តើព្រះយេហូវ៉ាតម្រូវអ្វីពីយើង?
តើព្រះយេហូវ៉ាតម្រូវអ្វីពីយើង?
«តើព្រះយេហូវ៉ាសព្វព្រះហឫទ័យឲ្យឯងប្រព្រឹត្តដូចម្ដេច បើមិនមែនឲ្យប្រព្រឹត្តដោយសុចរិត[ឬ«យុត្ដិធម៌», ខ.ស.] ឲ្យស្រឡាញ់សេចក្ដីសប្បុរស ហើយឲ្យដើរជាមួយនឹងព្រះនៃខ្លួន ដោយសុភាពរាបទាបប៉ុណ្ណោះ»។—មីកា ៦:៨
១, ២. ហេតុអ្វីក៏អ្នកបំរើខ្លះរបស់ព្រះយេហូវ៉ាធ្លាក់ទឹកចិត្ត? ប៉ុន្តែ តើអ្វីដែលនឹងជួយគេបាន?
វៀរ៉ាជាគ្រីស្ទានដ៏ស្មោះត្រង់ម្នាក់ដែលមានអាយុ៧៥ឆ្នាំ ហើយសុខភាពគាត់មិនល្អទេ។ គាត់ពោលថា៖ «ជួនកាល ខ្ញុំមើលពីបង្អួចឃើញបងប្អូនប្រុសស្រីទៅផ្សព្វផ្សាយពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះមួយ។ នេះធ្វើឲ្យខ្ញុំស្រក់ទឹកភ្នែក ពីព្រោះខ្ញុំចង់ទៅផ្សព្វផ្សាយជាមួយនឹងពួកគេ ប៉ុន្តែ ជំងឺបានដាក់កំរិតលើកិច្ចបំរើខ្ញុំថ្វាយព្រះយេហូវ៉ា»។
២ តើអ្នកធ្លាប់មានអារម្មណ៍បែបនេះទេ? ប្រាកដហើយ យើងទាំងអស់គ្នាដែលស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ាចង់ដើរតាមព្រះនាមនៃទ្រង់ និងចង់បំពេញតាមតម្រូវការរបស់ទ្រង់។ ប៉ុន្តែ ចុះយ៉ាងណាវិញប្រសិនបើយើងមានសុខភាពទ្រុឌទ្រោម មានអាយុច្រើន ឬក៏មានភារកិច្ចជាច្រើនក្នុងក្រុមគ្រួសារនោះ? យើងប្រហែលជាធ្លាក់ទឹកចិត្ត ពីព្រោះស្ថានការណ៍ទាំងនេះជាហេតុរារាំងមិនឲ្យយើងបំពេញតាមអ្វីដែលចិត្តប្រាថ្នាចង់ធ្វើក្នុងកិច្ចបំរើរបស់ព្រះ។ ប្រសិនបើកាលៈទេសៈរបស់យើងគឺដូច្នេះមែន យើងអាចទទួលនូវការលើកទឹកចិត្តដ៏ពិតអំពីពាក្យរបស់មីកាក្នុងជំពូកទី៦និង៧។ ជំពូកទាំងនេះបញ្ជាក់ឲ្យដឹងថា តម្រូវការរបស់ព្រះយេហូវ៉ាគឺសមហេតុសមផលហើយអាចបំពេញបាន។
របៀបដែលព្រះប្រព្រឹត្តទៅលើរាស្ត្ររបស់ទ្រង់
៣. តើព្រះយេហូវ៉ាប្រព្រឹត្តទៅលើពួកអ៊ីស្រាអែលដែលកំពុងតែបះបោរប្រឆាំងនឹងទ្រង់យ៉ាងដូចម្ដេច?
៣ មុនបង្អស់ យើងសូមមើលមីកា ៦:៣-៥ និងកត់សម្គាល់នូវរបៀបដែលព្រះយេហូវ៉ាប្រព្រឹត្តទៅលើរាស្ត្ររបស់ទ្រង់។ សូមចាំថា នៅសម័យមីកា ពួកអ៊ីស្រាអែលបានបះបោរប្រឆាំងនឹងព្រះ។ យ៉ាងណាក៏ដោយ ព្រះយេហូវ៉ាមានបន្ទូលទៅកាន់រាស្ត្រទ្រង់ដោយសេចក្ដីមេត្ដាករុណាថា៖ «ឱរាស្ត្រអញអើយ!»។ ទ្រង់មានបន្ទូលអង្វរគេថា៖ «ឱរាស្ត្រអញអើយ! ឥឡូវនេះ ចូរនឹកចាំ!»។ ព្រះយេហូវ៉ាមិនចោទប្រកាន់ទោសយ៉ាងឃោរឃៅទៅលើរាស្ត្រទ្រង់ទេ ប៉ុន្តែ ទ្រង់ខិតខំជំរុញទឹកចិត្តពួកគេដោយសួរសំនួរថា៖ «តើអញបានធ្វើឲ្យឯងធុញទ្រាន់ដោយសារអ្វី?»។ ព្រះយេហូវ៉ាក៏អញ្ជើញឲ្យពួកអ៊ីស្រាអែល«ធ្វើបន្ទាល់» ដើម្បីបញ្ជាក់ពីអារម្មណ៍របស់ពួកគេ។
៤. តើគំរូរបស់ព្រះក្នុងការបង្ហាញសេចក្ដីមេត្ដាករុណានោះ គួរតែមានអានុភាពលើយើងយ៉ាងណា?
