ព្រះគ្រីស្ទនាំមុខក្រុមជំនុំរបស់ទ្រង់
ព្រះគ្រីស្ទនាំមុខក្រុមជំនុំរបស់ទ្រង់
«ចូរដឹងថា ខ្ញុំនៅជាមួយអ្នករាល់គ្នាជារៀងរាល់ថ្ងៃ រហូតដល់អវសានកាលនៃពិភពលោក»។—ម៉ាថាយ ២៨:២០, ព្រះគម្ពីរភាសាខ្មែរសម្រាយ
១, ២. (ក) ក្រោយពីព្រះយេស៊ូបានរស់ឡើងវិញ ទ្រង់បានបញ្ជាឲ្យអ្នកកាន់តាមទ្រង់បញ្ចុះបញ្ចូលឲ្យមានសិស្ស។ នៅពេលនោះ តើទ្រង់សន្យាថានឹងប្រទានអ្វីដល់គេ? (ខ) តើព្រះយេស៊ូនាំមុខក្រុមជំនុំគ្រីស្ទានពីដើមនោះយ៉ាងសកម្ម តាមរបៀបណា?
ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទដែលបានរស់ឡើងវិញនោះ ទ្រង់ជាមគ្គុទ្ទេសក៍របស់យើង ទ្រង់ក៏បានសម្ដែងអង្គទ្រង់ឲ្យពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ឃើញមុននឹងយាងឡើងទៅស្ថានសួគ៌វិញ ហើយមានបន្ទូលថា៖ «គ្រប់ទាំងអំណាចបានប្រគល់មកខ្ញុំនៅលើស្ថានសួគ៌ ហើយលើផែនដីផង។ ដូច្នេះ ចូរទៅបញ្ចុះបញ្ចូលឲ្យមានសិស្សនៅគ្រប់ទាំងសាសន៍ ព្រមទាំងធ្វើបុណ្យជ្រមុជទឹកឲ្យ ដោយនូវព្រះនាមព្រះវរបិតា ព្រះរាជបុត្រា នឹងព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធចុះ! ហើយបង្រៀន ឲ្យគេកាន់តាមគ្រប់ទាំងសេចក្ដី ដែលខ្ញុំបានបង្គាប់មកអ្នករាល់គ្នាផង។ ហើយមើល! ខ្ញុំក៏នៅជាមួយនឹងអ្នករាល់គ្នាជារាល់ថ្ងៃដែរ ដរាបដល់បំផុតកល្ប[«អវសានកាលនៃពិភពលោក», ព្រះគម្ពីរភាសាខ្មែរសម្រាយ]»។—ម៉ាថាយ ២៣:១០, ព្រះគម្ពីរភាសាខ្មែរសម្រាយ; ២៨:១៨-២០
២ ព្រះយេស៊ូមិនគ្រាន់តែបានចាត់ឲ្យសិស្សទ្រង់ធ្វើកិច្ចការសង្គ្រោះដោយបញ្ចុះបញ្ចូលឲ្យមានសិស្សបន្ថែមទៀតប៉ុណ្ណោះទេ តែទ្រង់បានសន្យាថានឹងនៅជាមួយពួកគេផងដែរ។ ដូចបានកត់ទុកនៅក្នុងសៀវភៅកិច្ចការដែលមានក្នុងព្រះគម្ពីរ ប្រវត្ដិសាស្ត្រនៃសាសនាគ្រីស្ទានពីដើមនោះបង្ហាញជាក់ច្បាស់ថា ព្រះគ្រីស្ទបានប្រើគ្រប់អំណាចដែលបានត្រូវប្រគល់ឲ្យទ្រង់ ដើម្បីនាំមុខក្រុមជំនុំដែលបានស្ថាបនាឡើងនៅពេលថ្មីៗនោះ។ ទ្រង់បានចាត់នូវ«ជំនួយ» គឺវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ដើម្បីពង្រឹងកម្លាំងអ្នកកាន់តាមទ្រង់ និងដើម្បីដឹកនាំផ្លូវពួកគេ។ (យ៉ូហាន ១៦:៧; កិច្ចការ ២:៤, ៣៣; ១៣:២-៤; ១៦:៦-១០) ព្រះយេស៊ូដែលបានរស់ឡើងវិញនោះ បានប្រើពួកទេវតាក្រោមបញ្ជាការរបស់ទ្រង់ ដើម្បីជួយគាំទ្រសិស្សទ្រង់ទាំងឡាយ។ (កិច្ចការ ៥:១៩; ៨:២៦; ១០:៣-៨, ២២; ១២:៧-១១; ២៧:២៣, ២៤; ពេត្រុសទី១ ៣:២២) មគ្គុទ្ទេសក៍របស់យើងក៏បានប្រទានឲ្យក្រុមជំនុំមានអ្នកនាំមុខផងដែរ ដោយរៀបចំឲ្យបុរសដែលមានលក្ខណៈគ្រប់គ្រាន់បំរើជាគណៈអភិបាល។—កិច្ចការ ១:២០, ២៤-២៦; ៦:១-៦; ៨:៥, ១៤-១៧
៣. តើអត្ថបទនេះនឹងពិគ្រោះអំពីសំនួរអ្វីខ្លះ?
៣ តែចុះយ៉ាងណានាបច្ចុប្បន្នកាលយើងនេះ គឺជាពេលដែលគេហៅថា គ្រា«អវសានកាលនៃពិភពលោក»? តើព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទកំពុងតែនាំមុខក្រុមជំនុំគ្រីស្ទានសព្វថ្ងៃនេះដោយរបៀបណា? តើដោយដូចម្ដេចដែលយើងអាចបង្ហាញថា យើងចាត់ទុកទ្រង់ជាមគ្គុទ្ទេសក៍នោះ?
ចៅហ្វាយមានអ្នកបំរើស្មោះត្រង់
៤. (ក) តើ«អ្នកបំរើស្មោះត្រង់ដែលមានវិនិច្ឆ័យល្អ»រួមបញ្ចូលអ្នកណាខ្លះ? (ខ) តើចៅហ្វាយបានប្រគល់អ្វីខ្លះឲ្យអ្នកបំរើនោះថែរក្សា?
