ចូរចុះចូលយ៉ាងស្មោះចំពោះអំណាចគ្រប់គ្រងដែលព្រះតែងតាំង
ចូរចុះចូលយ៉ាងស្មោះចំពោះអំណាចគ្រប់គ្រងដែលព្រះតែងតាំង
«ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ជាចៅក្រមនៃយើងរាល់គ្នា ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ជាអ្នកតែងច្បាប់ឲ្យយើងរាល់គ្នា ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ជាមហាក្សត្រនៃយើងរាល់គ្នា»។—អេសាយ ៣៣:២២
១. តើកត្ដាអ្វីខ្លះបានធ្វើឲ្យអ៊ីស្រាអែលជាសាសន៍មួយដ៏ប្លែកពីសាសន៍ឯទៀត?
នៅឆ្នាំ១៥១៣មុនស.យ. សាសន៍អ៊ីស្រាអែលបានត្រូវស្ថាបនាឡើង។ នៅពេលនោះ អ៊ីស្រាអែលគ្មានរាជធានី ជាតិ ភូមិ និងគ្មានស្តេចនៅលើផែនដីឡើយ។ ប្រជារាស្ត្រអ៊ីស្រាអែលធ្លាប់ជាខ្ញុំកញ្ជះគេ។ ប៉ុន្តែ អ៊ីស្រាអែលដែលជាសាសន៍ថ្មីនេះបានមានលក្ខណៈមួយដ៏វិសេសប្លែកពីគេ គឺព្រះយេហូវ៉ាធ្វើជាចៅក្រម អ្នកតែងច្បាប់ និងព្រះមហាក្សត្ររបស់ពួកគេ ដែលពួកគេពុំអាចមើលទ្រង់ឃើញឡើយ។ (និក្ខមនំ ១៩:៥, ៦; អេសាយ ៣៣:២២) គ្មានសាសន៍ណាផ្សេងទៀតដែលអាចអះអាងដូច្នេះបានទេ!
២. តើមានសំនួរអ្វីស្តីអំពីរបៀបអ៊ីស្រាអែលបានត្រូវរៀបចំនោះ? ហើយហេតុអ្វីចម្លើយចំពោះសំនួរនេះមានសារ:សំខាន់ចំពោះយើង?
២ ដោយសារព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះដែលមានរបៀបរៀបរយ នោះយើងដឹងជាមុនថា សាសន៍ណាដែលទ្រង់គ្រប់គ្រងនោះក៏នឹងមានរបៀបរៀបរយដ៏ល្អប្រសើរដែរ។ (កូរិនថូសទី១ ១៤:៣៣) អ៊ីស្រាអែលពិតជាមានរៀបរៀបរយដ៏ល្អប្រសើរ។ ក៏ប៉ុន្តែ តើអង្គការមួយនៅលើផែនដីអាចត្រូវដឹកនាំដោយព្រះមួយអង្គដែលពួកគេមើលមិនឃើញយ៉ាងដូចម្ដេចបាន? យកល្អយើងត្រូវពិចារណានូវរបៀបព្រះយេហូវ៉ា បានគ្រប់គ្រងអ៊ីស្រាអែលពីបុរាណ ដោយកត់សម្គាល់ជាពិសេសនូវរបៀបដែលទ្រង់ប្រព្រឹត្តចំពោះសាសន៍អ៊ីស្រាអែល បញ្ជាក់សារៈសំខាន់នៃការចុះចូលយ៉ាងស្មោះចំពោះអំណាចគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះ។
របៀបអ៊ីស្រាអែលពីបុរាណបានត្រូវគ្រប់គ្រង
៣. តើព្រះយេហូវ៉ាបានរៀបចំអ្វីខ្លះដើម្បីជួយរាស្ត្ររបស់ទ្រង់?
៣ ទោះជាព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះមហាក្សត្ររបស់អ៊ីស្រាអែលដែលពួកគេមើលមិនឃើញក៏ដោយ តែទ្រង់បានតែងតាំងបុរសស្មោះត្រង់មួយចំនួនជាអ្នកតំណាងទ្រង់នៅលើផែនដី។ មានពួកប្រមុខក្រុម ប្រមុខត្រកូល និងអ្នកចាស់ទុំ ដើម្បីបំរើជាអ្នកជូនឱវាទ និងជាចៅក្រមរបស់អ៊ីស្រាអែល។ (និក្ខមនំ ១៨:២៥, ២៦; ចោទិយកថា ១:១៥) ប៉ុន្តែ យើងមិនគួរសន្និដ្ឋានថា បុរសទាំងប៉ុន្មាននោះដែលទទួលមើលខុសត្រូវអាចមានសមត្ថភាពជំនុំជំរះក្ដីយ៉ាងល្អឥតខ្ចោះដោយគ្មានការណែនាំពីព្រះឡើយ។ បុរសទាំងនោះគឺមិនគ្រប់ល័ក្ខណ៍ទេ ហើយពួកគេក៏មិនអាចដឹងពីអ្វីដែលនៅក្នុងចិត្តរបស់អ្នកជឿគ្នីគ្នាឡើយ។ យ៉ាងណាក៏ដោយ ចៅក្រមដែលកោតខ្លាចព្រះអាចផ្ដល់នូវឱវាទដ៏ល្អចំពោះអ្នកជឿគ្នីគ្នា ដោយសារឱវាទនោះមានមូលដ្ឋានលើក្រិត្យវិន័យរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។—ចោទិយកថា ១៩:១៥; ទំនុកដំកើង ១១៩:៩៧-១០០
៤. តើចៅក្រមដ៏ស្មោះត្រង់របស់អ៊ីស្រាអែលព្យាយាមវៀរចាកពីអ្វី? ហើយហេតុអ្វី?
