«ចូរពាក់គ្រប់គ្រឿងសឹករបស់ព្រះ»
«ចូរពាក់គ្រប់គ្រឿងសឹករបស់ព្រះ»
«ចូរពាក់គ្រប់គ្រឿងសឹករបស់ព្រះ ដើម្បីឲ្យអាចនឹងឈរមាំមួន ទាស់នឹងឧបាយកលទាំងអម្បាលម៉ានរបស់អារក្ស»។—អេភេសូរ ៦:១១
១, ២. សូមរៀបរាប់នូវគ្រឿងសឹកខាងវិញ្ញាណដែលជនគ្រីស្ទានត្រូវតែពាក់ ដោយប្រើពាក្យរបស់អ្នកផ្ទាល់។
ក្នុងកំឡុងសតវត្សរ៍ទីមួយ ទីក្រុងរ៉ូមជាទីក្រុងមានអំណាចបំផុតនៅសម័យនោះ។ កម្លាំងនៃកងទ័ពរ៉ូមបានជួយទីក្រុងរ៉ូមឲ្យកាន់កាប់លើប្រទេសជាច្រើននៅពេលនោះ។ អ្នកប្រវត្ដិសាស្ត្រម្នាក់បានរៀបរាប់អំពីកងទ័ពទាំងនេះថាជា «កងទ័ពដែលបានទទួលជោគជ័យបំផុតក្នុងប្រវត្ដិសាស្ត្រ»។ កងទ័ពជំនាញរបស់រ៉ូមគឺមានទាហានដែលបានលត់ដំ ហើយបានទទួលការហ្វឹកហ្វឺនយ៉ាងប្រិតប្រៀន។ ប៉ុន្តែ ដែលពួកគេជាកងទ័ពខ្លាំងក្លាបែបនេះក៏អាស្រ័យទៅលើគ្រឿងសឹករបស់ពួកគេដែរ។ សាវ័កប៉ុលបាននិយាយសំដៅទៅគ្រឿងសឹករបស់ទាហានរ៉ូម ដើម្បីពន្យល់នូវគ្រឿងសឹកខាងវិញ្ញាណដែលជនគ្រីស្ទានត្រូវការដើម្បីតយុទ្ធឲ្យបានជោគជ័យនឹងអារក្ស។
២ យើងរកឃើញនូវការរៀបរាប់នៃគ្រឿងសឹកខាងវិញ្ញាណនេះនៅអេភេសូរ ៦:១៤-១៧។ ប៉ុលបានសរសេរថា៖ «ចូរឲ្យឈរមាំមួនចុះ! ដោយក្រវាត់សេចក្ដីពិតនៅចង្កេះ ហើយពាក់សេចក្ដីសុចរិតទុកជាប្រដាប់បាំងដើមទ្រូង ទាំងពាក់សេចក្ដីប្រុងប្រៀបរបស់ដំណឹងល្អនៃសេចក្ដីសុខសាន្ត ទុកជាស្បែកជើង ថែមទាំងយកសេចក្ដីជំនឿទុកជាខែលផង ដែលអ្នករាល់គ្នានឹងអាចរំលត់អស់ទាំងព្រួញឆេះរបស់មេកំណាច ដោយសារខែលនោះបាន ចូរយកសេចក្ដីសង្គ្រោះទុកជាមួកសឹក នឹងដាវរបស់ព្រះវិញ្ញាណដែរ គឺជាព្រះបន្ទូល»។ បើគិតពីទស្សនៈរបស់មនុស្ស គ្រឿងសឹកដែលប៉ុលបានរៀបរាប់នេះគឺការពារទាហានរ៉ូមច្រើនក្រៃ។ ទាហាននោះកាន់ដាវដែលជាអាវុធដ៏សំខាន់របស់គាត់សំរាប់តយុទ្ធនឹងម្នាក់ទៀត។
៣. ហេតុអ្វីក៏យើងត្រូវស្ដាប់តាមបង្គាប់របស់ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទ និងយកតម្រាប់តាមគំរូរបស់ទ្រង់?
