«ចូរមានកំឡាំងហើយចិត្ដក្លាហានឡើង!»
«ចូរមានកំឡាំងហើយចិត្តក្លាហានឡើង!»
«ត្រូវសង្ឃឹមឡើង ដ្បិតខ្ញុំបានឈ្នះលោកីយហើយ»។—យ៉ូហាន ១៦:៣៣
១. ដោយសារមានពួកសត្រូវដ៏ខ្លាំងក្លារស់នៅក្នុងស្រុកកាណាន តើពួកអ៊ីស្រាអែលបានទទួលនូវការលើកទឹកចិត្តយ៉ាងណា?
នៅពេលពួកអ៊ីស្រាអែលហៀបនឹងឆ្លងទន្លេយ័រដាន់ចូលទៅស្រុកសន្យា នោះម៉ូសេបានប្រាប់ពួកគេថា៖ «ចូរមានកំឡាំងហើយចិត្តក្លាហានឡើង! កុំឲ្យខ្លាច ឬមានសេចក្ដីភ័យញ័រចំពោះគេឡើយ ដ្បិតគឺព្រះយេហូវ៉ា ជាព្រះនៃឯង ដែលយាងទៅជាមួយនឹងឯង»។ រួចមក ម៉ូសេបានហៅយ៉ូស្វេដែលបានរើសតាំងឲ្យដឹកនាំពួកអ៊ីស្រាអែលចូលស្រុកកាណាន ដើម្បីប្រាប់ផ្ទាល់នូវឱវាទដែលជួយឲ្យមានចិត្តក្លាហាន។ (ចោទិយកថា ៣១:៦, ៧) ក្រោយមក ព្រះយេហូវ៉ាក៏បានលើកទឹកចិត្តយ៉ូស្វេ ដោយមានបន្ទូលថា៖ «ចូរឲ្យមានកំឡាំងនឹងចិត្តក្លាហានចុះ! . . . ឲ្យឯងគ្រាន់តែមានកំឡាំងនឹងចិត្តក្លាហានប៉ុណ្ណោះ»។ (យ៉ូស្វេ ១:៦, ៧, ៩) បើគិតអំពីស្ថានការណ៍នៅពេលនោះ ការទទួលឱវាទនេះគឺពិតជាត្រូវចំពេលមែន។ ពួកអ៊ីស្រាអែលត្រូវការចិត្តក្លាហាន ដើម្បីប្រឈមមុខនឹងពួកសត្រូវដ៏ខ្លាំងក្លាដែលរស់នៅត្រើយម្ខាងនៃទន្លេយ័រដាន់។
២. តើយើងមានស្ថានការណ៍យ៉ាងណាសព្វថ្ងៃនេះ? ហើយតើយើងត្រូវការអ្វី?
២ សព្វថ្ងៃនេះមិនយូរប៉ុន្មានទៀត គ្រីស្ទានពិតនឹងត្រូវចូលក្នុងពិភពលោកថ្មី ហើយដូចយ៉ូស្វេ យើងក៏ត្រូវការចិត្តក្លាហានដែរ។ (ពេត្រុសទី២ ៣:១៣; វិវរណៈ ៧:១៤) ក៏ប៉ុន្តែ ស្ថានការណ៍របស់យើង គឺខុសគ្នានឹងស្ថានការណ៍នៅសម័យរបស់យ៉ូស្វេ។ យ៉ូស្វេបានច្បាំងដោយប្រើដាវនិងលំពែង។ តែយើងមានចម្បាំងខាងវិញ្ញាណ ប៉ុន្តែយើងនឹងមិនប្រើអាវុធនោះទេ។ (អេសាយ ២:២-៤; អេភេសូរ ៦:១១-១៧) ម្យ៉ាងវិញទៀត យ៉ូស្វេត្រូវបានច្បាំងក្នុងសង្គ្រាមធំៗជាច្រើនក្រោយពីបានចូលស្រុកសន្យា។ ប៉ុន្តែយើងកំពុងតែមានចម្បាំងយ៉ាងខ្លាំងនៅសព្វថ្ងៃនេះ មុននឹងយើងចូលទៅក្នុងពិភពលោកថ្មី។ សូមឲ្យយើងពិនិត្យមើលនូវស្ថានការណ៍ខ្លះៗដែលតម្រូវឲ្យមានចិត្តក្លាហាន។
ហេតុអ្វីយើងត្រូវខំប្រឹងពុះពារ?
៣. តើព្រះគម្ពីរប្រាប់យ៉ាងណាអំពីមេសត្រូវរបស់យើង?
