‹ទ្រង់មិនបានមានបន្ទូលនឹងគេ ដោយឥតប្រើរឿងប្រៀបប្រដូចទេ›
‹ទ្រង់មិនបានមានបន្ទូលនឹងគេ ដោយឥតប្រើរឿងប្រៀបប្រដូចទេ›
«ព្រះយេស៊ូវទ្រង់មានបន្ទូលសេចក្ដីទាំងនេះ ដោយពាក្យប្រៀបធៀបដល់ហ្វូងមនុស្ស ទ្រង់មិនបានមានបន្ទូលនឹងគេ ឥតពាក្យប្រៀបធៀប[«រឿងប្រៀបប្រដូច», ព,ថ.]ទេ»។—ម៉ាថាយ ១៣:៣៤
១, ២. (ក) ហេតុអ្វីក៏រឿងប្រៀបប្រដូចដែលមានប្រសិទ្ធភាពគឺមិនងាយភ្លេចបានទេ? (ខ) តើរឿងប្រៀបប្រដូចបែបណាដែលព្រះយេស៊ូប្រើ? ហើយតើមានសំនួរអ្វីអំពីរបៀបដែលទ្រង់ប្រើរឿងប្រៀបប្រដូចនោះ? (សូមមើលសម្គាល់ហេតុ)
តើអាចនឹកចាំនូវរឿងប្រៀបប្រដូចដែលអ្នកបានឮ ប្រហែលក្នុងសុន្ទរកថាសាធារណៈមួយដែលបានកន្លងទៅច្រើនឆ្នាំហើយនោះបានទេ? រឿងប្រៀបប្រដូចដែលមានប្រសិទ្ធភាពគឺមិនរហ័សភ្លេចបានទេ។ អ្នកនិពន្ធម្នាក់បានកត់សម្គាល់ថា រឿងប្រៀបប្រដូច«ធ្វើឲ្យអ្វីដែលមនុស្សកំពុងតែឮប្រែទៅជាអ្វីដែលគេអាចឃើញវិញ ហើយក៏ជួយពួកអ្នកស្ដាប់ឃើញរូបភាពក្នុងគំនិតរបស់ពួកគេទៀតផង»។ ដោយព្រោះយើងយល់បានច្រើនជាងពេលដែលយើងអាចគិតឃើញទិដ្ឋភាព នោះរឿងប្រៀបប្រដូចអាចធ្វើឲ្យពត៌មានស្រួលយល់ជាង។ រឿងប្រៀបប្រដូចអាចធ្វើឲ្យពាក្យសំដីរបស់យើងមានភាពរស់រវើក ហើយបង្រៀនមេរៀនដែលផ្ដិតជាប់ក្នុងគំនិតរបស់យើងជានិច្ច។
២ គ្មានគ្រូណាម្នាក់នៅលើផែនដីនេះ ដែលមានជំនាញជាងព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទ ក្នុងការប្រើរឿងប្រៀបប្រដូចនោះឡើយ។ ឧទាហរណ៍និទស្សន៍ជាច្រើនរបស់ព្រះយេស៊ូ ទោះជាបានថ្លែងជិតពីរពាន់ឆ្នាំកន្លងទៅហើយក៏ដោយ ក៏នៅតែអាចនឹកចាំបានដែរ។ a ហេតុអ្វីបានជាព្រះយេស៊ូពឹងលើវិធីបង្រៀនបែបនេះខ្លាំងម្ល៉េះ? ហើយអ្វីដែលធ្វើឲ្យរឿងប្រៀបប្រដូចរបស់ព្រះយេស៊ូមានប្រសិទ្ធភាពម្ល៉េះ?
ហេតុដែលព្រះយេស៊ូបានបង្រៀនដោយប្រើរឿងប្រៀបប្រដូច
៣. (ក) យោងទៅតាមម៉ាថាយ ១៣:៣៤, ៣៥ តើអ្វីជាមូលហេតុមួយដែលព្រះយេស៊ូបានប្រើរឿងប្រៀបប្រដូចនោះ? (ខ) តើអ្វីដែលបង្ហាញថាព្រះយេហូវ៉ាចាត់ទុកវិធីបង្រៀននេះមានតម្លៃ?
៣ ព្រះគម្ពីរផ្ដល់នូវមូលហេតុពីរដែលព្រះយេស៊ូបានប្រើរឿងប្រៀបប្រដូច។ ទីមួយ ការបង្រៀនដោយប្រើរឿងប្រៀបប្រដូចបានបំពេញទំនាយ។ សាវ័កម៉ាថាយបានសរសេរថា៖ «ព្រះយេស៊ូវទ្រង់មានបន្ទូលសេចក្ដីទាំងនេះ ដោយពាក្យប្រៀបធៀប[«រឿងប្រៀបប្រដូច», ព.ថ.]ដល់ហ្វូងមនុស្ស ទ្រង់មិនបានមានបន្ទូលនឹងគេ ឥតពាក្យប្រៀបធៀបទេ ដើម្បីឲ្យបានសំរេចតាមទំនាយដែលហោរាបានទាយទុកមកថា ‹អញនឹងបើកមាត់និយាយ ជាពាក្យប្រៀបប្រដូច អញនឹងសំដែងពីការដែលលាក់កំបាំង តាំងពីកំណើតលោកីយមក›»។ (ម៉ាថាយ ១៣:៣៤, ៣៥) «ហោរា»ដែលម៉ាថាយបានសម្រង់ពាក្យនោះ គឺអ្នកតែងបទទំនុកដំកើងនៅទំនុកទី៧៨ ខ២។ អ្នកតែងបទទំនុកដំកើងនេះបានសរសេរក្រោមការដឹកនាំនៃវិញ្ញាណរបស់ព្រះ ច្រើនសតវត្សមុននឹងកំណើតរបស់ព្រះយេស៊ូទៅទៀត។ នេះជាអ្វីមួយដ៏អស្ចារ្យណាស់ថា រាប់រយឆ្នាំមុននោះ ព្រះយេហូវ៉ាមានបំណងឲ្យរាជបុត្រារបស់ទ្រង់បង្រៀនដោយប្រើរឿងប្រៀបប្រដូច។ ព្រះយេហូវ៉ាពិតជាចាត់ទុកវិធីបង្រៀននេះមានតម្លៃណាស់!
