«មើល! នេះគឺជាព្រះនៃយើងរាល់គ្នា»
«មើល! នេះគឺជាព្រះនៃយើងរាល់គ្នា»
«មើល! នេះគឺជាព្រះនៃយើងរាល់គ្នា យើងបានរង់ចាំទ្រង់ ហើយទ្រង់នឹងជួយសង្គ្រោះយើង នេះគឺជាព្រះយេហូវ៉ា»។—អេសាយ ២៥:៩
១, ២. (ក) តើព្រះយេហូវ៉ាបានមានបន្ទូលដូចម្ដេចអំពីអ័ប្រាហាំ? ហើយតើនេះប្រហែលជាធ្វើឲ្យយើងឆ្ងល់អំពីអ្វីទៅ? (ខ) ក្នុងព្រះគម្ពីរ តើព្រះធានាឲ្យយើងជឿជាក់ថាយើងអាចមានភាពជិតស្និទ្ធជាមួយនឹងទ្រង់យ៉ាងដូចម្ដេច?
‹សំឡាញ់របស់យើង›។ ព្រះយេហូវ៉ា ព្រះដែលបង្កើតផ្ទៃមេឃនិងផែនដីបានមានបន្ទូលដូច្នេះអំពីអ័ប្រាហាំ។ (អេសាយ ៤១:៨) សូមគិតទៅមើល មនុស្សជាតិអាចមានមិត្តភាពជាមួយព្រះអម្ចាស់មហាក្សត្រនៃសកលលោកទាំងមូល! អ្នកប្រហែលជាឆ្ងល់ថា‹តើខ្ញុំពិតជាអាចមានភាពជិតស្និទ្ធដូច្នេះនឹងព្រះបានឬទេ?›។
២ ក្នុងព្រះគម្ពីរព្រះធានាថា យើងពិតជាអាចមានភាពស្និទ្ធស្នាលជាមួយទ្រង់បាន។ អ័ប្រាហាំមានភាពស្និទ្ធស្នាលយ៉ាងនេះដោយសារគាត់«បានជឿដល់ព្រះ»។ (យ៉ាកុប ២:២៣) សព្វថ្ងៃនេះដែរ ព្រះយេហូវ៉ាក៏«ស្និទ្ធស្នាលជាមួយមនុស្សទៀងត្រង់»។ (សុភាសិត ៣:៣២,ខ.ស.) នៅយ៉ាកុប ៤:៨ ព្រះគម្ពីរជំរុញយើងថា៖«ចូលទៅជិតព្រះ នោះទ្រង់នឹងចូលមកជិតអ្នករាល់គ្នាដែរ»។ ប្រាកដហើយ បើយើងព្យាយាមចូលទៅជិតព្រះយេហូវ៉ា ទ្រង់នឹងប្រព្រឹត្តតបដោយចូលមកជិតយើងដែរ។ ប៉ុន្តែ តើព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះនេះបានន័យថាយើងដែលជាមនុស្សជាតិឥតគ្រប់ល័ក្ខណ៍ជាអ្នកផ្ដើមមិត្តភាពនេះឬ? គឺមិនមែនដូច្នេះទេ! យើងអាចមានភាពជិតស្និទ្ធជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ាបាន ដោយសារតែព្រះដែលប្រកបដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់យើងបានផ្ដើមធ្វើជំហានពីរដ៏សំខាន់ទុកជាមុន។—ទំនុកដំកើង ២៥:១៤
៣. តើអ្វីជាជំហានពីរយ៉ាងដែលព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើដើម្បីផ្ដល់លទ្ធភាពឲ្យយើងមានមិត្តភាពជាមួយនឹងទ្រង់?
៣ ទីមួយ ព្រះយេហូវ៉ាបានរៀបចំឲ្យព្រះយេស៊ូ«ឲ្យជីវិតខ្លួន ទុកជាថ្លៃលោះមនុស្សជាច្រើន»។ (ម៉ាថាយ ២០:២៨) យញ្ញបូជាលោះនេះផ្ដល់លទ្ធភាពឲ្យយើងមានភាពជិតស្និទ្ធជាមួយនឹងព្រះ។ ព្រះគម្ពីរចែងថា៖«ឯយើងរាល់គ្នា យើងស្រឡាញ់ទ្រង់ ពីព្រោះទ្រង់បានស្រឡាញ់យើងជាមុន»។ (យ៉ូហានទី១ ៤:១៩) ពិតមែន ដោយព្រោះព្រះ«ស្រឡាញ់យើងជាមុន» នោះទ្រង់បានស្ថាបនាមូលដ្ឋានឲ្យយើងចងមិត្តភាពជាមួយនឹងទ្រង់។ ទីពីរ ទ្រង់បានសម្ដែងអង្គទ្រង់ឲ្យយើងស្គាល់។ ភាពជិតស្និទ្ធរវាងមិត្តសំឡាញ់ពីរនាក់ត្រូវមានមូលដ្ឋានទៅលើការស្គាល់បុគ្គលិកលក្ខណៈរបស់មិត្តខ្លួនយ៉ាងច្បាស់លាស់ និងការស្រឡាញ់លក្ខណៈរបស់គាត់។ សូមគិតអំពីអត្ថន័យនៃចំណុចនេះ។ បើព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះមួយអង្គដ៏អាថ៌កំបាំងដែលយើងស្គាល់ពុំបាន នោះយើងមិនអាចមានភាពជិតស្និទ្ធនឹងទ្រង់បានឡើយ។ ប៉ុន្តែ ទ្រង់មិនលាក់នូវបុគ្គលិកលក្ខណៈរបស់ទ្រង់ទេ ទ្រង់ចង់ឲ្យយើងស្គាល់ទ្រង់វិញ។ (អេសាយ ៤៥:១៩) ក្នុងព្រះគម្ពីរដែលជាព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ទ្រង់សម្ដែងអង្គទ្រង់ឲ្យយើងស្គាល់ដោយប្រើការពណ៌នាដែលយើងអាចយល់បាន។ នេះជាភស្តុតាងថាទ្រង់មិនគ្រាន់តែស្រឡាញ់យើងប៉ុណ្ណោះទេ តែទ្រង់ក៏ចង់ឲ្យយើងស្គាល់ទ្រង់និងស្រឡាញ់ទ្រង់ផងដែរ។
៤. តើយើងនឹងមានអារម្មណ៍យ៉ាងណាចំពោះព្រះយេហូវ៉ាកាលដែលយើងចាប់ផ្ដើមស្គាល់គុណសម្បត្ដិរបស់ទ្រង់យ៉ាងច្បាស់ជាងនោះ?
