«[ចូរ]កុំឲ្យភ័យខ្លាច . . . ក៏កុំឲ្យស្រយុតចិត្ដ»ឡើយ
«[ចូរ]កុំឲ្យភ័យខ្លាច . . . ក៏កុំឲ្យស្រយុតចិត្ត»ឡើយ
«កុំឲ្យភ័យខ្លាចអ្វីឡើយ ក៏កុំឲ្យស្រយុតចិត្តដែរ . . . ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់គង់នៅជាមួយនឹងអ្នករាល់គ្នា»។—របាក្សត្រទី២ ២០:១៧
១. តើភេរវកម្មមានឥទ្ធិពលយ៉ាងណាទៅលើមនុស្ស? ហើយហេតុអ្វីបានជាការខ្លាចបែបនេះគឺសមហេតុសមផល?
ភេរវកម្ម!គ្រាន់តែឮពាក្យនេះធ្វើឲ្យមនុស្សភ័យខ្លាច ដោយមានអារម្មណ៍ថាគ្មានសុវត្ថិភាពនិងគ្មានពំនឹង។ ពាក្យនេះធ្វើឲ្យមនុស្សមានចិត្តស្លុតរន្ធត់ ភ័យព្រួយ និងធ្វើឲ្យគេមានកំហឹងផងដែរ។ ហើយមនុស្សជាច្រើនភ័យខ្លាចថាភេរវកម្មនេះនឹងញាំញីមនុស្សជាតិអស់ច្រើនឆ្នាំទៅមុខទៀត។ ប្រទេសខ្លះបានធ្វើប្រតិបត្ដិការប្រឆាំងភេរវកម្មអស់យូរឆ្នាំមកហើយ តែទទួលបានជោគជ័យតែបន្ដិចបន្តួចទេ ហេតុនេះហើយក៏នាំឲ្យមនុស្សមានមូលដ្ឋានចំពោះការភ័យខ្លាចបែបនេះ។
២. តើស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាមានអារម្មណ៍យ៉ាងណាចំពោះភេរវកម្ម? ហើយតើនេះនាំឲ្យសួរសំនួរអ្វីខ្លះ?
២ យ៉ាងណាក៏ដោយ គឺមានមូលហេតុត្រឹមត្រូវចំពោះសេចក្ដីសង្ឃឹម។ ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាមានសកម្មភាពផ្សព្វផ្សាយក្នុង២៣៤ប្រទេស និងតំបន់ផ្សេងៗនៅលើផែនដី ហើយពួកគេមានសេចក្ដីសង្ឃឹមយ៉ាងអស្ចារ្យ។ ជាជាងភ័យខ្លាចថាពុំអាចឈ្នះលើភេរវកម្មទេ ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាមានទំនុកចិត្តថាគេនឹងអាចឈ្នះលើភេរវកម្មបាន ហើយថាជ័យជំនះនោះនឹងមកដល់ក្នុងពេលឆាប់ៗនេះទៀតផង។ តើការដែលមានសេចក្ដីសង្ឃឹមដូចពួកគេសមហេតុផលឬទេ? តើអ្នកណាអាចមានជ័យជំនះក្នុងការបំបាត់ភេរវកម្មចេញពីពិភពលោក ហើយតើអាចមានជ័យជំនះបានយ៉ាងណា? ដោយព្រោះយើងគ្រប់គ្នាប្រហែលជាធ្លាប់ជួបប្រទះអំពើឃោរឃៅណាមួយ គឺត្រឹមត្រូវឲ្យយើងពិនិត្យមើលនូវមូលដ្ឋានចំពោះសេចក្ដីសង្ឃឹមបែបនេះ។
៣. តើអ្វីជាកត្ដាខ្លះដែលនាំឲ្យមានការភ័យខ្លាច? ហើយតើអ្វីដែលត្រូវបានទាយទុកជាមុនអំពីសម័យយើងនេះ?
