ចូរមានចិត្ដក្លាហានដូចយេរេមា
ចូរមានចិត្តក្លាហានដូចយេរេមា
«ចូររង់ចាំព្រះយេហូវ៉ាចុះ! ចូរមានកំឡាំងហើយឲ្យចិត្តក្លាហានឡើង អើ! គួររង់ចាំព្រះយេហូវ៉ាទៅ»។—ទំនុកដំកើង ២៧:១៤
១. តើស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាទទួលពរវិសេសអ្វី?
ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ានៅក្នុងសួនមនោរម្យខាងវិញ្ញាណ។ (អេសាយ ១១:៦-៩) ទោះជាពួកគេរស់នៅក្នុងលោកីយ៍ដែលពោរពេញដោយបញ្ហាក៏ពិតមែន ក៏ពួកគេហាក់ដូចជាស្ថិតនៅទីកន្លែងពិសេសមួយខាងវិញ្ញាណជាមួយនឹងគ្រីស្ទានឯទៀត ដែលមានមេត្រីភាពជាមួយគ្នា ព្រមទាំងជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ាផងដែរ។ (ទំនុកដំកើង ២៩:១១; អេសាយ ៥៤:១៣) ហើយសួនមនោរម្យខាងវិញ្ញាណរបស់ពួកគេកំពុងតែធំទៅៗ។ អស់អ្នកដែល«ធ្វើតាមព្រះហឫទ័យព្រះឲ្យអស់ពីចិត្ត»ក៏ជួយពង្រីកសួនមនោរម្យខាងវិញ្ញាណនេះ។ (អេភេសូរ ៦:៦) តើជួយពង្រីកយ៉ាងដូចម្ដេច? គឺដោយអនុវត្តតាមគោលការណ៍ព្រះគម្ពីរក្នុងជីវិត ហើយបង្រៀនអ្នកឯទៀតឲ្យធ្វើដូច្នេះដែរ។ យ៉ាងនេះពួកគេអញ្ជើញអ្នកឯទៀតឲ្យចូលក្នុងសួនមនោរម្យខាងវិញ្ញាណហើយទទួលពរវិសេស។—ម៉ាថាយ ២៨:១៩, ២០; យ៉ូហាន ១៥:៨
២, ៣. តើគ្រីស្ទានពិតត្រូវស៊ូទ្រាំនឹងអ្វីខ្លះ?
២ ក៏ប៉ុន្តែ ទោះជាយើងនៅក្នុងសួនមនោរម្យខាងវិញ្ញាណក៏ពិតមែន តែនេះមិនមានន័យថាយើងមិនជួបទុក្ខលំបាកទេ។ យើងនៅតែជាមនុស្សឥតគ្រប់ល័ក្ខណ៍ហើយចេះឈឺ ចេះចាស់ និងនៅទីបំផុតក៏ស្លាប់ដែរ។ ម្យ៉ាងទៀត យើងឃើញដោយផ្ទាល់ភ្នែកនូវការសម្រេចនៃទំនាយទាំងប៉ុន្មានដែលទាក់ទងនឹងថ្ងៃ«ជាន់ក្រោយបង្អស់»។ (ធីម៉ូថេទី២ ៣:១) មនុស្សទាំងអស់រួមទាំងស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាបានរងគ្រោះដោយសារសង្គ្រាម ឧក្រិដ្ឋកម្ម ជំងឺ ទុរភិក្ស និងបញ្ហាលំបាកផ្សេងៗទៀត។—ម៉ាកុស ១៣:៣-១០; លូកា ២១:១០, ១១
៣ ក្រៅពីបញ្ហាទាំងនោះ យើងក៏ដឹងថាយើងទទួលការប្រឆាំងពីអ្នកដែលមិននៅក្នុងសួនមនោរម្យខាងវិញ្ញាណជាមួយនឹងយើង។ ព្រះយេស៊ូបានព្រមានអ្នកកាន់តាមទ្រង់ថា៖ «ដោយព្រោះខ្ញុំបានរើសចេញពីលោកីយមក ហើយអ្នករាល់គ្នាមិនមែនជារបស់ផងលោកីយទៀត នោះបានជាលោកីយស្អប់អ្នករាល់គ្នាវិញ។ ចូរនឹកចាំពីពាក្យដែលខ្ញុំបានប្រាប់រួចហើយថា បាវមិនមែនធំជាងចៅហ្វាយទេ បើគេបានបៀតបៀនដល់ខ្ញុំ នោះគេនឹងបៀតបៀនដល់អ្នករាល់គ្នា»។ (យ៉ូហាន ១៥:១៨-២១) សព្វថ្ងៃនេះមានស្ថានភាពដូចអ្វីដែលទ្រង់បានរៀបរាប់មែន។ មនុស្សភាគច្រើនមិនយល់ឬឲ្យតម្លៃលើការថ្វាយបង្គំរបស់យើងទេ។ មនុស្សខ្លះរិះគន់ សើចចំអក ឬរហូតដល់ស្អប់យើងដូចព្រះយេស៊ូបានព្រមាននោះ។ (ម៉ាថាយ ១០:២២) ជាញឹកញយមានគេខំផ្សាយពត៌មានមិនត្រឹមត្រូវអំពីយើងឬក៏និយាយបង្កាច់បង្ខូចយើងយ៉ាងអាក្រក់។ (ទំនុកដំកើង ១០៩:១-៣) យើងទាំងអស់គ្នាជួបនឹងការលំបាកពិតមែន ហើយយើងខ្លះប្រហែលជាចាប់ផ្ដើមធ្លាក់ទឹកចិត្តផងក៏មិនដឹង។ តើយើងអាចស៊ូទ្រាំយ៉ាងដូចម្ដេច?