៤. តើព្រះយេស៊ូបានពន្យល់ដូចម្ដេច ស្តីអំពីហេតុដែលទ្រង់ប្រើរឿងប្រៀបប្រដូចនោះ?
៤ ទីពីរ ព្រះយេស៊ូបានពន្យល់ថាទ្រង់បានប្រើរឿងប្រៀបប្រដូច ដើម្បីញែកចេញមនុស្សដែលមានចិត្តរឹងចចេស។ ក្រោយពីទ្រង់បានរៀបរាប់រឿងប្រៀបប្រដូចអំពីអ្នកសាបព្រោះឲ្យ‹បណ្ដាជន›ស្ដាប់ នោះពួកសិស្សរបស់ទ្រង់បានទូលសួរថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាទ្រង់មានបន្ទូលនឹងគេ ជាពាក្យប្រៀបប្រដូចដូច្នេះ?»។ ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលឆ្លើយថា៖ «ពីព្រោះបានប្រទានមកអ្នករាល់គ្នា ឲ្យបានស្គាល់ការអាថ៌កំបាំងរបស់នគរស្ថានសួគ៌ តែមិនបានប្រទានឲ្យអ្នកទាំងនោះស្គាល់ទេ។ ហេតុនោះបានជាខ្ញុំនិយាយនឹងគេ ជាពាក្យប្រៀបប្រដូច ដ្បិតដែលគេមើល នោះមិនឃើញវិញ ហើយដែលគេស្ដាប់ នោះក៏មិនឮហើយមិនយល់ផង ពាក្យទំនាយរបស់ហោរាអេសាយបានសំរេច នៅលើអ្នកទាំងនោះហើយ គឺជាសេចក្ដីដែលទាយទុកមកថា‹ដែលឯងរាល់គ្នាឮ នោះនឹងឮមែន តែស្ដាប់មិនបាន ហើយដែលឃើញ នោះនឹងឃើញមែន តែមិនយល់សោះ ព្រោះចិត្តរបស់ជនជាតិនេះបានត្រឡប់ជាស្ពឹកវិញ›»។—ម៉ាថាយ ១៣:២, ១០, ១១, ១៣-១៥; អេសាយ ៦:៩, ១០
៥. តើតាមរបៀបណាដែលរឿងប្រៀបប្រដូចរបស់ព្រះយេស៊ូ ញែកពួកអ្នកស្ដាប់ដែលមានចិត្តរាបទាបពីមនុស្សដែលមានចិត្តអំនួត?
៥ តើមានអ្វីខ្លះនៅក្នុងរឿងប្រៀបប្រដូចរបស់ព្រះយេស៊ូដែលសម្គាល់មនុស្សពីរក្រុមផ្សេងពីគ្នា? ក្នុងករណីខ្លះ ពួកអ្នកស្ដាប់ត្រូវតែរិះគិតឲ្យយល់អត្ថន័យពេញលេញ។ មនុស្សដែលមានចិត្តរាបទាប បានត្រូវលើកទឹកចិត្តឲ្យសុំពន្យល់ថែមទៀត។ (ម៉ាថាយ ១៣:៣៦; ម៉ាកុស ៤:៣៤) ដូច្នេះ រឿងប្រៀបប្រដូចរបស់ព្រះយេស៊ូ បង្ហាញនូវសេចក្ដីពិតចំពោះអស់អ្នកដែលមានចិត្តស្រេកឃ្លានសេចក្ដីពិត។ នៅពេលដំណាលគ្នានោះ រឿងប្រៀបប្រដូចរបស់ព្រះយេស៊ូក៏មិនបានបញ្ចេញឲ្យអស់អ្នកដែលមានចិត្តអំនួតឃើញនូវសេចក្ដីពិតដែរ។ ព្រះយេស៊ូគឺជាគ្រូបង្រៀនដ៏អស្ចារ្យមែន! សូមឲ្យយើងពិនិត្យមើលនូវកត្ដាខ្លះៗ ដែលធ្វើឲ្យរឿងប្រៀបប្រដូចរបស់ទ្រង់មានប្រសិទ្ធភាពម្ល៉េះ។
ការប្រើពត៌មានល្អិតល្អន់ដោយចេះជ្រើសរើស
៦-៨. (ក) តើពួកអ្នកស្ដាប់ព្រះយេស៊ូនៅសតវត្សទីមួយពុំមានអ្វី? (ខ) តើមានឧទាហរណ៍ណាខ្លះ ដែលបង្ហាញថាព្រះយេស៊ូប្រើពត៌មានល្អិតល្អន់ដោយជ្រើសរើសនោះ?
៦ តើអ្នកធ្លាប់ឆ្ងល់ អំពីកាលៈទេសៈរបស់ពួកសិស្សនៅសតវត្សទីមួយ ដែលបានឮព្រះយេស៊ូបង្រៀនដោយផ្ទាល់នោះទេ? ទោះជាពួកគេមានឱកាសដ៏ពិសេសដោយឮព្រះសូរសៀងរបស់ព្រះយេស៊ូក៏ដោយ តែពួកគេឥតមានឱកាសមើលឯកសារដែលបានសរសេរ ដើម្បីរំឭកខ្លួនអំពីអ្វីដែលទ្រង់បានមានបន្ទូលនោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ ពួកគេត្រូវតែទុកបន្ទូលរបស់ព្រះយេស៊ូក្នុងចិត្តគំនិតរបស់ខ្លួន។ តាមរយៈការប្រើរឿងប្រៀបប្រដូចយ៉ាងជំនាញ នោះព្រះយេស៊ូបានធ្វើឲ្យពួកគេងាយនឹកចាំនូវអ្វីដែលទ្រង់បានបង្រៀន។ តើតាមរបៀបណា?
៧ ព្រះយេស៊ូបានប្រើពត៌មានដោយចេះជ្រើសរើស។ នៅពេលដែលត្រូវការពត៌មានល្អិតល្អន់មានសារៈសំខាន់ក្នុងរឿងណាមួយ ឬក៏គឺចាំបាច់ដើម្បីបញ្ជាក់ចំណុចណាមួយ នោះទ្រង់បានប្រើពត៌មានល្អិតល្អន់នោះជាក់ជាមិនខាន។ ហេតុនេះ ទ្រង់បានមានបន្ទូលយ៉ាងច្បាស់ថា អ្នកគង្វាលទុកចោលចៀមប៉ុន្មានក្បាល ពេលគាត់ទៅរកចៀមវង្វេង។ ទ្រង់ក៏បានរៀបរាប់យ៉ាងចំអំពីប៉ុន្មានម៉ោងដែលពួកកម្មករធ្វើការក្នុងចំការទំពាំងបាយជូរ ហើយអំពីចំនួនប្រាក់ថាល្លិនដែលបានត្រូវផ្ញើទុកដែរ។—ម៉ាថាយ ១៨:១២-១៤; ២០:១-១៦; ២៥:១៤-៣០
៨ ព្រះយេស៊ូក៏មិនរួមបញ្ចូលពត៌មានល្អិតល្អន់ណាដែលឥតចាំបាច់ ក្រែងលោធ្វើឲ្យយើងពិបាកយល់អត្ថន័យនៃរឿងប្រៀបប្រដូចរបស់ទ្រង់។ ជាឧទាហរណ៍ នៅក្នុងរឿងប្រៀបប្រដូចអំពីអ្នកបំរើដែលគ្មានចិត្តមេត្ដា ទ្រង់ឥតពន្យល់នូវមូលហេតុដែលអ្នកបំរើនេះធ្លាក់ខ្លួនជំពាក់ប្រាក់ឌីណារី៦០.០០០.០០០កាក់ឡើយ។ ព្រះយេស៊ូកំពុងតែបញ្ជាក់នូវតម្រូវការឲ្យចេះអត់ឱនទោស។ អ្វីដែលសំខាន់ មិនមែនជារបៀបដែលអ្នកបំរើធ្លាក់ខ្លួនជំពាក់លុយទេ តែរបៀបដែលគាត់បានទទួលការអត់ឱនទោស ហើយរបៀបដែលក្រោយមកគាត់បែរទៅប្រព្រឹត្តលើអ្នកបំរើគ្នីគ្នា ដែលជំពាក់លុយគាត់តែបន្ដិចប៉ុណ្ណោះ។ (ម៉ាថាយ ១៨:២៣-៣៥) ស្រដៀងគ្នាដែរ ក្នុងរឿងប្រៀបប្រដូចនៃកូនបង្ហិនទ្រព្យ ព្រះយេស៊ូមិនបានផ្ដល់នូវការពន្យល់ចំពោះហេតុដែលកូនពៅនេះបានទាមទារមរតកភ្លាមៗ និងហេតុដែលគាត់បង្ហិនទ្រព្យនោះទេ។ ប៉ុន្តែ ព្រះយេស៊ូបានពន្យល់យ៉ាងល្អិតល្អន់អំពីអារម្មណ៍និងប្រតិកម្មរបស់ឪពុកគាត់ ពេលកូនប្រុសនេះប្រែចិត្តនិងត្រឡប់មកផ្ទះវិញ។ ពត៌មានល្អិតល្អន់បែបនេះអំពីការតបឆ្លើយរបស់ឪពុកគឺត្រូវការចាំបាច់នឹងចំណុចដែលទ្រង់ចង់បញ្ជាក់ដែលថា ព្រះយេហូវ៉ាក៏អត់ឱនទោស«ឲ្យជាបរិបូរ»។—អេសាយ ៥៥:៧; លូកា ១៥:១១-៣២
៩, ១០. (ក) ពេលដែលពណ៌នាអំពីបុគ្គលក្នុងរឿងប្រៀបប្រដូចរបស់ទ្រង់ តើព្រះយេស៊ូផ្ដោតអារម្មណ៍លើអ្វី? (ខ) តើតាមរបៀបណាដែលព្រះយេស៊ូធ្វើឲ្យពួកអ្នកស្ដាប់របស់ទ្រង់ និងមនុស្សច្រើនឥតគណនាឯទៀតស្រួលនឹកចាំនូវរឿងប្រៀបប្រដូចរបស់ទ្រង់នោះ?