៤ ព្រះយេហូវ៉ាជាគំរូដ៏ប្រសើរបំផុតដែលគួរឲ្យត្រាប់តាមណាស់! ទ្រង់បានសំដៅទៅលើសាសន៍អ៊ីស្រាអែលនិងសាសន៍យូដាដែលកំពុងតែបះបោរប្រឆាំងនឹងទ្រង់នៅសម័យមីកាថា៖ «រាស្ត្រអញ» ថែមទាំងបានអង្វរពួកគេទៀតផង។ ដូច្នេះ យើងត្រូវសម្ដែងសេចក្ដីមេត្ដាករុណានិងសុជីវធម៌គ្រីស្ទានជាងអំបាលម៉ានទៅទៀត ក្នុងរបៀបដែលយើងប្រព្រឹត្តទៅលើអ្នកឯទៀតដែលចង់ធ្វើជាផ្នែកនៃក្រុមជំនុំ! ទោះជាបុគ្គលខ្លះប្រហែលជាមិនសូវរាក់ទាក់ប៉ុន្មាន ឬក៏ប្រហែលជាខ្សោយខាងវិញ្ញាណក៏ដោយ តែប្រសិនបើពួកគេស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ា នោះយើងចង់ជួយពួកគេព្រមទាំងប្រព្រឹត្តដោយសេចក្ដីមេត្ដាករុណាទៅលើពួកគេដែរ។
៥. តើមីកា ៦:៦, ៧ បានគូសបញ្ជាក់នូវចំណុចសំខាន់ណាខ្លះ?
៥ ជាបន្ទាប់ សូមបើកមើលមីកា ៦:៦, ៧។ មីកាសួរសំនួរត្រិះរិះមួយចំនួនថា៖ «តើត្រូវឲ្យខ្ញុំយកអ្វី ដើម្បីចូលទៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ា ហើយក្រាបថ្វាយបង្គំនៅមុខព្រះដ៏ខ្ពស់? តើត្រូវឲ្យខ្ញុំយកដង្វាយដុត ជាកូនគោអាយុ១ខួប ដើម្បីចូលទៅចំពោះទ្រង់ឬ? តើព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់នឹងសព្វព្រះហឫទ័យ ដោយចៀមទាំងពាន់ ឬដោយប្រេងទាំងម៉ឺនទន្លេឬអី? តើត្រូវឲ្យខ្ញុំថ្វាយកូនច្បងខ្ញុំ ឲ្យបានធួននឹងអំពើរំលងដែលខ្ញុំប្រព្រឹត្តគឺជាផលនៃរូបកាយខ្ញុំ ឲ្យបានធួននឹងបាបនៃព្រលឹងខ្ញុំឬ?»។ មិនទាល់តែសោះ មនុស្សមិនអាចបំពេញព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដោយថ្វាយ«ចៀមទាំងពាន់ឬដោយប្រេងទាំងម៉ឺនទន្លេ»ឡើយ។ ប៉ុន្តែ មានរបៀបផ្សេងទៀតដែលយើងអាចបំពេញព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះបាន។ តើតាមរបៀបណា?
យើងត្រូវតែប្រព្រឹត្តដោយយុត្ដិធម៌
៦. តើមីកា ៦:៨ បានប្រាប់នូវតម្រូវការបីណារបស់ព្រះ?
៦ នៅមីកា ៦:៨ យើងរៀនដឹងនូវអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាតម្រូវអំពីយើង។ មីកាសួរថា៖ «តើព្រះយេហូវ៉ាសព្វព្រះហឫទ័យឲ្យឯងប្រព្រឹត្តដូចម្ដេច បើមិនមែនឲ្យប្រព្រឹត្តដោយសុចរិត[ឬ«យុត្ដិធម៌», ខ.ស.] ឲ្យស្រឡាញ់សេចក្ដីសប្បុរស ហើយឲ្យដើរជាមួយនឹងព្រះនៃខ្លួន ដោយសុភាពរាបទាបប៉ុណ្ណោះ?»។ តម្រូវការទាំងបីនេះទាក់ទងនឹងអារម្មណ៍ គំនិត និងការប្រព្រឹត្តរបស់យើង។ យើងត្រូវតែបង្ហាញនូវទឹកចិត្ត គិតអំពីរបៀបសម្ដែង និងចាត់វិធានការដើម្បីបង្ហាញឲ្យឃើញគុណសម្បត្ដិទាំងនេះ។ យើងសូមពិចារណាតម្រូវការទាំងបីនេះម្ដងមួយៗ។
៧, ៨. (ក) តើការ‹ប្រព្រឹត្តដោយយុត្ដិធម៌›បានន័យយ៉ាងណា? (ខ) តើមានអំពើអយុត្ដិធម៌អ្វី ដែលមានទូទៅនៅសម័យមីកា?