៤ នៅពេលដែលព្រះយេស៊ូបានទាយអំពីទីសម្គាល់នៃវត្តមានរបស់ទ្រង់ នោះទ្រង់បានមានបន្ទូលថា៖ «អ្នកណាជាអ្នកបំរើស្មោះត្រង់មានមារយាទ[«មានវិនិច្ឆ័យល្អ», ព.ថ.] ដែលចៅហ្វាយបានតាំងឲ្យត្រួតលើពួកផ្ទះលោក នឹងឲ្យអាហារគេបរិភោគ តាមត្រូវពេល? បើកាលណាចៅហ្វាយមកដល់ ឃើញអ្នកបំរើនោះកំពុងតែធ្វើដូច្នោះ នោះមានពរហើយ។ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាជាប្រាកដថា ចៅហ្វាយនឹងតាំងអ្នកនោះឡើង ឲ្យត្រួតលើរបស់ទ្រព្យលោកទាំងអស់»។ (ម៉ាថាយ ២៤:៤៥-៤៧) «ចៅហ្វាយ»នេះជាមគ្គុទ្ទេសក៍របស់យើង គឺព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទ ហើយទ្រង់បានតែងតាំងក្រុមគ្រីស្ទានចាក់ប្រេងតាំងនៅលើផែនដី គឺជា«អ្នកបំរើស្មោះត្រង់ដែលមានវិនិច្ឆ័យល្អ» ឲ្យត្រួតលើអ្វីៗទាំងអស់របស់ទ្រង់នៅលើផែនដីនេះ។
៥, ៦. (ក) ក្នុងចក្ខុនិមិត្តដែលសាវ័កយ៉ូហានបានទទួលនោះ តើ«ជើងចង្កៀងទាំង៧» និង«ផ្កាយទាំង៧នោះ»តំណាងអ្វី? (ខ) ដោយព្រះយេស៊ូមាន«ផ្កាយទាំង៧នោះ»ក្នុងព្រះហស្តស្ដាំទ្រង់ តើនេះបញ្ជាក់យ៉ាងណា?
៥ សៀវភៅវិវរណៈក្នុងព្រះគម្ពីរបង្ហាញថា ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទកំពុងតែកាន់កាប់ទៅលើអ្នកបំរើស្មោះត្រង់ដែលមានវិនិច្ឆ័យល្អ។ ពេលលោកយ៉ូហានមានចក្ខុនិមិត្តអំពី«ថ្ងៃនៃព្រះអម្ចាស់» នោះគាត់បានឃើញ«ជើងចង្កៀងមាស៧ នៅត្រង់កណ្ដាលជើងចង្កៀងទាំង៧នោះ ឃើញមាន១អង្គ ដូចជាកូនមនុស្ស»ដែល«នៅព្រះហស្តស្ដាំទ្រង់កាន់ផ្កាយ៧»។ ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលទៅកាន់យ៉ូហាន ដោយពន្យល់អំពីចក្ខុនិមិត្តនោះថា៖ «ឯសេចក្ដីអាថ៌កំបាំងពីផ្កាយទាំង៧ ដែលឯងបានឃើញនៅដៃស្ដាំអញ ហើយពីជើងចង្កៀងមាសទាំង៧ នោះស្រាយថា ផ្កាយទាំង៧នោះ គឺជាទេវតារបស់ពួកជំនុំទាំង៧ ហើយជើងចង្កៀងទាំង៧ នោះគឺជាពួកជំនុំទាំង៧នោះឯង»។—វិវរណៈ ១:១, ១០-២០
៦ «ជើងចង្កៀងទាំង៧»នោះតំណាងក្រុមជំនុំគ្រីស្ទានពិតទាំងឡាយនៅ«ថ្ងៃនៃព្រះអម្ចាស់»ដែលបានចាប់ផ្ដើមនៅឆ្នាំ១៩១៤។ តែចុះអ្វីទៅ«ផ្កាយទាំង៧នោះ»? ជាដំបូងនោះ ពួកគេតំណាងអ្នកត្រួតពិនិត្យក្រុមជំនុំដែលជាអ្នកចាក់ប្រេងតាំងដែលបានត្រូវនាំដោយវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ហើយដែលបានថែរក្សាក្រុមជំនុំនានានៅសតវត្សទីមួយ។ a ពួកអ្នកត្រួតពិនិត្យនោះបាននៅក្នុងព្រះហស្តស្ដាំរបស់ទ្រង់ គឺក្រោមអំណាចនិងការដឹកនាំនៃទ្រង់។ មែនហើយ ព្រះយេស៊ូបាននាំមុខក្រុមអ្នកបំរើនោះ។ ក៏ប៉ុន្តែ នៅពេលឥឡូវនេះវិញ មានចំនួនអ្នកត្រួតពិនិត្យចាក់ប្រេងតាំងតែបន្ដិចទេ។ តើព្រះគ្រីស្ទអាចនាំមុខ៩៣.០០០ក្រុមជំនុំនៃស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាទូទាំងពិភពលោកបានយ៉ាងណា?
៧. (ក) តើព្រះយេស៊ូប្រើគណៈអភិបាលយ៉ាងណា ក្នុងការនាំមុខក្រុមជំនុំទាំងឡាយទូទាំងពិភពលោក? (ខ) តើដូចម្ដេចបានជាយើងអាចនិយាយថា អ្នកត្រួតពិនិត្យគ្រីស្ទានបានតែងតាំងឡើងដោយវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ?
