្បីជួយគេ។ ក៏ប៉ុន្តែ បើសិនជាគេមិនបន្តស្ដាប់តាមទ្រង់ទេ នោះសេចក្ដីបណ្ដាសានឹងមករកគេជាមិនខាន។—ចោទិយកថា ៨:១០-១៤; ២៦:១៨; ២៨:២, ១៥
២. តើកិរិយាស័ព្ទភាសាហេព្រើរនៃពាក្យ«ស្ដាប់តាម»និង«មករក»នៅចោទិយកថា ២៨:២ សំដៅទៅលើអ្វីខ្លះ?
២ កិរិយាស័ព្ទជាភាសាហេព្រើរដែលត្រូវបកប្រែជា«ស្ដាប់តាម»នៅចោទិយកថា ២៨:២ សំដៅទៅការប្រព្រឹត្តមួយដែលត្រូវធ្វើឡើងដោយឥតឈប់ឈរ។ រាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ាមិនគ្រាន់តែស្ដាប់ទ្រង់ម្ដងម្កាលប៉ុណ្ណោះទេ តែគេត្រូវបន្តស្ដាប់តាមក្នុងគ្រប់ផ្នែកនៃជីវិត។ មានតែតាមវិធីនេះប៉ុណ្ណោះ ទើបពរពីព្រះនឹងមករកគេ។ កិរិយាស័ព្ទភាសាហេព្រើរ ដែលត្រូវបកប្រែជា«មករក»ត្រូវគេសម្គាល់ជាពាក្យដែលទាក់ទងនឹងការប្រមាញ់ ដែលច្រើនតែមានអត្ថន័យថា «ការដេញទាន់» ឬក៏«ការមកដល់»។
៣. តើយើងអាចធ្វើដូចយ៉ូស្វេយ៉ាងដូចម្ដេច? ហើយហេតុអ្វីបានជានោះគឺសំខាន់?
៣ លោកយ៉ូស្វេដែលជាមេដឹកនាំសាសន៍អ៊ីស្រាអែល បានសម្រេចចិត្តស្ដាប់តាមព្រះយេហូវ៉ា និងជាលទ្ធផលបានទទួលពរជាច្រើន។ យ៉ូស្វេបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «ចូររើសយកព្រះណា ដែលឯងចង់គោរពប្រតិបត្ដិនៅថ្ងៃនេះចុះ! . . . តែឯអញនឹងពួកគ្រួអញ យើងទាំងអស់គ្នានឹងគោរពប្រតិបត្ដិដល់ព្រះយេហូវ៉ាតែមួយប៉ុណ្ណោះ!»។ លុះគាត់និយាយចប់ហើយ ប្រជាជនតបឆ្លើយថា៖ «សូមឲ្យគំនិត ដែលនឹងបោះបង់ចោលព្រះយេហូវ៉ា ដើម្បីទៅគោរពប្រតិបត្ដិដល់ព្រះដទៃនោះ បាននៅឆ្ងាយពីយើងខ្ញុំទៅ»។ (យ៉ូស្វេ ២៤:១៥, ១៦) ដោយព្រោះចិត្តគំនិតដ៏ប្រសើររបស់យ៉ូស្វេ នោះគាត់នៅក្នុងចំណោមមនុស្សមួយចំនួនតូចពីជំនាន់គាត់ដែលមានឯកសិទ្ធិចូលទៅក្នុងស្រុកសន្យា។ សព្វថ្ងៃនេះ យើងទាំងអស់គ្នាជិតចូលទៅក្នុងស្រុកសន្យាមួយដ៏ល្អជាង ជាផែនដីមនោរម្យដែលប្រកបទៅដោយពរដ៏ល្អថ្លៃថ្លាជាងពរនៅសម័យលោកយ៉ូស្វេទៅទៀត សំរាប់អស់អ្នកដែលព្រះពេញព្រះហឫទ័យ។ តើពរបែបនេះនឹងមករកអ្នកឬទេ? បើសិនជាអ្នកបន្តស្ដាប់តាមព្រះយេហូវ៉ា នោះពរនឹងមករកអ្នកមែន។ ដើម្បីជួយអ្នកតាំងចិត្តឲ្យរឹងមាំក្នុងការនេះ សូមពិចារណានូវប្រវត្ដិសាស្ត្ររបស់សាសន៍អ៊ីស្រាអែល ព្រមទាំងគំរូនានាទៀតផង។—រ៉ូម ១៥:៤
ពរឬក៏បណ្ដាសា?
៤. តើព្រះបានប្រទានអ្វីដល់សាឡូម៉ូនក្នុងការតបនឹងសេចក្ដីអធិស្ឋាននោះ? ហើយតើយើងគិតយ៉ាងណាអំពីពរបែបនោះ?
