បងប្អូនវ័យចាស់ ជាសមាជិកដែលមានតម្លៃក្នុងភាតរភាពគ្រីស្ទានរបស់យើង
បងប្អូនវ័យចាស់ ជាសមាជិកដែលមានតម្លៃក្នុងភាតរភាពគ្រីស្ទានរបស់យើង
«គេត្រូវដាំនៅក្នុងដំណាក់នៃព្រះយេហូវ៉ា គេដុះដាលឡើង . . . កាលណាចាស់ហើយ នោះគេនឹងនៅតែកើតផល»។—ទំនុកដំកើង ៩២:១៣, ១៤
១. តើមនុស្សជាច្រើនមានទស្សនៈយ៉ាងណាចំពោះមនុស្សដែលមានវ័យចាស់?
ព្រះយេហូវ៉ាស្រឡាញ់អ្នកបំរើស្មោះត្រង់ទាំងអស់របស់ទ្រង់ ដែលរួមបញ្ចូលអ្នកបំរើដែលមានវ័យចាស់។ ក៏ប៉ុន្តែ យោងទៅតាមការស្ទង់មតិក្នុងប្រទេសមួយ នោះជារៀងរាល់ឆ្នាំមានមនុស្សវ័យចាស់ជិតប្រាំសែននាក់នៅសហរដ្ឋអាមេរិក ត្រូវគេធ្វើបាបឬគ្មានអ្នកណាអើពើនឹងពួកគេសោះឡើយ។ នៅជុំវិញពិភពលោកមានរបាយការណ៍ស្រដៀងគ្នានេះដែលបង្ហាញថា ការធ្វើបាបមនុស្សចាស់គឺជាបញ្ហាដែលមានទូទៅក្នុងពិភពលោក។ អង្គការមួយបានសំដៅទៅដើមហេតុនៃបញ្ហានេះថា «មនុស្សជាច្រើនគេមានគំនិតថា . . . មនុស្សចាស់លែងមានប្រយោជន៍ ធ្វើអ្វីមិនកើត ហើយពឹងលើអ្នកដទៃច្រើនពេក»។
២. (ក) តើព្រះយេហូវ៉ាមានទស្សនៈយ៉ាងណាចំពោះអ្នកបំរើវ័យចាស់ដែលមានចិត្តស្មោះភក្ដី? (ខ) តើក្នុងទំនុកដំកើង ៩២:១២-១៥ បានពណ៌នាពីអារម្មណ៍ដ៏កក់ក្ដៅអ្វី?
២ ព្រះយេហូវ៉ាស្រឡាញ់អ្នកបំរើវ័យចាស់ដែលមានចិត្តស្មោះភក្ដីចំពោះទ្រង់។ ទ្រង់ប្រមូលអារម្មណ៍ទៅលើ«ជំរៅចិត្តយើង» ពោលគឺខាងវិញ្ញាណរបស់យើងជាជាងសមត្ថភាពរបស់យើង។ (កូរិនថូសទី២ ៤:១៦, ខ.ស.) នៅក្នុងព្រះគម្ពីរដែលជាព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ នោះយើងឃើញនូវការធានារ៉ាប់រងយ៉ាងកក់ក្ដៅថា៖ «ឯមនុស្សសុចរិតគេនឹងលូតលាស់ឡើងដូចជាដើមលម៉ើ ក៏នឹងធំឡើងដូចជាដើមតាត្រៅនៅលើភ្នំល្បាណូនដែរ គេត្រូវដាំនៅក្នុងដំណាក់នៃព្រះយេហូវ៉ា គេដុះដាលឡើងនៅក្នុងទីលានរបស់ព្រះនៃយើងខ្ញុំ កាលណាចាស់ហើយ នោះគេនឹងនៅតែកើតផល គេនឹងមានជ័រជាបរិបូរ ហើយនៅតែខៀវស្រស់ដើម្បីនឹងសំដែងឲ្យឃើញថា ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ទៀងត្រង់»។ (ទំនុកដំកើង ៩២:១២-១៥) ការពិចារណាមើលខទាំងនេះនឹងបង្ហាញថាបងប្អូនដែលមានវ័យចាស់គឺជាធនធានដ៏មានតម្លៃក្នុងភាតរភាពគ្រីស្ទាន។
«កាលណាចាស់ហើយ នោះគេនឹងនៅតែកើតផល»
៣. (ក) ហេតុអ្វីក៏មនុស្សសុចរិតប្រៀបបាននឹងដើមលម៉ើ? (ខ) តើមនុស្សចាស់អាច‹បង្កើតផលបាន›យ៉ាងដូចម្ដេច?
