យុវជនដែលស្រឡាញ់សេចក្ដីពិតក្នុងព្រះគម្ពីរ
យុវជនដែលស្រឡាញ់សេចក្ដីពិតក្នុងព្រះគម្ពីរ
ជាង២.៤០០ឆ្នាំកន្លងមកហើយ អ្នកតែងបទទំនុកដំកើងជនជាតិហេព្រើរម្នាក់បានសួរសំនួរនេះថា៖ «មនុស្សកំឡោះនឹងសំអាតផ្លូវដែលខ្លួនប្រព្រឹត្តដោយសារអ្វី»? (ទំនុកដំកើង ១១៩:៩) សំនួរនេះក៏នៅទាក់ទងរហូតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះដែរ ពីព្រោះយុវជនកំពុងប្រឈមមុខនឹងបញ្ហាជាច្រើនក្នុងពិភពលោកនេះ។ ការរួមដំណេកមិនរើសមុខបានធ្វើឲ្យយុវជនជាច្រើនមានជំងឺអេដស៍ ហើយពួកយុវជនដែលមានផ្ទុកមេរោគអេដស៍ គឺមានអាយុពី១៥ឆ្នាំទៅ២៤ឆ្នាំ។ ការប្រើគ្រឿងញៀនក៏ធ្វើឲ្យមានបញ្ហាជាច្រើនដែរ ដែលនាំឲ្យមានសេចក្ដីស្លាប់មុនបច្ឆិមវ័យ។ ហើយអ្វីដែលមានអានុភាពដ៏អាក្រក់ទៅលើយុវជន គឺបទភ្លេងនិងចំរៀងដ៏ថោកទាប ភាពយន្តដែលបញ្ចាំងរឿងអសីលធម៌និងអំពើឃោរឃៅ កម្មវិធីទូរទស្សន៍និងវីដេអូ និងរូបអាសអាភាសនៅតាមប្រព័ន្ធអ៊ិនថឺណិត។ ដូច្នេះហើយ សំនួរដែលអ្នកតែងបទទំនុកដំកើងនេះបានសួរ ក៏ជាសំនួរដែលមាតាបិតានិងយុវជនជាច្រើនសព្វថ្ងៃនេះត្រូវយកចិត្តទុកដាក់ជាខ្លាំងដែរ។
អ្នកតែងបទទំនុកដំកើងនេះបានឆ្លើយសំនួររបស់ខ្លួនថា៖ «គឺដោយប្រយ័តនឹងប្រព្រឹត្តតាមព្រះបន្ទូលនៃទ្រង់»។ យ៉ាងប្រាកដហើយ ព្រះគម្ពីរជាបន្ទូលរបស់ព្រះ មានការណែនាំដ៏ល្អៗសំរាប់យុវជន ហើយយុវវ័យជាច្រើនក៏ទទួលបានជោគជ័យក្នុងជីវិតរបស់ខ្លួនដោយធ្វើតាមឱវាទទាំងនោះ។ (ទំនុកដំកើង ១១៩:១០៥) សូមឲ្យយើងពិនិត្យមើលនូវឧទាហរណ៍ខ្លះៗអំពីយុវជនដែលស្រឡាញ់ព្រះនិងខំប្រឹងរក្សាឲ្យមានភាពរឹងមាំខាងវិញ្ញាណក្នុងលោកីយ៍ដែលគិតតែអំពីការកំសាន្តនិងវត្ថុទ្រព្យ។
យុវជនដែលមានចិត្តកតញ្ញូចំពោះការណែនាំពីមាតាបិតា
យ៉ាកុប អ៊ីម៉ានូអែលបានបំរើជាអ្នកត្រួសត្រាយពេញពេលអស់ច្រើនឆ្នាំហើយមុននឹងទៅបំរើនៅឯការិយាល័យសាខារបស់ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ានៅប្រទេសម៉ិកស៊ិក។ គាត់នឹកចាំទាំងមានចិត្តកតញ្ញូនូវរបៀបដែលការបំរើព្រះបានត្រូវបណ្ដុះបណ្ដាលឡើង គាត់ពោលថា៖ «មាតាបិតារបស់ខ្ញុំមានអានុភាពយ៉ាងខ្លាំងមកលើខ្ញុំ ហើយខ្ញុំក៏បានទទួលប្រយោជន៍ពីការចងមិត្តភាពជាមួយបងប្អូនខ្លះខាងវិញ្ញាណដែលមានបទពិសោធន៍ច្រើនដែរ។ មាតាបិតានិងបងប្អូនខាងវិញ្ញាណបានជំរុញចិត្តខ្ញុំឲ្យស្រឡាញ់កិច្ចការផ្សព្វផ្សាយ។ បន្ដិចម្ដងៗ ពួកគាត់ណែនាំខ្ញុំឲ្យដើរតាមផ្លូវត្រឹមត្រូវ ខ្ញុំមិនដែលមានអារម្មណ៍ថា ពួកគាត់បានបង្ខិតបង្ខំខ្ញុំនោះទេ»។
ដាវីឌបានបំរើព្រះពេញពេលបីបួនឆ្នាំមកហើយ គាត់បាននឹកចាំនូវគំរូរបស់មាតាបិតាគាត់ដែលបានបំរើជាអ្នកត្រួសត្រាយពិសេស តាំងពីគាត់និងប្អូនរបស់គាត់នៅតូចៗនៅឡើយ តាមរយៈគំរូនេះបានដក់ជាប់ក្នុងចិត្តគំនិតរបស់គាត់ជានិច្ច។ ពេលឪពុករបស់គាត់ស្លាប់ទៅ ម្ដាយរបស់គាត់បានបន្តបំរើជាអ្នកត្រួសត្រាយពិសេស។ ម្ដាយគាត់មើលថែរក្សាកូនៗ រួមទាំងផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អពេញពេលទៀតផង។ ដាវីឌពោលថា៖ «ពួកគាត់មិនដែលបង្ខំខ្ញុំឲ្យធ្វើជាអ្នកត្រួសត្រាយទេ ប៉ុន្តែយើងមានអំណរយ៉ាងខ្លាំងពីកិច្ចបំរើពេញពេលជាគ្រួសារ ហើយការមានទំនាក់ទំនងដ៏ល្អនិងមានបរិយាកាសរីករាយក្នុងក្រុមគ្រួសារ គឺជាអ្វីដែលបានជំរុញខ្ញុំឲ្យបន្តធ្វើជាអ្នកត្រួសត្រាយ»។ ដាវីឌបាននិយាយអំពីសារៈសំខាន់ពីការទទួលការណែនាំនិងការយកចិត្តទុកដាក់ពីមាតាបិតា ដោយពោលថា៖ «រៀងរាល់យប់ ម្ដាយរបស់ខ្ញុំអានរឿងឲ្យយើងស្ដាប់ពីសៀវភៅសួនមនោរម្យដែលបានបាត់បង់ រហូតដល់មានសួនមនោរម្យថ្មីដែលនឹងស្ដារឡើងវិញ។ * របៀបដែលគាត់បានរៀបរាប់ប្រាប់យើង ជួយយើងឲ្យចូលចិត្តទទួលអាហារខាងវិញ្ញាណមែន»។
ការមានអំណរគុណចំពោះកិច្ចប្រជុំ
យុវជនខ្លះមានការពិបាកក្នុងការមានអំណរគុណចំពោះកិច្ចប្រជុំគ្រីស្ទាន។ ពួកគេទៅឯកិច្ចប្រជុំ ពីព្រោះមាតាបិតាយកពួកគេទៅជាមួយ។ ប៉ុន្តែ បើពួកគេបន្តមកប្រជុំ ក្រោយមក ពួកគេនឹងចូលចិត្តកិច្ចប្រជុំ។ ចូរពិនិត្យមើលនូវកាលៈទេសៈរបស់អាលហ្វ្រីដូ ពេលគាត់មានអាយុ១១ឆ្នាំ នោះគាត់បានចាប់ផ្ដើមកិច្ចបំរើពេញពេល។ គាត់សារភាពថា ពេលគាត់មានអាយុប្រាំឆ្នាំ គាត់បានខំជៀសពីការទៅឯកិច្ចប្រជុំ ពីព្រោះកិច្ចប្រជុំធ្វើឲ្យគាត់ងងុយគេង តែមាតាបិតារបស់គាត់មិនអនុញ្ញាតឲ្យគាត់គេងក្នុងកំឡុងពេលប្រជុំនោះទេ។ គាត់នឹកចាំថា៖ «ពេលដែលខ្ញុំធំឡើង នោះបន្ដិចម្ដងៗ ខ្ញុំបានចាប់ផ្ដើមចាប់អារម្មណ៍នឹងកិច្ចប្រជុំ ជាពិសេសក្រោយពីខ្ញុំបានរៀនចេះអានចេះសរសេរ ពីព្រោះក្រោយមក ខ្ញុំបានចាប់ផ្ដើមឆ្លើយពីចិត្តរបស់ខ្ញុំ»។