៤ ក្នុងរជ្ជកាលរបស់ស្តេចសាឡូម៉ូន សាសន៍អ៊ីស្រាអែលបានទទួលពរដ៏ប្រសើរអស្ចារ្យពីព្រះយេហូវ៉ា។ ពួកគេធ្លាប់មានសន្ដិសុខនិងរបស់ល្អៗជាបរិបូរទៀត។ (ពង្សាវតារក្សត្រទី១ ៤:២៥) ភាពស្តុកស្តម្ភរបស់ស្តេចសាឡូម៉ូនត្រូវគេស្គាល់ជាទូទៅនោះ ទោះជាទ្រង់មិនបានសុំឲ្យព្រះប្រទានទ្រព្យសម្បត្ដិក៏ដោយ។ ផ្ទុយទៅវិញ ពេលទ្រង់នៅក្មេងនិងគ្មានបទពិសោធន៍ ទ្រង់បានអធិស្ឋានឲ្យបានចិត្តដែលចេះស្ដាប់បង្គាប់ ហើយព្រះយេហូវ៉ាបានតបដោយប្រទានឲ្យសាឡូម៉ូនមានប្រាជ្ញានិងការយល់ដឹង។ នេះបានជួយសាឡូម៉ូនកាត់ក្ដីយ៉ាងត្រឹមត្រូវសំរាប់ប្រជាជន ដោយទ្រង់ចេះវិនិច្ឆ័យល្អនិងអាក្រក់។ ទោះជាព្រះបានប្រទានទ្រង់នូវភោគទ្រព្យយ៉ាងសន្ធឹកនិងសិរីរុងរឿងក៏ដោយ ពេលសាឡូម៉ូនជាយុវបុរស ទ្រង់បានចាត់ទុកទ្រព្យសម្បត្ដិខាងវិញ្ញាណជាអ្វីដែលមានតម្លៃលើសលប់។ (ពង្សាវតារក្សត្រទី១ ៣:៩-១៣) មិនថាយើងមានជីវភាពធូរធារខាងទ្រព្យសម្បត្ដិឬក៏អត់ក៏ដោយ យើងអាចមានអំណរគុណច្រើនណាស់ហ្ន៎! ដែលយើងទទួលពរពីព្រះយេហូវ៉ានិងគឺជាអ្នកមានខាងវិញ្ញាណនោះ។
៥. ពេលប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលនិងយូដាបានឈប់ស្ដាប់តាមព្រះយេហូវ៉ា តើអ្វីបានកើតឡើង?
៥ សាសន៍អ៊ីស្រាអែលមិនបានបង្ហាញកតញ្ញូធម៌ចំពោះពរពីព្រះយេហូវ៉ាទេ។ ដោយព្រោះគេមិនបានបន្តស្ដាប់តាមទ្រង់ នោះសេចក្ដីបណ្ដាសាបានមករកគេ។ លទ្ធផល គឺការឈ្លានពានពីសត្រូវរបស់គេ ហើយប្រជាជននៃព្រះរាជាណាចក្រអ៊ីស្រាអែលនិងយូដាត្រូវគេធ្វើនិរទេស។ (ចោទិយកថា ២៨:៣៦; ពង្សាវតារក្សត្រទី២ ១៧:២២, ២៣; របាក្សត្រទី២ ៣៦:១៧-២០) តើរាស្ត្ររបស់ព្រះបានរៀនពីទុក្ខវេទនានោះថា ពរពីព្រះមករកតែអ្នកដែលបន្តស្ដាប់តាមព្រះយេហូវ៉ាទេឬ? អ្នកសំណល់នៃសាសន៍យូដាដែលបានត្រឡប់ទៅស្រុកវិញនៅឆ្នាំ៥៣៧ ម.ស.យ. បានមានឱកាសបង្ហាញថា តើគេ‹មានសតិបញ្ញា›និងនៅពេលនោះយល់ដឹងថាគេត្រូវបន្តស្ដាប់តាមព្រះឬក៏អត់ទេ។—ទំនុកដំកើង ៩០:១២
៦. (ក) ហេតុអ្វីបានជាព្រះយេហូវ៉ាចាត់ឲ្យលោកហាកាយនិងលោកសាការីទៅទាយពីរាស្ត្រទ្រង់ដូច្នេះ? (ខ) តើសាររបស់ព្រះតាមរយៈលោកហាកាយបានបង្រៀនគោលការណ៍អ្វី?
៦ សាសន៍យូដាដែលបានត្រឡប់ទៅស្រុកវិញ បានតម្កល់អាសនៈមួយនិងចាប់ផ្ដើមជួសជុលព្រះវិហារនៅទីក្រុងយេរូសាឡិម។ ក៏ប៉ុន្តែ ពេលកើតមានការប្រឆាំងយ៉ាងខ្លាំង សេចក្ដីឧស្សាហ៍របស់គេបានចាប់ផ្ដើមអន់ថយទៅៗ និងការសាងសង់នោះបានឈប់។ (អែសរ៉ា ៣:១-៣, ១០; ៤:១-៤, ២៣, ២៤) ពួកគេក៏ចាប់ផ្ដើមដាក់អាទិភាពលើការខិតខំដើម្បីឲ្យខ្លួនគេមានភាពសុខសប្បាយឡើងវិញ។ ម្ល៉ោះហើយ ព្រះបានចាត់ឲ្យព្យាការីហាកាយនិងលោកសាការី ទៅជំរុញឲ្យរាស្ត្រទ្រង់មានសេចក្ដីឧស្សាហ៍សំរាប់ការថ្វាយបង្គំពិតសារជាថ្មី។ តាមរយៈព្យាការីហាកាយ ព្រះយេហូវ៉ាមានបន្ទូលថា៖ «កំពុងដែលព្រះវិហារនេះនៅខូចបង់នៅឡើយ នោះតើជាវេលាឲ្យឯងរាល់គ្នាបានអាស្រ័យនៅក្នុងផ្ទះដែលបិទភ្ជិតដូច្នេះឬ? . . . ចូរឯងរាល់គ្នាពិចារណាផ្លូវប្រព្រឹត្តរបស់ខ្លួនចុះ! ឯងរាល់គ្នាបានព្រោះពូជជាច្រើន តែច្រូតបានតិចទេ ក៏បានស៊ីតែមិនចេះឆ្អែត . . . ឯអ្នកណាដែលស៊ីឈ្នួល នោះទទួលឈ្នួលឲ្យតែដាក់ក្នុងថង់ធ្លុះទេ»។ (ហាកាយ ១:៤-៦) ការលះបង់ចោលនូវអ្វីខាងវិញ្ញាណ ដើម្បីដេញតាមអត្ថប្រយោជន៍ខាងទ្រព្យសម្បត្ដិ មិននាំមកនូវពរពីព្រះយេហូវ៉ាឡើយ។—លូកា ១២:១៥-២១
៧. ហេតុដូចម្ដេចបានជាព្រះយេហូវ៉ាមានបន្ទូលទៅកាន់សាសន៍យូដាថា៖ «ចូរឯងរាល់គ្នាពិចារណាផ្លូវប្រព្រឹត្តរបស់ខ្លួនចុះ!»?