៣ សព្វថ្ងៃនេះ មនុស្សមានចិត្តខ្លាចនិងតក់ស្លុតដោយសារមូលហេតុផ្សេងៗ។ សូមគិតពីមនុស្សច្រើនអនេកដែលលែងអាចផ្គត់ផ្គង់ខ្លួនឯងបានដោយសារភាពចាស់ជរា។ សូមគិតអំពីបុគ្គលដែលឃើញតែស្បែកនិងឆ្អឹងដោយសាររោគដែលមើលមិនជា។ ហើយសូមគិតអំពីក្រុមគ្រួសារជាច្រើនដែលមានការពិបាកក្នុងការរកស៊ីចិញ្ចឹមជីវិត។ តាមពិត ចូរគិតអំពីភាពឥតប្រាកដប្រជានៃជីវិតចុះ! គ្រោះថ្នាក់ឬមហន្តរាយដែលបណ្ដាលឲ្យបាត់បង់ជីវិតដោយនឹកស្មានមិនដល់នោះ គឺអាចកើតឡើងពេលណាក៏មាន ដែលអាចបំផ្លាញចោលអ្វីៗទាំងអស់ដែលយើងស្រឡាញ់។ ការខ្លាចនិងការបារម្ភបែបនេះ រួមទាំងបញ្ហានិងការតូចចិត្តដែលយើងមានផ្ទាល់ខ្លួន បានធ្វើឲ្យសម័យយើងនេះមានសភាពចំនឹងអ្វី ដែលសាវ័កប៉ុលបានពណ៌នាថា៖ «ចូរឲ្យដឹងថា នៅជាន់ក្រោយបង្អស់ នឹងមានគ្រាលំបាកណាស់ ដ្បិតនៅគ្រានោះ មនុស្សនឹងស្រឡាញ់តែខ្លួនឯង . . . មិនស្រឡាញ់តាមធម្មតាមនុស្ស គ្មានសេចក្ដីអធ្យោគ និយាយបង្កាច់គេ មិនចេះទប់ចិត្ត មានចិត្តសាហាវ មិនចូលចិត្តនឹងការល្អ»។—ធីម៉ូថេទី២ ៣:១-៣
៤. ទោះជាធីម៉ូថេទី២ ៣:១-៣ ពណ៌នាអំពីស្ថានការណ៍មិនល្អក៏ដោយ តើខគម្ពីរនេះបានប្រាប់អំពីការមានសេចក្ដីសង្ឃឹមយ៉ាងណា?
៤ ទោះជាខគម្ពីរនេះពណ៌នាអំពីស្ថានការណ៍មិនល្អក្ដី តែក៏បានចង្អុលប្រាប់ចំពោះសេចក្ដីសង្ឃឹមដែរ។ ចូរកត់សម្គាល់ថា ស្ថានការណ៍ដ៏ពិបាកនឹងត្រូវមាននៅ ‹ថ្ងៃជាន់ក្រោយបង្អស់› នៃរបបលោកីយ៍បច្ចុប្បន្នដ៏អាក្រក់របស់សាតាំង។ នេះមានន័យថា ភាពធូរស្រាលគឺជិតដល់ហើយ និងមិនយូរប៉ុន្មានទៀត របបលោកីយ៍ដ៏អាក្រក់នេះ នឹងត្រូវបំបាត់ចោល ហើយត្រូវជំនួសដោយការគ្រប់គ្រងដ៏គ្រប់ល័ក្ខណ៍ ពោលគឺព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ ដែលព្រះយេស៊ូបានបង្រៀនពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ឲ្យអធិស្ឋានសូមនោះ។ (ម៉ាថាយ ៦:៩, ១០) ព្រះរាជាណាចក្រនោះគឺជារដ្ឋាភិបាលសួគ៌ារបស់ព្រះ ដែលនឹង«មិនត្រូវបំផ្លាញឡើយ» ប៉ុន្តែ ព្យាការីដានីយ៉ែលនិយាយថា៖ «នឹងបំបាក់បំបែក ហើយលេបបំបាត់នគរ[របស់មនុស្សជាតិ]ទាំងនោះវិញ នគរនោះនឹងស្ថិតស្ថេរនៅអស់កល្បជានិច្ច»។—ដានីយ៉ែល ២:៤៤
អព្យាក្រឹតភាពជាគ្រីស្ទានផ្ទុយពីភេរវកម្ម
៥. នៅពេលថ្មីៗនេះ តើប្រទេសជាច្រើនបានប្រព្រឹត្តតបដល់ការគំរាមកំហែងនៃភេរវកម្មយ៉ាងដូចម្ដេច?
៥ អស់រយ:ជាច្រើនឆ្នាំមកហើយ ភេរវកម្មបានសម្លាប់មនុស្សជាច្រើននាក់។ តាំងតែពីការវាយប្រហារដោយភេរវជននៅថ្ងៃទី១១ខែកញ្ញាឆ្នាំ២០០១នៅរដ្ឋញូវយ៉កនិងទីក្រុងវ៉ាស៊ីនតោននៅសហរដ្ឋអាមេរិក នោះក៏មានការប្រុងប្រយ័ត្ននឹងភេរវកម្មកាន់តែខ្លាំងឡើងនៅទូទាំងពិភពលោក។ បណ្ដាប្រទេសជាច្រើនបានសហការគ្នាភ្លាមៗដើម្បីប្រយុទ្ធនឹងភេរវកម្ម ទោះជាភេរវកម្មមានទំហំធំធេងទូទាំងពិភពលោកក៏ដោយ។ ជាឧទាហរណ៍ នៅថ្ងៃទី៤ ខែធ្នូ ឆ្នាំ២០០១ យោងទៅតាមសារពត៌មាន នោះមាន«មន្ត្រីបរទេសពី៥៥ប្រទេស គឺមកពីប្រទេសនានានៅទ្វីបអឺរ៉ុប