ព្រះយេហូវ៉ាជាគំរូដ៏ប្រសើរបំផុតអំពីភាពល្អ
ព្រះយេហូវ៉ាជាគំរូដ៏ប្រសើរបំផុតអំពីភាពល្អ
«ចូរលើកសរសើរព្រះយេហូវ៉ានៃពួកពលបរិវារ ដ្បិតព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ល្អ!»។—យេរេមា ៣៣:១១
១. ហេតុអ្វីចិត្តយើងត្រូវជំរុញឲ្យសរសើរព្រះដោយសារភាពល្អរបស់ទ្រង់?
ព្រះយេហូវ៉ាគឺល្អឥតខ្ចោះ។ អ្នកតែងទំនុកដំកើងឧទានថា៖ «ដ្បិតឱ[ព្រះយេហូវ៉ា]អើយ! ទ្រង់ល្អ!»។ (ទំនុកដំកើង ៨៦:៥) ពិតណាស់ ភាពល្អរបស់ទ្រង់សឲ្យឃើញក្នុងអ្វីៗទាំងអស់ដែលព្រះបានធ្វើ ដើម្បីរៀបចំផែនដីតាមរបៀបដែលធ្វើឲ្យយើងរីករាយ។ (លោកុប្បត្តិ ១:៣១) យើងនឹងមិនដែលមានសមត្ថភាពយល់នូវក្រិត្យក្រមធម្មជាតិដ៏ល្អិតល្អន់ផ្សេងៗទាំងអស់ ដែលទ្រង់បានរៀបចំឲ្យមានដំណើរការពេលទ្រង់បង្កើតសកលលោកនោះទេ។ (សាស្ដា ៣:១១; ៨:១៧) ប៉ុន្តែ ចំណេះដឹងបន្ដិចបន្តួចដែលយើងមានអំពីសកលលោកនេះ ជំរុញចិត្តយើងឲ្យសរសើរទ្រង់ដោយសារភាពល្អរបស់ទ្រង់។
២. តើអ្នកនឹងបកស្រាយអត្ថន័យនៃភាពល្អយ៉ាងដូចម្ដេច?
២ តើភាពល្អគឺជាអ្វីទៅ? នោះគឺជាភាពប្រសើរផ្នែកសីលធម៌ឬគុណធម៌។ ក៏ប៉ុន្តែ ភាពល្អរួមបញ្ចូលអ្វីថែមទៀតក្រៅពីការគ្មានភាពអាក្រក់នោះ។ ភាពល្អដែលជាផលផ្លែនៃវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនោះ គឺជាគុណសម្បត្ដិមួយដែលជំរុញឲ្យមានការប្រព្រឹត្តដ៏ល្អ។ (កាឡាទី ៥:២២, ២៣) យើងបង្ហាញភាពល្អពេលយើងធ្វើការល្អនិងដែលមានប្រយោជន៍ចំពោះអ្នកឯទៀត។ ក្នុងរបបលោកីយ៍នេះ អ្វីៗដែលមជ្ឈដ្ឋានខ្លះចាត់ទុកថាល្អនោះ ប្រហែលជាត្រូវចាត់ទុកថាអាក្រក់ក្នុងមជ្ឈដ្ឋានឯទៀត។ ក៏ប៉ុន្តែ ដើម្បីមានសេចក្ដីសុខនិងសុភមង្គលនោះ ត្រូវមានខ្នាតតម្រាជាក់លាក់តែមួយសំរាប់ភាពល្អ។ តើអ្នកណាមានសិទ្ធិកំណត់ខ្នាតតម្រានេះ?
៣. តើលោកុប្បត្តិ ២:១៦, ១៧ បញ្ជាក់យ៉ាងណាអំពីខ្នាតតម្រាសំរាប់ភាពល្អ?
៣ ព្រះជាអ្នកដែលកំណត់ខ្នាតតម្រាសំរាប់ភាពល្អ។ នៅដើមប្រវត្ដិសាស្ត្ររបស់មនុស្សជាតិនោះ ព្រះយេហូវ៉ាបានបញ្ជាបុរសទីមួយថា៖ «ឯងនឹងស៊ីផ្លែឈើទាំងអស់ក្នុងសួនច្បារនេះបានតាមចិត្ត តែឯត្រង់ដើមដឹងខុសត្រូវ នោះមិនត្រូវឲ្យឯងស៊ីផលឡើយ ដ្បិតនៅថ្ងៃណាដែលឯងស៊ី នោះនឹងត្រូវស្លាប់ជាមិនខាន»។ (លោកុប្បត្តិ ២:១៦, ១៧) ពិតមែនហើយ មនុស្សជាតិត្រូវតែពឹងពាក់អ្នកបង្កើតរបស់គេដើម្បីឲ្យដឹងខុសដឹងត្រូវ។
ទ្រង់ធ្វើល្អចំពោះអ្នកដែលមិនសមគួរនឹងទទួល
៤. តើព្រះបានធ្វើអ្វីដើម្បីប្រយោជន៍មនុស្សជាតិតាំងពីអ័ដាមបានធ្វើបាបនោះ?