៤ តើអ្នកធ្លាប់ឃើញទេពេលកូនក្មេងតូចម្នាក់ចង្អុលទៅឪពុករបស់ខ្លួនឲ្យពួកម៉ាកស្គាល់ ដោយវាពោលទាំងមានអំណរនិងមានមោទនភាពថា«នេះជាប៉ារបស់ខ្ញុំ»? អ្នកថ្វាយបង្គំព្រះក៏មានហេតុសម្ដែងនូវអារម្មណ៍ដូចនេះចំពោះព្រះយេហូវ៉ាដែរ។ ព្រះគម្ពីរបានទាយទុកជាមុនអំពីគ្រាដែលមនុស្សស្មោះត្រង់នឹងប្រកាសថា៖ «មើល! នេះគឺជាព្រះនៃយើងរាល់គ្នា»។ (អេសាយ ២៥:៨, ៩) កាលណាអ្នកយល់ដឹងកាន់តែច្រើនអំពីគុណសម្បត្ដិរបស់ព្រះយេហូវ៉ា នោះអ្នកកាន់តែប្រាកដក្នុងចិត្តថា អ្នកមានព្រះវរបិតាដ៏ល្អបំផុត។ ពិតណាស់ ការយល់នូវគុណសម្បត្ដិរបស់ព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់មូលហេតុជាច្រើនដែលយើងគួរចូលទៅជិតទ្រង់។ សូមយើងពិចារណានូវរបៀបព្រះគម្ពីរសម្ដែងឲ្យយើងយល់នូវគុណសម្បត្ដិចំបងរបស់ទ្រង់ គឺតេជានុភាព យុត្ដិធម៌ ប្រាជ្ញា និងសេចក្ដីស្រឡាញ់។ ក្នុងអត្ថបទនេះយើងនឹងពិចារណាគុណសម្បត្ដិបីដំបូង។
«មានតេជានុភាពដ៏ខ្ពស់បំផុត»
៥. ហេតុអ្វីសមត្រឹមត្រូវដែលព្រះយេហូវ៉ាតែមួយអង្គប៉ុណ្ណោះមានឋានៈជា«ព្រះដ៏មានព្រះចេស្ដាបំផុត»? ហើយតើទ្រង់ប្រើតេជានុភាពដ៏ខ្លាំងមហិមារបស់ទ្រង់ដើម្បីធ្វើអ្វីខ្លះ?
៥ ព្រះយេហូវ៉ា«មានតេជានុភាពដ៏ខ្ពស់បំផុត»។ (យ៉ូប ៣៧:២៣) យេរេមា ១០:៦ ចែងថា៖«ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ! គ្មានណាឲ្យដូចទ្រង់ឡើយ ទ្រង់ធំប្រសើរ ហើយព្រះនាមទ្រង់ក៏មានឥទ្ធានុភាពយ៉ាងខ្លាំងដែរ»។ ព្រះយេហូវ៉ាគឺខុសប្លែកពីសត្តនិករឯទៀត ពីព្រោះតេជានុភាពរបស់ទ្រង់គ្មានកំរិត។ ហេតុនេះហើយមានតែទ្រង់ប៉ុណ្ណោះដែលហៅថា៖ «ព្រះដ៏មានព្រះចេស្ដាបំផុត»។ (វិវរណៈ ១៥:៣) ព្រះយេហូវ៉ាប្រើតេជានុភាពដ៏ខ្លាំងមហិមារបស់ទ្រង់ដើម្បីបង្កើត បំផ្លាញ ការពារ និងបង្កើតសាជាថ្មី។ សូមពិចារណាឧទាហរណ៍ពីរ គឺតេជានុភាពរបស់ទ្រង់ក្នុងការបង្កើតនិងក្នុងការការពារ។
៦, ៧. តើព្រះអាទិត្យគឺខ្លាំងប៉ុនណា? ហើយតើការពិតអ្វីដ៏សំខាន់ដែលត្រូវបញ្ជាក់ដោយភស្តុតាងនេះ?
