ចូរជៀសចេញឲ្យឆ្ងាយពីសាសនាមិនពិត!
ចូរជៀសចេញឲ្យឆ្ងាយពីសាសនាមិនពិត!
«[ព្រះយេហូវ៉ា]ទ្រង់មានបន្ទូលថា ‹ចូរចេញពីកណ្ដាលពួកគេទៅ ហើយញែកខ្លួនទៅដោយឡែក កុំឲ្យពាល់របស់ស្មោកគ្រោកឡើយ›»។—កូរិនថូសទី២ ៦:១៧
១. តើមនុស្សជាច្រើនដែលមានចិត្តស្មោះក្នុងសាសនារបស់ខ្លួន ត្រូវការយ៉ាងខ្លាំងនូវចំណេះអំពីអ្វី?
មនុស្សជាច្រើនដែលមានចិត្តស្មោះក្នុងសាសនារបស់ខ្លួន មិនស្គាល់សេចក្ដីពិតអំពីព្រះឬអំពីអ្វីដែលនឹងកើតឡើងនៅអនាគតទេ។ ពួកគាត់មានចម្ងល់យ៉ាងខ្លាំងទៅលើសំណួរខ្លះៗ ក៏ប៉ុន្តែដោយសារពុំបានទទួលនូវចម្លើយនោះ ពួកគាត់មានគំនិតច្របូកច្របល់មិនដឹងថាត្រូវជឿអ្វីឬធ្វើអ្វីសោះឡើយ។ ដោយមិនដឹងខ្លួន មនុស្សរាប់លាននាក់ប្រកាន់តាមក្បួនរីតិ៍សាសនា ពិធីបុណ្យ និងអបិយជំនឿផ្សេងៗដែលធ្វើឲ្យព្រះជាអ្នកបង្កើតយើងទាស់ព្រះហឫទ័យ។ អ្នកប្រហែលជាមានបងប្អូនឬអ្នកជិតខាងដែលជឿថាមានស្ថាននរក ជឿលើព្រះឯកត្រីអង្គ ជឿថាមនុស្សមានព្រលឹងអមតៈ ឬជឿលើសេចក្ដីបង្រៀនផ្សេងទៀតដែលមិនពិត។
២. តើពួកមេដឹកនាំសាសនាបានធ្វើអ្វី? តើមានលទ្ធផលយ៉ាងណា?
២ តើភាពងងឹតខាងវិញ្ញាណដែលមានទូទាំងពិភពលោកនេះបណ្ដាលមកពីអ្វី? ចម្លើយចំពោះសំណួរនោះគឺគួរឲ្យចម្លែកណាស់ ដ្បិតគឺជាសាសនាដែលបណ្ដាលឲ្យមានភាពងងឹតខាងវិញ្ញាណ។ ជាពិសេសបណ្ដាសាសនានិងពួកមេដឹកនាំសាសនាដែលបង្រៀនអ្វីខុសពីគំនិតរបស់ព្រះ។ (ម៉ាកុស ៧:៧, ៨) ជាលទ្ធផល មនុស្សជាច្រើនបានត្រូវបោកបញ្ឆោតឲ្យជឿថា ពួកគេកំពុងតែថ្វាយបង្គំព្រះដ៏ពិត ពេលដែលផ្ទុយទៅវិញពួកគេកំពុងតែធ្វើឲ្យទ្រង់ទាស់ព្រះហឫទ័យ។ សាសនាមិនពិតបានបង្កើតឲ្យមានស្ថានភាពដ៏គួរឲ្យសោកស្ដាយនេះ។
៣. តើអ្នកណាជាមេគាំទ្រនិងអ្នកជំរុញឲ្យមានសាសនាមិនពិត? តើព្រះគម្ពីររៀបរាប់អំពីវាយ៉ាងដូចម្ដេច?