៤ ពេលអ័ដាមធ្វើបាបនិងមិនព្រមទទួលស្គាល់សិទ្ធិរបស់ព្រះក្នុងការកំណត់ខ្នាតតម្រាសំរាប់ល្អនិងអាក្រក់នោះ គាត់បានយកជីវិតល្អឥតខ្ចោះនិងសុភមង្គលជារៀងរហូតទៅប្រថុយ។ (លោកុប្បត្តិ ៣:១-៦) ប៉ុន្តែ មុនចៅរបស់អ័ដាមបានកើតមកជាអ្នកដែលទទួលមរតកបាបនិងសេចក្ដីស្លាប់នោះ ព្រះបានទាយអំពីពូជដ៏គ្រប់ល័ក្ខណ៍មួយដែលនឹងកើតមក។ ព្រះយេហូវ៉ាបានមានបន្ទូលទៅកាន់«ពស់ពីបុរាណ»ដែលជាអារក្សសាតាំងថា៖ «អញនឹងធ្វើឲ្យឯងហើយនឹងស្ត្រី គឺទាំងពូជឯងនឹងពូជនាងមានសេចក្ដីខ្មាំងនឹងគ្នា ពូជនាងនឹងកិនក្បាលឯង ហើយឯងនឹងចឹកកែងជើងគេ»។ (វិវរណៈ ១២:៩; លោកុប្បត្តិ ៣:១៥) ព្រះយេហូវ៉ាមានគោលបំណងចង់លោះមនុស្សជាតិដែលមានបាប។ ព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើល្អចំពោះមនុស្សជាតិដែលមិនសមនឹងទទួលនោះ ដោយរៀបចំឲ្យមានសំវិធានការសំរាប់អស់អ្នកដែលអនុវត្តជំនឿទៅលើយញ្ញបូជាលោះរបស់រាជបុត្រាស្ងួនភ្ងារបស់ទ្រង់អាចបានសង្គ្រោះ។—ម៉ាថាយ ២០:២៨; រ៉ូម ៥:៨, ១២
៥. ទោះជាយើងបានទទួលមរតកជាទំនោរចិត្តអាក្រក់ក៏ដោយ ហេតុអ្វីបានជាយើងអាចបង្ហាញភាពល្អមួយកំរិតបាន?
៥ ដោយព្រោះអំពើបាបរបស់អ័ដាមនោះ យើងបានទទួលទំនោរចិត្តដ៏មិនល្អ។ (លោកុប្បត្តិ ៨:២១) ប៉ុន្តែ យើងអាចសប្បាយចិត្តដោយដឹងថា ព្រះយេហូវ៉ាជួយយើងបង្ហាញភាពល្អមួយកំរិត។ ការបន្តរៀនអំពីអ្វីក្នុងបទគម្ពីរដ៏វិសេសវិសុទ្ធរបស់ទ្រង់ មិនគ្រាន់តែ‹នាំឲ្យអ្នកមានប្រាជ្ញាដល់ទីសង្គ្រោះ›និង‹មានគ្រប់ទាំងចំណេះសំរាប់នឹងធ្វើការល្អគ្រប់មុខ›ប៉ុណ្ណោះទេ តែក៏ផ្ដល់ឲ្យយើងនូវសមត្ថភាពធ្វើអ្វីដ៏ល្អតាមទស្សនៈរបស់ទ្រង់។ (ធីម៉ូថេទី២ ៣:១៤-១៧) ប៉ុន្តែ ដើម្បីទទួលប្រយោជន៍ពីការណែនាំក្នុងបទគម្ពីរនិងបង្ហាញភាពល្អនោះ យើងត្រូវមានចិត្តគំនិតដូចអ្នកតែងបទទំនុកដំកើងដែលបានច្រៀងថា«[ព្រះយេហូវ៉ា]ល្អប្រសើរ ហើយក៏ធ្វើការល្អដែរ សូមបង្រៀនបញ្ញត្តទ្រង់ ដល់ទូលបង្គំ»។—ទំនុកដំកើង ១១៩:៦៨
ភាពល្អរបស់ព្រះយេហូវ៉ាត្រូវសរសើរដំកើង
៦. ក្រោយស្តេចដាវីឌបាននាំហិបនៃសេចក្ដីសញ្ញាមកទីក្រុងយេរូសាឡិមនោះ តើពួកលេវីបានច្រៀងចំរៀងដោយថាយ៉ាងដូចម្ដេចខ្លះ?
៦ ស្តេចដាវីឌនៃអ៊ីស្រាអែលពីបុរាណបានទទួលស្គាល់ភាពល្អរបស់ព្រះនិងបានស្វែងរកការណែនាំពីទ្រង់។ ដាវីឌពោលថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ល្អ ហើយទៀងត្រង់ ដូច្នេះ ទ្រង់នឹងបង្ហាត់មនុស្សមានបាបឲ្យតាមផ្លូវទ្រង់វិញ»។ (ទំនុកដំកើង ២៥:៨) ការណែនាំដែលព្រះបានផ្ដល់ឲ្យអ៊ីស្រាអែលរួមមានច្បាប់១០យ៉ាងដ៏សំខាន់ គឺថាក្រិត្យវិន័យដប់ប្រការដែលបានត្រូវចារឹកនៅលើបន្ទះថ្មពីរផ្ទាំង ដែលត្រូវទុកក្នុងហិបពិសិដ្ឋដែលហៅថាហិបនៃសេចក្ដីសញ្ញា។ ក្រោយដាវីឌបានបញ្ជាឲ្យគេយកហិបនោះមកទីក្រុងយេរូសាឡិមដែលជារាជធានីនៃអ៊ីស្រាអែលនោះ ពួកលេវីបានច្រៀងចំរៀងមួយដែលថា៖ «ចូរអរព្រះគុណដល់ព្រះយេហូវ៉ា ដ្បិតទ្រង់ល្អ ពីព្រោះសេចក្ដីសប្បុរសនៃទ្រង់នៅអស់កល្បជានិច្ច»។ (របាក្សត្រទី១ ១៦:៣៤, ៣៧-៤១)អ្នកដែលបានស្ដាប់ចំរៀងរបស់ពួកលេវីនោះ ពិតជាបានរីករាយយ៉ាងខ្លាំងណាស់ហ្ន៎!
