«ចូរឲ្យមានកំឡាំងឡើងក្នុងព្រះអម្ចាស់»
«ចូរឲ្យមានកំឡាំងឡើងក្នុងព្រះអម្ចាស់»
«ចូរឲ្យមានកំឡាំងឡើងក្នុងព្រះអម្ចាស់ ដោយឫទ្ធិបារមីរបស់ព្រះចេស្ដាទ្រង់»។—អេភេសូរ ៦:១០
១. (ក) តើមានចំបាំងដ៏អស្ចារ្យអ្វីដែលបានកើតឡើងប្រមាណ៣.០០០ឆ្នាំកន្លងទៅនេះ? (ខ) ហេតុអ្វីបានជាដាវីឌឈ្នះចំបាំងនោះ?
ប្រមាណ៣.០០០ឆ្នាំកន្លងទៅនេះ មានអ្នកចំបាំងពីរនាក់ពីកងទ័ពពីរក្រុមបានប្រឈមមុខគ្នានៅឯវាលសមរភូមិ។ អ្នកចំបាំងក្មេងម្នាក់គឺដាវីឌដែលជាក្មេងឃ្វាលចៀម។ កូលីយ៉ាតឈរនៅមុខគាត់ ជាបុរសដែលមានកម្លាំងខ្លាំងណាស់និងមានមាឌធំ។ អាវក្រោះគាត់មានទម្ងន់៥៧គីឡូក្រាម ហើយគាត់កាន់លំពែងធំសម្បើមនិងដាវធំមួយ។ ដាវីឌមិនបានពាក់អាវក្រោះទេ ហើយអាវុធរបស់គាត់គឺគ្រាន់តែជាខ្សែដង្ហក់មួយប៉ុណ្ណោះ។ កូលីយ៉ាតដែលមានមាឌធំនេះបានហួសចិត្តដែលអ្នកប្រកួតជាមួយគាត់ជាជនជាតិអ៊ីស្រាអែលនេះ គឺគ្រាន់តែក្មេងប្រុសម្នាក់ប៉ុណ្ណោះ។ (សាំយូអែលទី១ ១៧:៤២-៤៤) ចំពោះពួកអ៊ីស្រាអែលនិងពួកភីលីស្ទីនដែលជាអ្នកសង្កេតមើលនោះ គេដឹងច្បាស់ថាអ្នកណានឹងឈ្នះបាត់ទៅហើយ។ ប៉ុន្តែ មនុស្សដែលមានកំឡាំងមិនតែងតែឈ្នះរាល់ដងនោះទេ។ (សាស្ដា ៩:១១) ដាវីឌបានឈ្នះពីព្រោះគាត់បានច្បាំងដោយពឹងលើកម្លាំងរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ គាត់បាននិយាយថា៖ «ចំបាំងនេះស្រេចនៅព្រះយេហូវ៉ាវិញ»។ កំណត់ហេតុព្រះគម្ពីរប្រាប់ថា៖ «ដាវីឌបានឈ្នះសាសន៍ភីលីស្ទីនម្នាក់នោះ ដោយសារតែខ្សែដង្ហក់នឹងក្រួស១គ្រាប់ប៉ុណ្ណោះ»។—សាំយូអែលទី១ ១៧:៤៧, ៥០
២. តើជនគ្រីស្ទានចូលប្រយុទ្ធក្នុងចំបាំងបែបណា?
២ ជនគ្រីស្ទានមិនច្បាំងក្នុងសង្គ្រាមមែនទែនទេ។ ទោះជាពួកគេខំឲ្យបានមេត្រីនឹងមនុស្សទាំងអស់ក៏ដោយ តែពួកគេមានចំបាំងខាងវិញ្ញាណទាស់នឹងអ្នកប្រឆាំងដែលមានអំណាចយ៉ាងខ្លាំងក្លា។ (រ៉ូម ១២:១៨) នៅក្នុងជំពូកចុងក្រោយនៃសំបុត្រដែលប៉ុលបានសរសេរទៅបងប្អូននៅទីក្រុងអេភេសូរ គាត់បានរៀបរាប់នូវការប្រយុទ្ធមួយ ដែលជនគ្រីស្ទានគ្រប់គ្នាចូលច្បាំង។ គាត់បានសរសេរថា៖ «យើងរាល់គ្នាមិនមែនតយុទ្ធនឹងសាច់ឈាមទេ គឺនឹងពួកគ្រប់គ្រង ពួកមានអំណាច នឹងពួកម្ចាស់នៃសេចក្ដីងងឹតនៅលោកីយនេះវិញ ហើយទាស់នឹងអំណាចអាក្រក់ខាងវិញ្ញាណ[«ពួកវិញ្ញាណកំណាច», ព.ថ.]នៅស្ថានដ៏ខ្ពស់ដែរ»។—អេភេសូរ ៦:១២
៣. យោងទៅតាមអេភេសូរ ៦:១០ តើយើងត្រូវការអ្វីដើម្បីឲ្យយើងទទួលបានជោគជ័យក្នុងចំបាំងនោះ?