៣ អំណាចក្រោយខ្នងសាសនាមិនពិត ជាបុគ្គលមួយរូបដែលយើងមើលមិនឃើញ។ សាវ័កប៉ុលបានសំដៅលើបុគ្គលនោះ ពេលដែលគាត់សរសេរថា៖ «ព្រះរបស់លោកីយនេះ បានបង្អាប់ដល់គំនិតពួកគេដែលមិនជឿ ក្រែងរស្មីពន្លឺនៃដំណឹងល្អ ដែលសំដែងពីសិរីល្អនៃព្រះគ្រីស្ទដ៏ជារូបអង្គព្រះ បានភ្លឺមកដល់គេ»។ (កូរិនថូសទី២ ៤:៤) «ព្រះនៃលោកីយនេះ»គឺជាអារក្សសាតាំង។ វាជាមេគាំទ្រហើយក៏ជាអ្នកជំរុញឲ្យមានសាសនាមិនពិត។ ប៉ុលបានសរសេរថា៖ «អារក្សសាតាំងក៏ក្លែងខ្លួនធ្វើជាទេវតានៃពន្លឺដែរ ដូច្នេះ បើអ្នកបំរើរបស់វាក្លែងខ្លួនធ្វើជាអ្នកបំរើសេចក្ដីសុចរិតវិញ នោះមិនមែនជាការធំអ្វីទេ»។ (កូរិនថូសទី២ ១១:១៤, ១៥) សាតាំងធ្វើអ្វីដែលអាក្រក់ឲ្យមើលទៅដូចជាល្អវិញ ហើយវាបោកបញ្ឆោតមនុស្សឲ្យជឿអ្វីដែលជាសេចក្ដីភូតភរ។
៤. តើក្រឹត្យវិន័យដែលព្រះបានប្រទានចំពោះអ៊ីស្រាអែលពីសម័យបុរាណ បានចែងយ៉ាងណាអំពីពួកព្យាការីក្លែងក្លាយ?
៤ ដូច្នេះ ហេតុនោះហើយដែលព្រះគម្ពីរផ្ដន្ទាទោសសាសនាមិនពិតយ៉ាងខ្លាំង។ ជាឧទាហរណ៍ ក្រឹត្យវិន័យលោកម៉ូសេបានព្រមានរាស្ត្ររើសតាំងរបស់ព្រះដោយចំៗ អំពីហោរាឬព្យាការីក្លែងក្លាយ។ អ្នកណាក៏ដោយដែលបង្រៀនសេចក្ដីមិនពិតឬណែនាំឲ្យថ្វាយបង្គំព្រះមិនពិត ត្រូវតែ«សំឡាប់ចោលទៅ ពីព្រោះបានល្បួងឲ្យបះបោរនឹងព្រះយេហូវ៉ា»។ ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលបានត្រូវបង្គាប់ឲ្យ‹បំបាត់សេចក្ដីអាក្រក់ចេញពីពួកគេទៅ›។ (ចោទិយកថា ១៣:១-៥) ដូច្នេះ ព្រះយេហូវ៉ាចាត់ទុកសាសនាមិនពិតជាសេចក្ដីអាក្រក់។—អេសេគាល ១៣:៣
៥. សព្វថ្ងៃនេះ តើយើងគួរធ្វើតាមសេចក្ដីព្រមានអ្វីខ្លះ?
៥ ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទនិងសាវ័ករបស់ទ្រង់ក៏ដូចជាព្រះយេហូវ៉ា បានទាស់ចិត្តយ៉ាងខ្លាំងចំពោះសាសនាមិនពិត។ ព្រះយេស៊ូធ្លាប់ព្រមានសិស្សរបស់ទ្រង់ថា៖ «ចូរប្រយ័តនឹងពួកគ្រូក្លែងក្លាយ ដែលគេមកឯអ្នករាល់គ្នា ដោយពាក់រោមចៀមបំប្លែងខ្លួន តែខាងក្នុងរបស់គេ ជាឆ្កែចចក ដែលឆ្មក់ស៊ីវិញ»។ (ម៉ាថាយ ៧:១៥; ម៉ាកុស ១៣:២២, ២៣) ប៉ុលធ្លាប់សរសេរថា៖ «សេចក្ដីក្រោធរបស់ព្រះ បានសំដែងមកពីស្ថានសួគ៌ ទាស់នឹងគ្រប់ទាំងសេចក្ដីទមិលល្មើស នឹងសេចក្ដីទុច្ចរិតរបស់មនុស្ស ដែលគេបង្ខាំងសេចក្ដីពិត»។ (រ៉ូម ១:១៨) គឺជាការចាំបាច់ណាស់! ដែលគ្រីស្ទានពិតស្ដាប់តាមការព្រមានទាំងនេះ ហើយជៀសចេញឲ្យឆ្ងាយពីអ្នកណាដែលបង្ខាំងឬលាក់បាំងសេចក្ដីពិតពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ ឬមួយក៏ផ្សព្វផ្សាយសេចក្ដីបង្រៀនមិនពិត។—យ៉ូហានទី១ ៤:១
ចូរចេញពី«បាប៊ីឡូនដ៏ជាធំ»
៦. តើព្រះគម្ពីរសរសេរអ្វីខ្លះអំពី«បាប៊ីឡូនដ៏ជាធំ»?
