ពួកគ្រីស្ទានត្រូវការគ្នាទៅវិញទៅមក
ពួកគ្រីស្ទានត្រូវការគ្នាទៅវិញទៅមក
«យើងរាល់គ្នាជាអវយវៈផងគ្នាទៅវិញទៅមក»។—អេភេសូរ ៤:២៥
១. តើសព្វវចនាធិប្បាយមួយចែងយ៉ាងណាអំពីរូបកាយរបស់មនុស្ស?
រូបកាយ របស់មនុស្សជាការបង្កើតដ៏អស្ចារ្យមែន។ សព្វវចនាធិប្បាយសៀវភៅពិភពលោកចែងថា៖ «ជួនកាលគេហៅរូបកាយរបស់មនុស្សជាម៉ាស៊ីនមួយដ៏អស្ចារ្យជាងគេបំផុតដែលបានបង្កើតមក។ តាមការពិតរូបកាយរបស់មនុស្សមិនមែនជាម៉ាស៊ីនទេ។ ប៉ុន្តែ រូបកាយមនុស្សមានលក្ខណៈជាច្រើនដែលប្រៀបដូចម៉ាស៊ីនមួយមែន។ រូបកាយមនុស្សគឺមានអវយវៈនិងសរីរាង្គផ្សេងៗដូចជាគ្រឿងក្នុងម៉ាស៊ីនដែរ។ អវយវៈនិងសរីរាង្គនៃរូបកាយ គឺមានតួនាទីផ្សេងៗ ដូចគ្រឿងនិមួយៗក្នុងម៉ាស៊ីនដែរ។ ប៉ុន្តែ អវយវៈនិងសរីរាង្គនិមួយៗសហការគ្នា និងធ្វើឲ្យរូបកាយឬក៏ម៉ាស៊ីនមានដំណើរការយ៉ាងស្រួល»។
២. តើតាមរបៀបណាដែលរូបកាយរបស់មនុស្ស និងក្រុមជំនុំគ្រីស្ទានមានសភាពដូចគ្នានោះ?
២ ត្រូវហើយ រូបកាយរបស់មនុស្សមានសរីរាង្គច្រើនមែន ហើយសរីរាង្គនិមួយៗផ្ដល់នូវអ្វីដែលរូបកាយត្រូវការ។ សរសៃឈាម សាច់ដុំ និងសរីរាង្គទាំងអស់ សុទ្ធតែមានតួនាទីដ៏សំខាន់។ ស្រដៀងគ្នាដែរ សមាជិកនិមួយៗក្នុងក្រុមជំនុំគ្រីស្ទាន ក៏អាចផ្ដល់នូវអ្វីមួយ ដែលចំរើនដល់សុខភាពនិងសោភ័ណភាពខាងវិញ្ញាណដែរ។ (កូរិនថូសទី១ ១២:១៤-២៦) ទោះជាសមាជិកម្នាក់ក្នុងក្រុមជំនុំមិនគួរមានអារម្មណ៍ថាខ្លួនធំជាងគេយ៉ាងណាក្ដី តែក៏គ្មានសមាជិកណាអ្នកត្រូវចាត់ទុកថាខ្លួនជាមនុស្សឥតសំខាន់នោះឡើយ។—រ៉ូម ១២:៣
៣. តើអេភេសូរ ៤:២៥បញ្ជាក់ថា ពួកគ្រីស្ទានត្រូវការគ្នាទៅវិញទៅមកយ៉ាងដូចម្ដេច?
៣ ដូចជាអវយវៈនិងសរីរាង្គរបស់រូបកាយត្រូវការគ្នាទៅវិញទៅមក នោះពួកគ្រីស្ទានក៏ត្រូវការគ្នាទៅវិញទៅមកយ៉ាងនោះដែរ។ សាវ័កប៉ុលបានប្រាប់អ្នកចាក់ប្រេងតាំងដោយវិញ្ញាណដែលរួមជំនឿជាមួយនឹងគាត់ថា៖ «ដូច្នេះ ដែលបានដោះសេចក្ដីកំភូតចេញហើយ នោះត្រូវឲ្យនិយាយសេចក្ដីពិត នឹងអ្នកជិតខាងរៀងខ្លួនវិញ ដ្បិតយើងរាល់គ្នាជាអវយវៈផងគ្នាទៅវិញទៅមក»។ (អេភេសូរ ៤:២៥) ដោយព្រោះពួកគេជា«អវយវៈផងគ្នាទៅវិញទៅមក» នោះក្នុងចំណោមសមាជិកអ៊ីស្រាអែលខាងវិញ្ញាណដែលជា«រូបកាយព្រះគ្រីស្ទ»ក៏ត្រូវនិយាយយ៉ាងទៀងត្រង់ទៅកាន់គ្នានិងគ្នា ហើយគាំទ្រគ្នាទៅវិញទៅមកដែរ។ ត្រូវហើយ ពួកគេម្នាក់ៗគឺជារបស់ផងគ្នា។ (អេភេសូរ ៤:១១-១៣) ពួកគ្រីស្ទានដែលមានសេចក្ដីសង្ឃឹមរស់នៅលើផែនដី មានចិត្តសប្បាយរីករាយក្នុងការរួបរួមជាមួយនឹងសមាជិកអ៊ីស្រាអែលខាងវិញ្ញាណដោយមានចិត្តស្មោះត្រង់។
៤. តើយើងអាចជួយអ្នកថ្មីតាមរបៀបណា?