ស៊ីនធាមានអាយុ១៧ឆ្នាំជាអ្នកត្រួសត្រាយពេញពេលក៏បានប្រាប់ថា ការមានមិត្តភក្ដិល្អ ក៏ជាអ្វីដ៏សំខាន់ដែលបណ្ដាលឲ្យនាងបណ្ដុះនូវសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះកិច្ចបំរើរបស់ព្រះ។ នាងពោលថា៖ «ការមានមិត្តភាពដ៏ល្អជាមួយនឹងបងប្អូន និងការទៅឯកិច្ចប្រជុំជាទៀងទាត់ បានជួយខ្ញុំឲ្យលែងនឹកមិត្តភក្ដិខាងលោកីយ៍ និងលែងនឹកឃើញសកម្មភាពដែលក្មេងៗចូលចិត្តលេង ពោលគឺការទៅកន្លែងរាំជាដើម។ ពេលដែលខ្ញុំស្ដាប់នូវចម្លើយនិងបទពិសោធន៍របស់បងប្អូននៅឯកិច្ចប្រជុំ ធ្វើឲ្យខ្ញុំមានចិត្តប្រាថ្នាចង់ថ្វាយឲ្យព្រះយេហូវ៉ានូវអ្វីដែលខ្ញុំមាន ហើយខ្ញុំគិតថា អ្វីដែលខ្ញុំមានច្រើនជាងគេ គឺកម្លាំងនៃភាពយុវវ័យរបស់ខ្ញុំ។ ហេតុនេះហើយ ខ្ញុំក៏បានសម្រេចចិត្តចំណាយពេលយុវវ័យរបស់ខ្ញុំដើម្បីបំរើទ្រង់»។
ប៉ុន្តែ នាងក៏សារភាពថា៖ «មុននឹងខ្ញុំទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក ការរកលេសមិនទៅកិច្ចប្រជុំគឺស្រួលណាស់ចំពោះខ្ញុំ ដោយដោះសាថាមានកិច្ចការគ្រូដាក់ឲ្យធ្វើ ឬកិច្ចការផ្សេងៗទៀតពីសាលា។ ខ្ញុំខានទៅប្រជុំបីបួនដង ហើយនេះក៏មានអានុភាពលើភាពខាងវិញ្ញាណរបស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំបានចាប់ផ្ដើមសេពគប់ជាមួយក្មេងប្រុសម្នាក់ ដែលមិនទាំងសិក្សាព្រះគម្ពីរផង។ តែដោយសារជំនួយពីព្រះយេហូវ៉ា ខ្ញុំបានកែប្រែជីវិតរបស់ខ្ញុំបានទាន់ពេលវេលា»។
ការសម្រេចចិត្តផ្ទាល់ខ្លួន
យុវបុរសម្នាក់ទៀតឈ្មោះប៉ាប្លូកំពុងតែបំរើព្រះយេហូវ៉ាពេញពេល ហើយគេក៏បានសួរគាត់ថាតើអ្វីដែលគាត់គិតថាជាគន្លឹះក្នុងការបណ្ដុះឲ្យមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះបន្ទូលរបស់ព្រះ? គាត់ឆ្លើយថា៖ «ខ្ញុំគិតថាគឺមានចំណុចពីរយ៉ាង គឺការសិក្សាផ្ទាល់ខ្លួនជាទៀងទាត់ និងការមានចិត្តខ្នះខ្នែងចំពោះការផ្សព្វផ្សាយ។ ខ្ញុំមានអំណរគុណចំពោះមាតាបិតារបស់ខ្ញុំដែលបានបង្រៀនខ្ញុំនូវសេចក្ដីពិតអំពីព្រះយេហូវ៉ា និងខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា នេះជាអ្វីដ៏ល្អបំផុតដែលពួកគាត់បានផ្ដល់ឲ្យខ្ញុំ។ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំត្រូវបញ្ជាក់ដោយផ្ទាល់នូវហេតុដែលខ្ញុំស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ា។ ចំពោះរឿងនេះ ខ្ញុំត្រូវការឲ្យគេដឹងជាចាំបាច់នូវ‹ទទឹងនិងកំពស់›នៃសេចក្ដីពិតក្នុងព្រះគម្ពីរ។ មានតែធ្វើដូច្នេះទេ ទើបយើងអាចសង្វាតរៀនពីបន្ទូលរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ដែលហាក់ដូចជា‹ភ្លើងឆេះ›ក្នុងចិត្តរបស់យើង ដើម្បីនិយាយប្រាប់អ្នកដទៃ។ ហើយចិត្តខ្នះខ្នែងចំពោះការផ្សព្វផ្សាយ នឹងពង្រឹងអំណរគុណដែលយើងមានចំពោះសេចក្ដីពិត»។—អេភេសូរ ៣:១៨; យេរេមា ២០:៩
យ៉ាកុប អ៊ីម៉ានូអែលដែលយើងបានលើកមកនិយាយនៅខាងដើមនេះ គាត់ក៏នឹកចាំនូវសារៈសំខាន់នៃការសម្រេចចិត្តផ្ទាល់ខ្លួនក្នុងការបំរើព្រះយេហូវ៉ាដែរ។ គាត់ពោលថាមាតាបិតារបស់គាត់ មិនដែលបង្ខំឲ្យគាត់ទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកទេ។ «ខ្ញុំជឿជាក់ថា នេះជាផ្លូវដ៏ប្រសើរមែន ពីព្រោះខ្ញុំឃើញនូវលទ្ធផលល្អ។ ជាឧទាហរណ៍ យុវជនខ្លះដែលខ្ញុំធ្លាប់សេពគប់ជាមួយ បានសម្រេចចិត្តទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកនៅពេលជាមួយគ្នា។ ទោះជាទង្វើនេះមើលទៅដូចជាល្អក្ដី ខ្ញុំអាចឃើញថា អ្នកខ្លះបានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក ដោយមានមូលដ្ឋានលើអារម្មណ៍ប៉ុណ្ណោះ ហើយបន្ដិចក្រោយមក ចិត្តខ្នះខ្នែងរបស់គេចំពោះកិច្ចបំរើព្រះរាជាណាចក្របានបន្ថយ។ ចំពោះខ្ញុំ មាតាបិតាមិនបានបង្ខំខ្ញុំឲ្យសម្រេចចិត្តថ្វាយខ្លួនចំពោះព្រះយេហូវ៉ាទេ។ ខ្ញុំបានសម្រេចចិត្តផ្ទាល់ខ្លួនក្នុងថ្វាយខ្លួនចំពោះព្រះយេហូវ៉ា»។
តួនាទីនៃក្រុមជំនុំ