៧ ដោយព្រោះសាសន៍យូដាបានផុងខ្លួនក្នុងកង្វល់ជីវិតប្រចាំថ្ងៃ នោះគេបានភ្លេចថា ទឹកភ្លៀងនិងចំរូតធំដែលជាពរពីព្រះនឹងមករកគេ ប្រសិនបើគេបន្តស្ដាប់តាមព្រះទោះជាមានការប្រឆាំងក៏ដោយ។ (ហាកាយ ១:៩-១១) ម្ល៉ោះហើយ ការដាស់តឿនដែលថា៖ «ចូរឯងរាល់គ្នាពិចារណាផ្លូវប្រព្រឹត្តរបស់ខ្លួនចុះ!»គឺជាការដាស់តឿនដ៏សមរម្យមែន។ (ហាកាយ ១:៧) បើនិយាយឲ្យចំទៅ ព្រះយេហូវ៉ាមានបន្ទូលប្រាប់គេថា៖ ‹ឯងគិតទៅមើល! ឯងត្រូវគិតអំពីទំនាក់ទំនងរវាងការដាំដុះឥតកើតផលរបស់ឯង និងភាពខូចខាតហិនហោចនៃព្រះវិហាររបស់អញ›។ នៅទីបំផុត ពាក្យដែលព្រះយេហូវ៉ាបានបណ្ដាលឲ្យព្យាការីរបស់ទ្រង់ពោលនោះ ច្បាស់ជាបានជ្រាបចូលហើយជំរុញចិត្តរបស់អ្នកដែលស្ដាប់ ពីព្រោះពួកគេចាប់ផ្ដើមធ្វើការជួសជុលព្រះវិហារម្ដងទៀត និងបញ្ចប់ការសាងសង់នោះនៅឆ្នាំ៥១៥ម.ស.យ.។
៨. នៅសម័យលោកម៉ាឡាគី តើព្រះយេហូវ៉ាមានបន្ទូលដាស់តឿនសាសន៍យូដាដូចម្ដេច? ហើយហេតុអ្វីទ្រង់បានដាស់តឿនដូច្នោះ?
៨ លុះដល់សម័យព្យាការីម៉ាឡាគី សាសន៍យូដាបានចាប់ផ្ដើមមានចិត្តរាយមាយម្ដងទៀតចំពោះអ្វីខាងវិញ្ញាណ រហូតដល់គេថ្វាយដង្វាយដែលមិនផ្គាប់ព្រះហឫទ័យព្រះយេហូវ៉ាឡើយ។ (ម៉ាឡាគី ១:៦-៨) ហេតុនេះហើយ ព្រះយេហូវ៉ាបានដាស់តឿនគេ ឲ្យនាំមួយភាគក្នុងដប់ពីផលរបស់គេ មកដាក់ក្នុងឃ្លាំងរបស់ទ្រង់ និងសាកល្បងមើល ថាតើទ្រង់នឹងបើកទ្វារស្ថានសួគ៌និងប្រទានពរដល់គេ ដែលនឹងគ្មានកន្លែងល្មមទុកបានទេ។ (ម៉ាឡាគី ៣:១០) បើសាសន៍យូដាគ្រាន់តែស្ដាប់តាមបន្ទូលព្រះយេហូវ៉ា នោះទ្រង់នឹងប្រទានអ្វីៗដែលគេចង់បានជាបរិបូរ។ តែពិតជាការខ្លៅល្ងង់មែន! ដែលសាសន៍យូដាខំធ្វើការនឿយហត់ដើម្បីឲ្យបានអ្វីដែលទ្រង់សន្យាថា ទ្រង់នឹងប្រទានបើគេគ្រាន់តែស្ដាប់តាមប៉ុណ្ណោះ។—របាក្សត្រទី២ ៣១:១០
៩. តើយើងនឹងពិចារណាជីវិតរបស់បុគ្គលបីនាក់ណាក្នុងព្រះគម្ពីរ?