៣ សាវ័កយ៉ូហានបានសរសេរថា៖ «យើងដឹងថាយើងមកពីព្រះពិត តែលោកីយទាំងមូលដេកនៅក្នុងឱវាទនៃមេកំណាចវិញ»។ (យ៉ូហានទី១ ៥:១៩) ពាក្យទាំងនេះបង្ហាញនូវមូលហេតុដ៏សំខាន់ ដែលបណ្ដាពួកគ្រីស្ទានត្រូវខំប្រឹងពុះពារដើម្បីការពារជំនឿរបស់គេ។ បើគ្រីស្ទានម្នាក់រក្សានូវចិត្តស្មោះគ្រប់លក្ខណ៍របស់ខ្លួន នោះគឺឈ្នះលើអារក្សសាតាំងមួយកំរិតហើយ។ ហេតុនេះហើយ សកម្មភាពរបស់សាតាំងប្រៀបដូចជា‹សិង្ហដែលដើរគ្រហឹម› បើនិយាយជាអត្ថបដិរូប នោះវាខំប្រឹងបន្លាចនិងរកត្របាក់ស៊ីពួកគ្រីស្ទានដ៏ស្មោះត្រង់។ (ពេត្រុសទី១ ៥:៨) ប្រាកដហើយ សាតាំងច្បាំងទាស់នឹងពួកគ្រីស្ទានចាក់ប្រេងតាំងនិងពួកគូកនរបស់គេ។ (វិវរណៈ ១២:១៧) ក្នុងសង្គ្រាមនេះ អារក្សសាតាំងប្រើមនុស្សដើម្បីសម្រេចគោលដៅរបស់វា ទោះជាពួកគេធ្វើឡើងដោយចេតនាឬអចេតនាក៏ដោយ។ យើងត្រូវការសេចក្ដីក្លាហានមែន ដើម្បីកាន់ជំហរមាំមួនប្រឆាំងសាតាំងនិងពួកកូនចៅរបស់វា។
៤. តើព្រះយេស៊ូបានព្រមានអំពីអ្វី? ប៉ុន្តែ តើបណ្ដាគ្រីស្ទានពិតបានបង្ហាញនូវគុណសម្បត្ដិអ្វី?
៤ ព្រះយេស៊ូបានជ្រាបថាសាតាំងនិងកូនចៅរបស់វានឹងខំប្រឆាំងយ៉ាងខ្លាំងទាស់នឹងដំណឹងល្អ ហេតុនេះហើយ ទ្រង់បានព្រមានពួកសិស្សទុកជាមុនថា៖ «គ្រានោះ គេនឹងបញ្ជូនអ្នករាល់គ្នាទៅឲ្យមានសេចក្ដីវេទនា ព្រមទាំងសំឡាប់អ្នករាល់គ្នា ហើយគ្រប់ទាំងសាសន៍នឹងស្អប់អ្នករាល់គ្នា ដោយព្រោះឈ្មោះខ្ញុំ»។ (ម៉ាថាយ ២៤:៩) ពាក្យទាំងនោះបានសម្រេចចំពោះគ្រីស្ទាននៅសតវត្សទីមួយ ហើយក៏កំពុងតែសម្រេចនៅសព្វថ្ងៃនេះផងដែរ។ ប្រាកដហើយ ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាខ្លះនៅសម័យនេះបានទទួលការបៀតបៀនយ៉ាងខ្លាំងដូចជាការបៀតបៀនឯទៀតទូទាំងប្រវត្ដិសាស្ត្រដែរ។ ប៉ុន្តែ បណ្ដាពួកគ្រីស្ទានពិតគឺមានចិត្តក្លាហាន ទោះជានៅក្រោមការបង្ខិតបង្ខំយ៉ាងណាក៏ដោយ។ បណ្ដាគ្រីស្ទានដឹងថា«ការដែលខ្លាចចំពោះមនុស្ស នោះនាំឲ្យជាប់អន្ទាក់» ហើយពួកគេមិនចង់ជាប់អន្ទាក់នោះទេ។—សុភាសិត ២៩:២៥
៥, ៦. (ក) តើស្ថានការណ៍អ្វីដែលតម្រូវឲ្យយើងមានសេចក្ដីក្លាហាន? (ខ) តើជនគ្រីស្ទានដ៏ស្មោះត្រង់មានប្រតិកម្មយ៉ាងណា ពេលសេចក្ដីក្លាហានរបស់ពួកគេស្ថិតក្រោមការសាកល្បងនោះ?
៥ ក្រៅពីការបៀតបៀនដែលតម្រូវឲ្យយើងមានចិត្តក្លាហាន នោះក៏នៅមានការពិបាកផ្សេងទៀតដែរ។ ចំពោះអ្នកផ្សាយខ្លះ គ្រាន់តែនិយាយប្រាប់ដំណឹងល្អដល់អ្នកដែលគេមិនស្គាល់ក៏ជាការពិបាកមួយទៅហើយ។ សិស្សខ្លះបានត្រូវល្បងលនូវចិត្តក្លាហានរបស់ខ្លួន ពេលគេតម្រូវឲ្យធ្វើសច្ចាប្រណិធានចំពោះប្រទេសឬឲ្យគេគោរពទង់ជាតិ។ ដោយព្រោះការសច្ចាប្រណិធាននេះគឺជាពាក្យខាងសាសនា យុវវ័យគ្រីស្ទានបានសម្រេចចិត្តយ៉ាងអង់អាច ដើម្បីធ្វើអ្វីដែលព្រះសព្វព្រះហឫទ័យ និងទង្វើដ៏ល្អរបស់គេធ្វើឲ្យយើងមានចិត្តរីករាយមែន។