៣ អ្នកតែងបទទំនុកដំកើងប្រដូចមនុស្សសុចរិតទៅនឹងដើមលម៉ើ‹ដែលដាំនៅក្នុងដំណាក់នៃព្រះ›។ «កាលណាចាស់ហើយ នោះគេនឹងនៅតែកើតផល»។ សេចក្ដីបកប្រែព្រះគម្ពីរមួយទៀតចែងថា៖ «ទោះបីគេមានវ័យចាស់ជរាក្ដី ក៏គេនៅតែអាចបង្កើតកូនបានដដែល»។ (ព្រះគម្ពីរភាសាខ្មែរសម្រាយ) តើបងប្អូនយល់ស្របថាពាក្យទាំងនេះលើកទឹកចិត្តឬទេ? នៅសម័យព្រះគម្ពីរ ដើមលម៉ើគឺមានពាសពេញទូទាំងបូព៌ាប្រទេស។ ដើមលម៉ើមិនគ្រាន់តែសំរាប់ដាំឲ្យល្អមើលនោះទេ តែគេចាត់ទុកដើមលម៉ើជាដើមមានតម្លៃណាស់ដោយសារមានផ្លែបរិបូរ ហើយដើមលម៉ើខ្លះបន្តបង្កើតផលជាង១០០ឆ្នាំទៀតផង។ * ដោយសារបន្តថ្វាយបង្គំព្រះយេហូវ៉ាដែលប្រៀបបាននឹងដើមលម៉ើដែលចាក់ឫសយ៉ាងជ្រៅ នោះអ្នកក៏អាច«បង្កើតផលក្នុងគ្រប់ទាំងការល្អ»ដែរ។—កូល៉ុស ១:១០
៤, ៥. (ក) តើផលផ្លែសំខាន់ណាដែលគ្រីស្ទានត្រូវតែបង្កើតនោះ? (ខ) ចូររៀបរាប់គំរូក្នុងបទគម្ពីរដែលមនុស្សវ័យចាស់បានបង្កើត«ផលនៃបបូរមាត់»។
៤ ព្រះយេហូវ៉ាតម្រូវឲ្យជនគ្រីស្ទានបង្កើត«ផលនៃបបូរមាត់»ដែលជាពាក្យសរសើរទ្រង់និងគោលបំណងរបស់ទ្រង់។ (ហេព្រើរ ១៣:១៥) តើពាក្យនេះរួមបញ្ចូលបងប្អូនដែលមានវ័យចាស់ឬទេ? ប្រាកដហើយ!
៥ ព្រះគម្ពីរមានគំរូជាច្រើននៃបងប្អូនវ័យចាស់ដែលបានធ្វើបន្ទាល់អំពីព្រះនាមនិងគោលបំណងរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដោយចិត្តក្លាហាន។ លោកម៉ូសេមានអាយុជាង«៧០ឆ្នាំ»ហើយ ពេលដែលព្រះយេហូវ៉ាប្រគល់មុខតំណែងជាព្យាការីនិងជាអ្នកតំណាងទ្រង់នោះ។ (ទំនុកដំកើង ៩០:១០; និក្ខមនំ ៤:១០-១៧) ទោះជាដានីយ៉ែលមានវ័យចាស់ក៏ដោយ នេះមិនបានបង្ការគាត់ពីការធ្វើបន្ទាល់យ៉ាងក្លាហានស្តីអំពីការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះយេហូវ៉ាឡើយ។ ដានីយ៉ែលប្រហែលជាមានអាយុជាង៩០ឆ្នាំហើយ ពេលដែលស្តេចបេលសាសារបានកោះហៅគាត់ឲ្យបកស្រាយអក្សរអាថ៌កំបាំងនៅលើជញ្ជាំង។ (ដានីយ៉ែល ជំពូក៥) ហើយចុះយ៉ាងណាវិញចំពោះសាវ័កយ៉ូហានដែលមានអាយុចាស់នោះ? នៅជិតចុងកិច្ចបំរើដ៏ស្មោះភក្ដីចំពោះព្រះ នោះគាត់បានជាប់គុកនៅកោះប៉ាត់ម៉ុស«ដោយព្រោះព្រះបន្ទូលនឹងសេចក្ដីបន្ទាល់ពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ»។ (វិវរណៈ ១:៩) អ្នកប្រហែលជានឹកចាំបុគ្គលជាច្រើនទៀតក្នុងសម័យព្រះគម្ពីរដែលបានបង្កើត«ផលនៃបបូរមាត់»ក្នុងកាលដែលមានវ័យចាស់ជរា។—សាំយូអែលទី១ ៨:១, ១០; ១២:២; ពង្សាវតារក្សត្រទី១ ១៤:៤, ៥; លូកា ១:៧, ៦៧-៧៩; ២:២២-៣២
៦. តើព្រះយេហូវ៉ាបានប្រើ«ពួកចាស់ៗ»ឲ្យទាយក្នុងកំឡុងថ្ងៃជាន់ក្រោយបង្អស់យ៉ាងដូចម្ដេច?
៦ សាវ័កពេត្រុសបានស្រង់ពាក្យព្យាការីយ៉ូអែលជាតិហេព្រើរ ដោយប្រកាសថា៖ «ព្រះទ្រង់មានបន្ទូលថា‹ដល់ថ្ងៃជាន់ក្រោយបង្អស់ អញនឹងចាក់ព្រះវិញ្ញាណអញទៅលើគ្រប់ទាំងមនុស្ស[រួមបញ្ចូល«ពួកចាស់ៗ»] . . . ហើយគេនឹងទាយទំនាយដែរ›»។ (កិច្ចការ ២:១៧, ១៨; យ៉ូអែល ២:២៨) ស្របទៅតាមខនេះ ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រើសមាជិកវ័យចាស់ដែលមានក្នុងចំណោមពួកអ្នកចាក់ប្រេងតាំងនិង«ចៀមឯទៀត»ឲ្យប្រកាសពីគោលបំណងរបស់ទ្រង់នៅថ្ងៃជាន់ក្រោយបង្អស់។ (យ៉ូហាន ១០:១៦) សមាជិកខ្លះបានបង្កើតផលផ្លែព្រះរាជាណាចក្រអស់ជាច្រើនទសវត្សរ៍មកហើយ។