៦ សូមពិចារណានូវអ្វីដែលព្រះគម្ពីរសរសេរអំពីសាសនាមិនពិតនៅសៀវភៅវិវរណៈ។ សាសនាមិនពិតត្រូវប្រដូចទៅនឹងស្រីសំផឹងមួយរូប ដែលស្រវឹងស្រាហើយមានអំណាចលើរដ្ឋាភិបាលជាច្រើននិងប្រជារាស្ត្ររបស់រដ្ឋាភិបាលទាំងនោះ។ នេះមិនមែនជាស្ត្រីពិតប្រាកដទេ តែជានិមិត្តរូប ហើយព្រះគម្ពីរសរសេរថាវាសហាយស្មន់នឹងពួកស្តេចជាច្រើន ក៏ថែមទាំងស្រវឹងនឹងឈាមរបស់អ្នកដែលបម្រើព្រះយ៉ាងពិតប្រាកដ។ (វិវរណៈ ១៧:១, ២, ៦, ១៨) លើថ្ងាសវា មានឈ្មោះមួយដែលស័ក្ដិសមនឹងការប្រព្រឹត្តដ៏លាមកអាក្រក់និងគួរឲ្យស្អប់ខ្ពើមរបស់វា។ ឈ្មោះនោះគឺ«បាប៊ីឡូនដ៏ជាធំ ជាម្ដាយនៃពួកស្រីសំផឹង នឹងអស់ទាំងសេចក្ដីគួរខ្ពើមនៅផែនដី»។—វិវរណៈ ១៧:៥
៧, ៨. តើសាសនាមិនពិតបានធ្វើដូចជាស្រីសំផឹងយ៉ាងដូចម្ដេច? តើមានលទ្ធផលយ៉ាងណា?
៧ អ្វីដែលព្រះគម្ពីរសរសេរអំពីបាប៊ីឡូនដ៏ជាធំ គឺសំដៅយ៉ាងត្រឹមត្រូវទៅលើសាសនាមិនពិតទាំងឡាយទូទាំងពិភពលោក។ ទោះជាសាសនារាប់ពាន់ដែលមានទូទាំងពិភពលោក មិនរួបរួមគ្នាធ្វើជាអង្គការតែមួយក៏ពិតមែន តែសាសនាទាំងនោះរួមគ្នាតែមួយក្នុងន័យថា ពួកគេមានគោលបំណងតែមួយ ហើយប្រព្រឹត្តដូចៗគ្នា។ ម្យ៉ាងទៀត សាសនាមិនពិតមានឥទ្ធិពលខ្លាំងណាស់ទៅលើរដ្ឋាភិបាលទាំងឡាយ ដូចស្រីសំផឹងដែលត្រូវរៀបរាប់នៅសៀវភៅវិវរណៈ។ ដោយសារសាសនាមិនពិតបានធ្វើបក្សសម្ព័ន្ធជាមួយរដ្ឋាភិបាលផ្សេងៗ វាបានប្រព្រឹត្តដូចស្ត្រីដែលផិតក្បត់ មិនបានស្មោះត្រង់នឹងសម្បថអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់ខ្លួន។ យ៉ាកុបដែលជាសិស្សព្រះយេស៊ូ ធ្លាប់សរសេរថា៖ «ឱពួកកំផិតទាំងប្រុសទាំងស្រីអើយ! តើមិនដឹងទេឬអីថា ដែលស្រឡាញ់ដល់លោកីយ នោះគឺជាស្អប់ដល់ព្រះហើយ? ដូច្នេះ អ្នកណាដែលចូលចិត្តចង់ធ្វើជាមិត្រសំឡាញ់នឹងលោកីយ នោះឈ្មោះថា បានតាំងខ្លួនជាខ្មាំងសត្រូវនឹងព្រះវិញ»។—យ៉ាកុប ៤:៤
៨ ការរួមដៃរួមគំនិតគ្នារវាងបណ្ដារដ្ឋាភិបាលនិងសាសនាមិនពិត បាននាំឲ្យមនុស្សជាតិរងទុក្ខវេទនាសម្បើមណាស់។ បណ្ឌិតខាងវិភាគនយោបាយជនជាតិអាហ្វ្រិកមួយរូប ឈ្មោះសូលេឡា ម៉ាងឃូ បានកត់សម្គាល់ថា៖ «ជាច្រើនដងច្រើនសាក្នុងប្រវត្ដិសាស្ត្រពិភពលោក មានការសម្លាប់រង្គាល ដែលបណ្ដាលមកពីការលាយឡំសាសនានិងនយោបាយជាមួយគ្នា»។ នៅថ្មីៗនេះកាសែតមួយបានបោះពុម្ពសរសេរថា៖ «ទំនាស់ទាស់ទែងគ្នាដ៏ឃោរឃៅនិងបង្ហូរឈាមបំផុតសព្វថ្ងៃនេះ . . . បានបណ្ដាលមកពីសាសនា»។ ជីវិតរបស់មនុស្សរាប់លាននាក់បានត្រូវដកហូតក្នុងចំបាំងផ្សេងៗដែលគាំទ្រដោយសាសនា។ បាប៊ីឡូនដ៏ជាធំក៏បានបៀតបៀននិងសម្លាប់អ្នកបម្រើដ៏ពិតរបស់ព្រះទៀតផង ហើយបានប្រៀបដូចជាស្រវឹងនឹងឈាមរបស់ពួកគេ។—វិវរណៈ ១៨:២៤
៩. តើសៀវភៅវិវរណៈបញ្ជាក់ដោយដូចម្ដេចថា ព្រះយេហូវ៉ាស្អប់សាសនាមិនពិត?