យុវជនខ្លះបានរៀនសេចក្ដីពិតពីបន្ទូលរបស់ព្រះដោយខ្លួនឯង គឺគ្មានជំនួយពីមាតាបិតារបស់ខ្លួនទេ។ គឺប្រាកដជាពិបាកមែនក្រោមកាលៈទេសៈនេះ ដើម្បីរៀនធ្វើអ្វីដែលត្រឹមត្រូវ និងធ្វើតាមផ្លូវនោះជាបន្ត។
ណូអីនឹកចាំនូវរបៀបដែលគាត់ទទួលប្រយោជន៍ពីសេចក្ដីពិត។ គាត់ឆាប់ខឹងនិងប្រព្រឹត្តអំពើឃោរឃៅតាំងតែពីក្មេងមកម្ល៉េះ។ កាលគាត់បានចាប់ផ្ដើមសិក្សាព្រះគម្ពីរពេលគាត់អាយុ១៤ឆ្នាំ នោះចិត្តរបស់គាត់ក៏បានប្រសើរឡើង ហើយនេះធ្វើឲ្យមាតាបិតាមានចិត្តសប្បាយណាស់ តែពួកគាត់មិនបានចាប់អារម្មណ៍នឹងព្រះគម្ពីរនៅពេលនោះទេ។ ពេលណូអីបានចំរើនភាពខាងវិញ្ញាណរបស់គាត់រួចមក គាត់ចង់ប្រើជីវិតរបស់គាត់ដើម្បីបំរើព្រះឲ្យបានពេញលេញ។ សព្វថ្ងៃនេះ គាត់កំពុងតែបំរើព្រះពេញពេល។
ស្រដៀងគ្នាដែរ អាឡេហាន់ត្រូបានចាប់ផ្ដើមចាប់អារម្មណ៍នឹងសេចក្ដីពិត ពេលគាត់មានអាយុក្មេង ទោះជាមាតាបិតាគាត់មិនចាប់អារម្មណ៍ក៏ដោយ។ គាត់មានអំណរគុណចំពោះសេចក្ដីពិត ដោយពោលថា៖ «ខ្ញុំធំឡើងនៅក្នុងគ្រួសារដែលកាន់សាសនាកាតូលិក។ ដោយព្រោះសាសនានេះមិនអាចឆ្លើយនឹងសំនួរផ្សេងៗ ដែលធ្វើឲ្យខ្ញុំខ្វល់ចិត្តតាំងតែពីនៅក្មេងនោះ ខ្ញុំក៏មានទំនោរចិត្តទៅលើការគាំទ្ររបបកុំមុយនីសខាងលទ្ធិបដិសេធមិនជឿព្រះ។ អង្គការរបស់ព្រះយេហូវ៉ាបានជួយខ្ញុំឲ្យទទួលនូវចំណេះពិតអំពីព្រះ គឺបានសង្គ្រោះជីវិតខ្ញុំ ពីព្រោះបើខ្ញុំមិនបានសិក្សាព្រះគម្ពីរទេ មកដល់ពេលនេះខ្ញុំប្រហែលជាប្រព្រឹត្តអំពើអសីលធម៌ ញៀនស្រានិងគ្រឿងញៀនផ្សេងទៀតមិនខាន។ ខ្ញុំប្រហែលជាចូលរួមនឹងក្រុមបដិវត្តន៍ ហើយនឹងទទួលនូវលទ្ធផលគួរឲ្យឈឺចាប់ជាក់ជាមិនខាន»។
តើយុវជនម្នាក់បន្តខំស្វែងរកសេចក្ដីពិតនិងកាន់ជាប់នឹងសេចក្ដីពិត ដោយគ្មានជំនួយពីមាតាបិតាយ៉ាងដូចម្ដេច? ពិតណាស់ ពួកអ្នកចាស់ទុំនិងបងប្អូនឯទៀតក្នុងក្រុមជំនុំមានតួនាទីយ៉ាងសំខាន់។ ណូអីនឹកចាំថា៖ «ខ្ញុំមិនដែលមានអារម្មណ៍ថារូបខ្ញុំនៅកណ្ដោចកណ្ដែងម្នាក់ឯងទេ ដ្បិតព្រះយេហូវ៉ាតែងតែគង់នៅជិតខ្ញុំ។ ម្យ៉ាងវិញទៀត ខ្ញុំមានការគាំទ្រពីបងប្អូនប្រុសស្រីជាច្រើនគួរជាទីស្រឡាញ់ ដែលបានក្លាយទៅជាបិតា មាតា និងបងប្អូនខាងវិញ្ញាណរបស់ខ្ញុំ»។ ឥឡូវនេះ គាត់កំពុងតែបំរើនៅឯបេតអែល ហើយចំណាយពេលវេលារបស់គាត់ដើម្បីបំរើព្រះវិញ។ អាឡេហាន់ត្រូនឹកចាំថា៖ «ខ្ញុំតែងតែមានអំណរគុណចំពោះផលប្រយោជន៍ដែលខ្ញុំបានទទួលក្នុងក្រុមជំនុំដែលមានក្រុមអ្នកចាស់ទុំ ដែលបង្ហាញនូវការចាប់អារម្មណ៍និងសេចក្ដីស្រឡាញ់ដល់ខ្ញុំផង។ ខ្ញុំមានចិត្តកតញ្ញូជាពិសេសពេលខ្ញុំបានចាប់ផ្ដើមសិក្សាព្រះគម្ពីរ ដោយព្រោះពេលខ្ញុំអាយុ១៦ឆ្នាំ សេចក្ដីទុក្ខព្រួយដែលមានជាទូទៅចំពោះយុវជន ក៏មានមកលើខ្ញុំនោះដែរ។ ក្រុមគ្រួសារក្នុងក្រុមជំនុំមិនដែលបោះបង់ខ្ញុំចោលទេ។ គឺតែងមានគេទទួលខ្ញុំយ៉ាងរាក់ទាក់ ហើយផ្ដល់ឲ្យអាហារនិងឲ្យផ្ទះខ្ញុំស្នាក់នៅ ព្រមទាំងមានចិត្តសប្បុរសចំពោះខ្ញុំទៀតផង»។ អាឡេហាន់ត្រូបានបំរើព្រះពេញពេលអស់រយៈពេល១៣ឆ្នាំមកហើយ។
មនុស្សខ្លះគិតថា សាសនាគឺសំរាប់តែមនុស្សចាស់តែប៉ុណ្ណោះ។ ប៉ុន្តែ យុវជនជាច្រើនបានរៀនសេចក្ដីពិតពីព្រះគម្ពីរ នៅពេលជាយុវវ័យ និងរៀនឲ្យចេះស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ា និងបន្តរក្សាភាពស្មោះត្រង់ចំពោះទ្រង់។ ពាក្យសំដីរបស់ដាវីឌនៅទំនុកដំកើង ១១០:៣ គឺទាក់ទងនឹងយុវជនទាំងនេះមែន ដែលពោលថា៖ «រាស្ត្ររបស់ឯងគេថ្វាយខ្លួនស្ម័គ្រពីចិត្ត នៅថ្ងៃដែលឯងដំរៀបក្បួនទ័ពដ៏ប្រដាប់ ដោយគ្រឿងបរិសុទ្ធ ពួកកំឡោះរបស់ឯង នឹងបានដូចជាទឹកសន្សើម ដែលចេញពីផ្ទៃនៃបច្ចូសកាលមក»។
ចំពោះយុវជន ការរៀនអំពីសេចក្ដីពិតហើយបន្តកាន់តាមផ្លូវនោះ គឺត្រូវតែខំប្រឹងនិងត្រូវប្ដេជ្ញាចិត្តជានិច្ច។ យើងមានអំណរមែន! ពេលឃើញយុវជនជាច្រើននៅជិតអង្គការរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ការចូលរួមប្រជុំជាទៀងទាត់ និងការសិក្សាព្រះគម្ពីរដោយយកចិត្តទុកដាក់។ ដោយធ្វើដូច្នេះ ពួកគេបានជួយមនុស្សជាច្រើនឲ្យបណ្ដុះនូវសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះចំពោះបន្ទូលរបស់ព្រះនិងកិច្ចបំរើរបស់ទ្រង់!—ទំនុកដំកើង ១១៩:១៥, ១៦
[កំណត់សម្គាល់]
^ វគ្គ 6 បោះពុម្ពដោយស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ានៅឆ្នាំ១៩៥៨ សព្វថ្ងៃនេះលែងបោះពុម្ពហើយ។