ការស៊ូទ្រាំនឹង‹បន្លា១ក្នុងសាច់ឈាម›
ការស៊ូទ្រាំនឹង‹បន្លា១ក្នុងសាច់ឈាម›
«គុណរបស់អញល្មមដល់ឯងហើយ»។—កូរិនថូសទី២ ១២:៩
១, ២ (ក) ហេតុដូចម្ដេចបានជាយើងមិនគួរចម្លែកចិត្តពេលយើងជួបប្រទះនឹងការល្បួងហើយប្រទះនូវបញ្ហាផ្សេងៗ? (ខ) ពេលយើងជួបប្រទះនឹងសេចក្ដីល្បួង តើហេតុអ្វីបានជាយើងទុកចិត្តលើព្រះ?
«ឯអស់អ្នកណាដែលចង់រស់ ដោយគោរពប្រតិបត្ដិដល់ព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូវ នោះនឹងត្រូវមានសេចក្ដីបៀតបៀនដែរ»។ (ធីម៉ូថេទី២ ៣:១២) ហេតុអ្វី? ពីព្រោះសាតាំងអះអាងថា មនុស្សបំរើព្រះដោយចិត្តគំនិតសួនតួប៉ុណ្ណោះ ហើយវាប្ដេជ្ញាចិត្តចង់បង្ហាញឲ្យឃើញនូវទីសំអាងនេះ! ព្រះយេស៊ូធ្លាប់ព្រមានសាវ័កស្មោះត្រង់របស់ទ្រង់ដោយបន្ទូលថា៖ «សាតាំងបានសូមចង់បានអ្នករាល់គ្នា ប្រយោជន៍នឹងរែងអ្នករាល់គ្នា ដូចជារែងអង្ករ»។ (លូកា ២២:៣១) ព្រះយេស៊ូជ្រាបច្បាស់ថា ព្រះអនុញ្ញាតឲ្យសាតាំងល្បួងយើងដោយវាបង្កើតឲ្យមានបញ្ហាដែលធ្វើឲ្យយើងឈឺចាប់។ ក៏ប៉ុន្តែ នេះមិនមានន័យថា គ្រប់ការពិបាកដែលយើងជួបប្រទះក្នុងជីវិតរបស់យើងសុទ្ធតែមកពីសាតាំងឬពួកបិសាចរបស់វានោះទេ។ (សាស្ដា ៩:១១) តែសាតាំងច្បាស់ជាចង់ប្រើវិធីណាក៏បានតាមអំណាចរបស់វា ដើម្បីបំបាក់ចិត្តស្មោះភក្ដីរបស់យើង។
២ ព្រះគម្ពីរចែងប្រាប់យើងថា យើងមិនគួរចម្លែកចិត្តដោយសារការល្បួងដែលយើងមាននោះទេ។ ថ្វីបើយើងជួបប្រទះស្ថានការណ៍ណាក៏ដោយ ការទាំងនោះគឺមិនចម្លែកទេ ក៏ជាអ្វីដែលយើងដឹងថានឹងត្រូវកើតមានឡើង។ (ពេត្រុសទី១ ៤:១២) តាមការពិត «ពួកបងប្អូនរបស់[យើងរាល់គ្នា] ដែលនៅក្នុងលោកីយនេះ គេកំពុងតែរងទុក្ខលំបាកដូចគ្នាដែរ»។ (ពេត្រុសទី១ ៥:៩) សព្វថ្ងៃនេះសាតាំងកំពុងតែគាបសង្កត់មកលើអ្នកបំរើទាំងឡាយរបស់ព្រះយ៉ាងខ្លាំង។ អារក្សសប្បាយពេលវាឃើញមនុស្សធ្វើទុក្ខដល់យើង ឲ្យមានបញ្ហាច្រើនដែលប្រៀបដូចជាបន្លា។ ដើម្បីសម្រេចការនេះ វាប្រើរបបលោកីយ៍របស់វាតាមរបៀបណាដែលអាចបន្ថែម ឬបង្កើនឲ្យមានបញ្ហាដែលប្រៀបដូចជា‹បន្លាក្នុងសាច់ឈាមយើង›។ (កូរិនថូសទី២ ១២:៧) ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ការព្យាបាទពីសាតាំងមិនគួរនឹងបំបាក់ចិត្តស្មោះភក្ដីរបស់យើងបានឡើយ។ បើព្រះយេហូវ៉ាអាច«រៀបផ្លូវ»ឲ្យយើងស៊ូទ្រាំពេលមានសេចក្ដីល្បួងតាមវិធីផ្សេងៗ នោះទ្រង់នឹងធ្វើដូច្នោះដែរពេលយើងជួបប្រទះនឹងបញ្ហាដែលប្រៀបដូចនឹងបន្លាក្នុងសាច់ឈាមយើង។—កូរិនថូសទី១ ១០:១៣
របៀបស៊ូទ្រាំនឹងបន្លា១
៣. តើព្រះយេហូវ៉ាបានមានបន្ទូលយ៉ាងណា ពេលប៉ុលបានសុំទ្រង់ដកបន្លាពីសាច់គាត់ចេញ?
