ព្រះយេហូវ៉ាប្រោសមនុស្សដែលមានទុក្ខលំបាកឲ្យរួច
ព្រះយេហូវ៉ាប្រោសមនុស្សដែលមានទុក្ខលំបាកឲ្យរួច
«មនុស្សសុចរិតតែងកើតមានសេចក្ដីលំបាកជាច្រើន តែព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ជួយឲ្យរួចពីសេចក្ដីទាំងនោះ»។—ទំនុកដំកើង ៣៤:១៩
១, ២. តើគ្រីស្ទានស្មោះត្រង់ម្នាក់ធ្លាប់មានបញ្ហាអ្វី? ហេតុអ្វីយើងអាចមានអារម្មណ៍ស្រដៀងនឹងគាត់ដែរ?
បងស្រីម្នាក់ឈ្មោះគៃកូ * ជាស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាជាង២០ឆ្នាំហើយ។ អស់មួយរយៈ គាត់បានផ្សព្វផ្សាយពេញពេល។ បងស្រីគៃកូស្រឡាញ់ឯកសិទ្ធិនោះខ្លាំងណាស់។ ក៏ប៉ុន្តែ មិនយូរមុននេះ គៃកូចាប់ផ្ដើមមានអារម្មណ៍អស់សង្ឃឹមនិងកណ្ដោចកណ្ដែងយ៉ាងខ្លាំង។ គាត់ប្រាប់ថា៖ «ខ្ញុំបានយំឥតឈប់»។ ដើម្បីខំទប់ទល់នឹងអារម្មណ៍ធ្លាក់ទឹកចិត្ត គៃកូបានចំណាយពេលច្រើនជាងទៅលើការសិក្សាផ្ទាល់ខ្លួន។ តែគាត់ប្រាប់ថា៖ «ខ្ញុំនៅតែមិនអាចធ្វើឲ្យខ្លួនមានអារម្មណ៍ល្អជាងទេ។ ខ្ញុំបានធ្លាក់ទឹកចិត្តរហូតដល់ចង់ស្លាប់»។
២ តើអ្នកធ្លាប់មានអារម្មណ៍អស់សង្ឃឹមបែបនោះទេ? ដោយសារអ្នកជាស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា មានហេតុជាច្រើនដែលអ្នកគួរមានអំណរ ដ្បិតការគោរពប្រតិបត្ដិដល់ព្រះ «មានសេចក្ដីសន្យាឲ្យបានជីវិតនៅជាន់ឥឡូវនេះ ហើយទៅខាងនាយផង»។ (ធីម៉ូថេទី១ ៤:៨) ឥឡូវនេះអ្នកកំពុងតែស្ថិតក្នុងសួនមនោរម្យខាងវិញ្ញាណ! ក៏ប៉ុន្តែ តើនោះមានន័យថាអ្នកនឹងគ្មានទុក្ខលំបាកអ្វីសោះឬ? មិនមានន័យដូច្នេះទាល់តែសោះ! ព្រះគម្ពីរចែងថា «មនុស្សសុចរិតតែងកើតមានសេចក្ដីលំបាកជាច្រើន»។ (ទំនុកដំកើង ៣៤:១៩) នេះមិនមែនចម្លែកទេ ដ្បិត«លោកីយទាំងមូលដេកនៅក្នុងឱវាទនៃមេកំណាចវិញ»។ (យ៉ូហានទី១ ៥:១៩) ហេតុនោះហើយ ទោះតិចឬច្រើនក្ដី ក៏យើងទាំងអស់គ្នាជួបនឹងទុក្ខលំបាកដែរ។—អេភេសូរ ៦:១២
លទ្ធផលដែលមកពីទុក្ខលំបាក
៣. សូមឲ្យឧទាហរណ៍ពីព្រះគម្ពីរអំពីអ្នកបម្រើព្រះដែលធ្លាប់កើតទុក្ខយ៉ាងខ្លាំង។
៣ បើយើងត្រូវទ្រាំទុក្ខលំបាកយូរ នោះអាចធ្វើឲ្យយើងមើលអ្វីទាំងអស់ឃើញថាខ្មៅ។ (សុភាសិត ១៥:១៥) សូមគិតអំពីយ៉ូប ដែលជាបុរសសុចរិត។ ពេលដែលគាត់កំពុងតែរងទុក្ខវេទនាខ្លាំងយ៉ាងសម្បើម គាត់ពោលថា៖ «មនុស្សដែលកើតពីស្រីមក សុទ្ធតែមានអាយុខ្លីទាំងអស់ ហើយក៏មានសេចក្ដីលំបាកជានិច្ចផង»។ (យ៉ូប ១៤:១) អំណររបស់យ៉ូបបានរលាយសាបសូន្យអស់រលីង។ អស់មួយរយៈ យ៉ូបគិតស្មានថាព្រះយេហូវ៉ាបានបោះបង់គាត់ចោលទៀត។ (យ៉ូប ២៩:១-៥) មិនមានតែយ៉ូបទេ ដែលបម្រើព្រះយេហូវ៉ាហើយមានអារម្មណ៍កើតទុក្ខក្រៃលែងនោះ។ ព្រះគម្ពីរប្រាប់ថានាងហាណាមាន«សេចក្ដីជូរល្វីងក្នុងចិត្តណាស់»ដោយសារជាគាត់ស្រីអារគ្មានកូន។ (សាំយូអែលទី១ ១:៩-១១) រេបិកាកើតទុក្ខដោយសារបញ្ហាក្រុមគ្រួសារ ហើយនាងបាននិយាយថា៖ «ខ្ញុំមិនចង់រស់នៅទៀតទេ»។ (លោកុប្បត្តិ ២៧:៤៦) ពេលដាវីឌពិចារណាអំពីកំហុសរបស់ខ្លួន នោះគាត់ពោលថា៖ «ទូលបង្គំដើរទាំងមានទុក្ខគ្រាំជាដរាបរាល់ថ្ងៃ»។ (ទំនុកដំកើង ៣៨:៦) គំរូទាំងនេះបញ្ជាក់ឲ្យឃើញថា អ្នកដែលកោតខ្លាចព្រះនៅសម័យបុរាណមុនមានក្រុមជំនុំគ្រីស្ទាន ធ្លាប់ការកើតទុក្ខយ៉ាងខ្លាំង។
៤. ហេតុអ្វីមិនចម្លែកដែលមាន‹ពួកអ្នកដែលមានសេចក្ដីទន់ក្រំចិត្ត›ក្នុងចំណោមគ្រីស្ទានពិតសព្វថ្ងៃនេះ?
៤ ចុះគ្រីស្ទានពិតវិញ? សាវ័កប៉ុលធ្លាប់សរសេរទៅកាន់បងប្អូននៅទីក្រុងថែស្សាឡូនីចឲ្យ «ជួយកំសាន្តដល់ពួកអ្នកណាដែលមានសេចក្ដីទន់ក្រំចិត្ត»។ (ថែស្សាឡូនីចទី១ ៥:១៤) ឯកសារយោងមួយកត់សម្គាល់ថា ពាក្យភាសាក្រិចដែលបកប្រែថា«ពួកអ្នកណាដែលមានសេចក្ដីទន់ក្រំចិត្ត» អាចសំដៅទៅលើអ្នកដែល«តានតឹងចិត្តពន់ពេកមួយរយៈដោយសារបញ្ហាជីវិត»។ ពាក្យរបស់ប៉ុលបញ្ជាក់ថា បងប្អូនខ្លះក្នុងក្រុមជំនុំថែស្សាឡូនីចដែលជាអ្នកតែងតាំងដោយវិញ្ញាណបានធ្លាក់ទឹកចិត្ត។ ក្នុងចំណោមបណ្ដាគ្រីស្ទានពិតសព្វថ្ងៃនេះ ក៏មានពួកអ្នកដែលមានសេចក្ដីទន់ក្រំចិត្តដែរ។ ប៉ុន្តែហេតុអ្វីពួកគាត់មានចិត្តគ្រាំគ្រា? សូមពិចារណាមូលហេតុធម្មតាបីយ៉ាង។
ភាពឥតគ្រប់លក្ខណ៍របស់យើង អាចធ្វើឲ្យយើងកើតទុក្ខ
៥, ៦. តើរ៉ូម ៧:២២-២៥បង្កប់នូវការសម្រាលទុក្ខអ្វី?
៥ គ្រីស្ទានពិតតែងពិបាកចិត្តដោយសារខ្លួនមានបាប ហើយនេះធ្វើឲ្យពួកគេខុសពីមនុស្សខូចអាក្រក់ដែល«លែងខ្លាចបាប»។ (អេភេសូរ ៤:១៩) ពួកគេប្រហែលជាមានអារម្មណ៍ដូចប៉ុលដែលសរសេរថា «តាមប៉ែកខាងក្នុង ខ្ញុំត្រេកអរចំពោះក្រិត្យវិន័យរបស់ព្រះ តែខ្ញុំឃើញមានអំណាច១ទៀត ក្នុងអស់ទាំងអវយវៈរបស់រូបកាយខ្ញុំ ដែលច្បាំងនឹងអំណាចនៃគំនិតខ្ញុំ ទាំងចាប់នាំខ្ញុំទៅជាប់ក្រោមអំណាចអំពើបាប ដែលនៅក្នុងអវយវៈនៃខ្លួនខ្ញុំទាំងប៉ុន្មានផង»។ រួចប៉ុលឧទានថា «វេទនាណាស់ខ្ញុំ!»។—រ៉ូម ៧:២២-២៤
៦ តើអ្នកធ្លាប់មានអារម្មណ៍ដូចប៉ុលទេ? គឺមិនខុសទេដែលអ្នកកត់សម្គាល់យ៉ាងច្បាស់នូវកំហុសរបស់ខ្លួន ដ្បិតនេះអាចជួយឲ្យយល់ថាបាបជាអ្វីដ៏ធ្ងន់ធ្ងរមែន ហើយពង្រឹងការតាំងចិត្តឲ្យបដិសេធរាល់ការអាក្រក់។ ប៉ុន្តែអ្នកមិនចាំបាច់ព្រួយលំបាកជាប់រហូតដោយសារកំហុសរបស់ខ្លួនទេ។ ប៉ុលបានបន្ថែមពាក្យថា «អរព្រះគុណដល់ព្រះអង្គ គឺដោយសារព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ!»។ (រ៉ូម ៧:២៥) ប៉ុលជឿជាក់ថាព្រះលោហិតរបស់ព្រះយេស៊ូដែលបានត្រូវបង្ហូរចេញអាចលោះគាត់ពីបាបដែលបានទទួលពីអ័ដាមមក។—រ៉ូម ៥:១៨
៧. តើអ្វីអាចជួយឲ្យមិនកើតទុក្ខដោយសារភាពឥតគ្រប់លក្ខណ៍របស់ខ្លួន?