៩ អ្វីដែលនឹងកើតឡើងដល់បាប៊ីឡូនដ៏ជាធំ សឲ្យឃើញថាព្រះយេហូវ៉ាស្អប់សាសនាមិនពិត។ វិវរណៈ ១៧:១៦សរសេរថា៖ «ស្នែងទាំង១០ដែលអ្នកឃើញ ព្រមទាំងសត្វនោះផង នោះនឹងស្អប់ដល់ស្រីសំផឹង ហើយនឹងបំផ្លាញវាទៅ ទាំងធ្វើឲ្យវានៅអាក្រាត រួចនឹងស៊ីសាច់វា ហើយដុតវានៅក្នុងភ្លើង»។ មុនបង្អស់ សត្វធំសម្បើមមួយនឹងហែកស៊ីសាច់វា។ រួចមក អ្វីដែលនៅសល់នឹងត្រូវដុតចោលទៀត។ មិនយូរប៉ុន្មានទៀត រដ្ឋាភិបាលទាំងឡាយនឹងប្រព្រឹត្តទៅលើសាសនាមិនពិតឲ្យបានសមស្របតាមខនោះ។ ព្រះនឹងបណ្ដាលឲ្យពួកគេធ្វើដូច្នោះ។ (វិវរណៈ ១៧:១៧) បាប៊ីឡូនដ៏ជាធំ ដែលជាសាសនាមិនពិតទាំងឡាយនឹងត្រូវបំផ្លាញចោលជាក់ជាពុំខាន។ «គេនឹងរក[វា]ទៀតមិនឃើញឡើយ»។—វិវរណៈ ១៨:២១
១០. តើយើងគួរមានទស្សនៈយ៉ាងណាចំពោះសាសនាមិនពិត?
១០ តើអ្នកកាន់តាមសាសនាពិតត្រូវមានទស្សនៈយ៉ាងណាចំពោះបាប៊ីឡូនដ៏ជាធំ? ព្រះគម្ពីរបង្គាប់ដោយត្រង់ៗថា៖ «រាស្ត្រអញអើយ! ចូរចេញពីទីក្រុងនោះមក ដើម្បីកុំឲ្យត្រូវមានចំណែកក្នុងអំពើបាបវាឡើយ ក្រែងត្រូវវេទនាដូចជាវាដែរ»។ (វិវរណៈ ១៨:៤) អ្នកដែលចង់ទទួលសេចក្ដីសង្គ្រោះត្រូវតែចេញពីសាសនាមិនពិត មុននឹងហួសពេល។ នៅពេលព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទគង់នៅផែនដី ទ្រង់បានទាយថានៅជាន់ក្រោយបង្អស់ មនុស្សជាច្រើននឹងអះអាងថាពួកគេជាអ្នកកាន់តាមទ្រង់។ (ម៉ាថាយ ២៤:៣-៥) ចំពោះអ្នកទាំងនោះទ្រង់មានបន្ទូលថា៖ «អញមិនដែលបានស្គាល់ឯងរាល់គ្នាទេ! នែ ពួកទទឹងច្បាប់អើយ! ចូរថយចេញពីអញទៅ»។ (ម៉ាថាយ ៧:២៣) ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទដែលឥឡូវកំពុងតែគ្រប់គ្រងជាស្តេច ទ្រង់មិនទទួលស្គាល់សាសនាមិនពិតទាល់តែសោះ។
តើត្រូវជៀសចេញ ឲ្យឆ្ងាយដោយដូចម្ដេច?
១១. តើយើងគួរធ្វើអ្វីដើម្បីជៀសចេញឲ្យឆ្ងាយពីសាសនាមិនពិត?
