ចូរប្រុងប្រយ័ត្ននឹងការភូតភរបោកបញ្ឆោត
ចូរប្រុងប្រយ័ត្ននឹងការភូតភរបោកបញ្ឆោត
«ចូរប្រយ័ត ក្រែងមានអ្នកណាចាប់អ្នករាល់គ្នាធ្វើជារំពា . . . នឹងពាក្យបញ្ឆោតជាអសារឥតការ»។—កូល៉ុស ២:៨
១-៣. (ក) តើមានករណីណាខ្លះដែលបង្ហាញថា ការភូតភរបោកបញ្ឆោតបានជ្រាបចូលក្នុងគ្រប់ទិដ្ឋភាពនៃជីវិត? (ខ) ហេតុអ្វីបានជាយើងមិនគួរភ្ញាក់ផ្អើលនឹងការភូតភរបោកបញ្ឆោតក្នុងរបបលោកីយ៍នេះ?
ប៉ុន្មានឆ្នាំកន្លងទៅនេះ សាស្ដ្រាចារ្យផ្នែកមេធាវីម្នាក់បានធ្វើការស្ទង់មតិ ដោយសួរសំនួរថា៖ «តើមានមេធាវីប៉ុន្មាននាក់ដែលពុំធ្លាប់មានកូនក្ដីនិយាយភូតភរនោះ?»។ តើមានការតបឆ្លើយយ៉ាងណា? លោកពន្យល់ថា៖ «ក្នុងចំណោមមេធាវីរាប់ពាន់នាក់ នោះមានតែមេធាវីម្នាក់ទេដែលពុំធ្លាប់មានកូនក្ដីនិយាយភូតភរ»។ តើដោយសារមូលហេតុអ្វី? «មេធាវីនេះទើបតែចាប់ផ្ដើមធ្វើការឲ្យក្រុមហ៊ុនមួយ ហើយពុំទាន់និយាយជាមួយនឹងកូនក្ដីម្នាក់ផង»។ បទពិសោធន៍នេះបង្ហាញនូវការពិតដែលគួរឲ្យសោកស្ដាយ ពោលគឺការភូតភរបោកបញ្ឆោតមានទូទៅក្នុងសម័យនេះ។
២ ការភូតភរបោកបញ្ឆោតគឺមានលក្ខណៈច្រើនយ៉ាង ហើយសឹងតែមានក្នុងគ្រប់ទិដ្ឋភាពនៃជីវិតនាសម័យនេះ។ ក្នុងប្រព័ន្ធផ្សាយពត៌មានគឺមានករណីជាច្រើនដូចជា អ្នកនយោបាយនិយាយភូតភរអំពីការប្រព្រឹត្តរបស់ពួកគេ។ គណនេយ្យករនិងមេធាវីរាយការណ៍មិនពិតអំពីប្រាក់ចំណេញក្នុងក្រុមហ៊ុន។ ការឃោសនាផ្សាយបោកប្រាស់អតិថិជន ហើយមានគូក្ដីបណ្ដឹងបោកក្រុមហ៊ុនធានារ៉ាប់រង។ នេះគឺគ្រាន់តែជាករណីខ្លះៗប៉ុណ្ណោះចំពោះការភូតភរបោកបញ្ឆោត។ ការប្រើសាសនាជាឈ្នាន់ដើម្បីបោកបញ្ឆោតមនុស្សក៏មានដែរ។ បព្វជិតនិយាយភូតភរសមាជិក ដោយសារការបង្រៀនលទ្ធិក្លែងក្លាយ ដូចជាព្រលឹងអមតៈ ភ្លើងនរក និងព្រះឯកត្រីអង្គ។—ធីម៉ូថេទី២ ៤:៣, ៤
៣ តើយើងគួរភ្ញាក់ផ្អើលដោយការភូតភរបោកបញ្ឆោតទាំងនេះទេ? គឺមិនគួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើលសោះ។ ព្រះគម្ពីរបានព្រមានស្តីអំពីថ្ងៃ«ជាន់ក្រោយបង្អស់» ថា៖ «ពួកអាក្រក់នឹងពួកឆបោក គេនឹងមានជំនឿនជឿនទៅខាងសេចក្ដីអាក្រក់ កាន់តែខ្លាំងឡើង ទាំងនាំមនុស្សឲ្យវង្វេង ហើយត្រូវវង្វេងខ្លួនឯងផង»។ (ធីម៉ូថេទី២ ៣:១, ១៣) ជាគ្រីស្ទាន យើងត្រូវតែប្រុងប្រយ័ត្ននឹងគំនិតដែលនាំឲ្យយើងវង្វេង ដែលអាចទាញយើងចេញពីសេចក្ដីពិត។ ដូច្នេះហើយគឺមានសំនួរពីរដែលត្រូវសួរឡើង៖ ហេតុអ្វីបានជាមានការភូតភរបោកបញ្ឆោតច្រើនម្ល៉េះសព្វថ្ងៃនេះ? ហើយតើយើងត្រូវប្រុងប្រយ័ត្ននឹងការភូតភរបោកបញ្ឆោតអ្វី?
ហេតុអ្វីបានជាមានការភូតភរបោកបញ្ឆោតច្រើនម្ល៉េះសព្វថ្ងៃនេះ?
៤. តើព្រះគម្ពីរពន្យល់យ៉ាងណាចំពោះមូលហេតុដែលមានការភូតភរបោកបញ្ឆោតច្រើនម្ល៉េះក្នុងរបបលោកីយ៍នេះ?
