តើអ្នកសួរថា‹តើព្រះយេហូវ៉ានៅឯណាឬទេ›?
តើអ្នកសួរថា‹តើព្រះយេហូវ៉ានៅឯណាឬទេ›?
«គេថយទៅឆ្ងាយពីអញដូច្នេះ . . . គេក៏មិនបានសួរថា . . . តើ[ព្រះយេហូវ៉ា]ទ្រង់នៅឯណា?»។—យេរេមា ២:៥, ៦
១. នៅពេលមនុស្សសួរថា«តើព្រះនៅឯណា?» តើពួកគេប្រហែលជាចង់សួរអំពីអ្វី?
«តើព្រះនៅឯណា?» មនុស្សជាច្រើនបានសួរសំនួរនេះ។ មនុស្សខ្លះគ្រាន់តែចង់យល់នូវការពិតអំពីព្រះដែលជាអ្នកបង្កើត ពោលគឺ តើទ្រង់គង់នៅកន្លែងណា? មនុស្សឯទៀតបានសួរសំនួរនេះក្រោយពីមានវិបត្ដិភ័យនៅគ្រប់ទីកន្លែង ឬនៅពេលដែលគេមានការលំបាកក្រៃលែង ហើយនិងមិនអាចយល់នូវមូលហេតុដែលព្រះមិនបានធ្វើអន្តរាគមន៍។ ប៉ុន្តែ ក៏នៅមានអ្នកឯទៀតដែលមិនបានសួរសំនួរនេះសោះ ពីព្រោះពួកគេជឿថាគ្មានព្រះនោះទេ។—ទំនុកដំកើង ១០:៤
២. តើអ្នកណាដែលទទួលបានជោគជ័យក្នុងការស្វែងរកព្រះ?
២ ប្រាកដហើយ គឺមានមនុស្សជាច្រើនដែលបានទទួលស្គាល់នូវទីសំអាងជាច្រើនអនេក ដែលបង្ហាញថាមានព្រះមួយអង្គមែន។ (ទំនុកដំកើង ១៩:១; ១០៤:២៤) ហើយក្នុងចំណោមពួកគេទាំងនេះ គឺមានមនុស្សខ្លះដែលពេញចិត្តនឹងកាន់សាសនាណាមួយក៏បាន។ ប៉ុន្តែ សេចក្ដីស្រឡាញ់យ៉ាងខ្លាំងចំពោះសេចក្ដីពិតបានជំរុញមនុស្សរាប់លាននាក់ឯទៀតដែលនៅគ្រប់ប្រទេស ឲ្យស្វែងរកព្រះដ៏ពិត។ ការខំព្យាយាមរបស់ពួកគេដើម្បីស្វែងរកព្រះមិនមែនឥតប្រយោជន៍ឡើយ ពីព្រោះទ្រង់«មិនគង់ឆ្ងាយពីយើងនិមួយៗ»ទេ។—កិច្ចការ ១៧:២៦-២៨
៣. (ក) តើដំណាក់របស់ព្រះនៅឯណា? (ខ) តើសំនួរដែលមានមូលដ្ឋានក្នុងព្រះគម្ពីរដែលថា ‹តើព្រះយេហូវ៉ានៅឯណា›មានន័យយ៉ាងណា?
៣ នៅពេលដែលបុគ្គលម្នាក់ពិតជាបានរកឃើញព្រះយេហូវ៉ា គាត់ដឹងថា«ព្រះទ្រង់ជាវិញ្ញាណ» ហើយមនុស្សមើលទ្រង់ពុំឃើញឡើយ។ (យ៉ូហាន ៤:២៤) ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលសំដៅទៅព្រះដ៏ពិតមួយអង្គជា«ព្រះវរបិតាខ្ញុំ ដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌»។ តើនេះមានន័យយ៉ាងណា? គឺមានន័យថា ដំណាក់ដែលព្រះវរបិតាសួគ៌ាគង់នៅនោះ ក្នុងន័យខាងវិញ្ញាណ គឺខ្ពស់ក្រៃលែងប្រៀបដូចជាមេឃដែលនៅសែនឆ្ងាយពីផែនដី។ (ម៉ាថាយ ១២:៥០; អេសាយ ៦៣:១៥) ប៉ុន្តែ ទោះជាយើងមើលព្រះពុំឃើញក៏ដោយ ក៏ទ្រង់ធ្វើឲ្យយើងមានលទ្ធភាពស្គាល់ទ្រង់និងអាចរៀនយ៉ាងច្រើនអំពីគោលបំណងរបស់ទ្រង់ដែរ។ (និក្ខមនំ ៣៣:២០; ៣៤:៦, ៧) ទ្រង់ឆ្លើយសំនួរជាច្រើនរបស់មនុស្សដែលមានចិត្តស្មោះដែលចង់ដឹងអំពីអត្ថន័យនៃជីវិត។ ស្តីអំពីរឿងដែលមានអានុភាពលើជីវិតរបស់យើង ទ្រង់ក៏ប្រទាននូវមូលដ្ឋានដែលគួរឲ្យទុកចិត្តសំរាប់ឲ្យយើងដឹងនូវទស្សនៈរបស់ទ្រង់ គឺថា តើទ្រង់មានទស្សនៈយ៉ាងណាអំពីរឿងផ្សេងៗ និងថាតើសេចក្ដីប្រាថ្នារបស់យើងគឺសមស្របនឹងគោលបំណងរបស់ទ្រង់ឬក៏យ៉ាងណា? ព្រះចង់ឲ្យយើងទូលសួរទ្រង់ដើម្បីសុំការណែនាំអំពីរឿងដែលទាក់ទងនឹងជីវិតយើង និងឲ្យយើងខំប្រឹងព្យាយាមដើម្បីអាចរកចម្លើយចំពោះសំនួរទាំងនោះបាន។ តាមរយៈព្យាការីយេរេមា ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រដៅតម្រង់ពួកអ៊ីស្រាអែលនៅសម័យបុរាណ ពីព្រោះពួកគេមិនបានធ្វើដូច្នេះ។ ពួកគេស្គាល់ព្រះនាមរបស់ព្រះ ប៉ុន្តែពួកគេមិនបានសួរថា«តើទ្រង់នៅឯណា?»ទេ។ (យេរេមា ២:៦) ពួកគេមិនបានយកចិត្តទុកដាក់នឹងគោលបំណងរបស់ព្រះយេហូវ៉ាជាងគេបំផុតនោះឡើយ។ ហើយពួកគេក៏មិនបានស្វែងរកការណែនាំពីទ្រង់ដែរ។ ពេលអ្នកត្រូវសម្រេចចិត្តចំពោះរឿងធំនិងរឿងតូចតាច តើអ្នកសួរថា‹តើព្រះយេហូវ៉ានៅឯណាឬទេ›?