១១ គ្រីស្ទានពិតជៀសចេញឲ្យឆ្ងាយពីសាសនាមិនពិត និងសេចក្ដីបង្រៀនមិនពិត។ នេះមានន័យថា យើងមិនស្ដាប់កម្មវិធីវិទ្យុ ឬមើលកម្មវិធីទូរទស្សន៍ដែលទាក់ទងនឹងសាសនាទេ។ យើងក៏មិនអានសៀវភៅរបស់សាសនាណាដែលបង្រៀនសេចក្ដីភូតភរអំពីព្រះនិងព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់។ (ទំនុកដំកើង ១១៩:៣៧) បន្ថែមទៅទៀត គប្បីឲ្យយើងមិនចូលរួមពិធីជប់លៀងឬកម្មវិធីកម្សាន្តណាមួយឧបត្ថម្ភដោយអង្គការ ដែលជាប់ទាក់ទងនឹងសាសនាមិនពិត។ ម្យ៉ាងទៀត យើងមិនគាំទ្រសាសនាមិនពិតតាមវិធីណាមួយសោះឡើយ។ (កូរិនថូសទី១ ១០:២១) ធ្វើយ៉ាងនេះ យើងការពារកុំឲ្យអ្នកណាចាប់យើង«ធ្វើជារំពា[ឬ«ធ្វើជាចំណី», ព.ថ.] ដោយពាក្យបរមត្ថ[ឬ«ទស្សនវិជ្ជា», ខ.ស.] នឹងពាក្យបញ្ឆោតជាអសារឥតការ តាមសណ្ដាប់បុរាណរបស់មនុស្ស តាមបឋមសិក្សានៅនាលោកីយ គឺមិនមែនតាមព្រះគ្រីស្ទទេ»។—កូល៉ុស ២:៨
១២. តើបុគ្គលម្នាក់អាចផ្ដាច់ទំនាក់ទំនងជាមួយអង្គការសាសនាយ៉ាងដូចម្ដេច?
១២ បើមានបុគ្គលម្នាក់ចង់ទៅជាស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា តែឈ្មោះរបស់គាត់នៅក្នុងបញ្ជីសមាជិកសាសនាមិនពិតណាមួយ តើគាត់ត្រូវធ្វើយ៉ាងណា? ក្នុងករណីភាគច្រើន បើសរសេរសំបុត្រមួយ សុំលាឈប់ធ្វើជាសមាជិក នោះនឹងបញ្ជាក់ថាគាត់មិនចង់ឲ្យសាសនាមិនពិតចាត់ទុកគាត់ជាសមាជិកតទៅទៀតឡើយ។ ជាពិសេស គឺសំខាន់ដែលបុគ្គលនោះចាត់វិធានការម៉ឺងម៉ាត់ ដើម្បីជៀសចេញឲ្យឆ្ងាយពីអ្វីទាំងអស់ពីសាសនាមិនពិត ដែលអាចធ្វើឲ្យគាត់មិនស្អាតខាងវិញ្ញាណ។ ទង្វើរបស់បុគ្គលណាមួយក៏ដោយដែលចង់ទៅជាស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា គួរបង្ហាញមនុស្សជាទូទៅនិងអង្គការសាសនាដែលគាត់ធ្លាប់ចូលរួមឲ្យឃើញច្បាស់ថា គាត់បានផ្ដាច់ទំនាក់ទំនងជាមួយសាសនានោះរួចរាល់អស់ហើយ។
១៣. ស្តីអំពីភាពចាំបាច់នៃការជៀសចេញឲ្យឆ្ងាយពីសាសនាមិនពិតនោះ តើព្រះគម្ពីរមានឱវាទអ្វី?
១៣ សាវ័កប៉ុលបានសរសេរថា៖ «កុំឲ្យទឹមនឹមស្រៀក ជា១នឹងមនុស្សមិនជឿឡើយ។ ដ្បិតឯសេចក្ដីសុចរិត នឹងសេចក្ដីទទឹងច្បាប់ តើមានការប្រកបអ្វីនឹងគ្នា? ឬពន្លឺ នឹងងងឹត លាយឡំគ្នាដូចម្ដេចបាន? តើព្រះគ្រីស្ទ នឹងអារក្សបេលាលត្រូវអ្វីនឹងគ្នា? ឬអ្នកជឿមានចំណែកអ្វីនឹងអ្នកដែលមិនជឿ? តើវិហារនៃព្រះសំណំអ្វីនឹងរូបព្រះ? . . . ហេតុនោះបានជាព្រះអម្ចាស់ទ្រង់មានបន្ទូលថា ‹ចូរចេញពីកណ្ដាលពួកគេទៅ ហើយញែកខ្លួនទៅដោយឡែក កុំឲ្យពាល់របស់ស្មោកគ្រោកឡើយ›»។ (កូរិនថូសទី២ ៦:១៤-១៧) យើងធ្វើតាមពាក្យទាំងនេះដោយជៀសចេញឲ្យឆ្ងាយពីសាសនាមិនពិត។ តើឱវាទរបស់ប៉ុលក៏តម្រូវឲ្យយើងជៀសចេញពីមនុស្សដែលជាសមាជិកសាសនាមិនពិតដែរឬទេ?
