ការសិក្សាផ្ទាល់ខ្លួនដែលនាំឲ្យយើងមានសមត្ថភាពធ្វើជាអ្នកបង្រៀន
ការសិក្សាផ្ទាល់ខ្លួនដែលនាំឲ្យយើងមានសមត្ថភាពធ្វើជាអ្នកបង្រៀន
«ចូរជញ្ជឹងគិត ហើយជក់ស្លុងនឹងអ្វីៗទាំងអស់នេះចុះ! ដើម្បីឲ្យមនុស្សទាំងឡាយឃើញជំនឿនរបស់អ្នក។ ចូរយកចិត្តទុកដាក់នឹងខ្លួនអ្នក ហើយនិងសេចក្ដីបង្រៀនរបស់អ្នកផងដែរ»។—ធីម៉ូថេទី១ ៤:១៥, ១៦, ព.ថ.
១. តើយើងអាចសន្និដ្ឋានយ៉ាងណា អំពីពេលវេលានិងការសិក្សាផ្ទាល់ខ្លួន?
នៅសាស្ដា ៣:១ ព្រះគម្ពីរចែងថា៖ «មានពេលសំរាប់គ្រប់ទាំងអស់»។ បើដូច្នេះ យើងក៏គួរមានពេលសំរាប់ការសិក្សាផ្ទាល់ខ្លួនផងដែរ។ មនុស្សជាច្រើនមានការពិបាកជញ្ជឹងគិតអំពីរឿងខាងវិញ្ញាណ បើគេត្រូវជញ្ជឹងគិតនៅកន្លែងដែលមិនសមគួរឬពេលដែលមិនល្អសំរាប់គេនោះ។ ឧទាហរណ៍ បើអ្នកបានធ្វើការនឿយហត់ពេញមួយថ្ងៃ ហើយបានបរិភោគយ៉ាងឆ្អែតនូវអាហារពេលល្ងាច ទាំងកំពុងតែអង្គុយមើលទូរទស្សន៍យ៉ាងស្រួល តើពេលនោះអ្នកពិតជាមានអារម្មណ៍ចង់សិក្សាទេ? អ្នកច្បាស់ជាមិនចង់សិក្សាទេ! បើដូច្នេះ តើធ្វើដូចម្ដេចឲ្យមានចិត្តចង់សិក្សានោះ? យើងគួរតែជ្រើសរើសទីកន្លែង ហើយម៉ោងណាដែលយើងអាចសិក្សាបាន ដោយមានបំណងចង់ទទួលប្រយោជន៍ច្រើនបំផុតពីការខំប្រឹងរបស់យើង។
២. តាមធម្មតា តើពេលណាដែលល្អបំផុតសំរាប់ការសិក្សាផ្ទាល់ខ្លួន?
២ មនុស្សជាច្រើនគិតថា ពេលព្រលឹមជាពេលល្អបំផុតសំរាប់សិក្សា ជាពេលដែលពួកគេច្រើនតែមានអារម្មណ៍មូល។ មនុស្សឯទៀតឆ្លៀតសិក្សាបន្ដិចបន្តួចនៅពេលសំរាកថ្ងៃត្រង់។ ដូចជាគំរូដែលមានតទៅនេះ សូមកត់សម្គាល់នូវពាក្យដែលសំដៅទៅលើការចំណាយពេលវេលាសំរាប់សកម្មភាពដ៏សំខាន់ខាងវិញ្ញាណ។ ស្តេចដាវីឌនៅអ៊ីស្រាអែលពីសម័យបុរាណនោះបានសរសេរថា៖ «សូមឲ្យទូលបង្គំបានឮសេចក្ដីសប្បុរសរបស់ទ្រង់ នៅពេលព្រឹក ដ្បិតទូលបង្គំទុកចិត្តនឹងទ្រង់។ សូមឲ្យទូលបង្គំបានស្គាល់ផ្លូវដែលគួរដើរ ពីព្រោះទូលបង្គំបានលើកព្រលឹងទៅរកទ្រង់»។ (ទំនុកដំកើង ១៤៣:៨) ព្យាការីអេសាយក៏បានបង្ហាញកតញ្ញូធម៌ស្រដៀងនោះដែរ ពេលគាត់មានប្រសាសន៍ថា៖«ព្រះអម្ចាស់យេហូវ៉ាទ្រង់បានប្រទានឲ្យខ្ញុំមានវោហារ ដូចជាអ្នកដែលបានរៀនសូត្រហើយ ដើម្បីឲ្យខ្ញុំបានចេះប្រើពាក្យសំដី នឹងជ្រោងមនុស្សគ្រាកចិត្តឡើង។ ទ្រង់ដាស់ខ្ញុំរាល់តែព្រឹក គឺទ្រង់ដាស់ត្រចៀកខ្ញុំ ដើម្បីឲ្យខ្ញុំស្ដាប់ ដូចជាអ្នកដែលកំពុងតែរៀនសូត្រ»។ គោលសំខាន់នៃខទាំងពីរនេះគឺ យើងត្រូវសិក្សាផង ហើយទូលព្រះយេហូវ៉ានៅពេលដែលយើងមានអារម្មណ៍មូល មិនថាពេលណាក៏ដោយ។—អេសាយ ៥០:៤, ៥; ទំនុកដំកើង ៥:៣; ៨៨:១៣
៣. ការសិក្សាដែលមានប្រសិទ្ធភាពនោះ តើតម្រូវឲ្យមានបរិយាកាសបែបណា?
