ចូរបន្តប្រព្រឹត្តតាមអ្វីដែលអ្នកបានរៀន
ចូរបន្តប្រព្រឹត្តតាមអ្វីដែលអ្នកបានរៀន
«សេចក្ដីអ្វីដែលអ្នករាល់គ្នាបានរៀន បានទទួល បានឮ ហើយឃើញក្នុងខ្ញុំ នោះចូរឲ្យប្រព្រឹត្តតាមសេចក្ដីទាំងនោះចុះ!ដូច្នេះ ព្រះនៃសេចក្ដីសុខសាន្ត ទ្រង់នឹងគង់នៅជាមួយនឹងអ្នករាល់គ្នា»។—ភីលីព ៤:៩
១, ២. បើនិយាយជាទូទៅ តើព្រះគម្ពីរមានអានុភាពលើជីវិតនៃមនុស្សដែលអះអាងថា ខ្លួនជាអ្នកកាន់សាសនាឬទេ? សូមពន្យល់។
«សាសនាកំពុងតែមានឥទ្ធិពលខ្លាំងឡើងៗ តែការធ្វើតាមខ្នាតតម្រាសីលធម៌វិញ នោះកំពុងតែអាប់ឱនទៅៗ»។ ចំណងជើងនេះក្នុងឯកសារដែលមានប្រធានការនិយមថ្មីៗនេះ (ជាភាសាអង់គ្លេស) ជាការសង្ខេបនូវលទ្ធផលពីការស្ទង់មតិក្នុងសហរដ្ឋអាមេរិក។ តាមមើលទៅ មនុស្សជាច្រើននៅសហរដ្ឋអាមេរិកជាអ្នកចូលព្រះវិហារ ហើយចាត់ទុកសាសនាជាអ្វីដែលសំខាន់ក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេ។ ក៏ប៉ុន្តែ របាយការណ៍នោះចែងទៀតថា៖ «ថ្វីបើប្រជាជនអាមេរិកភាគច្រើនគិតដូច្នេះក្ដី ក៏នៅតែមានច្រើននាក់ទៀតដែលសង្ស័យអំពីអានុភាពដែលសាសនាមានទៅលើបុគ្គលម្នាក់ៗនិងសង្គមរបស់ពួកគេ»។
២ នេះមិនមែនជាស្ថានការណ៍នៅប្រទេសតែមួយប៉ុណ្ណោះទេ។ មនុស្សទូទាំងពិភពលោកអះអាងថា ពួកគេជាអ្នកកាន់សាសនា ហើយក៏ទទួលស្គាល់ព្រះគម្ពីរផងដែរ តែមិនអនុញ្ញាតឲ្យបទគម្ពីរនោះមានអានុភាពទៅលើជីវិតរបស់គេទេ។ (ធីម៉ូថេទី២ ៣:៥) ប្រមុខនៃពួកអ្នកស្រាវជ្រាវមួយក្រុមពោលថា៖ «យើងនៅតែចាត់ទុកព្រះគម្ពីរជាសៀវភៅដ៏សំខាន់មួយ តែយើងលែងចំណាយពេលអាន សិក្សា ឬអនុវត្តតាមព្រះគម្ពីរទៀតហើយ»។
៣. (ក) តើព្រះគម្ពីរមានអានុភាពណាខ្លះទៅលើពួកអ្នកដែលក្លាយជាជនគ្រីស្ទានពិត? (ខ) តើពួកអ្នកកាន់តាមព្រះយេស៊ូអនុវត្តតាមដំបូន្មានរបស់ប៉ុលនៅភីលីព ៤:៩ យ៉ាងដូចម្ដេច?
៣ រីឯពួកគ្រីស្ទានពិតវិញ ពួកគេផ្ទុយស្រឡះពីមនុស្សទាំងនោះ។ ការអនុវត្តតាមដំបូន្មានពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះបានជួយកែប្រែចិត្តគំនិតនិងអាកប្បកិរិយារបស់ពួកគេ។ ហើយមនុស្សឯទៀតកត់សម្គាល់ឃើញភ្លាមនូវបុគ្គលិកលក្ខណៈថ្មីដែលពួកគេបង្ហាញ។ (កូល៉ុស ៣:៥-១០) ចំពោះពួកអ្នកដែលកាន់តាមព្រះយេស៊ូ ព្រះគម្ពីរមិនមែនជាសៀវភៅដែលគេទុកចោលនៅលើធ្នើរឲ្យប្រឡាក់សុទ្ធតែធូលីដីនោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ សាវ័កប៉ុលបានប្រាប់ពួកគ្រីស្ទាននៅទីក្រុងភីលីពថា៖ «សេចក្ដីអ្វីដែលអ្នករាល់គ្នាបានរៀន បានទទួល បានឮ ហើយឃើញក្នុងខ្ញុំ នោះចូរឲ្យប្រព្រឹត្តតាមសេចក្ដីទាំងនោះចុះ! ដូច្នេះ ព្រះនៃសេចក្ដីសុខសាន្ត ទ្រង់នឹងគង់នៅជាមួយនឹងអ្នករាល់គ្នា»។ (ភីលីព ៤:៩, កំណែជាអក្សរទ្រេត) ពួកគ្រីស្ទានពិតមិនត្រឹមតែទទួលស្គាល់ នូវសេចក្ដីពិតពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះប៉ុណ្ណោះទេ។ តែពួកគេធ្វើតាមអ្វីដែលគេរៀន ដោយអនុវត្តជានិច្ចតាមដំបូន្មានពីព្រះគម្ពីរ ក្នុងក្រុមគ្រួសារ ពេលប្រកបការងារឬធ្វើការ ក្នុងក្រុមជំនុំ និងក្នុងគ្រប់ផ្នែកនៃជីវិតរបស់គេ។
៤. ហេតុអ្វីបានជាការប្រព្រឹត្តតាមក្រិត្យក្រមរបស់ព្រះពិបាកម្ល៉េះ?