៩ ក្រៅពីប្រវត្ដិសាស្ត្រសាសន៍អ៊ីស្រាអែលនោះ ព្រះគម្ពីរក៏មានកំណត់ហេតុអំពីជីវិតបុគ្គលជាច្រើន ដែលបានទទួលពរឬសេចក្ដីបណ្ដាសាពីព្រះ ដោយការស្ដាប់តាមព្រះយេហូវ៉ាឬមិនស្ដាប់តាម។ សូមឲ្យយើងមើលអ្វីដែលយើងអាចរៀនពីបុគ្គលបីនាក់បែបនេះ គឺជាលោកបូអូស លោកណាបាល និងនាងហាណា។ អំពីរឿងទាំងនោះ អ្នកប្រហែលជាអាចអានសៀវភៅនាងរស់ ព្រមទាំងសាំយូអែលទី១ ១:១-២:២១ និងសាំយូអែលទី១ ២៥:២-៤២។
លោកបូអូសបានស្ដាប់តាមព្រះ
១០. តើលោកបូអូសនិងណាបាលគឺស្រដៀងគ្នាយ៉ាងណា?
១០ ទោះបីជាលោកបូអូសនិងណាបាលមិនរស់នៅសម័យដូចគ្នាក៏ដោយ ពួកគេមានអ្វីដែលស្រដៀងគ្នា។ ជាឧទាហរណ៍ បុរសទាំងពីរនាក់នោះនៅស្រុកយូដា។ ពួកគេទាំងពីរជាអ្នកមានដែលជាម្ចាស់ដី ថែមទាំងមានឱកាសដើម្បីបង្ហាញសេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះចំពោះអ្នកដែលខ្វះខាត។ ក៏ប៉ុន្តែ ភាពស្រដៀងគ្នារបស់គេមានតែប៉ុនហ្នឹងទេ។
១១. តើដូចម្ដេចដែលលោកបូអូសបានបង្ហាញថាគាត់បន្តស្ដាប់តាមព្រះយេហូវ៉ា?
១១ លោកបូអូសធ្លាប់នៅក្នុងគ្រាដែលសាសន៍អ៊ីស្រាអែលមានពួកចៅហ្វាយ។ លោកបានប្រព្រឹត្តចំពោះអ្នកឯទៀតដោយការគោរព ហើយអ្នកចំរូតដែលស៊ីឈ្នួលគាត់មានសេចក្ដីគោរពយ៉ាងខ្លាំងចំពោះលោក។ (នាងរស់ ២:៤) លោកបូអូសបានស្ដាប់តាមច្បាប់ដោយធ្វើយ៉ាងណាឲ្យគួរស្រូវ ឬផ្លែដែលជ្រុះក្នុងវាលស្រែរបស់គាត់ត្រូវទុកសំរាប់អ្នកក្រទុគ៌តវិញ។ (លេវីវិន័យ ១៩:៩, ១០) តើលោកបូអូសធ្វើអ្វី ពេលគាត់ឮអំពីនាងរស់និងន៉ាអូមី និងរបៀបដែលនាងខំព្យាយាមចិញ្ចឹមផ្គត់ផ្គង់ម្ដាយក្មេកដ៏ចាស់ជរានោះ? លោកបូអូសបានគិតដល់នាងរស់ ជាពិសេសដោយបញ្ជាឲ្យកម្មកររបស់គាត់ អនុញ្ញាតឲ្យនាងរើសក្នុងវាលស្រែរបស់គាត់។ លោកបូអូសបានបង្ហាញតាមរយៈពាក្យសំដីនិងការប្រព្រឹត្តដ៏ប្រកបដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ថា គាត់ជាបុរសដែលមានភាពខាងវិញ្ញាណ និងដែលស្ដាប់តាមព្រះយេហូវ៉ា។ ដូច្នេះ គាត់បានផ្គាប់ព្រះហឫទ័យព្រះនិងទទួលពរពីទ្រង់។—លេវីវិន័យ ១៩:១៨; នាងរស់ ២:៥-១៦
១២, ១៣. (ក) តើតាមរបៀបណាដែលលោកបូអូសបានបង្ហាញការគោរពយ៉ាងជ្រាលជ្រៅចំពោះច្បាប់របស់ព្រះយេហូវ៉ាស្តីពីការលោះគេមកវិញ? (ខ) តើពរអ្វីពីព្រះបានមករកលោកបូអូស?
