ចូរណែនាំផ្លូវរបស់ខ្លួនដោយគោលការណ៍របស់ព្រះ
ចូរណែនាំផ្លូវរបស់ខ្លួនដោយគោលការណ៍របស់ព្រះ
«[ព្រះយេហូវ៉ាកំពុងតែ]ប្រៀនប្រដៅអ្នកអំពីអ្វីដែលមានប្រយោជន៍ដល់អ្នក»។—អេសាយ ៤៨:១៧, ព្រះគម្ពីរភាសាខ្មែរសម្រាយ
១. តើអ្នកបង្កើតណែនាំមនុស្សជាតិតាមវិធីណា?
ពេលអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រខិតខំស្វែងយល់នូវអាថ៌កំបាំងនៃសកលលោកយើងនេះ ពួកគេតែងតែនឹកអស្ចារ្យនឹងថាមពលដ៏សម្បើមដែលមានក្នុងសកលលោកនេះ។ ព្រះអាទិត្យរបស់យើង ជាតារាទំហំមធ្យមមួយដែលបញ្ចេញថាមពលស្មើនឹង«ការផ្ទុះគ្រាប់បែកឧស្ម័នអ៊ីដ្រូសែនមួយសែនលានគ្រាប់ជារៀងរាល់វិនាទី»។ អ្នកបង្កើតមានសមត្ថភាពកាន់កាប់ទៅលើតួអវកាសធំក្រៃលែងបែបនេះ ដោយតេជានុភាពឬមហិទ្ធិឫទ្ធិរបស់ទ្រង់។ (យ៉ូប ៣៨:៣២; អេសាយ ៤០:២៦) ចុះយ៉ាងណាវិញ ចំពោះមនុស្សជាតិយើងដែលមានចិត្តសេរី មានស្មារតីចេះគិតពីសីលធម៌ ចេះវែកញែក និងមានលទ្ធភាពយល់អំពីរឿងខាងវិញ្ញាណ? តើអ្នកបង្កើតយើងបានសម្រេចព្រះទ័យណែនាំយើងតាមរបៀបណាទៅ? ទ្រង់បានបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដោយណែនាំយើងតាមរយៈច្បាប់ដ៏គ្រប់ល័ក្ខណ៍ និងគោលការណ៍ដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់របស់ទ្រង់ ព្រមជាមួយនឹងមនសិការរបស់យើងផងដែរ ដែលបានត្រូវបង្ហាត់បង្រៀនឲ្យបានល្អប្រសើរ។—សាំយូអែលទី២ ២២:៣១; រ៉ូម ២:១៤, ១៥
២, ៣. ដើម្បីឲ្យព្រះទ្រង់មានព្រះទ័យរីករាយនោះ តើអ្វីគួរជំរុញចិត្តយើងឲ្យស្ដាប់បង្គាប់ទ្រង់?
២ ព្រះមានព្រះទ័យរីករាយនឹងសត្តនិករណាដែលព្រមស្ដាប់តាមទ្រង់។ (សុភាសិត ២៧:១១) ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រទានឲ្យយើងនូវចិត្តសេរី ដើម្បីសម្រេចចិត្តខ្លួនឯងតាមចំណេះដឹងដើម្បីឲ្យប្រព្រឹត្តយ៉ាងត្រឹមត្រូវ ជាជាងបង្កើតឲ្យយើងគោរពទ្រង់ដោយមិនគិត ដូចជាមនុស្សយន្តដែលគ្មានសតិបញ្ញាវិញ។—ហេព្រើរ ៥:១៤
៣ ព្រះយេស៊ូដែលបានយកតម្រាប់តាមព្រះវរបិតាទ្រង់យ៉ាងល្អឥតខ្ចោះនោះ បានមានបន្ទូលទៅកាន់សិស្សទ្រង់ថា៖ «បើអ្នករាល់គ្នាធ្វើតាមសេចក្ដីដែលខ្ញុំបង្គាប់ នោះអ្នករាល់គ្នាជាពួកសំឡាញ់ខ្ញុំហើយ ខ្ញុំមិនហៅជាអ្នកបំរើទៀត»។ (យ៉ូហាន ១៥:១៤, ១៥) នៅសម័យបុរាណ បាវបំរើមិនអាចសម្រេចចិត្តខ្លួនឯងទេ គាត់ត្រូវតែស្ដាប់តាមម្ចាស់គាត់ជាដាច់ខាត។ ប៉ុន្តែ ផ្ទុយទៅវិញ មិត្តភាពគឺខុសគ្នា ពីព្រោះមិត្តភាពផ្ដើមចេញពីការបង្ហាញគុណសម្បត្ដិដែលទាក់ចិត្តទាញអារម្មណ៍។ យើងអាចក្លាយជាមិត្តសំឡាញ់របស់ព្រះយេហូវ៉ាបាន។ (យ៉ាកុប ២:២៣) មិត្តភាពនេះត្រូវពង្រឹងដោយការស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមក។ ព្រះយេស៊ូបានបញ្ជាក់ទំនាក់ទំនងរវាងការស្ដាប់បង្គាប់ព្រះនិងសេចក្ដីស្រឡាញ់ ពេលទ្រង់មានបន្ទូលថា៖ «បើអ្នកណាស្រឡាញ់ខ្ញុំ អ្នកនោះនឹងកាន់តាមពាក្យខ្ញុំ នោះព្រះវរបិតាខ្ញុំនឹងស្រឡាញ់អ្នកនោះ»។ (យ៉ូហាន ១៤:២៣) ដោយសារព្រះយេហូវ៉ាស្រឡាញ់យើងនិងចង់ណែនាំយើងឲ្យបានសេចក្ដីសុខនិងសុវត្ថិភាពនោះ ទ្រង់អញ្ជើញយើងឲ្យរស់នៅសមស្របទៅតាមគោលការណ៍របស់ទ្រង់។
គោលការណ៍របស់ព្រះ
៤. តើអ្នកនឹងពន្យល់អំពីគោលការណ៍យ៉ាងដូចម្ដេច?
