ចំណេះត្រឹមត្រូវអំពីព្រះនាំឲ្យយើងទទួលបានការសម្រាលទុក្ខ
ចំណេះត្រឹមត្រូវអំពីព្រះនាំឲ្យយើងទទួលបានការសម្រាលទុក្ខ
ចំពោះមនុស្សខ្លះ អ្វីដែលព្រះគម្ពីរចែងអំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់និងសេចក្ដីមេត្ដាករុណារបស់ព្រះ គឺធ្វើឲ្យពួកគេខ្វល់ចិត្តនិងមានសំនួរដែលខ្លួនគេឆ្លើយមិនបាន។ ពួកគេសួរថា: ប្រសិនបើព្រះចង់បំបាត់ចោលអំពើអាក្រក់ និងទ្រង់ដឹងនូវវិធីបំបាត់ចោល ថែមទាំងទ្រង់មានអំណាចនឹងបំបាត់ចោលអំពើនោះផង ហេតុអ្វីក៏នៅមានអំពើអាក្រក់ដូច្នេះ? បញ្ហាគឺមនុស្សមិនអាចយល់ពីទំនាក់ទំនងរវាងអំណះអំណាងទាំងបីនេះគឺ (១) ព្រះមានគ្រប់ព្រះចេស្ដា (២) ព្រះមានសេចក្ដីស្រឡាញ់និងទ្រង់ល្អ និង (៣) ព្រឹត្ដិការណ៍ដ៏អាក្រក់នៅតែមានជាបន្ត។ ពួកគេវែកញែកថា ដោយព្រោះខ្លួនឃើញពិតជាក់ស្តែងពុំអាចប្រកែកបាននូវអំណះអំណាងទីបីនោះ នេះមានន័យថា អំណះអំណាងមួយក្នុងចំណោមទាំងពីរដំបូងគឺមិនមែនជាការពិតទេ។ ចំពោះពួកគេ ព្រះមិនមានសមត្ថភាពបញ្ឈប់អំពើអាក្រក់ទេ ឬក៏ទ្រង់មិនយកព្រះទ័យទុកដាក់ចំពោះមនុស្សឡើយ។
បីបួនថ្ងៃក្រោយពីសេចក្ដីហិនវិនាសនៃមណ្ឌលពាណិជ្ជកម្មពិភពលោកនៅរដ្ឋញូវយ៉ក នោះមេដឹកនាំសាសនាដ៏ធំដុំម្នាក់នៅសហរដ្ឋអាមេរិកបានពោលថា៖ «ក្នុងជីវិតរបស់ខ្ញុំ គេធ្លាប់បានសួរខ្ញុំរាប់រយដងហើយនូវហេតុដែលព្រះអនុញ្ញាតឲ្យមានសោកនាដកម្មនិងការរងទុក្ខវេទនានេះ។ ខ្ញុំត្រូវតែសារភាពថា ខ្ញុំពិតជាមិនដឹងនូវចម្លើយទាំងអស់ឡើយ សូម្បីតែរកចម្លើយដើម្បីធ្វើឲ្យខ្ញុំស្កប់ចិត្ត ក៏គ្មានដែរ»។
សាស្ដ្រាចារ្យម្នាក់ខាងសាសនវិទ្យាបានតបឆ្លើយនឹងពំនោលនោះ ដោយសរសេរថា គាត់ស្ងើចសរសើរនឹង«សាសនវិទ្យាយ៉ាងត្រឹមត្រូវ» ដែលមេដឹកនាំសាសនានេះបានបង្រៀនមនុស្ស។ សាស្ដ្រាចារ្យនេះក៏បានគាំទ្រទស្សនៈរបស់អ្នកប្រាជ្ញម្នាក់ដែរ ដែលបានសរសេរថា៖ «ការដែលពុំអាចពន្យល់បាននូវមូលហេតុដែលមនុស្សរងទុក្ខវេទនា នេះគឺជាអ្វីដែលពុំអាចពន្យល់បានអំពីព្រះ»។ ប៉ុន្តែ តើយើងពិតជាគ្មានសមត្ថភាពយល់នូវមូលហេតុ ដែលព្រះអនុញ្ញាតឲ្យមានអំពើអាក្រក់ជួជាតិមែនឬ?
