គ្រីស្ទានពិតទាំងអស់ជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយ
គ្រីស្ទានពិតទាំងអស់ជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយ
«ចូរច្រៀងថ្វាយព្រះយេហូវ៉ា ហើយក្រាបថ្វាយបង្គំដល់ព្រះនាមទ្រង់ចូរសំដែងចេញនូវសេចក្ដីសង្គ្រោះរបស់ទ្រង់រាល់តែថ្ងៃតទៅ»។—ទំនុកដំកើង ៩៦:២
១. តើមនុស្សត្រូវដឹងឮដំណឹងល្អអ្វី? ហើយតើយ៉ាងដូចម្ដេចដែលស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាជាគំរូល្អស្តីពីការផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អនេះ?
ក្នុងពិភពលោកនេះដែលមានមហន្តរាយកើតឡើងជារៀងរាល់តែថ្ងៃនោះ យើងពិតជាទទួលការសម្រាលទុក្ខពីចំណែងព្រះគម្ពីរដែលថាបន្ដិចទៀត សង្គ្រាម ឧក្រិដ្ឋកម្ម ការអត់ឃ្លាន និងការជិះជាន់នឹងលែងមានតទៅទៀត។ (ទំនុកដំកើង ៤៦:៩; ៧២:៣, ៧, ៨, ១២, ១៦) ពិតណាស់ នេះជាដំណឹងល្អដែលមនុស្សគ្រប់ៗគ្នាត្រូវដឹងឮ មែនទេ? ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាគិតដូច្នេះ។ ស្មរបន្ទាល់ត្រូវគេស្គាល់ទូទៅជាមនុស្សដែលផ្សព្វផ្សាយនូវ‹ដំណឹងល្អពីអ្វីដ៏ប្រសើរជាង›។ (អេសាយ ៥២:៧) ទោះជាស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាជាច្រើននាក់បានរងទុក្ខការបៀតបៀនដោយសារការប្ដេជ្ញាផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អយ៉ាងណាក្ដី តែ គេនៅគិតដល់ប្រយោជន៍មនុស្សឯទៀតវិញ។ ហើយឥឡូវពួកគេត្រូវសម្គាល់ជាមនុស្សដែលចេះព្យាយាមនិងខ្នះខ្នែងយ៉ាងណាទៅហ្ន៎!
២. តើអ្វីជាមូលហេតុមួយដែលស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាខំខ្នះខ្នែងម្ល៉េះ?
២ ការខ្នះខ្នែងរបស់ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាសព្វថ្ងៃនេះ គឺដូចគ្នានឹងការខ្នះខ្នែងរបស់បណ្ដាគ្រីស្ទាននៅសតវត្សទីមួយ។ កាសែតសាសនាកាតូលិករ៉ូម៉ាំងឈ្មោះឡូស៊ៃវ៉ាតូរេ រ៉ូម៉ាណូបានពណ៌នាយ៉ាងត្រឹមត្រូវអំពីគ្រីស្ទានទាំងនោះដោយចែងថា៖ «គ្រីស្ទានសម័យដើម បានចាត់ទុកការផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អជាករណីយកិច្ចរបស់គេភ្លាមៗក្រោយគេទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកនោះ។ អ្នកបំរើរបស់ព្រះបានផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អពីមាត់មួយទៅមាត់មួយ»។ ហេតុអ្វីស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាខំខ្នះខ្នែងដូចជាគ្រីស្ទានពីសម័យដើមនោះដែរ? មូលហេតុទីមួយគឺថា ដំណឹងល្អដែលគេផ្សព្វផ្សាយនោះ គឺមកពីព្រះយេហូវ៉ាអង្គទ្រង់ផ្ទាល់។ មិនអាចមានហេតុសំខាន់ជាងនេះទេ មែនទេ? ការផ្សព្វផ្សាយរបស់គេគឺជាការប្រព្រឹត្តតបតាមពំនោលរបស់អ្នកតែងទំនុកដំកើងដែលថា៖ «ចូរច្រៀងថ្វាយព្រះយេហូវ៉ា ហើយក្រាបថ្វាយបង្គំដល់ព្រះនាមទ្រង់ ចូរសំដែងចេញនូវសេចក្ដីសង្គ្រោះរបស់ទ្រង់រាល់តែថ្ងៃតទៅ»។—ទំនុកដំកើង ៩៦:២
៣. (ក) តើអ្វីជាមូលហេតុទីពីរដែលស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាខំខ្នះខ្នែង? (ខ) តើ«សេចក្ដីសង្គ្រោះរបស់[ព្រះ]»រួមបញ្ចូលអ្វីខ្លះ?
