‹ចូរតស៊ូនឹងអារក្ស›
‹ចូរតស៊ូនឹងអារក្ស›
«[ចូរ]តស៊ូនឹងអារក្សវិញចុះ នោះវានឹងរត់ចេញពីអ្នករាល់គ្នាទៅ»។—យ៉ាកុប ៤:៧
១. តើយើងអាចពណ៌នាយ៉ាងណាអំពីព្រឹត្ដិការណ៍ក្នុងពិភពលោកសព្វថ្ងៃនេះ? ហេតុអ្វីក៏ពួកអ្នកបំរើចាក់ប្រេងតាំងនិងសហការីរបស់ពួកគេត្រូវតែប្រុងប្រយ័ត្នជានិច្ច?
«ព្រះបានបាត់ខ្លួន តែនៅមានអារក្ស»។ នេះជាពាក្យសំដីរបស់អ្នកនិពន្ធជាតិបារាំងម្នាក់ឈ្មោះអនទ្រេ ម៉ាលរូ ពាក្យសំដីនេះក៏ទាក់ទងយ៉ាងត្រឹមត្រូវចំពោះព្រឹត្ដិការណ៍ថ្មីៗក្នុងពិភពលោកយើងនេះ ពីព្រោះព្រឹត្ដិការណ៍របស់មនុស្សជាតិ ប្រាកដជាបង្ហាញឲ្យឃើញនូវកលល្បិចរបស់អារក្ស ជាជាងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះ។ សាតាំងកំពុងតែនាំឲ្យមនុស្សវង្វេង«ដោយនូវគ្រប់ទាំងឫទ្ធិ ទីសំគាល់ នឹងការអស្ចារ្យដ៏កំភូត ហើយដោយគ្រប់ទាំងសេចក្ដីឆបោករបស់សេចក្ដីទុច្ចរិត ក្នុងពួកអ្នកដែលត្រូវវិនាស»។ (ថែស្សាឡូនីចទី២ ២:៩, ១០) ប៉ុន្តែ នៅគ្រា«ជាន់ក្រោយបង្អស់» សាតាំងកំពុងតែតំរង់ទិសដៅរបស់វាទៅលើពួកអ្នកបំរើរបស់ព្រះដែលបានថ្វាយខ្លួនហើយ ដោយវាធ្វើសង្គ្រាមប្រឆាំងពួកគ្រីស្ទានចាក់ប្រេងតាំង«ដែលកាន់តាមបញ្ញត្តព្រះ ហើយមានសេចក្ដីបន្ទាល់ពីព្រះយេស៊ូវ»។ (ធីម៉ូថេទី២ ៣:១; វិវរណៈ ១២:៩, ១៧) ពួកអ្នកបំរើចាក់ប្រេងតាំងទាំងនេះរបស់ព្រះ និងសហការីរបស់ពួកគេដែលមានសេចក្ដីសង្ឃឹមរស់នៅលើផែនដី ត្រូវតែប្រុងប្រយ័ត្នជានិច្ច។
២. តើសាតាំងបានបោកបញ្ឆោតនាងអេវ៉ាយ៉ាងដូចម្ដេច? តើសាវ័កប៉ុលបានមានកង្វល់អំពីអ្វី?
២ សាតាំងជាអ្នកបោកបញ្ឆោតតែម្ដង។ សាតាំងបានប្រើសត្វពស់ជាល្បិចក្នុងការបោកបញ្ឆោតនាងអេវ៉ាឲ្យគិតថា នាងមានសុភមង្គលច្រើនជាង បើនាងមិនពឹងពាក់លើព្រះនោះ។ (លោកុប្បត្តិ ៣:១-៦) ប្រហែលជាបួនពាន់ឆ្នាំក្រោយមក សាវ័កប៉ុលបានរៀបរាប់នូវកង្វល់របស់គាត់ចំពោះពួកគ្រីស្ទានចាក់ប្រេងតាំងនៅក្រុងកូរិនថូស ដែលអាចរងគ្រោះដោយសារឧបាយកលរបស់សាតាំង។ ប៉ុលបានសរសេរថា៖ «ខ្ញុំខ្លាចក្រែងគំនិតអ្នករាល់គ្នា ត្រូវបង្ខូចចេញពីសេចក្ដីទៀងត្រង់ខាងឯព្រះគ្រីស្ទ ដូចជាសត្វពស់បានបញ្ឆោតនាងអេវ៉ា ដោយឧបាយកលយ៉ាងនោះដែរ»។ (កូរិនថូសទី២ ១១:៣) សាតាំងពង្វក់ចិត្តគំនិតរបស់មនុស្សឲ្យគេលែងដឹងខុសត្រូវ។ ដូចជាវាបានបោកបញ្ឆោតនាងអេវ៉ាយ៉ាងណា នោះវាក៏អាចធ្វើចំពោះពួកគ្រីស្ទានយ៉ាងនោះដែរ ដោយធ្វើឲ្យពួកគេសន្និដ្ឋានយ៉ាងខុសថា ពួកគេនឹងមានសុភមង្គលពីអ្វីៗដែលព្រះយេហូវ៉ា និងបុត្រារបស់ទ្រង់មិនសព្វព្រះហឫទ័យឲ្យពួកគេធ្វើទៅវិញ។
៣. តើព្រះយេហូវ៉ាប្រទាននូវការការពារអ្វីដើម្បីតទល់នឹងអារក្ស?
