ពន្លឺពីព្រះកំចាត់ភាពងងឹត!
ពន្លឺពីព្រះកំចាត់ភាពងងឹត!
«ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់បំភ្លឺ ក្នុងទីងងឹតនៃទូលបង្គំ»។—សាំយូអែលទី២ ២២:២៩
១. តើពន្លឺជាប់ទាក់ទងនឹងជីវិតយ៉ាងដូចម្ដេច?
«នោះព្រះទ្រង់មានបន្ទូលថា ចូរឲ្យមានពន្លឺឡើង ដូច្នេះពន្លឺក៏មានឡើង»។ (លោកុប្បត្តិ ១:៣) ក្នុងសៀវភៅលោកុប្បត្តិបន្ទូលដ៏សំខាន់នេះបញ្ជាក់ថា ព្រះយេហូវ៉ាគឺជាប្រភពនៃពន្លឺ។ បើសិនជាគ្មានពន្លឺទេ នោះមិនអាចមានជីវិតណាសោះរស់នៅលើផែនដីនេះបានឡើយ។ ព្រះយេហូវ៉ាក៏ជាប្រភពនៃពន្លឺខាងវិញ្ញាណដែរ។ ពន្លឺខាងវិញ្ញាណនោះគឺចាំបាច់ដើម្បីណែនាំយើងទៅតាមវិថីជីវិតរបស់យើង។ (ទំនុកដំកើង ៤៣:៣) ស្តេចដាវីឌបានឆ្លុះបញ្ចាំងពីទំនាក់ទំនងដ៏សំខាន់រវាងពន្លឺខាងវិញ្ញាណនិងជីវិតយើង ពេលទ្រង់សរសេរថា៖ «ដ្បិតឯជ្រោះនៃជីវិត នោះនៅជាមួយនឹងទ្រង់។ នៅក្នុងពន្លឺនៃទ្រង់ នោះយើងខ្ញុំនឹងបានភ្លឺ»។—ទំនុកដំកើង ៣៦:៩
២. តើប៉ុលបានបង្ហាញថា ពន្លឺគឺមិនអាចកាត់ផ្ដាច់ចេញពីអ្វី?
២ ប្រមាណមួយពាន់ឆ្នាំបន្ទាប់ពីសម័យដាវីឌនោះ សាវ័កប៉ុលបានសំដៅទៅលើកំណត់ហេតុអំពីការបង្កើត។ ប៉ុលបានសរសេរទៅកាន់ក្រុមជំនុំគ្រីស្ទាននៅទីក្រុងកូរិនថូសថា៖ «គឺជាព្រះ ដែលមានបន្ទូលបង្គាប់ ឲ្យមានពន្លឺភ្លឺចេញពីសេចក្ដីងងឹត»។ រួចប៉ុលលើកបញ្ជាក់ថា ពន្លឺខាងវិញ្ញាណនិងចំណេះពីព្រះយេហូវ៉ាគឺមិនត្រូវកាត់ផ្ដាច់ពីគ្នាឡើយ ដោយគាត់សរសេរបន្ថែមទៅទៀតថា៖ «ទ្រង់បានបំភ្លឺមកក្នុងចិត្តយើងខ្ញុំ ឲ្យយើងខ្ញុំមានរស្មីពន្លឺនៃដំណើរស្គាល់សិរីល្អរបស់ព្រះ ដែលនៅព្រះភក្ដ្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ»។ (កូរិនថូសទី២ ៤:៦) តើពន្លឺនេះភ្លឺមកដល់យើងយ៉ាងដូចម្ដេច?
ព្រះគម្ពីរបញ្ចេញពន្លឺ
៣. តើព្រះយេហូវ៉ាបញ្ចេញពន្លឺអ្វីតាមរយៈព្រះគម្ពីរ?
៣ មធ្យោបាយចំបងដែលព្រះយេហូវ៉ាបញ្ចេញពន្លឺខាងវិញ្ញាណគឺតាមរយៈព្រះគម្ពីរ ជាបន្ទូលរបស់ព្រះដែលទ្រង់បានបណ្ដាលឲ្យគេសរសេរមកនោះ។ ដូច្នេះ ពេលយើងសិក្សាព្រះគម្ពីរនិងក្រេបជញ្ជក់យកចំណេះអំពីព្រះ នោះយើងកំពុងអនុញ្ញាតឲ្យពន្លឺរបស់ទ្រង់ភ្លឺមកដល់យើងហើយ។ តាមរយៈព្រះគម្ពីរនោះ ព្រះយេហូវ៉ាបំភ្លឺឲ្យយល់នូវគោលបំណងរបស់ទ្រង់ និងទ្រង់ក៏មានបន្ទូលប្រាប់យើងនូវរបៀបដែលយើងអាចធ្វើតាមព្រះហឫទ័យរបស់ទ្រង់ផងដែរ។ នេះធ្វើឲ្យជីវិតរបស់យើងពេញទៅដោយគោលបំណង និងក៏ជួយបំពេញសេចក្ដីត្រូវការខាងវិញ្ញាណរបស់យើងទៀតផង។ (សាស្ដា ១២:១; ម៉ាថាយ ៥:៣) ព្រះយេស៊ូបានសង្កត់ធ្ងន់ថា យើងត្រូវបំពេញសេចក្ដីត្រូវការខាងវិញ្ញាណរបស់យើង ពេលទ្រង់មានបន្ទូលស្រង់ចេញពីក្រិត្យវិន័យលោកម៉ូសេថា៖ «មានសេចក្ដីចែងទុកមកដូច្នេះ ‹មនុស្សមិនមែនរស់ ដោយសារតែនំប៉័ងប៉ុណ្ណោះទេ គឺរស់ដោយសារគ្រប់ទាំងព្រះបន្ទូល ដែលចេញពីព្រះឱស្ឋព្រះមកដែរ›»។—ម៉ាថាយ ៤:៤; ចោទិយកថា ៨:៣
៤. ហេតុអ្វីបានជាព្រះយេស៊ូគឺជា«ពន្លឺលោកីយ»?