១២ របៀបដ៏អស្ចារ្យបំផុតដែលលោកបូអូសបង្ហាញថា គាត់បន្តស្ដាប់តាមព្រះយេហូវ៉ា គឺគាត់បានប្រព្រឹត្តដោយមិនមានគំនិតសួនតួតាមច្បាប់របស់ព្រះ ស្តីពីការលោះគេមកវិញ។ លោកបូអូសបានធ្វើអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីធានាថា មរតកនឹងនៅតែមានដដែលក្នុងក្រុមគ្រួសាររបស់ញាតិសន្ដានគាត់ឈ្មោះអេលីម៉ាលេចជាស្វាមីរបស់ន៉ាអូមីដែលបានស្លាប់ទៅហើយនោះ។ តាមរយៈការ‹រៀបការជាមួយបងថ្លៃ›នោះ ស្រីមេម៉ាយម្នាក់ត្រូវរៀបការជាមួយសាច់ញាតិជិតបំផុតរបស់ស្វាមីគាត់ដែលបានស្លាប់ទៅ ដើម្បីឲ្យមានកូនប្រុសមួយដែលអាចគ្រងទុកមរតកនោះ។ (ចោទិយកថា ២៥:៥-១០; លេវីវិន័យ ២៥:៤៧-៤៩) នាងរស់សុខចិត្តរៀបការជំនួសន៉ាអូមីដែលមានអាយុច្រើន មិនអាចមានកូនតទៅទៀតទេ។ ក្រោយសាច់ញាតិជិតបំផុតរបស់អេលីម៉ាលេចមិនព្រមរៀបការទេ នោះលោកបូអូសបានយកនាងរស់ជាភរិយាទៅ។ កូនប្រុសឈ្មោះអូបិឌរបស់គេ ត្រូវចាត់ទុកជាកូនរបស់ន៉ាអូមីនិងជាអ្នកដែលមានសិទ្ធិគ្រងមរតករបស់អេលីម៉ាលេច។—នាងរស់ ២:១៩, ២០; ៤:១, ៦, ៩, ១៣-១៦
១៣ លោកបូអូសបានទទួលពរជាបរិបូរ ពីព្រោះគាត់បានស្ដាប់តាមច្បាប់របស់ព្រះ។ តាមរយៈកូនឈ្មោះអូបិឌរបស់លោកបូអូសនិងនាងរស់ នោះពួកគាត់មានឯកសិទ្ធិជាព្ធយុកោព្ធយុការបស់ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទ។ (នាងរស់ ២:១២; ៤:១៣, ២១, ២២; ម៉ាថាយ ១:១, ៥, ៦) ដោយព្រោះការប្រព្រឹត្តដ៏មិនសួនតួរបស់លោកបូអូសនោះ យើងរៀនដឹងថា ពរមករកអ្នកដែលបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់សំរាប់អ្នកឯទៀត និងរស់នៅសមស្របតាមសេចក្ដីតម្រូវរបស់ព្រះ។
លោកណាបាលមិនបានស្ដាប់ទេ
១៤. តើលោកណាបាលគឺជាមនុស្សបែបណា?
១៤ លោកណាបាលគឺផ្ទុយពីលោកបូអូស ពីព្រោះគាត់មិនបានស្ដាប់តាមព្រះយេហូវ៉ាទេ។ គាត់បានបំពានលើច្បាប់របស់ព្រះដែលថា៖ «ត្រូវឲ្យស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងដូចខ្លួនឯងវិញ»។ (លេវីវិន័យ ១៩:១៨) ណាបាលមិនមែនជាបុរសដែលមានភាពខាងវិញ្ញាណឡើយ តែគាត់ជាមនុស្ស«កាចអាក្រក់ក្នុងកិរិយាប្រព្រឹត្ត»។ សូម្បីតែអ្នកបំរើរបស់គាត់បានចាក់ទុកគាត់ជា«មនុស្សកំណាច»។ គឺជាសមគួរមែនដែលឈ្មោះរបស់គាត់ ណាបាល មានន័យថា«សេចក្ដីចំកួត»ឬក៏«ចោលម្សៀត»។ (សាំយូអែលទី១ ២៥:៣, ១៧, ២៥) ដូច្នេះ តើណាបាលនឹងប្រព្រឹត្តតបយ៉ាងណា ពេលគាត់មានឱកាសបង្ហាញសេចក្ដីសប្បុរស ចំពោះអ្នកដែលមានសេចក្ដីត្រូវការ ជាពិសេសដាវីឌដែលជាអ្នកចាក់ប្រេងតាំងរបស់ព្រះយេហូវ៉ានោះ?—សាំយូអែលទី១ ១៦:១៣
១៥. តើណាបាលបានប្រព្រឹត្តយ៉ាងណាចំពោះដាវីឌ? និងតើអ័ប៊ីកែលគឺខុសគ្នាពីស្វាមីរបស់គាត់យ៉ាងដូចម្ដេច?
១៥ ពេលដាវីឌនិងទ័ពរបស់គាត់បោះជំរំនៅជិតហ្វូងសត្វរបស់ណាបាល ដាវីឌបានការពារហ្វូងនោះពីក្រុមចោរប្លន់ដោយមិនយកថ្លៃទេ។ អ្នកគង្វាលម្នាក់របស់ណាបាលបាននិយាយថា៖ «គេជាកំផែងដល់យើងខ្ញុំទាំងយប់ទាំងថ្ងៃ»។ ក៏ប៉ុន្តែ ពេលអ្នកនាំសាររបស់ដាវីឌទៅសុំអាហារបន្ដិចបន្តួច ណាបាលបាន«ស្តីកិនដល់គេវិញ» ទាំងដេញគេទៅវិញដោយដៃទទេ។ (សាំយូអែលទី១ ២៥:២-១៦) ភរិយារបស់ណាបាល ឈ្មោះអ័ប៊ីកែលបានប្រញាប់យកអាហារទៅជូនដល់ដាវីឌ។ ដោយសារដាវីឌក្ដៅចិត្តខ្លាំងនៅពេលនោះ គាត់រៀបនឹងទៅសម្លាប់ណាបាលនិងអ្នកបំរើរបស់ណាបាលចោលតែម្ដង។ អ្វីដែលអ័ប៊ីកែលបានធ្វើបានសង្គ្រោះជីវិតមនុស្សជាច្រើន និងបង្ការដាវីឌពីការធ្វើទោសដល់ឈាម។ ក៏ប៉ុន្តែ ចិត្តកំណាញ់និងកំណាចរបស់លោកណាបាលបានជ្រុលហួសប្រមាណហើយ។ ប្រហែលដប់ថ្ងៃក្រោយមក «ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់វាយណាបាលឲ្យស្លាប់ទៅ»។—សាំយូអែលទី១ ២៥:១៨-៣៨
១៦. តើតាមរបៀបណាដែលយើងអាចយកតម្រាប់តាមលោកបូអូស និងជៀសវាងពីការប្រព្រឹត្តដូចលោកណាបាល?
