បន្ថែមការចេះទប់ចិត្ដពីលើការស្គាល់ព្រះ
បន្ថែមការចេះទប់ចិត្តពីលើការស្គាល់ព្រះ
«[ចូរ]បន្ថែមការចេះទប់ចិត្តពីលើការស្គាល់ព្រះ . . . [ដើម្បី]អោយមានសកម្មភាព និងបង្កើតផល»។—ពេត្រុសទី២ ១:៥-៨, ខ.ស.
១. តើបញ្ហាជាច្រើនរបស់មនុស្សគឺដោយសារពួកគេមិនចេះធ្វើអ្វី?
នៅសហរដ្ឋអាមេរិក ប្រតិបត្ដិការមួយប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងការប្រើថ្នាំញៀនបានទូន្មានពួកយុវវ័យឲ្យ«ចេះបដិសេធ»។ បើមនុស្សគ្រប់រូបមិនគ្រាន់តែបដិសេធថ្នាំញៀនប៉ុណ្ណោះ តែក៏បដិសេធការផឹកស្រាហួសប្រមាណ របៀបរស់នៅមិនល្អឬអសីលធម៌ ភាពមិនទៀងត្រង់ផ្នែកពាណិជ្ជកម្ម ហើយចេះបដិសេធពី«សេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាខាងឯសាច់ឈាម»ដែរ នោះពិតជាមានសភាពការណ៍ដ៏ល្អប្រសើរជាងឆ្ងាយណាស់! (រ៉ូម ១៣:១៤) ប៉ុន្តែ ការបដិសេធមិនតែងតែងាយស្រួលនោះទេ មែនទេ?
២. (ក) ក្នុងព្រះគម្ពីរ តើគំរូអ្វីខ្លះដែលបង្ហាញថា ផលពិបាកក្នុងការបដិសេធមិនមែនជាបញ្ហាថ្មីនោះទេ? (ខ) តើគំរូទាំងនេះគួរលើកទឹកចិត្តយើងឲ្យធ្វើអ្វី?
២ ដោយសារមនុស្សឥតគ្រប់ល័ក្ខណ៍ទាំងអស់គ្នាពិបាកទប់ចិត្តនោះ យើងគួរចាប់អារម្មណ៍ចង់ដឹង ពីរបៀបដែលយើងអាចយកឈ្នះនូវភាពទន់ខ្សោយណាដែលយើងមានផ្ទាល់ខ្លួន។ ព្រះគម្ពីររៀបរាប់អំពីមនុស្សផ្សេងៗនៅអតីតកាលដែលបានព្យាយាមបំរើព្រះ តែជួនកាលពិបាកបដិសេធអំពើអាក្រក់។ សូមនឹកចាំអំពីដាវីឌនិងអំពើបាបដែលទ្រង់ប្រព្រឹត្តដោយផិតក្បត់ជាមួយនឹងនាងបាតសេបា។ បាបនេះបាននាំឲ្យកូនរបស់ទ្រង់ដែលកើតពីការផិតក្បត់ ព្រមទាំងស្វាមីរបស់បាតសេបាស្លាប់ ដោយទាំងពីរនាក់នេះគ្មានទោសអ្វីសោះ។ (សាំយូអែលទី២ ១១:១-២៧; ១២:១៥-១៨) ឬក៏សូមគិតអំពីសាវ័កប៉ុលដែលបានសារភាពជាចំហថា៖«ខ្ញុំមិនប្រព្រឹត្តការល្អ ដែលខ្ញុំចង់ធ្វើនោះទេ តែការអាក្រក់ដែលខ្ញុំមិនចង់ធ្វើ នោះបែរជាខ្ញុំធ្វើវិញ»។ (រ៉ូម ៧:១៩) ជួនកាល តើអ្នកមានអារម្មណ៍អន្ទះអន្ទែងក្នុងចិត្តដូច្នេះដែរឬទេ? ប៉ុលពោលបន្តថា៖«តាមប៉ែកខាងក្នុង ខ្ញុំត្រេកអរចំពោះក្រិត្យវិន័យរបស់ព្រះ តែខ្ញុំឃើញមានអំណាច១ទៀត ក្នុងអស់ទាំងអវយវៈរបស់រូបកាយខ្ញុំ ដែលច្បាំងនឹងអំណាចនៃគំនិតខ្ញុំ ទាំងចាប់នាំខ្ញុំទៅជាប់ក្រោមអំណាចអំពើបាប ដែលនៅក្នុងអវយវៈនៃខ្លួនខ្ញុំទាំងប៉ុន្មានផង។ វេទនាណាស់ខ្ញុំ! តើអ្នកណានឹងជួយឲ្យខ្ញុំរួចពីតួសេចក្ដីស្លាប់នេះទៅបាន?»។ (រ៉ូម ៧:២២-២៤) គំរូផ្សេងៗក្នុងព្រះគម្ពីរគួរពង្រឹងការតាំងចិត្តរបស់យើងកុំឲ្យរសាយព្យាយាមទប់ចិត្តបានល្អប្រសើរថែមទៀត។