៤ ការប្រព្រឹត្តតាមក្រិត្យក្រមនិងគោលការណ៍នានារបស់ព្រះ មិនតែងតែងាយស្រួលនោះទេ។ យើងរស់នៅក្នុងលោកីយ៍ដែលស្ថិតក្រោមអំណាចរបស់អារក្សសាតាំង ហើយព្រះគម្ពីរហៅវាជា «ព្រះរបស់លោកីយនេះ»។ (កូរិនថូសទី២ ៤:៤; យ៉ូហានទី១ ៥:១៩) ហេតុនេះហើយបានជាចាំបាច់ឲ្យយើងប្រុងប្រយ័ត្ននឹងអ្វីៗក៏ដោយដែលអាចរារាំងផ្លូវរបស់យើង ក្នុងការរក្សាចិត្តស្មោះភក្ដីចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។ តើយើងអាចធ្វើជាអ្នករក្សាចិត្តស្មោះភក្ដីបានយ៉ាងណា?
ចូរបន្តកាន់តាម«ពាក្យគំរូល្អៗ»ចុះ!
៥. តើបន្ទូលរបស់ព្រះយេស៊ូថា៖ «[ចូរ]មកតាមខ្ញុំជាដរាបចុះ!» មានន័យអ្វី?
៥ ការប្រព្រឹត្តតាមអ្វីដែលយើងរៀននោះ តម្រូវឲ្យយើងគាំទ្រការថ្វាយបង្គំពិតដោយចិត្តស្មោះភក្ដី ទោះជាមានការប្រឆាំងពីពួកអ្នកមិនជឿក្ដី។ យើងត្រូវប្រឹងប្រែងដើម្បីស៊ូទ្រាំឲ្យបាន។ ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលថា៖ «បើអ្នកណាចង់មកដើរតាមក្រោយខ្ញុំ ត្រូវឲ្យអ្នកនោះលះបង់ខ្លួនឯងចោល និងលីបង្គោលទារុណកម្មរបស់ខ្លួន ហើយមកតាមខ្ញុំជាដរាបចុះ!»។ (ម៉ាថាយ ១៦:២៤, ព.ថ.) ព្រះយេស៊ូមិនមានបន្ទូលថា យើងត្រូវកាន់តាមទ្រង់តែមួយអាទិត្យ មួយខែ ឬមួយឆ្នាំប៉ុណ្ណោះឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ ទ្រង់មានបន្ទូលថា៖ «[ចូរ]មកតាមខ្ញុំជាដរាបចុះ!»។ ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះយេស៊ូបង្ហាញថា ការធ្វើជាសិស្សរបស់ទ្រង់មិនមែនជាអ្វីដែលយើងធ្វើតែមួយរយៈពេល ឬគ្រាន់តែកាន់សាសនានោះបណ្ដោះអាសន្នប៉ុណ្ណោះនោះទេ។ ការគាំទ្រនូវការថ្វាយបង្គំពិតដោយចិត្តស្មោះភក្ដី តម្រូវឲ្យយើងស៊ូទ្រាំយ៉ាងស្មោះត្រង់តាមដំណើរជីវិតដែលយើងបានជ្រើសរើស ទោះជាស្ថិតក្នុងកាលៈទេសៈយ៉ាងណាក៏ដោយ។ តើយើងអាចធ្វើដូច្នេះដោយដូចម្ដេច?
៦. តើអ្វីទៅជាពាក្យគំរូល្អៗដែលពួកគ្រីស្ទាននៅសតវត្សទីមួយបានរៀនពីប៉ុលនោះ?
៦ ប៉ុលបានដាស់តឿនសហការីរបស់គាត់ គឺធីម៉ូថេ ថា៖ «ចូរបន្តកាន់តាមពាក្យគំរូល្អៗដែលអ្នកបានទទួលពីខ្ញុំចុះ! ព្រមជាមួយសេចក្ដីស្រឡាញ់និងជំនឿខាងព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូ»។ (ធីម៉ូថេទី២ ១:១៣, ព.ថ.) តើប៉ុលចង់មានន័យយ៉ាងណា? ពាក្យភាសាក្រិចនេះដែលបកប្រែថា «គំរូ» មានន័យចំៗសំដៅទៅលើការគូរថើៗរបស់ជាងគំនូរ។ ថ្វីបើការគូរនោះមិនទាន់ច្បាស់នៅឡើយ តែវាមានរាងឬទ្រង់ទ្រាយស្រមោលព្រាលៗល្មមនឹងអាចយល់នូវគម្រោងគំនូរនោះបាន។ ស្រដៀងគ្នាដែរ ពាក្យគំរូល្អៗដ៏ពិតដែលប៉ុលបានបង្រៀនដល់ធីម៉ូថេនិងមនុស្សឯទៀតនោះ មិនមែនសំរាប់ការឆ្លើយនូវសំនួរទាំងឡាយទេ។ តែសេចក្ដីបង្រៀននេះផ្ដល់ការណែនាំគ្រប់គ្រាន់ ដូចជាគម្រោងការមួយ ដើម្បីឲ្យមនុស្សដែលមានចិត្តស្មោះត្រង់អាចយល់ដឹងអំពីអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាតម្រូវពីពួកគេ។ ប៉ុន្តែ ដើម្បីផ្គាប់ព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះ ពួកគេត្រូវបន្តកាន់តាមពាក្យគំរូល្អៗដ៏ពិតទាំងនោះដោយប្រព្រឹត្តតាមអ្វីដែលគេបានរៀន។
៧. តើពួកគ្រីស្ទានអាចកាន់ខ្ជាប់តាមពាក្យគំរូល្អៗបានយ៉ាងណា?
