«អ្នកបំរើស្មោះត្រង់»បានឈ្នះការល្បងល!
«អ្នកបំរើស្មោះត្រង់»បានឈ្នះការល្បងល!
«ពេលវេលាដែលសេចក្ដីជំនុំជំរះត្រូវចាប់ផ្ដើមពីដំណាក់នៃព្រះទៅ នោះបានមកដល់ហើយ»។—ពេត្រុសទី១ ៤:១៧
១. ពេលព្រះយេស៊ូបានពិនិត្យមើល«អ្នកបំរើ»នោះ តើទ្រង់ទតឃើញអ្វី?
នៅបុណ្យថ្ងៃទី៥០ ឆ្នាំ៣៣ ស.យ. ព្រះយេស៊ូបានតែងតាំង«អ្នកបំរើ»ឲ្យផ្ដល់អាហារតាមត្រូវពេល ចំពោះ«ពួកផ្ទះ»ទ្រង់។ នៅឆ្នាំ១៩១៤ ព្រះយេស៊ូត្រូវបានលើកឲ្យសោយរាជ្យជាស្តេច ហើយមិនយូរប៉ុន្មានក្រោយមក ទ្រង់បានពិនិត្យមើល«អ្នកបំរើ»នោះ។ ព្រះយេស៊ូបានឃើញសមាជិកភាគច្រើននៃ«អ្នកបំរើ»នោះកំពុងតែបំពេញមុខតំណែងយ៉ាង«ស្មោះត្រង់»ហើយដោយ«មានវិនិច្ឆ័យល្អ»។ ហេតុដូច្នេះ ទ្រង់បានតែងតាំងអ្នកបំរើនោះ«ឲ្យត្រួតលើរបស់ទ្រព្យលោកទាំងអស់»។ (ម៉ាថាយ ២៤:៤៥-៤៧) ក៏ប៉ុន្តែ មានអ្នកបំរើអាក្រក់មួយផងដែរ ដែលមិនមានភាពស្មោះត្រង់ ហើយគ្មានការវិនិច្ឆ័យល្អទេ។
‹អ្នកបំរើអាក្រក់នោះ›
២, ៣. តើ‹អ្នកបំរើអាក្រក់នោះ›មកពីណា? ហើយតើក្រុមនោះបានលេចឡើងដោយរបៀបណា?
២ ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលអំពីអ្នកបំរើអាក្រក់នោះ ភ្លាមៗក្រោយពីបានពិគ្រោះអំពី«អ្នកបំរើស្មោះត្រង់ដែលមានវិនិច្ឆ័យល្អ»។ ទ្រង់មានបន្ទូលថា៖ «បើជាអ្នកបំរើអាក្រក់វិញ[ឬ«បើអ្នកបំរើនោះមានចិត្តអាក្រក់», ខ.ស.] ហើយគិតក្នុងចិត្តថា៖ ‹ចៅហ្វាយអញក្រមក› ក៏តាំងវាយដំពួកគូកនខ្លួន ព្រមទាំងស៊ីផឹកជាមួយនឹងពួកមនុស្សប្រមឹកផង ដូច្នេះ នៅថ្ងៃណាដែលវាមិននៅចាំ ជាវេលាណាដែលវាមិនដឹង នោះចៅហ្វាយនឹងមកដល់ ហើយនឹងធ្វើទោសវាជាយ៉ាងធ្ងន់ ទាំងឲ្យវាមានចំណែកជាមួយនឹងពួកមនុស្សមានពុតផង។ នៅទីនោះនឹងយំ ហើយសង្កៀតធ្មេញ»។ (ម៉ាថាយ ២៤:៤៨-៥១) ពាក្យ‹អ្នកបំរើអាក្រក់នោះ›ទាញស្មារតីយើងឲ្យគិតអំពីបន្ទូលមុនៗរបស់ព្រះយេស៊ូស្តីអំពីអ្នកបំរើស្មោះត្រង់ដែលមានវិនិច្ឆ័យល្អ។ ពិតមែនហើយ «អ្នកបំរើអាក្រក់»នោះលេចចេញពីចំណោមអ្នកបំរើស្មោះត្រង់វិញ។ * តើតាមរបៀបណា?
៣ មុនឆ្នាំ១៩១៤ សមាជិកជាច្រើននៃក្រុមអ្នកបំរើស្មោះត្រង់បានសង្ឃឹមយ៉ាងខ្លាំងថា ពួកគាត់នឹងជួបជាមួយប្ដីថ្មោងថ្មីនៅឯស្ថានសួគ៌ក្នុងឆ្នាំនោះ តែសេចក្ដីសង្ឃឹមរបស់ពួកគាត់មិនបានសម្រេចឡើយ។ ដោយសារសេចក្ដីសង្ឃឹមនោះមិនបានសម្រេច ហើយដោយសារមានព្រឹត្ដិការណ៍ឯទៀតកើតឡើងដែរ សមាជិកជាច្រើននៃក្រុមអ្នកបំរើនោះបានខកចិត្ត ហើយអ្នកខ្លះក៏រហូតដល់តូចចិត្តយ៉ាងខ្លាំង។ ក្នុងចំណោមបុគ្គលទាំងនេះខ្លះបានបែរជា«វាយដំ»អតីតគូកនរបស់ខ្លួនដោយប្រើពាក្យសំដី ហើយក៏បានសេពគប់ជាមួយនឹង«ពួកមនុស្សប្រមឹក» ពោលគឺក្រុមផ្សេងៗនៃពិភពគ្រីស្ទសាសនា។—អេសាយ ២៨:១-៣; ៣២:៦
៤. តើព្រះយេស៊ូបានប្រព្រឹត្តយ៉ាងណាលើ«អ្នកបំរើអាក្រក់»? តើទ្រង់បានប្រព្រឹត្តយ៉ាងណាលើអ្នកឯទៀតដែលបានបង្ហាញចិត្តគំនិតដូចអ្នកបំរើអាក្រក់នោះ?