៣ សាវ័កប៉ុលបានអង្វរសុំព្រះដកនូវបន្លានោះចេញពីសាច់គាត់។ «ខ្ញុំបានសូមអង្វរដល់ព្រះអម្ចាស់៣ដង ឲ្យសេចក្ដីនោះថយចេញពីខ្ញុំទៅ»។ តើព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើយ៉ាងណា ចំពោះសំណូមពរដែលសូមអស់ពីដួងចិត្តរបស់ប៉ុល? «គុណរបស់អញល្មមដល់ឯងហើយ ដ្បិតកំឡាំងអញបានពេញខ្នាត ដោយសេចក្ដីកំសោយ»។ (កូរិនថូសទី២ ១២:៨, ៩) សូមឲ្យយើងវិភាគមើលនូវពាក្យបន្ទូលនេះដើម្បីដឹងថា ពាក្យទាំងនេះអាចជួយយើងយ៉ាងណា ក្នុងការស៊ូទ្រាំនឹងបញ្ហាដែលប្រៀបដូចជាបន្លាដែលធ្វើឲ្យយើងឈឺចុកចាប់។
៤. ស្តីអំពីព្រះគុណរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដែលមនុស្សគ្មានសិទ្ធិទទួលនោះ តើប៉ុលទទួលប្រយោជន៍ណាខ្លះ?
៤ សូមកត់សម្គាល់ថា ព្រះបានលើកទឹកចិត្តឲ្យប៉ុលមានកតញ្ញូធម៌ចំពោះព្រះគុណដែលគ្មានសិទ្ធិទទួល ដែលបានបង្ហាញដល់គាត់រួចទៅហើយតាមរយៈព្រះគ្រីស្ទ។ ប៉ុលច្បាស់ជាបានទទួលពរយ៉ាងបរិបូរក្នុងរបៀបផ្សេងៗ។ គាត់ធ្លាប់ប្រឆាំងយ៉ាងខ្លាំងនឹងអ្នកកាន់តាមព្រះយេស៊ូ តែដោយព្រោះព្រះយេហូវ៉ាពោរពេញទៅដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ នោះទ្រង់បានប្រទានឯកសិទ្ធិឲ្យគាត់ធ្វើជាសិស្សម្នាក់របស់ព្រះយេស៊ូទៅវិញ។ (កិច្ចការ ៧:៥៨; ៨:៣; ៩:១-៤) រួចមក ព្រះយេហូវ៉ាសព្វព្រះហឫទ័យបើកឲ្យប៉ុលបំពេញកិច្ចបំរើដ៏គួរឲ្យរំភើបចិត្ត នៅកន្លែងជាច្រើន និងតាមរបៀបជាច្រើនផងដែរ។ នេះក៏បញ្ជាក់មេរៀនមួយដ៏ស្រួលយល់គឺថា សូម្បីតែក្នុងគ្រាមានទុក្ខបំផុតក្ដី នោះយើងនៅតែបានពរជាច្រើន ដែលធ្វើឲ្យយើងមានហេតុដឹងគុណព្រះជានិច្ច។ កុំអនុញ្ញាតឲ្យការល្បងលដែលយើងជួបប្រទះ ធ្វើឲ្យយើងភ្លេចនូវសេចក្ដីសប្បុរសដ៏ធំលើសលប់របស់ព្រះយេហូវ៉ាឲ្យសោះ។—ទំនុកដំកើង ៣១:១៩
៥, ៦. (ក) តើដោយដូចម្ដេចដែលព្រះយេហូវ៉ាបង្រៀនឲ្យប៉ុលយល់ដឹងថា កម្លាំងដែលមកពីព្រះនោះ«ពេញខ្នាត ដោយសេចក្ដីកំសោយ»? (ខ) តើដោយរបៀបណាដែលគំរូរបស់ប៉ុលជាសក្ខីភាពបង្ហាញថា សាតាំងជាអ្នកកំភូត?
៥ ក្នុងន័យផ្សេងមួយទៀត ព្រះគុណរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដែលមនុស្សគ្មានសិទ្ធិទទួលនោះគឺល្មមគ្រប់គ្រាន់។ ព្រះចេស្ដារបស់ព្រះ នោះឲ្យកំឡាំងយ៉ាងសម្បើមក្នុងការជួយយើងយកឈ្នះនឹងសេចក្ដីល្បួងរបស់យើង។ (អេភេសូរ ៣:២០) ព្រះយេហូវ៉ាបានបង្រៀនឲ្យប៉ុលយល់ដឹងថា កម្លាំងដែលមកពីព្រះ នោះ«ពេញខ្នាត ដោយសេចក្ដីកំសោយ»។ តើដោយដូចម្ដេច? គឺដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះយេហូវ៉ា ទ្រង់បានប្រទានឲ្យប៉ុលនូវកម្លាំងដែលគាត់ត្រូវការ ដើម្បីស៊ូទ្រាំនឹងសេចក្ដីល្បួងរបស់គាត់។ រួចមកការស៊ូទ្រាំរបស់ប៉ុល ព្រមទាំងការទុកចិត្តទាំងស្រុងទៅលើព្រះយេហូវ៉ា បានសឲ្យពួកគ្រីស្ទានទាំងឡាយឃើញថា ជាមនុស្សទន់ខ្សោយម្នាក់ដែលមានបាប គឺគាត់អាចយកជ័យជំនះបានដោយសារកម្លាំងដែលមកពីព្រះ។ សូមគិតទៅមើល ភក្ដីភាពរបស់ប៉ុលប្រៀបដូចជាការទះកំផ្លៀងអារក្សជាអ្នកនិយាយបង្កាច់បង្ខូច ដែលអះអាងថាមនុស្សបំរើព្រះបានឲ្យតែគ្មានទុក្ខលំបាកនិងបញ្ហាកើតឡើង!