៦ ពេលអ្នកឈរខាងក្រៅផ្ទះចំពេលថ្ងៃក្ដៅ តើអ្វីត្រូវស្បែករបស់អ្នក? គឺកំដៅព្រះអាទិត្យ។ ប៉ុន្តែ តាមពិត អ្នកកំពុងតែពិសោធនូវតេជានុភាពរបស់ព្រះយេហូវ៉ាក្នុងការបង្កើត។ តើព្រះអាទិត្យគឺខ្លាំងប៉ុនណាទៅ? ក្នុងស្នូលព្រះអាទិត្យ មានកំដៅដល់ទៅ១៥លានអង្សា។ បើអ្នកអាចខួងស្នូលព្រះអាទិត្យដោយដកយកមួយគ្រាប់មានទំហំប៉ុនក្បាលរុយ រួចដាក់គ្រាប់តូចនោះនៅលើផែនដីយើងនេះ អ្នកនឹងត្រូវឈរចម្ងាយយ៉ាងហោចណាស់១៥០គីឡូម៉ែត្រពីគ្រាប់តូចនោះ ដើម្បីមានសុវត្ថិភាព! រាល់វិនាទី ព្រះអាទិត្យបញ្ចេញថាមពលស្មើនឹងការផ្ទុះគ្រាប់បែកនុយក្លេអ៊ែរាប់រយលានគ្រាប់។ ប៉ុន្តែ ផែនដីវិលជុំវិញព្រះអាទិត្យជាភ្លើងនុយក្លេអ៊ែដ៏សែនក្ដៅ ដោយរក្សាចម្ងាយមិនជិតពេកមិនឆ្ងាយពេកទេ។ បើផែនដីនៅជិតព្រះអាទិត្យពេក ទឹកលើផែនដីនឹងក្លាយជាចំហាយហួតអស់។ បើផែនដីនៅឆ្ងាយពេកពីព្រះអាទិត្យ នោះទឹកនឹងត្រជាក់ពេករហូតដល់ក្លាយជាទឹកកក។ បើមានលក្ខណៈណាមួយដូចខាងលើនេះ នឹងគ្មានភាវៈរស់សោះនៅលើភពផែនដីយើងនេះ។
៧ យ៉ាងណាក៏ដោយ មនុស្សភាគច្រើនមើលស្រាលចំពោះព្រះអាទិត្យ ទោះជាជីវិតពួកគេពឹងពាក់ទៅលើព្រះអាទិត្យក៏ដោយ។ ដូច្នេះ ពួកគេមិនបានទាញយកមេរៀនមកគិតពិចារណាអំពីព្រះអាទិត្យទេ។ ទំនុកដំកើង ៧៤:១៦ ចែងអំពីព្រះយេហូវ៉ាថា៖ «ទ្រង់បានបង្កើតពន្លឺ នឹងដួងព្រះអាទិត្យ»។ ពិតណាស់ ព្រះអាទិត្យលើកកិត្ដិយសចំពោះព្រះយេហូវ៉ា ជា«ព្រះដែលបង្កើតផ្ទៃមេឃ នឹងផែនដី»។ (ទំនុកដំកើង ១៤៦:៦) ប៉ុន្តែ ព្រះអាទិត្យគ្រាន់តែជាការបង្កើតមួយក្នុងចំណោមការបង្កើតជាច្រើនឥតគណនាដែលបង្រៀនយើងអំពីតេជានុភាពដ៏ខ្លាំងមហិមារបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ពេលយើងរៀនកាន់តែច្រើនអំពីតេជានុភាពរបស់ព្រះយេហូវ៉ាក្នុងការបង្កើត យើងរឹតតែកោតស្ញប់ស្ញែងចំពោះទ្រង់។
៨, ៩. (ក) តើការប្រៀបប្រដូចអ្វីបញ្ជាក់អំពីព្រះទ័យព្រះយេហូវ៉ាក្នុងការការពារនិងថែរក្សាអ្នកដែលថ្វាយបង្គំទ្រង់? (ខ) តើអ្នកគង្វាលនៅសម័យព្រះគម្ពីរត្រូវថែរក្សាចៀមដោយធ្វើដូចម្ដេចខ្លះ? តើនេះបង្រៀនអ្វីអំពីអ្នកគង្វាលដ៏ឧត្តមរបស់យើង?
៨ ព្រះយេហូវ៉ាក៏ប្រើតេជានុភាពដើម្បីការពារនិងថែរក្សាអ្នកបំរើរបស់ទ្រង់។ ព្រះគម្ពីរប្រើការប្រៀបប្រដូចដែលមានទិដ្ឋភាពរស់រវើក ក្នុងការពណ៌នាអំពីសេចក្ដីសន្យារបស់ព្រះយេហូវ៉ា ថាទ្រង់នឹងការពារយើង។ ជាឧទាហរណ៍ សូមពិចារណាអេសាយ ៤០:១១។ ក្នុងខនេះ ព្រះយេហូវ៉ាប្រដូចអង្គទ្រង់ជាអ្នកគង្វាល ហើយទ្រង់រាស្ត្រទ្រង់ជាចៀម។ ខនោះអានដូចតទៅថា៖ «ទ្រង់នឹងឃ្វាលហ្វូងរបស់ទ្រង់ ដូចជាអ្នកគង្វាល ទ្រង់នឹងប្រមូលអស់ទាំងកូនចៀមមកបីនៅព្រះពាហុ ហើយលើកផ្ទាប់នៅព្រះឧរា ក៏នឹងនាំពួកមេៗ ដែលមានកូនខ្ចី ទៅដោយថ្នម»។ តើអ្នកអាចនឹកឃើញទិដ្ឋភាពនោះបានទេ?
