ចូរតាំងចិត្តឲ្យរឹងមាំជានិច្ចក្នុងកិច្ចបំរើព្រះយេហូវ៉ា
ចូរតាំងចិត្តឲ្យរឹងមាំជានិច្ចក្នុងកិច្ចបំរើព្រះយេហូវ៉ា
«ទូលបង្គំបានតាំងចិត្តជាស្រេច ឱព្រះអង្គអើយ! ចិត្តទូលបង្គំបានតាំងស្រេចហើយ»។—ទំនុកដំកើង ៥៧:៧
១. ហេតុដូចម្ដេចបានជាយើងអាចមានជំនឿស៊ប់ដូចដាវីឌដែរ?
ព្រះយេហូវ៉ាអាចជួយយើងតាំងចិត្តឲ្យរឹងមាំក្នុងជំនឿគ្រីស្ទាន ដើម្បីជួយយើងបន្តកាន់ខ្ជាប់តាមសាសនាគ្រីស្ទានពិត ក្នុងនាមជាអ្នកដែលបានថ្វាយខ្លួនចំពោះទ្រង់ហើយ។ (រ៉ូម ១៤:៤) ដូច្នេះ យើងអាចមានជំនឿស៊ប់ដូចគ្នានឹងដាវីឌ អ្នកសរសេរទំនុកដំកើងដែលមានទឹកចិត្តជំរុញឲ្យច្រៀងថា៖ «ឱព្រះអង្គអើយ! ចិត្តទូលបង្គំបានតាំងនៅមាំហើយ»។ (ទំនុកដំកើង ១០៨:១) បើយើងតាំងចិត្តឲ្យរឹងមាំនោះ ចិត្តយើងនឹងជំរុញយើងឲ្យបំពេញតាមការថ្វាយខ្លួនចំពោះព្រះ។ ម្យ៉ាងទៀត ដោយពឹងពាក់ទៅលើព្រះសំរាប់ការណែនាំនិងកម្លាំងចិត្ត នោះយើងពិតជាអាចតាំងចិត្តឲ្យរឹងមាំ និងឥតរង្គើក្នុងជំនឿយើង ហើយជាអ្នកស្មោះត្រង់ដែល«ធ្វើការព្រះអម្ចាស់ ឲ្យបរិបូរជាដរាប»។—កូរិនថូសទី១ ១៥:៥៨
២, ៣. ការដាស់តឿនរបស់ប៉ុលនៅកូរិនថូសទី១ ១៦:១៣ តើបានន័យយ៉ាងដូចម្ដេច?
២ សាវ័កប៉ុលបានដាស់តឿនអ្នកកាន់តាមព្រះយេស៊ូនៅទីក្រុងកូរិនថូសពីបុរាណ ហើយការដាស់តឿននោះក៏មានប្រយោជន៍សំរាប់ជនគ្រីស្ទានសព្វថ្ងៃនេះដែរ។ ប៉ុលបានដាស់តឿនគេថា៖ «ចូរចាំយាម ចូរឈរឲ្យមាំមួនក្នុងសេចក្ដីជំនឿ ចូរប្រព្រឹត្តឲ្យពេញជាភាពបុរស ចូរឲ្យមានកំឡាំង[«មាំមួនឡើង», ព.ថ.]ចុះ!»។ (កូរិនថូសទី១ ១៦:១៣) ក្នុងភាសាក្រិច សេចក្ដីទូន្មាននិមួយៗក្នុងខនេះ បញ្ជាក់ពីអ្វីដែលយើងត្រូវធ្វើនៅបច្ចុប្បន្នកាលនិងអនាគតខាងមុខ។ តើការដាស់តឿននេះមានន័យដូចម្ដេចទៅ?
៣ យើងអាចនៅ«ចាំយាម»ខាងវិញ្ញាណ ដោយប្រឆាំងអារក្ស និងដោយរក្សាទំនាក់ទំនងជិតស្និទ្ធជាមួយនឹងព្រះ។ (យ៉ាកុប ៤:៧, ៨) ការពឹងពាក់ទៅលើព្រះយេហូវ៉ារមែងផ្ដល់ឲ្យយើងនូវសមត្ថភាពរក្សាសាមគ្គីភាពរវាងគ្នានឹងគ្នា ហើយជួយយើង‹ឈរមាំមួនក្នុងជំនឿគ្រីស្ទាន›។ យើងទាំងអស់គ្នា រួមទាំងបងប្អូនស្រីជាច្រើននាក់ក្នុងចំណោមយើងផងដែរ អាច«ប្រព្រឹត្តឲ្យពេញជាភាពបុរស»ដោយបំរើព្រះយ៉ាងក្លាហានក្នុងការប្រកាសប្រាប់សារព្រះរាជាណាចក្រ។ (ទំនុកដំកើង ៦៨:១១) យើង‹មានកំឡាំងមាំមួនឡើង›ដោយពឹងពាក់ព្រះវរបិតាសួគ៌ារបស់យើងជានិច្ចសំរាប់កម្លាំងចិត្តដើម្បីធ្វើតាមព្រះហឫទ័យទ្រង់។—ភីលីព ៤:១៣
៤. ដើម្បីទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកជាគ្រីស្ទាន តើយើងត្រូវធ្វើតាមជំហានអ្វីខ្លះ?
៤ យើងបានបង្ហាញថាយើងគាំទ្រជំនឿពិត ពេលយើងបានថ្វាយខ្លួនចំពោះព្រះយេហូវ៉ាដោយមិនទើសទាល់ក្នុងចិត្ត និងបានបង្ហាញពីការថ្វាយខ្លួននោះដោយទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក។ ប៉ុន្តែ តើយើងបានធ្វើតាមជំហានអ្វីខ្លះដើម្បីទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក? មុនបង្អស់ យើងបានក្រេបជញ្ជក់នូវចំណេះត្រឹមត្រូវពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ។ (យ៉ូហាន ១៧:៣) នេះបានបង្កើតជំនឿក្នុងចិត្តយើងដែលជំរុញយើងឲ្យប្រែចិត្ត និងបង្ហាញការសោកស្ដាយចំពោះអំពើបាបដែលយើងធ្លាប់ប្រព្រឹត្តពីអតីតកាល។ (កិច្ចការ ៣:១៩; ហេព្រើរ ១១:៦) ក្រោយមក យើងបានផ្លាស់ប្រែគន្លងជីវិត ដ្បិតយើងបានលះចោលការប្រព្រឹត្តដ៏ខុសឆ្គង ដើម្បីរស់នៅសមស្របទៅតាមព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះ។ (រ៉ូម ១២:២; អេភេសូរ ៤:២៣, ២៤) បន្តបន្ទាប់មក យើងបានថ្វាយខ្លួនអស់ពីចិត្តចំពោះព្រះយេហូវ៉ាតាមរយៈការអធិស្ឋាន។ (ម៉ាថាយ ១៦:២៤; ពេត្រុសទី១ ២:២១) យើងបានសុំព្រះផ្ដល់ឲ្យយើងនូវមនសិការជ្រះថ្លា ហើយយើងបានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកដើម្បីបង្ហាញពីការថ្វាយខ្លួនចំពោះទ្រង់។ (ពេត្រុសទី១ ៣:២១) ការចាំមិនភ្លេចនូវជំហានទាំងប៉ុន្មាននេះនឹងជួយយើងបន្តផ្ចង់ចិត្តទៅលើភាពចាំបាច់នៃការបំពេញតាមការថ្វាយខ្លួនរបស់យើង និងតាំងចិត្តឲ្យរឹងមាំជានិច្ចក្នុងការបំរើព្រះយេហូវ៉ា។
ចូរបន្តស្វែងរកចំណេះពិត
៥. ហេតុអ្វីបានជាយើងត្រូវបន្តក្រេបជញ្ជក់ចំណេះពីព្រះគម្ពីរ?
៥ ដើម្បីបំពេញតាមការថ្វាយខ្លួនចំពោះព្រះ យើងត្រូវបន្តក្រេបជញ្ជក់ចំណេះពីព្រះគម្ពីរដែលជួយពង្រឹងជំនឿរបស់យើង។ នៅដើមដំបូង ពេលយើងទើបតែស្គាល់សេចក្ដីពិតអំពីព្រះ នោះយើងសប្បាយជាទីបំផុតពេលយើងទទួលអាហារខាងវិញ្ញាណ! (ម៉ាថាយ ២៤:៤៥-៤៧) បើប្រៀបចំណេះនេះទៅនឹង«អាហារ»វិញ នោះគឺឈ្ងុយឆ្ងាញ់ណាស់ ហើយពេញទៅដោយគុណប្រយោជន៍ខាងវិញ្ញាណសំរាប់យើង។ ឥឡូវនេះ យើងត្រូវបន្តក្នុងការទទួលអាហារខាងវិញ្ញាណដែលពោរពេញទៅដោយគុណប្រយោជន៍នេះដោយខានពុំបាន ដើម្បីជួយយើងតាំងចិត្តឲ្យរឹងមាំជានិច្ចក្នុងនាមជាអ្នកបំរើព្រះដែលបានថ្វាយខ្លួន។
៦. តើអ្នកប្រហែលជាបានត្រូវជួយតាមរបៀបណាខ្លះ ដើម្បីឲ្យមានកតញ្ញូធម៌យ៉ាងជ្រាលជ្រៅចំពោះសេចក្ដីពិត?
៦ យើងត្រូវខិតខំព្យាយាមដើម្បីចំរើនចំណេះរបស់យើងខាងព្រះគម្ពីរ។ នេះគឺដូចជាការប្រឹងប្រែងសង្វាតរកកំណប់ទ្រព្យ។ ប៉ុន្តែ ពេលយើងរកឃើញនូវ«សេចក្ដីស្គាល់ដល់ព្រះ» នោះធ្វើឲ្យយើងសប្បាយម្ល៉េះទេ! (សុភាសិត ២:១-៦) ពេលអ្នកផ្សាយព្រះរាជាណាចក្រធ្លាប់បង្រៀនអ្នកអំពីព្រះគម្ពីរនោះ គាត់ប្រហែលជាធ្លាប់ប្រើសៀវភៅចំណេះដែលនាំទៅដល់ជីវិតអស់កល្បជានិច្ច។ គាត់ប្រហែលជាបានចំណាយពេលជាច្រើនជាមួយអ្នក ដើម្បីពិគ្រោះជំពូកនិមួយៗក៏មិនដឹង ហើយជួនណាត្រូវការពីរបីលើកដើម្បីបង្ហើយមេរៀនតែមួយប៉ុណ្ណោះ។ អ្នកបានទទួលប្រយោជន៍យ៉ាងច្រើន ពេលអ្នកអាននិងពិភាក្សានូវខគម្ពីរក្នុងមេរៀននិមួយៗ។ បើមានចំណុចណាមួយដែលអ្នកពិបាកយល់ នោះគាត់បានពន្យល់អ្នក។ បុគ្គលដែលបានបង្រៀនអ្នកអំពីព្រះគម្ពីរបានរៀបចំយ៉ាងល្អ បានអធិស្ឋានសុំវិញ្ញាណរបស់ព្រះ ថែមទាំងបានជួយអ្នកបណ្ដុះឲ្យមានកតញ្ញូធម៌យ៉ាងជ្រាលជ្រៅក្នុងចិត្តចំពោះសេចក្ដីពិត។
៧. តើអ្វីធ្វើឲ្យបុគ្គលម្នាក់មានលក្ខណៈគ្រប់គ្រាន់ ដើម្បីបង្រៀនសេចក្ដីពិតពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះដល់អ្នកឯទៀត?
