ចូរបន្ដបម្រើព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងស្មោះអស់ពីចិត្ដ
ចូរបន្តបម្រើព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងស្មោះអស់ពីចិត្ត
«កូនអញអើយ ចូរឲ្យឯងបានស្គាល់ព្រះនៃឪពុកឯងចុះ ព្រមទាំងប្រតិបត្ដិតាមទ្រង់ ដោយអស់ពីចិត្ត»។—១រប. ២៨:៩
សូមរកចម្លើយចំពោះសំណួរទាំងនេះ:
តើពាក្យថាចិត្តសំដៅទៅលើអ្វី?
តើមានវិធីអ្វីដែលយើងអាចប្រើ ដើម្បីពិនិត្យមើលចិត្តរបស់យើង?
តើតាមរបៀបណាយើងអាចបន្តបម្រើព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងស្មោះអស់ពីចិត្ត?
១, ២. (ក) តើអវយវៈមួយណានៃរូបកាយមនុស្ស បានត្រូវប្រើក្នុងន័យធៀបក្នុងគម្ពីរច្រើនជាងអវយវៈផ្សេងទៀត? (ខ) ហេតុអ្វីគឺជាការសំខាន់ដែលយើងយល់អត្ថន័យនៃពាក្យចិត្ត?
ជាច្រើនដងបណ្ដាំរបស់ព្រះរៀបរាប់ពីអវយវៈផ្សេងៗនៃរូបកាយមនុស្សជាន័យធៀប។ ជាឧទាហរណ៍: យ៉ូបបានបញ្ជាក់ថា៖ «ខ្ញុំគ្មានសេចក្ដីអយុត្ដិធម៌នៅក្នុងដៃ»។ ស្តេចសាឡូម៉ូនបាននិយាយថា៖ «ដំណឹងដែលគាប់ចិត្ត នោះរមែងចំរើនកំឡាំងដល់ឆ្អឹង»។ ព្រះយេហូវ៉ាបានធានាអេសេគាលថា៖ «អញបានធ្វើឲ្យក្បាលឯងរឹង . . . ជាងថ្មដែកភ្លើងទៅទៀត» ហើយលោកយេស៊ូបានប្រាប់ថា៖ «ប្រសិនបើភ្នែកម្ខាងរបស់អ្នក បណ្ដាលឲ្យអ្នកជំពប់ដួល ចូរខ្វេះវាចេញ ហើយបោះចោលឲ្យឆ្ងាយទៅ»។—យ៉ូប ១៦:១៧; សុភ. ១៥:៣០; អេស. ៣:៩; ម៉ាថ. ១៨:៩
២ ក៏ប៉ុន្តែ អវយវៈមួយនៃរូបកាយមនុស្ស បានត្រូវប្រើក្នុងន័យធៀបក្នុងគម្ពីរច្រើនជាងអវយវៈឯទៀត។ តាមពិត ក្នុងភាសាដើម គម្ពីរប្រើពាក្យ«បេះដូង»ដែលគម្ពីរភាសាខ្មែរបកប្រែថា«ចិត្ត»ជិត១.០០០ដង។ ជាឧទាហរណ៍ អ្នកបម្រើស្មោះត្រង់ម្នាក់គឺហាណាបានអធិដ្ឋានថា៖ «ចិត្ត[ពាក្យភាសាហេប្រឺ បេះដូង]ខ្ញុំម្ចាស់រីករាយសាទរចំពោះព្រះ[យេហូវ៉ា]»។ (១សាំ. ២:១) គឺសំខាន់ណាស់ដែលយើងខំយល់ថា«ចិត្ត»ជានិមិត្តរូបអ្វី ដោយសារគម្ពីរបានប្រាប់យើងឲ្យការពារចិត្តរបស់យើង។—សូមអាន សុភាសិត ៤:២៣
តើពាក្យចិត្តសំដៅទៅលើអ្វី?
៣. តើយើងអាចយល់អត្ថន័យនៃពាក្យ«ចិត្ត»ក្នុងគម្ពីរយ៉ាងដូចម្ដេច? សូមលើកឧទាហរណ៍។
៣ ទោះជាបណ្ដាំរបស់ព្រះមិនបានពន្យល់អត្ថន័យនៃពាក្យ«ចិត្ត»ក៏ដោយ យើងនៅតែអាចយល់នូវអត្ថន័យនៃពាក្យនេះបាន។ តើតាមរបៀបណា? ជាឧទាហរណ៍ សូមគិតអំពីរូបផ្គុំដែលធ្វើអំពីបំណែកក្រដាសជាច្រើន។ ដោយថយមកមើលរូបផ្គុំទាំងមូល គេឃើញថាបំណែកក្រដាសដែលបានផ្គុំត្រូវគ្នាទាំងអស់នោះ ចេញជារូបភាពមួយ។ ស្រដៀងគ្នាដែរ យើងត្រូវមើលកន្លែងជាច្រើនក្នុងគម្ពីរដែលប្រើពាក្យ«ចិត្ត»ដើម្បីឲ្យយើងអាចយល់ថាពាក្យនេះមានន័យយ៉ាងណា។ ដូច្នេះ តើពាក្យថាចិត្តមានន័យយ៉ាងណា?