៧ នៅសតវត្សទីមួយ មនុស្សខ្លះដូចជាហ៊ីមេនាស អ័លេក្សានត្រុស និងភីលេត បានផ្សាយគំនិតដែលមិនស្រប«តាមពាក្យគំរូល្អៗ»នោះទេ។ (ធីម៉ូថេទី១ ១:១៨-២០; ធីម៉ូថេទី២ ២:១៦, ១៧) តើពួកគ្រីស្ទានសម័យដើមអាចជៀសវាងកុំឲ្យពួកអ្នកក្បត់ជំនឿនាំគេឲ្យវង្វេងដោយដូចម្ដេច? ពួកគេគប្បីសិក្សាយ៉ាងហ្មត់ចត់ និងអនុវត្តតាមសំនេរនានាដែលបានបណ្ដាលមកពីព្រះ។ អស់អ្នកដែលដើរតាមលំអានរបស់ប៉ុលនិងពួកអ្នកស្មោះត្រង់ឯទៀតនោះ ពួកគេអាចសម្គាល់និងបដិសេធចោលនូវអ្វីៗដែលមិនស្របទៅតាមពាក្យគំរូល្អៗដ៏ពិតដែលបានបង្រៀនដល់គេ។ (ភីលីព ៣:១៧; ហេព្រើរ ៥:១៤) ជាជាង«វក់តែនឹងជជែក ហើយដេញដោលពីន័យពាក្យ»នោះពួកគ្រីស្ទានពិតបានបន្តជឿនទៅមុខតាមវិថីដ៏ល្អក្នុងការបង្ហាញភក្ដីភាពចំពោះព្រះ។ (ធីម៉ូថេទី១ ៦:៣-៦) យើងធ្វើដូច្នេះដែរ ពេលយើងប្រព្រឹត្តតាមសេចក្ដីពិតនានាដែលយើងរៀន។ ពេលយើងសង្កេតឃើញមនុស្សរាប់លាននាក់ទូទាំងផែនដីកំពុងតែកាន់ខ្ជាប់តាមពាក្យគំរូល្អៗដ៏ពិតដែលគេបានរៀនពីព្រះគម្ពីរ នេះក៏ពង្រឹងជំនឿរបស់យើងផងដែរ។—ថែស្សាឡូនីចទី១ ១:២-៥
ចូរបដិសេធ«រឿងមិនពិត»
៨. (ក) តើសាតាំងខំបំបាក់ជំនឿរបស់យើងសព្វថ្ងៃនេះដោយវិធីណាខ្លះ? (ខ) តើប៉ុលព្រមានយ៉ាងណា នៅឯធីម៉ូថេទី២ ៤:៣, ៤?
៨ សាតាំងតែងរកបំបាក់ភក្ដីភាពរបស់យើង ដោយសាបព្រោះគំនិតសង្ស័យអំពីអ្វីដែលយើងបានត្រូវបង្រៀន។ សព្វថ្ងៃនេះគឺដូចនឹងសតវត្សទីមួយដែរ ក៏មានពួកអ្នកក្បត់ជំនឿនិងមនុស្សឯទៀតចង់បំបាក់ជំនឿនៃអស់អ្នកដែលងាយបញ្ឆោត។ (កាឡាទី ២:៤; ៥:៧, ៨) ជួនកាលពួកអ្នកក្បត់ជំនឿប្រើប្រព័ន្ធឃោសនាសាធារណៈដើម្បីផ្សាយពត៌មានមិនពិត ឬរហូតដល់ភូតកុហកអំពីគោលបំណងរបស់រាស្ត្រនៃព្រះយេហូវ៉ានិងវិធីដែលពួកគេប្រើទៀតផង។ ប៉ុលបានព្រមានថា មនុស្សខ្លះនឹងបែរចេញពីសេចក្ដីពិតវិញ។ ប៉ុលបានសរសេរថា៖ «នឹងមានគ្រាមក ដែលគេមិនទ្រាំទ្រនឹងសេចក្ដីបង្រៀនដ៏ត្រឹមត្រូវទេ គឺគេនឹងមានត្រចៀករមាស់ ហើយនឹងហៅគ្រូកាន់តែច្រើនឡើង មកបង្រៀនឲ្យត្រូវចិត្ត គេនឹងងាកត្រចៀកចេញពីសេចក្ដីពិត បែរទៅតាម[«រឿងមិនពិត», ព.ថ.]វិញ»។—ធីម៉ូថេទី២ ៤:៣, ៤
៩. តើប៉ុលប្រហែលជាសំដៅលើអ្វី ពេលគាត់ប្រាប់អំពី«រឿងមិនពិត»?