៧ ប្រសិនបើអ្នកមានអារម្មណ៍ថាមិនអាចទ្រាំនឹងភាពឥតគ្រប់លក្ខណ៍របស់ខ្លួន នោះចូរទទួលការសម្រាលទុក្ខពីអ្វីដែលយ៉ូហានបានសរសេរថា ‹បើសិនជាអ្នកណាភ្លាត់ធ្វើបាបវិញ នោះយើងមានជំនួយ១អង្គហើយ ដែលទ្រង់គង់នៅចំពោះព្រះវរបិតា គឺជាព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដែលទ្រង់ជាដង្វាយធួននឹងបាបយើងរាល់គ្នា មិនត្រឹមតែបាបរបស់យើងរាល់គ្នាតែប៉ុណ្ណោះ គឺនឹងបាបរបស់លោកីយទាំងមូលដែរ›។ (យ៉ូហានទី១ ២:១, ២) បើអ្នកពិបាកចិត្តដោយសារទំនោរចិត្តអាក្រក់របស់ខ្លួន នោះចូរចាំថា ព្រះយេស៊ូបានសោយទិវង្គតសម្រាប់អ្នកមានបាប មិនមែនសម្រាប់មនុស្សគ្រប់លក្ខណ៍ទេ។ តាមពិត«គ្រប់គ្នាបានធ្វើបាប ហើយខ្វះមិនដល់សិរីល្អនៃព្រះ»។—រ៉ូម ៣:២៣, កំណែជាអក្សរទ្រេត
៨, ៩. ហេតុអ្វីយើងមិនគួរចោទប្រកាន់និងផ្ដន្ទាទោសខ្លួន?
៨ ក៏ប៉ុន្តែឧបមាថា អ្នកធ្លាប់ប្រព្រឹត្តបាបធ្ងន់ធ្ងរពីមុន។ អ្នកច្បាស់ជាបានអធិស្ឋានទូលព្រះយេហូវ៉ាអំពីរឿងនោះជាច្រើនដង។ អ្នកក៏បានទទួលជំនួយពីអ្នកចាស់ទុំក្នុងក្រុមជំនុំដែរ។ (យ៉ាកុប ៥:១៤, ១៥) អ្នកបានប្រែចិត្តយ៉ាងស្មោះ ហើយនៅតែជាសមាជិកក្រុមជំនុំ។ ឬប្រហែលជាអ្នកបានចេញពីអង្គការព្រះមួយរយៈ ប៉ុន្តែក្រោយមកបានប្រែចិត្តហើយមានភាពស្អាតស្អំឡើងវិញ។ មិនថាធ្លាប់មានករណីមួយណាក៏ដោយ ប្រហែលជាជួនកាលអ្នកនឹកចាំពីអំពើបាបដែលបានប្រព្រឹត្ត ហើយនោះធ្វើឲ្យអ្នកពិបាកចិត្តខ្លាំង។ បើនោះកើតឡើង ចូរចាំថា ព្រះយេហូវ៉ាអត់ឱនទោស«ជាបរិបូរ»ចំពោះអស់អ្នកដែលប្រែចិត្ត។ (អេសាយ ៥៥:៧) ម្យ៉ាងទៀត ទ្រង់មិនចង់ឲ្យអ្នកមានអារម្មណ៍ថាអ្នកមានទោសជាប់ជានិច្ចនោះទេ។ ប៉ុន្តែបើអ្នកមានអារម្មណ៍បែបនេះ សាតាំងនឹងអរណាស់។ (កូរិនថូសទី២ ២:៧, ១០, ១១) អារក្សនឹងត្រូវបំផ្លាញចោលដោយសារវាសមនឹងទទួល ប៉ុន្តែវាចង់ឲ្យអ្នកគិតថាអ្នកសមនឹងទទួលការជំនុំជម្រះដូចវាដែរ។ (វិវរណៈ ២០:១០) កុំឲ្យសាតាំងបំផ្លាញជំនឿរបស់អ្នកតាមវិធីនេះឲ្យសោះ។ (អេភេសូរ ៦:១១) ផ្ទុយទៅវិញ «ចូរតស៊ូនឹងវា»ដូចអ្នកបានធ្វើក្នុងរឿងផ្សេងទៀតដែរ។—ពេត្រុសទី១ ៥:៩