៧ ដូចនៅសតវត្សទីមួយដែរ មានគណៈអភិបាលជាបុរសមួយក្រុមតូចដែលមានលក្ខណៈគ្រប់គ្រាន់ ដែលបានត្រូវរើសចេញពីចំណោមអ្នកត្រួតពិនិត្យចាក់ប្រេងតាំងទាំងឡាយ ឲ្យធ្វើជាអ្នកតំណាងឲ្យក្រុមអ្នកបំរើស្មោះត្រង់ដែលមានវិនិច្ឆ័យល្អ។ មគ្គុទ្ទេសក៍របស់យើងតែងប្រើគណៈអភិបាលមួយនេះដើម្បីតែងតាំងបុរសដែលមានលក្ខណៈគ្រប់គ្រាន់ ឲ្យធ្វើជាអ្នកចាស់ទុំក្នុងក្រុមជំនុំនិមួយៗ មិនថាពួកគេជាអ្នកចាក់ប្រេងតាំងឬក៏មិនមែនក៏ដោយ។ វិញ្ញាណបរិសុទ្ធដែលព្រះយេហូវ៉ាបានប្រគល់ឲ្យព្រះយេស៊ូនោះ មានមុខនាទីសំខាន់ណាស់ក្នុងការតែងតាំងនេះ។ (កិច្ចការ ២:៣២, ៣៣) មុនដំបូងបង្អស់ អ្នកត្រួតពិនិត្យទាំងនេះត្រូវតែបំពេញតាមតម្រូវការនានាដែលមានកត់ទុកក្នុងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ ដែលបានបណ្ដាលមកតាមរយៈវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។ (ធីម៉ូថេទី១ ៣:១-៧; ទីតុស ១:៥-៩; ពេត្រុសទី២ ១:២០, ២១) ការលើកឡើងនូវឈ្មោះបងប្អូនប្រុសៗឲ្យទទួលតំណែងនិងការតែងតាំងទាំងនេះត្រូវធ្វើឡើងក្រោយពីបានអធិស្ឋាន ព្រមទាំងក្រោមការដឹកនាំដោយវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។ បន្ថែមទៅទៀត បុគ្គលម្នាក់ៗដែលត្រូវតែងតាំងឡើង គឺកំពុងតែបង្ហាញផលផ្លែនៃវិញ្ញាណនោះ។ (កាឡាទី ៥:២២, ២៣) ដូច្នេះហើយ ឱវាទរបស់ប៉ុលទាក់ទងនឹងអ្នកចាស់ទុំទាំងឡាយ មិនថាពួកគេជាអ្នកចាក់ប្រេងតាំងឬក៏មិនមែនក៏ដោយ។ ប៉ុលជូនឱវាទថា៖ «ចូរអ្នករាល់គ្នាប្រយ័តខ្លួន ហើយខំថែរក្សាហ្វូងសិស្ស ដែលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបានតាំងអ្នករាល់គ្នា ឲ្យធ្វើជាអ្នកគង្វាលដល់គេ»។ (កិច្ចការ ២០:២៨) បុរសទាំងនេះដែលបានតែងតាំងឡើង បានទទួលការដឹកនាំពីគណៈអភិបាល និងឃ្វាលពួកជំនុំដោយស្មោះស្ម័គ្រពីចិត្ត។ គឺតាមរបៀបនេះហើយដែលព្រះគ្រីស្ទនៅជាមួយយើងឥឡូវនេះ ព្រមទាំងកំពុងតែនាំមុខក្រុមជំនុំយ៉ាងសកម្មផងដែរ។
៨. តើព្រះគ្រីស្ទប្រើទេវតាយ៉ាងណាក្នុងការនាំមុខអ្នកកាន់តាមទ្រង់?
៨ ព្រះយេស៊ូក៏ប្រើទេវតាដែរដើម្បីនាំមុខអ្នកកាន់តាមទ្រង់សព្វថ្ងៃនេះ។ យោងទៅតាមពាក្យប្រៀបប្រដូចអំពីស្រូវសាលីនិងស្រងែ នោះព្រះគម្ពីរភាសាខ្មែរសម្រាយចែងថា នឹងមានចំរូតនៅគ្រាដែលហៅថា «អវសានកាលនៃពិភពលោក»។ តើចៅហ្វាយនឹងចាត់ឲ្យអ្នកណាធ្វើកិច្ចការចំរូតនោះ? ព្រះគ្រីស្ទបានមានបន្ទូលថា៖ «ពួកច្រូតនោះ គឺជាពួកទេវតា»។ ទ្រង់បានមានបន្ទូលថែមទៀតថា៖ «កូនមនុស្សនឹងចាត់ពួកទេវតា ទៅច្រូតយកអស់ទាំងក្បួន ដែលនាំឲ្យមនុស្សរវាតចិត្ត នឹងពួកអ្នកដែលប្រព្រឹត្តទទឹងច្បាប់ ពីនគរចេញ»។ (ម៉ាថាយ ១៣:៣៧-៤១) ដូចទេវតាមួយរូបបាននាំផ្លូវភីលីពឲ្យមកជួបបុរសកំរៀវសាសន៍អេធីយ៉ូពីម្នាក់ នោះមានទីសំអាងច្រើនណាស់សព្វថ្ងៃនេះដែលបង្ហាញថា ព្រះយេស៊ូកំពុងតែប្រើពួកទេវតារបស់ទ្រង់ដើម្បីនាំមុខកិច្ចការនៃពួកគ្រីស្ទានពិត ក្នុងការស្វែងរកអស់អ្នកដែលមានចិត្តស្មោះស។—កិច្ចការ ៨:២៦, ២៧; វិវរណៈ ១៤:៦
៩. (ក) សព្វថ្ងៃនេះ តើព្រះគ្រីស្ទនាំមុខក្រុមជំនុំគ្រីស្ទានតាមរបៀបណា? (ខ) បើយើងចង់ទទួលប្រយោជន៍ពីការនាំមុខរបស់ព្រះគ្រីស្ទ តើយើងគួរយកសំនួរអ្វីមកពិចារណា?
៩ យើងពិតជាទទួលបានការលើកទឹកចិត្តមែន! ដោយដឹងថាព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទកំពុងតែនាំមុខពួកសិស្សរបស់ទ្រង់សព្វថ្ងៃនេះតាមរយៈគណៈអភិបាល វិញ្ញាណបរិសុទ្ធ និងពួកទេវតា។ ទោះបើមានការបៀតបៀនឬអ្វីៗស្រដៀងនោះធ្វើឲ្យអ្នកថ្វាយបង្គំខ្លះរបស់ព្រះយេហូវ៉ាលែងមានទំនាក់ទំនងជាមួយគណៈអភិបាលមួយរយៈក៏ដោយ នោះព្រះគ្រីស្ទនៅតែជាមគ្គុទ្ទេសក៍របស់គេតាមរយៈវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនិងការគាំទ្រដោយពួកទេវតា។ ក៏ប៉ុន្តែ ប្រយោជន៍ដែលយើងអាចទទួលពីការនាំមុខរបស់ទ្រង់ នោះអាស្រ័យលើយើងទទួលធ្វើតាមជាមុនសិន។ តើតាមរបៀបណាដែលយើងអាចបង្ហាញថា យើងព្រមទទួលព្រះគ្រីស្ទជាមគ្គុទ្ទេសក៍?
