ហេតុអ្វីយើងគួរអធិស្ឋានឥតឈប់ឈរ?
ហេតុអ្វីយើងគួរអធិស្ឋានឥតឈប់ឈរ?
«ចូរអធិស្ឋានឥតឈប់ឈរ។ ចូរអរព្រះគុណក្នុងគ្រប់ការទាំងអស់»។—ថែស្សាឡូនីចទី១ ៥:១៧, ១៨
១, ២. តើដានីយ៉ែលបង្ហាញថា គាត់យល់តម្លៃឯកសិទ្ធិនៃការអធិស្ឋានយ៉ាងដូចម្ដេច? ហើយតើនេះមានឥទ្ធិពលយ៉ាងណាទៅលើចំណងមិត្តភាពដែលគាត់មានជាមួយនឹងព្រះ?
ព្យាការីដានីយ៉ែលមានទម្លាប់អធិស្ឋានទូលព្រះបីដងជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ គាត់ឡើងទៅលើបន្ទប់មួយក្នុងផ្ទះគាត់ដែលមានបង្អួចបែរទៅរកក្រុងយេរូសាឡិម និងលុតជង្គង់អធិស្ឋានទូលអង្វរព្រះ។ (ពង្សាវតារក្សត្រទី១ ៨:៤៦-៤៩; ដានីយ៉ែល ៦:១០) សូម្បីតែនៅពេលមានព្រះរាជក្រឹត្យហាមប្រាមមិនឲ្យទូលសុំអ្វីពីអ្នកណាម្នាក់ក្រៅពីដារីយុសដែលជាស្តេចសាសន៍មេឌីក៏ដោយ ក៏ដានីយ៉ែលមិនបានស្ទាក់ស្ទើរក្នុងការអធិស្ឋានសោះឡើយ។ មិនថាគាត់ត្រូវប្រថុយជីវិតឬក៏អត់ក្ដី បុរសនេះដែលកាន់ខ្ជាប់តាមទម្លាប់អធិស្ឋាន ក៏នៅតែអំពាវនាវរកព្រះយេហូវ៉ាឥតឈប់ឈរ។
២ តើព្រះយេហូវ៉ាមានទស្សនៈយ៉ាងណាចំពោះដានីយ៉ែល? ដើម្បីឆ្លើយតបនឹងសេចក្ដីអធិស្ឋានមួយរបស់ដានីយ៉ែលនោះ ព្រះបានចាត់ទេវតាមួយរូបឈ្មោះកាព្រីយ៉ែលឲ្យមកប្រាប់ព្យាការីដានីយ៉ែលថា គាត់គឺជា«មនុស្សសំណប់យ៉ាងសំខាន់» ឬអ្នកដែល‹ព្រះអង្គគាប់ព្រះហឫទ័យខ្លាំងណាស់›។ (ដានីយ៉ែល[ដានីអែល] ៩:២០-២៣; ខ.ស.) ក្នុងទំនាយរបស់អេសេគាល ព្រះយេហូវ៉ាមានបន្ទូលសំដៅទៅលើដានីយ៉ែលជាបុរសសុចរិតម្នាក់។ (អេសេគាល ១៤:១៤, ២០) ក្នុងកំឡុងនៃជីវិតដានីយ៉ែល សេចក្ដីអធិស្ឋានរបស់គាត់ទំនងជាបាននាំឲ្យមានចំណងមិត្តភាពដ៏ជិតស្និទ្ធជាមួយព្រះរបស់គាត់ រហូតដល់ដារីយុសក៏បានកត់សម្គាល់ចំណងមិត្តភាពនោះដែរ។—ដានីយ៉ែល ៦:១៦
៣. ដូចដែលបានរៀបរាប់ក្នុងបទពិសោធន៍របស់សាសនទូតម្នាក់ តើសេចក្ដីអធិស្ឋានអាចជួយយើងរក្សាចិត្តស្មោះគ្រប់ល័ក្ខណ៍យ៉ាងដូចម្ដេច?
៣ ការអធិស្ឋានជាទៀងទាត់ក៏អាចជួយយើងស៊ូទ្រាំនឹងការល្បងលជាខ្លាំង។ ជាឧទាហរណ៍ សូមគិតអំពីបងប្រុសហារ៉ូត ឃីង ដែលធ្លាប់ជាសាសនទូតនៅប្រទេសចិនបានជាប់គុកតែម្នាក់ឯងអស់ប្រាំឆ្នាំ។ បងប្រុស ឃីង និយាយអំពីបទពិសោធន៍គាត់ថា៖ «ខ្ញុំនៅដាច់ពីមនុស្សឯទៀតពិតមែន តែគ្មានអ្នកណាអាចធ្វើឲ្យខ្ញុំនៅដាច់ពីព្រះបានឡើយ . . . ដូច្នេះ បីដងរាល់តែថ្ងៃនៅក្នុងបន្ទប់ខ្ញុំ ខ្ញុំធ្លាប់លុតជង្គង់ដោយមិនកំបាំងពីភ្នែកអ្នកដែលដើរកាត់ ហើយអធិស្ឋានឲ្យឮ ដោយនឹកចាំពីដានីយ៉ែលដែលត្រូវរៀបរាប់ក្នុងព្រះគម្ពីរ។ . . . នៅគ្រាទាំងនេះ គឺហាក់បីដូចជាវិញ្ញាណរបស់ព្រះបាននាំគំនិតខ្ញុំឲ្យគិតពីរឿងដែលមានប្រយោជន៍បំផុត និងក៏បានធ្វើឲ្យខ្ញុំមានអារម្មណ៍នឹងនរ។ សេចក្ដីអធិស្ឋានបានពង្រឹងកម្លាំងខាងវិញ្ញាណនិងសម្រាលទុក្ខខ្ញុំខ្លាំងណាស់!»។
៤. ក្នុងអត្ថបទនេះ តើយើងនឹងពិចារណាសំនួរអ្វីខ្លះស្តីអំពីសេចក្ដីអធិស្ឋាន?