៣ កត្ដាមួយទៀតដែលអាចធ្វើឲ្យការសិក្សារបស់យើងមានប្រសិទ្ធភាពនោះ គឺថា កុំឲ្យយើងដេកឬអង្គុយលើពូកឬក៏សាឡុង ដែលនាំឲ្យយើងមានអារម្មណ៍ចង់សំរាកនោះ។ ទង្វើបែបនេះមិនអាចជួយយើងមានអារម្មណ៍មូលឡើយ។ នៅពេលដែលយើងសិក្សា យើងត្រូវការអ្វីជំរុញគំនិតយើងដោយដាស់សតិយើង ហើយបើយើងអង្គុយលើកៅអីឬគ្រែដែលស្រួលពេកនោះ មើលទៅដូចជាជំរុញឲ្យយើងចង់សំរាកទៅវិញទេ។ មួយវិញទៀត យើងគួរនៅកន្លែងណាដែលមិនសូវមានសម្លេងអ៊ូអរ ហើយត្រូវនៅឲ្យឆ្ងាយពីអ្វីដែលអាចបង្វែរស្មារតីយើង។ ការសិក្សាពេលឮសម្លេងវិទ្យុ ទូរទស្សន៍ ឬកូនក្មេងរំខាននោះ នឹងមិនជួយឲ្យបានផលល្អទេ។ ពេលព្រះយេស៊ូមានព្រះទ័យចង់រំពឹងគិតនោះ ទ្រង់បានចេញទៅកន្លែងស្ងប់ស្ងាត់វិញ។ ព្រះយេស៊ូក៏មានបន្ទូលអំពីប្រយោជន៍ដែលមកពីការរកកន្លែងដាច់ដោយឡែកពីអ្នកដទៃ ពេលយើងចង់អធិស្ឋាន។—ម៉ាថាយ ៦:៦; ១៤:១៣; ម៉ាកុស ៦:៣០-៣២
ការសិក្សាផ្ទាល់ខ្លួនដែលជួយយើងអាចឆ្លើយសំនួរ
៤, ៥. តើសៀវភៅស្តើងតម្រូវអាចជួយបានយ៉ាងណា?
៤ ការសិក្សាផ្ទាល់ខ្លួនតែងធ្វើឲ្យពេញចិត្តមែន ពេលយើងប្រើសៀវភៅផ្សេងៗជាជំនួយក្នុងការស្វែងយល់ពីប្រធានណាមួយឲ្យស៊ីជំរៅនោះ ជាពិសេសនៅពេលដែលយើងសិក្សាដើម្បីឆ្លើយសំនួររបស់អស់អ្នកដែលសួរសំនួរយ៉ាងស្មោះពីចិត្ត។ (ធីម៉ូថេទី១ ១:៤; ធីម៉ូថេទី២ ២:២៣) អ្នកថ្មីៗច្រើនតែចាប់ផ្ដើមសិក្សាក្នុងសៀវភៅស្តើងតើព្រះតម្រូវអ្វីពីយើង? * ដែលឥឡូវនេះមានដល់២៦១ភាសាហើយ។ សៀវភៅស្តើងនោះមិនពិបាកយល់ទេ តែមានចំណុចជាក់លាក់ ហើយមានមូលដ្ឋានទាំងស្រុងលើព្រះគម្ពីរ។ សៀវភៅស្តើងនោះជួយពួកអ្នកអានឲ្យឆាប់យល់នូវតម្រូវការរបស់ព្រះ ដើម្បីថ្វាយបង្គំទ្រង់យ៉ាងពិត។ ក៏ប៉ុន្តែ សៀវភៅស្តើងនោះមិនអាចរៀបរាប់ចំណុចលំអិតបានឡើយ ពីព្រោះស្តើងពេក។ បើសិស្សរៀនព្រះគម្ពីរជាមួយអ្នកលើកសំនួរសំខាន់អំពីប្រធានណាមួយក្នុងគម្ពីរ ដែលទាក់ទងនឹងចំណុចដែលអ្នកកំពុងតែពិគ្រោះនោះ តើអ្នកអាចធ្វើយ៉ាងណាដើម្បីរកពត៌មានក្នុងព្រះគម្ពីរដើម្បីឆ្លើយសំនួររបស់គាត់នោះ?
៥ កម្មវិធីស៊ីឌីសំរាប់កុំព្យូទ័រដែលឈ្មោះថា បណ្ណាល័យប៉មយាម ជារបៀបមួយដែលផ្ដល់ភាពងាយស្រួលក្នុងការរកឃើញពត៌មានជាច្រើន បើមានជាភាសាដែលអ្នកចេះមើល។ តែចុះយ៉ាងណាចំពោះអស់អ្នកដែលមិនមានស៊ីឌីនិងកុំព្យូទ័រនោះ? សូមយើងពិនិត្យមើលប្រធានពីរដែលត្រូវរៀបរាប់ក្នុងសៀវភៅស្តើងតម្រូវ ដើម្បីមើលរបៀបដែលយើងអាចពង្រីកនូវការយល់ដឹងរបស់យើង ហើយអាចឆ្លើយសំនួរបានល្អិតល្អន់ជាង ជាពិសេសបើមាននរណាម្នាក់សួរសំនួរថា តើព្រះទ្រង់ជាអ្នកណា? ហើយ តើព្រះយេស៊ូទ្រង់ជាបុគ្គលបែបណា?—និក្ខមនំ ៥:២; លូកា ៩:១៨-២០; ពេត្រុសទី១ ៣:១៥
តើព្រះទ្រង់ជាអ្នកណា?
៦, ៧. (ក) តើមានសំនួរអ្វីអំពីព្រះ? (ខ) ក្នុងការថ្លែងសុន្ទរកថានោះ តើបព្វជិតមួយរូបមិនបានធ្វើអ្វី?