ដើមកំណើតនៃអំពើអាក្រក់
ផ្ទុយស្រឡះនឹងអ្វីដែលមេដឹកនាំសាសនាបានពោលឡើងនោះ ព្រះគម្ពីរមិនចែងថាមនុស្សមិនអាចយល់នូវមូលហេតុដែលព្រះអនុញ្ញាតឲ្យមានអំពើអាក្រក់ទេ។ ចំណុចដ៏សំខាន់ដើម្បីឲ្យយល់នូវមូលហេតុដែលមានអំពើអាក្រក់ គឺយើងត្រូវតែទទួលស្គាល់ថាព្រះយេហូវ៉ាមិនបានបង្កើតលោកីយ៍ដ៏អាក្រក់ជួជាតិនេះទេ។ ទ្រង់បានបង្កើតមនុស្សមួយគូដំបូងយ៉ាងគ្រប់ល័ក្ខណ៍ គឺថាគ្មានបាបឡើយ។ ព្រះយេហូវ៉ាបានទតមើលកិច្ចការបង្កើតរបស់ទ្រង់ ហើយឃើញថា«ទាំងអស់ជាការល្អប្រពៃ»។ (លោកុប្បត្តិ ១:២៦, ៣១) ព្រះមានបំណងឲ្យអ័ដាមនិងអេវ៉ាពង្រីកសួនអេដែនឲ្យបានពេញផែនដី និងបង្កើតកូនជាច្រើនឲ្យមានមនុស្សរស់នៅយ៉ាងសប្បាយរីករាយ ក្រោមការការពារនៃអធិបតេយ្យរបស់ទ្រង់។—អេសាយ ៤៥:១៨
សត្តនិករវិញ្ញាណមួយរូប ដែលធ្លាប់មានចិត្តស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះបានបង្កឲ្យមានអំពើអាក្រក់ ដោយបានបណ្ដុះនូវសេចក្ដីប្រាថ្នាឲ្យគេថ្វាយបង្គំវាវិញ។ (យ៉ាកុប ១:១៤, ១៥) ពេលវាមានអានុភាពលើមនុស្សមួយគូដំបូង ឲ្យចូលរួមជាមួយវាក្នុងការប្រឆាំងនឹងព្រះ នោះការបះបោររបស់វាក៏បានលេចជារូបរាងឡើងឲ្យឃើញច្បាស់។ អ័ដាមនិងអេវ៉ាមិនបានចុះចូលតាមសេចក្ដីបង្គាប់ដ៏ជាក់ច្បាស់របស់ព្រះទេ ដែលបង្គាប់នោះហាមកុំឲ្យបរិភោគឬក៏ប៉ះពាល់ផ្លែឈើនៃដើមដឹងខុសត្រូវ តែពួកគេនៅតែទៅបេះយកផ្លែឈើនោះមកបរិភោគវិញ។ (លោកុប្បត្តិ ៣:១-៦) ដោយសារទង្វើនេះ ពួកគេមិនបានស្ដាប់បង្គាប់ព្រះទេ ហើយក៏បានបង្ហាញនូវសេចក្ដីប្រាថ្នាមិនចង់ពឹងពាក់ទៅលើព្រះឡើយ។
រឿងចំណោទដែលទាក់ទងនឹងសីលធម៌រស់នៅបានត្រូវចោទឡើង
ការបះបោរនេះនៅក្នុងសួនអេដែនបានទាក់ទងនឹងសីលធម៌រស់នៅ ហើយសំខាន់ដល់ម្ល៉េះដែលទាក់ទងនឹងសកលលោកទាំងមូល។ មនុស្សបះបោរនេះបានសង្ស័យទៅលើរបៀបដែលព្រះយេហូវ៉ាបានគ្រប់គ្រងយ៉ាងត្រឹមត្រូវទៅលើការបង្កើតរបស់ទ្រង់។ តើព្រះអាទិទេពមានសិទ្ធិតម្រូវឲ្យមនុស្សស្ដាប់បង្គាប់ទ្រង់ទាំងស្រុងឬទេ? បើមនុស្សមិនពឹងពាក់ទៅលើព្រះ តើប្រហែលជាអាចប្រសើរជាងទេដឹង?