៧. តើអ្វីបានកើតឡើងក្រោយហិបនៃសេចក្ដីសញ្ញាបានត្រូវនាំមកដាក់ក្នុងទីបរិសុទ្ធបំផុត? ហើយតើមានអ្វីកើតឡើងដែរក្រោយពីសេចក្ដីអធិស្ឋានសម្ពោធន៍របស់សាឡូម៉ូននោះ?
៧ សេចក្ដីសរសើរដដែលនោះបានត្រូវលើកបញ្ជាក់ក្នុងកំឡុងពេលដែលមានពិធីសម្ពោធន៍នៃព្រះវិហាររបស់ព្រះយេហូវ៉ាដែលសាឡូម៉ូនត្រូវជារាជបុត្រារបស់ស្តេចដាវីឌបានកសាង។ ក្រោយពីហិបនៃសេចក្ដីសញ្ញាបានត្រូវដាក់ក្នុងទីបរិសុទ្ធបំផុតនៃវិហារថ្មីនោះ ពួកលេវីចាប់ផ្ដើមសរសើរព្រះយេហូវ៉ាថា៖ «ទ្រង់ប្រកបដោយករុណាគុណ[«ទ្រង់ល្អ», ព.ថ.] សេចក្ដីសប្បុរសទ្រង់នៅអស់កល្បជានិច្ច»។ នៅគ្រានោះ ដោយអព្ភូតហេតុ ព្រះវិហារបានពេញដោយពពកដែលតំណាងវត្តមានដ៏រុងរឿងរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ (របាក្សត្រទី២ ៥:១៣, ១៤) ក្រោយសាឡូម៉ូនបានធ្វើពិធីសម្ពោធន៍ចប់ហើយដោយអធិស្ឋាននោះ «ភ្លើងក៏ចុះពីលើមេឃ មកបញ្ឆេះដង្វាយដុត នឹងយញ្ញបូជាទាំងប៉ុន្មានទៅ»។ នៅពេលគេឃើញនេះ«កូនចៅអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់គ្នា . . . ឱនខ្លួនក្រាបចុះផ្កាប់មុខដល់ដី ថ្វាយបង្គំនៅទីក្រាលថ្ម ព្រមទាំងអរព្រះគុណដល់ព្រះយេហូវ៉ាថា ទ្រង់ប្រកបដោយករុណាគុណ[«ទ្រង់ល្អ», ព.ថ.] ឯសេចក្ដីសប្បុរសរបស់ទ្រង់ ក៏នៅអស់កល្បជានិច្ច»។ (របាក្សត្រទី២ ៧:១-៣) ក្រោយការជប់លៀងអស់១៤ថ្ងៃ នោះជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបានត្រឡប់ទៅផ្ទះគេរៀងៗខ្លួន«ដោយរីករាយសប្បាយហើយមានចិត្តត្រេកអរ ដោយព្រោះសេចក្ដីសប្បុរស[«សេចក្ដីល្អ», ព.ថ.]ដែលព្រះយេហូវ៉ាបានប្រោសដល់ដាវីឌ ហើយដល់សាឡូម៉ូននឹងអ៊ីស្រាអែលជារាស្ត្ររបស់ទ្រង់»។—របាក្សត្រទី២ ៧:១០
៨, ៩. (ក) ទោះជាអ៊ីស្រាអែលបានសរសើរព្រះយេហូវ៉ាដោយសារភាពល្អរបស់ទ្រង់ក៏ដោយ ក្រោយមកតើគេបានបែរទៅធ្វើអ្វីវិញ? (ខ) តើលោកយេរេមាបានទាយអ្វីស្តីពីទីក្រុងយេរូសាឡិម? ហើយតើទំនាយនោះបានសម្រេចយ៉ាងដូចម្ដេច?