អស់អ្នកដែលបានទូលសុំការណែនាំពីព្រះ
៤. តើយើងអាចទទួលប្រយោជន៍ពីគំរូរបស់ដាវីឌយ៉ាងណាក្នុងការទូលសុំការណែនាំពីព្រះយេហូវ៉ា?
៤ ដាវីឌជាកូនប្រុសរបស់អ៊ីសាយ ហើយកាលនៅជាយុវបុរស គាត់បានបណ្ដុះឲ្យមានជំនឿដ៏មុតមាំលើព្រះយេហូវ៉ា។ គាត់បានដឹងថាព្រះយេហូវ៉ាជា«ព្រះដ៏មានព្រះជន្មរស់»។ ដាវីឌបានពិសោធដោយផ្ទាល់នូវការការពារពីព្រះយេហូវ៉ា។ ដោយសារដាវីឌត្រូវបានជំរុញដោយជំនឿនិងសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះ«ព្រះនាមរបស់ព្រះយេហូវ៉ា» នោះដាវីឌបានប្រហារសាសន៍ភីលីស្ទីនម្នាក់ ពោលគឺកូលីយ៉ាតដែលមានមាឌធំដូចជាយក្សដែលបានបំពាក់ដោយគ្រឿងអាវុធយ៉ាងសម្បើម។ (សាំយូអែលទី១ ១៧:២៦, ៣៤-៥១) យ៉ាងណាក៏ដោយ ហេតុដែលដាវីឌបានជោគជ័យនេះមិនបានធ្វើឲ្យគាត់មានទំនុកចិត្តនឹងខ្លួនគាត់ទេ។ គាត់មិនបានវែកញែកថាអ្វីៗក៏ដោយដែលគាត់ធ្វើពីនេះតទៅ នោះព្រះយេហូវ៉ានឹងប្រទានពរឲ្យគាត់នោះទេ។ ម្ដងហើយម្ដងទៀត ក្នុងកំឡុងច្រើនឆ្នាំក្រោយមក ដាវីឌបានទូលសុំការណែនាំពីព្រះយេហូវ៉ា នៅពេលប្រឈមមុខនឹងការសម្រេចចិត្ត។ (សាំយូអែលទី១ ២៣:២; ៣០:៨; សាំយូអែលទី២ ២:១; ៥:១៩) គាត់បានបន្តអធិស្ឋានថា៖ «ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ! សូមបង្ហាញអស់ទាំងផ្លូវរបស់ទ្រង់ដល់ទូលបង្គំ សូមបង្រៀនទូលបង្គំក្នុងផ្លូវច្រករបស់ទ្រង់ សូមនាំ ហើយបង្រៀនទូលបង្គំ ក្នុងសេចក្ដីពិតរបស់ទ្រង់ផង ដ្បិតទ្រង់ជាព្រះដ៏ជួយសង្គ្រោះទូលបង្គំ ទូលបង្គំសង្ឃឹមដល់ទ្រង់ដរាបរាល់ថ្ងៃ»។ (ទំនុកដំកើង ២៥:៤, ៥) នេះជាគំរូដ៏ល្អណាស់ហ្ន៎! សំរាប់ឲ្យយើងយកតម្រាប់តាម។
៥, ៦. តើតាមរបៀបណាដែលយ៉ូសាផាតស្វែងរកព្រះយេហូវ៉ានៅក្នុងគ្រាផ្សេងៗនៃជីវិតរបស់ទ្រង់?
៥ នៅសម័យរបស់ស្តេចយ៉ូសាផាត ដែលជាស្តេចទីប្រាំក្នុងវង្សត្រកូលរបស់ដាវីឌ នោះមានប្រទេសបីបានលើកទ័ពប្រួតគ្នាមកច្បាំងនឹងសាសន៍យូដា។ នៅពេលស្តេចយ៉ូសាផាតបានប្រឈមមុខនឹងគ្រាអាសន្នក្នុងប្រទេស នោះទ្រង់«តាំងព្រះទ័យស្វែងរកព្រះយេហូវ៉ា»។ (របាក្សត្រទី២ ២០:១-៣) នេះមិនមែនជាលើកដំបូងដែលស្តេចយ៉ូសាផាតបានស្វែងរកព្រះយេហូវ៉ាទេ។ ស្តេចនេះបានបដិសេធការថ្វាយបង្គំរូបព្រះបាល ដែលពួកអ្នកក្បត់ជំនឿបានកាន់សាសនានោះក្នុងព្រះរាជាណាចក្រអ៊ីស្រាអែលដែលស្ថិតនៅខាងជើង ហើយស្តេចនេះបានសម្រេចចិត្តប្រព្រឹត្តតាមផ្លូវរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ (របាក្សត្រទី២ ១៧:៣, ៤) ដូច្នេះឥឡូវនេះ ពេលទ្រង់បានប្រឈមមុខនឹងវិបត្ដិនេះ តើស្តេចយ៉ូសាផាត«តាំងព្រះទ័យស្វែងរកព្រះយេហូវ៉ា»យ៉ាងដូចម្ដេច?