៤ ព្រះគម្ពីរចែងថា៖ «ចូរអធិស្ឋានឥតឈប់ឈរ។ ចូរអរព្រះគុណក្នុងគ្រប់ការទាំងអស់»។ (ថែស្សាឡូនីចទី១ ៥:១៧, ១៨) ដោយសារមានដំបូន្មាននេះ សូមយើងពិចារណាសំនួរដូចតទៅនេះ : ហេតុអ្វីយើងគួរយកចិត្តទុកដាក់ទៅលើសេចក្ដីអធិស្ឋានរបស់យើង? តើមានមូលហេតុអ្វីខ្លះដែលយើងត្រូវអធិស្ឋានទូលព្រះយេហូវ៉ាជានិច្ច? ហើយបើយើងមានអារម្មណ៍ថាមិនសមនឹងអធិស្ឋានទូលព្រះដោយសារកំហុសរបស់យើង តើគួរធ្វើយ៉ាងណា?
ពង្រឹងចំណងមិត្តភាពតាមរយៈសេចក្ដីអធិស្ឋាន
៥. តើសេចក្ដីអធិស្ឋានជួយយើងមានមិត្តភាពដ៏ពិសេសអ្វី?
៥ តើអ្នកចង់ឲ្យព្រះយេហូវ៉ាចាត់ទុកអ្នកជាមិត្តសំឡាញ់របស់ទ្រង់ទេ? ទ្រង់បានមានបន្ទូលថា អ័ប្រាហាំជាសំឡាញ់របស់ទ្រង់។ (អេសាយ ៤១:៨; យ៉ាកុប ២:២៣) ព្រះយេហូវ៉ាចង់ឲ្យយើងបណ្ដុះឲ្យមានទំនាក់ទំនងបែបនេះជាមួយទ្រង់ដែរ។ ការពិតទ្រង់អញ្ជើញយើងឲ្យចូលទៅជិតទ្រង់។ (យ៉ាកុប ៤:៨) សេចក្ដីអញ្ជើញនេះគួរធ្វើឲ្យយើងគិតយ៉ាងជ្រាលជ្រៅអំពីឯកសិទ្ធិនៃការអធិស្ឋាន មែនទេ? ការសុំជួបជាមួយមន្ត្រីរាជការសំខាន់ម្នាក់គឺពិបាកណាស់ហើយ មិនចាំបាច់និយាយដល់ការសុំធ្វើជាមិត្តសំឡាញ់របស់គាត់ទេ! ប៉ុន្តែ ព្រះដែលជាអ្នកបង្កើតសកលលោកនេះ ទ្រង់លើកទឹកចិត្តយើងឲ្យទូលទ្រង់ដោយសេរីតាមរយៈសេចក្ដីអធិស្ឋាន នៅពេលណាដែលយើងចាំបាច់ឬគ្រាន់តែចង់ទូលទ្រង់នោះ។ (ទំនុកដំកើង ៣៧:៥) ការអធិស្ឋានឥតឈប់ឈរជួយយើងមានចំណងមិត្តភាពជិតស្និទ្ធជាមួយព្រះយេហូវ៉ា។
៦. តើគំរូរបស់ព្រះយេស៊ូបង្រៀនយើងអ្វីខ្លះអំពីភាពចាំបាច់នៃការ«អធិស្ឋានជានិច្ច»?
៦ ប៉ុន្តែ ការខានអធិស្ឋានគឺស្រួលណាស់! គ្រាន់តែការដោះស្រាយជីវភាពប្រចាំថ្ងៃអាចបំបែរអារម្មណ៍យើងខ្លាំងដល់ម្ល៉េះដែលយើងមិនព្យាយាមឆ្លៀតពេលទូលព្រះទេ។ ព្រះយេស៊ូបានលើកទឹកចិត្តសិស្សរបស់ទ្រង់ឲ្យ«អធិស្ឋានជានិច្ច»។ (ម៉ាថាយ ២៦:៤១, ព.ថ.) ទោះជាទ្រង់តែងតែរវល់ពីព្រលឹមទល់ព្រលប់ក៏ដោយ ទ្រង់នៅតែឆ្លៀតពេលដើម្បីទូលព្រះវរបិតារបស់ទ្រង់នៅស្ថានសួគ៌។ ជួនកាល«នៅងងឹត មិនទាន់ភ្លឺស្រាងនៅឡើយ» ទ្រង់តើនឡើងដើម្បីអធិស្ឋាន។ (ម៉ាកុស ១:៣៥) នៅគ្រាផ្សេងទៀត ទ្រង់បានទៅកន្លែងស្ងាត់ដោយឡែកនៅពេលព្រលប់ដើម្បីទូលព្រះយេហូវ៉ា។ (ម៉ាថាយ ១៤:២៣) ព្រះយេស៊ូតែងតែឆ្លៀតយកពេលដើម្បីអធិស្ឋាន ហើយយើងក៏គួរធ្វើដូច្នេះដែរ។—ពេត្រុសទី១ ២:២១
៧. តើមានករណីអ្វីដែលគួរជំរុញទឹកចិត្តយើងឲ្យអធិស្ឋានទូលព្រះវរបិតាស្ថានសួគ៌របស់យើងជារៀងរាល់ថ្ងៃ?