៩ របៀបដែលព្រះយេស៊ូបានប្រាប់អំពីបុគ្គលក្នុងរឿងប្រៀបប្រដូច ក៏ទ្រង់ធ្វើឡើងដោយមានវិនិច្ឆ័យល្អដែរ។ ជាជាងប្រាប់យ៉ាងល្អិតល្អន់នូវអាការក្រៅរបស់បុគ្គលនោះ ទ្រង់តែងផ្ចង់អារម្មណ៍លើអ្វីដែលពួកគេបានធ្វើ ឬរបៀបដែលពួកគេបានតបឆ្លើយដល់ព្រឹត្ដិការណ៍ ដែលទ្រង់បាននិទានប្រាប់នោះវិញ។ ហេតុនេះហើយ ជាជាងប្រាប់ថាបុរសសាសន៍សាម៉ារីមានអាការក្រៅយ៉ាងណា នោះព្រះយេស៊ូបានរៀបរាប់នូវអ្វីមួយដែលសំខាន់ជាង គឺរបៀបដែលបុរសសាសន៍សាម៉ារីម្នាក់នេះបានមកជួយបុរសសាសន៍យូដាម្នាក់ដែលមានរបួស ដែលដេកនៅផ្លូវនោះវិញ។ ព្រះយេស៊ូបានប្រទានពត៌មានល្អិតល្អន់ដែលត្រូវការចាំបាច់ ដើម្បីបង្រៀនថាការស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងយើង រួមបញ្ចូលមនុស្សឯទៀត មិនមែនតែមនុស្សដែលមានសាសន៍ដូចយើងនោះទេ។—លូកា ១០:២៩, ៣៣-៣៧
១០ ដោយសារព្រះយេស៊ូប្រុងប្រយ័ត្នក្នុងការប្រើពត៌មានល្អិតល្អន់ក្នុងរឿងប្រៀបប្រដូច ធ្វើឲ្យរឿងប្រៀបប្រដូចរបស់ទ្រង់ខ្លីនិងមិនស្មុគស្មាញឡើយ។ ដូច្នេះ ទ្រង់បានធ្វើឲ្យពួកអ្នកស្ដាប់នៅសតវត្សទីមួយ និងមនុស្សច្រើនឥតគណនាដែលនឹងអានសៀវភៅដំណឹងល្អនេះ ស្រួលនឹកចាំរឿងប្រៀបប្រដូចនោះ និងមេរៀនដ៏សំខាន់ៗដែរ។
រឿងប្រៀបប្រដូចដែលទាក់ទងនឹងជីវិតប្រចាំថ្ងៃ
១១. ចូរប្រាប់ឧទាហរណ៍អំពីរបៀបដែលរឿងប្រៀបប្រដូចរបស់ព្រះយេស៊ូ បង្ហាញនូវអ្វីៗដែលទ្រង់ច្បាស់ជាបានឃើញកាលពីទ្រង់មានព្រះជន្មចំរើនធំឡើងក្នុងស្រុកកាលីឡេ។
១១ ព្រះយេស៊ូប៉ិនប្រសប់ប្រើរឿងប្រៀបប្រដូចណាស់ ដែលទាក់ទងនឹងជីវិតរបស់មនុស្ស។ រឿងប្រៀបប្រដូចជាច្រើនរបស់ទ្រង់ បង្ហាញនូវអ្វីដែលទ្រង់បានឃើញ កាលទ្រង់ធំឡើងក្នុងស្រុកកាលីឡេ។ ចូរគិតមួយភ្លែតសិនអំពីព្រះជន្មរបស់ទ្រង់កាលនៅជាព្រះកុមារនៅឡើយ។ ទ្រង់ពិតជាធ្លាប់ឃើញមាតាទ្រង់ធ្វើនំប៉័ងមានដំបែរច្រើនដង ដោយយកម្សៅដែលមានមេ ដែលគាត់ទុកពីលើកមុនពេលគាត់ធ្វើនំប៉័ងនោះ ហើយប្រើម្សៅនោះជាមេដើម្បីធ្វើឲ្យម្សៅធ្វើនំប៉័ងដោរឡើង មែនទេ? (ម៉ាថាយ ១៣:៣៣) តើមានប៉ុន្មានដងដែលទ្រង់ធ្លាប់ឃើញពួកនេសាទបោះអួនក្នុងទឹកសមុទ្រថ្លាយង់នៃសមុទ្រកាលីឡេនោះ? (ម៉ាថាយ ១៣:៤៧) តើមានប៉ុន្មានដងដែលទ្រង់ធ្លាប់សង្កេតកូនក្មេងលេងនៅទីផ្សារ? (ម៉ាថាយ ១១:១៦) ព្រះយេស៊ូទំនងជាបានកត់សម្គាល់នូវព្រឹត្ដិការណ៍ធម្មតាឯទៀតរបស់អ្នកដទៃ ហើយទ្រង់យកមកប្រើក្នុងរឿងប្រៀបប្រដូចរបស់ទ្រង់ ដូចជាការសាបព្រោះពូជ ពិធីមង្គលការដ៏សប្បាយ និងស្រូវទុំ។—ម៉ាថាយ ១៣:៣-៨; ២៥:១-១២; ម៉ាកុស ៤:២៦-២៩
១២, ១៣. តើរឿងប្រៀបប្រដូចរបស់ព្រះយេស៊ូអំពីស្រូវសាលីនិងស្រងែបង្ហាញថា ទ្រង់ជ្រាបអំពីស្ថានការណ៍ក្នុងតំបន់នោះយ៉ាងដូចម្ដេច?