ការចេះទប់ចិត្តជាអ្វីដែលយើងត្រូវរៀន
៣. សូមពន្យល់នូវមូលហេតុដែលយើងមិនអាចសង្ឃឹមថា ការទប់ចិត្តជាការងាយស្រួលនោះ។
៣ ក្នុងព្រះគម្ពីរភាសាខ្មែរសម្រាយ ការចេះទប់ចិត្ត ដែលរួមបញ្ចូលការចេះបដិសេធ គឺបានរៀបរាប់នៅពេត្រុសទី២ ១:៥-៧ ជាមួយនឹងជំនឿ កិរិយាល្អ ការស្គាល់ព្រះ ការព្យាយាមតស៊ូ ការគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះ ភាតរភាព និងសេចក្ដីស្រឡាញ់។ គុណសម្បត្ដិដ៏គួរឲ្យប្រាថ្នាទាំងនេះ យើងមិនមែនមានស្រាប់តាំងពីកំណើតនោះដែរ។ យើងត្រូវតែបណ្ដុះបណ្ដាលឲ្យមានគុណសម្បត្ដិទាំងនេះ។ ដើម្បីបង្ហាញគុណសម្បត្ដិទាំងនេះឲ្យបានច្រើន យើងត្រូវតែតាំងចិត្តនិងខំព្យាយាម។ បើគុណសម្បត្ដិទាំងនេះពិបាកបណ្ដុះនោះ យើងមិនគួរនឹកស្មានថាការទប់ចិត្តជាគុណសម្បត្ដិដែលស្រួលបណ្ដុះបណ្ដាលនោះទេ។
៤. ហេតុអ្វីបានជាមនុស្សជាច្រើនគិតថា ខ្លួនគេគ្មានបញ្ហាក្នុងការទប់ចិត្តនោះ? ប៉ុន្តែ តើនេះជាសញ្ញាដែលសម្គាល់អ្វី?
៤ គឺជាការពិតមែនដែលមនុស្សរាប់លាននាក់គិតថា ពួកគេគ្មានបញ្ហាអ្វីក្នុងការទប់ចិត្តទេ។ ពួកគេរស់ពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃដោយធ្វើតាមទំនើងចិត្ត និងបណ្ដែតបណ្ដោយខ្លួនទៅតាមក្ដីប៉ងប្រាថ្នានៃសាច់ឈាមដ៏ឥតគ្រប់ល័ក្ខណ៍ ទោះដឹងឬមិនដឹងក៏ដោយ ហើយក៏មិនសូវគិតមិនសូវខ្វល់អំពីផលប៉ះពាល់ដល់ខ្លួនឯងឬអ្នកឯទៀតនោះទេ។ (យូដាស ១០) នៅសម័យនេះយើងអាចឃើញច្បាស់ជាងមុនៗទៅទៀតថា មនុស្សមិនចេះបដិសេធ ក៏មិនសុខចិត្តបដិសេធទេ។ នេះគឺជាសញ្ញាសម្គាល់មួយដែលបញ្ជាក់ថា យើងពិតជាកំពុងតែរស់ក្នុងសម័យ«ជាន់ក្រោយបង្អស់» ដែលប៉ុលបានរៀបរាប់ទាយថា៖«នៅជាន់ក្រោយបង្អស់ នឹងមានគ្រាលំបាកណាស់។ ដ្បិតនៅគ្រានោះ មនុស្សនឹងស្រឡាញ់តែខ្លួនឯង ទាំងស្រឡាញ់ប្រាក់ អួតអាងគឃរ មានឫកខ្ពស់ ប្រមាថមើលងាយ . . . មិនចេះទប់ចិត្ត»។—ធីម៉ូថេទី២ ៣:១-៣
៥. ហេតុអ្វីបានជាពួកស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាចាប់អារម្មណ៍ទៅលើការទប់ចិត្ត? ហើយតើឱវាទអ្វីនៅតែមានប្រសិទ្ធភាពដូចគ្នា?