ព្រះយេហូវ៉ាបានដោះស្រាយរឿងចំណោទនេះចំពោះការគ្រប់គ្រងរបស់ទ្រង់ តាមរបៀបដែលសម្ដែងឲ្យឃើញនូវតុល្យភាពដ៏គ្រប់ល័ក្ខណ៍ ស្តីអំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់ យុត្ដិធម៌ ប្រាជ្ញា និងព្រះចេស្ដា។ ទ្រង់អាចប្រើអំណាចរបស់ទ្រង់ដើម្បីកំទេចចោលពួកបះបោរនោះភ្លាមៗក៏បានដែរ។ ទង្វើនេះដូចជាមានយុត្ដិធម៌មែន ពីព្រោះព្រះមានសិទ្ធិធ្វើដូច្នេះ។ ប៉ុន្តែ បើធ្វើដូច្នេះ នោះនឹងពុំអាចឆ្លើយនូវរឿងចំណោទដែលទាក់ទងសីលធម៌រស់នៅនោះទេ។ ម្យ៉ាងវិញទៀត ព្រះក៏អាចបំភ្លេចចោលនូវអំពើបាបនោះដែរ។ បើធ្វើបែបនេះ ចំពោះមនុស្សខ្លះសព្វថ្ងៃនេះហាក់ដូចជាជំរើសដែលប្រកបដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់បំផុត។ ប៉ុន្តែ ទង្វើនេះក៏មិនបានតបឆ្លើយនឹងរឿងចំណោទរបស់សាតាំងដែលថា គឺពិតជាអាចបានប្រសើរជាងបើមនុស្សគ្រប់គ្រងខ្លួនឯងនោះ។ បន្ថែមទៅទៀត ទង្វើបែបនេះក៏នឹងធ្វើឲ្យមនុស្សឯទៀតហ៊ានចាកចេញពីផ្លូវរបស់ព្រះយេហូវ៉ាទៀតដែរ មែនទេ? ហើយជាលទ្ធផល នោះនឹងនាំឲ្យមានការរងទុក្ខឥតឈប់ឈរ។
ដោយមានប្រាជ្ញា ព្រះយេហូវ៉ាបានអនុញ្ញាតឲ្យមនុស្សគ្រប់គ្រងខ្លួនគេអស់មួយរយៈពេល។ ទោះជាទង្វើនេះមានន័យថាព្រះនឹងអនុញ្ញាតឲ្យមានអំពើអាក្រក់មួយរយៈពេលជាបណ្ដោះអាសន្នក្ដី តែនេះបើកឱកាសឲ្យមនុស្សជាតិបង្ហាញថា តើពួកគេអាចគ្រប់គ្រងខ្លួនឯងបានដោយជោគជ័យឬក៏មិនបាន ដោយមិនពឹងពាក់ទៅលើព្រះ និងដោយរស់នៅតាមខ្នាតតម្រារបស់ខ្លួនស្តីអំពីអ្វីដែលខុសនិងត្រូវនោះ។ តើបានលទ្ធផលយ៉ាងណា? ប្រវត្ដិសាស្ត្ររបស់មនុស្សគឺមានពេញដោយសង្គ្រាម អយុត្ដិធម៌ ការជិះជាន់ និងសេចក្ដីរងទុក្ខវេទនា។ ការបរាជ័យនៃការបះបោរប្រឆាំងព្រះយេហូវ៉ា នឹងដោះស្រាយរឿងចំណោទមួយដងជាស្រេច ដែលបានចោទឡើងក្នុងសួនអេដែន។