៤ ប៉ុន្តែ ការធ្វើជាចៅក្រមរួមបញ្ចូលអ្វីច្រើនជាងការគ្រាន់តែស្គាល់ច្បាប់ប៉ុណ្ណោះ។ ដោយសារអ្នកចាស់ទុំគឺមិនគ្រប់ល័ក្ខណ៍នោះ ពួកគេត្រូវតែប្រុងប្រយ័ត្នទប់ស្កាត់នូវទំនោរចិត្តរបស់ខ្លួន ដូចជាអត្តទត្ថភាព ចិត្តល្អៀង និងចិត្តលោភលន់ ដែលអាចលំអៀងការជំនុំជំរះរបស់ពួកគេ។ ម៉ូសេបានបង្គាប់អ្នកចាស់ទុំទាំងនោះថា៖ «មិនត្រូវឲ្យអ្នករាល់គ្នាល្អៀងទៅខាងណាក្នុងការកាត់ក្ដីឡើយ ត្រូវស្ដាប់អ្នកតូចដូចជាអ្នកធំដែរ មិនត្រូវខ្លាចមុខមនុស្សណាឲ្យសោះ ដ្បិតការវិនិច្ឆ័យ នោះស្រេចនៅព្រះវិញ»។ ត្រូវហើយ ចៅក្រមរបស់អ៊ីស្រាអែលកំពុងតែជំនុំជំរះក្នុងនាមព្រះយេហូវ៉ា។ នេះជាឯកសិទ្ធិដ៏អស្ចារ្យណាស់!—ចោទិយកថា ១:១៦, ១៧
៥. ក្រៅពីការតែងតាំងចៅក្រម តើព្រះយេហូវ៉ាបានរៀបចំអ្វីទៀតដើម្បីថែរក្សារាស្ត្រទ្រង់?
៥ ព្រះយេហូវ៉ាបានរៀបចំសំវិធានការមួយទៀត ដើម្បីបំពេញសេចក្ដីត្រូវការខាងវិញ្ញាណរបស់រាស្ត្រទ្រង់។ សូម្បីតែមុនពួកគេបានចូលក្នុងស្រុកសន្យាក៏ដោយ ព្រះយេហូវ៉ាបានបង្គាប់ឲ្យពួកគេដំឡើងរោងឧបោសថ ដែលត្រូវជាមណ្ឌលសំរាប់ការថ្វាយបង្គំដ៏ពិត។ ព្រះយេហូវ៉ាក៏បានរៀបចំគណៈសង្ឃដើម្បីបង្រៀនក្រិត្យវិន័យ ថ្វាយសត្វជាដង្វាយ និងដុតកំញានពេលព្រឹកនិងល្ងាច។ ព្រះបានតែងតាំងអើរ៉ុន ដែលជាបងប្រុសរបស់ម៉ូសេជាសម្ដេចសង្ឃទីមួយនៃសាសន៍អ៊ីស្រាអែល និងបានតែងតាំងកូនប្រុសរបស់អើរ៉ុនឲ្យជួយឪពុកបំពេញភារកិច្ចរបស់ខ្លួនជាសង្ឃនោះ។—និក្ខមនំ ២៨:១; ជនគណនា ៣:១០; របាក្សត្រទី២ ១៣:១០, ១១
៦, ៧. (ក) តើពួកលេវីដែលជាសង្ឃនិងពួកលេវីដែលមិនមែនជាសង្ឃ មានទំនាក់ទំនងអ្វីនឹងគ្នា? (ខ) តើយើងអាចទាញយកមេរៀនអ្វីពីហេតុថា ពួកលេវីមានមុខងារផ្សេងៗគ្នានោះ?(កូល៉ុស ៣:២៣)
៦ ការបំពេញសេចក្ដីត្រូវការខាងវិញ្ញាណនៃមនុស្សរាប់លាននាក់គឺជាការងារដ៏ធំ ហើយពួកសង្ឃមិនសូវមានច្រើនទេ។ ដូច្នេះ ព្រះយេហូវ៉ាបានរៀបចំឲ្យមានបុគ្គលឯទៀតពីកុលសម្ព័ន្ធលេវីមកជួយពួកសង្ឃ។ ព្រះយេហូវ៉ាបានមានបន្ទូលនឹងម៉ូសេថា៖ «ត្រូវឲ្យឯងប្រគល់ពួកលេវីដល់អើរ៉ុន នឹងពួកកូនលោកដ្បិតអញបានញែកគេចេញពីពួកកូនចៅអ៊ីស្រាអែល ឲ្យដាច់ទៅលោកហើយ»។—ជនគណនា ៣:៩, ៣៩
៧ ពួកលេវីបានមានរបៀបរៀបរយដ៏ល្អប្រសើរ។ ពួកគេបានត្រូវរៀបចំជាក្រុមគ្រួសារបី គឺគ្រួសារគើសុន គ្រួសារកេហាត់ និងគ្រួសារម្រ៉ារី ដោយគ្រួសារនិមួយៗមានមុខងាររបស់ខ្លួន។ (ជនគណនា ៣:១៤-១៧, ២៣-៣៧) មុខងារខ្លះប្រហែលជាមើលទៅដូចជាសំខាន់ជាងមុខងារឯទៀត ប៉ុន្តែមុខងារទាំងអស់សុទ្ធតែចាំបាច់ដូចគ្នា។ មុខងាររបស់ពួកលេវីគ្រួសារកេហាត់បានតម្រូវឲ្យពួកគេធ្វើការនៅជិតហិបពិសិដ្ឋនៃកិច្ចព្រមព្រៀង និងប្រដាប់ប្រដានៃរោងឧបោសថ។ ប៉ុន្តែ ពួកលេវីគ្រប់រូប មិនថាគ្រួសារកេហាត់ឬក៏មិនមែនក៏ដោយ ពួកគេមានឯកសិទ្ធិមួយដ៏ល្អឯក។ (ជនគណនា ១:៥១, ៥៣) គួរឲ្យស្ដាយណាស់ ពួកលេវីខ្លះមិនបានមានចិត្តកតញ្ញូចំពោះឯកសិទ្ធិរបស់ខ្លួនទេ។ ជាជាងចុះចូលយ៉ាងស្មោះចំពោះអំណាចគ្រប់គ្រងដែលព្រះបានតែងតាំងនោះ ពួកគេបានបែរជាមិនស្កប់ចិត្តនឹងឯកសិទ្ធិនោះ និងបានបណ្ដោយតាមចិត្តគំនិតដ៏ក្រអឺតក្រទម មហិច្ឆតា និងចិត្តច្រណែន។ លោកកូរេ បុរសសាសន៍លេវីម្នាក់បាននៅក្នុងចំណោមពួកអ្នកដែលមានចិត្តគំនិតបែបនេះ។
‹តើឯងរាល់គ្នាចង់បានការងារជាសង្ឃថែមទៀតឬ?›
៨. (ក) តើកូរេជាអ្នកណា? (ខ) តើអ្វីដែលប្រហែលជាធ្វើឲ្យកូរេគិតវែកញែកតាមទស្សនៈរបស់មនុស្សជាតិអំពីគណៈសង្ឃ?