៣ សាតាំងអាចប្រៀបទៅនឹងព្រានព្រៃ ដែលដាក់អន្ទាក់ដើម្បីចាប់អ្នកដែលមិនចេះប្រយ័ត្នខ្លួន។ បើយើងចង់ជៀសវាងពីអន្ទាក់របស់សាតាំង នោះយើងត្រូវ‹ស្ថិតនៅឲ្យជាប់ក្នុងទីកំបាំងនៃព្រះដ៏ខ្ពស់បំផុត› គឺជាកន្លែងការពារដែលជានិមិត្តរូប ដែលព្រះយេហូវ៉ាប្រទានឲ្យដល់អស់អ្នកដែលទទួលស្គាល់និងចុះចូលតាមអធិបតេយ្យសកលលោករបស់ទ្រង់។ (ទំនុកដំកើង ៩១:១-៣) យើងត្រូវការនូវការការពារដែលមកពីព្រះ ពោលគឺតាមរយៈព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ វិញ្ញាណបរិសុទ្ធ និងអង្គការរបស់ទ្រង់ ដើម្បីឲ្យយើង«អាចនឹងឈរមាំមួន ទាស់នឹងឧបាយកលទាំងអម្បាលម៉ានរបស់អារក្ស»។ (អេភេសូរ ៦:១១) យ៉ាងប្រាកដណាស់ អារក្សប្រើកលល្បិចជាច្រើនក្នុងការខំប្រឹងបោកបញ្ឆោតពួកអ្នកបំរើរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។
សាតាំងដាក់រាយអន្ទាក់ផ្សេងៗដើម្បីចាប់ពួកគ្រីស្ទានសម័យដើម
៤. តើពួកគ្រីស្ទានសម័យដើមរស់នៅក្នុងពិភពលោកដែលមានស្ថានភាពបែបណា?
៤ ពួកគ្រីស្ទានដែលរស់នៅសតវត្សទីមួយនិងសតវត្សទីពីរ ស.យ. បានរស់នៅក្នុងគ្រាដែលចក្រភពរ៉ូមឈានដល់កំពូលនៃអំណាចរបស់វា។ ស្ថានភាពដ៏សុខសាន្តក្នុងចក្រភពរ៉ូមនេះនាំឲ្យពាណិជ្ជកម្មរីកចំរើនយ៉ាងសម្បើម។ តាមរយៈភាពរីកចំរើននេះបាននាំឲ្យពួកវណ្ណៈអភិជនមានការកំសាន្តជាច្រើន និងពួកអាជ្ញាធរបានចាត់ចែងធ្វើយ៉ាងណាឲ្យប្រជាជនមានការកំសាន្តហើយកំសាន្តទៀត ដើម្បីកុំឲ្យប្រជាជនបះបោរប្រឆាំងអំណាចរបស់ខ្លួន។ នៅពេលខ្លះ មានថ្ងៃឈប់សំរាកស្មើនឹងថ្ងៃធ្វើការងារដែរ។ ពួកមេដឹកនាំប្រើប្រាក់មូលនិធិសាធារណៈ ដើម្បីទិញនំប៉័ងចែកឲ្យប្រជាជនឲ្យពួកគេមានអាហារបរិភោគគ្រប់គ្រាន់ និងបង្កើតល្បែងកំសាន្តជាច្រើនដែរ ដើម្បីបន្លែបន្លប់ចិត្តគំនិតរបស់ប្រជាជន។
៥, ៦. (ក) ហេតុអ្វីក៏មិនគួរសមចំពោះពួកគ្រីស្ទានក្នុងការទៅមើលល្ខោន និងកីឡានៅរង្គមណ្ឌលរ៉ូម? (ខ) តើសាតាំងបានប្រើកលល្បិចអ្វី? ហើយតើពួកគ្រីស្ទានអាចជៀសវាងយ៉ាងដូចម្ដេច?
៥ តើស្ថានការណ៍នេះនាំឲ្យមានគ្រោះថ្នាក់ដល់ពួកគ្រីស្ទានសម័យដើមឬទេ? បើគិតពីការព្រមានដែលបានសរសេរដោយអ្នកនិពន្ធឈ្មោះធើធូលាន ដែលរស់នៅក្រោយពីសម័យរបស់ពួកសាវ័ក គាត់បានរៀបរាប់ថាការកំសាន្តភាគច្រើននៅពេលនោះ គឺមានពោរពេញទៅដោយគ្រោះថ្នាក់ខាងវិញ្ញាណនិងខាងសីលធម៌ចំពោះពួកគ្រីស្ទានពិត។ គ្រោះថ្នាក់មួយគឺដោយសារពិធីបុណ្យជាតិ និងនាទីកំសាន្តផ្សេងៗ គឺធ្វើឡើងដើម្បីលើកដំកើងព្រះមិនពិតរបស់គេ។ (កូរិនថូសទី២ ៦:១៤-១៨) នៅឯរោងល្ខោន សូម្បីតែល្ខោនបែបប្រពៃណី ក៏ប្រកបទៅដោយអំពើអសីលធម៌ ឬអំពើឃោរឃៅដោយការកាប់សម្លាប់ផងដែរ។ កាលដែលពេលវេលាចេះតែកន្លងទៅ ចំណង់ចំណូលចិត្តរបស់សាធារណជនចំពោះល្ខោនបែបប្រពៃណីក៏បានសាបរលាបទៅៗ តែបានជំនួសមកវិញដោយរបាំបែបអាសអាភាសដែលមានតែតួម្នាក់ជាអ្នករាំត្រាប់តាមសម្លេងក្រុមអ្នកច្រៀង។ អ្នកប្រវត្ដិសាស្ត្រម្នាក់ឈ្មោះយេរ៉ូម ខាខុបភីណូ ក្នុងសៀវភៅរបស់គាត់ចំណងជើងថា ជីវិតប្រចាំថ្ងៃនៅរ៉ូមពីបុរាណ កត់សរសេរថា៖ «ក្នុងរឿងល្ខោនទាំងនេះ តួស្រីគឺគេឲ្យស្រាតទាំងអស់ . . . មានការបង្ហូរឈាមយ៉ាងខ្លាំងទៀតផង។ . . . [របាំបែបអាសអាភាស]បាននាំឲ្យអ្នកទស្សនាប្រព្រឹត្តខុសសីលធម៌យ៉ាងខ្លាំង ដោយព្រោះរឿងទាំងនេះបានមានឥទ្ធិពលយ៉ាងខ្លាំងទៅលើប្រជាជននៅរដ្ឋធានីទាំងមូល។ ប្រជាជនពុំមានចិត្តស្អប់ខ្ពើមនឹងការសម្ដែងល្ខោនដ៏អាក្រក់បែបនេះឡើយ ពីព្រោះការប្រព្រឹត្តដ៏ឃោរឃៅដែលមានការកាប់សម្លាប់គ្នាក្នុងរង្គមណ្ឌល បានធ្វើឲ្យស្ពឹកដល់អារម្មណ៍របស់ពួកគេជាយូរយារណាស់មកហើយ និងបានបង្ខូចដល់សុភាវគតិរបស់ពួកគេ»។—ម៉ាថាយ ៥:២៧, ២៨
៦ នៅក្នុងរង្គមណ្ឌល ពួកអ្នកប្រយុទ្ធក្នុងនាដកីឡាច្បាំងគ្នារហូតដល់ស្លាប់ ឬប្រយុទ្ធនឹងសត្វសាហាវ ដោយសម្លាប់សត្វនោះ ឬក៏សត្វហែកស៊ីខ្លួនវិញ។ ពួកជនឧក្រិដ្ឋដែលជាប់ទោស ហើយក្រោយមក ក៏មានពួកគ្រីស្ទានជាច្រើន បានត្រូវបោះចូលក្នុងរូងសត្វសាហាវៗ។ សូម្បីតែនៅសម័យនោះ កលល្បិចរបស់សាតាំងគឺដើម្បីធ្វើឲ្យមនុស្សលែងស្អប់ខ្ពើមរឿងអសីលធម៌និងអំពើឃោរឃៅ រហូតដល់រឿងទាំងនេះទៅជារឿងធម្មតា ហើយជាអ្វីដែលប្រជាពលរដ្ឋចង់មើលល្ខោនបែបនោះជាខ្លាំងទៅវិញ។ ផ្លូវតែមួយគត់ដែលមនុស្សអាចជៀសចេញពីអន្ទាក់នោះ គឺមិនត្រូវទៅមើលល្ខោននោះ និងកីឡានៅរង្គមណ្ឌលនោះតែម្ដង។—កូរិនថូសទី១ ១៥:៣២, ៣៣
៧, ៨. (ក) ហេតុអ្វីក៏មិនប្រកបដោយប្រាជ្ញា បើគ្រីស្ទានម្នាក់ទៅកន្លែងប្រណាំងរទេះសេះនោះ? (ខ) តើតាមរបៀបណាដែលសាតាំងអាចប្រើកន្លែងងូតទឹកនៅក្រុងរ៉ូម ដើម្បីដាក់អន្ទាក់លើពួកគ្រីស្ទាន?
៧ ការប្រណាំងរទេះសេះក្នុងទីលានដ៏ធំវែង ប្រាកដជាធ្វើឲ្យមនុស្សរំភើបចិត្តណាស់ ប៉ុន្តែកន្លែងនេះគឺមិនមែនជាកន្លែងសមរម្យឲ្យពួកគ្រីស្ទានទៅមើលឡើយ ពីព្រោះបណ្ដាជនតែងប្រព្រឹត្តអំពើឃោរឃៅ។ អ្នកនិពន្ធម្នាក់នៅសតវត្សទីបីបានរាយការណ៍ថា ពួកអ្នកទស្សនាក៏បានវាយតប់គ្នានៅទីនោះដែរ និងលោកខាខុបភីណូពោលថា«ហោរានិងស្រីពេស្យាក៏មានកន្លែងធ្វើពាណិជ្ជកម្មរបស់គេ»នៅក្រោមអាគារនោះដែរ។ យ៉ាងច្បាស់ណាស់ កន្លែងប្រណាំងរទេះសេះរបស់ពួករ៉ូម គឺមិនសមជាកន្លែងដែលពួកគ្រីស្ទានត្រូវទៅនោះទេ។—កូរិនថូសទី១ ៦:៩, ១០
៨ ចុះយ៉ាងណាចំពោះកន្លែងងូតទឹកដ៏ល្បីរបស់រ៉ូមនោះ? ពិតប្រាកដហើយ ការងូតទឹកឲ្យបានស្អាតគឺមិនខុសឡើយ។ ប៉ុន្តែ កន្លែងងូតទឹករបស់រ៉ូមគឺជាគ្រឹះស្ថានដ៏ធំដែលមានបន្ទប់ធ្វើសរសៃ កន្លែងហាត់ប្រាណ កន្លែងលេងល្បែងស៊ីសង និងកន្លែងស៊ីផឹកទៀតផង។ ទោះជាតាមច្បាប់ គឺត្រូវកំណត់ពេលវេលាឲ្យភេទទាំងពីរប្រើកន្លែងងូតទឹកនេះនៅពេលខុសគ្នាក៏ដោយ តែមនុស្សប្រុសស្រីតែងចូលងូតទឹកចូលគ្នាតែម្ដង។ លោកខ្លិម៉ង់ ពីទីក្រុងអ័លេក្សានទ្រាបានសរសេរថា៖ «កន្លែងងូតទឹកគឺបើកចំហឲ្យមនុស្សប្រុសស្រីចូល ហើយពួកគេក៏ស្រាតនៅទីនោះ ទាំងផ្ដេកផ្ដួលទៅតាមទំនោរចិត្តដែលខុសសីលធម៌នោះទៅ»។ ហេតុនេះហើយ សាតាំងអាចប្រើយ៉ាងស្រួលនូវគ្រឹះស្ថានដែលត្រឹមត្រូវតាមច្បាប់ធ្វើជាអន្ទាក់ចំពោះពួកគ្រីស្ទាន។ ពួកគ្រីស្ទានដែលមានប្រាជ្ញាមិនទៅកន្លែងបែបនេះទេ។
៩. តើមានអន្ទាក់ណាខ្លះដែលពួកគ្រីស្ទានសម័យដើមត្រូវតែជៀសវាងនោះ?