៤ ព្រះគម្ពីរពន្យល់យ៉ាងច្បាស់អំពីមូលហេតុដែលមានការភូតភរបោកបញ្ឆោតច្រើនម្ល៉េះក្នុងរបបលោកីយ៍នេះ។ សាវ័កយ៉ូហានបានសរសេរថា «លោកីយទាំងមូលដេកនៅក្នុងឱវាទនៃមេកំណាច»។ (យ៉ូហានទី១ ៥:១៩) អារក្សសាតាំងគឺជា«មេកំណាច»នោះ។ ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលអំពីមេកំណាចនេះថា៖ «វាមិនបាននៅជាប់ក្នុងសេចក្ដីពិត ព្រោះគ្មានសេចក្ដីពិតនៅក្នុងវាទេ កាលណាវាពោលពាក្យភូតភរ នោះដុះចេញអំពីចិត្តវាមក ដ្បិតវាជាអ្នកកំភូត ហើយជាឪពុកនៃសេចក្ដីនោះឯង»។ ហេតុនេះហើយ ពុំមែនជាការចម្លែកឡើយ ដែលលោកីយ៍សព្វថ្ងៃនេះសម្ដែងនូវចិត្តគំនិត គោលការណ៍ និងលក្ខណៈដែលភូតភរបោកបញ្ឆោតដូចអ្នកគ្រប់គ្រងរបស់លោកីយ៍ដែរ។—យ៉ូហាន ៨:៤៤; ១៤:៣០; អេភេសូរ ២:១-៣
៥. តើសាតាំងបានខំប្រឹងបោកបញ្ឆោតមនុស្សយ៉ាងណាក្នុងគ្រាចុងបញ្ចប់? ហើយតើអ្នកណាជាទីបាញ់វង់របស់វា?
៥ អារក្សសាតាំងបានបង្កើនសកម្មភាពវាច្រើនណាស់ក្នុងគ្រាចុងបញ្ចប់នេះ។ វាត្រូវបានទម្លាក់ចុះមកផែនដីនេះ ហើយវាដឹងថាមានពេលវេលាខ្លីណាស់ ហេតុនេះហើយវាមាន«សេចក្ដីឃោរឃៅជាខ្លាំង»។ អារក្សសាតាំងមានបំណងចង់សម្លាប់មនុស្សឲ្យបានច្រើន ដូច្នេះហើយ វាកំពុងតែ«នាំលោកីយទាំងមូលឲ្យវង្វេងចេញ»។ (វិវរណៈ ១២:៩, ១២) អារក្សសាតាំងមិនមែនជាអ្នកដែលបោកបញ្ឆោតមនុស្សយូរៗម្ដងនោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ វាមិនដែលបង្អង់ដៃចំពោះការខំប្រឹងធ្វើឲ្យមនុស្សជាតិវង្វេងឡើយ។ * សាតាំងប្រើវិធីបញ្ឆោតច្រើនយ៉ាង ដែលរួមបញ្ចូលសេចក្ដីឆបោកនិងការក្បត់ ដើម្បីធ្វើឲ្យមនុស្សមិនជឿព្រិលភ្នែក និងឲ្យអ្នកទាំងនោះនៅឆ្ងាយពីព្រះ។ (កូរិនថូសទី២ ៤:៤) អារក្សសាតាំងដែលជាមេបោកបញ្ឆោត កំពុងតែព្យាយាមបំផ្លាញអស់អ្នកដែលថ្វាយបង្គំព្រះ«ដោយវិញ្ញាណ នឹងសេចក្ដីពិត»។ (យ៉ូហាន ៤:២៤; ពេត្រុសទី១ ៥:៨) បើនិយាយឲ្យចំទៅ សូមកុំឲ្យយើងភ្លេចថា សាតាំងបានអះអាងថា៖ ‹ខ្ញុំអាចបំបែរអ្នកណាចេញពីព្រះក៏បានដែរ›។ (យ៉ូប ១:៩-១២) សូមឲ្យយើងពិនិត្យមើលនូវ«ឧបាយកល»ខ្លះរបស់សាតាំង និងរបៀបដែលយើងអាចការពារខ្លួនពីឧបាយកលទាំងនោះ។—អេភេសូរ ៦:១១
ចូរប្រុងប្រយ័ត្ននឹងការភូតភរបោកបញ្ឆោតដោយពួកអ្នកក្បត់ជំនឿ
៦, ៧. (ក) តើពួកអ្នកក្បត់ជំនឿបានអះអាងអ្វី? (ខ) តើព្រះគម្ពីរបកអាក្រាតនូវគោលបំណងរបស់ពួកអ្នកក្បត់ជំនឿយ៉ាងណា?
