ចូរបំពេញកិច្ចការជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អ
ចូរបំពេញកិច្ចការជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អ
«តែឯអ្នក ចូរឲ្យមានគំនិតនឹងធឹង ក្នុងគ្រប់ការទាំងអស់វិញ . . . ចូរឲ្យអ្នកធ្វើការជាគ្រូ[ឬ«អ្នក», ព.ថ.]ផ្សាយដំណឹងល្អចុះ!»។—ធីម៉ូថេទី២ ៤:៥
១. តើព្រះយេស៊ូបានប្រទានកិច្ចការអ្វីដល់ពួកអ្នកកាន់តាមទ្រង់?
ព្រះនាមនិងគោលបំណងរបស់ព្រះយេហូវ៉ាកំពុងត្រូវប្រកាសទូទាំងផែនដី។ នេះគឺពីព្រោះរាស្ត្រដែលបានឧទ្ទិសថ្វាយខ្លួនចំពោះទ្រង់បានយកចិត្តទុកដាក់នឹងកិច្ចការដែលព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទបានបង្គាប់ឲ្យពួកអ្នកកាន់តាមទ្រង់ធ្វើ។ ទ្រង់មានបន្ទូលថា៖ «ដូច្នេះ ចូរទៅបញ្ចុះបញ្ចូលឲ្យមានសិស្សនៅគ្រប់ទាំងសាសន៍ ព្រមទាំងធ្វើបុណ្យជ្រមុជទឹកឲ្យ ដោយនូវព្រះនាមព្រះវរបិតា ព្រះរាជបុត្រា នឹងព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធចុះ! ហើយបង្រៀន ឲ្យគេកាន់តាមគ្រប់ទាំងសេចក្ដី ដែលខ្ញុំបានបង្គាប់មកអ្នករាល់គ្នាផង»។—ម៉ាថាយ ២៨:១៩, ២០
២. តើធីម៉ូថេដែលជាអ្នកត្រួតពិនិត្យម្នាក់បានទទួលសេចក្ដីបង្គាប់អ្វី? ហើយតើអ្វីជាវិធីមួយដែលអ្នកត្រួតពិនិត្យគ្រីស្ទានបំពេញកិច្ចបំរើផ្សាយរបស់គេ?
២ ពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ដែលរស់នៅសតវត្សរ៍ទីមួយបានយកចិត្តទុកដាក់យ៉ាងខ្លាំងចំពោះសេចក្ដីបង្គាប់នោះ។ ជាឧទាហរណ៍ សាវ័កប៉ុលបានដាស់តឿនធីម៉ូថេដែលជាអ្នកត្រួតពិនិត្យដូចគ្នាក្នុងក្រុមជំនុំគ្រីស្ទានថា៖ «ចូរឲ្យអ្នកធ្វើការជាគ្រូ[ឬ«អ្នក», ព.ថ.]ផ្សាយដំណឹងល្អចុះ! ព្រមទាំងបំពេញការងារ[ឬ«កិច្ចបំរើផ្សាយ», ព.ថ.]របស់ខ្លួនគ្រប់ជំពូកផង»។ (ធីម៉ូថេទី២ ៤:៥) សព្វថ្ងៃនេះ វិធីមួយដែលអ្នកត្រួតពិនិត្យសម្រេចកិច្ចបំរើគាត់ គឺដោយធ្វើជាអ្នកប្រកាសដ៏ខ្នះខ្នែងអំពីព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ ដោយធ្វើជាបុគ្គលដែលចូលរួមក្នុងកិច្ចបំរើផ្សាយជាទៀងទាត់។ ជាឧទាហរណ៍ អ្នកត្រួតពិនិត្យក្រុមសិក្សាមានឱកាសដ៏ល្អក្នុងការនាំមុខក្នុងកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយនិងជួយបង្ហាត់បង្រៀនអ្នកដទៃ។ ប៉ុលបានបំពេញកិច្ចការរបស់ខ្លួនក្នុងការប្រកាសដំណឹងល្អ និងបានជួយបង្ហាត់បង្រៀនអ្នកដទៃក្នុងកិច្ចបំរើផ្សាយ។—កិច្ចការ ២០:២០; កូរិនថូសទី១ ៩:១៦, ១៧
អ្នកផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អដ៏ខ្នះខ្នែងនៅសម័យដើម
៣, ៤. ជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អ តើភីលីពមានបទពិសោធន៍អ្វីខ្លះ?