៩ ជាជាងកាន់ខ្ជាប់តាមពាក្យគំរូល្អៗទាំងនោះ មនុស្សខ្លះបានត្រូវ«រឿងមិនពិត»ទាក់ទាញចិត្តគេវិញ។ តើរឿងមិនពិតនោះជាអ្វីទៅ? ប្រហែលជាប៉ុលចង់សំដៅទៅលើរឿងមិនពិតដ៏មិនគួរឲ្យជឿ ដូចមានក្នុងសៀវភៅឈ្មោះ ថូបិត ដែលជាសៀវភៅដែលមិនរួមចំណែកក្នុងព្រះគម្ពីរបរិសុទ្ធទេ។ a រឿងមិនពិតនោះប្រហែលជាបានរួមបញ្ចូលពាក្យចចាមអារ៉ាមដែលបំផ្លើសដែលគ្រាន់តែស្មានប៉ុណ្ណោះ។ ម្យ៉ាងទៀត អ្នកខ្លះប្រហែលជាបានត្រូវបញ្ឆោតដោយទស្សនៈខ្ពង់ខ្ពស់ដែល«ត្រូវចិត្ត» ជាទស្សនៈរបស់ពួកអ្នកដែលមើលស្រាលនូវខ្នាតតម្រារបស់ព្រះ ឬមួយក៏រិះគន់ពួកអ្នកដែលនាំមុខក្នុងក្រុមជំនុំ។ (យ៉ូហានទី៣ ៩, ១០; យូដាស ៤) ទោះជាមានឧបសគ្គណាក៏ដោយ មនុស្សខ្លះនោះច្បាស់ជាស្រឡាញ់នូវសេចក្ដីមិនពិតជាជាងពាក្យពិតពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ។ មិនយូរប៉ុន្មានក្រោយមក ពួកគេបានឈប់ប្រព្រឹត្តតាមអ្វីដែលគេបានរៀន ហើយនេះធ្វើឲ្យគេទទួលគ្រោះថ្នាក់ខាងវិញ្ញាណ។—ពេត្រុសទី២ ៣:១៥, ១៦
១០. តើមានរឿងមិនពិតណាខ្លះនាបច្ចុប្បន្ននេះ? ហើយតើយ៉ូហានបានបញ្ជាក់យ៉ាងណា ថាយើងត្រូវប្រុងប្រយ័ត្ន?
១០ សព្វថ្ងៃនេះយើងអាចជៀសចេញពីរឿងមិនពិតបានដែរ បើយើងពិនិត្យពិច័យនិងជ្រើសរើសដោយប្រយ័ត្នប្រយែងនូវអ្វីដែលយើងស្ដាប់និងអាន។ ឧទាហរណ៍ ដូចជាប្រព័ន្ធឃោសនានានានៅសព្វថ្ងៃនេះច្រើនតែលើកដំកើងហើយផ្សាយនូវអំពើអសីលធម៌។ មនុស្សជាច្រើនចង់ឲ្យយើងសង្ស័យអំពីអត្ថិភាពនៃព្រះ ឬមួយក៏និយមទៅលើលទ្ធិថាគ្មានព្រះណាសោះឡើយ។ អ្នកប្រាជ្ញខ្លះចោទប្រឆាំងនឹងការអះអាងថា ព្រះគម្ពីរបានបណ្ដាលមកពីព្រះ។ ហើយពួកអ្នកក្បត់ជំនឿពេលថ្មីៗនេះក៏ខំបណ្ដុះឲ្យពួកគ្រីស្ទានពិតមានគំនិតសង្ស័យ ដើម្បីបង្ខូចជំនឿរបស់ពួកគេ។ សាវ័កយ៉ូហានបានព្រមានអំពីគ្រោះថ្នាក់ស្រដៀងៗគ្នានេះដែរ ដែលបណ្ដាលមកពីព្យាការីក្លែងក្លាយនៅសតវត្សទីមួយនោះ គាត់សរសេរថា៖ «ពួកស្ងួនភ្ងាអើយ! កុំឲ្យជឿគ្រប់ទាំងវិញ្ញាណឡើយ ចូរល្បងវិញ្ញាណទាំងអស់វិញ ដើម្បីឲ្យបានដឹងជាមកពីព្រះ ឬមិនមែន ដ្បិតមានហោរាក្លែងក្លាយជាច្រើនកើតមកក្នុងលោកីយនេះហើយ»។ (យ៉ូហានទី១ ៤:១) ដូច្នេះ យើងត្រូវប្រុងប្រយ័ត្នផងដែរ។
១១. តើយើងអាចពិចារណាខ្លួនយើងយ៉ាងណា ដើម្បីដឹងថាយើងនៅកាន់ខ្ជាប់តាមជំនឿពិត?