៣ ក្រៅពីអាវុធនិងការហ្វឹកហ្វឺន នោះជ័យជំនះនៃកងទ័ពរ៉ូមក៏ពឹងលើទាហានស្ដាប់បង្គាប់នៃមេបញ្ជាការរបស់ពួកគេដែរ។ ស្រដៀងគ្នាដែរ ជនគ្រីស្ទានត្រូវតែស្ដាប់បង្គាប់តាមព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទ ដែលព្រះគម្ពីរចែងអំពីទ្រង់«ជាមគ្គុទ្ទេសក៍ដឹកនាំប្រជាជាតិទាំងឡាយ»។ (អេសាយ ៥៥:៤, ខ.ស.) ទ្រង់ក៏ជា «សិរសានៃពួកជំនុំដែរ»។ (អេភេសូរ ៥:២៣) ព្រះយេស៊ូប្រទាននូវសេចក្ដីបង្គាប់ចំពោះការតយុទ្ធខាងវិញ្ញាណ និងទុកគំរូដ៏ល្អពីរបៀបពាក់គ្រឿងសឹកខាងវិញ្ញាណ។ (ពេត្រុសទី១ ២:២១) ដោយសារការមានបុគ្គលិកលក្ខណៈដូចព្រះគ្រីស្ទគឺដូចគ្នានឹងការពាក់គ្រឿងសឹកខាងវិញ្ញាណ នោះបទគម្ពីរដាស់តឿនយើងឲ្យ«មាន»គំនិតដូចព្រះគ្រីស្ទ។ (ពេត្រុសទី១ ៤:១) ដូច្នេះ នៅពេលដែលយើងពិនិត្យមើលនូវគ្រឿងសឹកខាងវិញ្ញាណនិមួយៗ យើងនឹងប្រើគំរូរបស់ព្រះយេស៊ូដើម្បីបង្ហាញថាគ្រឿងសឹកខាងវិញ្ញាណនេះមានសារៈសំខាន់និងមានប្រសិទ្ធភាពយ៉ាងណា។
ការពារចង្កេះ ដើមទ្រូងនិងជើង
៤. តើខ្សែក្រវាត់ដែលជាគ្រឿងសឹកមួយរបស់ទាហានមានប្រយោជន៍យ៉ាងណា? តើនេះបង្ហាញអំពីអ្វី?
៤ ក្រវាត់សេចក្ដីពិតនៅចង្កេះ។ នៅជំនាន់ព្រះគម្ពីរ ទាហានពាក់ខ្សែក្រវាត់ស្បែកក្រាស់មួយដែលមានទទឹងពី៥ដល់១៥សង់ទីម៉ែត្រ។ ខ្សែក្រវាត់របស់ទាហានជួយការពារចង្កេះគាត់ និងទុកសំរាប់សូកដាវដែរ។ នៅពេលដែលទាហានម្នាក់ពាក់ខ្សែក្រវាត់នៅចង្កេះគាត់ នោះគាត់ប្រុងប្រៀបខ្លួនចេញទៅប្រយុទ្ធ។ ប៉ុលបានប្រើខ្សែក្រវាត់របស់ទាហានដើម្បីពន្យល់ថា សេចក្ដីពិតក្នុងព្រះគម្ពីរគួរមានអានុភាពយ៉ាងណាលើជីវិតរបស់យើង។ បើនិយាយជាអត្ថបដិរូបយើងត្រូវក្រវាត់សេចក្ដីពិតជាប់នឹងខ្លួន ដើម្បីឲ្យយើងអាចរស់នៅស្របតាមសេចក្ដីពិត និងអាចការពារសេចក្ដីពិតនៅគ្រាណាក៏ដោយ។ (ទំនុកដំកើង ៤៣:៣; ពេត្រុសទី១ ៣:១៥) ដោយមានគោលដៅបែបនេះ យើងត្រូវតែសិក្សាព្រះគម្ពីរដោយយកចិត្តទុកដាក់និងរំពឹងគិតលើអ្វីៗដែលយើងអាន។ ព្រះយេស៊ូបានទុកក្រិត្យវិន័យរបស់ព្រះ‹នៅក្នុងព្រះទ័យរបស់ទ្រង់›។ (ទំនុកដំកើង ៤០:៨) នៅពេលដែលពួកប្រឆាំងបានចោទសួរទ្រង់ នោះទ្រង់អាចតបឆ្លើយដោយស្រង់បទគម្ពីរជាច្រើនដោយសារទ្រង់ចាំ។—ម៉ាថាយ ១៩:៣-៦; ២២:២៣-៣២
៥. ចូរពន្យល់នូវរបៀបដែលឱវាទពីបទគម្ពីរអាចជួយយើងក្នុងពេលមានទុក្ខលំបាកឬមានសេចក្ដីល្បួង។
៥ នៅពេលដែលយើងអនុញ្ញាតឲ្យសេចក្ដីពិតពីព្រះគម្ពីរដឹកនាំយើង នេះអាចការពារយើងពីការវែកញែកខុស និងជួយយើងឲ្យធ្វើការសម្រេចចិត្តដោយប្រាជ្ញា។ ក្នុងកាលដែលមានសេចក្ដីល្បួងឬទុក្ខលំបាក នោះការដឹកនាំដែលមានមូលដ្ឋានពីព្រះគម្ពីរនឹងជួយពង្រឹងនូវការប្ដេជ្ញាចិត្តរបស់យើងឲ្យធ្វើអ្វីដែលត្រឹមត្រូវ។ នេះគឺហាក់ដូចជាយើងឃើញព្រះយេហូវ៉ាជាអ្នកបង្ហាត់បង្រៀនដ៏ឧត្តមរបស់យើង និងឮពាក្យពីក្រោយយើងថា៖ «គឺផ្លូវនេះទេ ចូរដើរតាមនេះវិញ»។—អេសាយ ៣០:២០, ២១
៦. ហេតុអ្វីក៏ត្រូវការពារចិត្តរបស់យើង? ហើយតើសេចក្ដីសុចរិតអាចការពារចិត្តយើងដោយប្រសិទ្ធភាពយ៉ាងដូចម្ដេច?