៦ ពេលពួកអ្នកប្រឆាំងប្រើប្រព័ន្ធផ្សាយពត៌មានជាឧបករណ៍ដើម្បីឃោសនាអ្វីដែលមិនល្អអំពីពួកអ្នកបំរើរបស់ព្រះ ឬពេលគេខំរារាំងការថ្វាយបង្គំពិត ដោយ«បង្កើតការប្រទូសរ៉ាយដោយអាងមាត្រាច្បាប់» នោះយើងក៏ត្រូវការសេចក្ដីក្លាហានដែរ។ (ទំនុកដំកើង ៩៤:២០) ជាឧទាហរណ៍ តើយើងមានអារម្មណ៍យ៉ាងណា ពេលមានសេចក្ដីរាយការណ៍ពីកាសែត វិទ្យុ ឬទូរទស្សន៍បំភ្លៃសេចក្ដីពិតអំពីស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា ឬផ្សាយពត៌មានមិនពិតទាំងស្រុងនោះ? តើយើងគួរភ្ញាក់ផ្អើលឬទេ? មិនមែនទេ! យើងដឹងថានឹងមានរឿងដូច្នេះមែន។ (ទំនុកដំកើង ១០៩:២) ហើយយើងក៏មិនភ្ញាក់ផ្អើលដែរ ពេលមនុស្សម្នាក់ដែលស្ដាប់ការផ្សាយនៃពាក្យកុហកហើយការបំភ្លៃសេចក្ដីពិតទាំងនេះ ពីព្រោះព្រះគម្ពីរប្រាប់យើងថា«មនុស្សឆោតល្ងង់គេជឿគ្រប់ពាក្យទាំងអស់»។ (សុភាសិត ១៤:១៥) យ៉ាងណាក៏ដោយ ជនគ្រីស្ទានដ៏ស្មោះត្រង់មិនព្រមជឿសេចក្ដីថ្លែងទាំងអស់ ដែលមនុស្សបាននិយាយអំពីបងប្អូនយើង ហើយពួកគេប្រាកដជាមិនអនុញ្ញាតឲ្យរបាយការណ៍ដែលជាដំណឹងខុសនេះ ធ្វើឲ្យពួកគេខានទៅកិច្ចប្រជុំ ឬបន្ថយសកម្មភាពក្នុងកិច្ចបំរើផ្សាយ ឬក៏ធ្វើឲ្យជំនឿរបស់គេទៅជាខ្សោយនោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ ពួកគេ«ខំផ្ទុកផ្ដាក់ខ្លួន ទុកដូចជាអ្នកបំរើព្រះ . . . ដោយមានកេរ្ដិ៍ឈ្មោះ ហើយត្រូវអាប់ឱន ដោយគេនិយាយអាក្រក់ ឬល្អក្ដី ទុកដូច[យោងតាមអ្នកប្រឆាំង]ជាមនុស្សកំភូត តែពិតត្រង់ទេ»។—កូរិនថូសទី២ ៦:៤, ៨
៧. តើសំនួរត្រិះរិះណាខ្លះ ដែលអាចសួរខ្លួនយើង?
៧ ពេលប៉ុលសរសេរទៅធីម៉ូថេ នោះប៉ុលបានពោលថា៖ «ព្រះទ្រង់មិនបានប្រទានឲ្យយើងមានវិញ្ញាណ ដែលតែងតែខ្លាចឡើយ គឺឲ្យមានវិញ្ញាណដ៏មានអំណាច . . . ដូច្នេះ មិនត្រូវឲ្យអ្នកមានសេចក្ដីខ្មាស ចំពោះការធ្វើបន្ទាល់ពីព្រះអម្ចាស់នៃយើង»។ (ធីម៉ូថេទី២ ១:៧, ៨; ម៉ាកុស ៨:៣៨) ពេលយើងអានពាក្យទាំងនោះហើយ យើងអាចសួរខ្លួនយើងថា៖ ‹តើខ្ញុំខ្មាសគេដោយសារជំនឿរបស់ខ្ញុំឬទេ? ឬក៏តើខ្ញុំមានចិត្តក្លាហានវិញ? តើខ្ញុំប្រាប់គេថាខ្ញុំជាស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា នៅកន្លែងធ្វើការ (ឬនៅសាលារៀន)ឬទេ? ឬក៏តើខ្ញុំខំបិទបាំងមិនឲ្យគេដឹងទៅវិញ? តើខ្ញុំខ្មាសគេដោយសារខ្ញុំខុសពីគេឬទេ? ឬតើខ្ញុំមានមោទនភាពដែលខ្ញុំខុសពីគេ ពីព្រោះខ្ញុំមានទំនាក់ទំនងជាមួយព្រះយេហូវ៉ានោះ?› ប្រសិនបើអ្នកណាម្នាក់មានអារម្មណ៍មិនល្អអំពីការផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អ ឬខ្លាចព្រោះមានជំនឿស៊ប់ដែលមនុស្សមិនចូលចិត្តនោះ សូមឲ្យគាត់នឹកចាំនូវឱវាទរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដែលមានបន្ទូលទៅកាន់យ៉ូស្វេចុះ ដែលថា៖ «ចូរមានកំឡាំងហើយចិត្តក្លាហានឡើង!»។ សូមអ្នកនឹកចាំកុំភ្លេចថា ទស្សនៈរបស់ព្រះយេហូវ៉ានិងព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទគឺសំខាន់ជាង មិនមែនមតិរបស់សហការី ឬមិត្តរួមថ្នាក់របស់យើងនោះទេ។—កាឡាទី ១:១០
របៀបដែលយើងអាចបណ្ដុះឲ្យមានចិត្តក្លាហាន
៨, ៩. (ក) នៅគ្រាមួយ តើសេចក្ដីក្លាហានរបស់គ្រីស្ទាននៅសម័យដើមបានត្រូវល្បងលយ៉ាងណា? (ខ) តើពេត្រុសនិងយ៉ូហានមានប្រតិកម្មយ៉ាងណាពេលប្រឈមមុខនឹងការគំរាមកំហែង? ហើយតើពេត្រុសនិងយ៉ូហានព្រមទាំងបងប្អូនគ្រីស្ទានបានពិសោធអ្វី?