៦ ជាយូរមកហើយសាតាំងបានប្រើពួកអ្នកក្បត់ជំនឿ ដើម្បីបោកបញ្ឆោតអ្នកបំរើព្រះ។ (ម៉ាថាយ ១៣:៣៦-៣៩) ពួកអ្នកក្បត់ជំនឿប្រហែលជាអះអាងថា គេថ្វាយបង្គំព្រះយេហូវ៉ានិងជឿលើព្រះគម្ពីរ ប៉ុន្តែពួកគេមិនទទួលស្គាល់អង្គការរបស់ទ្រង់នៅលើផែនដីទេ។ ពួកអ្នកក្បត់ជំនឿជឿលើលទ្ធិដែលបង្ខូចកិត្ដិនាមរបស់ព្រះ ដែលមកពី«បាប៊ីឡូនដ៏ជាធំ» ពោលគឺចក្រភពសាសនាមិនពិតទូទៅ។ (វិវរណៈ ១៧:៥; ពេត្រុសទី២ ២:១៩-២២) ពួកអ្នកសរសេរព្រះគម្ពីរដែលត្រូវបណ្ដាលដោយវិញ្ញាណរបស់ព្រះ បានប្រើពាក្យធ្ងន់ធ្ងរដើម្បីបកអាក្រាតនូវបំណងចិត្តនិងវិធីផ្សេងៗរបស់ពួកអ្នកក្បត់ជំនឿ។
៧ តើពួកអ្នកក្បត់ជំនឿមានគោលបំណងយ៉ាងណា? ពួកអ្នកក្បត់ជំនឿភាគច្រើនពុំសប្បាយចិត្តដោយគ្រាន់តែលះបង់ជំនឿ ដែលគេធ្លាប់ចាត់ទុកជាសេចក្ដីពិតនោះទេ។ ជាញឹកញយ ពួកគេចង់ទាញយកអ្នកឯទៀតឲ្យលះបង់ជំនឿដែរ។ ពួកអ្នកក្បត់ជំនឿជាច្រើនខំប្រឹង«ទាញនាំពួកសិស្ស[ពោលគឺសិស្សរបស់ព្រះគ្រីស្ទ]ទៅតាមគេវិញ» ជាជាងស្វែងរកនិងបង្កើតឲ្យមានសិស្សដោយខ្លួនគេនោះ។ (កិច្ចការ ២០:២៩,៣០) សាវ័កប៉ុលបានព្រមានយើងយ៉ាងខ្លាំងស្តីអំពីពួកគ្រូក្លែងក្លាយ។ គាត់បាននិយាយថា៖ «ចូរប្រយ័ត ក្រែងមានអ្នកណាចាប់អ្នករាល់គ្នាធ្វើជារំពា»។ (កូល៉ុស ២:៨) នេះគឺពិតជាអ្វីដែលពួកអ្នកក្បត់ជំនឿជាច្រើនកំពុងតែខំប្រឹងធ្វើ។ ដូចជាអ្នកចាប់ជំរឹតចាប់ពង្រាត់ជនរងគ្រោះចេញពីគ្រួសាររបស់គេ នោះពួកអ្នកក្បត់ជំនឿក៏ប្រុងចាប់សមាជិកក្នុងក្រុមជំនុំដែលទុកចិត្តលើគេឲ្យចេញពីហ្វូងដែរ។
៨. តើពួកអ្នកក្បត់ជំនឿប្រើវិធីណាខ្លះដើម្បីសម្រេចនូវគោលបំណងរបស់ពួកគេ?
៨ តើពួកអ្នកក្បត់ជំនឿប្រើវិធីណាដើម្បីសម្រេចគោលបំណងរបស់ពួកគេ? ពួកគេប្រើការមួលបង្កាច់ ការលាក់ការពិត និងពាក្យកំភូតសុទ្ធ។ ព្រះយេស៊ូបានជ្រាបថា អ្នកកាន់តាមទ្រង់នឹងរងគ្រោះដោយសារអស់អ្នកដែល«និយាយបង្ខុសគ្រប់ទាំងសេចក្ដីអាក្រក់»ពីអ្នកកាន់តាមទ្រង់។ (ម៉ាថាយ ៥:១១) ពួកអ្នកប្រឆាំងទាំងនោះដែលចង់តែព្យាបាទ នឹងប្រាប់ពាក្យមិនពិតដោយមានបំណងបោកបញ្ឆោតអ្នកដទៃ។ សាវ័កពេត្រុសបានព្រមានយើងអំពីពួកអ្នកក្បត់ជំនឿដែលនឹងពោល«ពាក្យបញ្ឆោតបំពោត» និងផ្សាយ‹សេចក្ដីបង្រៀនដែលបោកបញ្ឆោត› ហើយ«បង្វែរបទគម្ពីរ»ដើម្បីសម្រេចគោលបំណងរបស់គេ។ (ពេត្រុសទី២ ២:៣, ១៣; ៣:១៦) គួរឲ្យសោកស្ដាយណាស់ ដែលពួកអ្នកក្បត់ជំនឿបានទទួលជ័យជំនះក្នុងការ«បង្ខូចសេចក្ដីជំនឿរបស់អ្នកខ្លះដែរ»។—ធីម៉ូថេទី២ ២:១៨
៩, ១០. (ក) តើយើងអាចប្រុងប្រយ័ត្នកុំឲ្យចាញ់បោកពួកអ្នកក្បត់ជំនឿយ៉ាងដូចម្ដេច? (ខ) ហេតុអ្វីក៏យើងមិនត្រូវភ្ញាក់ផ្អើល បើការយល់ដឹងអំពីគោលបំណងរបស់ព្រះត្រូវកែតម្រូវនោះ?