៦ ប៉ុលជាអតីតសម្ព័ន្ធមិត្តរបស់សាតាំងក្នុងការប្រឆាំងទាស់នឹងព្រះ ហើយគាត់ជាអ្នកពូកែធ្វើទុក្ខបៀតបៀនដល់បណ្ដាគ្រីស្ទាន និងជាផារិស៊ីម្នាក់ដែលមានចិត្តខ្នះខ្នែង ហើយគាត់ប្រាកដជាធ្លាប់មានជីវិតដ៏រុងរឿង ដោយព្រោះគាត់កើតមកក្នុងត្រកូលដែលមានឋានៈខ្ពង់ខ្ពស់។ ក្រោយនោះមកប៉ុលបានបំរើព្រះយេហូវ៉ានិងព្រះយេស៊ូ «ជាអ្នកតូចជាងគេ»ក្នុងចំណោមពួកសាវ័ក។ (កូរិនថូសទី១ ១៥:៩) ដោយមានឋានៈទាបដូចនេះ គាត់បានចុះចូលដោយចិត្តរាបទាបចំពោះការដឹកនាំពីគណៈអភិបាលគ្រីស្ទាននាសតវត្សទីមួយ។ ប៉ុលក៏បានស៊ូទ្រាំយ៉ាងស្មោះអស់ពីចិត្តផងដែរ ថ្វីដ្បិតមានបន្លាមួយក្នុងសាច់គាត់ក៏ដោយ។ សាតាំងច្បាស់ជាមួម៉ៅខ្លាំងណាស់ ដែលការល្បងលចំពោះប៉ុលមិនបានបណ្ដាលឲ្យគាត់ណាយចិត្តនោះ។ ប៉ុលមិនដែលភ្លេចនូវសេចក្ដីសង្ឃឹមរបស់គាត់ខាងការរួមចំណែកក្នុងព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះគ្រីស្ទឡើយ។ (ធីម៉ូថេទី២ ២:១២; ៤:១៨) មិនថាគាត់ឈឺចុកចាប់យ៉ាងណាក៏ដោយ គ្មានបន្លាណាមួយអាចទប់ស្កាត់ចិត្តខ្នះខ្នែងរបស់គាត់បានទេ។ សូមឲ្យយើងមានចិត្តខ្នះខ្នែងដូចនោះជានិច្ចផងដែរ! ដោយព្រះយេហូវ៉ាជួយពង្រឹងកម្លាំងឲ្យយើងស៊ូទ្រាំនឹងសេចក្ដីល្បួងរបស់យើង នោះទ្រង់លើកកិត្ដិយសយើងឲ្យមានឯកសិទ្ធិដ៏ល្អក្នុងការធ្វើជាសក្ខីភាពថា សាតាំងជាអ្នកកំភូត។—សុភាសិត ២៧:១១
សំវិធានការពីព្រះយេហូវ៉ាគឺចាំបាច់ណាស់
៧, ៨. (ក) តើព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ពង្រឹងកម្លាំងអ្នកបំរើរបស់ទ្រង់សព្វថ្ងៃនេះដោយដូចម្ដេច? (ខ) ដើម្បីស៊ូទ្រាំនឹងបន្លាមួយក្នុងសាច់យើង តើហេតុអ្វីបានជាការអាននិងការសិក្សាព្រះគម្ពីរជារៀងរាល់ថ្ងៃគឺចាំបាច់នោះ?
៧ សព្វថ្ងៃនេះព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ប្រទានកម្លាំងឲ្យគ្រីស្ទានស្មោះត្រង់ តាមរយៈវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនិងព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ ព្រមទាំងតាមភាតរភាពគ្រីស្ទានរបស់យើងផងដែរ។ យើងអាចផ្ទេរបន្ទុករបស់យើងទៅលើព្រះយេហូវ៉ាដោយការអធិស្ឋាន ដូចប៉ុលធ្លាប់បានធ្វើដែរ។ (ទំនុកដំកើង ៥៥:២២) ថ្វីបើព្រះយេហូវ៉ាប្រហែលជាមិនដកសេចក្ដីល្បួងដែលយើងជួបប្រទះចេញពីយើងក៏ដោយ ទ្រង់អាចប្រទានឲ្យយើងមានប្រាជ្ញាដើម្បីស៊ូទ្រាំ សូម្បីតែជាទុក្ខលំបាកដែលមកពីសេចក្ដីល្បួងដ៏ពិបាកបំផុតក្ដី ក៏ទ្រង់អាចជួយយើងឲ្យចេះស៊ូទ្រាំបានដែរ។ ព្រះយេហូវ៉ាក៏អាចប្រទានឲ្យយើងមានកម្លាំងចិត្ត គឺ«ឥទ្ធិឫទ្ធិដ៏លើសលប់»ដើម្បីជួយយើងស៊ូទ្រាំ។—កូរិនថូសទី២ ៤:៧
៨ តើយើងទទួលជំនួយនោះតាមរបៀបណា? យើងត្រូវខំសិក្សាព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ ពីព្រោះក្នុងសៀវភៅនោះយើងអាចរកឃើញនូវសេចក្ដីកំសាន្តចិត្តរបស់ទ្រង់។ (ទំនុកដំកើង ៩៤:១៩) ក្នុងព្រះគម្ពីរយើងអាចអាននូវសេចក្ដីទូលអង្វរដែលជំរុញទឹកចិត្តរបស់អ្នកបំរើព្រះ ពេលគេអំពាវនាវសុំជំនួយពីព្រះ។ របៀបដែលព្រះយេហូវ៉ាមានបន្ទូលតបមកវិញ មានរួមទាំងបន្ទូលដ៏គួរឲ្យសំរាលទុក្ខ នោះពិតជាអ្វីដែលយើងចង់យកមកពិចារណាមែន។ ការសិក្សាបន្ទូលរបស់ព្រះនឹងពង្រឹងកម្លាំងយើងដើម្បីឲ្យ«ឥទ្ធិឫទ្ធិដ៏លើសលប់បានមកពីព្រះ មិនមែនពីយើងខ្ញុំទេ»។ ដូចយើងរាល់ថ្ងៃត្រូវទទួលទានម្ហូបអាហារដើម្បីឲ្យយើងធំធាត់នោះ យើងក៏ត្រូវទទួលទានពាក្យបន្ទូលរបស់ព្រះជាទៀងទាត់ផងដែរ។ តើយើងកំពុងតែធ្វើដូចនេះទេ? បើអ្នកកំពុងតែធ្វើដូចនេះមែន យើងនឹងទទួលស្គាល់ថា ការទទួល«ឥទ្ធិឫទ្ធិដ៏លើសលប់»នោះ នឹងជួយយើងស៊ូទ្រាំនឹងអ្វីៗក៏ដោយ ដែលប្រៀបដូចជាបន្លាដែលធ្វើទុក្ខយើងនៅពេលឥឡូវនេះ។
៩. តើដោយរបៀបណាដែលពួកអ្នកចាស់ទុំអាចជួយគាំទ្រអស់អ្នកដែលមានបញ្ហា?