៣ ពួកគ្រីស្ទានសម័យដើមត្រូវបានល្បីឈ្មោះជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អដ៏ខ្នះខ្នែង។ ចូរគិតអំពីអ្នកផ្សាយដំណឹងល្អម្នាក់ឈ្មោះភីលីព។ គាត់ជាបុគ្គលម្នាក់ក្នុងចំណោម«៧នាក់ . . . ជាអ្នកមានឈ្មោះល្អ ពេញជាព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ» ដែលត្រូវបានរើសតាំងឲ្យបំពេញមុខងារខាងការចែកម្ហូបអាហារប្រចាំថ្ងៃដោយឥតរើសអើងជូនដល់គ្រីស្ទានដែលមេម៉ាយនិយាយភាសាក្រិចនិងភាសាហេព្រើរក្នុងក្រុងយេរូសាឡិម។ (កិច្ចការ ៦:១-៦) ក្រោយពីបញ្ចប់នូវមុខងារដ៏ពិសេសនេះ មានសេចក្ដីបៀតបៀនជាខ្លាំងដែលនាំឲ្យគ្រីស្ទានទាំងប៉ុន្មានបានបែកខ្ញែកគ្នា លើកលែងតែពួកសាវ័កប៉ុណ្ណោះ ហើយពេលនោះភីលីពបានទៅស្រុកសាម៉ារី។ គាត់បានប្រកាសដំណឹងល្អនៅទីនោះ ហើយបានទទួលអំណាចពីវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដើម្បីដេញអារក្សចេញពីមនុស្ស និងបានប្រោសមនុស្សខ្វិន និងមនុស្សស្លាប់ដៃស្លាប់ជើងជាច្រើន។ មនុស្សជាច្រើនពីស្រុកសាម៉ារីបានទទួលសារព្រះរាជាណាចក្រ និងបានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក។ ពួកសាវ័កនៅក្រុងយេរូសាឡិមបានឮអំពីព្រឹត្ដិការណ៍នេះ ក៏ចាត់សាវ័កពេត្រុសនិងយ៉ូហានទៅស្រុកសាម៉ារី ដើម្បីឲ្យពួកអ្នកដែលទើបតែទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកអាចទទួលវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដែរ។—កិច្ចការ ៨:៤-១៧
៤ ក្រោយមក វិញ្ញាណបរិសុទ្ធរបស់ព្រះបាននាំភីលីពឲ្យទៅជួបមនុស្សជនជាតិអេធីយ៉ូពីមួយរូបជាមនុស្សកំរៀវ តាមផ្លូវទៅក្រុងកាសា។ ក្រោយពីភីលីពបានពន្យល់យ៉ាងច្បាស់នូវទំនាយរបស់អេសាយ នោះ«មនុស្សកំរៀវ ដែលមានអំណាចក្រោមព្រះនាងកានដេស មហាក្សត្រីដែលសោយរាជ្យក្នុងស្រុកអេធីយ៉ូពី»មានជំនឿលើព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទនិងបានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក។ (កិច្ចការ ៨:២៦-៣៨) ក្រោយមក ភីលីពបានទៅក្រុងអាសូត ហើយរួចមកទៅក្រុងសេសារា «ទាំងផ្សាយដំណឹងល្អនៅគ្រប់អស់ទាំងទីក្រុងរៀងទៅ»។ (កិច្ចការ ៨:៣៩, ៤០) ប្រាកដណាស់ ភីលីពបានទុកគំរូដ៏ល្អមែនចំពោះការធ្វើកិច្ចការជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អ!
៥. តើកូនស្រីបួននាក់របស់ភីលីពត្រូវបានល្បីឈ្មោះចំពោះអ្វី?
៥ ប្រមាណ២០ឆ្នាំក្រោយមក ភីលីពក៏នៅតែបំរើព្រះយ៉ាងសកម្មនៅក្រុងសេសារាដែរ។ នៅពេលដែលប៉ុលនិងលូកាបានស្នាក់នៅផ្ទះរបស់គាត់ នោះគាត់«មានកូនក្រមុំ៤នាក់ដែលចេះទាយទំនាយ»។ (កិច្ចការ ២១:៨-១០) នេះបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់ថា កូនៗត្រូវបានអប់រំខាងវិញ្ញាណ មានចិត្តខ្នះខ្នែងចំពោះកិច្ចបំរើផ្សាយ ហើយព្រមទាំងមានឯកសិទ្ធិក្នុងការទាយទំនាយទៀតផង។ ចិត្តខ្នះខ្នែងដែលឪពុកម្ដាយមានចំពោះកិច្ចបំរើផ្សាយអាចមានលទ្ធផលដ៏ល្អលើបុត្រធីតាសព្វថ្ងៃនេះ ដោយជំរុញទឹកចិត្តកូនឲ្យយកកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អជាកិច្ចការដែលត្រូវធ្វើអស់មួយជីវិត។
អ្នកផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អដ៏ខ្នះខ្នែងនៅសព្វថ្ងៃនេះ
៦. តើពួកអ្នកផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អនៅសតវត្សរ៍ទីមួយទទួលបានជោគជ័យអ្វី?