៤ ជារៀងរាល់ឆ្នាំ មនុស្សរាប់ពាន់នាក់ដែលសង្ឃឹមចង់រស់នៅលើផែនដី បានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក។ សមាជិកឯទៀតនៃក្រុមជំនុំជួយពួកអ្នកដែលទើបតែទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក«ខំឲ្យបានជឿនទៅមុខ»ដោយចិត្តរីករាយ។ (ហេព្រើរ ៦:១-៣) ជំនួយបែបនេះគឺមានដូចជាការឆ្លើយសំនួរអំពីព្រះគម្ពីរ ឬក៏ជួយពួកគេក្នុងពេលផ្សព្វផ្សាយ។ យើងអាចជួយអ្នកថ្មីៗ ដោយទុកជាគំរូតាមរយៈការចូលរួមជាទៀងទាត់ក្នុងកិច្ចប្រជុំគ្រីស្ទាន។ ពេលដែលមានការលំបាក យើងក៏អាចផ្ដល់ការលើកទឹកចិត្ត ឬជួយសម្រាលទុក្ខផងដែរ។ (ថែស្សាឡូនីចទី១ ៥:១៤,១៥) យើងគួររកផ្លូវដើម្បីជួយអ្នកដទៃ«ប្រព្រឹត្តតាមសេចក្ដីពិត»។ (យ៉ូហានទី៣ ៤) មិនថាយើងចាស់ឬក្មេង ឬក៏បានចាប់ផ្ដើមប្រព្រឹត្តតាមសេចក្ដីពិត ឬបានដើរតាមផ្លូវនៃសេចក្ដីពិតជាយូរមកហើយក្ដី យើងនៅតែអាចជួយអ្នករួមជំនឿឲ្យរីកចំរើនខាងវិញ្ញាណបានដែរ នៅពេលដែលពួកគេត្រូវការជំនួយពីយើងនោះ។
ពួកគេបានផ្ដល់ជំនួយ
៥. តើអ័គីឡានិងព្រីស៊ីលបានជួយប៉ុលយ៉ាងណា?
៥ ពួកគ្រីស្ទានដែលរៀបបានការហើយគឺស្ថិតនៅក្នុងចំណោមមនុស្សដែលមានចិត្តរីករាយ ក្នុងការជួយអ្នកជឿគ្នីគ្នារបស់ខ្លួនផងដែរ។ ជាឧទាហរណ៍ អ័គីឡានិងប្រពន្ធរបស់គាត់ឈ្មោះព្រីស៊ីលបានជួយប៉ុល។ ពួកគាត់បានទទួលស្វាគមន៍ប៉ុលយ៉ាងរាក់ទាក់ ហើយបានធ្វើការដេរត្រសាលជាមួយប៉ុល និងបានជួយគាត់ក្នុងការលើកទឹកចិត្តបងប្អូនក្នុងក្រុមជំនុំថ្មីនៅក្រុងកូរិនថូស។ (កិច្ចការ ១៨:១-៤) តាមវិធីមួយដែលមិនបានរៀបរាប់ក្នុងព្រះគម្ពីរ នោះពួកគាត់បានប្រថុយជីវិតខ្លួនដើម្បីជួយប៉ុល។ ពួកគាត់ក៏បាននៅក្នុងចំណោមពួកគ្រីស្ទាននៅទីក្រុងរ៉ូមដែរ ពេលប៉ុលបានសរសេរទៅកាន់ពួកគ្រីស្ទានទាំងនោះថា៖ «សូមជំរាបសួរដល់នាងព្រីស៊ីល នឹងអ្នកអ័គីឡា ជាអ្នកដែលធ្វើការជាមួយនឹងខ្ញុំ ក្នុងព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូវ គេបានប្រថុយជីវិតដោយព្រោះខ្ញុំ មិនមែនតែខ្ញុំដែលអរគុណដល់គេប៉ុណ្ណោះ គឺទាំងពួកជំនុំសាសន៍ដទៃទាំងប៉ុន្មានថែមទៀត»។ (រ៉ូម ១៦:៣, ៤) ដូចអ័គីឡានិងព្រីស៊ីល នោះពួកគ្រីស្ទាននៅសម័យនេះក៏ជួយលើកទឹកចិត្តក្រុមជំនុំ និងជួយអ្នកជឿគ្នីគ្នាតាមរបៀបផ្សេងៗ ជួនកាលបានប្រថុយជីវិតខ្លួន ដើម្បីការពារកុំឲ្យពួកអ្នកបៀតបៀនធ្វើបាបឬសម្លាប់ដល់គ្រីស្ទានឯទៀតរបស់ព្រះ។
៦. តើអ័ប៉ុឡូសបានទទួលជំនួយអ្វី?
