«សូមទ្រាំបន្ដិចនេះនឹងឈឺ!»
«សូមទ្រាំបន្ដិចនេះនឹងឈឺ!»
តើអ្នកធ្លាប់ឮអ្នកណាម្នាក់និយាយដូច្នេះទេ? ប្រហែលជាគ្រូពេទ្យឬក៏គិលានុបដ្ឋាយិកាធ្លាប់និយាយដូច្នេះមុនគាត់ព្យាបាលអ្នក។
អ្នកទំនងជាមិនបានបដិសេធការព្យាបាលនោះដោយសារអ្នកមិនចង់ឈឺនោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ អ្នកបានទ្រាំឈឺដើម្បីទទួលប្រយោជន៍ខាងសុខភាព។ បើទាក់ទងនឹងបញ្ហាសុខភាពធ្ងន់ធ្ងរនោះ ការបដិសេធការព្យាបាលដោយព្រោះការឈឺចាប់បន្ដិចបន្តួចនោះ អាចជារឿងស្លាប់រស់។
ទោះជាយើងប្រហែលជាមិនតែងតែត្រូវការជំនួយពីវេជ្ជបណ្ឌិតរាល់តែដងក៏ដោយ យើងទាំងអស់គ្នាជាមនុស្សឥតគ្រប់ល័ក្ខណ៍ដែលតែងតែត្រូវការនូវការប្រដែប្រដៅ ឬការកែតម្រង់ដែលជួនកាលធ្វើឲ្យយើងឈឺចាប់បន្ដិចបន្តួចដែរ។ (យេរេមា ១០:២៣) ព្រះគម្ពីរបានបញ្ជាក់អំពីសេចក្ដីត្រូវការរបស់កូនចៅស្តីពីរឿងនេះ ដោយចែងថា៖ «សេចក្ដីចំកួត រមែងនៅជាប់ក្នុងចិត្តរបស់កូនក្មេង ប៉ុន្តែរំពាត់វាយផ្ចាល នឹងបណ្ដេញសេចក្ដីនោះ ឲ្យបាត់ចេញបាន»។—សុភាសិត ២២:១៥
ក្នុងខនេះ រំពាត់តំណាងអំណាចរបស់មាតាបិតា។ យើងដឹងស្រាប់ហើយថា កូនចៅកម្រនឹងចូលចិត្តការប្រដែប្រដៅណាស់។ បើសិនជាការប្រដៅនោះមានទាំងការដាក់ទោសទៀត ប្រហែលជាគេនឹងតូចចិត្តផងដែរ។ ក៏ប៉ុន្តែ មាតាបិតាដែលមានប្រាជ្ញានិងសេចក្ដីស្រឡាញ់ មិនគិតតែរកវិធីកុំឲ្យកូនគាត់ឈឺចិត្តនោះទេ តែពួកគាត់គិតអំពីប្រយោជន៍ដែលកូននឹងទទួលជាលទ្ធផលវិញ។ មាតាបិតាគ្រីស្ទានដឹងថាព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះគឺពិត ដោយចែងថា៖ «កាលណាយើងត្រូវសេចក្ដីផ្ចាញ់ផ្ចាល នោះមើលទៅដូចជាព្រួយណាស់ មិនមែនសប្បាយទេ តែក្រោយមក នោះទើបបង្កើតផលដ៏សុខសាន្ត នៃសេចក្ដីសុចរិត ដល់អស់អ្នកណាដែលត្រូវរងទ្រាំនោះវិញ»។—ហេព្រើរ ១២:១១; សុភាសិត ១៣:២៤
ប៉ុន្តែការពិត មិនមែនកូនចៅប៉ុណ្ណោះដែលត្រូវការនូវការប្រដៅទេ។ មនុស្សពេញវ័យក៏ត្រូវការការប្រដៅដែរ។ ព្រះគម្ពីរមានបន្ទូលទៅកាន់មនុស្សពេញវ័យថា៖ «ចូរតោងជាប់តាមសេចក្ដីដំបូន្មានកុំលែងឲ្យសោះ ត្រូវឲ្យរក្សាទុក ដ្បិតសេចក្ដីនោះជាជីវិតរបស់ឯង»។ (សុភាសិត ៤:១៣) ពិតមែនហើយ មនុស្សដែលមានប្រាជ្ញា ទាំងមនុស្សពេញវ័យ ទាំងយុវជនគឺត្រូវតោងជាប់តាមសេចក្ដីដំបូន្មានក្នុងព្រះគម្ពីរ គឺជាព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ ពីព្រោះនៅទីបំផុតនឹងរក្សាជីវិតរបស់គេ។