៨ លោកកូរេមិនមែនជាប្រមុខក្រុមគ្រួសារមួយក្នុងចំណោមពួកលេវីទេ ហើយគាត់ក៏មិនមែនជាប្រមុខក្រុមគ្រួសារកេហាត់ដែរ។ (ជនគណនា ៣:៣០, ៣២) យ៉ាងណាក៏ដោយ កូរេជាអ្នកចាស់ទុំម្នាក់ដែលត្រូវគេគោរពជាទូទៅនៅអ៊ីស្រាអែល។ មុខងាររបស់កូរេប្រហែលជាតម្រូវឲ្យគាត់ទាក់ទងជាមួយលោកអើរ៉ុននិងកូនរបស់អើរ៉ុន។ (ជនគណនា ៤:១៨, ១៩) ដោយសារកូរេឃើញភាពឥតគ្រប់ល័ក្ខណ៍របស់បុរសទាំងនោះផ្ទាល់នឹងភ្នែក នោះគាត់ប្រហែលជាបានគិតវែកញែកថា៖ ‹ភាពឥតគ្រប់ល័ក្ខណ៍របស់ពួកសង្ឃទាំងនេះគឺឃើញច្បាស់ក្រឡែតនឹងភ្នែក តែខ្ញុំត្រូវចុះចូលចំពោះពួកគេ! មិនយូរមុននេះអើរ៉ុនបានធ្វើរូបកូនគោមាស។ ការថ្វាយបង្គំរូបកូនគោនោះបានធ្វើឲ្យជាតិយើងធ្លាក់ខ្លួនថ្វាយបង្គំរូបព្រះ។ ឥឡូវ អើរ៉ុន បងប្រុសរបស់ម៉ូសេគឺជាសម្ដេចសង្ឃវិញ! នេះជាការលំអៀងណាស់! ចុះណាដាបនិងអ័ប៊ីហ៊ូវដែលជាកូនរបស់អើរ៉ុននោះ? ពួកគេបានបង្ហាញការឥតគោរពចំពោះឯកសិទ្ធិរបស់ខ្លួនក្នុងកិច្ចបំរើដល់ម្ល៉េះ បានជាព្រះយេហូវ៉ាសម្លាប់ពួកគេចោល!›។ a (និក្ខមនំ ៣២:១-៥; លេវីវិន័យ ១០:១, ២) មិនថាកូរេបានវែកញែកយ៉ាងណាក៏ដោយ អ្វីដែលជាក់ស្តែងគឺថា គាត់ចាប់ផ្ដើមគិតវែកញែកអំពីគណៈសង្ឃតាមទស្សនៈរបស់មនុស្សជាតិវិញ។ នេះបាននាំឲ្យកូរេបះបោរប្រឆាំងនឹងម៉ូសេនិងអើរ៉ុន និងនៅទីបំផុតបះបោរនឹងព្រះយេហូវ៉ាតែម្ដង។—សាំយូអែលទី១ ១៥:២៣; យ៉ាកុប ១:១៤, ១៥
៩, ១០. តើកូរេនិងអ្នកបះបោរជាមួយគាត់ចោទប្រកាន់អ្វីនឹងម៉ូសេ? ហើយហេតុអ្វីពួកគេគួរដឹងខ្លួនជាមុននោះ?