៩ អ្នកចាស់ទុំគ្រីស្ទានដែលកោតខ្លាចព្រះ អាចធ្វើ«ជាទីបាំងឲ្យរួច»ពីការពិបាកចិត្តដែលប្រៀបដូចជា«ខ្យល់» ក៏ធ្វើ«ជាទីជ្រកឲ្យរួច»ពីបញ្ហាដែលប្រៀបដូចជា«ព្យុះសង្ឃរា»។ អ្នកចាស់ទុំដែលចង់មានលក្ខណៈដូចអ្វីដែលចែងក្នុងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះនោះ ត្រូវទូលព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងស្មោះអស់ពីចិត្តនិងដោយចិត្តរាបទាប សុំទ្រង់ប្រទានឲ្យពួកគេនូវ«វោហារ ដូចជាអ្នកដែលបានរៀនសូត្រហើយ» ដើម្បីឲ្យចេះនិយាយពាក្យដ៏សមគួរដល់ពួកអ្នកដែលកំពុងតែរងទុក្ខ។ ពាក្យរបស់ពួកអ្នកចាស់ទុំអាចប្រៀបនឹងទឹកភ្លៀងរលឹមៗ ដែលជួយសំរាលទុក្ខក្នុងចិត្តគំនិតរបស់យើងឲ្យបានល្ហែល្ហើយ ក្នុងកំឡុងពេលដែលយើងមានទុក្ខលំបាក។ ពួកអ្នកចាស់ទុំជួយគាំទ្របងប្អូនប្រុសស្រីខាងវិញ្ញាណរបស់ពួកគាត់ ដែលប្រហែលជាអស់កម្លាំងឬធ្លាក់ទឹកចិត្តដោយព្រោះមានបន្លាណាមួយក្នុងសាច់របស់គេ។ ពួកអ្នកចាស់ទុំធ្វើដូច្នេះដោយ«ជួយកំសាន្តដល់ពួកអ្នកណាដែលមានសេចក្ដីទន់ក្រំចិត្ត»។—អេសាយ ៣២:២; ៥០:៤; ថែស្សាឡូនីចទី១ ៥:១៤
១០, ១១. តើដោយរបៀបណាដែលអ្នកបំរើព្រះអាចជួយលើកទឹកចិត្តអ្នកឯទៀតដែលកំពុងតែរងទុក្ខនឹងទុក្ខលំបាកដ៏ខ្លាំងនោះ?
១០ មនុស្សគ្រប់គ្នាដែលជាអ្នកបំរើព្រះយេហូវ៉ា គឺរួមចំណែកក្នុងក្រុមគ្រួសារគ្រីស្ទានរបស់ទ្រង់ដោយមានសាមគ្គីភាព។ ត្រូវហើយ យើងជា«អវយវៈដល់គ្នានឹងគ្នា» ក៏‹ត្រូវស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមកដែរ›។ (រ៉ូម ១២:៥; យ៉ូហានទី១ ៤:១១) តើយើងអាចសម្រេចកាតព្វកិច្ចនេះបានយ៉ាងណាទៅ? យោងទៅតាមពេត្រុសទី១ ៣:៨ យើងធ្វើដូច្នេះដោយ«មានចិត្តអាណិតអាសូរហើយស្រឡាញ់គ្នាជាបងប្អូន នឹងមានចិត្តទន់សន្ដោស»ចំពោះអស់អ្នកដែលជាបងប្អូនរួមជំនឿរបស់យើង។ ស្តីអំពីពួកអ្នកដែលកំពុងតែស៊ូទ្រាំនឹងបន្លាណាមួយដែលធ្វើឲ្យឈឺចាប់យ៉ាងខ្លាំងនោះ មិនថានៅជាយុវវ័យឬក៏វ័យចាស់ក៏ដោយ យើងរាល់គ្នាក៏អាចជួយយកចិត្តទុកដាក់ជាពិសេសទៅលើពួកគេបានដែរ។ តើយើងធ្វើយ៉ាងណាទៅ?