«ចូរស្ដាប់តាម ហើយចុះចូល»
១០. តើយើងអាចបង្ហាញការយកចិត្តទុកដាក់យ៉ាងណា ចំពោះពួកអ្នកចាស់ទុំដែលតែងតាំងក្នុងក្រុមជំនុំ?
១០ មគ្គុទ្ទេសក៍របស់យើងបានជូន‹អំណោយទានជាមនុស្ស›ដល់ក្រុមជំនុំទាំងឡាយ គឺ‹អ្នកខ្លះធ្វើជាអ្នកផ្សាយដំណឹងល្អ ខ្លះជាអ្នកគង្វាល ហើយខ្លះជាអ្នកបង្រៀន›។ (អេភេសូរ ៤:៨, ១១, ១២) អាកប្បកិរិយារបស់យើងចំពោះពួកគាត់ ព្រមទាំងរបៀបដែលយើងប្រព្រឹត្តលើគាត់ដែរ នោះបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ថា យើងព្រមទទួលព្រះគ្រីស្ទជាមគ្គុទ្ទេសក៍ឬមិនទទួល។ ជាការសមគួរឲ្យយើង«ដឹងគុណ»ចំពោះពួកបុរសដែលមានលក្ខណៈគ្រប់គ្រាន់ខាងវិញ្ញាណដែលព្រះគ្រីស្ទបានប្រទានឲ្យ។ (កូល៉ុស ៣:១៥) យើងគួរបង្ហាញការគោរពចំពោះពួកគាត់ផងដែរ។ សាវ័កប៉ុលបានសរសេរថា៖ «អ្នកចាស់ទុំណា ដែលជាអ្នកនាំមុខយ៉ាងល្អ នោះត្រូវរាប់ជាគួរនឹងគោរពប្រតិបត្ដិជាទ្វេគុណឡើង»។ (ធីម៉ូថេទី១ ៥:១៧) តើដោយដូចម្ដេចដែលយើងអាចបង្ហាញកតញ្ញូធម៌ និងការគោរពចំពោះអ្នកចាស់ទុំឬអ្នកត្រួតពិនិត្យក្នុងក្រុមជំនុំ? សាវ័កប៉ុលឆ្លើយថា៖ «ចូរស្ដាប់តាម ហើយចុះចូលនឹងពួកអ្នក ដែលនាំមុខអ្នករាល់គ្នាចុះ!»។ (ហេព្រើរ ១៣:១៧) មែនហើយ យើងត្រូវស្ដាប់បង្គាប់និងចុះចូលចំពោះពួកគាត់ ហើយក៏ត្រូវបន្ទន់ទៅតាមគាត់ដូច្នេះដែរ។
១១. តើដោយដូចម្ដេចបានជាការគោរពចំពោះមុខតំណែងនៃពួកអ្នកចាស់ទុំ ទាក់ទងនឹងការរស់នៅសមស្របទៅតាមពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹករបស់យើង?
១១ មគ្គុទ្ទេសក៍របស់យើងគឺគ្រប់ល័ក្ខណ៍។ បុរសដែលទ្រង់បានប្រទានជាអំណោយទាននោះ មិនមែនគ្រប់ល័ក្ខណ៍ទេ។ ដូច្នេះម្ដងម្កាលពួកគាត់ក៏ប្រហែលជាធ្វើខុសផងដែរ។ ក៏ប៉ុន្តែ ការរក្សាចិត្តស្មោះភក្ដីចំពោះការរៀបចំរបស់ព្រះគ្រីស្ទ គឺជាការសំខាន់ណាស់។ តាមការពិត ការរស់នៅសមស្របទៅតាមការឧទ្ទិសថ្វាយខ្លួននិងពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹករបស់យើងមានន័យថា យើងទទួលស្គាល់អ្នកកាន់អំណាចក្នុងក្រុមជំនុំជាអ្នកដែលបានតែងតាំងឡើងតាមរយៈវិញ្ញាណនៃព្រះមែន ហើយយើងក៏ចុះចូលស្មោះស្ម័គ្រពីចិត្តចំពោះពួកគាត់ដែរ។ ការទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក‹ដោយនូវព្រះនាមវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ› នោះជាការបង្ហាញដោយសាធារណៈថា យើងមានចំណេះដឹងអំពីវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ព្រមទាំងទទួលស្គាល់នូវមុខនាទីរបស់វិញ្ញាណនោះក្នុងគោលបំណងរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ (ម៉ាថាយ ២៨:១៩) ពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹកបែបនេះបង្ហាញថា យើងកំពុងតែរួមកម្លាំងជាមួយវិញ្ញាណនោះ ហើយមិនធ្វើអ្វីៗណាសោះដែលរារាំងដំណើរការនៃវិញ្ញាណនោះក្នុងចំណោមអ្នកកាន់តាមព្រះគ្រីស្ទ។ បើវិញ្ញាណបរិសុទ្ធមានមុខនាទីសំខាន់ក្នុងការលើកឡើងនូវឈ្មោះបងប្អូនប្រុសៗឲ្យទទួលតំណែងនិងការតែងតាំងពួកអ្នកចាស់ទុំដូច្នេះ តើយើងពិតជាបង្ហាញចិត្តស្មោះចំពោះការឧទ្ទិសថ្វាយខ្លួនរបស់យើងបានទេ បើយើងមិនបានចុះចូលចំពោះការរៀបចំរបស់ពួកអ្នកចាស់ទុំក្នុងក្រុមជំនុំនោះ?