៤ ព្រះយេស៊ូក៏ជាប់ទាក់ទងនឹងពន្លឺខាងវិញ្ញាណផងដែរ។ ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលថាអង្គទ្រង់ជា«ពន្លឺលោកីយ» ហើយក៏មានបន្ទូលតទៅទៀតថា៖ «អ្នកណាដែលតាមខ្ញុំ នោះមិនដែលដើរក្នុងសេចក្ដីងងឹតឡើយ គឺនឹងមានពន្លឺនៃជីវិតវិញ»។ (យ៉ូហាន ៨:១២) បន្ទូលនេះជួយយើងយល់ឃើញនូវមុខនាទីចំបងដែលព្រះយេស៊ូមានក្នុងការផ្ដល់សេចក្ដីពិតរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដល់មនុស្សជាតិ។ បើសិនជាយើងចង់នៅឲ្យឆ្ងាយផុតពីទីងងឹតនិងដើរក្នុងពន្លឺរបស់ព្រះនោះ យើងត្រូវតែស្ដាប់តាមគ្រប់ទាំងបន្ទូលរបស់ព្រះយេស៊ូនិងធ្វើតាមគំរូនិងសេចក្ដីបង្រៀនរបស់ទ្រង់យ៉ាងផ្ចិតផ្ចង់ដូចត្រូវកំណត់ទុកក្នុងព្រះគម្ពីរ។
៥. តើអ្នកកាន់តាមព្រះយេស៊ូមានភារកិច្ចអ្វីបន្ទាប់ពីទ្រង់សោយទិវង្គតទៅ?
៥ ពីរបីថ្ងៃមុនព្រះយេស៊ូសោយទិវង្គតនោះ ទ្រង់បានសំដៅទៅលើអង្គទ្រង់ជាពន្លឺម្ដងទៀតពេលទ្រង់មានបន្ទូលទៅកាន់សិស្សទ្រង់ថា៖ «ពន្លឺនៅជាមួយនឹងអ្នករាល់គ្នាតែបន្ដិចទៀតទេ ចូរដើរកំពុងដែលនៅមានពន្លឺចុះ! ក្រែងលោសេចក្ដីងងឹតតាមអ្នករាល់គ្នាទាន់ អ្នកណាដែលដើរក្នុងសេចក្ដីងងឹត នោះមិនដឹងជាទៅឯណាទេ ចូរអ្នករាល់គ្នាជឿដល់ពន្លឺ កំពុងដែលនៅមាននៅឡើយចុះ! ដើម្បីឲ្យបានធ្វើជាកូននៃពន្លឺ»។ (យ៉ូហាន ១២:៣៥, ៣៦) អ្នកដែលដើរតាមពន្លឺបានរៀន«អស់ទាំងពាក្យត្រឹមត្រូវ[ឬក៏«សេចក្ដីបង្រៀនដ៏មានប្រយោជន៍», ព.ថ.]»ក្នុងព្រះគម្ពីរ។ (ធីម៉ូថេទី២ ១:១៣, ១៤) ក្រោយមក ពួកគេបានប្រើសេចក្ដីបង្រៀនដ៏មានប្រយោជន៍ទាំងនេះដើម្បីទាញចិត្តអ្នកណាដែលមានចិត្តស្មោះសឲ្យចេញពីទីងងឹតនិងចូលមកក្នុងពន្លឺរបស់ព្រះ។
៦. តើយ៉ូហានទី១ ១:៥ បញ្ជាក់ហេតុការណ៍បឋមអ្វីអំពីពន្លឺនិងភាពងងឹត?
៦ សាវ័កយ៉ូហានបានសរសេរថា៖ «ព្រះទ្រង់ជាពន្លឺភ្លឺ គ្មានសេចក្ដីងងឹតណា នៅក្នុងទ្រង់សោះ»។ (យ៉ូហានទី១ ១:៥) សូមកត់សម្គាល់ភាពផ្ទុយគ្នារវាងពន្លឺនិងភាពងងឹតក្នុងខនេះ។ ពន្លឺខាងវិញ្ញាណភ្លឺមកពីព្រះយេហូវ៉ា និងភាពងងឹតខាងវិញ្ញាណមិនមាននៅនឹងទ្រង់ទេ។ បើដូច្នេះមែន តើអ្នកណាវិញជាប្រភពនៃភាពងងឹតខាងវិញ្ញាណ?
ប្រភពនៃភាពងងឹតខាងវិញ្ញាណ
៧. តើអ្នកណាជាប្រភពនៃភាពងងឹតក្នុងលោកីយ៍នេះ? ហើយតើវាមានអានុភាពអ្វី?