៩ ដោយសារកូរេមានឥទ្ធិពលនោះ គាត់បានប្រមូលយ៉ាងងាយនូវមនុស្សឯទៀតដែលគិតដូចគាត់ដែរ។ កូរេជាមួយនឹងដាថាននិងអ័ប៊ីរ៉ាមបានប្រមូលផ្ដុំមនុស្ស២៥០នាក់ដែលមានគំនិតដូចគាត់ ហើយអ្នកនោះសុទ្ធតែជាប្រមុខពួកជំនុំ។ អ្នកទាំងនេះបាននាំគ្នាទៅជួបម៉ូសេនិងអើរ៉ុនដោយពោលថា៖ «ពួកជំនុំក៏បានបរិសុទ្ធទាំងអស់គ្នាដែរ ហើយព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់គង់នៅជាមួយនឹងគេផង ម្ដេចឡើយអ្នកទាំង២លើកកំពស់ខ្លួន ត្រួតលើពួកជំនុំផងព្រះយេហូវ៉ាដូច្នេះ?»។—ជនគណនា ១៦:១-៣
១០ ពួកគេគួរដឹងខ្លួនថាពួកគេមិនត្រូវជំទាស់នឹងអំណាចគ្រប់គ្រងរបស់ម៉ូសេទេ។ មិនយូរពីមុននោះ អើរ៉ុននិងម៉ារាមបានធ្វើយ៉ាងនេះ។ ការពិត អើរ៉ុននិងម៉ារាមក៏បានវែកញែកស្រដៀងនឹងកូរេដែរ! យោងទៅតាមជនគណនា ១២:១, ២ អើរ៉ុននិងម៉ារាមបានសួរថា៖ «តើព្រះយេហូវ៉ាបានមានបន្ទូលតែនឹងម៉ូសេតែម្នាក់ឯង ឥតបានមានបន្ទូលនឹងយើងដែរទេឬ»? ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ក៏ឮពាក្យនោះ។ ព្រះយេហូវ៉ាបានបញ្ជាម៉ូសេ អើរ៉ុន និងម៉ារាមឲ្យប្រជុំគ្នានៅទ្វារចូលត្រសាលជំនុំដើម្បីបង្ហាញពួកគេថា ទ្រង់បានជ្រើសអ្នកណាឲ្យធ្វើជាមេដឹកនាំ។ រួចព្រះយេហូវ៉ាមានបន្ទូលយ៉ាងច្បាស់ថា៖ «បើមានហោរាណានៅក្នុងពួកឯងរាល់គ្នា នោះអញ ដ៏ជាព្រះយេហូវ៉ា អញនឹងឲ្យអ្នកនោះស្គាល់អញក្នុងការជាក់ស្តែង ហើយអញនឹងនិយាយនឹងអ្នកនោះ ដោយការពន្យល់សប្ដិ ឯម៉ូសេជាអ្នកបំរើអញ នោះអញមិនធ្វើដូច្នោះទេ ព្រោះជាអ្នកស្មោះត្រង់[ឬ«ទទួលភារកិច្ចមើលខុសត្រូវ», ព.ថ.]ក្នុងផ្ទះរបស់អញទាំងមូល»។ ក្រោយនោះព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើឲ្យម៉ារាមកើតឃ្លង់អស់មួយរយៈពេល។—ជនគណនា ១២:៤-៧, ១០
១១. តើម៉ូសេបានប្រព្រឹត្តយ៉ាងណាចំពោះករណីរបស់លោកកូរេ?
១១ កូរេនិងអ្នកដែលបានគាំទ្រគាត់ច្បាស់ជាបានដឹងអំពីហេតុការណ៍របស់ម៉ារាមនោះហើយ។ ដូច្នេះ ការបះបោររបស់ពួកគេមិនអាចត្រូវអនុគ្រោះឡើយ។ យ៉ាងណាក៏ដោយ ម៉ូសេបានខិតខំវែកញែកបញ្ជាក់ហេតុផលយ៉ាងអត់ធ្មត់នឹងអ្នកបះបោរទាំងនោះ។ ម៉ូសេបានខំជំរុញទឹកចិត្តពួកគេឲ្យយល់តម្លៃនៃឯកសិទ្ធិរបស់ខ្លួនដោយពោលថា៖ ‹ដែលព្រះនៃសាសន៍អ៊ីស្រាអែល ទ្រង់បានញែកឯងរាល់គ្នាចេញពីពួកជំនុំនៃកូនចៅអ៊ីស្រាអែល ឲ្យបាននាំឯងចូលទៅជិតទ្រង់នោះ តើឯងរាល់គ្នាស្មានថាជាការតូចពេកឬ?›។ នោះពិតជាមិនមែនជាមុខងារតូចនោះទេ! ពួកលេវីបានមានឯកសិទ្ធិច្រើនហើយ។ តើពួកគេត្រូវការអ្វីទៀត? ពំនោលរបស់ម៉ូសេបន្ទាប់ពីនោះបានលាតត្រដាងបំណងចិត្តរបស់ពួកគេ ពេលគាត់សួរថា៖ ‹តើឯងរាល់គ្នាចង់បានការងារជាសង្ឃថែមទៀតឬ›? b (ជនគណនា ១២:៣; ១៦:៩, ១០) ប៉ុន្តែ តើព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រតិកម្មយ៉ាងណា ចំពោះការបះបោរនឹងអំណាចគ្រប់គ្រង ដែលទ្រង់បានតែងតាំងនោះ?
ចៅក្រមរបស់អ៊ីស្រាអែលធ្វើអន្តរាគមន៍
១២. តើចំណងមេត្រីភាពរវាងអ៊ីស្រាអែលជាមួយនឹងព្រះអាស្រ័យទៅលើអ្វី?
១២ ពេលព្រះយេហូវ៉ាប្រទានច្បាប់ដល់អ៊ីស្រាអែល ទ្រង់បានមានបន្ទូលទៅកាន់ពួកគេថា បើពួកគេស្ដាប់បង្គាប់ នោះអ៊ីស្រាអែលនឹងក្លាយជា«សាសន៍បរិសុទ្ធ»ហើយនឹងនៅបរិសុទ្ធដរាបណាដែលពួកគេចុះចូលនឹងការរៀបចំរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ (និក្ខមនំ ១៩:៥, ៦) ឥឡូវ ដោយសារមានការបះបោរដូច្នេះ គឺដល់ពេលឲ្យចៅក្រមនិងអ្នកប្រទានច្បាប់របស់អ៊ីស្រាអែលចាត់វិធានការម្ដងវិញ! ម៉ូសេប្រាប់កូរេថា៖ «ថ្ងៃស្អែកនេះ ចូរឲ្យឯង នឹងពួកឯងទាំងប៉ុន្មាន មកនៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ាចុះ គឺឯង នឹងពួកអ្នកទាំងនោះ ព្រមទាំងអើរ៉ុនផង។ ចូរឲ្យគ្រប់គ្នានាំយកពានរបស់ខ្លួន មករោយកំញានពីលើ គឺត្រូវឲ្យគ្រប់គ្នានាំយកពានរបស់ខ្លួនមក នៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ាជាពានមានចំនួន២៥០ ទាំងឯង នឹងអើរ៉ុន ក៏ត្រូវយកពានរបស់ខ្លួនមកដែរ»។—ជនគណនា ១៦:១៦, ១៧
១៣. (ក) ពេលអ្នកបះបោរទាំងនោះបានដុតកំញានថ្វាយព្រះយេហូវ៉ា ហេតុអ្វីនោះជាការបំពានសិទ្ធិ? (ខ) តើព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើយ៉ាងណា ទៅលើអ្នកបះបោរទាំងនោះ?