១១ ហេតុនេះហើយបានជាប៉ុលសរសេរថា៖ «ចូរអ្នករាល់គ្នាពិចារណាខ្លួនឯងមើល តើស្ថិតនៅក្នុងសេចក្ដីជំនឿឬទេ?»។ (កូរិនថូសទី២ ១៣:៥) សាវ័កប៉ុលបានដាស់តឿនយើងឲ្យបន្តពិចារណាខ្លួនយើងដើម្បីដឹងថា តើយើងនៅតែកាន់ខ្ជាប់តាមជំនឿគ្រីស្ទានឬទេ? ប្រសិនណាបើយើងផ្ទៀងត្រចៀកទៅតាមសំដីរបស់ពួកអ្នកពូកែរិះគន់នោះ យើងត្រូវពិចារណាខ្លួនយើងនិងអធិស្ឋានជាចាំបាច់ផងដែរ។ (ទំនុកដំកើង ១៣៩:២៣, ២៤) តើយើងទោរទន់ទៅរកការចាប់កំហុសនៃរាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ាឬទេ? បើដូច្នេះមែន ហេតុដូចម្ដេចបានជាយើងធ្វើដូចនោះ? តើពាក្យសំដីឬកិរិយារបស់នរណាម្នាក់បានបញ្ឈឺចិត្តយើងឬ? កាលបើមានរឿងដូចនោះ តើយើងពិតជាមានទស្សនៈត្រឹមត្រូវស្របតាមកាលៈទេសៈឬទេ? ដ្បិតទុក្ខលំបាកណាដែលយើងជួបប្រទះក្នុងរបបលោកីយ៍នេះ នោះមានតែបណ្ដោះអាសន្នទេ។ (កូរិនថូសទី២ ៤:១៧) ថ្វីបើយើងជួបនឹងការល្បងលណាមួយក្នុងក្រុមជំនុំយើងក្ដី តើមានប្រយោជន៍ទេ បើយើងឈប់បំរើព្រះនោះ? កាលបើយើងខកចិត្តដោយសាររឿងណាមួយ យកល្អឲ្យយើងខំដោះស្រាយបញ្ហានោះដោយខ្លួនយើងមុនសិន ហើយក្រោយមកផ្ទេររឿងនោះឲ្យព្រះយេហូវ៉ាដោះស្រាយ មែនទេ?—ទំនុកដំកើង ៤:៤; សុភាសិត ៣:៥, ៦; អេភេសូរ ៤:២៦
១២. តើពួកបេរាបានតាំងគំរូដ៏ល្អអ្វីឲ្យយើង?
១២ ជាជាងរកកំហុសក្នុងពត៌មានដែលយើងមើលតាមរយៈការសិក្សាផ្ទាល់ខ្លួន និងកិច្ចប្រជុំតាមក្រុមជំនុំ ចូរឲ្យយើងមានទស្សនៈល្អៗវិញ។ (កូរិនថូសទី១ ២:១៤, ១៥) ជាជាងសង្ស័យអំពីពត៌មានក្នុងព្រះគម្ពីរ យកល្អបើយើងមានទស្សនៈដូចពួកបេរានៅសតវត្សទីមួយ ដែលបានពិចារណាមើលយ៉ាងផ្ចិតផ្ចង់នូវបទគម្ពីរនានា! (កិច្ចការ ១៧:១០, ១១) រួចមក ចូរយើងធ្វើតាមអ្វីដែលយើងរៀន ទាំងបដិសេធរឿងមិនពិតចោល ហើយកាន់ខ្ជាប់តាមសេចក្ដីពិតវិញ។
១៣. តើយើងអាចប្រាប់រឿងមិនពិតតៗគ្នាយ៉ាងណា ដោយមិនដឹងខ្លួន?
១៣ រឿងមិនពិតមួយទៀតដែលយើងត្រូវប្រុងប្រយ័ត្ននោះគឺ រឿងបំផ្លើសច្រើនបែបច្រើនយ៉ាងដ៏គួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ ដែលយើងនិយមទទួលតាមអ៊ីម៉ែល។ ពិតជាប្រកបទៅដោយប្រាជ្ញាយ៉ាងណាទៅ! បើយើងប្រយ័ត្ននឹងរឿងផ្សេងៗបែបនេះ ជាពិសេសប្រសិនបើយើងមិនស្គាល់ប្រភពដើមនៃពត៌មាននោះទេ។ សូម្បីតែបទពិសោធន៍ឬរឿងនោះបានត្រូវផ្ញើពីបងប្អូនគ្រីស្ទានដ៏គួរឲ្យទុកចិត្តក៏ដោយ គាត់ក៏ប្រហែលជាមិនស្គាល់ហេតុការណ៍ពិតទាំងឡាយផ្ទាល់ខ្លួនដែរ។ ហេតុនោះហើយបានជាសំខាន់ឲ្យយើងមិនប្រញាប់រៀបរាប់ ឬផ្ញើតៗគ្នានូវរឿងបែបនេះដែលគ្មានទីសំអាងថាជារឿងពិតឬមិនពិតនោះ។ យើងពិតជាមិនចង់ប្រាប់តៗគ្នានូវ«រឿងព្រេងដ៏ឥតខ្លឹមសារ» ឬ«រឿងមិនពិត»ឡើយ។ (ធីម៉ូថេទី១ ៤:៧, ព្រះគម្ពីរភាសាខ្មែរសម្រាយ) ដោយសារយើងត្រូវនិយាយសេចក្ដីពិតចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមកនោះ យើងប្រព្រឹត្តដោយប្រាជ្ញាបើយើងជៀសវាងពីអ្វីៗដែលអាចបណ្ដាលឲ្យយើងប្រាប់រឿងមិនពិតដល់អ្នកដទៃ សូម្បីតែដោយអចេតនាក៏ដោយ។—អេភេសូរ ៤:២៥
ផលប្រយោជន៍ដែលមកពីការប្រព្រឹត្តតាមសេចក្ដីពិត
១៤. តើមានផលប្រយោជន៍អ្វីខ្លះ មកពីការប្រព្រឹត្តតាមអ្វីដែលយើងរៀនពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ?