៦ ពាក់សេចក្ដីសុចរិតទុកជាប្រដាប់បាំងដើមទ្រូង។ ប្រដាប់បាំងដើមទ្រូងរបស់ទាហានការពារបេះដូងរបស់គេ ដែលជាសរីរាង្គដ៏សំខាន់។ ចិត្តរបស់យើងត្រូវការការពារជាពិសេសពីព្រោះចិត្តលំអៀងទៅរកការប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់។ (លោកុប្បត្តិ ៨:២១, ខ.ស.) ដូច្នេះ យើងត្រូវតែរៀនឲ្យដឹងអំពីខ្នាតតម្រាដ៏សុចរិតរបស់ព្រះយេហូវ៉ានិងស្រឡាញ់ខ្នាតតម្រាដ៏សុចរិតទាំងនេះ។ (ទំនុកដំកើង ១១៩:៩៧, ១០៥) ដោយសារយើងស្រឡាញ់សេចក្ដីសុចរិតនោះនឹងនាំឲ្យយើងបដិសេធនូវគំនិតលោកីយ៍ដែលមិនខ្វល់នឹងគោលការណ៍ណែនាំដ៏ច្បាស់របស់ព្រះយេហូវ៉ាឬមិនឲ្យគោលការណ៍នោះមានអានុភាពទៅលើជីវិតរបស់គេ។ ម្យ៉ាងវិញទៀត នៅពេលដែលយើងស្រឡាញ់អំពើល្អហើយស្អប់អំពើអាក្រក់ នោះយើងជៀសវាងទង្វើដែលអាចធ្វើឲ្យអន្តរាយដល់ជីវិតរបស់យើង។ (ទំនុកដំកើង ១១៩:៩៩-១០១; អេម៉ុស ៥:១៥) ព្រះយេស៊ូតាំងគំរូយ៉ាងប្រសើរក្នុងរឿងនេះ ដ្បិតព្រះគម្ពីរចែងអំពីទ្រង់ថា៖ «ទ្រង់បានស្រឡាញ់សេចក្ដីសុចរិត ហើយស្អប់ការទទឹងច្បាប់»។—ហេព្រើរ ១:៩ *
៧. ហេតុអ្វីក៏ពួកទាហានរ៉ូមត្រូវការស្បែកជើងជាប់? ហើយតើនេះបង្ហាញយ៉ាងណា?
៧ ពាក់សេចក្ដីប្រុងប្រៀបរបស់ដំណឹងល្អនៃសេចក្ដីសុខសាន្ត។ ទាហានរ៉ូមត្រូវការស្បែកជើងជាប់ឬស្បែកជើងសង្រែកមាំ ដ្បិតក្នុងចម្បាំងពួកទាហានតែងដើរអស់៣០គីឡូម៉ែត្ររាល់ថ្ងៃ ហើយពាក់គ្រឿងសឹកឬសែងប្រដាប់ប្រដាដែលមានទម្ងន់២៧គីឡូក្រាម។ ប៉ុលបានប្រើស្បែកជើងដើម្បីតំណាងដោយត្រឹមត្រូវនូវការប្រុងប្រៀបរបស់យើងក្នុងការផ្សព្វផ្សាយសារព្រះរាជាណាចក្រដល់មនុស្សគ្រប់គ្នាដែលស្ដាប់។ នេះគឺសំខាន់ណាស់ពីព្រោះបើយើងមិនប្រុងប្រៀបនិងស្ម័គ្រចិត្តផ្សព្វផ្សាយទេ តើមនុស្សអាចស្គាល់ព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងណាបាន?—រ៉ូម ១០:១៣-១៥
៨. ជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អ តើយើងអាចយកតម្រាប់តាមគំរូរបស់ព្រះយេស៊ូយ៉ាងណា?
៨ តើអ្វីទៅជាកិច្ចការសំខាន់បំផុតក្នុងព្រះជន្មរបស់ព្រះយេស៊ូ? ទ្រង់មានបន្ទូលប្រាប់អភិបាលស្រុកជនជាតិរ៉ូម លោកប៉ុនទាស-ពីឡាត់ថា៖ ‹ខ្ញុំបានចូលមកក្នុងលោកីយ៍ដើម្បីធ្វើបន្ទាល់អំពីសេចក្ដីពិត›។ ព្រះយេស៊ូបានផ្សព្វផ្សាយនៅកន្លែងណាដែលមនុស្សស្ដាប់ទ្រង់។ ទ្រង់សប្បាយរីករាយនឹងកិច្ចបំរើផ្សាយរបស់ទ្រង់ដល់ម្ល៉េះដែលទ្រង់ចាត់ទុកនោះមានអាទិភាពជាងសេចក្ដីត្រូវការរបស់ទ្រង់ខាងសាច់ឈាម។ (យ៉ូហាន ៤:៥-៣៤; ១៨:៣៧) ដូចព្រះយេស៊ូ ប្រសិនបើយើងមានចិត្តខ្នះខ្នែងប្រកាសដំណឹងល្អ យើងនឹងរកឱកាសជាច្រើនដើម្បីផ្សព្វផ្សាយដល់អ្នកឯទៀត។ ម្យ៉ាងវិញទៀត ដោយជាប់រវល់នឹងកិច្ចបំរើផ្សាយរបស់យើង នេះនឹងជួយយើងនៅតែមានភាពមាំមួនខាងវិញ្ញាណ។—កិច្ចការ ១៨:៥
ខែល មួកសឹក និងដាវ
៩. តើខែលជួយបាំងការពារទាហានរ៉ូមយ៉ាងណា?