៧ ជារៀងរាល់ថ្ងៃ នៅពេលយើងជួបបញ្ហា ប្រទះការល្បងល និងធ្វើការសម្រេចចិត្តនោះ មានឱកាសសមរម្យជាច្រើនសំរាប់អធិស្ឋានផ្ទាល់ខ្លួន។ (អេភេសូរ ៦:១៨) នៅពេលយើងស្វែងរកការណែនាំពីព្រះក្នុងគ្រប់ផ្នែកនៃជីវិតយើង មិត្តភាពដែលយើងមានជាមួយទ្រង់គឺកាន់តែរឹងមាំទៅ។ បើមិត្តភក្ដីពីរនាក់រួមកម្លាំងខំឈ្នះបញ្ហាណាមួយជាមួយគ្នានោះ ចំណងមិត្តភាពរបស់ពួកគេគឺរឹតតែរឹងមាំទៅ មែនទេ? (សុភាសិត ១៧:១៧) នេះគឺដូចគ្នាដែរនៅពេលយើងពឹងពាក់ទៅលើព្រះយេហូវ៉ានិងទទួលជំនួយពីទ្រង់នោះ។—របាក្សត្រទី២ ១៤:១១
៨. ស្តីអំពីរយៈពេលដែលយើងអធិស្ឋានផ្ទាល់ខ្លួន តើយើងអាចទាញយកមេរៀនអ្វីពីគំរូរបស់នេហេមា ព្រះយេស៊ូ និងហាណា?
៨ យើងពិតជារីករាយណាស់ដែលព្រះមិនដាក់កំហិតទៅលើរយៈពេលឬប៉ុន្មានដងដែលយើងអាចអធិស្ឋានទូលទ្រង់នោះ! មុននេហេមាទូលប្រាប់ស្តេចស្រុកពើស៊ីអំពីសំណូមពររបស់គាត់ គាត់អធិស្ឋានយ៉ាងខ្លីស្ងាត់ៗក្នុងចិត្តសិន។ (នេហេមា ២:៤, ៥) ព្រះយេស៊ូក៏បានអធិស្ឋានយ៉ាងខ្លីនៅពេលទ្រង់សុំព្រះយេហូវ៉ាប្រទានអំណាចឲ្យប្រោសឡាសាឲ្យរស់ឡើងវិញនោះ។ (យ៉ូហាន ១១:៤១, ៤២) ម្យ៉ាងវិញទៀត ហាណាបាន«អធិស្ឋានយ៉ាងយូរ នៅចំពោះព្រះភក្ដ្រ[ព្រះយេហូវ៉ា]»នៅពេលនាងទូលទ្រង់អស់ពីចិត្ត។ (សាមូអែលទី១ [សាំយូអែលទី១] ១:១២,១៥, ១៦, ខ.ស.) សេចក្ដីអធិស្ឋានផ្ទាល់ខ្លួនរបស់យើងក៏អាចខ្លីឬវែង យោងទៅតាមសេចក្ដីត្រូវការនិងកាលៈទេសៈ។
៩. ហេតុអ្វីសេចក្ដីអធិស្ឋានរបស់យើងគួររួមបញ្ចូលការសរសើរនិងការថ្លែងអំណរគុណដោយសារអ្វីៗដែលព្រះយេហូវ៉ាប្រព្រឹត្តដើម្បីយើង?
៩ សេចក្ដីអធិស្ឋានជាច្រើនដែលបានកត់ទុកក្នុងព្រះគម្ពីរ បង្ហាញឲ្យឃើញនូវជំរៅចិត្តកតញ្ញូធម៌របស់អ្នកទូលសេចក្ដីអធិស្ឋាននោះដែលមានមកពីការគិតអំពីឋានៈខ្ពង់ខ្ពស់បំផុតរបស់ព្រះយេហូវ៉ា និងការអស្ចារ្យទាំងប៉ុន្មានដែលទ្រង់បានធ្វើ។ (និក្ខមនំ ១៥:១-១៩; របាក្សត្រទី១ ១៦:៧-៣៦; ទំនុកដំកើង ១៤៥) សាវ័កយ៉ូហានឃើញចក្ខុនិមិត្តមួយមានអ្នកចាស់ទុំទាំង២៤នាក់ ដែលជាតំណាងគ្រីស្ទានចាក់ប្រេងតាំងទាំងឡាយពេលកំពុងកាន់មុខតំណែងនៅស្ថានសួគ៌ហើយ។ ទ្រង់គ្រប់គ្នាកំពុងតែសរសើរព្រះយេហូវ៉ាថា៖«ឱព្រះអម្ចាស់ ជាព្រះនៃយើងរាល់គ្នាអើយ! ទ្រង់គួរនឹងទទួលសិរីល្អ កិត្ដិនាម នឹងព្រះចេស្ដា ដ្បិតទ្រង់បានបង្កើតរបស់សព្វសារពើមក ហើយគឺដោយបំណងព្រះហឫទ័យទ្រង់ហើយ ដែលរបស់ទាំងនោះបានកើតមក ហើយមាននៅផង»។ (វិវរណៈ ៤:១០, ១១) យើងក៏មានហេតុដើម្បីសរសើរជាញឹកញយនូវព្រះដែលបង្កើតយើងដែរ។ នៅពេលកូនអរគុណឪពុកម្ដាយស្មោះពីចិត្តដោយសារអ្វីដែលពួកគាត់បានធ្វើដើម្បីកូន នោះឪពុកម្ដាយពិតជាសប្បាយចិត្តណាស់! ការជញ្ជឹងគិតដោយមានកតញ្ញូធម៌អំពីសេចក្ដីសប្បុរសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា និងការទូលប្រាប់ទ្រង់ចេញពីដួងចិត្តដើម្បីបញ្ជាក់ការដឹងគុណរបស់យើងសំរាប់សេចក្ដីសប្បុរសនោះ គឺជាវិធីល្អដែលយើងអាចធ្វើឲ្យសេចក្ដីអធិស្ឋានរបស់យើងកាន់តែប្រសើរឡើងថែមទៀត។
ហេតុអ្វីត្រូវ«អធិស្ឋានឥតឈប់ឈរ»?