៦ ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទបានប្រកាសក្នុងទំនាយដ៏សំខាន់របស់ទ្រង់ ដែលចង្អុលមកសម័យយើងនេះនិងជាគ្រាចុងបញ្ចប់ដែលទ្រង់មានបន្ទូលថា៖ «ឯដំណឹងល្អ នឹងត្រូវផ្សាយដល់គ្រប់សាសន៍ជាមុនសិន»។ (ម៉ាកុស ១៣:១០) ទីបញ្ចប់នឹងមកដល់ក្រោយពីត្រូវបានផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អ«ពាសពេញសកលលោកទាំងមូល»។ (ម៉ាថាយ ២៤:១៤, ខ.ស.) ពេលដែលសាវ័កប៉ុលនិងអ្នកផ្សព្វផ្សាយឯទៀតនៅសតវត្សរ៍ទីមួយប្រកាសអំពីដំណឹងល្អ នោះមនុស្សជាច្រើនបានជឿ និងបានបង្កើតក្រុមជំនុំនៅកន្លែងជាច្រើនទូទាំងចក្រភពរ៉ូម។ ពួកអ្នកចាស់ទុំត្រូវបានតែងតាំងឲ្យបំរើក្នុងក្រុមជំនុំក៏បានចូលរួមផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អជាមួយបងប្អូនប្រុសស្រី ហើយបានផ្សព្វផ្សាយនៅកន្លែងឆ្ងាយៗបន្តទៀត។ ព្រះបន្ទូលនៃព្រះយេហូវ៉ាបានចំរើនកើនឡើង ហើយមានប្រសិទ្ធភាពកាន់តែខ្លាំងឡើងៗ និងសព្វថ្ងៃនេះក៏ដូចគ្នាដែរ ពីព្រោះស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ារាប់លាននាក់កំពុងតែផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អ។ (កិច្ចការ ១៩:២០) តើអ្នកជាបុគ្គលម្នាក់ក្នុងចំណោមអ្នកដែលមានចិត្តរីករាយសរសើរព្រះយេហូវ៉ាឬទេ?
៧. តើពួកអ្នកប្រកាសសារព្រះរាជាណាចក្រកំពុងតែសម្រេចអ្វីខ្លះសព្វថ្ងៃនេះ?
៧ អ្នកប្រកាសដំណឹងល្អជាច្រើននៅសម័យនេះឆ្លៀតយកប្រយោជន៍ដើម្បីពង្រីកកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយរបស់ខ្លួន។ បងប្អូនជាច្រើនពាន់នាក់ចូលរួមក្នុងកិច្ចបំរើជាសាសនទូត និងរាប់ពាន់នាក់ទៀតបំរើជាអ្នកត្រួសត្រាយពេញពេលនិងជាអ្នកត្រួសត្រាយជំនួយ។ ពួកអ្នកផ្សព្វផ្សាយដែលមានទាំងប្រុសទាំងស្រីនិងក្មេងៗដែលបំរើជាអ្នកផ្សាយសារព្រះរាជាណាចក្រ គឺបានសម្រេចកិច្ចយ៉ាងល្អប្រសើរមែន! ប្រាកដហើយ រាស្ត្ររបស់ព្រះកំពុងតែទទួលពរយ៉ាងវិសេសពីព្រះ ដោយបំរើទ្រង់ដោយមានសាមគ្គីភាពជាមួយនឹងបងប្អូនគ្រីស្ទានក្នុងការផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អ។—សេផានា ៣:៩
៨. តើកិច្ចការអ្វីកំពុងតែមានសព្វថ្ងៃនេះដែលប្រៀបដូចជាការគូសសញ្ញាលើថ្ងាសមនុស្សនោះ? ហើយតើអ្នកណាដែលធ្វើកិច្ចការនេះ?
៨ ព្រះបានប្រទានឲ្យពួកអ្នកកាន់តាមព្រះគ្រីស្ទដែលជាអ្នកចាក់ប្រេងតាំងនូវភារកិច្ចប្រកាសដំណឹងល្អទូទាំងផែនដី។ ហើយ«ចៀមឯទៀត»ដែលមានចំនួនកាន់តែច្រើនឡើងៗ ក៏គាំទ្រពួកអ្នកចាក់ប្រេងតាំងដែរ។ (យ៉ូហាន ១០:១៦) កិច្ចការសង្គ្រោះជីវិតនេះគឺប្រៀបប្រដូចទៅនឹងការគូសសញ្ញាលើថ្ងាសមនុស្សដែលដកដង្ហើមធំហើយថ្ងូរ ដោយព្រោះការគួរស្អប់ខ្ពើមដែលកំពុងតែកើតមានឡើងសព្វថ្ងៃនេះ។ មិនយូរប៉ុន្មានទៀត នោះពួកមនុស្សអាក្រក់នឹងត្រូវបំផ្លាញចោល។ នៅពេលនោះ យើងពិតជាមានកិត្ដិយសមែនដោយផ្សព្វផ្សាយអំពីសេចក្ដីពិតដែលមានឥទ្ធិពលសង្គ្រោះជីវិតរបស់មនុស្សទូទាំងផែនដី!—អេសេគាល ៩:៤-៦, ១១
៩. តើយើងអាចជួយអ្នកថ្មីៗក្នុងកិច្ចបំរើផ្សាយយ៉ាងដូចម្ដេច?