៣ «ពួកវិញ្ញាណកំណាច»ទាំងនោះ គឺសាតាំងនិងពួកបិសាចរបស់វាដែលចង់ឲ្យយើងលែងមានចំណងមិត្តភាពជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ា។ ដោយសារពួកវាមានកម្លាំងខ្លាំងជាងយើងឆ្ងាយណាស់ យើងក៏ស្ថិតនៅក្នុងស្ថានភាពដូចដាវីឌដែរ ហើយយើងពុំអាចឈ្នះបានទេលុះត្រាតែយើងពឹងលើកម្លាំងរបស់ព្រះ។ ប្រាកដហើយ ប៉ុលដាស់តឿនយើងឲ្យ«មានកំឡាំងឡើងក្នុងព្រះអម្ចាស់ ដោយឫទ្ធិបារមីរបស់ព្រះចេស្ដាទ្រង់»។ (អេភេសូរ ៦:១០) ក្រោយពីប៉ុលបានឲ្យឱវាទនោះ គាត់បានរៀបរាប់នូវជំនួយខាងវិញ្ញាណនិងគុណសម្បត្ដិរបស់គ្រីស្ទានពិតដែលនឹងជួយយើងឲ្យឈ្នះក្នុងចំបាំងនេះ។—អេភេសូរ ៦:១១-១៧
៤. ក្នុងអត្ថបទនេះ តើយើងនឹងពិគ្រោះចំណុចពីរណា?
៤ ឥឡូវ សូមឲ្យយើងពិនិត្យមើលបទគម្ពីរដែលចែងយ៉ាងណាអំពីកម្លាំងនិងកលល្បិចរបស់សត្រូវយើង។ រួចមក យើងនឹងពិនិត្យមើលនូវយុទ្ធសាស្ត្រដែលយើងត្រូវប្រើក្នុងការការពារខ្លួន។ យើងអាចប្រាកដក្នុងចិត្តថា ពួកសត្រូវរបស់យើងពុំអាចឈ្នះយើងឡើយ ប្រសិនបើយើងធ្វើតាមសេចក្ដីបង្គាប់របស់ព្រះយេហូវ៉ានោះ។
ការតយុទ្ធនឹងពួកវិញ្ញាណកំណាច
៥. តើរបៀបដែលប្រើពាក្យ«ចំបាប់»ក្នុងភាសាដើមនៅអេភេសូរ ៦:១២ ជួយយើងឲ្យយល់យុទ្ធសាស្ត្ររបស់សាតាំងយ៉ាងដូចម្ដេច?
៥ ប៉ុលពន្យល់ថា យើង«តយុទ្ធនឹង . . . អំណាចអាក្រក់ខាងវិញ្ញាណ[«ពួកវិញ្ញាណកំណាច», ព.ថ.]នៅស្ថានដ៏ខ្ពស់ដែរ»។ ពិតមែន អារក្សសាតាំងគឺ«ជាមេអារក្ស»ដែលជាវិញ្ញាណកំណាចដែលមានឋានៈធំជាងគេ។ (ម៉ាថាយ ១២:២៤-២៦) នៅក្នុងភាសាដើម ព្រះគម្ពីរប្រដូចការតយុទ្ធរបស់យើងទៅនឹងចំបាប់ឬការប្រយុទ្ធគ្នា។ ក្នុងកីឡាចំបាប់នៃសាសន៍ក្រិចពីបុរាណ នោះអ្នកប្រកួតនិមួយៗខំធ្វើឲ្យអ្នកចំបាប់ម្នាក់ទៀតដួលតែម្ដង។ ដូចគ្នាដែរ អារក្សចង់ឲ្យយើងបាត់បង់តុល្យភាពខាងវិញ្ញាណរបស់យើង។ តើវាអាចធ្វើឲ្យយើងបាត់បង់តុល្យភាពយ៉ាងដូចម្ដេច?