អាមេរិកខាងជើងនិងអាស៊ីកណ្ដាល បានយល់ព្រមគម្រោងការណ៍មួយជាឯកច្ឆន្ទ» ដែលមានបំណងចាត់ចែងការព្យាយាមរបស់គេ។ មន្ត្រីជាន់ខ្ពស់ម្នាក់នៅសហរដ្ឋអាមេរិកបានសរសើរទង្វើនេះ ដែលផ្ដល់នូវ«អំណាចដ៏ខ្លាំងក្លាជាកំពស់ថ្មី»ដើម្បីប្រឆាំងភេរវកម្ម។ គ្រាន់តែមួយរំពេចសោះ មនុស្សរាប់លាននាក់បានចូលរួមសហការគ្នាធ្វើការនោះដែលយោងទៅតាមទស្សនាវដ្ដីមួយបានហៅថា«ការចាប់ផ្ដើមនៃយុទ្ធនាការដ៏ធំ»។ (The New York Times Magazine) យើងមិនទាន់ឃើញថាតើការព្យាយាមធ្វើនេះនឹងទទួលជោគជ័យឬយ៉ាងណាទេ។ ប៉ុន្តែ ផលនៃសង្គ្រាមដែលប្រឆាំងនឹងភេរវកម្មបានធ្វើឲ្យមនុស្សជាច្រើនមានអារម្មណ៍ភ័យខ្លាចនិងតក់ស្លុតមែន តែចំពោះមនុស្សដែលទុកចិត្តលើព្រះយេហូវ៉ា ពួកគេឥតមានអារម្មណ៍បែបនេះទេ។
៦. (ក) ហេតុអ្វីក៏ជួនកាលមនុស្សខ្លះមានការពិបាកយល់នូវជំហរអព្យាក្រឹតភាពជាគ្រីស្ទានរបស់ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា? (ខ) តើព្រះយេស៊ូបានទុកគំរូយ៉ាងណា ស្តីអំពីសកម្មភាពនយោបាយ?
៦ ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាត្រូវបានគេទទួលស្គាល់ជាទូទៅ ចំពោះអព្យាក្រឹតភាពខាងរឿងនយោបាយ។ ពេលមានសន្ដិភាព មនុស្សភាគច្រើនយល់នូវជំហរអព្យាក្រឹតភាពរបស់ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា តែពួកគេបែរជាពុំសូវយល់នូវជំហរនេះទៅវិញពេលមានព្រឹត្ដិការណ៍មិនធម្មតាកើតឡើង។ ជាញឹកញាប់ ការភ័យខ្លាចនិងភាពមិនពិតប្រាកដដែលបណ្ដាលមកពីសង្គ្រាម ជំរុញឲ្យមនុស្សបង្ហាញការស្នេហាជាតិកាន់តែខ្លាំងឡើងៗ។ ហេតុនេះប្រហែលជាធ្វើឲ្យមនុស្សខ្លះពិបាកយល់នូវមូលហេតុដែលអ្នកណាម្នាក់មិនគាំទ្រនូវចលនាជាតិនិយម។ យ៉ាងណាក៏ដោយ គ្រីស្ទានពិតដឹងថាពួកគេត្រូវតែស្ដាប់តាមបង្គាប់របស់ព្រះយេស៊ូ គឺថាពួកគេ«មិនមែនជារបស់ផងលោកីយ»។ (យ៉ូហាន ១៥:១៩; ១៧:១៤-១៦; ១៨:៣៦; យ៉ាកុប ៤:៤) នេះតម្រូវឲ្យពួកគេរក្សានូវអព្យាក្រឹតភាពក្នុងរឿងនយោបាយឬរឿងក្នុងសង្គម។ ព្រះយេស៊ូបានតាំងគំរូយ៉ាងត្រឹមត្រូវអំពីរឿងនេះ។ បើយើងគិតអំពីប្រាជ្ញាដ៏គ្រប់ល័ក្ខណ៍និងសមត្ថភាពដ៏អស្ចារ្យរបស់ព្រះយេស៊ូ នោះទ្រង់អាចធ្វើឲ្យសង្គមមនុស្សនៅសម័យទ្រង់បានយ៉ាងល្អប្រសើរ។ ប៉ុន្តែ ទ្រង់បានជៀសវាងពីការជាប់ទាក់ទងក្នុងរឿងនយោបាយ។ នៅដើមដំបូងនៃកិច្ចបំរើរបស់ព្រះយេស៊ូ សាតាំងបានប្រគល់ការគ្រប់គ្រងលើនគរទាំងអស់ក្នុងលោកនេះទៅឲ្យព្រះយេស៊ូ តែទ្រង់បានបដិសេធជាដាច់ខាត។ ក្រោយមក ទ្រង់បានជៀសវាងនូវការស្កាត់កេណ្ឌដើម្បីតាំងទ្រង់ឡើងឲ្យកាន់តំណែងក្នុងរឿងនយោបាយ។—ម៉ាថាយ ៤:៨-១០; យ៉ូហាន ៦:១៤, ១៥
៧, ៨. (ក) តើជំហរដ៏អព្យាក្រឹតខាងរឿងនយោបាយរបស់ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា មិនមានន័យយ៉ាងណា? ហេតុអ្វី? (ខ) តើរ៉ូម ១៣:១, ២ ហាមមិនឲ្យចូលរួមក្នុងការប្រព្រឹត្តដ៏ឃោរឃៅប្រឆាំងនឹងរដ្ឋាភិបាលយ៉ាងដូចម្ដេច?