៧. សូមពន្យល់នូវរបៀបដែលបងប្អូនមានវ័យចាស់អាចបន្តបង្កើតផលផ្លែព្រះរាជាណាចក្រ ទោះជាមានបញ្ហាខាងសុខភាពក៏ដោយ។
៧ ចូរគិតអំពីសុន្យា ដែលជាអ្នកផ្សាយពេញពេលពីព្រះរាជាណាចក្រតាំងពីឆ្នាំ១៩៤១។ គាត់នាំមុខក្នុងការសិក្សាព្រះគម្ពីរតាមផ្ទះជាទៀងទាត់ ទោះជាមានជំងឺរ៉ាំរៃអស់យូរឆ្នាំមកហើយក៏ដោយ។ សុន្យាបានពន្យល់ថា៖ «ការផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អគឺជាផ្នែកមួយដ៏សំខាន់ក្នុងជីវិតរបស់ខ្ញុំ តាមពិត វាសំខាន់ស្មើនឹងជីវិតរបស់ខ្ញុំតែម្ដង ខ្ញុំដាច់ខាតមិនព្រមឈប់ផ្សព្វផ្សាយឡើយ»។ នៅពេលថ្មីៗនេះ សុន្យានិងបងស្រីគាត់ឈ្មោះអូលីវបានប្រាប់សារអំពីសេចក្ដីសង្ឃឹមក្នុងព្រះគម្ពីរជាមួយនឹងចេណិត ដែលពួកគាត់បានជួបនៅបន្ទប់រង់ចាំនៅមន្ទីរពេទ្យ ហើយចេណិតជាអ្នកជំងឺដែលមុខជានឹងស្លាប់ជាមិនខាន។ ម្ដាយរបស់ចេណិតដែលជាអ្នកមានជំនឿទៅលើសាសនាកាតូលិកយ៉ាងស៊ប់បានស្ងើចសរសើរនឹងការយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះកូនស្រីគាត់ ដែលធ្វើឲ្យគាត់យល់ព្រមសិក្សាព្រះគម្ពីរតាមផ្ទះ ហើយគាត់កំពុងតែរីកចំរើនយ៉ាងប្រសើរ។ តើអ្នកអាចឆ្លៀតយកឱកាសដូចនេះដើម្បីបង្កើតផលផ្លែព្រះរាជាណាចក្រឬទេ?
៨. តើកាលែបដែលមានវ័យចាស់បង្ហាញទំនុកចិត្តលើព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងដូចម្ដេច? តើគ្រីស្ទានដែលមានវ័យចាស់អាចយកតម្រាប់តាមគាត់យ៉ាងដូចម្ដេចដែរ?
៨ ដោយខំព្យាយាមយ៉ាងក្លាហានក្នុងកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយព្រះរាជាណាចក្រ ទោះជាភាពចាស់ជរាបានដាក់កំហិតទៅលើសមត្ថភាពរបស់ពួកគាត់ក៏ដោយ នោះពួកគ្រីស្ទានដែលមានវ័យចាស់កំពុងតែយកតម្រាប់តាមកាលែបជនជាតិអ៊ីស្រាអែល ដែលបានរួមដំណើរជាមួយនឹងលោកម៉ូសេក្នុងទីរហោស្ថានអស់បួនទសវត្សរ៍។ កាលែបមានអាយុ៧៩ឆ្នាំ ពេលដែលគាត់បានឆ្លងទន្លេយ័រដាន់ចូលទៅស្រុកសន្យា។ ក្រោយពីបានច្បាំងរួមជាមួយនឹងកងទ័ពអ៊ីស្រាអែលដោយទទួលបានជ័យជំនះអស់ប្រាំមួយឆ្នាំហើយ គាត់អាចស្កប់ចិត្តនូវអ្វីដែលគាត់បានសម្រេច។ ប៉ុន្តែ ដោយមានចិត្តក្លាហាន គាត់បានសុំធ្វើកិច្ចការដ៏ពិបាកមួយ គឺចាប់យក«ទីក្រុងធំៗដែលមានកំផែង»នៅតាមស្រុកភ្នំតំបន់យូដា ជាកន្លែងដែលពួកសាសន៍អ័ណាក់រស់នៅ ហើយពួកគេជាមនុស្សដែលមានមាឌធំៗ។ ដោយមានជំនួយពីព្រះយេហូវ៉ា កាលែបបាន«បណ្ដេញគេចេញទៅដូចជាព្រះយេហូវ៉ាបានមានបន្ទូល»។ (យ៉ូស្វេ ១៤:៩-១៤; ១៥:១៣, ១៤) កាលដែលអ្នកបន្តបង្កើតផលផ្លែព្រះរាជាណាចក្រក្នុងពេលដែលមានវ័យចាស់ នោះចូរប្រាកដក្នុងចិត្តថា ព្រះយេហូវ៉ាក៏នឹងគង់នៅជាមួយនឹងអ្នក ដូចជាទ្រង់បានគង់នៅជាមួយនឹងកាលែបដែរ។ ហើយបើអ្នកនៅស្មោះភក្ដី នោះទ្រង់នឹងប្រទានឲ្យអ្នកកន្លែងមួយក្នុងពិភពលោកថ្មីដែលទ្រង់បានសន្យា។—អេសាយ ៤០:២៩-៣១; ពេត្រុសទី២ ៣:១៣
«គេនឹងមានជ័រជាបរិបូរ ហើយនៅតែខៀវស្រស់»
៩, ១០. តើគ្រីស្ទានដែលមានវ័យចាស់អាចបន្តឲ្យមានជំនឿមាំមួន និងរក្សាឲ្យមានកម្លាំងខាងវិញ្ញាណយ៉ាងដូចម្ដេច? (សូមមើលប្រអប់នៅទំព័រ២៥)