៨ តើយើងអាចបណ្ដុះឲ្យមានចិត្តក្លាហានដែលនឹងជួយយើងឲ្យមានចិត្តស្មោះ ក្នុងពេលប្រឈមមុខនឹងស្ថានការណ៍ដ៏ពិបាកយ៉ាងដូចម្ដេច? បើដូច្នេះ តើជនគ្រីស្ទានសម័យដើមបានបណ្ដុះឲ្យមានសេចក្ដីក្លាហានយ៉ាងដូចម្ដេច? ចូរគិតនូវអ្វីដែលបានកើតឡើង ពេលសម្ដេចសង្ឃនិងចាស់ទុំក្នុងក្រុងយេរូសាឡិម ប្រាប់ពេត្រុសនិងយ៉ូហានឲ្យឈប់ផ្សព្វផ្សាយព្រះនាមរបស់ព្រះយេស៊ូ។ ពួកសិស្សមិនបានឈប់ផ្សព្វផ្សាយទេ ដូច្នេះពួកសិស្សបានទទួលនូវការគំរាមកំហែងពីមេដឹកនាំសាសនា រួចមកគេក៏ដោះលែងពួកសិស្សទៅ។ ក្រោយមក ពួកសិស្សនៅតែចូលរួមជាមួយបងប្អូនរបស់គេដដែល និងទាំងអស់គ្នាបានអធិស្ឋានជាមួយគ្នា ដោយពោលថា៖ «ឥឡូវនេះ ឱព្រះអម្ចាស់អើយ! សូមទតមើលសេចក្ដីកំហែងរបស់គេ ហើយសូមប្រទានឲ្យពួកអ្នកបំរើទ្រង់ បានផ្សាយព្រះបន្ទូល ដោយសេចក្ដីក្លាហានដ៏ពេញលេញ»។ (កិច្ចការ ៤:១៣-២៩) ព្រះយេហូវ៉ាតបឆ្លើយដោយប្រទានវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដើម្បីពង្រឹងកម្លាំងចិត្តពួកសិស្ស ហើយក្រោយមកពួកមេដឹកនាំសាសនាយូដាក៏បានបញ្ជាក់ផងដែរថា ពួកសិស្សបានបង្រៀន«នៅពេញក្រុងយេរូសាឡិមទាំងមូល»។—កិច្ចការ ៥:២៨
៩ សូមឲ្យយើងពិនិត្យមើលនូវអ្វីដែលបានកើតឡើងនៅគ្រានោះ។ នៅពេលពួកមេដឹកនាំសាសនាបានគំរាមកំហែងពួកសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូ នោះពួកគេមិនបានឈប់ផ្សព្វផ្សាយដោយសារការបង្ខិតបង្ខំនេះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ ពួកសិស្សបានអធិស្ឋានទូលសុំឲ្យមានចិត្តក្លាហាន ដើម្បីពួកគេបន្តផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អ។ រួចមក ពួកសិស្សបានប្រព្រឹត្តស្របតាមអ្វីដែលគេបានអធិស្ឋាន ហើយព្រះយេហូវ៉ាបានពង្រឹងកម្លាំងចិត្តរបស់គេ។ បទពិសោធន៍របស់ពួកគេបង្ហាញនូវអ្វីដែលប៉ុលបានសរសេរប៉ុន្មានឆ្នាំក្រោយមកក្នុងរឿងផ្សេងទៀត តែក៏ទាក់ទងពួកគ្រីស្ទានពេលគេទទួលការបៀតបៀនដែរ។ ប៉ុលបានពោលថា៖ «ខ្ញុំអាចនឹងធ្វើគ្រប់ទាំងអស់បាន ដោយសារ[ព្រះយេហូវ៉ា]ដែលទ្រង់ចំរើនកំឡាំងដល់ខ្ញុំ»។—ភីលីព ៤:១៣
១០. តើបទពិសោធន៍របស់យេរេមា បានជួយអស់អ្នកដែលមានចរិតអៀនយ៉ាងដូចម្ដេច?
១០ ប៉ុន្តែ ឧបមាថាបុគ្គលម្នាក់មានចរិតអៀន។ តើគាត់អាចនៅបំរើព្រះយេហូវ៉ាដោយចិត្តក្លាហានពេលប្រឈមមុខនឹងការប្រឆាំងឬទេ? គឺប្រាកដជាអាច។ សូមនឹកចាំនូវប្រតិកម្មរបស់យេរេមា ពេលព្រះយេហូវ៉ាបានរើសតាំងគាត់ឲ្យធ្វើជាព្យាការីម្នាក់។ យុវបុរសនេះបានពោលថា៖ «ទូលបង្គំជាមនុស្សក្មេងសុទ្ធ»។ តាមពាក្យសំដីរបស់យេរេមា យើងដឹងថាគាត់មានអារម្មណ៍ថាខ្លួនគ្មានសមត្ថភាពទេ។ ក៏ប៉ុន្តែ ព្រះយេហូវ៉ាបានលើកទឹកចិត្តគាត់ថា៖ «កុំឲ្យថាឯងជាមនុស្សក្មេងឡើយ ដ្បិតបើអញចាត់ឯងឲ្យទៅឯអ្នកណា នោះឯងត្រូវតែទៅ ហើយសេចក្ដីអ្វីដែលអញបង្គាប់ឯង នោះឯងត្រូវតែប្រាប់ដែរ . . . កុំឲ្យខ្លាចចំពោះគេឡើយ ដ្បិតអញនៅជាមួយ ដើម្បីនឹងជួយឲ្យឯងរួច»។ (យេរេមា ១:៦-១០) យេរេមាមានទំនុកចិត្តលើព្រះយេហូវ៉ា ហើយដោយសារកម្លាំងរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ជាលទ្ធផល នោះគាត់បានយកឈ្នះនូវការភ័យខ្លាចដើម្បីផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អ និងបានក្លាយទៅជាស្មរបន្ទាល់ដ៏ក្លាហានអស្ចារ្យម្នាក់ក្នុងប្រទេសអ៊ីស្រាអែល។
១១. តើអ្វីដែលបានជួយជនគ្រីស្ទានសព្វថ្ងៃនេះឲ្យមានចិត្តក្លាហានដូចយេរេមា?