៥ ពួកស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាដឹងច្បាស់ថា ការទប់ចិត្តជាគុណសម្បត្ដិមួយដ៏ចាំបាច់ ទោះជាមិនងាយស្រួលធ្វើក៏ដោយ។ ដូចប៉ុលដែរ ពួកគេក៏មានការប្រទាញប្រទង់ក្នុងចិត្តរវាងចំណង់ផ្គាប់ព្រះហឫទ័យព្រះដោយប្រព្រឹត្តតាមខ្នាតតម្រារបស់ទ្រង់ នឹងសាច់ឈាមឥតគ្រប់ល័ក្ខណ៍ដែលខំញ៉ាំងឲ្យដើរក្នុងគន្លងជីវិតមួយបែបផ្សេងវិញ។ ហេតុនេះហើយ ពួកគេបានចាប់អារម្មណ៍តាំងពីយូរយារមកហើយទៅលើរបៀបដែលខ្លួនអាចឈ្នះក្នុងការប្រទាញប្រទង់នេះ។ តាំងតែពីឆ្នាំ១៩១៦មកម្ល៉េះ ទស្សនាវដ្ដីដែលអ្នកកំពុងអាននេះបាននិយាយអំពី«របៀបត្រឹមត្រូវដែលយើងអាចបណ្ដុះបណ្ដាលឲ្យចេះឃាត់ឃាំងចិត្ត គំនិត និងពាក្យសំដីរបស់ខ្លួន»។ អត្ថបទនោះបានជូនយោបល់ណែនាំឲ្យចងចាំភីលីព ៤:៨។ ឱវាទពីព្រះដែលមានក្នុងខគម្ពីរនេះនៅតែមានប្រសិទ្ធភាពដូចគ្នា ទោះជាត្រូវបានសរសេរជិត២.០០០ឆ្នាំមុនក៏ដោយ ហើយទោះបីនៅសម័យនេះការធ្វើតាមឱវាទនោះប្រហែលជាពិបាកជាងជំនាន់សរសេរនោះ ឬនៅឆ្នាំ១៩១៦នោះក្ដី។ យ៉ាងណាក៏ដោយ ជនគ្រីស្ទានខំយ៉ាងខ្លាំងដើម្បីបដិសេធមិនព្រមតាមសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នារបស់លោកីយ៍ ដោយដឹងថាបើធ្វើដូច្នេះ ពួកគេកំពុងតែព្រមតាមព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះដែលបង្កើតពួកគេវិញ។
៦. នៅពេលដែលយើងកំពុងតែបណ្ដុះបណ្ដាលឲ្យចេះទប់ចិត្ត ហេតុអ្វីបានជាគ្មានហេតុឲ្យយើងអស់សង្ឃឹមនោះ?
៦ ការដឹងខ្នាតឬការទប់ចិត្តត្រូវរៀបរាប់នៅកាឡាទី ៥:២២, ២៣ ជាផ្នែកនៃ«ផលផ្លែនៃព្រះវិញ្ញាណ[បរិសុទ្ធ]»។ បើយើងចេះទប់ចិត្ត ព្រមទាំងមាន«សេចក្ដីស្រឡាញ់ អំណរអរ មេត្រីភាព អត់ធ្មត់ សុភាព សប្បុរស ស្មោះត្រង់ [ហើយ]ស្លូតបូត» នោះយើងនឹងទទួលផលប្រយោជន៍ជាច្រើនណាស់។ ដូចពេត្រុសបានពន្យល់នោះ ការធ្វើដូច្នេះនឹងនាំឲ្យយើង«មានសកម្មភាព និង បង្កើតផល»ក្នុងការបំរើព្រះរបស់យើង។ (ពេត្រុសទី២ ១:៨, ខ.ស.) ប៉ុន្តែ យើងមិនគួរអស់សង្ឃឹមឬបន្ទោសខ្លួនបើមិនអាចបណ្ដុះគុណសម្បត្ដិទាំងនេះយ៉ាងលឿនតាមចិត្តយើងចង់នោះទេ។ នៅសាលារៀន អ្នកប្រហែលជាធ្លាប់កត់សម្គាល់ថា សិស្សម្នាក់ឆាប់ចេះជាងសិស្សឯទៀត។ ឬក៏នៅកន្លែងធ្វើការវិញ មនុស្សម្នាក់ឆាប់ចេះធ្វើកិច្ចការថ្មីណាមួយលឿនជាងអ្នកឯទៀត។ ស្រដៀងគ្នាដែរ អ្នកខ្លះរៀនបង្ហាញគុណសម្បត្ដិរបស់គ្រីស្ទានពិតលឿនជាងអ្នកឯទៀត។ អ្វីដ៏សំខាន់គឺ យើងបន្តបណ្ដុះបណ្ដាលអស់ពីសមត្ថភាពឲ្យមានគុណសម្បត្ដិដូចព្រះ។ យើងអាចធ្វើដូច្នេះដោយឆ្លៀតប្រយោជន៍ពេញលេញពីជំនួយដែលព្រះយេហូវ៉ាផ្គត់ផ្គង់តាមរយៈព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់និងក្រុមជំនុំ។ ការព្យាយាមយ៉ាងមាំមួនដើម្បីបន្តរីកចំរើនក្នុងរឿងនេះ គឺសំខាន់ជាងល្បឿននៃការរីកចំរើនរបស់យើង។
៧. តើអ្វីបង្ហាញថាការចេះទប់ចិត្តគឺសំខាន់?
៧ ទោះជាការទប់ចិត្តត្រូវរៀបរាប់ក្រោយបង្អស់ក្នុងចំណោមគុណសម្បត្ដិដែលកើតមកពីវិញ្ញាណរបស់ព្រះក៏ដោយ ការទប់ចិត្តប្រាកដជាមិនមានសារៈសំខាន់តិចជាងគុណសម្បត្ដិឯទៀតនោះទេ។ ការពិតគឺផ្ទុយទៅវិញ យើងត្រូវចាំថា យើងនឹងមិនធ្វើ«កិច្ចការខាងសាច់ឈាម»ណាមួយសោះបើយើងអាចទប់ចិត្តខ្លួនបានយ៉ាងល្អឥតខ្ចោះនោះ។ ប៉ុន្តែ មនុស្សឥតគ្រប់ល័ក្ខណ៍មានទំនោរចិត្តទៅរកការប្រព្រឹត្តបែបម្យ៉ាងក្នុងចំណោម«កិច្ចការខាងសាច់ឈាម . . . សេចក្ដីកំផិត សហាយស្មន់ ស្មោកគ្រោក អាសអាភាស ថ្វាយបង្គំរូបព្រះ មន្តអាគម សំអប់គ្នា ឈ្លោះប្រកែក ឈ្នានីស កំហឹង ទាស់ទែងគ្នា បាក់បែក បក្សពួក»។ (កាឡាទី ៥:១៩, ២០) ហេតុនេះហើយ យើងត្រូវតែតស៊ូជានិច្ចដើម្បីជំរះអស់ទាំងទំនោរចិត្តមិនល្អចេញពីចិត្តគំនិតយើងទៅ។
គ្រីស្ទានខ្លះត្រូវខំប្រឹងខ្លាំងជាងធម្មតា
៨. តើកត្ដាអ្វីខ្លះដែលធ្វើឲ្យការទប់ចិត្តពិបាកជាងធម្មតាសំរាប់គ្រីស្ទានមួយចំនួន?