៩ ប្រសិនបើយើងបានចូលរួមក្នុងកិច្ចផ្សព្វផ្សាយអស់មួយរយៈ យើងច្បាស់ជាអាចជួយអ្នកថ្មីក្នុងក្រុមជំនុំដែរ។ នៅពេលខ្លះ យើងអាចទៅផ្សព្វផ្សាយជាមួយពួកគេ។ អស់អ្នកដែលបំរើជាអ្នកចាស់ទុំត្រូវបានលើកទឹកចិត្តឲ្យខំប្រឹងពង្រឹងខាងវិញ្ញាណរបស់បងប្អូន។ ដោយសារអ្នកត្រួតពិនិត្យខំប្រឹងដោយចិត្តរាបទាប គឺមានប្រសិទ្ធភាពណាស់ដើម្បីជួយអ្នកឯទៀតឲ្យធ្វើជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អដ៏ខ្នះខ្នែង។—ពេត្រុសទី២ ១:៥-៨
ការធ្វើបន្ទាល់ពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះមួយ
១០. ព្រះគ្រីស្ទនិងពួកអ្នកកាន់តាមទ្រង់ពីសម័យដើមបានទុកគំរូយ៉ាងណាស្តីអំពីកិច្ចបំរើផ្សាយ?
១០ ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទបានទុកគំរូយ៉ាងល្អប្រសើរជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អសំរាប់ពួកអ្នកកាន់តាមទ្រង់។ ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះបានចែងអំពីកិច្ចបំរើរបស់ព្រះគ្រីស្ទនិងពួកសាវ័កថា៖ «ទ្រង់យាងទៅប្រដៅក្នុងគ្រប់ក្រុងគ្រប់ភូមិជាមួយនឹងពួក១២នាក់ ព្រមទាំងប្រាប់ដំណឹងល្អពីនគរព្រះ»។ (លូកា ៨:១) ចុះយ៉ាងណាវិញចំពោះពួកសាវ័កនោះ? ក្រោយពេលបុណ្យថ្ងៃទី៥០នៃឆ្នាំ៣៣ ស.យ. ដោយសារមានការចាក់វិញ្ញាណបរិសុទ្ធ នោះ«អ្នកទាំងនោះចេះតែបង្រៀន ព្រមទាំងប្រាប់ដំណឹងល្អពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៅក្នុងព្រះវិហារ ហើយនៅអស់ទាំងផ្ទះរាល់តែថ្ងៃជានិច្ច»។—កិច្ចការ ៥:៤២
១១. យោងទៅតាមកិច្ចការ ២០:២០, ២១ តើសាវ័កប៉ុលបានធ្វើអ្វីក្នុងកិច្ចបំរើផ្សាយ?
១១ ដោយសារសាវ័កប៉ុលបានផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អយ៉ាងខ្នះខ្នែង នោះគាត់អាចប្រាប់ពួកអ្នកចាស់ទុំគ្រីស្ទាននៅក្រុងអេភេសូរថា៖ «ខ្ញុំមិនបានខាននឹងប្រាប់សេចក្ដីអ្វី ដែលមានប្រយោជន៍ដល់អ្នករាល់គ្នាដែរ គឺបានបង្រៀនដល់អ្នករាល់គ្នានៅកណ្ដាលជំនុំវិញ ហើយពីផ្ទះ១ទៅផ្ទះ១ផង»។ នៅពេលប៉ុល‹កំពុងតែបង្រៀនពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះមួយ› តើគាត់បំពេញមុខងារជាអ្នកគង្វាលដោយមកជួបជាមួយបងប្អូនដែលជាអ្នកជឿគ្នីគ្នានៅឯផ្ទះរបស់គេទេ? អត់ទេ! គាត់ពន្យល់ថា៖ «[ខ្ញុំ]ធ្វើបន្ទាល់អស់ពីចិត្ត ដល់ទាំងពួកសាសន៍យូដា នឹងពួកសាសន៍ក្រេកផង គឺពីការប្រែចិត្តទៅឯព្រះហើយពីសេចក្ដីជំនឿជឿដល់ព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវគ្រីស្ទនៃយើងរាល់គ្នា»។ (កិច្ចការ ២០:២០, ២១) ជាទូទៅ អស់អ្នកដែលបានថ្វាយខ្លួនចំពោះព្រះយេហូវ៉ាហើយ មិនចាំបាច់ត្រូវការបង្គាប់ពី«ការប្រែចិត្តទៅឯព្រះហើយពីសេចក្ដីជំនឿដល់ព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវនៃយើង»ទេ។ ប៉ុលបានអប់រំអ្នកចាស់ទុំគ្រីស្ទាននៅក្រុងអេភេសូរ អំពីកិច្ចបំរើផ្សាយពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះមួយ ដំណាលគ្នានេះគាត់ក៏បានបង្រៀនអ្នកមិនជឿអំពីការប្រែចិត្តនិងជំនឿ។ ដោយធ្វើដូច្នេះ ប៉ុលបានយកតម្រាប់តាមវិធីដែលព្រះយេស៊ូបានទុកជាគំរូនោះ។
១២, ១៣. ស្របតាមភីលីព ១:៧, ព.ថ. តើរាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើអ្វីដើម្បីឲ្យមានសិទ្ធិផ្សព្វផ្សាយ?