៧ សាវ័កប៉ុលក៏បានស្រដីអំពី«ព្រះរបស់លោកីយនេះ»ដែរ។ ពេលប៉ុលនិយាយអំពីនេះ គាត់កំពុងតែសំដៅទៅលើអារក្សសាតាំង។ ប៉ុលក៏បានរៀបរាប់តទៅទៀតអំពីអារក្សថា៖ «បានបង្អាប់ដល់គំនិតពួកគេដែលមិនជឿ ក្រែងរស្មីពន្លឺនៃដំណឹងល្អ ដែលសំដែងពីសិរីល្អនៃព្រះគ្រីស្ទដ៏ជារូបអង្គព្រះ បានភ្លឺមកដល់គេ»។ (កូរិនថូសទី២ ៤:៤) មនុស្សជាច្រើនអះអាងថាគេមានជំនឿទៅលើព្រះ តែមនុស្សរឹតតែច្រើនឡើងៗមិនជឿថាមានអារក្សទេ។ ហេតុអ្វី? ពីព្រោះពួកគេមិនសុខចិត្តទទួលស្គាល់ថា មានបុគ្គលវិញ្ញាណដ៏អាក្រក់មួយរូបដ៏ខ្លាំងជាងមនុស្ស ហើយអាចមានអានុភាពទៅលើចិត្តគំនិតរបស់គេឡើយ។ យ៉ាងណាក៏ដោយ ប៉ុលបង្ហាញថា ពិតជាមានអារក្សមែន ហើយវាមានអានុភាពទៅលើមនុស្សដើម្បីកុំឲ្យគេមើលឃើញពន្លឺនៃសេចក្ដីពិតឡើយ។ អំណាចរបស់សាតាំងដើម្បីមានឥទ្ធិពលទៅលើគំនិតមនុស្ស បានត្រូវបញ្ជាក់តាមរយៈទំនាយដែលថាវាជាអ្នកដែល«នាំលោកីយទាំងមូលឲ្យវង្វេងចេញ»។ (វិវរណៈ ១២:៩) ព្យាការីអេសាយបានពណ៌នាទាយទុកជាមុនអំពីសភាពការណ៍មួយ ដែលកើតចេញពីឥទ្ធិពលនៃសាតាំងទៅលើមនុស្សជាតិទាំងឡាយ លើកលែងតែអ្នកដែលបំរើព្រះយេហូវ៉ានោះ។ អេសាយពោលថា៖ «មើល! សេចក្ដីងងឹតនឹងគ្របលើផែនដី ហើយសេចក្ដីសូន្យសុងនឹងគ្របលើអស់ទាំងជនជាតិ»។—អេសាយ ៦០:២
៨. តើអ្នកដែលស្ថិតក្នុងទីងងឹតខាងវិញ្ញាណបង្ហាញថា គេវង្វេងវង្វាន់តាមរបៀបណាខ្លះ?
៨ កាលបើមានភាពងងឹតរកចាក់ភ្នែកមើលមិនយល់ពិតមែននោះ យើងមើលអ្វីមិនឃើញទេ ហើយយើងក៏អាចវង្វេងវង្វាន់យ៉ាងងាយស្រួលដែរ។ ស្រដៀងគ្នាដែរ មនុស្សដែលនៅក្នុងភាពងងឹតខាងវិញ្ញាណ គ្មានការយល់ដឹងខាងវិញ្ញាណសោះឡើយ ហើយមិនយូរមិនឆាប់ក្រោយមកគេនឹងទៅជាវង្វេងវង្វាន់ខាងវិញ្ញាណទៀត។ ពួកគេបាត់បង់សមត្ថភាពចេះវិនិច្ឆ័យដឹងថាអ្វីពិត អ្វីមិនពិត អ្វីល្អ ឬអ្វីអាក្រក់។ ព្យាការីអេសាយបាននិយាយអំពីមនុស្សដែលស្ថិតក្នុងទីងងឹតបែបនេះ ពេលគាត់សរសេរថា៖ «វេទនាដល់ពួកអ្នក ដែលរាប់សេចក្ដីអាក្រក់ថាជាល្អ ហើយសេចក្ដីល្អថាជាអាក្រក់វិញ ជាពួកអ្នកដែលយកសេចក្ដីងងឹតជាពន្លឺ ហើយយកពន្លឺជាងងឹត ក៏យកសេចក្ដីជូរចត់ជាផ្អែម ហើយយកផ្អែមជាជូរចត់វិញ!»។ (អេសាយ ៥:២០) អ្នកដែលស្ថិតក្នុងទីងងឹតខាងវិញ្ញាណក៏ទទួលអានុភាពពីព្រះនៃទីងងឹតជាអារក្សសាតាំងដែរ និងជាលទ្ធផលនោះ ពួកគេត្រូវកាត់ផ្ដាច់ពីប្រភពនៃជីវិតនិងពន្លឺ។—អេភេសូរ ៤:១៧-១៩
ឧបសគ្គដែលមានក្នុងការចាកចេញពីទីងងឹតចូលក្នុងទីពន្លឺ
៩. សូមពន្យល់នូវចំណង់ចំណូលចិត្តរបស់មនុស្សអាក្រក់ស្តីពីភាពងងឹតខាងវិញ្ញាណនិងភាពងងឹតមែនទែននោះ។
៩ លោកយ៉ូបដ៏ស្មោះត្រង់នេះបានបញ្ជាក់ថា មនុស្សអាក្រក់ពិតជាចូលចិត្តទីងងឹតមែន ពេលលោកយ៉ូបស្រដីថា៖ «ភ្នែករបស់មនុស្សកំផិតក៏រង់ចាំពេលព្រលប់ ដោយនឹកថា គ្មានអ្នកណាឃើញអញទេ គេក៏គ្រលុំក្បាលទៅ»។ (យ៉ូប ២៤:១៥) មនុស្សដែលប្រព្រឹត្តអាក្រក់ក៏ស្ថិតក្នុងទីងងឹតខាងវិញ្ញាណផងដែរ ហើយភាពងងឹតនោះអាចមានឥទ្ធិពលខ្លាំងទៅលើគេ។ សាវ័កប៉ុលមានប្រសាសន៍ថា អំពើអសីលធម៌ខាងកាម ចោរកម្ម ភាពលោភលន់ ការប្រមឹក ការជេរប្រមាថ និងការគំរាមកំហែងយកប្រាក់ជាអំពើធម្មតារបស់អ្នកដែលវង្វេងវង្វាន់ក្នុងភាពងងឹតនោះ។ ក៏ប៉ុន្តែ អ្នកណាក៏ដោយដែលចូលមកក្នុងពន្លឺរបស់ព្រះ អាចកែប្រែបាន។ ក្នុងសំបុត្ររបស់ប៉ុលជូនចំពោះបងប្អូននៅទីក្រុងកូរិនថូសនោះ គាត់បញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ថា មនុស្សអាចកែប្រែពីការធ្វើដូចនោះបាន។ ជនគ្រីស្ទានជាច្រើននាក់នៅទីក្រុងកូរិនថូសធ្លាប់ប្រព្រឹត្តអំពើល្ងង់ខ្លៅងងឹតងងល់នោះ តែប៉ុលបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «តែ[អ្នក]បានលាងស្អាតហើយ ក៏បានញែកជាបរិសុទ្ធ ហើយរាប់ជាសុចរិតផង ដោយនូវព្រះនាមព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវ នឹងព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះនៃយើងរាល់គ្នា»។—កូរិនថូសទី១ ៦:៩-១១
១០, ១១. (ក) តើយ៉ាងដូចម្ដេចដែលព្រះយេស៊ូបានបង្ហាញថា ទ្រង់យកព្រះទ័យទុកដាក់នឹងបុរសដែលទ្រង់ប្រោសឲ្យមើលឃើញនោះ? (ខ) ហេតុអ្វីមនុស្សជាច្រើនមិនចង់ចូលមកក្នុងពន្លឺទេ?
១០ ពេលមនុស្សម្នាក់ចាកចេញពីទីងងឹតហើយចូលមកក្នុងទីពន្លឺនោះ ភ្នែករបស់គាត់ត្រូវការពេលបន្ដិចបន្តួចដើម្បីស៊ាំនឹងពន្លឺ។ នៅទីក្រុងបេតសៃដា ព្រះយេស៊ូបានប្រោសបុរសងងឹតភ្នែកមួយរូបឲ្យជាឡើងវិញ តែដោយសេចក្ដីសប្បុរស ទ្រង់បានប្រោសគាត់បន្ដិចម្ដងៗ។ «ទ្រង់ក៏ចាប់ដៃមនុស្សខ្វាក់នោះនាំចេញទៅក្រៅភូមិ រួចស្ដោះដាក់ភ្នែកគាត់ ហើយដាក់ព្រះហស្តលើ ព្រមទាំងសួរបើគាត់ឃើញអ្វីឬទេ គាត់ក៏ងើបភ្នែកឡើងទូលឆ្លើយថា ខ្ញុំឃើញមនុស្សដើរ មើលទៅដូចជាដើមឈើ នោះទ្រង់ដាក់ព្រះហស្តលើភ្នែកគាត់ម្ដងទៀត ប្រាប់ឲ្យងើបឡើងមើល ស្រាប់តែភ្នែកគាត់បានភ្លឺឡើង ឃើញច្បាស់ទាំងអស់»។ (ម៉ាកុស ៨:២៣-២៥) ព្រះយេស៊ូទំនងជាបានប្រោសបុរសនោះឲ្យមើលឃើញបន្ដិចម្ដងៗដូចនេះ ដើម្បីកុំឲ្យភ្នែកបុរសនោះចាញ់ពន្លឺថ្ងៃ។ យើងអាចនឹកស្មានដល់អំណររបស់បុរសនោះ ពេលគាត់ចាប់ផ្ដើមមើលឃើញ។
១១ ក៏ប៉ុន្តែ អំណររបស់អ្នកដែលចេញពីទីងងឹតបន្ដិចម្ដងៗ ហើយចូលក្នុងពន្លឺនៃសេចក្ដីពិតវិញ គឺខ្លាំងជាងអំណររបស់បុរសនោះឆ្ងាយណាស់។ ពេលយើងមើលឃើញអំណររបស់ពួកគេ ប្រហែលជាយើងឆ្ងល់អំពីមូលហេតុដែលមនុស្សច្រើនជាងនេះមិនចង់ចូលក្នុងពន្លឺ។ ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលប្រាប់នូវមូលហេតុដោយថា៖ «ទោសនេះ គឺថា ពន្លឺបានមកក្នុងលោកីយ តែមនុស្សលោកចូលចិត្តនឹងសេចក្ដីងងឹតជាជាងពន្លឺ ពីព្រោះអំពើដែលគេធ្វើទាំងប៉ុន្មាន សុទ្ធតែអាក្រក់ ដ្បិតអ្នកណាដែលប្រព្រឹត្តអាក្រក់ នោះតែងស្អប់ដល់ពន្លឺ ហើយមិនមកឯពន្លឺទេ ក្រែងអំពើដែលខ្លួនប្រព្រឹត្តទាំងប៉ុន្មាន បានបើកឲ្យឃើញ»។ (យ៉ូហាន ៣:១៩, ២០) ពិតមែនហើយ មនុស្សជាច្រើនចូលចិត្តប្រព្រឹត្ត«អាក្រក់» ដូចជាអំពើអសីលធម៌ ការជិះជាន់ ការភូតកុហក ការកេងប្រវ័ញ្ច និងចោរកម្ម ហើយភាពងងឹតខាងវិញ្ញាណដែលមកពីសាតាំងនោះ ជាស្បៃអន្ធកាលដែលបិទបាំងយ៉ាងជិតនូវការប្រព្រឹត្តដែលគេចង់ធ្វើនោះ។
ការរីកចំរើនក្នុងពន្លឺ
១២. តើយើងបានទទួលប្រយោជន៍អ្វីតាំងតែពីយើងចូលមកក្នុងពន្លឺនោះ?