៤. តើយើងបានជំនួយមកពីណាដើម្បីស៊ូទ្រាំ?
៤ ព្រះយេហូវ៉ានឹងជួយយើងស៊ូទ្រាំ។ ព្រះបានបណ្ដាលឲ្យអ្នកតែងបទទំនុកដំកើងសរសេរថា៖ «មនុស្សសុចរិតតែងកើតមានសេចក្ដីលំបាកជាច្រើន តែព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ជួយឲ្យរួចពីសេចក្ដីទាំងនោះ»។ (ទំនុកដំកើង ៣៤:១៩; កូរិនថូសទី១ ១០:១៣) យើងជាច្រើននាក់ធ្លាប់ពិសោធហើយថា ព្រះយេហូវ៉ាប្រទានកម្លាំងឲ្យយើងស៊ូទ្រាំនឹងគ្រប់ការលំបាកពេលយើងទុកចិត្តទ្រង់ទាំងស្រុង។ សេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលយើងមានចំពោះទ្រង់និងអំណរដែលមាននៅខាងមុខយើងក៏ជួយឲ្យយើងនៅតែតស៊ូនឹងការធ្លាក់ទឹកចិត្តនិងការភ័យខ្លាច។ (ហេព្រើរ ១២:២) ហេតុនេះ យើងអាចបន្តកាន់ជំហរមាំមួននៅចំពោះមុខការពិបាក។
ព្រះបន្ទូលបានពង្រឹងកម្លាំងរបស់យេរេមា
៥, ៦. (ក) តើមានគំរូអ្វីខ្លះអំពីអ្នកថ្វាយបង្គំពិតដែលចេះស៊ូទ្រាំ? (ខ) តើយេរេមាបានឆ្លើយយ៉ាងណានៅពេលព្រះបញ្ជាឲ្យគាត់ធ្វើជាព្យាការី?
៥ តាំងពីបុរាណកាល អ្នកបំរើស្មោះភក្ដីរបស់ព្រះយេហូវ៉ាបានមានអំណរទោះជាជួបប្រទះនឹងកាលៈទេសៈពិបាកក៏ដោយ។ មានខ្លះធ្លាប់រស់នៅគ្រាព្រះយេហូវ៉ាជំនុំជំរះនិងបញ្ចេញសេចក្ដីក្រោធរបស់ទ្រង់ទៅលើអ្នកដែលមិនស្មោះភក្ដី។ យេរេមានិងសហការីខ្លះៗរបស់គាត់ ថែមទាំងជនគ្រីស្ទាននៅសតវត្សរ៍ទីមួយក៏នៅក្នុងចំណោមអ្នកថ្វាយបង្គំដ៏ស្មោះភក្ដីទាំងនេះដែរ។ គំរូទាំងនេះពីសម័យមុនៗត្រូវបានកត់ក្នុងព្រះគម្ពីរ ដើម្បីលើកទឹកចិត្តយើង។ នៅពេលយើងសិក្សាគំរូទាំងនេះ យើងអាចទាញយកមេរៀនជាច្រើន។ (រ៉ូម ១៥:៤) ជាឧទាហរណ៍ សូមពិចារណាអំពីគំរូរបស់យេរេមា។
៦ ពេលគាត់នៅក្មេង គាត់ត្រូវបង្គាប់ឲ្យបំរើជាព្យាការីនៅស្រុកយូដា។ ការងារនេះមិនស្រួលទេ ពីព្រោះមនុស្សជាច្រើនថ្វាយបង្គំព្រះមិនពិត។ នៅពេលយេរេមាចាប់ផ្ដើមធ្វើកិច្ចបំរើរបស់គាត់ ស្តេចយ៉ូសៀសកំពុងតែគ្រប់គ្រង។ ប៉ុន្តែ ទោះជាស្តេចយ៉ូសៀសបានស្មោះភក្ដីនឹងព្រះក៏ពិតមែន តែស្តេចទាំងប៉ុន្មានបន្ទាប់ពីទ្រង់គឺសុទ្ធតែអាក្រក់ទាំងអស់។ ម្យ៉ាងទៀត ព្យាការីនិងសង្ឃទាំងប៉ុន្មានដែលមានភារកិច្ចបង្រៀនប្រជាជន ពួកគេភាគច្រើនមិនបានកាន់តាមសេចក្ដីពិតនោះទេ។ (យេរេមា ១:១, ២; ៦:១៣; ២៣:១១) បើដូច្នេះ តើយេរេមាមានអារម្មណ៍យ៉ាងណាពេលព្រះយេហូវ៉ាបញ្ជាឲ្យគាត់បំរើជាព្យាការីនោះ? គាត់ខ្លាចណាស់! (យេរេមា ១:៨, ១៧) យេរេមាប្រាប់ពីពាក្យតបឆ្លើយដំបូងរបស់គាត់ចំពោះព្រះយេហូវ៉ាថា៖ «ឱព្រះអម្ចាស់យេហូវ៉ាអើយ! មើល! ទូលបង្គំគ្មានវោហារអធិប្បាយទេ ដ្បិតទូលបង្គំជាមនុស្សក្មេងសុទ្ធ»។—យេរេមា ១:៦
៧. នៅកន្លែងយេរេមាធ្វើជាព្យាការីនោះ តើគាត់ជួបនឹងអ្វី? ហើយតើគាត់តបឆ្លើយយ៉ាងណា?