៨ គួរឲ្យសោកស្ដាយណាស់ ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលមិនបានបន្តរស់នៅតាមចំរៀងសរសើរថ្វាយព្រះយេហូវ៉ានោះទេ។ ជាយថាហេតុ ប្រជាជនយូដាបាន‹គោរពប្រតិបត្ដិដល់ព្រះយេហូវ៉ា ដោយសំដីនឹងបបូរមាត់របស់គេប៉ុណ្ណោះ›។ (អេសាយ ២៩:១៣) គេចាប់ផ្ដើមប្រព្រឹត្តអាក្រក់វិញ ជាជាងសម្របទៅតាមខ្នាតតម្រារបស់ព្រះស្តីពីភាពល្អនោះ។ តើគេប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់អ្វីខ្លះ? គេបានថ្វាយបង្គំរូបព្រះ ធ្វើអំពើអសីលធម៌ ជិះជាន់អ្នកក្រ និងធ្វើអំពើបាបដ៏លាមកអាក្រក់ឯទៀតៗដែរ! ជាលទ្ធផលនោះ ទីក្រុងយេរូសាឡិមបានត្រូវបំផ្លាញចោលនិងប្រជាជននៅស្រុកយូដាត្រូវគេចាប់ធ្វើជាឈ្លើយនាំទៅទីក្រុងបាប៊ីឡូននៅឆ្នាំ៦០៧មុនស.យ.។
៩ យ៉ាងនេះ ព្រះបានកែតម្រង់រាស្ត្រទ្រង់។ ក៏ប៉ុន្តែ តាមរយៈព្យាការីយេរេមា ទ្រង់បានទាយថា នៅទីក្រុងយេរូសាឡិមនឹងនៅមានសម្លេងរបស់មនុស្សនិយាយថា៖ «ចូរលើកសរសើរព្រះយេហូវ៉ានៃពួកពលបរិវារ! ដ្បិតព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ល្អ! ពីព្រោះសេចក្ដីសប្បុរសរបស់ទ្រង់ស្ថិតស្ថេរនៅអស់កល្ប»។ (យេរេមា ៣៣:១០, ១១) ហើយនេះបានកើតដូច្នេះមែន។ ក្រោយស្រុកនោះត្រូវហិនហោចអស់៧០ឆ្នាំនោះគឺនៅឆ្នាំ៥៣៧មុនស.យ. ជនសំណល់សាសន៍យូដាបានត្រឡប់ទៅក្រុងយេរូសាឡិមវិញ។ (យេរេមា ២៥:១១; ដានីយ៉ែល ៩:១, ២) គេបានកសាងអាសនៈឡើងវិញនៅទីតាំងនៃព្រះវិហារលើភ្នំម៉ូរីយ៉ា ហើយចាប់ផ្ដើមថ្វាយដង្វាយម្ដងទៀតនៅទីនោះ។ គ្រឹះរបស់ព្រះវិហារត្រូវចាក់ក្នុងឆ្នាំទីពីរក្រោយគេបានត្រឡប់ទៅវិញ។ នេះជាពេលមួយដែលគួរឲ្យរំភើបចិត្តមែន! លោកអែសរ៉ាស្រដីថា៖ «កាលពួកជាងកំពុងតែដាក់ជើងជញ្ជាំង របស់ព្រះវិហារនៃព្រះយេហូវ៉ាចុះ នោះគេចាត់ពួកសង្ឃ ឲ្យស្លៀកពាក់ប្រដាប់សង្ឃ ហើយកាន់ត្រែ ព្រមទាំងពួកលេវី ជាកូនចៅអេសាភ ឲ្យកាន់ឈឹង ដើម្បីសរសើរដល់ព្រះយេហូវ៉ា តាមរបៀបរបស់ដាវីឌ ជាស្តេចអ៊ីស្រាអែល គេក៏ច្រៀងឆ្លើយគ្នា ដោយពាក្យសរសើរ ហើយអរព្រះគុណ ដល់ព្រះយេហូវ៉ាថា ទ្រង់ប្រកបដោយករុណាគុណ[«ទ្រង់ល្អ», ព.ថ.] សេចក្ដីសប្បុរសនៃទ្រង់នៅអស់កល្បជានិច្ច ដល់ពួកអ៊ីស្រាអែល»។—អែសរ៉ា ៣:១-១១
១០. តើទំនុក១១៨ចាប់ផ្ដើមនិងចប់ដោយពាក្យអ្វី?
១០ សេចក្ដីសរសើរស្រដៀងគ្នានេះអំពីភាពល្អរបស់ព្រះយេហូវ៉ា គឺមានក្នុងបទទំនុកដំកើងជាច្រើនដែរ។ ក្នុងនោះមានទំនុកទី១១៨ ដែលក្រុមគ្រួសារអ៊ីស្រាអែលនិមួយៗបានច្រៀងដើម្បីបញ្ចប់បុណ្យរំលង។ ទំនុកនោះចាប់ផ្ដើមនិងចប់ដោយពាក្យថា៖ «ចូរអរព្រះគុណដល់ព្រះយេហូវ៉ា ដ្បិតទ្រង់ល្អ! សេចក្ដីសប្បុរសរបស់ទ្រង់ស្ថិតស្ថេរនៅជាដរាប»។ (ទំនុកដំកើង ១១៨:១, ២៩) នេះប្រហែលជាពាក្យសរសើរក្រោយបង្អស់ដែលព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទបានច្រៀងជាមួយសាវ័កស្មោះត្រង់របស់ទ្រង់ នៅវេលាយប់មុនទ្រង់សោយទិវង្គតនៅឆ្នាំ៣៣ស.យ.។—ម៉ាថាយ ២៦:៣០
«សូមទ្រង់មេត្ដាបើកឲ្យទូលបង្គំឃើញសិរីល្អទ្រង់ផង»
១១, ១២. ពេលលោកម៉ូសេបានឃើញមួយភ្លែតនូវសិរីល្អរបស់ព្រះនោះ តើគាត់ក៏បានឮការប្រកាសអ្វី?