៤. (ក) តើពាក្យ«ចិត្ត»ជាតំណាងអ្វី? (ខ) តើពាក្យរបស់លោកយេស៊ូនៅម៉ាថាយ ២២:៣៧មានន័យដូចម្ដេច?
៤ អ្នកសរសេរគម្ពីរប្រើពាក្យ«ចិត្ត»ដើម្បីពណ៌នាអំពីធាតុពិតដែលនៅក្នុងខ្លួនមនុស្ស។ នេះរួមបញ្ចូលបំណងប្រាថ្នា ការគិត ចរិតលក្ខណៈ ចិត្តគំនិត សមត្ថភាព បំណងចិត្តនិងគោលដៅរបស់យើង។ (សូមអាន ចោទិយកថា ១៥:៧; សុភាសិត ១៦:៩; សកម្មភាព ២:២៦) ប៉ុន្តែ ក្នុងករណីផ្សេងទៀតពាក្យ«ចិត្ត»មិនមានន័យដូច្នេះទេ។ ជាឧទាហរណ៍ លោកយេស៊ូបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «អ្នកត្រូវស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់អ្នក ឲ្យអស់ពីដួងចិត្ត អស់ពីព្រលឹង ហើយអស់ពីសមត្ថភាពរិះគិត»។ (ម៉ាថ. ២២:៣៧) ក្នុងករណីនេះ«ចិត្ត»សំដៅទៅលើទឹកចិត្ត សេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នា និងអារម្មណ៍ពិតប្រាកដរបស់មនុស្សម្នាក់។ ដោយបញ្ជាក់អំពីចិត្តជាមួយនឹងព្រលឹងនិងសមត្ថភាពរិះគិត នោះលោកយេស៊ូចង់មានប្រសាសន៍ថា អារម្មណ៍ របៀបរស់នៅ និងរបៀបគិតគូររបស់យើងត្រូវបង្ហាញថាយើងស្រឡាញ់ព្រះ។ (យ៉ូន. ១៧:៣; អេភ. ៦:៦) ប៉ុន្តែ ពេលមានតែពាក្យ«ចិត្ត»ប៉ុណ្ណោះវិញ ពាក្យនេះសំដៅទៅលើលក្ខណៈទាំងអស់ក្នុងខ្លួនមនុស្ស។
មូលហេតុដែលយើងត្រូវការពារចិត្តរបស់យើង
៥. ហេតុអ្វីយើងចង់ខំយ៉ាងខ្លាំងដើម្បីបម្រើព្រះដោយអស់ពីចិត្ត?
៥ ស្តីអំពីចិត្ត ស្តេចដាវីឌបានរំលឹកសាឡូម៉ូនថា៖ «កូនអញអើយ ចូរឲ្យឯងបានស្គាល់ព្រះនៃឪពុកឯងចុះ ព្រមទាំងប្រតិបត្ដិតាមទ្រង់ ដោយអស់ពីចិត្ត ហើយស្ម័គ្រស្មោះផង ដ្បិតព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ស្ទង់អស់ទាំងចិត្ត ក៏យល់អស់ទាំងសេចក្ដីដែលយើងគិតដែរ»។ (១រប. ២៨:៩) ពិតមែន ព្រះយេហូវ៉ាជាអ្នកពិនិត្យមើលចិត្តទាំងអស់រួមទាំងចិត្តរបស់យើងផងដែរ។ (សុភ. ១៧:៣; ២១:២) ហើយអ្វីដែលលោករកឃើញក្នុងចិត្តរបស់យើងមានឥទ្ធិពលលើចំណងមិត្តភាពរបស់យើងជាមួយលោកនិងអនាគតរបស់យើងផងដែរ។ ហេតុនេះ ដោយមានមូលហេតុត្រឹមត្រូវ យើងធ្វើតាមឱវាទរបស់ដាវីឌដោយខំយ៉ាងខ្លាំងដើម្បីបម្រើព្រះដោយអស់ពីចិត្ត។
៦. តើយើងគួរទទួលស្គាល់អ្វីស្តីអំពីការតាំងចិត្តបម្រើព្រះ?