១០. តើសេចក្ដីអធិស្ឋានមាននាទីអ្វីក្នុងការពង្រឹងជំនឿរបស់យើង?
១០ ការអធិស្ឋានជាទៀងទាត់គឺជាផ្នែកចាំបាច់មួយនៃជំនឿរបស់យើង។ ក្រោយពីព្រះយេស៊ូបានបញ្ជាក់នូវភាពចាំបាច់នៃការ«អធិស្ឋានជានិច្ច ឥតរសាយចិត្តឡើយ» នោះទ្រង់ក៏បានសួរថា៖«កាលណាកូនមនុស្សនឹងមក តើនឹងឃើញនៅមានសេចក្ដីជំនឿនៅផែនដីដែរឬដូចម្ដេច?»។ (លូកា ១៨:១-៨) ការអធិស្ឋានស្មោះអស់ពីចិត្តរមែងពង្រឹងជំនឿ។ នៅពេលអ័ប្រាហាំមានអាយុចាស់ណាស់ហើយ និងមិនទាន់មានកូននៅឡើយ នោះគាត់ទូលព្រះអំពីរឿងនោះ។ មុនបង្អស់ព្រះយេហូវ៉ាបានតបឆ្លើយដោយសុំគាត់ងើយភ្នែកទៅលើមើលផ្ទៃមេឃនិងរាប់ផ្កាយបើគាត់អាចធ្វើទៅបាន។ រួចមក ព្រះបានពង្រឹងទំនុកចិត្តរបស់អ័ប្រាហាំដោយថា៖‹ពូជអ្នកនឹងបានដូច្នោះដែរ›។ តើមានលទ្ធផលយ៉ាងណា? អ័ប្រាហាំ«ក៏ជឿដល់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយទ្រង់រាប់សេចក្ដីជំនឿនោះ ទុកជាសេចក្ដីសុចរិតដល់គាត់»។ (លោកុប្បត្តិ ១៥:៥, ៦) បើយើងអធិស្ឋានទូលព្រះយេហូវ៉ាឲ្យអស់ពីចិត្ត និងយល់ព្រមឲ្យទ្រង់ពង្រឹងទំនុកចិត្តរបស់យើងតាមរយៈព្រះគម្ពីរ ហើយស្ដាប់បង្គាប់ទ្រង់ផង នោះទ្រង់នឹងពង្រឹងជំនឿរបស់យើង។
១១. តើសេចក្ដីអធិស្ឋានអាចជួយយើងស៊ូទ្រាំនឹងបញ្ហាយ៉ាងដូចម្ដេច?
១១ សេចក្ដីអធិស្ឋានក៏អាចជួយយើងដោះស្រាយបញ្ហាផ្សេងៗដែរ។ តើជីវភាពប្រចាំថ្ងៃរបស់អ្នកជាបន្ទុកដ៏ធ្ងន់ឬ? តើកាលៈទេសៈរបស់អ្នកធ្វើឲ្យអ្នកពិបាកទ្រាំទេ? ព្រះគម្ពីរចែងថា៖ «ចូរផ្ទេរបន្ទុករបស់អ្នកទៅលើព្រះយេហូវ៉ា នោះទ្រង់នឹងជួយទប់ទល់អ្នក។ ទ្រង់មិនព្រមឲ្យមនុស្សសុចរិតត្រូវរង្គើឡើយ»។ (ទំនុកដំកើង ៥៥:២២) នៅពេលយើងត្រូវធ្វើការសម្រេចចិត្តដ៏ពិបាក យើងអាចធ្វើតាមគំរូរបស់ព្រះយេស៊ូ។ ទ្រង់បានអធិស្ឋានពេញមួយយប់តែមួយអង្គទ្រង់មុនដែលទ្រង់ជ្រើសរើសសាវ័ក១២នាក់។ (លូកា ៦:១២-១៦) នារាត្រីមុនព្រះយេស៊ូសោយទិវង្គតនោះ ទ្រង់បានអធិស្ឋានទាំងរំជួលព្រះទ័យខ្លាំងដល់ម្ល៉េះដែល«ញើសទ្រង់ក៏ត្រឡប់ដូចជាដំណក់ឈាមដ៏ធំៗស្រក់ទៅដី»។ (លូកា ២២:៤៤) តើមានលទ្ធផលយ៉ាងណា? ‹ដោយទ្រង់បានគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះ នោះព្រះក៏ប្រោសប្រទាន តាមពាក្យទូលអង្វរ›។ (ហេប្រឺ [ហេព្រើរ] ៥:៧, ខ.ស.) សេចក្ដីអធិស្ឋានអស់ពីចិត្តនិងឥតឈប់ឈររបស់យើងជួយយើងស៊ូទ្រាំនឹងកាលៈទេសៈដែលនាំឲ្យតានតឹងក្នុងចិត្តនិងការល្បងលដ៏ពិបាក។
១២. តើសេចក្ដីអធិស្ឋានបង្ហាញថាព្រះយេហូវ៉ាយកព្រះទ័យទុកដាក់នឹងយើងដោយផ្ទាល់អង្គទ្រង់យ៉ាងដូចម្ដេច?