១៣ យោងទៅតាមច្បាប់របស់ព្រះ មានតែពួកសង្ឃទេដែលអាចដុតកំញានថ្វាយព្រះបាន។ សំនើរដែលឲ្យពួកលេវីដែលមិនមែនជាសង្ឃ ដុតកំញានថ្វាយព្រះយេហូវ៉ា គួរធ្វើឲ្យអ្នកបះបោរទាំងនេះភ្ញាក់រឭកហើយ។ (និក្ខមនំ ៣០:៧; ជនគណនា ៤:១៦) ប៉ុន្តែ កូរេនិងអ្នកគាំទ្រគាត់មិនបានភ្ញាក់រឭកសោះ! ថ្ងៃស្អែកឡើង កូរេ«ប្រមូលពួកជំនុំទាំងអស់គ្នា មកទាស់នឹង[ម៉ូសេនិងអើរ៉ុន] នៅត្រង់មាត់ទ្វារត្រសាលជំនុំ»។ កំណត់ហេតុចែងថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់បង្គាប់ដល់ម៉ូសេ ហើយនឹងអើរ៉ុនថា ‹ចូរឯងដកខ្លួនពីពួកជំនុំនេះចេញ ដើម្បីឲ្យអញបានបំផ្លាញគេទៅជា១រំពេច›»។ ប៉ុន្តែ ម៉ូសេនិងអើរ៉ុនបានអង្វរព្រះកុំឲ្យសម្លាប់រាស្ត្រទ្រង់ឡើយ។ ព្រះយេហូវ៉ាបានព្រះសណ្ដាប់នូវសេចក្ដីទូលអង្វររបស់ម៉ូសេនិងអើរ៉ុន។ រីឯកូរេនិងពួកគ្នាគាត់វិញ«មានភ្លើងចេញពីព្រះយេហូវ៉ា មកបញ្ឆេះមនុស្ស២៥០នាក់ ដែលកំពុងតែថ្វាយកំញាននោះដែរ»។—ជនគណនា ១៦:១៩-២២, ៣៥ c
១៤. ហេតុអ្វីបានជាព្រះយេហូវ៉ាចាត់វិធានការយ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់ចំពោះពួកជំនុំអ៊ីស្រាអែល?
១៤ គឺប្លែកណាស់ ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលដែលឃើញរបៀបព្រះយេហូវ៉ាបានប្រព្រឹត្តទៅលើអ្នកបះបោរទាំងនេះនៅតែមិនបានរាងចាលទៀត។ «លុះដល់ថ្ងៃស្អែកឡើង ពួកជំនុំនៃកូនចៅអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់គ្នា ក៏រទូរទាំទាស់នឹងម៉ូសេ ហើយនឹងអើរ៉ុនថា‹លោកបានសំឡាប់ពួកជននៃព្រះយេហូវ៉ា›»។ ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលចាប់ផ្ដើមគាំទ្រពួកអ្នកដែលបានក្បត់វិញ! នៅទីបំផុត ព្រះយេហូវ៉ាលែងប្រណីទៀត។ នៅពេលនោះ គ្មានអ្នកណាម្នាក់អាចទូលអង្វរឲ្យទ្រង់មិនដាក់ទោសពួកគេឡើយ សូម្បីតែម៉ូសេនិងអើរ៉ុនទូលសុំក៏ដោយ។ ព្រះយេហូវ៉ាបានបណ្ដាលឲ្យមានគ្រោះកាចប្រហារជីវិតអ្នកដែលមិនស្ដាប់បង្គាប់ ហើយ«ពួកមនុស្សដែលស្លាប់ ដោយការប្រហារជីវិតនោះ មានចំនួន១ម៉ឺន៤ពាន់៧០០នាក់ ទីទៃពីពួកអ្នកដែលត្រូវស្លាប់ពីដំណើរកូរេ»។—ជនគណនា ១៦:៤១-៤៩
១៥. (ក) ហេតុអ្វីជនជាតិអ៊ីស្រាអែលគួរទទួលការដឹកនាំរបស់ម៉ូសេនិងអើរ៉ុន ដោយមិនទើសទាល់? (ខ) តើកំណត់ហេតុនេះបានបង្រៀនអ្នកអ្វីខ្លះអំពីព្រះយេហូវ៉ា?