៧ ជំហរដ៏អព្យាក្រឹតរបស់ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា មិនគួរយល់ច្រឡំថាស្មរបន្ទាល់គាំទ្រអំពើឃោរឃៅឬមិនអើពើនឹងអំពើឃោរឃៅនោះឡើយ។ បើពួកគេធ្វើដូច្នេះ គឺផ្ទុយស្រឡះនឹងការអះអាងដែលថាគេជាអ្នកបំរើរបស់«ព្រះនៃសេចក្ដីស្រឡាញ់ នឹងសេចក្ដីសុខសាន្ត»។ (កូរិនថូសទី២ ១៣:១១) ពួកគេបានរៀនដឹងថាព្រះយេហូវ៉ាមានអារម្មណ៍យ៉ាងណាចំពោះអំពើឃោរឃៅ។ អ្នកតែងបទទំនុកដំកើងបានសរសេរថា៖ «ព្រះអម្ចាស់ឈ្វេងយល់ចិត្តមនុស្សសុចរិត តែព្រះអង្គមិនសព្វព្រះហឫទ័យនឹងមនុស្សពាល ព្រមទាំងអ្នកដែលប្រព្រឹត្តអំពើឃោរឃៅទេ»។ (ទំនុកតម្កើង ១១:៥, ខ.ស.) ពួកគេក៏បានដឹងនូវអ្វីដែលព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលទៅសាវ័កពេត្រុសដែរ គឺថា៖ «ចូរស៊កដាវអ្នកទៅក្នុងស្រោមវិញទៅ ដ្បិតអស់អ្នកដែលយកដាវ នោះត្រូវស្លាប់ដោយដាវដែរ»។—ម៉ាថាយ ២៦:៥២
៨ ទោះជាប្រវត្ដិសាស្ត្របង្ហាញយ៉ាងច្បាស់ថា ពួកគ្រីស្ទានក្លែងក្លាយបានបែរទៅប្រើ«ដាវ»ជាញឹកញាប់ក៏ដោយ តែស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាមិនធ្វើដូច្នេះទេ។ ពួកគេជៀសវាងពីកិច្ចការទាំងអស់ដែលទាក់ទងរឿងខាងនយោបាយ។ ស្មរបន្ទាល់បានស្ដាប់បង្គាប់យ៉ាងស្មោះត្រង់តាមបទបញ្ជាក្នុងរ៉ូម ១៣:១, ២ ដែលថា៖ «ចូរឲ្យគ្រប់ទាំងមនុស្សចុះចូលនឹងរាជការ[រដ្ឋាភិបាល] ដ្បិតគ្មានអំណាចណាទេ លើកតែមកពីព្រះ គឺព្រះទ្រង់បានតាំងពួកលោកទាំងនោះឲ្យមានអំណាច បានជាអ្នកណាដែលតាំងខ្លួនទាស់នឹងអំណាចនោះ ក៏ទាស់ទទឹងនឹងបញ្ញត្តនៃព្រះដែរ ហើយអស់អ្នកដែលទាស់ទទឹង នោះនឹងត្រូវទោសជាមិនខាន»។
៩. តើតាមរបៀបពីរយ៉ាងអ្វីដែលស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាអាចប្រយុទ្ធនឹងភេរវកម្ម?
៩ ប៉ុន្តែ ដោយសារភេរវកម្មគឺអាក្រក់ដល់ម្ល៉េះ តើស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាមិនគួរធ្វើអ្វីដើម្បីតទល់បញ្ហានេះឬទេ? ត្រូវហើយ ពួកគេគួរធ្វើដូច្នេះ ហើយពួកគេកំពុងធ្វើមែន។ ទីមួយ ពួកគេមិនចូលរួមនឹងសកម្មភាពឃោរឃៅបែបនេះទេ។ ទីពីរ ពួកគេបង្រៀនមនុស្សនូវគោលការណ៍របស់គ្រីស្ទានពិត ដែលបើអនុវត្តតាម នោះនឹងបំបាត់ចោលនូវអំពើឃោរឃៅគ្រប់ប្រភេទ។ * នៅឆ្នាំមុន ស្មរបន្ទាល់បានចំណាយអស់១.២០២.៣៨១.៣០២ម៉ោង ដើម្បីជួយមនុស្សរៀនពីរបៀបរស់នៅតាមវិថីជីវិតជាគ្រីស្ទាន។ ពួកគេមិនមែនបង្ខាតពេលវេលាទេ ដ្បិតដោយសារសកម្មភាពនេះបានធ្វើឲ្យមនុស្ស២៦៥.៤៦៩នាក់ទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក ដើម្បីក្លាយទៅជាស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា។ ទង្វើនេះបង្ហាញជាសាធារណៈថា ពួកគេបដិសេធចោលអំពើឃោរឃៅទាំងស្រុង។
១០. តើការបំបាត់ចោលនូវអំពើឃោរឃៅពីលោកីយ៍សម័យនេះ អាចមានសេចក្ដីសង្ឃឹមយ៉ាងណា?