១២ ចាប់តាំងពីយើងទទួលចំណេះអំពីពន្លឺនោះមក តើយើងបានកែខ្លួនយ៉ាងណាខ្លះ? ម្ដងម្កាល គឺជាការល្អឲ្យយើងនឹកគិតថា យើងបានរីកចំរើនខាងវិញ្ញាណដល់ណាហើយ តាំងពីតែពេលយើងចូលក្នុងពន្លឺមកម្ល៉េះ។ តើយើងបានបោះបង់ចោលទម្លាប់អាក្រក់អ្វីខ្លះ? តើយើងបានដោះស្រាយបញ្ហាអ្វីខ្លះក្នុងជីវិតរបស់យើង? តើគោលដៅរបស់យើងសំរាប់អនាគតបានផ្លាស់ប្ដូរយ៉ាងណាហើយ? ដោយផ្អែកលើកម្លាំងរបស់ព្រះយេហូវ៉ានិងដោយទទួលជំនួយពីវិញ្ញាណបរិសុទ្ធរបស់ទ្រង់នោះ យើងអាចបន្តកែប្រែលក្ខណៈសម្បត្ដិរបស់យើងនិងរបៀបយើងគិតគូរ ដើម្បីបង្ហាញថាយើងដើរក្នុងពន្លឺ។ (អេភេសូរ ៤:២៣, ២៤) ប៉ុលពន្យល់ដូចតទៅនេះថា៖ «កាលពីដើមអ្នករាល់គ្នាក៏ងងឹតដែរ តែឥឡូវនេះវិញ បានភ្លឺក្នុងព្រះអម្ចាស់ ដូច្នេះ ចូរដើរដូចជាមនុស្សភ្លឺចុះ! ដ្បិតផលផ្លែនៃពន្លឺ នោះមាននៅក្នុងគ្រប់ទាំងកិរិយាល្អ សេចក្ដីសុចរិត នឹងសេចក្ដីពិត»។ (អេភេសូរ ៥:៨, ៩) បើសិនជាយើងអនុញ្ញាតឲ្យពន្លឺរបស់ព្រះយេហូវ៉ានាំផ្លូវរបស់យើង នោះយើងនឹងមានសេចក្ដីសង្ឃឹមនិងគោលបំណង ថែមទាំងនឹងធ្វើឲ្យជីវិតរបស់អ្នកនៅជុំវិញយើងកាន់តែប្រសើរផងដែរ។ ម្យ៉ាងទៀត ពេលយើងកែខ្លួន នេះធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ាមានព្រះទ័យរីករាយឥតឧបមា!—សុភាសិត ២៧:១១
១៣. តើយើងអាចបង្ហាញកតញ្ញូធម៌ចំពោះពន្លឺរបស់ព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងដូចម្ដេចបាន? ហើយតើដំណើរប្រព្រឹត្តនេះតម្រូវឲ្យយើងធ្វើអ្វី?
១៣ យើងអាចបង្ហាញថាយើងមានកតញ្ញុតាធម៌នឹងជីវភាពដ៏សប្បាយជាងដែលយើងមានឥឡូវនេះ ដោយយើងបញ្ចាំងពន្លឺរបស់ព្រះយេហូវ៉ាតាមរយៈការប្រាប់សមាជិកក្នុងក្រុមគ្រួសារ មិត្តភក្ដិ និងអ្នកជិតខាងអំពីអ្វីដែលយើងបានរៀនពីព្រះគម្ពីរ។ (ម៉ាថាយ ៥:១២-១៦; ២៤:១៤) ការផ្សព្វផ្សាយនិងរបៀបរស់នៅដ៏ប្រសើររបស់យើងដែលអនុលោមតាមគោលការណ៍គ្រីស្ទាននោះ បង្ហាញឲ្យអ្នកដែលមិនព្រមស្ដាប់សាររបស់យើងឃើញថាគេពិតជាមានទោស។ ប៉ុលបញ្ជាក់ថា៖ «ចូរលមើលឲ្យដឹងសេចក្ដីអ្វី ដែលព្រះអម្ចាស់ទ្រង់សព្វព្រះហឫទ័យចុះ! កុំឲ្យប្រកបក្នុងការឥតផលប្រយោជន៍របស់សេចក្ដីងងឹតឡើយ ស៊ូបន្ទោសវិញ»។ (អេភេសូរ ៥:១០, ១១) យើងត្រូវការចិត្តក្លាហានដើម្បីជួយអ្នកឯទៀតលះចោលទីងងឹតនិងសម្រេចចិត្តចូលក្នុងទីពន្លឺ។ សំខាន់ជាងនេះទៅទៀតគឺថា យើងត្រូវមានសេចក្ដីមេត្ដាករុណានិងត្រូវចេះយកចិត្តទុកដាក់ទៅលើអ្នកឯទៀត ព្រមទាំងប្រាថ្នាចង់ផ្លាតពន្លឺនៃសេចក្ដីពិតទៅលើគេ ដើម្បីឲ្យគេបានទទួលប្រយោជន៍ជារៀងរហូត។—ម៉ាថាយ ២៨:១៩, ២០
ចូរប្រុងប្រយ័ត្ននឹងពន្លឺក្លែងក្លាយ!