១៤ ការប្រព្រឹត្តតាមអ្វីដែលយើងរៀនដោយសិក្សាព្រះគម្ពីរផ្ទាល់ខ្លួននិងកិច្ចប្រជុំគ្រីស្ទាននោះ ពិតជានាំឲ្យមានប្រយោជន៍ច្រើនយ៉ាង។ ឧទាហរណ៍ យើងអាចពិសោធថា យើងមានទំនាក់ទំនងកាន់តែល្អជាមួយបងប្អូនរួមជំនឿរបស់យើងជាដើម។ (កាឡាទី ៦:១០) ទំនោរចិត្តរបស់យើងផ្ទាល់នឹងទៅជាល្អឡើងៗ ពេលយើងអនុវត្តតាមគោលការណ៍ព្រះគម្ពីរ។ (ទំនុកដំកើង ១៩:៨) ម្យ៉ាងទៀត ប្រសិនណាបើយើងប្រព្រឹត្តតាមអ្វីដែលយើងរៀននោះ យើង«តាក់តែងសេចក្ដីបង្រៀនរបស់ព្រះ» ហើយនឹងទាក់ចិត្តទាញអារម្មណ៍របស់អ្នកដទៃទៀត ឲ្យចូលរួមការថ្វាយបង្គំពិតនេះដែរ។—ទីតុស ២:៦-១០
១៥. (ក) តើយុវនារីម្នាក់បានប្រមូលចិត្តក្លាហានយ៉ាងណា ដើម្បីធ្វើបន្ទាល់នៅសាលារៀន? (ខ) តើអ្នកបានរៀនអ្វីពីបទពិសោធន៍នេះ?
១៥ ក្នុងចំណោមស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា មានប្អូនៗយុវវ័យច្រើននាក់ដែលប្រព្រឹត្តតាមអ្វីដែលគេរៀនតាមរយៈការសិក្សាព្រះគម្ពីរផ្ទាល់ខ្លួន ព្រមទាំងការសិក្សាប្រកាសនវត្ថុគ្រីស្ទាននានា ហើយការចូលរួមកិច្ចប្រជុំក្រុមជំនុំជាទៀងទាត់ដែរ។ អាកប្បកិរិយាដ៏ល្អរបស់ពួកគេតែងធ្វើបន្ទាល់យ៉ាងប្រសើរដល់គ្រូបង្រៀននិងសិស្សានុសិស្សនៅសាលា។ (ពេត្រុសទី១ ២:១២) សូមគិតអំពីប្អូនស្រីម្នាក់ឈ្មោះលេសលី មានអាយុ១៣ឆ្នាំ នៅសហរដ្ឋអាមេរិក។ ប្អូនស្រីលេសលីសារភាពថា ពីមុននាងពិបាកចិត្តណាស់ ពេលត្រូវនិយាយជាមួយមិត្តរួមថ្នាក់អំពីជំនឿរបស់នាង ស្រាប់តែដល់ថ្ងៃមួយស្ថានការណ៍នោះបានប្រែប្រួលទៅវិញ។ ប្អូនស្រីនិយាយថា៖ «ក្នុងថ្នាក់រៀនរបស់យើងៗបានពិភាក្សាអំពីពួកអ្នកដែលមកលក់អីវ៉ាន់តាមផ្ទះឲ្យយើង។ នារីម្នាក់បានលើកដៃ ហើយចោទថា ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាធ្វើដូច្នេះដែរ»។ ជាស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាម្នាក់ តើប្អូនស្រីលេសលីនឹងធ្វើយ៉ាងណា? ប្អូនស្រីលេសលីពោលថា៖ «ខ្ញុំបានកាន់ជំហរការពារសាសនារបស់ខ្ញុំ ដែលពិតជាធ្វើឲ្យមិត្តរួមថ្នាក់ភ្ញាក់ផ្អើលមែន ពីព្រោះតាមធម្មតាខ្ញុំចេះតែនៅស្ងៀមនៅសាលា»។ តើមានលទ្ធផលអ្វីមកពីប្អូនស្រីលេសលីបង្ហាញចិត្តមោះមុតដូច្នេះ? ប្អូនស្រដីថា៖ «ខ្ញុំបានជូនសៀវភៅស្តើងមួយក្បាលនិងខិត្តប័ណ្ណមួយសន្លឹកដល់សិស្សម្នាក់នោះ ពីព្រោះគាត់មានសំនួរថែមទៀតដែរ»។ ព្រះយេហូវ៉ាពិតជាមានព្រះទ័យរីករាយពេលពួកយុវវ័យប្រព្រឹត្តតាមអ្វីដែលគេបានរៀននោះ ហើយដែលបានប្រមូលចិត្តក្លាហានដើម្បីធ្វើបន្ទាល់នៅសាលា!—សុភាសិត ២៧:១១; ហេព្រើរ ៦:១០
១៦. តើសាលាកិច្ចបំរើព្រះធិបតេយ្យបានជួយស្មរបន្ទាល់យុវវ័យម្នាក់យ៉ាងដូចម្ដេច?