១០ បន្ថែមទៅទៀត ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាទទួលស្គាល់ថា ពួកគេពុំអាចបំបាត់ចោលនូវអំពើអាក្រក់ចេញពីពិភពលោកនេះបានឡើយ។ ហេតុនេះហើយបានជាពួកគេទុកចិត្តទាំងស្រុងលើព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះដែលអាចធ្វើបាន។ (ទំនុកដំកើង ៨៣:១៨) ទោះជាមានការព្យាយាមដ៏ស្មោះក៏ដោយ មនុស្សមិនអាចបញ្ចប់នូវអំពើឃោរឃៅបានទេ។ អ្នកសរសេរព្រះគម្ពីរម្នាក់បានព្រមានយើងអំពីសម័យយើងនេះ ដែលជា‹ថ្ងៃជាន់ក្រោយបង្អស់› ហើយក៏មានប្រសាសន៍ថា៖ «ហើយពួកអាក្រក់ នឹងពួកឆបោក គេនឹងមានជំនឿនជឿនទៅខាងសេចក្ដីអាក្រក់ កាន់តែខ្លាំងឡើង ទាំងនាំមនុស្សឲ្យវង្វេង ហើយត្រូវវង្វេងខ្លួនឯងផង»។ (ធីម៉ូថេទី២ ៣:១, ១៣) បើគិតតាមទស្សនៈដូច្នេះ មនុស្សនឹងពុំមានសេចក្ដីសង្ឃឹមប្រយុទ្ធឈ្នះលើអំពើអាក្រក់បានឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ យើងអាចទុកចិត្តលើព្រះយេហូវ៉ាថាទ្រង់នឹងបំបាត់ចោលនូវអំពើឃោរឃៅទាំងអស់មិនឲ្យមានទៀតជារៀងរហូត។—ទំនុកដំកើង ៣៧:១, ២, ៩-១១; សុភាសិត ២៤:១៩, ២០; អេសាយ ៦០:១៨
ចូរមានចិត្តក្លាហាន ដើម្បីប្រឈមមុខនឹងការប្រឆាំងដែលជិតមកដល់!
១១. តើព្រះយេហូវ៉ាបានចាត់វិធានការអ្វីដើម្បីបំបាត់ចោលនូវអំពើឃោរឃៅ?
១១ ដោយព្រោះព្រះនៃសេចក្ដីសុខសាន្តស្អប់អំពើឃោរឃៅ យើងអាចយល់នូវមូលហេតុដែលទ្រង់បានចាត់វិធានការ ដើម្បីកំទេចចោលអារក្សសាតាំង ព្រោះវាជាដើមហេតុនៃអំពើឃោរឃៅទាំងនោះ។ តាមការពិត ព្រះបានធ្វើឲ្យសាតាំងទទួលបរាជ័យយ៉ាងអាម៉ាស់មុខក្រោមព្រះហស្តរបស់ព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូ ដែលជាមហាទេវតាមីកែល ស្តេចថ្មីរបស់ព្រះ។ ព្រះគម្ពីរពណ៌នាតាមរបៀបនេះថា៖ «នោះមានចំបាំងនៅលើមេឃ គឺមីកែល នឹងពួកទេវតារបស់លោកច្បាំងនឹងនាគ ហើយនាគ នឹងទេវតាវាក៏ច្បាំងនឹងលោកដែរ តែមិនបានឈ្នះទេ ក៏មិនឃើញមានកន្លែងណាឲ្យវា នៅលើមេឃទៀតផង នោះនាគធំត្រូវបោះទំលាក់ទៅ គឺជាពស់ពីបុរាណ ដែលឈ្មោះហៅថា អារក្ស ហើយសាតាំងផង ដែលបាននាំលោកីយទាំងមូលឲ្យវង្វេងចេញ វាត្រូវបោះទំលាក់ទៅផែនដីវិញ ព្រមទាំងពួកទេវតារបស់វាផង»។—វិវរណៈ ១២:៧-៩
១២, ១៣. (ក) តើឆ្នាំ១៩១៤ មានសារសំខាន់យ៉ាងណា? (ខ) តើទំនាយរបស់អេសេគាលបានប្រាប់យ៉ាងណាចំពោះអស់អ្នកដែលនឹងគាំទ្រព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ?