៦ តាមការពិត ការខំប្រឹងខ្នះខ្នែងក្នុងកិច្ចបម្រើព្រះក្នុងនាមជារាស្ត្ររបស់លោក បង្ហាញថាយើងមានសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាយ៉ាងខ្លាំងដើម្បីបម្រើព្រះដោយអស់ពីចិត្ត។ ដំណាលគ្នានោះ យើងក៏ដឹងថាការបង្ខិតបង្ខំនៃពិភពលោកដ៏អាក្រក់របស់សាថាននិងទំនោរចិត្តដែលទោរទន់ទៅធ្វើអំពើខុសឆ្គង នាំឲ្យយើងពិបាកធ្វើតាមការតាំងចិត្តរបស់យើងដើម្បីបម្រើព្រះដោយអស់ពីចិត្ត។ (យេ. ១៧:៩; អេភ. ២:២) ហេតុនេះ ដើម្បីឲ្យប្រាកដថាយើងមិនឈប់បម្រើព្រះដោយអស់ពីចិត្ត នោះយើងត្រូវពិនិត្យមើលចិត្តរបស់យើងជាទៀងទាត់។ តើយើងអាចធ្វើដូច្នេះតាមរបៀបណា?
៧. តើអ្វីបង្ហាញការពិតអំពីអ្វីដែលមានក្នុងចិត្តរបស់យើង?
៧ យើងមិនអាចមើលឃើញស្នូលឬខ្លឹមនៃដើមឈើមួយបានទេ។ ដូចគ្នាដែរ អ្នកឯទៀតមិនអាចមើលឃើញលក្ខណៈពិតក្នុងចិត្តយើងបានឡើយ។ ក៏ប៉ុន្តែ ដូចលោកយេស៊ូបានបញ្ជាក់ក្នុងសុន្ទរកថានៅលើភ្នំ សកម្មភាពផ្សេងៗរបស់យើងបង្ហាញការពិតអំពីអ្វីដែលមានក្នុងចិត្តរបស់យើង ដូចផ្លែឈើបង្ហាញពីសភាពពិតរបស់ដើមវា។ (ម៉ាថ. ៧:១៧-២០) សូមឲ្យយើងពិចារណាអំពីសកម្មភាពមួយក្នុងចំណោមសកម្មភាពទាំងនោះ។
វិធីជាក់ស្តែងមួយដើម្បីពិនិត្យមើលចិត្តរបស់យើង
៨. តើប្រសាសន៍របស់លោកយេស៊ូនៅម៉ាថាយ ៦:៣៣និងអ្វីដែលមាននៅក្នុងចិត្តយើងជាប់ទាក់ទងគ្នាយ៉ាងណា?
៨ ក្នុងសុន្ទរកថាដដែលនេះ លោកយេស៊ូបានប្រាប់ពួកអ្នកស្ដាប់អំពីអ្វីដែលពួកគេអាចធ្វើដើម្បីបង្ហាញថាពួកគេចង់បម្រើព្រះដោយអស់ពីចិត្ត។ លោកយេស៊ូបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «ចូរបន្តស្វែងរករាជាណាចក្រនិងសេចក្ដីសុចរិតរបស់ព្រះជាមុន ហើយលោកនឹងផ្ដល់របស់ទាំងនេះឲ្យអ្នក»។ (ម៉ាថ. ៦:៣៣) ពិតមែន អ្វីដែលយើងចាត់ទុកថាសំខាន់បំផុតក្នុងជីវិតរបស់យើង សឲ្យឃើញអំពីសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នា គំនិត និង គម្រោងដែលនៅក្នុងជម្រៅចិត្តរបស់យើង។ ដូច្នេះរបៀបមួយដើម្បីជួយយើងឲ្យដឹងថាយើងកំពុងបម្រើព្រះដោយអស់ពីចិត្តនោះ គឺការពិនិត្យមើលដោយយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះអ្វីដែលសំខាន់បំផុតក្នុងជីវិតរបស់យើង។
៩. តើលោកយេស៊ូបានផ្ដល់ការអញ្ជើញអ្វីចំពោះបុរសខ្លះ ហើយតើការប្រព្រឹត្តតបរបស់ពួកគេចំពោះការអញ្ជើញនោះបានបង្ហាញពីអ្វី?