៩ អ្នកតែងបទទំនុកដំកើងជួយឲ្យយើងខំប្រមូលអារម្មណ៍ទៅលើការបង្កើតផលផ្លែនៃអ្នកបំរើរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដែលមានវ័យចាស់ ដោយគាត់ច្រៀងថា៖ «ឯមនុស្សសុចរិត គេនឹងលូតលាស់ឡើងដូចជាដើមលម៉ើ ក៏នឹងធំឡើង ដូចជាដើមតាត្រៅនៅលើភ្នំល្បាណូនដែរ។ កាលណាចាស់ហើយ នោះគេនឹងនៅតែកើតផល គេនឹងមានជ័រជាបរិបូរ ហើយនៅតែខៀវស្រស់»។—ទំនុកដំកើង ៩២:១២, ១៤
១០ ទោះជាមានវ័យចាស់ជរាក៏ដោយ តើអ្នកអាចបន្តមានកម្លាំងខាងវិញ្ញាណយ៉ាងដូចម្ដេច? កត្ដាសំខាន់ដែលដើមលម៉ើមានសោភ័ណភាពយូរអង្វែង គឺអាស្រ័យលើដើមនោះមានទឹកច្រើនឬក៏អត់។ នេះដូចគ្នាដែរ អ្នកអាចទទួលអាហារខាងវិញ្ញាណពីសេចក្ដីពិតនៃព្រះគម្ពីរដែលប្រៀបបាននឹងទឹក តាមរយៈការសិក្សាព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ និងការចូលរួមក្នុងអង្គការរបស់ទ្រង់។ (ទំនុកដំកើង ១:១-៣; យេរេមា ១៧:៧, ៨) កម្លាំងខាងវិញ្ញាណដែលអ្នកមាននឹងធ្វើឲ្យអ្នកទៅជាបុគ្គលដ៏មានតម្លៃចំពោះបងប្អូនរួមជំនឿ។ ចូរគិតពីគំរូរបស់យេហូយ៉ាដាដែលជាសម្ដេចសង្ឃវ័យចំណាស់ម្នាក់បានសបញ្ជាក់អំពីរឿងនេះ។
១១, ១២. (ក) តើយេហូយ៉ាដាមានតួនាទីដ៏សំខាន់អ្វីក្នុងប្រវត្ដិសាស្ត្រនៃព្រះរាជាណាចក្រយូដា? (ខ) តើយេហូយ៉ាដាបានប្រើអំណាចរបស់លោកដើម្បីលើកតម្កើងការថ្វាយបង្គំពិតយ៉ាងដូចម្ដេច?
១១ សម្ដេចសង្ឃយេហូយ៉ាដាប្រហែលជាមានអាយុជាង១០០ឆ្នាំហើយពេលដែលព្រះនាងអ័ថាលាបានដណ្ដើមអំណាចគ្រប់គ្រងស្រុកយូដា ដោយប្រល័យជីវិតចៅៗទាំងអស់នោះ។ តើយេហូយ៉ាដាដែលមានវ័យចាស់នោះបានធ្វើអ្វី? អស់ប្រាំមួយឆ្នាំ លោកនិងភរិយាបានលាក់ទុកយ៉ូអាសក្នុងព្រះវិហារ ហើយយ៉ូអាសជាបុត្រតែមួយគត់ដែលបានរួចពីស្លាប់ដែលត្រូវស្នងរាជ្យ។ រួចមក យេហូយ៉ាដាបានធ្វើអ្វីមួយដែលគួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើល គឺគាត់បានប្រកាសថា យ៉ូអាសដែលមានព្រះជន្មប្រាំពីរឆ្នាំនឹងឡើងសោយរាជ្យជាស្តេច ហើយបានបញ្ជាឲ្យគេសម្លាប់ព្រះនាងអ័ថាលាចោល។—របាក្សត្រទី២ ២២:១០-១២; ២៣:១-៣, ១៥, ២១
១២ ជាអ្នកមើលថែរក្សាស្តេច នោះយេហូយ៉ាដាបានប្រើអំណាចខ្លួនដើម្បីលើកតម្កើងការថ្វាយបង្គំពិត។ លោក«នាំឲ្យខ្លួនលោកនឹងពួកបណ្ដាជន ហើយនឹងស្តេចចុះសញ្ញាគ្នាថា នឹងធ្វើជារាស្ត្ររបស់ផងព្រះយេហូវ៉ា»។ បណ្ដាជនទាំងឡាយចូលទៅរំលំវិហាររបស់ព្រះបាល ហើយយកចេញអស់ទាំងអាសនៈ និងរូបព្រះ ព្រមទាំងគណៈសង្ឃរបស់ព្រះបាលតាមបង្គាប់របស់យេហូយ៉ាដា។ ហើយក្រោមការណែនាំរបស់យេហូយ៉ាដា នោះយ៉ូអាសក៏បានកសាងនិងជួសជុលព្រះវិហាររបស់ព្រះយេហូវ៉ា ថែមទាំងរៀបចំឲ្យមានកិច្ចបំរើនៅឯវិហារឡើងវិញដែរ។ «រីឯយ៉ូអាស ទ្រង់ប្រព្រឹត្តសេចក្ដីដែលត្រឹមត្រូវនៅព្រះនេត្រព្រះយេហូវ៉ារហូតដល់អស់វេលាដែលយេហូយ៉ាដាដ៏ជាសង្ឃបង្រៀនទ្រង់»។ (របាក្សត្រទី២ ២៣:១១,១៦-១៩; ២៤:១១-១៤; ពង្សាវតារក្សត្រទី២ ១២:២) យេហូយ៉ាដាបានទទួលមរណភាពក្នុងអាយុ១៣០ឆ្នាំ លោកបានទទួលកិត្ដិយសយ៉ាងប្រសើរ ដ្បិតគេបានបញ្ចុះសពលោកជាមួយនឹងស្តេចទាំងឡាយ ពីព្រោះ«លោកបានធ្វើល្អក្នុងសាសន៍អ៊ីស្រាអែល ហើយចំពោះព្រះនឹងព្រះវិហារទ្រង់ផង»។—របាក្សត្រទី២ ២៤:១៥, ១៦
១៣. តើគ្រីស្ទានដែលមានវ័យចាស់អាច‹ធ្វើល្អជាមួយនឹងព្រះពិតហើយដំណាក់របស់ទ្រង់›យ៉ាងដូចម្ដេច?