៦ អ័គីឡានិងព្រីស៊ីលក៏បានជួយគ្រីស្ទានម្នាក់ទៀតឈ្មោះអ័ប៉ុឡូសដែលជាមនុស្សមានវោហារ ដែលកំពុងតែបង្រៀនពួកអ្នកស្រុកនៅអេភេសូរអំពីព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទ។ នៅពេលនោះ អ័ប៉ុឡូសបានដឹងតែអំពីបុណ្យជ្រមុជទឹកដែលយ៉ូហានបានធ្វើប៉ុណ្ណោះ ដែលជានិមិត្តរូបនៃការកែប្រែពីអំពើបាបដែលប្រឆាំងនឹងកិច្ចព្រមព្រៀងខាងក្រិត្យវិន័យ។ ដោយដឹងថាអ័ប៉ុឡូសត្រូវការជំនួយ នោះអ័គីឡានិងព្រីស៊ីល«ក៏នាំទៅពន្យល់ពីផ្លូវព្រះ ឲ្យរឹតតែច្បាស់ទៅទៀត»។ ពួកគាត់ប្រហែលជាពន្យល់ថា ការទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកជាគ្រីស្ទាន ក៏រួមមានការជ្រមុជទឹក និងការទទួលវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដែរ។ អ័ប៉ុឡូសបានអនុវត្តតាមអ្វីដែលគាត់បានរៀន។ ក្រោយមកនៅក្រុងអាខៃ«គាត់[អ័ប៉ុឡូស]ក៏ជួយយ៉ាងសន្ធឹក ដល់ពួកអ្នកដែលជឿដោយព្រះគុណ ព្រោះគាត់ជជែកផ្ចាញ់ពួកសាសន៍យូដា នៅកណ្ដាលជំនុំ ដោយប៉ិនប្រសប់ ទាំងបង្ហាញតាមគម្ពីរថា ព្រះយេស៊ូវជាព្រះគ្រីស្ទមែន»។ (កិច្ចការ ១៨:២៤-២៨) ការថ្លែងរបស់បងប្អូនជាអ្នកជឿគ្នីគ្នាក៏អាចជួយឲ្យយើងយល់ថែមទៀតនូវព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះដែរ។ នេះជាករណីមួយទៀតដែលយើងត្រូវការគ្នាទៅវិញទៅមក។
ការផ្ដល់ជំនួយជាសម្ភារៈ
៧. តើពួកគ្រីស្ទានក្នុងក្រុងភីលីពបានធ្វើយ៉ាងណា ពេលដឹងថាបងប្អូនគ្រីស្ទានត្រូវការជំនួយខាងសម្ភារៈនោះ?
៧ សមាជិកក្នុងក្រុមជំនុំនៅក្រុងភីលីពបានស្រឡាញ់ប៉ុលខ្លាំងណាស់ ហើយបានផ្ញើសម្ភារៈជូនគាត់ក្នុងពេលគាត់ស្នាក់ក្នុងក្រុងថែស្សាឡូនីច។ (ភីលីព ៤:១៥, ១៦) នៅពេលបងប្អូនក្នុងក្រុងយេរូសាឡិមត្រូវការជំនួយខាងសម្ភារៈ នោះពួកគ្រីស្ទានក្នុងក្រុងភីលីពក៏ប្រុងប្រៀបផ្ដល់ជំនួយយ៉ាងសន្ធឹកសន្ធាប់ដែរ។ ប៉ុលមានចិត្តកតញ្ញូណាស់ចំពោះចិត្តគំនិតរបស់បងប្អូនប្រុសស្រីក្នុងក្រុងភីលីព ហេតុនេះហើយគាត់បានលើកពួកគេទុកជាគំរូដល់អ្នកជឿផ្សេងទៀត។—កូរិនថូសទី២ ៨:១-៦
៨. តើអេប៉ាប្រូឌីតបានសម្ដែងចិត្តគំនិតបែបណា?
៨ នៅពេលប៉ុលជាប់គុក នោះពួកគ្រីស្ទានក្នុងក្រុងភីលីពបានផ្ញើអំណោយខ្លះ ហើយក៏បានចាត់អ្នកនាំសារផ្ទាល់របស់គេ គឺអេប៉ាប្រូឌីតឲ្យទៅជួបគាត់ដែរ។ ប៉ុលបាននិយាយថា៖ «ដ្បិតដែលគាត់[អេប៉ាប្រូឌីត]ស្ទើរតែនឹងស្លាប់នោះ . . . គាត់បានប្រថុយជីវិត ដើម្បីនឹងបំពេញសេចក្ដីណាដែលអ្នករាល់គ្នាត្រូវជួយដល់ខ្ញុំ»។ (ភីលីព ២:២៥-៣០; ៤:១៨) យើងមិនដឹងថាអេប៉ាប្រូឌីតបំរើជាអ្នកចាស់ទុំឬជាអ្នកងារជំនួយទេ។ យ៉ាងណាក៏ដោយ ប៉ុលច្បាស់ជាត្រូវការជំនួយពីអេប៉ាប្រូឌីតមែន ដ្បិតគាត់ជាគ្រីស្ទានម្នាក់ដែលសុខចិត្តធ្វើពលិកម្មនិងចេះជួយអ្នកដទៃ។ តើមានបុគ្គលណាម្នាក់ក្នុងក្រុមជំនុំរបស់អ្នកដែលមានចិត្តគំនិតដូចអេប៉ាប្រូឌីតឬទេ?
ពួកគេជា‹ជំនួយដែលពង្រឹងកម្លាំង›
៩. តើអើរីស្ដាកផ្ដល់គំរូយ៉ាងណា?
