កិច្ចប្រជុំដែលបណ្ដាលឲ្យមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ ហើយឲ្យប្រព្រឹត្តការល្អផង
«ចូរមកឯខ្ញុំចុះ! . . . ខ្ញុំនឹងធ្វើឲ្យអ្នករាល់គ្នាមានកម្លាំងចិត្តឡើងវិញ»
កិច្ចប្រជុំដែលបណ្ដាលឲ្យមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ ហើយឲ្យប្រព្រឹត្តការល្អផង
ជាច្រើនដងរៀងរាល់សប្ដាហ៍ នៅគ្រប់ទីកន្លែងលើផែនដី ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ារាប់លាននាក់ជាមួយនឹងមិត្តភក្ដិរបស់គេ ប្រមូលគ្នានៅកន្លែងថ្វាយបង្គំរបស់គេ។ អ្នកទាំងនេះរួមបញ្ចូលពួកប្រុសៗជាមេគ្រួសារដែលនឿយហត់ក្រោយពីបានធ្វើការពេញមួយថ្ងៃនៅកន្លែងធ្វើការមក។ ក៏មានភរិយានិងមាតាឧស្សាហ៍ជាច្រើននាក់ដែលមកជាមួយកូនតូចៗរបស់គេ។ យុវជនដែលពេញទៅដោយថាមពលក៏មក ក្រោយគេបានចំណាយពេលមួយថ្ងៃនៅសាលារៀន។ អ្នកដែលមានវ័យចាស់ក៏មក ទោះជាពួកគាត់ត្រូវដើរយឺតៗដោយសារការឈឺចាប់ក្នុងខ្លួនក៏ដោយ។ ក៏មានស្ត្រីមេម៉ាយនិងកូនកំព្រាដែរ ថែមទាំងអ្នកដែលបានបាក់ទឹកចិត្តហើយត្រូវការនូវការសម្រាលទុក្ខ។
ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាធ្វើដំណើរទៅប្រជុំតាមវិធីផ្សេងៗតាំងពីរថភ្លើងដែលមានល្បឿនលឿន សត្វលា រហូតដល់រថភ្លើងក្រោមដីនិងឡានដឹកទំនិញ។ ពួកគេខ្លះត្រូវឆ្លងទន្លេដែលមានសត្វក្រពើហែលក្រឡឹងខ្វាត់ខ្វែង រីឯគេផ្សេងទៀតត្រូវទ្រាំនឹងការស្ទះចរាចរគួរឲ្យមួមៅចិត្តនៅទីក្រុងធំៗ។ ហេតុអ្វីបានជាមនុស្សទាំងអស់នេះខំប្រឹងម្ល៉េះ?
ជាបឋម ដោយសារវត្តមាននិងការចូលរួមកិច្ចប្រជុំគ្រីស្ទានគឺជាវិធីសំខាន់ដែលមនុស្សថ្វាយបង្គំព្រះយេហូវ៉ា។ (ហេព្រើរ ១៣:១៥) សាវ័កប៉ុលបានលើកឡើងនូវហេតុមួយទៀតពេលគាត់សរសេរថា៖ «ត្រូវឲ្យយើងពិចារណាមើលគ្នាទៅវិញទៅមកដែរ ដើម្បីនឹងបណ្ដាលឲ្យមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ ហើយឲ្យប្រព្រឹត្តការល្អផង ឥតលែងប្រជុំគ្នា . . . ត្រូវឲ្យកំឡាចិត្តគ្នាវិញ ឲ្យកាន់តែខ្លាំងឡើងផង តាមដែលឃើញថាថ្ងៃនោះជិតមកដល់ហើយ»។ (ហេព្រើរ ១០:២៤, ២៥) ប៉ុលបានបញ្ជាក់អារម្មណ៍ដូចជាដាវីឌដែលតែងទំនុកច្រៀងថា៖ «កាលគេនិយាយមកខ្ញុំថា ចូរយើងចូលទៅក្នុងដំណាក់នៃព្រះយេហូវ៉ា នោះខ្ញុំមានសេចក្ដីអំណរអរណាស់»។—ទំនុកដំកើង ១២២:១
ហេតុដូចម្ដេចបានជាគ្រីស្ទានមានអំណរដូច្នេះពេលគេមានវត្តមាននៅកិច្ចប្រជុំ? គឺពីព្រោះអ្នកដែលមកមិនគ្រាន់តែមកទស្សនាប៉ុណ្ណោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ កិច្ចប្រជុំហុចឱកាសឲ្យគេសំណេះសំណាលគ្នាទៅវិញទៅមក។ ជាពិសេស ការជួបជុំគ្នាយ៉ាងនេះ ផ្ដល់ឱកាសសំរាប់ការឲ្យ មិនមែនសំរាប់ការទទួលប៉ុណ្ណោះទេ ហើយក៏ជាពេលដែលត្រូវបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមកនិងប្រព្រឹត្តការល្អផង។ ទាំងអស់នេះជួយធ្វើឲ្យកិច្ចប្រជុំជាពេលដែលលើកទឹកចិត្ត។ ម្យ៉ាងទៀត កិច្ចប្រជុំគ្រីស្ទានជាវិធីមួយដែលព្រះយេស៊ូគោរពតាមសេចក្ដីសន្យារបស់ទ្រង់ដែលថា៖ «ចូរមកឯខ្ញុំចុះ! . . . ខ្ញុំនឹងធ្វើឲ្យអ្នករាល់គ្នាមានកម្លាំងចិត្តឡើងវិញ»។—ម៉ាថាយ ១១:២៨, ព.ថ.