ក្នុងចន្លោះពេលនោះ ព្រះបានបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដោយប្រទានបុត្រា គឺជាព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទ ឲ្យមកប្រទានព្រះជន្មទុកជាយញ្ញបូជាលោះ។ ទង្វើនេះបានជួយមនុស្សដែលចេះគោរពស្ដាប់បង្គាប់ឲ្យរួចផុតពីការរងនូវទុក្ខទោសនៃអំពើបាបរបស់អ័ដាម។ ការលោះនេះបានបើកផ្លូវឲ្យមនុស្សដែលមានជំនឿលើព្រះយេស៊ូ ទទួលនូវជីវិតអស់កល្បជានិច្ច។—យ៉ូហាន ៣:១៦
យើងមានសេចក្ដីសន្យារបស់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយនេះជួយសម្រាលទុក្ខមែន ថាការរងទុក្ខរបស់មនុស្សមានតែបណ្ដោះអាសន្នប៉ុណ្ណោះ។ អ្នកតែងបទទំនុកដំកើងបានសរសេរថា៖ «ដល់បន្ដិចទៀត មនុស្សអាក្រក់នឹងមិនមានទៀតទេ អើ! អ្នកនឹងខំមើលកន្លែងគេ តែគេមិននៅទេ ឯមនុស្សរាបសា គេនឹងបានផែនដីជាមរដក ហើយនឹងបានចិត្តរីករាយ ដោយសេចក្ដីក្សេមក្សាន្តដ៏បរិបូរ»។—ទំនុកដំកើង ៣៧:១០, ១១
សន្ដិសុខនិងសុភមង្គលនាពេលអនាគត
ការសម្រេចនូវបទទំនាយទាំងប៉ុន្មានក្នុងព្រះគម្ពីរបង្ហាញថា ពេលវេលាដែលព្រះនឹងនាំមកដល់ទីបញ្ចប់នៃជំងឺ ទុក្ខសោក និងសេចក្ដីស្លាប់គឺជិតមកដល់ហើយ។ ចូរកត់សម្គាល់នូវអ្វីៗដ៏អស្ចារ្យនាពេលខាងមុខនេះ ដែលសាវ័កយ៉ូហានឃើញក្នុងចក្ខុនិមិត្តនោះ។ គាត់បានសរសេរថា៖ «រួចខ្ញុំឃើញផ្ទៃមេឃថ្មី នឹងផែនដីថ្មី ដ្បិតផ្ទៃមេឃមុន នឹងផែនដីមុនបានកន្លងបាត់ទៅហើយ ក៏គ្មានសមុទ្រទៀតឡើយ។ . . . [ព្រះ]ទ្រង់នឹងគង់នៅជាមួយនឹង[មនុស្សជាតិ] គេនឹងធ្វើជារាស្ត្ររបស់ទ្រង់ ហើយព្រះអង្គទ្រង់ក៏នឹងធ្វើជាព្រះដល់គេ។ ព្រះទ្រង់នឹងជូតអស់ទាំងទឹកភ្នែក ពីភ្នែកគេចេញ នឹងគ្មានសេចក្ដីស្លាប់ ឬសេចក្ដីសោកសង្រេង ឬសេចក្ដីយំទួញ ឬទុក្ខលំបាកណាទៀតឡើយ។ ដ្បិតសេចក្ដីមុនទាំងប៉ុន្មាន បានកន្លងបាត់ទៅហើយ»។ យ៉ូហានបានបង្គាប់ឲ្យសរសេរនូវសេចក្ដីថ្លែងមួយ ដែលបញ្ជាក់នូវការទុកចិត្តលើសេចក្ដីសន្យាទាំងនេះ ដែលថា៖ «ចូរសរសេរទុកចុះ! ដ្បិតពាក្យទាំងនេះពិតប្រាកដហើយគួរជឿ»។—វិវរណៈ ២១:១-៥