១៤. តើយើងត្រូវស្ដាប់តាមការព្រមានអ្វីស្តីពីពន្លឺនោះ?
១៤ ចំពោះអស់អ្នកដែលកំពុងតែធ្វើដំណើរតាមផ្លូវទឹកក្នុងពេលយប់ បើគេឃើញពន្លឺណាក៏ដោយក៏គេសប្បាយចិត្តដែរ។ នៅប្រទេសអង់គ្លេសនៅសម័យមុនៗនោះ គេធ្លាប់បង្កាត់ភ្លើងនៅតាមច្រាំងថ្មនានាដើម្បីជាសញ្ញាឲ្យកប៉ាល់ដឹងកន្លែងណាចូលជ្រកបានពេលមានព្យុះ។ កម្មករនាវាសប្បាយចិត្តណាស់ដោយមានពន្លឺនោះណែនាំគេឲ្យចូលទីជ្រកនោះ។ ក៏ប៉ុន្តែ ភ្លើងខ្លះជាភ្លើងសញ្ញាដើម្បីបញ្ឆោតទៅវិញ។ កប៉ាល់ជាច្រើនត្រូវគេបំភាន់ និងបានបើកបុកទង្គិចនឹងថ្មឆ្នេរដែលធ្វើឲ្យខ្ទេចកប៉ាល់ រួចមនុស្សមកលួចយកសំភារៈនៅលើកប៉ាល់នោះ។ ក្នុងលោកីយ៍ដែលចេះតែបោកបញ្ឆោតនេះ យើងត្រូវប្រុងប្រយ័ត្នមិនបណ្ដោយខ្លួនឲ្យត្រូវទាក់ទាញដោយពន្លឺបញ្ឆោតដែលអាចនាំយើងទៅដល់អន្តរាយខាងវិញ្ញាណនោះឡើយ។ យើងបានត្រូវប្រាប់ថា៖ «អារក្សសាតាំងក៏ក្លែងខ្លួនធ្វើជាទេវតានៃពន្លឺដែរ»។ ដូចគ្នាដែរ អ្នកបំរើរបស់វា រួមបញ្ចូលអ្នកក្បត់ជំនឿដែរ គឺជា«អ្នកឆបោក»ដែល«ក្លែងខ្លួនធ្វើជាអ្នកបំរើសេចក្ដីសុចរិតវិញ»។ បើសិនជាយើងយកការវែកញែកខុសរបស់អ្នកទាំងនេះមកពិចារណានោះ ទំនុកចិត្តរបស់យើងទៅលើព្រះគម្ពីរជាព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះយេហូវ៉ានោះអាចទៅជាចុះខ្សោយ និងជំនឿរបស់យើងអាចរលាយសាបសូន្យតែម្ដង។—កូរិនថូសទី២ ១១:១៣-១៥; ធីម៉ូថេទី១ ១:១៩
១៥. តើអ្វីនឹងជួយយើងបន្តដើរតាមផ្លូវដែលនាំទៅដល់ជីវិត?
១៥ អ្នកតែងទំនុកដំកើងបានសរសេរថា៖ «ព្រះបន្ទូលនៃទ្រង់ជាចង្កៀងដល់ជើងទូលបង្គំ ហើយជាពន្លឺបំភ្លឺផ្លូវរបស់ទូលបង្គំផង»។ (ទំនុកដំកើង ១១៩:១០៥) ពិតមែនហើយ ‹ផ្លូវចង្អៀតដែលនាំទៅឯជីវិត›ត្រូវបំភ្លឺច្បាស់ឲ្យឃើញដោយព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះដែលស្រឡាញ់យើង ថែមទាំងដែល«សព្វព្រះហឫទ័យ ឲ្យមនុស្សទាំងអស់បានសង្គ្រោះ ហើយឲ្យបានស្គាល់សេចក្ដីពិត»។ (ម៉ាថាយ ៧:១៤; ធីម៉ូថេទី១ ២:៤) ការអនុវត្តតាមគោលការណ៍ព្រះគម្ពីរនឹងការពារយើងកុំឲ្យវង្វេងចេញពីផ្លូវចង្អៀតហើយកុំឲ្យដើរតាមផ្លូវងងឹតវិញ។ ប៉ុលបានសរសេរថា៖ «គ្រប់ទាំងបទគម្ពីរ គឺជាព្រះទ្រង់បានបញ្ចេញព្រះវិញ្ញាណបណ្ដាលឲ្យតែងទេ ក៏មានប្រយោជន៍សំរាប់ការបង្រៀន ការរំឭកឲ្យដឹងខ្លួន ការប្រដៅដំរង់ នឹងការបង្ហាត់ខាងឯសេចក្ដីសុចរិត»។ (ធីម៉ូថេទី២ ៣:១៦) នៅពេលដំណាលដែលយើងលូតលាស់ខាងវិញ្ញាណនោះ ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះក៏បង្រៀនយើងដែរ។ ដោយពន្លឺពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ យើងអាចប្រដៅតម្រង់ខ្លួនយើងបាន ឬក៏អ្នកគង្វាលក្រុមជំនុំដែលប្រកបដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់នោះ អាចប្រដៅតម្រង់យើងបានបើសិនជាចាំបាច់នោះ។ ដូច្នេះ យើងគួរសុខចិត្តកែតម្រង់ខ្លួននិងទទួលការប្រដៅខាងសេចក្ដីសុចរិតដោយចិត្តរាបទាប ដើម្បីបន្តបោះជំហានទៅតាមផ្លូវជីវិត។
ចូរដើរក្នុងពន្លឺដោយកតញ្ញុតាធម៌
១៦. តើយើងអាចបង្ហាញការដឹងគុណចំពោះពន្លឺដ៏អស្ចារ្យរបស់ព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៦ តើយើងអាចបង្ហាញថាយើងដឹងគុណព្រះយេហូវ៉ាដោយព្រោះទ្រង់ផ្គត់ផ្គង់ពន្លឺដ៏អស្ចារ្យនេះបានទេ? យ៉ូហានជំពូក៩ចែងថា ពេលព្រះយេស៊ូប្រោសបុរសងងឹតភ្នែកពីកំណើតឲ្យជាឡើងវិញនោះ បុរសនោះបានសម្ដែងនូវកតញ្ញូធម៌របស់គាត់។ តើយ៉ាងដូចម្ដេច? គាត់អនុវត្តជំនឿទៅលើព្រះយេស៊ូជារាជបុត្រារបស់ព្រះ និងបានប្រាប់ដោយចំហថាព្រះយេស៊ូជា«ហោរា»។ ម្យ៉ាងទៀត បុរសនោះបាននិយាយដោយចិត្តក្លាហានស្តីបន្ទោសអ្នកដែលមើលស្រាលដល់អព្ភូតហេតុរបស់ព្រះយេស៊ូ។ (យ៉ូហាន ៩:១៧, ៣០-៣៤) សាវ័កពេត្រុសបានហៅសមាជិកក្រុមជំនុំគ្រីស្ទានដែលបានត្រូវចាក់ប្រេងតាំងជា«កម្មសិទ្ធិផ្ទាល់របស់ព្រះអង្គ»។ ហេតុអ្វី? ពីព្រោះពួកគេមានចិត្តគំនិតដឹងគុណដូចជាបុរសដែលបានកើតមកទាំងងងឹតភ្នែកតែបានត្រូវប្រោសឲ្យជានោះ។ ពួកគេបង្ហាញកតញ្ញូធម៌ចំពោះព្រះយេហូវ៉ាជាអ្នកផ្ដល់ប្រយោជន៍ដល់គេ ដោយគេ‹ប្រកាសដំណឹងអំពីស្នាព្រះហស្តដ៏អស្ចារ្យរបស់ព្រះអង្គដែលបានហៅពួកគេអោយចេញពីទីងងឹតមកកាន់ពន្លឺដ៏រុងរឿងរបស់ព្រះអង្គ›។ (ពេត្រុសទី១ ២:៩, ព្រះគម្ពីរជាភាសាខ្មែរសម្រាយ; កូល៉ុស ១:១៣) អ្នកដែលមានសេចក្ដីសង្ឃឹមរស់នៅលើផែនដីក៏មានចិត្តគំនិតដឹងគុណផងដែរ ហើយពួកគេគាំទ្របងប្អូនចាក់ប្រេងតាំងរបស់គេក្នុងការផ្សព្វផ្សាយនូវ«ស្នាព្រះហស្តដ៏អស្ចារ្យ»របស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ឯកសិទ្ធិនេះដែលព្រះប្រទានដល់មនុស្សជាតិដ៏មិនគ្រប់ល័ក្ខណ៍ គឺជាអ្វីដ៏អស្ចារ្យរកអ្វីប្រៀបផ្ទឹមមិនបាន!
១៧, ១៨. (ក) តើយើងម្នាក់ៗមានភារកិច្ចអ្វី? (ខ) ដូចគ្នានឹងគំរូរបស់ធីម៉ូថេ តើគ្រីស្ទានទាំងឡាយត្រូវលើកទឹកចិត្តឲ្យជៀសវាងពីអ្វី?