៦. ដោយប្រើបទគម្ពីរ ចូរបង្ហាញនូវរបៀបដែលអារក្សប្រើកលល្បិចផ្សេងៗដើម្បីធ្វើឲ្យជំនឿយើងខ្សោយ។
៦ អារក្សអាចប្រព្រឹត្តដូចជាសត្វពស់ គ្រហឹមដូចជាសិង្ហ ឬក្លែងខ្លួនធ្វើជាទេវតានៃពន្លឺ។ (កូរិនថូសទី២ ១១:៣, ១៤; ពេត្រុសទី១ ៥:៨) វាអាចប្រើភ្នាក់ងារមនុស្សដើម្បីបៀតបៀនឬធ្វើឲ្យយើងធ្លាក់ទឹកចិត្ត។ (វិវរណៈ ២:១០) ដោយសារសាតាំងមានអំណាចលើលោកីយ៍ទាំងមូល វាអាចជញ្ជក់យកផលប្រយោជន៍ពីសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នារបស់លោកីយ៍និងអ្វីៗដែលទាក់ទាញអារម្មណ៍ដើម្បីឲ្យយើងជាប់អន្ទាក់វា។ (ធីម៉ូថេទី២ ២:២៦; យ៉ូហានទី១ ២:១៦; ៥:១៩) វាអាចប្រើគំនិតរបស់លោកីយ៍និងគំនិតរបស់អ្នកក្បត់ជំនឿដើម្បីធ្វើឲ្យយើងវង្វេង ដូចជាវាបានបោកបញ្ឆោតនាងអេវ៉ាដែរ។—ធីម៉ូថេទី១ ២:១៤
៧. តើអំណាចពួកបិសាចមានកំរិតយ៉ាងណា? ហើយតើអ្វីជួយយើងឈ្នះលើពួកវា?
៧ ទោះជាអាវុធនិងអំណាចរបស់សាតាំងហើយពួកបិសាចខ្លាំងក្លាក៏ដោយ តែអំណាចពួកវានៅមានកំរិត។ ពួកវិញ្ញាណកំណាចទាំងនេះមិនអាចបង្ខំយើងឲ្យធ្វើអំពើអាក្រក់ដែលព្រះវរបិតារបស់យើងនៅស្ថានសួគ៌មិនសព្វព្រះហឫទ័យឡើយ។ យើងមានសិទ្ធិសេរីភាព ហើយយើងកាន់កាប់ទៅលើគំនិតនិងការប្រព្រឹត្តរបស់យើង។ ម្យ៉ាងទៀត យើងមិនមែនតយុទ្ធតែម្នាក់ឯងនោះទេ។ ពិតមែនហើយសម័យយើងដូចជាសម័យរបស់អេលីសេ ត្បិត«ពួកដែលនៅខាងយើង មានគ្នាច្រើនជាងពួកដែលនៅខាងគេទៅទៀត»។ (ពង្សាវតារក្សត្រទី២ ៦:១៦) ព្រះគម្ពីរបានធ្វើឲ្យយើងទុកចិត្តថាបើយើងចុះចូលចំពោះព្រះ ហើយតស៊ូនឹងអារក្សវិញ នោះវានឹងរត់ចេញពីយើងដែរ។—យ៉ាកុប ៤:៧
យើងស្គាល់អស់ទាំងកិច្ចកលរបស់សាតាំង
៨, ៩. តើសាតាំងធ្វើឲ្យយ៉ូបមានការល្បងលអ្វីខ្លះដើម្បីឲ្យគាត់លែងមានចិត្តស្មោះគ្រប់លក្ខណ៍? តើមានគ្រោះថ្នាក់ខាងវិញ្ញាណអ្វីខ្លះដែលយើងត្រូវប្រឈមមុខសព្វថ្ងៃ?