១៥ មនុស្សទាំងអស់នោះអាចបានរួចរស់ជីវិតយ៉ាងងាយស្រួលណាស់ បើពួកគេបានវែកញែកឲ្យសព្វគ្រប់ទៅ។ អ្នកទាំងនោះអាចសួរខ្លួនថា៖ ‹តើអ្នកណាបានប្រថុយជីវិតដើម្បីទៅគាល់ស្តេចផារ៉ោន? តើអ្នកណាបានទាមទារឲ្យស្តេចនោះរំដោះអ៊ីស្រាអែលឲ្យរួច? ក្រោយអ៊ីស្រាអែលត្រូវរំដោះនោះ តើអ្នកណាជាបុគ្គលតែមួយគត់ ដែលបានត្រូវអញ្ជើញឲ្យឡើងភ្នំហូរែប ដើម្បីនិយាយនឹងទេវតារបស់ព្រះផ្ទាល់?› ទង្វើដ៏អស្ចារ្យរបស់ម៉ូសេនិងអើរ៉ុនជាភស្តុតាង ដែលបញ្ជាក់ពីភក្ដីភាពរបស់ពួកគាត់ចំពោះព្រះយេហូវ៉ា និងសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ពួកគាត់ចំពោះជនជាតិអ៊ីស្រាអែល។ (និក្ខមនំ ១០:២៨; ១៩:២៤; ២៤:១២-១៥) ព្រះយេហូវ៉ាមិនបានមានព្រះទ័យរីករាយនឹងការប្រហារជីវិតជនបះបោរទាំងនោះឡើយ។ យ៉ាងណាក៏ដោយ ពេលដែលអ្នកទាំងនោះបង្ហាញថា ពួកគេនឹងបន្តបះបោរប្រឆាំងនោះ ទ្រង់បានចាត់វិធានការផ្ដាច់ព្រាត់។ (អេសេគាល ៣៣:១១) ព្រឹត្ដិការណ៍ទាំងអស់នេះមានសារសំខាន់សំរាប់យើងសព្វថ្ងៃនេះ។ ហេតុអ្វី?
ការសម្គាល់ខ្សែរយៈរបស់ព្រះយេហូវ៉ាសព្វថ្ងៃនេះ
១៦. (ក) នៅសតវត្សទីមួយ តើភស្តុតាងអ្វីគួរបានបញ្ជាក់ឲ្យសាសន៍យូដាដឹងថា ព្រះយេស៊ូគឺជាអ្នកតំណាងព្រះយេហូវ៉ា? (ខ) ហេតុអ្វីព្រះយេហូវ៉ាបានដូរគណៈសង្ឃកុលសម្ព័ន្ធលេវីចោល? ហើយតើគណៈសង្ឃលេវីបានត្រូវជំនួសដោយអ្វី?
១៦ សព្វថ្ងៃនេះ មាន«សាសន៍»ថ្មីមួយដែលមានព្រះយេហូវ៉ាជាចៅក្រម អ្នកប្រទានច្បាប់ និងព្រះមហាក្សត្រដែលយើងមើលមិនឃើញនោះ។ (ម៉ាថាយ ២១:៤៣) «សាសន៍»នេះបានកើតមកនៅសតវត្សទីមួយស.យ.។ នៅពេលនោះ រោងឧបោសថបានត្រូវជំនួសដោយព្រះវិហារមួយដ៏ល្អប្រណីតនៅទីក្រុងយេរូសាឡិម ដោយមានពួកលេវីបំពេញមុខងារនៅទីនោះដដែល។ (លូកា ១:៥, ៨, ៩) ប៉ុន្តែ នៅឆ្នាំ២៩ស.យ. ព្រះវិហារមួយទៀតគឺព្រះវិហារខាងវិញ្ញាណ បានត្រូវស្ថាបនាឡើងដោយមានព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទជាសម្ដេចសង្ឃ។ (ហេព្រើរ ៩:៩, ១១) រឿងទាក់ទងនឹងអំណាចគ្រប់គ្រងដែលព្រះតែងតាំងបានលេចមកម្ដងទៀត។ តើព្រះយេហូវ៉ានឹងប្រើអ្នកណាដើម្បីដឹកនាំ«សាសន៍»ថ្មីនេះ? ព្រះយេស៊ូបានសម្ដែងថាទ្រង់មានភក្ដីភាពឥតល័ក្ខខ័ណ្ឌចំពោះព្រះ។ ព្រះយេស៊ូស្រឡាញ់មនុស្សជាតិណាស់។ ទ្រង់ក៏បានធ្វើទីសម្គាល់ដ៏អស្ចារ្យជាច្រើន។ ប៉ុន្តែ ពួកលេវីភាគច្រើនបានបង្ហាញភាពរឹងចចេសដូចជីដូនជីតារបស់ពួកគេ និងមិនព្រមទទួលព្រះយេស៊ូទេ។ (ម៉ាថាយ ២៦:៦៣-៦៨; កិច្ចការ ៤:៥, ៦, ១៨; ៥:១៧) នៅទីបំផុត ព្រះយេហូវ៉ាបានជំនួសគណៈសង្ឃពួកលេវីដោយគណៈសង្ឃមួយដែលខុសគ្នាឆ្ងាយ គឺគណៈសង្ឃដែលជាស្តេចផងដែរ។ គណៈសង្ឃដែលជាស្តេចនោះក៏មានរហូតដល់សព្វថ្ងៃនេះដែរ។
១៧. (ក) តើក្រុមណាដែលរួមជាពួកសង្ឃហ្លួងសព្វថ្ងៃនេះ? (ខ) តើព្រះយេហូវ៉ាប្រើពួកសង្ឃហ្លួងនេះយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៧ តើអ្នកណារួមជាស្តេចនិងសង្ឃក្នុងគណៈនេះនៅសព្វថ្ងៃ? សាវ័កពេត្រុសឆ្លើយសំនួរនេះក្នុងសំបុត្រទីមួយរបស់គាត់ ដែលព្រះបានបណ្ដាលឲ្យសរសេរនោះ។ ពេត្រុសបានសរសេរទៅកាន់សមាជិកនៃរូបកាយព្រះគ្រីស្ទថា៖ «អ្នករាល់គ្នាជាពូជជ្រើសរើស ជាពួកសង្ឃហ្លួង ជាសាសន៍បរិសុទ្ធ ជារាស្ត្រដ៏ជាកេរ្ដិ៍អាករនៃព្រះដើម្បីឲ្យអ្នករាល់គ្នាបានសំដែងចេញ ឲ្យឃើញអស់ទាំងលក្ខណៈរបស់ព្រះ ដែលទ្រង់បានហៅអ្នករាល់គ្នាចេញពីសេចក្ដីងងឹត មកក្នុងពន្លឺអស្ចារ្យរបស់ទ្រង់»។ (ពេត្រុសទី១ ២:៩) សំដីនេះបញ្ជាក់ច្បាស់ថា អ្នកកាន់តាមព្រះយេស៊ូដែលជាអ្នកចាក់ប្រេងតាំងជាក្រុម គឺជាសមាសភាពនៃ«ពួកសង្ឃហ្លួង»ឬគណៈសង្ឃដែលជាស្តេច ដែលពេត្រុសក៏បានហៅថា«សាសន៍បរិសុទ្ធ»។ អ្នកទាំងនេះគឺជាខ្សែរយៈដែលព្រះយេហូវ៉ាប្រើ ដើម្បីផ្ដល់ការណែនាំនិងការដឹកនាំខាងវិញ្ញាណ។—ម៉ាថាយ ២៤:៤៥-៤៧
១៨. តើពួកសង្ឃហ្លួងនិងអ្នកចាស់ទុំដែលបានត្រូវតែងតាំងនោះមានទំនាក់ទំនងអ្វីនឹងគ្នា?