៨ គ្រីស្ទានខ្លះពិបាកទប់ចិត្តជាងអ្នកឯទៀត។ ហេតុអ្វី? របៀបមាតាបិតាបានអប់រំកូន ឬបទពិសោធន៍ដែលធ្លាប់ឆ្លងកាត់នៅអតីតកាល អាចជាបច្ច័យមួយ។ បើយើងគ្មានបញ្ហាក្នុងការបណ្ដុះបណ្ដាលឲ្យចេះទប់ចិត្ត ហើយក៏មិនពិបាកទប់ចិត្តនោះ យើងមានហេតុសប្បាយចិត្តមែន។ ប៉ុន្តែ យើងពិតជាគួរចេះមេត្ដានិងយោគយល់ចំពោះអ្នកណាដែលពិបាកទប់ចិត្ត ទោះបើការមិនទប់ចិត្តរបស់គេធ្វើឲ្យយើងពិបាកបន្ដិចបន្តួចក៏ដោយ។ ដោយគិតពីភាពមិនគ្រប់ល័ក្ខណ៍របស់ខ្លួនយើងផ្ទាល់ តើយើងណាម្នាក់មានហេតុគិតថាខ្លួនឯងជាមនុស្សសុចរិតឬ?—រ៉ូម ៣:២៣; អេភេសូរ ៤:២
៩. តើគ្រីស្ទានមួយចំនួនមានភាពទន់ខ្សោយអ្វីខ្លះ? ហើយតើភាពទន់ខ្សោយទាំងនេះនឹងត្រូវឈ្នះទាំងស្រុងនៅពេលណា?
៩ ជាឧទាហរណ៍: យើងប្រហែលជាដឹងថា គ្រីស្ទានខ្លះដែលបានឈប់ជក់បារី ឬឈប់ប្រើថ្នាំញៀនដែលហៅថាថ្នាំកំសាន្តនោះ ជួនកាលប្រហែលជាឃ្លានចង់បានរបស់នោះយ៉ាងខ្លាំង។ ឬក៏ប្រហែលជាគ្រីស្ទានខ្លះពិបាកដឹងប្រមាណក្នុងការបរិភោគអាហារឬការពិសាស្រា។ គ្រីស្ទានឯទៀតប្រហែលជាពិបាកទប់មាត់ ជាហេតុដែលនាំឲ្យពួកគេជំពប់ឬធ្វើខុសដោយសារពាក្យសំដីជាញឹកញយ។ ដើម្បីយកឈ្នះគុណវិបត្ដិទាំងនេះ ត្រូវសង្វាតព្យាយាមបណ្ដុះបណ្ដាលឲ្យចេះទប់ចិត្ត។ ហេតុអ្វី? យ៉ាកុប ៣:២ បញ្ជាក់ការពិតដោយចែងថា៖«យើងទាំងអស់គ្នាក៏ជំពប់ជាញយៗដែរ។ បើអ្នកណាមិនបានជំពប់ដោយពាក្យសំដី នោះជាមនុស្សគ្រប់លក្ខណ៍ហើយ ដែលអាចនឹងទប់រូបកាយទាំងមូលបានដែរ»។ មានអ្នកឯទៀតដែលមានចំណង់លេងល្បែងស៊ីសងយ៉ាងខ្លាំង។ អ្នកខ្លះទៀតប្រហែលជាពិបាកទប់កំហឹង។ ប្រហែលជាត្រូវការពេលយូរដើម្បីជម្នះដោយជោគជ័យនូវភាពទន់ខ្សោយទាំងនេះឬភាពទន់ខ្សោយឯទៀត។ ទោះបីជាយើងកំពុងតែរីកចំរើនបានល្អប្រសើរឥឡូវនេះក៏ដោយ ក៏សេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាដ៏ខុសឆ្គងមិនអាចបំបាត់ចោលទាំងស្រុងបានដែរទាល់តែយើងទៅជាមនុស្សគ្រប់ល័ក្ខណ៍។ ចន្លោះពេល ការព្យាយាមទប់ចិត្តនឹងជួយកុំឲ្យយើងធ្លាក់ខ្លួនចាប់ផ្ដើមដើរតាមគន្លងចាស់ជាអ្នកធ្វើអំពើបាបម្ដងទៀត។ ទន្ទឹមនឹងការបន្តតស៊ូ ចូរយើងជួយគ្នាទៅវិញទៅមកកុំឲ្យរសាយព្យាយាម។—កិច្ចការ ១៤:២១, ២២