៧ ការ‹ប្រព្រឹត្តដោយយុត្ដិធម៌›បានន័យថា យើងធ្វើអ្វីៗដែលជាការល្អត្រឹមត្រូវ។ ការប្រព្រឹត្តរបស់ព្រះយេហូវ៉ាគឺជាគំរូសំរាប់យុត្ដិធម៌។ ប៉ុន្តែ មនុស្សនៅសម័យមីកាមិនបានប្រព្រឹត្តដោយយុត្ដិធម៌ទេ គឺពួកគេប្រព្រឹត្តដោយអយុត្ដិធម៌វិញ។ តើពួកគេបានធ្វើដូចម្ដេច? សូមពិចារណាមើលមីកា ៦:១០។ ឃ្លាចុងខនោះចែងថា អ្នកលក់បានប្រើ«រង្វាល់ឆកោង» គឺថា រង្វាល់ដែលតូចពេក។ ខ១១ចែងថា ពួកគេប្រើ«កូនជញ្ជីងឆកោង»ដែរ។ ម្យ៉ាងទៀត យោងទៅតាមខ១២«អណ្ដាតនៅក្នុងមាត់គេក៏ជាគ្រឿងឆបោក»ដែរ។ ដូច្នេះ នៅសម័យមីកា រង្វាល់ឆកោង កូនជញ្ជីងឆកោង និងពាក្យសំដីឆបោកខាងពាណិជ្ជកម្មជាការប្រព្រឹត្តដ៏ពេញនិយម។
៨ ការប្រព្រឹត្តដោយអយុត្ដិធម៌យ៉ាងនេះមិនមែនមានតែក្នុងផ្សារប៉ុណ្ណោះទេ គឺកើតមានឡើងក្នុងតុលាការដែរ។ មីកា ៧:៣ បញ្ជាក់ថា៖ «ចៅហ្វាយ គេក៏សូម ហើយចៅក្រមក៏ប្រុងនឹងស៊ីសំណូកដែរ»។ មនុស្សសូកប៉ាន់ចៅហ្វាយដើម្បីឲ្យគាត់កាត់ទោសដោយអយុត្ដិធម៌ទៅលើមនុស្សដែលគ្មានទោស។ «អ្នកធំ»ឬក៏ពលរដ្ឋដែលមានទឹកមាត់ប្រៃក៏ចូលដៃក្នុងបទឧក្រិដ្ឋទាំងនេះដែរ។ តាមពិត មីកាប្រាប់ថា ពួកចៅហ្វាយ ពួកចៅក្រម និងអ្នកធំ«ប្រមុំ»មូលគំនិតគ្នាដើម្បីធ្វើអំពើអាក្រក់។
៩. តើមនុស្សដែលប្រព្រឹត្តដោយអយុត្ដិធម៌មានអានុភាពលើសាសន៍យូដានិងសាសន៍អ៊ីស្រាអែលដូចម្ដេច?
៩ អំពើដ៏អយុត្ដិធម៌នៃមេដឹកនាំដ៏ទុច្ចរិតទាំងនោះ បានប៉ះពាល់ទៅលើស្រុកយូដានិងអ៊ីស្រាអែលទាំងមូល។ មីកា ៧:៥ កត់សម្គាល់ថា ការខ្វះនូវយុត្ដិធម៌បាននាំឲ្យពួកម៉ាក មិត្តភក្ដិជិតស្និទ្ធ និងរហូតដល់គូអាពាហ៍ពិពាហ៍លែងទុកចិត្តគ្នាទៅវិញទៅមក។ ខ៦ចែងថា នេះបានបង្កើតឲ្យមានសង្គមអនាធិបតេយ្យ ដែលបណ្ដាលឲ្យមានការស្អប់គ្នារវាងសាច់ញាតិជិតដូចជាកូនប្រុសនិងបិតា ហើយកូនស្រីនិងមាតា។
១០. តើគ្រីស្ទានពិតប្រព្រឹត្តយ៉ាងណាក្នុងសម័យដែលមានកង្វះខាងភាពយុត្ដិធម៌?
១០ ចុះយ៉ាងណាវិញសព្វថ្ងៃនេះ? យើងក៏ឃើញថាមានស្ថានភាពស្រដៀងគ្នាដែរ មែនទេ? ដូចមីកាដែរ យើងរស់នៅក្នុងលោកីយ៍មួយដែលមានកង្វះខាងភាពយុត្ដិធម៌ គ្មានទំនុកចិត្តរវាងគ្នានឹងគ្នា និងមានការបែកបាក់ផ្នែកក្រុមគ្រួសារនិងក្នុងសង្គមផង។ ប៉ុន្តែ ក្នុងនាមជាអ្នកបំរើព្រះក្នុងចំណោមរបបលោកីយ៍ដ៏ទុច្ចរិតនេះ យើងមិនត្រូវអនុញ្ញាតឲ្យចិត្តគំនិតអយុត្ដិធម៌នៃលោកីយ៍នេះជ្រាបចូលមកក្នុងក្រុមជំនុំគ្រីស្ទានឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញយើងត្រូវកាន់តាមគោលការណ៍ស្តីពីភាពទៀងត្រង់ និងភក្ដីភាពក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃរបស់យើង។ ប្រាកដហើយ យើង«ប្រព្រឹត្តល្អ ក្នុងគ្រប់ការទាំងអស់»។ (ហេព្រើរ ១៣:១៨) តើអ្នកយល់ព្រមទេថា ប្រសិនបើយើងប្រព្រឹត្តដោយយុត្ដិធម៌នោះ យើងទទួលពរជាច្រើនពីភាតរភាពមួយដែលមានមូលដ្ឋានទៅលើការទុកចិត្តគ្នាទៅវិញទៅមក?
តើមនុស្សនឹងឮ«ព្រះសូរសៀងនៃព្រះយេហូវ៉ា»យ៉ាងណា?