៩ មិនសូវមានសត្វដែលត្រូវការជំនួយច្រើនដូចសត្វចៀមនោះទេ។ អ្នកគង្វាលនៅសម័យព្រះគម្ពីរត្រូវមានចិត្តក្លាហានដើម្បីការពារចៀមរបស់គាត់ពីឆ្កែចចក ខ្លាឃ្មុំ និងសត្វសិង្ហទៀត។ (សាំយូអែលទី១ ១៧:៣៤-៣៦; យ៉ូហាន ១០:១០-១៣) ប៉ុន្តែ មានពេលខ្លះដែលការការពារចៀមតម្រូវឲ្យចេះថ្នាក់ថ្នមវាដែរ។ ជាឧទាហរណ៍ ពេលមេចៀមកើតកូននៅឆ្ងាយពីហ្វូងនោះ តើអ្នកគង្វាលនឹងការពារកូនចៀមទើបតែកើតដែលងាយរងគ្រោះនោះយ៉ាងដូចម្ដេច? អ្នកគង្វាលនឹងបីកូនចៀមតូចនេះ‹ផ្ទាប់នឹងទ្រូង› គឺថាជាប់ផ្នត់អាវធំរបស់គាត់។ ប៉ុន្តែ ធ្វើដូចម្ដេចឲ្យកូនចៀមតូចមួយឡើងនៅផ្ទាប់នឹងទ្រូងអ្នកគង្វាលបាន? ប្រហែលជាកូនចៀមនោះមកជិតនិងប្រើក្បាលវាកេះជើងអ្នកគង្វាល។ ប៉ុន្តែ អ្នកគង្វាលត្រូវតែសុខចិត្តឱនទៅលើកបីកូនចៀមនោះ រួចដាក់ផ្ទាប់នឹងដើមទ្រូងរបស់គាត់ឲ្យវាមានសុវត្ថិភាព។ នេះជាការពណ៌នាយ៉ាងកក់ក្ដៅណាស់ បញ្ជាក់ថាអ្នកគង្វាលដ៏ឧត្តមរបស់យើងមានព្រះទ័យចង់ជួយការពារអ្នកបំរើទ្រង់!
១០. សព្វថ្ងៃនេះ តើព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់ការការពារយ៉ាងដូចម្ដេច? ហើយហេតុអ្វីការការពារដូចនេះគឺសំខាន់?
១០ ព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើច្រើនជាងសន្យាថាទ្រង់នឹងការពារយើង។ នៅសម័យព្រះគម្ពីរ ទ្រង់បានធ្វើអព្ភូតហេតុដែលបង្ហាញថា ទ្រង់មានសមត្ថភាព«ប្រោសមនុស្សដែលគោរពប្រតិបត្ដិដល់ទ្រង់ ឲ្យរួចពីសេចក្ដីល្បួង»។ (ពេត្រុសទី២ ២:៩) ចុះយ៉ាងណាសព្វថ្ងៃនេះ? យើងយល់ថា ទ្រង់មិនប្រើអំណាចរបស់ទ្រង់ដើម្បីការពារយើងពីអន្តរាយគ្រប់បែបយ៉ាងនៅជាន់ឥឡូវនេះទេ។ ប៉ុន្តែ ទ្រង់ផ្ដល់អ្វីដ៏សំខាន់ជាងគឺ ទ្រង់ការពារយើងខាងវិញ្ញាណ។ ដោយសារព្រះស្រឡាញ់យើង នោះទ្រង់ការពារយើងពីក្ដីអន្តរាយខាងវិញ្ញាណ ដោយផ្គត់ផ្គង់អ្វីៗដែលយើងត្រូវការដើម្បីស៊ូទ្រាំនឹងការល្បងលនូវជំនឿរបស់យើង ហើយដើម្បីការពារទំនាក់ទំនងដ៏វិសេសដែលយើងមានជាមួយនឹងទ្រង់។ ជាឧទាហរណ៍ លូកា ១១:១៣ ចែងថា៖«បើអ្នករាល់គ្នាដែលជាមនុស្សអាក្រក់ អ្នកចេះឲ្យរបស់ល្អទៅកូនយ៉ាងដូច្នេះ នោះចំណង់បើព្រះវរបិតា ដែលគង់ស្ថានសួគ៌ តើទ្រង់នឹងប្រទានព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ មកអស់អ្នកដែលសូម ជាជាងអម្បាលម៉ានទៅទៀត!»។ សកម្មពលដ៏ខ្លាំងពូកែនេះអាចធ្វើឲ្យយើងឈ្នះលើការល្បងលឬទុក្ខលំបាកណាដែលយើងប្រឈមមុខ។ (កូរិនថូសទី២ ៤:៧) នេះជាវិធីដែលព្រះយេហូវ៉ាកំពុងតែចាត់វិធានការដើម្បីការពារជីវិតយើង មិនគ្រាន់តែឲ្យរស់មួយរយៈពេលខ្លីប៉ុណ្ណោះទេ គឺ ដើម្បីរស់ជារៀងរហូតវិញ។ ដោយមានសេចក្ដីសង្ឃឹមនេះយើងអាចចាត់ទុកទុក្ខលំបាកក្នុងរបបលោកីយ៍នេះជារឿងដែល‹ស្រាលនិងមានតែមួយភ្លែត›ប៉ុណ្ណោះ។ (កូរិនថូសទី២ ៤:១៧) យើងពិតជាត្រូវទាក់ទាញឲ្យចូលទៅជិតព្រះមួយអង្គដែលប្រើតេជានុភាពរបស់ទ្រង់ជាប្រយោជន៍ដល់យើង មែនទេ?
«ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់សព្វព្រះទ័យនឹងសេចក្ដីយុត្ដិធម៌»
១១, ១២. (ក) ហេតុអ្វីបានជាយុត្ដិធម៌របស់ព្រះយេហូវ៉ាទាញយើងចូលមកជិតទ្រង់? (ខ) តើដាវីឌបានសន្និដ្ឋានយ៉ាងណាអំពីយុត្ដិធម៌របស់ព្រះយេហូវ៉ា? ហើយបន្ទូលទាំងនេះដែលព្រះបណ្ដាលឲ្យសរសេរនោះ តើអាចសំរាលទុក្ខយើងយ៉ាងដូចម្ដេច?