១២ ដូច្នេះហើយគឺមិនចម្លែកទេ ដែលរឿងប្រៀបប្រដូចជាច្រើនរបស់ព្រះយេស៊ូ រួមមានកាលៈទេសៈនិងស្ថានការណ៍ប្រចាំថ្ងៃ។ ហេតុនេះហើយ ដើម្បីឲ្យយល់ពេញលេញនូវជំនាញរបស់ទ្រង់ចំពោះការប្រើវិធីបង្រៀននេះ យកល្អយើងគិតមើលថាតើបន្ទូលរបស់ទ្រង់ មានន័យយ៉ាងណាចំពោះពួកអ្នកស្ដាប់ជាតិយូដានោះ។ សូមឲ្យយើងពិនិត្យមើលនូវឧទាហរណ៍ពីរ។
១៣ មុនដំបូង ក្នុងរឿងប្រៀបប្រដូចអំពីស្រូវសាលីនិងស្រងែ ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលប្រាប់អំពីបុរសម្នាក់ដែលសាបព្រោះស្រូវសាលីក្នុងស្រែ តែមាន‹សត្រូវ›បានលួចចូលក្នុងស្រែនោះ ហើយបានព្រោះស្រងែក្នុងស្រែនោះដែរ។ ហេតុអ្វីបានជាព្រះយេស៊ូជ្រើសរើសការប្រព្រឹត្តដ៏អាក្រក់មួយនេះ? ចូរនឹកចាំថា ទ្រង់បានរៀបរាប់រឿងប្រៀបប្រដូចនេះនៅក្បែរសមុទ្រកាលីឡេ ហើយមុខរបររបស់អ្នកស្រុកកាលីឡេគឺជារបរកសិកម្ម។ ការមានសត្រូវម្នាក់មកលបព្រោះស្រងែក្នុងស្រែរបស់កសិករម្នាក់ គឺជាអ្វីដែលធ្វើឲ្យអន្តរាយយ៉ាងខ្លាំងដល់កសិករម្នាក់នោះ។ តាមរយៈអ្នកមើលខុសត្រូវសន្ដិសុខប្រទេសនៅគ្រានោះ បង្ហាញថាការលួចចូលបែបនេះបានកើតឡើងមែន។ គឺជាការជាក់ស្តែងណាស់ដែលព្រះយេស៊ូបានរើសយកស្ថានការណ៍នេះ ដែលពួកអ្នកស្ដាប់របស់ទ្រង់អាចយល់បាន មែនទេ?—ម៉ាថាយ ១៣:១, ២, ២៤-៣០
១៤. នៅក្នុងរឿងប្រៀបប្រដូចអំពីបុរសសាសន៍សាម៉ារីម្នាក់ដ៏សប្បុរស ហេតុអ្វីបានជាគួរឲ្យកត់សម្គាល់ដែលព្រះយេស៊ូបានប្រើផ្លូវ«ពីក្រុងយេរូសាឡិម ចុះទៅឯក្រុងយេរីខូរ» ដើម្បីបញ្ជាក់នូវចំណុចរបស់ទ្រង់?
១៤ ទីពីរ ចូរនឹកចាំអំពីរឿងបុរសសាសន៍សាម៉ារីម្នាក់ដែលមានចិត្តសប្បុរសនោះ។ ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា៖ «មានមនុស្សម្នាក់កំពុងតែធ្វើដំណើរ ពីក្រុងយេរូសាឡិម ចុះទៅឯក្រុងយេរីខូរ ក៏ធ្លាក់ខ្លួនទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃនៃពួកចោរ វាប្លន់គាត់ ព្រមទាំងវាយឲ្យត្រូវរបួស រួចចេញបាត់ទៅ ចោលគាត់ឲ្យទ្រមនៅ»។ (លូកា ១០:៣០) ជាការគួរឲ្យកត់សម្គាល់មែន ដែលព្រះយេស៊ូបានប្រើផ្លូវ«ពីក្រុងយេរូសាឡិម ចុះទៅឯក្រុងយេរីខូរ»ដើម្បីបញ្ជាក់នូវចំណុចរបស់ទ្រង់។ ពេលដែលទ្រង់រៀបរាប់រឿងប្រៀបប្រដូចនេះ ទ្រង់បានគង់នៅស្រុកយូដា មិនឆ្ងាយប៉ុន្មានពីក្រុងយេរូសាឡិម ដូច្នេះពួកអ្នកស្ដាប់របស់ទ្រង់ទំនងជាស្គាល់ផ្លូវដែលទ្រង់កំពុងតែរៀបរាប់នោះ។ មនុស្សដឹងឮគ្រប់គ្នាថាផ្លូវនោះគឺមានគ្រោះថ្នាក់ណាស់ ជាពិសេសចំពោះបុគ្គលដែលធ្វើដំណើរតែម្នាក់ឯង។ ផ្លូវពេនព័ទ្ធនេះគឺបត់ចុះបត់ឡើងវិលវង់កាត់តំបន់ដាច់ស្រយាល ដែលមានកន្លែងជាច្រើនតាមផ្លូវដែលពួកចោរពួនស្ទាក់។
១៥. ហេតុអ្វីក៏គ្មានអ្នកណាអាចដោះសាយ៉ាងត្រឹមត្រូវនូវការគ្មានទឹកចិត្តចង់ជួយរបស់សង្ឃនិងម្នាក់ពីក្រុមលេវី ក្នុងរឿងប្រៀបប្រដូចអំពីបុរសសាសន៍សាម៉ារីម្នាក់ដ៏សប្បុរសនោះ?
១៥ មានអ្វីមួយទៀតដែលគួរឲ្យកត់សម្គាល់ ដែលព្រះយេស៊ូបានរៀបរាប់អំពីផ្លូវ«ពីក្រុងយេរូសាឡិម ចុះទៅឯក្រុងយេរីខូរ»។ យោងទៅតាមរឿងប្រៀបប្រដូចនេះ មុនដំបូងមានសង្ឃម្នាក់ធ្វើដំណើរទៅតាមផ្លូវនោះ រួចមកមានម្នាក់ពីក្រុមលេវីក៏ធ្វើដំណើរតាមផ្លូវនោះដែរ តែអ្នកទាំងពីរនោះឥតឈប់ដើម្បីជួយអ្នករងគ្រោះនោះទេ។ (លូកា ១០:៣១, ៣២) ពួកសង្ឃបំរើនៅឯព្រះវិហារក្នុងក្រុងយេរូសាឡិម និងពួកលេវីបានជួយពួកសង្ឃ។ ពេលពួកសង្ឃនិងពួកលេវីឥតធ្វើការនៅឯព្រះវិហារ នោះពួកគេជាច្រើននាក់តែងទៅស្នាក់នៅក្រុងយេរីខូរ ដ្បិតក្រុងយេរីខូរមានចម្ងាយ២៣គីឡូម៉ែត្រពីក្រុងយេរូសាឡិម។ ហេតុនេះហើយ ពួកសង្ឃនិងពួកលេវីក៏មានឱកាសធ្វើដំណើរទៅតាមផ្លូវនោះដែរ។ ចូរកត់សម្គាល់ដែរថាសង្ឃម្នាក់នេះនិងបុគ្គលម្នាក់ពីក្រុមលេវីបានធ្វើដំណើរ«ពីក្រុងយេរូសាឡិម» ពោលគឺធ្វើដំណើរចេញពីព្រះវិហារ។ b ដូច្នេះគ្មានអ្នកណាអាចនិយាយដោះសានូវការគ្មានទឹកចិត្តចង់ជួយនៃបុរសទាំងពីរនេះ ដោយពោលថា៖ ‹ពួកគេដើរវាងហួសពីបុរសរបួសនេះ ពីព្រោះគាត់ទំនងជាស្លាប់ហើយ និងការប៉ះសពនោះ នឹងធ្វើឲ្យពួកគេមិនអាចបំរើនៅឯព្រះវិហារអស់មួយរយៈខ្លី›។ (លេវីវិន័យ ២១:១; ជនគណនា ១៩:១១, ១៦) ជាការច្បាស់ណាស់ ដែលរឿងប្រៀបប្រដូចរបស់ព្រះយេស៊ូ បង្ហាញនូវអ្វីៗដែលពួកអ្នកស្ដាប់របស់ទ្រង់អាចស្គាល់បាន មែនទេ?