៩ សេចក្ដីជំនឿទុកជាខែល។ ពាក្យក្រិចដែលត្រូវបានបកប្រែថា«ខែល»សំដៅទៅខែលដែលធំល្មមអាចបាំងរូបកាយ។ ខែលនឹងជួយបាំងការពារបុគ្គលម្នាក់ពី«ព្រួញឆេះ»ដែលបានចែងមកក្នុងអេភេសូរ ៦:១៦។ នៅក្នុងសម័យព្រះគម្ពីរ ពួកទាហានច្រើនប្រើព្រួញដែលធ្វើពីរុក្ខជាតិម្យ៉ាងដែលប្រហោងក្នុងហើយដាក់កម្ទេចដែកតូចៗថែមទាំងដាក់ប្រេងកាតពេញក្នុងនោះផងដែរ។ អ្នកប្រាជ្ញម្នាក់រៀបរាប់ថាព្រួញទាំងនេះជា«អាវុធមួយដ៏សាហាវជាងគេក្នុងសង្គ្រាមពីបុរាណ»។ ប្រសិនបើទាហានម្នាក់ពុំមានខែលបាំងការពារខ្លួនពីព្រួញទាំងនេះ គាត់នឹងត្រូវរបួសជាទម្ងន់ឬអាចស្លាប់ក៏ថាបាន។
១០, ១១. (ក) តើ«ព្រួញឆេះ»អ្វីខ្លះរបស់សាតាំងដែលអាចធ្វើឲ្យជំនឿយើងទៅជាខ្សោយ? (ខ) តើគំរូរបស់ព្រះយេស៊ូបង្ហាញនូវសារៈសំខាន់ចំពោះការមានជំនឿក្នុងពេលមានទុក្ខលំបាកយ៉ាងដូចម្ដេច?
១០ តើសាតាំងប្រើ«ព្រួញឆេះ»អ្វីដើម្បីធ្វើឲ្យជំនឿរបស់យើងខ្សោយ? វាអាចបង្កឲ្យមានការបៀតបៀនឬការប្រឆាំងក្នុងក្រុមគ្រួសារ នៅឯកន្លែងធ្វើការ ឬនៅឯសាលា។ ចំពោះជនគ្រីស្ទានខ្លះ សេចក្ដីប្រាថ្នាចង់បានទ្រព្យសម្បត្ដិកាន់តែច្រើនឡើង និងសេចក្ដីល្បួងឲ្យប្រព្រឹត្តអំពើអសីលធម៌បាននាំឲ្យអន្តរាយដល់គេខាងវិញ្ញាណ។ ដើម្បីការពារយើងពីការគំរាមកំហែងទាំងនេះ «[យើងត្រូវតែ]យកសេចក្ដីជំនឿទុកជាខែល»។ យើងមានជំនឿដោយសារការរៀនអំពីព្រះយេហូវ៉ា ទូលថ្វាយទ្រង់ដោយអធិស្ឋានជាទៀងទាត់ និងយល់នូវរបៀបដែលទ្រង់ការពារនិងប្រទានពរដល់យើង។—យ៉ូស្វេ ២៣:១៤; លូកា ១៧:៥; រ៉ូម ១០:១៧
១១ នៅពេលដែលព្រះយេស៊ូគង់នៅលើផែនដី នោះទ្រង់បានបង្ហាញឲ្យឃើញនូវសារៈសំខាន់ចំពោះការមានជំនឿមាំមួនក្នុងពេលមានគ្រាលំបាក។ ទ្រង់បានទុកព្រះទ័យលើព្រះវរបិតារបស់ទ្រង់ទាំងស្រុង និងធ្វើតាមបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះដោយព្រះទ័យរីករាយ។ (ម៉ាថាយ ២៦:៤២, ៥៣, ៥៤; យ៉ូហាន ៦:៣៨) សូម្បីពេលជួបប្រទះនឹងការឈឺចាប់យ៉ាងខ្លាំងក្នុងសួនគែតសេម៉ានី ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលដល់ព្រះវរបិតាថា៖ «កុំតាមចិត្តទូលបង្គំឡើយ សូមតាមតែព្រះហឫទ័យទ្រង់វិញ»។ (ម៉ាថាយ ២៦:៣៩) ព្រះយេស៊ូមិនដែលភ្លេចនូវសារៈសំខាន់ចំពោះការរក្សាចិត្តស្មោះគ្រប់លក្ខណ៍ និងការធ្វើឲ្យព្រះវរបិតាទ្រង់រីករាយនោះទេ។ (សុភាសិត ២៧:១១) ប្រសិនបើយើងមានទំនុកចិត្តស្រដៀងគ្នានេះលើព្រះយេហូវ៉ា យើងនឹងមិនទៅជាមានជំនឿខ្សោយដោយសារការរិះគន់ឬការប្រឆាំងបៀតបៀនឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ ជំនឿរបស់យើងនឹងត្រូវពង្រឹងបើយើងទុកចិត្តលើព្រះ បង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះទ្រង់ និងធ្វើតាមសេចក្ដីបញ្ញត្ដិរបស់ទ្រង់។ (ទំនុកដំកើង ១៩:៧-១១; យ៉ូហានទី១ ៥:៣) គ្មានរង្វាន់ខាងទ្រព្យសម្បត្ដិនិងការសប្បាយខាងកាមមួយភ្លែតណាអាចយកមកប្រៀបស្មើនឹងពរដែលព្រះយេហូវ៉ាទុកសំរាប់អស់អ្នកដែលស្រឡាញ់ទ្រង់បានឡើយ។—សុភាសិត ១០:២២
១២. តើមួកសឹកជាអត្ថបដិរូបការពារនូវអ្វីដែលជាផ្នែកដ៏សំខាន់របស់ខ្លួនយើង? ហេតុអ្វីក៏ការការពារបែបនេះសំខាន់ម្ល៉េះ?