១១ ទំនាក់ទំនងរវាងភាពល្អរបស់ព្រះយេហូវ៉ានិងសេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះរបស់ទ្រង់ គឺសឲ្យឃើញជាលើកដំបូងអស់រាប់សតវត្សមុនសម័យរបស់លោកអែសរ៉ាទៅទៀត។ មិនយូរក្រោយជនជាតិអ៊ីស្រាអែលថ្វាយបង្គំរូបកូនគោមាសនៅទីរហោស្ថានហើយអ្នកដែលធ្វើខុសបានត្រូវសម្លាប់ចោល នោះលោកម៉ូសេបានអង្វរព្រះយេហូវ៉ាថា៖ «សូមទ្រង់មេត្ដាបើកឲ្យទូលបង្គំឃើញសិរីល្អទ្រង់ផង»។ ព្រះយេហូវ៉ាជ្រាបថាលោកម៉ូសេមិនអាចទតឃើញព្រះភក្ដ្ររបស់ទ្រង់ហើយបន្តរស់បានទេ ដូច្នេះទ្រង់មានបន្ទូលថា៖ «អញនឹងឲ្យអស់ទាំងសេចក្ដីសប្បុរស[«ភាពល្អ», ព.ថ.]របស់អញដើរកាត់នៅមុខឯង»។—និក្ខមនំ ៣៣:១៣-២០
១២ ភាពល្អរបស់ព្រះយេហូវ៉ាបានកាត់មុខលោកម៉ូសេនៅថ្ងៃស្អែកនោះនៅលើភ្នំស៊ីណាយ។ នៅពេលនោះ ម៉ូសេបានឃើញមួយភ្លែតនូវសិរីល្អរបស់ព្រះ ថែមទាំងបានឮការប្រកាសថា៖ «យេហូវ៉ា គឺយេហូវ៉ាដ៏ជាព្រះទ្រង់មានព្រះហឫទ័យមេត្ដាករុណា ហើយទន់សន្ដោស ទ្រង់យឺតនឹងខ្ញាល់ ហើយមានសេចក្ដីសប្បុរស នឹងសេចក្ដីទៀងត្រង់ ជាបរិបូរ ទ្រង់មានសេចក្ដីមេត្ដាករុណាដល់មនុស្សទាំងពាន់ ក៏អត់ទោសចំពោះសេចក្ដីទុច្ចរិត សេចក្ដីរំលង នឹងអំពើបាប ប៉ុន្តែទ្រង់មិនរាប់មនុស្សមានទោសទុកជាឥតទោសឡើយ ទ្រង់ធ្វើទោសចំពោះសេចក្ដីទុច្ចរិតរបស់ឪពុក ទៅដល់កូនចៅដល់៣ហើយ៤ដំណផង»។ (និក្ខមនំ ៣៤:៦, ៧) ការប្រកាសនេះបញ្ជាក់ថា ភាពល្អរបស់ព្រះយេហូវ៉ាជាប់ទាក់ទងនិងសេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះរបស់ទ្រង់និងគុណសម្បត្ដិឯទៀតរបស់ទ្រង់។ ការពិចារណានូវគុណសម្បត្ដិទាំងនេះនឹងជួយយើងបង្ហាញភាពល្អដែរ។ មុនបង្អស់ យើងសូមពិចារណានូវគុណសម្បត្ដិមួយដែលត្រូវលើកឡើងពីរដងក្នុងការប្រកាសដ៏អស្ចារ្យនេះស្តីពីភាពល្អរបស់ព្រះ។
‹ជាព្រះមានសេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះជាបរិបូរ›
១៣. ក្នុងការប្រកាសរបស់ព្រះស្តីពីភាពល្អរបស់ទ្រង់នោះ តើគុណសម្បត្ដិមួយណាដែលត្រូវលើកឡើងពីរដង? ហើយហេតុអ្វីបានជានេះគឺសមរម្យ?
១៣ ‹យេហូវ៉ា គឺយេហូវ៉ាដ៏ជាព្រះទ្រង់មានសេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះជាបរិបូរមានសេចក្ដីមេត្ដាករុណាដល់មនុស្សទាំងពាន់›។ ពាក្យភាសាហេព្រើរដែលត្រូវបកប្រែថា«សេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះ» ក៏មានន័យថា«សេចក្ដីស្រឡាញ់ស្មោះស្ម័គ្រ»។ នេះជាគុណសម្បត្ដិតែមួយគត់ដែលត្រូវលើកឡើងពីរដងក្នុងការប្រកាសរបស់ព្រះចំពោះលោកម៉ូសេ។ គឺជាការសមគួរមែនដែលគុណសម្បត្ដិចំបងរបស់ព្រះយេហូវ៉ាគឺជាសេចក្ដីស្រឡាញ់! (យ៉ូហានទី១ ៤:៨) ឃ្លាដែលត្រូវឮជាច្រើនដងនោះបានចែងថា៖ «ដ្បិតទ្រង់ល្អ សេចក្ដីសប្បុរសរបស់ទ្រង់ស្ថិតស្ថេរនៅជាដរាប» ក៏បញ្ជាក់គុណសម្បត្ដិនេះផងដែរ។
១៤. ជាពិសេស តើអ្នកណាទទួលប្រយោជន៍ពីភាពល្អនិងសេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះរបស់ព្រះ?
១៤ ភាពល្អរបស់ព្រះយេហូវ៉ាក៏សឲ្យឃើញដោយសារទ្រង់«មាន[«សេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះ», ព.ថ.]ជាបរិបូរ»។ នេះគឺជាក់ស្តែងជាពិសេសក្នុងរបៀបទ្រង់ថ្នាក់ថ្នមយកព្រះទ័យទុកដាក់ចំពោះមនុស្សជាតិដែលជាអ្នកថ្វាយខ្លួនបំរើទ្រង់យ៉ាងស្មោះត្រង់នោះ។ (ពេត្រុសទី១ ៥:៦, ៧) ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាជាសាក្សីថា ទ្រង់«មានសេចក្ដីមេត្ដាករុណា»ចំពោះអស់អ្នកដែលស្រឡាញ់និងបំរើទ្រង់។ (និក្ខមនំ ២០:៦) ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបានលែងទទួលសេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះឬក៏សេចក្ដីស្រឡាញ់ស្មោះស្ម័គ្រពីព្រះយេហូវ៉ា ពីព្រោះគេបានបដិសេធរាជបុត្រារបស់ទ្រង់។ ប៉ុន្តែ ភាពល្អរបស់ព្រះនិងសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះស្ម័គ្ររបស់ទ្រង់ចំពោះគ្រីស្ទានស្មោះត្រង់គ្រប់ទាំងសាសន៍គឺនឹងមានបន្តជានិច្ចជាកាល។—យ៉ូហាន ៣:៣៦
ព្រះយេហូវ៉ាមានព្រះហឫទ័យមេត្ដាករុណានិងសន្ដោសប្រណី
១៥. (ក) ការប្រកាសដែលលោកម៉ូសេបានឮនៅលើភ្នំស៊ីណាយនោះ បានចាប់ផ្ដើមដោយពាក្យអ្វី? (ខ) តើសេចក្ដីមេត្ដាករុណារួមបញ្ចូលអ្វីខ្លះ?