១១ ព្រះយេហូវ៉ាតែងតែធ្វើអ្វីដ៏ត្រឹមត្រូវនិងប្រកបដោយយុត្ដិធម៌ជានិច្ច ដោយមិនចេះលំអៀង។ យុត្ដិធម៌របស់ព្រះមិនមែនជាលក្ខណៈដែលតឹងរ៉ឹងឥតមេត្ដា ធ្វើឲ្យយើងចង់នៅឆ្ងាយពីទ្រង់នោះទេ។ ប៉ុន្តែ គុណសម្បត្ដិនេះធ្វើឲ្យយើងមានអារម្មណ៍កក់ក្ដៅចង់ចូលទៅជិតទ្រង់វិញ។ ព្រះគម្ពីរបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់នូវភាពកក់ក្ដៅដែលគុណសម្បត្ដិនេះផ្ដល់ឲ្យ។ យើងសូមពិចារណាវិធីបីយ៉ាងដែលព្រះយេហូវ៉ាសម្ដែងយុត្ដិធម៌របស់ទ្រង់។
១២ ទីមួយ យុត្ដិធម៌របស់ព្រះយេហូវ៉ាជំរុញទ្រង់ឲ្យសម្ដែងភាពស្មោះត្រង់និងភក្ដីភាពចំពោះអ្នកបំរើទ្រង់។ ការពិសោធន៍របស់ដាវីឌជាអ្នកតែងបទទំនុកដំកើង បានជួយទ្រង់យល់នូវតម្លៃនៃលក្ខណៈទាំងពីរនេះដែលជាប់ទាក់ទងនឹងយុត្ដិធម៌របស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ពីបទពិសោធន៍របស់ទ្រង់ និងការវិភាគសិក្សានូវការប្រព្រឹត្តរបស់ព្រះ តើដាវីឌបានសន្និដ្ឋានយ៉ាងណា? ដាវីឌបានប្រកាសថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់សព្វព្រះទ័យនឹងសេចក្ដីយុត្ដិធម៌ ក៏មិនដែលបោះបង់ចោលពួកបរិសុទ្ធរបស់ទ្រង់ឡើយ ទ្រង់ថែរក្សាគេអស់កល្បជានិច្ច»។ (ទំនុកដំកើង ៣៧:២៨) នេះជាការធានាដែលសម្រាលទុក្ខយើងមែន! ព្រះរបស់យើងមិនបោះបង់ចោលអ្នកដែលស្មោះត្រង់នឹងទ្រង់សោះឡើយ សូម្បីតែមួយវិនាទីក៏ដោយ។ ដូច្នេះ យើងអាចជឿជាក់ថា ទ្រង់នឹងស្និទ្ធស្នាលជាមួយយើង និងថែរក្សាយើងដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់។ យុត្ដិធម៌របស់ទ្រង់ធានាអំពីរឿងនេះ!—សុភាសិត ២:៧, ៨
១៣. តើក្រិត្យវិន័យបង្ហាញឲ្យឃើញថាព្រះយេហូវ៉ាយកព្រះទ័យទុកដាក់នឹងអ្នកខ្សត់ខ្សោយយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៣ ទីពីរ យុត្ដិធម៌របស់ព្រះតែងតែគិតដល់សេចក្ដីត្រូវការរបស់អ្នកដែលកំពុងតែរងទុក្ខវេទនា។ ក្រិត្យវិន័យដែលព្រះបានប្រទានចំពោះសាសន៍អ៊ីស្រាអែលក៏បញ្ជាក់ដែរថា ទ្រង់យកព្រះទ័យទុកដាក់ទៅលើអ្នកខ្សត់ខ្សោយ។ ជាឧទាហរណ៍ ក្រិត្យវិន័យនោះបានរៀបចំវិធានការមួយ ដើម្បីធានាចិញ្ចឹមថែរក្សានូវកូនកំព្រានិងស្ត្រីមេម៉ាយ។ (ចោទិយកថា ២៤:១៧-២១) ដោយសារព្រះយេហូវ៉ាទទួលស្គាល់ថា ជីវិតគឺពិបាកសំរាប់ក្រុមគ្រួសារបែបនេះ នោះទ្រង់ផ្ទាល់បានក្លាយជាបិតា ចៅក្រម និងអ្នកការពារស្ត្រីមេម៉ាយនិងកូនកំព្រា។ (ចោទិយកថា ១០:១៧, ១៨) ព្រះយេហូវ៉ាបានព្រមានប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលថា កាលបើពួកគេជិះជាន់សង្កត់សង្កិនស្ត្រីនិងកុមារដែលគ្មានទីពឹងពំនាក់នោះ ទ្រង់នឹងសណ្ដាប់នូវការស្រែកអង្វររបស់ពួកស្ត្រីនិងកុមារទាំងនោះ។ នៅនិក្ខមនំ ២២:២២-២៤ ទ្រង់មានបន្ទូលថា៖ «សេចក្ដីក្រោធរបស់អញនឹងក្ដៅឡើង»។ ទោះជាកំហឹងមិនមែនជាគុណសម្បត្ដិចំបងមួយរបស់ព្រះក៏ដោយ តែទ្រង់មានសេចក្ដីក្រោធដ៏សុចរិត កាលណាមានគេប្រព្រឹត្តអំពើអយុត្ដិធម៌ដោយចេតនា ជាពិសេសទៅលើអ្នកដែលគ្មានទីពឹងពំនាក់នោះ។—ទំនុកដំកើង ១០៣:៦
១៤. តើអ្វីជាភស្តុតាងមួយដែលបញ្ជាក់យ៉ាងគួរឲ្យកត់សម្គាល់ថាព្រះយេហូវ៉ាមិនចេះលំអៀង?