៩ តើយើងអាចប្រុងប្រយ័ត្នដើម្បីកុំឲ្យចាញ់បោកពួកអ្នកក្បត់ជំនឿយ៉ាងដូចម្ដេច? យើងអាចប្រុងប្រយ័ត្នដោយធ្វើតាមឱវាទពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះដែលចែងថា៖ «[ចូរ]ប្រុងប្រយ័ត្ននឹងពួកអ្នកដែលបង្កអោយមានការបាក់បែកគ្នា និងនាំអោយបងប្អូនរវាតចិត្តចេញពីជំនឿ ដោយគេប្រព្រឹត្តផ្ទុយពីសេចក្ដីបង្រៀនដែលបងប្អូនបានទទួល សូមបងប្អូនចៀសចេញអោយឆ្ងាយពីអ្នកទាំងនោះទៅ»។ (រ៉ូម ១៦:១៧, ខ.ស.) យើង«ចៀសចេញអោយឆ្ងាយពីអ្នកទាំងនោះ» ដោយបដិសេធនូវការវែកញែករបស់គេ មិនថាតាមរយៈពាក្យសំដី សៀវភៅ ឬប្រព័ន្ធអ៊ិនថឺណិតក៏ដោយ។ ហេតុអ្វីបានជាយើងត្រូវកាន់ជំហរបែបនេះ? ទីមួយ គឺព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះបង្គាប់យើងឲ្យធ្វើដូច្នេះ ហើយយើងទុកចិត្តលើព្រះយេហូវ៉ា ដែលរមែងគិតតែពីប្រយោជន៍របស់យើង។—អេសាយ ៤៨:១៧, ១៨
១០ ទីពីរ យើងស្រឡាញ់អង្គការដែលបានបង្រៀនយើងនូវសេចក្ដីពិតដ៏ថ្លៃថ្លា ដែលញែកយើងចេញពីបាប៊ីឡូនដ៏ធំ។ ព្រមជាមួយគ្នានេះ យើងទទួលស្គាល់ថា ចំណេះរបស់យើងអំពីគោលបំណងរបស់ព្រះគឺមិនគ្រប់ល័ក្ខណ៍នោះទេ។ ច្រើនឆ្នាំកន្លងទៅ នោះមានការកែតម្រូវចំពោះការយល់ដឹងស្តីអំពីសេចក្ដីពិត។ គ្រីស្ទានដែលមានចិត្តស្មោះត្រង់មានចិត្តសប្បាយ ដោយរង់ចាំព្រះយេហូវ៉ាចំពោះការកែតម្រូវទាំងនោះ។ (សុភាសិត ៤:១៨) នៅពេលឥឡូវនេះ យើងនឹងមិនលះបង់ចោលអង្គការដែលព្រះសព្វព្រះហឫទ័យប្រើឡើយ ដ្បិតយើងឃើញនូវភស្តុតាងយ៉ាងជាក់ស្តែងដែលថា ទ្រង់សព្វព្រះហឫទ័យនឹងអង្គការនេះ។—កិច្ចការ ៦:៧; កូរិនថូសទី១ ៣:៦
ចូរប្រុងប្រយ័ត្ននឹងការបញ្ឆោតខ្លួនឯង
១១. ហេតុអ្វីបានជាមនុស្សឥតគ្រប់ល័ក្ខណ៍មានការទោរទន់ទៅរកការបញ្ឆោតខ្លួនឯង?
១១ មនុស្សឥតគ្រប់ល័ក្ខណ៍មានការទោរទន់ដែលសាតាំងនឹងរហ័សជញ្ជក់យកផលប្រយោជន៍ពីនោះ ពោលគឺការបញ្ឆោតខ្លួនឯង។ យេរេមា ១៧:៩ ចែងថា៖ «ឯចិត្តជាគ្រឿងបញ្ឆោតលើសជាងទាំងអស់ ហើយក៏អាក្រក់ហួសល្បត់ផង»។ យ៉ាកុបក៏បានសរសេរថា៖ «ម្នាក់ៗជួបនឹងការល្បួង មកតែពីចិត្តលោភលន់របស់ខ្លួនឯងផ្ទាល់ទាក់ទាញនិងលួងលោមបញ្ឆោតប៉ុណ្ណោះ»។ (យ៉ាកុប ១:១៤, ខ.ស.) បើនិយាយឲ្យចំទៅ ប្រសិនបើចិត្តរបស់យើងត្រូវបានលួងលោមបញ្ឆោតហើយ នោះអាចធ្វើឲ្យយើងមានសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាខុសដែលមើលទៅដូចជាល្អនិងគ្មានគ្រោះថ្នាក់អ្វីឡើយ។ គំនិតបែបនេះគឺបញ្ឆោតខ្លួនឯងទេ ដ្បិតការប្រព្រឹត្តអំពើបាបតាមសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នា នោះនៅទីបំផុតនឹងនាំទៅដល់ក្ដីអន្តរាយវិញ។—រ៉ូម ៨:៦
១២. តើមានអ្វីខ្លះដែលអាចបណ្ដាលឲ្យយើងជាប់អន្ទាក់ដោយការបញ្ឆោតខ្លួនឯង?