៩ មិនយូរក្រោយពីលោកយេស៊ូបានដាស់តឿនអ្នកកាន់តាមលោកឲ្យ«បន្តស្វែងរករាជាណាចក្រ . . . របស់ព្រះជាមុន» រឿងមួយបានកើតឡើងដែលបង្ហាញថា អ្វីដែលមនុស្សចាត់ទុកថាសំខាន់ជាងគេក្នុងជីវិត សឲ្យឃើញយ៉ាងច្បាស់នូវសន្ដានចិត្តរបស់ពួកគេ។ លូកាដែលជាអ្នកសរសេរសៀវភៅដំណឹងល្អបានរៀបរាប់ថាលោកយេស៊ូបាន«តាំងចិត្តយ៉ាងរឹងមាំទៅក្រុងយេរូសាឡិម» ទោះជាលោកដឹងយ៉ាងច្បាស់ថានឹងមានអ្វីកើតឡើងចំពោះលោកនៅទីនោះក៏ដោយ។ ក្នុងអំឡុងពេលដែលលោកនិងពួកសាវ័ករបស់លោក«កំពុងធ្វើដំណើរតាមផ្លូវ» លោកយេស៊ូបានជួបបុរសខ្លះដែលលោកបានអញ្ជើញថា៖ «ចូរមកតាមខ្ញុំចុះ»។ បុរសទាំងនោះបានសុខចិត្តទទួលការអញ្ជើញរបស់លោកយេស៊ូ ប៉ុន្តែពួកគេចង់ធ្វើអ្វីផ្សេងជាមុនសិន។ បុរសម្នាក់បានតបទៅលោកវិញថា៖ «សូមអនុញ្ញាតឲ្យខ្ញុំចេញទៅបញ្ចុះសពឪពុកខ្ញុំសិន»។ ហើយបុរសម្នាក់ទៀតបានតបថា៖ «លោកម្ចាស់ ខ្ញុំនឹងទៅតាមលោក ប៉ុន្តែសូមអនុញ្ញាតឲ្យខ្ញុំទៅលាពួកអ្នកផ្ទះរបស់ខ្ញុំសិន»។ (លូក. ៩:៥១, ៥៧-៦១) យើងអាចឃើញច្បាស់នូវភាពខុសគ្នាស្រឡះរវាងការតាំងចិត្តយ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់របស់លោកយេស៊ូក្នុងការធ្វើតាមបំណងប្រាថ្នារបស់ព្រះ និងចិត្តស្ទាក់ស្ទើររបស់បុរសទាំងនោះ។ ដោយចាត់ទុករឿងផ្ទាល់ខ្លួនថាសំខាន់ជាងកិច្ចបម្រើព្រះ នោះពួកគេបានបង្ហាញថា ពួកគេមិនចង់បម្រើព្រះដោយស្មោះអស់ពីចិត្តទេ។
១០. (ក) តើអ្នកកាន់តាមគ្រិស្តមានប្រតិកម្មយ៉ាងណាចំពោះការអញ្ជើញរបស់លោកយេស៊ូ? (ខ) តើលោកយេស៊ូបានលើកឧទាហរណ៍ខ្លីអ្វី?
១០ យើងមិនដូចបុរសទាំងនោះទេ។ យើងបានទទួលការអញ្ជើញរបស់លោកយេស៊ូឲ្យធ្វើជាអ្នកកាន់តាមលោក ហើយឥឡូវយើងកំពុងបម្រើព្រះយេហូវ៉ាជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ ដោយធ្វើបែបនេះ យើងបង្ហាញថាយើងមានអារម្មណ៍យ៉ាងណាចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។ ក៏ប៉ុន្តែ ទោះជាយើងកំពុងមានសកម្មភាពក្នុងក្រុមជំនុំក៏ដោយ យើងក៏នៅតែត្រូវដឹងច្បាស់នូវគ្រោះថ្នាក់ដែលអាចកើតឡើងដល់ចិត្តរបស់យើង។ តើគ្រោះថ្នាក់នោះជាអ្វី? ពេលលោកយេស៊ូសន្ទនាជាមួយបុរសទាំងនោះដែលលោកបានអញ្ជើញឲ្យក្លាយជាអ្នកកាន់តាមលោក លោកយេស៊ូបានបញ្ជាក់អំពីគ្រោះថ្នាក់នេះ ដោយមានប្រសាសន៍ថា៖ «អ្នកណាដែលចាប់កាន់នង្គ័ល តែបែរទៅមើលអ្វីនៅខាងក្រោយ អ្នកនោះមិនសមនឹងរាជាណាចក្ររបស់ព្រះឡើយ»។ (លូក. ៩:៦២) តើយើងអាចទាញយកមេរៀនអ្វីពីឧទាហរណ៍នេះ?
តើយើង«កាន់ខ្ជាប់អ្វីៗដែលល្អ»ឬទេ?
១១. តើការងាររបស់កសិករនៅក្នុងឧទាហរណ៍របស់លោកយេស៊ូបានទៅជាយ៉ាងណា ហើយហេតុអ្វី?
១១ ដើម្បីឲ្យយើងអាចយល់ច្បាស់នូវឧទាហរណ៍ខ្លីរបស់លោកយេស៊ូ សូមឲ្យយើងពិចារណាថែមទៀត ហើយគិតឲ្យបានល្អិតល្អន់អំពីឧទាហរណ៍នេះ។ កសិករម្នាក់កំពុងរវល់ភ្ជួរស្រែ។ ក៏ប៉ុន្តែ ពេលកំពុងភ្ជួរ គាត់មិនអាចឈប់គិតអំពីផ្ទះរបស់គាត់ ជាទីកន្លែងដែលគាត់អាចនៅជាមួយក្រុមគ្រួសារ មិត្តភក្ដិ បរិភោគម្ហូបអាហារ លេងភ្លេង សើចសប្បាយហើយនៅក្នុងម្លប់ត្រជាក់។ គាត់នឹកចង់បានអ្វីៗទាំងនោះយ៉ាងខ្លាំង។ បន្ទាប់ពីភ្ជួរដីបានមួយរយៈពេល បំណងប្រាថ្នារបស់កសិករនោះចំពោះអ្វីៗទាំងនោះដែលធ្វើឲ្យជីវិតរីករាយ គឺកាន់តែខ្លាំងឡើងៗរហូតដល់គាត់ បែរទៅមើល«អ្វីនៅខាងក្រោយ»។ ទោះជានៅតែមានការងារជាច្រើនទៀតដើម្បីធ្វើមុនសាបព្រោះក៏ដោយ កសិករនោះមិនមូលអារម្មណ៍ ហើយគាត់ធ្វើកិច្ចការរបស់គាត់មិនបានល្អ។ ម្ចាស់របស់កសិករនោះច្បាស់ជាខកចិត្តដោយសារគាត់ខ្វះការតស៊ូ។
១២. តើយើងអាចឃើញភាពស្រដៀងគ្នាអ្វីរវាងកសិករក្នុងឧទាហរណ៍របស់លោកយេស៊ូ និងគ្រិស្តសាសនិកខ្លះនៅសព្វថ្ងៃ?