៣ សំដីរបស់អ្នកតែងទំនុកដំកើងក៏ធ្វើឲ្យយើងនឹកចាំពីមូលហេតុទីពីរដែលស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាខំខ្នះខ្នែង។ នោះគឺពីព្រោះសាររបស់គេគឺជាសារមួយដែលនាំទៅដល់សេចក្ដីសង្គ្រោះ។ មនុស្សខ្លះធ្វើការខាងពេទ្យ ខាងសង្គមកិច្ច ខាងសេដ្ឋកិច្ច ឬក្នុងវិស័យផ្សេងទៀតដើម្បីខំជួយលើកស្ទួយជីវភាពមនុស្សជាតិគ្នីគ្នានោះ ហើយការខិតខំប្រឹងប្រែងនេះគួរឲ្យសរសើរមែន។ ក៏ប៉ុន្តែ ការអ្វីដែលមនុស្សអាចសម្រេចបានដើម្បីជួយអ្នកដទៃនោះ គឺមិនសូវធំប៉ុន្មានទេបើប្រៀបធៀបទៅនឹង«សេចក្ដីសង្គ្រោះរបស់[ព្រះ]»។ តាមរយៈព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទ ព្រះយេហូវ៉ានឹងសង្គ្រោះមនុស្សរាបសាឲ្យរួចពីបាប ជម្ងឺដង្កាត់ និងសេចក្ដីស្លាប់។ អ្នកដែលទទួលប្រយោជន៍បែបនេះនឹងរស់ជារៀងរហូត! (យ៉ូហាន ៣:១៦, ៣៦; វិវរណៈ ២១:៣, ៤) សព្វថ្ងៃនេះ សេចក្ដីសង្គ្រោះគឺជាផ្នែកមួយនៃ«ការអស្ចារ្យ»ដែលគ្រីស្ទានរៀបរាប់ប្រាប់ ពេលគេប្រព្រឹត្តតបតាមពាក្យដែលថា៖ «ចូរថ្លែងប្រាប់ពីសិរីល្អទ្រង់នៅកណ្ដាលអស់ទាំងសាសន៍ ហើយពីការអស្ចារ្យរបស់ទ្រង់ នៅកណ្ដាលបណ្ដាជនទាំងឡាយ ដ្បិតព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ធំប្រសើរហើយក៏គួរសរសើរណាស់ ទ្រង់ជាទីគួរកោតខ្លាចលើសជាងអស់ទាំងព្រះ»។—ទំនុកដំកើង ៩៦:៣, ៤
គំរូរបស់ព្រះអម្ចាស់
៤-៦. (ក) តើអ្វីជាមូលហេតុទីបីដែលស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាខំខ្នះខ្នែងនោះ? (ខ) តើព្រះយេស៊ូបានសម្ដែងព្រះទ័យខ្នះខ្នែងចំពោះកិច្ចផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អយ៉ាងដូចម្ដេច?
៤ មានមូលហេតុទីបីដែលស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាខំខ្នះខ្នែង។ ពួកគេកាន់ជាប់តាមគំរូរបស់ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទ។ (ពេត្រុសទី១ ២:២១) បុរសគ្រប់ល័ក្ខណ៍នោះបានបំពេញយ៉ាងស្មោះអស់អំពីចិត្តនូវករណីយកិច្ចឲ្យ«ផ្សាយដំណឹងល្អដល់មនុស្ស[«រាបសា», ព.ថ.]»។ (អេសាយ ៦១:១; លូកា ៤:១៧-២១) ដោយហេតុនេះហើយ ព្រះយេស៊ូបានក្លាយជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អ។ ទ្រង់បានធ្វើដំណើរទូទាំងស្រុកកាលីឡេនិងស្រុកយូដាដោយ«ប្រកាសដំណឹងល្អពីនគរ»។ (ម៉ាថាយ ៤:២៣) ពីព្រោះទ្រង់ជ្រាបថាមនុស្សជាច្រើននឹងប្រព្រឹត្តតបចំពោះដំណឹងល្អ នោះទ្រង់មានបន្ទូលទៅកាន់សិស្សទ្រង់ថា៖ «ចំរូតធំណាស់ តែមានអ្នកច្រូតតិចទេ ដូច្នេះ ចូរសូមអង្វរដល់ព្រះអម្ចាស់នៃចំរូត ឲ្យទ្រង់ចាត់អ្នកច្រូតមកក្នុងចំរូតទ្រង់»។—ម៉ាថាយ ៩:៣៧, ៣៨