៦ មេរៀនទី២ ក្នុងសៀវភៅស្តើងតម្រូវអាចឆ្លើយនូវសំនួរសំខាន់ដែលថា តើព្រះទ្រង់ជាអ្នកណា? នេះជាគោលចំណុចដ៏សំខាន់មួយ ពីព្រោះមនុស្សមិនអាចថ្វាយបង្គំព្រះពិតបានឡើយ បើពួកគេមិនស្គាល់ទ្រង់ ឬមួយក៏សង្ស័យថា គ្មានព្រះណាទេនោះ។ (រ៉ូម ១:១៩, ២០; ហេព្រើរ ១១:៦) ប៉ុន្តែ មនុស្សទូទាំងពិភពលោកមានទស្សនៈខុសៗគ្នាច្រើនណាស់អំពីព្រះជាអ្នកណានោះ។ (កូរិនថូសទី១ ៨:៤-៦) ទស្សនៈរបស់សាសនានិមួយៗគឺខុសគ្នា ស្តីអំពីលក្ខណៈរបស់ព្រះ។ ក្នុងពិភពគ្រីស្ទសាសនា និកាយស្ទើរតែទាំងអស់ចាត់ទុកព្រះជាព្រះឯកត្រីអង្គ។ បព្វជិតមួយរូបដែលមានមុខមាត់ធំដុំនៅសហរដ្ឋអាមេរិក បានថ្លែងសុន្ទរកថាដែលមានចំណងជើងថា «តើអ្នកស្គាល់ព្រះទេ?» ប៉ុន្តែ ក្នុងកំឡុងពេលថ្លែងសុន្ទរកថានោះ គាត់មិនប្រើព្រះនាមរបស់ព្រះទាល់តែសោះ ទោះជាគាត់ស្រង់ខគម្ពីរច្រើនដងចេញពីបទគម្ពីរភាសាហេព្រើរក៏ដោយ។ ដូចធម្មតា គាត់បានអានខគម្ពីរពីសេចក្ដីបកប្រែមួយដែលប្រើពាក្យមិនច្បាស់លាស់ដែលមិនមែនជានាមពិតប្រាកដរបស់ព្រះទេ ពោលគឺ«ព្រះជាម្ចាស់» ជាជាងប្រើព្រះនាមព្រះយេហូវ៉ា ឬយ៉ាវ៉េ។
៧ បព្វជិតមួយរូបនោះមិនបានលើកបញ្ជាក់ចំណុចដ៏សំខាន់ទេ ពេលគាត់ស្រង់ខគម្ពីរចេញពីយេរេមា ៣១:៣៣, ៣៤ ដែលថា៖ «‹ពួកគេនឹងលែងបង្រៀនអ្នកជិតខាង និងបងប្អូនរបស់ខ្លួនដោយថា៖ «ចូរស្គាល់ព្រះអម្ចាស់ចុះ!»[ភាសាហេព្រើរថា «ស្គាល់ព្រះយេហូវ៉ា»] ត្បិតពួកគេទាំងអស់គ្នា តាំងពីអ្នកតូចបំផុត រហូតដល់អ្នកធំបំផុត នឹងស្គាល់យើង› នេះជាព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអម្ចាស់[ភាសាហេព្រើរថា ព្រះយេហូវ៉ា]»។ សេចក្ដីបកប្រែដែលគាត់អាននោះ មិនមានព្រះនាមដ៏ពិតប្រាកដរបស់ព្រះយេហូវ៉ាទេ។—ទំនុកដំកើង ១០៣:១, ២
៨. តើឧទាហរណ៍អ្វីបញ្ជាក់ថា ការប្រើព្រះនាមរបស់ព្រះគឺសំខាន់ណាស់?
៨ ទំនុកដំកើង ៨:៩ បង្ហាញនូវមូលហេតុដែលការប្រើព្រះនាមរបស់ព្រះយេហូវ៉ា គឺសំខាន់ម្ល៉េះ ដោយថា៖ «ឱព្រះយេហូវ៉ា ជាព្រះអម្ចាស់នៃយើងខ្ញុំអើយ! ព្រះនាមទ្រង់ប្រសើរនៅគ្រប់លើផែនដីយ៉ាងណាទៅ»។ សូមប្រៀបធៀបពាក្យនេះជាមួយសេចក្ដីបកប្រែដែលថា៖ «បពិត្រព្រះអម្ចាស់ជាម្ចាស់របស់យើងខ្ញុំអើយ! ព្រះនាមរបស់ព្រះអង្គថ្កុំថ្កើងរុងរឿងពាសពេញលើផែនដីទាំងមូល»។ (ទំនុកដំកើង ៨:៩ ស្មើនឹងទំនុកតម្កើង ៨:១០, ព្រះគម្ពីរភាសាខ្មែរសម្រាយ; សូមប្រៀបមើលនូវសេចក្ដីបកប្រែជាភាសាអង់គ្លេស ដូចជា សេចក្ដីបកប្រែព្រះគម្ពីរឃីងជេម្ស, ព្រះគម្ពីរអាមេរិកាំងថ្មី) ក៏ប៉ុន្តែ អត្ថបទមុននេះបានបញ្ជាក់ថា យើងអាចទទួលនូវ«ចំណេះពីព្រះ»បាន បើយើងអនុញ្ញាតឲ្យបន្ទូលរបស់ព្រះបំភ្លឺគំនិតរបស់យើង។ ប៉ុន្តែ តើសៀវភៅមួយណាអាចជួយយើងឆ្លើយសំនួររបស់យើង អំពីភាពសំខាន់នៃព្រះនាមរបស់ព្រះ?—សុភាសិត ២:១-៦
៩. (ក) តើសៀវភៅណា អាចជួយយើងពន្យល់ពីហេតុដែលការប្រើព្រះនាមរបស់ព្រះគឺសំខាន់ម្ល៉េះ? (ខ) តើអ្នកបកប្រែជាច្រើនមិនបានបង្ហាញសេចក្ដីគោរពចំពោះព្រះនាមរបស់ព្រះយ៉ាងណា?
៩ យើងអាចបើកមើលសៀវភៅអ្នកអាចរស់នៅជានិរន្តរ៍ក្នុងសួនមនោរម្យនៅលើផែនដី ដែលបានបកប្រែជា១៣១ភាសា។ * ចំណុចក្រោមចំណងជើងថា «ព្រះនាមព្រះ» (ទំព័រ៤១-៤៤) បង្ហាញយ៉ាងច្បាស់ថា អក្សរហេព្រើរបួនតួដែលជាព្រះនាមរបស់ព្រះ មានជិត៧.០០០ដងក្នុងឯកសារភាសាហេព្រើរដ៏ចាស់បុរាណនោះ។ យ៉ាងណាក្ដី ពួកអ្នកបកប្រែខាងសាសនាយូដានិងពិភពគ្រីស្ទសាសនា បានលុបចោលព្រះនាមនោះពីសេចក្ដីបកប្រែព្រះគម្ពីរភាគច្រើនរបស់គេ។ * តើពួកគេអាចស្គាល់ព្រះនិងមានចំណងមេត្រីភាពពិតជាមួយទ្រង់បានទេ បើគេមិនព្រមទទួលស្គាល់ព្រះនាមដ៏ត្រឹមត្រូវរបស់ទ្រង់នោះ? ព្រះនាមពិតរបស់ព្រះអាចបើកឲ្យយើងយល់ដឹងពីគោលបំណងរបស់ទ្រង់ ហើយជួយយើងស្គាល់ទ្រង់ផងដែរ។ ម្យ៉ាងទៀត ព្រះយេស៊ូបានបង្រៀនឲ្យយើងអធិស្ឋានថា៖ «ឱព្រះវរបិតានៃយើងខ្ញុំ ដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌អើយ! សូមឲ្យព្រះនាមទ្រង់បានបរិសុទ្ធ» តើសេចក្ដីអធិស្ឋានជាគំរូនោះ មានប្រយោជន៍មែនឬ បើមនុស្សមិនព្រមប្រើព្រះនាមរបស់ទ្រង់សោះ?—ម៉ាថាយ ៦:៩; យ៉ូហាន ៥:៤៣; ១៧:៦
តើព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទទ្រង់ជាអ្នកណា?
១០. តើតាមវិធីណាខ្លះ ដែលយើងអាចវិភាគមើលបានពេញលេញជាង អំពីព្រះជន្មនិងកិច្ចបំរើផ្សាយរបស់ព្រះយេស៊ូ?
១០ មេរៀនទី៣ ក្នុងសៀវភៅស្តើងតម្រូវ មានចំណងជើងថា «តើព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទទ្រង់ជាអ្នកណា?»។ មានតែប្រាំមួយវគ្គប៉ុណ្ណោះ មេរៀននោះរៀបរាប់ត្រួសៗអំពីព្រះយេស៊ូ អំពីដើមកំណើតរបស់ទ្រង់ និងអំពីគោលបំណងរបស់ទ្រង់ក្នុងការយាងមកផែនដីនេះ។ ប៉ុន្តែ បើអ្នកចង់បានកំណត់ហេតុពេញលេញអំពីព្រះជន្មទ្រង់ ក្រៅពីសៀវភៅព្រះគម្ពីរបួនក្បាលដែលរៀបរាប់ពីជីវប្រវត្ដិរបស់ទ្រង់ នោះគ្មានសៀវភៅណាល្អជាងសៀវភៅបុរសឧត្តមបំផុតដែលធ្លាប់រស់នៅ ដែលឥឡូវមាន១១១ភាសា រួមជាភាសាអង់គ្លេស បារាំង និងចិន។ * សៀវភៅនោះមានមូលដ្ឋានទៅលើសៀវភៅព្រះគម្ពីរបួនក្បាលដែលជាជីវប្រវត្ដិរបស់ព្រះយេស៊ូ ហើយរៀបរាប់កំណត់ហេតុយ៉ាងពេញលេញនិងតាមលំដាប់លំដោយ អំពីព្រះជន្មនិងសេចក្ដីបង្រៀនរបស់ព្រះគ្រីស្ទ។ ១៣៣ជំពូកក្នុងសៀវភៅនោះរៀបរាប់ពីព្រឹត្ដិការណ៍ដែលបានកើតឡើងក្នុងព្រះជន្មរបស់ព្រះយេស៊ូនិងកិច្ចបំរើផ្សាយរបស់ទ្រង់។ បើចង់វិភាគមើលរបៀបផ្សេងទៀតនោះ អ្នកអាចមើលសៀវភៅយល់ធ្លុះជ្រៅ ក្រោមចំណងជើងថា«ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទ» ឬក៏មើលសៀវភៅចំណេះដែលនាំទៅដល់ជីវិតអស់កល្បជានិច្ច ជំពូក៤។
១១. (ក) តើពួកស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាមានជំនឿអ្វីដែលខុសប្លែកពីសាសនាឯទៀតស្តីអំពីព្រះយេស៊ូ? (ខ) តើខគម្ពីរណាខ្លះដែលបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់នូវភាពមិនពិតនៃលទ្ធិព្រះឯកត្រីអង្គ? ហើយតើសៀវភៅមួយណាអាចជួយបញ្ជាក់ដូច្នេះដែរ?