៤ តើគោលការណ៍ជាអ្វី? គោលការណ៍អាចសំដៅទៅលើ សេចក្ដីពិតជាទូទៅឬក៏ដែលជាមូលដ្ឋាន ឬមួយក៏ជាសេចក្ដីពិតមួយដ៏បឋម ច្បាប់ទូទៅមួយ លទ្ធិមួយ ឬការសន្និដ្ឋានមួយដែលជាទីសំអាង ឬក៏ប្រភពច្បាប់និងលទ្ធិឯទៀត។ ការសិក្សាព្រះគម្ពីរយ៉ាងហ្មត់ចត់ឆ្លុះបញ្ចាំងឲ្យឃើញថា ព្រះវរបិតាសួគ៌ារបស់យើងផ្ដល់នូវការណែនាំជាមូលដ្ឋានគ្រឹះ ដែលទាក់ទងនឹងកាលៈទេសៈនិងទិដ្ឋភាពផ្សេងៗជាច្រើនក្នុងជីវិត។ ទ្រង់ផ្ដល់នេះដោយសារទ្រង់ចង់ឲ្យយើងទទួលប្រយោជន៍ជារៀងរហូត។ នេះគឺសមស្របទៅតាមបន្ទូលដែលស្តេចសាឡូម៉ូនបានសរសេរថា៖ «ចូរស្ដាប់ កូនអើយ! ហើយទទួលពាក្យរបស់អញចុះ!។ នោះឆ្នាំនៃអាយុឯងនឹងបានយឺនយូរ។ អញបានបង្រៀនឯងក្នុងផ្លូវនៃប្រាជ្ញា អញបាននាំឯងទៅក្នុងអស់ទាំងផ្លូវច្រកនៃសេចក្ដីទៀងត្រង់»។ (សុភាសិត ៤:១០, ១១) គោលការណ៍ចំបងដែលព្រះយេហូវ៉ាបានប្រទានមកនោះ គឺទាក់ទងនឹងទំនាក់ទំនងរបស់យើងជាមួយនឹងទ្រង់ ជាមួយមនុស្សឯទៀត ថែមទាំងទាក់ទងការថ្វាយបង្គំរបស់យើង និងជីវិតប្រចាំថ្ងៃទៀតផង។ (ទំនុកដំកើង ១:១) យើងសូមពិចារណាគោលការណ៍បឋមខ្លះៗ។
៥. សូមលើកឧទាហរណ៍អំពីគោលការណ៍ចំបងៗ។
៥ ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលស្តីពីទំនាក់ទំនងរបស់យើងជាមួយព្រះយេហូវ៉ាដោយមានបន្ទូលថា៖ «ត្រូវឲ្យស្រឡាញ់ព្រះអម្ចាស់ ជាព្រះនៃឯងឲ្យអស់អំពីចិត្ត អស់អំពីព្រលឹង ហើយអស់អំពីគំនិតឯង»។ (ម៉ាថាយ ២២:៣៧) ម្យ៉ាងទៀត ព្រះផ្ដល់គោលការណ៍ផ្សេងៗស្តីពីរបៀបយើងប្រព្រឹត្តទៅលើមនុស្សឯទៀត ដូចជាគោលការណ៍មួយថា៖ «អស់ទាំងការអ្វី ដែលអ្នករាល់គ្នាចង់ឲ្យមនុស្សលោក ប្រព្រឹត្តនឹងខ្លួន នោះត្រូវឲ្យអ្នកប្រព្រឹត្តនឹងគេដូច្នោះដែរ»។ (ម៉ាថាយ ៧:១២; កាឡាទី ៦:១០; ទីតុស ៣:២) ចំពោះការថ្វាយបង្គំវិញ យើងបានត្រូវដាស់តឿនថា៖ «ត្រូវឲ្យយើងពិចារណាមើលគ្នាទៅវិញទៅមកដែរ ដើម្បីនឹងបណ្ដាលឲ្យមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ ហើយឲ្យប្រព្រឹត្តការល្អផង ឥតលែងប្រជុំគ្នា»។ (ហេព្រើរ ១០:២៤, ២៥) សាវ័កប៉ុលបានមានប្រសាសន៍អំពីជីវិតប្រចាំថ្ងៃថា៖ «ទោះបើស៊ី ឬផឹក ឬធ្វើការអ្វីក៏ដោយ នោះចូរធ្វើទាំងអស់សំរាប់ចំរើនសិរីល្អដល់ព្រះចុះ!»។ (កូរិនថូសទី១ ១០:៣១) មានគោលការណ៍ឯទៀតជាច្រើនឥតគណនាក្នុងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ។
៦. តើគោលការណ៍និងច្បាប់ខុសគ្នាយ៉ាងណា?