១១. តើមីកា ៧:១២ កំពុងតែសម្រេចយ៉ាងដូចម្ដេច?
១១ មីកាទាយថា ទោះជាមានស្ថានភាពពេញទៅដោយភាពអយុត្ដិធម៌ក៏ដោយនោះ មនុស្សគ្រប់ៗរូបក៏នឹងទទួលយុត្ដិធម៌បាននៅឡើយ។ ព្យាការីមីកាទាយថា មនុស្សត្រូវប្រមូលមក«ពីសមុទ្រម្ខាង ទៅដល់សមុទ្រម្ខាង ហើយពីភ្នំ១ទៅដល់ភ្នំ១ទៀត»ដើម្បីក្លាយជាអ្នកថ្វាយបង្គំព្រះយេហូវ៉ា។ (មីកា ៧:១២) សព្វថ្ងៃនេះ ក្នុងការសម្រេចចុងក្រោយនៃទំនាយនេះ មនុស្សពីគ្រប់សាសន៍កំពុងតែទទួលប្រយោជន៍ពីភាពយុត្ដិធម៌ដ៏មិនលំអៀងរបស់ព្រះ មិនមែនសាសន៍តែមួយប៉ុណ្ណោះទេ។ (អេសាយ ៤២:១) តើពួកគេទទួលប្រយោជន៍យ៉ាងដូចម្ដេច?
១២. តើមនុស្សឮ«ព្រះសូរសៀងនៃព្រះយេហូវ៉ា»នៅសព្វថ្ងៃយ៉ាងដូចម្ដេច?
១២ ដើម្បីរកចម្លើយ ចូរពិចារណាពាក្យរបស់មីកាមុននេះ។ មីកា ៦:៩ ចែងថា៖ «ព្រះសូរសៀងនៃព្រះយេហូវ៉ាបន្លឺដល់ទីក្រុង ហើយមនុស្សណាដែលមានប្រាជ្ញា នឹងឃើញ[ឬ«កោតខ្លាច», ខ.ស.]ព្រះនាមទ្រង់»។ តើមនុស្សគ្រប់សាសន៍ឮ«ព្រះសូរសៀងនៃព្រះយេហូវ៉ា»យ៉ាងដូចម្ដេច? ហើយតើនេះទាក់ទងនឹងការប្រព្រឹត្តដោយយុត្ដិធម៌យ៉ាងដូចម្ដេចខ្លះ? ប្រាកហើយ មនុស្សមិនឮព្រះសូរសៀងរបស់ព្រះមែនទែននោះទេ។ ក៏ប៉ុន្តែ តាមរយៈការផ្សព្វផ្សាយរបស់យើងទូទាំងពិភពលោកនេះ ព្រះសូរសៀងរបស់ព្រះយេហូវ៉ាត្រូវឮសុសសាយដល់មនុស្សគ្រប់សាសន៍និងគ្រប់ស្រទាប់សង្គម។ ជាលទ្ធផល ពួកអ្នកដែលស្ដាប់ព្រះសូរសៀងនោះនឹង‹កោតខ្លាចព្រះនាមព្រះ› បានសេចក្ដីថា ចេះគោរពព្រះនាមទ្រង់។ យើងមុខជាប្រព្រឹត្តដោយយុត្ដិធម៌និងសេចក្ដីស្រឡាញ់ដោយបំរើជាអ្នកប្រកាសដ៏ខ្នះខ្នែងអំពីព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ។ យើង‹ប្រព្រឹត្តដោយយុត្ដិធម៌› ពេលយើងផ្សព្វផ្សាយប្រាប់មនុស្សទាំងអស់អំពីព្រះនាមរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដោយមិនរើសមុខ។
យើងត្រូវតែស្រឡាញ់សេចក្ដីសប្បុរស
១៣. តើសេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះនិងសេចក្ដីស្រឡាញ់ខុសគ្នាត្រង់លក្ខណៈណា?
១៣ ឥឡូវ សូមយើងពិចារណាតម្រូវការទីពីរដែលត្រូវរៀបរាប់នៅមីកា ៦:៨។ ព្រះយេហូវ៉ាតម្រូវឲ្យយើង«ស្រឡាញ់សេចក្ដីសប្បុរស»។ ពាក្យភាសាហេព្រើរដែលត្រូវបកប្រែថា៖ «សេចក្ដីសប្បុរស» ក៏ត្រូវបកប្រែថា«សេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះ» ឬក៏«សេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់»។ ពាក្យថា«សេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះ»បានន័យថា ការយកចិត្តទុកដាក់ដោយសេចក្ដីមេត្ដាករុណាទៅលើអ្នកដទៃ។ សេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះគឺខុសគ្នានឹងសេចក្ដីស្រឡាញ់។ តើខុសគ្នាយ៉ាងណា? សេចក្ដីស្រឡាញ់គឺទូលំទូលាយជាង។ មនុស្សអាចមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះវត្ថុឬមតិក៏បាន។ ជាឧទាហរណ៍ ព្រះគម្ពីរចែងអំពីការ«ស្រឡាញ់ប្រាក់» និងការ«ស្រឡាញ់ដល់ប្រាជ្ញា»។ (សាស្ដា ៥:១០; សុភាសិត ២៩:៣) ប៉ុន្តែ សេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះតែងតែត្រូវសម្ដែងចំពោះមនុស្ស ជាពិសេសពួកអ្នកដែលកំពុងតែបំរើព្រះយេហូវ៉ា។ ដូច្នេះ មីកា ៧:២០ ចែងអំពី«សេចក្ដីសប្បុរស[«ដ៏ស្មោះ», ព.ថ.]ដល់អ័ប្រាហាំ» ជាបុរសម្នាក់ដែលបំរើព្រះយេហូវ៉ា។
១៤, ១៥. តើត្រូវសម្ដែងសេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះយ៉ាងដូចម្ដេច? តើមានទីសំអាងអ្វីក្នុងវគ្គនេះដែលបញ្ជាក់ពីសេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះនោះ?