១៣ ប្រហែលជាដោយសារសុខភាពមិនល្អឬកាលៈទេសៈឯទៀតដាក់កំហិតទៅលើអ្វីដែលអ្នកអាចធ្វើដើម្បីលើកតម្កើងការថ្វាយបង្គំពិត។ ទោះជាដូច្នេះមែនក៏ដោយ អ្នកនៅតែអាច‹ធ្វើល្អជាមួយនឹងព្រះពិតហើយដំណាក់របស់ទ្រង់›ដែរ។ អ្នកអាចបង្ហាញចិត្តខ្នះខ្នែងចំពោះដំណាក់ខាងវិញ្ញាណរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ដោយរួមចំណែកក្នុងកិច្ចប្រជុំក្រុមជំនុំ និងដោយចូលរួមក្នុងកិច្ចបំរើផ្សាយតាមសមត្ថភាពដែលអាចធ្វើទៅបាន។ ដោយសារអ្នកប្រុងទទួលនូវឱវាទពីព្រះគម្ពីរនិងគាំទ្រយ៉ាងស្មោះចំពោះ‹អ្នកបំរើស្មោះត្រង់ដែលមានវិនិច្ឆ័យល្អ› នោះក្រុមជំនុំនឹងត្រូវពង្រឹងកម្លាំងដោយសារភាតរភាពគ្រីស្ទាន។ (ម៉ាថាយ ២៤:៤៥-៤៧) អ្នកក៏អាចជំរុញចិត្តអ្នកជឿគ្នីគ្នា«ឲ្យមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ ហើយឲ្យប្រព្រឹត្តការល្អផង»ដែរ។ (ហេព្រើរ ១០:២៤, ២៥; ភីលេម៉ូន ៨, ៩) ហើយអ្នកនឹងជាពរដល់អ្នកដទៃ ប្រសិនបើអ្នកប្រព្រឹត្តសមស្របទៅតាមឱវាទរបស់សាវ័កប៉ុលដែលថា៖ «ត្រូវទូន្មានឲ្យពួកចាស់ៗដឹងខ្នាត មានចិត្តនឹងធឹង ហើយធ្ងន់ធ្ងរ ឲ្យមានសេចក្ដីជំនឿ សេចក្ដីស្រឡាញ់ នឹងសេចក្ដីខ្ជាប់ខ្ជួនដ៏ត្រឹមត្រូវផង ឲ្យពួកស្ត្រីចាស់ៗបានបែបដូចគ្នា ទាំងប្រព្រឹត្តបែបគួរនឹងពួកស្ត្រីបរិសុទ្ធ មិនត្រូវនិយាយដើមគេ ឬជាប់ស្រាទំពាំងបាយជូរឡើយ ត្រូវខំបង្រៀនសេចក្ដីត្រឹមត្រូវវិញ»។—ទីតុស ២:២-៤
១៤. តើអ្នកត្រួតពិនិត្យគ្រីស្ទានដែលបានបំរើអស់ជាច្រើនឆ្នាំអាចធ្វើអ្វីដើម្បីលើកតម្កើងការថ្វាយបង្គំពិត?
១៤ តើអ្នកបានបំរើជាអ្នកចាស់ទុំក្នុងក្រុមជំនុំអស់ជាច្រើនឆ្នាំហើយឬ? បងប្រុសម្នាក់ដែលបំរើជាអ្នកចាស់ទុំយូរមកហើយបានឲ្យឱវាទនេះថា៖ «ចូរប្រើប្រាជ្ញាដែលអ្នកបានប្រមូលតាំងពីយូរយារមកហើយដោយមិនកំណាញ់។ ចូរផ្ទេរភារកិច្ច និងប្រាប់នូវបទពិសោធន៍ដល់អ្នកដែលមានចិត្តខ្នះខ្នែងចង់រៀនចុះ»។ (ចោទិយកថា ៣:២៧,២៨) ដោយសារអ្នកមានការយកចិត្តទុកដាក់នឹងកិច្ចការព្រះរាជាណាចក្រដែលកាន់តែរីកចំរើន នេះនឹងនាំឲ្យអ្នកដទៃទទួលពរក្នុងភាតរភាពគ្រីស្ទានរបស់យើង។
«ដើម្បីនឹងសំដែងឲ្យឃើញថា ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ទៀងត្រង់»
១៥. តើពួកគ្រីស្ទានវ័យចាស់«សំដែងឲ្យឃើញថា ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ទៀងត្រង់»ដោយដូចម្ដេច?
១៥ ពួកអ្នកបំរើដែលមានវ័យចាស់បំពេញភារកិច្ចរបស់ខ្លួនដោយចិត្តរីករាយ«ដើម្បីនឹងសំដែងឲ្យឃើញថា ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ទៀងត្រង់»។ ប្រសិនបើអ្នកជាគ្រីស្ទានដែលមានវ័យចាស់ នោះពាក្យសំដីនិងការប្រព្រឹត្តរបស់អ្នកអាចបង្ហាញអ្នកដទៃថា‹ព្រះយេហូវ៉ាជាថ្មដារបស់អ្នក គ្មានសេចក្ដីទុច្ចរិតណានៅក្នុងទ្រង់ឡើយ›។ (ទំនុកដំកើង ៩២:១៥) ដើមលម៉ើធ្វើបន្ទាល់ដោយស្ងប់ស្ងាត់ដែលបង្ហាញឲ្យឃើញគុណសម្បត្ដិដ៏ប្រសើររបស់ព្រះដែលជាអ្នកបង្កើត។ ប៉ុន្តែ ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រទានឲ្យអ្នកនូវឱកាសដ៏ល្អ ដើម្បីធ្វើជាសាក្សីនៅចំពោះអស់អ្នកដែលកំពុងតែលើកតម្កើងការថ្វាយបង្គំពិត។ (ចោទិយកថា ៣២:៧; ទំនុកដំកើង ៧១:១៧, ១៨; យ៉ូអែល ១:២, ៣) ហេតុអ្វីនេះគឺសំខាន់?