៦ គោលការណ៍គឺជាសេចក្ដីពិតបឋមចំបងដែលអាចយកមកប្រើប្រាស់បាន ហើយបណ្ដាគ្រីស្ទានដែលមានប្រាជ្ញា នោះខំបណ្ដុះឲ្យមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះគោលការណ៍។ ព្រះយេហូវ៉ាបានបណ្ដាលឲ្យសាឡូម៉ូនសរសេរថា៖ «កូនអើយ! ចូរប្រុងស្ដាប់អស់ទាំងពាក្យរបស់អញ ហើយផ្ទៀងត្រចៀកស្ដាប់សេចក្ដី ដែលអញពោលទាំងអំបាលម៉ាន។ កុំឲ្យសេចក្ដីទាំងនោះឃ្លាតបាត់ពីភ្នែកឯងឡើយ។ ត្រូវឲ្យរក្សាទុកនៅកណ្ដាលដួងចិត្តឯងវិញ។ ដ្បិតសេចក្ដីទាំងនោះ ជាជីវិតដល់អស់អ្នកណាដែលស្វែងរកបាន ក៏ជាសេចក្ដីសុខស្រួល ដល់ខ្លួនប្រាណទាំងមូលផង»។ (សុភាសិត ៤:២០-២២) តើគោលការណ៍និងច្បាប់ខុសគ្នាយ៉ាងណា? គោលការណ៍គឺជាមូលដ្ឋាននៃច្បាប់។ វិន័យគឺជាក់លាក់ ហើយច្រើនតែទាក់ទងនឹងកាលៈទេសៈឬស្ថានភាពជាក់ស្តែងមួយ ក៏ប៉ុន្តែដោយឡែក គោលការណ៍គឺមានប្រយោជន៍ជារៀងរហូត។ (ទំនុកដំកើង ១១៩:១១១) គោលការណ៍របស់ព្រះមិនដែលហួសសម័យឬក៏គេនឹងលែងប្រើនោះឡើយ។ សំដីរបស់ព្យាការីអេសាយដែលព្រះបានបណ្ដាលឲ្យសរសេរនោះគឺជាការពិតព្រោះថា៖ «ស្មៅក៏ស្វិតក្រៀម ហើយផ្ការោយរុះចុះ តែព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះនៃយើងរាល់គ្នាវិញ នោះស្ថិតស្ថេរនៅជាដរាប»។—អេសាយ ៤០:៨
ចូរគិតនិងប្រព្រឹត្តតាមគោលការណ៍វិញ
៧. តើយ៉ាងដូចម្ដេចដែលព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះលើកទឹកចិត្តយើងឲ្យគិតនិងប្រព្រឹត្តតាមគោលការណ៍?
៧ ម្ដងហើយម្ដងទៀត«ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះនៃយើង»លើកទឹកចិត្តយើងឲ្យគិតនិងប្រព្រឹត្តតាមគោលការណ៍។ ពេលមនុស្សម្នាក់បានសុំព្រះយេស៊ូសង្ខេបក្រិត្យវិន័យ ទ្រង់បានមានបន្ទូលរបៀបពីរខុសគ្នា មួយបញ្ជាក់ពីសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះយេហូវ៉ា ហើយមួយទៀតនោះដាក់ទម្ងន់ទៅលើការស្រឡាញ់អ្នកឯទៀត។ (ម៉ាថាយ ២២:៣៧-៤០) ដោយមានបន្ទូលយ៉ាងនេះ ព្រះយេស៊ូបានដកស្រង់ពាក្យពីការសង្ខេបមួយទៀត ស្តីពីផ្នែកបឋមនៃក្រិត្យវិន័យលោកម៉ូសេ នៅចោទិយកថា ៦:៤, ៥ ដែលថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃយើង គឺព្រះយេហូវ៉ាតែ១អង្គទ្រង់។ ត្រូវឲ្យឯងស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ា ជាព្រះនៃឯងឲ្យអស់ពីចិត្ត អស់ពីព្រលឹង ហើយអស់ពីកំឡាំងឯង»។ ព្រះយេស៊ូទំនងជាចង់បញ្ជាក់ពីការណែនាំរបស់ព្រះនៅលេវីវិន័យ ១៩:១៨។ ស្តេចសាឡូម៉ូនបានបញ្ចប់សេចក្ដីក្នុងសៀវភៅសាស្ដា ដោយមានបន្ទូលយ៉ាងខ្លាំង ច្បាស់លាស់ និងចំៗ។ ពាក្យបន្ទូលនោះសង្ខេបច្បាប់ជាច្រើនរបស់ព្រះដោយថា៖ «សេចក្ដីនេះចប់តែប៉ុណ្ណោះ ទាំងអស់បានសំដែងទុកហើយ ដូច្នេះ ចូរកោតខ្លាចដល់ព្រះ ហើយកាន់តាមបញ្ញត្តទ្រង់ចុះ! ដ្បិតប៉ុណ្ណេះឯងជាកិច្ចទាំងមូលដែលមនុស្សត្រូវធ្វើ ពីព្រោះព្រះទ្រង់នឹងនាំគ្រប់ការទាំងអស់មកដើម្បីជំនុំជំរះ ព្រមទាំងអ្វីៗដែលលាក់កំបាំងផង ទោះល្អឬអាក្រក់ក្ដី»។—សាស្ដា ១២:១៣, ១៤; មីកា ៦:៨
៨. ហេតុអ្វីបានជាការយល់ច្បាស់លាស់នូវគោលការណ៍បឋមចំបងៗក្នុងព្រះគម្ពីរអាចការពារយើង?