១០. (ក) ហេតុអ្វីបានជាការទប់ចិត្តខាងរឿងផ្លូវភេទគឺពិបាកជាងធម្មតាសំរាប់អ្នកខ្លះ? (ខ) តើបងប្រុសម្នាក់បានធ្វើការកែប្រែដ៏ធំអ្វី? (សូមមើលប្រអប់នៅទំព័រ២៦)
១០ គ្រីស្ទានខ្លះពិបាកទប់ចិត្តខាងរឿងមួយទៀត គឺរឿងផ្លូវភេទ។ មនុស្សជាតិមានសកម្មភាពផ្លូវភេទដោយសារព្រះយេហូវ៉ាបង្កើតយើងមកដូច្នេះ។ ប៉ុន្តែ គ្រីស្ទានខ្លះពិបាករក្សាទុកការរួមភេទឲ្យបានសមស្របតាមខ្នាតតម្រារបស់ព្រះ។ ពួកគេប្រហែលជារឹតតែពិបាកដោយសារមានកាមតណ្ហាខ្លាំងជាធម្មតា។ យើងរស់ក្នុងលោកីយ៍មួយដែលឆ្កួតនឹងកាម និងចូលចិត្តដុតរោលភ្លើងតណ្ហាឲ្យឆេះក្ដៅគគុក។ ស្ថានភាពនេះអាចបង្កបញ្ហាដល់ជនគ្រីស្ទានដែលចង់នៅលីវមួយរយៈ ដើម្បីខ្លួនអាចបំរើព្រះដោយមិនឲ្យរឿងអាពាហ៍ពិពាហ៍ទាញបំបែរអារម្មណ៍នោះទេ។ (កូរិនថូសទី១ ៧:៣២, ៣៣, ៣៧, ៣៨) ប៉ុន្តែ សមស្របទៅតាមបទគម្ពីរដែលបង្គាប់ឲ្យ«យកប្ដីប្រពន្ធ . . . ជាជាងទ្រាំឲ្យមានសេចក្ដីរោលរាល»នោះ ពួកគេប្រហែលជាសម្រេចចិត្តរៀបការ។ ទង្វើនេះពិតជាប្រកបដោយកិត្ដិយសមែន។ ព្រមគ្នានឹងនេះដែរ ពួកគេក៏តាំងចិត្តរៀបការ‹តែក្នុងព្រះអម្ចាស់›ប៉ុណ្ណោះ ដូចព្រះគម្ពីរទូន្មាននោះ។ (កូរិនថូសទី១ ៧:៩, ៣៩) យើងអាចជឿជាក់ថា ព្រះយេហូវ៉ារីករាយដោយសារពួកគេចង់កាន់តាមខ្នាតតម្រាដ៏សុចរិតរបស់ទ្រង់។ បងប្អូនគ្រីស្ទានរបស់ពួកគេក៏មានអំណរដែរ ដោយសារអាចរួបរួមជាមួយអ្នកថ្វាយបង្គំពិតបែបនេះដែលកាន់តាមខ្នាតតម្រាសីលធម៌ដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់និងក៏មានចិត្តស្មោះគ្រប់ល័ក្ខណ៍។
១១. បើមានបងប្អូនប្រុសស្រីណាដែលចង់រៀបការតែមិនទាន់មានលទ្ធភាពនោះ តើយើងអាចជួយគាត់យ៉ាងដូចម្ដេច?