៩ ពេលដែលចក្រភពរ៉ូមបានមកដល់កំពូលនៃអំណាចរបស់វា នោះការលេងល្បែងស៊ីសងគឺជាគ្រឿងកំសាន្តដែលប្រជាជនចូលចិត្តជាទីបំផុត។ ពួកគ្រីស្ទានសម័យដើមអាចជៀសវាងពីការលេងល្បែងស៊ីសងឬការភ្នាល់គ្នានៅកន្លែងប្រណាំងរទេះសេះ ដោយមិនទៅកន្លែងប្រណាំងរទេះសេះនោះទេ។ ល្បែងស៊ីសងតូចតាចក៏មានក្នុងបន្ទប់លួចលាក់ក្នុងភោជនីយដ្ឋានដែរ។ នៅទីនោះ មានពួកអ្នកលេងល្បែងទាយលេខសេសនិងលេខគត់គូនៃដុំក្រួសក្នុងដៃរបស់អ្នកល្បែងផ្សេងទៀត។ ការលេងល្បែងធ្វើឲ្យមនុស្សរំភើបចិត្ត ដ្បិតល្បែងនេះផ្ដល់នូវសេចក្ដីសង្ឃឹមទទួលលុយកាក់ជាច្រើន ដោយមិនចាំបាច់ធ្វើការនឿយហត់ឡើយ។ (អេភេសូរ ៥:៥) ជាបន្តទៅទៀត ស្រីអ្នកបំរើក្នុងរង្គសាលច្រើនគឺស្រីពេស្យា ដែលជំរុញឲ្យមានឱកាសប្រព្រឹត្តអំពើអសីលធម៌ថែមទៀត។ នេះជាអន្ទាក់ផ្សេងៗដែលសាតាំងបានរាយដាក់ពួកគ្រីស្ទាន ដែលរស់នៅក្នុងក្រុងនានានៃចក្រភពរ៉ូម។ តើព្រឹត្ដិការណ៍នៅសព្វថ្ងៃនេះខុសពីពេលនោះឬទេ?
អន្ទាក់របស់សាតាំងនៅសព្វថ្ងៃនេះ
១០. តើស្ថានការណ៍នៅសព្វថ្ងៃនេះ មានសភាពដូចស្ថានការណ៍ក្នុងចក្រភពរ៉ូមយ៉ាងដូចម្ដេច?
១០ ច្រើនសតវត្សកន្លងមកនេះ ជាទូទៅ កលល្បិចរបស់សាតាំងមិនបានប្រែប្រួលណាស់ណាទេ។ ដោយព្រោះមានមនុស្សពុករលួយជាច្រើនរស់នៅក្នុងក្រុងកូរិនថូស សាវ័កប៉ុលបានឲ្យឱវាទយ៉ាងខ្លាំងចំពោះគ្រីស្ទានដែលរស់នៅទីនោះ ដើម្បីកុំឲ្យ«អារក្សសាតាំងមានឱកាសនឹងឈ្នះ»ពួកគេបានឡើយ។ គាត់បានពោលថា៖ «យើងស្គាល់អស់ទាំងកិច្ចកលរបស់[សាតាំង]ហើយ»។ (កូរិនថូសទី២ ២:១១) នៅក្នុងប្រទេសជឿនលឿនជាច្រើន ក៏មានស្ថានការណ៍ដូចស្ថានការណ៍ក្នុងចក្រភពរ៉ូមពេលឈានដល់កំពូលនៃអំណាចរបស់វាដែរ។ មនុស្សជាច្រើនមានពេលកំសាន្តជាងមុនៗទៅទៀត។ ពួកក្រីក្រមានសេចក្ដីសង្ឃឹមបន្ដិចបន្តួចដែរ ដោយសារឆ្នោតដែលគាំទ្រដោយរដ្ឋាភិបាល។ ដើម្បីកំសាន្តចិត្តប្រជាជននោះ គឺមានល្បែងកំសាន្តដែលមានតម្លៃថោក។ នៅឯមណ្ឌលកីឡាគឺមានមនុស្សកកកុញដែលកំពុងតែលេងល្បែងស៊ីសង ជួនកាលពួកគេប្រព្រឹត្តអំពើឃោរឃៅ ហើយពួកអ្នកលេងកីឡាតែងតែប្រព្រឹត្តអំពើឃោរឃៅ។ មនុស្សស្ដាប់បទភ្លេងដ៏ថោកទាប ហើយនៅតាមរោងល្ខោន តាមរោងភាពយន្តនិងកញ្ចក់ទូរទស្សន៍ គឺមានការបញ្ចាំងរឿងអាសអាភាស។ នៅប្រទេសខ្លះ ការងូតទឹកទាំងភេទប្រុសទាំងភេទស្រីក្នុងបន្ទប់ចំហុយខ្លួននិងនៅកន្លែងទឹកផុសពីក្នុងដីក៏កំពុងមានប្រជាប្រិយភាពដែរ។ ការងូតទឹកស្រាតនៅឯឆ្នេរសមុទ្រខ្លះៗ ក៏មានគេនិយមធ្វើដែរ។ សាតាំងក៏ខំល្បួងពួកអ្នកបំរើរបស់ព្រះតាមរយៈសកម្មភាពកំសាន្តផ្សេងៗក្នុងលោកីយ៍ ដូចជានៅដើមសតវត្សនៃសាសនាគ្រីស្ទាននោះដែរ។
១១. តើមានកន្លែងកំសាន្តណាខ្លះអាចជាអន្ទាក់នោះ?