១២ ពេលប្រវត្ដិវិជ្ជាព្រះគម្ពីរនិងព្រឹត្ដិការណ៍នៃពិភពលោកស្របគ្នាក្នុងការបញ្ជាក់ថាឆ្នាំ១៩១៤ គឺជាពេលដែលសង្គ្រាមនៅស្ថានសួគ៌បានកើតឡើង។ តាំងពីពេលនោះមក ស្ថានការណ៍ក្នុងពិភពលោកមានកាន់តែអាក្រក់ឡើងៗ។ វិវរណៈ ១២:១២ ពន្យល់ប្រាប់នូវមូលហេតុ ដោយចែងថា៖ «ដោយហេតុនោះ ឱស្ថានសួគ៌ នឹងពួកអ្នគដែលនៅស្ថាននោះអើយ! ចូរអរសប្បាយឡើង តែវេទនាដល់ផែនដី នឹងសមុទ្រវិញ ពីព្រោះអារក្សបានចុះមកឯអ្នករាល់គ្នា ទាំងមានសេចក្ដីឃោរឃៅជាខ្លាំង ដោយវាដឹងថាពេលវេលាវាខ្លីណាស់ហើយ»។
១៣ ពិតហើយ ពួកអ្នកចាក់ប្រេងតាំង និង«ចៀមឯទៀត»ដែលជាគូកនរបស់គេជាទីបាញ់វង់ពិសេសនៃកំហឹងរបស់សាតាំង។ (យ៉ូហាន ១០:១៦; វិវរណៈ ១២:១៧) មិនយូរប៉ុន្មានទៀត ការប្រឆាំងនេះនឹងឈានទៅដល់កំពូលពេលសាតាំងនឹងវាយប្រហារយ៉ាងខ្លាំងលើអស់អ្នកដែលគាំទ្រនិងទុកចិត្តលើព្រះរាជាណាចក្រនោះ។ ការវាយប្រហារយ៉ាងខ្លាំងនេះគឺបានទាយប្រាប់នៅសៀវភៅអេសេគាល ជំពូក៣៨ថាជាការវាយប្រហារដោយ«កុកនៃស្រុកម៉ាកុក»។
១៤. តើស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាធ្លាប់ទទួលការការពារពីអ្នកណានៅគ្រាមុនៗ? ហើយតើពួកគេនឹងមានការការពារបែបនេះរហូតទេ?
១៤ តាំងតែពីអារក្សសាតាំងត្រូវទំលាក់ចុះពីស្ថានសួគ៌ នោះរាស្ត្ររបស់ព្រះជួនកាលបានត្រូវការពារពីការវាយប្រហាររបស់សាតាំងដោយអង្គភាពនយោបាយផ្សេងៗ ដូចបានពណ៌នាជានិមិត្តរូបនៅវិវរណៈ ១២:១៥, ១៦។ ផ្ទុយទៅវិញ ព្រះគម្ពីរបញ្ជាក់ថាការវាយប្រហារចុងក្រោយរបស់សាតាំង នោះគ្មានភ្នាក់ងារណារបស់មនុស្សមកការពារអ្នកដែលទុកចិត្តលើព្រះយេហូវ៉ានោះទេ។ តើនេះគួរធ្វើឲ្យពួកគ្រីស្ទានភ័យខ្លាចឬតក់ស្លុតទេ? មិនទាល់តែសោះ!
១៥, ១៦. (ក) តើពាក្យធានារ៉ាប់រងរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដល់រាស្ត្រទ្រង់នៅសម័យរបស់យ៉ូសាផាត ផ្ដល់ឲ្យគ្រីស្ទានពិតសព្វថ្ងៃនេះមានសេចក្ដីសង្ឃឹមយ៉ាងណា? (ខ) តើស្តេចយ៉ូសាផាតនិងពួកប្រជាជនបានទុកគំរូយ៉ាងណាចំពោះអ្នកបំរើព្រះសព្វថ្ងៃនេះ?
១៥ ព្រះយេហូវ៉ានឹងគាំទ្ររាស្ត្រទ្រង់ ដូចទ្រង់បានគាំទ្រសាសន៍ដ៏ពិតរបស់ទ្រង់នៅសម័យស្តេចយ៉ូសាផាតដែរ។ យើងអានថា៖ «ឱពួកយូដាទាំងអស់គ្នា នឹងពួកអ្នកនៅក្រុងយេរូសាឡិម ព្រមទាំងព្រះករុណា យ៉ូសាផាតអើយ! ចូរស្ដាប់ចុះ! ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់មានបន្ទូលមកអ្នករាល់គ្នាដូច្នេះថា៖ ‹កុំឲ្យភ័យខ្លាចអ្វីឡើយ ក៏កុំឲ្យស្រយុតចិត្ត ដោយព្រោះពួកធំទាំងម្ល៉េះនេះដែរ ដ្បិតចំបាំងនេះមិនមែនស្រេចនៅអ្នករាល់គ្នាទេ គឺស្រេចនៅព្រះវិញ . . . អ្នករាល់គ្នាមិនបាច់នឹងតស៊ូក្នុងចំបាំងនេះទេ ឲ្យគ្រាន់តែដំរៀបគ្នាឈរស្ងៀម ហើយចាំមើលសេចក្ដីសង្គ្រោះ ដែលព្រះយេហូវ៉ានឹងប្រោសដល់អ្នករាល់គ្នាប៉ុណ្ណោះ ឱពួកយូដានឹងពួកអ្នកនៅក្រុងយេរូសាឡិមអើយ! កុំឲ្យភ័យខ្លាចអ្វីឡើយ ក៏កុំឲ្យស្រយុតចិត្តដែរ ស្អែកនេះ ចូរចេញទៅទាស់នឹងគេចុះ! ពីព្រោះព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់គង់នៅជាមួយនឹងអ្នករាល់គ្នាហើយ›»។—របាក្សត្រទី២ ២០:១៥-១៧