៥ ព្រះយេស៊ូបានបង្វឹកបង្វឺនអ្នកដទៃឲ្យធ្វើជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយដែរ សមស្របទៅតាមសេចក្ដីអធិស្ឋានរបស់ទ្រង់។ ក្រោយមក ទ្រង់បានចាត់សាវ័ករបស់ទ្រង់ឲ្យទៅដោយខ្លួនគេនិងមានបន្ទូលទៅគេថា៖ ‹ទៅប្រកាសប្រាប់ថា នគរស្ថានសួគ៌ជិតដល់ហើយ!›។ តើមានប្រយោជន៍ច្រើនជាងទេ បើសិនជាគេបានរៀបចំកម្មវិធីផ្សេងៗដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហាសង្គមដែលមាននៅសម័យនោះ? ឬក៏តើគេគួរជ្រៀតជ្រែកក្នុងរឿងនយោបាយដើម្បីតយុទ្ធនឹងអំពើពុករលួយដែលមាននៅសម័យនោះទេ? អត់ទេ!។ ផ្ទុយទៅវិញ ព្រះយេស៊ូបានកំណត់ទុកខ្នាតតម្រាសំរាប់គ្រីស្ទានទាំងឡាយដែលជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយនោះ ពេលទ្រង់មានបន្ទូលទៅកាន់អ្នកកាន់តាមទ្រង់ថា៖ «កំពុងដែលទៅ នោះចូរប្រកាស!»។—ម៉ាថាយ ១០:៥-៧
៦ ក្រោយមក ព្រះយេស៊ូបានចាត់សិស្សមួយក្រុមទៀតឲ្យទៅប្រកាសថា៖ ‹នគរព្រះជិតមកដល់ហើយ!›។ ពេលគេត្រឡប់មកវិញដើម្បីរាយការណ៍អំពីការជោគជ័យនៃកិច្ចផ្សព្វផ្សាយរបស់គេនោះ ព្រះយេស៊ូមានព្រះទ័យរីករាយ។ ទ្រង់បានអធិស្ឋានទូលថា៖ «ឱព្រះវរបិតា ជាព្រះអម្ចាស់នៃស្ថានសួគ៌ នឹងផែនដីអើយ! ទូលបង្គំសរសើរដល់ទ្រង់ ពីព្រោះទ្រង់បានលាក់សេចក្ដីទាំងនេះនឹងពួកអ្នកប្រាជ្ញ ហើយនឹងពួកឈ្លាសវៃ តែបានសំដែងឲ្យពួកកូនក្មេងយល់វិញ»។ (លូកា ១០:១, ៨, ៩, ២១) សិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូដែលពីមុនជាអ្នកនេសាទនិងជាកសិករជាដើម បើប្រៀបធៀបពួកគេជាមួយនឹងមគ្គុទ្ទេសក៍សាសនារបស់ប្រទេសនោះដែលមានការអប់រំថ្នាក់ខ្ពស់នោះ សិស្សរបស់ទ្រង់ប្រៀបដូចជាកូនង៉ាទេ។ ក៏ប៉ុន្តែ សិស្សទាំងនេះបានត្រូវបង្ហាត់បង្រៀនឲ្យប្រកាសដំណឹងល្អដ៏ប្រសើរជាងគេបំផុត។
៧. ក្រោយព្រះយេស៊ូយាងទៅស្ថានសួគ៌នោះ តើអ្នកកាន់តាមទ្រង់បានផ្សព្វផ្សាយដល់អ្នកណាគេមុនបង្អស់?
៧ ក្រោយព្រះយេស៊ូបានយាងទៅស្ថានសួគ៌រួចហើយនោះ អ្នកកាន់តាមទ្រង់បានបន្តផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អអំពីសេចក្ដីសង្គ្រោះ។ (កិច្ចការ ២:២១, ៣៨-៤០) តើគេបានផ្សព្វផ្សាយដល់អ្នកណាមុនគេបង្អស់នោះ? តើគេផ្សព្វផ្សាយដល់សាសន៍ទាំងប៉ុន្មានដែលមិនស្គាល់ព្រះទេ? មិនមែនទេ!។ តំបន់ផ្សាយដំបូងរបស់គេគឺជាជនជាតិអ៊ីស្រាអែលដែលបានស្គាល់ព្រះយេហូវ៉ាជាង១.៥០០ឆ្នាំទៅហើយ។ តើគេមានសិទ្ធិផ្សព្វផ្សាយនៅប្រទេសមួយដែលមានមនុស្សថ្វាយបង្គំព្រះយេហូវ៉ារួចហើយនោះទេ? គេមានសិទ្ធិមែន!។ ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលទៅគេថា៖ «អ្នករាល់គ្នានឹង . . . ធ្វើជាទីបន្ទាល់ពីខ្ញុំ នៅក្រុងយេរូសាឡិម ព្រមទាំងស្រុកយូដា នឹងស្រុកសាម៉ារីទាំងមូល ហើយរហូតដល់ចុងផែនដីបំផុតផង»។ (កិច្ចការ ១:៨) អ៊ីស្រាអែលត្រូវតែឮដំណឹងល្អដូចគ្នានឹងសាសន៍ដទៃទៀតដែរ។
៨. តើដោយដូចម្ដេចដែលស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាសព្វថ្ងៃនេះយកតម្រាប់តាមអ្នកកាន់តាមព្រះយេស៊ូនៅសតវត្សទីមួយ?