ចុះយ៉ាងណាចំពោះមនុស្សរាប់សិបកោដិនាក់ដែលគ្មានទោសដែលបានស្លាប់ តាំងពីការបះបោរនៅសួនអេដែន? ព្រះយេហូវ៉ាបានសន្យាថា ទ្រង់នឹងប្រោសឲ្យពួកគេមានជីវិតរស់ឡើងវិញ។ សាវ័កប៉ុលបានពោលថា៖ «ខ្ញុំប្របាទមានសេចក្ដីសង្ឃឹមដល់ព្រះ . . . គឺថា ទាំងមនុស្សសុចរិត នឹងមនុស្សទុច្ចរិត នឹងបានរស់ឡើងវិញទាំងអស់គ្នា»។ (កិច្ចការ ២៤:១៥) បុគ្គលទាំងនេះនឹងមានសេចក្ដីសង្ឃឹមរស់ក្នុងពិភពលោក«ដែលមានសុទ្ធតែសេចក្ដីសុចរិតវិញ»។—ពេត្រុសទី២ ៣:១៣
ដូចជាឪពុកម្ដាយដែលប្រកបទៅដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់នឹងអនុញ្ញាតឲ្យកូនទទួលនូវការវះកាត់ដែលនាំឲ្យឈឺចាប់ បើគាត់ដឹងថាទង្វើនេះនឹងនាំឲ្យមានផលប្រយោជន៍ជាយូរអង្វែង នេះដូចគ្នានឹងព្រះយេហូវ៉ាដែរ ទ្រង់ក៏បានអនុញ្ញាតឲ្យមនុស្សជាតិរងនូវអំពើអាក្រក់ជាបណ្ដោះអាសន្ននៅលើផែនដីនេះ។ ប៉ុន្តែ អស់អ្នកដែលខំព្យាយាមធ្វើតាមបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ទ្រង់ នោះនឹងទទួលពរជារៀងរហូត។ សាវ័កប៉ុលបានពន្យល់ថា៖ «ជីវិតទាំងឡាយបានត្រូវចុះចូលនឹងសេចក្ដីឥតប្រយោជន៍ តែមិនមែនដោយស្ម័គ្រពីចិត្ត គឺដោយព្រោះព្រះអង្គ ដែលទ្រង់បញ្ចុះបញ្ចូលវិញ ដោយសង្ឃឹមថា ជីវិតទាំងនោះឯង នឹងបានរួចពីចំណងនៃសេចក្ដីពុករលួយ ឲ្យបានសេរីភាពនៃសិរីល្អរបស់ពួកកូនព្រះវិញ»។—រ៉ូម ៨:២០, ២១
នេះពិតជាដំណឹងល្អមែន មិនមែនដូចជាពត៌មានដែលយើងឃើញក្នុងទូរទស្សន៍ ឬក៏អានក្នុងកាសែតឡើយ តែពិតជាដំណឹងល្អមែន។ នេះគឺជាដំណឹងល្អបំផុត ពី«ព្រះដ៏កំសាន្តចិត្តគ្រប់ជំពូក» ដែលពិតជាយកព្រះទ័យទុកដាក់នឹងយើងរាល់គ្នា។—កូរិនថូសទី២ ១:៣
[រូបភាពនៅទំព័រ៦]
ពេលវេលាកន្លងទៅបានបង្ហាញថា មនុស្សជាតិពុំអាចគ្រប់គ្រងខ្លួនឯងបានជោគជ័យ ដោយឥតពឹងពាក់ទៅលើព្រះនោះឡើយ
[អ្នកផ្ដល់សិទ្ធិ៦]
Somalian family: UN PHOTO 159849/M. GRANT; atom bomb: USAF photo; concentration camp: U.S. National Archives photo