១៥ ការប្រកាសដែលលោកម៉ូសេបានឮនៅលើភ្នំស៊ីណាយនោះ បានចាប់ផ្ដើមដោយពាក្យថា៖ «យេហូវ៉ា គឺយេហូវ៉ាដ៏ជាព្រះទ្រង់មានព្រះហឫទ័យមេត្ដាករុណា ហើយ[«សន្ដោសប្រណី», ព.ថ.]»។ ពាក្យភាសាហេព្រើរដែលត្រូវបកប្រែថា«មេត្ដាករុណា»អាចសំដៅទៅលើ«ពោះវៀន»និងក៏មានន័យពាក់ព័ន្ធនឹងពាក្យថា«ស្បូន»។ ដូច្នេះ សេចក្ដីមេត្ដាករុណារួមបញ្ចូលការអាណិតអាសូរដែលកើតចេញពីក្នុងជំរៅចិត្តរបស់មនុស្សម្នាក់។ ប៉ុន្តែ សេចក្ដីមេត្ដាករុណាគឺរួមបញ្ចូលច្រើនជាងការអាណិតអាសូរទៅទៀត។ នោះត្រូវជំរុញចិត្តយើងឲ្យធ្វើអ្វីដែលអាចសម្រាលទុក្ខរបស់អ្នកឯទៀត។ ជាឧទាហរណ៍ អ្នកចាស់ទុំគ្រីស្ទានដែលប្រកបទៅដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់នោះ យល់ឃើញថាការមេត្ដាចំពោះអ្នកជឿគ្នីគ្នាគឺចាំបាច់ ទាំង‹មេត្ដាករុណា ដោយរីករាយ›ពេលដែលនោះគឺសមរម្យ។—រ៉ូម ១២:៨; យ៉ាកុប ២:១៣; យូដាស ២២, ២៣
១៦. ហេតុអ្វីបានជាយើងអាចនិយាយថាព្រះយេហូវ៉ាមានព្រះទ័យសន្ដោសប្រណី?
១៦ ភាពល្អរបស់ព្រះក៏សឲ្យឃើញដោយសារព្រះទ័យសន្ដោសប្រណីរបស់ទ្រង់។ មនុស្សដែលមានចិត្តសន្ដោសប្រណីគឺចេះគិតដល់អារម្មណ៍របស់អ្នកឯទៀតនិងក៏បង្ហាញសេចក្ដីសប្បុរសចំពោះមនុស្សដែលមានឋានៈទាបជាង។ ព្រះយេហូវ៉ាគឺជាគំរូដ៏ប្រសើរបំផុតស្តីពីការសន្ដោសប្រណីក្នុងការប្រព្រឹត្តទៅលើអ្នកបំរើស្មោះត្រង់របស់ទ្រង់។ ជាក់ស្តែងដូចជា ព្រះបានផ្ដល់កម្លាំងចិត្តយ៉ាងសន្ដោសប្រណីចំពោះព្យាការីដានីយ៉ែលដ៏ចាស់ជរានោះ ហើយទ្រង់មានបន្ទូលប្រាប់នាងម៉ារាដែលជាស្រីព្រហ្មចារីអំពីឯកសិទ្ធិដែលគាត់នឹងទៅជាមាតារបស់ព្រះយេស៊ូ។ (ដានីយ៉ែល ១០:១៩; លូកា ១:២៦-៣៨) ដោយសារយើងជារាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ានោះ យើងដឹងគុណព្រះយេហូវ៉ាចំពោះរបៀបសន្ដោសប្រណីរបស់ទ្រង់ដែលទាក់ទាញចិត្តយើងតាមរយៈព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់។ យើងសរសើរទ្រង់ចំពោះការល្អនេះដែលទ្រង់បានធ្វើ ហើយយើងក៏ខិតខំប្រព្រឹត្តយ៉ាងសន្ដោសប្រណីចំពោះអ្នកឯទៀត។ ពេលអ្នកដែលមានលក្ខណៈគ្រប់គ្រាន់ខាងវិញ្ញាណកែតម្រង់អ្នកជឿគ្នីគ្នា«ដោយចិត្តសុភាព»នោះ គេខិតខំធ្វើដូច្នេះយ៉ាងសន្ដោសប្រណីផងដែរ។—កាឡាទី ៦:១
ព្រះមួយអង្គដែលយឺតនឹងខ្ញាល់
១៧. ហេតុអ្វីបានជាយើងសប្បាយចិត្តដែលព្រះយេហូវ៉ា«យឺតនឹងខ្ញាល់»?