១៤ ទីបី នៅចោទិយកថា ១០:១៧ ក្នុងសេចក្ដីបកប្រែពិភពលោកថ្មីនៃបទគម្ពីរបរិសុទ្ធព្រះគម្ពីរធានាថា ព្រះយេហូវ៉ា«មិនដែលរើសមុខអ្នកណាឡើយ ក៏មិនទទួលសំណូកផង»។ ព្រះយេហូវ៉ាគឺខុសគ្នាពីមនុស្សដែលកាន់អំណាច ពីព្រោះទ្រព្យសម្បត្ដិឬអាការក្រៅមិនអាចធ្វើឲ្យទ្រង់លំអៀងឡើយ។ ទ្រង់មិនចេះលំអៀងនិងមិនចេះរើសមុខឡើយ។ ភស្តុតាងមួយដែលបញ្ជាក់ពីការពិតយ៉ាងអស្ចារ្យនេះគួរឲ្យកត់សម្គាល់គឺថា៖ លទ្ធភាពក្លាយជាអ្នកថ្វាយបង្គំពិតរបស់ទ្រង់ និងទទួលជីវិតជារៀងរហូតគឺមិនមែនសំរាប់តែវរជនមួយក្រុមប៉ុណ្ណោះឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ កិច្ចការ ១០:៣៤, ៣៥ ចែងថា៖ «ព្រះមិនរើសមុខអ្នកណាទេ គឺនៅក្នុងគ្រប់ទាំងសាសន៍ អស់អ្នកណាដែលកោតខ្លាចដល់ទ្រង់ ព្រមទាំងប្រព្រឹត្តសេចក្ដីសុចរិត នោះគាប់ដល់ព្រះហឫទ័យទ្រង់ដែរ»។ មនុស្សទាំងអស់គ្នាមានលទ្ធភាពគាប់ដល់ព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះ មិនថាគេមានឋានៈណាក្នុងសង្គម មានពណ៌សម្បុរណា ឬរស់នៅប្រទេសណាក៏ដោយ។ នេះជាការបង្ហាញនូវយុត្ដិធម៌ពិតដែលប្រសើរបំផុត មែនទេ? ការយល់កាន់តែជ្រាលជ្រៅអំពីយុត្ដិធម៌របស់ព្រះយេហូវ៉ា ពិតជាទាក់ទាញយើងឲ្យមកជិតនឹងទ្រង់មែន!
«អើហ្ន៎! ប្រាជ្ញា . . . របស់ព្រះជ្រៅណាស់តើ!»
១៥. តើប្រាជ្ញាជាអ្វី? តើព្រះយេហូវ៉ាបង្ហាញប្រាជ្ញារបស់ទ្រង់យ៉ាងដូចម្ដេច?
១៥ នៅរ៉ូម ១១:៣៣ សាវ័កប៉ុលបានឧទានឡើងដោយសន្ទុះចិត្តថា៖ «អើហ្ន៎! ប្រាជ្ញា . . . របស់ព្រះជ្រៅណាស់តើ!»។ ពិតមែនហើយ ពេលយើងពិចារណានូវលក្ខណៈផ្សេងៗនៃប្រាជ្ញាដ៏ជ្រាលជ្រៅហើយទូលំទូលាយរបស់ព្រះយេហូវ៉ា នោះយើងមានតែនឹកអស្ចារ្យក្នុងចិត្ត។ តើយើងអាចបកស្រាយអត្ថន័យនៃគុណសម្បត្ដិនេះយ៉ាងដូចម្ដេច? ប្រាជ្ញាទាក់ទងនឹងការប្រើចំណេះ សមត្ថភាពវែកញែក និងគំនិតឆ្លុះយល់ជាមួយគ្នា។ ដោយពឹងផ្អែកលើទំហំនៃចំណេះ និងជំរៅនៃគំនិតឆ្លុះយល់របស់ទ្រង់ នោះព្រះយេហូវ៉ាតែងតែធ្វើការសម្រេចចិត្តដ៏ល្អបំផុត ហើយទ្រង់ប្រព្រឹត្តតាមការសម្រេចចិត្តនោះដោយវិធីល្អបំផុតទៀតផង។
១៦, ១៧. តើការបង្កើតរបស់ព្រះយេហូវ៉ាបញ្ជាក់នូវប្រាជ្ញារបស់ទ្រង់យ៉ាងដូចម្ដេច? សូមលើកឧទាហរណ៍មួយ។
១៦ តើមានភស្តុតាងអ្វីខ្លះដែលបញ្ជាក់នូវប្រាជ្ញារបស់ព្រះ? ទំនុកដំកើង ១០៤:២៤ ចែងថា៖ «ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ! អស់ទាំងស្នាដៃរបស់ទ្រង់មានច្រើនប្រការណាស់ហ្ន៎! ទ្រង់បានធ្វើទាំងអស់ដោយប្រាជ្ញា ផែនដីបានពេញដោយរបស់ដែលទ្រង់បង្កើត»។ ពិតណាស់ ពេលយើងរៀនកាន់តែច្រើនអំពីអ្វីៗដែលព្រះយេហូវ៉ាបានបង្កើតនោះ យើងនឹកកោតស្ងើចកាន់តែខ្លាំងចំពោះប្រាជ្ញារបស់ទ្រង់។ តាមពិតទៅ សូម្បីតែអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រក៏ដោយ ក៏បានរៀនយ៉ាងច្រើនដោយវិភាគសិក្សាការបង្កើតរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដែរ! អ្នកវិទ្យាសាស្ត្ររហូតដល់មានវិស័យវិស្វកម្មមួយដែលត្រូវហៅថា ជីវវិស្វកម្ម ដែលជាការខំបង្កើតរបស់របរតាមគំរូដែលគេឃើញជាក់ស្តែងក្នុងធម្មជាតិ។