១២ ឥឡូវសូមឲ្យយើងពិចារណាអំពីស្ថានភាពស្រដៀងគ្នាដែលមាននៅសម័យនេះ។ កសិករនោះអាចប្រៀបបាននឹងគ្រិស្តសាសនិកណាដែលមើលទៅដូចជាកំពុងបម្រើព្រះយ៉ាងល្អ ប៉ុន្តែតាមការពិតចំណងមិត្តភាពរបស់គាត់ជាមួយព្រះកំពុងប្រេះឆា។ ជាឧទាហរណ៍ សូមឲ្យយើងស្រមៃគិតថាមានបងប្រុសម្នាក់ដែលកំពុងជាប់រវល់ក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយ។ ក៏ប៉ុន្តែ ទោះជាពេលគាត់កំពុងចូលរួមកិច្ចប្រជុំនិងពេលគាត់ផ្សព្វផ្សាយក៏ដោយ គាត់មិនអាចឈប់គិតអំពីលក្ខណៈខ្លះនៃរបៀបរស់នៅក្នុងពិភពលោកនេះដែលគាត់ពេញចិត្ត។ អ្វីទាំងនេះបានជ្រាបចូលយ៉ាងជ្រៅក្នុងចិត្តរបស់គាត់ ហើយធ្វើឲ្យគាត់នឹកចង់បានរបស់ទាំងនោះយ៉ាងខ្លាំង។ នៅទីបំផុត បន្ទាប់ពីគាត់បំពេញកិច្ចបម្រើផ្សាយបានប៉ុន្មានឆ្នាំ បំណងប្រាថ្នាចង់បានរបស់ខ្លះក្នុងពិភពលោកនេះ មានកាន់តែខ្លាំងឡើងៗរហូតដល់គាត់បែរទៅមើល«អ្វីនៅខាងក្រោយ»។ ទោះជានៅតែមានកិច្ចការជាច្រើនក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយក៏ដោយ គាត់មិនបានបន្ត«កាន់ខ្ជាប់នូវបណ្ដាំនៃជីវិត»ទេ ហើយសកម្មភាពក្នុងការគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះរបស់គាត់បានចុះខ្សោយ។ (ភី. ២:១៦) ព្រះយេហូវ៉ាដែលជា«ម្ចាស់នៃកិច្ចការប្រមូលផលដំណាំ»ព្រួយចិត្តដោយសារការខ្វះការស៊ូទ្រាំបែបនេះ។—លូក. ១០:២
១៣. តើការបម្រើព្រះយ៉ាងអស់ពីចិត្តរួមបញ្ចូលអ្វីខ្លះ?
១៣ មេរៀននេះគឺជាក់ស្តែងណាស់។ ជាការល្អប្រសើរបើយើងរួមចំណែកយ៉ាងទៀងទាត់ក្នុងកិច្ចការដែលមានប្រយោជន៍ និងនាំឲ្យពេញចិត្ត ដូចជាការចូលរួមកិច្ចប្រជុំក្រុមជំនុំ និងរួមចំណែកក្នុងកិច្ចផ្សព្វផ្សាយ។ ប៉ុន្តែការបម្រើព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងអស់ពីចិត្តរួមបញ្ចូលអ្វីៗជាច្រើនទៀត។ (២រប. ២៥:១, ២, ២៧) ប្រសិនបើគ្រិស្តសាសនិកម្នាក់បន្តស្រឡាញ់យ៉ាងខ្លាំងក្នុងចិត្តនូវ«អ្វីនៅខាងក្រោយ» ពោលគឺលក្ខណៈខ្លះនៃរបៀបរស់នៅក្នុងពិភពលោក នេះអាចនាំឲ្យគាត់បាត់បង់ចំណងមិត្តភាពជាមួយនឹងព្រះ។ (លូក. ១៧:៣២) បើយើងពិតជា«ស្អប់ខ្ពើមអ្វីៗដែលទុច្ចរិត ហើយកាន់ខ្ជាប់អ្វីៗដែលល្អ» នោះជាវិធីតែមួយគត់ដែលយើងនឹង«សមនឹងរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ»។ (រ៉ូម ១២:៩; លូក. ៩:៦២) ហេតុនេះ យើងទាំងអស់គ្នាត្រូវធ្វើយ៉ាងណាដើម្បីឲ្យប្រាកដថាគ្មានអ្វីក្នុងពិភពលោករបស់សាថាន ទោះជាមើលទៅមានប្រយោជន៍ឬក៏គួរឲ្យសប្បាយក៏ដោយ មករារាំងយើងមិនឲ្យបម្រើព្រះយ៉ាងអស់ពីចិត្តឡើយ។—២កូ. ១១:១៤; សូមអាន ភីលីព ៣:១៣,១៤
ចូរប្រុងប្រយ័ត្នជាប់ជានិច្ច!