៩ នៅវិវរណៈ ១២:១០ សាតាំងបានត្រូវហៅថា «អានោះដែលចោទប្រកាន់ពីពួកបងប្អូនយើងរាល់គ្នា» គឺគ្រីស្ទានចាក់ប្រេងតាំង។ វា«ចេះតែចោទពីគេ នៅចំពោះព្រះទាំងយប់ទាំងថ្ងៃ»។ គិតអំពីខនោះ ប្រហែលជានឹងជួយឲ្យអ្នកយល់ថាសាតាំង ដែលជាអ្នកចោទប្រកាន់មិនពិត នឹងពេញចិត្តបើអ្នកចោទប្រកាន់និងផ្ដន្ទាទោសខ្លួន ទោះជាព្រះយេហូវ៉ាមិនចោទប្រកាន់ឬផ្ដន្ទាទោសអ្នកឡើយ។ (យ៉ូហានទី១ ៣:១៩-២២) តើចាំបាច់ព្រួយលំបាកលើកំហុសរបស់ខ្លួនរហូតដល់ចង់ឈប់ព្យាយាមទៀតទេ? កុំឲ្យសាតាំងបំផ្លាញចំណងមិត្តភាពរបស់អ្នកជាមួយព្រះយេហូវ៉ាឡើយ។ កុំឲ្យអារក្សធ្វើឲ្យភ្លេចថា ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះមួយអង្គដែល«មានព្រះហឫទ័យមេត្ដាករុណា ហើយទន់សន្ដោស ទ្រង់យឺតនឹងខ្ញាល់ ហើយមានសេចក្ដីសប្បុរស នឹងសេចក្ដីទៀងត្រង់ជាបរិបូរ»។—និក្ខមនំ ៣៤:៦
កម្រិតសមត្ថភាពរបស់យើងអាចធ្វើឲ្យធ្លាក់ទឹកចិត្ត
១០. តើកម្រិតសមត្ថភាពអាចធ្វើឲ្យយើងធ្លាក់ទឹកចិត្តយ៉ាងដូចម្ដេច?
១០ បងប្អូនគ្រីស្ទានខ្លះធ្លាក់ទឹកចិត្ត ដោយសារសមត្ថភាពរបស់ពួកគេមានកម្រិត ហើយនោះប៉ះពាល់ដល់ការបម្រើព្រះយេហូវ៉ា។ តើអ្នកមានអារម្មណ៍ដូច្នេះដែរឬទេ? ប្រហែលជាជំងឺរ៉ាំរ៉ៃ អាយុច្រើន ឬបញ្ហាណាផ្សេងទៀតរារាំងមិនឲ្យអ្នកចំណាយពេលច្រើនក្នុងកិច្ចបម្រើដូចពីមុន។ ពិតមែនថា បងប្អូនគ្រីស្ទានលៃយកពេលសម្រាប់កិច្ចបម្រើ។ (អេភេសូរ ៥:១៥, ១៦) ក៏ប៉ុន្តែ ចុះបើកម្រិតសមត្ថភាពរបស់យើងរារាំងមិនឲ្យធ្វើច្រើនក្នុងកិច្ចបម្រើ ហើយនេះធ្វើឲ្យយើងធ្លាក់ទឹកចិត្ត?
១១. តើឱវាទរបស់ប៉ុលនៅកាឡាទី ៦:៤ អាចមានប្រយោជន៍យ៉ាងណាចំពោះយើង?
១១ ព្រះគម្ពីរដាស់តឿនយើងកុំឲ្យខ្ជិល តែត្រូវ«ត្រាប់តាមពួកអ្នក ដែលគ្រងបានសេចក្ដីសន្យាទុកជាមរដក ដោយចិត្តជឿ ហើយអត់ធន់វិញ»។ (ហេព្រើរ ៦:១២) យើងអាចធ្វើដូច្នេះ ប្រសិនបើយើងពិចារណាគំរូល្អរបស់ពួកគេនិងខំត្រាប់តាមជំនឿរបស់ពួកគេ។ ក៏ប៉ុន្តែ យើងមិនទទួលប្រយោជន៍ទេ ប្រសិនបើយើងប្រៀបធៀបខ្លួនទៅនឹងអ្នកឯទៀត ហើយគិតថាអ្វីយើងធ្វើគឺមិនល្អគ្រប់គ្រាន់ទេ។ ហេតុនេះគប្បីឲ្យយើងអនុវត្តតាមឱវាទរបស់ប៉ុលដែលថា «ចូរឲ្យគ្រប់គ្នាល្បងលការ ដែលធ្វើរៀងៗខ្លួន នោះនឹងមាន[«ហេតុត្រេកអរ», ព.ថ.]ចំពោះតែខ្លួនឯង មិនមែន[«ដោយប្រៀបផ្ទឹមទៅនឹង», ខ.ស.]អ្នកណាទៀតទេ»។—កាឡាទី ៦:៤
១២. ហេតុអ្វីយើងអាចត្រេកអរនឹងកិច្ចបម្រើដែលយើងថ្វាយចំពោះព្រះយេហូវ៉ា?