៨ ស្រដៀងគ្នាដែរ ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាផ្សព្វផ្សាយទូទាំងផែនដី។ ពួកគេសហការជាមួយទេវតាមួយរូបដែលលោកយ៉ូហានបានឃើញ«មានដំណឹងល្អដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច សំរាប់នឹងថ្លែងប្រាប់ដល់មនុស្សនៅផែនដី គឺដល់គ្រប់អស់ទាំងសាសន៍ គ្រប់ពូជអំបូរ គ្រប់ភាសា ហើយគ្រប់ទាំងគ្រួសារដែរ»។ (វិវរណៈ ១៤:៦) នាឆ្នាំ២០០១ គេកំពុងតែមានសកម្មភាពនៅ២៣៥ប្រទេសនិងតំបន់ដែលរួមមានប្រទេសខ្លះដែលមានសាសនាគ្រីស្ទជាសាសនាជាតិ។ តើគឺជាការខុសទេដែលស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាផ្សព្វផ្សាយនៅប្រទេសខ្លះដែលពិភពគ្រីស្ទសាសនាបានរៀបចំវិហាររួចទៅហើយនោះ? អ្នកខ្លះនិយាយថានោះជាការខុសមែន រហូតដល់គេចាត់ទុកការផ្សព្វផ្សាយទាំងនេះជាការ«លួចចៀម»។ ក៏ប៉ុន្តែ ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ានឹកចាំពីអារម្មណ៍របស់ព្រះយេស៊ូចំពោះជនជាតិយូដាដ៏រាបទាបនៅសម័យនោះ។ ទោះជាគេមានពួកសង្ឃហើយក្ដី តែព្រះយេស៊ូមិនបានស្ទាក់ស្ទើរក្នុងការប្រាប់គេអំពីដំណឹងល្អឡើយ។ ទ្រង់«មានព្រះហឫទ័យក្ដួលអាណិតដល់គេ ដ្បិតគេល្វើយ ហើយខ្ចាត់ខ្ចាយ ដូចហ្វូងចៀម ដែលឥតអ្នកគង្វាល»។ (ម៉ាថាយ ៩:៣៦) ពេលស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ារកឃើញមនុស្សរាបទាបដែលមិនដឹងអំពីព្រះយេហូវ៉ានិងព្រះរាជាណាចក្ររបស់ទ្រង់នោះ តើគេមិនត្រូវប្រាប់អ្នកទាំងនេះអំពីដំណឹងល្អដោយសារសាសនាមួយផ្សេងទៀតអះអាងថាគេជារបស់ផងសាសនានោះទេឬ? ដោយធ្វើតាមគំរូរបស់ព្រះយេស៊ូ យើងត្រូវឆ្លើយថា គេមិនត្រូវធ្វើដូច្នេះមែន!។ ដំណឹងល្អត្រូវផ្សព្វផ្សាយ«ដល់គ្រប់សាសន៍»គ្មានករណីលើកលែងទេ។—ម៉ាកុស ១៣:១០
គ្រីស្ទានទាំងអស់នៅសម័យដើមនោះបានផ្សព្វផ្សាយ
៩. នៅសតវត្សទីមួយ តើអ្នកណាខ្លះក្នុងក្រុមជំនុំគ្រីស្ទានដែលបានរួមចំណែកក្នុងកិច្ចផ្សព្វផ្សាយនោះ?
៩ តើអ្នកណាខ្លះបានចូលរួមកិច្ចផ្សព្វផ្សាយនៅសតវត្សទីមួយ? ហេតុការណ៍ជាក់ស្តែងបង្ហាញថា គ្រីស្ទានទាំងអស់ជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយ។ អ្នកនិពន្ធឈ្មោះវិលៀម សាំយូអែល វិលៀមបានកត់សម្គាល់ថា៖ «គេតែងតំណាលថា គ្រីស្ទានទាំងឡាយនៅសម័យដើមនោះ . . . បានផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អ»។ ព្រះគម្ពីរចែងអំពីព្រឹត្ដិការណ៍នៅបុណ្យភិន្ដាកុសឆ្នាំ៣៣ ស.យ.ថា៖ «គេ[ទាំងប្រុសទាំងស្រី]បានពេញជាព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធទាំងអស់ ក៏តាំងនិយាយភាសាផ្សេងៗ តាមដែលព្រះវិញ្ញាណប្រទានឲ្យ»។ អ្នកផ្សព្វផ្សាយបានរួមបញ្ចូលទាំងបុរសទាំងស្ត្រី ទាំងក្មេងទាំងចាស់ ទាំងបាវបំរើទាំងមនុស្សអ្នកជា។ (កិច្ចការ ១:១៤; ២:១, ៤, ១៧, ១៨; យ៉ូអែល ២:២៨, ២៩; កាឡាទី ៣:២៨) ពេលការបៀតបៀនបានបង្ខំឲ្យជនគ្រីស្ទានរត់ចេញពីទីក្រុងយេរូសាឡិមនោះ «អស់អ្នកដែលត្រូវខ្ចាត់ខ្ចាយនោះ គេដើរចុះឡើងទាំងផ្សាយដំណឹងល្អ គឺជាព្រះបន្ទូល»។ (កិច្ចការ ៨:៤) «អស់អ្នកដែលបានត្រូវខ្ចាត់ខ្ចាយ»បានផ្សព្វផ្សាយ មិនមែនមានតែមនុស្សបន្ដិចបន្តួចដែលបានត្រូវចាត់ឲ្យផ្សព្វផ្សាយនោះទេ។
១០. តើសេចក្ដីបង្គាប់ពីរយ៉ាងអ្វីដែលបានត្រូវសម្រេចមុនរបបយូដាត្រូវបំផ្លាញចោលនោះ?