១២ ការបញ្ឆោតខ្លួនឯងអាចបណ្ដាលឲ្យយើងជាប់អន្ទាក់យ៉ាងលឿន។ ចិត្តដែលជាគ្រឿងបញ្ឆោតប្រហែលជាដោះសានូវគុណវិបត្ដិឬដោះសាចំពោះការប្រព្រឹត្តអំពើបាប។ (សាំយូអែលទី១ ១៥:១៣-១៥, ២០,២១) ចិត្តអាក្រក់ហួសល្បត់របស់យើងប្រហែលជារកផ្លូវដោះសាចំពោះការប្រព្រឹត្តដែលមិនស្របតាមខ្នាតតម្រាសីលធម៌។ ជាឧទាហរណ៍ ចូរគិតអំពីការកំសាន្ត។ ការកំសាន្តខ្លះគឺល្អហើយធ្វើឲ្យយើងពេញចិត្តទៀតផង។ ប៉ុន្តែ ការកំសាន្តខ្លះក្នុងលោកីយ៍នេះ ដូចជាភាពយន្ត កម្មវិធីទូរទស្សន៍ហើយប្រព័ន្ធអ៊ិនថឺណិត គឺជាការកំសាន្តដែលអាសអាភាសនិងអសីលធម៌។ គឺស្រួលមែនក្នុងការបញ្ឆោតខ្លួនយើងថា យើងអាចមើលការកំសាន្តដ៏ថោកទាប ដោយគ្មានអានុភាពមកលើយើងនោះទេ។ អ្នកខ្លះវែកញែកថា៖ «សំរាប់មនសិការខ្ញុំមិនអីទេ ដូច្នេះហេតុអ្វីនោះមិនសមរម្យ?»។ ប៉ុន្តែ បុគ្គលបែបនេះគឺ‹បញ្ឆោតចិត្តខ្លួនឯងដោយការវែកញែកខុសប៉ុណ្ណោះ›។—យ៉ាកុប ១:២២
១៣, ១៤. (ក) តើឧទាហរណ៍អ្វីក្នុងព្រះគម្ពីរដែលបង្ហាញថា មនសិការរបស់យើងមិនមែនជាការណែនាំត្រឹមត្រូវជានិច្ចនោះ? (ខ) តើយើងអាចប្រុងប្រយ័ត្នយ៉ាងដូចម្ដេចនឹងការបញ្ឆោតខ្លួនឯង?
១៣ តើយើងអាចប្រុងប្រយ័ត្នយ៉ាងដូចម្ដេចនឹងការបញ្ឆោតខ្លួនឯង? មុនដំបូង យើងត្រូវចាំថា មនសិការរបស់មនុស្សមិនតែងតែអាចទុកចិត្តបានទាំងស្រុងនោះទេ។ ចូរគិតអំពីសាវ័កប៉ុល។ គាត់បានបៀតបៀនពួកអ្នកកាន់តាមព្រះគ្រីស្ទ មុននឹងគាត់ជាគ្រីស្ទានម្នាក់។ (កិច្ចការ ៩:១, ២) មនសិការរបស់គាត់ប្រហែលជាមិនធ្វើទុក្ខដល់គាត់នៅពេលនោះទេ។ គឺឃើញច្បាស់ហើយ មនសិការរបស់គាត់ត្រូវបានណែនាំខុស។ ប៉ុលបាននិយាយថា៖ «ខ្ញុំបានប្រព្រឹត្តដោយខ្លៅល្ងង់ ឥតមានសេចក្ដីជំនឿ»។ (ធីម៉ូថេទី១ ១:១៣) ដូច្នេះ ដែលមនសិការមិនបានបន្ទោសយើងចំពោះការកំសាន្តខ្លះៗ គឺមិនមែនជាការធានាថាអ្វីដែលយើងធ្វើគឺត្រូវនោះទេ។ មានតែមនសិការល្អដែលត្រូវបានអប់រំយ៉ាងត្រឹមត្រូវដោយព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះទេ ទើបអាចជាការណែនាំដែលមានសុវត្ថិភាព។
១៤ ដើម្បីប្រុងប្រយ័ត្ននឹងការបញ្ឆោតខ្លួនឯង នោះគឺមានយោបល់ខ្លះៗជាជំនួយដែលយើងត្រូវតែនឹកចាំ។ ចូរគិតពិចារណាអំពីខ្លួនឯងដោយអធិស្ឋាន។ (ទំនុកដំកើង ២៦:២; កូរិនថូសទី២ ១៣:៥) ការគិតពិចារណាអំពីខ្លួនឯងដោយចិត្តស្មោះអាចបើកឲ្យអ្នកដឹងថា អ្នកត្រូវផ្លាស់ប្ដូរខ្លះៗនូវទស្សនៈរបស់អ្នក។ ចូរស្ដាប់អ្នកដទៃ។ (យ៉ាកុប ១:១៩) ដោយព្រោះគិតពិចារណាអំពីខ្លួនឯងគឺមានអានុភាពទៅលើគំនិតយើង នោះយកល្អយើងត្រូវស្ដាប់ពាក្យរបស់គ្រីស្ទានគ្នីគ្នាដែលមានគំនិតចាស់ទុំ ដែលនិយាយដោយឥតលំអៀង។ បើយើងធ្វើការសម្រេចចិត្តឬប្រព្រឹត្តអ្វីដែលគួរឲ្យសង្ស័យតាមទស្សនៈរបស់អ្នកជឿគ្នីគ្នាដោយមានតុល្យភាព នោះយើងអាចសួរខ្លួនយើងថា៖ ‹តើនេះដោយសារមនសិការរបស់ខ្ញុំមិនទាន់បានត្រូវបង្ហាត់បង្រៀនយ៉ាងត្រឹមត្រូវ ឬក៏ចិត្តរបស់ខ្ញុំកំពុងតែបញ្ឆោតខ្លួនឯងទេដឹង?›។ ចូរសិក្សាព្រះគម្ពីរនិងប្រកាសនវត្ថុដែលមានមូលដ្ឋានលើព្រះគម្ពីរជាទៀងទាត់។ (ទំនុកដំកើង ១:២) ការធ្វើដូច្នេះនឹងជួយយើងឲ្យរក្សាគំនិត អាកប្បកិរិយា និងអារម្មណ៍ស្របតាមគោលការណ៍របស់ព្រះ។
ចូរប្រុងប្រយ័ត្ននឹងការភូតភររបស់សាតាំង
១៥, ១៦. (ក) តើសាតាំងបានភូតភរអ្វីដើម្បីខំបញ្ឆោតយើង? (ខ) តើយើងអាចប្រុងប្រយ័ត្នកុំឲ្យចាញ់បោកនឹងការភូតភររបស់សាតាំងយ៉ាងណា?