១២ មូលហេតុមួយទៀតដែលយើងគួរចូលទៅជិតព្រះយេហូវ៉ាកាន់តែជិតជាងតាមរយៈសេចក្ដីអធិស្ឋាន គឺដោយសារទ្រង់នឹងចូលមកកាន់តែជិតនឹងយើងផងដែរ។ (យ៉ាកុប ៤:៨) នៅពេលយើងទូលព្រះយេហូវ៉ាអស់ពីចិត្ត យើងមានអារម្មណ៍ថា សេចក្ដីត្រូវការរបស់យើងគឺសំខាន់ចំពោះទ្រង់ ហើយទ្រង់ក៏យកព្រះទ័យទុកដាក់យ៉ាងប្រោសប្រណីនឹងយើងដែរ មែនទេ? យើងទទួលដោយផ្ទាល់នូវសេចក្ដីស្រឡាញ់ពីព្រះយេហូវ៉ា។ ការស្ដាប់សេចក្ដីអធិស្ឋាននិមួយៗដែលអ្នកបំរើព្រះយេហូវ៉ាទូលថ្វាយទ្រង់ជាព្រះវរបិតានៅស្ថានសួគ៌ ជាកិច្ចការដែលព្រះយេហូវ៉ាមិនបានប្រគល់ដល់បុគ្គលផ្សេងទៀតទេ។ (ទំនុកដំកើង ៦៦:១៩, ២០; លូកា ១១:២) ហើយទ្រង់អញ្ជើញយើង‹ផ្ទេរគ្រប់ទាំងសេចក្ដីទុក្ខព្រួយរបស់យើងរាល់គ្នាទៅលើទ្រង់ ដ្បិតទ្រង់តែងយកព្រះទ័យទុកដាក់នឹងយើងរាល់គ្នា›។—ពេត្រុសទី១ ៥:៦, ៧
១៣, ១៤. តើយើងមានមូលហេតុអ្វីខ្លះដែលយើងគួរអធិស្ឋានឥតឈប់ឈរនោះ?
១៣ សេចក្ដីអធិស្ឋានអាចធ្វើឲ្យយើងចង់ខ្នះខ្នែងខ្លាំងជាងក្នុងកិច្ចផ្សព្វផ្សាយ និងក៏ពង្រឹងកម្លាំងចិត្តនៅពេលយើងចង់ឈប់ផ្សព្វផ្សាយដោយសារជួបមនុស្សដែលប្រឆាំងឬធ្វើព្រងើយកន្តើយ។ (កិច្ចការ ៤:២៣-៣១) សេចក្ដីអធិស្ឋានក៏អាចការពារយើងពី«ឧបាយកលទាំងអម្បាលម៉ានរបស់អារក្ស»។ (អេភេសូរ ៦:១១, ១៧, ១៨) នៅពេលកំពុងតែព្យាយាមស៊ូទ្រាំនឹងការល្បងលប្រចាំថ្ងៃ យើងអាចសុំព្រះជាញឹកញយឲ្យទ្រង់ពង្រឹងកម្លាំងរបស់យើង។ សេចក្ដីអធិស្ឋានគំរូដែលព្រះយេស៊ូមានបន្ទូល នេះគឺរួមបញ្ចូលសំណូមពរឲ្យព្រះយេហូវ៉ា«សូមរំដោះយើងខ្ញុំអោយរួចពីមារកំណាច»ដែលជាអារក្សសាតាំង។—ម៉ាថាយ ៦:១៣, ខ.ស.