១៤, ១៥. (ក) តើសាថានព្យាយាមដើម្បីមានឥទ្ធិពលលើចិត្តរបស់យើងយ៉ាងដូចម្ដេច? (ខ) យោងតាមឧទាហរណ៍ខាងលើ តើអ្វីធ្វើឲ្យវិធីដែលសាថានប្រើមានគ្រោះថ្នាក់ខ្លាំងម្ល៉េះ?
១៤ សេចក្ដីស្រឡាញ់របស់យើងចំពោះព្រះយេហូវ៉ាជំរុញយើងឲ្យប្រគល់ខ្លួនជូនលោក។ តាំងពីពេលនោះមក យើងជាច្រើននាក់បានផ្ដល់ភ័ស្តុតាងអស់ច្រើនឆ្នាំថា យើងបានតាំងចិត្តបន្តបម្រើព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងអស់ពីចិត្ត។ ក៏ប៉ុន្តែ សាថាននៅតែខំមានឥទ្ធិពលមកលើយើង។ ចិត្តរបស់យើងនៅតែជាគោលដៅរបស់វា។ (អេភ. ៦:១២) សាថានប្រហែលជាដឹងថាគឺមិនងាយឲ្យយើងបោះបង់ចោលព្រះយេហូវ៉ាភ្លាមៗនោះទេ។ ហេតុនេះ សាថានប្រើ«ជីវភាពនៅសម័យនេះ»ដើម្បីធ្វើឲ្យចិត្តខ្នះខ្នែងយ៉ាងស្មោះអស់ពីចិត្តរបស់យើងចំពោះព្រះចុះខ្សោយបន្ដិចម្ដងៗ។ (សូមអាន ម៉ាកុស ៤:១៨, ១៩) ហេតុអ្វីវិធីនេះដែលសាថានប្រើមានប្រសិទ្ធភាពខ្លាំងម្ល៉េះ?
១៥ ដើម្បីឆ្លើយសំណួរនេះ សូមស្រមៃគិតថាអ្នកកំពុងអានសៀវភៅដោយប្រើអំពូលភ្លើងកម្លាំង១០០វ៉ាត់ ប៉ុន្តែក្រោយមកអំពូលនោះដាច់។ អ្នកប្រហែលកត់សម្គាល់ភ្លាមៗថាបន្ទប់ងងឹត ហើយដូរអំពូលភ្លើងថ្មី។ បន្ទប់ក៏ចាប់ផ្ដើមភ្លឺម្ដងទៀត។ យប់បន្ទាប់ អ្នកកំពុងអានដោយប្រើអំពូលភ្លើងដដែលនោះ។ ក៏ប៉ុន្តែ ដោយអ្នកមិនបានដឹង មានមនុស្សប្ដូរអំពូលភ្លើងថ្មីពី១០០វ៉ាត់ទៅ៩៥វ៉ាត់វិញ។ តើអ្នកនឹងកត់សម្គាល់ពីភាពខុសគ្នាឬទេ? ទំនងជាមិនបានកត់សម្គាល់ទេ។ ចុះយ៉ាងណាវិញបើថ្ងៃបន្ទាប់ មានមនុស្សមកប្ដូរអំពូលភ្លើងរបស់អ្នកទៅ៩០វ៉ាត់វិញ? ដូចគ្នាដែរ អ្នកប្រហែលជានៅតែមិនទាន់អាចកត់សម្គាល់បាននោះទេ។ តើហេតុអ្វី? ពីព្រោះពន្លឺនៃអំពូលភ្លើងថយចុះបន្ដិចម្ដងៗដែលធ្វើឲ្យអ្នកមិនអាចដឹងបាន។ ស្រដៀងគ្នាដែរ ឥទ្ធិពលនៃពិភពលោករបស់សាថានប្រហែលនាំឲ្យចិត្តខ្នះខ្នែងរបស់យើងថយចុះបន្ដិចម្ដងៗ។ ប្រសិនបើដូច្នេះមែន សាថានធ្វើឲ្យចិត្តខ្នះខ្នែងយ៉ាងស្មោះអស់ពីចិត្តរបស់យើងចំពោះកិច្ចបម្រើព្រះយេហូវ៉ាចុះខ្សោយ ដូចមនុស្សដែលបន្ថយកម្លាំងអំពូលភ្លើងពី១០០វ៉ាត់ដែរ។ ប្រសិនបើគ្រិស្តសាសនិកមិនប្រុងប្រយ័ត្នជាប់ជានិច្ចទេ ប្រហែលជាគាត់មិនអាចកត់សម្គាល់នូវភាពខុសគ្នានោះទេ។—ម៉ាថ. ២៤:៤២; ១ពេ. ៥:៨
សេចក្ដីអធិដ្ឋានគឺសំខាន់ចាំបាច់
១៦. តើតាមរបៀបណាយើងអាចការពារខ្លួនពីកលល្បិចរបស់សាថានបាន?