៤ ក្រោយៗមក អតីតគ្រីស្ទានទាំងនោះបានត្រូវសម្គាល់ជា«អ្នកបំរើអាក្រក់» ហើយព្រះយេស៊ូបានដាក់ទោស«យ៉ាងធ្ងន់»លើពួកវា។ តើទ្រង់ដាក់ទោសយ៉ាងណា? ព្រះយេស៊ូបានបដិសេធពួកវាចោល ហើយពួកវាបានបាត់បង់សេចក្ដីសង្ឃឹមឡើងទៅស្ថានសួគ៌។ យ៉ាងណាក៏ដោយ ពួកវាមិនបានទទួលសេចក្ដីហិនវិនាសភ្លាមៗឡើយ។ ពួកវាត្រូវរងទុក្ខក្នុងគ្រាដែលមានការយំនិងសង្កៀតធ្មេញជាមុនសិន នៅ«ក្នុងសេចក្ដីងងឹតខាងក្រៅ»ក្រុមជំនុំគ្រីស្ទាន។ (ម៉ាថាយ ៨:១២) តាំងពីសម័យនោះ បុគ្គលខ្លះទៀតដែលជាអ្នកចាក់ប្រេងតាំងដែរ បានបង្ហាញចិត្តគំនិតអាក្រក់ដូចគ្នា ហើយត្រូវបានសម្គាល់ជាអ្នករួមចំណែកក្នុងចំណោម«អ្នកបំរើអាក្រក់»នោះ។ «ចៀមឯទៀត»ខ្លះក៏បានយកតម្រាប់តាមភាពមិនស្មោះត្រង់របស់អ្នកបំរើអាក្រក់នោះដែរ។ (យ៉ូហាន ១០:១៦) សត្រូវទាំងឡាយបែបនេះរបស់ព្រះគ្រីស្ទ នឹងរងភាព«ងងឹត»ខាងវិញ្ញាណនៅ«ខាងក្រៅ»ដូចគ្នាដែរ។
៥. តើអ្នកបំរើស្មោះត្រង់ដែលមានវិនិច្ឆ័យល្អបានធ្វើយ៉ាងណា ដែលខុសផ្ទុយពី«អ្នកបំរើអាក្រក់»នោះ?
៥ យ៉ាងណាក៏ដោយ អ្នកបំរើស្មោះត្រង់ដែលមានវិនិច្ឆ័យល្អបានឆ្លងកាត់ការល្បងលដូចនឹងអ្វីដែល«អ្នកបំរើអាក្រក់»បានឆ្លងកាត់ដែរ។ ក៏ប៉ុន្តែ ជាជាងតូចចិត្តយ៉ាងខ្លាំងនោះ អ្នកបំរើស្មោះត្រង់យល់ព្រមធ្វើតាមការកែតម្រូវវិញ។ (កូរិនថូសទី២ ១៣:១១, ព.ថ.) សេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ពួកគាត់ចំពោះព្រះយេហូវ៉ានិងបងប្អូនគ្នីគ្នានោះ បានត្រូវពង្រឹងឡើង។ ជាលទ្ធផល អ្នកបំរើស្មោះត្រង់«ជាសសរ ហើយជាជើងថ្កល់របស់សេចក្ដីពិត»ក្នុងកំឡុងគ្រាដែលមានការចលាចលនៅថ្ងៃ«ជាន់ក្រោយបង្អស់»នេះ។—ធីម៉ូថេទី១ ៣:១៥; ធីម៉ូថេទី២ ៣:១
ស្រីព្រហ្មចារីខ្លះមានវិនិច្ឆ័យល្អ ហើយខ្លះឥតគំនិត
៦. (ក) តើព្រះយេស៊ូប្រើរឿងប្រៀបប្រដូចអ្វី ដើម្បីបង្ហាញអំពីការវិនិច្ឆ័យល្អរបស់ក្រុមអ្នកបំរើស្មោះត្រង់របស់ទ្រង់? (ខ) មុនឆ្នាំ១៩១៤ តើគ្រីស្ទានចាក់ប្រេងតាំងបានប្រកាសសារអ្វី?
៦ ក្រោយពីព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលអំពី«អ្នកបំរើអាក្រក់»នោះ ទ្រង់បានមានបន្ទូលអំពីរឿងប្រៀបប្រដូចពីរដើម្បីបង្ហាញនូវមូលហេតុដែលគ្រីស្ទានចាក់ប្រេងតាំងខ្លះនឹងបង្ហាញភាពស្មោះត្រង់ថែមទាំងមានវិនិច្ឆ័យល្អ ហើយហេតុដែលអ្នកខ្លះមិនព្រមធ្វើដូច្នេះ។ * ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលដើម្បីបង្ហាញអំពីការចេះវិនិច្ឆ័យល្អនោះដោយថា៖ «នគរស្ថានសួគ៌នឹងបានដូចជាស្រីព្រហ្មចារី១០នាក់ ដែលយកចង្កៀងរៀងខ្លួន ចេញទៅទទួលប្ដីថ្មោងថ្មី។ ក្នុងពួកនាងទាំងនោះ មាន៥នាក់មានគំនិត[ឬ«មានវិនិច្ឆ័យល្អ», ព.ថ.] ហើយ៥នាក់ល្ងង់[ឬ«ឥតគំនិត», ខ.ស.]។ នាងល្ងង់ទាំងនោះ គេយកតែចង្កៀងទៅ តែមិនបានយកប្រេងជាប់នឹងខ្លួនផងទេ ឯពួកនាងមានគំនិតវិញ គេបានយកទាំងចង្កៀង ហើយនឹងប្រេងដាក់ក្នុងដបទៅជាមួយផង»។ (ម៉ាថាយ ២៥:១-៤) ស្រីព្រហ្មចារីដប់នាក់នេះរំឭកយើងអំពីពួកគ្រីស្ទានចាក់ប្រេងតាំងមុនឆ្នាំ១៩១៤។ ពួកគេបានត្រិះរិះយល់ដឹងថា ប្ដីថ្មោងថ្មីដែលជាព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទហៀបនឹងលេចខ្លួនមក។ អាស្រ័យហេតុនេះ ពួកគេបាន«ចេញទៅ»ជួបទ្រង់ដោយផ្សព្វផ្សាយយ៉ាងក្លាហានថា«គ្រារបស់សាសន៍ដទៃ»ត្រូវចប់នៅឆ្នាំ១៩១៤។—លូកា ២១:២៤
៧. តើពួកគ្រីស្ទានចាក់ប្រេងតាំងបាន«ដេកលក់»ខាងវិញ្ញាណនៅពេលណា? ហើយហេតុអ្វី?