៧ នៅកន្លែងដែលយេរេមាត្រូវធ្វើជាព្យាការីនោះ មនុស្សភាគច្រើនមិនស្ដាប់ទេ ហើយជាញឹកញយយេរេមាជួបប្រទះនឹងការប្រឆាំងជាខ្លាំង។ មានពេលមួយសង្ឃម្នាក់ឈ្មោះផាសហ៊ើរបានវាយយេរេមាហើយយកគាត់ទៅដាក់ខ្នោះ។ យេរេមាប្រាប់ពីអារម្មណ៍របស់គាត់នៅគ្រានោះថា៖ «ទូលបង្គំសំរេចថា មិននិយាយដំណាលពី[ព្រះយេហូវ៉ា] ឬនិយាយដោយនូវព្រះនាមទ្រង់ទៀតឡើយ»។ ប្រហែលជាអ្នកក៏ធ្លាប់មានអារម្មណ៍ដូចគាត់ដែរ គឺអ្នកចង់ឈប់បំរើព្រះយេហូវ៉ា។ សូមកត់សម្គាល់នូវអ្វីដែលបានជួយយេរេមាស៊ូទ្រាំ។ គាត់ប្រាប់ថា៖ «[ព្រះបន្ទូលឬសារនៃព្រះ]នៅក្នុងចិត្តទូលបង្គំ កើតមានដូចជាភ្លើងឆេះដែលកប់នៅក្នុងឆ្អឹងរបស់ទូលបង្គំ ហើយទូលបង្គំក៏នឿយហត់ដោយខំទ្រាំទប់ ទាល់តែទ្រាំមិនបានទៀត»។ (យេរេមា ២០:៩) តើបន្ទូលរបស់ព្រះមានឥទ្ធិពលលើអ្នកដូចនេះដែរឬទេ?
សហការីរបស់យេរេមា
៨, ៩. (ក) តើព្យាការីអ៊ូរីយ៉ាមានភាពទន់ខ្សោយអ្វី? តើមានលទ្ធផលយ៉ាងណា? (ខ) ហេតុអ្វីបានជាបារូកធ្លាក់ទឹកចិត្ត? ហើយតើគាត់បានទទួលជំនួយយ៉ាងដូចម្ដេច?