៧ ការព្យាយាមនេះគឺសមរម្យមែន ដ្បិតប៉ុលបានសរសេរថា៖ «អ្នកដែលទទួលការអប់រំខាងព្រះបន្ទូល ត្រូវយកអ្វីៗទាំងប៉ុន្មានដែលខ្លួនមានមួយចំណែកមកចែកដល់អ្នកដែលអប់រំខ្លួននោះផង»។ (កាឡាទី ៦:៦, ព្រះគម្ពីរភាសាខ្មែរសម្រាយ) ក្នុងភាសាក្រិច ខនេះបញ្ជាក់ឲ្យដឹងថា សេចក្ដីបង្រៀនក្នុងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះបានត្រូវផ្ដិតជាប់ក្នុងចិត្តគំនិតរបស់បុគ្គលដែលកំពុងតែ«ទទួលការអប់រំ»នោះ។ ដោយសារអ្នកបានទទួលការបង្ហាត់បង្រៀនបែបនេះ អ្នកនឹងមានលក្ខណៈគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីបង្រៀនអ្នកឯទៀត។ (កិច្ចការ ១៨:២៥) ដើម្បីបំពេញតាមការថ្វាយខ្លួនរបស់អ្នកយ៉ាងស្មោះត្រង់ អ្នកត្រូវបំពេញបំប៉នសុខភាពខាងវិញ្ញាណរបស់អ្នក និងតាំងចិត្តឲ្យរឹងមាំជានិច្ចតាមរយៈការបន្តសិក្សាព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ។—ធីម៉ូថេទី១ ៤:១៣; ទីតុស ១:១៣; ២:២
ចូរចាំមិនភ្លេចនូវពេលដែលអ្នកបាន ប្រែចិត្តនិងផ្លាស់ប្រែគន្លងជីវិត
៨. តើយើងអាចមានកិរិយាប្រព្រឹត្តដែលសព្វព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះដោយធ្វើដូចម្ដេច?
៨ ពេលអ្នកបានរៀនសេចក្ដីពិតនេះ អ្នកបានប្រែចិត្ត និងអ្នកមានអារម្មណ៍ថាព្រះបានអត់ឱនទោសអ្នកដោយសារជំនឿរបស់អ្នកទៅលើយញ្ញបូជាលោះរបស់ព្រះយេស៊ូនោះ នេះបានធ្វើឲ្យអ្នកមានអារម្មណ៍ធូរស្រាលមែនទែន តើអ្នកនៅចាំទេ? (ទំនុកដំកើង ៣២:១-៥; រ៉ូម ៥:៨; ពេត្រុសទី១ ៣:១៨) អ្នកច្បាស់ជាមិនចង់ដើរតាមគន្លងចាស់ជាអ្នកប្រព្រឹត្តអំពើបាបទៀតទេ។ (ពេត្រុសទី២ ២:២០-២២) ក្នុងចំណោមអ្វីៗដែលជួយអ្នកសម្រេចគោលបំណងនេះសេចក្ដីអធិស្ឋានទូលថ្វាយព្រះយេហូវ៉ាជាទៀងទាត់ នឹងជួយអ្នកមានកិរិយាប្រព្រឹត្តដែលសព្វព្រះហឫទ័យព្រះ នឹងជួយអ្នកបំពេញតាមការថ្វាយខ្លួន ហើយក៏នឹងជួយអ្នកបន្តបំរើព្រះយ៉ាងស្មោះត្រង់ដែរ។—ពេត្រុសទី២ ៣:១១, ១២
៩. ក្រោយយើងបានលះចោលអំពើបាបរួចហើយ តើយើងត្រូវដើរតាមផ្លូវណាវិញ?
៩ ដោយសារអ្នកបានលះចោលយ៉ាងជ្រះស្រឡះនូវការប្រព្រឹត្តដ៏អាក្រក់រួចទៅហើយនោះ ចូរបន្តសុំជំនួយពីព្រះដើម្បីតាំងចិត្តឲ្យរឹងមាំជានិច្ច។ នេះប្រៀបដូចជាអ្នកបានធ្វើដំណើរតាមផ្លូវខុស តែក្រោយមកបានមើលផែនទីដ៏ល្អមួយ ហើយអ្នកចាប់ផ្ដើមធ្វើដំណើរតាមផ្លូវត្រូវវិញ។ កុំឲ្យខ្លួនវង្វេងផ្លូវម្ដងទៀតឲ្យសោះ ក្រោយអ្នកបានរកឃើញផ្លូវត្រូវហើយនោះ។ ចូរបន្តពឹងពាក់ទៅលើការណែនាំរបស់ព្រះ ហើយតាំងចិត្តដើរជារៀងរហូតតាមផ្លូវទៅឯជីវិត។—អេសាយ ៣០:២០, ២១; ម៉ាថាយ ៧:១៣, ១៤
ចូរអ្នកចាំជាប់ក្នុងគំនិតនូវគ្រាដែលអ្នកថ្វាយខ្លួននិងទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក
១០. តើយើងត្រូវនឹកចាំគោលចំណុចអ្វីខ្លះស្តីពីការថ្វាយខ្លួនចំពោះព្រះ?