១៤ យោងទៅតាមមីកា ៧:១៨ ព្យាការីមីកាចែងអំពីព្រះយេហូវ៉ាថា៖ «ទ្រង់សព្វព្រះហឫទ័យនឹងសេចក្ដីសប្បុរស[«ដ៏ស្មោះ», ព.ថ.]»។ នៅមីកា ៦:៨ ចែងប្រាប់ថា យើងមិនត្រឹមតែបង្ហាញសេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះប៉ុណ្ណោះ តែត្រូវស្រឡាញ់សេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះទៀតផង។ តើយើងអាចទាញយកមេរៀនអ្វីពីបទគម្ពីរទាំងនេះ? ខទាំងនេះបង្ហាញថា យើងសម្ដែងសេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះដោយស្ម័គ្រពីចិត្តនិងដោយសទ្ធា គឺដោយសារយើងចង់សម្ដែងគុណសម្បត្ដិនេះ។ ដូចគ្នានឹងព្រះយេហូវ៉ាដែរ យើងរីករាយត្រេកអរនឹងការសម្ដែងនូវសេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះចំពោះពួកអ្នកដែលខ្វះខាត។
១៥ សព្វថ្ងៃនេះ សេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះបែបនេះគឺជាអ្វីដែលសម្គាល់រាស្ត្ររបស់ព្រះ។ ជាឧទាហរណ៍: នៅខែមិថុនា ឆ្នាំ២០០១ ខ្យល់ព្យុះសង្ឃរាបានបង្កឲ្យមានទឹកជំនន់ធំមួយនៅរដ្ឋតិចសាស់ ស.រ.អ. ហើយបានបំផ្លាញផ្ទះរាប់ពាន់ខ្នង រួមមានរាប់រយផ្ទះរបស់ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាដែរ។ ដើម្បីជួយបងប្អូនខាងវិញ្ញាណរបស់ខ្លួន នោះស្មរបន្ទាល់ប្រមាណ១០.០០០នាក់បានសុខចិត្តចំណាយពេលនិងកម្លាំងកាយដោយមិនគិតប្រាក់ឬកម្លាំងពលកម្មរបស់គេនោះទេ។ ជាង៦ខែ អ្នកស្ម័គ្រចិត្តទាំងនេះបានធ្វើការមិនបង្អង់ដៃ ចំណាយពេល ទាំងយប់ទាំងថ្ងៃ រួមទាំងថ្ងៃសៅរ៍ថ្ងៃអាទិត្យដែរ ដើម្បីកសាងសាលព្រះរាជាណាចក្រ៨ខ្នងនិងផ្ទះ៧០០ខ្នងឡើងវិញ ដែលជារបស់បងប្អូនគ្រីស្ទានរបស់ខ្លួន។ បងប្អូនដែលមិនអាចចូលរួមការកសាងនោះ បានផ្ដល់ជាសម្ភារៈស្ម័គ្រពីចិត្ត ដូចជាគ្រឿងបរិក្ខារ ថវិកា និងម្ហូបអាហារ។ ហេតុអ្វីបានជាស្មរបន្ទាល់រាប់ពាន់នាក់នេះបានមកជួយបងប្អូនរបស់ខ្លួនដូច្នេះ? ពីព្រោះពួកគេ«ស្រឡាញ់សេចក្ដីសប្បុរស»។ ហើយយើងមានចិត្តរីករាយណាស់ដោយដឹងថា បងប្អូនរបស់យើងទូទាំងពិភពលោកកំពុងតែបង្ហាញសេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះដូចគ្នានេះដែរ! ពិតមែនហើយ ការធ្វើតាមតម្រូវការឲ្យ«ស្រឡាញ់សេចក្ដីសប្បុរស» មិនមែនជាបន្ទុកទេ តែគឺជាអ្វីដែលធ្វើឲ្យយើងសប្បាយចិត្តវិញ!
ចូរដើរជាមួយនឹងព្រះដោយសុភាពរាបទាប
១៦. តើមានឧទាហរណ៍អ្វីដែលជួយបញ្ជាក់ពីភាពចាំបាច់ឲ្យយើងដើរជាមួយព្រះដោយសុភាពរាបទាប?