១៥ សាតាំងប្រើការភូតភរគ្រប់យ៉ាងដើម្បីបញ្ឆោតយើង។ វាខំប្រឹងធ្វើឲ្យយើងជឿថា ទ្រព្យសម្បត្ដិអាចនាំមកនូវសុភមង្គលនិងធ្វើឲ្យយើងស្កប់ស្កល់ចិត្ត ប៉ុន្តែភាគច្រើន អ្វីៗគឺកើតឡើងផ្ទុយទៅវិញ។ (សាស្ដា ៥:១០-១២) វាចង់ឲ្យយើងជឿថា របបលោកីយ៍នេះនឹងស្ថិតស្ថេរជារៀងរហូត ទោះជាមានភស្តុតាងជាក់ស្តែងថា យើងកំពុងតែរស់នៅក្នុង‹ថ្ងៃជាន់ក្រោយបង្អស់›ក៏ដោយ។ (ធីម៉ូថេទី២ ៣:១-៥) សាតាំងឃោសនាថា ការស្វះស្វែងរកធ្វើអសីលធម៌គឺគ្មានគ្រោះថ្នាក់នោះទេ ទោះជាពួកអ្នកដែលស្វែងរកការកំសាន្ត រមែងជួបតែផលអាក្រក់យ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរក៏ដោយ។ (កាឡាទី ៦:៧) តើយើងអាចប្រុងប្រយ័ត្នយ៉ាងណាដើម្បីកុំឲ្យចាញ់បោកការភូតភរទាំងនេះ?
១៦ ចូរទទួលប្រយោជន៍ពីគំរូក្នុងព្រះគម្ពីរ។ ព្រះគម្ពីរមានគំរូជាការព្រមានដែលរៀបរាប់ពីបុគ្គលដែលចាញ់បោកនឹងការភូតភររបស់សាតាំង។ ពួកគេស្រឡាញ់ទ្រព្យសម្បត្ដិ មិនបានប្រមូលអារម្មណ៍លើគ្រាដែលគេកំពុងតែរស់នៅ ឬប្រព្រឹត្តអំពើអសីលធម៌ ហើយមានលទ្ធផលសុទ្ធតែមិនល្អ។ (ម៉ាថាយ ១៩:១៦-២២; ២៤:៣៦-៤២; លូកា ១៦:១៤; កូរិនថូសទី១ ១០:៨-១១) ចូររៀនពីគំរូនៅសម័យនេះ។ គួរឲ្យសោកស្ដាយណាស់ ដែលយូរៗម្ដងគ្រីស្ទានខ្លះបានភ្លេចនូវភាពបន្ទាន់ និងជឿថាការបំរើព្រះពុំធ្វើឲ្យពួកគេទទួលបានប្រយោជន៍នោះទេ។ ពួកគេបែរជាលះបង់សេចក្ដីពិតដើម្បីដេញតាមសេចក្ដីកំសាន្តវិញ។ ប៉ុន្តែ បុគ្គលបែបនេះគឺ«ឈរនៅកន្លែងដ៏រឥល» ហើយមិនយូរមិនឆាប់ នោះលទ្ធផលអាក្រក់ដែលមកពីការឥតគោរពព្រះនឹងតាមទាន់ពួកគេជាមិនខាន។ (ទំនុកដំកើង ៧៣:១៨, ១៩) យកល្អយើងត្រូវរៀនពីកំហុសរបស់អ្នកដទៃ។—សុភាសិត ២២:៣
១៧. ហេតុអ្វីបានជាសាតាំងឃោសនានូវការភូតភរថាព្រះយេហូវ៉ាមិនស្រឡាញ់យើង និងថាយើងគ្មានតម្លៃចំពោះទ្រង់នោះ?
១៧ មានការភូតភរមួយទៀតដែលសាតាំងបានប្រើយ៉ាងមានប្រសិទ្ធភាព នោះគឺការភូតភរថា ព្រះយេហូវ៉ាមិនស្រឡាញ់យើង ហើយថាយើងគ្មានតម្លៃចំពោះទ្រង់។ សាតាំងមានពេលវេលារាប់ពាន់ឆ្នាំក្នុងការរៀនឲ្យស្គាល់អំពីមនុស្សឥតគ្រប់ល័ក្ខណ៍។ វាដឹងយ៉ាងច្បាស់ថា ការធ្លាក់ទឹកចិត្តអាចធ្វើឲ្យយើងខ្សោយខាងវិញ្ញាណ។ (សុភាសិត ២៤:១០) ហេតុដូច្នេះហើយ សាតាំងឃោសនានូវការភូតភរថា យើងគ្មានតម្លៃចំពោះព្រះឡើយ។ ប្រសិនបើយើង«ត្រូវគេវាយដួលស្តូក» ហើយទៅជាជឿថាព្រះយេហូវ៉ាមិនយកព្រះទ័យទុកដាក់នឹងយើង នោះយើងអាចទៅជារសាយការព្យាយាម។ (កូរិនថូសទី២ ៤:៩) អារក្សសាតាំងដែលជាមេបញ្ឆោតចង់ឲ្យយើងមានអារម្មណ៍ដូច្នេះឯង! ហេតុនេះ តើយើងអាចប្រុងប្រយ័ត្នយ៉ាងដូចម្ដេចដើម្បីកុំឲ្យចាញ់បោកនឹងការភូតភររបស់សាតាំង?