១២. តើលោកយូដាសបានរៀបរាប់អំពីគំរូអ្វីខ្លះ ស្តីអំពីការមិនគោរពតាមអ្នកមានអំណាច? ហើយតើគំរូទាំងនោះបង្រៀនយើងអ្វីខ្លះ?
១២ នៅក្នុងព្រះគម្ពីរមានគំរូផ្សេងៗដែលបង្រៀនយើងអំពីប្រយោជន៍ដែលមកពីការស្ដាប់បង្គាប់និងការចុះចូល។ លោកយូដាសបានបញ្ជាក់គំរូបីដែលអាចទុកជាព្រមានដល់យើង ដោយគាត់សំដៅទៅលើអ្នកខ្លះដែលបាននិយាយប្រមាថមើលងាយដល់ពួកអ្នកតែងតាំងក្នុងក្រុមជំនុំ។ គាត់ព្រមានថា៖ «វេទនាដល់មនុស្សទាំងនោះ ពីព្រោះគេបានទៅតាមផ្លូវរបស់កាអ៊ីន ក៏ស្ទុះទៅក្នុងសេចក្ដីខុសឆ្គងរបស់បាឡាម ឲ្យតែបានកំរៃ ហើយគេត្រូវវិនាសក្នុងការបះបោររបស់កូរេទៅ!»។ (យូដាស ១១) កាអ៊ីនមិនបានអើពើនឹងឱវាទពីព្រះយេហូវ៉ាដែលប្រកបទៅដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់នោះទេ តែបានតាំងចិត្តដើរទៅតាមផ្លូវដែលពេញទៅដោយសេចក្ដីស្អប់ដល់ម្ល៉េះបានជាគាត់ប្រព្រឹត្តអំពើឃាតកម្ម។ (លោកុប្បត្តិ ៤:៤-៨) ថ្វីបើព្រះបានព្រមានលោកបាឡាមម្ដងហើយម្ដងទៀតក៏ដោយ នោះគាត់នៅតែបានសាកដាក់បណ្ដាសាលើរាស្ត្ររបស់ព្រះដើម្បីឲ្យបានទ្រព្យសម្បត្ដិជារង្វាន់។ (ជនគណនា ២២:៥-២៨, ៣២-៣៤; ចោទិយកថា ២៣:៥) លោកកូរេធ្លាប់មានឋានៈគួរឲ្យគោរពផងដែរ ក្នុងចំណោមពួកអ៊ីស្រាអែល តែគាត់មិនស្កប់ចិត្តទេ។ គាត់បានបង្កឲ្យមានការបះបោរប្រឆាំងនឹងលោកម៉ូសេដែលជាអ្នកបំរើរបស់ព្រះដែលមានចិត្តរាបទាបជាងគេនៅលើផែនដី។ (ជនគណនា ១២:៣; ១៦:១-៣, ៣២, ៣៣) កាអ៊ីន លោកបាឡាម និងលោកកូរេបានជួបនឹងអន្តរាយ។ គំរូទាំងប៉ុន្មាននេះបង្រៀនយើងយ៉ាងជាក់ច្បាស់ថា យើងត្រូវស្ដាប់តាមដំបូន្មានពីអស់អ្នកដែលព្រះយេហូវ៉ាកំពុងតែប្រើដែលមានមុខតំណែងទទួលខុសត្រូវ ហើយយើងក៏ត្រូវបង្ហាញការគោរពចំពោះពួកគាត់ផងដែរ!
១៣. តើព្យាការីអេសាយបានទាយអំពីពរអ្វីខ្លះ ដែលនឹងមកលើអស់អ្នកដែលចុះចូលនឹងការរៀបចំឲ្យមានពួកអ្នកចាស់ទុំ?
១៣ យើងទាំងអស់គ្នាចង់ទទួលប្រយោជន៍ពីរបៀបរៀបចំរបស់ព្រះដែលឲ្យមានអ្នកត្រួតពិនិត្យក្នុងក្រុមជំនុំគ្រីស្ទាន ដែលមគ្គុទ្ទេសក៍របស់យើងបានផ្ដើមឡើង មែនទេ? ព្យាការីអេសាយបានទាយអំពីពរដែលត្រូវមកពីរបៀបរៀបចំនោះ ដោយចែងថា៖ «មើល! នឹងមានស្តេច១អង្គសោយរាជ្យដោយសុចរិត ពួកចៅហ្វាយនឹងគ្រប់គ្រងដោយយុត្ដិធម៌។ ហើយមនុស្សម្នាក់នឹងបានដូចជាទីបាំងឲ្យរួចពីខ្យល់ នឹងជាទីជ្រកឲ្យរួចពីព្យុះសង្ឃរា ដូចផ្លូវទឹកហូរនៅទីហួតហែង ហើយដូចជាម្លប់នៃថ្មដាយ៉ាងធំនៅទីខ្សោះល្វើយ»។ (អេសាយ ៣២:១, ២) អ្នកចាស់ទុំម្នាក់ៗប្រៀបដូចជា«ទី»ការពារឲ្យមានសុវត្ថិភាព។ ទោះជាយើងប្រហែលជាមិនសូវចេះចុះចូលចំពោះពួកអ្នកមានអំណាចក៏ដោយ ចូរឲ្យយើងខំព្យាយាមព្រមទាំងអធិស្ឋានផង ដើម្បីចេះស្ដាប់បង្គាប់និងចុះចូលចំពោះអ្នកកាន់អំណាចក្នុងក្រុមជំនុំដែលបានតែងតាំងដោយព្រះ។
របៀបដែលពួកអ្នកចាស់ទុំចុះចូលចំពោះព្រះគ្រីស្ទជាមគ្គុទ្ទេសក៍
១៤, ១៥. តើពួកអ្នកដែលនាំមុខក្នុងក្រុមជំនុំបង្ហាញយ៉ាងណា ថាគេចុះចូលចំពោះព្រះគ្រីស្ទជាមគ្គុទ្ទេសក៍?