រឿងប្រៀបប្រដូច ដែលស្រង់ចេញពីការបង្កើតរបស់ព្រះយេហូវ៉ា
១៦. ហេតុអ្វីក៏មិនជាការចម្លែកដែលព្រះយេស៊ូបានស្គាល់យ៉ាងច្បាស់អំពីការបង្កើតសព្វបែបយ៉ាង?
១៦ រឿងប្រៀបប្រដូចនិងឧទាហរណ៍និទស្សន៍មួយចំនួនរបស់ព្រះយេស៊ូបង្ហាញថា ទ្រង់ជ្រាបអំពីរុក្ខជាតិ សត្វ និងកម្លាំងធម្មជាតិផ្សេងៗទៀត។ (ម៉ាថាយ ៦:២៦, ២៨-៣០; ១៦:២, ៣) តើទ្រង់មានចំណេះនេះពីណាមក? ពេលដែលទ្រង់ធំឡើងនៅស្រុកកាលីឡេ ទ្រង់ច្បាស់ជាមានឱកាសច្រើនក្នុងការមើលការបង្កើតរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ម្យ៉ាងទៀត ព្រះយេស៊ូជា«បងច្បងនៃគ្រប់ទាំងអស់» ហើយព្រះយេហូវ៉ាបានប្រើព្រះយេស៊ូជា«មេជាង»ដើម្បីបង្កើតរបស់សព្វសារពើ។ (កូល៉ុស ១:១៥, ១៦; សុភាសិត ៨:៣០, ៣១) ដូច្នេះហើយ មិនជាការចម្លែកទេដែលព្រះយេស៊ូបានស្គាល់យ៉ាងច្បាស់អំពីការបង្កើតសព្វបែបយ៉ាង។ យើងសូមពិនិត្យមើលនូវរបៀបដែលទ្រង់បង្រៀនយ៉ាងប៉ិនប្រសប់ដោយប្រើចំណេះនេះ។
១៧, ១៨. (ក) តើបន្ទូលរបស់ព្រះយេស៊ូដែលកត់ទុកនៅយ៉ូហានជំពូកទី១០ បង្ហាញដូចម្ដេចថាទ្រង់ជ្រាបពីលក្ខណៈនៃចៀម? (ខ) តើពួកទេសចរទៅលេងស្រុកដែលរៀបរាប់ក្នុងព្រះគម្ពីរ បានឃើញយ៉ាងណាអំពីភាពជិតស្និទ្ធរវាងអ្នកគង្វាលនិងសត្វចៀមរបស់ខ្លួន?
១៧ ក្នុងចំណោមរឿងប្រៀបប្រដូចរបស់ព្រះយេស៊ូដែលបង្ហាញនូវអារម្មណ៍ដ៏ថ្នាក់ថ្នមជាងគេបំផុតនោះ គឺនៅក្នុងយ៉ូហានជំពូកទី១០ ដែលទ្រង់ប្រៀបទំនាក់ទំនងដ៏ជិតស្និទ្ធរបស់ទ្រង់និងពួកអ្នកកាន់តាមទ្រង់ ទៅនឹងអ្នកគង្វាលនិងសត្វចៀមរបស់គាត់។ បន្ទូលរបស់ព្រះយេស៊ូបង្ហាញថាទ្រង់ជ្រាបនូវលក្ខណៈនៃសត្វចៀម។ ទ្រង់បានបញ្ជាក់ថា សត្វចៀមសុខចិត្តស្ដាប់តាមការបង្គាប់និងដើរតាមអ្នកគង្វាលរបស់វា។ (យ៉ូហាន ១០:២-៤) ពួកអ្នកទេសចរធ្លាប់បានសង្កេតឃើញនូវភាពជិតស្និទ្ធដ៏ពិសេសនេះរវាងអ្នកគង្វាលនិងសត្វចៀម នៅស្រុកដែលរៀបរាប់ក្នុងព្រះគម្ពីរ។ នៅសតវត្សទី១៩ បណ្ឌិតម្នាក់ខាងផ្នែកធម្មជាតិឈ្មោះ ហិនរី បេកឺ ត្រីសស្ដ្រាម បានកត់សម្គាល់ថា៖ «មានម្ដងនោះ ខ្ញុំធ្លាប់ឃើញអ្នកគង្វាលលេងជាមួយហ្វូងចៀមរបស់គាត់។ គាត់ធ្វើពើជារត់ចេញ នោះសត្វចៀមក៏រត់ដេញតាមចោមរោមជុំវិញគាត់ដែរ។ . . . នៅទីបំផុត នោះសត្វចៀមមួយហ្វូងក៏នៅព័ទ្ធជុំវិញគាត់ ទាំងលោតកញ្ឆេងទៀតផង»។