១៧ ជាឧទាហរណ៍ ប្រហែលជាអ្នកធ្លាប់សម្លឹងមើលសំណាញ់ពីងពាងដោយនឹកអស្ចារ្យក្នុងចិត្ត។ ប៉ុន្តែ វិស្វករម្នាក់សម្លឹងឃើញបច្ចេកទេសវិស្វកម្មដ៏អស្ចារ្យ។ បើយើងគិតតាមសមាមាត្រវិញ សរសៃខ្លះដែលមើលទៅដូចជាងាយដាច់នោះ គឺមាំជាងដែកនិងមាំជាងសរសៃអំបោះដែលគេត្របាញ់ចូលគ្នាធ្វើជាអាវក្រោះទៅទៀត។ តើសំណាញ់ពីងពាងគឺមាំប៉ុនណាទៅ? ប្រសិនបើមានសំណាញ់ពីងពាងទំហំប៉ុនសំណាញ់អ្នកនេសាទនោះ សំណាញ់នោះអាចមាំល្មមនឹងទាក់យន្តហោះដែលកំពុងតែហោះកាត់មេឃបាន! ពិតណាស់ ព្រះយេហូវ៉ាបានបង្កើតអ្វីៗទាំងអស់«ដោយប្រាជ្ញា»។
១៨. ដោយសារព្រះយេហូវ៉ាប្រើមនុស្សដើម្បីសរសេរព្រះគម្ពីរ តើប្រាជ្ញារបស់ព្រះយេហូវ៉ាសឲ្យឃើញយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៨ ភស្តុតាងជាក់ច្បាស់បំផុតដែលបង្ហាញនូវប្រាជ្ញារបស់ព្រះយេហូវ៉ា គឺមានក្នុងព្រះគម្ពីរជាព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់។ ប្រាជ្ញាដែលមានក្នុងព្រះគម្ពីរពិតជាបង្ហាញយើងនូវវិថីជីវិតដ៏ល្អបំផុត។ (អេសាយ ៤៨:១៧) ប៉ុន្តែ ប្រាជ្ញារបស់ព្រះយេហូវ៉ាដែលប្រៀបផ្ទឹមពុំបាននោះ ក៏សឲ្យឃើញក្នុងរបៀបព្រះគម្ពីរត្រូវបានសរសេរមកដែរ។ តើដោយដូចម្ដេច? ដោយសារព្រះយេហូវ៉ាមានប្រាជ្ញា នោះទ្រង់បានប្រើមនុស្សជាតិជាអ្នកសរសេរព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់។ សូមគិតទៅមើល៖ បើព្រះយេហូវ៉ាបានប្រើទេវតាសរសេរវិញ តើព្រះគម្ពីរនឹងទាក់ទាញទឹកចិត្តរបស់យើងដូចគ្នាទេ? ពួកទេវតានៅស្ថានសួគ៌អាចពណ៌នាអំពីព្រះយេហូវ៉ាបានដោយសារពួកគេនៅស្ថានលើ ហើយក៏អាចបញ្ជាក់ពីភក្ដីភាពរបស់ខ្លួនចំពោះទ្រង់ដែរ។ ប៉ុន្តែ តើយើងពិតជាអាចយល់នូវទស្សនៈរបស់បុគ្គលវិញ្ញាណដ៏គ្រប់ល័ក្ខណ៍ដែលមានចំណេះ បទពិសោធន៍ និងកម្លាំងច្រើនជាងយើងឆ្ងាយម្ល៉េះបានឬទេ?—ហេព្រើរ ២:៦, ៧
១៩. តើឧទាហរណ៍អ្វីដែលបង្ហាញថាការប្រើមនុស្សដើម្បីសរសេរព្រះគម្ពីរធ្វើឲ្យព្រះគម្ពីរប្រកបទៅដោយភាពកក់ក្ដៅ និងមានលក្ខណៈដែលទាក់ទាញទឹកចិត្តជាទីបំផុត?
១៩ ដោយសារមនុស្សត្រូវបានប្រើដើម្បីសរសេរព្រះគម្ពីរ នោះព្រះគម្ពីរប្រកបទៅដោយភាពកក់ក្ដៅ និងលក្ខណៈដែលទាក់ទាញទឹកចិត្តជាទីបំផុត។ អ្នកសរសេរគឺជាមនុស្សដែលមានអារម្មណ៍ដូចយើងដែរ។ ដោយសារពួកគេជាមនុស្សឥតគ្រប់ល័ក្ខណ៍ ពួកគេធ្លាប់ឆ្លងកាត់ការល្បងលនិងការគាបសង្កត់ស្រដៀងនឹងយើងដែរ។ ក្នុងករណីខ្លះ វិញ្ញាណរបស់ព្រះយេហូវ៉ាបណ្ដាលឲ្យពួកគេសរសេរអំពីអារម្មណ៍និងការលំបាកដែលខ្លួនគេផ្ទាល់ធ្លាប់បានពុះពារ។ (កូរិនថូសទី២ ១២:៧-១០) ដូច្នេះ ពួកគេបានសរសេរអ្វីដែលគ្មានទេវតាមួយរូបណាអាចសរសេរបានឡើយ។ ជាឧទាហរណ៍ សូមគិតអំពីបន្ទូលរបស់ដាវីឌនៅទំនុកដំកើងទី៥១។ យោងទៅតាមពាក្យផ្ដើម ដាវីឌបានតែងទំនុកនេះក្រោយបានធ្វើអំពើបាបដ៏ធ្ងន់ធ្ងរខ្លះៗ។ ដាវីឌបានអង្វរអស់ពីដួងចិត្តសុំព្រះអត់ទោសឲ្យទ្រង់។ ខ២និង៣ ចែងថា៖«សូមសំអាតអំពើបាបរបស់ទូលបង្គំផង។ ដ្បិតទូលបង្គំទទួលស្គាល់អំពើរំលងរបស់ទូលបង្គំហើយ ឯអំពើបាបរបស់ទូលបង្គំ នោះក៏នៅចំពោះមុខទូលបង្គំជានិច្ច»។ សូមកត់សម្គាល់ខ៥ ដែលចែងថា៖ «មើល! ទូលបង្គំបានកើតមកក្នុងសេចក្ដីទុច្ចរិត ហើយម្ដាយទូលបង្គំបានមានទំងន់ បង្កើតទូលបង្គំនៅក្នុងអំពើបាបដែរ»។ ខ១៧បន្ថែមថា«ឯដង្វាយដែលគួរថ្វាយដល់ព្រះ នោះគឺជាវិញ្ញាណខ្ទេចខ្ទាំ ឱព្រះអង្គអើយ! ទ្រង់មិនមើលងាយចំពោះចិត្តខ្ទេចខ្ទាំ ហើយទន់ទាបឡើយ»។ នេះពិតជាធ្វើឲ្យអ្នកមានអារម្មណ៍ឈឺចាប់ដូចស្តេចដាវីឌដែរ មែនទេ? ក្រៅពីមនុស្សឥតគ្រប់ល័ក្ខណ៍ គ្មាននរណាអាចបញ្ជាក់អារម្មណ៍ដូច្នេះបានទេ មែនទេ?