១៨ ដើម្បីតំណាងពួកសង្ឃហ្លួងនេះ អ្នកចាស់ទុំបានត្រូវតែងតាំងឲ្យទទួលខុសត្រូវក្នុងក្រុមជំនុំដែលជារាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ាទូទាំងពិភពលោក។ បុរសទាំងនេះគួរនឹងទទួលការគោរពនិងការគាំទ្រអស់អំពីចិត្តរបស់យើង មិនថាពួកគេជាអ្នកចាក់ប្រេងតាំងឬក៏មិនមែនក៏ដោយ។ ហេតុអ្វី? ពីព្រោះព្រះយេហូវ៉ាបានតែងតាំងអ្នកចាស់ទុំទាំងនេះតាមរយៈវិញ្ញាណបរិសុទ្ធរបស់ទ្រង់។ (ហេព្រើរ ១៣:៧, ១៧) តើព្រះយេហូវ៉ាធ្វើដូច្នេះយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៩. តើអ្នកចាស់ទុំត្រូវតែងតាំងដោយវិញ្ញាណបរិសុទ្ធយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៩ អ្នកចាស់ទុំទាំងនេះបំពេញតម្រូវការដែលមានក្នុងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ ដែលវិញ្ញាណរបស់ព្រះបានបណ្ដាលឲ្យសរសេរ។ (ធីម៉ូថេទី១ ៣:១-៧; ទីតុស ១:៥-៩) ដូច្នេះ ការតែងតាំងរបស់អ្នកទាំងនេះអាចត្រូវចាត់ទុក ជាការតែងតាំងដោយវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបាន។ (កិច្ចការ ២០:២៨) អ្នកចាស់ទុំទាំងនេះត្រូវស្គាល់ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះយ៉ាងច្បាស់។ ដូចគ្នានឹងចៅក្រមខ្ពស់បំផុតដែលបានតែងតាំងអ្នកចាស់ទុំនោះ អ្នកចាស់ទុំក៏ត្រូវស្អប់អ្វីក៏ដោយដែលមានលក្ខណៈល្អៀង។—ចោទិយកថា ១០:១៧, ១៨
២០. ស្តីអំពីអ្នកចាស់ទុំដែលធ្វើការនឿយហត់នោះ តើអ្នកមានចិត្តកតញ្ញូចំពោះអ្វីខ្លះ?
២០ ជាជាងជំទាស់អំណាចគ្រប់គ្រងរបស់អ្នកចាស់ទុំ យើងត្រូវមានចិត្តកតញ្ញូចំពោះការនឿយហត់របស់ពួកគាត់វិញ! ដោយសារអ្នកចាស់ទុំបានបំរើយ៉ាងស្មោះត្រង់ជាយូរមកហើយ ជួនកាលអស់ច្រើនទសវត្សទៀត ប្រការនេះហើយធ្វើឲ្យយើងមានទំនុកចិត្តទៅលើពួកគាត់។ អ្នកចាស់ទុំរៀបចំនិងដឹកនាំកិច្ចប្រជុំក្រុមជំនុំដោយស្មោះ និងប្រកៀកស្មាគ្នាធ្វើការជាមួយយើងក្នុងការផ្សព្វផ្សាយនូវ«ដំណឹងល្អនេះ ដែលសំដែងពីនគរ» ហើយផ្ដល់ឱវាទតាមព្រះគម្ពីរពេលយើងត្រូវការនោះ។ (ម៉ាថាយ ២៤:១៤; ហេព្រើរ ១០:២៣, ២៥; ពេត្រុសទី១ ៥:២) អ្នកចាស់ទុំក៏មកសួរសុខទុក្ខយើងពេលយើងឈឺ ថែមទាំងជួយសម្រាលទុក្ខយើងពេលយើងសោយសោក។ អ្នកចាស់ទុំក៏គាំទ្រព្រះរាជាណាចក្រយ៉ាងស្មោះអស់ពីចិត្តដោយគ្មានគំនិតអត្តទត្ថបុគ្គលឡើយ។ វិញ្ញាណរបស់ព្រះយេហូវ៉ាសណ្ឋិតលើអ្នកទាំងនេះនិងពួកគាត់ទទួលព្រះគុណពីព្រះ។—កាឡាទី ៥:២២, ២៣
២១. តើអ្នកចាស់ទុំត្រូវនឹកចាំអំពីអ្វី? ហើយហេតុអ្វី?