៩ ក្រុមជំនុំណាក៏ដោយ ច្បាស់ជាអបអរជាខ្លាំងដែលមានបងប្អូនប្រុសស្រីប្រកបដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ដូចជាអ័គីឡា ព្រីស៊ីល និងអេប៉ាប្រូឌីត។ អ្នកជឿគ្នីគ្នារបស់យើងខ្លះក៏មានចិត្តគំនិតដូចអើរីស្ដាកដែលរស់នៅសតវត្សទីមួយដែរ។ គាត់និងបងប្អូនឯទៀតជា‹ជំនួយដែលពង្រឹងកម្លាំង› ប្រហែលជាបុគ្គលដែលផ្ដល់ការធូរស្បើយខាងផ្លូវចិត្តឬក៏ផ្ដល់ជំនួយដែលមានប្រយោជន៍សំរាប់ជីវិតប្រចាំថ្ងៃ។ (កូល៉ុស ៤:១០, ១១) ដោយជួយប៉ុល នោះអើរីស្ដាកបានសបញ្ជាក់ថា គាត់ជាមិត្តជិតស្និទ្ធម្នាក់ដ៏ស្មោះត្រង់ទោះជាស្ថិតក្នុងគ្រាលំបាកណាក៏ដោយ។ គាត់ជាបុគ្គលដែលមានចិត្តគំនិតដូចដែលចែងក្នុងសុភាសិត ១៧:១៧៖ «មិត្រសំឡាញ់រមែងស្រឡាញ់គ្នានៅគ្រប់វេលា ឯបងប្អូនក៏កើតមកសំរាប់គ្រាលំបាកដែរ»។ យើងគ្រប់គ្នាគួរខំធ្វើជា‹ជំនួយដែលពង្រឹងកម្លាំង›ដល់បងប្អូនគ្រីស្ទានគ្នីគ្នា មែនទេ? ជាពិសេស យើងគួរជួយបងប្អូនដែលកំពុងតែជួបវិបត្ដិភ័យ។
១០. តើពេត្រុសតាំងគំរូយ៉ាងណាសំរាប់ពួកអ្នកចាស់ទុំគ្រីស្ទាន?
១០ ជាពិសេសពួកអ្នកចាស់ទុំគ្រីស្ទានត្រូវជាជំនួយដែលពង្រឹងកម្លាំងដល់បងប្អូនប្រុសស្រីខាងវិញ្ញាណរបស់គាត់។ ព្រះគ្រីស្ទបានប្រាប់សាវ័កពេត្រុសថា៖ «ចូរចំរើនឲ្យបងប្អូនអ្នកបានខ្ជាប់ខ្ជួនឡើង»។ (លូកា ២២:៣២) ពេត្រុសអាចជួយបងប្អូនបានដោយព្រោះគាត់មានជំនឿដ៏រឹងមាំប្រៀបដូចជាថ្មដា ជាពិសេសក្រោយពីព្រះយេស៊ូមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ។ ពួកអ្នកចាស់ទុំអើយ! ចូរខំប្រឹងធ្វើដូច្នេះដែរ ដោយស្ម័គ្រពីចិត្តនិងដោយថ្នាក់ថ្នម ដ្បិតបងប្អូនដែលជាអ្នកជឿដូចគ្នាពិតជាត្រូវការជំនួយរបស់អ្នកណាស់!—កិច្ចការ ២០:២៨-៣០; ពេត្រុសទី១ ៥:២, ៣
១១. តើយើងអាចទទួលប្រយោជន៍យ៉ាងណាដោយពិនិត្យមើលចិត្តគំនិតរបស់ធីម៉ូថេ?
១១ ធីម៉ូថេជាមិត្តដែលធ្វើដំណើរជាមួយប៉ុល ហើយគាត់ក៏ជាអ្នកចាស់ទុំម្នាក់ដែលយកចិត្តទុកដាក់យ៉ាងខ្លាំងដល់បងប្អូនគ្រីស្ទានឯទៀត។ ទោះជាធីម៉ូថេមានបញ្ហាសុខភាពក៏ដោយ ក៏គាត់មានជំនឿដ៏រឹងមាំ និង‹បំរើជាមួយនឹងប៉ុលដើម្បីផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អ›។ ដូច្នេះហើយសាវ័កប៉ុលអាចប្រាប់ពួកគ្រីស្ទានក្នុងក្រុងភីលីពថា៖ «គ្មានអ្នកណាមានគំនិតដូចជាគាត់ ដែលនឹងយកចិត្តទុកដាក់ក្នុងការរបស់អ្នករាល់គ្នា ដោយស្មោះត្រង់នោះទេ»។ (ភីលីព ២:២០, ២២; ធីម៉ូថេទី១ ៥:២៣; ធីម៉ូថេទី២ ១:៥) យើងម្នាក់ៗពិតជាមានប្រយោជន៍ដល់បងប្អូនគ្រីស្ទានគ្នីគ្នាមែន បើយើងមានចិត្តគំនិតដូចធីម៉ូថេនោះ។ ពិតមែន ដោយយើងត្រូវស៊ូទ្រាំនឹងភាពទន់ខ្សោយជាមនុស្សនិងទុក្ខលំបាកផ្សេងៗ យើងក៏អាចមានជំនឿដ៏រឹងមាំ និងមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ដោយយកចិត្តទុកដាក់ដល់បងប្អូនប្រុសស្រីខាងវិញ្ញាណរបស់យើងបានដែរ។ ចូរចងចាំជានិច្ចថាពួកគេត្រូវការជំនួយពីយើង។
ស្ត្រីដែលយកចិត្តទុកដាក់នឹងអ្នកដទៃ
១២. តើយើងអាចរៀនមេរៀនអ្វីពីគំរូរបស់ឌ័រកាស?