១៤ ជនគ្រីស្ទានម្នាក់ៗ ជាពិសេសពួកអ្នកចាស់ទុំត្រូវធ្វើតាមព្រះគ្រីស្ទជាមគ្គុទ្ទេសក៍។ អ្នកត្រួតពិនិត្យឬអ្នកចាស់ទុំមានអំណាចតែមួយកំរិតទេក្នុងក្រុមជំនុំ។ ក៏ប៉ុន្តែពួកគាត់មិនមែនជាអ្នកដែលរកតែធ្វើជា‹ម្ចាស់លើជំនឿរបស់អ្នករួមជំនឿគ្នីគ្នា› ដោយចង់ធ្វើជាអ្នកកាន់កាប់ទៅលើជីវិតបងប្អូនទេ។ (កូរិនថូសទី២ ១:២៤) ពួកអ្នកចាស់ទុំយកចិត្តទុកដាក់នឹងពាក្យបន្ទូលរបស់ព្រះយេស៊ូដែលថា៖ «អ្នករាល់គ្នាដឹងស្រាប់ហើយ ពួកអ្នកគ្រប់គ្រងស្រុក តែងតែជិះជាន់ប្រជារាស្ត្ររបស់ខ្លួន រីឯអ្នកធំក៏តែងតែប្រើអំណាចលើប្រជារាស្ត្ររបស់ខ្លួនដែរ។ ក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា មិនមែនដូច្នោះទេ»។ (ម៉ាថាយ ២០:២៥-២៧, ព្រះគម្ពីរភាសាខ្មែរសម្រាយ) ពេលពួកអ្នកចាស់ទុំបំពេញភារកិច្ចរបស់ខ្លួន នោះពួកគេខំបំរើអ្នកដទៃដោយស្មោះអស់ពីចិត្ត។
១៥ មានសេចក្ដីដែលដាស់តឿនពួកគ្រីស្ទានថា៖ «ចូរនឹកចាំពីពួកអ្នកនាំមុខ . . . អ្នករាល់គ្នា ត្រូវតែត្រាប់តាមសេចក្ដីជំនឿរបស់អ្នកទាំងនោះ ទាំងពិចារណាមើលចុងបំផុតនៃកិរិយាគេផង»។ (ហេព្រើរ ១៣:៧) នេះមិនមែនជាតម្រូវការដោយព្រោះអ្នកចាស់ទុំជាមគ្គុទ្ទេសក៍ទេ។ ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលថា៖ «មានតែព្រះគ្រីស្តមួយព្រះអង្គប៉ុណ្ណោះ ដែលជាមគ្គុទ្ទេសក៍របស់អ្នករាល់គ្នា»។ (ម៉ាថាយ ២៣:១០, ព្រះគម្ពីរភាសាខ្មែរសម្រាយ) គឺជាជំនឿរបស់ពួកអ្នកចាស់ទុំដែលយើងគួរនឹងយកតម្រាប់តាម ពីព្រោះពួកគេជាអ្នកត្រាប់តាមមគ្គុទ្ទេសក៍ពិតរបស់យើង គឺព្រះគ្រីស្ទ។ (កូរិនថូសទី១ ១១:១) សូមពិចារណាមើលរបៀបផ្សេងៗដែលពួកអ្នកចាស់ទុំខំមានលក្ខណៈដូចព្រះគ្រីស្ទ ក្នុងការប្រស្រ័យទាក់ទងនឹងបងប្អូនក្នុងក្រុមជំនុំ។
១៦. ថ្វីដ្បិតព្រះយេស៊ូមានអំណាចក៏ដោយ តើទ្រង់បានប្រព្រឹត្តយ៉ាងណាទៅលើអ្នកដែលកាន់តាមទ្រង់?
១៦ ទោះជាព្រះយេស៊ូមានភាពខ្ពង់ខ្ពស់ជាងមនុស្សមិនគ្រប់ល័ក្ខណ៍ក្នុងគ្រប់ប្រការទាំងអស់ក្ដី ការពិតទ្រង់មានអំណាចលើសលប់ដែលមកពីព្រះវរបិតារបស់ទ្រង់ទេ តែទ្រង់នៅតែបានទាក់ទងនឹងសិស្សទ្រង់ដោយចិត្តសុភាពរាបទាប។ ព្រះយេស៊ូមិនដែលអួតអំពីចំណេះដឹងដ៏លើសលប់ ដើម្បីធ្វើឲ្យអ្នកស្ដាប់កោតស្ងើចស្ញប់ស្ញែងនឹងទ្រង់នោះឡើយ។ ព្រះយេស៊ូបានបង្ហាញព្រះទ័យយោគយល់ និងមានចិត្តមេត្ដាចំពោះអ្នកកាន់តាមទ្រង់ ថែមទាំងសម្របទៅតាមតម្រូវការរបស់គេជាមនុស្សផងដែរ។ (ម៉ាថាយ ១៥:៣២; ២៦:៤០, ៤១; ម៉ាកុស ៦:៣១) ទ្រង់មិនដែលទាមទារច្រើនហួសពីសមត្ថភាពរបស់សិស្សទ្រង់ទេ ហើយក៏មិនបានតម្រូវអ្វីពីអ្នកដែលគេពុំអាចធ្វើបាននោះដែរ។ (យ៉ូហាន ១៦:១២) ព្រះយេស៊ូជាបុគ្គល«ស្លូត ហើយមានចិត្តសុភាព»។ ហេតុនោះហើយបានជាមនុស្សជាច្រើនបានកម្លាំងចិត្តឡើងវិញពីទ្រង់។—ម៉ាថាយ ១១:២៨-៣០
១៧. ស្តីអំពីទំនាក់ទំនងរវាងពួកអ្នកចាស់ទុំនិងបងប្អូនឯទៀតក្នុងក្រុមជំនុំ តើពួកអ្នកចាស់ទុំគួរបង្ហាញនូវចិត្តសុភាពដូចព្រះគ្រីស្ទយ៉ាងដូចម្ដេចខ្លះ?