១១ ចុះយ៉ាងណាវិញបើពុំអាចរកអ្នកណាម្នាក់ដែលសមយកធ្វើជាគូអាពាហ៍ពិពាហ៍នោះ? សូមគិតអំពីចិត្តអន្ទះអន្ទែងដែលមនុស្សម្នាក់អាចមានបើគាត់ចង់រៀបការតែពុំអាចរៀបការបាននោះ! ប្រហែលជាគាត់ឃើញមិត្តភក្ដិរៀបការនិងមានជីវិតសប្បាយ ដំណាលគ្នានោះគាត់នៅតែខំរកគូម្នាក់ដ៏សម។ អ្នកខ្លះដែលស្ថិតក្នុងស្ថានភាពបែបនេះប្រហែលជាចាប់ផ្ដើមមានទម្លាប់ស្មោកគ្រោកមួយ គឺការសម្រេចកិច្ចដោយខ្លួនឯង (ការសេពមេថុនដោយដៃឬឧបករណ៍)។ យ៉ាងណាក៏ដោយ គ្មានគ្រីស្ទានណាម្នាក់ចង់ធ្វើឲ្យអ្នកដទៃធ្លាក់ទឹកចិត្តពេលដែលកំពុងតែខំប្រឹងរក្សាភាពបរិសុទ្ធនោះទេ។ ដោយអចេតនា យើងអាចធ្វើឲ្យអ្នកដទៃធ្លាក់ទឹកចិត្តបើយើងនិយាយអ្វីផ្សេងៗដោយមិនគិត ដូចសំនួរថា៖ «ហេតុអ្វីមិនទាន់រៀបការ?»។ ប្រហែលជាអ្នកនិយាយដោយគ្មានបំណងអាក្រក់ទេ ប៉ុន្តែ គឺល្អជាងឆ្ងាយណាស់បើយើងចេះទប់ចិត្តដោយទប់មាត់របស់យើង! (ទំនុកដំកើង ៣៩:១) បងប្អូនក្នុងចំណោមយើងដែលរក្សាភាពបរិសុទ្ធកាលដែលនៅលីវគឺគួរនឹងសរសើរយ៉ាងកក់ក្ដៅជាទីបំផុត។ ជាជាងពោលពាក្យដែលអាចធ្វើឲ្យធ្លាក់ទឹកចិត្ត យើងអាចព្យាយាមលើកទឹកចិត្តវិញ។ ជាឧទាហរណ៍ យើងអាចព្យាយាមអញ្ជើញបងប្អូនដែលនៅលីវ កាលដែលយើងរៀបចំជួបជុំបរិភោគអាហារជាមួយគ្រីស្ទានចាស់ទុំ ឬពេលរៀបចំជួបជុំជាមួយគ្រីស្ទានឯទៀតដើម្បីសំណេះសំណាលលើកទឹកចិត្តគ្នា។
ការទប់ចិត្តក្នុងអាពាហ៍ពិពាហ៍
១២. សូម្បីតែបានរៀបការហើយក៏ដោយ ហេតុអ្វីបានជាត្រូវតែចេះទប់ចិត្តដែរ?
១២ ការរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍មិនបានន័យថា ពុំចាំបាច់ទប់ចិត្តក្នុងការរួមភេទនោះទេ។ ជាឧទាហរណ៍ សេចក្ដីត្រូវការខាងការរួមភេទរបស់ស្វាមីប្រហែលជាខុសគ្នាឆ្ងាយពីសេចក្ដីត្រូវការរបស់ភរិយា ឬក៏ជួនកាលសុខភាពរបស់ស្វាមីឬភរិយាប្រហែលជាធ្វើឲ្យការរួមភេទជាអ្វីដ៏ពិបាកឬក៏រហូតដល់ជាអ្វីដែលធ្វើពុំបានផង។ ប្រហែលជាដោយសារបទពិសោធន៍ដែលធ្លាប់ឆ្លងកាត់នៅអតីតកាល ស្វាមីឬភរិយាពិបាកអនុវត្តតាមបង្គាប់ព្រះគម្ពីរដែលថា៖ «ប្ដីត្រូវបំពេញករណីកិច្ចជាប្ដី ចំពោះប្រពន្ធរបស់ខ្លួន រីឯប្រពន្ធក៏ត្រូវធ្វើដូច្នោះចំពោះប្ដីវិញដែរ»។ ក្នុងករណីបែបនេះ ស្វាមីឬភរិយាប្រហែលជាត្រូវចេះទប់ចិត្តលើសជាងធម្មតា។ ទាំងស្វាមីនិងភរិយាអាចចងចាំនូវអ្វីដែលប៉ុលបានទូន្មានដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះគ្រីស្ទានដែលបានរៀបការរួចហើយ ពេលគាត់ពោលថា៖«មិនត្រូវបង្អត់គ្នាទៅវិញទៅមកឡើយ លើកលែងតែបានព្រមព្រៀងគ្នា ដើម្បីទុកពេលមួយរយៈសំរាប់អធិស្ឋានប៉ុណ្ណោះ។ រួចហើយ ចូររួមរស់ជាមួយគ្នាដូចធម្មតាវិញទៅ ក្រែងលោមារសាតាំងល្បួងចិត្តបងប្អូន មកពីទ្រាំមិនបាន»។—កូរិនថូសទី១ ៧:៣, ៥, ខ.ស.
១៣. ដើម្បីជួយបងប្អូនដែលនៅតែខំប្រឹងបណ្ដុះឲ្យចេះទប់ចិត្ត តើយើងអាចធ្វើយ៉ាងណា?
១៣ បើស្វាមីភរិយាទាំងពីរនាក់បានរៀនឲ្យចេះទប់ចិត្តយ៉ាងត្រឹមត្រូវក្នុងការរួមគ្នាដ៏ស្និទ្ធស្នាលបំផុតនេះ ពួកគេមានហេតុសប្បាយចិត្តណាស់។ ព្រមជាមួយនេះដែរ យកល្អឲ្យពួកគេបង្ហាញការយោគយល់ចំពោះអ្នកថ្វាយបង្គំគ្នីគ្នាដែលនៅតែខំប្រឹងទប់ចិត្តក្នុងរឿងនេះ។ យើងមិនគួរភ្លេចអធិស្ឋានសុំព្រះយេហូវ៉ាប្រទានដល់បងប្អូនប្រុសស្រីខាងវិញ្ញាណរបស់យើង នូវការយល់ធ្លុះ ភាពក្លាហាន និងពង្រឹងការតាំងចិត្តដើម្បីបន្តព្យាយាមទប់ចិត្តនិងខំយកឈ្នះសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាដ៏មិនត្រឹមត្រូវ។—ភីលីព ៤:៦, ៧
បន្តជួយគ្នាទៅវិញទៅមក
១៤. ហេតុអ្វីយើងគួរបង្ហាញក្ដីមេត្ដាករុណានិងចេះយោគយល់ចំពោះគ្រីស្ទានគ្នីគ្នា?