១៦ លោកបូអូសនិងណាបាលគឺខុសគ្នាឆ្ងាយណាស់ហ្ន៎! ចូរឲ្យយើងត្រងត្រាប់តាមសេចក្ដីសប្បុរសនិងចិត្តគំនិតមិនសួនតួរបស់លោកបូអូស ហើយជៀសវាងនូវរបៀបប្រព្រឹត្តដ៏កាចសាហាវនិងគំនិតអត្តទត្ថបុគ្គលរបស់លោកណាបាលវិញ។ (ហេព្រើរ ១៣:១៦) យើងអាចធ្វើអ៊ីចឹងដោយអនុវត្តតាមដំបូន្មានរបស់សាវ័កប៉ុលដែលថា៖ «កាលណាយើងមានឱកាស នោះត្រូវធ្វើល្អដល់មនុស្សទាំងអស់ ហើយគឺដល់ពួកអ្នកជឿជាដើម»។ (កាឡាទី ៦:១០) សព្វថ្ងៃនេះ «ចៀមឯទៀត»របស់ព្រះយេស៊ូ ជាគ្រីស្ទានដែលនឹងរស់នៅលើផែនដី មានឯកសិទ្ធិធ្វើល្អដល់អ្នកចាក់ប្រេងតាំងរបស់ព្រះយេហូវ៉ា គឺជាអ្នកសំណល់នៃ១៤៤.០០០នាក់ ដែលនឹងត្រូវប្រទានឲ្យមានជីវិតអមតៈនៅស្ថានសួគ៌។ (យ៉ូហាន ១០:១៦; កូរិនថូសទី១ ១៥:៥០-៥៣; វិវរណៈ ១៤:១, ៤) ចំពោះព្រះយេស៊ូការប្រព្រឹត្តដែលប្រកបទៅដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់បែបនេះ គឺដូចជាត្រូវប្រព្រឹត្តមកលើទ្រង់ផ្ទាល់ និងការធ្វើល្អយ៉ាងនេះ មានលទ្ធផលជាពរបរិបូរពីព្រះយេហូវ៉ា។—ម៉ាថាយ ២៥:៣៤-៤០; យ៉ូហានទី១ ៣:១៨
បញ្ហានិងពររបស់នាងហាណា
១៧. តើហាណាបានប្រឈមមុខនឹងបញ្ហាអ្វី? ហើយតើគាត់បង្ហាញអាកប្បកិរិយាបែបណា?
១៧ ពររបស់ព្រះយេហូវ៉ាបានមករកស្ត្រីម្នាក់ឈ្មោះហាណាដែលជាអ្នកគោរពព្រះ។ គាត់រស់នៅស្រុកអេប្រាអិមផ្នែកតំបន់ភ្នំជាមួយស្វាមីរបស់គាត់ ឈ្មោះអែលកាណា។ អែលកាណាមានប្រពន្ធមួយទៀត សមស្របតាមច្បាប់។ ហាណាជាស្រីអារនិងនោះជាអ្វីដែលធ្វើឲ្យស្ត្រីជនជាតិអ៊ីស្រាអែលម្នាក់អាម៉ាស់មុខ តែដោយឡែកនាងពេនីណាមានកូនជាច្រើន។ (សាំយូអែលទី១ ១:១-៣; របាក្សត្រទី១ ៦:១៦, ៣៣, ៣៤) ពេនីណាមិនបានខិតខំសម្រាលទុក្ខរបស់ហាណាទេ តែផ្ទុយទៅវិញ គាត់បានប្រព្រឹត្តប្រាសចាកពីសេចក្ដីស្រឡាញ់ ដោយបញ្ឈឺចិត្តរបស់ហាណារហូតដល់ហាណាយំ និងលែងចង់បរិភោគអ្វីទៀតឡើយ។ អាក្រក់ជាងនោះទៅទៀត នេះកើតឡើង«រាល់តែឆ្នាំ» ជារៀងរាល់ដងពេលគ្រួសាររបស់គេទៅព្រះវិហាររបស់ព្រះយេហូវ៉ានៅស៊ីឡូរ។ (សាំយូអែលទី១ ១:៤-៨) ពេនីណាគឺជាមនុស្សគ្មានចិត្តមេត្ដាករុណាទេ ហើយនេះជាការលំបាកខ្លាំងយ៉ាងណាទៅហ្ន៎! សំរាប់ហាណានោះ។ តែហាណាមិនដែលបន្ទោសព្រះយេហូវ៉ា ព្រមទាំងមិនបានសំងំនៅផ្ទះពេលប្ដីរបស់គាត់ទៅស៊ីឡូរទេ។ ដូច្នេះ នៅទីបំផុតពរប្រាកដជានឹងមករកគាត់។
១៨. តើហាណាបានទុកគំរូអ្វី?