៨ យើងស្គាល់កិច្ចកលរបស់សាតាំងពីព្រោះបទគម្ពីរបកអាក្រាតឧបាយកលរបស់វា។ (កូរិនថូសទី២ ២:១១) ដើម្បីប្រឆាំងនឹងយ៉ូបដែលជាមនុស្សសុចរិតនោះ អារក្សបានប្រើបញ្ហាខាងសេដ្ឋកិច្ច សេចក្ដីស្លាប់នៃអ្នកជាទីស្រឡាញ់ ការប្រឆាំងពីសមាជិកគ្រួសារ ការរងទុក្ខវេទនា និងការរិះគន់ដែលគ្មានមូលដ្ឋានពីមិត្តមិនស្មោះ។ យ៉ូបបានធ្លាក់ទឹកចិត្តនិងបានគិតថាព្រះបានបោះបង់គាត់ចោល។ (យ៉ូប ១០:១, ២) ទោះជាសាតាំងប្រហែលជាមិនបង្កបញ្ហាទាំងនេះដោយចំហសព្វថ្ងៃនេះក៏ដោយ ក៏ការពិបាកបែបនេះមានឥទ្ធិពលមកលើជនគ្រីស្ទានជាច្រើន ហើយអារក្សអាចប្រើបញ្ហាទាំងនេះជាប្រយោជន៍សំរាប់វា។
៩ គ្រោះថ្នាក់ខាងវិញ្ញាណមានកាន់តែច្រើនឡើងក្នុងគ្រាចុងបញ្ចប់នេះ។ យើងរស់នៅក្នុងលោកីយ៍ដែលចាត់ទុកការស្វែងរកទ្រព្យសម្បត្ដិគឺសំខាន់ជាងគោលដៅខាងវិញ្ញាណ។ ប្រព័ន្ធឃោសនាតែងតែបង្ហាញថាការរួមដំណេកខុសច្បាប់ទម្លាប់ជាប្រភពនៃសុភមង្គលជាជាងការឈឺចាប់ទៅវិញ។ ហើយមនុស្សភាគច្រើនទៅជា«ចូលចិត្តនឹងល្បែងលេងជាជាងព្រះ»។ (ធីម៉ូថេទី២ ៣:១-៥) ការគិតបែបនេះអាចធ្វើឲ្យមានគ្រោះថ្នាក់ដល់ភាពខាងវិញ្ញាណយើង លុះត្រាតែយើង«ខំតយុទ្ធ ដើម្បីការពារសេចក្ដីជំនឿ»។—យូដាស ៣
១០-១២. (ក) តើព្រះយេស៊ូបានព្រមានអ្វីក្នុងរឿងប្រៀបប្រដូចអំពីអ្នកព្រោះពូជនោះ? (ខ) សូមពន្យល់នូវរបៀបដែលគោលដៅខាងវិញ្ញាណត្រូវបានខ្ទប់?
១០ កលល្បិចមួយរបស់សាតាំងដែលមានប្រសិទ្ធភាពបំផុត គឺឲ្យយើងជាប់រវល់នឹងលោកីយ៍នេះហើយការស្វះស្វែងរកទ្រព្យសម្បត្ដិ។ ក្នុងរឿងប្រៀបប្រដូចរបស់ព្រះយេស៊ូអំពីអ្នកព្រោះពូជ ទ្រង់បានព្រមានថាក្នុងករណីខ្លះ«សេចក្ដីខ្វល់ខ្វាយនៅជីវិតនេះ នឹងសេចក្ដីឆបោករបស់ទ្រព្យសម្បត្ដិមកខ្ទប់ព្រះបន្ទូល[អំពីព្រះរាជាណាចក្រ]ជាប់»។—ម៉ាថាយ ១៣:១៨, ២២
១១ ក្នុងព្រៃនៅតំបន់ត្រូពិច យើងអាចរកឃើញវល្លិម្យ៉ាងដែលរឹតព័ទ្ធដើមឈើ ភាសាឡាតាំងហៅថាហ្វែកិស ខារីខា (Ficus carica)។ វល្លិនេះធំបន្ដិចម្ដងៗក្នុងកាលដែលវារុំព័ទ្ធជុំវិញដើមឈើណាមួយ។ បន្ដិចម្ដងៗ វល្លិនេះរុំព័ទ្ធជុំវិញដើមនោះទាំងចាក់ឫសកាន់តែជ្រៅឡើងៗ។ នៅទីបំផុត វល្លិនេះដែលមានឫសច្រើនក៏បឺតយកជីវជាតិពីដីអស់ ហើយដោយសារមានមែកដើមឈើផ្សេងបាំងពីលើផង ដើមនោះមិនអាចទទួលពន្លឺបានឡើយ។ នៅទីបំផុត ដើមនោះក៏ងាប់ទៅ។
១២ ស្រដៀងគ្នាដែរ កង្វល់កង្វាយចំពោះអ្វីដែលមានក្នុងរបបលោកីយ៍នេះនិងការស្វះស្វែងរកទ្រព្យសម្បត្ដិហើយការចង់បានការរស់នៅដ៏ស្រណុក នោះអាចស៊ីពេលនិងកម្លាំងរបស់យើងបន្ដិចម្ដងៗ។ ដោយសារយើងប្រមូលអារម្មណ៍លើរបស់ក្នុងលោកីយ៍ នោះយើងទៅជាមិនយកចិត្តទុកដាក់នឹងការសិក្សាព្រះគម្ពីរផ្ទាល់ខ្លួន ហើយមានទម្លាប់ខានទៅប្រជុំ ហេតុនេះហើយយើងលែងទទួលបានអាហារខាងវិញ្ញាណដែលធ្វើឲ្យធំធាត់។ ឥឡូវ គោលដៅដែលគិតតែពីទ្រព្យសម្បត្ដិត្រូវជំនួសគោលដៅខាងវិញ្ញាណ ហើយនៅទីបំផុត យើងអាចទៅជាទីបាញ់វង់យ៉ាងងាយស្រួលចំពោះសាតាំង។
យើងត្រូវកាន់ជំហរមាំមួន
១៣, ១៤. ពេលដែលសាតាំងប្រឆាំងនឹងយើង តើយើងត្រូវកាន់ជំហរបែបណា?