១១ យើងគួរព្យាយាមយល់នឹងការរងទុក្ខរបស់គេ។ បើយើងមានឫកពាហាក់ដូចជាគ្មានអារម្មណ៍ ឬឥតមានចិត្តមេត្ដា ឬក៏ធ្វេសប្រហែសជាដើម នោះយើងអាចបង្កើននូវទុក្ខព្រួយដល់គេដោយអចេតនាហើយ។ ការទទួលស្គាល់អំពីអ្វីដែលគេកំពុងតែជួបប្រទះនោះ គួរជំរុញឲ្យយើងប្រយ័ត្នប្រយែងនឹងពាក្យសំដី និងរបៀបនិយាយ ហើយមារយាទរបស់យើងផងដែរ។ បើយើងខំលើកទឹកចិត្តនិងមានគំនិតសុទិដ្ឋិនិយម នោះអាចជួយបន្ធូរការឈឺចាប់ខ្លះពីបន្លាណាដែលគេមាននោះ។ បើធ្វើដូចនោះ យើងប្រហែលជាអាចធ្វើជាអ្នកកំសាន្តចិត្តគេបាន។—កូល៉ុស ៤:១១
របៀបដែលអ្នកខ្លះបានស៊ូទ្រាំដោយជោគជ័យ
១២-១៤. (ក) តើគ្រីស្ទានម្នាក់បានធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីស៊ូទ្រាំនឹងជម្ងឺមហារីក? (ខ) តើបងប្អូនប្រុសស្រីខាងវិញ្ញាណរបស់បងស្រីនេះ បានគាំទ្រនិងលើកទឹកចិត្តគាត់យ៉ាងណា?
១២ ពេលយើងមកជិតដល់ទីបញ្ចប់នៃថ្ងៃជាន់ក្រោយបង្អស់នេះ នោះ«សេចក្ដីទុក្ខ»កំពុងតែកើនឡើងៗជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ (ម៉ាថាយ ២៤:៨) អាស្រ័យដោយហេតុនេះ មនុស្សសឹងតែទាំងអស់នឹងជួបប្រទះនូវសេចក្ដីល្បួងផ្សេងៗ ជាពិសេសអ្នកបំរើស្មោះត្រង់របស់ព្រះយេហូវ៉ា ដែលខំធ្វើតាមព្រះហឫទ័យរបស់ទ្រង់។ ជាក់ស្តែងដូចជាគ្រីស្ទានម្នាក់ដែលបានបំរើជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយពេញពេល។ បងស្រីបានត្រូវគ្រូពេទ្យពិនិត្យឃើញថាគាត់មានជម្ងឺមហារីក ដែលនេះតំរូវឲ្យវះកាត់ក្រពេញទឹករងៃនិងក្រពេញទឹកមាត់។ ពេលដែលបងស្រីនេះនិងស្វាមីគាត់ជ្រាបថាគាត់មានជម្ងឺនេះ ភ្លាមៗនោះពួកគេបានទូលអង្វរព្រះយេហូវ៉ាដោយការអធិស្ឋានយ៉ាងយូរ។ បងស្រីមានប្រសាសន៍ក្រោយនោះថា គាត់មានចិត្តដែលប្រកបទៅដោយភាពសុខសាន្តបំផុត។ យ៉ាងណាក៏ដោយ បងស្រីបានស៊ូទ្រាំតទៅទៀតទោះជាមួយថ្ងៃកាត់មួយថ្ងៃកោរក៏ដោយ ជាពិសេសគាត់ត្រូវស៊ូទ្រាំនឹងប្រតិកម្មដែលមកពីវិធីព្យាបាលផ្សេងៗនោះ។
១៣ ដើម្បីចេះស៊ូទ្រាំនឹងជម្ងឺមហារីក បងស្រីបានខំសិក្សាស្វែងយល់យ៉ាងច្រើនអំពីជម្ងឺនេះ។ គាត់បានជួបពិគ្រោះជាមួយនឹងគ្រូពេទ្យ និងស្វែងរកបទពិសោធន៍របស់បុគ្គលផ្សេងៗក្នុងទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម និងទស្សនាវដ្ដីភ្ញាក់រឭក! ព្រមទាំងប្រកាសនវត្ថុគ្រីស្ទាន ដែលបង្ហាញពីវិធីដែលគេបានមានកម្លាំងចិត្តស៊ូទ្រាំនឹងជម្ងឺនោះ។ បងស្រីក៏បានអានខគម្ពីរដែលបញ្ជាក់ពីសមត្ថភាពរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ក្នុងការជួយពង្រឹងរាស្ត្រទ្រង់ក្នុងកំឡុងពេលមានទុក្ខលំបាក ហើយគាត់ក៏អានពត៌មានឯទៀតដែលបានជួយគាត់។
១៤ អត្ថបទមួយដែលរៀបរាប់អំពីការស៊ូទ្រាំនឹងការអាក់អន់ចិត្តនោះ បានដកស្រង់ពាក្យដ៏មានប្រាជ្ញាដូចតទៅថា៖ «អ្នកណាដែលញែកខ្លួនចេញពីអ្នកដទៃ នោះជាអ្នករកបំពេញតែចិត្តខ្លួនឯងទេ»។ (សុភាសិត ១៨:១) ស្របទៅតាមចំណុចនេះ អត្ថបទនោះបានឲ្យយោបល់ថា៖ «កុំញែកខ្លួនចេញពីអ្នកដទៃឲ្យសោះ»។ a បងស្រីមានប្រសាសន៍ទៀតថា៖ «បងប្អូនជាច្រើនបានប្រាប់ខ្ញុំថា ពួកគេកំពុងតែអធិស្ឋានឲ្យខ្ញុំ។ បងប្អូនឯទៀតបានទូរស័ព្ទសួរសុខទុក្ខខ្ញុំ។ អ្នកចាស់ទុំពីរនាក់បានទូរស័ព្ទសួរសុខទុក្ខខ្ញុំជានិច្ចជាកាល។ ខ្ញុំបានទទួលបាច់ផ្កាយ៉ាងច្រើន និងសំបុត្រច្រើនផងដែរ ហើយបងប្អូនខ្លះក៏បានជួយធ្វើម្ហូបឲ្យពួកយើងដែរ។ បងប្អូនជាច្រើនបានជួយដឹកខ្ញុំទៅកន្លែងព្យាបាល»។
១៥-១៧. (ក) តើគ្រីស្ទានម្នាក់បានស៊ូទ្រាំយ៉ាងណានឹងការពិបាកផ្សេងៗដែលបណ្ដាលមកពីគ្រោះថ្នាក់ទាំងនោះ? (ខ) តើបងប្អូនក្នុងក្រុមជំនុំបានជួយគាំទ្រគាត់យ៉ាងណា?