៨ យេរេមាមិនមែនម្នាក់ឯងទេពេលគាត់បំរើជាព្យាការីនោះ។ គាត់មានសហការីខ្លះៗ ហើយពួកគេច្បាស់ជាបានលើកទឹកចិត្តគាត់។ ក៏ប៉ុន្តែ ជួនកាលសហការីរបស់គាត់មិនបានធ្វើអ្វីដែលជាការត្រឹមត្រូវទេ។ ជាឧទាហរណ៍ ព្យាការីម្នាក់ទៀតឈ្មោះអ៊ូរីយ៉ាធ្លាប់ព្រមានប្រជាជននៅក្រុងយេរូសាឡិមនិងស្រុកយូដា«តាមអស់ទាំងពាក្យរបស់យេរេមា»។ ប៉ុន្តែ នៅពេលស្តេចយេហូយ៉ាគីមបញ្ជាឲ្យគេសម្លាប់អ៊ូរីយ៉ា នោះគាត់បានភ័យខ្លាចហើយរត់ទៅស្រុកអេស៊ីប។ ប៉ុន្តែ ទោះជាអ៊ូរីយ៉ាបានរត់ក៏ពិតមែន តែនោះមិនបានជួយគាត់ទេ។ ស្តេចយេហូយ៉ាគីមបានចាត់មនុស្សឲ្យទៅចាប់អ៊ូរីយ៉ា នាំគាត់មកក្រុងយេរូសាឡិមវិញ ហើយនៅទីនោះគាត់ត្រូវបានគេសម្លាប់។ នេះច្បាស់ជាធ្វើឲ្យយេរេមារន្ធត់ណាស់!—យេរេមា ២៦:២០-២៣
៩ សហការីម្នាក់ទៀតរបស់យេរេមាគឺបារូកដែលជាលេខារបស់គាត់។ បារូកធ្លាប់លើកទឹកចិត្តយេរេមាយ៉ាងល្អ។ ក៏ប៉ុន្តែ មានគ្រាមួយដែលគាត់ឈប់ប្រមូលអារម្មណ៍ទៅលើរឿងខាងវិញ្ញាណ។ គាត់ចាប់ផ្ដើមត្អូញត្អែរថា៖ «វរហើយខ្ញុំ! ដ្បិតព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់បានបន្ថែមសេចក្ដីសោកសៅដល់សេចក្ដីទុក្ខព្រួយរបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំក៏ល្វើយទៅដោយថ្ងូរ ឥតមានសេចក្ដីសំរាកឡើយ»។ បារូកបានធ្លាក់ទឹកចិត្ត ហេតុនេះហើយបានជាគាត់លែងឲ្យតម្លៃទៅលើអ្វីៗខាងវិញ្ញាណ។ យ៉ាងណាក៏ដោយ ព្រះយេហូវ៉ាបង្ហាញសេចក្ដីសប្បុរសដោយផ្ដល់ឱវាទដ៏ល្អដល់បារូក ហើយបារូកបានប្រែចិត្ត។ បន្ទាប់មកព្រះយេហូវ៉ាធានាគាត់ថា គាត់នឹងរួចរស់ជីវិតពេលក្រុងយេរូសាឡិមត្រូវបំផ្លាញចោលនោះ។ (យេរេមា ៤៥:១-៥) នៅពេលបារូកមានទស្សនៈត្រឹមត្រូវខាងវិញ្ញាណឡើងវិញ នេះច្បាស់ជាបានលើកទឹកចិត្តយេរេមាខ្លាំងណាស់!
ព្រះយេហូវ៉ាបានជួយព្យាការីរបស់ទ្រង់
១០. ស្តីអំពីការជួយយេរេមា តើព្រះយេហូវ៉ាបានសន្យាយ៉ាងណា?
១០ សំខាន់បំផុតព្រះយេហូវ៉ាមិនបានបោះបង់យេរេមាចោលទេ។ ទ្រង់យល់នូវអារម្មណ៍របស់ព្យាការីរបស់ទ្រង់និងបានប្រទានកម្លាំងនិងជំនួយដែលយេរេមាត្រូវការ។ ជាឧទាហរណ៍ នៅពេលយេរេមាទើបតែចាប់ផ្ដើមធ្វើជាព្យាការីនោះ គាត់សង្ស័យទៅលើសមត្ថភាពរបស់ខ្លួន ដូច្នេះព្រះយេហូវ៉ាបានមានបន្ទូលទៅកាន់គាត់ថា៖ «កុំឲ្យខ្លាចចំពោះគេឡើយ ដ្បិតអញនៅជាមួយ ដើម្បីនឹងជួយឲ្យឯងរួច»។ បន្ទាប់មក ក្រោយទ្រង់មានបន្ទូលអំពីអ្វីដែលយេរេមាត្រូវធ្វើ ព្រះយេហូវ៉ាមានបន្ទូលថា៖ «គេនឹងតនឹងឯងតែមិនឈ្នះឯងឡើយ ដ្បិតអញនៅជាមួយ ដើម្បីនឹងជួយឯងឲ្យរួច នេះជាព្រះបន្ទូលនៃព្រះយេហូវ៉ា»។ (យេរេមា ១:៨, ១៩) បន្ទូលនេះពិតជាលើកទឹកចិត្តណាស់! ហើយព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើតាមបន្ទូលទ្រង់ពិតមែន។
១១. តើយើងដឹងយ៉ាងដូចម្ដេចថា ព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើតាមការសន្យាដែលថាទ្រង់នឹងជួយយេរេមានោះ?