១២ សេចក្ដីសង្គ្រោះទុកជាមួកសឹក។ មួកសឹកការពារក្បាលនិងខួរក្បាលរបស់ទាហានដែលជាប្រភពនៃប្រាជ្ញា។ សេចក្ដីសង្ឃឹមរបស់យើងជាគ្រីស្ទានត្រូវបានប្រៀបធៀបទៅនឹងមួកសឹក ពីព្រោះនេះការពារគំនិតរបស់យើង។ (ថែស្សាឡូនីចទី១ ៥:៨) ចំណេះត្រឹមត្រូវអំពីសេចក្ដីពិតនៃព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះបាននាំឲ្យយើងកែប្រែចិត្តគំនិត តែយើងក៏នៅខ្សោយជាមនុស្សឥតគ្រប់ល័ក្ខណ៍ដែរ។ គំនិតរបស់យើងអាចងាយខូចបាន។ គោលដៅដែលមនុស្សមានក្នុងរបបលោកីយ៍នេះអាចបង្វែរស្មារតីយើងឬថែមទាំងភ្លេចអំពីសេចក្ដីសង្ឃឹមដែលព្រះប្រទានមកផង។ (រ៉ូម ៧:១៨; ១២:២) អារក្សបានខំដោយឥតប្រយោជន៍ដើម្បីឲ្យព្រះយេស៊ូបោះបង់ចោលគោលដៅទ្រង់ ដោយ«បង្ហាញអស់ទាំងនគរក្នុងលោកីយ នឹងសិរីលំអរបស់នគរទាំងនោះថ្វាយទ្រង់»។ (ម៉ាថាយ ៤:៨) ប៉ុន្តែ ព្រះយេស៊ូបានបដិសេធមិនព្រមទទួលរបស់ទាំងអស់នោះសោះ ហើយប៉ុលបានពោលអំពីទ្រង់ថា៖ «[ព្រះយេស៊ូ]បានរងទ្រាំនៅឈើឆ្កាង ទាំងមើលងាយចំពោះសេចក្ដីអាមាស់ខ្មាសនោះ ឲ្យតែបានសេចក្ដីអំណរដែលនៅចំពោះទ្រង់ រួចទ្រង់ក៏គង់ខាងស្ដាំបល្ល័ង្កនៃព្រះ»។—ហេព្រើរ ១២:២
១៣. តើយើងអាចរក្សាទំនុកចិត្តរបស់យើងលើសេចក្ដីសង្ឃឹមនាពេលខាងមុខយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៣ ទំនុកចិត្តរបស់ព្រះយេស៊ូមិនមែនមានដោយស្វ័យប្រវត្ដិនោះទេ។ ប្រសិនបើគំនិតយើងពោរពេញដោយក្ដីស្រមើស្រមៃចង់បានរបស់អ្វីៗក្នុងលោកីយ៍នេះនិងមានគោលដៅចង់សម្រេចបំណងនោះជាជាងប្រមូលអារម្មណ៍លើសេចក្ដីសង្ឃឹមនាពេលខាងមុខ នោះជំនឿរបស់យើងលើសេចក្ដីសន្យារបស់ព្រះនឹងខ្សោយទៅៗ។ ក្រោយមក យើងនឹងលែងមានសេចក្ដីសង្ឃឹមនោះនៅក្នុងចិត្តយើងទៀត។ ផ្ទុយទៅវិញ ប្រសិនបើយើងរំពឹងគិតជាទៀងទាត់លើសេចក្ដីសន្យារបស់ព្រះ នោះយើងនឹងនៅតែអរសប្បាយដោយមានសេចក្ដីសង្ឃឹម។—រ៉ូម ១២:១២
១៤, ១៥. (ក) តើដាវជាអត្ថបដិរូបរបស់យើងជាអ្វី? តើយើងអាចប្រើដាវនោះយ៉ាងដូចម្ដេច? (ខ) ចូរពន្យល់នូវរបៀបដែលដាវរបស់ព្រះវិញ្ញាណអាចជួយយើងឲ្យទប់ទល់នឹងសេចក្ដីល្បួង។