១៦ តម្រូវការទីបីក្នុងមីកា ៦:៨ គឺ«ដើរជាមួយនឹងព្រះនៃខ្លួន ដោយសុភាពរាបទាប»។ នេះបានន័យថា យើងទទួលស្គាល់នូវកំរិតនៃសមត្ថភាពរបស់យើង ហើយថែមទាំងពឹងពាក់ទៅលើព្រះដែរ។ ជាឧទាហរណ៍: សូមគិតក្នុងចិត្តអំពីក្មេងស្រីម្នាក់ដែលកំពុងតែកាន់ដៃបិតារបស់ខ្លួនជាប់យ៉ាងណែន ពេលពួកគេទាំងពីរនាក់ដើរកាត់ខ្យល់ព្យុះ។ ក្មេងស្រីនេះដឹងច្បាស់ថា នាងមិនសូវខ្លាំងប៉ុន្មានទេ ប៉ុន្តែនាងមានទំនុកចិត្តទាំងស្រុងលើបិតារបស់នាង។ ដូចជាក្មេងស្រីនោះ យើងក៏ត្រូវដឹងកំរិតសមត្ថភាពរបស់ខ្លួនដែរ ហើយយើងត្រូវមានទំនុកចិត្តទៅលើព្រះវរបិតារបស់យើងនៅស្ថានសួគ៌។ តើយើងអាចរក្សាទំនុកចិត្តនេះដូចម្ដេចបាន? វិធីមួយ យើងត្រូវចាំជានិច្ចនូវមូលហេតុដែលយើងត្រូវជិតស្និទ្ធជាមួយព្រះ។ មីការំឭកយើងពីមូលហេតុបីយ៉ាង: ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះអង្គសង្គ្រោះយើង ជាព្រះអង្គណែនាំយើង និងជាព្រះអង្គដែលការពារយើងផងដែរ។
១៧. តើព្រះយេហូវ៉ាបានសង្គ្រោះ ណែនាំនិងការពាររាស្ត្ររបស់ទ្រង់នៅសម័យបុរាណយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៧ យោងទៅតាមមីកា ៦:៤, ៥ ព្រះមានបន្ទូលថា៖ «អញបាននាំឯងឡើងចេញពីស្រុកអេស៊ីព្ទមក»។ ពិតណាស់ ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះដែលបានសង្គ្រោះសាសន៍អ៊ីស្រាអែល។ ព្រះយេហូវ៉ាមានបន្ទូលតទៅទៀតថា៖ «អញបាន . . . ចាត់ម៉ូសេ អើរ៉ុន នឹងម៉ារាមឲ្យនាំមុខឯង»។ ពិតមែនហើយ ម៉ូសេនិងអើរ៉ុនបានត្រូវប្រើដើម្បីណែនាំប្រជាជនអ៊ីស្រាអែល និងម៉ារាមបាននាំមុខពួកស្ត្រីអ៊ីស្រាអែលក្នុងការរាំរបាំជ័យជំនះ។ (និក្ខមនំ ៧:១, ២; ១៥:១, ១៩-២១; ចោទិយកថា ៣៤:១០) ព្រះយេហូវ៉ាបានផ្ដល់ការណែនាំតាមរយៈអ្នកបំរើរបស់ទ្រង់។ ក្នុងខ៥ ព្រះយេហូវ៉ារំឭកពួកអ៊ីស្រាអែលថា ទ្រង់បានការពារពួកគេឲ្យរួចពីអ្នកប្រឆាំង ដូចជាលោកបាឡាកនិងបាឡាមជាដើម ហើយបានការពារសាសន៍អ៊ីស្រាអែលក្នុងផ្នែកចុងក្រោយនៃដំណើរពីស៊ីទីមនៅស្រុកម៉ូអាប់ រហូតដល់គីលកាលនៅក្នុងស្រុកសន្យានោះ។
១៨. តើព្រះសង្គ្រោះ ណែនាំនិងការពារយើងនៅសម័យនេះយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៨ ពេលយើងដើរជាមួយព្រះយេហូវ៉ា ទ្រង់សង្គ្រោះយើងពីរបបលោកីយ៍របស់សាតាំង ទាំងណែនាំយើងតាមរយៈអង្គការរបស់ទ្រង់ ហើយការពារមួយក្រុមយើងនេះពីអ្នកប្រឆាំង។ ហេតុនេះហើយមានហេតុជាច្រើនជំរុញឲ្យយើងកាន់ជាប់នឹងព្រះហស្តព្រះវរបិតារបស់យើងនៅស្ថានសួគ៌ ពេលយើងដើរមួយចម្ងាយចុងក្រោយនេះ និងឆ្លងកាត់ការពិបាកដែលមកដូចជាខ្យល់ព្យុះ ទៅដល់កន្លែងមួយដែលល្អប្រសើរជាងស្រុកសន្យានៅសម័យបុរាណឆ្ងាយណាស់ គឺជាពិភពលោកថ្មីដ៏សុចរិតរបស់ព្រះ។
១៩. តើតាមរបៀបណាដែលសេចក្ដីសុភាពទាក់ទងនឹងកំរិតនៃសមត្ថភាពរបស់យើង?