២០, ២១. (ក) ហេតុអ្វីអាចនិយាយថាព្រះគម្ពីរបង្កប់ប្រាជ្ញារបស់ព្រះយេហូវ៉ា ទោះជាមនុស្សបានសរសេរក៏ដោយ? (ខ) តើយើងនឹងពិចារណាអ្វីក្នុងអត្ថបទជាបន្ទាប់?
២០ តាមរយៈមនុស្សជាតិដែលជាអ្នកសរសេរនោះ ព្រះយេហូវ៉ាបានផ្ដល់អ្វីដែលចំនឹងសេចក្ដីត្រូវការរបស់យើង ពោលគឺ កំណត់ហេតុដែល«ព្រះទ្រង់បានបញ្ចេញព្រះវិញ្ញាណបណ្ដាលឲ្យតែង» តែនៅជាកំណត់ហេតុដែលមានលក្ខណៈដូចមនុស្សជាតិ។ (ធីម៉ូថេទី២ ៣:១៦) ពិតមែន វិញ្ញាណបរិសុទ្ធបានដឹកនាំអ្នកសរសេរទាំងនេះ។ ហេតុនេះ ពួកគេបានកត់សរសេរប្រាជ្ញារបស់ព្រះយេហូវ៉ា មិនមែនប្រាជ្ញារបស់ខ្លួនទេ។ ប្រាជ្ញានោះគឺគួរឲ្យទុកចិត្តជាទីបំផុត។ ប្រាជ្ញានោះគឺខ្ពស់ជាងប្រាជ្ញារបស់យើង ដល់ម្ល៉េះបានជាព្រះដាស់តឿនយើងដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ថា៖ «ចូរទីពឹងដល់ព្រះយេហូវ៉ាឲ្យអស់អំពីចិត្ត កុំឲ្យពឹងផ្អែកលើយោបល់របស់ខ្លួនឡើយ ត្រូវឲ្យទទួលស្គាល់ទ្រង់នៅគ្រប់ទាំងផ្លូវឯងចុះ នោះទ្រង់នឹងដំរង់អស់ទាំងផ្លូវច្រករបស់ឯង»។ (សុភាសិត ៣:៥, ៦) ដោយអនុវត្តតាមសេចក្ដីទូន្មាននេះដែលប្រកបដោយប្រាជ្ញា យើងនឹងចូលកាន់តែជិតនឹងព្រះរបស់យើងដែលមានគ្រប់ទាំងប្រាជ្ញា។
២១ គុណសម្បត្ដិរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដែលប្រសើរថ្លៃថ្លាបំផុតនិងធ្វើឲ្យយើងស្រឡាញ់ទ្រង់ខ្លាំងបំផុត នោះគឺសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់។ របៀបព្រះយេហូវ៉ាបានបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់នឹងត្រូវពិចារណាក្នុងអត្ថបទជាបន្ទាប់។
តើអ្នកនៅចាំទេ?
• តើព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើជំហានអ្វីដើម្បីផ្ដល់លទ្ធភាព ឲ្យយើងមានភាពជិតស្និទ្ធជាមួយទ្រង់?
• តើអ្វីជាឧទាហរណ៍ខ្លះដែលបញ្ជាក់តេជានុភាព របស់ព្រះយេហូវ៉ាក្នុងការបង្កើតនិងការការពារ?
• តើព្រះយេហូវ៉ាបង្ហាញភាពយុត្ដិធម៌យ៉ាងដូចម្ដេចខ្លះ?
• តើប្រាជ្ញារបស់ព្រះយេហូវ៉ាសឲ្យឃើញក្នុងការបង្កើតនិងក្នុងរបៀបព្រះគម្ពីរត្រូវបានសរសេរយ៉ាងដូចម្ដេច?
[សំណួរសម្រាប់អត្ថបទសិក្សា]
[រូបភាពនៅទំព័រ៨]
ដូចអ្នកគង្វាលម្នាក់ដែលបីកូនចៀមផ្ទាប់នឹងទ្រូង ព្រះយេហូវ៉ាក៏ថែរក្សាចៀមរបស់ទ្រង់ដោយថ្នាក់ថ្នម
[រូបភាពនៅទំព័រ១១]
ប្រាជ្ញារបស់ព្រះយេហូវ៉ាបានសឲ្យឃើញក្នុងរបៀប ព្រះគម្ពីរត្រូវបានសរសេរ