១២ ឌ័រកាសគឺនៅក្នុងចំណោមស្ត្រីដែលកោតខ្លាចព្រះ និងចេះយកចិត្តទុកដាក់នឹងអ្នកដទៃផងដែរ។ ពេលឌ័រកាសបានស្លាប់ទៅ នោះពួកសិស្សបានទៅហៅពេត្រុស និងនាំគាត់ឡើងទៅបន្ទប់ខាងលើ។ នៅទីនោះ «ពួកស្រីមេម៉ាយក៏ឈរជិតគាត់ទាំងយំ ព្រមទាំងបង្ហាញអាវ នឹងសំលៀកបំពាក់ទាំងប៉ុន្មាន ដែលតេប៊ីថា[ឌ័រកាស]បានធ្វើឲ្យ ពីកាលនាងនៅជាមួយនៅឡើយ»។ ពេត្រុសបានប្រោសឌ័រកាសឲ្យមានជីវិតរស់ឡើងវិញ ហើយគាត់ច្បាស់ជាបានបន្ត‹ធ្វើកិច្ចការល្អជាច្រើននិងធ្វើទានជាច្រើន›។ នៅក្នុងក្រុមជំនុំគ្រីស្ទានសព្វថ្ងៃនេះ ក៏មានស្ត្រីដូចនាងឌ័រកាសដែរ ដែលប្រហែលជាដេរខោអាវ ឬដោយមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ក្នុងការធ្វើកិច្ចការឯទៀតសំរាប់អ្នកក្រខ្សត់។ ប្រាកដហើយ កិច្ចការល្អរបស់គេច្រើនតែទាក់ទងនឹងការផ្សាយអំពីព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ និងចូលរួមក្នុងកិច្ចការបង្កើតឲ្យមានសិស្សថែមទៀត។—កិច្ចការ ៩:៣៦-៤២; ម៉ាថាយ ៦:៣៣; ២៨:១៩, ២០
១៣. តើលីឌាបង្ហាញនូវការយកចិត្តទុកដាក់ដល់គ្រីស្ទានគ្នីគ្នាយ៉ាងណា?
១៣ លីឌាជាស្ត្រីដែលកោតខ្លាចព្រះក៏ចេះយកចិត្តទុកដាក់នឹងអ្នកដទៃផងដែរ។ គាត់ជាអ្នកស្រុកនៅក្រុងធាទេរ៉ា ហើយពេលប៉ុលបានផ្សព្វផ្សាយនៅក្រុងភីលីពប្រហែលនៅឆ្នាំ៥០ ស.យ. នោះគាត់ក៏កំពុងតែរស់នៅទីនោះដែរ។ លីឌាប្រហែលជាអ្នកចូលសាសនាយូដា ប៉ុន្តែមានតែជនជាតិយូដាតិចតួចទេ ហើយក៏គ្មានសាលាប្រជុំនៅក្នុងក្រុងភីលីពដែរ។ លីឌានិងស្ត្រីឯទៀតបានជួបជុំគ្នាមកថ្វាយបង្គំជិតទន្លេ ក្នុងពេលដែលសាវ័កប៉ុលផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អប្រាប់ពួកគេ។ កំណត់ហេតុនេះចែងថា៖ «ទ្រង់បើកចិត្តនាង ឲ្យយកចិត្តទុកដាក់តាមសេចក្ដី ដែលប៉ុលអធិប្បាយ កាលនាងបានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក ព្រមទាំងពួកគ្រួនាងរួចហើយ នោះក៏អញ្ជើញយើងថា បើអស់លោកយល់ឃើញថា ខ្ញុំស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះអម្ចាស់ពិត នោះសូមលោកអញ្ជើញទៅនៅឯផ្ទះខ្ញុំកុំខាន នាងក៏បង្ខំដល់យើង»។ (កិច្ចការ ១៦:១២-១៥) ដោយព្រោះលីឌាចង់ធ្វើអំពើល្អដល់អ្នកដទៃ នោះគាត់បានអញ្ជើញប៉ុលនិងគូកនរបស់ប៉ុលឲ្យស្នាក់នៅផ្ទះរបស់គាត់បានសំរេចមែន។ សព្វថ្ងៃនេះដែរ យើងមានចិត្តកតញ្ញូមែនពេលបងប្អូនប្រុសស្រីគ្រីស្ទានបង្ហាញនូវការរាក់ទាក់បែបនេះ មែនទេ?—រ៉ូម ១២:១៣; ពេត្រុសទី១ ៤:៩
យើងក៏ត្រូវការក្មេងៗដែរ