១៨ ហាណាគឺជាគំរូដ៏ប្រសើរមួយសំរាប់រាស្ត្រព្រះយេហូវ៉ាសព្វថ្ងៃនេះ ជាពិសេសសំរាប់អស់អ្នកណាដែលឈឺចិត្ត ដោយសារពាក្យសំដីមិនសមគួររបស់អ្នកឯទៀត។ ក្នុងកាលៈទេសៈបែបនេះ ការញែកខ្លួនចេញពីអ្នកដទៃ គឺមិនល្អទេ។ (សុភាសិត ១៨:១) ហាណាមិនបានអនុញ្ញាតឲ្យការលំបាកនោះបំផ្លាញនូវសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នារបស់គាត់ឲ្យនៅកន្លែងណាដែលមានការបង្រៀនព្រះបន្ទូល និងមនុស្សជួបជុំគ្នាដើម្បីថ្វាយបង្គំទេ។ ហេតុនេះហើយ គាត់មានភាពរឹងមាំខាងវិញ្ញាណ។ ជំរៅនៃភាពខាងវិញ្ញាណរបស់គាត់ ត្រូវលាតត្រដាងក្នុងសេចក្ដីអធិស្ឋានដ៏ពីរោះរបស់គាត់ដែលត្រូវកត់ទុកនៅសាំយូអែលទី១ ២:១-១០។ a
១៩. តើយើងអាចបង្ហាញកតញ្ញូធម៌ចំពោះអ្វីខាងវិញ្ញាណទេ?
១៩ ក្នុងនាមជាអ្នកបំរើព្រះយេហូវ៉ានៅបច្ចុប្បន្នកាលនេះ យើងមិនថ្វាយបង្គំនៅរោងឧបោសថទេ។ យ៉ាងណាក៏ដោយ យើងអាចបង្ហាញនូវកតញ្ញូធម៌ចំពោះអ្វីខាងវិញ្ញាណ ដូចហាណាដែរ។ ជាឧទាហរណ៍ យើងអាចបង្ហាញកតញ្ញូធម៌ចំពោះទ្រព្យសម្បត្ដិខាងវិញ្ញាណដោយទៅកិច្ចប្រជុំ សន្និបាត និងមហាសន្និបាតគ្រីស្ទានជាទៀងទាត់។ ចូរឲ្យយើងប្រើឱកាសទាំងនោះដើម្បីលើកទឹកចិត្តគ្នាទៅវិញទៅមក ក្នុងការថ្វាយបង្គំព្រះយេហូវ៉ាដ៏បរិសុទ្ធ ដែលបានប្រទាននូវ‹ឯកសិទ្ធិបំរើទ្រង់ ឥតភ័យខ្លាច ដោយសេចក្ដីបរិសុទ្ធ និងសេចក្ដីសុចរិត›។—លូកា ១:៧៤, ៧៥; ហេព្រើរ ១០:២៤, ២៥
២០, ២១. តើហាណាបានទទួលពរអ្វីដោយព្រោះគាត់មានភក្ដីភាពនឹងព្រះ?
២០ ព្រះយេហូវ៉ាបានកត់សម្គាល់នូវភក្ដីភាពរបស់ហាណាមានចំពោះព្រះ ហើយទ្រង់ប្រទានរង្វាន់យ៉ាងធំដល់គាត់។ នៅឆ្នាំមួយពេលគ្រួសារគាត់ធ្វើដំណើរទៅស៊ីឡូរ ហាណាបានអធិស្ឋានទូលព្រះទាំងស្រក់ទឹកភ្នែកដោយសន្យាថា៖ «ឱព្រះយេហូវ៉ានៃពួកពលបរិវារអើយ! បើសិនជាទ្រង់នឹងក្រឡេកព្រះនេត្រមកទតចំពោះសេចក្ដីទុក្ខលំបាករបស់ខ្ញុំម្ចាស់ ជាស្រីបំរើទ្រង់ ហើយនឹកចាំមិនដាច់ពីខ្ញុំម្ចាស់ ដើម្បីនឹងប្រោសប្រទានឲ្យខ្ញុំម្ចាស់ ជាស្រីបំរើទ្រង់ បានកូនប្រុស១ នោះខ្ញុំម្ចាស់នឹងថ្វាយវាដល់ព្រះយេហូវ៉ាគ្រប់១ជីវិត»។ (សាំយូអែលទី១ ១:៩-១១) ព្រះបានស្ដាប់សេចក្ដីទូលអង្វររបស់ហាណា និងបានប្រទានពរដល់គាត់ ដោយប្រទានឲ្យកូនប្រុសមួយដែលគាត់ដាក់ឈ្មោះថាសាំយូអែល។ ពេលកូននោះផ្ដាច់ដោះហើយ ហាណានាំកូននោះទៅដល់ស៊ីឡូរដើម្បីបំរើនៅរោងឧបោសថ។—សាំយូអែលទី១ ១:២០, ២៤-២៨
២១ ហាណាបានបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះ និងបានបំពេញតាមសេចក្ដីសន្យារបស់គាត់ស្តីពីសាំយូអែល។ ហើយសូមគិតអំពីពរដែលគាត់និងអែលកាណាបានទទួល ពីព្រោះថា កូនប្រុសស្ងួនភ្ងារបស់គេបំរើនៅរោងឧបោសថរបស់ព្រះយេហូវ៉ា! មាតាបិតាគ្រីស្ទានជាច្រើនមានអំណរនិងពរស្រដៀងគ្នា ពីព្រោះកូនប្រុសកូនស្រីរបស់គាត់ជាអ្នកបំរើពេញពេល ជាសមាជិកក្រុមគ្រួសារបេតអែល ឬក៏លើកកិត្ដិយសចំពោះព្រះយេហូវ៉ាតាមវិធីផ្សេងទៀត។
ចូរបន្តស្ដាប់តាមព្រះយេហូវ៉ា!