១១ ក្នុងពិភពគ្រីស្ទសាសនា គេតែងតែទាស់ទែងគ្នាអំពីរឿងព្រះយេស៊ូថា តើទ្រង់ជា«រាជបុត្ររបស់ព្រះពិត» ឬ«ព្រះពិតជារាជបុត្រ»? នេះបានសេចក្ដីថា មានរឿងជម្លោះអំពីលទ្ធិព្រះឯកត្រីអង្គ ដែលសៀវភៅខាតេឃីសិមរបស់សាសនាកាតូលិក ហៅថា «សេចក្ដីអាថ៌កំបាំងចំបងនៃជំនឿរបស់ពួកគ្រីស្ទាន»។ ដោយភាពខុសប្លែកពីនិកាយនានាក្នុងពិភពគ្រីស្ទសាសនានោះ ពួកស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាជឿថា ព្រះពិតបានបង្កើតព្រះយេស៊ូមែន តែព្រះយេស៊ូមិនមែនជាព្រះពិតមួយអង្គនោះទេ។ សៀវភៅដែលពិពណ៌នាលំអិតអំពីប្រធាននេះ គឺសៀវភៅស្តើងតើអ្នកគួរជឿលទ្ធិព្រះឯកត្រីអង្គឬទេ? * ដែលបានបកប្រែជា៩៥ភាសា រួមជាភាសាអង់គ្លេស បារាំង និងចិន។ សៀវភៅស្តើងនោះប្រើខគម្ពីរជាច្រើនដើម្បីបញ្ជាក់ពីភាពមិនពិតនៃលទ្ធិព្រះឯកត្រីអង្គ រួមទាំងខគម្ពីរនៅម៉ាកុស ១៣:៣២ និងកូរិនថូសទី១ ១៥:២៤, ២៨។
១២. តើយើងគួរពិចារណាអំពីសំនួរណាទៀត?
១២ ការរៀបរាប់ខាងលើនេះ អំពីព្រះយេហូវ៉ានិងព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទ បង្ហាញនូវរបៀបផ្សេងៗដែលយើងអាចសិក្សាផ្ទាល់ខ្លួន ដោយមានបំណងចង់ជួយពួកអ្នកដែលមិនស្គាល់នូវសេចក្ដីពិតក្នុងព្រះគម្ពីរ ឲ្យគេទទួលចំណេះពិតបានដែរ។ (យ៉ូហាន ១៧:៣) ប៉ុន្តែ ចុះយ៉ាងណាចំពោះអស់អ្នកដែលបានចូលរួមជាមួយក្រុមជំនុំគ្រីស្ទានច្រើនឆ្នាំមកហើយនោះ? ពួកគេមានចំណេះច្រើនពីព្រោះបានរៀនព្រះគម្ពីរយូរយារមកហើយ ដូច្នេះតើពួកគេត្រូវយកចិត្តទុកដាក់ថែមទៀតនឹងការសិក្សាផ្ទាល់ខ្លួនក្នុងបន្ទូលរបស់ព្រះយេហូវ៉ាឬ?
ហេតុអ្វីគួរ«យកចិត្តទុកដាក់»ជានិច្ច?
១៣. តើបងប្អូនខ្លះអាចយល់ច្រឡំយ៉ាងណាអំពីការសិក្សាផ្ទាល់ខ្លួន?
១៣ បងប្អូនខ្លះដែលជាសមាជិកក្រុមជំនុំច្រើនឆ្នាំហើយ អាចក្លាយជាមានទំលាប់ពឹងពាក់លើចំណេះដែលខ្លួនបានទទួលពេលរៀនដើម្បីចូលធ្វើជាស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាពីដំបូងនោះ។ ជាការងាយស្រួលឲ្យយើងរកលេសថា៖ «ខ្ញុំមិនត្រូវខំសិក្សាដូចអ្នកថ្មីនោះទេ ដោយព្រោះប៉ុន្មានឆ្នាំកន្លងមកនេះ ខ្ញុំបានអានព្រះគម្ពីរនិងប្រកាសនវត្ថុខាងព្រះគម្ពីរច្រើនដងហើយ»។ ការនិយាយដូចនេះប្រៀបដូចជានិយាយថា៖ «ឥឡូវខ្ញុំមិនបាច់គិតទទួលទានអាហារទៀតទេ ព្រោះខ្ញុំបានបរិភោគអាហារច្រើនដងហើយ»។ យើងដឹងថា បើយើងចង់រក្សាឲ្យមានសុខភាពល្អខាងវិញ្ញាណ ហើយចង់បានរូបកាយដែលមានកម្លាំងនោះ យើងត្រូវទទួលទានអាហារល្អៗជានិច្ច ដែលបានត្រូវរៀបចំយ៉ាងត្រឹមត្រូវ។ ការរក្សាការពារសុខុមាលភាពនិងកម្លាំងខាងវិញ្ញាណគឺសំខាន់ជាងអម្បាលម៉ានទៅទៀត!—ហេព្រើរ ៥:១២-១៤
១៤. ហេតុដូចម្ដេចបានជាយើងគួរយកចិត្តទុកដាក់ជានិច្ចនឹងខ្លួនយើងដូច្នេះ?