១០ នេះបានសឲ្យឃើញការពិតក្នុងកំឡុងគ្រាដើមដំបូង។ ព្រះយេស៊ូទាយថា៖ «ដំណឹងល្អនេះ ដែលសំដែងពីនគរ នឹងត្រូវប្រកាសប្រាប់ទួទៅគ្រប់ក្នុងលោកីយ ទុកជាទីបន្ទាល់ដល់អស់ទាំងសាសន៍ នោះទើបនឹងបានដល់ចុងបំផុត»។ (ម៉ាថាយ ២៤:១៤) របៀបដែលទំនាយនេះបានសម្រេចនៅសតវត្សទីមួយគឺថា ដំណឹងល្អពិតជាបានត្រូវផ្សព្វផ្សាយជាខ្នាតធំមុនទ័ពរ៉ូមចូលមកកំទេចចោលរបបសាសនានិងនយោបាយរបស់សាសន៍យូដា។ (កូល៉ុស ១:២៣) ម្យ៉ាងវិញទៀត អស់អ្នកកាន់តាមព្រះយេស៊ូបានស្ដាប់បង្គាប់ដែលថា «ចូរទៅបញ្ចុះបញ្ចូលឲ្យមានសិស្សនៅគ្រប់ទាំងសាសន៍ ព្រមទាំងធ្វើបុណ្យជ្រមុជទឹកឲ្យ ដោយនូវព្រះនាមព្រះវរបិតា ព្រះរាជបុត្រា នឹងព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធចុះ! ហើយបង្រៀន ឲ្យគេកាន់តាមគ្រប់ទាំងសេចក្ដី ដែលខ្ញុំបានបង្គាប់មកអ្នករាល់គ្នាផង»។ (ម៉ាថាយ ២៨:១៩, ២០) បណ្ដាគ្រីស្ទាននៅសម័យដើមមិនបានបញ្ចុះបញ្ចូលមនុស្សឲ្យជឿទៅលើព្រះយេស៊ូ និងក្រោយមកចោលគេឲ្យរកផ្លូវខ្លួនឯង ដូចជាអ្នកឃោសនាសាសនាខ្លះធ្វើនៅសព្វថ្ងៃនេះនោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ គេបានបង្រៀនអ្នកនោះឲ្យទៅជាសិស្សព្រះយេស៊ូ និងបានរៀបចំអ្នកនោះជាក្រុមជំនុំ ហើយបង្រៀនគេប្រយោជន៍ឲ្យគេអាចផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អនិងបញ្ចុះបញ្ចូលឲ្យមានសិស្សផងដែរ។ (កិច្ចការ ១៤:២១-២៣) សម័យឥឡូវ ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាយកតម្រាប់តាមគំរូនេះ។
១១. តើអ្នកណាសព្វថ្ងៃនេះចូលរួមក្នុងការផ្សាយដំណឹងដ៏ល្អបំផុតសំរាប់មនុស្សជាតិ?
១១ ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាមួយចំនួនបានធ្វើតាមគំរូរបស់លោកប៉ុល បាណាបាសនិងអ្នកឯទៀតពីសតវត្សទីមួយនោះ ដោយបានចេញទៅធ្វើជាសាសនទូតនៅប្រទេសផ្សេងៗ។ កិច្ចការរបស់គេពិតជាមានប្រយោជន៍មែន ដោយព្រោះគេមិនចូលរួមក្នុងរឿងនយោបាយឬមួយក៏លះចោលករណីយកិច្ចផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អតាមវិធីផ្សេងទៀតទេ។ គេគ្រាន់តែស្ដាប់បង្គាប់ព្រះយេស៊ូដែលថា «កំពុងដែលទៅ នោះចូរប្រកាស!»។ ក៏ប៉ុន្តែ ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាភាគច្រើនមិនមែនជាសាសនទូតនៅប្រទេសផ្សេងៗនោះឡើយ។ គេភាគច្រើនធ្វើការរកស៊ីចិញ្ចឹមខ្លួន ហើយមានស្មរបន្ទាល់ឯទៀតដែលនៅរៀន។ ស្មរបន្ទាល់ខ្លះកំពុងតែចិញ្ចឹមកូន។ តែស្មរបន្ទាល់ទាំងអស់ផ្សព្វផ្សាយប្រាប់អ្នកដទៃអំពីដំណឹងល្អដែលគេបានរៀននោះ។ មិនថាចាស់ឬក្មេង ប្រុសឬស្រីក្ដី គេប្រព្រឹត្តតបដោយអំណរតាមការដាស់តឿនក្នុងព្រះគម្ពីរដែលថា៖ «ចូរឲ្យអ្នកផ្សាយព្រះបន្ទូលចុះ! ហើយទទូចជំរុញផង ទោះត្រូវពេល ឬខុសក្ដី»។ (ធីម៉ូថេទី២ ៤:២) ដូចគ្នានឹងគ្រីស្ទាននៅសតវត្សទីមួយនោះ គេបន្ត«បង្រៀន ព្រមទាំងប្រាប់ដំណឹងល្អពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នៅក្នុងព្រះវិហារ ហើយនៅអស់ទាំងផ្ទះរាល់តែថ្ងៃជានិច្ច»។ (កិច្ចការ ៥:៤២) គេកំពុងតែផ្សាយដំណឹងដ៏ល្អបំផុតសំរាប់មនុស្សជាតិ។
តើនេះជាការញ៉ាំងឲ្យប្ដូរសាសនាឬជាការផ្សព្វផ្សាយវិញ?
១២. តើមនុស្សមានទស្សនៈយ៉ាងណាចំពោះការញ៉ាំងឲ្យដូរសាសនានោះ?
១២ សព្វថ្ងៃនេះ មនុស្សខ្លះនិយាយថាការញ៉ាំងឲ្យប្ដូរសាសនានាំឲ្យមានអន្តរាយ។ ឯកសារមួយចុះផ្សាយដោយគណៈវិហារពិភពលោកក៏បានចែងថា«ការញ៉ាំងឲ្យប្ដូរសាសនាជាបាប»។ ហេតុអ្វី? សេចក្ដីរាយការណ៍ពិភពលោករបស់សាសនាកាតូលិកបានរាយការណ៍ថា៖ «ដោយមានបណ្ដឹងជាញឹកញយពីសាសនាអូធូដុក្ស នោះការ‹ញ៉ាំងឲ្យដូរសាសនា›ចាប់ផ្ដើមចូលនិយមន័យថា ការបង្ខំឲ្យដូរសាសនា»។
១៣. តើអ្វីខ្លះជាតួយ៉ាងដែលបញ្ជាក់ពីការញ៉ាំងឲ្យប្ដូរសាសនានាំឲ្យពិបាកនោះ?