១៤ បើយើងបន្តអធិស្ឋានសុំជំនួយឲ្យចេះទប់ទល់នឹងទំនោរចិត្តរបស់យើងដែលរេទៅរកអំពើបាប នោះយើងនឹងទទួលជំនួយពីព្រះយេហូវ៉ាមែន។ យើងមានសេចក្ដីសន្យាដូចតទៅនេះថា៖«ព្រះទ្រង់ក៏ស្មោះត្រង់ដែរ ទ្រង់មិនឲ្យកើតមានសេចក្ដីល្បួងហួសកំឡាំងអ្នករាល់គ្នាឡើយ គឺនៅវេលាណាដែលត្រូវល្បួង នោះទ្រង់ក៏រៀបផ្លូវឲ្យចៀសរួច ដើម្បីឲ្យអ្នករាល់គ្នាអាចនឹងទ្រាំបាន»។ (កូរិនថូសទី១ ១០:១៣) សាវ័កប៉ុលក៏បានទទួលនូវការថែរក្សាដែលពង្រឹងកម្លាំងចិត្តពីព្រះយេហូវ៉ាក្នុងកាលៈទេសៈជាច្រើន។ ប៉ុលបាននិយាយថា៖«ខ្ញុំអាចនឹងធ្វើគ្រប់ទាំងអស់បាន ដោយសារព្រះគ្រីស្ទដែលទ្រង់ចំរើនកំឡាំងដល់ខ្ញុំ»។—ភីលីព ៤:១៣; កូរិនថូសទី២ ១១:២៣-២៩
ព្យាយាមអធិស្ឋានទោះជាភ្លាត់ធ្វើខុស
១៥. តើអ្វីអាចកើតឡើងនៅពេលយើងធ្វើខុសនឹងខ្នាតតម្រារបស់ព្រះ?
១៥ ដើម្បីឲ្យព្រះព្រមស្ដាប់នូវសេចក្ដីអធិស្ឋានរបស់យើង យើងត្រូវតែព្រមទទួលនូវដំបូន្មានក្នុងព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់។ សាវ័កយ៉ូហានបានសរសេរថា៖«ទោះបើយើងសូមអ្វីពីទ្រង់ក៏ដោយ គង់តែនឹងបានសំរេច ពីព្រោះយើងកាន់តាមបញ្ញត្តទ្រង់ ហើយក៏ប្រព្រឹត្តការដែលគាប់ព្រះហឫទ័យដល់ទ្រង់ដែរ»។ (យ៉ូហានទី១ ៣:២២) ក៏ប៉ុន្តែ តើអ្វីអាចកើតឡើងនៅពេលយើងធ្វើខុសនឹងខ្នាតតម្រារបស់ព្រះ? អ័ដាមនិងអេវ៉ាបានពួនក្រោយបានធ្វើបាបនៅសួនច្បារអេដែន។ យើងក៏ប្រហែលជាមានអារម្មណ៍ចង់ពួន«នឹងព្រះយេហូវ៉ា[ឬ«ពីព្រះភក្ដ្រព្រះយេហូវ៉ា», ព.ថ.]»ដែរ ហើយឈប់អធិស្ឋាន។ (លោកុប្បត្តិ ៣:៨) បងប្រុសខ្លោស ជាអ្នកធ្វើដំណើរត្រួតពិនិត្យដែលមានបទពិសោធន៍ច្រើន គាត់ប្រាប់ថា៖«ខ្ញុំសង្កេតឃើញថា ជារៀងរាល់ដងគ្រប់ករណី កំហុសទីមួយរបស់អ្នកដែលរសាត់ឃ្លាតឆ្ងាយពីព្រះយេហូវ៉ានិងអង្គការរបស់ទ្រង់ គឺពួកគេឈប់អធិស្ឋាន»។ (ហេព្រើរ ២:១) គឺមានដូច្នេះក្នុងករណីរបស់បងប្រុសហូសេ អង្កេល។ គាត់ប្រាប់ថា៖«ជិតប្រាំបីឆ្នាំ ខ្ញុំកម្រអធិស្ឋានទូលព្រះយេហូវ៉ាណាស់។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា ខ្ញុំមិនសមនឹងទូលទ្រង់ទេ ទោះជាខ្ញុំនៅតែចាត់ទុកទ្រង់ជាព្រះវរបិតានៅស្ថានសួគ៌របស់ខ្ញុំ»។
១៦, ១៧. សូមឲ្យឧទាហរណ៍អំពីការអធិស្ឋានជាទៀងទាត់អាចជួយយើងឈ្នះភាពទន់ខ្សោយខាងវិញ្ញាណ?
១៦ យើងខ្លះប្រហែលជាមានអារម្មណ៍ថាយើងមិនសមនឹងអធិស្ឋាន ដោយសារភាពទន់ខ្សោយណាមួយខាងវិញ្ញាណ ឬពីព្រោះយើងបានជ្រុលចាប់ផ្ដើមធ្វើអំពើបាបម្ដងទៀត។ ប៉ុន្តែ គឺនៅពេលនោះឯងដែលយើងត្រូវតែឆ្លៀតប្រយោជន៍ឲ្យបានពេញលេញពីសំវិធានការនៃការអធិស្ឋាន។ យ៉ូណាសបានរត់ចោលកិច្ចការរបស់គាត់។ ប៉ុន្តែ‹យ៉ូណាសបានអំពាវនាវដល់ព្រះយេហូវ៉ា ដោយព្រោះទុក្ខលំបាករបស់គាត់ ទ្រង់ក៏បានឆ្លើយមកយ៉ូណាស។ យ៉ូណាសបានអំពាវនាវនៅក្នុងពោះត្រីដែលជាស្ថានឃុំព្រលឹងមនុស្សស្លាប់ ហើយទ្រង់បានឮសំឡេងរបស់គាត់›។ (យ៉ូណាស ២:៣) យ៉ូណាសបានអធិស្ឋាន ព្រះយេហូវ៉ាបានតបឆ្លើយ ហើយយ៉ូណាសក៏បានចាប់ផ្ដើមមានភាពរឹងមាំខាងវិញ្ញាណឡើងវិញ។