១០ ចូរនឹកចាំថា អ្នកបានថ្វាយខ្លួនចំពោះព្រះយេហូវ៉ាតាមរយៈសេចក្ដីអធិស្ឋាន ដោយមានបំណងបំរើទ្រង់យ៉ាងស្មោះត្រង់ជានិច្ច។ (យូដាស ២០, ២១) ការថ្វាយខ្លួនតំណាងការញែកទុកដោយឡែក ឬក៏ការរើសចេញសំរាប់គោលបំណងដ៏ពិសិដ្ឋមួយ។ (លេវីវិន័យ ១៥:៣១; ២២:២) ការថ្វាយខ្លួនរបស់អ្នកមិនមែនជាកិច្ចសន្យាបណ្ដោះអាសន្ន ឬក៏កិច្ចសន្យាជាមួយមនុស្សទេ។ នេះជាការថ្វាយខ្លួនមួយដងជាស្រេចចំពោះព្រះមហាក្សត្រសកលលោក ហើយការបំពេញតាមការថ្វាយខ្លួនតម្រូវឲ្យរក្សានូវភក្ដីភាពចំពោះព្រះអស់មួយជីវិត។ ពិតមែនហើយ ‹ទោះរស់ឬស្លាប់ក្ដី យើងជារបស់ផងព្រះយេហូវ៉ា›។ (រ៉ូម ១៤:៧, ៨) សុភមង្គលរបស់យើងអាស្រ័យលើយើងចុះចូលនឹងព្រះហឫទ័យទ្រង់ និងតាំងចិត្តឲ្យរឹងមាំជានិច្ចដើម្បីបំរើទ្រង់។
១១. ហេតុដូចម្ដេចបានជាអ្នកត្រូវចាំជាប់ក្នុងគំនិតនូវគ្រាដែលអ្នកទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក? និងហេតុអ្វីបានជាត្រូវចាំពីសារៈសំខាន់នៃបុណ្យជ្រមុជទឹកនោះដែរ?
១១ ចូរចាំមិនភ្លេចពីពេលដែលអ្នកទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក ដើម្បីបង្ហាញពីការថ្វាយខ្លួនអស់ពីចិត្តចំពោះព្រះ។ គ្មានអ្នកណាបង្ខំអ្នកទេ អ្នកបានសម្រេចចិត្តដោយខ្លួនឯង។ ឥឡូវ តើអ្នកមានឆន្ទៈធ្វើតាមព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះអស់មួយជីវិតទេ? អ្នកបានសុំព្រះផ្ដល់ឲ្យអ្នកនូវមនសិការជ្រះថ្លា ហើយអ្នកបានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកដើម្បីបង្ហាញពីការថ្វាយខ្លួនអ្នកចំពោះទ្រង់។ បើអ្នករក្សាមនសិការជ្រះថ្លានោះជានិច្ច ដោយបំពេញតាមការថ្វាយខ្លួន នោះព្រះពរនៃព្រះយេហូវ៉ានិងស្ថិតនៅលើអ្នកជានិរន្តរ៍។—សុភាសិត ១០:២២
ឆន្ទៈរបស់អ្នកមានសារៈសំខាន់ណាស់ក្នុងរឿងនេះ
១២, ១៣. តើដូចម្ដេចដែលឆន្ទៈរបស់យើងជាប់ទាក់ទងនឹងការថ្វាយខ្លួននិងបុណ្យជ្រមុជទឹក?
១២ ការថ្វាយខ្លួននិងបុណ្យជ្រមុជទឹកបានផ្ដល់ប្រយោជន៍ល្អប្រពៃដល់មនុស្សរាប់លាននាក់ទូទាំងផែនដី។ ពេលយើងបង្ហាញពីការថ្វាយខ្លួនដោយទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក គឺប្រៀបដូចជាយើងស្លាប់ពីគន្លងជីវិតចាស់របស់យើង។ តែឆន្ទៈរបស់យើងមិនបានស្លាប់ឡើយ។ តាមពិតទៅ ដោយសារយើងជាអ្នកជឿដែលបានត្រូវបង្ហាត់បង្រៀនត្រឹមត្រូវនោះ យើងបានប្រើឆន្ទៈរបស់យើងពេលយើងសម្រេចចិត្តថ្វាយខ្លួនចំពោះព្រះតាមរយៈសេចក្ដីអធិស្ឋាន និងបានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក។ ការថ្វាយខ្លួននិងបុណ្យជ្រមុជទឹកតម្រូវឲ្យយើងស្វែងយល់នូវព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះ ហើយមានឆន្ទៈធ្វើតាមព្រះហឫទ័យនោះ។ (អេភេសូរ ៥:១៧) ដោយប្រព្រឹត្តយ៉ាងនេះ យើងយកតម្រាប់តាមព្រះយេស៊ូដែលបានប្រើឆន្ទៈទ្រង់ ពេលទ្រង់ឈប់ប្រកបមុខរបរជាជាងឈើ ទ្រង់ក៏បានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក និងបានប្រគល់អង្គទ្រង់ទាំងមូលថ្វាយព្រះ ដើម្បីបំពេញព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ារបស់ទ្រង់។—ទំនុកដំកើង ៤០:៧, ៨; យ៉ូហាន ៦:៣៨-៤០
១៣ ព្រះយេហូវ៉ាមានគោលបំណងឲ្យព្រះរាជបុត្រារបស់ទ្រង់«បានគ្រប់ល័ក្ខណ៍ដោយរងទុក្ខលំបាក»។ ដូច្នេះ ព្រះយេស៊ូត្រូវប្រើឆន្ទៈរបស់ទ្រង់ដើម្បីស៊ូទ្រាំនឹងទុក្ខលំបាកទាំងនេះយ៉ាងស្មោះត្រង់។ ដើម្បីធ្វើដូច្នេះ ព្រះយេស៊ូបាន«ពោលពាក្យអធិស្ឋាន នឹងពាក្យទូលអង្វរ ដោយសំឡេងជាខ្លាំង ទាំងទឹកភ្នែក . . . [ហើយ]ដោយព្រោះទ្រង់កោតខ្លាច បានជាព្រះព្រមទទួលទ្រង់»។ (ហេព្រើរ ២:១០, ១៨; ៥:៧, ៨) បើយើងមានចិត្តកោតខ្លាចដល់ព្រះដូចព្រះយេស៊ូដែរ យើងអាចជឿជាក់ថាព្រះយេហូវ៉ានឹង«ព្រមទទួល»សេចក្ដីអធិស្ឋានរបស់យើង ហើយក៏អាចមានជំនឿស៊ប់ថាទ្រង់នឹងជួយយើងតាំងចិត្តឲ្យរឹងមាំជាស្មរបន្ទាល់របស់ទ្រង់ដែលបានថ្វាយខ្លួនហើយ។—អេសាយ ៤៣:១០
អ្នកអាចតាំងចិត្តឲ្យរឹងមាំបាន
១៤. ហេតុអ្វីយើងត្រូវអានព្រះគម្ពីរជារៀងរាល់ថ្ងៃ?