១២ កិច្ចបំរើពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះមួយអាចជាការពិបាកមួយ។ ជាឧទាហរណ៍ អ្នកខ្លះទើសចិត្តពេលយើងមកផ្សាយសារព្រះគម្ពីរនៅផ្ទះរបស់គេ។ យើងគ្មានបំណងធ្វើឲ្យមនុស្សទើសចិត្តនោះទេ។ ក៏ប៉ុន្តែ កិច្ចបំរើផ្សាយពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះមួយគឺស្របតាមបទគម្ពីរ ហើយសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះនិងអ្នកជិតខាង ជំរុញចិត្តយើងឲ្យធ្វើបន្ទាល់តាមវិធីនេះ។ (ម៉ាកុស ១២:២៨-៣១) ដើម្បី‹ការពារហើយស្ថាបនាតាមច្បាប់›នូវសិទ្ធិរបស់យើងចំពោះការផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះមួយ នោះយើងបានដាក់បណ្ដឹងក្ដីទៅតុលាការ ដែលរួមបញ្ចូលតុលាការជាន់ខ្ពស់នៅសហរដ្ឋអាមេរិក។ (ភីលីព ១:៧, ព.ថ.) តុលាការជាន់ខ្ពស់នោះតែងតែសម្រេចចិត្តតាមសំណូមពរយើង។ សេចក្ដីសម្រេចធម្មតាមួយមានដូចតទៅ:
១៣ «ការចែកចាយខិត្តប័ណ្ណខាងសាសនាគឺជាលក្ខណៈផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អដែលមានយូរមកហើយរបស់សាសនទូត ដែលមានយូរស្មើនឹងការបង្កើតម៉ាស៊ីនបោះពុម្ពមកម្ល៉េះ។ ចំពោះសាសនាផ្សេងៗ នេះក៏ជាវិធីដែលមានប្រសិទ្ធភាពខ្ពស់ច្រើនឆ្នាំមកហើយ។ សព្វថ្ងៃនេះ លក្ខណៈផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អនេះក៏ត្រូវប្រើដែរ ជាទូទៅគឺដោយនិកាយសាសនាផ្សេងៗ ដែលអ្នកត្រួសត្រាយផ្សាយដំណឹងល្អអស់រាប់ពាន់ផ្ទះ និងស្វែងរកតាមរយៈការទៅជួបផ្ទាល់ ដើម្បីឲ្យមនុស្សកាន់សាសនាដូចគេ។ . . . លក្ខណៈនៃសកម្មភាពខាងសាសនានេះមានសារៈសំខាន់ក្រោមវិសោធនកម្មទីមួយ[នៃរដ្ឋធម្មនុញ្ញសហរដ្ឋអាមេរិក] នេះក៏ដូចជាការថ្វាយបង្គំក្នុងព្រះវិហារនិងការផ្សព្វផ្សាយដែរ»។—Murdock v. Pennsylvania, 1943.
ហេតុអ្វីក៏ត្រូវបន្តផ្សព្វផ្សាយ?
១៤. តើអ្វីដែលអាចមានអានុភាពថែមទៀតទៅលើកិច្ចបំរើផ្សាយរបស់យើង?
១៤ គឺមានមូលហេតុជាច្រើនចំពោះការធ្វើបន្ទាល់ពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះមួយ។ រៀងរាល់ដងដែលយើងទៅជួបម្ចាស់ផ្ទះ យើងខំសាបព្រោះពូជនៃសេចក្ដីពិតពីបទគម្ពីរ។ ដោយត្រឡប់ទៅជួប យើងខំស្រោចទឹកពូជនោះ។ ហើយនេះអាចមានអានុភាពថែមទៀតឲ្យចិត្តម្ចាស់ផ្ទះមានភាពរឹងមាំជាង ដ្បិតប៉ុលបានសរសេរថា៖ «ខ្ញុំបានសាបព្រោះ អ័ប៉ុឡូសជាអ្នកស្រោច តែដែលបានដុះឡើង នោះគឺព្រះបានធ្វើវិញ»។ (កូរិនថូសទី១ ៣:៦) ដូច្នេះ ចូរឲ្យយើងបន្ត‹សាបព្រោះនិងស្រោចទឹក› ដោយមានទំនុកចិត្តថាព្រះយេហូវ៉ា‹នឹងធ្វើឲ្យដុះឡើង›។
១៥, ១៦. ហេតុអ្វីក៏យើងទៅផ្សាយនៅផ្ទះរបស់មនុស្សម្ដងហើយម្ដងទៀត?