១៨. តើព្រះគម្ពីរធានារ៉ាប់រងយើងនូវសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៨ ចូរយកចិត្តទុកដាក់នឹងអ្វីដែលព្រះគម្ពីរចែងអំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះចំពោះយើង។ ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះពិពណ៌នាដោយប្រើពាក្យដែលទាក់ទាញចិត្តយើងយ៉ាងខ្លាំង ដើម្បីធ្វើឲ្យយើងទុកចិត្តថា ព្រះយេហូវ៉ាយកព្រះទ័យទុកដាក់នឹងយើង និងថាទ្រង់ស្រឡាញ់យើងម្នាក់ៗ។ ទ្រង់យកទឹកភ្នែករបស់អ្នកទុកក្នុង«ដបនៃទ្រង់»ដែលបានន័យថា ទ្រង់ទតឃើញនិងចងចាំនូវទឹកភ្នែកទាំងប៉ុន្មានដែលបានស្រក់ ដោយសារអ្នកពុះពារដើម្បីរក្សាចិត្តស្មោះភក្ដីនោះ។ (ទំនុកដំកើង ៥៦:៨) ទ្រង់ជ្រាបពេលអ្នក«មានចិត្តសង្រេង» ហើយទ្រង់គង់ជិតអ្នកក្នុងគ្រានោះ។ (ទំនុកដំកើង ៣៤:១៨) ទ្រង់ជ្រាបអ្វីៗទាំងអស់អំពីយើង រួមទាំងចំនួន«សក់ក្បាលរបស់អ្នក»ទៀតផង។ (ម៉ាថាយ ១០:២៩-៣១) អ្វីដែលសំខាន់បំផុត ព្រះ«ទ្រង់ប្រទានព្រះរាជបុត្រាទ្រង់តែ១»សំរាប់ជាប្រយោជន៍ដល់អ្នក។ (យ៉ូហាន ៣:១៦; កាឡាទី ២:២០) នៅពេលខ្លះ អ្នកប្រហែលជាពិបាកជឿថា បទគម្ពីរទាំងនេះគឺទាក់ទងនឹងអ្នកផ្ទាល់។ យ៉ាងណាក៏ដោយយើងត្រូវជឿលើព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ។ ទ្រង់ចង់ឲ្យយើងជឿថា ទ្រង់ស្រឡាញ់យើងម្នាក់ៗ មិនមែនគ្រាន់តែស្រឡាញ់អ្នកបំរើរបស់ទ្រង់ជាក្រុមនោះទេ។
១៩, ២០. (ក) ហេតុអ្វីក៏សំខាន់ឲ្យទទួលស្គាល់និងបដិសេធនូវការភូតភរដែលថា ព្រះយេហូវ៉ាមិនស្រឡាញ់អ្នកនោះ? (ខ) តើអ្នកធ្វើដំណើរត្រួតពិនិត្យម្នាក់បានជួយបុគ្គលធ្លាក់ទឹកចិត្តយ៉ាងណា?
១៩ ចូរទទួលស្គាល់និងបដិសេធការភូតភរមួយនោះ។ ប្រសិនបើអ្នកដឹងថា អ្នកណាម្នាក់កំពុងតែភរយើង នោះយើងត្រូវប្រុងប្រយ័ត្នកុំឲ្យចាញ់បោកគេ។ ដូចគ្នាដែរ បើយើងដឹងថាសាតាំងចង់ឲ្យយើងជឿនូវការភូតភរដែលថា ព្រះយេហូវ៉ាមិនស្រឡាញ់យើង ក៏អាចជាជំនួយមួយដ៏ខ្លាំងដែរ។ ស្តីអំពីអត្ថបទប៉មយាមដែលបានព្រមានអំពីឧបាយកលរបស់សាតាំងនោះ បងប្រុសគ្រីស្ទានម្នាក់បាននិយាយថា៖ «ខ្ញុំមិនធ្លាប់ដឹងថា សាតាំងខំប្រើអារម្មណ៍ខ្ញុំដើម្បីធ្វើឲ្យខ្ញុំធ្លាក់ទឹកចិត្តទេ។ ដោយដឹងនូវឧបាយកលនេះ ជួយខ្ញុំឲ្យយកឈ្នះនូវអារម្មណ៍ទាំងនេះ»។
២០ ចូរពិចារណានូវបទពិសោធន៍មួយពីអ្នកធ្វើដំណើរត្រួតពិនិត្យម្នាក់នៅប្រទេសមួយក្នុងទ្វីបអាមេរិចខាងត្បូង។ នៅពេលគាត់បំពេញមុខងារជាអ្នកគង្វាលដោយមកជួបជាមួយបងប្អូនជឿគ្នីគ្នាដែលធ្លាក់ទឹកចិត្ត នោះគាត់ច្រើនតែសួរគេថា៖ ‹តើអ្នកជឿព្រះឯកត្រីអង្គឬទេ?›។ បុគ្គលដែលធ្លាក់ទឹកចិត្តតែងឆ្លើយថា៖ ‹អត់ទេ!› ដោយដឹងថា នេះជាការភូតភរមួយរបស់សាតាំង។ រួចមកអ្នកធ្វើដំណើរត្រួតពិនិត្យក៏សួរថា៖ ‹តើអ្នកជឿលើភ្លើងនរកទេ?›។ ម្ដងនេះទៀត បុគ្គលដែលធ្លាក់ទឹកចិត្តឆ្លើយថា‹ប្រាកដជាមិនជឿទេ!›។ បន្ទាប់មក អ្នកធ្វើដំណើរត្រួតពិនិត្យក៏ប្រាប់នូវការភូតភរមួយទៀតរបស់សាតាំង ដែលយើងពុំសូវស្គាល់នោះទេ។ គាត់បើកទៅទំព័រ២៤៩ វគ្គទី២១នៅក្នុងសៀវភៅចូរចូលទៅជិតព្រះយេហូវ៉ា * ដែលលាតត្រដាងឲ្យឃើញការភូតភររបស់សាតាំងដែលថា ព្រះយេហូវ៉ាពុំស្រឡាញ់យើងម្នាក់ៗនោះទេ។ អ្នកធ្វើដំណើរត្រួតពិនិត្យបានរាយការណ៍នូវលទ្ធផលល្អពីការជួយបុគ្គលដែលធ្លាក់ទឹកចិត្តឲ្យទទួលស្គាល់និងបដិសេធនូវការភូតភររបស់សាតាំង។
ចូរប្រុងប្រយ័ត្ននឹងការភូតភរបោកបញ្ឆោត
២១, ២២. ហេតុអ្វីបានជាឧបាយកលបោកបញ្ឆោតរបស់សាតាំង មិនអាចកំបាំងពីយើងបាន? ហើយតើយើងប្ដេជ្ញាចិត្តធ្វើអ្វី?