១៤. តើព្រះយេស៊ូប្រព្រឹត្តចំពោះក្មេងៗយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៤ ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទដែលជារាជបុត្រារបស់ព្រះក៏មានព្រះទ័យសប្បុរសនិងកក់ក្ដៅ ហើយទ្រង់ក៏បានបង្កើតក្រុមជំនុំគ្រីស្ទានផងដែរ។ បណ្ដាជនមានអារម្មណ៍ស្រួលពេលដែលនៅជិតព្រះយេស៊ូ ពីព្រោះទ្រង់មានសេចក្ដីស្រឡាញ់និងសេចក្ដីមេត្ដាករុណា។ នៅគ្រាមួយមនុស្សខ្លះយកកូនៗរបស់ខ្លួនមកឯព្រះយេស៊ូ នោះពួកសិស្សរបស់ទ្រង់បានរារាំងក្មេងៗមិនឲ្យចូលជិតទ្រង់ឡើយ។ ប៉ុន្តែព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលថា៖ «ទុកឲ្យកូនក្មេងមកឯខ្ញុំចុះ កុំឃាត់វាឡើយ ដ្បិតនគរព្រះមានសុទ្ធតែមនុស្ស ដូចវារាល់គ្នាដែរ ហើយខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាជាប្រាកដថា អ្នកណាដែលមិនទទួលនគរព្រះដូចជាកូនក្មេង១នេះ នោះមិនបានចូលទៅក្នុងនគរនោះឡើយ»។ (ម៉ាកុស ១០:១៣-១៥) យើងក៏ត្រូវតែមានចិត្តរាបទាបនិងចង់រៀនសូត្រដូចកូនក្មេងដែរ បើយើងចង់ទទួលពរក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះនោះ។ ព្រះយេស៊ូបានបង្ហាញនូវសេចក្ដីស្រឡាញ់ដល់ក្មេងៗដោយឱបពួកគេនិងប្រទានពរផងដែរ។ (ម៉ាកុស ១០:១៦) ចុះយ៉ាងណាវិញចំពោះក្មេងៗនៅសព្វថ្ងៃនេះ? ក្មេងៗអើយ! ចូរប្រាកដក្នុងចិត្តថា បងប្អូនក្នុងក្រុមជំនុំស្រឡាញ់និងត្រូវការពួកអ្នកណាស់!។
១៥. តើហេតុការណ៍អ្វីអំពីព្រះយេស៊ូ ដែលបានកត់ទុកនៅលូកា ២:៤០-៥២? តើព្រះយេស៊ូបានទុកគំរូយ៉ាងណាចំពោះក្មេងៗ?
១៥ ពេលព្រះយេស៊ូទ្រង់នៅជារាជកុមារ នោះទ្រង់ក៏បានបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះនិងបទគម្ពីរផងដែរ។ ពេលព្រះយេស៊ូមានព្រះជន្មាយុ១២ឆ្នាំ នោះទ្រង់និងមាតាបិតាទ្រង់ គឺយ៉ូសែបនិងម៉ារាបានធ្វើដំណើរពីភូមិណាសារ៉ែតទៅក្រុងយេរូសាឡិម ដើម្បីធ្វើបុណ្យរំលង។ ពេលត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ មាតាបិតាព្រះយេស៊ូរកមើលទ្រង់ក្នុងក្រុមមនុស្សដែលធ្វើដំណើរជាមួយគ្នាមិនឃើញសោះ។ នៅទីបំផុត យ៉ូសែបនិងម៉ារារកឃើញព្រះយេស៊ូនៅក្នុងព្រះវិហារ កំពុងតែស្ដាប់ពួកគ្រូបង្រៀនជាតិយូដា និងកំពុងតែសួរសំនួរ។ ព្រះយេស៊ូបានភ្ញាក់ផ្អើលដែលយ៉ូសែបនិងម៉ារាពុំដឹងរកទ្រង់នៅកន្លែងណា ក៏មានបន្ទូលសួរទៅពួកគាត់ថា៖ «តើមិនជ្រាបថា គួរឲ្យខ្ញុំនៅក្នុងព្រះវិហាររបស់ព្រះវរបិតានៃខ្ញុំទេឬអី?»។ ព្រះយេស៊ូត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញជាមួយនឹងមាតាបិតា ព្រមទាំងចុះចូលស្ដាប់បង្គាប់ចំពោះពួកគាត់ ហើយទ្រង់មានព្រះបញ្ញាកាន់តែឈ្លាសវៃ ឯព្រះកាយទ្រង់វិញកាន់តែលូតលាស់ធំឡើង។ (លូកា ២:៤០-៥២) ព្រះយេស៊ូបានទុកគំរូយ៉ាងល្អណាស់ចំពោះក្មេងៗរបស់យើង! ពួកគេពិតជាគួរស្ដាប់បង្គាប់មាតាបិតានិងយកចិត្តទុកដាក់រៀនសូត្រអំពីរឿងខាងវិញ្ញាណដែរ។—ចោទិយកថា ៥:១៦; អេភេសូរ ៦:១-៣
១៦. (ក) ពេលព្រះយេស៊ូធ្វើបន្ទាល់នៅឯព្រះវិហារ តើក្មេងប្រុសៗបានស្រែកយ៉ាងណា? (ខ) តើក្មេងៗគ្រីស្ទានសព្វថ្ងៃនេះមានឱកាសធ្វើអ្វី?