៦ តាមរយៈសេចក្ដីអធិស្ឋានជាសាធារណៈដែលយ៉ូសាផាតបានថ្វាយនៅក្នុងក្រុងយេរូសាឡិមពេលមានគ្រាដ៏សំខាន់នោះ ទ្រង់បានបញ្ជាក់ថាទ្រង់នឹកចាំអំពីព្រះចេស្ដាដ៏ធំបំផុតរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ស្តេចនេះទ្រង់ព្រះតំរិះយ៉ាងខ្លាំងអំពីគោលបំណងរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ដូចបានបង្ហាញឲ្យឃើញពេលទ្រង់បណ្ដេញពួកសាសន៍ឯទៀត និងផ្ដល់ឲ្យដីដែលបានកំណត់យ៉ាងជាក់លាក់ដល់ពួកអ៊ីស្រាអែលជាកេរ្ដិ៍មរតក។ ស្តេចនេះបានទទួលស្គាល់នូវជំនួយរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ (របាក្សត្រទី២ ២០:៦-១២) តើព្រះយេហូវ៉ាអនុញ្ញាតឲ្យរាស្ត្ររកឃើញទ្រង់នៅគ្រាដូចនោះឬទេ? ប្រាកដហើយ។ តាមរយៈយ៉ាហាសៀលដែលជាពួកលេវីម្នាក់ នោះព្រះយេហូវ៉ាបានប្រទាននូវការណែនាំដ៏ជាក់លាក់ ហើយនៅថ្ងៃជាបន្ទាប់ ទ្រង់ឲ្យរាស្ត្រទទួលបានជ័យជំនះ។ (របាក្សត្រទី២ ២០:១៤-២៨) តើអ្នកអាចប្រាកដក្នុងចិត្តយ៉ាងណា ថាព្រះយេហូវ៉ាក៏នឹងឲ្យអ្នករកឃើញទ្រង់ ពេលអ្នកទូលសុំការណែនាំពីទ្រង់នោះ?
៧. តើព្រះសណ្ដាប់សេចក្ដីអធិស្ឋានរបស់អ្នកណា?
៧ ព្រះយេហូវ៉ាមិនរើសមុខទេ។ ទ្រង់អញ្ជើញមនុស្សពីគ្រប់សាសន៍ឲ្យស្វែងរកទ្រង់តាមរយៈសេចក្ដីអធិស្ឋាន។ (ទំនុកដំកើង ៦៥:២; កិច្ចការ ១០:៣៤, ៣៥) ទ្រង់ជ្រាបថាមនុស្សដែលទូលថ្វាយទ្រង់មានទឹកចិត្តយ៉ាងណា។ ទ្រង់ធានាយើងថាទ្រង់ព្រះសណ្ដាប់សេចក្ដីអធិស្ឋានរបស់មនុស្សសុចរិត។ (សុភាសិត ១៥:២៩) ទ្រង់ឲ្យមនុស្សដែលពីមុនឥតចាប់អារម្មណ៍នឹងទ្រង់រកឃើញទ្រង់ ដោយសារឥឡូវគេស្វែងរកការណែនាំពីទ្រង់ដោយចិត្តរាបទាប។ (អេសាយ ៦៥:១) ទ្រង់ក៏ព្រះសណ្ដាប់សេចក្ដីអធិស្ឋានរបស់អស់អ្នកដែលមិនបានធ្វើតាមក្រិត្យវិន័យរបស់ទ្រង់ តែឥឡូវកែប្រែដោយចិត្តរាបទាប។ (ទំនុកដំកើង ៣២:៥, ៦; កិច្ចការ ៣:១៩) យ៉ាងណាក៏ដោយ ពេលចិត្តរបស់មនុស្សម្នាក់ឥតចុះចូលនឹងព្រះ នោះសេចក្ដីអធិស្ឋានរបស់គាត់ឥតមានប្រយោជន៍ទេ។ (ម៉ាកុស ៧:៦, ៧) សូមពិចារណាមើលនូវឧទាហរណ៍ខ្លះៗ។
ពួកគេអធិស្ឋានតែឥតបានទទួលចម្លើយ
៨. តើអ្វីដែលធ្វើឲ្យសេចក្ដីអធិស្ឋានរបស់ស្តេចសូល គ្មានការយល់ព្រមពីព្រះយេហូវ៉ា?