១៦. តើគំរូមួយណាក្នុងព្រះគម្ពីរដែលបង្ហាញនូវសារៈសំខាន់នៃ‹ការសម្ដែងឲ្យឃើញថា ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ទៀងត្រង់›?
១៦ នៅពេលមេដឹកនាំសាសន៍អ៊ីស្រាអែល គឺយ៉ូស្វេ«លោកក៏ចាស់មានវ័យចំរើនច្រើនណាស់ហើយ» នោះលោកក៏បាន«ហៅពួកអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់គ្នា ព្រមទាំងពួកចាស់ទុំ ពួកមេនឹងពួកចៅក្រម ហើយពួកនាយករបស់គេ» ដើម្បីរំឭកពួកគេអំពីការប្រព្រឹត្តដ៏ទៀងត្រង់របស់ព្រះ។ លោកបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «ឯអស់ទាំងសេចក្ដីល្អដែលព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃឯងទ្រង់បានមានបន្ទូលសន្យាហើយ នោះគ្មានខ្វះណាមួយសោះ ទាំងអស់បានសំរេចគ្រប់ជំពូក ឥតមានខ្វះណាមួយឡើយ»។ (យ៉ូស្វេ ២៣:១, ២, ១៤) ពាក្យទាំងនេះបានផ្ដល់កម្លាំងចិត្តពួកគាត់ឲ្យរក្សានូវភាពស្មោះភក្ដីចំពោះព្រះអស់មួយរយៈ។ ប៉ុន្តែ ក្រោយពីយ៉ូស្វេទទួលមរណភាព នោះ«កើតមានមនុស្ស១ដំណទៀតក្រោយមក ជាមនុស្សដែលមិនបានស្គាល់ព្រះយេហូវ៉ា ឬការដែលទ្រង់បានសំរេចដល់ពួកអ៊ីស្រាអែលទេ។ នោះពួកកូនចៅអ៊ីស្រាអែលក៏ធ្វើការដ៏លាមកអាក្រក់នៅព្រះនេត្រព្រះយេហូវ៉ាវិញ គឺគេគោរពប្រតិបត្ដិដល់អស់ទាំងរូបនៃព្រះបាល»។—ពួកចៅហ្វាយ ២:៨-១១
១៧. តើតាមរបៀបណាដែលព្រះយេហូវ៉ាប្រព្រឹត្តមកលើរាស្ត្ររបស់ទ្រង់នៅសម័យនេះ?
១៧ ចិត្តស្មោះគ្រប់លក្ខណ៍របស់សមាជិកក្នុងក្រុមជំនុំគ្រីស្ទានសព្វថ្ងៃនេះ មិនពឹងផ្អែកទៅលើបទពិសោធន៍ដែលបងប្អូនវ័យចាស់រៀបរាប់ប្រាប់យើងនោះទេ។ ក៏ប៉ុន្តែ ពេលដែលយើងឮដោយផ្ទាល់នូវកំណត់ហេតុពី«ការដ៏ធំ»ដែលទ្រង់បានធ្វើសំរាប់រាស្ត្រទ្រង់ក្នុងថ្ងៃជាន់ក្រោយបង្អស់នេះ នោះជំនឿរបស់យើងលើព្រះយេហូវ៉ានិងសេចក្ដីសន្យារបស់ទ្រង់រឹតតែខ្លាំងឡើង។ (ពួកចៅហ្វាយ ២:៧; ពេត្រុសទី២ ១:១៦-១៩) ប្រសិនបើអ្នកបានចូលរួមក្នុងអង្គការរបស់ព្រះយេហូវ៉ាអស់ជាច្រើនឆ្នាំមកហើយ អ្នកអាចនឹកចាំនូវពេលដែលមានអ្នកប្រកាសសារព្រះរាជាណាចក្រតិចតួចក្នុងតំបន់ឬក្នុងប្រទេសរបស់អ្នក ឬពេលមានការប្រឆាំងយ៉ាងខ្លាំងនឹងកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយ។ ច្រើនឆ្នាំកន្លងមក អ្នកបានឃើញព្រះយេហូវ៉ាបំបាត់ចោលនូវឧបសគ្គខ្លះៗ និង«បញ្ជឿន»ឲ្យមានអ្នកផ្សព្វផ្សាយជាច្រើននាក់។ (អេសាយ ៥៤:១៧; ៦០:២២) អ្នកបានកត់សម្គាល់នូវការបំភ្លឺនៃសេចក្ដីពិតនិងបានឃើញនូវការកែតម្រូវជាបណ្ដើរៗក្នុងអង្គការរបស់ព្រះយេហូវ៉ានៅលើផែនដីនេះ។ (សុភាសិត ៤:១៨; អេសាយ ៦០:១៧) តើអ្នកខំព្យាយាមលើកទឹកចិត្តអ្នកដទៃដោយប្រាប់គេនូវបទពិសោធន៍ដែលទាក់ទងនឹងការប្រព្រឹត្តដ៏ទៀងត្រង់របស់ព្រះយេហូវ៉ាឬទេ? ទង្វើនេះផ្ដល់នូវការលើកទឹកចិត្តច្រើនណាស់ហើយក៏ជួយឲ្យភាតរភាពគ្រីស្ទានរបស់យើងរឹងមាំឡើង!