១៥ បងស្រីម្នាក់ដែលបំរើព្រះយេហូវ៉ាតាំងពីយូរមកហើយនៅរដ្ឋញូវម៉ិកស៊ិក ស.រ.អ មានគ្រោះថ្នាក់ចរាចរពីរដង។ បងស្រីបានត្រូវរបួសត្រង់ស្មានិងក ហើយនេះធ្វើឲ្យគាត់រឹតតែឈឺចាប់ថែមពីលើជម្ងឺចុកសន្លាក់ឆ្អឹង ដែលគាត់បានរងទុក្ខអស់ជាង២៥ឆ្នាំមកហើយ។ បងស្រីរៀបរាប់ថា៖ «ខ្ញុំពិបាកងើបក្បាលឡើងណាស់ ថែមទាំងពិបាកយួរអ្វីៗដែលមានទម្ងន់ធ្ងន់ជាងពីរគីឡូក្រាមទៀតផង។ ប៉ុន្តែការអធិស្ឋានទូលសុំជំនួយពីព្រះយេហូវ៉ាបានជួយពង្រឹងកម្លាំងខ្ញុំណាស់។ អត្ថបទដែលយើងសិក្សាក្នុងទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមក៏បានជួយខ្ញុំច្រើនផងដែរ។ អត្ថបទមួយនោះបានចែងអំពីសៀវភៅមីកា ៦:៨ ទាំងកត់សម្គាល់ថា ការដើរជាមួយនឹងព្រះដោយចិត្តសុភាពរាបទាបមានន័យថា យើងត្រូវទទួលស្គាល់កំរិតរបស់ខ្លួន។ ត្រង់ប្រការនេះហើយដែលបានជួយខ្ញុំឲ្យយល់ដឹងថា ដោយព្រោះសុខភាពខ្ញុំមិនល្អដូចនេះ ខ្ញុំមិនគួរធ្លាក់ទឹកចិត្តឡើយ ថ្វីបើពេលវេលាដែលខ្ញុំចំណាយក្នុងកិច្ចបំរើ គឺតិចជាងចិត្តប្រាថ្នាក៏ដោយ។ ការបំរើទ្រង់ដោយមានចេតនាល្អ ជាអ្វីដែលសំខាន់បំផុត»។
១៦ បងស្រីនេះក៏រៀបរាប់ទៀតថា៖ «ដោយព្រោះខ្ញុំខំប្រឹងខ្នះខ្នែងទៅប្រជុំនិងចូលរួមកិច្ចបំរើផ្សាយផងដែរ ពួកអ្នកចាស់ទុំបានសរសើរខ្ញុំជានិច្ច។ ពួកយុវវ័យតែងមកឱបនិងសួរសុខទុក្ខខ្ញុំដែរ។ ពួកអ្នកត្រួសត្រាយអត់ធ្មត់ច្រើនណាស់ជាមួយខ្ញុំ ថែមទាំងប្ដូរកាលវិភាគរបស់គេនៅថ្ងៃណាដែលខ្ញុំមិនស្រួលខ្លួនផងដែរ។ បើធាតុអាកាសមិនល្អ ពួកគេបានជួយនាំខ្ញុំត្រឡប់ទៅជួបគេវិញ ឬអញ្ជើញឲ្យខ្ញុំចូលរួមជាមួយពេលគេទៅបង្រៀនសិស្សព្រះគម្ពីររបស់គេ។ ហើយដោយព្រោះខ្ញុំស្ពាយកាតាបសៀវភៅមិនរួចនោះ បងប្អូនឯទៀតបានដាក់សៀវភៅទាំងអស់របស់ខ្ញុំនៅក្នុងកាតាបរបស់គេពេលយើងទៅផ្សព្វផ្សាយ»។
១៧ សូមកត់សម្គាល់នូវរបៀបដែលពួកអ្នកចាស់ទុំក្នុងក្រុមជំនុំនិងបងប្អូនរួមជំនឿនោះ បានជួយបងស្រីទាំងពីរនាក់នេះឲ្យស៊ូទ្រាំនឹងជម្ងឺរបស់ពួកគាត់ដែលប្រៀបដូចជាបន្លា។ ពួកគាត់បានទទួលជំនួយតាមរបៀបដែលមានប្រយោជន៍និងពោរពេញទៅដោយចិត្តសប្បុរស ដែលអាចបំពេញតម្រូវការជាក់លាក់ខាងវិញ្ញាណ ខាងផ្លូវចិត្ត និងខាងផ្លូវកាយផងដែរ។ នេះច្បាស់ជាលើកទឹកចិត្តអ្នកឲ្យចង់ជួយបងប្អូនប្រុសស្រីឯទៀតដែលមានបញ្ហាដែរ មែនទេ? ពួកយុវវ័យអើយ! អ្នកក៏អាចជួយផងដែរ ដល់ពួកអ្នកក្នុងក្រុមជំនុំដែលកំពុងតែស៊ូទ្រាំនឹងបន្លាក្នុងសាច់គេ។—សុភាសិត ២០:២៩
១៨. តើមានការលើកទឹកចិត្តយ៉ាងណាខ្លះ ពីដំណើរជីវិតរបស់បងប្អូនដែលបានចុះក្នុងទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម និងទស្សនាវដ្ដីភ្ញាក់រឭក!?