៨ ក្រោយពីព្យាការីសាំយូអែលប្រាប់ស្តេចសូលថាព្រះបានបដិសេធទ្រង់ ដោយព្រោះទ្រង់ឥតស្ដាប់បង្គាប់ នោះសូលបានក្រាបថ្វាយបង្គំព្រះយេហូវ៉ា។ (សាំយូអែលទី១ ១៥:៣០, ៣១) ប៉ុន្តែ នេះគ្រាន់តែជាការធ្វើពុតប៉ុណ្ណោះ។ សេចក្ដីប្រាថ្នារបស់សូលគឺចង់ទទួលកិត្ដិយសពីប្រជារាស្ត្ររបស់ទ្រង់ មិនមែនចង់ស្ដាប់បង្គាប់ព្រះនោះឡើយ។ ក្រោយមក ពេលពួកភីលីស្ទីនកំពុងតែច្បាំងនឹងសាសន៍អ៊ីស្រាអែល នោះស្តេចសូលទូលសុំការណែនាំពីព្រះយេហូវ៉ាសំរាប់តែជាការបង្គ្រប់កិច្ចប៉ុណ្ណោះ។ យ៉ាងណាក៏ដោយ ពេលសូលពុំបានទទួលចម្លើយ សូលទៅពឹងជំនួយពីគ្រូខាប ទោះជាសូលដឹងថាព្រះយេហូវ៉ាបានផ្ដន្ទាទោសចំពោះទង្វើនេះក៏ដោយ។ (ចោទិយកថា ១៨:១០-១២; សាំយូអែលទី១ ២៨:៦, ៧) សរុបសេចក្ដីទៅរបាក្សត្រទី១ ១០:១៤ ចែងថាសូល «ឥតទូលសួរដល់ព្រះយេហូវ៉ា»ទេ។ ហេតុអ្វីក៏ចែងដូច្នេះ? ពីព្រោះសេចក្ដីអធិស្ឋានរបស់សូលពុំមានមូលដ្ឋានលើជំនឿ។ ហេតុនេះហើយ គឺហាក់ដូចជាសូលមិនបានអធិស្ឋានតែម្ដង។
៩. ហេតុអ្វីបានជាសេចក្ដីអង្វររបស់ស្តេចសេដេគា ដែលទូលសុំការណែនាំពីព្រះយេហូវ៉ានោះមិនត្រឹមត្រូវ?
៩ ស្រដៀងគ្នាដែរ កាលដែលព្រះរាជាណាចក្រអ៊ីស្រាអែលដែលស្ថិតនៅខាងត្បូងជិតមកដល់ទីបញ្ចប់នោះ គឺមានសេចក្ដីអធិស្ឋានច្រើនទៀតដែលទូលថ្វាយព្រះយេហូវ៉ា និងមានការសុំយោបល់ពីព្យាការីរបស់ទ្រង់។ ក៏ប៉ុន្តែ ប្រជាជនបានពោលអះអាងថាខ្លួនគេគោរពកោតខ្លាចព្រះយេហូវ៉ា តែពួកគេក៏បានថ្វាយបង្គំរូបព្រះផងដែរ។ (សេផានា ១:៤-៦) ទោះជាពួកគេទូលសុំការណែនាំពីព្រះសំរាប់តែជាការបង្គ្រប់កិច្ចក៏ដោយ ពួកគេមិនបានមានចិត្តស្មោះចំពោះការចុះចូលធ្វើតាមព្រះហឫទ័យទ្រង់ទេ។ ស្តេចសេដេគាបានអង្វរឲ្យយេរេមាទូលសួរព្រះយេហូវ៉ាជំនួសទ្រង់។ ព្រះយេហូវ៉ាបានមានបន្ទូលប្រាប់ស្តេចនេះពីអ្វីដែលត្រូវធ្វើ។ ប៉ុន្តែ ដោយការខ្វះជំនឿនិងខ្លាចមនុស្ស ស្តេចសេដេគាមិនបានស្ដាប់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយព្រះយេហូវ៉ាមិនបានឆ្លើយតាមអ្វីដែលស្តេចប្រាថ្នាចង់បាននោះទេ។—យេរេមា ២១:១-១២; ៣៨:១៤-១៩
១០. ហេតុអ្វីការស្វែងរកការណែនាំពីព្រះយេហូវ៉ារបស់យ៉ូហាណានគឺមិនត្រឹមត្រូវ? តើយើងរៀនមេរៀនអ្វីពីកំហុសរបស់គាត់?
១០ ក្រោយពីក្រុងយេរូសាឡិមត្រូវបានបំផ្លាញ និងកងទ័ពបាប៊ីឡូនបានចាកចេញទាំងយកពួកយូដាជានិរទេសជនទៅជាមួយ នោះយ៉ូហាណានបានរៀបចំឲ្យពួកយូដាដែលនៅសល់ទាំងប៉ុន្មានទៅស្រុកអេស៊ីប។ ពួកគេបានរៀបចំគម្រោងការនេះ ប៉ុន្តែមុននឹងចេញដំណើរទៅ ពួកគេបានសុំឲ្យយេរេមាអធិស្ឋានទូលសុំការណែនាំពីព្រះយេហូវ៉ាជំនួសពួកគេ។ ប៉ុន្តែ នៅពេលពួកគេមិនបានទទួលនូវចម្លើយដែលគេចង់បាន ពួកគេនៅតែធ្វើតាមគម្រោងការរបស់ពួកគេដដែល។ (យេរេមា ៤១:១៦–៤៣:៧) នៅក្នុងព្រឹត្ដិការណ៍ទាំងនេះ តើអ្នកឃើញនូវមេរៀនដែលអាចមានប្រយោជន៍ចំពោះអ្នក ក្នុងកាលដែលអ្នកស្វែងរកការណែនាំពីព្រះយេហូវ៉ាជានិច្ច នោះទ្រង់នឹងឲ្យអ្នករកឃើញ?
«ត្រូវរិះគិតមើលអោយដឹង»
១១. ហេតុអ្វីក៏យើងត្រូវអនុវត្តតាមអេភេសូរ ៥:១០?