១១ ពួកគ្រីស្ទានចាក់ប្រេងតាំងសព្វថ្ងៃនេះ ក៏មានកិច្ចការដែលត្រូវបំពេញដូចគ្នានឹងកិច្ចការរបស់យេរេមាដែរ ដែលមាន«ហ្វូងយ៉ាងធំ»នៃ«ចៀមឯទៀត»គាំទ្រពួកគេក្នុងកិច្ចការនេះ។ ដូច្នេះហើយ ពួកគេបន្តប្រកាសអំពីគោលបំណងរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ទោះជាមនុស្សធ្វើព្រងើយកន្តើយ ចំអកឡកឡឺយ និងបៀតបៀនក៏ដោយ។ (វិវរណៈ ៧:៩; យ៉ូហាន ១០:១៦) ពួកគេបានទទួលការលើកទឹកចិត្តពីបន្ទូលរបស់ព្រះយេហូវ៉ាទៅកាន់យេរេមាថា៖ «កុំឲ្យខ្លាចចំពោះគេឡើយ»។ ពួកគេមិនដែលភ្លេចទេថា ព្រះបានចាត់ពួកគេឲ្យមក ផ្សព្វផ្សាយបន្ទូលរបស់ទ្រង់។—កូរិនថូសទី២ ២:១៧
យើងគួរយកតម្រាប់តាមគំរូនៃមនុស្សដែលមានចិត្តក្លាហាន
១២. តើព្រះយេស៊ូផ្ដល់គំរូដ៏ប្រសើរយ៉ាងណាចំពោះការមានចិត្តក្លាហាន? តើទ្រង់បានលើកទឹកចិត្តពួកសិស្សរបស់ទ្រង់យ៉ាងដូចម្ដេច?
១២ យើងអាចទទួលជំនួយក្នុងការបណ្ដុះឲ្យមានចិត្តក្លាហាន បើយើងរំពឹងគិតពីគំរូរបស់អ្នកដទៃ ដែលបានប្រព្រឹត្តយ៉ាងក្លាហានដូចយេរេមាដែរ។ (ទំនុកដំកើង ៧៧:១២) ជាឧទាហរណ៍ ដូចជាយើងបានពិនិត្យមើលនូវកិច្ចបំរើផ្សាយរបស់ព្រះយេស៊ូ យើងបានស្ងើចនឹងសេចក្ដីក្លាហានរបស់ទ្រង់ ពេលសាតាំងបានល្បួងទ្រង់ ហើយពេលទ្រង់បានប្រឈមមុខនឹងការប្រឆាំងពីពួកមេដឹកនាំសាសនាយូដា។ (លូកា ៤:១-១៣; ២០:១៩-៤៧) ដោយសារកម្លាំងរបស់ព្រះយេហូវ៉ា នោះព្រះយេស៊ូមានជំនឿមុតមាំ ហើយបន្ដិចមុនព្រះយេស៊ូសោយទិវង្គត នោះទ្រង់បានមានបន្ទូលទៅពួកសិស្សថា៖ «នៅលោកីយនេះ នោះអ្នករាល់គ្នាមានសេចក្ដីវេទនាមែន ប៉ុន្តែ ត្រូវសង្ឃឹម[ឬ «មានចិត្តក្លាហាន», ព.ថ.]ឡើង ដ្បិតខ្ញុំបានឈ្នះលោកីយហើយ»។ (យ៉ូហាន ១៦:៣៣; ១៧:១៦) ប្រសិនបើពួកសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូធ្វើតាមគំរូរបស់ទ្រង់ នោះពួកគេនឹងបានឈ្នះលោកីយ៍នេះដែរ។ (យ៉ូហានទី១ ២:៦; វិវរណៈ ២:៧, ១១, ១៧, ២៦) ប៉ុន្តែ ពួកសិស្សត្រូវការនូវ«ចិត្តក្លាហាន»។
១៣. តើប៉ុលបានផ្ដល់នូវការលើកទឹកចិត្តអ្វីឲ្យពួកបងប្អូនគ្រីស្ទាននៅក្រុងភីលីព?