១៧ ជំរៅចិត្តកតញ្ញូធម៌ចំពោះពន្លឺនៃសេចក្ដីពិតគឺសំខាន់ណាស់។ សូមចាំថា គ្មានយើងណាម្នាក់ដែលកើតមកទាំងដឹងសេចក្ដីពិតស្រាប់នោះទេ។ មានអ្នកខ្លះដែលរៀនពេលគេពេញវ័យហើយ និងគេយល់ឃើញយ៉ាងលឿនថា ពន្លឺគឺប្រសើរជាងភាពងងឹតឆ្ងាយណាស់។ អ្នកឯទៀតបានមានកាលៈទេសៈដ៏ល្អ គឺថា មាតាបិតារបស់គេបានចិញ្ចឹមអប់រំគេឲ្យកោតខ្លាចព្រះ។ សំរាប់អ្នកទាំងនេះ ប្រហែលជាគេមានទំនោរចិត្តចង់មើលស្រាលដល់ពន្លឺ។ ស្មរបន្ទាល់មួយរូបមានមាតាបិតាដែលបានបំរើព្រះយេហូវ៉ាតាំងពីមុនគាត់កើតមក។ ស្មរបន្ទាល់នោះសារភាពថា គាត់ចំណាយពេលវេលាយ៉ាងច្រើន និងត្រូវខំប្រឹងយ៉ាងខ្លាំងដើម្បីយល់នូវសារៈប្រយោជន៍និងសារៈសំខាន់ពេញលេញនៃសេចក្ដីពិតដែលមាតាបិតារបស់គាត់បានបង្រៀនគាត់តាំងពីក្មេងមកនោះ។ (ធីម៉ូថេទី២ ៣:១៥) មិនថាក្មេងឬចាស់ យើងម្នាក់ៗត្រូវតែបណ្ដុះបណ្ដាលកតញ្ញូធម៌ដ៏ជ្រាលជ្រៅចំពោះសេចក្ដីពិតដែលព្រះយេហូវ៉ាបានសម្ដែងឲ្យយើង។
១៨ ធីម៉ូថេបានត្រូវបង្រៀន«បទគម្ពីរ»តាំងពីក្មេងមក។ ប៉ុន្តែ គាត់បានរីកចំរើនទៅដល់ភាពចាស់ទុំជាគ្រីស្ទានម្នាក់ ដោយសារតែគាត់ខំព្យាយាមក្នុងកិច្ចបំរើប៉ុណ្ណោះ។ (ធីម៉ូថេទី២ ៣:១៥) លុះក្រោយមកគាត់មានលក្ខណៈគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីជួយសាវ័កប៉ុល ដែលធ្លាប់ដាស់តឿនគាត់ថា៖ «ចូរខំប្រឹងនឹងថ្វាយខ្លួនដល់ព្រះ ទុកជាមនុស្សដែលបានល្បងលជាប់ហើយ ជាអ្នកធ្វើការ ដែលមិនត្រូវខ្មាសឡើយ ដោយកាត់ស្រាយព្រះបន្ទូលនៃសេចក្ដីពិតយ៉ាងត្រឹមត្រូវ»។ ដូចគ្នានឹងធីម៉ូថេដែរ ចូរឲ្យយើងទាំងអស់គ្នាជៀសផុតពីការប្រព្រឹត្តណាដែលអាចធ្វើឲ្យយើងអាម៉ាស់មុខឬក៏ធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ាអាម៉ាស់ដោយសារយើង!—ធីម៉ូថេទី២ ២:១៥
១៩. (ក) ដូចដាវីឌ តើយើងទាំងអស់គ្នាមានហេតុជាច្រើនដែលជំរុញឲ្យយើងធ្វើអ្វី? (ខ) តើអ្វីនឹងត្រូវពិគ្រោះក្នុងអត្ថបទជាបន្ទាប់?
១៩ យើងមានហេតុជាច្រើនដែលយើងត្រូវសរសើរព្រះយេហូវ៉ាដែលបានប្រទានពន្លឺនៃសេចក្ដីពិតដល់យើង។ ដូចស្តេចដាវីឌ យើងក៏អាចស្រដីថា៖ «ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ! ទ្រង់ជាចង្កៀងនៃទូលបង្គំ ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់បំភ្លឺ ក្នុងទីងងឹតនៃទូលបង្គំ»។ (សាំយូអែលទី២ ២២:២៩) ប៉ុន្តែ យើងមិនហ៊ានចាប់ផ្ដើមមានចិត្តកន្តើយឡើយ ពីព្រោះនេះអាចនាំឲ្យយើងរសាត់ចូលទៅក្នុងទីងងឹតវិញក្រោយយើងបានត្រូវសង្គ្រោះឲ្យរួចពីនោះហើយ។ ដូច្នេះ អត្ថបទជាបន្ទាប់នឹងជួយយើងប្រមាណមើលសារៈសំខាន់នៃសេចក្ដីពិតពីព្រះក្នុងជីវិតរបស់យើង។
តើអ្នកបានរៀនអ្វីខ្លះ?
• តើព្រះយេហូវ៉ាផ្គត់ផ្គង់ពន្លឺខាងវិញ្ញាណយ៉ាងដូចម្ដេច?
• តើភាពងងឹតខាងវិញ្ញាណដែលនៅជុំវិញយើងនាំឲ្យយើងពិបាកយ៉ាងណា?
• តើយើងត្រូវជៀសវាងពីគ្រោះថ្នាក់អ្វីខ្លះ?
• តើយើងអាចបង្ហាញកតញ្ញូធម៌ចំពោះពន្លឺនៃសេចក្ដីពិតយ៉ាងដូចម្ដេច?
[សំណួរសម្រាប់អត្ថបទសិក្សា]
[រូបភាពនៅទំព័រ៨]
ព្រះយេហូវ៉ាគឺជា ប្រភពនៃពន្លឺធម្មជាតិ និងពន្លឺខាងវិញ្ញាណ
[រូបភាពនៅទំព័រ១០]
ដូចព្រះយេស៊ូបានប្រោស បុរសងងឹតភ្នែកឲ្យមើលឃើញវិញ ទ្រង់ក៏ជួយយើងចេញពីទីងងឹតខាងវិញ្ញាណដែរ
[រូបភាពនៅទំព័រ១១]
ការអនុញ្ញាតឲ្យពន្លឺសាតាំងបញ្ឆោតអ្នក នឹងនាំអ្នកទៅដល់ក្ដីអន្តរាយខាងវិញ្ញាណ