១៧ បើព្រះគ្រីស្ទដែលជាមគ្គុទ្ទេសក៍បានបង្ហាញចិត្តសុភាព នោះពួកអ្នកដែលនាំមុខក្នុងក្រុមជំនុំក៏ត្រូវធ្វើដូច្នេះជាជាងអម្បាលម៉ានទៅទៀត! មែនហើយ ពួកគេត្រូវប្រយ័ត្នកុំឲ្យប្រើអំណាចដែលបានប្រគល់ដល់គេ ដើម្បីបំពានលើសិទ្ធិបងប្អូនណាឡើយ។ ពួកគេក៏‹មិនមកដោយប្រើវោហារ› ដោយប្រាថ្នាចង់ឲ្យអ្នកដទៃកោតស្ងើចនឹងគេនោះដែរ។ (កូរិនថូសទី១ ២:១, ២) ផ្ទុយទៅវិញ ពួកគេខំបង្រៀនពាក្យពិតតាមព្រះគម្ពីរ ដែលស្រួលយល់ហើយចេញពីចិត្តស្មោះរបស់គេ។ ម្យ៉ាងទៀត ពួកអ្នកចាស់ទុំព្យាយាមយោគយល់នឹងសេចក្ដីត្រូវការរបស់អ្នកដទៃ ទាំងមិនតម្រូវអ្វីហួសហេតុពេកពីគេទេ។ (ភីលីព ៤:៥) ដោយដឹងថាកំរិតសមត្ថភាពរបស់បងប្អូនទាំងឡាយមានផ្សេងៗពីគ្នានោះ ដូច្នេះពួកអ្នកចាស់ទុំតែងប្រព្រឹត្តលើបងប្អូនសមស្របទៅតាមកំរិតសមត្ថភាពនោះដែរ។ (ពេត្រុសទី១ ៤:៨) ហើយអ្នកចាស់ទុំដែលមានចិត្តរាបទាបនិងស្លូតបូតនោះ ពិតជាជួយឲ្យមានកម្លាំងចិត្តឡើងវិញ បានមែនទេ? ពួកគេពិតជាអាចធ្វើដូច្នេះមែន!
១៨. ស្តីអំពីរបៀបព្រះយេស៊ូបានប្រព្រឹត្តនឹងពួកក្មេងៗនោះ តើពួកអ្នកចាស់ទុំអាចរៀនអ្វីខ្លះ?
១៨ ព្រះយេស៊ូជាបុគ្គលស្រួលជួបស្រួលទាក់ទង សូម្បីតែចំពោះពួកអ្នកដែលហាក់ដូចជាមិនសូវសំខាន់ក៏ដោយ។ សូមពិចារណាមើលពាក្យបន្ទូលរបស់ទ្រង់តបចំពោះពួកសិស្សដែលបានបន្ទោសពួកបណ្ដាជនដែល«នាំក្មេងតូចៗមកថ្វាយទ្រង់»។ ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលថា៖ «ទុកឲ្យកូនក្មេងមកឯខ្ញុំចុះ! កុំឃាត់វាឡើយ»។ រួចមក «ទ្រង់ក៏ឱបវារាល់គ្នា ហើយដាក់ព្រះហស្តលើ ទាំងប្រទានពរឲ្យផង»។ (ម៉ាកុស ១០:១៣-១៦) ព្រះយេស៊ូមានព្រះទ័យកក់ក្ដៅនិងសប្បុរស ហើយមនុស្សនានាមានចិត្តចង់មកឯទ្រង់។ ពួកបណ្ដាជនក៏មិនខ្លាចទ្រង់ដែរ។ សូម្បីតែពួកក្មេងៗក៏មិនខ្លាចរអែងនឹងទ្រង់ទេ។ ពួកអ្នកចាស់ទុំក៏ជាមនុស្សស្រួលទាក់ទងផងដែរ ហើយពេលពួកគេបង្ហាញសេចក្ដីសប្បុរសនិងសេចក្ដីស្រឡាញ់យ៉ាងកក់ក្ដៅ នោះអ្នកឯទៀតរួមទាំងកូនក្មេងក៏មិនភ័យព្រួយទេ។
១៩. តើការ«មានគំនិតជារបស់ផងព្រះគ្រីស្ទ»រួមបញ្ចូលអ្វីខ្លះ? ហើយតើត្រូវខំប្រឹងយ៉ាងណាដើម្បីធ្វើដូច្នេះ?
១៩ ដែលពួកអ្នកចាស់ទុំស្គាល់ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទប៉ុនណា គឺប៉ុននោះឯងដែលពួកគេអាចយកតម្រាប់តាមទ្រង់។ ប៉ុលបានសួរថា៖ «តើអ្នកណាបានស្គាល់គំនិតនៃព្រះអម្ចាស់[«ព្រះយេហូវ៉ា», ព.ថ.]? តើអ្នកណានឹងបង្រៀនទ្រង់បាន?»។ រួចមកគាត់បាននិយាយបន្ថែមទៀតថា៖ «តែយើងរាល់គ្នាមានគំនិតជារបស់ផងព្រះគ្រីស្ទវិញ»។ (កូរិនថូសទី១ ២:១៦) ការមានគំនិតជារបស់ផងព្រះគ្រីស្ទតម្រូវឲ្យយើងយល់ដឹងអំពីរបៀបគិតគូររបស់ទ្រង់ ព្រមទាំងស្គាល់បុគ្គលិកលក្ខណៈទាំងមូលរបស់ទ្រង់ ដើម្បីឲ្យយើងអាចដឹងថាទ្រង់នឹងធ្វើយ៉ាងណាក្រោមកាលៈទេសៈណាក៏ដោយ។ ជាការល្អណាស់ហ្ន៎! បើយើងអាចស្គាល់មគ្គុទ្ទេសក៍របស់យើងយ៉ាងច្បាស់នោះ។ ត្រូវមែន នេះតម្រូវឲ្យយើងយកចិត្តទុកដាក់នឹងដំណើររឿងក្នុងសៀវភៅដំណឹងល្អនិមួយៗ ហើយយើងត្រូវមានគំនិតពេញទៅដោយការយល់ដឹងអំពីព្រះជន្មរបស់ព្រះយេស៊ូ និងគំរូទ្រង់ជានិច្ច។ នៅពេលដែលពួកអ្នកចាស់ទុំខំប្រឹង យកតម្រាប់តាមព្រះគ្រីស្ទជាមគ្គុទ្ទេសក៍ នោះអស់អ្នកក្នុងក្រុមជំនុំនឹងមានចិត្តចង់ត្រាប់តាមជំនឿរបស់ពួកគេផងដែរ។ ពួកអ្នកចាស់ទុំក៏មានចិត្តសប្បាយរីករាយផងដែរពេលឃើញបងប្អូនឯទៀតយកតម្រាប់តាមលំអាននៃមគ្គុទ្ទេសក៍របស់គេដោយអំណរ។
ចូរបន្តចុះចូលចំពោះព្រះគ្រីស្ទជាមគ្គុទ្ទេសក៍
២០, ២១. ពេលយើងសម្លឹងមើលពិភពលោកថ្មីដែលបានត្រូវសន្យាថានឹងមាននៅពេលខាងមុខនេះ តើយើងគួរប្ដេជ្ញាចិត្តធ្វើយ៉ាងណា?