១១ ការថ្វាយបង្គំពិតរួមបញ្ចូលអ្វីច្រើនទៀត មិនគ្រាន់តែបង្ហាញនូវការថ្វាយខ្លួនចំពោះព្រះដោយទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក ទៅប្រជុំតាមក្រុមជំនុំ និងចូលរួមក្នុងកិច្ចបំរើផ្សាយនោះទេ។ នេះគឺទាក់ទងជីវិតទាំងមូលរបស់យើង។ ជារៀងរាល់ថ្ងៃយើងពិសោធនូវការបង្ខិតបង្ខំជាច្រើន ការបង្ខិតបង្ខំខ្លះគឺពិបាកដឹង ខ្លះទៀតគឺឃើញជាក់ស្តែង ដែលអាចបំបែរយើងចេញពីផ្លូវដែលត្រឹមត្រូវក្នុងការគោរពប្រតិបត្ដិដល់ព្រះ។ តើយើងនឹងប្រព្រឹត្តយ៉ាងណាពេលប្រឈមមុខនឹងការបង្ខិតបង្ខំទាំងនេះ? ពេលសាវ័កប៉ុលសរសេរសំបុត្រទៅគ្រីស្ទានស្មោះត្រង់នៅក្រុងអេភេសូរ គាត់បានដាស់តឿនពួកគេថា៖ «ត្រូវរិះគិតមើលអោយដឹងថាការណាគាប់ព្រះហឫទ័យព្រះអម្ចាស់»។ (អេភេសូរ ៥:១០, ខ.ស.) យើងឃើញថាការធ្វើដូច្នេះគឺជាការមានប្រាជ្ញា ដូចដែលបានបង្ហាញក្នុងស្ថានការណ៍ជាច្រើនដែលបានពណ៌នាក្នុងបទគម្ពីរ។
១២. ហេតុអ្វីក៏ព្រះយេហូវ៉ាមិនសព្វព្រះហឫទ័យ ពេលដាវីឌបង្គាប់ឲ្យគេយកហិបនៃកិច្ចព្រមព្រៀងទៅក្រុងយេរូសាឡិម?
១២ ក្រោយពីហិបនៃកិច្ចព្រមព្រៀងបានយកទៅអ៊ីស្រាអែលវិញ ហើយបានទុកនៅក្រុងគារយ៉ាត់-យារីមអស់ជាច្រើនឆ្នាំ នោះស្តេចដាវីឌមានក្ដីប្រាថ្នាចង់យកហិបនៃកិច្ចព្រមព្រៀងទៅក្រុងយេរូសាឡិមវិញ។ ទ្រង់បានពិគ្រោះជាមួយមេដឹកនាំទាំងអស់ ហើយមានបន្ទូលថានឹងត្រូវយកហិបនេះទៅកន្លែងផ្សេងទៀត ‹បើការនេះពេញចិត្តដល់អ្នករាល់គ្នា ហើយបើព្រះយេហូវ៉ាយល់ព្រមនឹងការនេះ›ដែរ។ ប៉ុន្តែ ដាវីឌមិនបានយកចិត្តទុកដាក់ក្នុងការទូលសុំការណែនាំពីព្រះឲ្យបានសព្វគ្រប់នោះទេ ដើម្បីឲ្យឃើញជាក់ថាព្រះយេហូវ៉ាមានព្រះហឫទ័យយ៉ាងណាចំពោះរឿងនេះ។ ប្រសិនបើដាវីឌបានទូលសុំឲ្យបានសព្វគ្រប់ នោះទ្រង់មិនត្រូវឲ្យគេដាក់ហិបនេះនៅលើរទេះឡើយ។ ពួកលេវីគ្រួសារកេហាត់ត្រូវសែងហិបនេះ ដូចជាព្រះបានណែនាំយ៉ាងច្បាស់។ ទោះជាដាវីឌបានទូលសុំការណែនាំពីព្រះយេហូវ៉ាជាញឹកញយក៏ដោយ ប៉ុន្តែលើកនេះ ដាវីឌមិនបានធ្វើតាមរបៀបត្រឹមត្រូវនោះទេ។ ដូច្នេះ លទ្ធផលគឺជាក្ដីអន្តរាយ។ ក្រោយមក ដាវីឌបានទទួលស្គាល់ថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ា ជាព្រះនៃយើងរាល់គ្នា ទ្រង់បានប្រហារពួកយើងទៅ គឺពីព្រោះយើងរាល់គ្នាមិនបានរកទ្រង់ ឲ្យត្រូវតាមច្បាប់»។—របាក្សត្រទី១ ១៣:១-៣; ១៥:១១-១៣; ជនគណនា ៤:៤-៦, ១៥; ៧:១-៩
១៣. នៅក្នុងចំរៀងដែលបានច្រៀងពេលរើហិបបានសំរេច តើមានការរួមបញ្ចូលនូវការរំឭកអ្វី?
១៣ នៅទីបំផុត ពេលពួកលេវីពីគ្រួសារអូបិឌ-អេដំមសែងហិបនេះទៅក្រុងយេរូសាឡិម នោះគេបានច្រៀងចំរៀងដែលដាវីឌបានតែង។ ចំរៀងនេះរួមបញ្ចូលនូវការរំឭកចេញពីចិត្តថា៖ «ចូរសង្កិនរកព្រះយេហូវ៉ា នឹងឥទ្ធានុភាពរបស់ទ្រង់ ចូររកព្រះភ័ក្ដ្រទ្រង់ជានិច្ច ចូរនឹកចាំពីអស់ទាំងការអស្ចារ្យ ដែលទ្រង់បានធ្វើ គឺពីការចំឡែករបស់ទ្រង់ នឹងពីសេចក្ដីយុត្ដិធម៌ ដែលចេញពីព្រះឱស្ឋទ្រង់មក»។—របាក្សត្រទី១ ១៦:១១, ១២
១៤. តើតាមរបៀបណាដែលយើងអាចទទួលប្រយោជន៍ពីគំរូដ៏ល្អរបស់សាឡូម៉ូន និងពីកំហុសរបស់ទ្រង់ពេលចាស់ទៅនោះ?