១៨ ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមនិងទស្សនាវដ្ដីភ្ញាក់រឭក!មានអត្ថបទជាច្រើនដែលពន្យល់អំពីដំណើរជីវិតនិងបទពិសោធន៍នៃស្មរបន្ទាល់ដែលធ្លាប់បានស៊ូទ្រាំ ហើយនៅតែបន្តស៊ូទ្រាំថែមទៀតនឹងបញ្ហាក្នុងជីវិតរបស់គេ។ ពេលអ្នកអានអត្ថបទបែបនេះ អ្នកអាចយល់ថា បងប្អូនខាងវិញ្ញាណជាច្រើននាក់ទូទាំងផែនដី បានស៊ូទ្រាំនឹងបញ្ហាខាងលុយកាក់ ឬមានមិត្តសំឡាញ់បានស្លាប់ដោយសារគ្រោះមហន្តរាយធម្មជាតិ ថែមទាំងបានស៊ូទ្រាំនឹងស្ថានការណ៍ដ៏មានគ្រោះថ្នាក់ពេលឆ្លងកាត់សង្គ្រាមទៀតផង។ បងប្អូនឯទៀតមានជម្ងឺធ្វើឲ្យពិការ និងបងប្អូនជាច្រើនទៀតពុំអាចធ្វើអ្វីៗជាច្រើនដូចមនុស្សដែលមានសុខភាពល្អធ្វើនោះទេ។ ជម្ងឺរបស់គេ ធ្វើទុក្ខគេខ្លាំងណាស់ ជាពិសេសពេលដែលគេមិនអាចចូលរួមកិច្ចបំរើបានច្រើនទៅតាមចំណង់ចិត្តរបស់គេ។ ពួកគេពិតជាអបអរណាស់ នូវជំនួយដែលបងប្អូនប្រុសស្រីទាំងចាស់ទាំងក្មេងផ្ដល់ឲ្យដោយជួយផ្ដល់កម្លាំងចិត្តឲ្យគេ!
ការស៊ូទ្រាំតែងនាំឲ្យមានសុភមង្គល
១៩. ទោះជាប៉ុលមានទុក្ខលំបាកនិងមានភាពខ្សោយដែលប្រៀបដូចជាបន្លានោះក្ដី ហេតុអ្វីបានជាគាត់នៅតែអាចមានចិត្តរីករាយដូច្នេះ?
១៩ ប៉ុលបានត្រេកអរខ្លាំងណាស់ពេលទទួលស្គាល់នូវរបៀបដែលព្រះពង្រឹងកម្លាំងរបស់គាត់។ គាត់មានប្រសាសន៍ថា៖ «ខ្ញុំនឹងស៊ូអួតពីសេចក្ដីកំសោយរបស់ខ្ញុំ ដោយអំណរជាខ្លាំង ដើម្បីឲ្យព្រះចេស្ដានៃព្រះគ្រីស្ទបានសណ្ឋិតនៅនឹងខ្ញុំ។ ហេតុនោះបានជាខ្ញុំអរសប្បាយក្នុងកាលដែលមានសេចក្ដីកំសោយ ក្នុងកាលដែលគេត្មះតិះដៀល ក្នុងសេចក្ដីលំបាក កាលគេធ្វើទុក្ខបៀតបៀន ហើយក្នុងសេចក្ដីដែលខ្ញុំត្រូវចង្អៀតចង្អល់ ដោយយល់ដល់ព្រះគ្រីស្ទ។ ដ្បិតកាលណាខ្ញុំខ្សោយ នោះខ្ញុំមានកំឡាំងយ៉ាងចំណានវិញ»។ (កូរិនថូសទី២ ១២:៩, ១០) ដោយព្រោះអ្វីៗដែលប៉ុលបានពិសោធផ្ទាល់ខ្លួននោះ គាត់អាចនិយាយដោយមានទំនុកចិត្តថា៖ «ខ្ញុំនិយាយដូច្នេះ មិនមែនដោយខ្ញុំខ្វះខាតទេ ដ្បិតខ្ញុំបានរៀនឲ្យមានសេចក្ដីសន្ដោសក្នុងសណ្ឋានគ្រប់យ៉ាង។ ខ្ញុំធ្លាប់ទ្រាំឲ្យមានសេចក្ដីចង្អៀតចង្អល់ ហើយក៏ធ្លាប់មានសេចក្ដីរីករាយដែរ ខ្ញុំធ្លាប់ទាំងឆ្អែត ទាំងឃ្លាន ទាំងមាន ទាំងខ្វះ ក្នុងសារពើទាំងអស់ហើយ។ ខ្ញុំអាចនឹងធ្វើគ្រប់ទាំងអស់បាន ដោយសារព្រះគ្រីស្ទដែលទ្រង់ចំរើនកំឡាំងដល់ខ្ញុំ»។—ភីលីព ៤:១១-១៣
២០, ២១. (ក) ហេតុដូចម្ដេចបានជាយើងអាចមានអំណរដោយរំពឹងគិតអំពីរបស់ដ៏«មើលមិនឃើញ»? (ខ) តើមានរបស់ដ៏«មើលមិនឃើញ»ណាខ្លះ ដែលអ្នកសង្ឃឹមចង់ឃើញនៅក្នុងទីមនោរម្យនៅលើផែនដី?