១៣ តើការញ៉ាំងឲ្យដូរសាសនាអាចបង្កបង្កើតបញ្ហាបានទេ? ពិតជាអាចបង្កើតមែន!។ ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា ការញ៉ាំងឲ្យដូរសាសនាដោយពួកផារិស៊ីបាននាំឲ្យវេទនាដល់មនុស្សដែលស្ដាប់តាមគេនោះ។ (ម៉ាថាយ ២៣:១៥) «ការបង្ខំឲ្យដូរសាសនា»ពិតជាខុសមែន។ ជាឧទាហរណ៍ យោងទៅតាមលោកចូស៊ីហ្វឺសដែលជាប្រវត្ដិវិទូម្នាក់នោះ បានថ្លែងអំពីលោកយ៉ូហានហ៊ែខានិសដែលជាអ្នកគាំទ្របដិករគ្រួសារម៉ាកកាប៊ីថា ពេលលោកយ៉ូហានហ៊ែខានិសបានបង្ក្រាបជនជាតិអ៊ីឌូមេនោះ គាត់«អនុញ្ញាតឲ្យគេបន្តរស់នៅក្នុងស្រុករបស់ខ្លួន ដរាបណាដែលគេព្រមកាត់ស្បែកនិងសុខចិត្តអនុវត្តតាមក្រិត្យវិន័យរបស់សាសន៍យូដា»។ បើសិនជាជនជាតិអ៊ីឌូមេចង់នៅក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់សាសន៍យូដានោះ គេត្រូវតែកាន់សាសនាយូដាដែរ។ ប្រវត្ដិវិទូផ្សេងៗពន្យល់ថា នៅសតវត្សទីប្រាំបី អធិរាជហ្សាឡឺម៉ាញបានពង្រាបកុលសម្ព័ន្ធសាកហ្សិនដែលជាពាហិរជននៅអឺរ៉ុបប៉ែកខាងជើងនោះ ហើយបានបង្ខំគេយ៉ាងឃោរឃៅឲ្យប្ដូរសាសនា។ a ក៏ប៉ុន្តែ តើកុលសម្ព័ន្ធសាកហ្សិននិងសាសន៍អ៊ីឌូមេបានមានចិត្តស្មោះស្ម័គ្រយ៉ាងណា ពេលគេប្ដូរសាសនានោះ? ជាឧទាហរណ៍ ពេលព្រះយេស៊ូជាកូនង៉ែតនោះ តើស្តេចហេរ៉ូឌដែលជាសាសន៍អ៊ីឌូមេបានស្មោះត្រង់យ៉ាងណា ចំពោះក្រិត្យវិន័យរបស់លោកម៉ូសេដែលមកពីព្រះពេលទ្រង់ខិតខំរកសម្លាប់ព្រះយេស៊ូនោះ?—ម៉ាថាយ ២:១-១៨
១៤. តើសាសនទូតខ្លះក្នុងពិភពគ្រីស្ទសាសនាគាបសង្កត់មនុស្សឲ្យដូរសាសនាយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៤ តើមានការបង្ខំឲ្យដូរសាសនានៅសព្វថ្ងៃនេះទេ? សព្វថ្ងៃនេះក៏មានការញ៉ាំងឲ្យដូរសាសនាមួយប្រភេទដែរ។ មានការរាយការណ៍ថាសាសនទូតខ្លះនៃពិភពគ្រីស្ទសាសនានោះ បានឧបត្ថម្ភអាហារូបករណ៍ឲ្យរៀននៅប្រទេសផ្សេងសំរាប់អ្នកណាដែលព្រមដូរសាសនា។ ឬមួយក៏គេធ្វើឲ្យជនភៀសខ្លួនដែលជិតដាច់ពោះ អង្គុយស្ដាប់ធម្មទានរបស់គេចប់សិន ទើបបានអាហារបរិភោគ។ យោងទៅតាមសេចក្ដីថ្លែងរបស់អេវ៉ែកសាសនាអូធូដុក្សនៅមហាសន្និបាតរបស់គេឆ្នាំ១៩៩២នោះ គេបានបញ្ជាក់ថា៖ «ការញ៉ាំងឲ្យដូរសាសនាជួនកាលកើតឡើងតាមរយៈការលួងចិត្តដោយទ្រព្យសម្បត្ដិ និងជួនកាលកើតឡើងដោយអំពើហិង្សាផ្សេងៗក៏មាន»។
១៥. តើស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាញ៉ាំងឲ្យដូរសាសនាដូចជាសាសនាផ្សេងទៀតនោះទេ? សូមពន្យល់។