១១ ហេតុនេះហើយបានជាពេលយេរេមាត្រូវជាប់ខ្នោះនិងត្រូវប្រជាជនសើចចំអកឲ្យនោះ គាត់បាននិយាយដោយជំនឿមុតមាំថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់គង់ជាមួយនឹងទូលបង្គំ ទុកជាមនុស្សខ្លាំងពូកែដែលគួរស្ញែងខ្លាច ហេតុនោះពួកអ្នកដែលបៀតបៀនទូលបង្គំ គេនឹងត្រូវចំពប់ដួលឥតឈ្នះបានឡើយ គេនឹងត្រូវខ្មាសជាទីបំផុត»។ (យេរេមា ២០:១១) ប៉ុន្មានឆ្នាំក្រោយមក ពេលដែលមានគេប៉ុនប៉ងសម្លាប់យេរេមា ព្រះយេហូវ៉ានៅតែគង់នៅជាមួយនឹងគាត់។ ដូចបារូកដែរយេរេមាបានរួចរស់ជីវិតហើយត្រូវបានរំដោះឲ្យមានសេរីភាពពេលដែលទីក្រុងយេរូសាឡិមត្រូវបំផ្លាញចោលនោះ រីឯអ្នកដែលបានបៀតបៀនគាត់និងមិនព្រមស្ដាប់ការព្រមានបានស្លាប់ឬក៏ត្រូវចាប់បញ្ជូនទៅក្រុងបាប៊ីឡូនវិញ។
១២. ទោះជាមានហេតុដែលនាំឲ្យធ្លាក់ទឹកចិត្តក៏ពិតមែន តើយើងគួរចងចាំចំណុចអ្វី?
១២ ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាជាច្រើននាក់សព្វថ្ងៃនេះក៏ដូចយេរេមាដែរ ដ្បិតពួកគេត្រូវស៊ូទ្រាំនឹងទុក្ខលំបាកផ្សេងៗ។ ដូចត្រូវបញ្ជាក់ពីមុន បញ្ហាខ្លះមកពីភាពឥតគ្រប់ល័ក្ខណ៍របស់យើង។ បញ្ហាឯទៀតមកពីភាពច្របូកច្របល់នៃលោកីយ៍នេះ រីឯបញ្ហាផ្សេងទៀតមកពីអ្នកដែលប្រឆាំងកិច្ចបំរើរបស់យើង។ បញ្ហាទាំងនេះអាចធ្វើឲ្យយើងធ្លាក់ទឹកចិត្ត។ យើងប្រហែលជាចាប់ផ្ដើមឆ្ងល់ថាតើយើងអាចបន្តកិច្ចបំរើរបស់យើងឬក៏យ៉ាងណា។ ពិតណាស់ យើងទាំងអស់គ្នាដឹងទុកជាមុនថា យើងនឹងធ្លាក់ទឹកចិត្តម្ដងម្កាល។ ការធ្លាក់ទឹកចិត្តជួយបង្ហាញឲ្យឃើញថា សេចក្ដីស្រឡាញ់របស់យើងចំពោះព្រះយេហូវ៉ាគឺជ្រាលជ្រៅប៉ុនណា។ ដូច្នេះ ចូរយើងតាំងចិត្តមិនធ្វើដូចអ៊ូរីយ៉ាដោយឲ្យការធ្លាក់ទឹកចិត្តនាំឲ្យយើងឈប់បំរើព្រះយេហូវ៉ា។ ផ្ទុយទៅវិញ ចូរយើងយកតម្រាប់តាមយេរេមាហើយជឿជាក់ទៅលើជំនួយរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។
របៀបតស៊ូនឹងការធ្លាក់ទឹកចិត្ត
១៣. តើយើងអាចធ្វើតាមគំរូរបស់យេរេមានិងស្តេចដាវីឌយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៣ យេរេមាបានទូលព្រះយេហូវ៉ាជាញឹកញយ ហើយជំរាបប្រាប់ទ្រង់អំពីអារម្មណ៍ដែលមានក្នុងចិត្តរបស់គាត់ទាំងអង្វរសុំទ្រង់ប្រទានឲ្យគាត់មានកម្លាំង។ នេះជាគំរូល្អដែលយើងអាចយកតម្រាប់តាម។ ស្តេចដាវីឌពីសម័យបុរាណដែលធ្លាប់ពឹងពាក់ព្រះយេហូវ៉ាឲ្យបានកម្លាំងក៏បានសរសេរថា៖ «ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ! សូមផ្ទៀងព្រះកាណ៌ស្ដាប់ពាក្យរបស់ទូលបង្គំ សូមពិចារណាការរំពឹងគិតរបស់ទូលបង្គំ ឱបរមក្សត្រដ៏ជាព្រះនៃទូលបង្គំអើយ! សូមប្រុងស្ដាប់សំឡេងនៃពាក្យដែលទូលបង្គំអំពាវនាវ ដ្បិតទូលបង្គំអធិស្ឋានដល់ទ្រង់»។ (ទំនុកដំកើង ៥:១, ២) កំណត់ហេតុអំពីព្រះជន្មរបស់ស្តេចដាវីឌបង្ហាញថា ព្រះយេហូវ៉ាបានតបឆ្លើយម្ដងហើយម្ដងទៀតនឹងសេចក្ដីអធិស្ឋានរបស់ស្តេចដាវីឌ។ (ទំនុកដំកើង ១៨:១, ២; ២១:១-៥) ស្រដៀងគ្នាដែរ នៅពេលណាមានការបង្ខិតបង្ខំយ៉ាងខ្លាំងឬមានបញ្ហាដែលមើលទៅដូចជាធំពេកយកឈ្នះពុំបាននោះ យើងអាចទទួលការសម្រាលទុក្ខជាច្រើនណាស់ពីព្រះយេហូវ៉ាដោយអធិស្ឋានទូលប្រាប់ទ្រង់ពីអ្វីដែលមានក្នុងចិត្តយើង។ (ភីលីព ៤:៦, ៧; ថែស្សាឡូនីចទី១ ៥:១៦-១៨) ព្រះយេហូវ៉ាពុំដែលបដិសេធ មិនព្រមស្ដាប់សេចក្ដីអធិស្ឋានរបស់យើងនោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ ទ្រង់សន្យាថា‹ទ្រង់តែងយកព្រះទ័យទុកដាក់នឹងយើងរាល់គ្នា›។ (ពេត្រុសទី១ ៥:៦, ៧) ក៏ប៉ុន្តែ គឺមិនសមហេតុសមផលទេបើយើងអធិស្ឋានទូលព្រះយេហូវ៉ារួចហើយមិនព្រមស្ដាប់អ្វីដែលទ្រង់មានបន្ទូលមកយើងនោះ មែនទេ?