១៦ តើតាមរបៀបណាយើងអាចការពារខ្លួនពីកលល្បិចរបស់សាថាន ហើយបន្តបម្រើព្រះយ៉ាងស្មោះអស់ពីចិត្តបាន? (២កូ. ២:១១) សេចក្ដីអធិដ្ឋានគឺសំខាន់ចាំបាច់។ ប៉ូលបានលើកទឹកចិត្តបងប្អូនរួមជំនឿឲ្យ«កាន់ជំហរមាំមួននៅចំពោះមុខកលល្បិចទាំងប៉ុន្មានរបស់មេកំណាច»។ បន្ទាប់មកប៉ូលបានដាស់តឿនពួកគាត់ឲ្យ«បន្តអធិដ្ឋាននៅគ្រប់ឱកាស . . . ដោយប្រើសេចក្ដីអធិដ្ឋាននិងការអង្វរសុំគ្រប់យ៉ាង»។—អេភ. ៦:១១, ១៨; ១ពេ. ៤:៧
១៧. តើយើងអាចទាញមេរៀនអ្វីពីសេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់លោកយេស៊ូ?
១៧ ដើម្បីកាន់ជំហររឹងមាំប្រឆាំងសាថាន ជាការល្អដែលយើងយកតម្រាប់តាមលោកយេស៊ូក្នុងការអធិដ្ឋាន។ សេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់លោកបានសឲ្យឃើញនូវសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាយ៉ាងខ្លាំងរបស់លោក ដើម្បីបន្តបម្រើព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងស្មោះអស់ពីចិត្ត។ ជាឧទាហរណ៍ សូមកត់សម្គាល់នូវអ្វីដែលលូកាបានកត់ទុកអំពីរបៀបដែលលោកយេស៊ូបានអធិដ្ឋាននៅរាត្រីមុននឹងលោកស្លាប់។ គាត់សរសេរថា៖ «លោកបានកើតទុក្ខជាខ្លាំង ក៏បានបន្តអធិដ្ឋានដោយចិត្តខ្នះខ្នែងជាងមុនទៅទៀត»។ (លូក. ២២:៤៤) ពីមុនលោកយេស៊ូធ្លាប់អធិដ្ឋានដោយចិត្តខ្នះខ្នែង ប៉ុន្តែក្នុងពេលនេះ ពេលលោកប្រឈមមុខនឹងការល្បងលដ៏ខ្លាំងបំផុតក្នុងជីវិតរបស់លោកនៅផែនដី លោកបានអធិដ្ឋាន«ដោយចិត្តខ្នះខ្នែងជាងមុនទៅទៀត» ហើយព្រះបានឆ្លើយតបនឹងសេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់លោក។ គំរូរបស់លោកយេស៊ូបង្ហាញថា សេចក្ដីអធិដ្ឋានខ្លះគឺខ្លាំងជាងសេចក្ដីអធិដ្ឋានឯទៀត។ ដូច្នេះ កាលណាទុក្ខលំបាកកាន់តែខ្លាំង និងកាលណាឧបាយកលរបស់សាថានកាន់តែពិបាកកត់សម្គាល់ នោះយើងក៏ត្រូវអធិដ្ឋាន«ដោយចិត្តខ្នះខ្នែងជាងមុនទៅទៀត»សុំព្រះយេហូវ៉ាការពារយើង។
១៨. (ក) តើយើងគួរសួរខ្លួនយើងនូវសំណួរអ្វីខ្លះ ហើយហេតុអ្វី? (ខ) តើកត្ដាអ្វីខ្លះមានឥទ្ធិពលលើចិត្តរបស់យើង ហើយតាមរបៀបណា? (សូមមើល ប្រអប់នៅទំព័រទី១៦)
១៨ តើសេចក្ដីអធិដ្ឋានបែបនេះនឹងមានឥទ្ធិពលលើយើងយ៉ាងណា? ប៉ូលបានមានប្រសាសន៍ថា៖ ‹ដោយអធិដ្ឋាន អង្វរសុំ ព្រមទាំងថ្លែងអំណរគុណ ចូរជម្រាបព្រះអំពីសំណូមពររបស់អ្នករាល់គ្នា ក្នុងគ្រប់ការទាំងអស់ ហើយសេចក្ដីសុខសាន្តរបស់ព្រះដែលហួសពីការនឹកស្មាន នឹងការពារចិត្តរបស់អ្នករាល់គ្នា›។ (ភី. ៤:៦, ៧) មែនហើយ យើងត្រូវអធិដ្ឋានជារឿយៗនិងយ៉ាងស្មោះអស់ពីចិត្ត ដើម្បីបន្តបម្រើព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងអស់ពីចិត្តជានិច្ច។ (លូក. ៦:១២) ហេតុនេះ សូមសួរខ្លួនអ្នកថា ‹តើខ្ញុំអធិដ្ឋានជារឿយៗនិងអស់ពីចិត្តឬទេ?›។ (ម៉ាថ. ៧:៧; រ៉ូម ១២:១២) ចម្លើយរបស់អ្នកចំពោះសំណួរនេះ សឲ្យឃើញយ៉ាងច្បាស់នូវសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាយ៉ាងខ្លាំងរបស់អ្នកក្នុងការបម្រើព្រះស្មោះអស់ពីចិត្ត។
១៩. តើអ្នកនឹងធ្វើអ្វីដើម្បីបន្តបម្រើព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងអស់ពីចិត្ត?