៨ ប្រសិនបើយើងយល់ច្បាស់លាស់នូវគោលការណ៍បឋមនោះ នេះអាចជួយយើងយល់និងអនុវត្តតាមច្បាប់បានចំជាង។ ម្យ៉ាងទៀត ប្រសិនបើយើងមិនសូវយល់និងមិនព្រមប្រព្រឹត្តតាមគោលការណ៍បឋម យើងប្រហែលជាមិនអាចធ្វើការសម្រេចចិត្តដោយប្រាជ្ញា ហើយជំនឿរបស់យើងអាចចុះខ្សោយបានយ៉ាងងាយ។ (អេភេសូរ ៤:១៤) ប្រសិនបើយើងយកគោលការណ៍ទាំងនេះមកផ្ដិតជាប់ក្នុងចិត្តគំនិតរបស់យើង នោះយើងនឹងអាចប្រើគោលការណ៍នោះពេលយើងធ្វើការសម្រេចចិត្ត។ ពេលយើងយល់និងអនុវត្តតាមគោលការណ៍ទាំងនេះ យើងអាចទទួលជោគជ័យក្នុងគ្រប់ការទាំងអស់។—យ៉ូស្វេ ១:៨; សុភាសិត ៤:១-៩
៩. ហេតុអ្វីបានជាមិនតែងតែងាយស្រួលយល់និងអនុវត្តតាមគោលការណ៍ព្រះគម្ពីរ?
៩ ការយល់និងអនុវត្តតាមគោលការណ៍ព្រះគម្ពីរគឺមិនស្រួលដូចការធ្វើតាមច្បាប់នោះទេ។ ដោយសារយើងជាមនុស្សឥតគ្រប់ល័ក្ខណ៍ យើងប្រហែលជាមិនចង់ខិតខំស្វែងយល់វែកញែកអំពីគោលការណ៍ទេ។ យើងប្រហែលជាចូលចិត្តច្បាប់ដ៏ចំៗជាង ជាពិសេសពេលយើងត្រូវធ្វើការសម្រេចចិត្តឬក៏សុញគំនិតអំពីរឿងណាមួយ។ ជួនកាលយើងប្រហែលជាសុំការណែនាំពីគ្រីស្ទានម្នាក់ដែលមានភាពចាស់ទុំ ប្រហែលជាអ្នកចាស់ទុំម្នាក់ក្នុងក្រុមជំនុំ ដោយសង្ឃឹមថាគាត់នឹងប្រាប់យើងនូវច្បាប់ចំៗមួយដែលទាក់ទងនឹងកាលៈទេសៈរបស់យើង។ ក៏ប៉ុន្តែ ព្រះគម្ពីរឬប្រកាសនវត្ថុព្រះគម្ពីរប្រហែលជាមិនចែងប្រាប់ច្បាប់ចំៗមួយទេ ហើយថ្វីបើមានច្បាប់ជាក់លាក់មួយក៏ដោយ ច្បាប់នោះប្រហែលជាមិនអាចប្រើជាទូទៅក្នុងគ្រប់កាលៈទេសៈទាំងអស់បានទេ។ អ្នកប្រហែលជានឹកចាំថា បុរសម្នាក់បានសួរព្រះយេស៊ូថា៖ «លោកគ្រូ! សូមលោកប្រាប់បងខ្ញុំ ឲ្យគាត់ចែកមរដកមកខ្ញុំផង»។ ជាជាងមានបន្ទូលភ្លាមៗដោយជូនច្បាប់មួយសំរាប់ការដោះស្រាយជំទាស់រវាងបងប្អូនញាតិមិត្ត នោះព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលប្រាប់គាត់នូវគោលការណ៍ទូទៅមួយវិញថា៖ «ចូរប្រយ័ត! ហើយខំចៀសពីសេចក្ដីលោភចេញ»។ យ៉ាងនេះ ព្រះយេស៊ូបានផ្ដល់ការណែនាំដែលមានប្រយោជន៍នៅសម័យនោះ និងសំរាប់ពេលឥឡូវនេះផងដែរ។—លូកា ១២:១៣-១៥
១០. តើការប្រព្រឹត្តតាមគោលការណ៍អាចបង្ហាញយ៉ាងណា អំពីអ្វីដែលជំរុញចិត្តយើង?
១០ អ្នកប្រហែលជាធ្លាប់ឃើញមនុស្សដែលបង្ខំចិត្តខ្លួនឲ្យធ្វើតាមច្បាប់ដោយខ្លាចទទួលទណ្ឌកម្ម។ រីឯការគោរពតាមគោលការណ៍វិញ មិនមែនដូច្នេះទេ។ លក្ខណៈនៃគោលការណ៍ជំរុញចិត្តមនុស្សឲ្យប្រព្រឹត្តតាមគោលការណ៍នោះ។ តាមពិត គោលការណ៍ភាគច្រើនមិនទាមទារឲ្យដាក់ទោសភ្លាមៗសំរាប់អ្នកដែលមិនធ្វើតាមគោលការណ៍នោះទេ។ ដូច្នេះ នេះហុចឱកាសឲ្យយើងបង្ហាញពីមូលហេតុដែលយើងថ្វាយបង្គំព្រះយេហូវ៉ា និងអ្វីដែលជំរុញចិត្តយើង។ ជាក់ស្តែងដូចជាយ៉ូសែបមិនព្រមធ្វើអំពើអសីលធម៌ជាមួយនឹងប្រពន្ធលោកប៉ូទីផារ។ ទោះជាព្រះយេហូវ៉ាមិនទាន់ប្រទានច្បាប់មួយជាលាយល័ក្ខអក្សរដែលដាក់បំរាមទៅលើការផិតក៏ដោយ និងទោះបីព្រះយេហូវ៉ាក៏មិនទាន់មានបន្ទូលស្តីពីទណ្ឌកម្មដែលអ្នកផិតនឹងទទួលដោយសារគេរួមដំណេកជាមួយប្រពន្ធរបស់បុរសម្នាក់ទៀតយ៉ាងណាក្ដី យ៉ូសែបនៅតែបានដឹងពីគោលការណ៍ស្តីពីភាពស្មោះត្រង់ក្នុងអាពាហ៍ពិពាហ៍ដែលជាការរៀបចំរបស់ព្រះ។ (លោកុប្បត្តិ ២:២៤; ១២:១៨-២០) ដោយមើលរបៀបគាត់បានប្រព្រឹត្តតបនោះ យើងអាចឃើញថា គោលការណ៍មានឥទ្ធិពលខ្លាំងទៅលើគាត់ដោយព្រោះគាត់បាននិយាយថា៖ «ធ្វើដូចម្ដេចឲ្យខ្ញុំប្រព្រឹត្តការដែលអាក្រក់យ៉ាងធំនេះទៅបាន? ធ្វើយ៉ាងនោះនឹងមានបាបនៅចំពោះព្រះផង»។—លោកុប្បត្តិ ៣៩:៩
១១. តើជនគ្រីស្ទានចង់ឲ្យគោលការណ៍ពីព្រះយេហូវ៉ាណែនាំគេក្នុងរឿងអ្វីខ្លះ?