១៧ ហូសេ អង្កេល ក៏បានអធិស្ឋានសុំជំនួយអស់ពីចិត្តដែរ។ គាត់នឹកចាំថា៖ «ខ្ញុំបានទូលអស់ពីចិត្តនិងអង្វរសុំព្រះអត់ទោសឲ្យខ្ញុំ។ ហើយទ្រង់បានជួយខ្ញុំពិតមែន។ ខ្ញុំគិតថា ខ្ញុំមិនអាចត្រឡប់មកឯសេចក្ដីពិតវិញបានឡើយ បើគ្មានជំនួយតាមរយៈសេចក្ដីអធិស្ឋាន។ ឥឡូវ ខ្ញុំអធិស្ឋានជាទៀងទាត់ជារៀងរាល់ថ្ងៃ ហើយខ្ញុំទន្ទឹងចាំពេលអធិស្ឋានដោយចិត្តរំភើបទៀតផង»។ យើងគួរទូលព្រះដោយសេរីនិងប្រាប់ទ្រង់ត្រង់ៗអំពីកំហុសរបស់យើង និងសុំការអត់ទោសពីទ្រង់ដោយចិត្តរាបទាប។ នៅពេលស្តេចដាវីឌទូលសារភាពប្រាប់ព្រះយេហូវ៉ាអំពីបាបរបស់ទ្រង់ នោះព្រះយេហូវ៉ាបានអត់ឱនចំពោះបាបរបស់ដាវីឌ។ (ទំនុកដំកើង ៣២:៣-៥) ព្រះយេហូវ៉ាចង់ជួយយើង មិនមែនកាត់ទោសយើងទេ។ (យ៉ូហានទី១ ៣:១៩, ២០) ហើយសេចក្ដីអធិស្ឋានរបស់អ្នកចាស់ទុំក្នុងក្រុមជំនុំក៏អាចជួយយើងខាងវិញ្ញាណបានដែរ ដ្បិតសេចក្ដីអធិស្ឋានទាំងនេះមាន«ប្រសិទ្ធភាពខ្លាំងណាស់»។—យ៉ាកុប ៥:១៣-១៦, ខ.ស.
១៨. មិនថាអ្នកបំរើរបស់ព្រះបានវង្វេងចេញឆ្ងាយពីទ្រង់យ៉ាងណាក៏ដោយ តើពួកគេអាចមានទំនុកចិត្តយ៉ាងណា?
១៨ តើមានឪពុកណាម្នាក់ដែលនឹងបដិសេធកូនរបស់ខ្លួនដែលសុំជំនួយនិងការណែនាំដោយចិត្តរាបទាបក្រោយបានធ្វើខុសនោះ? ឧទាហរណ៍និទស្សន៍អំពីកូនបង្ហិនទ្រព្យបង្ហាញថា ទោះជាយើងបានវង្វេងចេញឆ្ងាយពីព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងណាក៏ដោយ ព្រះវរបិតានៅស្ថានសួគ៌របស់យើងត្រេកអរនៅពេលយើងត្រឡប់មកឯទ្រង់វិញ។ (លូកា ១៥:២១, ២២, ៣២) ព្រះយេហូវ៉ាជំរុញទឹកចិត្តអស់អ្នកដែលធ្វើខុសឲ្យអំពាវនាវរកទ្រង់ «ដ្បិតទ្រង់នឹងអត់ទោសឲ្យជាបរិបូរ»។ (អេសាយ ៥៥:៦, ៧) ទោះជាដាវីឌបានធ្វើអំពើបាបធ្ងន់ធ្ងរទាំងប៉ុន្មានក៏ដោយ ក៏ដាវីឌបានអំពាវនាវរកព្រះយេហូវ៉ាដោយពោលថា៖«ឱព្រះអង្គអើយ! សូមផ្ទៀងព្រះកាណ៌ ស្ដាប់សេចក្ដីដែលទូលបង្គំអធិស្ឋាន សូមកុំលាក់ព្រះអង្គនឹងពាក្យដែលទូលបង្គំទូលអង្វរឡើយ»។ ដាវីឌក៏បានពោលថា៖«ខ្ញុំនឹងអធិស្ឋាន ហើយស្រែកថ្ងូរ ទាំងពេលល្ងាចពេលព្រឹក នឹងថ្ងៃត្រង់ផង ហើយ[ព្រះយេហូវ៉ា]នឹងស្ដាប់សំឡេងខ្ញុំជាមិនខាន»។ (ទំនុកដំកើង ៥៥:១, ១៧) នេះពង្រឹងទំនុកចិត្តយើងណាស់!
១៩. ពេលសេចក្ដីអធិស្ឋានរបស់យើងហាក់បីដូចជាមិនបានទទួលនូវការតបឆ្លើយ ហេតុអ្វីយើងមិនគួរឆាប់សន្និដ្ឋានថាព្រះមិនសព្វព្រះហឫទ័យនឹងយើងទេ?