១៤ ហេតុដូច្នេះហើយបានជាយើងរាល់គ្នា មិនថាជាសិស្សរៀនព្រះគម្ពីរយ៉ាងយូរឬថ្មីក្ដី ក៏ត្រូវធ្វើតាមដំបូន្មានដែលប៉ុលជូនដល់ធីម៉ូថេ ដែលពេលនោះធីម៉ូថេជាអ្នកត្រួតពិនិត្យម្នាក់ដែលមានគំនិតពេញវ័យខាងវិញ្ញាណ។ ប៉ុលមានប្រសាសន៍ថា៖ «ចូរយកចិត្តទុកដាក់នឹងខ្លួនអ្នក ហើយនិងសេចក្ដីបង្រៀនរបស់ខ្លួនផងដែរ។ ចូរធ្វើដូចនេះជានិច្ចចុះ! ត្បិតបើធ្វើដូច្នេះ នោះអ្នកនឹងសង្គ្រោះខ្លួនអ្នក ហើយមនុស្សដែលស្ដាប់អ្នកផងដែរ»។ (ធីម៉ូថេទី១ ៤:១៥, ១៦, ព.ថ.) ហេតុដូចម្ដេចបានជាយើងគួរយកចិត្តទុកដាក់នឹងដំបូន្មានរបស់ប៉ុលនោះ? សូមចងចាំនូវអ្វីដែលប៉ុលបានបញ្ជាក់បន្ថែមទៀតថា យើងរួមគ្នាតយុទ្ធទាស់នឹង«ឧបាយកលទាំងអម្បាលម៉ានរបស់អារក្ស» ហើយក៏ត្រូវតយុទ្ធនឹង«អំណាចអាក្រក់ខាងវិញ្ញាណ នៅស្ថានដ៏ខ្ពស់ដែរ»។ សាវ័កពេត្រុសក៏បានព្រមានថា អារក្សកំពុងតែ«រកអ្នកណាដែលវានឹងត្របាក់លេបបាន» ហើយយើងក៏អាចរួមជា«អ្នកណា»ម្នាក់ក្នុងចំណោមនោះដែរ។ បើយើងមានគំនិតថា គ្មានគ្រោះថ្នាក់ចំពោះយើងទេ នេះអាចបើកឱកាសឲ្យអារក្សចាប់យើងបាន។—អេភេសូរ ៦:១១, ១២; ពេត្រុសទី១ ៥:៨
១៥. តើយើងត្រូវមានអ្វី ដើម្បីការពារយើងខាងវិញ្ញាណ? ហើយតើយើងអាចថែរក្សាឲ្យបានមាំនូវគ្រឿងនោះបានយ៉ាងណា?
១៥ បើដូច្នេះ តើយើងអាចការពារខ្លួនបានយ៉ាងណា? សាវ័កប៉ុលព្រមានយើងថា៖ «[ចូរ]យកគ្រប់គ្រឿងសឹករបស់ព្រះ ដើម្បីឲ្យអ្នករាល់គ្នាអាចនឹងទប់ទល់ក្នុងថ្ងៃអាក្រក់បាន រួចកាលណាបានតតាំងសព្វគ្រប់ហើយ នោះឲ្យបាននៅតែឈរមាំមួនដដែល»។ (អេភេសូរ ៦:១៣) ប្រសិទ្ធភាពនៃគ្រឿងសឹកខាងវិញ្ញាណនោះមិនពឹងផ្អែកលើគុណភាពនៃគ្រឿងសឹកប៉ុណ្ណោះទេ តែត្រូវពឹងទៅលើការថែរក្សាឲ្យបានមាំនូវគ្រឿងសឹកនោះជាទៀងទាត់ផងដែរ។ ដូច្នេះ គ្រប់គ្រឿងសឹកពីព្រះ ត្រូវរួមបញ្ចូលនូវចំណេះថ្មីៗពីបន្ទូលរបស់ព្រះ។ នេះដៅបញ្ជាក់ពីសារៈសំខាន់នៃការបន្តទទួលការយល់ដឹងអំពីសេចក្ដីពិតពេលថ្មីៗនេះ ស្របនឹងអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាបើកសម្ដែងតាមរយៈបន្ទូលរបស់ទ្រង់ ហើយតាមរយៈក្រុមអ្នកបំរើស្មោះត្រង់របស់ទ្រង់ដែលមានវិនិច្ឆ័យល្អ។ ការសិក្សាផ្ទាល់ខ្លួនក្នុងព្រះគម្ពីរនិងប្រកាសនវត្ថុខាងព្រះគម្ពីរនោះ ជាចាំបាច់ណាស់ក្នុងការថែរក្សាឲ្យបានមាំនូវគ្រឿងសឹកខាងវិញ្ញាណរបស់យើង។—ម៉ាថាយ ២៤:៤៥-៤៧; អេភេសូរ ៦:១៤, ១៥
១៦. តើដូចម្ដេចដែលយើងអាចប្រាកដថា «ជំនឿ»របស់យើងដែលប្រៀបដូច«ជាខែល»នោះ មានភាពមាំមួនអាចធ្វើឲ្យយើងទុកចិត្តបាន?
១៦ ប៉ុលបានបញ្ជាក់ពី«សេចក្ដីជំនឿទុកជាខែល» ជាផ្នែកដ៏សំខាន់មួយនៃគ្រឿងសឹកដែលអាចការពារយើងបាន។ យើងអាចប្រើជំនឿនេះទុកដូចជាខែល ក្នុងការរលត់ ឬធ្វើឲ្យប្លាតទៅវិញនូវព្រួញឆេះរបស់សាតាំង ពោលគឺ ការចោទប្រកាន់មិនពិត និងសេចក្ដីបង្រៀនរបស់ពួកអ្នកក្បត់ជំនឿ។ (អេភេសូរ ៦:១៦) ដូច្នេះ ការពិនិត្យមើលខែល ឬជំនឿរបស់យើង ដើម្បីដឹងថាមាំមួន ឬយ៉ាងណានោះគឺសំខាន់ណាស់ ហើយការថែរក្សាខែលឲ្យបានមាំ ឬការពង្រឹងជំនឿនោះក៏សំខាន់ណាស់ដែរ។ ជាឧទាហរណ៍ អ្នកអាចដណ្ដឹងសួរខ្លួនថា៖ ‹តើខ្ញុំរៀបចំយ៉ាងណា សំរាប់ការសិក្សាព្រះគម្ពីរប្រចាំសប្ដាហ៍តាមរយៈទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម? តើខ្ញុំសិក្សាល្មមនឹងអាច«បណ្ដាលឲ្យមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ ហើយឲ្យប្រព្រឹត្តការល្អផង» ដោយឆ្លើយសំនួរនៅពេលប្រជុំ ដែលជាចម្លើយដែលបង្ហាញពីការគិតពិចារណាជាមុនឬ? តើខ្ញុំមើលខគម្ពីរនានាដែលបានកត់ទុកក្នុងអត្ថបទដែលមិនមានស្រង់ចេញទេ? តើខ្ញុំលើកទឹកចិត្តអ្នកឯទៀតដោយរួមចំណែកប្រជុំយ៉ាងអស់ពីចិត្តឬ?›។ អាហារខាងវិញ្ញាណរបស់យើងគឺជាអាហាររឹង ហើយយើងត្រូវរំលាយអាហារខាងវិញ្ញាណនេះឲ្យបានម៉ដ្ឋ ទើបយើងអាចទទួលប្រយោជន៍ពេញលេញបាន។—ហេព្រើរ ៥:១៤; ១០:២៤
១៧. (ក) តើសាតាំងកំពុងតែប្រើអ្វី ដើម្បីព្យាយាមបំពុលយើងខាងវិញ្ញាណ? (ខ) តើអ្វីទៅអាចប្រៀបប្រដូចនឹងថ្នាំបន្សាបពិសខាងវិញ្ញាណរបស់សាតាំង?