១១ នៅក្នុងលោកីយ៍ដែលមានការតានតឹងក្នុងចិត្តទូទៅនោះ គឺជាការធម្មតាទេដែលយើងត្រូវការសំរាក ឬចូលរួមការកំសាន្តណាមួយ។ ប៉ុន្តែ ដូចជាកន្លែងងូតទឹកនៅរ៉ូមពីដើមមានទិដ្ឋភាព ដែលអាចមានគ្រោះថ្នាក់ដល់ពួកគ្រីស្ទានសម័យដើម នោះកន្លែងកំសាន្តសំរាប់ពេលវិស្សមកាលឬក៏កន្លែងកំសាន្តខ្លះ ក៏ជាអន្ទាក់របស់សាតាំងដើម្បីទាក់ទាញពួកគ្រីស្ទានសម័យនេះឲ្យប្រព្រឹត្តអំពើអសីលធម៌ឬផឹកស្រាហួសប្រមាណដែរ។ សាវ័កប៉ុលបានសរសេរទៅកាន់ពួកគ្រីស្ទានក្នុងក្រុងកូរិនថូសថា៖ «កុំឲ្យច្រឡំឡើយ ពីព្រោះពួកម៉ាកអាក្រក់តែងនឹងបង្ខូចកិរិយាល្អ ចូរភ្ញាក់ដឹងខ្លួនឡើងខាងឯសេចក្ដីសុចរិតចុះ! កុំឲ្យធ្វើបាបឡើយ ដ្បិតអ្នករាល់គ្នាខ្លះមិនស្គាល់ព្រះទេ»។—កូរិនថូសទី១ ១៥:៣៣, ៣៤
១២. តើសាតាំងប្រើកលល្បិចអ្វី ដើម្បីធ្វើឲ្យពួកអ្នកបំរើរបស់ព្រះយេហូវ៉ាសព្វថ្ងៃនេះជាប់អន្ទាក់របស់វា?
១២ យើងបានឃើញក្នុងករណីរបស់នាងអេវ៉ានូវរបៀបដែលសាតាំងបានប្រើកលល្បិច ដើម្បីបង្ខូចដល់គំនិតរបស់នាង។ (កូរិនថូសទី២ ១១:៣) សព្វថ្ងៃនេះ អន្ទាក់មួយរបស់អារក្ស គឺដើម្បីនាំពួកគ្រីស្ទានឲ្យគិតថា បើពួកគេខំប្រឹងធ្វើតាមផ្លូវខាងលោកីយ៍នេះ ពួកគេនឹងបង្ហាញថាស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាគឺដូចមនុស្សទូទៅ ហើយបើពួកគេធ្វើបែបនេះពួកគេនឹងបានជោគជ័យក្នុងការទាញនាំមនុស្សខ្លះឲ្យជឿសេចក្ដីពិតគ្រីស្ទានដែរ។ ជួនកាលពួកគ្រីស្ទានទៅជាមានលក្ខណៈដូចមនុស្សក្នុងលោកីយ៍ដល់ម្ល៉េះ ដែលពួកគេបានចាកចេញពីសេចក្ដីពិតទៅវិញ។ (ហាកាយ ២:១២-១៤) កលល្បិចមួយទៀតរបស់សាតាំងគឺជំរុញឲ្យពួកគ្រីស្ទានដែលបានថ្វាយខ្លួនហើយពោលគឺ ទាំងចាស់ទាំងក្មេងឲ្យរស់នៅជាមនុស្សមុខពីរនិងឲ្យ‹ធ្វើទុក្ខដល់វិញ្ញាណបរិសុទ្ធរបស់ព្រះ›។ (អេភេសូរ ៤:៣០) គ្រីស្ទានខ្លះធ្លាក់ខ្លួនជាប់អន្ទាក់នេះតាមរយៈការប្រើប្រព័ន្ធអ៊ិនថឺណិតដោយបំណងអាក្រក់។
១៣. តើឧបាយកលរបស់អារក្សដែលជាអន្ទាក់មួយទៀតដ៏មានគ្រោះថ្នាក់ជាអ្វី? ហើយតើដំបូន្មានមួយណាក្នុងសុភាសិតដែលសមត្រឹមត្រូវ?