ទីជ្រកកោនមួយដែលប្រកបទៅដោយការសម្រាលទុក្ខនិងការយកចិត្តទុកដាក់
ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាមានហេតុល្អចាត់ទុកកិច្ចប្រជុំជាអ្វីដែលផ្ដល់កម្លាំងចិត្តឡើងវិញ។ ហេតុមួយគឺថា នៅកិច្ចប្រជុំ គេទទួលម្ហូបអាហារតាមត្រូវពេលពី‹អ្នកបំរើស្មោះត្រង់ដែលមានវិនិច្ឆ័យល្អ›។ (ម៉ាថាយ ២៤:៤៥) កិច្ចប្រជុំក៏មាននាទីសំខាន់ក្នុងការជួយអ្នកបំរើរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ធ្វើជាអ្នកបង្រៀនព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះដោយការប៉ិនប្រសប់និងដោយសេចក្ដីឧស្សាហ៍ផងដែរ។ ម្យ៉ាងទៀត នៅសាលព្រះរាជាណាចក្រ យើងអាចរកឃើញនូវមិត្តភក្ដិដែលស្រឡាញ់និងយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះយើង ថែមទាំងសុខចិត្តជួយនិងសម្រាលទុក្ខយើងពេលយើងជួបនឹងវិបត្ដិ។—កូរិនថូសទី២ ៧:៥-៧
បងស្រីម្នាក់ឈ្មោះហ្វីលីសធ្លាប់បានពិសោធបែបនេះដែរ។ បងស្រីជាមេម៉ាយមួយរូបដែលបានបាត់បង់ស្វាមីរបស់គាត់ ពេលកូនរបស់គាត់មានអាយុ៥ឆ្នាំនិងកូនម្នាក់ទៀតមានអាយុ៨ឆ្នាំ។ ហ្វីលីសពណ៌នាអំពីកម្លាំងចិត្តដែលគាត់និងកូនរបស់គាត់បានទទួលពេលគេទៅកិច្ចប្រជុំគ្រីស្ទាន ដោយស្រដីថា៖ «វត្តមាននៅសាលព្រះរាជាណាចក្រតែងតែបានសម្រាលទុក្ខយើង ដោយព្រោះអ្នកជឿឯទៀតបានបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់និងការយកចិត្តទុកដាក់ដោយឱបយើង ដោយប្រាប់ពីខគម្ពីរមួយ ឬក៏ដោយកាន់ក្ដោបដៃយើងយ៉ាងកក់ក្ដៅ។ សាលព្រះរាជាណាចក្រជាកន្លែងដែលខ្ញុំចង់នៅគ្រប់ពេលវេលា»។—ថែស្សាឡូនីចទី១ ៥:១៤
ក្រោយបងស្រីម្នាក់ឈ្មោះម៉ារីត្រូវវះកាត់ធំ គ្រូពេទ្យគាត់ប្រាប់ថាគាត់នឹងត្រូវការប្រាំមួយសប្ដាហ៍ដើម្បីឲ្យជាឡើងវិញ។ ក្នុងកំឡុងប៉ុន្មានសប្ដាហ៍ដំបូងដែលគាត់សំរាកឲ្យជាឡើងវិញនោះ ម៉ារីមិនអាចទៅប្រជុំបានទេ។ គ្រូពេទ្យគាត់ឃើញថា ម៉ារីមិនសប្បាយចិត្តដូចពីមុនទេ។ ពេលគាត់ដឹងថានេះដោយសារតែម៉ារីមិនបានទៅប្រជុំនោះ គ្រូពេទ្យលើកទឹកចិត្តឲ្យគាត់ទៅប្រជុំវិញ។ ម៉ារីឆ្លើយថា ស្វាមីរបស់គាត់ដែលមិនមែនជាអ្នកជឿមិនព្រមឲ្យគាត់ទៅប្រជុំដោយគិតពីសុខភាពរបស់គាត់។ ដូច្នេះ គ្រូពេទ្យបានសរសេរសំបុត្រផ្លូវការមួយថាគាត់«បញ្ជា»ឲ្យម៉ារីទៅសាលព្រះរាជាណាចក្រដើម្បីទទួលសេចក្ដីលើកទឹកចិត្តនិងការសំណេះសំណាលដ៏ល្អ។ ម៉ារីរ៉ាយរ៉ាប់ថា៖ «ក្រោយខ្ញុំទៅប្រជុំតែមួយដង ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ល្អជាងភ្លាម។ ខ្ញុំចាប់ផ្ដើមមានចំណង់បរិភោគទៀត។ ខ្ញុំអាចដេកលក់យ៉ាងស្កប់ស្កល់តាំងពីយប់រហូតដល់ភ្លឺ។ ខ្ញុំមិនចាំបាច់លេបថ្នាំផ្សះញឹកញាប់ដូចដើមទេ ហើយខ្ញុំចាប់ផ្ដើមញញឹមបានវិញ!»។—សុភាសិត ១៦:២៤