១៦ ជាក្មេងម្នាក់ អ្នកអាចធ្វើបន្ទាល់អំពីព្រះយេហូវ៉ានៅសាលារៀន និងពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះមួយជាមួយមាតាបិតារបស់អ្នក។ (អេសាយ ៤៣:១០-១២; កិច្ចការ ២០:២០, ២១) មុនបន្ដិចដែលទ្រង់សោយទិវង្គត ព្រះយេស៊ូបានធ្វើបន្ទាល់និងប្រោសមនុស្សឲ្យជានៅឯព្រះវិហារ ពេលនោះមានក្មេងប្រុសៗខ្លះស្រែកថា៖ «ហូសាណា ដល់ព្រះវង្សហ្លួងដាវីឌ!»។ ពួកសង្គ្រាជនិងពួកស្ក្រែបបានខឹងពេលឮដូច្នេះ ក៏ពោលប្រឆាំងថា៖ «តើអ្នកឮពាក្យដែលក្មេងទាំងនេះថាឬទេ»? ព្រះយេស៊ូតបឆ្លើយថា៖ «ឮហើយ! តើអ្នករាល់គ្នាមិនដែលមើលសេចក្ដីទេឬអី ដែលថា ‹ទ្រង់បានធ្វើឲ្យសេចក្ដីសរសើរបានគ្រប់លក្ខណ៍ ដោយនូវមាត់កូនក្មេង នឹងកូនដែលនៅបៅ?›»។ (ម៉ាថាយ ២១:១៥-១៧) ក្មេងៗនៅក្នុងក្រុមជំនុំក៏មានឱកាសដ៏អស្ចារ្យដើម្បីសរសើរព្រះនិងរាជបុត្រារបស់ទ្រង់ដូចពួកក្មេងទាំងនោះដែរ។ យើងចង់បានអ្នកនិងត្រូវការអ្នកឲ្យចូលរួមជាមួយយើង ជាអ្នកប្រកាសដំណឹងល្អអំពីព្រះរាជាណាចក្រ។
ពេលមានការពិបាក
១៧, ១៨. (ក) ហេតុអ្វីបានជាប៉ុលរៀបចំឲ្យមានវិភាគទានសំរាប់ពួកគ្រីស្ទាននៅស្រុកយូដា? (ខ) ដោយព្រោះមានវិភាគទានដោយស្ម័គ្រចិត្តសំរាប់អ្នកជឿសាសន៍យូដា តើនេះមានឥទ្ធិពលយ៉ាងណា ទៅលើពួកសាសន៍យូដានិងពួកសាសន៍ដទៃដែលជាគ្រីស្ទាន?
១៧ មិនថាយើងមានកាលៈទេសៈអ្វីក៏ដោយ សេចក្ដីស្រឡាញ់ជំរុញយើងឲ្យជួយគ្រីស្ទានគ្នីគ្នា ពេលត្រូវការជំនួយ។ (យ៉ូហាន ១៣:៣៤, ៣៥; យ៉ាកុប ២:១៤-១៧) ដោយសារប៉ុលមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះបងប្អូនប្រុសស្រីនៅស្រុកយូដា នេះបានជំរុញគាត់ឲ្យរៀបចំឲ្យមានវិភាគទានដែលបានមកពីចំណោមក្រុមជំនុំនៅក្រុងអាខៃ ក្រុងកាឡាទី ស្រុកម៉ាសេដូន និងតំបន់អាស៊ីដែរ។ ដោយសារពួកសិស្សក្នុងក្រុងយេរូសាឡិមទទួលការបៀតបៀន ជួបប្រទះស្ថានការណ៍ស៊ីវិលដ៏អស្ថិរភាព និងទុរភិក្ស នោះប៉ុលបានហៅថាជា‹ទុក្ខលំបាក› ‹សេចក្ដីវេទនា› និងថា«មនុស្សប្លន់យករបស់ទ្រព្យ[ពួកគេ]»។ (ហេព្រើរ ១០:៣២-៣៤; កិច្ចការ ១១:២៧–១២:១) ដូច្នេះហើយគាត់បានចាត់ចែងឲ្យមានប្រអប់វិភាគទានមួយសំរាប់គ្រីស្ទានក្រីក្រនៅស្រុកយូដា។—កូរិនថូសទី១ ១៦:១-៣; កូរិនថូសទី២ ៨:១-៤, ១៣-១៥; ៩:១, ២, ៧
១៨ អំណោយដែលផ្ដល់ឲ្យដោយស្ម័គ្រពីចិត្តសំរាប់ពួកបរិសុទ្ធនៅស្រុកយូដាបានសឲ្យឃើញថា ពួកគេមានចំណងភាតរភាពរវាងពួកអ្នកថ្វាយបង្គំរបស់ព្រះយេហូវ៉ាជាតិយូដានិងសាសន៍ដទៃ។ ពេលពួកគ្រីស្ទានសាសន៍ដទៃផ្ដល់វិភាគទានជាថវិកា នេះបានផ្ដល់ឱកាសឲ្យពួកគេបង្ហាញចិត្តកតញ្ញូសំរាប់ម្ហូបអាហារខាងវិញ្ញាណដ៏បរិបូរដែលបានទទួលពីពួកអ្នកថ្វាយបង្គំគ្នីគ្នាដែលជាជាតិយូដា។ ហេតុនេះហើយ គឺមានការជួយគ្នាខាងសម្ភារៈនិងខាងវិញ្ញាណផងដែរ។ (រ៉ូម ១៥:២៦, ២៧) វិភាគទានសំរាប់បងប្អូនដែលក្រីក្រសព្វថ្ងៃនេះ ក៏ធ្វើឡើងដោយស្ម័គ្រពីចិត្ត និងដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ផងដែរ។ (ម៉ាកុស ១២:២៨-៣១) ក្នុងករណីនេះ យើងត្រូវការគ្នាទៅវិញទៅមកដែរ ដើម្បីឲ្យមានភាពស្មើគ្នា ពោលគឺ‹អ្នកដែលមានតិច នោះមិនមានតិចពេក›។—កូរិនថូសទី២ ៨:១៥