‹ចូរប្រព្រឹត្តដោយប្រាជ្ញា›
១៤. តើយើងគួរជៀសចេញទាំងស្រុងពីមនុស្សដែលចូលរួមសាសនាមិនពិតទេ? សូមពន្យល់។
១៤ តើគ្រីស្ទានពិតគួរជៀសចេញទាំងស្រុងពីមនុស្សដែលចូលរួមសាសនាមិនពិតទេ? តើយើងគួរទុកខ្លួនដាច់ដោយឡែកពីមនុស្សដែលគ្មានជំនឿដូចយើងទេ? ចម្លើយគឺ យើងមិនគួរធ្វើដូច្នេះទេ។ បញ្ញត្តយ៉ាងសំខាន់ទីពីរប្រាប់ថា៖ «ត្រូវឲ្យស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងដូចខ្លួនឯង»។ (ម៉ាថាយ ២២:៣៩) យើងពិតជាបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះអ្នកជិតខាង នៅពេលយើងប្រាប់ពួកគេនូវដំណឹងល្អអំពីព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ។ សេចក្ដីស្រឡាញ់របស់យើងចំពោះពួកគេក៏សឲ្យឃើញ ពេលដែលយើងបង្រៀនពួកគេអំពីព្រះគម្ពីរ ហើយប្រាប់អំពីភាពចាំបាច់នៃការជៀសចេញឲ្យឆ្ងាយពីសាសនាមិនពិត។
១៥. យើង«មិនមែនជារបស់ផងលោកីយ» តើនោះមានន័យអ្វី?
១៥ ទោះជាយើងផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អដល់អ្នកជិតខាងរបស់យើងក៏ពិតមែន តែក្នុងនាមជាអ្នកកាន់តាមព្រះយេស៊ូយើង«មិនមែនជារបស់ផងលោកីយ»។ (យ៉ូហាន ១៥:១៩) ក្នុងខនេះ ពាក្យថា«លោកីយ»សំដៅទៅសង្គមមនុស្សដែលដាច់ចេញពីព្រះ។ (អេភេសូរ ៤:១៧-១៩; យ៉ូហានទី១ ៥:១៩) យើងមិនមែនជារបស់ផងលោកិយក្នុងន័យថា យើងបដិសេធមិនព្រមមានចិត្តគំនិត ពាក្យសម្ដី ឬការប្រព្រឹត្តណាដែលធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ាទាស់ព្រះហឫទ័យ។ (យ៉ូហានទី១ ២:១៥-១៧) បន្ថែមទៅទៀត យើងធ្វើតាមគោលការណ៍ដែលថា«ពួកម៉ាកអាក្រក់តែងនឹងបង្ខូចកិរិយាល្អ» ដោយមិនយកមនុស្សដែលមិនកាន់តាមគោលការណ៍គ្រីស្ទានមកធ្វើជាមិត្តជិតស្និទ្ធរបស់យើង។ (កូរិនថូសទី១ ១៥:៣៣) យើងមិនមែនជារបស់ផងលោកិយក៏មានន័យថាយើងរក្សាខ្លួន«មិនឲ្យប្រឡាក់ដោយលោកីយនេះឡើយ»។ (យ៉ាកុប ១:២៧) ដូច្នេះ យើងមិនមែនជារបស់ផងលោកិយ មិនមានន័យថាយើងដកខ្លួនឈប់ទាក់ទងមនុស្សឯទៀតឡើយ។—យ៉ូហាន ១៧:១៥, ១៦; កូរិនថូសទី១ ៥:៩, ១០
១៦, ១៧. តើគ្រីស្ទានពិតគួរប្រព្រឹត្តយ៉ាងណាចំពោះអ្នកដែលមិនស្គាល់សេចក្ដីពិតពីព្រះគម្ពីរ?