១១ សព្វថ្ងៃនេះ ជនគ្រីស្ទានចង់ឲ្យគោលការណ៍របស់ព្រះយេហូវ៉ាណែនាំគេក្នុងជីវភាពរស់នៅផ្ទាល់ខ្លួន ដូចជាការជ្រើសរើសមិត្តភក្ដិ ការកំសាន្ត បទភ្លេង និងអ្វីយើងអានផងដែរ។ (កូរិនថូសទី១ ១៥:៣៣; ភីលីព ៤:៨) ពេលយើងរីកចំរើនខាងចំណេះ ការយល់ដឹង និងកតញ្ញូធម៌ចំពោះព្រះយេហូវ៉ានិងខ្នាតតម្រារបស់ទ្រង់ នោះមនសិការនិងស្មារតីសីលធម៌របស់យើង នឹងជួយយើងអនុវត្តតាមគោលការណ៍របស់ព្រះ ទោះជាយើងប្រទះកាលៈទេសៈណាក៏ដោយ សូម្បីតែក្នុងរឿងផ្ទាល់ខ្លួននោះ។ ដោយអនុញ្ញាតឲ្យគោលការណ៍ព្រះគម្ពីរណែនាំយើង នោះយើងនឹងមិនខិតខំឆ្លៀតយកប្រយោជន៍ពីការដែលមិនបានចែងយ៉ាងល្អិតល្អន់ក្នុងច្បាប់របស់ព្រះទេ។ យើងក៏នឹងមិនធ្វើតាមអ្នកដទៃដែលចង់តែសាកលមើលថា តើគេអាចធ្វើដល់កំរិតណាដោយមិនបំពានច្បាប់ណាមួយរបស់ព្រះ។ យើងក៏ទទួលស្គាល់ថា គំនិតបែបនេះនាំឲ្យមានគ្រោះថ្នាក់ដល់ខ្លួនឯងនិងបង់ប្រយោជន៍ខ្លួនផងដែរ។—យ៉ាកុប ១:២២-២៥
១២. តើអ្វីជាគន្លឹះដ៏សំខាន់មួយដែលជួយណែនាំយើងតាមគោលការណ៍របស់ព្រះ?
១២ ជនគ្រីស្ទានដែលមានភាពចាស់ទុំរមែងទទួលស្គាល់ថា គន្លឹះដ៏សំខាន់មួយដែលជួយយើងអនុវត្តតាមគោលការណ៍ព្រះគម្ពីរ គឺជាចំណង់ចង់ដឹងនូវទស្សនៈរបស់ព្រះយេហូវ៉ាចំពោះរឿងផ្សេងៗ។ អ្នកតែងបទទំនុកដំកើងដាស់តឿនយើងថា៖ «ឱពួកអ្នកដែលស្រឡាញ់ដល់ព្រះយេហូវ៉ាអើយ! ចូរស្អប់ការអាក្រក់ចុះ!»។ (ទំនុកដំកើង ៩៧:១០) សុភាសិត ៦:១៦-១៩ រៀបរាប់អ្វីដែលព្រះចាត់ទុកជាអាក្រក់នោះថា៖ «មាន៦មុខ ដែលព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ស្អប់ អើ! មាន៧ផង ដែលទ្រង់ខ្ពើមឆ្អើម គឺភ្នែកឆ្មើងឆ្មៃ១ អណ្ដាតភូតភរ១ ដៃដែលកំចាយឈាមមនុស្សឥតទោស១ ចិត្តដែលគិតគូរបង្កើតអំពើអាក្រក់១ ជើងដែលរហ័សរត់ទៅប្រព្រឹត្តអាក្រក់១ នឹងសាក្សីក្លែងក្លាយ ដែលពោលពាក្យកំភូត១ ហើយមនុស្សដែលសាបព្រោះសេចក្ដីទាស់ទែងគ្នាក្នុងពួកបងប្អូន១ដែរ»។ ពេលដែលសេចក្ដីប្រាថ្នាឲ្យមានទស្សនៈដូចព្រះយេហូវ៉ាអំពីរឿងផ្សេងៗនាំមុខក្នុងជីវិតរបស់យើងនោះ យើងនឹងអាចរស់នៅសមស្របទៅតាមគោលការណ៍របស់ព្រះជាទៀងទាត់រហូតបាន។—យេរេមា ២២:១៦
ចិត្តយើងគួរជំរុញដោយចេតនាល្អជាចាំបាច់
១៣. ក្នុងធម្មទានរបស់ព្រះយេស៊ូនៅលើភ្នំ តើទ្រង់បានដាក់ទម្ងន់ទៅលើអ្វី?
១៣ ការយល់និងអនុវត្តតាមគោលការណ៍ក៏អាចការពារយើង កុំឲ្យការថ្វាយបង្គំរបស់យើងទៅជាគ្មានន័យនិងជាការបង្គ្រប់កិច្ចតែប៉ុណ្ណោះ។ ការអនុវត្តតាមគោលការណ៍និងការកាន់តាមច្បាប់យ៉ាងតឹងរ៉ឹងគឺខុសគ្នា។ ព្រះយេស៊ូបានបញ្ជាក់នេះយ៉ាងច្បាស់ក្នុងធម្មទានរបស់ទ្រង់នៅលើភ្នំ។ (ម៉ាថាយ ៥:១៧-៤៨) សូមនឹកចាំថា អ្នកដែលបានស្ដាប់ព្រះយេស៊ូគឺជាសាសន៍យូដា ដូច្នេះ ការប្រព្រឹត្តរបស់គេត្រូវបានកាន់កាប់ដោយក្រិត្យវិន័យលោកម៉ូសេ។ ប៉ុន្តែ តាមការពិត ពួកគេមានទស្សនៈមិនត្រឹមត្រូវអំពីក្រិត្យវិន័យ។ ពួកគេបានដាក់ទម្ងន់លើការគោរពយ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់ទៅតាមពាក្យនិមួយៗដែលបានចែងក្នុងច្បាប់ ជាជាងខ្លឹមសារនៃច្បាប់នោះ។ មួយទៀត ពួកគេបានសង្កត់ធ្ងន់ទៅលើទំនៀមទំលាប់របស់គេ រហូតដល់គេចាត់ទុកនោះសំខាន់ជាងសេចក្ដីបង្រៀនរបស់ព្រះ។ (ម៉ាថាយ ១២:៩-១២; ១៥:១-៩) ជាលទ្ធផល មនុស្សជាទូទៅនោះមិនបានរៀនគិតអំពីគោលការណ៍ទេ។
១៤. តើព្រះយេស៊ូបានជួយអ្នកស្ដាប់ទ្រង់គិតអំពីគោលការណ៍យ៉ាងដូចម្ដេច?
១៤ ផ្ទុយទៅវិញ ព្រះយេស៊ូបានបញ្ចូលគោលការណ៍ស្តីពីសីលធម៌ប្រាំយ៉ាងក្នុងធម្មទាននោះ រួមមាន: កំហឹងមួយ អាពាហ៍ពិពាហ៍និងការលែងលះគ្នាមួយ ពាក្យសម្បថមួយ ការសងសឹកមួយ ហើយសេចក្ដីស្រឡាញ់និងសេចក្ដីស្អប់មួយ។ ក្នុងរឿងនិមួយៗនេះ ព្រះយេស៊ូបានបង្ហាញប្រយោជន៍ដែលមកពីការអនុវត្តតាមគោលការណ៍។ តាមវិធីនេះ ព្រះយេស៊ូបានលើកស្ទួយខ្នាតតម្រាសីលធម៌របស់អ្នកកាន់តាមទ្រង់ឲ្យខ្ពង់ខ្ពស់ជាង។ តួយ៉ាងដូចជាអំពើកំផិត ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលប្រាប់គោលការណ៍មួយដែលមិនគ្រាន់តែជួយយើងជៀសវាងអំពើនេះប៉ុណ្ណោះ តែការពារគំនិតនិងសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នារបស់យើងផងដែរ។ គោលការណ៍នោះថា៖ «សូម្បីតែអ្នកណាដែលគ្រាន់តែក្រឡេកឃើញស្ត្រី ហើយមានដំរេកសំរើបចង់បាន នោះឈ្មោះថា បានប្រព្រឹត្តសេចក្ដីកំផិតនឹងនាងនោះ នៅក្នុងចិត្តខ្លួនហើយ»។—ម៉ាថាយ ៥:២៨
១៥. តើយើងអាចជៀសវាងពីការប្រកាន់ច្បាប់យ៉ាងដូចម្ដេច?