១៩ ដូចដែលយើងបានពិចារណា អ្វីដែលយើងចាត់ទុកថាសំខាន់ទី១ក្នុងជីវិតបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់អំពីសន្ដានចិត្តរបស់យើង។ សូមកុំឲ្យអ្វីនៅខាងក្រោយនិងកលល្បិចរបស់សាថានបង្អាក់ការតាំងចិត្តបម្រើព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងអស់ពីចិត្ត។ (សូមអាន លូកា ២១:១៩, ៣៤-៣៦) ដូច្នេះ ដូចដាវីឌ យើងចង់បន្តអង្វរឲ្យព្រះយេហូវ៉ាជួយយើងមាន«ចិត្តស្មោះត្រង់»ទាំងស្រុង។—ទំន. [ទំនុក.] ៨៦:១១, ខ.ស.
[សំណួរសម្រាប់វគ្គនីមួយៗ]
[ប្រអប់នៅទំព័រ១៦]
កត្ដាបីយ៉ាងដែលមានឥទ្ធិពលមកលើចិត្តរបស់យើង
មានវិធីមួយចំនួនដែលយើងអាចប្រើដើម្បីផ្ដល់ប្រយោជន៍ដល់បេះដូងរបស់យើង។ ដូចគ្នាដែរ មានវិធីផ្សេងៗដែលយើងអាចប្រើដើម្បីការពារចិត្តរបស់យើង។ សូមពិចារណាកត្ដាសំខាន់ៗបីយ៉ាងខាងក្រោមនេះ:
១ អាហារដែលមានជីវជាតិ: យើងត្រូវការអាហារដែលមានជីវជាតិគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីឲ្យបេះដូងមានសុខភាពល្អ។ ដូចគ្នាដែរ យើងត្រូវយកចិត្តទុកដាក់ទទួលទានអាហារដែលមានជីវជាតិគ្រប់គ្រាន់ក្នុងន័យធៀប តាមរយៈការសិក្សាផ្ទាល់ខ្លួនយ៉ាងទៀងទាត់ ការរំពឹងគិត និងការចូលរួមកិច្ចប្រជុំ។—ទំនុក. ១:១, ២; សុភ. ១៥:២៨; ហេ. ១០:២៤, ២៥
២ ការហាត់ប្រាណ: ដើម្បីមានសុខភាពល្អ ជួនកាល បេះដូងត្រូវមានចលនាខ្លាំង។ ស្រដៀងគ្នាដែរ ការចូលរួមក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយដោយខ្នះខ្នែង ប្រហែលជាដោយខំប្រឹងឲ្យមានសកម្មភាពកាន់តែច្រើនក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយ នេះនឹងជួយការពារចិត្តរបស់យើង។—លូក. ១៣:២៤; ភី. ៣:១២
៣ បរិយាកាសជុំវិញ: ពេលដែលយើងត្រូវធ្វើការនិងរស់នៅជាមួយមនុស្សទុច្ចរិតដែលនៅជុំវិញយើង អាចធ្វើឲ្យបេះដូងនិងចិត្តរបស់យើងមានភាពតានតឹងយ៉ាងខ្លាំង។ ក៏ប៉ុន្តែ យើងអាចកាត់បន្ថយភាពតានតឹងនេះ ដោយសេពគប់ឲ្យបានញឹកញាប់តាមដែលអាចធ្វើទៅបានជាមួយបងប្អូនរួមជំនឿ ជាអ្នកដែលពិតជាយកចិត្តទុកដាក់នឹងយើង និងដែលមានចិត្តពេញទៅដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះ។—ទំនុក. ១១៩:៦៣; សុភ. ១៣:២០