១៤ មុនដាវីឌសោយទិវង្គត ដាវីឌបានឲ្យឱវាទដល់សាឡូម៉ូនជាបុត្រថា៖ «ប្រសិនបើបុត្រស្វែងរក[ព្រះយេហូវ៉ា] នោះព្រះអង្គនឹងអោយបុត្ររកឃើញ»។ (របាក្សត្រទី១ ២៨:៩, ខ.ស.) នៅពេលឡើងសោយរាជ្យ សាឡូម៉ូនបានយាងទៅក្រុងគីបៀន ជាកន្លែងនៃត្រសាលជំនុំព្រះ និងថ្វាយដង្វាយថ្វាយព្រះយេហូវ៉ា។ នៅទីនោះ ព្រះយេហូវ៉ាបានអញ្ជើញសាឡូម៉ូនថា៖ «ចូរឲ្យឯងសូមចុះ! តើចង់ឲ្យអញឲ្យអ្វីដល់ឯង?» ក្នុងការតបឆ្លើយនឹងសំណូមពររបស់សាឡូម៉ូន ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រទានឲ្យសាឡូម៉ូនមានប្រាជ្ញានិងចំណេះដឹងយ៉ាងច្រើនដើម្បីគ្រប់គ្រងលើសាសន៍អ៊ីស្រាអែល ហើយបន្ថែមពីលើនោះ ទ្រង់ប្រទានឲ្យសាឡូម៉ូនមានទ្រព្យសម្បត្ដិស្តុកស្តម្ភនិងភាពថ្កុំថ្កើងរុងរឿង។ (របាក្សត្រទី២ ១:៣-១២) សាឡូម៉ូនបានសង់ព្រះវិហារដ៏អស្ចារ្យមួយ ដោយប្រើប្លង់ដែលព្រះយេហូវ៉ាប្រទានទៅដាវីឌ។ ប៉ុន្តែ ស្តីអំពីរឿងអាពាហ៍ពិពាហ៍ នោះសាឡូម៉ូនបានធ្វេសប្រហែសស្វែងរកការណែនាំពីព្រះយេហូវ៉ា។ សាឡូម៉ូនបានរៀបការជាមួយស្រីជាច្រើនដែលមិនមែនជាអ្នកថ្វាយបង្គំព្រះយេហូវ៉ា។ ពេលសាឡូម៉ូនចាស់ទៅ នោះជាយាទាំងនេះបានទាញចិត្តទ្រង់ចេញពីព្រះយេហូវ៉ា។ (ពង្សាវតារក្សត្រទី១ ១១:១-១០) ទោះជាយើងទំនងជាមនុស្សធំដុំ មានប្រាជ្ញាឬមានចំណេះប៉ុនណាក៏ដោយ គឺសំខាន់ណាស់ដែលយើងបន្ត«រិះគិតមើលអោយដឹងថាការណាគាប់ព្រះហឫទ័យព្រះអម្ចាស់»!
១៥. ពេលសេរ៉ាសជាសាសន៍អេចូពីបានលើកទ័ពមកច្បាំងនឹងពួកយូដា ហេតុអ្វីក៏អេសាអាចអធិស្ឋានទូលព្រះយេហូវ៉ាដោយមានទំនុកចិត្តថា ទ្រង់នឹងជួយរំដោះពួកយូដា?
១៥ តម្រូវការឲ្យដឹងថាការណាគាប់ព្រះហឫទ័យព្រះ គឺត្រូវបានបញ្ជាក់ថែមទៀតដោយកំណត់ហេតុនៃការសោយរាជ្យរបស់ស្តេចអេសា ដែលជាចៅទួតរបស់សាឡូម៉ូន។ ដប់មួយឆ្នាំក្រោយពីអេសាបានក្លាយទៅជាស្តេច នោះសេរ៉ាសជាសាសន៍អេចូពីបានលើកទ័ពមួយលាននាក់មកច្បាំងនឹងពួកយូដា។ តើព្រះយេហូវ៉ានឹងជួយរំដោះស្រុកយូដាឬទេ? ៥០០ឆ្នាំមុននេះ ព្រះយេហូវ៉ាបានមានបន្ទូលយ៉ាងច្បាស់ថារាស្ត្រទ្រង់អាចទទួលបានអ្វីប្រសិនបើគេស្ដាប់បង្គាប់ទ្រង់ និងបន្តរក្សាធ្វើតាមសេចក្ដីបង្គាប់របស់ទ្រង់ ហើយពួកគេនឹងត្រូវទទួលបានលទ្ធផលបែបណាបើពួកគេមិនស្ដាប់បង្គាប់វិញនោះ។ (ចោទិយកថា ២៨:១, ៧, ១៥, ២៥) នៅដើមនៃការសោយរាជ្យរបស់អេសា ទ្រង់បានបំបាត់អស់អាសនៈនិងបង្គោលថ្មដែលប្រើសំរាប់ការថ្វាយបង្គំមិនពិតចេញពីស្រុកយូដា។ អេសាបានដាស់តឿនរាស្ត្រទ្រង់«ឲ្យគេស្វែងរកព្រះយេហូវ៉ា»។ អេសាបានធ្វើដូចនេះមុននឹងប្រឈមមុខនឹងវិបត្ដិភ័យ។ ដូច្នេះ ដោយមានជំនឿលើព្រះយេហូវ៉ា អេសាអាចអធិស្ឋានទូលទ្រង់ឲ្យចាត់វិធានការជួយពួកគេ។ តើមានលទ្ធផលយ៉ាងណា? ស្រុកយូដាបានទទួលជ័យជំនះដែលគួរឲ្យកត់សម្គាល់។—របាក្សត្រទី២ ១៤:២-១២
១៦, ១៧. (ក) ទោះជាអេសាមានជ័យជំនះ តើព្រះយេហូវ៉ាប្រទានឲ្យការរំឭកអ្វីដល់ទ្រង់? (ខ) នៅពេលអេសាប្រព្រឹត្តដោយគ្មានប្រាជ្ញា តើទ្រង់បានទទួលជំនួយអ្វី? ប៉ុន្តែតើទ្រង់បានតបឆ្លើយយ៉ាងណា? (គ) តើតាមរបៀបណាដែលយើងអាចទទួលប្រយោជន៍ពីការពិនិត្យមើលនូវការប្រព្រឹត្តរបស់អេសានោះ?