២០ ការបន្តចុះចូលចំពោះព្រះគ្រីស្ទជាមគ្គុទ្ទេសក៍នោះគឺចាំបាច់ណាស់។ ពេលយើងមកជិតដល់ទីបញ្ចប់នៃរបបលោកីយ៍នេះ យើងកាន់ជំហរស្រដៀងនឹងពួកអ៊ីស្រាអែលដែលនៅវាលម៉ូអាប់នៅឆ្នាំ១៤៧៣ មុនស.យ.។ ពួកគេបានមកដល់ព្រំប្រទល់ចូលស្រុកសន្យា ហើយព្រះបានមានបន្ទូលតាមរយៈព្យាការីម៉ូសេថា៖ «ត្រូវឲ្យឯង[យ៉ូស្វេ]ទៅជាមួយនឹងបណ្ដាជនទាំងនេះ ចូលទៅក្នុងស្រុក ដែលព្រះយេហូវ៉ាបានស្បថនឹងពួកឰយុកោថា នឹងឲ្យដល់គេ»។ (ចោទិយកថា ៣១:៧, ៨) លោកយ៉ូស្វេជាមគ្គុទ្ទេសក៍ដែលបានត្រូវតែងតាំងឲ្យនាំមុខគេ។ បើសាសន៍អ៊ីស្រាអែលចង់ចូលទៅក្នុងស្រុកសន្យានោះ ពួកគេត្រូវចុះចូលចំពោះលោកយ៉ូស្វេជាមគ្គុទ្ទេសក៍។
២១ ព្រះគម្ពីរចែងប្រាប់យើងថា៖ «មានតែព្រះគ្រីស្តមួយព្រះអង្គប៉ុណ្ណោះ ដែលជាមគ្គុទ្ទេសក៍របស់អ្នករាល់គ្នា»។ គឺមានតែព្រះគ្រីស្ទមួយអង្គប៉ុណ្ណោះដែលនឹងនាំយើងឲ្យចូលទៅក្នុងពិភពលោកថ្មីដែលបានសន្យាទុកជាមុន ជាទីកន្លែងពោរពេញទៅដោយភាពសុចរិត។ (ពេត្រុសទី២ ៣:១៣) អាស្រ័យហេតុនេះហើយ ចូរឲ្យយើងប្ដេជ្ញាចិត្តចុះចូលចំពោះទ្រង់ជាមគ្គុទ្ទេសក៍ ក្នុងគ្រប់ផ្នែកទាំងអស់នៃជីវិតរបស់យើង។
[កំណត់សម្គាល់]
a ក្នុងខនេះ «ផ្កាយ» មិនមែនតំណាងទេវតាមែនទែនទេ។ ព្រះយេស៊ូច្បាស់ជាមិនប្រើមនុស្សម្នាក់ដើម្បីកត់ពត៌មានប្រយោជន៍ឲ្យសត្តនិករវិញ្ញាណដ៏មើលមិនឃើញនោះទេ។ ហេតុដូច្នេះហើយបានជា«ផ្កាយ»នោះត្រូវតំណាងមនុស្សដែលជាអ្នកត្រួតពិនិត្យ ឬក៏ពួកអ្នកចាស់ទុំក្នុងក្រុមជំនុំនានា ដែលពួកគេត្រូវចាត់ទុកជាអ្នកនាំសាររបស់ព្រះយេស៊ូ។ ដោយមានចំនួនប្រាំពីរនោះ បញ្ជាក់ពីការបង្គ្រប់តាមខ្នាតតម្រារបស់ព្រះ។
តើអ្នកនៅចាំទេ?
• តើព្រះគ្រីស្ទបាននាំមុខក្រុមជំនុំពីជំនាន់ដើមនោះដោយដូចម្ដេច?
• តើព្រះគ្រីស្ទនាំមុខក្រុមជំនុំរបស់ទ្រង់សព្វថ្ងៃនេះយ៉ាងណា?
• ហេតុអ្វីបានជាយើងត្រូវចុះចូលចំពោះពួកអ្នកដែលនាំមុខក្នុងក្រុមជំនុំ?
• តើពួកអ្នកចាស់ទុំអាចបង្ហាញដោយរបៀបណាខ្លះ ថាព្រះគ្រីស្ទជាមគ្គុទ្ទេសក៍របស់គេ?
[សំណួរសម្រាប់អត្ថបទសិក្សា]
[រូបភាពនៅទំព័រ២៦]
ព្រះគ្រីស្ទនាំមុខក្រុមជំនុំរបស់ទ្រង់ ថែមទាំងមាន ពួកអ្នកត្រួតពិនិត្យនៅក្នុងព្រះហស្តស្ដាំទ្រង់
[រូបភាពនៅទំព័រ២៧]
«ចូរស្ដាប់តាមហើយចុះចូល នឹងពួកអ្នកដែលនាំមុខអ្នករាល់គ្នាចុះ!»
[រូបភាពនៅទំព័រ២៩]
ព្រះយេស៊ូជាបុគ្គលស្រួលទាក់ទងនិងមានព្រះទ័យកក់ក្ដៅ ហើយពួកអ្នកចាស់ទុំគ្រីស្ទានក៏ខំយកតម្រាប់តាមទ្រង់ដែរ