១៣ អន្ទាក់មួយទៀតរបស់សាតាំងដែលមានគ្រោះថ្នាក់គឺអាថ៌កំបាំងវិជ្ជា។ គ្មានគ្រីស្ទានពិតណាម្នាក់នឹងចូលរួមពាក់ព័ន្ធនឹងការថ្វាយបង្គំសាតាំងក្នុងរឿងមន្តអាគមដោយចេតនានោះឡើយ។ ប៉ុន្តែ អ្នកខ្លះមិនប្រុងប្រយ័ត្នហើយឈប់ការពារខ្លួនដោយមើលភាពយន្ត រឿងតាមទូរទស្សន៍ លេងវីដេអូហ្គេម ព្រមទាំងអានសៀវភៅរឿងគំនូរជីវចលដែលមានអំពើឃោរឃៅឬរឿងមន្តអាគម។ ដូច្នេះ អ្វីក៏ដោយដែលទាក់ទងនឹងវិជ្ជាអាថ៌កំបាំង ត្រូវតែជៀសវាងដាច់ខាត។ មានសុភាសិតមួយឃ្លាដែលប្រកបដោយប្រាជ្ញាបានចែងថា៖ «នៅក្នុងផ្លូវរបស់មនុស្សវៀច នោះមានសុទ្ធតែបន្លា ហើយនឹងអន្ទាក់ អ្នកដែលរក្សាព្រលឹងខ្លួន នឹងចៀសឆ្ងាយពីនោះចេញ»។ (សុភាសិត ២២:៥) ដោយព្រោះសាតាំងជា«ព្រះនៃលោកីយនេះ» នោះអ្វីដែលមនុស្សចូលចិត្ត ក៏អាចជាអន្ទាក់បង្កប់មួយរបស់វាដែរ។—កូរិនថូសទី២ ៤:៤; យ៉ូហានទី១ ២:១៥, ១៦
ព្រះយេស៊ូបានប្រឆាំងនឹងអារក្ស
១៤. តើព្រះយេស៊ូបានតទល់នឹងសេចក្ដីល្បួងដំបូងរបស់អារក្សយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៤ ព្រះយេស៊ូបានប្រទាននូវគំរូដ៏ល្អក្នុងការប្រឆាំងអារក្ស ដែលបណ្ដាលឲ្យវារត់ចេញ។ សាតាំងបានល្បួងព្រះយេស៊ូ ក្រោយពីទ្រង់បានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកនិងបានតមអាហារអស់៤០ថ្ងៃ។ (ម៉ាថាយ ៤:១-១១) សេចក្ដីល្បួងដំបូងដែលវាបានប្រើនោះគឺការស្រេកឃ្លានដែលព្រះយេស៊ូមានក្រោយពីទ្រង់បានតមអាហារ។ សាតាំងបានអញ្ជើញព្រះយេស៊ូឲ្យធ្វើអព្ភូតហេតុទីមួយ ដើម្បីបំពេញនូវតម្រូវការខាងសាច់ឈាម។ ព្រះយេស៊ូដកស្រង់ចោទិយកថា ៨:៣ ហើយបដិសេធមិនប្រើសំរាប់ប្រយោជន៍ខ្លួននូវអំណាចរបស់ទ្រង់ និងបានចាត់ទុកអាហារខាងវិញ្ញាណសំខាន់លើសជាងអាហារខាងសាច់ឈាមទៅទៀត។
១៥. (ក) តើសាតាំងបានល្បួងព្រះយេស៊ូដោយប្រើការស្រេកឃ្លានអ្វី? (ខ) តើអារក្សល្បួងអ្នកបំរើព្រះសព្វថ្ងៃនេះ ដោយឧបាយកលដ៏ចំបងមួយណា? ប៉ុន្តែ តើយើងអាចតទល់នឹងវាយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៥ អ្វីមួយដែលគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ចំពោះសេចក្ដីល្បួងនេះ គឺថាអារក្សមិនខំរកវិធីឲ្យព្រះយេស៊ូប្រព្រឹត្តអំពើបាបខាងកាមនោះទេ។ ការឃ្លានអាហារយ៉ាងខ្លាំង ទំនងជាសេចក្ដីប្រាថ្នាយ៉ាងខ្លាំងដែលវាបានប្រើ ដើម្បីល្បួងព្រះយេស៊ូក្នុងកាលៈទេសៈនេះ។ តើអារក្សប្រើសេចក្ដីល្បួងអ្វីដើម្បីទាក់ទាញរាស្ត្ររបស់ព្រះនៅសព្វថ្ងៃនេះ? គឺមានសេចក្ដីល្បួងជាច្រើនហើយផ្សេងៗគ្នា តែវាកំពុងតែប្រើសេចក្ដីល្បួងខាងកាម ជាឧបាយកលដ៏ចំបងដើម្បីបំបាក់នូវចិត្តស្មោះគ្រប់លក្ខណ៍របស់រាស្ត្រនៃព្រះយេហូវ៉ា។ បើយើងយកតម្រាប់តាមព្រះយេស៊ូ យើងក៏អាចប្រឆាំងតទល់នឹងអារក្ស ហើយអាចទប់ទល់នឹងសេចក្ដីល្បួងរបស់វាបានដែរ។ ដូចជាព្រះយេស៊ូបានធ្វើឲ្យការខំប្រឹងរបស់សាតាំងទៅជាបរាជ័យ ដោយនឹកចាំនូវបទគម្ពីរដែលត្រូវកាលៈទេសៈនោះ ពេលវាល្បួងយើងឲ្យប្រព្រឹត្តអំពើអសីលធម៌ យើងក៏អាចនឹកចាំខបទគម្ពីរផ្សេងៗ ដូចជាលោកុប្បត្តិ ៣៩:៩ និងកូរិនថូសទី១ ៦:១៨។
១៦. (ក) តើសាតាំងបានល្បួងព្រះយេស៊ូនៅលើកទីពីរ យ៉ាងដូចម្ដេច? (ខ) តើសាតាំងខំល្បួងយើងឲ្យល្បងលព្រះយេហូវ៉ា ដោយរបៀបណា?