១៩ ការដើរជាមួយព្រះដោយសុភាពរាបទាបក៏នឹងជួយយើងគិតឲ្យបានប្រាកដប្រជាអំពីកាលៈទេសៈរបស់យើង។ ពិតជាដូច្នេះមែន ពីព្រោះការសម្ដែងសេចក្ដីសុភាពត្រូវរួមបញ្ចូលការដឹងកំរិតនៃសមត្ថភាពរបស់យើង។ សុខភាពមិនល្អឬអាយុចាស់ អាចដាក់កំរិតទៅលើអ្វីដែលយើងអាចធ្វើក្នុងកិច្ចបំរើរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ប៉ុន្តែ ជាជាងអនុញ្ញាតឲ្យបញ្ហានេះធ្វើឲ្យយើងធ្លាក់ទឹកចិត្ត យកល្អឲ្យយើងចងចាំថាព្រះទ្រង់ព្រមទទួលនូវការខំប្រឹងនិងពលិកម្មរបស់យើង ‹យោងទៅតាមអ្វីដែលយើងមាន មិនយោងទៅតាមអ្វីដែលយើងគ្មាននោះទេ›។ (កូរិនថូសទី២ ៨:១២, ខ.ស.) ពិតណាស់ ព្រះយេហូវ៉ាតម្រូវឲ្យយើងបំរើទ្រង់អស់អំពីចិត្ត តាមអ្វីដែលកាលៈទេសៈរបស់យើងអនុញ្ញាត។ (កូល៉ុស ៣:២៣) នៅពេលដែលយើងខំប្រឹងអស់ពីសមត្ថភាពក្នុងកិច្ចបំរើទ្រង់ នោះព្រះយេហូវ៉ាពេញព្រះហឫទ័យនិងប្រទានពរឲ្យយើងយ៉ាងវិសេស។—សុភាសិត ១០:២២
ចិត្តគំនិតចេះរង់ចាំនាំឲ្យមានពរ
២០. តើចំណេះដឹងអំពីអ្វីទៅ នឹងជួយយើងឲ្យមានចិត្តគំនិតចេះរង់ចាំដូចមីកានោះ?
២០ ព្រះពររបស់ព្រះយេហូវ៉ាជំរុញទឹកចិត្តយើងឲ្យយកតម្រាប់តាមចិត្តគំនិតរបស់មីកា។ មីកាពោលថា៖ «ខ្ញុំនឹងរង់ចាំព្រះដ៏ជួយសង្គ្រោះខ្ញុំ»។ (មីកា ៧:៧) តើពំនោលនេះទាក់ទងយ៉ាងដូចម្ដេចនឹងយើងដែលដើរជាមួយនឹងព្រះដោយចិត្តសុភាពនោះ? ការចេះរង់ចាំឬចេះអត់ធ្មត់អាចជួយកុំឲ្យយើងធ្លាក់ទឹកចិត្តដោយព្រោះថ្ងៃនៃព្រះយេហូវ៉ាមិនទាន់មកដល់នៅឡើយ។ (សុភាសិត ១៣:១២) បើនិយាយឲ្យពិតត្រង់ យើងទាំងអស់គ្នាចង់ណាស់ឲ្យទីបញ្ចប់នៃរបបលោកីយ៍ដ៏អាក្រក់នេះមកដល់។ ប៉ុន្តែ រាល់សប្ដាហ៍ រាប់ពាន់នាក់ទើបតែចាប់ផ្ដើមដើរជាមួយព្រះ។ ការដឹងអំពីរឿងនេះផ្ដល់ហេតុដ៏ល្អឲ្យយើងចេះរង់ចាំ។ បងប្រុសម្នាក់ដែលជាស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាយូរឆ្នាំហើយ បានមានប្រសាសន៍ថា៖ «ពេលខ្ញុំគិតអំពីពេលវេលា៥៥ឆ្នាំដែលខ្ញុំបានចំណាយក្នុងកិច្ចផ្សព្វផ្សាយនេះ ខ្ញុំជឿជាក់ថា ខ្ញុំមិនបានខាតបង់អ្វីឡើយដោយរង់ចាំព្រះយេហូវ៉ា។ ផ្ទុយទៅវិញ នេះបានការពារខ្ញុំពីការលំបាកជាច្រើនយ៉ាង»។ តើអ្នកមានបទពិសោធន៍ស្រដៀងគ្នានេះដែរឬទេ?
២១, ២២. តើមីកា ៧:១៤ កំពុងតែសម្រេចសព្វថ្ងៃយ៉ាងដូចម្ដេច?
២១ ការដើរជាមួយព្រះយេហូវ៉ាតែងផ្ដល់ប្រយោជន៍ជាបរិបូរចំពោះយើង។ ដូចត្រូវចែងនៅមីកា ៧:១៤ មីកាបានប្រៀបធៀបរាស្ត្ររបស់ព្រះទៅនឹងចៀមដែលកំពុងតែនៅជាមួយអ្នកគង្វាលរបស់ខ្លួនដោយសេចក្ដីសុខ។ សព្វថ្ងៃ ទំនាយនេះបានក្លាយជាការពិតតាមរបៀបដ៏សំខាន់ជាង គឺថា ពួកសំណល់នៃអ៊ីស្រាអែលខាងវិញ្ញាណ ព្រមទាំងពួក«ចៀមឯទៀត»នោះ រកឃើញនូវសេចក្ដីសុខពីព្រះយេហូវ៉ា ជាអ្នកគង្វាលដ៏គួរឲ្យទុកចិត្ត។ ពួកគេរស់«ត្រមោចក្នុងព្រៃ[«មានចំការព័ទ្ធជុំវិញ», ខ.ស.]» គឺថា នៅដាច់ឡែកខាងវិញ្ញាណពីលោកីយ៍នេះដែលរឹតតែលំបាកឡើងៗ។—យ៉ូហាន ១០:១៦; ចោទិយកថា ៣៣:២៨; យេរេមា ៤៩:៣១; កាឡាទី ៦:១៦
២២ រាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ាមានភាពចំរុងចំរើន ដូចមីកា ៧:១៤ បានទាយនោះ។ មីកាបានសំដៅទៅលើរាស្ត្ររបស់ព្រះ ដោយប្រៀបប្រដូចនឹងចៀម ដោយពាក្យថា៖ «សូមឲ្យគេរកស៊ីនៅស្រុកបាសាននឹងនៅស្រុកកាឡាត»។ ដូចគ្នានឹងចៀមនៅស្រុកបាសាននិងស្រុកកាឡាតដែលបានស៊ីស្មៅនៅទីវាលដែលសំបូរទៅដោយជីជាតិហើយធំធាត់ឡើងនោះ រាស្ត្ររបស់ព្រះសព្វថ្ងៃនេះក៏មានភាពរីកចំរើនខាងវិញ្ញាណ ដែលជាពរមួយទៀតមកពីការដើរជាមួយនឹងព្រះដោយសេចក្ដីសុភាព។—ជនគណនា ៣២:១; ចោទិយកថា ៣២:១៤
២៣. តើយើងអាចរៀនមេរៀនអ្វីពីការពិនិត្យមើលមីកា ៧:១៨, ១៩?