៧ ពួកគ្រីស្ទានចាក់ប្រេងតាំងទាំងនោះមានការយល់ដឹងយ៉ាងត្រឹមត្រូវមែន។ គ្រាកំណត់នៃសាសន៍ដទៃបានមកដល់ទីបញ្ចប់នៅឆ្នាំ១៩១៤មែន ហើយព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះដែលនៅក្រោមអំណាចរបស់ព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូបានចាប់ផ្ដើមមានដំណើរការតាំងពីឆ្នាំនោះមក។ ប៉ុន្តែ ព្រឹត្ដិការណ៍នោះជាអ្វីដែលកើតឡើងនៅស្ថានសួគ៌ ដែលមនុស្សមើលមិនឃើញទេ។ នៅលើផែនដីនេះ មនុស្សជាតិបានចាប់ផ្ដើមរងទុក្ខ«វេទនា»ដូចដែលបានទាយទុកជាមុនមែន។ (វិវរណៈ ១២:១០,១២) បន្តបន្ទាប់ទៀតមានគ្រាល្បងល។ ដោយសារពួកគ្រីស្ទានចាក់ប្រេងតាំងមិនបានយល់ច្បាស់លាស់ទេ ពួកគាត់គិតថា«ប្ដីក្រមក»ដល់។ ពួកគាត់សុញសាញផង ហើយជួបប្រទះនឹងការប្រឆាំងពីលោកីយ៍ផង ដូច្នេះពួកគាត់បានបង្អែបង្អង់ក្នុងកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយរហូតដល់ហៀបនឹងឈប់ធ្វើកិច្ចការនោះទាំងស្រុង។ ស្ថានភាពរបស់ពួកគ្រីស្ទានចាក់ប្រេងតាំងគឺដូចជាស្រីព្រហ្មចារីក្នុងរឿងប្រៀបប្រដូច ដែល«ងោកងុយហើយដេកលក់»ខាងវិញ្ញាណ។ ក្រោយពីសាវ័ករបស់ព្រះយេស៊ូបានទទួលមរណភាព គឺមានស្ថានភាពដូចគ្នាដែរ ពេលពួកអ្នកដែលអះអាងថាជាជនគ្រីស្ទានបានបង្ហាញភាពមិនស្មោះត្រង់។—ម៉ាថាយ ២៥:៥; វិវរណៈ ១១:៧, ៨; ១២:១៧
៨. តើអ្វីបានកើតឡើងដែលនាំមុខសម្រែកថា៖ «នែ! ប្ដីមកហើយ»? តើគ្រាបានមកដល់ឲ្យពួកគ្រីស្ទានចាក់ប្រេងតាំងធ្វើអ្វី?
៨ ក្រោយមកនៅឆ្នាំ១៩១៩ មានអ្វីកើតឡើងដែលគ្មានអ្នកណានឹកស្មានជាមុនទេ។ យើងអានថា៖ «លុះដល់កណ្ដាលអធ្រាត្រ ស្រាប់តែឮសូរសំរែកថា៖ ‹នែ! ប្ដីមកហើយ ចូរចេញទៅទទួលចុះ!›។ ស្រីព្រហ្មចារីទាំងឡាយក៏ភ្ញាក់ឡើង រៀបចំចង្កៀងរៀងរាល់ខ្លួន»។ (ម៉ាថាយ ២៥:៦, ៧) គ្រានោះមើលទៅដូចជាមានភាពងងឹតឬជាគ្រាអន្ធការ ស្រាប់តែមានសម្រែកជំរុញឲ្យមានសកម្មភាពឡើងវិញ! នៅឆ្នាំ១៩១៨ ព្រះយេស៊ូជា«ទូតដែលនាំសេចក្ដីសញ្ញាមក» ហើយទ្រង់បានយាងមកឯព្រះវិហារខាងវិញ្ញាណរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ដើម្បីពិនិត្យមើលនិងសំអាតក្រុមជំនុំនៃព្រះ។ (ម៉ាឡាគី ៣:១) នៅពេលនោះ ពួកគ្រីស្ទានចាក់ប្រេងតាំងត្រូវចេញទៅជួបព្រះយេស៊ូនៅឯទីធ្លានៃវិហារនោះនៅលើផែនដី។ គ្រាបានមកដល់ហើយ ឲ្យពួកគេ«ភ្លឺមកចុះ!»។—អេសាយ ៦០:១; ភីលីព ២:១៤, ១៥
៩, ១០. នៅឆ្នាំ១៩១៩ ហេតុអ្វីបានជាគ្រីស្ទានខ្លះ«មានវិនិច្ឆ័យល្អ» ហើយខ្លះក៏«ឥតគំនិត»នោះ?
៩ ប៉ុន្តែ ឈប់សិន! ក្នុងរឿងប្រៀបប្រដូចនោះ នារីខ្លះមានបញ្ហា។ ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលទៀតថា៖ «ឯពួកនាងដែលល្ងង់ គេនិយាយទៅពួកនាងមានគំនិតថា៖ ‹សូមចែកប្រេងមកឲ្យយើងផង ព្រោះចង្កៀងយើងចង់រលត់ហើយ›»។ (ម៉ាថាយ ២៥:៨) បើមិនមានប្រេង នោះចង្កៀងមិនអាចមានពន្លឺបានទេ។ ដូច្នេះ ប្រេងសំរាប់ចង្កៀងនោះរំឭកយើងអំពីព្រះបន្ទូលនៃសេចក្ដីពិតរបស់ព្រះ និងវិញ្ញាណបរិសុទ្ធរបស់ទ្រង់ដែលពង្រឹងកម្លាំងអ្នកថ្វាយបង្គំពិតឲ្យធ្វើជាអ្នកបញ្ចេញពន្លឺ។ (ទំនុកដំកើង ១១៩:១៣០; ដានីយ៉ែល ៥:១៤) មុនឆ្នាំ១៩១៩ ពួកគ្រីស្ទានចាក់ប្រេងតាំងដែលមានវិនិច្ឆ័យល្អបានខំយល់អំពីព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះចំពោះពួកគាត់ ទោះបីជាពួកគាត់មានភាពខ្សោយមួយរយៈក៏ដោយ។ អាស្រ័យហេតុនេះ ពេលមានសម្រែកឲ្យអ្នកបំរើនោះភ្លឺមកចុះ នោះពួកគាត់បានប្រុងប្រៀបខ្លួនរួចហើយ។—ធីម៉ូថេទី២ ៤:២; ហេព្រើរ ១០:២៤, ២៥
១០ ក៏ប៉ុន្តែ អ្នកចាក់ប្រេងតាំងខ្លះមិនព្រមធ្វើពលិកម្មឬខំព្យាយាមទេ ទោះបីជាពួកគេប្រាថ្នាចង់នៅជាមួយប្ដីថ្មោងថ្មីក្ដី។ ដូច្នេះ មកដល់ពេលដែលពួកគេគួរមានសកម្មភាពក្នុងកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អ នោះគេមិនបានប្រុងប្រៀបខ្លួនជាមុនទេ។ (ម៉ាថាយ ២៤:១៤) ពួកគេក៏បានខិតខំរារាំងគូកនរបស់ខ្លួនដែលមានចិត្តខ្នះខ្នែង ហាក់ដូចជាបានសុំប្រេងខ្លះពីពួកគាត់។ ក្នុងរឿងប្រៀបប្រដូចរបស់ព្រះយេស៊ូ តើស្រីព្រហ្មចារីដែលមានវិនិច្ឆ័យល្អនោះតបឆ្លើយយ៉ាងណា? ពួកគាត់បានឆ្លើយថា៖ «ទេ! ក្រែងគ្មានល្មមដល់យើង ហើយនឹងនាងរាល់គ្នាផង។ ស៊ូទៅឯផ្ទះលក់ប្រេង ទិញសំរាប់ខ្លួនវិញទៅ»។ (ម៉ាថាយ ២៥:៩) ស្រដៀងគ្នាដែរ ពួកគ្រីស្ទានចាក់ប្រេងតាំងដែលបានបង្ហាញភាពស្មោះត្រង់នៅឆ្នាំ១៩១៩នោះ មិនយល់ព្រមធ្វើអ្វីៗក៏ដោយដែលអាចបន្ថយសកម្មភាពរបស់ខ្លួនក្នុងការបញ្ចេញពន្លឺទេ។ ហេតុដូច្នេះហើយ ពួកគាត់បានឈ្នះការល្បងលនោះមែន។
១១. តើអ្វីបានកើតឡើងដល់ស្រីព្រហ្មចារីឥតគំនិត?
១១ ព្រះយេស៊ូបញ្ចប់រឿងប្រៀបប្រដូចដោយបន្ទូលថា៖ «តែកំពុងដែល[ស្រីព្រហ្មចារីឥតគំនិតចេញ]ទៅទិញ ប្ដីក៏មកដល់ ហើយពួកនាងដែលបានបំរុងជាស្រេច ក៏ចូលទៅក្នុងរោងការជាមួយគ្នា រួចគេបិទទ្វារ។ ឯនាងព្រហ្មចារីឯទៀត ក៏មកអង្វរថា៖ ‹លោកម្ចាស់ៗអើយ! សូមបើកឲ្យយើងខ្ញុំផង›។ តែគាត់ឆ្លើយថា៖ ‹ខ្ញុំប្រាប់នាងរាល់គ្នាជាប្រាកដថា ខ្ញុំមិនស្គាល់នាងទេ›»។ (ម៉ាថាយ ២៥:១០-១២) ពិតមែនហើយ នាងខ្លះមិនបានប្រុងប្រៀបខ្លួនសំរាប់ការយាងមករបស់ប្ដីថ្មោងថ្មីទេ។ ដូច្នេះ ពេលមានការល្បងល ពួកគេបានបរាជ័យ ហើយក៏បានបាត់បង់ឱកាសចូលរួមមង្គលការនៅឯស្ថានសួគ៌។ នេះពិតជាគួរឲ្យសោកស្ដាយមែន!
រឿងប្រៀបប្រដូចអំពីប្រាក់ណែន
១២. (ក) តើព្រះយេស៊ូប្រើរឿងអ្វី ដើម្បីបញ្ជាក់អំពីភាពស្មោះត្រង់? (ខ) តើបុរសម្នាក់ដែលបាន«ចេញដំណើរទៅស្រុកឆ្ងាយ»នោះ ជាអ្នកណា?
១២ ពេលព្រះយេស៊ូលើករឿងបង្ហាញអំពីការមានវិនិច្ឆ័យល្អរួចហើយ ទ្រង់ក៏បានលើករឿងដែលបង្ហាញអំពីភាពស្មោះត្រង់ដែរ។ ទ្រង់មានបន្ទូលថា៖ «[នេះ]ប្រៀបបាននឹងបុរសម្នាក់ ដែលហៀបចេញដំណើរទៅស្រុកឆ្ងាយ។ គាត់ហៅពួកអ្នកបំរើមកប្រគល់ទ្រព្យសម្បត្ដិអោយ។ គាត់ប្រគល់ប្រាក់អោយអ្នកបំរើម្នាក់ៗ តាមសមត្ថភាពរៀងៗខ្លួន គឺអោយប្រាំណែនទៅអ្នកទីមួយ ពីរណែនទៅអ្នកទីពីរ និងមួយណែនទៅអ្នកទីបី រួចគាត់ចេញដំណើរទៅ»។ (ម៉ាថាយ ២៥:១៤, ១៥, ខ.ស.) បុរសម្នាក់ក្នុងរឿងប្រៀបប្រដូចនេះ គឺជាព្រះយេស៊ូដែលបាន«ចេញដំណើរទៅស្រុកឆ្ងាយ»ពេលដែលទ្រង់យាងទៅស្ថានសួគ៌នៅឆ្នាំ៣៣ ស.យ.។ ប៉ុន្តែ មុននឹងព្រះយេស៊ូបានយាងឡើងទៅស្ថានសួគ៌នោះ ទ្រង់បានប្រគល់«ទ្រព្យសម្បត្ដិ»ទ្រង់ដល់អ្នកបំរើស្មោះត្រង់។ តើទ្រង់ធ្វើដូច្នេះយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៣. តើព្រះយេស៊ូបានរៀបចំតំបន់ផ្សាយដែលទ្រង់ប្រដូចនេះទៅនឹងស្រែយ៉ាងណា? ហើយតើទ្រង់ប្រគល់សិទ្ធិឲ្យ«អ្នកបំរើ»របស់ទ្រង់រកស៊ីយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៣ ក្នុងកំឡុងកិច្ចបំរើផ្សាយរបស់ព្រះយេស៊ូនៅលើផែនដី ទ្រង់បានចាប់ផ្ដើមរៀបចំតំបន់ផ្សាយដែលទ្រង់ប្រដូចនេះទៅនឹងស្រែ ដោយទ្រង់ផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អអំពីព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះទូទាំងប្រទេសអ៊ីស្រាអែល។ (ម៉ាថាយ ៩:៣៥-៣៨) មុននឹងព្រះយេស៊ូបាន«ចេញដំណើរទៅស្រុកឆ្ងាយ»នោះ ទ្រង់បានប្រគល់ស្រែនោះឲ្យសិស្សស្មោះត្រង់របស់ទ្រង់មើលដោយមានបន្ទូលថា៖ «ចូរទៅបញ្ចុះបញ្ចូលឲ្យមានសិស្សនៅគ្រប់ទាំងសាសន៍ ព្រមទាំងធ្វើបុណ្យជ្រមុជទឹកឲ្យ ដោយនូវព្រះនាមព្រះវរបិតា ព្រះរាជបុត្រា នឹងព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធចុះ! ហើយបង្រៀន ឲ្យគេកាន់តាមគ្រប់ទាំងសេចក្ដី ដែលខ្ញុំបានបង្គាប់មកអ្នករាល់គ្នាផង»។ (ម៉ាថាយ ២៨:១៨-២០) បន្ទូលនេះបង្ហាញថា ព្រះយេស៊ូបានប្រគល់សិទ្ធិឲ្យ «អ្នកបំរើ»របស់ទ្រង់រកស៊ីឬធ្វើការរហូតដល់ទ្រង់យាងត្រឡប់មកវិញ គឺ«តាមសមត្ថភាពរៀងៗខ្លួន»។
១៤. ហេតុអ្វីបានជាព្រះយេស៊ូមិនតម្រូវឲ្យសិស្សទាំងអស់ធ្វើកិច្ចការស្មើៗគ្នា?
១៤ ឃ្លាថា «តាមសមត្ថភាពរៀងៗខ្លួន»នោះបញ្ជាក់ថា ពួកគ្រីស្ទាននៅសតវត្សរ៍ទីមួយមិនមានកាលៈទេសៈឬលទ្ធភាពស្មើៗគ្នាឡើយ។ ជនគ្រីស្ទានខ្លះដូចប៉ុលនិងធីម៉ូថេមានកាលៈទេសៈដែលអាចរួមចំណែកក្នុងកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយនិងការបង្រៀនយ៉ាងពេញលេញ។ កាលៈទេសៈក្នុងជីវិតជនគ្រីស្ទានឯទៀតប្រហែលជាបានដាក់កំហិតយ៉ាងខ្លាំងទៅលើសេរីភាពរបស់ពួកគេ។ ជាឧទាហរណ៍ ជនគ្រីស្ទានខ្លះជាខ្ញុំកញ្ជះ ខ្លះទៀតរងទុក្ខដោយជំងឺ ភាពចាស់ជរា ឬក៏មានភារកិច្ចក្នុងគ្រួសារ។ តាមការពិត ឯកសិទ្ធិខ្លះក្នុងក្រុមជំនុំមិនបានប្រគល់ដល់សិស្សទាំងឡាយឡើយ។ ស្ត្រីដែលជាអ្នកចាក់ប្រេងតាំង ហើយបុរសចាក់ប្រេងតាំងខ្លះក៏មិនមានភារកិច្ចបង្រៀនក្នុងក្រុមជំនុំទេ។ (កូរិនថូសទី១ ១៤:៣៤; ធីម៉ូថេទី១ ៣:១; យ៉ាកុប ៣:១) យ៉ាងណាក៏ដោយ សិស្សចាក់ប្រេងតាំងទាំងឡាយរបស់ព្រះយេស៊ូ មិនថាជាបុរសឬស្ត្រីក្ដីបានទទួលកិច្ចការផងដែរ ពោលគឺ ត្រូវឆ្លៀតប្រយោជន៍ពីគ្រប់ឱកាសនិងកាលៈទេសៈដើម្បីធ្វើកិច្ចបំរើផ្សាយ។ សិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូនៅសម័យយើងនេះក៏ធ្វើដូចគ្នាដែរ។
គ្រាពិនិត្យមើលមកដល់ហើយ!
១៥, ១៦. (ក) តើគ្រាដែលត្រូវគិតបញ្ជីបានមកដល់នៅពេលណា? (ខ) តើអ្នកស្មោះត្រង់បានទទួលឱកាសថ្មីអ្វីក្នុងការ«រកស៊ី»?
១៥ រឿងប្រៀបប្រដូចនេះចែងទៀតថា៖ «យូរក្រោយមក ចៅហ្វាយរបស់បាវទាំងនោះត្រឡប់មកវិញ គិតបញ្ជីនឹងគេ»។ (ម៉ាថាយ ២៥:១៩) នៅឆ្នាំ១៩១៤ព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូបានចាប់ផ្ដើមមានវត្តមានជាស្តេច នេះពិតជារយៈពេលដ៏យូរបើគិតពីឆ្នាំ៣៣ ស.យ.មក។ បីឆ្នាំកន្លះក្រោយមកទៀត គឺនៅឆ្នាំ១៩១៨ ទ្រង់បានយាងមកឯព្រះវិហារខាងវិញ្ញាណរបស់ព្រះ ហើយបានសម្រេចតាមពាក្យរបស់ពេត្រុសដែលថា៖ «ពេលវេលាដែលសេចក្ដីជំនុំជំរះត្រូវចាប់ផ្ដើមពីដំណាក់នៃព្រះទៅ នោះបានមកដល់ហើយ»។ (ពេត្រុសទី១ ៤:១៧; ម៉ាឡាគី ៣:១) ពេលដែលត្រូវគិតបញ្ជីបានមកដល់ហើយ។
១៦ តើអ្នកបំរើដែលជាបងប្អូនចាក់ប្រេងតាំងរបស់ព្រះយេស៊ូបានធ្វើអ្វីជាមួយនឹង‹ប្រាក់ណែន›របស់ស្តេច? តាំងពីឆ្នាំ៣៣ ស.យ.តរៀងមកដែលរួមបញ្ចូលឆ្នាំទាំងប៉ុន្មានមុនឆ្នាំ១៩១៤ដែរ បងប្អូនជាច្រើនបានប្រឹងប្រែង«រកស៊ី»ជំនួសព្រះយេស៊ូ។ (ម៉ាថាយ ២៥:១៦, ខ.ស.) សូម្បីតែក្នុងកំឡុងសង្គ្រាមលោកលើកទីមួយ ពួកគេបានបង្ហាញចិត្តប្រាថ្នាចង់បំរើចៅហ្វាយយ៉ាងខ្លាំង។ មកដល់ឆ្នាំនោះ គួរគប្បីឲ្យអ្នកស្មោះត្រង់ទទួលឱកាសថ្មីក្នុងការ«រកស៊ី»នោះ។ គ្រាចុងបញ្ចប់នៃរបបលោកីយ៍នេះបានមកដល់ហើយ។ ដំណឹងល្អត្រូវផ្សាយទូទាំងពិភពលោក។ «វេលាត្រូវច្រូត»បានមកដល់ហើយ។ (វិវរណៈ ១៤:៦, ៧,១៤-១៦) អ្នកស្មោះត្រង់ទាំងនោះត្រូវរកសមាជិកចុងក្រោយទាំងប៉ុន្មាននៃក្រុមដែលតំណាងដោយស្រូវសាលី ហើយក៏ត្រូវប្រមូល«មនុស្ស១ហ្វូងយ៉ាងធំ»ដែរ ដែលជាចៀមឯទៀត។—វិវរណៈ ៧:៩; ម៉ាថាយ ១៣:២៤-៣០
១៧. តើពួកគ្រីស្ទានចាក់ប្រេងតាំងស្មោះត្រង់ទាំងនោះបាន‹ប្រកបដោយអំណររបស់ចៅហ្វាយ›យ៉ាងណា?
១៧ ចំរូតជាគ្រានាំឲ្យមានអំណរមែន។ (ទំនុកដំកើង ១២៦:៦) បើដូច្នេះ គឺជាការសមត្រឹមត្រូវដែលថា នៅឆ្នាំ១៩១៩ ជាពេលដែលព្រះយេស៊ូបានប្រគល់ភារកិច្ចបន្ថែមជាបញ្ចាំដល់បងប្អូនចាក់ប្រេងតាំងស្មោះត្រង់របស់ទ្រង់ ដោយទ្រង់មានបន្ទូលថា៖ «ឯងមានចិត្តស្មោះនឹងត្រួតរបស់បន្ដិចនេះ។ ដូច្នេះ អញនឹងតាំងឲ្យឯងត្រួតលើរបស់ជាច្រើនទៅទៀត។ ចូរឲ្យឯងប្រកបដោយសេចក្ដីអំណររបស់ចៅហ្វាយឯងចុះ!»។ (ម៉ាថាយ ២៥:២១, ២៣, កំណែជាអក្សរទ្រេត) ម្យ៉ាងទៀត អំណររបស់ចៅហ្វាយដែលជាស្តេចថ្មីក្នុងព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ គឺជាអំណរដែលហួសពីការនឹកស្មានរបស់យើងទៅទៀត។ (ទំនុកដំកើង ៤៥:១, ២, ៦,៧) ក្រុមអ្នកបំរើស្មោះត្រង់នោះមានអំណរដែរ ដោយព្រោះជាអ្នកតំណាងស្តេច ហើយដោយចំរើនរបស់របរនៃទ្រង់នៅលើផែនដី។ (កូរិនថូសទី២ ៥:២០) ពាក្យទំនាយនៅអេសាយ ៦១:១០ សឲ្យឃើញនូវចិត្តរីករាយរបស់ពួកគេដោយចែងថា៖ «ខ្ញុំនឹងអរសប្បាយចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។ ព្រលឹងខ្ញុំនឹងរីករាយចំពោះព្រះនៃខ្ញុំ ពីព្រោះទ្រង់បានប្រដាប់ខ្លួនខ្ញុំ ដោយសំលៀកបំពាក់នៃសេចក្ដីសង្គ្រោះ»។
១៨. ហេតុអ្វីបានជាអ្នកបំរើខ្លះមិនបានឈ្នះការល្បងលនោះ? ហើយតើមានលទ្ធផលអ្វី?
១៨ តែគួរឲ្យសោកស្ដាយមែន ដែលអ្នកបំរើខ្លះមិនបានឈ្នះការល្បងលនោះទេ។ យើងអានថា៖ «អ្នកដែលបានទទួលប្រាក់មួយណែនក៏ចូលមក ហើយជម្រាបថា៖ ‹លោកម្ចាស់! ខ្ញុំប្របាទដឹងថាលោកជាមនុស្សតឹងតែងណាស់។ លោកតែងច្រូតយកផលពីស្រែដែលលោកមិនបានសាបព្រោះ ហើយប្រមូលយកផលពីដំណាំដែលលោកមិនបានដាំ។ ខ្ញុំប្របាទបានយកប្រាក់ដែលលោកប្រគល់អោយ ទៅជីកដីកប់ ព្រោះខ្ញុំប្របាទភ័យខ្លាចពេក។ ឥឡូវនេះ សូមលោកម្ចាស់យកប្រាក់ របស់លោកវិញចុះ›»។ (ម៉ាថាយ ២៥:២៤,២៥, ខ.ស.) ស្រដៀងគ្នាដែរ គ្រីស្ទានចាក់ប្រេងតាំងខ្លះមិនបាន«រកស៊ី»ទេ។ មុនឆ្នាំ១៩១៤ ពួកគេមិនមានចិត្តខ្នះខ្នែងក្នុងការប្រាប់អ្នកដទៃអំពីសេចក្ដីសង្ឃឹមរបស់ខ្លួនទេ ហើយនៅឆ្នាំ១៩១៩ ពួកគេក៏មិនចង់ចាប់ផ្ដើមធ្វើកិច្ចការនោះដែរ។ ដោយសារភាពគ្មានការកោតក្រែងរបស់ពួកគេនោះ តើព្រះយេស៊ូធ្វើអ្វី? ទ្រង់បានដកឯកសិទ្ធិទាំងឡាយចេញពីពួកគេ។ ពួកគេបានត្រូវ‹បោះចោលទៅឯទីងងឹតខាងក្រៅ ជាកន្លែងយំនិងសង្កៀតធ្មេញ›វិញ។—ម៉ាថាយ ២៥:២៨, ៣០
ការពិនិត្យមើលមានជាបន្ត
១៩. តើការពិនិត្យមើលនៅតែមានជាបន្តយ៉ាងដូចម្ដេច? ហើយតើគ្រីស្ទានចាក់ប្រេងតាំងទាំងឡាយបានតាំងចិត្តធ្វើអ្វី?
១៩ ពិតមែន មនុស្សដែលត្រូវក្លាយជាអ្នកបំរើចាក់ប្រេងតាំងរបស់ព្រះគ្រីស្ទនៅគ្រាចុងបញ្ចប់នេះ ភាគច្រើនមិនទាន់ជាអ្នកបំរើព្រះយេហូវ៉ានៅពេលដែលព្រះយេស៊ូបានចាប់ផ្ដើមការល្បងលរបស់ទ្រង់នៅឆ្នាំ១៩១៨ទេ។ តើព្រះយេស៊ូមិនបានពិនិត្យមើលពួកគាត់ទេឬ? មិនមែនទេ! ការពិនិត្យមើលនោះគ្រាន់តែបានចាប់ផ្ដើមនៅឆ្នាំ១៩១៨/១៩១៩ ពេលដែល«អ្នកបំរើស្មោះត្រង់ដែលមានវិនិច្ឆ័យល្អ»បានឈ្នះការល្បងលជាក្រុមប៉ុណ្ណោះ។ ព្រះយេស៊ូនៅតែពិនិត្យមើលជនគ្រីស្ទានចាក់ប្រេងតាំងម្នាក់ៗរហូតដល់ការត្រាស់ហៅពួកគាត់ត្រូវភ្ជាប់ជាអចិន្ត្រៃយ៍។ (វិវរណៈ ៧:១-៣) ដោយសារបងប្អូនចាក់ប្រេងតាំងនៃព្រះយេស៊ូជ្រាបដូច្នេះហើយ នោះពួកគាត់បានតាំងចិត្តបន្ត«រកស៊ី»យ៉ាងស្មោះត្រង់។ ពួកគាត់បានតាំងចិត្តបង្ហាញថាខ្លួនមានវិនិច្ឆ័យល្អ ដោយរក្សាឲ្យមានប្រេងច្រើនគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីឲ្យពន្លឺភ្លឺឡើងយ៉ាងចិញ្ចាចចិញ្ចែង។ ពួកគាត់ដឹងថា កាលណាមកដល់ទីបញ្ចប់នៃដំណើរជីវិតដ៏ស្មោះត្រង់របស់ពួកគាត់រៀងៗខ្លួន នោះព្រះយេស៊ូនឹងទទួលគាត់ម្នាក់ៗឲ្យចូលទៅក្នុងដំណាក់នៅស្ថានសួគ៌។—ម៉ាថាយ ២៤:១៣; យ៉ូហាន ១៤:២-៤; កូរិនថូសទី១ ១៥:៥០, ៥១
២០. (ក) តើចៀមឯទៀតសព្វថ្ងៃនេះបានតាំងចិត្តធ្វើអ្វី? (ខ) តើគ្រីស្ទានចាក់ប្រេងតាំងជ្រាបអំពីអ្វី?
២០ មនុស្ស១ហ្វូងយ៉ាងធំដែលជាចៀមឯទៀតនោះ បានយកតម្រាប់តាមគំរូរបស់បងប្អូនចាក់ប្រេងតាំង។ ពួកគេដឹងថា ចំណេះដែលពួកគេមានអំពីគោលបំណងរបស់ព្រះ នោះក៏នាំឲ្យខ្លួនមានភារកិច្ចធ្ងន់ផងដែរ។ (អេសេគាល ៣:១៧-២១) អាស្រ័យហេតុនេះ ពួកគេក៏រក្សាឲ្យមានប្រេងច្រើនគ្រប់គ្រាន់តាមរយៈការសិក្សានិងការចូលរួមកិច្ចប្រជុំជាមួយគ្នា ហើយដោយមានជំនួយពីព្រះបន្ទូលនិងវិញ្ញាណបរិសុទ្ធរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ពួកគេក៏បញ្ចេញពន្លឺដោយរួមចំណែកក្នុងកិច្ចផ្សព្វផ្សាយនិងការបង្រៀនអ្នកដទៃ ហើយការធ្វើដូច្នេះបង្ហាញថាពួកគេកំពុងតែ«រកស៊ី»ជាមួយបងប្អូនចាក់ប្រេងតាំងរបស់ពួកគេដែរ។ ក៏ប៉ុន្តែ ពួកគ្រីស្ទានចាក់ប្រេងតាំងជ្រាបយ៉ាងច្បាស់ថា ប្រាក់ណែនបានត្រូវប្រគល់ដល់ពួកគាត់តែម្ដង។ ពួកគាត់ជាអ្នកដែលត្រូវតែទទួលខុសត្រូវចំពោះរបៀបត្រួតត្រាលើរបស់ទ្រព្យនៅលើផែនដីរបស់ចៅហ្វាយ។ ទោះបីពួកគាត់មានចំនួនតិចក៏ដោយ ពួកគាត់មិនអាចលះបង់ភារកិច្ចរបស់ខ្លួនដោយផ្ទេរភារកិច្ចនោះឲ្យទៅមនុស្ស១ហ្វូងយ៉ាងធំបានឡើយ។ អ្នកបំរើស្មោះត្រង់ដែលមានវិនិច្ឆ័យល្អតែងតែនឹកចាំចំណុចនេះ ហើយក៏នៅតែនាំមុខក្នុងការរកស៊ីឬធ្វើកិច្ចការរបស់ស្តេច ព្រមទាំងមានកតញ្ញូធម៌ចំពោះសមាជិកនៃមនុស្ស១ហ្វូងយ៉ាងធំដែលបានថ្វាយខ្លួនក្នុងការជួយគាំទ្រពួកគាត់។ មនុស្ស១ហ្វូងយ៉ាងធំក៏ទទួលស្គាល់ភារកិច្ចដែលបងប្អូនអ្នកចាក់ប្រេងតាំងមាន ហើយពួកគេក៏ចាត់ទុកកិច្ចបំរើក្រោមការត្រួតពិនិត្យរបស់ពួកគាត់ជាឯកសិទ្ធិពិសេសមួយ។
២១. តើមានការដាស់តឿនអ្វី ដែលសំដៅទៅលើគ្រីស្ទានទាំងឡាយតាំងពីមុនឆ្នាំ១៩១៩រហូតមកដល់បច្ចុប្បន្ននេះ?
២១ ទោះបីជារឿងប្រៀបប្រដូចពីរនេះជួយបំភ្លឺចិត្តយើង ស្តីអំពីព្រឹត្ដិការណ៍នៅឆ្នាំ១៩១៩ ហើយមុនឬក្រោយឆ្នាំនោះក្ដី គោលការណ៍ក្នុងរឿងប្រៀបប្រដូចទាំងនេះក៏ទាក់ទងនឹងគ្រីស្ទានពិតទាំងឡាយដែលរស់នៅថ្ងៃជាន់ក្រោយបង្អស់នេះដែរ។ ព្រមជាមួយនេះដែរ ការដាស់តឿនរបស់ព្រះយេស៊ូពេលមានបន្ទូលចប់នូវរឿងប្រៀបប្រដូចអំពីស្រីព្រហ្មចារីដប់នាក់ គឺមុនដំបូងសំដៅទៅលើពួកគ្រីស្ទានចាក់ប្រេងតាំងមុនឆ្នាំ១៩១៩ ហើយគោលការណ៍ក្នុងរឿងនោះក៏សំដៅទៅលើគ្រីស្ទានទាំងឡាយផងដែរ។ បើដូច្នេះ ចូរឲ្យយើងរាល់គ្នាយកចិត្តទុកដាក់ធ្វើតាមបន្ទូលរបស់ព្រះយេស៊ូដែលថា៖ «ចូរចាំយាមចុះ! ដ្បិតអ្នករាល់គ្នាមិនដឹងជាថ្ងៃណា ឬពេលណាដែលកូនមនុស្សត្រូវមកនោះទេ»។—ម៉ាថាយ ២៥:១៣
[កំណត់សម្គាល់]
^ វគ្គ 2 ស្រដៀងគ្នាដែរ ក្រោយពីពួកសាវ័កបានទទួលមរណភាពនោះ «មានឆ្កែព្រៃដ៏សាហាវ»បានលេចចេញពីចំណោមពួកអ្នកចាស់ទុំដែលជាជនគ្រីស្ទានចាក់ប្រេងតាំង។—កិច្ចការ ២០:២៩, ៣០
^ វគ្គ 6 មានការពិគ្រោះមួយទៀតអំពីរឿងប្រៀបប្រដូចរបស់ព្រះយេស៊ូ ក្នុងសៀវភៅបុរសឧត្តមបំផុតដែលធ្លាប់រស់នៅ ជំពូកទី១១១ ដែលបោះពុម្ពដោយស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា។
តើអ្នកអាចពន្យល់បានទេ?