១៤ ដាវរបស់ព្រះវិញ្ញាណ។ ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះឬក៏សារដែលបានកត់ទុកក្នុងព្រះគម្ពីរគឺប្រៀបដូចដាវមានមុខពីរ ដែលមានឥទ្ធិពលពូកែអាចកាត់ចេញអស់ទាំងសេចក្ដីបង្រៀនមិនពិតខាងសាសនា និងជួយមនុស្សទៀងត្រង់ឲ្យរកឃើញសេរីភាពពីជំនឿក្លែងក្លាយ។ (យ៉ូហាន ៨:៣២; ហេព្រើរ ៤:១២) ដាវខាងវិញ្ញាណនេះក៏អាចការពារយើងពេលជួបប្រទះការល្បួងឬអ្នកក្បត់ជំនឿប៉ុនប៉ងចង់បំផ្លាញជំនឿរបស់យើង។ (កូរិនថូសទី២ ១០:៤, ៥) យើងមានអំណរគុណណាស់ដែល‹គ្រប់ទាំងបទគម្ពីរ គឺព្រះទ្រង់បានបញ្ចេញព្រះវិញ្ញាណបណ្ដាលឲ្យតែងទេ ហើយផ្ដល់ឲ្យយើងមានគ្រប់ទាំងចំណេះសំរាប់នឹងធ្វើការល្អគ្រប់មុខ›។—ធីម៉ូថេទី២ ៣:១៦, ១៧
១៥ នៅពេលដែលសាតាំងល្បួងព្រះយេស៊ូនៅឯទីរហោស្ថាន នោះទ្រង់បានប្រើដាវរបស់ព្រះវិញ្ញាណយ៉ាងមានប្រសិទ្ធភាពដើម្បីទប់ទល់នឹងការវែកញែកមិនត្រឹមត្រូវនិងសេចក្ដីល្បួងទាំងប៉ុន្មានដែលបង្កប់ដោយឧបាយកល។ ទ្រង់បានតបឆ្លើយនឹងសេចក្ដីល្បួងនិមួយៗរបស់សាតាំងថា៖ «មានសេចក្ដីចែងទុកមកថា»។ (ម៉ាថាយ ៤:១-១១, កំណែជាអក្សរទ្រេត) ដាវីឌជាស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាម្នាក់រស់នៅប្រទេសអេស្ប៉ាញ គាត់ក៏បានដឹងថាបទគម្ពីរបានជួយគាត់យកឈ្នះនឹងសេចក្ដីល្បួងដែរ។ នៅពេលដែលដាវីឌមានអាយុ១៩ឆ្នាំ ស្ត្រីស្អាតម្នាក់ដែលធ្វើការក្នុងក្រុមហ៊ុនជាមួយគ្នាប្រាប់គាត់ថាពួកយើងគួរ«សប្បាយជាមួយគ្នា»។ ដាវីឌបានបដិសេធនឹងការខំល្បួងរបស់ស្ត្រីនោះភ្លាម ហើយសុំប្រធានឲ្យប្ដូរគាត់ទៅធ្វើការនៅកន្លែងផ្សេងក្រែងលោមានស្ថានការណ៍ដូចនេះកើតឡើងម្ដងទៀត។ ដាវីឌបាននិយាយថា៖ «ខ្ញុំបានចងចាំនូវគំរូរបស់យ៉ូសែប។ គាត់បានបដិសេធអំពើអសីលធម៌និងបានចាកចេញពីកន្លែងនោះភ្លាម។ ខ្ញុំបានធ្វើដូចជាគាត់ដែរ»។—លោកុប្បត្តិ ៣៩:១០-១២
១៦. សូមពន្យល់នូវមូលហេតុដែលយើងត្រូវការការអប់រំដើម្បី«កាត់ស្រាយព្រះបន្ទូលនៃសេចក្ដីពិតយ៉ាងត្រឹមត្រូវ»។
១៦ ព្រះយេស៊ូក៏បានប្រើដាវរបស់ព្រះវិញ្ញាណដើម្បីជួយអ្នកដទៃឲ្យរួចផុតពីកណ្ដាប់ដៃរបស់សាតាំង។ ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលថា៖ «សេចក្ដីដែលខ្ញុំបង្រៀននេះ មិនមែនជារបស់ខ្ញុំទេ គឺជារបស់ផងព្រះដែលចាត់ឲ្យខ្ញុំមកនោះវិញ»។ (យ៉ូហាន ៧:១៦) យើងត្រូវការអប់រំដើម្បីយកតម្រាប់តាមការបង្រៀនដ៏ពូកែរបស់ព្រះយេស៊ូ។ ស្តីអំពីពួកទាហានរ៉ូម