១៦ យ៉ាងណាក៏ដោយ ពេលអេសាត្រឡប់មកវិញដោយមានជ័យជំនះ នោះព្រះយេហូវ៉ាបានបញ្ជូនអ័សារាទៅទទួលស្តេចអេសា ដោយទូលថា៖ «បពិត្រព្រះករុណាអេសា ព្រមទាំងពួកយូដា នឹងពួកបេនយ៉ាមីនទាំងអស់គ្នាអើយ! សូមស្ដាប់ចុះ! កំពុងដែលអ្នករាល់គ្នានៅជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ា នោះទ្រង់ក៏គង់ជាមួយនឹងអ្នករាល់គ្នាដែរ បើអ្នករាល់គ្នាស្វែងរកទ្រង់ នោះនឹងរកឃើញពិត តែបើអ្នករាល់គ្នាបោះបង់ចោលទ្រង់វិញ ទ្រង់ក៏នឹងបោះបង់ចោលអ្នករាល់គ្នាដែរ»។ (របាក្សត្រទី២ ១៥:២) ដោយមានចិត្តខ្នះខ្នែងម្ដងទៀត អេសាបានលើកដំកើងការថ្វាយបង្គំពិត។ ប៉ុន្តែ ២៤ឆ្នាំក្រោយមក ពេលប្រឈមមុខនឹងសង្គ្រាមម្ដងទៀត អេសាមិនបានសុំការណែនាំពីព្រះយេហូវ៉ាទេ។ អេសាពុំបានសង្កិនរកព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ និងមិនបាននឹកចាំនូវអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាបានជួយ ពេលពួកកងទ័ពសាសន៍អេចូពីមកឈ្លានពានស្រុកយូដានោះ។ ដោយគ្មានប្រាជ្ញា អេសាបានចងសម្ព័ន្ធមេត្រីនឹងស្រុកស៊ីរីទៅវិញ។—របាក្សត្រទី២ ១៦:១-៦
១៧ ដោយហេតុនេះហើយ ព្រះយេហូវ៉ាបានឲ្យហាណានីដែលជាព្យាការីទៅប្រដៅតម្រង់អេសា។ សូម្បីតែនៅគ្រានោះ ពេលបានស្ដាប់នូវការពន្យល់ប្រាប់អំពីទស្សនៈរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ក៏អេសានៅតែអាចទទួលប្រយោជន៍បានដែរ។ ផ្ទុយទៅវិញ អេសាបានទៅជាតូចចិត្ត និងយកហាណានីដាក់គុក។ (របាក្សត្រទី២ ១៦:៧-១០) នេះគឺជាអ្វីដែលគួរឲ្យសោកស្ដាយមែន! ចុះយើងវិញយ៉ាងណាដែរ? តើយើងស្វែងរកព្រះយេហូវ៉ា តែបដិសេធមិនព្រមទទួលដំបូន្មានរបស់ទ្រង់ឬទេ? ពេលអ្នកចាស់ទុំម្នាក់ដែលយកចិត្តទុកដាក់ ប្រើព្រះគម្ពីរដើម្បីឲ្យឱវាទយើងពីព្រោះយើងកំពុងជាប់រវល់នឹងរបស់ខាងលោកីយ៍នេះ តើយើងបង្ហាញការដឹងគុណចំពោះជំនួយដែលប្រកបដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ ដើម្បីឲ្យដឹង«ថាការណាគាប់ព្រះហឫទ័យព្រះអម្ចាស់»?
កុំបីភ្លេចសួរថា តើព្រះយេហូវ៉ានៅឯណា?
១៨. តើយើងអាចទទួលប្រយោជន៍ពីពាក្យរបស់អេលីហ៊ូវដល់យ៉ូបយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៨ សូម្បីតែពួកអ្នកដែលបានបំរើព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងស្មោះត្រង់ក៏ដោយ ពេលស្ថិតនៅក្រោមការលំបាក នោះពួកគេអាចធ្វើអ្វីដែលមិនផ្គាប់ព្រះទ័យរបស់ព្រះវិញ។ នៅពេលយ៉ូបមានការឈឺចាប់ដោយសាររោគដ៏គួរឲ្យស្អប់ខ្ពើម និងកូនៗទាំងអស់របស់គាត់បានស្លាប់ ថែមទាំងបានបាត់បង់ទ្រព្យសម្បត្ដិ ហើយមិត្តភក្ដិបែរជាចោទប្រកាន់ដោយឥតត្រឹមត្រូវ នោះគាត់បានប្រមូលអារម្មណ៍គិតតែអំពីខ្លួនឯងវិញ។ អេលីហ៊ូវបានរំឭកយ៉ូបថា៖ «តែពុំមាននរណាម្នាក់ពោលថា៖ ‹ព្រះជាម្ចាស់ដែលបានបង្កើតខ្ញុំ . . . តើព្រះអង្គគង់នៅឯណា?›»។ (យ៉ូប ៣៥:១០, ខ.ស.) យ៉ូបគួរតែប្រមូលអារម្មណ៍គិតអំពីព្រះយេហូវ៉ាវិញ និងពិនិត្យមើលនូវទស្សនៈរបស់ទ្រង់ចំពោះរឿងនោះ។ ដោយចិត្តរាបទាប យ៉ូបបានទទួលការរំឭកនោះ ហើយគំរូរបស់គាត់អាចជួយយើងឲ្យធ្វើដូច្នេះដែរ។
១៩. តើប្រជារាស្ត្រអ៊ីស្រាអែលតែងតែភ្លេចធ្វើអ្វី?