១៣ ប៉ុន្មានឆ្នាំក្រោយពីព្រះយេស៊ូបានសោយទិវង្គត នោះប៉ុលនិងស៊ីឡាសបានជាប់គុកនៅក្រុងភីលីព។ ក្រោយមក ប៉ុលបានលើកទឹកចិត្តបងប្អូនគ្រីស្ទាននៅក្រុងភីលីព ឲ្យបន្ត«ឈរមាំមួនហើយ ព្រមទាំងមានចិត្តមានគំនិតតែ១ ដើម្បីនឹងតតាំងជាមួយគ្នា ដោយនូវសេចក្ដីជំនឿ ខាងឯដំណឹងល្អផង ឥតមានភ័យខ្លាច ចំពោះពួកទាស់ទទឹងក្នុងការអ្វីឡើយ»។ ប៉ុលបានពង្រឹងកម្លាំងចិត្តពួកគេឲ្យឈរមាំមួន ដោយពោលថា៖ «ដំណើរនោះឯង[ពួកគ្រីស្ទានដែលទទួលការបៀតបៀន] នឹងសំដែងពីសេចក្ដីហិនវិនាសរបស់គេ[គឺពួកអ្នកប្រឆាំង] តែពីសេចក្ដីសង្គ្រោះរបស់អ្នករាល់គ្នាវិញ ដែលសេចក្ដីនោះបានមកពីព្រះផង ដ្បិតមានឱកាសបើកឲ្យអ្នករាល់គ្នាហើយ មិនមែនឲ្យគ្រាន់តែជឿដល់ព្រះគ្រីស្ទតែប៉ុណ្ណោះទេ គឺឲ្យរងទុក្ខដោយព្រោះទ្រង់ដែរ»។—ភីលីព ១:២៧-២៩
១៤. តើចិត្តក្លាហានរបស់ប៉ុលបានមានអានុភាពយ៉ាងណាលើបងប្អូននៅក្រុងរ៉ូម?
១៤ នៅពេលប៉ុលបានសរសេរទៅបងប្អូនគ្រីស្ទាននៅក្រុងភីលីព គាត់បានជាប់គុកម្ដងទៀត ហើយលើកនេះគាត់ជាប់គុកក្នុងក្រុងរ៉ូម។ យ៉ាងណាក៏ដោយ គាត់បានបន្តផ្សព្វផ្សាយយ៉ាងក្លាហានដល់អ្នកដទៃ។ តើគាត់បានទទួលលទ្ធផលយ៉ាងណា? ប៉ុលបានសរសេរថា៖ «ដល់ម្ល៉េះបានជានៅពេញក្នុងផ្ទៃវាំង នឹងគ្រប់កន្លែងឯទៀត គេបានដឹងច្បាស់ថា ខ្ញុំជាប់ចំណងនេះដោយព្រោះព្រះគ្រីស្ទ ហើយពួកបងប្អូនច្រើនគ្នាក្នុងព្រះអម្ចាស់ ក៏បានសង្ឃឹមឡើងដោយសារចំណងខ្ញុំ ហើយគេហ៊ានផ្សាយព្រះបន្ទូលកាន់តែច្រើនឡើង ដោយឥតភ័យខ្លាច»។—ភីលីព ១:១៣, ១៤
១៥. តើយើងអាចរកគំរូដ៏ល្អនៃជំនឿពីកន្លែងណា ដែលនឹងពង្រឹងការប្ដេជ្ញារបស់យើងឲ្យមានចិត្តក្លាហាននោះ?
១៥ គំរូរបស់ប៉ុលក៏លើកទឹកចិត្តយើងដែរ។ ហើយគំរូដ៏ល្អនៃគ្រីស្ទាននៅសម័យនេះ ដែលបានស៊ូទ្រាំនឹងការបៀតបៀន ក្នុងប្រទេសដែលមានអំណាចផ្ដាច់ការឬគ្រប់គ្រងដោយបព្វជិត ក៏លើកទឹកចិត្តយើងដែរ។ ដំណើររឿងនៃបងប្អូនគ្រីស្ទានជាច្រើនបានកត់ទុកក្នុងទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម និងភ្ញាក់រឭក! និងសៀវភៅប្រចាំឆ្នាំនៃស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា។ ពេលអ្នកអានកំណត់ហេតុរបស់បុគ្គលទាំងនោះ សូមនឹកចាំថា ពួកគេក៏ជាមនុស្សធម្មតាដូចយើងដែរ តែពេលពួកគេបានជួបប្រទះស្ថានការណ៍ពិបាក នោះព្រះយេហូវ៉ាបានប្រទានដល់ពួកគេនូវឥទ្ធិឫទ្ធិដ៏លើសលប់ ហើយពួកគេអាចស៊ូទ្រាំបាន។ យើងអាចដឹងប្រាកដក្នុងចិត្តថា ទ្រង់នឹងជួយយើងដែរបើយើងជួបប្រទះនឹងកាលៈទេសៈបែបនោះ។
ជំហរដ៏ក្លាហានរបស់យើង ផ្គាប់ព្រះហឫទ័យនិងលើកសរសើរព្រះយេហូវ៉ា
១៦, ១៧. តើសព្វថ្ងៃនេះយើងអាចបណ្ដុះឲ្យមានចិត្តក្លាហានយ៉ាងដូចម្ដេចបាន?