២១ អ្នកចាស់ទុំគឺឥតគ្រប់ល័ក្ខណ៍ពិតមែន។ ដោយសារអ្នកចាស់ទុំទទួលស្គាល់ភាពឥតគ្រប់ល័ក្ខណ៍របស់ខ្លួន ពួកគេមិនខិតខំត្រួតត្រាលើហ្វូងចៀមរបស់ព្រះដែលជា‹ទ្រព្យរបស់ព្រះ›ឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ ពួកគាត់ចាត់ទុកខ្លួន‹ជាគូកន ជួយឲ្យបងប្អូនបានអំណរវិញ›។ (ពេត្រុសទី១ ៥:៣; កូរិនថូសទី២ ១:២៤) អ្នកចាស់ទុំដែលមានចិត្តរាបទាបនិងធ្វើការនឿយហត់នោះដោយស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយដឹងថា ពេលពួកគាត់ធ្វើរឹតតែល្អក្នុងការយកតម្រាប់តាមទ្រង់ នោះពួកគាត់នឹងអាចជួយរឹតតែច្រើនក្នុងក្រុមជំនុំដែរ។ ដោយគិតអំពីចំណុចនេះ អ្នកចាស់ទុំតែងតែខិតខំបណ្ដុះឲ្យមានគុណសម្បត្ដិដូចព្រះ គឺសេចក្ដីស្រឡាញ់ សេចក្ដីមេត្ដាករុណានិងចិត្តអត់ធ្មត់ជាដើម។
២២. តើជំនឿរបស់អ្នកទៅលើអង្គការរបស់ព្រះយេហូវ៉ានៅលើផែនដីបានត្រូវពង្រឹងយ៉ាងណា ដោយមើលឡើងវិញនូវកំណត់ហេតុអំពីលោកកូរេនោះ?
២២ ទោះជាយើងមើលមិនឃើញព្រះយេហូវ៉ាក៏ដោយ យើងពិតជាសប្បាយចិត្តណាស់ដែលយើងមានទ្រង់ជាអ្នកគ្រប់គ្រងយើង មានព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទជាសម្ដេចសង្ឃរបស់យើង មានសមាជិកនៃគណៈសង្ឃហ្លួងគឺជាគ្រូបង្រៀនរបស់យើង ហើយមានអ្នកចាស់ទុំគ្រីស្ទានដ៏ស្មោះត្រង់ជាអ្នកឲ្យឱវាទយើង! ទោះជាអង្គការណាដឹកនាំដោយមនុស្សមិនអាចគ្រប់ល័ក្ខណ៍ក៏ដោយ យើងនៅតែសប្បាយចិត្តបំរើព្រះជាមួយអ្នកជឿគ្នីគ្នាដែលចុះចូលនឹងអំណាចគ្រប់គ្រងដែលព្រះតែងតាំង!
[កំណត់សម្គាល់]
a អេលាសារនិងអ៊ីថាម៉ារ កូនប្រុសពីរនាក់ទៀតរបស់អើរ៉ុនជាគំរូល្អក្នុងកិច្ចបំរើព្រះយេហូវ៉ា។—លេវីវិន័យ ១០:៦
b ដាថាននិងអ័ប៊ីរ៉ាម ដែលបានមូលគំនិតជាមួយកូរេនោះ ជាសមាជិកកុលសម្ព័ន្ធរូបេន។ ដូច្នេះ ពួកគេទំនងជាមិនចង់ដណ្ដើមធ្វើជាសង្ឃនោះទេ។ ករណីរបស់ពីរនាក់នេះ គឺពួកគេបានតូចចិត្តដោយសារម៉ូសេជាអ្នកដឹកនាំ និងដោយសារមកទល់ពេលនោះ ពួកគេមិនទាន់បានទៅដល់ស្រុកសន្យាតាមដែលពួកគេសង្ឃឹមនោះទេ។—ជនគណនា ១៦:១២-១៤
c នៅសម័យមុនក្រិត្យវិន័យ មេគ្រួសារនានាបានតំណាងក្រុមគ្រួសាររបស់ខ្លួននៅចំពោះព្រះ ហើយរហូតដល់អាចថ្វាយដង្វាយក្នុងនាមជាក្រុមគ្រួសារខ្លួនទៀតផង។ (លោកុប្បត្តិ ៨:២០; ៤៦:១; យ៉ូប ១:៥) ប៉ុន្តែ ពេលដែលក្រិត្យវិន័យចាប់ផ្ដើម ព្រះយេហូវ៉ាបានតែងតាំងបុរសពីក្រុមគ្រួសារអើរ៉ុនឲ្យធ្វើជាសង្ឃដើម្បីថ្វាយដង្វាយ។ អ្នកបះបោរ២៥០នាក់នេះទំនងជាមិនចង់ចុះចូលតាមការរៀបចំថ្មីនេះទេ។
តើអ្នកបានរៀនអ្វីខ្លះ?
• ដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ តើព្រះយេហូវ៉ាបានផ្ដល់សំវិធានការអ្វី ដើម្បីបំពេញសេចក្ដីត្រូវការរបស់ពួកអ៊ីស្រាអែល?
• ហេតុអ្វីការបះបោររបស់កូរេទាស់នឹងម៉ូសេនិងអើរ៉ុនមិនគួរអនុគ្រោះឲ្យបាន?
• តើយើងអាចទាញយកមេរៀនអ្វីពីរបៀបព្រះយេហូវ៉ាប្រព្រឹត្តទៅលើអ្នកបះបោរនោះ?
• តើយើងអាចបង្ហាញថា យើងមានចិត្តកតញ្ញូចំពោះការរៀបចំរបស់ព្រះយេហូវ៉ានៅសព្វថ្ងៃនេះយ៉ាងដូចម្ដេច?
[សំណួរសម្រាប់អត្ថបទសិក្សា]
[រូបភាពនៅទំព័រ៨]
តើអ្នកចាត់ទុកការងារណាដែលអ្នកទទួលក្នុងអង្គការរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ជាឯកសិទ្ធិមួយដ៏វិសេសឬទេ?