១៨. (ក) ចូររៀបរាប់នូវឥទ្ធិពលដែលអាចមានជាយូរទៅមុខចំពោះ‹ការប្រាប់អ្នកដទៃថា ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ទៀងត្រង់នោះ›។ (ខ) តើអ្នកផ្ទាល់ធ្លាប់ពិសោធនូវការប្រព្រឹត្តដ៏ទៀងត្រង់របស់ព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងណា?
១៨ ចុះយ៉ាងណានៅពេលដែលអ្នកពិសោធនូវការយកចិត្តទុកដាក់និងការណែនាំរបស់ព្រះយេហូវ៉ាក្នុងជីវិតរបស់អ្នកនោះ? (ទំនុកដំកើង ៣៧:២៥; ម៉ាថាយ ៦:៣៣; ពេត្រុសទី១ ៥:៧) បងស្រីម៉ាថាដែលមានវ័យចាស់ធ្លាប់លើកទឹកចិត្តអ្នកដទៃ គាត់និយាយថា៖ «ទោះជាមានអ្វីកើតឡើងក៏ដោយ កុំឲ្យបោះបង់ចោលព្រះយេហូវ៉ាឲ្យសោះ។ ទ្រង់នឹងជួយទ្រទ្រង់ជីវិតអ្នក»។ ឱវាទនេះមានអានុភាពយ៉ាងជ្រាលជ្រៅលើថុលមីណា ដែលជាសិស្សព្រះគម្ពីរម្នាក់របស់បងស្រីម៉ាថាដែលបានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកនៅដើមទសវត្សរ៍នៃឆ្នាំ១៩៦០។ ថុលមីណានឹកចាំថា៖ «នៅពេលដែលប្ដីខ្ញុំបានស្លាប់ ខ្ញុំបានធ្លាក់ទឹកចិត្តខ្លាំងណាស់ ប៉ុន្តែពាក្យទាំងនេះបានធ្វើឲ្យខ្ញុំតាំងចិត្តមកប្រជុំជានិច្ច។ ហើយព្រះយេហូវ៉ាពិតជាបានផ្ដល់កម្លាំងចិត្តឲ្យខ្ញុំមែន»។ អស់ជាច្រើនឆ្នាំមកហើយ ថុលមីណាក៏បានផ្ដល់នូវឱវាទនេះដល់សិស្សព្រះគម្ពីរជាច្រើននាក់ដែរ។ ប្រាកដហើយ ដោយផ្ដល់នូវការលើកទឹកចិត្តនិងរៀបរាប់នូវការប្រព្រឹត្តដ៏ទៀងត្រង់របស់ព្រះយេហូវ៉ា នោះយើងអាចជួយយ៉ាងច្រើនក្នុងការពង្រឹងជំនឿរបស់អ្នកជឿគ្នីគ្នា។
ព្រះយេហូវ៉ាស្រឡាញ់ហើយអបអរ ដែលមានមនុស្សវ័យចាស់ចិត្តស្មោះភក្ដី
១៩, ២០. (ក) តើព្រះយេហូវ៉ាមានទស្សនៈយ៉ាងណាចំពោះការប្រព្រឹត្តរបស់អ្នកបំរើទ្រង់ដែលមានវ័យចាស់? (ខ) តើយើងនឹងពិនិត្យមើលចំណុចអ្វីក្នុងអត្ថបទជាបន្ទាប់?
១៩ មនុស្សក្នុងពិភពលោកសព្វថ្ងៃនេះត្រូវគេស្គាល់ទូទៅថាជាមនុស្សរមិលគុណ និងមិនចេះគិតដល់មនុស្សវ័យចាស់ឡើយ។ (ធីម៉ូថេទី២ ៣:១, ២) បើគេនឹកចាំពីមនុស្សវ័យចាស់នោះ នេះគឺដោយសារមនុស្សវ័យចាស់នោះបានសម្រេចអ្វីមួយ ពោលគឺពួកគាត់ធ្លាប់ជាមនុស្សបែបណា ជាជាងនឹកចាំពីអ្វីៗដែលពួកគាត់កំពុងតែធ្វើឥឡូវនេះ។ ផ្ទុយទៅវិញ ព្រះគម្ពីរចែងថា៖ «ដ្បិតព្រះទ្រង់មិនមែនជាអ្នករមិលគុណដែលទ្រង់នឹងភ្លេចការអ្នករាល់គ្នាធ្វើ នឹងសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលអ្នករាល់គ្នាបានសំដែងដល់ព្រះនាមទ្រង់ ដោយបានបំរើពួកបរិសុទ្ធហើយក៏នៅតែបំរើទៀតនោះទេ»។ (ហេព្រើរ ៦:១០) ប្រាកដហើយ ព្រះយេហូវ៉ាចងចាំនូវកិច្ចការដែលអ្នកបានធ្វើដោយចិត្តស្មោះ។ ប៉ុន្តែ ទ្រង់ក៏ចាត់ទុកអ្នកជាបុគ្គលដ៏មានតម្លៃចំពោះអ្វីដែលអ្នកបន្តធ្វើក្នុងកិច្ចបំរើរបស់ទ្រង់ឥឡូវនេះដែរ។ មែនហើយ ទ្រង់ចាត់ទុកអ្នកបំរើដែលមានវ័យចាស់ជាបុគ្គលដែលអាចបង្កើតផល មានសុខភាពល្អខាងវិញ្ញាណ និងជាគ្រីស្ទានមានកម្លាំងមាំមួនដែលបង្ហាញឲ្យឃើញនូវអំណាចរបស់ទ្រង់។—ភីលីព ៤:១៣
២០ តើអ្នកមានទស្សនៈដូចព្រះយេហូវ៉ាចំពោះបងប្អូនវ័យចាស់នៅក្នុងភាតរភាពគ្រីស្ទានរបស់យើងឬទេ? បើដូច្នេះមែន អ្នកត្រូវបានជំរុញឲ្យបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះពួកគាត់។ (យ៉ូហានទី១ ៣:១៨) អត្ថបទជាបន្ទាប់នឹងពិនិត្យមើលនូវវិធីផ្សេងៗដែលមានប្រយោជន៍ក្នុងការបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដោយជួយផ្គត់ផ្គង់នូវតម្រូវការរបស់ពួកគាត់។
[កំណត់សម្គាល់]
^ វគ្គ 3 ផ្លែមួយស្មែងៗអាចមានផ្លែរាប់ពាន់ និងមួយស្មែងអាចមានទម្ងន់៨គីឡូក្រាមឬច្រើនជាង។ អ្នកនិពន្ធម្នាក់ប៉ាន់ស្មានថា«ដើមលម៉ើនិមួយៗនឹងបង្កើតផលបានពីរឬបីតោនឲ្យម្ចាស់ដរាបដល់វាងាប់»។
តើអ្នកឆ្លើយយ៉ាងណា?