នោះអ្នកប្រវត្ដិវិទូលោកយ៉ូសេហ្វឺសបានសរសេរថា៖ «ទាហានគ្រប់គ្នាហ្វឹកហ្វឺនជារៀងរាល់ថ្ងៃ ហើយពួកគេទទួលការហ្វឹកហ្វឺនយ៉ាងហ្មត់ចត់ណាស់ ហាក់ដូចជាពួកគេកំពុងតែធ្វើសង្គ្រាម ហេតុនេះហើយបានជាពួកគេអាចស៊ូទ្រាំនឹងការនឿយហត់ក្នុងចំបាំង»។ ក្នុងការប្រយុទ្ធខាងវិញ្ញាណរបស់យើង យើងត្រូវប្រើព្រះគម្ពីរ។ ម្យ៉ាងវិញទៀត យើងត្រូវតែ«ខំប្រឹងនឹងថ្វាយខ្លួនដល់ព្រះ ទុកជាមនុស្សដែលបានល្បងលជាប់ហើយ ជាអ្នកធ្វើការដែលមិនត្រូវខ្មាសឡើយ ដោយកាត់ស្រាយព្រះបន្ទូលនៃសេចក្ដីពិតយ៉ាងត្រឹមត្រូវ»។ (ធីម៉ូថេទី២ ២:១៥) យើងនឹងមានការពេញចិត្តណាស់ពេលដែលយើងប្រើបទគម្ពីរដើម្បីតបឆ្លើយនឹងសំនួររបស់បុគ្គលដែលសួរដោយស្មោះនោះ។
ចូរអធិស្ឋានរាល់ពេលរាល់វេលា
១៧, ១៨. (ក) តើសេចក្ដីអធិស្ឋានមានតួនាទីយ៉ាងណាចំពោះការតទល់នឹងសាតាំង? (ខ) ចូរឲ្យឧទាហរណ៍ដែលបញ្ជាក់ឲ្យឃើញនូវតម្លៃនៃសេចក្ដីអធិស្ឋាន។
១៧ ក្រោយពីបានពិនិត្យមើលនូវគ្រប់គ្រឿងសឹកខាងវិញ្ញាណ ប៉ុលបានបន្ថែមនូវឱវាទដ៏សំខាន់មួយទៀត។ គឺជនគ្រីស្ទានគួរ«ប្រើសេចក្ដីអធិស្ឋាន នឹងសេចក្ដីទូលអង្វរគ្រប់យ៉ាង»ក្នុងការតទល់នឹងសាតាំង។ តើត្រូវអធិស្ឋានជារឿយៗប៉ុនណាទៅ? ប៉ុលបានសរសេរថា៖ «អធិស្ឋាន ដោយព្រះវិញ្ញាណរាល់ពេលរាល់វេលា»។ (អេភេសូរ ៦:១៨) នៅពេលដែលយើងជួបប្រទះនឹងសេចក្ដីល្បួង ទុក្ខលំបាកឬការធ្លាក់ទឹកចិត្ត សេចក្ដីអធិស្ឋានអាចពង្រឹងកម្លាំងយើងយ៉ាងខ្លាំង។ (ម៉ាថាយ ២៦:៤១) ព្រះយេស៊ូ«បានពោលពាក្យអធិស្ឋាន នឹងពាក្យទូលអង្វរដោយសំឡេងជាខ្លាំង ទាំងទឹកភ្នែកដល់ព្រះដែលអាចនឹងប្រោសឲ្យទ្រង់រួចពីស្លាប់ ហើយដោយព្រោះទ្រង់កោតខ្លាច បានជាព្រះព្រមទទួលទ្រង់»។—ហេព្រើរ ៥:៧
១៨ មីឡាក្រូសបានមើលថែរក្សាប្ដីដែលឈឺរ៉ាំរ៉ៃអស់១៥ឆ្នាំហើយ គាត់ពោលថា៖ «នៅពេលដែលខ្ញុំធ្លាក់ទឹកចិត្ត ខ្ញុំទូលព្រះយេហូវ៉ា។ គ្មានអ្នកណាអាចជួយខ្ញុំជាងទ្រង់ឡើយ។ ពិតមែន នៅពេលខ្លះខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា ខ្ញុំពុំអាចស៊ូទ្រាំបានទៀតទេ។ ប៉ុន្តែ ម្ដងហើយម្ដងទៀត ក្រោយពីបានអធិស្ឋានថ្វាយព្រះយេហូវ៉ា ខ្ញុំមានកម្លាំងឡើងវិញនិងខ្ញុំមានអារម្មណ៍ស្រួលជាង»។
១៩, ២០. តើយើងត្រូវការអ្វីដើម្បីយកឈ្នះនឹងការប្រឆាំងរបស់សាតាំង?