១៦ បើដូច្នេះ តើយើងគួរប្រព្រឹត្តយ៉ាងដូចម្ដេចចំពោះអ្នកដែលមិនស្គាល់សេចក្ដីពិតពីព្រះគម្ពីរ? ប៉ុលបានសរសេរទៅកាន់ក្រុមជំនុំនៅទីក្រុងកូល៉ុសថា៖ «ចូរប្រព្រឹត្តនឹងពួកអ្នកក្រៅដោយប្រាជ្ញា ទាំងលៃយកឱកាសឲ្យទាន់ពេលផង។ ចូរឲ្យពាក្យសំដីរបស់អ្នករាល់គ្នា បានប្រកបដោយព្រះគុណជានិច្ច ទាំងបង់អំបិលផង ដើម្បីឲ្យដឹងជាបែបយ៉ាងណា ដែលគួរឆ្លើយដល់មនុស្សនិមួយៗ»។ (កូល៉ុស ៤:៥, ៦) សាវ័កពេត្រុសធ្លាប់បានថា៖ «ចូរឲ្យតាំងព្រះគ្រីស្ទឡើង ជាបរិសុទ្ធ នៅក្នុងចិត្តអ្នករាល់គ្នា ទុកជាព្រះអម្ចាស់ចុះ ហើយឲ្យប្រុងប្រៀបជានិច្ច ដោយសុភាពហើយកោតខ្លាច ដើម្បីនឹងតបឆ្លើយដល់អ្នកណាដែលសួរពីហេតុនៃសេចក្ដីសង្ឃឹមរបស់អ្នករាល់គ្នា»។ (ពេត្រុសទី១ ៣:១៥) ប៉ុលបានជូនឱវាទគ្រីស្ទានពិតថាពួកគេ«មិនត្រូវនិយាយអាក្រក់ពីអ្នកណា ឬឈ្លោះប្រកែកឡើយ ត្រូវមានចិត្តស្លូតបូត ទាំងសំដែងសេចក្ដីសុភាពគ្រប់យ៉ាង ដល់មនុស្សទាំងអស់ផង»។—ទីតុស ៣:២
១៧ ក្នុងនាមជាស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា យើងមិនត្រូវមើលងាយឬនិយាយគំរោះគំរើយដាក់អ្នកឯទៀតឡើយ។ យើងប្រាកដជាមិនប្រើសម្ដីអាក្រក់សំដៅទៅលើសមាជិកសាសនាឯទៀត។ ផ្ទុយទៅវិញ យើងជ្រើសរើសសម្ដីសមរម្យ ទោះបើម្ចាស់ផ្ទះ អ្នកជិតខាង ឬអ្នកធ្វើការជាមួយមិនប្រព្រឹត្តឬប្រើសម្ដីសប្បុរសមករកយើងក៏ដោយ។—កូល៉ុស ៤:៦; ធីម៉ូថេទី២ ២:២៤
«ចូរនឹកចាំពីអស់ទាំងពាក្យ ត្រឹមត្រូវ . . . [ដែល]ទុកជាគំរូ»
១៨. តើអ្នកដែលថយទៅចូលសាសនាមិនពិតវិញ ស្ថិតក្នុងស្ថានភាពគួរឲ្យសោកស្ដាយបែបណាខាងវិញ្ញាណ?
១៨ គួរឲ្យខ្លោចផ្សាណាស់! ប្រសិនបើថយទៅចូលសាសនាមិនពិតវិញ ក្រោយពីបានរៀនសេចក្ដីពិតក្នុងព្រះគម្ពីរ។ ព្រះគម្ពីរពណ៌នាអំពីលទ្ធផលគួរឲ្យសោកស្ដាយដែលកើតឡើងប្រសិនបើអ្នកណាធ្វើដូច្នេះ។ ព្រះគម្ពីរសរសេរថា៖ «ក្រោយដែលបានរួចពីសេចក្ដីស្មោកគ្រោក របស់លោកីយនេះ ដោយបានស្គាល់ព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវគ្រីស្ទ ជាព្រះអង្គសង្គ្រោះហើយ បើអ្នកណាត្រឡប់ទៅជាជាប់ទាក់ទិន ឲ្យសេចក្ដីទាំងនោះបានបង្ក្រាបខ្លួនវិញ នោះសណ្ឋានក្រោយរបស់អ្នកនោះ បានអាក្រក់ជាងមុនទៅទៀត . . . មានការកើតមកដល់គេ ដូចជាពាក្យទំនៀមពិតដែលថា ‹ឆ្កែបានត្រឡប់ទៅស៊ីកំអួតវា ឯជ្រូកញីដែលគេលាងស្អាតហើយ បានទៅននៀលនៅក្នុងខ្នាច[ឬ«ភក់»]វិញ›»។—ពេត្រុសទី២ ២:២០-២២; ខ.ស.
១៩. ហេតុអ្វីជាការសំខាន់ដែលយើងប្រុងប្រយ័ត្នជានិច្ចចំពោះអ្វីក៏ដោយដែលអាចបង្កគ្រោះថ្នាក់ខាងវិញ្ញាណចំពោះយើង?