១៧ «ព្រះទ្រង់ . . . យឺតនឹងខ្ញាល់»។ បន្ទូលនេះក៏បញ្ជាក់ពីលក្ខណៈមួយទៀតនៃភាពល្អរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ព្រះយេហូវ៉ាមានព្រះទ័យអត់ធ្មត់នឹងកំហុសយើង ហើយឲ្យយើងមានពេលដើម្បីឈ្នះភាពទន់ខ្សោយធ្ងន់ធ្ងរណាដែលយើងមាន ហើយដើម្បីរីកចំរើនខាងវិញ្ញាណ។ (ហេព្រើរ ៥:១២–៦:៣; យ៉ាកុប ៥:១៤, ១៥) សេចក្ដីអត់ធ្មត់របស់ព្រះក៏ជាប្រយោជន៍ដល់អស់អ្នកណាដែលមិនទាន់ជាអ្នកថ្វាយបង្គំទ្រង់នៅឡើយ។ គេនៅតែមានពេលដើម្បីប្រព្រឹត្តតាមសារព្រះរាជាណាចក្រនិងប្រែចិត្ត។ (រ៉ូម ២:៤) ប៉ុន្តែ ទោះជាព្រះយេហូវ៉ាអត់ធ្មត់យ៉ាងណាក្ដី ភាពល្អរបស់ទ្រង់ជួនកាលជំរុញទ្រង់ឲ្យបញ្ចេញសេចក្ដីខ្ញាល់របស់ទ្រង់ ដូចទ្រង់បានធ្វើពេលអ៊ីស្រាអែលថ្វាយបង្គំរូបកូនគោមាសនៅភ្នំស៊ីណាយ។ បន្ដិចទៀត សេចក្ដីខ្ញាល់របស់ព្រះនឹងត្រូវបញ្ចេញដល់កំរិតខ្លាំងជាង ពេលទ្រង់បំផ្លាញរបបលោកីយ៍ដ៏អាក្រក់របស់សាតាំងនេះចោល។—អេសេគាល ៣៨:១៩, ២១-២៣
១៨. តើព្រះយេហូវ៉ានិងអ្នកដឹកនាំមនុស្សជាតិគឺខុសគ្នាយ៉ាងណាស្តីពីសេចក្ដីពិត?
១៨ «យេហូវ៉ាដ៏ជាព្រះទ្រង់មាន . . . សេចក្ដីទៀងត្រង់ ជាបរិបូរ»។ ព្រះយេហូវ៉ាគឺខុសគ្នាឆ្ងាយណាស់ហ្ន៎! ពីអ្នកដឹកនាំរបស់មនុស្សដែលសន្យាថាគេនឹងធ្វើការយ៉ាងធំតែមិនដែលសម្រេចសោះ! ផ្ទុយទៅវិញ អ្នកថ្វាយបង្គំព្រះយេហូវ៉ាអាចពឹងពាក់ទៅលើអ្វីៗទាំងអស់ក្នុងព្រះបន្ទូលដែលទ្រង់បានបណ្ដាលឲ្យសរសេរមក។ ដោយព្រោះព្រះមានសេចក្ដីទៀងត្រង់ជាបរិបូរនោះ យើងអាចទុកចិត្តទៅលើសេចក្ដីសន្យារបស់ទ្រង់ជានិច្ច។ ដោយភាពល្អរបស់ទ្រង់ ព្រះវរបិតាសួគ៌ារបស់យើងតែងតែតបឆ្លើយនឹងសេចក្ដីអធិស្ឋានរបស់យើងឲ្យបានសេចក្ដីពិតខាងវិញ្ញាណ ដោយផ្គត់ផ្គង់ឲ្យមានបរិបូរ។—ទំនុកដំកើង ៤៣:៣; ៦៥:២
១៩. តើព្រះយេហូវ៉ាបានបង្ហាញភាពល្អដ៏ប្រសើរយ៉ាងណា ចំពោះមនុស្សដែលធ្វើបាបតែប្រែចិត្តវិញនោះ?
១៩ «យេហូវ៉ាដ៏ជាព្រះទ្រង់ . . . អត់ទោសចំពោះសេចក្ដីទុច្ចរិត សេចក្ដីរំលង នឹងអំពើបាប»។ ដោយសារភាពល្អរបស់ព្រះយេហូវ៉ានោះ ទ្រង់ប្រុងប្រៀបដើម្បីអត់ទោសចំពោះអ្នកធ្វើបាបដែលប្រែចិត្តវិញ។ យើងពិតជាមានកតញ្ញូធម៌ដែលព្រះវរបិតាសួគ៌ារបស់យើងបានរៀបចំសំវិធានការឲ្យយើងទទួលការអត់ទោសតាមរយៈយញ្ញបូជារបស់ព្រះយេស៊ូ។ (យ៉ូហានទី១ ២:១, ២) យើងពិតជាសប្បាយចិត្តដែលអស់អ្នកដែលអនុវត្តជំនឿទៅលើយញ្ញបូជាលោះនេះ អាចមានទំនាក់ទំនងល្អជាមួយព្រះយេហូវ៉ា ហើយមានសេចក្ដីសង្ឃឹមទទួលជីវិតជារៀងរហូតក្នុងពិភពលោកថ្មីដែលទ្រង់បានសន្យានោះ។ នេះជាហេតុដ៏ល្អណាស់ហ្ន៎! ឲ្យយើងសរសើរព្រះយេហូវ៉ាចំពោះភាពល្អរបស់ទ្រង់ចំពោះមនុស្សជាតិ។—ពេត្រុសទី២ ៣:១៣
២០. តើយើងមានភស្តុតាងអ្វីដែលបញ្ជាក់ថា ព្រះមិនប្រណីនឹងអំពើអាក្រក់?