១២ គ្រីស្ទានពិតមានហេតុត្រឹមត្រូវឲ្យត្រេកអរ សូម្បីតែពេលកិច្ចបម្រើរបស់ពួកគាត់មានកម្រិតដោយសារបញ្ហាសុខភាពក៏ដោយ។ ព្រះគម្ពីរផ្ដល់ទំនុកចិត្តថា «ព្រះទ្រង់មិនមែនជាអ្នករមិលគុណ ដែលទ្រង់នឹងភ្លេចការអ្នករាល់គ្នាធ្វើ នឹងសេចក្ដីស្រឡាញ់ ដែលអ្នករាល់គ្នាបានសំដែងដល់ព្រះនាមទ្រង់»។ (ហេព្រើរ ៦:១០) ប្រហែលជាអ្នកមានកាលៈទេសៈរារាំង មិនឲ្យចូលរួមកិច្ចបម្រើច្រើនដូចពីមុន។ ក៏ប៉ុន្តែ ដោយជំនួយពីព្រះយេហូវ៉ា អ្នកប្រហែលជាអាចចូលរួមកិច្ចបម្រើតាមរបៀបផ្សេងទៀត ដូចជាការផ្សព្វផ្សាយតាមទូរស័ព្ទនិងដោយសរសេរសំបុត្រជាដើម។ អ្នកអាចជឿជាក់ថា ព្រះយេហូវ៉ានឹងប្រទានពរទៅលើអ្នក ដោយសារអ្នកខំអស់ពីសមត្ថភាពក្នុងកិច្ចបម្រើ ហើយបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះទ្រង់និងមនុស្សឯទៀត។—ម៉ាថាយ ២២:៣៦-៤០
«គ្រាលំបាក»អាចធ្វើឲ្យយើងព្រួយលំបាកក្នុងចិត្ត
១៣, ១៤. (ក) សព្វថ្ងៃនេះ ហេតុដូចម្ដេចបានជា«គ្រាលំបាកណាស់»ប្រហែលជាធ្វើឲ្យយើងព្រួយលំបាកក្នុងចិត្ត? (ខ) សព្វថ្ងៃនេះ តើការមិនស្រឡាញ់តាមធម្មតាមនុស្ស គឺសឲ្យឃើញយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៣ យើងមានចិត្តរំភើបពេលដែលរង់ចាំទទួលជីវិតក្នុងពិភពលោកថ្មីរបស់ព្រះ ដែលពោរពេញដោយសេចក្ដីសុចរិត។ ក៏ប៉ុន្តែ ឥឡូវនេះយើងកំពុងតែរស់នៅ«គ្រាលំបាកណាស់»។ (ធីម៉ូថេទី២ ៣:១) យើងសប្បាយដោយដឹងថា ព្រឹត្ដិការណ៍ដ៏គួរឲ្យព្រួយបារម្ភសព្វថ្ងៃនេះ បញ្ជាក់ថាយើងជិតទទួលសេចក្ដីសង្គ្រោះហើយ។ ទោះជាយ៉ាងនោះក្ដី ក៏យើងនៅតែជួបទុក្ខលំបាកដោយសារស្ថានភាពនៅជុំវិញយើង។ ជាឧទាហរណ៍ ចុះបើអ្នកគ្មានការងារធ្វើ? ប្រហែលជានៅតំបន់ដែលអ្នករស់នៅ មិនសូវមានការងារធ្វើទេ ហើយក្រោយប៉ុន្មានខែកន្លងទៅ ប្រហែលជាអ្នកចាប់ផ្ដើមឆ្ងល់ថា តើព្រះយេហូវ៉ាទតឃើញស្ថានភាពរបស់អ្នកទេ? តើទ្រង់បានសណ្ដាប់នូវសេចក្ដីអធិស្ឋានរបស់អ្នកឬទេ? ឬមួយក៏ប្រហែលជាអ្នកជាជនរងគ្រោះដោយសារការរើសអើងឬអំពើអយុត្ដិធម៌ណាផ្សេងទៀត។ សូម្បីតែការមើលចំណងជើងផ្សេងៗក្នុងកាសែតអាចធ្វើឲ្យយើងមានអារម្មណ៍ដូចឡុតជាបុរសសុចរិតនោះ ដែល «មានចិត្តព្រួយលំបាក»ដោយអំពើអសីលធម៌របស់មនុស្សនៅជុំវិញគាត់។—ពេត្រុសទី២ ២:៧