• តើមនុស្សដែលមានវ័យចាស់«បង្កើតផល» យ៉ាងដូចម្ដេច?
• ហេតុអ្វីក៏កម្លាំងខាងវិញ្ញាណរបស់គ្រីស្ទាន ដែលមានវ័យចាស់គឺជាធនធានដ៏មានតម្លៃ?
• តើមនុស្សដែលមានវ័យចាស់«សំដែងឲ្យឃើញថា ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ទៀងត្រង់»យ៉ាងដូចម្ដេច?
• ហេតុអ្វីក៏ព្រះយេហូវ៉ាស្រឡាញ់និងអបអរ ចំពោះអ្នកដែលបានបំរើទ្រង់អស់ជាច្រើនឆ្នាំហើយ?
[សំណួរសម្រាប់អត្ថបទសិក្សា]
[ប្រអប់នៅទំព័រ២៥]
របៀបពួកគាត់រក្សាឲ្យមានជំនឿមាំមួន
តើអ្វីដែលបានជួយគ្រីស្ទានដែលបំរើព្រះយូរឆ្នាំហើយឲ្យបន្តមានជំនឿមាំមួននិងរក្សាឲ្យមានកម្លាំងខាងវិញ្ញាណនោះ? បងប្អូនខ្លះបានរៀបរាប់ដូចតទៅថា៖
«ការអានបទគម្ពីរដោយប្រមូលអារម្មណ៍ទៅលើទំនាក់ទំនងរបស់យើងជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ា គឺសំខាន់ណាស់។ ខ្ញុំទន្ទេញទំនុកដំកើង ទំនុកទី២៣និង៩១សឹងតែរាល់ថ្ងៃ»។—អូលីវបានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកនៅឆ្នាំ១៩៣០
«ខ្ញុំខំប្រឹងឲ្យមានវត្តមានជានិច្ចពេលមានសុន្ទរកថានៃការទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក ហើយខ្ញុំប្រុងស្ដាប់សុន្ទរកថានោះហាក់ដូចជានេះជាពិធីទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹករបស់ខ្ញុំ។ ដោយចាំទុកនូវការថ្វាយខ្លួនចំពោះព្រះឲ្យបានច្បាស់ក្នុងគំនិតរបស់ខ្ញុំ នេះគឺជាជំហានដ៏សំខាន់ដែលជួយរក្សាឲ្យខ្ញុំនៅស្មោះភក្ដី»។—ហេរីបានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកនៅឆ្នាំ១៩៤៦
«ការអធិស្ឋានជារៀងរាល់ថ្ងៃគឺសំខាន់ណាស់ ខ្ញុំតែងសុំជំនួយពីព្រះយេហូវ៉ា ការការពារនិងពរ ‹ដោយទទួលស្គាល់ទ្រង់នៅគ្រប់ទាំងផ្លូវរបស់ខ្ញុំ›»។ (សុភាសិត ៣:៥, ៦)—អានតូនីអូបានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកនៅឆ្នាំ១៩៥១
«ការស្ដាប់នូវបទពិសោធន៍នៃអស់អ្នកដែលបំរើព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងយូរហើយនៅស្មោះត្រង់ បានធ្វើឲ្យខ្ញុំមានការតាំងចិត្តជាថ្មីដើម្បីរក្សានូវភាពស្មោះត្រង់និងចិត្តស្មោះភក្ដីចំពោះទ្រង់»។—ចូនបានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកនៅឆ្នាំ១៩៥៤
«គឺសំខាន់ណាស់ដែលយើងមិនគិតច្រើនពេកអំពីខ្លួនឯង។ អ្វីៗដែលយើងមានគឺដោយសារព្រះគុណដែលគ្មានសិទ្ធិទទួលរបស់ព្រះ។ ដោយមានទស្សនៈបែបនេះជួយយើងឲ្យរកឃើញគោលដៅត្រឹមត្រូវចំពោះសេចក្ដីត្រូវការខាងវិញ្ញាណដើម្បីស៊ូទ្រាំរហូតដល់ទីបញ្ចប់»។—អាលីនបានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកនៅឆ្នាំ១៩៥៤
[រូបភាពនៅទំព័រ២៦]
កម្លាំងខាងវិញ្ញាណរបស់មនុស្សវ័យចាស់គឺជាធនធានដ៏មានតម្លៃ