១៥ យើងផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អ ដ្បិតនេះគឺទាក់ទងនឹងជីវិតស្លាប់រស់។ តាមរយៈការផ្សព្វផ្សាយ យើងអាចសង្គ្រោះជីវិតរបស់យើងនិងអស់អ្នកដែលស្ដាប់យើង។ (ធីម៉ូថេទី១ ៤:១៦) ប្រសិនបើយើងដឹងថាជីវិតរបស់បុគ្គលម្នាក់ជិតមានគ្រោះថ្នាក់ តើយើងគ្រាន់តែធ្វើហីៗមិនជួយគាត់ឬ? មិនមែនសោះឡើយ! យើងត្រឡប់ទៅជួបម្ដងហើយម្ដងទៀតនៅឯផ្ទះគេ ដ្បិតនេះទាក់ទងសេចក្ដីសង្គ្រោះនៃម្ចាស់ផ្ទះ។ កាលៈទេសៈរមែងប្រែប្រួលជានិច្ច។ អ្នកខ្លះដែលធ្លាប់រវល់មិនមានពេលស្ដាប់យើងនៅពេលមួយ ក៏ប្រហែលជាស្ដាប់សារព្រះគម្ពីរនៅពេលមួយទៀតដែរ។ យើងជួបអ្នកបើកទ្វារអាចជាសមាជិកផ្សេងទៀតក្នុងគ្រួសារ ហើយនេះអាចនាំឲ្យយើងមានឱកាសពិគ្រោះអំពីបទគម្ពីរដែរ។
១៦ កាលៈទេសៈម្ចាស់ផ្ទះអាចផ្លាស់ប្ដូរហើយចិត្តគំនិតរបស់គេក៏អាចផ្លាស់ប្ដូរដែរ។ ជាឧទាហរណ៍ ពេលមានបុគ្គលដែលគេស្រឡាញ់ស្លាប់ទៅ នេះធ្វើឲ្យបុគ្គលម្នាក់ព្រមស្ដាប់សារព្រះរាជាណាចក្រ។ យើងចង់សម្រាលទុក្ខគាត់ ឲ្យគាត់ដឹងនូវសេចក្ដីត្រូវការខាងវិញ្ញាណរបស់ខ្លួន ហើយបង្ហាញនូវរបៀបដែលគាត់អាចទទួលនូវអាហារខាងវិញ្ញាណនេះ។—ម៉ាថាយ ៥:៣, ៤
១៧. តើអ្វីជាមូលហេតុសំខាន់បំផុតចំពោះកិច្ចផ្សព្វផ្សាយរបស់យើង?
១៧ ក្នុងចំណោមមូលហេតុដ៏សំខាន់បំផុតចំពោះការធ្វើបន្ទាល់ពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះមួយ ឬចូលរួមក្នុងកិច្ចបំរើផ្សាយតាមលក្ខណៈផ្សេងៗ គឺដោយសារយើងចង់ចូលរួមប្រកាសព្រះនាមរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ (និក្ខមនំ ៩:១៦; ទំនុកដំកើង ៨៣:១៨) នៅពេលដែលការផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អជួយមនុស្សដែលស្រឡាញ់សេចក្ដីពិតនិងសេចក្ដីសុចរិតក្លាយទៅជាអ្នកសរសើរព្រះយេហូវ៉ា នេះពិតជាធ្វើឲ្យយើងសប្បាយចិត្តមែន! អ្នកតែងទំនុកដំកើងបានច្រៀងថា៖ «ទាំងមនុស្សកំឡោះ នឹងស្រីក្រមុំ ទាំងចាស់ទាំងក្មេងអើយ! ត្រូវឲ្យទាំងអស់សរសើរដល់ព្រះនាមព្រះយេហូវ៉ាចុះ ដ្បិតមានតែព្រះនាមទ្រង់១ដែលខ្ពស់ប្រសើរ សិរីល្អនៃទ្រង់ខ្ពស់ជាងផែនដីនឹងផ្ទៃមេឃទៅទៀត»។—ទំនុកដំកើង ១៤៨:១២, ១៣
យើងផ្ទាល់ទទួលប្រយោជន៍ពីការផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អ
១៨. តើយើងទទួលប្រយោជន៍ពីការផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៨ យើងផ្ទាល់ទទួលប្រយោជន៍ផ្សេងៗពីការផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អ។ ការផ្សព្វផ្សាយពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះមួយ ជួយយើងឲ្យបណ្ដុះនូវចិត្តរាបទាប ជាពិសេសពេលមនុស្សមិនរាក់ទាក់នឹងយើង។ យើងត្រូវតែធ្វើដូចប៉ុល បើយើងចង់ទៅជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អដែលមានប្រសិទ្ធភាព ដែល«បានត្រឡប់ជាគ្រប់សណ្ឋានទាំងអស់ដល់មនុស្សទាំងអស់ ប្រយោជន៍ឲ្យបានសង្គ្រោះដល់អ្នកខ្លះ»។ (កូរិនថូសទី១ ៩:១៩-២៣) បទពិសោធន៍ក្នុងកិច្ចបំរើផ្សាយជួយឲ្យយើងមានការប៉ិនប្រសប់។ ដោយទុកចិត្តលើព្រះយេហូវ៉ា និងនិយាយដោយប្រើពាក្យសមរម្យ យើងអាចធ្វើតាមឱវាទរបស់ប៉ុលដែលថា៖ «ចូរឲ្យពាក្យសំដីរបស់អ្នករាល់គ្នាបានប្រកបដោយព្រះគុណជានិច្ច ទាំងបង់អំបិលផង ដើម្បីឲ្យដឹងជាបែបយ៉ាងណា ដែលគួរឆ្លើយដល់មនុស្សនិមួយៗ»។—កូល៉ុស ៤:៦