១៤ ជួនកាលយើងប្រហែលជាពិបាកយោគយល់ចំពោះគ្រីស្ទានគ្នីគ្នាដោយនៅតែខំប្រឹងបណ្ដុះឲ្យចេះទប់ចិត្តក្នុងរឿងណាមួយដែលយើងចេះទប់ចិត្តរួចហើយនោះ។ ប៉ុន្តែ មនុស្សយើងមានលក្ខណៈខុសៗគ្នាទាំងអស់។ មនុស្សខ្លះបណ្ដោយតាមសន្ទុះចិត្តរបស់ខ្លួន អ្នកខ្លះទៀតមិនដូច្នេះទេ។ មនុស្សខ្លះស្រួលក្នុងការទប់ចិត្ត ចំពោះមនុស្សបែបនេះមិនមែនជាបញ្ហាអ្វីទេ។ មនុស្សឯទៀតពិបាកធ្វើដូច្នេះ។ ប៉ុន្តែ សូមចាំថា បើគ្រីស្ទានម្នាក់នៅតែត្រូវខំប្រឹងនោះ នេះមិនបានន័យថាគាត់ជាមនុស្សទុច្ចរិតទេ។ បងប្អូនគ្រីស្ទានរបស់យើងត្រូវការទទួលនូវការយោគយល់និងក្ដីមេត្ដាករុណាអំពីយើង។ សុភមង្គលរបស់យើងរួមទាក់ទងនឹងរឿងនេះ នៅពេលដែលយើងបន្តបង្ហាញក្ដីមេត្ដាករុណាចំពោះអស់អ្នកដែលនៅតែខំប្រឹងបង្កើននូវសមត្ថភាពទប់ចិត្ត។ យើងអាចយល់ចំណុចនោះដោយមើលបន្ទូលរបស់ព្រះយេស៊ូនៅម៉ាថាយ ៥:៧។
១៥. ហេតុអ្វីបានជាបន្ទូលនៅទំនុកដំកើង ១៣០:៣ ជួយលើកទឹកចិត្តយើងស្តីអំពីការចេះទប់ចិត្ត?
១៥ កុំបីឲ្យយើងវាយតម្លៃខុសទៅលើគ្រីស្ទានគ្នីគ្នាដែលប្រហែលភ្លាត់ខានបង្ហាញបុគ្គលិកលក្ខណៈគ្រីស្ទាននៅពេលណាមួយ។ ព្រះយេហូវ៉ាមិនគ្រាន់តែឃើញម្ដងដែលយើងភ្លាត់ខានទប់ចិត្តនោះទេ តែទ្រង់ក៏ឃើញពេលជាច្រើនដងដែលយើងមិនបានភ្លាត់ខានទប់ចិត្ត ទោះជាគ្រីស្ទានគ្នីគ្នាមិនបានឃើញក៏ដោយ។ យើងអាចបានការលើកទឹកចិត្តជាខ្លាំងបើគិតអំពីបន្ទូលនៅទំនុកដំកើង ១៣០:៣ ដែលថា៖«ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ! បើសិនជាទ្រង់កត់ចំណាំអស់ទាំងអំពើទុច្ចរិត នោះ ឱព្រះអម្ចាស់អើយ! តើអ្នកណានឹងធន់នៅបាន?»។
១៦, ១៧. (ក) ស្តីអំពីការទប់ចិត្ត តើយើងអាចអនុវត្តតាមកាឡាទី ៦:២, ៥ យ៉ាងដូចម្ដេច? (ខ) ក្នុងអត្ថបទជាបន្ទាប់ តើយើងនឹងពិចារណាអ្វីស្តីអំពីការទប់ចិត្ត?
១៦ ដើម្បីផ្គាប់ព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះយេហូវ៉ា យើងម្នាក់ៗត្រូវតែបណ្ដុះឲ្យចេះទប់ចិត្ត ប៉ុន្តែយើងក៏អាចជឿជាក់ថា បងប្អូនគ្រីស្ទានរបស់យើងនឹងជួយយើងជាមិនខានដែរ។ ទោះជាយើងម្នាក់ៗត្រូវតែទទួលបន្ទុកជារបស់ផងខ្លួន ឬទទួលខុសត្រូវលើអំពើរបស់ខ្លួនក៏ដោយ យើងក៏បានត្រូវជំរុញឲ្យជួយគ្នាទៅវិញទៅមកដើម្បីយកឈ្នះភាពទន់ខ្សោយបានដែរ។ (កាឡាទី ៦:២, ៥) មាតាបិតា ស្វាមីភរិយា ឬមិត្តភក្ដិដែលឃាត់យើងមិនឲ្យទៅកន្លែងណាដែលមិនគួរទៅ ឬមិនឲ្យមើលអ្វីដែលមិនគួរមើល និងមិនឲ្យធ្វើអ្វីដែលមិនគួរធ្វើនោះ ពួកគេគួរមានតម្លៃវិសេសចំពោះយើង។ ពួកគេកំពុងតែជួយយើងឲ្យចេះទប់ចិត្ត ឬចេះបដិសេធយ៉ាងដាច់ខាត!