១៦ មានគំរូមួយទៀត គឺប្អូនស្រីអេលីសាបិត។ ចាប់ពីអាយុប្រាំពីរឆ្នាំរហូតដល់រៀនចប់បឋមសិក្សា ប្អូនស្រីនេះតែងតែបានអញ្ជើញគ្រូបង្រៀននិមួយៗឲ្យមកសាលព្រះរាជាណាចក្រ ពេលនាងត្រូវថ្លែងសុន្ទរកថាតាមកម្មវិធីសាលាកិច្ចបំរើព្រះធិបតេយ្យ។ បើគ្រូបង្រៀនមិនអាចទៅបានទេ ប្អូនស្រីអេលីសាបិតថ្លែងសុន្ទរកថាជូនគ្រូបង្រៀនស្ដាប់ ក្រោយពីម៉ោងរៀននៅសាលា។ នៅពេលរៀនឆ្នាំចុងក្រោយនៅវិទ្យាល័យ ប្អូនស្រីអេលីសាបិតបានសរសេររបាយការណ៍មួយអស់ដប់ទំព័រ អំពីប្រយោជន៍ដែលមកពីសាលាកិច្ចបំរើព្រះធិបតេយ្យ ហើយបានធ្វើការសម្ដែងមួយនៅមុខគ្រូបង្រៀនបួននាក់។ ប្អូនស្រីអេលីសាបិតក៏បានត្រូវអញ្ជើញឲ្យថ្លែងសុន្ទរកថាតាមបែបបទកម្មវិធីសាលាកិច្ចបំរើព្រះធិបតេយ្យ ហើយប្អូនស្រីបានជ្រើសរើសប្រធានមានចំណងជើងថា៖ «តើហេតុអ្វីបានជាព្រះអនុញ្ញាតឲ្យមានអំពើអាក្រក់ជួជាតិដូច្នេះ?»។ ប្អូនស្រីអេលីសាបិតបានទទួលប្រយោជន៍ពីកម្មវិធីអប់រំដែលស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ារៀបចំតាមសាលាកិច្ចបំរើព្រះធិបតេយ្យ។ ប្អូនស្រីអេលីសាបិតក៏រួមក្នុងចំណោមជនគ្រីស្ទានយុវវ័យច្រើននាក់ ដែលលើកដំកើងព្រះយេហូវ៉ាដោយប្រព្រឹត្តតាមអ្វីៗដែលពួកគេរៀនពីព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់។
១៧, ១៨. (ក) តើព្រះគម្ពីរជូនយោបល់អ្វីខ្លះអំពីភាពទៀងត្រង់? (ខ) តើកិរិយាដ៏ទៀងត្រង់របស់ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាម្នាក់មានអានុភាពអ្វីទៅលើបុរសម្នាក់ទៀត?
១៧ ព្រះគម្ពីរទូន្មានបណ្ដាគ្រីស្ទានឲ្យប្រព្រឹត្តយ៉ាងទៀងត្រង់ក្នុងគ្រប់កាលៈទេសៈទាំងអស់។ (ហេព្រើរ ១៣:១៨) ភាពមិនទៀងត្រង់អាចបង្ខូចទំនាក់ទំនងរបស់យើងជាមួយអ្នកដទៃ ហើយសំខាន់ជាងនោះទៅទៀត គឺអាចបង្ខូចទំនាក់ទំនងរបស់យើងជាមួយព្រះយេហូវ៉ាទៀតផង។ (សុភាសិត ១២:២២) កិរិយាដែលគួរឲ្យទុកចិត្តរបស់យើងជាទីសំអាងថា យើងកំពុងតែប្រព្រឹត្តតាមអ្វីៗដែលយើងរៀន ហើយនេះក៏ជំរុញមនុស្សជាច្រើនឲ្យមានចិត្តគោរពពួកស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាច្រើនថែមទៀត។
១៨ សូមគិតអំពីអ្វីដែលទាហានម្នាក់ឈ្មោះភីលីព បានពិសោធនោះ។ ភីលីពបានបាត់មូលប្បទានប័ត្រដែលចុះហត្ថលេខារួចហើយ ប៉ុន្តែមិនទាន់សរសេរចំនួនទឹកប្រាក់នៅឡើយ ហើយគាត់មិនដឹងទាល់តែសោះ ទាល់តែគាត់បានទទួលមូលប្បទានប័ត្រនោះតាមប៉ុស្តិ៍ ទើបគាត់ដឹង។ ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាម្នាក់បានរើសបានមូលប្បទានប័ត្រនោះ ហើយបានផ្ញើទៅឲ្យភីលីពវិញ ទាំងសរសេរសំបុត្រខ្លីមួយដើម្បីពន្យល់ថា អ្វីដែលជំរុញចិត្តអ្នករកឃើញមូលប្បទានប័ត្រនោះឲ្យផ្ញើវាដល់ម្ចាស់វិញ គឺដោយសារជំនឿសាសនា។ ភីលីពបានស្រឡាំងកាំងមែន។ គាត់ស្រដីថា៖ «បើគេពិតជាចង់បានមែន អ្នករកឃើញមូលប្បទានប័ត្រនេះអាចដកលុយខ្ញុំ៩.០០០ដុល្លារអាមេរិកបាន!»។ ភីលីពធ្លាប់បាក់ទឹកចិត្តម្ដងមុននោះ ពេលគេបានលួចមួកគាត់ពេលគាត់នៅក្នុងព្រះវិហារមួយ។ តាមមើលទៅ មនុស្សម្នាក់ដែលភីលីពស្គាល់នោះបានលួចមួករបស់គាត់ តែមនុស្សម្នាក់ដែលគាត់មិនស្គាល់សោះ បានផ្ញើមូលប្បទានប័ត្រមានតម្លៃច្រើនពាន់ដុល្លារឲ្យគាត់វិញ! ពួកគ្រីស្ទានដែលមានចិត្តទៀងត្រង់ពិតជាលើកកិត្ដិយសថ្វាយព្រះយេហូវ៉ាមែន!
ចូរបន្តប្រព្រឹត្តតាម អ្វីដែលអ្នកបានរៀន
១៩, ២០. តើយើងនឹងទទួលប្រយោជន៍អ្វីខ្លះពីការធ្វើតាមអ្វីដែលយើងរៀនពីបទគម្ពីរ?
១៩ ពួកអ្នកដែលប្រព្រឹត្តតាមអ្វីដែលគេរៀនពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះនោះ ទទួលប្រយោជន៍ច្រើនណាស់។ លោកយ៉ាកុបបានសរសេរថា៖ «អ្នកណាដែលពិនិត្យមើលក្នុងក្រិត្យវិន័យដ៏គ្រប់ល័ក្ខណ៍ គឺជាក្រិត្យវិន័យខាងឯសេរីភាព ហើយក៏ជាប់ចិត្តចំពោះ ឥតបានភ្លេចសេចក្ដីដែលស្ដាប់នោះឡើយ គឺបានប្រព្រឹត្តតាមវិញ អ្នកនោះនឹងមានពរក្នុងគ្រប់ទាំងការ ដែលខ្លួនធ្វើទាំងប៉ុន្មាន»។ (យ៉ាកុប ១:២៥) ត្រូវមែន កាលបើយើងធ្វើតាមអ្វីដែលយើងរៀនពីបទគម្ពីរ នោះយើងនឹងមានសុភមង្គលពិត ហើយអាចស៊ូទ្រាំបានស្រួលជាងនូវអ្វីៗដែលគាបសង្កត់មកលើជីវិតរបស់យើង។ សំខាន់បំផុត យើងនឹងទទួលពរពីព្រះយេហូវ៉ា ហើយអាចសង្ឃឹមនឹងទទួលជីវិតជារៀងរហូតបាន!—សុភាសិត ១០:២២; ធីម៉ូថេទី១ ៦:៦
២០ ដូច្នេះ ចូរខំសិក្សាព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះដោយយកចិត្តទុកដាក់ចុះ! ចូរជួបជុំយ៉ាងទៀងទាត់ជាមួយពួកអ្នកដែលថ្វាយបង្គំព្រះយេហូវ៉ា ហើយប្រុងស្ដាប់ពត៌មានដែលថ្លែងជូនយើងស្ដាប់នៅឯកិច្ចប្រជុំគ្រីស្ទាននោះ។ ចូរអនុវត្តតាមអ្វីដែលអ្នករៀនដោយខំប្រព្រឹត្តតាមចុះ!។ បើធ្វើដូច្នេះ «ព្រះនៃសេចក្ដីសុខសាន្ត ទ្រង់នឹងគង់នៅជាមួយនឹងអ្នក»ជាក់ជាពុំខាន។—ភីលីព ៤:៩
[កំណត់សម្គាល់]
a សៀវភៅថូបិត ដែលបានត្រូវសរសេរប្រហែលជានៅសតវត្សទីបី មុនស.យ. រួមមានរឿងមួយតាមជំនឿឆ្វេងអំពីបុរសសាសន៍យូដាម្នាក់ឈ្មោះ ថូបាយឹស។ មនុស្សខ្លះអះអាងថា លោកថូបាយឹសមានសមត្ថភាពព្យាបាលជំងឺនិងដេញអារក្សបាន ដោយអាងអំណាចមកពីបេះដូង ថង់ប្រមាត់ និងថ្លើមពីត្រីធំសម្បើមមួយប្រភេទ។
តើអ្នកនៅចាំទេ?
• តើ«ពាក្យគំរូល្អៗ»ជាអ្វី? ហើយតើយើងអាចកាន់តាមពាក្យគំរូនោះជានិច្ចបានយ៉ាងណា?
• តើយើងត្រូវបដិសេធនឹង«រឿងមិនពិត»ណាខ្លះ?
• តើពួកអ្នកដែលប្រព្រឹត្តតាមអ្វីដែលគេរៀនពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះទទួលប្រយោជន៍អ្វីខ្លះ?
[សំណួរសម្រាប់អត្ថបទសិក្សា]
[រូបភាពនៅទំព័រ៣២]
ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាធ្វើតាម អ្វីដែលគេអានពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ ទោះនៅកន្លែងធ្វើការនៅសាលា ឬកន្លែងណាទៀតក៏ដោយ