១៩, ២០. ចូរឲ្យឧទាហរណ៍ ដើម្បីបង្ហាញនូវរបៀបរាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់ជំនួយពេលមានវិបត្ដិភ័យ។
១៩ ដោយដឹងថាពួកគ្រីស្ទានត្រូវការគ្នាទៅវិញទៅមក នោះយើងត្រូវរហ័សទៅជួយបងប្អូនប្រុសស្រីជាអ្នកជឿគ្នីគ្នារបស់យើង។ ជាឧទាហរណ៍ សូមគិតអំពីអ្វីដែលកើតឡើងពេលកក្រើកដីបានបំផ្លិចបំផ្លាញ និងមានផ្ទាំងដីបាក់ធ្លាក់ចុះនៅប្រទេសអែលសាវ៉ាឌ័រនៅដើមឆ្នាំ២០០១។ របាយការណ៍មួយចែងថា៖ «បងប្អូនទូទាំងប្រទេសអែលសាវ៉ាឌ័រក៏ចាប់ផ្ដើមជួយផ្នែកមនុស្សធម៌។ បងប្អូនជាក្រុមៗពីប្រទេសហ្គាតេម៉ាឡា សហរដ្ឋអាមេរិក និងប្រទេសកាណាដាបានមកជួយពួកយើង។ . . . ក្នុងរយៈពេលខ្លីសោះ បានសាងសង់ផ្ទះ៥០០ខ្នង និងសាលព្រះរាជាណាចក្របីដ៏ស្អាត។ បងប្អូនយើងក៏បានធ្វើពលិកម្មពេលវេលានិងកម្លាំងខ្លួន ដើម្បីរួមកម្លាំងជួយធ្វើការទាំងនោះ ហើយជាលទ្ធផលបានធ្វើជាបន្ទាល់ដ៏ល្អដល់មនុស្សជាច្រើន»។
២០ របាយការណ៍ពីប្រទេសអាព្រិចខាងត្បូងរាយការណ៍ថា៖ «បងប្អូនគ្រីស្ទានរបស់យើងក៏ទទួលការហិនហោចពីទឹកជំនន់ដែលបានបំផ្លិចបំផ្លាញរបស់ជាច្រើនក្នុងប្រទេសម៉ូសំប៊ិចដែរ។ ការិយាល័យសាខានៅប្រទេសម៉ូសំប៊ិចបានរៀបចំមើលថែរក្សានូវតម្រូវការរបស់ពួកគេ។ ប៉ុន្តែបងប្អូននៅការិយាល័យសាខាបានស្នើសុំឲ្យយើងបញ្ជូនខោអាវជជុះដែលមានគុណភាពល្អសំរាប់បងប្អូនក្រីក្រ។ យើងបានប្រមូលខោអាវបានមួយធុងចំណុះ១២ម៉ែត្រគូបសំរាប់បងប្អូនយើងនៅប្រទេសម៉ូសំប៊ិច»។ ប្រាកដហើយ ចំពោះករណីទាំងនេះ យើងពិតជាត្រូវការជំនួយពីគ្នាទៅវិញទៅមកមែន។
២១. តើយើងនឹងពិនិត្យមើលអ្វីក្នុងអត្ថបទជាបន្ទាប់?
២១ ដូចបានកត់សម្គាល់មុននេះ អវយវៈនិងសរីរាង្គទាំងអស់របស់រូបកាយមនុស្សគឺសំខាន់។ ចំពោះក្រុមជំនុំគ្រីស្ទាន សមាជិកទាំងអស់សំខាន់ដូចគ្នា។ សមាជិកគ្រប់គ្នាត្រូវការគ្នាទៅវិញទៅមក។ ពួកគេក៏ត្រូវបន្តបំរើព្រះដោយមានសាមគ្គីភាព។ អត្ថបទជាបន្ទាប់នឹងពិនិត្យមើលនូវកត្ដាខ្លះៗ ដែលនាំឲ្យមានលទ្ធផលបែបនេះ។
តើអ្នកនឹងឆ្លើយយ៉ាងណា?
• តើរូបកាយមនុស្ស និងក្រុមជំនុំគ្រីស្ទានមានភាពស្រដៀងគ្នាយ៉ាងណា?
• តើពួកគ្រីស្ទានសម័យដើមបានប្រព្រឹត្តយ៉ាងណា ពេលអ្នកជឿគ្នីគ្នាត្រូវការជំនួយយ៉ាងខ្លាំងខាងសម្ភារៈនោះ?
• តើមានឧទាហរណ៍ណាខ្លះក្នុងព្រះគម្ពីរដែលបង្ហាញថាពួកគ្រីស្ទានត្រូវការគ្នានិងត្រូវជួយគ្នាទៅវិញទៅមកនោះ?
[សំណួរសម្រាប់អត្ថបទសិក្សា]
[រូបភាពនៅទំព័រ២១]
អ័គីឡានិងព្រីស៊ីលចេះយកចិត្តទុកដាក់នឹងអ្នកដទៃ
[រូបភាពនៅទំព័រ២៣]
រាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ា ជួយគ្នាទៅវិញទៅមក ពេលមានការពិបាក