១៦ ប្រសិនបើគ្រីស្ទានម្នាក់កាន់ជំហរមាំមួនចំពោះសេចក្ដីពិតនិងសេចក្ដីសុចរិត នោះគាត់មានចិត្តក្លាហានមែន។ ប៉ុន្តែ ប្រសិនបើគ្រីស្ទានម្នាក់កាន់ជំហរមាំមួន ទោះជាមានអារម្មណ៍ខ្លាចក៏ដោយ គាត់ច្បាស់ជាមានចិត្តក្លាហានជាងទៅទៀត។ ប្រាកដហើយ គ្រីស្ទានណាម្នាក់ក៏អាចមានចិត្តក្លាហានដែរ ប្រសិនបើគាត់ចង់ធ្វើតាមព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះយេហូវ៉ា បើគាត់ប្ដេជ្ញាចង់នៅស្មោះត្រង់ បើគាត់ទុកចិត្តលើព្រះយេហូវ៉ាជានិច្ច ហើយបើគាត់តែងនឹកចាំថា ព្រះយេហូវ៉ាបានពង្រឹងកម្លាំងចិត្តគ្រីស្ទានពីដើមរាប់ពុំអស់ដូចគាត់ដែរ។ ម្យ៉ាងវិញទៀត បើយើងដឹងថាជំហរដ៏ក្លាហានរបស់យើងផ្គាប់ព្រះហឫទ័យនិងលើកដំកើងព្រះយេហូវ៉ា នោះយើងត្រូវប្ដេជ្ញាកុំឲ្យចិត្តក្លាហានរបស់យើងទៅជាទន់ខ្សោយឡើយ។ យើងនឹងសុខចិត្តស៊ូទ្រាំចំពោះការនិយាយមើលងាយ ឬទង្វើអាក្រក់ជាងនោះទៅទៀត ពីព្រោះយើងស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ាខ្លាំងណាស់។—យ៉ូហានទី១ ២:៥; ៤:១៨
១៧ សូមកុំភ្លេចថា កាលណាយើងរងទុក្ខដោយសារជំនឿរបស់យើង នេះមិនបានសេចក្ដីថា យើងបានប្រព្រឹត្តអ្វីខុសនោះទេ។ (ពេត្រុសទី១ ៣:១៧) យើងរងទុក្ខដោយសារយើងគាំទ្រនូវអធិបតេយ្យរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ពីព្រោះយើងធ្វើការល្អ ហើយយើងមិនមានចំណែកក្នុងលោកីយ៍នេះ។ ក្នុងករណីនេះ សាវ័កពេត្រុសបានពោលថា៖ «តើនឹងមានសេចក្ដីប្រសើរអ្វី តែបើអ្នកបានប្រព្រឹត្តល្អ ហើយទ្រាំឲ្យគេធ្វើទុក្ខដោយអត់ទ្រាំវិញ នោះទើបជាការដែលគាប់ព្រះហឫទ័យនៅចំពោះព្រះមែន»។ ពេត្រុសក៏បាននិយាយបន្ថែមទៀតថា៖ «ដូច្នេះ ពួកអ្នកដែលរងទុក្ខ តាមព្រះហឫទ័យនៃព្រះ នោះត្រូវផ្ញើព្រលឹងខ្លួន ទុកនឹងព្រះដ៏បង្កបង្កើត ដែលទ្រង់ស្មោះត្រង់ ដោយខ្លួនប្រព្រឹត្តការល្អចុះ»។ (ពេត្រុសទី១ ២:២០; ៤:១៩) ត្រូវហើយ ជំនឿរបស់យើងផ្គាប់ព្រះទ័យព្រះយេហូវ៉ានិងលើកសរសើរទ្រង់ដែរ។ នេះជាមូលហេតុដ៏ល្អមែនចំពោះការមានចិត្តក្លាហាននោះ!
ការនិយាយជាមួយអាជ្ញាធរ
១៨, ១៩. ពេលយើងកាន់ជំហរមាំមួននៅពីមុខចៅក្រមម្នាក់ តើយើងពិតជាប្រាប់សាររបស់អ្នកណា?
១៨ នៅពេលព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលប្រាប់ពួកសិស្សទ្រង់ ថាពួកគេនឹងទទួលការបៀតបៀន ទ្រង់ក៏មានបន្ទូលថា៖ «ដ្បិត[មនុស្ស]នឹងបញ្ជូនអ្នករាល់គ្នាទៅពួកក្រុមជំនុំ ហើយនឹងវាយអ្នករាល់គ្នានឹងរំពាត់ នៅក្នុងសាលាប្រជុំ អ្នករាល់គ្នានឹងត្រូវគេបញ្ជូនទៅនៅមុខចៅហ្វាយខេត្ត ហើយនៅចំពោះស្តេច ដោយព្រោះខ្ញុំ ទុកជាទីបន្ទាល់ដល់លោកទាំងនោះ ហើយនឹងពួកសាសន៍ដទៃដែរ»។ (ម៉ាថាយ ១០:១៧, ១៨) បើគេហៅយើងឲ្យទៅជួបចៅក្រមឬអ្នកគ្រប់គ្រងម្នាក់ ដោយសារការចោទប្រកាន់មិនពិត នេះក៏តម្រូវឲ្យយើងមានសេចក្ដីក្លាហានដែរ។ ប៉ុន្តែ បើយើងឆ្លៀតប្រើឱកាសនេះដោយចិត្តក្លាហាន ដើម្បីធ្វើបន្ទាល់ដល់ពួកអាជ្ញាធរ នោះយើងអាចប្រើស្ថានការណ៍ដ៏ពិបាកនេះដើម្បីសម្រេចអ្វីដ៏សំខាន់ជាង។ តាមពិតទៅ យើងបង្ហាញដល់អ្នកដែលវិនិច្ឆ័យយើងនូវបន្ទូលរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ដូចបានកត់ទុកនៅក្នុងទំនុកទីពីរ ដែលថា៖ «ដូច្នេះ ឱពួកមហាក្សត្រទាំងប៉ុន្មានអើយ! ចូរប្រព្រឹត្ត ដោយប្រាជ្ញាចុះ! ឱពួកអស់ទាំងចៅក្រមនៅផែនដីអើយ! ចូរទទួលសេចក្ដីផ្ចាលចុះ! ចូរគោរពដល់ព្រះយេហូវ៉ា ដោយកោតខ្លាច»។ (ទំនុកដំកើង ២:១០, ១១) ជាធម្មតាពេលស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាបានគេចោទដោយមិនត្រឹមត្រូវ នោះចៅក្រមតែងអនុញ្ញាតឲ្យយើងមានសេរីភាពក្នុងការថ្វាយបង្គំ ហើយយើងមានការដឹងគុណណាស់អំពីរឿងនេះ។ ប៉ុន្តែ ចៅក្រមខ្លះបានបណ្ដោយឲ្យខ្លួនគេជឿទៅតាមពួកអ្នកប្រឆាំងទៅវិញ។ ចំពោះចៅក្រមបែបនេះ បទគម្ពីរចែងថា៖ «ចូរទទួលសេចក្ដីផ្ចាលចុះ!»។
១៩ ពួកចៅក្រមគួរជ្រាបថា ច្បាប់របស់ព្រះគឺខ្ពស់បំផុត។ ពួកគេគួរចងចាំថាមនុស្សជាតិទាំងអស់ រួមនឹងពួកចៅក្រមផងដែរ គឺទទួលខុសត្រូវចំពោះព្រះយេហូវ៉ានិងព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទ។ (រ៉ូម ១៤:១០) ចំពោះយើងវិញ មិនថាយើងបានទទួលយុត្ដិធម៌ពីចៅក្រមឬមិនបាននោះទេ យើងនៅតែមានចិត្តក្លាហាន ពីព្រោះព្រះយេហូវ៉ាគាំទ្រយើង។ ព្រះគម្ពីរចែងថា៖ «មានពរហើយ អស់អ្នកណាដែលយកទ្រង់ជាទីពឹងជ្រក»។—ទំនុកដំកើង ២:១២
២០. ហេតុអ្វីបានជាយើងអាចសប្បាយបើយើងត្រូវតែស៊ូទ្រាំការបៀតបៀនហើយការនិយាយបង្កាច់បង្ខូចនោះ?
២០ ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលក្នុងធម្មទាននៅលើភ្នំថា៖ «អ្នករាល់គ្នាមានពរ ក្នុងកាលដែលគេជេរ បៀតបៀន ហើយនិយាយបង្ខុសគ្រប់ទាំងសេចក្ដីអាក្រក់ ពីអ្នករាល់គ្នា ដោយព្រោះខ្ញុំ ចូរមានចិត្តអំណរ ហើយរីករាយជាខ្លាំងចុះ! ដ្បិតអ្នករាល់គ្នាមានរង្វាន់ជាធំនៅឯស្ថានសួគ៌ ពីព្រោះគេក៏បានធ្វើទុក្ខដល់ពួកហោរា ដែលនៅមុនអ្នករាល់គ្នា បែបដូច្នោះដែរ»។ (ម៉ាថាយ ៥:១១, ១២) ប្រាកដហើយ គ្មានអ្នកណាចូលចិត្តការបៀតបៀនទេ ទោះជាមានការបៀតបៀន និងសេចក្ដីរាយការណ៍ដែលបង្កាច់បង្ខូចតាមរយៈប្រព័ន្ធផ្សាយពត៌មានក៏ដោយ តែដោយសារយើងកាន់ជំហរមាំមួននោះ នេះហើយគឺជាអ្វីដែលធ្វើឲ្យយើងមានចិត្តរីករាយវិញ។ យើងកាន់ជំហរមាំមួនបានន័យថាយើងផ្គាប់ព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះយេហូវ៉ា និងទទួលរង្វាន់ជាក់ជាពុំខាន។ ការកាន់ជំហរដ៏ក្លាហានរបស់យើងបង្ហាញថា យើងមានជំនឿយ៉ាងមុតមាំនិងដឹងប្រាកដក្នុងចិត្តថា ព្រះសព្វព្រះហឫទ័យនឹងយើង។ ប្រាកដហើយ នេះបង្ហាញថាយើងមានទំនុកចិត្តទាំងស្រុងលើព្រះយេហូវ៉ា។ ទំនុកចិត្តបែបនេះគឺមានសារៈសំខាន់ចំពោះគ្រីស្ទានម្នាក់ ដូចជាអត្ថបទបន្ទាប់នឹងបង្ហាញ។
តើអ្នកបានរៀនអ្វីខ្លះ?
• តើស្ថានការណ៍អ្វីសព្វថ្ងៃនេះដែលតម្រូវឲ្យមានចិត្តក្លាហាន?
• តើតាមរបៀបណាដែលយើងបណ្ដុះឲ្យមានគុណសម្បត្ដិនៃចិត្តក្លាហាន?
• តើអ្នកណាខ្លះបានធ្វើជាគំរូយ៉ាងល្អអំពីចិត្តក្លាហាន?
• ហេតុអ្វីក៏យើងមានចិត្តប្រាថ្នាដើម្បីប្រព្រឹត្តដោយចិត្តក្លាហាន?
[សំណួរសម្រាប់អត្ថបទសិក្សា]
[រូបភាពនៅទំព័រ១០]
យើងមិនអាម៉ាស់មុខដោយសារដំណឹងល្អទេ