២០ «[ព្រះយេហូវ៉ា]មិនរាប់មនុស្សមានទោសទុកជាឥតទោសឡើយ»។ នេះជាហេតុមួយទៀតដែលយើងគួរសរសើរព្រះយេហូវ៉ាចំពោះភាពល្អរបស់ទ្រង់។ ហេតុអ្វី? ពីព្រោះលក្ខណៈមួយដ៏សំខាន់នៃភាពល្អនោះ គឺថាភាពល្អមិនប្រណីចំពោះអំពើអាក្រក់ទាល់តែសោះ។ ម្យ៉ាងទៀត «កាលដែលព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវ ទ្រង់លេចមកពីស្ថានសួគ៌ ជាមួយនឹងពួកទេវតានៃព្រះចេស្ដាទ្រង់» នឹងមានការសងសឹក«ពួកអ្នកដែលមិនស្គាល់ព្រះ ហើយនឹងពួកអ្នកដែលមិនស្ដាប់តាមដំណឹងល្អ»។ គេនឹង«រងទុក្ខទោស ជាសេចក្ដីហិនវិនាសអស់កល្បជានិច្ច»។ (ថែស្សាឡូនីចទី២ ១:៦-៩) អ្នកថ្វាយបង្គំព្រះយេហូវ៉ាដែលរួចរស់ជីវិត នឹងអាចរីករាយជាទីបំផុតនឹងជីវិតដែលគ្មានការរំខានពីមនុស្សមិនថ្វាយបង្គំព្រះនិង«មិនចូលចិត្តនឹងការល្អ»។—ធីម៉ូថេទី២ ៣:១-៣
ចូរយកតម្រាប់តាមភាពល្អរបស់ព្រះ
២១. ហេតុអ្វីបានជាយើងគួរបង្ហាញនូវភាពល្អ?
២១ យើងពិតជាមានហេតុជាច្រើនដែលយើងគួរសរសើរនិងអរព្រះគុណចំពោះព្រះយេហូវ៉ាសំរាប់ភាពល្អរបស់ទ្រង់។ ដោយសារយើងជាអ្នកបំរើទ្រង់ យើងគួរធ្វើអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីយកតម្រាប់តាមគុណសម្បត្ដិនេះ មែនទេ? យើងត្រូវធ្វើដូច្នេះពិតមែន ដ្បិតសាវ័កប៉ុលបានដាស់តឿនគ្រីស្ទានគ្នីគ្នាថា៖ «ចូរត្រាប់តាមព្រះ ដូចជាកូនស្ងួនភ្ងា»។ (អេភេសូរ ៥:១) ព្រះវរបិតាសួគ៌ារបស់យើងបង្ហាញនូវភាពល្អជារៀងរហូត ហើយយើងក៏ត្រូវធ្វើដូច្នេះដែរ។
២២. តើយើងនឹងពិចារណាអ្វីក្នុងអត្ថបទជាបន្ទាប់?
២២ បើសិនជាយើងបានថ្វាយខ្លួនអស់ពីចិត្តចំពោះព្រះយេហូវ៉ាហើយនោះ យើងពិតជាប៉ងប្រាថ្នាចង់ត្រាប់តាមភាពល្អរបស់ទ្រង់យ៉ាងខ្លាំង។ ពីព្រោះយើងជាកូនចៅរបស់អ័ដាមដែលមានបាបនោះ ការធ្វើល្អមិនងាយស្រួលទេ។ ក៏ប៉ុន្តែ ក្នុងអត្ថបទជាបន្ទាប់នោះ យើងនឹងឃើញរបៀបយើងអាចនៅតែបង្ហាញភាពល្អបាន។ យើងនឹងពិចារណាវិធីផ្សេងៗដែលយើងអាចធ្វើ និងត្រាប់តាមព្រះយេហូវ៉ាដែលជាគំរូដ៏ប្រសើរបំផុតអំពីភាពល្អ។
តើអ្នកនឹងឆ្លើយយ៉ាងណា?
• តើភាពល្អជាអ្វី?
• តើឃ្លាអ្វីខ្លះក្នុងបទគម្ពីរដែលបញ្ជាក់ពីភាពល្អរបស់ព្រះ?
• តើភាពល្អរបស់ព្រះយេហូវ៉ាគឺសឲ្យឃើញយ៉ាងដូចម្ដេចខ្លះ?
• ហេតុអ្វីយើងត្រូវត្រាប់តាមគំរូរបស់ព្រះយេហូវ៉ាអំពីភាពល្អ?
[សំណួរសម្រាប់អត្ថបទសិក្សា]
[រូបភាពនៅទំព័រ២១]
ព្រះយេហូវ៉ាបានដាក់ទណ្ឌកម្ម ចំពោះរាស្ត្រទ្រង់ពីបុរាណ ពីព្រោះគេមិនបាន ប្រព្រឹត្តតាមពាក្យសរសើររបស់ពួកគេ
[រូបភាពនៅទំព័រ២១]
ជនជាតិអ៊ីស្រាអែល មួយចំនួនដ៏ស្មោះត្រង់បានត្រឡប់ទៅក្រុងយេរូសាឡិមវិញ
[រូបភាពនៅទំព័រ២២]
លោកម៉ូសេបានឮ ការប្រកាសដ៏អស្ចារ្យ អំពីភាពល្អរបស់ព្រះ
[រូបភាពនៅទំព័រ២៤]
ភាពល្អរបស់ព្រះយេហូវ៉ាគឺសឲ្យឃើញក្នុង របៀបដែលទ្រង់ទាក់ទាញចិត្តយើងតាមរយៈព្រះគម្ពីរ