១៥ ការគាបសង្កត់មនុស្សឲ្យដូរសាសនាគឺជាការខុសតែម្ដង។ ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាពិតជាមិនធ្វើដូច្នេះទេ! b អាស្រ័យហេតុនេះ ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាមិនញ៉ាំងឲ្យមនុស្សដូរសាសនាក្នុងន័យនេះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ គេផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អដល់មនុស្សទាំងអស់ ដូចគ្រីស្ទាននៅសតវត្សទីមួយបានធ្វើដែរ។ អ្នកណាដែលស្ដាប់តាមស្ម័គ្រពីចិត្តនោះ ត្រូវអញ្ជើញឲ្យទទួលចំណេះថែមទៀតតាមរយៈការសិក្សាព្រះគម្ពីរ។ មនុស្សបែបនេះដែលមានចំណាប់អារម្មណ៍នោះ រៀនជឿទៅលើព្រះនិងគោលបំណងរបស់ទ្រង់ ដោយមានមូលដ្ឋានរឹងមាំដែលជាចំណេះត្រឹមត្រូវអំពីព្រះគម្ពីរ។ ជាលទ្ធផល គេអំពាវនាវដល់ព្រះយេហូវ៉ាដើម្បីបានសេចក្ដីសង្គ្រោះ។ (រ៉ូម ១០:១៣, ១៤, ១៧) បើគេស្ដាប់ឬមិនស្ដាប់ដំណឹងល្អ នោះជាការជ្រើសរើសផ្ទាល់ខ្លួន។ គ្មានការបង្ខំទេ! បើសិនជាមានការបង្ខំនោះ ការដូរសាសនារបស់គេគឺគ្មានន័យទេ។ ការថ្វាយបង្គំត្រូវកើតចេញពីដួងចិត្ត ដើម្បីពេញព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះ។—ចោទិយកថា ៦:៤, ៥; ១០:១២
ការផ្សព្វផ្សាយនៅសម័យទំនើបនេះ
១៦. តើកិច្ចផ្សព្វផ្សាយរបស់ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាបានរីកចំរើនឡើងយ៉ាងណាក្នុងសម័យទំនើបនេះ?
១៦ ក្នុងកំឡុងសម័យទំនើបនេះ ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាបានផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អអំពីព្រះរាជាណាចក្រដោយសម្រេចតាមទំនាយនៅម៉ាថាយ ២៤:២៤ ដល់កំរិតធំបំផុត។ ឧបករណ៍ចំបងមួយដែលគេប្រើក្នុងកិច្ចផ្សព្វផ្សាយនេះគឺជាទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម។ c នៅឆ្នាំ១៨៧៩ ពេលលេខដើមនៃទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមត្រូវបោះពុម្ពនោះ មានប្រមាណ៦.០០០ច្បាប់ដែលត្រូវបោះពុម្ពចេញរាល់ឆ្នាំជាភាសាតែមួយ។ ១២២ឆ្នាំក្រោយមក នៅឆ្នាំ២០០១ ទស្សនាវដ្ដីនេះត្រូវបោះពុម្ពចេញជា២៣.០៤២.០០០ច្បាប់ជា១៤១ភាសា។ ទន្ទឹមគ្នានឹងការចំរើនឡើងនេះ សកម្មភាពផ្សព្វផ្សាយនៃស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាក៏បានចំរើនកើនឡើងផងដែរ។ សូមប្រៀបតែប៉ុន្មានពាន់ម៉ោងដែលត្រូវចំណាយរាល់ឆ្នាំក្នុងកិច្ចផ្សព្វផ្សាយនៅសតវត្សទី១៩ ទៅនឹង១.១៦៩.០៨២.២២៥ម៉ោងដែលបានត្រូវចំណាយក្នុងកិច្ចផ្សព្វផ្សាយនៅឆ្នាំ២០០១។ សូមជួយពិចារណា៤.៩២១.៧០២នាក់ដែលបានត្រូវបង្រៀនដោយឥតគិតថ្លៃអំពីព្រះគម្ពីរនៅឆ្នាំនោះដែរ។ នេះជាសមិទ្ធិផលដ៏ធំនឹងប្រសើរណាស់ហ្ន៎! ហើយនេះត្រូវសម្រេចដោយអ្នកផ្សាយសកម្មប្រមាណ៦.១១៧.៦៦៦នាក់។
១៧. (ក) តើមនុស្សថ្វាយបង្គំព្រះមិនពិតអ្វីខ្លះសព្វថ្ងៃនេះ? (ខ) មិនថាមនុស្សម្នាក់និយាយភាសាណា មានជាតិណា ឬស្ថិតនៅស្រទាប់ណាក្នុងសង្គមក្ដី តើគេត្រូវឮអ្វី?