១៩. តើពួកអ្នកផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អត្រូវបានជួយដោយវិញ្ញាណបរិសុទ្ធយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៩ កិច្ចការផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អ ក៏ត្រូវជំរុញយើងឲ្យទុកចិត្តលើវិញ្ញាណរបស់ព្រះដែរ។ (សាការី ៤:៦) ផលផ្លែរបស់វិញ្ញាណរបស់ព្រះគឺ«សេចក្ដីស្រឡាញ់ អំណរអរ មេត្រីភាព អត់ធ្មត់ សុភាព សប្បុរស ស្មោះត្រង់ ស្លូតបូត ហើយដឹងខ្នាត» គុណសម្បត្ដិទាំងនេះគឺអាចឃើញជាក់ស្តែងក្នុងកិច្ចបំរើផ្សាយរបស់យើង។ (កាឡាទី ៥:២២, ២៣) នេះក៏មានអានុភាពលើការប្រព្រឹត្តរបស់យើងជាមួយនឹងអ្នកដទៃ ហើយបើធ្វើតាមវិញ្ញាណរបស់ព្រះ នេះជួយយើងឲ្យបង្ហាញនូវសេចក្ដីស្រឡាញ់ ឲ្យមានចិត្តអរសប្បាយនិងភាពសុខសាន្ត ឲ្យចេះអត់ធ្មត់និងសប្បុរស ហើយបង្ហាញនូវភាពល្អនិងជំនឿ ថែមទាំងបង្ហាញនូវភាពស្លូតបូតនិងការចេះទប់ចិត្ត ក្នុងកាលប្រកាសដំណឹងល្អ។
២០, ២១. តើមានពរនិងផលប្រយោជន៍ណាខ្លះដែលយើងទទួល ដោយសារយើងជាប់រវល់នឹងកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អ?
២០ ពរមួយទៀតដែលយើងជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អនឹងទទួល គឺយើងចេះយល់ចិត្តគេកាន់តែច្រើនឡើង។ ពេលមនុស្សរៀបរាប់អំពីបញ្ហារបស់គេ ដូចជាជំងឺ ការគ្មានការងារធ្វើ បញ្ហាក្នុងគ្រួសារ យើងមិនប្រព្រឹត្តដូចជាអ្នកឲ្យយោបល់ទេ ប៉ុន្តែយើងបង្ហាញបទគម្ពីរដែលលើកទឹកចិត្តនិងសម្រាលទុក្ខគេវិញ។ យើងខ្វល់ខ្វាយចំពោះមនុស្សដែលមានភាពងងឹតខាងវិញ្ញាណ ប៉ុន្តែ ហាក់ដូចជាមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះសេចក្ដីសុចរិត។ (កូរិនថូសទី២ ៤:៤) ហើយយើងមានអំណរមែនក្នុងការផ្ដល់ជំនួយខាងវិញ្ញាណដល់អស់អ្នក«ដែលព្រះជាម្ចាស់តំរូវអោយទទួលជីវិតអស់កល្បជានិច្ច!»។—កិច្ចការ ១៣:៤៨, ខ.ស.
២១ ការចូលរួមជាទៀងទាត់ក្នុងកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយជួយយើងឲ្យប្រមូលអារម្មណ៍ទៅលើអ្វីៗខាងវិញ្ញាណ។ (លូកា ១១:៣៤) នេះប្រាកដជាមានប្រយោជន៍មែន ដ្បិតបើយើងមិនប្រមូលអារម្មណ៍ទៅលើអ្វីៗខាងវិញ្ញាណទេ នោះយើងអាចត្រូវល្បួងឲ្យស្វែងរកទ្រព្យសម្បត្ដិ ដែលមានទូទៅក្នុងលោកីយ៍នេះ។ សាវ័កយ៉ូហានបានដាស់តឿនពួកគ្រីស្ទានថា៖ «កុំឲ្យស្រឡាញ់លោកីយ ឬរបស់អ្វីដែលនៅក្នុងលោកីយនេះឲ្យសោះ បើអ្នកណាស្រឡាញ់លោកីយ អ្នកនោះគ្មានសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះវរបិតានៅក្នុងខ្លួនឡើយ ដ្បិតអស់ទាំងសេចក្ដីដែលនៅក្នុងលោកីយនេះ គឺជាសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នារបស់សាច់ឈាម នឹងសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នារបស់ភ្នែក ហើយសេចក្ដីអំនួតរបស់ជីវិត នោះមិនកើតមកពីព្រះវរបិតាទេ គឺមកតែពីលោកីយនេះវិញ ឯលោកីយនេះនឹងសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នារបស់វា នោះកំពុងកន្លងទៅ តែអ្នកណាដែលធ្វើតាមព្រះហឫទ័យព្រះ នោះនឹងនៅជាប់អស់កល្បជានិច្ចវិញ»។ (យ៉ូហានទី១ ២:១៥-១៧) ដោយយើងនៅជាប់រវល់នឹងកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អ ហើយប្រមូលអារម្មណ៍ទៅលើកិច្ចការរបស់ព្រះអម្ចាស់ នេះក៏ជួយយើងកុំឲ្យស្រឡាញ់អ្វីៗខាងលោកីយ៍។—កូរិនថូសទី១ ១៥:៥៨
ចូរប្រមូលទ្រព្យសម្បត្ដិទុកសំរាប់ខ្លួន នៅឯស្ថានសួគ៌
២២, ២៣. (ក) តើពួកគ្រីស្ទានដែលជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អបានប្រមូលយកទ្រព្យយ៉ាងណា? (ខ) តើអត្ថបទជាបន្ទាប់នឹងជួយយើងយ៉ាងណា?