១៩ អារក្សដឹងថាពេលវាគឺខ្លីណាស់ ហើយវាខំប្រឹងដើម្បីឈ្នះយើង។ (វិវរណៈ ១២:១២, ១៧) យើងត្រូវតែតទល់នឹងសត្រូវដ៏ខ្លាំងក្លានេះហើយ«ត្រូវពុះពារតយុទ្ធសំរាប់ជំនឿអោយបានល្អប្រសើរ»។ (ធីម៉ូថេទី១ ៦:១២, ខ.ស.) នេះត្រូវការឥទ្ធិឫទ្ធិដ៏លើសលប់។ (កូរិនថូសទី២ ៤:៧) យើងក៏ត្រូវការជំនួយពីវិញ្ញាណបរិសុទ្ធរបស់ព្រះ ហេតុនេះហើយបានជាត្រូវអធិស្ឋានសុំនោះ។ ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលថា៖ «បើអ្នករាល់គ្នាដែលជាមនុស្សអាក្រក់ អ្នកចេះឲ្យរបស់ល្អទៅកូនយ៉ាងដូច្នេះ នោះចំណង់បើព្រះវរបិតាដែលគង់ស្ថានសួគ៌ តើទ្រង់នឹងប្រទានព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធមកអស់អ្នកដែលសូមជាជាងអម្បាលម៉ានទៅទៀត!»។—លូកា ១១:១៣
២០ ច្បាស់ហើយ នេះគឺសំខាន់ចាំបាច់ដែលយើងត្រូវពាក់គ្រប់គ្រឿងសឹកដែលព្រះយេហូវ៉ាប្រទានឲ្យ។ ការពាក់គ្រឿងសឹកខាងវិញ្ញាណនេះតម្រូវឲ្យយើងបណ្ដុះនូវគុណសម្បត្ដិដែលព្រះសព្វព្រះហឫទ័យដូចជាជំនឿ និងសេចក្ដីសុចរិត។ នេះតម្រូវឲ្យយើងស្រឡាញ់សេចក្ដីពិតដែលហាក់ដូចជាក្រវាត់សេចក្ដីពិតឲ្យជាប់ ហើយយើងប្រុងប្រៀបផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អនៅគ្រប់ឱកាស ព្រមទាំងនេះតម្រូវឲ្យយើងចងចាំនូវសេចក្ដីសង្ឃឹមនាខាងមុខ។ យើងត្រូវរៀនឲ្យចេះប្រើដាវរបស់ព្រះវិញ្ញាណឲ្យបានប៉ិនប្រសប់។ ដោយពាក់គ្រប់គ្រឿងសឹករបស់ព្រះ នោះយើងអាចទទួលបានជ័យជំនះក្នុងការតយុទ្ធនឹងពួកវិញ្ញាណកំណាច ហើយនេះអាចនាំឲ្យមានសិរីរុងរឿងដល់ព្រះនាមដ៏បរិសុទ្ធរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។—រ៉ូម ៨:៣៧-៣៩
[កំណត់សម្គាល់]
^ វគ្គ 6 នៅក្នុងទំនាយរបស់អេសាយបានរៀបរាប់អំពីព្រះយេហូវ៉ាថា «ទ្រង់បានប្រដាប់អង្គដោយសេចក្ដីសុចរិតទុកជាអាវក្រោះ»។ ដូច្នេះហើយ ទ្រង់តម្រូវឲ្យអ្នកត្រួតពិនិត្យក្នុងក្រុមជំនុំវិនិច្ឆ័យដោយយុត្ដិធម៌និងប្រព្រឹត្តដោយសុចរិត។—អេសាយ ៥៩:១៤, ១៥, ១៧
តើអ្នកនឹងឆ្លើយយ៉ាងណា?
• តើអ្នកណាផ្ដល់គំរូដ៏ល្អចំពោះការពាក់គ្រឿងសឹកខាងវិញ្ញាណ? ហេតុអ្វីក៏យើងត្រូវពិនិត្យមើលគំរូរបស់ទ្រង់ឲ្យបានហ្មត់ចត់?
• តើយើងអាចការពារគំនិតនិងចិត្តរបស់យើងយ៉ាងដូចម្ដេច?
• តើយើងអាចប្រើដាវរបស់ព្រះវិញ្ញាណដោយប៉ិនប្រសប់យ៉ាងដូចម្ដេច?
• ហេតុអ្វីក៏យើងគួរអធិស្ឋានរាល់ពេលរាល់វេលា?
[សំណួរសម្រាប់អត្ថបទសិក្សា]
[រូបភាពនៅទំព័រ២៥]
ការសិក្សាព្រះគម្ពីរដោយយកចិត្តទុកដាក់អាចជំរុញយើងឲ្យប្រកាសដំណឹងល្អនៅគ្រប់ឱកាស
[រូបភាពនៅទំព័រ២៦]
សេចក្ដីសង្ឃឹមដ៏ពិតប្រាកដរបស់យើងជួយឲ្យប្រឈមមុខនឹងសេចក្ដីទុក្ខលំបាក
[រូបភាពនៅទំព័រ២៧]
តើអ្នកប្រើ«ដាវរបស់ព្រះវិញ្ញាណ»ក្នុងកិច្ចបំរើផ្សាយឬទេ?