២១ នៅទីចុងបញ្ចប់នៃថ្ងៃជាន់ក្រោយបង្អស់នេះ យើងដឹងទុកជាមុនថា សាតាំងនឹងបង្កើតការភូតភរបោកបញ្ឆោតច្រើនជាងមុនៗទៅទៀត។ ប៉ុន្តែ គួរឲ្យសប្បាយមែន ព្រះយេហូវ៉ាបានឲ្យយើងដឹងអំពីឧបាយកលបោកបញ្ឆោតដ៏ពិសពុលរបស់សាតាំង។ ព្រះគម្ពីរនិងប្រកាសនវត្ថុនៃ‹អ្នកបំរើស្មោះត្រង់ដែលមានវិនិច្ឆ័យល្អ›បានលាតត្រដាងយ៉ាងច្បាស់នូវឧបាយកលរបស់អារក្ស។ (ម៉ាថាយ ២៤:៤៥) យើងអាចការពារខ្លួនយើងបានដោយស្គាល់អស់ទាំងកិច្ចកលរបស់សាតាំងជាមុន។—កូរិនថូសទី២ ២:១១
២២ ដូច្នេះ សូមឲ្យយើងប្រុងប្រយ័ត្ននឹងការវែកញែករបស់ពួកអ្នកក្បត់ជំនឿ។ ចូរឲ្យយើងប្ដេជ្ញាចិត្តប្រុងប្រយ័ត្ននឹងអន្ទាក់ដែលមើលពុំឃើញនៃការបញ្ឆោតខ្លួនឯង។ ហើយចូរឲ្យយើងទទួលស្គាល់និងបដិសេធការភូតភរទាំងប៉ុន្មានរបស់សាតាំង។ បើយើងធ្វើដូច្នេះ យើងនឹងការពារចំណងមិត្តភាពរបស់យើងជាមួយនឹង«ព្រះនៃសេចក្ដីពិត» ដ្បិតទ្រង់ស្អប់ខ្ពើមការភូតភរបោកបញ្ឆោត។—ទំនុកដំកើង ៣១:៥; សុភាសិត ៣:៣២
[កំណត់សម្គាល់]
^ វគ្គ 5 ស្តីអំពីពាក្យដែលជាកិរិយាស័ព្ទដែលបកប្រែថា«ឲ្យវង្វេង»នៅវិវរណៈ ១២:៩ នោះឯកសារយោងមួយចែងថា ពាក្យនេះ«បញ្ជាក់ពីការប្រព្រឹត្តដែលនៅតែបន្តធ្វើ គឺជាចរិតរបស់បុគ្គលម្នាក់»។
^ វគ្គ 20 បោះពុម្ពដោយស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា
តើអ្នកចាំឬទេ?
• ហេតុអ្វីក៏មានការភូតភរបោកបញ្ឆោតច្រើនម្ល៉េះក្នុងរបបលោកីយ៍សព្វថ្ងៃនេះ?
• តើយើងអាចប្រុងប្រយ័ត្ននឹងការភូតភរបោកបញ្ឆោតដោយអ្នកក្បត់ជំនឿយ៉ាងដូចម្ដេច?
• តើយើងអាចប្រុងប្រយ័ត្នយ៉ាងណានឹងការទោរទន់ទៅរកការបញ្ឆោតខ្លួនឯងនោះ?
• តើយើងអាចជៀសពីការចាញ់បោកនូវការភូតភររបស់សាតាំងយ៉ាងដូចម្ដេច?
[សំណួរសម្រាប់អត្ថបទសិក្សា]
[រូបភាពនៅទំព័រ២៩]
ចូរកុំបញ្ឆោតខ្លួនឯងដោយការកំសាន្តឡើយ
[រូបភាពនៅទំព័រ៣១]
ចំពោះការប្រុងប្រយ័ត្ននឹងការបញ្ឆោតខ្លួនឯង ចូរគិតពិចារណាអំពីខ្លួនឯងដោយអធិស្ឋាន និងស្ដាប់អ្នកដទៃ ហើយក្រេបយកចំណេះពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាទៀងទាត់