នៅពេលដែលព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះនឹងសម្រេចនៅលើផែនដី
នៅពេលដែលព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះនឹងសម្រេចនៅលើផែនដី
នៅពេលព្រះយេស៊ូបានបង្រៀនសិស្សទ្រង់ឲ្យអធិស្ឋានថា៖ «សូមឲ្យព្រះហឫទ័យទ្រង់បានសំរេចនៅផែនដី ដូចនៅស្ថានសួគ៌ដែរ» ទ្រង់មានបន្ទូលពីអ្វីដែលទ្រង់បានពិសោធ ពីព្រោះទ្រង់ធ្លាប់រស់នៅស្ថានសួគ៌ជាមួយនឹងព្រះវរបិតាទ្រង់។ (ម៉ាថាយ ៦:១០; យ៉ូហាន ១:១៨; ៣:១៣; ៨:៤២) មុនពេលព្រះយេស៊ូមានកំណើតជាមនុស្ស នោះទ្រង់ធ្លាប់ឃើញនូវគ្រាដែលអ្វីៗទាំងអស់បានកើតឡើងនៅស្ថានសួគ៌និងនៅលើផែនដី ដែលនោះសមស្របតាមព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះ។ នៅគ្រានោះមានព្រឹត្ដិការណ៍ដែលនាំឲ្យសប្បាយចិត្តនិងជាការត្រេកអរណាស់។—សុភាសិត ៨:២៧-៣១
ការបង្កើតដំបូងរបស់ព្រះគឺជាសត្តនិករវិញ្ញាណ ‹ពួកទេវតារបស់ទ្រង់ជាអ្នកដែលមានឥទ្ធិឫទ្ធិខ្លាំង ក៏ប្រតិបត្ដិតាមបង្គាប់ទ្រង់ដែរ›។ (ទំនុកដំកើង ១០៣:២០, ២១) តើបណ្ដាទេវតាមានចិត្តសេរីឬទេ? គឺមានមែន ហើយនៅដើមកំណើតនៃផែនដី «អស់ទាំងកូនព្រះបានស្រែកអរសាទរ»។ (យ៉ូប ៣៨:៧) ការស្រែកអរសាទរគឺសម្ដែងនូវចិត្តរីករាយចំពោះអ្វីដែលព្រះមានព្រះហឫទ័យ ហើយពួកគេបានឯកភាពនឹងគោលបំណងរបស់ព្រះ។
ក្រោយពីកំណើតនៃផែនដី ព្រះបានរៀបចំផែនដីឲ្យមនុស្សរស់នៅ និងក្រោយបំផុតទ្រង់បានបង្កើតបុរសនិងស្ត្រីដំបូង។ (លោកុប្បត្តិ ជំពូកទី១) តើនេះសមនឹងទទួលការអបអរសាទរដែរឬទេ? កំណត់ហេតុដែលព្រះបានបណ្ដាលឲ្យតែងចែងថា៖ «រួចព្រះទ្រង់ទតគ្រប់ទាំងរបស់ដែលទ្រង់បានធ្វើនោះ ក៏ឃើញថា ទាំងអស់ជាការល្អប្រពៃ» មែនហើយគឺល្អគ្រប់ល័ក្ខណ៍ហើយល្អឥតខ្ចោះទៀតផង។—លោកុប្បត្តិ ១:៣១
តើអ្វីទៅជាបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះចំពោះឪពុកម្ដាយដំបូងនិងចំពោះកូនចៅរបស់ពួកគាត់? យោងទៅតាមលោកុប្បត្តិ ១:២៨ បំណងនេះក៏ល្អប្រពៃដែរ គឺចែងថា៖ «ទ្រង់ប្រទានពរដល់គេ ហើយមានបន្ទូលថា៖ ‹ចូរបង្កើតកូនឲ្យចំរើនជាច្រើនឡើង ឲ្យមានពេញពាសលើផែនដីចុះ! ត្រូវបង្ក្រាបផែនដី ហើយមានអំណាចលើត្រីសមុទ្រ សត្វហើរលើអាកាសនឹងជីវិតផងទាំងឡាយដែលកំរើកនៅផែនដីផង›»។ ដើម្បីបំពេញនូវកិច្ចការដ៏អស្ចារ្យនេះ ឪពុកម្ដាយដំបូងរបស់យើងត្រូវមានជីវិតរស់ជារៀងរហូត ហើយកូនចៅពួកគាត់ក៏ត្រូវរស់នៅជារៀងរហូតដែរ។ គឺគ្មានអ្វីដែលថាក្រោយមកត្រូវមានព្រឹត្ដិការណ៍ធ្វើឲ្យខ្លោចផ្សា ភាពអយុត្ដិធម៌ ការឈឺចាប់ ឬសេចក្ដីស្លាប់ឡើយ។
ពេលនោះគឺជាគ្រាដែលបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះ កំពុងសម្រេចនៅស្ថានសួគ៌និងនៅលើផែនដី។ អស់អ្នកដែលរស់នៅស្របតាមបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះ មានចិត្តសប្បាយរីករាយក្រៃលែង។ បើដូច្នេះ តើអ្វីទៅបាននាំឲ្យមានបញ្ហាទៅវិញ?
មានការប្រកួតមួយបានកើតឡើងដែលប្រឆាំងនឹងបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះ។ នេះមិនមែនជារឿងដែលដោះស្រាយពុំបាននោះទេ។ ក៏ប៉ុន្តែ ជារឿងមួយដែលនាំឲ្យមានការឈឺចាប់និងធ្វើឲ្យមនុស្សមិនដឹងច្បាស់អំពីព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះចំពោះមនុស្សជាតិ។ យើងគ្រប់គ្នាក៏បានជួបការឈឺចាប់ដោយសាររឿងនេះដែរ។ តើការប្រកួតនោះជាអ្វីទៅ?
ព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះក្នុងពេលមានការបះបោរ
បុគ្គលវិញ្ញាណមួយរូបដែលជា«កូនព្រះ»បានឃើញនូវឱកាសដើម្បីរំខានដល់ព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះចំពោះមនុស្សជាតិ ហើយវាមានបំណងចង់បានប្រយោជន៍សំរាប់ខ្លួនវា។ បុគ្គលវិញ្ញាណនេះចេះតែគិតអំពីរឿងនោះដែលមើលទៅដូចជាអាចធ្វើបាន និងធ្វើឲ្យទាក់ទាញអារម្មណ៍វាកាន់តែខ្លាំងឡើងៗដែរ។ (យ៉ាកុប ១:១៤, ១៥) វាប្រហែលជាបានវែកញែកថា បើវាអាចធ្វើឲ្យមនុស្សដំបូងស្ដាប់បង្គាប់វាជាជាងស្ដាប់បង្គាប់ព្រះ នោះនឹងជំរុញឲ្យព្រះយល់ព្រមឲ្យអ្នកផ្សេងមានអធិបតេយ្យស្មើនឹងទ្រង់។ វាប្រហែលជាបានគិតថា ព្រះនឹងមិនសម្លាប់ពួកគេទេ ដ្បិតទង្វើនេះនឹងបង្ហាញថា ទ្រង់ទទួលបរាជ័យចំពោះបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ទ្រង់។ ផ្ទុយទៅវិញ ព្រះយេហូវ៉ានឹងត្រូវកែសម្រួលគោលបំណងរបស់ទ្រង់ទាំងទទួលស្គាល់នូវឋានៈនៃបុត្រវិញ្ញាណមួយរូបនេះ ដែលឥឡូវមានមនុស្សជាតិថ្វាយបង្គំវាដែរ។ យ៉ាងត្រឹមត្រូវដែលអ្នកបះបោរនោះក្រោយមកត្រូវហៅថាសាតាំង មានន័យថា«អ្នកប្រឆាំង»។—យ៉ូប ១:៦
សាតាំងក៏បានធ្វើតាមសេចក្ដីប្រាថ្នារបស់វាដោយទៅឯស្ត្រីដំបូងនោះ។ វាបានបញ្ចុះបញ្ចូលនាងមិនឲ្យធ្វើតាមព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះ និងកុំឲ្យចុះចូលច្បាប់សីលធម៌របស់ព្រះ ដោយថ្លែងថា៖ «អ្នកមិនស្លាប់ជាពិតមែនទេ។ . . . អ្នកនឹងបានដូចជាព្រះដែរ»។ (លោកុប្បត្តិ ៣:១-៥) ចំពោះស្ត្រីនេះ អ្វីដែលសាតាំងបាននិយាយហាក់ដូចជាអ្វីដែលនឹងនាំឲ្យនាងមានសេរីភាព ហើយនាងបានជឿថានោះជាគន្លងជីវិតដែលប្រសើរជាង។ ក្រោយមក នាងបានជំរុញចិត្តប្ដីឲ្យធ្វើតាមនាងដែរ។—លោកុប្បត្តិ ៣:៦
នេះមិនមែនជាព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះចំពោះអ័ដាមនិងអេវ៉ាឡើយ។ គឺជាបំណងចិត្តរបស់ពួកគាត់ទៅវិញទេ។ ទង្វើនេះនឹងនាំឲ្យមានលទ្ធផលអាក្រក់មែន។ ព្រះបានមានបន្ទូលប្រាប់គេថា ការមិនស្ដាប់បង្គាប់នឹងនាំឲ្យមានសេចក្ដីស្លាប់។ (លោកុប្បត្តិ ៣:៣) ព្រះមិនបានបង្កើតពួកគាត់ឲ្យអាចរស់នៅដោយឥតពឹងពាក់លើទ្រង់នោះឡើយ។ (យេរេមា ១០:២៣) បន្ថែមទៅទៀត ពួកគាត់នឹងទៅជាមនុស្សឥតគ្រប់ល័ក្ខណ៍ ហើយភាពឥតគ្រប់ល័ក្ខណ៍នឹងនាំឲ្យមានសេចក្ដីស្លាប់ហើយនេះបានត្រូវឆ្លងរាលដាលដល់កូនចៅរបស់ពួកគាត់ដែរ។ (រ៉ូម ៥:១២) សាតាំងពុំអាចបំបាត់នូវលទ្ធផលនេះបានឡើយ។
តើព្រឹត្ដិការណ៍ទាំងនេះបានកែប្រែគោលបំណងរបស់ព្រះជារៀងរហូតចំពោះមនុស្សជាតិនិងផែនដីឬទេ? អត់ទេ។ (អេសាយ ៥៥:៩-១១) ប៉ុន្តែ ព្រឹត្ដិការណ៍ទាំងនេះបានលើកឡើងនូវសំនួរដែលត្រូវការចម្លើយ គឺថា៖ តើមនុស្សជាតិអាច«បានដូចជាព្រះដែរ ព្រមទាំងដឹងការខុសត្រូវផង» ដូចសាតាំងបានអះអាងនោះឬទេ? គឺថា បើមានពេលគ្រប់គ្រាន់ តើយើងអាចឈ្វេងយល់ដោយខ្លួនឯងថាអ្វីគឺត្រឹមត្រូវនិងអ្វីគឺខុស អ្វីដែលមានប្រយោជន៍និងអ្វីដែលមានគ្រោះថ្នាក់ ក្នុងគ្រប់ទិដ្ឋភាពនៃជីវិតបានឬទេ? តើព្រះសមទទួលការគោរពស្ដាប់បង្គាប់ទាំងស្រុង ដោយព្រោះការគ្រប់គ្រងរបស់ទ្រង់គឺល្អប្រសើរជាងគេឬទេ? តើយើងត្រូវស្ដាប់បង្គាប់តាមព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះទាំងស្រុងឬទេ? តើអ្នកនឹងឆ្លើយយ៉ាងណា?
គឺមានផ្លូវតែមួយគត់ដើម្បីដោះស្រាយចំណោទនេះនៅចំពោះមនុស្សនិងទេវតាទាំងអស់៖ គឺដោយអនុញ្ញាតឲ្យអស់អ្នកដែលចង់បានឯករាជ្យពីព្រះ ខំរស់នៅដោយពឹងខ្លួនឯងឲ្យបានជោគជ័យ។ បើសម្លាប់ពួកគេភ្លាម នោះនឹងមិនអាចដោះស្រាយរឿងចំណោទនោះបានឡើយ។ ប៉ុន្តែ ការអនុញ្ញាតឲ្យមនុស្សជាតិរស់នៅដោយឯករាជ្យអស់មួយរយៈល្មមនោះនឹងដោះស្រាយរឿងនេះ ពីព្រោះលទ្ធផលនៃភាពឯករាជ្យនេះបានឃើញជាក់ស្តែងហើយ។ ព្រះបានបង្ហាញថា ទ្រង់នឹងដោះស្រាយរឿងនេះតាមរបៀបដែលទ្រង់បានមានបន្ទូលប្រាប់ស្ត្រីថានាងនឹងត្រូវមានកូន។ ហេតុដូច្នេះហើយ ក៏មានក្រុមគ្រួសារមនុស្សជាតិ។ ដោយសារព្រះអនុញ្ញាតឲ្យស្ត្រីមានកូនបានជាយើងអាចមានជីវិតរស់នៅសព្វថ្ងៃនេះ!—លោកុប្បត្តិ ៣:១៦, ២០
ប៉ុន្តែ នេះមិនបានសេចក្ដីថាព្រះអនុញ្ញាតឲ្យមនុស្សនិងបុត្រវិញ្ញាណដែលបះបោរនោះធ្វើតាមតែចិត្តទាំងស្រុងនោះទេ។ ព្រះមិនបានដាក់រាជ្យទ្រង់ទេ ហើយទ្រង់ក៏មិនបានបោះបង់ចោលគោលបំណងរបស់ទ្រង់ដែរ។ (ទំនុកដំកើង ៨៣:១៨) ទ្រង់បានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ថាទ្រង់នឹងមិនធ្វើដូច្នោះទេ ដោយប្រាប់នូវទំនាយស្តីពីការកំទេចចោលពួកអ្នកបះបោរនោះ និងការបំបាត់ចោលនូវលទ្ធផលអាក្រក់ទាំងអស់។ (លោកុប្បត្តិ ៣:១៥) ដូច្នេះចាប់តាំងពីពេលនោះមក ក្រុមគ្រួសារមនុស្សបានទទួលសេចក្ដីសន្យាអំពីការធូរស្បើយ។
ពេលជាមួយគ្នានោះ ឪពុកម្ដាយដំបូងរបស់យើងនិងកូនចៅរបស់គេបានដកខ្លួនចេញពីក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះ។ ប៉ុន្តែ បើព្រះបង្ការនូវលទ្ធផលអាក្រក់ទាំងអស់ដែលមកពីការដកខ្លួនចេញដូច្នេះ នោះគឺទ្រង់បង្ខំឲ្យពួកគេធ្វើតាមព្រះហឫទ័យទ្រង់ក្នុងគ្រប់ការទាំងអស់។ នេះគឺមិនខុសពីការមិនអនុញ្ញាតឲ្យពួកគេមានឱកាសរស់នៅដោយឯករាជ្យក្រៅពីព្រះសោះឡើយ។
ប៉ុន្តែ មនុស្សអាចជ្រើសរើសចុះចូលនឹងការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះបាន។ ពីឥឡូវនេះទៅពួកគេអាចរៀនអំពីបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះចំពោះមនុស្សជាតិ និងធ្វើតាមព្រះហឫទ័យទ្រង់ឲ្យបានដិតដល់បំផុត។ (ទំនុកដំកើង ១៤៣:១០) យ៉ាងណាក៏ដោយ ពួកគេក៏នៅតែមានបញ្ហាដរាបណាដែលរឿងអំពីភាពឯករាជ្យរបស់មនុស្ស មិនទាន់ដោះស្រាយនោះ។
លទ្ធផលមកពីការសំរេចចិត្តដោយខ្លួនឯង ត្រូវឃើញជាក់ស្តែងនៅដើមប្រវត្ដិសាស្ត្ររបស់មនុស្ស។ កាអ៊ីនដែលជាកូនច្បងនៃមនុស្សពីរនាក់ដំបូង បានសម្លាប់អេបិលជាប្អូន ពីព្រោះ«ការរបស់គាត់សុទ្ធតែអាក្រក់ ហើយការរបស់ប្អូនសុទ្ធតែល្អវិញប៉ុណ្ណោះ»។ (យ៉ូហានទី១ ៣:១២) នេះមិនមែនជាព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះទេ ពីព្រោះព្រះបានព្រមានកាអ៊ីនជាមុនហើយតែក្រោយមកទ្រង់ក៏បានដាក់ទោសគាត់ដែរ។ (លោកុប្បត្តិ ៤:៣-១២) កាអ៊ីនបានជ្រើសរើសមិនចុះចូលច្បាប់សីលធម៌របស់ព្រះ ដែលសាតាំងបានបញ្ចុះបញ្ចូល ហើយដូច្នេះគាត់ក៏បាន«កើតពីមេកំណាចមក»។ អ្នកដទៃទៀតក៏បានធ្វើដូច្នេះដែរ។
ក្រោយ១.៥០០ឆ្នាំនៃប្រវត្ដិសាស្ត្ររបស់មនុស្សបានកន្លងទៅ «ផែនដីនោះបានខូចអាក្រក់នៅចំពោះព្រះ ក៏មានពេញជាសេចក្ដីកាចសហ័សផង»។ (លោកុប្បត្តិ ៦:១១) ព្រះត្រូវសម្រេចចាត់វិធានការដើម្បីការពារផែនដីពីសេចក្ដីហិនវិនាស។ ព្រះបានចាត់វិធានការដោយនាំឲ្យមានទឹកជំនន់ទូទាំងពិភពលោក និងការពារក្រុមគ្រួសារដ៏សុចរិតមួយឲ្យរួចរស់ គឺលោកណូអេ ប្រពន្ធគាត់ កូនប្រុសៗរបស់គាត់និងប្រពន្ធរបស់ពួកគេ។ (លោកុប្បត្តិ ៧:១) យើងទាំងអស់គ្នាជាកូនចៅរបស់ពួកគេ។
ក្នុងកំឡុងប្រវត្ដិសាស្ត្ររបស់មនុស្សតាំងពីគ្រាណូអេមក ព្រះបានផ្ដល់ការណែនាំសំរាប់អស់អ្នកដែលមានចិត្តប្រាថ្នាចង់ដឹងយ៉ាងស្មោះអំពីព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះ។ ទ្រង់បានបណ្ដាលឲ្យមនុស្សស្មោះត្រង់កត់ទុកនូវអ្វីៗដែលទ្រង់មានបន្ទូលទាក់ទងជាមួយពួកអ្នកដែលពឹងពាក់ទ្រង់ឲ្យណែនាំពួកគេ។ ការប្រស្រ័យទាក់ទងនេះត្រូវកត់ទុកក្នុងព្រះគម្ពីរ។ (ធីម៉ូថេទី២ ៣:១៦) ដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ ទ្រង់អនុញ្ញាតឲ្យមនុស្សស្មោះត្រង់មានចំណងមិត្តភាពជាមួយនឹងទ្រង់ រហូតដល់អាចក្លាយជាមិត្តរបស់ទ្រង់ទៀត។ (អេសាយ ៤១:៨) ទ្រង់ក៏បានប្រទានឲ្យពួកគេមានកម្លាំងដែលត្រូវការ ដើម្បីស៊ូទ្រាំនឹងបញ្ហាដ៏ពិបាកដែលមនុស្សបានរងគ្រោះក្នុងកំឡុងច្រើនសហស្សវត្សរ៍នៃភាពឯករាជ្យ។ (ទំនុកដំកើង ៤៦:១; ភីលីព ៤:១៣) យើងមានអំណរគុណណាស់ចំពោះការគាំទ្រដែលព្រះប្រទាន!
‹ព្រះហឫទ័យទ្រង់នឹងបានសម្រេច›យ៉ាងពេញលេញ
អ្វីដែលព្រះបានធ្វើមកដល់ឥឡូវ គឺមិនមែនជាព្រះហឫទ័យសរុបសំរាប់មនុស្សឡើយ។ សាវ័កពេត្រុសបានសរសេរថា៖ «តែតាមសេចក្ដីសន្យារបស់ទ្រង់ នោះយើងរាល់គ្នាទន្ទឹងចាំផ្ទៃមេឃថ្មី និងផែនដីថ្មី ដែលមានសុទ្ធតែសេចក្ដីសុចរិតវិញ»។ (ពេត្រុសទី២ ៣:១៣) ពាក្យដែលជានិមិត្តរូបនេះសំដៅទៅការគ្រប់គ្រងថ្មីទៅលើមនុស្ស និងសង្គមមនុស្សថ្មីក្រោមការគ្រប់គ្រងនោះ។
ដានីយ៉ែលបានសរសេរដោយប្រើពាក្យយ៉ាងច្បាស់ថា៖ «នៅគ្រានៃស្តេចទាំងនោះ ព្រះនៃស្ថានសួគ៌ទ្រង់នឹងតាំងនគរ១ឡើង ដែលមិនត្រូវបំផ្លាញឡើយ . . . គឺនឹងបំបាក់បំបែក ហើយលេបបំបាត់នគរទាំងនោះវិញ នគរនោះនឹងស្ថិតស្ថេរនៅអស់កល្បជានិច្ច»។ (ដានីយ៉ែល ២:៤៤) ទំនាយនេះទាយថាប្រព័ន្ធនយោបាយដែលគ្មានប្រសិទ្ធភាពសព្វថ្ងៃនេះនឹងមានទីបញ្ចប់ ហើយនឹងត្រូវជំនួសដោយព្រះរាជាណាចក្រ ឬរដ្ឋាភិបាលរបស់ព្រះ។ នេះគឺជាដំណឹងល្អម្ល៉េះហ្ន៎! សង្គ្រាមនិងការរកតែប្រយោជន៍ខ្លួនដែលនាំឲ្យលោកីយ៍ពោរពេញទៅដោយអំពើឃោរឃៅ ដែលគំរាមកំហែងបំផ្លាញផែនដីម្ដងហើយម្ដងទៀតនឹងលែងមានទៀត។
តើនេះនឹងកើតឡើងនៅពេលណា? ពួកសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូបានសួរថា៖ «តើការទាំងនេះកាលណានឹងមកដល់ តើមានទីសំគាល់ណាពីទ្រង់យាងមក ហើយពីបំផុតកល្ប»។ ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលអំពីផ្នែកមួយនៃចម្លើយនោះថា៖ «ដំណឹងល្អនេះ ដែលសំដែងពីនគរ នឹងត្រូវប្រកាសប្រាប់ទូទៅគ្រប់ក្នុងលោកីយ ទុកជាទីបន្ទាល់ដល់អស់ទាំងសាសន៍ នោះទើបនឹងបានដល់ចុងបំផុត»។—ម៉ាថាយ ២៤:៣, ១៤
មនុស្សទូទៅដឹងថាកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយកំពុងតែសម្រេចទូទាំងពិភពលោក។ អ្នកក៏ប្រហែលជាឃើញកិច្ចការនេះក្នុងតំបន់របស់អ្នកដែរ។ សាស្ដ្រាចារ្យ ឆាល្ស ប្រាដិន បានសរសេរក្នុងសៀវភៅរបស់គាត់ ដែលមានចំណងជើង ពួកអ្នកទាំងនេះក៏ជឿ ថា៖ «ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើបន្ទាល់ទូទាំងផែនដីមែន។ . . . គ្មានក្រុមសាសនាណាមួយទៀត ដែលសម្ដែងនូវចិត្តខ្នះខ្នែងនិងការខំប្រឹងផ្សាយដំណឹងល្អនៃព្រះរាជាណាចក្រដូចស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាឡើយ»។ ស្មរបន្ទាល់កំពុងតែប្រកាសយ៉ាងសកម្មអំពីដំណឹងល្អក្នុងជាង២៣០ប្រទេស និងជិត៤០០ភាសា។ កិច្ចការដែលត្រូវទាយនេះមិនធ្លាប់សម្រេចក្នុងទូទាំងពិភពលោកដូចនេះទេ។ នេះគឺជាទីសំអាងមួយ ដែលបង្ហាញថាពេលកាន់តែជិតមកដល់ឲ្យព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះមកជំនួសរដ្ឋាភិបាលរបស់មនុស្ស។
ព្រះរាជាណាចក្រដែលព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលថានឹងត្រូវផ្សព្វផ្សាយ គឺជាព្រះរាជាណាចក្រដែលទ្រង់បានបង្រៀនយើងក្នុងសេចក្ដីអធិស្ឋានជាគំរូ ដែលថា៖ «សូមឲ្យរាជ្យទ្រង់បានមកដល់ សូមឲ្យព្រះហឫទ័យទ្រង់បានសំរេចនៅផែនដី ដូចនៅស្ថានសួគ៌ដែរ»។ (ម៉ាថាយ ៦:១០) ត្រូវហើយ ព្រះរាជាណាចក្រនេះគឺជាភ្នាក់ងារដែលព្រះប្រើដើម្បីបំពេញបំណង ព្រះហឫទ័យរបស់ទ្រង់សំរាប់មនុស្សជាតិនិងផែនដី។
តើនេះមានន័យយ៉ាងណា? សូមឲ្យវិវរណៈ ២១:៣, ៤ ឆ្លើយ៖ «ខ្ញុំមានឮសំឡេង១យ៉ាងខ្លាំង ចេញពីស្ថានសួគ៌មកថា៖ ‹មើលរោងឧបោសថរបស់ព្រះ បាននៅជាមួយនឹងមនុស្សហើយ ទ្រង់នឹងគង់នៅជាមួយនឹងគេ គេនឹងធ្វើជារាស្ត្ររបស់ទ្រង់ ហើយព្រះអង្គទ្រង់ក៏នឹងធ្វើជាព្រះដល់គេ។ ព្រះទ្រង់នឹងជូតអស់ទាំងទឹកភ្នែក ពីភ្នែកគេចេញ នឹងគ្មានសេចក្ដីស្លាប់ ឬសេចក្ដីសោកសង្រេង ឬសេចក្ដីយំទួញ ឬទុក្ខលំបាកណាទៀតឡើយ។ ដ្បិតសេចក្ដីមុនទាំងប៉ុន្មាន បានកន្លងបាត់ទៅហើយ›»។ ពេលនោះ បំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះនឹងត្រូវបានសម្រេចលើផែនដីដូចនៅស្ថានសួគ៌យ៉ាងពេញលេញ។ * តើអ្នកចង់រួមចំណែកក្នុងបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះឬទេ?
[កំណត់សម្គាល់]
^ វគ្គ 26 ប្រសិនបើអ្នកចង់រៀនថែមទៀតអំពីព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ សូមទាក់ទងស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាក្នុងតំបន់របស់អ្នក ឬសរសេរទៅអាស័យដ្ឋានមួយដែលមាននៅទំព័រទី២នៃទស្សនាវដ្ដីនេះ។
[រូបភាពនៅទំព័រ៥]
ភាពឯករាជ្យក្រៅពីបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះនាំឲ្យមានព្រឹត្ដិការណ៍ដែលធ្វើឲ្យខ្លោចផ្សា