១៤ មានលក្ខណៈមួយទៀតនៃជាន់ក្រោយបង្អស់ដែលយើងមិនត្រូវភ្លេចដែរ។ ព្រះគម្ពីរបានទាយថា មនុស្សជាច្រើននឹង«មិនស្រឡាញ់តាមធម្មតាមនុស្ស»។ (ធីម៉ូថេទី២ ៣:៣) ក្នុងក្រុមគ្រួសារជាច្រើន សមាជិកមិនស្រឡាញ់គ្នាសោះឡើយ។ សៀវភៅមួយសរសេរថា «ភ័ស្តុតាងឲ្យដឹងថា អ្នកដែលសម្លាប់ ប្រើហិង្សា ធ្វើឲ្យមានទុក្ខលំបាកខាងផ្លូវចិត្ត បៀតបៀនកេរ្ដិ៍ខ្មាស ឬរំលោភ ច្រើនតែជាសមាជិកក្រុមគ្រួសារជនរងគ្រោះ ជាជាងអ្នកដទៃ។ [ដូច្នេះ]កន្លែងដែលមនុស្សសង្ឃឹមថាពួកគេនឹងទទួលសេចក្ដីស្រឡាញ់និងមានសុវត្ថិភាពនោះ បានប្រែក្លាយទៅជាកន្លែងដែលមានគ្រោះថ្នាក់បំផុតសម្រាប់មនុស្សខ្លះទាំងចាស់ទាំងក្មេង»។ (Family Violence) ពេលធំឡើង មនុស្សដែលធ្លាប់នៅក្នុងស្ថានភាពបែបនេះប្រហែលជានឹងមានការលំបាកក្នុងចិត្តម្ដងម្កាល។ តើអ្វីអាចជួយអ្នកបានប្រសិនបើអ្នកមានអារម្មណ៍ដូចនេះ?
១៥. ហេតុអ្វីសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះយេហូវ៉ាគឺប្រសើរជាងសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់មនុស្ស?
១៥ ដាវីឌបានតែងទំនុកដំកើងច្រៀងថា៖ «បើកាលណាឪពុកម្ដាយលះចោលទូលបង្គំ នោះព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់នឹងទទួលទូលបង្គំទុកវិញ»។ (ទំនុកដំកើង ២៧:១០) នេះពិតជាសម្រាលទុក្ខយើងណាស់! ដោយដឹងថាព្រះយេហូវ៉ាស្រឡាញ់យើងច្រើនជាងមាតាបិតាយើងទៀត។ ពិតមែនថា ពេលមាតាឬបិតាកាត់កាល ធ្វើបាប ឬបោះបង់យើងចោល នោះធ្វើឲ្យឈឺចិត្តខ្លាំងណាស់ តែនោះមិនមានឥទ្ធិពលទៅលើព្រះទ័យព្រះយេហូវ៉ាចំពោះយើងឡើយ។ (រ៉ូម ៨:៣៨, ៣៩) សូមចាំថា ព្រះទាញនាំអស់អ្នកដែលទ្រង់ស្រឡាញ់ឲ្យមកឯទ្រង់។ (យ៉ូហាន ៣:១៦; ៦:៤៤) មិនថាមនុស្សធ្លាប់ប្រព្រឹត្តចំពោះអ្នកយ៉ាងណាក៏ដោយ ព្រះវរបិតារបស់អ្នកនៅស្ថានសួគ៌ស្រឡាញ់អ្នកណាស់!
អ្វីដែលអាចធ្វើ ដើម្បីកាត់បន្ថយអារម្មណ៍ធ្លាក់ទឹកចិត្ត
១៦, ១៧. ពេលមានអារម្មណ៍ធ្លាក់ទឹកចិត្ត តើយើងអាចធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីរក្សាឲ្យមានកម្លាំងខាងវិញ្ញាណ?