១៧ សាតាំងស្គាល់ច្បាស់នូវភាពខ្សោយនៃមនុស្សមិនគ្រប់ល័ក្ខណ៍ ហើយវាក៏មានឧបាយកលពិបាកសម្គាល់ណាស់។ វិធីមួយដែលវាពង្រីកឥទ្ធិពលរបស់វា គឺដោយធ្វើឲ្យមនុស្សមើលរូបអាសអាភាសបានយ៉ាងងាយស្រួលតាមកញ្ចក់ទូរទស្សន៍ តាមប្រព័ន្ធអ៊ិនថឺណិត តាមកាសែតវីដេអូ និងក្នុងប្រកាសនវត្ថុផ្សេងៗ។ ជនគ្រីស្ទានខ្លះបានចុះខ្សោយក្នុងការការពារខ្លួន ហើយបានអនុញ្ញាតឲ្យរបស់ដ៏អាសអាភាសនោះជ្រាបចូលបំពុលខ្លួន ទាំងនាំឲ្យគេបាត់បង់ឯកសិទ្ធិពិសេសក្នុងក្រុមជំនុំ ឬរហូតដល់មានលទ្ធផលធ្ងន់ធ្ងរជាងនេះទៅទៀត។ (អេភេសូរ ៤:១៧-១៩) តើអ្វីទៅអាចប្រៀបប្រដូចនឹងថ្នាំបន្សាបពិសរបស់សាតាំង ដែលបំពុលមនុស្សខ្លះ? យើងមិនត្រូវធ្វេសប្រហែសក្នុងការសិក្សាផ្ទាល់ខ្លួនឬលែងទៅកិច្ចប្រជុំគ្រីស្ទានរបស់យើងជាទៀងទាត់នោះទេ ហើយយើងក៏ត្រូវថែរក្សាឲ្យបានមាំនូវគ្រប់គ្រឿងសឹករបស់យើងដែលមកពីព្រះ។ បើធ្វើដូច្នេះ យើងអាចមានសមត្ថភាពចេះវែកញែកខុសត្រូវបាន ហើយនឹងស្អប់នូវអ្វីដែលព្រះស្អប់ដែរ។—ទំនុកដំកើង ៩៧:១០; រ៉ូម ១២:៩
១៨. តើ«ដាវរបស់ព្រះវិញ្ញាណ»អាចជួយយើងយ៉ាងណាក្នុងការតយុទ្ធខាងវិញ្ញាណ?
១៨ នេះគឺស្រេចតែយើងជាអ្នករក្សាឲ្យមានទំលាប់សិក្សាព្រះគម្ពីរជាទៀងទាត់នោះ ទើបយើងនឹងមានចំណេះពិតពីបន្ទូលព្រះដើម្បីការពារខ្លួន ហើយយើងក៏ចេះរបៀបវាយបកទៅវិញ ដោយប្រើ«ដាវរបស់ព្រះវិញ្ញាណដែរ គឺជាព្រះបន្ទូល»របស់ព្រះ។ ព្រះបន្ទូលនៃព្រះគឺ«មុតជាងដាវណាមានមុខ២ ទាំងធ្លុះចូលទៅ ទាល់តែកាត់ព្រលឹងនឹងវិញ្ញាណ ហើយសន្លាក់ នឹងខួរឆ្អឹងដាច់ពីគ្នា ទាំងពិចារណាអស់ទាំងគំនិតដែលចិត្តគិត ហើយដែលសំរេចដែរ»។ (អេភេសូរ ៦:១៧; ហេព្រើរ ៤:១២) បើយើងរៀនឲ្យចេះប្រើ«ដាវ»ឲ្យបានប្រសប់ នោះកាលណាយើងជួបប្រទះការល្បងលផ្សេងៗ យើងនឹងអាចសម្គាល់នូវអន្ទាក់របស់មេកំណាចដែលចង់តែសម្លាប់យើង ទោះជាវាប្រើអ្វីដែលមើលទៅដូចជាគ្មានគ្រោះថ្នាក់ ឬក៏ជាអ្វីដែលគួរឲ្យចូលចិត្តក្ដី។ ចំណេះពីព្រះគម្ពីរនិងការយល់ដឹងដែលយើងបានប្រមូលទុកក្នុងគំនិតយូរមកហើយ នឹងជួយយើងបដិសេធនូវអ្វីៗដែលអាក្រក់ ហើយជំរុញឲ្យយើងធ្វើអ្វីដែលល្អវិញ។ ដូច្នេះ យើងគ្រប់រូបគួរសួរខ្លួនថា៖ ‹តើដាវរបស់ខ្ញុំមាំឬក៏ច្រែះ? តើខ្ញុំពិបាកនឹកចាំខគម្ពីរដែលអាចជួយខ្ញុំទប់ទល់នឹងអំពើអាក្រក់ឬ?›។ ចូរយើងរក្សាឲ្យមានទំលាប់ល្អក្នុងការសិក្សាព្រះគម្ពីរផ្ទាល់ខ្លួន ហើយប្រឆាំងនឹងអារក្សចុះ!—អេភេសូរ ៤:២២-២៤
១៩. បើយើងព្យាយាមសិក្សាផ្ទាល់ខ្លួននោះ តើយើងអាចទទួលប្រយោជន៍អ្វីខ្លះ?