១៦ ព្រះបានធានាថាប្រជាជននៅស្រុកយូដាពុំចាំបាច់ទៅប្រយុទ្ធទេ។ យ៉ាងដូច្នេះដែរ នៅពេលកុកនៃស្រុកម៉ាកុកវាយប្រយុទ្ធនឹងរាស្ត្ររបស់ព្រះ ពួកគេនឹងមិនលើកអាវុធការពារខ្លួនឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ ពួកគេនឹង«ឈរស្ងៀម ហើយចាំមើលសេចក្ដីសង្គ្រោះ ដែលព្រះយេហូវ៉ា»នឹងប្រោសដល់ពួកគេ។ ពិតមែន ការឈរស្ងៀម មិនបញ្ជាក់ថាឥតធ្វើអ្វីទាំងស្រុងនោះទេ ហើយរាស្ត្ររបស់ព្រះនៅសម័យរបស់យ៉ូសាផាតក៏មិនបាននៅស្ងៀមទាំងស្រុងនោះដែរ។ យើងអានថា៖ «នោះយ៉ូសាផាតទ្រង់ក្រាបព្រះភក្ដ្រចុះដល់ដី ហើយពួកយូដា នឹងពួកអ្នកនៅក្រុងយេរូសាឡិមទាំងអស់គ្នា ក៏ក្រាបថ្វាយបង្គំនៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ាដែរ។ . . . រួចកាលទ្រង់[យ៉ូសាផាត]បានពិគ្រោះនឹងបណ្ដាជនហើយ នោះទ្រង់ក៏ដំរូវឲ្យមានពួកអ្នកដែលត្រូវច្រៀងថ្វាយព្រះយេហូវ៉ា ហើយពោលសរសើរ ដោយស្លៀកពាក់ជាប្រដាប់បរិសុទ្ធ ក្នុងកាលដែលគេនាំមុខពួកទ័ពចេញទៅ ដោយពោលថា៖ ‹ចូរអរព្រះគុណដល់ព្រះយេហូវ៉ាចុះ! ដ្បិតសេចក្ដីសប្បុរសទ្រង់នៅជាប់អស់កល្បជានិច្ច›»។ (របាក្សត្រទី២ ២០:១៨-២១) ត្រូវហើយ ទោះជាប្រឈមមុខនឹងការវាយប្រយុទ្ធពីពួកសត្រូវក៏ដោយ ក៏រាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ានៅតែបន្តសរសើរទ្រង់យ៉ាងសកម្មដែរ។ នេះបានទុកគំរូឲ្យស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា នៅពេលកុកចាប់ផ្ដើមវាយប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងពួកគេ។
១៧, ១៨. (ក) តើស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាសព្វថ្ងៃនេះមានអាកប្បកិរិយាវិជ្ជមានយ៉ាងណា ស្តីអំពីការវាយប្រយុទ្ធរបស់កុក? (ខ) តើការរំឭកអ្វីដែលប្អូនៗយុវវ័យគ្រីស្ទានបានទទួលក្នុងពេលថ្មីៗនេះ?
១៧ ទំរាំដល់ពេលការវាយប្រយុទ្ធរបស់កុកបានចាប់ផ្ដើម ហើយសូម្បីតែក្រោយពីពេលនោះ ក៏ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ានៅតែបន្តគាំទ្រព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះដែរ។ ពួកគេនឹងបន្តរកបានកម្លាំងនិងការការពារ ដោយរួមជាមួយក្រុមជំនុំដែលមានចំនួន៩៤.៦០០ជុំវិញពិភពលោក។ (អេសាយ ២៦:២០) សព្វថ្ងៃនេះ គឺជាឱកាសដ៏ល្អមែន ដើម្បីសរសើរព្រះយេហូវ៉ាដោយចិត្តក្លាហាន! ប្រាកដហើយ ការទន្ទឹងចាំការវាយប្រយុទ្ធរបស់កុកដែលជិតដល់នេះ មិនធ្វើឲ្យពួកគេភ័យខ្លាចឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ នេះនឹងជំរុញចិត្តពួកគេឲ្យបង្កើនសេចក្ដីសរសើរដល់ព្រះ តាមលទ្ធភាពដែលយើងអាចធ្វើទៅបាន។—ទំនុកដំកើង ១៤៦:២
១៨ ការប្រព្រឹត្តដ៏ក្លាហាននេះគឺបានបង្ហាញឲ្យឃើញយ៉ាងសមគួរដោយប្អូនៗយុវវ័យរាប់ពាន់នាក់នៅជុំវិញផែនដី ដែលចាប់ផ្ដើមចូលរួមកិច្ចបំរើពេញពេលនោះ។ ដើម្បីបញ្ជាក់នូវភាពខ្ពង់ខ្ពស់នៃការជ្រើសរើសវិថីជីវិតបែបនេះ នោះខិត្តប័ណ្ណមួយដែលមានចំណងជើងថា ប្អូនៗយុវវ័យ! តើអ្នកមានបំណងអ្វីចំពោះជីវិតរបស់អ្នក? ត្រូវបានចេញនៅមហាសន្និបាតឆ្នាំ២០០២។ បណ្ដាគ្រីស្ទានទាំងក្មេងទាំងចាស់មានអំណរគុណចំពោះការរំឭកដាស់តឿនយ៉ាងត្រូវពេលនេះ។—ទំនុកដំកើង ១១៩:១៤, ២៤, ៩៩, ១១៩, ១២៩, ១៤៦
១៩, ២០. (ក) ហេតុអ្វីក៏បណ្ដាគ្រីស្ទានគ្មានហេតុឲ្យភ័យខ្លាចឬតក់ស្លុត? (ខ) តើអត្ថបទជាបន្ទាប់ជួយយើងឲ្យធ្វើអ្វី?