២៣ នៅមីកា ៧:១៨, ១៩ ព្យាការីនោះលើកបញ្ជាក់ថា ព្រះយេហូវ៉ាមានព្រះទ័យចង់អត់ឱនទោសអស់អ្នកដែលប្រែចិត្ត។ ខ១៨ចែងថា ព្រះយេហូវ៉ា«អត់ទោសចំពោះអំពើទុច្ចរិត»និង«បំភ្លេចអំពើរំលង»។ យោងទៅតាមខ១៩ ទ្រង់«បោះអស់ទាំងអំពើបាបរបស់[ពួកគេ]ទៅក្នុងសមុទ្រជ្រៅ»។ តើនេះមានមេរៀនអ្វីសំរាប់យើង? យើងអាចសួរខ្លួនយើងថា តើយើងយកតម្រាប់តាមព្រះយេហូវ៉ាក្នុងរឿងនេះឬទេ? តើយើងលើកលែងទោសឲ្យអ្នកដែលធ្វើបាបយើងឬទេ? ពេលអ្នកទាំងនោះប្រែចិត្តហើយខំផ្សះផ្សាជាមួយយើងវិញ យើងត្រូវសុខចិត្តលើកលែងទោសឲ្យគេដូចព្រះយេហូវ៉ាដែរ និងបំភ្លេចកំហុសនោះចោលជានិច្ច។
២៤. តើអ្នកបានទទួលប្រយោជន៍ណាខ្លះពីទំនាយរបស់មីកា?
២៤ តើយើងបានទទួលប្រយោជន៍អ្វី ពីការពិនិត្យមើលទំនាយរបស់មីកា? ទំនាយនេះបានជួយរំឭកយើងថា ព្រះយេហូវ៉ាគឺជាព្រះនៃសេចក្ដីសង្ឃឹមដ៏ពិត ចំពោះអស់អ្នកដែលត្រូវទាក់ទាញឲ្យចូលមកជិតទ្រង់។ (មីកា ២:១-១៣) យើងក៏បានត្រូវលើកទឹកចិត្តឲ្យបង្កើនការថ្វាយបង្គំពិតដោយធ្វើការអស់ពីសមត្ថភាព ប្រយោជន៍ឲ្យយើងដើរតាមព្រះនាមនៃព្រះជានិច្ច។ (មីកា ៤:១-៤) ម្យ៉ាងទៀត ព្រះបានធានាយើងទាំងអស់គ្នាថា ទោះជាយើងមានកាលៈទេសៈយ៉ាងណាក៏ដោយ យើងនៅតែអាចបំពេញតម្រូវការរបស់ព្រះយេហូវ៉ាបាន។ ពិតណាស់ ទំនាយរបស់មីកាពិតជាផ្ដល់កម្លាំងចិត្តឲ្យយើងដើរតាមព្រះនាមនៃព្រះយេហូវ៉ា។
តើអ្នកនឹងឆ្លើយយ៉ាងណា?
• យោងទៅតាមមីកា ៦:៨ តើព្រះយេហូវ៉ាតម្រូវ អ្វីពីយើង?
• តើត្រូវការអ្វីជាចាំបាច់ បើយើងចង់‹ប្រព្រឹត្ត ដោយយុត្ដិធម៌›នោះ?
• តើយើងអាចបង្ហាញថាយើង«ស្រឡាញ់ សេចក្ដីសប្បុរស»យ៉ាងដូចម្ដេច?
• តើ‹ការដើរជាមួយព្រះដោយចិត្តសុភាពរាបទាប› រួមបញ្ចូលអ្វីខ្លះ?
[សំណួរសម្រាប់អត្ថបទសិក្សា]
[រូបភាពនៅទំព័រ៣១]
ចូរប្រព្រឹត្តដោយយុត្ដិធម៌ ដោយធ្វើបន្ទាល់ដល់មនុស្សគ្រប់ស្រទាប់នៃជីវិត
[រូបភាពនៅទំព័រ៣១]
ចូរបង្ហាញថាអ្នកស្រឡាញ់ សេចក្ដីសប្បុរស ដោយជួយបំពេញសេចក្ដីត្រូវការរបស់អ្នកដទៃ
[រូបភាពនៅទំព័រ៣១]
ចូរធ្វើអ្វីដែលអ្នកអាចធ្វើទៅបាន ដោយទទួលស្គាល់នូវកំរិតនៃសមត្ថភាពរបស់អ្នក