១៦ បន្ទាប់មក អារក្សបានល្បួងព្រះយេស៊ូឲ្យលោតចុះពីព្រះវិហារ ដើម្បីល្បងលសមត្ថភាពរបស់ព្រះ ក្នុងការការពារព្រះយេស៊ូដោយប្រើបណ្ដាទេវតា។ ព្រះយេស៊ូបានបដិសេធការល្បងលព្រះវរបិតា ដោយដកស្រង់ពាក្យនៅចោទិយកថា ៦:១៦។ សាតាំងប្រហែលជាមិនល្បួងយើងឲ្យលោតចុះពីព្រះវិហារទេ តែវាក៏អាចល្បួងយើងឲ្យល្បងលព្រះយេហូវ៉ាដែរ។ តើយើងត្រូវល្បងលមើលថា យើងអាចស្លៀកសំលៀកបំពាក់បានដូចមនុស្សក្នុងលោកីយ៍ ដោយមិនទទួលដំបូន្មានអំពីរឿងនេះឬទេ? តើយើងបានត្រូវល្បួងក្នុងការកំសាន្តដែលមិនស្របតាមខ្នាតតម្រាសីលធម៌ឬទេ? ពេលនោះ យើងប្រហែលជាល្បងលព្រះយេហូវ៉ាហើយ។ ប្រសិនបើយើងមានទំនោរចិត្តបែបនេះ សាតាំងនឹងមិនរត់ចេញពីយើងទេ វាអាចនៅជិតយើងយ៉ាងជាប់ ដើម្បីល្បួងយើងឲ្យចូលដៃប្រឆាំងនឹងព្រះជាមួយនឹងវាដែរ។
១៧. (ក) តើអារក្សបានល្បួងព្រះយេស៊ូនៅលើកទីបី យ៉ាងដូចម្ដេច? (ខ) តើយ៉ាកុប ៤:៧ អាចជាការពិតចំពោះយើងយ៉ាងណា?
១៧ បើព្រះយេស៊ូថ្វាយបង្គំសាតាំងតែម្ដងគត់នោះ សាតាំងនឹងផ្ដល់ឲ្យព្រះយេស៊ូនូវព្រះរាជាណាចក្រទាំងអស់ក្នុងលោកនេះ ម្ដងនេះទៀតព្រះយេស៊ូបានដកស្រង់ខគម្ពីរហើយមានបន្ទូលប្រឆាំងនឹងវាថាទ្រង់នឹងកាន់ជំហរយ៉ាងមាំមួនចំពោះការថ្វាយបង្គំព្រះវរបិតាផ្ដាច់មុខ។ (ចោទិយកថា ៥:៩; ៦:១៣; ១០:២០) សាតាំងប្រហែលជាមិនផ្ដល់ព្រះរាជាណាចក្រក្នុងលោកនេះឲ្យយើងទេ ប៉ុន្តែវាល្បួងយើងឥតឈប់ឈរដោយប្រើវត្ថុនិយម ដែលអាចប្រៀបដូចជានគរដ៏តូចមួយរបស់ខ្លួនផ្ទាល់។ តើយើងនឹងតបឆ្លើយដូចព្រះយេស៊ូឬទេ ក្នុងការផ្ដល់ការថ្វាយបង្គំផ្ដាច់មុខដល់ព្រះយេហូវ៉ាតែមួយព្រះអង្គនោះ? បើយើងធ្វើដូច្នេះ យើងក៏នឹងពិសោធនូវអ្វីដែលព្រះយេស៊ូបានពិសោធនោះដែរ។ កំណត់ហេតុរបស់លោកម៉ាថាយចែងថា៖ «អារក្សក៏ថយចេញពីទ្រង់ទៅ»។ (ម៉ាថាយ ៤:១១) សាតាំងនឹងថយចេញពីយើងដែរ បើយើងកាន់ជំហរយ៉ាងមាំមួនប្រឆាំងនឹងវា ដោយនឹកចាំនូវគោលការណ៍ព្រះគម្ពីរដែលត្រូវតាមកាលៈទេសៈ និងដោយអនុវត្តតាមគោលការណ៍ទាំងនោះ។ យ៉ាកុបបានសរសេរថា៖ «តស៊ូនឹងអារក្សវិញចុះ នោះវានឹងរត់ចេញពីអ្នករាល់គ្នាទៅ»។ (យ៉ាកុប ៤:៧) គ្រីស្ទានម្នាក់បានសរសេរទៅការិយាល័យសាខារបស់ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ានៅប្រទេសបារាំង ថា៖ «សាតាំងគឺប្រាកដជាប៉ិនប្រសប់ប្រើឧបាយកលមែន។ ទោះជាខ្ញុំមានចេតនាល្អយ៉ាងណាក៏ដោយ ខ្ញុំនៅតែមានការពិបាកនឹងយកឈ្នះលើអារម្មណ៍និងសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នារបស់ខ្ញុំ។ ប៉ុន្តែ ដោយសេចក្ដីក្លាហាន ការទប់ចិត្ត និងសំខាន់ជាងនេះទៅទៀត ដោយមានជំនួយពីព្រះយេហូវ៉ា ខ្ញុំបានរក្សាចិត្តស្មោះគ្រប់ល័ក្ខណ៍របស់ខ្ញុំ និងកាន់ជាប់តាមសេចក្ដីពិត»។
មានគ្រប់លក្ខណៈដើម្បីប្រឆាំងនឹងអារក្ស
១៨. តើគ្រឿងសឹកខាងវិញ្ញាណអ្វីខ្លះ ដែលជួយយើងឲ្យប្រឆាំងនឹងអារក្សនោះ?