១៩ ប៉ុលបានសរសេរថា៖ «គ្រប់ទាំងបទគម្ពីរ គឺជាព្រះទ្រង់បានបញ្ចេញព្រះវិញ្ញាណបណ្ដាលឲ្យតែងទេ ក៏មានប្រយោជន៍សំរាប់ការបង្រៀន ការរំឭកឲ្យដឹងខ្លួន ការប្រដៅដំរង់ នឹងការបង្ហាត់ខាងឯសេចក្ដីសុចរិត ដើម្បីឲ្យអ្នកសំណប់របស់ព្រះបានគ្រប់លក្ខណ៍ ហើយមានគ្រប់ទាំងចំណេះសំរាប់នឹងធ្វើការល្អគ្រប់មុខ»។ បើយើងយកចិត្តទុកដាក់នឹងពាក្យរបស់ប៉ុលជូនចំពោះធីម៉ូថេនោះ យើងអាចពង្រឹងកម្លាំងខាងវិញ្ញាណរបស់យើង ហើយនេះជួយយើងឲ្យមានប្រសិទ្ធភាពច្រើនជាងក្នុងកិច្ចបំរើផ្សាយផងដែរ។ ពួកអ្នកចាស់ទុំនិងអ្នកងារជំនួយដែលយកចិត្តទុកដាក់ខាងវិញ្ញាណ អាចផ្ដល់ប្រយោជន៍ច្រើនចំពោះក្រុមជំនុំ ហើយយើងរាល់គ្នាអាចរក្សាឲ្យមានជំហរមាំមួនក្នុងជំនឿបន្តទៅទៀតដែរ។—ធីម៉ូថេទី២ ៣:១៦, ១៧; ម៉ាថាយ ៧:២៤-២៧
[កំណត់សម្គាល់]
^ វគ្គ 4 តាមធម្មតា អ្នកចាប់អារម្មណ៍ថ្មីដែលសិក្សាសៀវភៅស្តើងតម្រូវ បន្ទាប់មកនឹងរៀនជាបន្តក្នុងសៀវភៅចំណេះដែលនាំទៅដល់ជីវិតអស់កល្បជានិច្ច ដែលសៀវភៅទាំងពីរនោះបោះពុម្ពដោយស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា។ យោបល់ក្នុងសៀវភៅទាំងនោះអាចជួយបំបាត់ឧបសគ្គដែលអាចរារាំងការលូតលាស់ខាងវិញ្ញាណ។
^ វគ្គ 9 បោះពុម្ពដោយស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា។ អស់អ្នកដែលមានសៀវភៅការយល់ធ្លុះជ្រៅនឹងបទគម្ពីរជាភាសាណាដែលគេអាចអានបាន អាចមើលចំណងជើង «ព្រះយេហូវ៉ា»។
^ វគ្គ 9 សេចក្ដីបកប្រែព្រះគម្ពីរខ្លះពីប្រទេសអេស្ប៉ាញនិងកាតាឡូនីយ៉ា គឺមិនដូចសេចក្ដីបកប្រែភាគច្រើនពីព្រោះគេបកប្រែអក្សរហេព្រើរបួនតួដែលជាព្រះនាមរបស់ព្រះថា «យ៉វេ» «យ៉វេស» «ចវេ» និង«ខេអូវ៉ា»។
^ វគ្គ 10 បោះពុម្ពដោយស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា
^ វគ្គ 11 បោះពុម្ពដោយស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា
តើអ្នកចាំទេ?
• ការសិក្សាផ្ទាល់ខ្លួនដែលមានប្រសិទ្ធភាពនោះ តើតម្រូវឲ្យមានស្ថានការណ៍បែបណា?
• តើសេចក្ដីបកប្រែព្រះគម្ពីរជាច្រើនមានកំហុសអ្វីស្តីអំពីព្រះនាមរបស់ព្រះ?
• ក្នុងការបញ្ជាក់ភាពមិនពិតនៃលទ្ធិព្រះឯកត្រីអង្គនោះ តើអ្នកនឹងប្រើបទគម្ពីរណាខ្លះ?
• តើយើងត្រូវធ្វើយ៉ាងណាដើម្បីការពារខ្លួនពីឧបាយកលរបស់សាតាំង មិនថាយើងមានជំនឿជាគ្រីស្ទានពិតច្រើនឆ្នាំក៏ដោយ?
[សំណួរសម្រាប់អត្ថបទសិក្សា]
[រូបភាពនៅទំព័រ១៨]
យើងត្រូវការ ទីកន្លែងដែល សមគួរនិងបរិយាកាស ស្ងប់ស្ងាត់បន្ដិចដើម្បីឲ្យ ការសិក្សាផ្ទាល់ខ្លួនរបស់យើងមានប្រសិទ្ធភាព
[រូបភាពនៅទំព័រ២១]
តើ«ដាវ»របស់អ្នកមាំ ឬក៏ច្រែះ?