១៩ ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលបានដឹងនូវកំណត់ហេតុនៃទំនាក់ទំនងរបស់ព្រះជាមួយនឹងសាសន៍របស់ពួកគេ។ ប៉ុន្តែពេលគេដោះស្រាយបញ្ហាណាមួយក្នុងជីវិតរបស់គេនោះ គឺញឹកញប់ណាស់ដែលពួកគេមិនបាននឹកចាំនូវរបៀបដែលព្រះបានប្រព្រឹត្តចំពោះពួកគេនោះទេ។ (យេរេមា ២:៥, ៦, ៨) នៅពេលប្រឈមមុខនឹងការសម្រេចចិត្តដែលមានក្នុងជីវិត ពួកគេគិតតែអំពីអ្វីដែលខ្លួនពេញចិត្តប៉ុណ្ណោះជាជាងទូលសួរថា «តើ[ព្រះយេហូវ៉ា]ទ្រង់នៅឯណា?»—អេសាយ ៥:១១, ១២
ចូរខំបន្តសួរថា«តើ[ព្រះយេហូវ៉ា]ទ្រង់នៅឯណា?»
២០, ២១. (ក) តើអ្នកណាសព្វថ្ងៃនេះ ដែលបង្ហាញនូវគតិដូចអេលីសេក្នុងការស្វែងរកការណែនាំរបស់ព្រះយេហូវ៉ា? (ខ) តើយើងអាចយកតម្រាប់តាមនិងទទួលប្រយោជន៍ពីគំរូនៃជំនឿរបស់ពួកគេយ៉ាងដូចម្ដេច?
២០ ពេលកិច្ចបំរើផ្សាយរបស់អេលីយ៉ាបានចប់ នោះអ្នកបំរើគាត់ឈ្មោះអេលីសេបានយកក្រមារបស់អេលីយ៉ាដែលជ្រុះនោះទៅទន្លេយ័រដាន់ ហើយបានវាយទឹក រួចបានទូលសួរថា៖«តើព្រះយេហូវ៉ា ជាព្រះនៃអេលីយ៉ា ទ្រង់គង់នៅឯណា?»។ (ពង្សាវតារក្សត្រទី២ ២:១៤) ព្រះយេហូវ៉ាបានតបឆ្លើយដោយបង្ហាញថាវិញ្ញាណរបស់ទ្រង់ស្ថិតនៅលើអេលីសេ។ តើយើងអាចរៀនអ្វីពីរឿងនេះ?
២១ នៅសម័យនេះ ក៏មានអ្វីស្រដៀងគ្នាបានកើតឡើងដែរ។ ពួកអ្នកបំរើគ្រីស្ទានចាក់ប្រេងតាំងខ្លះដែលបាននាំមុខក្នុងកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយបានបានទទួលមរណភាព។ បន្ទាប់មក អស់អ្នកដែលមើលការខុសត្រូវបានពិនិត្យមើលបទគម្ពីរនិងអធិស្ឋានសុំការណែនាំពីព្រះយេហូវ៉ា។ ពួកគេមិនដែលខានទេក្នុងការទូលសួរថា«តើ[ព្រះយេហូវ៉ា]ទ្រង់នៅឯណា?»។ ជាលទ្ធផល ព្រះយេហូវ៉ាបានបន្តដឹកនាំរាស្ត្ររបស់ទ្រង់និងធ្វើឲ្យកិច្ចការរបស់គេបានរីកចំរើន។ តើយើងនឹងយកតម្រាប់តាមជំនឿរបស់ពួកគេទេ? (ហេព្រើរ ១៣:៧) ប្រសិនបើធ្វើដូច្នេះ យើងនឹងនៅជិតអង្គការរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយធ្វើតាមការដឹកនាំនៃអង្គការនោះ និងចូលរួមយ៉ាងពេញលេញក្នុងកិច្ចការដែលអង្គការនោះកំពុងតែធ្វើ ក្រោមការដឹកនាំរបស់ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទ។—សាការី ៨:២៣
តើអ្នកនឹងត្រូវឆ្លើយយ៉ាងណា?
• តើយើងគួរមានបំណងយ៉ាងណាពេលទូលសួរថា«តើ[ព្រះយេហូវ៉ា]ទ្រង់នៅឯណា»នោះ?
• តើយើងសព្វថ្ងៃនេះអាចរកចម្លើយនឹងសំនួរថា«តើ[ព្រះយេហូវ៉ា]ទ្រង់នៅឯណា»ដោយដូចម្ដេច?
• ហេតុអ្វីក៏សេចក្ដីអធិស្ឋានខ្លះដែលសុំការណែនាំពីព្រះនោះ មិនបានទទួលចម្លើយ?
• តើគំរូណាខ្លះក្នុងព្រះគម្ពីរដែលបង្ហាញនូវតម្រូវការ ឲ្យបន្ត«រិះគិតមើលអោយដឹងថាការណាគាប់ព្រះហឫទ័យព្រះអម្ចាស់»?
[សំណួរសម្រាប់អត្ថបទសិក្សា]
[រូបភាពនៅទំព័រ៩]
តើស្តេចយ៉ូសាផាតបានស្វែងរក ព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងដូចម្ដេច?
[រូបភាពនៅទំព័រ១២]
ការសិក្សា ការអធិស្ឋាននិងការរំពឹងគិតជួយយើងឲ្យដឹងច្បាស់ថា ‹តើព្រះយេហូវ៉ានៅឯណា?›