១៥ គំរូនេះបង្ហាញថា គួរគប្បីកុំឲ្យយើងភ្លេចឡើយ នូវបំណងនិងខ្លឹមសារនៃគោលការណ៍ពីព្រះយេហូវ៉ា។ យើងច្បាស់ជាមិនចង់រកផ្គាប់ព្រះហឫទ័យព្រះដោយមានឫកពាសីលធម៌តែខាងក្រៅប៉ុណ្ណោះទេ។ ព្រះយេស៊ូបានបង្ហាញថាទស្សនៈនេះគឺខុស ពេលទ្រង់បញ្ជាក់អំពីសេចក្ដីមេត្ដាករុណារបស់ព្រះនិងសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់។ (ម៉ាថាយ ១២:៧; លូកា ៦:១-១១) ដោយប្រព្រឹត្តតាមគោលការណ៍ព្រះគម្ពីរ យើងមិនខិតខំដោយខ្លួនឯង(ឬក៏បង្ខំអ្នកឯទៀត)ឲ្យរស់ស្របទៅតាមវិន័យតឹងរ៉ឹងផ្សេងៗដែលហួសពីសេចក្ដីបង្រៀនព្រះគម្ពីរនោះឡើយ។ យើងនឹងយកចិត្តទុកដាក់នឹងគោលការណ៍ដែលជំរុញឲ្យយើងស្រឡាញ់និងស្ដាប់បង្គាប់ព្រះ ជាជាងគិតពីអាការក្រៅនៃការថ្វាយបង្គំរបស់យើង។—លូកា ១១:៤២
លទ្ធផលដែលគួរឲ្យសប្បាយ
១៦. សូមលើកឧទាហរណ៍អំពីគោលការណ៍ដែលជាមូលដ្ឋាននៃច្បាប់ផ្សេងៗក្នុងព្រះគម្ពីរ។
១៦ ពេលយើងខំស្ដាប់បង្គាប់ព្រះយេហូវ៉ា គឺជាការសំខាន់ដែលយើងទទួលស្គាល់ថា ច្បាប់របស់ទ្រង់មានមូលដ្ឋានទៅលើគោលការណ៍ចំបងៗ។ ជាឧទាហរណ៍ ជនគ្រីស្ទានត្រូវជៀសចេញពីការថ្វាយបង្គំរូបព្រះ ពីអំពើអសីលធម៌ខាងកាម និងការបញ្ចូលឈាម។ (កិច្ចការ ១៥:២៨, ២៩) តើអ្វីជាមូលដ្ឋាននៃទស្សនៈរបស់ជនគ្រីស្ទានអំពីរឿងទាំងនេះ? ពោលគឺ ព្រះគួរនឹងទទួលការថ្វាយបង្គំផ្ដាច់មុខពីយើងមួយ យើងត្រូវស្មោះត្រង់និងគូរបស់យើងមួយ ហើយព្រះយេហូវ៉ាក៏ជាអ្នកដែលប្រទានជីវិតដល់យើងមួយដែរ។ (លោកុប្បត្តិ ២:២៤; និក្ខមនំ ២០:៥; ទំនុកដំកើង ៣៦:៩) ការយល់នូវគោលការណ៍ទាំងនេះជាមូលដ្ឋាន នោះជួយយើងឲ្យព្រមទទួលនិងអនុវត្តតាមច្បាប់ដែលពាក់ព័ន្ធនឹងរឿងទាំងនោះបានយ៉ាងងាយស្រួល។
១៧. តើមានលទ្ធផលដ៏ល្អណាខ្លះមកពីការយល់និងអនុវត្តតាមគោលការណ៍ព្រះគម្ពីរ?
១៧ ពេលយើងយល់គោលការណ៍ជាមូលដ្ឋាន និងអនុវត្តតាមនោះ ទើបយើងទទួលស្គាល់ថា គោលការណ៍នោះគឺសំរាប់ប្រយោជន៍យើង។ អំណោយពរខាងវិញ្ញាណដែលរាស្ត្រព្រះទទួល ច្រើនតែរួមបញ្ចូលប្រយោជន៍ពិតប្រាកដផងដែរ។ ជាក់ស្តែងដូចជាអ្នកដែលជៀសវាងពីការជក់បារី ពួកអ្នកដែលរស់នៅតាមគោលការណ៍សីលធម៌ល្អ ហើយអ្នកគោរពភាពពិសិដ្ឋនៃឈាម គេអាចរួចផុតពីជម្ងឺខ្លះៗ។ ស្រដៀងគ្នាដែរ ការរស់នៅសមស្របទៅតាមសេចក្ដីពិតពីព្រះគម្ពីរអាចផ្ដល់ជាប្រយោជន៍ដល់យើងខាងលុយកាក់ ប្រយោជន៍ក្នុងសង្គម និងក្នុងជីវភាពក្រុមគ្រួសារ។ ប្រយោជន៍ជាក់ស្តែងបែបនេះ បញ្ជាក់តម្លៃនៃខ្នាតតម្រារបស់ព្រះយេហូវ៉ានិងសឲ្យឃើញថា ខ្នាតតម្រានោះគឺមានសំរាប់ប្រយោជន៍យើង។ ប៉ុន្តែ ប្រយោជន៍ដែលយើងទទួល មិនមែនជាហេតុសំខាន់បំផុតដែលយើងអនុវត្តតាមគោលការណ៍របស់ព្រះឡើយ។ គ្រីស្ទានពិតស្ដាប់តាមព្រះយេហូវ៉ាពីព្រោះគេស្រឡាញ់ទ្រង់ ដោយព្រោះទ្រង់គួរនឹងទទួលការថ្វាយបង្គំរបស់គេ ហើយដោយសារការស្ដាប់តាមទ្រង់គឺជាអ្វីដ៏ត្រឹមត្រូវ។—វិវរណៈ ៤:១១
១៨. ប្រសិនបើយើងចង់ក្លាយជាគ្រីស្ទានដែលទទួលជោគជ័យក្នុងជីវិត តើអ្វីគួរណែនាំជីវិតរបស់យើង?