• តើព្រះយេស៊ូបានពិនិត្យមើលអ្នកកាន់តាមទ្រង់ នៅពេលណា? ហើយតើទ្រង់ឃើញអ្វី?
• ហេតុអ្វីបានជាគ្រីស្ទានចាក់ប្រេងតាំងខ្លះបានបណ្ដុះឲ្យមានចិត្តគំនិតដូច«អ្នកបំរើអាក្រក់»នោះ?
• តើយើងអាចបង្ហាញយ៉ាងណាថា យើងមានវិនិច្ឆ័យល្អខាងវិញ្ញាណ?
• តើយើងអាចបន្ត«រកស៊ី»បានយ៉ាងណា ក្នុងការយកតម្រាប់តាមបងប្អូនចាក់ប្រេងតាំងរបស់ព្រះយេស៊ូ?
[សំណួរសម្រាប់អត្ថបទសិក្សា]
[ប្រអប់នៅទំព័រ១៦]
តើព្រះយេស៊ូយាងមកនៅពេលណា?
ក្នុងសៀវភៅម៉ាថាយ ជំពូកទី២៤និង២៥ ការ«យាងមក»របស់ព្រះយេស៊ូបានត្រូវរៀបរាប់ដោយមានលក្ខណៈផ្សេងៗ។ ទ្រង់មិនចាំបាច់ធ្វើដំណើរមែនទែនដើម្បី«យាងមក»ទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ ទ្រង់«យាងមក»ក្នុងន័យថា ទ្រង់បែរព្រះទ័យយកចិត្តទុកដាក់នឹងមនុស្សជាតិឬអ្នកកាន់តាមទ្រង់ គឺច្រើនតែដោយមានបំណងជំនុំជំរះពួកគេ។ ដូច្នេះ នៅឆ្នាំ១៩១៤ ទ្រង់បាន«យាងមក»ដើម្បីចាប់ផ្ដើមវត្តមានរបស់ទ្រង់ជាស្តេចដែលបានឡើងអង្គុយលើបល្ល័ង្ក។ (ម៉ាថាយ ១៦:២៨; ១៧:១; កិច្ចការ ១:១១) នៅឆ្នាំ១៩១៨ ព្រះយេស៊ូបាន«យាងមក»ជាទូតដែលនាំសេចក្ដីសញ្ញា ហើយបានចាប់ផ្ដើមជំនុំជំរះពួកអ្នកដែលអះអាងថា ជាអ្នកបំរើព្រះយេហូវ៉ា។ (ម៉ាឡាគី ៣:១-៣; ពេត្រុសទី១ ៤:១៧) នៅសង្គ្រាមអើម៉ាគេដូន ព្រះយេស៊ូនឹង«យាងមក»ដើម្បីកាត់ទោសលើសត្រូវរបស់ព្រះ។—វិវរណៈ ១៩:១១-១៦
នៅសៀវភៅម៉ាថាយ ២៤:២៩-៤៤ និង២៥:៣១-៤៦ មានការរៀបរាប់ប៉ុន្មានដងអំពីការយាងមក (ឬការមកដល់) ហើយនេះសំដៅទៅលើ«គ្រាវេទនាយ៉ាងធំ»។ (វិវរណៈ ៧:១៤) ម្យ៉ាងវិញទៀត ក្នុងម៉ាថាយ ២៤:៤៥ដល់២៥:៣០ ការយាងមកដែលរៀបរាប់ប៉ុន្មានដងនោះ គឺសំដៅទៅលើគ្រាតាំងពីឆ្នាំ១៩១៨ ពេលដែលព្រះយេស៊ូបានជំនុំជំរះពួកអ្នកដែលអះអាងថាជាសិស្សរបស់ទ្រង់។ រីឯការប្រទានរង្វាន់ដល់អ្នកបំរើស្មោះត្រង់ និងការជំនុំជំរះស្រីព្រហ្មចារីដែលឥតគំនិត ព្រមទាំងការជំនុំជំរះអ្នកបំរើខ្ជិលច្រអូសដែលបានជីកដីកប់ប្រាក់ណែនរបស់ចៅហ្វាយ បើយើងបកស្រាយថា ព្រឹត្ដិការណ៍នេះត្រូវកើតឡើងនៅពេលដែលព្រះយេស៊ូ«យាងមក»នៅឯគ្រាវេទនាយ៉ាងធំនោះ គឺមិនសមហេតុសមផលនោះទេ។ ដ្បិតបើពន្យល់ដូច្នេះ នេះបង្កប់អត្ថន័យថា នៅគ្រាវេទនាយ៉ាងធំនោះ អ្នកចាក់ប្រេងតាំងច្រើននាក់នឹងសឲ្យឃើញថាមិនមានចិត្តស្មោះត្រង់ ហើយព្រះយេស៊ូត្រូវរកអ្នកឯទៀតផ្លាស់ជំនួសវិញ។ ក៏ប៉ុន្តែ វិវរណៈ ៧:៣ បង្ហាញថា នៅគ្រាវេទនាយ៉ាងធំនោះ អ្នកបំរើចាក់ប្រេងតាំងរបស់ព្រះគ្រីស្ទត្រូវបាន«បោះត្រា»ជាអចិន្ត្រៃយ៍រួចហើយ។
[រូបភាពនៅទំព័រ១៤]
«អ្នកបំរើអាក្រក់»មិនបានទទួលពរសោះឡើយនៅឆ្នាំ១៩១៩
[រូបភាពនៅទំព័រ១៥]
ស្រីព្រហ្មចារីដែលមានប្រាជ្ញាបានប្រុងប្រៀបខ្លួនជាស្រេច ពេលដែលប្ដីថ្មោងថ្មីមកដល់
[រូបភាពនៅទំព័រ១៧]
អ្នកបំរើស្មោះត្រង់ បានធ្វើការ«រកស៊ី»
[រូបភាពនៅទំព័រ១៧]
អ្នកបំរើខ្ជិលច្រអូសមិនបានធ្វើការរកស៊ីសោះឡើយ
[រូបភាពនៅទំព័រ១៨]
ពួកអ្នកចាក់ប្រេងតាំងនិង«មនុស្ស១ហ្វូងយ៉ាងធំ» នៅតែបញ្ចេញពន្លឺនៅឡើយ