១៦ មានអ្វីខ្លះដែលអ្នកអាចធ្វើដើម្បីស៊ូទ្រាំពេលមានអារម្មណ៍ធ្លាក់ទឹកចិត្ត។ ជាឧទាហរណ៍ ចូរចូលរួមឲ្យបានច្រើនបំផុតក្នុងកិច្ចការខាងវិញ្ញាណ។ ចូររំពឹងគិតអំពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ ជាពិសេសពេលអារម្មណ៍ធ្លាក់ទឹកចិត្តគឺខ្លាំងពេកស្ទើរទ្រាំមិនបាន។ អ្នកតែងទំនុកដំកើងបានច្រៀងថា៖ «កាលទូលបង្គំបានពោលថា ‹ជើងទូលបង្គំរឥលភ្លាត់ហើយ› នោះឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ! សេចក្ដីសប្បុរសនៃទ្រង់បានទប់ទល់ទូលបង្គំ គ្រាដែលទូលបង្គំមានគំនិតសាន់វ័ណ្ឌក្នុងចិត្តជាច្រើន[ឬ«ទុក្ខកង្វល់ញាំញីក្នុងចិត្ត»] នោះសេចក្ដីកំសាន្តចិត្តនៃទ្រង់ក៏ជាទីរីករាយដល់ព្រលឹងទូលបង្គំវិញ»។ (ទំនុកដំកើង ៩៤:១៨, ១៩; ខ.ស.) បើយើងអានព្រះគម្ពីរជាទៀងទាត់ នោះនឹងធ្វើឲ្យមានគំនិតជាច្រើនដែលសម្រាលទុក្ខនិងផ្ដល់កម្លាំងចិត្តឲ្យយើង។
១៧ យើងក៏ត្រូវអធិស្ឋានជាចាំបាច់។ ទោះបើយើងមិនអាចទូលបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ពីអារម្មណ៍កប់យ៉ាងជ្រៅក្នុងចិត្តក៏ដោយ ក៏ព្រះយេហូវ៉ាជ្រាបពីអ្វីដែលយើងចង់ទូលប្រាប់ទ្រង់។ (រ៉ូម ៨:២៦, ២៧) អ្នកតែងទំនុកដំកើងបានផ្ដល់ទំនុកចិត្តថា៖ «ចូរផ្ទេរបន្ទុករបស់អ្នកទៅលើព្រះយេហូវ៉ា នោះទ្រង់នឹងជួយទប់ទល់អ្នក ទ្រង់មិនព្រមឲ្យមនុស្សសុចរិតត្រូវរង្គើឡើយ»។—ទំនុកដំកើង ៥៥:២២
១៨. តើអ្នកដែលធ្លាក់ទឹកចិត្តអាចធ្វើអ្វី?
១៨ បងប្អូនខ្លះធ្លាក់ទឹកចិត្តដោយសារមានជំងឺផ្លូវចិត្ត។ * ប្រសិនបើអ្នកមានជំងឺបែបនេះ ចូរខំប្រឹងប្រមូលអារម្មណ៍ទៅលើពិភពលោកថ្មីរបស់ព្រះ ដែលពេលនោះ«ពួកអ្នកដែលនៅក្នុងក្រុងគេនឹងមិនថា ‹ខ្ញុំឈឺទៀតឡើយ›»។ (អេសាយ ៣៣:២៤) បើអារម្មណ៍ធ្លាក់ទឹកចិត្តជាអារម្មណ៍ដែលអ្នកមានជាប់រហូតនោះ ប្រហែលត្រូវសុំជំនួយពីអ្នកជំនាញខាងជំងឺនេះ។ (ម៉ាថាយ ៩:១២) ក៏ជាការសំខាន់ដែរ ដែលយើងថែទាំសុខភាពរបស់យើង។ បើបរិភោគអាហារមានជីវជាតិហើយហាត់ប្រាណខ្លះៗ នោះប្រហែលជានឹងជួយយើងដែរ។ ចូរដេកឲ្យបានគ្រប់គ្រាន់។ កុំអង្គុយមើលទូរទស្សន៍រហូតដល់យប់ជ្រៅ ហើយចូរជៀសវាងពីការកម្សាន្តណាដែលធ្វើឲ្យអស់កម្លាំងកាយកម្លាំងចិត្ត។ សំខាន់បំផុត ចូរបន្តធ្វើកិច្ចការដែលព្រះសព្វព្រះហឫទ័យ! ទោះជាមិនទាន់ដល់គ្រាដែលព្រះយេហូវ៉ានឹង«ជូតអស់ទាំងទឹកភ្នែក»ពីភ្នែកអ្នកចេញក៏ពិតមែន តែទ្រង់នឹងជួយឲ្យអ្នកស៊ូទ្រាំ។—វិវរណៈ ២១:៤; កូរិនថូសទី១ ១០:១៣
ការរស់«នៅក្រោមព្រះហស្តដ៏ពូកែរបស់ព្រះ»
១៩. តើព្រះយេហូវ៉ាសន្យាអ្វីនឹងអ្នកដែលមានទុក្ខលំបាក?