១៩ ចុះបើការទូលអង្វររបស់យើងមិនបានទទួលនូវការតបឆ្លើយភ្លាមៗនោះ? បើដូច្នេះ យើងត្រូវប្រាកដថាសំណូមពររបស់យើងគឺសមស្របតាមព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះយេហូវ៉ា និងត្រូវបានទូលថ្វាយតាមរយៈព្រះនាមព្រះយេស៊ូ។ (យ៉ូហាន ១៦:២៣; យ៉ូហានទី១ ៥:១៤) យ៉ាកុបបាននិយាយអំពីជនគ្រីស្ទានខ្លះដែលមិនបានទទួលនូវការតបឆ្លើយចំពោះសេចក្ដីអធិស្ឋានរបស់ពួកគេ ដោយព្រោះ«ទូលសូមដោយបំណងអាក្រក់»។ (យ៉ាកុប ៤:៣, ខ.ស.) ម្យ៉ាងវិញទៀត យើងមិនគួរឆាប់សន្និដ្ឋានថាសេចក្ដីអធិស្ឋានដែលហាក់បីដូចជាមិនបានទទួលនូវការតបឆ្លើយ ជាភស្តុតាងថាព្រះមិនសព្វព្រះហឫទ័យនឹងយើងទេ។ ជួនកាល ព្រះយេហូវ៉ាប្រហែលជាអនុញ្ញាតឲ្យអ្នកបំរើស្មោះភក្ដីរបស់ទ្រង់បន្តអធិស្ឋានមួយរយៈមុននឹងសឲ្យឃើញចម្លើយរបស់ទ្រង់យ៉ាងជាក់ស្តែង។ ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលថា៖«ចូរសូម[ឬ«បន្តសូម», ព.ថ.] នោះតែងនឹងឲ្យមកអ្នក»។ (ម៉ាថាយ ៧:៧) ហេតុនេះ យើងត្រូវតែ«ព្យាយាមអធិស្ឋាន»។—រ៉ូម ១២:១២, ខ.ស.
ចូរអធិស្ឋានជាទៀងទាត់
២០, ២១. (ក) ហេតុអ្វីយើងត្រូវតែអធិស្ឋានឥតឈប់ឈរនៅសម័យ«ជាន់ក្រោយបង្អស់»នេះ? (ខ) ពេលដែលយើងមកដល់បល្ល័ង្កនៃព្រះគុណរបស់ព្រះយេហូវ៉ាជារៀងរាល់ថ្ងៃនោះ តើយើងនឹងទទួលអ្វី?
២០ ការបង្ខិតបង្ខំនិងបញ្ហាកំពុងតែមានកាន់តែច្រើនឡើងៗក្នុងសម័យ«ជាន់ក្រោយបង្អស់»នេះ ដែលមាន«គ្រាលំបាកណាស់»។ (ធីម៉ូថេទី២ ៣:១) ហើយការល្បងលផ្សេងៗអាចបំបែរអារម្មណ៍របស់យើងទាំងស្រុង។ ក៏ប៉ុន្តែ ការអធិស្ឋានឥតឈប់ឈរអាចជួយឲ្យយើងបន្តរក្សាអ្វីខាងវិញ្ញាណសំខាន់បំផុតក្នុងជីវិត ទោះជាមានបញ្ហា ការល្បងល និងការធ្លាក់ទឹកចិត្តជានិច្ច។ ការអធិស្ឋានទូលថ្វាយព្រះយេហូវ៉ាជារៀងរាល់ថ្ងៃអាចផ្ដល់ការគាំទ្រដែលយើងត្រូវការនោះ។
២១ ព្រះយេហូវ៉ាជា«ព្រះដែលស្ដាប់សេចក្ដីអធិស្ឋាន» ទ្រង់មិនដែលរវល់រហូតដល់គ្មានពេលស្ដាប់យើងនោះទេ។ (ទំនុកដំកើង ៦៥:២) កុំបីឲ្យយើងរវល់រហូតដល់គ្មានពេលទូលទ្រង់នោះ។ មិត្តភាពដែលយើងមានជាមួយព្រះគឺជាអ្វីដែលមានតម្លៃបំផុត។ កុំឲ្យយើងមើលស្រាលដល់មិត្តភាពនោះឲ្យសោះ។ «ដូច្នេះ ត្រូវឲ្យយើងរាល់គ្នាមកដល់បល្ល័ង្កនៃព្រះគុណ ដោយក្លាហាន ដើម្បីនឹងទទួលសេចក្ដីមេត្ដា ហើយរកបានព្រះគុណសំរាប់នឹងជួយដល់ពេលត្រូវការ»។—ហេព្រើរ ៤:១៦
តើអ្នកនឹងឆ្លើយយ៉ាងណា?
• តើយើងរៀនអ្វីពីគំរូរបស់ព្យាការីដានីយ៉ែលស្តីអំពីតម្លៃនៃឯកសិទ្ធិអធិស្ឋាន?
• តើយើងអាចពង្រឹងចំណងមិត្តភាពរបស់យើងជាមួយព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងដូចម្ដេច?
• ហេតុអ្វីយើងគួរអធិស្ឋានឥតឈប់ឈរ?
• ហេតុអ្វីការមានអារម្មណ៍ថាខ្លួនគ្មានតម្លៃនោះ មិនគួរធ្វើឲ្យយើងឈប់អធិស្ឋានទូលព្រះយេហូវ៉ា?
[សំណួរសម្រាប់អត្ថបទសិក្សា]
[រូបភាពនៅទំព័រ២៤]
នេហេមាបានអធិស្ឋាន យ៉ាងខ្លីស្ងាត់ៗក្នុងចិត្តមុនបានទូលស្តេច
[រូបភាពនៅទំព័រ២៥]
ហាណាបាន«អធិស្ឋានយ៉ាងយូរនៅចំពោះ ព្រះភក្ដ្រ[ព្រះយេហូវ៉ា]»