១៩ យើងត្រូវតែប្រុងប្រយ័ត្នជានិច្ចចំពោះអ្វីក៏ដោយ ដែលអាចបង្កគ្រោះថ្នាក់ខាងវិញ្ញាណចំពោះយើង។ ហើយអ្វីដែលអាចបង្កគ្រោះថ្នាក់ចំពោះយើងមានជាច្រើនមែន! សាវ័កប៉ុលព្រមានថា៖ «នៅគ្រាជាន់ក្រោយបង្អស់ អ្នកខ្លះនឹងលាកចាកចេញពីសេចក្ដីជំនឿ ដោយស្ដាប់តាមវិញ្ញាណបញ្ឆោត នឹងសេចក្ដីបង្រៀនរបស់ពួកអារក្ស»។ (ធីម៉ូថេទី១ ៤:១) យើងរស់នៅ«គ្រាជាន់ក្រោយបង្អស់»។ អ្នកដែលមិនជៀសចេញឲ្យឆ្ងាយពីសាសនាមិនពិតអាច‹ត្រូវគ្រប់អស់ទាំងខ្យល់នៃសេចក្ដីបង្រៀនបោកហើយផាត់ចុះឡើង ដោយសេចក្ដីឆបោករបស់ផងមនុស្ស ហើយដោយឧបាយកល ដែលគេប្រើនឹងនាំឲ្យវង្វេងទៀតឡើយ›។—អេភេសូរ ៤:១៣, ១៤
២០. តើយើងអាចការពារខ្លួនពីឥទ្ធិពលអាក្រក់នៃសាសនាមិនពិតយ៉ាងដូចម្ដេច?
២០ តើយើងអាចការពារខ្លួនពីឥទ្ធិពលអាក្រក់នៃសាសនាមិនពិតយ៉ាងដូចម្ដេច? សូមពិចារណាអ្វីៗដែលព្រះយេហូវ៉ាបានប្រទានមកយើង។ យើងមានព្រះគម្ពីរដែលជាព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់។ (ធីម៉ូថេទី២ ៣:១៦, ១៧) ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រទានអាហារខាងវិញ្ញាណជាបរិបូរតាមរយៈ‹អ្នកបំរើស្មោះត្រង់មានវិនិច្ឆ័យល្អ›។ (ម៉ាថាយ ២៤:៤៥) កាលដែលយើងរីកចម្រើនក្នុងសេចក្ដីពិត យើងគួរបង្កើតឲ្យមានចំណង់ចំពោះ‹អាហាររឹង ដែលសំរាប់តែមនុស្សធំ›ឬមនុស្សមានគំនិតចាស់ទុំ។ ហើយយើងក៏គួរមានក្ដីប៉ងប្រាថ្នាជួបជុំគ្នានៅកន្លែងយើងរៀនសេចក្ដីពិតខាងវិញ្ញាណដែរ មែនទេ? (ហេព្រើរ ៥:១៣, ១៤; ទំនុកដំកើង ២៦:៨) ចូរយើងតាំងចិត្តទទួលប្រយោជន៍ឲ្យបានសព្វគ្រប់ពីសំវិធានការរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ដើម្បីយើងអាច«នឹកចាំពីអស់ទាំងពាក្យត្រឹមត្រូវដែល . . . ទុកជាគំរូ»។ (ធីម៉ូថេទី២ ១:១៣) ធ្វើយ៉ាងនេះ យើងអាចជៀសចេញឲ្យឆ្ងាយពីសាសនាមិនពិត។
តើអ្នកបានរៀនអ្វីខ្លះ?
• តើ«បាប៊ីឡូនដ៏ជាធំ»ជាអ្វី?
• តើយើងត្រូវតែធ្វើអ្វីដើម្បីជៀសចេញឲ្យឆ្ងាយពីសាសនាមិនពិត?
• តើយើងគួរជៀសចេញឲ្យឆ្ងាយពីអ្វីខ្លះ ដែលអាចបង្កគ្រោះថ្នាក់ខាងវិញ្ញាណ?
[សំណួរសម្រាប់អត្ថបទសិក្សា]
[រូបភាពនៅទំព័រ១៤]
តើអ្នកយល់មូលហេតុដែល«បាប៊ីឡូនដ៏ជាធំ»ត្រូវរៀបរាប់ជាស្ត្រីអសីលធម៌ទេ?
[រូបភាពនៅទំព័រ១៥]
«បាប៊ីឡូនដ៏ជាធំ»នឹងត្រូវបំផ្លាញចោល
[រូបភាពនៅទំព័រ១៧]
យើងត្រូវបង្ហាញ«[ចិត្ត]សុភាពហើយកោតខ្លាច» ចំពោះអ្នកដែលមិនមានជំនឿដូចយើង