១៤ តើអ្វីអាចជួយអ្នកតាំងចិត្តឲ្យរឹងមាំហើយបំពេញតាមការថ្វាយខ្លួនចំពោះព្រះ? ចូរអានព្រះគម្ពីរជារៀងរាល់ថ្ងៃ ដោយមានគោលបំណងចង់ក្រេបជញ្ជក់ចំណេះរឹតតែច្រើនពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ។ នេះជាទង្វើមួយដែល‹អ្នកបំរើស្មោះត្រង់ដែលមានវិនិច្ឆ័យល្អ›លើកទឹកចិត្តឲ្យយើងធ្វើជានិច្ច។ ក្រុមអ្នកបំរើជូនឱវាទនេះ ពីព្រោះការបំពេញតាមការថ្វាយខ្លួនរបស់យើង តម្រូវឲ្យយើងដើរតាមសេចក្ដីពិតរបស់ព្រះជានិច្ច។ បើអង្គការរបស់ព្រះយេហូវ៉ាមានបំណងបង្រៀនសេចក្ដីមិនពិតដោយចេតនានោះ គេនឹងមិនលើកទឹកចិត្តស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ានិងអ្នកដែលគេជួបក្នុងកិច្ចផ្សព្វផ្សាយឲ្យអានព្រះគម្ពីរទេ។
១៥. (ក) ពេលយើងធ្វើការសម្រេចចិត្តផ្សេងៗ តើយើងត្រូវគិតថ្លឹងថ្លែងអំពីអ្វី? (ខ) ហេតុអ្វីបានជាយើងអាចនិយាយថា ការរកស៊ីជាការងារបន្ទាប់បន្សំសំរាប់ជនគ្រីស្ទាន?
១៥ ពេលយើងធ្វើការសម្រេចចិត្ត យើងត្រូវគិតថ្លឹងថ្លែងឲ្យបានដិតដល់អំពីរបៀបដែលការសម្រេចចិត្តនោះអាចប៉ះពាល់ទៅលើការថ្វាយខ្លួនចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។ នេះប្រហែលជាទាក់ទងនឹងការងារធ្វើរបស់អ្នក។ តើអ្នកខិតខំប្រកបការងារដែលអាចជួយអ្នកចំរើនការថ្វាយបង្គំពិតបានទេ? ទោះបីជាទូទៅនិយោជកឃើញថា ជនគ្រីស្ទានជាបុគ្គលិកដែលគេអាចទុកចិត្តបាន ហើយជាអ្នកព្យាយាមធ្វើការក៏ដោយ និយោជកនោះក៏កត់សម្គាល់ថា ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាគ្មានមហ្ឆិតាចង់ធ្វើជាអ្នករកស៊ីធំដុំក្នុងលោកីយ៍នេះទេ ហើយគេមិនប្រកួតប្រជែងនឹងអ្នកឯទៀតដើម្បីឡើងឋានៈនិងដើម្បីបានផលប្រយោជន៍ច្រើនបំផុតដែរ។ នេះគឺដោយសារគោលបំណងរបស់ស្មរបន្ទាល់គឺមិនមែនជាការប្រមូលទ្រព្យសម្បត្ដិ ការមានឈ្មោះល្បីរន្ទឺ មុខមាត់ធំ ឬក៏អំណាចទេ។ សំរាប់អស់អ្នកដែលកំពុងតែបំពេញតាមការថ្វាយខ្លួនចំពោះព្រះ អ្វីដ៏សំខាន់បំផុតគឺជាការធ្វើតាមព្រះហឫទ័យរបស់ទ្រង់វិញ។ ការងារធ្វើដែលអាចជួយគេចិញ្ចឹមជីវិតរបស់គេ គឺជាការងារបន្ទាប់បន្សំទេ។ ដូចគ្នានឹងសាវ័កប៉ុលដែរ ការងារចំបងរបស់ពួកគេគឺជាកិច្ចបំរើគ្រីស្ទាន។ (កិច្ចការ ១៨:៣, ៤; ថែស្សាឡូនីចទី២ ៣:៧, ៨; ធីម៉ូថេទី១ ៥:៨) តើអ្នកទុកព្រះរាជាណាចក្រជាអាទិភាពក្នុងជីវិតរបស់អ្នកឬទេ?—ម៉ាថាយ ៦:២៥-៣៣
១៦. បើការខ្វល់ខ្វាយធ្វើឲ្យយើងពិបាកបំពេញតាមការថ្វាយខ្លួនចំពោះព្រះ តើយើងអាចធ្វើយ៉ាងណា?