១៤. តើព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះយេហូវ៉ាបានមានឥទ្ធិពលយ៉ាងណាលើយេរេមា?
១៤ តើព្រះយេហូវ៉ាមានបន្ទូលនឹងយើងយ៉ាងដូចម្ដេច? សូមពិចារណាពីគំរូរបស់យេរេមាម្ដងទៀត។ ដោយសារយេរេមាជាព្យាការីម្នាក់ ព្រះយេហូវ៉ាបានមានបន្ទូលនឹងគាត់ដោយផ្ទាល់។ យេរេមារៀបរាប់អំពីឥទ្ធិពលនៃបន្ទូលរបស់ព្រះលើចិត្តរបស់គាត់ថា៖ «ទូលបង្គំបានឃើញព្រះបន្ទូលទ្រង់ ទូលបង្គំក៏បានទទួលទានលេបចូលអស់ហើយ ព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ជាសេចក្ដីអំណរ ហើយជាទីរីករាយចិត្តដល់ទូលបង្គំ ដ្បិតឱព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃពួកពលបរិវារអើយ! ទូលបង្គំបានហៅតាមព្រះនាមទ្រង់»។ (យេរេមា ១៥:១៦) យេរេមាបានអរសប្បាយពិតមែន ដោយសារគាត់បានហៅតាមព្រះនាមរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ដូចគ្នានឹងសាវ័កប៉ុល យេរេមាក៏រំភើបចង់ប្រាប់សារដែលត្រូវបានផ្ញើទុកនឹងគាត់។—រ៉ូម ១:១៥, ១៦
១៥. តើយើងអាចធ្វើឲ្យព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដក់ជាប់ក្នុងចិត្តរបស់យើងបានយ៉ាងដូចម្ដេច? តើការពិចារណាចំណុចអ្វីនឹងជួយយើងមិននៅស្ងៀមឈប់ផ្សព្វផ្សាយនោះ?
១៥ ព្រះយេហូវ៉ាមិនមានបន្ទូលដោយផ្ទាល់នឹងអ្នកណាម្នាក់សព្វថ្ងៃនេះទេ។ ក៏ប៉ុន្តែ យើងមានបន្ទូលរបស់ព្រះក្នុងព្រះគម្ពីរ។ ដូច្នេះ បើយើងសិក្សាព្រះគម្ពីរដោយយកចិត្តទុកដាក់និងរំពឹងគិតយ៉ាងល្អិតល្អន់អំពីអ្វីដែលយើងបានរៀននោះ ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះនឹងក្លាយជា«សេចក្ដីអំណរ ហើយជាទីរីករាយចិត្ត»ដល់យើងដែរ។ ហើយយើងអាចមានចិត្តរំភើបដោយសារយើងតំណាងព្រះនាមរបស់ព្រះយេហូវ៉ានៅពេលយើងប្រាប់អ្នកឯទៀតអំពីបន្ទូលនោះ។ កុំបីឲ្យយើងភ្លេចថា គ្មានមនុស្សណាផ្សេងទៀតលើលោកនេះដែលប្រកាសពីព្រះនាមព្រះយេហូវ៉ា។ មានតែស្មរបន្ទាល់របស់ទ្រង់ទេដែលប្រកាសប្រាប់ដំណឹងល្អអំពីព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះដែលកំពុងតែគ្រប់គ្រង ហើយបង្រៀនមនុស្សរាបសាអំពីរបៀបទៅជាសិស្សព្រះយេស៊ូ។ (ម៉ាថាយ ២៨:១៩, ២០) យើងពិតជាមានពរមែន! បើយើងគិតពីអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាបានផ្ញើទុកនឹងយើងដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ តើយើងអាចបិទមាត់មិនផ្សព្វផ្សាយដូចម្ដេចបាន?