១៣ ប៉ុលបានដាស់តឿនអ្នកជឿគ្នីគ្នាឲ្យ«ឈរមាំមួន ទាស់នឹងឧបាយកលទាំងអម្បាលម៉ានរបស់អារក្ស»។ (អេភេសូរ ៦:១១) ពិតមែន យើងមិនអាចឈ្នះអារក្សនិងពួកបិសាចរបស់វាបានទេ។ ព្រះបានប្រទានកិច្ចការនេះជូនព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទ។ (វិវរណៈ ២០:១,២) យ៉ាងណាក៏ដោយ ទំរាំដល់ពេលដែលសាតាំងត្រូវដកចេញ យើងត្រូវតែ«ឈរមាំមួន»ឬកាន់ជំហរមាំមួនដើម្បីកុំឲ្យការពាធារបស់វាគ្របសង្កត់លើយើង។
១៤ សាវ័កពេត្រុសក៏បានបញ្ជាក់នូវតម្រូវការឲ្យកាន់ជំហរមាំមួនប្រឆាំងនឹងសាតាំងដែរ។ ពេត្រុសបានសរសេរថា៖ «ចូរឲ្យដឹងខ្លួន ហើយចាំយាមចុះ ព្រោះអារក្សដែលជាខ្មាំងសត្រូវរបស់អ្នករាល់គ្នា វាតែងដើរក្រវែល ទាំងគ្រហឹមដូចជាសិង្ហ ដើម្បីនឹងរកអ្នកណាដែលវានឹងត្របាក់លេបបាន ចូរតស៊ូនឹងវាដោយមានចិត្តជឿមាំមួនទាំងដឹងថា ពួកបងប្អូនរបស់អ្នករាល់គ្នាដែលនៅក្នុងលោកីយនេះ គេកំពុងតែរងទុក្ខលំបាកដូចគ្នាដែរ»។ (ពេត្រុសទី១ ៥:៨, ៩) តាមពិត ការគាំទ្រពីបងប្អូនប្រុសស្រីខាងវិញ្ញាណរបស់យើង គឺជួយយើងឲ្យកាន់ជំហរមាំមួននៅពេលដែលអារក្សពាធាយើង ដែលប្រៀបដូចជាសិង្ហកំពុងគ្រហឹម។
១៥, ១៦. ចូរប្រាប់គំរូក្នុងបទគម្ពីរដើម្បីបង្ហាញនូវរបៀបដែលការគាំទ្រនៃអ្នកជឿគ្នីគ្នាអាចជួយយើងឲ្យកាន់ជំហរមាំមួន។
១៥ នៅទ្វីបអាហ្វ្រិកក្នុងពេលដែលសិង្ហគ្រហឹមនៅតាមវាល នោះសត្វរមាំងប្រើសរត់ចេញពីកន្លែងនោះយ៉ាងលឿនរហូតដល់ផុតគ្រោះថ្នាក់។ ប៉ុន្តែ សត្វដំរីចេះជួយគ្នាទៅវិញទៅមក។ សៀវភៅចំណងជើងថា ដំរីជាសត្វដ៏ធំតែស្លូតនៅទ្វីបអាហ្វ្រិកនិងអាស៊ី ពន្យល់ថា៖ «ហ្វូងដំរីប្រើវិធីធម្មតាដើម្បីការពារខ្លួន គឺពួកវាឈរជារង្វង់មូល ហើយដំរីធំៗឈរទល់មុខនឹងសត្រូវហើយកូនៗវាត្រូវបានការពារដោយឈរនៅក្នុងរង្វង់»។ សត្វសិង្ហកម្រពាធាណាស់ សូម្បីតែចំពោះកូនដំរី ពេលដែលឃើញការសម្ដែងឫទ្ធិរបស់ហ្វូងដំរីនិងការចេះជួយគ្នាបែបនេះ។