២២ ការផ្សព្វផ្សាយដ៏ខ្នះខ្នែងអំពីសារព្រះរាជាណាចក្រនាំឲ្យមានប្រយោជន៍ជាស្ថាពរ។ ព្រះយេស៊ូបានបង្ហាញអំពីរឿងនេះ ពេលទ្រង់បានមានបន្ទូលថា៖ «កុំឲ្យប្រមូលទ្រព្យសម្បត្ដិទុកសំរាប់ខ្លួននៅផែនដី ជាកន្លែងដែលមានកន្លាតនឹងច្រែះស៊ីបំផ្លាញ ហើយចោរទំលុះប្លន់នោះឡើយ ត្រូវប្រមូលទ្រព្យសម្បត្ដិទុកសំរាប់ខ្លួននៅឯស្ថានសួគ៌វិញ ដែលជាកន្លែងគ្មានកន្លាតឬច្រែះស៊ីបំផ្លាញឡើយ ក៏គ្មានចោរទំលុះឬប្លន់ផង ពីព្រោះសម្បត្ដិទ្រព្យរបស់អ្នកស្ថិតនៅកន្លែងណា នោះចិត្តអ្នកក៏នឹងនៅកន្លែងនោះដែរ»។—ម៉ាថាយ ៦:១៩-២១
២៣ សូមឲ្យយើងបន្តប្រមូលទ្រព្យសម្បត្ដិទុកសំរាប់ស្ថានសួគ៌ ដោយដឹងថាយើងអាចមានមហាកិត្ដិយសដោយតំណាងទ្រង់ជាព្រះអម្ចាស់មហាក្សត្រ ព្រះយេហូវ៉ា គឺជាស្មរបន្ទាល់របស់ទ្រង់។ (អេសាយ ៤៣:១០-១២) ហើយកាលដែលយើងបំពេញមុខងារយើងជាអ្នកបំរើរបស់ព្រះ យើងនឹងមានអារម្មណ៍ដូចស្ត្រីគ្រីស្ទានម្នាក់ដែលមានអាយុជាង៩០ឆ្នាំ ដែលបាននិយាយអំពីកិច្ចបំរើព្រះដែលមានរយៈពេលយ៉ាងយូរថា៖ «ខ្ញុំសូមថ្លែងអំណរគុណចំពោះព្រះយេហូវ៉ា ដោយទទួលខ្ញុំឲ្យបំរើទ្រង់ទោះជាខ្ញុំមានគុណវិបត្ដិក៏ដោយ ហើយខ្ញុំសូមអធិស្ឋានយ៉ាងខ្លាំងដើម្បីឲ្យទ្រង់ធ្វើជាព្រះវរបិតាដែលស្រឡាញ់ខ្ញុំជារៀងរហូត»។ ប្រសិនបើយើងពិតជាស្រឡាញ់ចំណងមិត្តភាពរបស់យើងជាមួយនឹងព្រះមែន នេះប្រាកដជាជំរុញឲ្យយើងចង់ផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អឲ្យបានពេញលេញ។ អត្ថបទជាបន្ទាប់នឹងជួយយើងឲ្យឃើញនូវរបៀបដែលយើងអាចសម្រេចកិច្ចបំរើរបស់យើងឲ្យបានគ្រប់ជំពូក។
តើអ្នកនឹងឆ្លើយយ៉ាងណា?
• ហេតុអ្វីក៏យើងត្រូវធ្វើជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អ?
• តើយើងអាចនិយាយយ៉ាងណាអំពីកិច្ចការរបស់អ្នកផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អនៅសម័យដើមនិងសម័យនេះ?
• ហេតុអ្វីបានជាយើងធ្វើបន្ទាល់ពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះមួយ?
• តើអ្នកទទួលប្រយោជន៍យ៉ាងណាពីការធ្វើកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អ?
[សំណួរសម្រាប់អត្ថបទសិក្សា]
[រូបភាពនៅទំព័រ១៩]
សព្វថ្ងៃនេះក៏មានមនុស្សដូចភីលីព និងកូនស្រីៗរបស់គាត់ ដែលបំរើជា អ្នកផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អ
[រូបភាពនៅទំព័រ២៣]
តើអ្នកផ្ទាល់ទទួលប្រយោជន៍យ៉ាងណា ពេលដែលអ្នកចូលរួមផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អ ជាមួយអ្នកដទៃ?