ចូរយើងជ្រើសរើសពួកម៉ាកដោយប្រុងប្រយ័ត្ន
១៦, ១៧. តើយេរេមាមានទស្សនៈយ៉ាងណាចំពោះពួកម៉ាក? តើយើងអាចយកតម្រាប់តាមគាត់យ៉ាងដូចម្ដេច?
១៦ យេរេមាបានប្រាប់អំពីអ្វីមួយទៀតដែលជួយគាត់ឲ្យមានចិត្តក្លាហាន។ គាត់ប្រាប់ថា៖ «ទូលបង្គំមិនបានអង្គុយក្នុងចំណោមនៃពួកអ្នកដែលលេងសប្បាយ ហើយលោតកញ្ឆេងនោះឡើយ គឺទូលបង្គំបានអង្គុយតែឯង ដោយព្រោះព្រះហស្តទ្រង់ ដ្បិតទ្រង់បានឲ្យទូលបង្គំមានពេញដោយសេចក្ដីគ្នាន់ក្នាញ់»។ (យេរេមា ១៥:១៧) យេរេមាចង់នៅម្នាក់ឯងជាជាងទទួលឥទ្ធិពលពីពួកម៉ាកអាក្រក់។ សព្វថ្ងៃនេះយើងក៏មានទស្សនៈដូចគាត់ដែរ។ យើងមិនដែលភ្លេចការព្រមានរបស់ប៉ុលដែលថា«ពួកម៉ាកអាក្រក់តែងនឹងបង្ខូចកិរិយាល្អ» សូម្បីតែកិរិយាល្អដែលយើងធ្លាប់មានជាយូរមកហើយក៏ដោយ។—កូរិនថូសទី១ ១៥:៣៣
១៧ ពួកម៉ាកអាក្រក់អាចនាំឲ្យយើងទទួលឥទ្ធិពលពីវិញ្ញាណរបស់លោកីយ៍នេះ។ (កូរិនថូសទី១ ២:១២; អេភេសូរ ២:២; យ៉ាកុប ៤:៤) ដូច្នេះ ចូរយើងបង្ហាត់ឥន្ទ្រិយឬក៏សមត្ថភាពរិះគិតដើម្បីយល់ដឹងថាអ្នកណាជាពួកម៉ាកអាក្រក់ រួចចៀសឆ្ងាយពីពួកម៉ាកបែបនេះ។ (ហេព្រើរ ៥:១៤) តើអ្នកគិតយ៉ាងណា? បើប៉ុលនៅរស់សព្វថ្ងៃនេះ តើគាត់នឹងនិយាយយ៉ាងណាដល់គ្រីស្ទានម្នាក់ដែលមើលកុនមានអំពើអសីលធម៌ឬអំពើឃោរឃៅឬទស្សនាកីឡាដ៏ឃោរឃៅនោះ? តើគាត់នឹងជូនយោបល់អ្វីដល់បងប្រុសម្នាក់ដែលចង់ទៅជាមិត្តភក្ដិរបស់មនុស្សចំឡែកតាមប្រព័ន្ធអ៊ីនថឺណិត? តើគាត់នឹងគិតយ៉ាងណាអំពីគ្រីស្ទានម្នាក់ដែលចំណាយរាប់ម៉ោងលេងហ្គេមវីដេអូឬមើលទូរទស្សន៍តែមិនសូវសិក្សាព្រះគម្ពីរដោយខ្លួនឯងនោះ?—កូរិនថូសទី២ ៦:១៤ខ; អេភេសូរ ៥:៣-៥, ១៥, ១៦
កុំចេញពីសួនមនោរម្យខាងវិញ្ញាណ
១៨. តើអ្វីនឹងជួយរក្សាភាពខាងវិញ្ញាណរបស់យើងឲ្យបានរឹងមាំ?
១៨ សួនមនោរម្យខាងវិញ្ញាណមានតម្លៃវិសេសចំពោះយើង។ ក្នុងលោកីយ៍នេះ គ្មានអ្វីសោះដែលអាចយកមកប្រៀបឲ្យស្មើនឹងសួនមនោរម្យនោះ។ សូម្បីតែអ្នកដែលមិនជឿក៏ដោយ ក៏សរសើរសេចក្ដីស្រឡាញ់ ការយកចិត្តទុកដាក់គ្នា និងសេចក្ដីសប្បុរសដែលជនគ្រីស្ទានបង្ហាញចំពោះគ្នានឹងគ្នាដែរ។ (អេភេសូរ ៤:៣១, ៣២) យ៉ាងណាក៏ដោយ យើងត្រូវតស៊ូនឹងការធ្លាក់ទឹកចិត្តជាងមុនៗទៅទៀត។ ពួកម៉ាកល្អ សេចក្ដីអធិស្ឋាន និងការសិក្សាព្រះគម្ពីរដោយខ្លួនឯងអាចជួយយើងរក្សាភាពខាងវិញ្ញាណឲ្យបានរឹងមាំ។ អ្វីៗទាំងនេះក៏នឹងជួយយើងប្រឈមមុខនឹងទុក្ខលំបាកដោយមានទំនុកចិត្តទាំងស្រុងទៅលើព្រះយេហូវ៉ា។—កូរិនថូសទី២ ៤:៧, ៨
១៩, ២០. (ក) តើអ្វីនឹងជួយយើងស៊ូទ្រាំ? (ខ) តើអត្ថបទបន្ទាប់សរសេរសំរាប់អ្នកណា? តើអ្នកណាទៀតគួរចាប់អារម្មណ៍?