១៦ នៅពេលដែលមានការគំរាមកំហែងដោយសាតាំងនិងពួកបិសាចវា យើងក៏ត្រូវនៅជាមួយគ្នា ហើយកៀកស្មាគ្នាជាមួយបងប្អូនរបស់យើងដែលមានជំនឿមាំមួន។ ប៉ុលបានទទួលស្គាល់ថាបងប្អូនគ្រីស្ទានខ្លះបាន«ជួយពង្រឹងកម្លាំង»គាត់ក្នុងកំឡុងពេលគាត់ជាប់គុកនៅទីក្រុងរ៉ូម។ (កូល៉ុស ៤:១០, ១១, ព.ថ.) ពាក្យក្រិចដែលត្រូវបកប្រែថា«ជួយពង្រឹងកម្លាំង»មានក្នុងបទគម្ពីរគ្រីស្ទានភាសាក្រិចតែម្ដងទេ។ វចនានុក្រមដែលអធិប្បាយពីពាក្យក្នុងសញ្ញាថ្មី និពន្ធដោយលោកវ៉ែនប្រាប់ថា«បើពាក្យនេះជាកិរិយាសព្ទវិញ នោះសំដៅលើថ្នាំដែលយកមកលាបស្បែកធ្វើឲ្យអន់ឈឺ បាត់ក្រហាយបាត់រមាស់»។ ដូចជាថ្នាំលាបស្បែកដែលធ្វើឲ្យបាត់ក្រហាយបាត់រមាស់ នោះការគាំទ្រពីអ្នកថ្វាយបង្គំព្រះយេហូវ៉ាដែលមានគំនិតចាស់ទុំ អាចជួយសម្រាលការឈឺចាប់ដោយសារការរងទុក្ខខាងផ្លូវចិត្តឬខាងផ្លូវកាយ។
១៧. តើអ្វីដែលអាចជួយយើងឲ្យមានចិត្តស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះ?
១៧ ការលើកទឹកចិត្តពីជនគ្រីស្ទានគ្នីគ្នាសព្វថ្ងៃនេះអាចពង្រឹងកម្លាំងចិត្តយើងឲ្យតាំងចិត្តបំរើព្រះដោយចិត្តស្មោះត្រង់។ ជាពិសេស អ្នកចាស់ទុំក្នុងក្រុមជំនុំមានចិត្តឧស្សាហ៍ចង់ផ្ដល់ជំនួយខាងវិញ្ញាណ។ (យ៉ាកុប ៥:១៣-១៥) ជំនួយដែលជួយយើងឲ្យមានចិត្តស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះរួមមានការសិក្សាព្រះគម្ពីរជាទៀងទាត់ ការចូលរួមកិច្ចប្រជុំ សន្និបាតនិងមហាសន្និបាត។ ចំណងមិត្តភាពដ៏ជិតស្និទ្ធជាមួយនឹងព្រះជួយយើងឲ្យរក្សាចិត្តស្មោះត្រង់ចំពោះទ្រង់។ ប្រាកដហើយ មិនថាយើងបរិភោគ ឬធ្វើអ្វីៗក៏ដោយ យើងត្រូវធ្វើអ្វីៗទាំងអស់ដើម្បីលើកតម្កើងសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះ។ (កូរិនថូសទី១ ១០:៣១) ហេតុនេះហើយបានជា ការទុកចិត្តលើព្រះយេហូវ៉ារួមបញ្ចូលការអធិស្ឋានដែលជាអ្វីសំខាន់ចាំបាច់ដើម្បីបន្តធ្វើអ្វីដែលទ្រង់សព្វព្រះហឫទ័យ។—ទំនុកដំកើង ៣៧:៥
១៨. ហេតុអ្វីក៏យើងមិនត្រូវចុះចាញ់ទោះជាយើងអស់កម្លាំងដោយសារស្ថានការណ៍ដ៏ពិបាកក៏ដោយនោះ?