១៦ បុគ្គលខ្លះប្រហែលជាមានកង្វល់ផ្សេងៗច្រើនយ៉ាងណាស់ មុនដែលគេរៀននូវសេចក្ដីពិត។ ប៉ុន្តែ ចិត្តគេបានពេញទៅដោយអំណរ កតញ្ញូធម៌ និងសេចក្ដីស្រឡាញ់ជាច្រើនណាស់ចំពោះព្រះ ពេលគេចាប់ផ្ដើមមានសេចក្ដីសង្ឃឹមដែលព្រះរាជាណាចក្រផ្ដល់មកនោះ។ បើគេជញ្ជឹងគិតអំពីពរដែលគេបានទទួលតាំងតែពីពេលនោះមក នេះប្រហែលជានឹងជួយគេបំពេញតាមការថ្វាយខ្លួនចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។ ចុះយ៉ាងណាបើការខ្វល់ខ្វាយចំពោះបញ្ហាផ្សេងៗនៃជីវិតក្នុងរបបលោកីយ៍នេះកំពុងតែរឹតរួបខ្ទប់«ព្រះបន្ទូល» ដូចជាបន្លារួបខ្ទប់ពន្លកមិនឲ្យលូតលាស់ឡើងបញ្ចេញផលនោះ? (លូកា ៨:៧, ១១, ១៤; ម៉ាថាយ ១៣:២២; ម៉ាកុស ៤:១៨, ១៩) បើអ្នកគិតថានេះកំពុងតែកើតឡើងដល់អ្នកឬក៏ក្រុមគ្រួសាររបស់អ្នក នោះចូរផ្ទេរបន្ទុកអ្នកទៅលើព្រះយេហូវ៉ា និងអធិស្ឋានសុំទ្រង់ជួយអ្នកចំរើននូវសេចក្ដីស្រឡាញ់និងកតញ្ញូធម៌របស់អ្នក។ បើអ្នកផ្ទេរបន្ទុកអ្នកទៅលើទ្រង់ ទ្រង់នឹងគាំទ្រអ្នកហើយផ្ដល់កម្លាំងចិត្តឲ្យអ្នកតាំងចិត្តរឹងមាំដោយអំណរជានិច្ចក្នុងកិច្ចបំរើទ្រង់។—ទំនុកដំកើង ៥៥:២២; ភីលីព ៤:៦, ៧; វិវរណៈ ២:៤
១៧. តើយើងអាចស៊ូទ្រាំនឹងទុក្ខលំបាកដ៏ធំលើសលប់តាមរបៀបណា?
១៧ ចូរអធិស្ឋានទូលព្រះយេហូវ៉ាជាទៀងទាត់ ដូចជាអ្នកធ្លាប់ធ្វើពេលអ្នកបានទូលប្រាប់ទ្រង់ថា អ្នកចង់ថ្វាយខ្លួនចំពោះទ្រង់។ (ទំនុកដំកើង ៦៥:២) ពេលមានការល្បួងឲ្យយើងធ្វើអំពើខុសឆ្គង ឬមួយក៏យើងកំពុងតែប្រឈមមុខនិងការពិបាកណាមួយនោះ ចូរស្វែងរកការណែនាំពីព្រះ និងសុំជំនួយពីទ្រង់ដើម្បីប្រព្រឹត្តតាមការណែនាំនោះ។ ចូរចាំមិនភ្លេចថា អ្នកត្រូវការជំនឿ ដ្បិតយ៉ាកុបបានសរសេរថា៖ «បើអ្នករាល់គ្នាណាមួយខ្វះប្រាជ្ញា[ជាការចេះស៊ូទ្រាំនឹងទុក្ខលំបាកណាមួយ] មានតែសូមដល់ព្រះ ដែលទ្រង់ប្រទានដល់មនុស្សទាំងអស់ដោយសទ្ធា ឥតបន្ទោសផង នោះទ្រង់នឹងប្រទានឲ្យ។ តែត្រូវឲ្យអ្នកនោះសូមដោយចិត្តជឿ ឥតសង្ស័យអ្វីសោះ ដ្បិតអ្នកណាដែលសង្ស័យ នោះប្រៀបដូចជារលកសមុទ្រ ដែលត្រូវផាត់ដោយខ្យល់ ទាំងរំពើកចុះឡើង។ កុំឲ្យមនុស្សយ៉ាងនោះនឹកស្មានថា ខ្លួននឹងបានអ្វីពីព្រះអម្ចាស់ឡើយ ដ្បិតអ្នកនោះជាមនុស្សមានចិត្ត២ ចេះតែសាវ៉ាក្នុងគ្រប់ទាំងផ្លូវ»។ (យ៉ាកុប ១:៥-៨) បើទុក្ខលំបាកណាមួយមើលទៅដូចជាធំលើសលប់នោះ យើងអាចជឿជាក់ទៅលើបន្ទូលដែលថា៖ «គ្មានសេចក្ដីល្បួងណាកើតដល់អ្នករាល់គ្នា ក្រៅពីសេចក្ដីល្បួង ដែលត្រូវខាងមនុស្សលោកទេ។ រីឯព្រះទ្រង់ក៏ស្មោះត្រង់ដែរ ទ្រង់មិនឲ្យកើតមានសេចក្ដីល្បួងហួសកំឡាំងអ្នករាល់គ្នាឡើយ គឺនៅវេលាណាដែលត្រូវល្បួង នោះទ្រង់ក៏រៀបផ្លូវឲ្យចៀសរួច ដើម្បីឲ្យអ្នករាល់គ្នាអាចនឹងទ្រាំបាន»។—កូរិនថូសទី១ ១០:១៣
១៨. បើយើងកំពុងតែលាក់អំពើបាបដ៏ធ្ងន់ធ្ងរមួយ ដែលធ្វើឲ្យអ្នកខ្សោយមិនអាចតាំងចិត្តធ្វើតាមការថ្វាយខ្លួនចំពោះព្រះយេហូវ៉ា តើយើងអាចធ្វើយ៉ាងណា?