១៧ ទំរាំមកដល់វគ្គនេះ គ្រីស្ទានជាច្រើននាក់ប្រហែលជាយល់ស្របនឹងអ្វីដែលយើងបានពិចារណាអំពីការទប់ចិត្ត ប៉ុន្តែ ពួកគេប្រហែលជាគិតថា ខ្លួនគេអាចធ្វើឲ្យបានល្អប្រសើរជាងក្នុងរឿងនេះ។ ពួកគេចង់ចេះទប់ចិត្តឲ្យបានពេញលេញបំផុតដែលមនុស្សឥតគ្រប់ល័ក្ខណ៍អាចធ្វើទៅបាន។ តើអ្នកមានអារម្មណ៍ដូច្នេះដែរឬទេ? ដូច្នេះ តើអ្នកអាចធ្វើយ៉ាងណាដើម្បីបណ្ដុះឲ្យមានគុណសម្បត្ដិនេះដែលរួមជាផលនៃវិញ្ញាណរបស់ព្រះ? ហើយតើការបណ្ដុះឲ្យមានគុណសម្បត្ដិទាំងនេះអាចជួយអ្នកបំពេញគោលដៅទៅអនាគតរបស់អ្នកក្នុងនាមជាគ្រីស្ទានម្នាក់យ៉ាងដូចម្ដេច? យើងនឹងពិចារណាចំណុចនេះក្នុងអត្ថបទជាបន្ទាប់។
តើអ្នកចាំទេ?
ហេតុអ្វីការទប់ចិត្ត . . .
• ជាគុណសម្បត្ដិសំខាន់ដែលជនគ្រីស្ទានត្រូវបណ្ដុះ?
• គឺពិបាកបណ្ដុះសំរាប់គ្រីស្ទានខ្លះ?
• គឺចាំបាច់ក្នុងអាពាហ៍ពិពាហ៍?
• ជាគុណសម្បត្ដិមួយដែលយើងអាចជួយគ្នាទៅវិញទៅមកដើម្បីបណ្ដុះ?
[សំណួរសម្រាប់អត្ថបទសិក្សា]
[ប្រអប់/រូបភាពនៅទំព័រ២៦]
គាត់បានរៀនឲ្យចេះបដិសេធ
ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាម្នាក់ដែលរស់នៅប្រទេសអាល្លឺម៉ង់ មានការងារផ្នែកបច្ចេកទេសគមនាគមន៍។ ការងាររបស់គាត់រួមមានការឆែកមើលប៉ុស្តិ៍ទូរទស្សន៍និងវិទ្យុប្រមាណ៣០ប៉ុស្តិ៍។ នៅពេលមានអ្វីធ្វើឲ្យកម្មវិធីណាមួយផ្សាយមិនច្បាស់ គាត់ត្រូវតែមើលកម្មវិធីនោះដើម្បីស្វែងរកមូលហេតុដែលផ្សាយមិនច្បាស់។ គាត់ប្រាប់ថា៖«ស្ទើរតែរាល់ដងដែលមានបញ្ហាខាងការផ្សាយ គឺចំពេលដែលគេបញ្ចាំងឈុតអំពើឃោរឃៅឬការរួមភេទ។ ឈុតដ៏អាក្រក់ៗទាំងនេះបានដក់ជាប់ក្នុងខួរក្បាលខ្ញុំអស់ប៉ុន្មានថ្ងៃឬរហូតដល់ប៉ុន្មានសប្ដាហ៍ក៏មាន ហាក់ដូចជាមានគេយកមកផ្ដិតជាប់តែម្ដង»។ គាត់សារភាពថា នេះបានជះឥទ្ធិពលអាក្រក់ទៅលើភាពខាងវិញ្ញាណរបស់គាត់។ គាត់ពោលបន្ត៖«ខ្ញុំច្រើនតែជាមនុស្សមានចិត្តឆេវឆាវ ដូច្នេះឈុតអំពើឃោរឃៅធ្វើឲ្យខ្ញុំពិបាកទប់ចិត្ត។ ឈុតរួមភេទធ្វើឲ្យខ្ញុំពិបាកចុះសម្រុងជាមួយភរិយា រាល់ថ្ងៃខ្ញុំត្រូវខំប្រឹងព្យាយាមណាស់។ ដើម្បីកុំឲ្យចាញ់ឥទ្ធិពលអាក្រក់ទាំងនេះ ខ្ញុំសម្រេចចិត្តរកការងារថ្មី ទោះបើទទួលប្រាក់ខែតិចជាងក៏ដោយ។ ថ្មីៗនេះខ្ញុំបានរកឃើញការងារមួយ ដែលសម្រេចតាមក្ដីប៉ងប្រាថ្នាមែន»។
[រូបភាពនៅទំព័រ២៥]
ចំណេះដែលទទួលពីការសិក្សាព្រះគម្ពីរជួយយើងឲ្យចេះទប់ចិត្ត