១៧ អ្នកតែងទំនុកដំកើងសរសេរថា៖ «អស់ទាំងព្រះរបស់សាសន៍ដទៃ សុទ្ធតែជារបស់ឥតប្រយោជន៍ តែព្រះយេហូវ៉ាវិញ ទ្រង់បានបង្កើតផ្ទៃមេឃ»។ (ទំនុកដំកើង ៩៦:៥) ក្នុងពិភពលោកនេះ ជាតិនិយម វត្ថុតំណាងជាតិ អ្នកល្បីល្បាញ ទ្រព្យសម្បត្ដិ និងរហូតដល់លុយក៏បានក្លាយជាអ្វីដែលមនុស្សថ្វាយបង្គំដែរ។ (ម៉ាថាយ ៦:២៤; អេភេសូរ ៥:៥; កូល៉ុស ៣:៥) លោកមហាន់ដាស់ ហ្គានឌីបានស្រដីពីមុនថា៖ «ខ្ញុំជឿជាក់ថា . . . សព្វថ្ងៃនេះ អឺរ៉ុបគ្រាន់តែអះអាងថាគេជាគ្រីស្ទាន។ តាមពិតគេកំពុងតែថ្វាយបង្គំទ្រព្យសម្បត្ដិទុច្ចរិតវិញ»។ ជាការពិត មនុស្សត្រូវដឹងឮដំណឹងល្អនៅគ្រប់ទីកន្លែង។ មនុស្សទាំងអស់ មិនថាគេនិយាយភាសាណា មានជាតិណា ឬស្ថិតនៅស្រទាប់ណាក្នុងសង្គមក្ដី គេត្រូវដឹងអំពីព្រះយេហូវ៉ានិងគោលបំណងរបស់ទ្រង់។ យើងសង្ឃឹមថាមនុស្សទាំងអស់នឹងប្រព្រឹត្តតបតាមសំដីរបស់អ្នកតែងទំនុកដំកើងដែលថា៖ «ចូរថ្លែងប្រាប់ពីព្រះយេហូវ៉ាថា ទ្រង់មានសិរីល្អនឹងព្រះចេស្ដា ចូរថ្លែងប្រាប់ពីព្រះយេហូវ៉ាថា ព្រះនាមទ្រង់មានសិរីល្អ»។ (ទំនុកដំកើង ៩៦:៧, ៨) ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាជួយមនុស្សឯទៀតរៀនអំពីព្រះយេហូវ៉ាប្រយោជន៍ឲ្យគេសរសើរសិរីល្អរបស់ទ្រង់។ ហើយអ្នកដែលប្រព្រឹត្តតបតាម ទទួលប្រយោជន៍ជាបរិបូរ។ តើគេទទួលប្រយោជន៍អ្វី? អត្ថបទជាបន្ទាប់នឹងពិចារណារឿងនេះ។
[កំណត់សម្គាល់]
a សព្វវចនាធិប្បាយកាតូលិកចែងថា ក្នុងកំឡុងសម័យបដិវត្តន៍ខាងសាសនា ការបង្ខំមនុស្សឲ្យដូរសាសនាបានត្រូវសម្ដែងក្នុងពាក្យស្លោកជាភាសាឡាតាំងមួយដែលមានន័យថា៖ «អ្នកណាគ្រប់គ្រង អ្នកនោះជាអ្នកជ្រើសរើសសាសនារបស់ស្រុក»។
b នៅកិច្ចប្រជុំរបស់គណៈកម្មាធិការអន្តរជាតិនៅសហរដ្ឋអាមេរិកសំរាប់សេរីភាពខាងសាសនាដែលបានធ្វើឡើងនៅថ្ងៃទី១៦ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០០០កន្លងទៅនេះ អ្នកចូលរួមម្នាក់បានមានប្រសាសន៍អំពីភាពខុសគ្នារវាងស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ានិងអ្នកដែលបង្ខិតបង្ខំមនុស្សឲ្យដូរសាសនា។ គេបានកត់សម្គាល់ថា ពេលស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាផ្សព្វផ្សាយនោះ គេផ្សព្វផ្សាយតាមរបៀបមួយដែលមនុស្សម្នាក់អាចបដិសេធបាន ដោយគ្រាន់តែនិយាយថា«ខ្ញុំមិនចាប់អារម្មណ៍ទេ!»ហើយបិទទ្វារប៉ុណ្ណោះ។
c ចំណងជើងពេញនៃទស្សនាវដ្ដីនេះគឺប៉មយាម ប្រកាសព្រះរាជាណាចក្រនៃព្រះយេហូវ៉ា។
តើអ្នកអាចពន្យល់បានទេ?
• ហេតុអ្វីបានជាស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាផ្សព្វផ្សាយយ៉ាងខ្នះខ្នែងដូច្នេះ?
• ហេតុអ្វីបានជាស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាផ្សព្វផ្សាយ សូម្បីតែនៅប្រទេសដែលពិភពគ្រីស្ទសាសនាមានវិហារហើយនោះ?
• ហេតុអ្វីបានជាស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាមិនមែនជាអ្នកញ៉ាំងឲ្យដូរសាសនាដូចជាសាសនាផ្សេងទៀតនោះ?
• តើកិច្ចផ្សព្វផ្សាយរបស់ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាបានរីកចំរើនឡើងយ៉ាងណាក្នុងសម័យទំនើបនេះ?
[សំណួរសម្រាប់អត្ថបទសិក្សា]
[រូបភាពនៅទំព័រ៩]
ព្រះយេស៊ូជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយយ៉ាងខ្នះខ្នែង និងក៏បានបង្រៀនអ្នកដទៃឲ្យធ្វើកិច្ចការដូចគ្នានេះដែរ
[រូបភាពនៅទំព័រ១០]
គ្រីស្ទានទាំងអស់ នៅសតវត្សទីមួយបានចូលរួម ក្នុងកិច្ចផ្សព្វផ្សាយ
[រូបភាពនៅទំព័រ១១]
ការបង្ខិតបង្ខំឲ្យមនុស្សដូរសាសនា គឺជាការខុស