១៩ ទោះជាពិភពលោកមានស្ថានការណ៍យ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏បណ្ដាគ្រីស្ទានមិនចាំបាច់ភ័យខ្លាចឬតក់ស្លុតឡើយ។ ពួកគេដឹងថា មិនយូរប៉ុន្មានទៀត ព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ានឹងបំបាត់ចោលនូវអំពើឃោរឃៅគ្រប់ប្រភេទទាំងអស់មិនឲ្យមានទៀតឡើយ។ ពួកគេក៏បានសម្រាលទុក្ខដោយដឹងថា តាមរយៈដំណើររស់ឡើងវិញ នោះមនុស្សជាច្រើនដែលបានស្លាប់ដោយសារអំពើឃោរឃៅណាមួយ នឹងរស់ឡើងវិញជាពុំខាន។ តាមរយៈដំណើររស់ឡើងវិញ នឹងផ្ដល់ឱកាសដល់មនុស្សខ្លះជាលើកដំបូងឲ្យរៀនអំពីព្រះយេហូវ៉ា តែក៏ជួយអ្នកឯទៀតឲ្យបន្តបំរើទ្រង់ជារៀងរហូតទៅដែរ។—កិច្ចការ ២៤:១៥
២០ ជាគ្រីស្ទានពិត យើងយល់នូវតម្រូវការឲ្យរក្សាអព្យាក្រឹតភាពរបស់យើងជាពួកគ្រីស្ទាន ហើយយើងតាំងចិត្តរក្សាជំហរបែបនេះ។ យើងចង់ស្រវាស្រទេញកាន់ជាប់នូវសេចក្ដីសង្ឃឹមដ៏អស្ចារ្យ ដើម្បីអាច«ចាំមើលសេចក្ដីសង្គ្រោះ ដែលព្រះយេហូវ៉ានឹងប្រោស»ដល់យើង។ អត្ថបទជាបន្ទាប់នឹងពង្រឹងជំនឿរបស់យើង ដោយធ្វើឲ្យយើងដឹងព្រឹត្ដិការណ៍នៅសម័យនេះ ដែលផ្ដល់ឲ្យការយល់ធ្លុះជាបណ្ដើរៗចំពោះការសម្រេចនៃបទទំនាយរបស់ព្រះគម្ពីរ។
[កំណត់សម្គាល់]
^ វគ្គ 9 ចំពោះឧទាហរណ៍នៃបុគ្គលដែលឈប់ប្រព្រឹត្តអំពើឃោរឃៅ ដើម្បីក្លាយទៅជាស្មរបន្ទាល់ សូមមើលទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម ថ្ងៃទី១ ខែមេសា ឆ្នាំ១៩៩៦ ទំព័រ៥ និងថ្ងៃទី១ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ១៩៩៨ ទំព័រ៥។
តើអ្នកអាចពន្យល់បានឬទេ?
• ហេតុអ្វីក៏មនុស្សជាច្រើនសព្វថ្ងៃនេះ មានទស្សនៈទុទ្ទិដ្ឋិនិយមម្ល៉េះ?
• ហេតុអ្វីក៏ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាមានសង្ឃឹមចំពោះអនាគត?
• តើព្រះយេហូវ៉ាបានចាត់វិធានការធ្វើអ្វីចំពោះដើមហេតុនៃអំពើឃោរឃៅទាំងអស់?
• ហេតុអ្វីក៏គ្មានមូលហេតុឲ្យយើងភ័យខ្លាចចំពោះការវាយប្រយុទ្ធរបស់កុក?
[សំណួរសម្រាប់អត្ថបទសិក្សា]
[រូបភាពនៅទំព័រ១២]
ស្មរបន្ទាល់យុវវ័យរាប់ពាន់នាក់ បានទទួលយកកិច្ចបំរើពេញពេលយ៉ាងរីករាយ
[អ្នកផ្ដល់សិទ្ធិឲ្យប្រើរូបភាពនៅទំព័រ៨]
UN PHOTO 186226/M. Grafman