អ្នកខាងក្រៅក៏កត់សម្គាល់ស្ថានភាពនៅប្រជុំគ្រីស្ទានដែលប្រកបទៅដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់នោះ។ សិស្សសកលវិទ្យាល័យមួយរូបបានសម្រេចចិត្តសង្កេតតាមដានមើលស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា ដើម្បីសរសេរអត្ថបទមួយសំរាប់ថ្នាក់សិក្សាវប្បធម៌សាសន៍ផ្សេងៗ។ គាត់សរសេរក្នុងសេចក្ដីរាយការណ៍នេះអំពីស្ថានភាពនៅកិច្ចប្រជុំថា៖ «ការស្វាគមន៍យ៉ាងកក់ក្ដៅដែលខ្ញុំបានទទួលនោះ . . . [បាន]ធ្វើឲ្យខ្ញុំកោតស្ងើច . . . ភាពរាក់ទាក់រួសរាយនៃស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាគឺជាគុណសម្បត្ដិដែលខ្ញុំគិតថាលេចធ្លោជាងគេ ហើយខ្ញុំគិតថាលក្ខណៈនោះគឺសំខាន់បំផុតក្នុងស្ថានភាពនោះ»។—កូរិនថូសទី១ ១៤:២៥
ក្នុងរបបលោកីយ៍នេះដ៏ពោរពេញទៅដោយបញ្ហា ក្រុមជំនុំគ្រីស្ទានគឺជាទីជ្រកកោនខាងវិញ្ញាណហើយជាជម្រកដែលប្រកបទៅដោយសេចក្ដីសុខសាន្តនិងសេចក្ដីស្រឡាញ់។ ដោយមានវត្តមាននៅកិច្ចប្រជុំនោះ អ្នកក៏អាចមានអារម្មណ៍ដូចជាអ្នកតែងទំនុកដំកើងថា៖ «មើល! ដែលបងប្អូននៅមូលជាមួយគ្នា ដោយចិត្តព្រមព្រៀង នោះជាការល្អ ហើយសមគួរយ៉ាងណាទៅ!»។—ទំនុកដំកើង ១៣៣:១
[ប្រអប់នៅទំព័រ៣១]
ការបំពេញសេចក្ដីត្រូវការពិសេសមួយ
តើអ្នកដែលស្ដាប់មិនឮអាចទទួលប្រយោជន៍ពីប្រជុំគ្រីស្ទានបានយ៉ាងណា? ទូទាំងពិភពលោក ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាកំពុងតែបង្កើតក្រុមជំនុំភាសាគ។ នៅសហរដ្ឋអាមេរិក មានក្រុមជំនុំ២៧ជាក្រុមជំនុំសំរាប់មនុស្សគ ហើយ៤៣ក្រុមតូចៗទៀតបានត្រូវបង្កើតក្នុងកំឡុង១៣ឆ្នាំកន្លងទៅហើយនេះ។ នៅប្រមាណ៤០ប្រទេសទៀត មាន១៤០ក្រុមជំនុំសរុបទាំងអស់សុទ្ធតែជាភាសាមនុស្សគ។ ប្រកាសនវត្ថុគ្រីស្ទានបានត្រូវរៀបចំជាកាសែតវីដេអូ១៣ភាសាសំរាប់មនុស្សគ។
ក្រុមជំនុំគ្រីស្ទានផ្ដល់ឱកាសឲ្យមនុស្សថ្លង់សរសើរព្រះយេហូវ៉ា។ បងស្រីម្នាក់ឈ្មោះអូដីល ធ្លាប់កាន់សាសនាកាតូលិកនៅប្រទេសបារាំងនិងធ្លាប់បាក់ទឹកចិត្តយ៉ាងខ្លាំង គាត់ថែមទាំងគិតចង់សម្លាប់ខ្លួនទៀតផង។ បងស្រីនេះមានកតញ្ញូធម៌យ៉ាងខ្លាំងណាស់ចំពោះការអប់រំខាងព្រះគម្ពីរដែលគាត់បានទទួលនៅកិច្ចប្រជុំគ្រីស្ទាន។ បងស្រីប្រាប់ថា៖ «ខ្ញុំបានសះស្បើយឡើងវិញ ហើយក៏បានចាប់ផ្ដើមរីករាយនឹងជីវិតម្ដងទៀតផងដែរ។ តែសំខាន់ជាងនេះទៅទៀត ខ្ញុំបានរកឃើញសេចក្ដីពិត។ ឥឡូវ ជីវិតខ្ញុំមានគោលបំណងហើយ»។