១៨ ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រទាននូវគ្រប់គ្រឿងសឹកខាងវិញ្ញាណ ដើម្បីជួយយើង«ឈរមាំមួន ទាស់នឹងឧបាយកលទាំងអម្បាលម៉ានរបស់អារក្ស»។ (អេភេសូរ ៦:១១-១៨) ការស្រឡាញ់សេចក្ដីពិតនឹងធ្វើឲ្យយើងក្រវាត់សេចក្ដីពិតនៅចង្កេះ ឬត្រៀមខ្លួនក្នុងសកម្មភាពគ្រីស្ទាន។ ការប្ដេជ្ញាចិត្តដើម្បីកាន់តាមខ្នាតតម្រាដ៏សុចរិតរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ដែលប្រៀបដូចជាប្រដាប់បាំងដើមទ្រូងនឹងការពារចិត្តរបស់យើង។ ប្រសិនបើពាក់សេចក្ដីប្រុងប្រៀបរបស់ដំណឹងល្អនៃសេចក្ដីសុខសាន្ត ទុកជាស្បែកជើង យើងនឹងចូលរួមជាទៀងទាត់នឹងការផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អ ហើយនេះនឹងពង្រឹងយើង និងការពារយើងខាងវិញ្ញាណដែរ។ ជំនឿដ៏មុតមាំរបស់យើងនឹងដូចជាខែលដ៏ធំ ដែលការពារយើងពី«អស់ទាំងព្រួញឆេះរបស់មេកំណាច» ពោលគឺការពាធាដ៏ប៉ិនប្រសប់ និងសេចក្ដីល្បួងរបស់អារក្ស។ សេចក្ដីសង្ឃឹមដ៏មានទំនុកចិត្តលើសេចក្ដីសម្រេចចំពោះសេចក្ដីសន្យាទាំងប៉ុន្មានរបស់ព្រះយេហូវ៉ា នឹងដូចជាមួកដែក ដែលការពារសមត្ថភាពវែកញែករបស់យើង និងនាំឲ្យយើងមានចិត្តស្ងប់សុខ។ (ភីលីព ៤:៧) ប្រសិនបើយើងមានការប៉ិនប្រសប់កាត់ស្រាយបន្ទូលរបស់ព្រះ នេះនឹងដូចជាដាវ ដែលយើងអាចប្រើដើម្បីរំដោះមនុស្សឲ្យរួចពីការឃុំឃាំងខាងវិញ្ញាណរបស់សាតាំង។ យើងក៏អាចប្រើបន្ទូលរបស់ព្រះដើម្បីការពារខ្លួនយើង ដូចព្រះយេស៊ូបានប្រើពេលវាបានល្បួងទ្រង់នោះដែរ។
១៩. ក្រៅពី‹ប្រឆាំងតទល់នឹងអារក្ស› តើយើងត្រូវធ្វើអ្វីទៀត?
១៩ ដោយរក្សាទុកនូវ«គ្រប់គ្រឿងសឹករបស់ព្រះ» និងខំបន្តអធិស្ឋានជាទៀងទាត់ យើងអាចមានទំនុកចិត្តថា ព្រះយេហូវ៉ានឹងការពារយើង ពេលសាតាំងពាធាយើងនោះ។ (យ៉ូហាន ១៧:១៥; កូរិនថូសទី១ ១០:១៣) ប៉ុន្តែ យ៉ាកុបបានបង្ហាញថា ‹ការប្រឆាំងតទល់នឹងអារក្ស› គឺមិនគ្រប់គ្រាន់ទេ។ អ្វីដែលសំខាន់បំផុត យើងក៏ត្រូវ‹ចុះចូលជាមួយនឹងព្រះដែរ› ដ្បិតទ្រង់យកព្រះទ័យទុកដាក់នឹងយើង។ (យ៉ាកុប ៤:៧, ៨) យើងនឹងពិនិត្យមើលនូវរបៀបដែលយើងអាចចុះចូលចំពោះព្រះក្នុងអត្ថបទជាបន្ទាប់។
តើអ្នកនឹងឆ្លើយយ៉ាងណា?
• តើពួកគ្រីស្ទានសម័យដើមត្រូវតែជៀសវាងពីអន្ទាក់អ្វីខ្លះរបស់សាតាំង?
• តើឧបាយកលអ្វីដែលសាតាំងប្រើនៅសព្វថ្ងៃនេះ ដើម្បីធ្វើឲ្យពួកអ្នកបំរើរបស់ព្រះយេហូវ៉ាជាប់អន្ទាក់វានោះ?
• តើព្រះយេស៊ូប្រឆាំងនឹងសេចក្ដីល្បួងរបស់អារក្ស ដោយដូចម្ដេច?
• តើអ្វីជាគ្រឿងសឹកខាងវិញ្ញាណដែលអាចជួយយើងឲ្យប្រឆាំងនឹងអារក្សនោះ?
[សំណួរសម្រាប់អត្ថបទសិក្សា]
[រូបភាពនៅទំព័រ២៥]
ព្រះយេស៊ូបានប្រឆាំងយ៉ាងខ្លាំងនឹងអារក្ស
[រូបភាពនៅទំព័រ២៦]
ពួកគ្រីស្ទាននៅសតវត្សទីមួយ មិនទទួលយកការកំសាន្តដែលអាសអាភាស និងមានអំពើឃោរឃៅទេ
[អ្នកផ្ដល់សិទ្ធិ]
The Complete Encyclopedia of Illustration/J. G. Heck