១៨ ជួនកាលសាតាំងពាធាយើងនៅពេលដែលយើងមិនមាំមួនខាងវិញ្ញាណ។ សត្វសិង្ហសង្គ្រុបចាប់សត្វណាដែលទន់ខ្សោយ។ បញ្ហាក្នុងគ្រួសារ ការពិបាកខាងសេដ្ឋកិច្ចឬជំងឺអាចធ្វើឲ្យយើងគ្មានកម្លាំងខាងវិញ្ញាណ។ ប៉ុន្តែ សូមកុំឲ្យយើងឈប់ធ្វើអ្វីដែលព្រះសព្វព្រះហឫទ័យ ដ្បិតប៉ុលបានពោលថា៖ «ដ្បិតកាលណាខ្ញុំខ្សោយ នោះខ្ញុំមានកំឡាំងយ៉ាងចំណានវិញ»។ (កូរិនថូសទី២ ១២:១០; កាឡាទី ៦:៩; ថែស្សាឡូនីចទី២ ៣:១៣) តើគាត់ចង់មានន័យយ៉ាងណា? គាត់ចង់មានន័យថាព្រះចេស្ដារបស់ព្រះអាចជាជំនួយបំពេញកង្វះនៃភាពខ្សោយរបស់យើងបាន ឲ្យតែយើងសុំជំនួយពីព្រះយេហូវ៉ា។ ជ័យជំនះរបស់ដាវីឌលើកូលីយ៉ាតបង្ហាញថា ព្រះមានសមត្ថភាពហើយនឹងពង្រឹងកម្លាំងរាស្ត្ររបស់ទ្រង់។ ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ានៅសម័យនេះអាចផ្ដល់ភស្តុតាងឲ្យឃើញថាក្នុងគ្រាដែលមានវិបត្ដិយ៉ាងខ្លាំង ពួកគេដឹងថាព្រះបានចំរើនកំឡាំងដល់ពួកគេ។—ដានីយ៉ែល ១០:១៩
១៩. ចូរឲ្យឧទាហរណ៍ដើម្បីបង្ហាញនូវរបៀបដែលព្រះយេហូវ៉ាពង្រឹងកម្លាំងរាស្ត្ររបស់ទ្រង់។
១៩ ស្វាមីភរិយាមួយគូបានសរសេរនូវការគាំទ្រដែលព្រះប្រទានឲ្យពួកគេថា៖ «ច្រើនឆ្នាំមកហើយ យើងបានបំរើព្រះយេហូវ៉ាទាំងពីរនាក់ ហើយទទួលបានពរយ៉ាងច្រើន និងបានស្គាល់មនុស្សល្អៗជាច្រើន។ យើងក៏ត្រូវបានអប់រំនិងពង្រឹងកម្លាំងដោយព្រះយេហូវ៉ាដើម្បីអាចស៊ូទ្រាំនឹងការលំបាកដោយជោគជ័យ។ ដូចលោកយ៉ូប យើងមិនតែងតែយល់នូវមូលហេតុដែលរឿងខ្លះកើតឡើង ប៉ុន្តែ យើងដឹងថា ព្រះយេហូវ៉ាប្រុងជួយយើងជានិច្ច»។
២០. តើមានភស្តុតាងអ្វីពីបទគម្ពីរដែលបង្ហាញថាព្រះយេហូវ៉ាតែងតែគាំទ្ររាស្ត្ររបស់ទ្រង់នោះ?
២០ ព្រះហស្តនៃព្រះយេហូវ៉ាមិនមែនរួញខ្លីដែលមិនអាចគាំទ្រនិងពង្រឹងកម្លាំងរាស្ត្រដ៏ស្មោះត្រង់របស់ទ្រង់នោះឡើយ។ (អេសាយ ៥៩:១) ដាវីឌដែលជាអ្នកតែងបទទំនុកដំកើងបានច្រៀងថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់គាំទ្រដល់អស់អ្នកដែលដួល ក៏លើកពួកអ្នកដែលត្រូវឱនឡើងវិញ»។ (ទំនុកដំកើង ១៤៥:១៤) ពិតហើយ ព្រះវរបិតានៅស្ថានសួគ៌«ទ្រង់ទទួលយកបន្ទុកយើងខ្ញុំរាល់ៗថ្ងៃ» និងប្រទាននូវអ្វីដែលយើងពិតជាត្រូវការ។—ទំនុកដំកើង ៦៨:១៩
យើងត្រូវការ«គ្រប់គ្រឿងសឹករបស់ព្រះ»
២១. តើប៉ុលបានបញ្ជាក់នូវសារៈសំខាន់ចំពោះការពាក់គ្រប់គ្រឿងសឹកខាងវិញ្ញាណយ៉ាងដូចម្ដេច?