១៨ ចុះយ៉ាងណា បើអ្នកកំពុងតែលាក់អំពើបាបធ្ងន់ធ្ងរមួយ ហើយមនសិការកំពុងតែធ្វើទុក្ខដល់អ្នក ថែមទាំងធ្វើឲ្យអ្នកទន់ខ្សោយមិនអាចបំពេញតាមការថ្វាយខ្លួនរបស់អ្នកបាននោះ? បើអ្នកប្រែចិត្ត អ្នកអាចមានទឹកចិត្តវិញដោយដឹងថា ព្រះយេហូវ៉ា«មិនមើលងាយចំពោះចិត្តខ្ទេចខ្ទាំ»របស់អ្នកទេ។ (ទំនុកដំកើង ៥១:១៧) ចូរសុំជំនួយពីអ្នកចាស់ទុំគ្រីស្ទានពីព្រោះពួកគាត់ស្រឡាញ់អ្នក ដោយដឹងថាពួកគាត់នឹងយកតម្រាប់តាមព្រះយេហូវ៉ា ថែមទាំងមិនមើលងាយដល់សេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នារបស់អ្នក ដែលចង់ផ្សះផ្សាទំនាក់ទំនងជាមួយព្រះវរបិតាសួគ៌ារបស់អ្នក។ (ទំនុកដំកើង ១០៣:១០-១៤; យ៉ាកុប ៥:១៣-១៥) ហើយដោយមានកម្លាំងចិត្តខាងវិញ្ញាណជាថ្មីវិញ និងដោយតាំងចិត្តឲ្យរឹងមាំនោះ អ្នកនឹងអាចតម្រង់ផ្លូវឲ្យត្រង់សំរាប់ជើងអ្នក ថែមទាំងជួយអ្នកឲ្យមានសមត្ថភាពបំពេញតាមការថ្វាយខ្លួនរបស់អ្នកចំពោះព្រះ។—ហេព្រើរ ១២:១២, ១៣
ចូរបន្តតាំងចិត្តឲ្យរឹងមាំក្នុងកិច្ចបំរើ
១៩, ២០. ហេតុអ្វីបានជាការបន្តបំពេញតាមការថ្វាយខ្លួនរបស់យើងមានសារៈសំខាន់ដូច្នេះ?
១៩ ក្នុងគ្រាដ៏លំបាកនេះ យើងត្រូវប្រឹងប្រែងពុះពារដើម្បីបំពេញតាមការថ្វាយខ្លួនចំពោះព្រះ ហើយបន្តបំរើទ្រង់ដោយការតាំងចិត្តឲ្យរឹងមាំ។ ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលថា៖ «អ្នកណាដែលកាន់ខ្ជាប់ ដរាបដល់ចុងបំផុតវិញ អ្នកនោះនឹងបានសង្គ្រោះ»។ (ម៉ាថាយ ២៤:១៣) ដោយសារតែយើងកំពុងរស់នៅក្នុងសម័យ«ជាន់ក្រោយបង្អស់» នោះទីបញ្ចប់អាចចាប់ផ្ដើមនៅពេលណាក៏បាន។ (ធីម៉ូថេទី២ ៣:១) ម្យ៉ាងទៀត គ្មានយើងណាម្នាក់ដែលអាចប្រាកដថាយើងនឹងរស់ដល់ថ្ងៃស្អែកបានទេ។ (យ៉ាកុប ៤:១៣, ១៤) ដូច្នេះ គឺសំខាន់ណាស់ដែលយើងបំពេញតាមការថ្វាយខ្លួនរបស់យើងនៅថ្ងៃនេះកុំខាន!
២០ សាវ័កពេត្រុសបានបញ្ជាក់ចំណុចនេះយ៉ាងច្បាស់ក្នុងសំបុត្រទីពីររបស់គាត់។ គាត់បានលើកបញ្ជាក់ថា ដូចជាមនុស្សអាក្រក់បានវិនាសបាត់ទៅក្នុងទឹកជំនន់ ក៏ដូចគ្នាដែរចំពោះផែនដីជានិមិត្តរូបដែលតំណាងសង្គមមនុស្សអាក្រក់នេះ នឹងត្រូវបំផ្លាញចោលនៅ‹ថ្ងៃនៃព្រះយេហូវ៉ា›។ ដូច្នេះ ពេត្រុសបានឧទានថា៖ ‹តើគួរឲ្យអ្នករាល់គ្នាប្រព្រឹត្តបែបយ៉ាងណាវិញ ក្នុងកិរិយាបរិសុទ្ធ នឹងសេចក្ដីគោរពប្រតិបត្ដិដល់ព្រះនោះ?›។ គាត់ក៏បានដាស់តឿនពួកគេថា៖ «ពួកស្ងួនភ្ងាអើយ! ចូរប្រយ័ត! ដោយព្រោះអ្នករាល់គ្នាដឹងសេចក្ដីនោះជាមុនហើយ ក្រែងលោធ្លាក់ពីសេចក្ដីខ្ជាប់ខ្ជួនរបស់អ្នករាល់គ្នាចេញ ដោយបណ្ដោយតាម[គ្រូក្លែងក្លាយនិងមនុស្សទមិឡ]»។ (ពេត្រុសទី២ ៣:៥-១៧) គួរឲ្យសោកស្ដាយណាស់! ប្រសិនជាបុគ្គលម្នាក់ដែលបានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកហើយ គាត់ត្រូវនាំឲ្យវង្វេងចេញហើយស្លាប់ជាអ្នកដែលមិនបានតាំងចិត្តឲ្យរឹងមាំជានិច្ចនោះ។
២១, ២២. ចំពោះដាវីឌនិងគ្រីស្ទានពិតផងដែរ តើបន្ទូលនៅទំនុកដំកើង ៥៧:៧ បានសម្រេចយ៉ាងដូចម្ដេច?