១៨ ការអនុញ្ញាតឲ្យជីវិតរបស់យើងត្រូវណែនាំដោយគោលការណ៍ព្រះគម្ពីរ ជួយយើងឲ្យមានរបៀបរស់នៅប្រសើរជាង ជាហេតុទាក់ទាញមនុស្សខ្លះឲ្យមកតាមផ្លូវរបស់ព្រះ។ អ្វីដែលសំខាន់បំផុតនោះ របៀបរស់នៅរបស់យើងលើកកិត្ដិយសចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។ យើងទទួលស្គាល់ថា ព្រះយេហូវ៉ាគឺជាព្រះមួយអង្គដែលស្រឡាញ់យើង ហើយចង់ឲ្យយើងទទួលប្រយោជន៍ច្រើនបំផុត។ ពេលយើងធ្វើការសម្រេចចិត្តសមស្របទៅតាមគោលការណ៍ព្រះគម្ពីរ ហើយមើលឃើញរបៀបព្រះយេហូវ៉ាប្រទានពរមកយើង នោះយើងមានអារម្មណ៍ជិតស្និទ្ធជាងជាមួយនឹងទ្រង់។ ពិតមែនហើយ យើងបណ្ដុះឲ្យមានទំនាក់ទំនងប្រកបទៅដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ថែមទៀតជាមួយនឹងព្រះវរបិតាសួគ៌ារបស់យើង។
តើអ្នកចាំទេ?
• តើគោលការណ៍គឺជាអ្វី?
• តើគោលការណ៍គឺខុសគ្នាពីច្បាប់ត្រង់ណា?
• ហេតុអ្វីបានជាមានប្រយោជន៍ បើយើងគិតនិងប្រព្រឹត្តតាមគោលការណ៍?
[សំណួរសម្រាប់អត្ថបទសិក្សា]
[ប្រអប់នៅទំព័រ២៧]
បងប្រុសវីលសុន ជាគ្រីស្ទានម្នាក់នៅប្រទេសហ្គាណា មានគេប្រាប់គាត់ថា ក្នុងពីរបីថ្ងៃទៀតគាត់នឹងត្រូវគេបញ្ឈប់ពីការងាររបស់គាត់។ នៅថ្ងៃចុងក្រោយដែលវីលសុនធ្វើការនោះ គាត់ត្រូវលាងឡានផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ចាងហ្វាងក្រុមហ៊ុនដែលគាត់ធ្វើការ។ ពេលវីលសុនឃើញលុយមួយចំនួនក្នុងឡាននោះ អ្នកត្រួតពិនិត្យប្រាប់គាត់ថា ព្រះបានប្រទានលុយនោះដល់វីលសុន ពីព្រោះគាត់ជិតបាត់បង់ការងារធ្វើនៅថ្ងៃនោះឯង។ ប៉ុន្តែ វីលសុនបានអនុវត្តតាមគោលការណ៍ព្រះគម្ពីរស្តីពីភាពទៀងត្រង់ ហើយប្រគល់លុយនោះទៅដល់ចាងហ្វាងវិញ។ ចាងហ្វាងនោះបានភ្ញាក់ផ្អើលនិងកោតស្ងើចដល់ម្ល៉េះបានជាគាត់បានសុំវីលសុនភ្លាមៗឲ្យបន្តធ្វើការឲ្យគាត់រហូត ហើយថែមទាំងដំឡើងគាត់ឲ្យកាន់មុខតំណែងធំទៀតផង។—អេភេសូរ ៤:២៨
[ប្រអប់នៅទំព័រ២៨]
បងស្រីរូគាជាជនជាតិអាល់បានីស្ថិតក្នុងវ័យ៦០ប្លាយ។ ដោយព្រោះមានជំទាស់ក្នុងក្រុមគ្រួសារ រូគាមិននិយាយរកបងប្រុសរបស់គាត់ជាង១៧ឆ្នាំ។ ក្រោយមករូគាចាប់ផ្ដើមរៀនព្រះគម្ពីរជាមួយស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយរៀនដឹងថាគ្រីស្ទានពិតត្រូវមានមិត្តភាពជាមួយអ្នកឯទៀត មិនមែនចងគំនុំទេ។ រូគាបានអធិស្ឋានពេញមួយយប់ លុះក្រោយមកគាត់បានដើរទៅផ្ទះបងប្រុសគាត់ទាំងបេះដូងលោតញាប់ស្ទើរបែកទ្រូង។ ក្មួយស្រីរបស់រូគាបានបើកទ្វារ។ នាងបានភ្ញាក់ផ្អើលហើយសួរមីងថា៖ «អ្នកណាគេស្លាប់? ម្ដេចក៏មីងមកទីនេះអ៊ីចឹង?»។ រូគាបានសុំជួបបងប្រុសគាត់។ ដោយចិត្តសុភាពរូគាបានពន្យល់ថា ការរៀនសូត្រគោលការណ៍ព្រះគម្ពីរ និងការរៀនអំពីព្រះយេហូវ៉ាបានជំរុញចិត្តគាត់ឲ្យផ្សះផ្សាជាមួយបងប្រុសវិញ។ ក្រោយមកគេទាំងពីរនាក់ឱបគ្នាទាំងស្រក់ទឹកភ្នែក ហើយពួកគេបានជប់លៀងអបអរគ្រាដ៏ពិសេសនេះ។—រ៉ូម ១២:១៧, ១៨
[រូបភាពនៅទំព័រ៣០]
[រូបភាពនៅទំព័រ៣០]
[រូបភាពនៅទំព័រ៣០]
[រូបភាពនៅទំព័រ៣០]
«កាលបានឃើញហ្វូងមនុស្ស ទ្រង់ក៏យាងឡើងទៅលើភ្នំ រួចកាលបានគង់ចុះហើយ នោះពួកសិស្សចូលមកឯទ្រង់ ហើយទ្រង់បើកព្រះឱស្ឋបង្រៀនគេ»។—ម៉ាថាយ ៥:១, ២