២១ យើងបានពិចារណាមើលនូវឧបាយកលខ្លះៗរបស់សាតាំង និងដឹងថាយើងត្រូវកាន់ជំហរមាំមួនតទល់នឹងការពាធារបស់វា។ ឥឡូវ យើងត្រូវតែពិនិត្យមើលនូវជំនួយដ៏សំខាន់មួយទៀត ដែលជួយការពារជំនឿរបស់យើងបានដោយជោគជ័យ។ សាវ័កប៉ុលបានរៀបរាប់ពីរដងក្នុងសំបុត្រជូនបងប្អូននៅក្រុងអេភេសូរ ស្តីអំពីកត្ដាដ៏សំខាន់ដែលជួយយើងកាន់ជំហរមាំមួនតទល់នឹងឧបាយកលរបស់សាតាំង និងតយុទ្ធប្រឆាំងនឹងពួកវិញ្ញាណកំណាចដោយជោគជ័យ។ ប៉ុលបានសរសេរថា៖ «ចូរពាក់គ្រប់គ្រឿងសឹករបស់ព្រះ ដើម្បីឲ្យអាចនឹងឈរមាំមួនទាស់នឹងឧបាយកលទាំងអម្បាលម៉ានរបស់អារក្ស . . . ត្រូវឲ្យយកគ្រប់គ្រឿងសឹករបស់ព្រះ ដើម្បីឲ្យអ្នករាល់គ្នាអាចនឹងទប់ទល់ក្នុងថ្ងៃអាក្រក់បាន រួចកាលណាបានតតាំងសព្វគ្រប់ហើយ នោះឲ្យបាននៅតែឈរមាំមួនដដែល»។—អេភេសូរ ៦:១១, ១៣
២២, ២៣. (ក) តើគ្រឿងសឹកខាងវិញ្ញាណរួមបញ្ចូលអ្វីខ្លះ? (ខ) តើយើងនឹងពិនិត្យមើលអ្វីក្នុងអត្ថបទជាបន្ទាប់?
២២ ត្រូវហើយ យើងត្រូវពាក់«គ្រប់ គ្រឿងសឹករបស់ព្រះ»។ (កំណែជាអក្សរទ្រេត) នៅពេលដែលប៉ុលបានសរសេរសំបុត្ររបស់គាត់ជូនបងប្អូននៅក្រុងអេភេសូរ នោះទាហានរ៉ូមម្នាក់បានយាមមើលគាត់ ហើយទាហាននោះបានពាក់គ្រប់គ្រឿងសឹក។ យ៉ាងណាក៏ដោយ គឺដោយសារព្រះទេដែលបានបណ្ដាលឲ្យសាវ័កប៉ុលសរសេរអំពីគ្រឿងសឹកខាងវិញ្ញាណដែលអ្នកបំរើគ្រប់គ្នារបស់ព្រះយេហូវ៉ាត្រូវការជាចាំបាច់។
២៣ គ្រឿងសឹកខាងវិញ្ញាណដែលព្រះប្រទានឲ្យរួមបញ្ចូលនូវគុណសម្បត្ដិដែលជនគ្រីស្ទានម្នាក់ត្រូវមាន ព្រមទាំងជំនួយខាងវិញ្ញាណដែលព្រះយេហូវ៉ាបានប្រទាននោះ។ នៅក្នុងអត្ថបទជាបន្ទាប់ យើងនឹងពិនិត្យមើលនូវគ្រឿងសឹកខាងវិញ្ញាណនិមួយៗ។ នេះនឹងជួយយើងឲ្យដឹងថាយើងបានត្រៀមខ្លួនចំពោះសង្គ្រាមខាងវិញ្ញាណនេះដល់កំរិតណា។ នៅដំណាលគ្នានេះ យើងនឹងពិនិត្យមើលនូវគំរូដ៏ល្អអំពីព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទ ដែលនឹងជួយយើងឲ្យតយុទ្ធនឹងអារក្សសាតាំងបានដោយជោគជ័យ។
តើអ្នកនឹងឆ្លើយយ៉ាងណា?
• តើជនគ្រីស្ទានគ្រប់គ្នាមានចម្បាំងអ្វី?
• សូមរៀបរាប់នូវឧបាយកលខ្លះៗរបស់សាតាំង។
• តើការគាំទ្រពីអ្នកជឿគ្នីគ្នាជួយពង្រឹងកម្លាំងយើងយ៉ាងដូចម្ដេច?
• តើយើងត្រូវពឹងលើកម្លាំងរបស់អ្នកណា? ហើយហេតុអ្វី?
[សំណួរសម្រាប់អត្ថបទសិក្សា]
[រូបភាពនៅទំព័រ១៩]
ជនគ្រីស្ទាន‹តយុទ្ធនឹងពួកវិញ្ញាណកំណាច›
[រូបភាពនៅទំព័រ២០]
កង្វល់កង្វាយចំពោះអ្វីដែលមានក្នុងរបបលោកីយ៍នេះអាចខ្ទប់បន្ទូលអំពីព្រះរាជាណាចក្រជាប់
[រូបភាពនៅទំព័រ២១]
ជនគ្រីស្ទានគ្នីគ្នាអាចជា អ្នក«ជួយពង្រឹងកម្លាំង»
[រូបភាពនៅទំព័រ២២]
តើអ្នកអធិស្ឋានសុំកម្លាំងពីព្រះឬទេ?