២០ គឺអាចបានដូចគ្នាដែរ បើយើងស៊ូទ្រាំនឹងអ្វីៗក៏ដោយដែលប្រៀបដូចជាបន្លាក្នុងសាច់យើង នោះយើងអាចមានសុភមង្គលបាន ក្នុងការបង្ហាញឲ្យគ្រប់គ្នាឃើញថា ព្រះចេស្ដារបស់ព្រះយេហូវ៉ាបានបំពេញបង្គ្រប់សេចក្ដីកំសោយរបស់យើង។ ប៉ុលបានសរសេរថា៖ ‹យើងខ្ញុំមិនណាយចិត្តឡើយ មនុស្សខាងក្នុងកំពុងតែកែប្រែជាថ្មីឡើងរាល់ថ្ងៃជានិច្ច។ ដ្បិតសេចក្ដីទុក្ខលំបាកយ៉ាងស្រាលរបស់យើងខ្ញុំ ដែលនៅតែមួយភ្លែតនេះ នោះបង្កើតឲ្យយើងខ្ញុំមានសិរីល្អយ៉ាងច្រើនលើសលប់ ដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចវិញ ដោយយើងខ្ញុំចាប់អារម្មណ៍តែរបស់ដ៏មើលមិនឃើញ។ ដ្បិតរបស់ដ៏មើលមិនឃើញ នោះស្ថិតស្ថេរនៅអស់កល្បជានិច្ច›។—កូរិនថូសទី២ ៤:១៦-១៨
២១ សព្វថ្ងៃនេះ អនុរាស្ត្រភាគច្រើនរបស់ព្រះយេហូវ៉ាសង្ឃឹមចង់រស់នៅក្នុងទីមនោរម្យរបស់ទ្រង់នៅលើផែនដី និងពេញចិត្តចំពោះពរដែលទ្រង់បានសន្យាឲ្យ។ យើងអាចចាត់ទុកពរបែបនោះ ជាអ្វីដែលយើង«មើលមិនឃើញ»នៅសព្វថ្ងៃនេះ។ ក៏ប៉ុន្តែ គ្រាដែលយើងនឹងឃើញនូវពរទាំងប៉ុន្មាននោះដោយភ្នែកយើងផ្ទាល់ នោះកំពុងតែធ្វើដំណើរកាន់តែជិតមកដល់ ហើយយើងនឹងអរសប្បាយនឹងពរនោះជារៀងរហូតតទៅទៀតផងដែរ។ ពរនោះ គឺជាការធូរស្បើយដែលមានមកពីការរស់នៅដោយមិនត្រូវការស៊ូទ្រាំនឹងបញ្ហាដែលប្រៀបដូចជាបន្លានោះទៀតឡើយ! ព្រះរាជបុត្រារបស់ព្រះនឹង«បំផ្លាញការរបស់អារក្សចេញ» និង«បំផ្លាញអានោះ ដែលមានអំណាចលើសេចក្ដីស្លាប់»។—យ៉ូហានទី១ ៣:៨; ហេព្រើរ ២:១៤
២២. តើយើងមានទំនុកចិត្តអ្វី? ហើយតើយើងគួរប្ដេជ្ញាចិត្តធ្វើយ៉ាងណា?
២២ ហេតុនេះហើយ ទោះជាមានបន្លាណាក៏ដោយដែលកំពុងតែធ្វើឲ្យយើងឈឺចាប់នៅសព្វថ្ងៃនេះក្ដី ចូរឲ្យយើងបន្តស៊ូទ្រាំចុះ! ដូចប៉ុលដែរ យើងនឹងមានកម្លាំងធ្វើដូច្នេះបានដោយសារព្រះយេហូវ៉ា ដែលទ្រង់ចំរើនកំឡាំងដល់យើងដោយព្រះទ័យសទ្ធា។ ពេលយើងរស់នៅលើផែនដីមនោរម្យ នោះយើងនឹងលើកសរសើរព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃយើងជារៀងរាល់ថ្ងៃ ដោយព្រោះការដ៏អស្ចារ្យរបស់ទ្រង់សុទ្ធតែជាប្រយោជន៍ដល់យើង។—ទំនុកដំកើង ១០៣:២
[កំណត់សម្គាល់]
a សូមមើលអត្ថបទជាភាសាអង់គ្លេស ដែលមានចំណងជើងថា៖ «ទស្សនៈក្នុងព្រះគម្ពីរ: របៀបស៊ូទ្រាំនឹងការអស់សង្ឃឹម» ក្នុងទស្សនាវដ្ដីភ្ញាក់រឭក! ពីថ្ងៃទី៨ ខែឧសភា ឆ្នាំ២០០០។
តើអ្នកនឹងឆ្លើយយ៉ាងណា?
• តើអារក្សខំបំបាក់ចិត្តស្មោះភក្ដីរបស់គ្រីស្ទានពិតតាមរបៀបណា? និងដោយព្រោះតែហេតុអ្វី?
• តើព្រះចេស្ដារបស់ព្រះយេហូវ៉ា«បានពេញខ្នាត ដោយសេចក្ដីកំសោយ»យ៉ាងណា?
• តើដោយរបៀបណាដែលពួកអ្នកចាស់ទុំនិងបងប្អូនឯទៀតអាចលើកទឹកចិត្តអស់អ្នកដែលមានបញ្ហា ដែលធ្វើឲ្យឈឺចុកចាប់នោះ?
[សំណួរសម្រាប់អត្ថបទសិក្សា]
[រូបភាពនៅទំព័រ២៣]
ប៉ុលបានអធិស្ឋានបីដង សុំព្រះដកបន្លាចេញ ពីសាច់គាត់