១៨ ហេតុអ្វីក៏សត្វចៀមដើរតាមអ្នកគង្វាលរបស់វា? ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលថា៖ «ដ្បិតវាស្គាល់សំឡេងគាត់»។ (យ៉ូហាន ១០:៤) តើសត្វចៀមពិតជាស្គាល់សម្លេងរបស់អ្នកគង្វាលរបស់វាមែនឬ? លោកចូជ ស្មិត បានសរសេរពីអ្វីដែលគាត់បានឃើញផ្ទាល់នឹងភ្នែកក្នុងសៀវភៅរបស់គាត់ថា៖ «ជួនកាលនៅពេលថ្ងៃត្រង់ យើងសំរាកនៅជិតអណ្ដូងមួយនៅស្រុកយូដា នោះក៏មានអ្នកគង្វាលបីឬបួននាក់មក មានទាំងហ្វូងចៀមរបស់ខ្លួនមកជាមួយដែរ។ ដូច្នេះ ហ្វូងចៀមទាំងប៉ុន្មានក៏ចូលលាយឡំជាមួយគ្នា ហើយយើងឆ្ងល់ថាតើអ្នកគង្វាលនិមួយៗប្រមូលហ្វូងចៀមរបស់គាត់បានយ៉ាងណាវិញ។ ប៉ុន្តែ ក្រោយពីហ្វូងចៀមផឹកទឹកនិងប្រឡែងលេងជាមួយគ្នារួចមក នោះអ្នកគង្វាលម្នាក់ៗក៏ចេញទៅតាមលំដាប់ទៅកន្លែងផ្សេងៗ រួចអ្នកគង្វាលម្នាក់ៗក៏ហៅដោយប្រើសូរសម្លេងដ៏ប្លែកមួយ ហើយហ្វូងចៀមក៏ដើរទៅតាមអ្នកគង្វាលរបស់វារៀងៗខ្លួន និងក៏បែកចេញពីគ្នាតាមរបៀបរៀបរយ ដូចកាលដែលមកដែរ»។ (The Historical Geography of the Holy Land) ព្រះយេស៊ូបានរកឃើញវិធីដ៏ប្រសើរបំផុតដើម្បីពន្យល់ចំណុចរបស់ទ្រង់។ បើយើងទទួលស្គាល់និងធ្វើតាមការបង្រៀនរបស់ទ្រង់ និងបើយើងដើរតាមការដឹកនាំរបស់ទ្រង់ នោះយើងអាចនៅក្រោម«អ្នកគង្វាលល្អ» ដែលមើលថែរក្សាយ៉ាងថ្នាក់ថ្នម និងដែលប្រកបទៅដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់។—យ៉ូហាន ១០:១១
រឿងប្រៀបប្រដូច ដែលស្រង់ចេញពីព្រឹត្ដិការណ៍ដែលពួកអ្នកស្ដាប់ស្គាល់
១៩. ដើម្បីបំបាត់ចោលនូវគំនិតមិនត្រឹមត្រូវ តើព្រះយេស៊ូយករឿងខ្លោចផ្សាក្នុងតំបន់មកបង្រៀនយ៉ាងប៉ិនប្រសប់ដោយដូចម្ដេច?
១៩ រឿងប្រៀបប្រដូចដែលមានប្រសិទ្ធភាព ក៏រួមបញ្ចូលបទពិសោធន៍ ឬឧទាហរណ៍ដែលអាចធ្វើជាមេរៀន។ នៅគ្រាមួយ ព្រះយេស៊ូបានប្រើព្រឹត្ដិការណ៍ថ្មីៗដើម្បីបំបាត់ចោលនូវគំនិតមិនពិតដែលថា រឿងខ្លោចផ្សានឹងធ្លាក់ទៅលើពួកអ្នកដែលសមទទួលនោះ។ ទ្រង់បានមានបន្ទូលថា៖ «ពួក១៨នាក់ដែលប៉មស៊ីឡោមបានរលំមកលើកិនស្លាប់នោះ គេមានទោសលើសជាងមនុស្សទាំងប៉ុន្មាន ដែលនៅក្រុងយេរូសាឡិមឬ»? (លូកា ១៣:៤) ព្រះយេស៊ូបានវែកញែកយ៉ាងប៉ិនប្រសប់បង្ហាញថា គំនិតដែលថាមានព្រេងវាសនាគឺជារឿងមិនពិតទេ។ ពួកមនុស្ស១៨នាក់ដែលស្លាប់នោះ គឺមិនមែនដោយសារអំពើបាបដែលគេបានបង្កឡើង ដែលព្រះមិនគាប់ព្រះហឫទ័យនោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ សេចក្ដីស្លាប់ដ៏ខ្លោចផ្សាជាលទ្ធផលនៃគ្រានិងព្រឹត្ដិការណ៍ដែលមើលមិនឃើញទុកជាមុន។ (សាស្ដា ៩:១១) ដូច្នេះ ទ្រង់បានបំបាត់ចោលនូវការបង្រៀនក្លែងក្លាយ ដោយយោងទៅតាមព្រឹត្ដិការណ៍ ដែលពួកអ្នកស្ដាប់ដឹងឮ។
២០, ២១. (ក) តើហេតុអ្វីបានជាពួកផារីស៊ីផ្ដន្ទាទោសពួកសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូ? (ខ) តើកំណត់ហេតុមួយណាក្នុងព្រះគម្ពីរដែលព្រះយេស៊ូប្រើដើម្បីពន្យល់ថា ព្រះយេហូវ៉ាមិនដែលឲ្យយើងកាន់យ៉ាងតឹងរ៉ឹងតាមច្បាប់នៃថ្ងៃឈប់សំរាកនោះទេ? (គ) តើអ្វីដែលនឹងត្រូវពិគ្រោះក្នុងអត្ថបទជាបន្តបន្ទាប់?