២២, ២៣. (ក) តើយើងអាចជឿជាក់ទៅលើអ្វី បើសិនជាយើងបន្តស្ដាប់តាមព្រះសូរសៀងរបស់ព្រះយេហូវ៉ា? (ខ) តើអត្ថបទបន្ទាប់នឹងបញ្ជាក់អ្វី?
២២ តើយើងអាចជឿជាក់ថា យើងនឹងទទួលអ្វី បើសិនជាយើងបន្តស្ដាប់តាមព្រះយេហូវ៉ា? យើងអាចជឿជាក់ថា យើងនឹងជាអ្នកមានខាងវិញ្ញាណ បើសិនជាយើងបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់អស់ពីដួងចិត្តចំពោះទ្រង់ ហើយរបៀបដែលយើងរស់នៅបង្ហាញថា យើងបានថ្វាយខ្លួនដល់ទ្រង់។ សូម្បីតែពេលធ្វើអ៊ីចឹងតម្រូវឲ្យយើងប្រឈមនឹងការល្បងលខ្លាំងបំផុតក្ដី ពររបស់ព្រះយេហូវ៉ានឹងមករកយើងជាមិនខាន និងច្រើនតែតាមវិធីអស្ចារ្យជាងយើងបាននឹកស្មាននោះទៅទៀត។—ទំនុកដំកើង ៣៧:៤; ហេព្រើរ ៦:១០
២៣ រាស្ត្ររបស់ព្រះនឹងទទួលពរជាច្រើនក្នុងអនាគតឆាប់ៗខាងមុខនេះ។ ដោយព្រោះគេបានស្ដាប់បង្គាប់ព្រះយេហូវ៉ា«មនុស្ស១ហ្វូងយ៉ាងធំ»នឹងត្រូវសង្គ្រោះឲ្យរួចរស់ផុតពី«សេចក្ដីវេទនាជាខ្លាំង» ហើយអរសប្បាយនឹងជីវិតក្នុងពិភពលោកថ្មីរបស់ព្រះ។ (វិវរណៈ ៧:៩-១៤; ពេត្រុសទី២ ៣:១៣) ក្នុងពិភពលោកនោះ ព្រះយេហូវ៉ានឹងបំពេញសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាសុចរិតរបស់រាស្ត្រទ្រង់។ (ទំនុកដំកើង ១៤៥:១៦) ក៏ប៉ុន្តែ ដូចជាអត្ថបទជាបន្ទាប់នឹងបង្ហាញយើង សូម្បីតែឥឡូវនេះ អស់អ្នកដែលបន្តស្ដាប់តាមព្រះសូរសៀងរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ទទួលនូវ‹របស់ដ៏ល្អនឹងអំណោយទានពីស្ថានលើ›។—យ៉ាកុប ១:១៧
[កំណត់សម្គាល់]
a សំដីរបស់ហាណាគឺស្រដៀងគ្នានឹងសំដីរបស់ស្រីព្រហ្មចារីម្នាក់ឈ្មោះនាងម៉ារា ដែលគាត់ពោលភ្លាមៗក្រោយគាត់ដឹងថា គាត់នឹងទៅជាម្ដាយរបស់ព្រះមេស្ស៊ី។—លូកា ១:៤៦-៥៥
តើអ្នកចាំទេ?
• តើប្រវត្ដិសាស្ត្ររបស់អ៊ីស្រាអែលបង្រៀនយើងអ្វីខ្លះអំពីពរពីព្រះ?
• តើលោកបូអូសនិងលោកណាបាលគឺខុសគ្នាយ៉ាងណា?
• តើយើងអាចត្រាប់តាមហាណាដូចម្ដេច?
• ហេតុអ្វីបានជាយើងគួរបន្តស្ដាប់តាមព្រះសូរសៀងរបស់ព្រះយេហូវ៉ា?
[សំណួរសម្រាប់អត្ថបទសិក្សា]
[រូបភាពនៅទំព័រ១៨]
ស្តេចសាឡូម៉ូនបានអធិស្ឋានឲ្យមានចិត្ត ដែលចេះស្ដាប់បង្គាប់និងព្រះយេហូវ៉ា បានប្រទានប្រាជ្ញាដល់ទ្រង់
[រូបភាពនៅទំព័រ២០]
លោកបូអូសបានប្រព្រឹត្តចំពោះអ្នកឯទៀតដោយការគោរពនិងសេចក្ដីសប្បុរស