១៩ កុំបីឲ្យអ្នកស្អប់សារដែលយើងផ្សាយពីព្រះគម្ពីរនោះ ធ្វើឲ្យយើងភ័យខ្លាចនិងលះចោលជំនឿរបស់យើង។ ដូចសត្រូវទាំងប៉ុន្មានដែលបានបៀតបៀនយេរេមា នោះអ្នកដែលប្រឆាំងនឹងយើងកំពុងតែប្រឆាំងនឹងព្រះ។ ពួកគេឈ្នះពុំបានទេ។ ព្រះយេហូវ៉ាគឺខ្លាំងជាងសត្រូវរបស់យើងឆ្ងាយណាស់ ហើយទ្រង់មានបន្ទូលថា៖ «ចូររង់ចាំព្រះយេហូវ៉ាចុះ! ចូរមានកំឡាំងហើយឲ្យចិត្តក្លាហានឡើង អើ! គួររង់ចាំព្រះយេហូវ៉ាទៅ»។ (ទំនុកដំកើង ២៧:១៤) ដោយមានក្ដីសង្ឃឹមលើព្រះយេហូវ៉ាដក់ជាប់យ៉ាងជ្រាលជ្រៅក្នុងចិត្តយើង ចូរយើងតាំងចិត្តមិនឈប់ធ្វើការល្អ។ ចូរយើងជឿជាក់ដូចយេរេមានិងបារូកដែរថា យើងនឹងច្រូតបានហើយបើយើងមិនរសាយចិត្ត។—កាឡាទី ៦:៩
២០ ការតស៊ូនឹងការធ្លាក់ទឹកចិត្តជាអ្វីដែលគ្រីស្ទានជាច្រើនត្រូវធ្វើជានិច្ច។ ប៉ុន្តែ ប្អូនៗយុវវ័យត្រូវជួបនឹងបញ្ហាផ្សេងៗ ហើយក៏មានលទ្ធភាពរីកចំរើនយ៉ាងល្អប្រសើរដែរ។ អត្ថបទបន្ទាប់ត្រូវបានសរសេរជាពិសេសសំរាប់ប្អូនៗយុវវ័យក្នុងចំណោមយើង។ មាតាបិតានិងមនុស្សពេញវ័យក្នុងក្រុមជំនុំក៏នឹងចាប់អារម្មណ៍អត្ថបទនេះដែរ ដោយសារពួកគាត់អាចជួយប្អូនៗយុវវ័យក្នុងក្រុមជំនុំតាមរយៈពាក្យសំដី គំរូនិងផ្ដល់ជាជំនួយ។
តើអ្នកនឹងឆ្លើយយ៉ាងណា?
• ហេតុអ្វីបានជាយើងដឹងទុកជាមុនថានឹងមានកាលៈទេសៈដែលធ្វើឲ្យធ្លាក់ទឹកចិត្ត? តើយើងពឹងពាក់អ្នកណាសំរាប់ជំនួយ?
• ទោះជាការងាររបស់យេរេមាពិបាកក៏ដោយ តើគាត់បានធ្វើយ៉ាងណាដើម្បីតស៊ូនឹងការធ្លាក់ទឹកចិត្ត?
• តើអ្វីនឹងធ្វើឲ្យយើងមាន‹អំណរនិងរីករាយ› សូម្បីតែនៅក្នុងកាលៈទេសៈពិបាកបំផុតនោះ?
[សំណួរសម្រាប់អត្ថបទសិក្សា]
[រូបភាពនៅទំព័រ៩]
យេរេមាគិតថាគាត់មិនអាចធ្វើជាព្យាការីបានទេ ដោយព្រោះគាត់ក្មេងពេកខ្វះបទពិសោធន៍
[រូបភាពនៅទំព័រ១០]
សូម្បីតែនៅពេលមានការបៀតបៀនក៏ដោយ យេរេមាដឹងថាព្រះយេហូវ៉ាគង់នៅជាមួយនឹងគាត់ ដូចជា«មនុស្សខ្លាំងពូកែដែលគួរស្ញែងខ្លាច»