២១ អ្នកនឹងអាចតាំងចិត្តឲ្យរឹងមាំជាង ដើម្បីបំពេញតាមការថ្វាយខ្លួនរបស់អ្នក បើអ្នកនឹកចាំពីថ្ងៃដ៏សែនសប្បាយនោះដែលអ្នកបានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក ហើយបើអ្នកសុំជំនួយពីព្រះដើម្បីមានសំដីនិងការប្រព្រឹត្តដែលធ្វើឲ្យទ្រង់មានព្រះទ័យរីករាយ។ (សុភាសិត ២៧:១១) ព្រះយេហូវ៉ាមិនដែលចោលរាស្ត្រទ្រង់ឡើយ ដូចនេះហើយយើងត្រូវស្មោះត្រង់នឹងទ្រង់វិញដែរ។ (ទំនុកដំកើង ៩៤:១៤) ទ្រង់បានបង្ហាញសេចក្ដីមេត្ដាករុណានិងការអាណិតអាសូរ ពេលទ្រង់ទប់ស្កាត់ផែនការអាក្រក់របស់សត្រូវដាវីឌ និងបានជួយសង្គ្រោះគាត់ឲ្យរួច។ ដាវីឌបានដឹងគុណហើយបានប្រកាសប្រាប់ពីភាពរឹងមាំនៃសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់គាត់ចំពោះព្រះអង្គសង្គ្រោះ។ ដាវីឌបានច្រៀងប្រាប់ពីអារម្មណ៍ដែលបានដក់ជាប់យ៉ាងជ្រៅក្នុងចិត្តថា៖ «ទូលបង្គំបានតាំងចិត្តជាស្រេច ឱព្រះអង្គអើយ! ចិត្តទូលបង្គំបានតាំងស្រេចហើយ។ ទូលបង្គំនឹងច្រៀង . . . ទូលបង្គំនឹងច្រៀងសរសើរ»។—ទំនុកដំកើង ៥៧:៧
២២ ដូចគ្នានឹងដាវីឌ គ្រីស្ទានពិតមិនលះចោលភក្ដីភាពចំពោះព្រះជាដាច់ខាត។ ពួកគេក៏បានតាំងចិត្តឲ្យរឹងមាំដែរ ហើយច្រៀងសរសើរដោយចិត្តអរសប្បាយ និងទទួលស្គាល់ព្រះយេហូវ៉ាជាអ្នករំដោះនិងសង្គ្រោះគេ។ បើអ្នកតាំងចិត្តឲ្យរឹងមាំ អ្នកក៏នឹងពឹងពាក់ព្រះ ហើយអ្នកនឹងអាចបំពេញតាមការថ្វាយខ្លួនរបស់អ្នកដោយមានជំនួយពីទ្រង់។ ពិតមែនហើយ អ្នកអាចប្រៀបដូចជា«មនុស្សសុចរិត» ដែលអ្នកតែងបទទំនុកដំកើងបានច្រៀងថា៖ «អ្នកនោះនឹងមិនខ្លាចដំណឹងអាក្រក់ឡើយ ចិត្តគេបានមាំមួនហើយ ដោយទុកចិត្តនឹងព្រះយេហូវ៉ា»។ (ទំនុកដំកើង ១១២:៦, ៧) ដោយមានជំនឿទៅលើព្រះ និងដោយពឹងពាក់ទ្រង់ទាំងស្រុងនោះ អ្នកនឹងអាចបំពេញតាមការថ្វាយខ្លួនរបស់អ្នក ហើយតាំងចិត្តឲ្យរឹងមាំជានិច្ចក្នុងការបំរើព្រះយេហូវ៉ា។
តើអ្នកចាំទេ?
• ហេតុដូចម្ដេចបានជាយើងត្រូវបន្តក្រេបជញ្ជក់ចំណេះពិតពីព្រះគម្ពីរ?
• ហេតុអ្វីយើងត្រូវនឹកចាំគ្រាដែលយើងបានប្រែចិត្តនិងផ្លាស់ប្រែគន្លងជីវិត?
• តើយើងទទួលប្រយោជន៍អ្វី ពីការនឹកចាំពីគ្រាដែលយើងបានថ្វាយខ្លួននិងបានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក?
• តើអ្វីនឹងជួយយើងតាំងចិត្តឲ្យរឹងមាំជានិច្ចក្នុងការបំរើព្រះយេហូវ៉ា?
[សំណួរសម្រាប់អត្ថបទសិក្សា]
[រូបភាពនៅទំព័រ១៧]
តើអ្នកកំពុងតែបំពេញបំប៉នសុខភាពខាងវិញ្ញាណរបស់អ្នកដោយអានព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ ជារៀងរាល់ថ្ងៃជានិច្ចទេ?
[រូបភាពនៅទំព័រ១៧]
ការទុកកិច្ចបំរើគ្រីស្ទាន ជាការងារចំបងរបស់យើងនោះ តែងជួយយើងតាំងចិត្តឲ្យរឹងមាំជានិច្ចក្នុងការបំរើព្រះយេហូវ៉ា