១៩ ព្រះគម្ពីរផ្ដល់ទំនុកចិត្តថា ទោះជាមនុស្សសុចរិតមានទុក្ខលំបាកជាច្រើនក៏ដោយ «តែព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ជួយឲ្យរួចពីសេចក្ដីទាំងនោះ»។ (ទំនុកដំកើង ៣៤:១៩) តើព្រះជួយឲ្យរួចដោយដូចម្ដេច? នៅពេលសាវ័កប៉ុលអធិស្ឋានម្ដងហើយម្ដងទៀតឲ្យព្រះរំដោះឲ្យរួចពី«បន្លា១ចាត់មកក្នុងសាច់ឈាម» នោះព្រះយេហូវ៉ាបានមានបន្ទូលប្រាប់គាត់ថា «កំឡាំងអញបានពេញខ្នាត ដោយសេចក្ដីកំសោយ»។ (កូរិនថូសទី២ ១២:៧-៩) តើព្រះយេហូវ៉ាបានសន្យាអ្វីនឹងប៉ុល? តើទ្រង់សន្យាអ្វីនឹងអ្នកដែរ? មិនមែនសន្យាប្រោសឲ្យជានៅសព្វថ្ងៃនេះទេ តែទ្រង់ផ្ដល់កម្លាំងឲ្យស៊ូទ្រាំវិញ។
២០. ទោះជាយើងជួបនឹងទុក្ខលំបាកក៏ពិតមែន តើពេត្រុសទី១ ៥:៦, ៧ផ្ដល់ទំនុកចិត្តដូចម្ដេច?
២០ សាវ័កពេត្រុសបានសរសេរថា «ចូរឲ្យអ្នករាល់គ្នាបន្ទាបខ្លួន នៅក្រោមព្រះហស្តដ៏ពូកែរបស់ព្រះចុះ ដើម្បីឲ្យទ្រង់បានដំកើងអ្នករាល់គ្នាឡើង នៅវេលាកំណត់ ហើយចូរផ្ទេរគ្រប់ទាំងសេចក្ដីទុក្ខព្រួយរបស់អ្នករាល់គ្នាទៅលើទ្រង់ ដ្បិតទ្រង់តែងយកព្រះទ័យទុកដាក់នឹងអ្នករាល់គ្នា»។ (ពេត្រុសទី១ ៥:៦, ៧) ដោយព្រោះព្រះយេហូវ៉ាយកព្រះទ័យទុកដាក់នឹងអ្នក ទ្រង់នឹងមិនបោះបង់អ្នកចោលឡើយ។ ទ្រង់នឹងគាំទ្រអ្នក មិនថាអ្នកជួបប្រទះទុក្ខលំបាកអ្វីក៏ដោយ។ ចូរនឹកចាំថា គ្រីស្ទានស្មោះត្រង់«នៅក្រោមព្រះហស្តដ៏ពូកែរបស់ព្រះ»។ កាលយើងបម្រើព្រះយេហូវ៉ា ទ្រង់ប្រទានកម្លាំងឲ្យយើងស៊ូទ្រាំ។ ប្រសិនបើយើងស្មោះត្រង់នឹងទ្រង់ គ្មានអ្វីអាចបំផ្លាញចំណងមិត្តភាពរបស់យើងជាមួយទ្រង់បានឡើយ។ ហេតុនេះ ចូរយើងរក្សាភាពស្មោះភក្ដីនឹងព្រះយេហូវ៉ាជានិច្ច ដើម្បីយើងអាចសប្បាយនឹងជីវិតជារៀងរហូតក្នុងពិភពលោកថ្មីដែលទ្រង់បានសន្យា ហើយឃើញទ្រង់ជួយអស់អ្នកដែលមានទុក្ខលំបាកឲ្យរួចជាការស្រេច!
[កំណត់សម្គាល់]
^ វគ្គ 1 ឈ្មោះបានត្រូវប្ដូរ។
^ វគ្គ 18 ជំងឺផ្លូវចិត្តនេះមិនត្រឹមតែជាការធ្លាក់ទឹកចិត្តទេ តែជាអារម្មណ៍សោកសង្រេងយ៉ាងខ្លាំងមិនស្រាកស្រាន្ត។
តើអ្នកចាំទេ?
• ហេតុអ្វីសូម្បីតែអ្នកបម្រើព្រះយេហូវ៉ាជួបនឹងទុក្ខលំបាក?
• តើមានកត្ដាអ្វីខ្លះដែលធ្វើឲ្យរាស្ត្រព្រះយេហូវ៉ាមានអារម្មណ៍ធ្លាក់ទឹកចិត្ត?
• តើព្រះយេហូវ៉ាជួយឲ្យយើងស៊ូទ្រាំនឹងទុក្ខលំបាកយ៉ាងដូចម្ដេច?
• តើយើង«នៅក្រោមព្រះហស្តដ៏ពូកែរបស់ព្រះ»ក្នុងន័យអ្វី?
[សំណួរសម្រាប់អត្ថបទសិក្សា]
[រូបភាពនៅទំព័រ១៨]
ទោះជាមានទុក្ខលំបាកក៏ពិតមែន រាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ាមានហេតុអរសប្បាយ
[រូបភាពនៅទំព័រ២១]
ការផ្សព្វផ្សាយតាមទូរស័ព្ទជាវិធីមួយ ដើម្បីថ្វាយអ្វីដ៏ល្អបំផុតដល់ព្រះយេហូវ៉ា