២០ ក្នុងការបង្រៀនរបស់ព្រះយេស៊ូ ទ្រង់ក៏បានប្រើគំរូក្នុងបទគម្ពីរផងដែរ។ សូមនឹកចាំនៅគ្រាដែលពួកផារីស៊ីផ្ដន្ទាទោសសិស្សរបស់ទ្រង់ ដោយសារពួកគេបូតគួរស្រូវបរិភោគនៅថ្ងៃឈប់សំរាក។ តាមពិត ពួកសិស្សមិនបានបំពានច្បាប់របស់ព្រះទេ តែបំពានលើការបកស្រាយដ៏តឹងរ៉ឹងរបស់ពួកផារីស៊ី ចំពោះអ្វីដែលមិនត្រឹមត្រូវតាមច្បាប់នៅថ្ងៃឈប់សំរាកនោះ។ ដើម្បីពន្យល់ថាព្រះមិនដែលមានគោលបំណងដ៏តឹងរ៉ឹងបែបនេះចំពោះច្បាប់នៃថ្ងៃឈប់សំរាក នោះព្រះយេស៊ូបានស្រង់យកព្រឹត្ដិការណ៍មួយដែលកត់ទុកនៅសាំយូអែលទី១ ២១:៣-៦។ នៅពេលឃ្លានអាហារជាខ្លាំង នោះដាវីឌនិងពួកបុរសរបស់គាត់បានឈប់នៅឯរោងឧបោសថ និងបានបរិភោគនំប៉័ងដាក់តាំងដែលបានត្រូវប្ដូរហើយនោះ។ នំប៉័ងចាស់បានទុកសំរាប់ឲ្យពួកសង្ឃបរិភោគ។ ប៉ុន្តែ ក្រោមកាលៈទេសៈនេះ ដាវីឌនិងពួកបុរសគាត់មិនបានជាប់ទោសដោយបរិភោគនំប៉័ងនោះទេ។ យ៉ាងអស្ចារ្យមែន កំណត់ហេតុនោះគឺជាករណីតែមួយគត់ក្នុងព្រះគម្ពីរ ស្តីអំពីការបរិភោគនំប៉័ងចាស់ដោយអ្នកផ្សេងក្រៅពីពួកសង្ឃ។ ព្រះយេស៊ូបានជ្រាបដឹងច្បាស់នូវកំណត់ហេតុនេះ ហើយពួកអ្នកស្ដាប់ជាតិយូដាក៏ច្បាស់ជាដឹងអំពីរឿងនេះដែរ។—ម៉ាថាយ ១២:១-៨
២១ ពិតមែនហើយ ព្រះយេស៊ូជាអ្នកបង្រៀនដ៏ឧត្តម! យើងពិតជាស្ងើចសរសើរនូវសមត្ថភាពដ៏ប៉ិនប្រសប់របស់ទ្រង់ ក្នុងការសម្ដែងសេចក្ដីពិតដ៏សំខាន់តាមរបៀបដែលមានអានុភាពជ្រួតជ្រាបដល់ចិត្តគំនិតរបស់ពួកអ្នកស្ដាប់ទ្រង់។ ប៉ុន្តែ តើតាមរបៀបណាដែលយើងអាចយកតម្រាប់តាមទ្រង់ក្នុងសេចក្ដីបង្រៀនរបស់យើង? នេះនឹងត្រូវយកមកពិគ្រោះក្នុងអត្ថបទជាបន្ទាប់។
[កំណត់សម្គាល់]
a រឿងប្រៀបប្រដូចរបស់ព្រះយេស៊ូគឺមានច្រើនបែបច្រើនយ៉ាង ដែលរួមបញ្ចូលឧទាហរណ៍ ការប្រៀបធៀប ការនិយាយជាអត្ថបដិរូប។ គេបានដឹងទូទៅអំពីព្រះយេស៊ូចំពោះការប្រើឧទាហរណ៍និទស្សន៍ ពោលគឺជា«រឿងនិទានខ្លី ដែលធម្មតាប្រឌិតឡើង ដែលជាមេរៀនខាងរឿងសីលធម៌ ឬរឿងខាងវិញ្ញាណ»។
b ក្រុងយេរូសាឡិមមានកំពស់ខ្ពស់ជាងក្រុងយេរីខូរ។ ដូច្នេះ ពេលធ្វើដំណើរ«ពីក្រុងយេរូសាឡិម ចុះទៅឯក្រុងយេរីខូរ»ដូចបានរៀបរាប់នៅក្នុងរឿងប្រៀបប្រដូច នោះអ្នកធ្វើដំណើរម្នាក់នឹងធ្វើដំណើរ«ចុះមក»។
តើអ្នកនៅចាំឬទេ?
• ហេតុអ្វីបានជាព្រះយេស៊ូបង្រៀនដោយប្រើរឿងប្រៀបប្រដូច?
• តើឧទាហរណ៍អ្វីដែលបង្ហាញថា ព្រះយេស៊ូបានប្រើរឿងប្រៀបប្រដូចដែលពួកអ្នកស្ដាប់នៅសតវត្សទីមួយអាចយល់បាន?
• តើតាមរបៀបណាដែលព្រះយេស៊ូប្រើយ៉ាងប៉ិនប្រសប់ នូវចំណេះអំពីការបង្កើតក្នុងរឿងប្រៀបប្រដូចរបស់ទ្រង់?
• តើតាមរបៀបណាដែលព្រះយេស៊ូប្រើព្រឹត្ដិការណ៍ដែលពួកអ្នកស្ដាប់ស្គាល់នោះ?
[សំណួរសម្រាប់អត្ថបទសិក្សា]