«សកម្មពលបរិសុទ្ធដឹកនាំពួកគេ»
«សកម្មពលបរិសុទ្ធដឹកនាំពួកគេ»
«ទំនាយមិនដែលកើតចេញពីបំណងប្រាថ្នារបស់មនុស្សទេ តែមនុស្សបាននិយាយអ្វីដែលមកពីព្រះ ដោយមានសកម្មពលបរិសុទ្ធដឹកនាំពួកគេ»។—២ពេ. ១:២១
ចំណុចសម្រាប់រំពឹងគិត
តើតាមរបៀបណាដែលសាររបស់ព្រះបានត្រូវបញ្ជូនដោយសកម្មពលបរិសុទ្ធទៅអ្នកសរសេរគម្ពីរ?
តើមានមូលហេតុអ្វីខ្លះដែលយើងត្រូវជឿថាគម្ពីរគឺមកពីព្រះ?
តើអ្នកអាចធ្វើអ្វីជារៀងរាល់ថ្ងៃដើម្បីរក្សាសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់អ្នកចំពោះបណ្ដាំរបស់ព្រះ?
១. ហេតុអ្វីយើងត្រូវការបណ្ដាំរបស់ព្រះដែលលោកបានដឹកនាំឲ្យសរសេរ?
មនុស្សជាច្រើននៅជុំវិញពិភពលោកចង់ដឹងចម្លើយចំពោះសំណួរទាំងនេះគឺ: តើយើងមកពីណា? ហេតុអ្វីយើងរស់នៅលើផែនដី? តើនឹងមានអ្វីកើតឡើងចំពោះយើងនៅអនាគត? ហេតុអ្វីពិភពលោកនេះអាក្រក់ម្ល៉េះ? តើមានអ្វីកើតឡើងពេលយើងស្លាប់? យើងមិនអាចដឹងចម្លើយចំពោះសំណួរទាំងនេះនិងសំណួរសំខាន់ឯទៀតបានទេ បើគ្មានគម្ពីរដែលជាបណ្ដាំរបស់ព្រះ។ បើគ្មានគម្ពីរបរិសុទ្ធទេ អ្វីដែលបង្រៀនយើងគឺបទពិសោធន៍របស់យើងផ្ទាល់។ ដោយមានបទពិសោធន៍ទុកដូចជាគ្រូរបស់យើង តើយើងអាចមានអារម្មណ៍ដូចអ្នកតែងទំនុកតម្កើងដែលមានចំពោះ«ក្រឹត្យវិន័យរបស់ព្រះយេហូវ៉ា»ឬទេ?—សូមអាន ទំនុកតម្កើង ១៩:៧
២. តើអ្វីនឹងជួយយើងឲ្យរក្សាសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់យើងចំពោះគម្ពីរដែលជាអំណោយដ៏មានតម្លៃមកពីព្រះ?
២ គួរឲ្យស្ដាយណាស់ដែលមនុស្សខ្លះមិនសូវស្រឡាញ់សេចក្ដីបង្រៀនក្នុងគម្ពីរដូចពួកគេធ្លាប់ស្រឡាញ់នោះទេ។ (សូមពិនិត្យបន្ថែម ការបើកបង្ហាញ ២:៤) ពួកគេលែងប្រព្រឹត្តតាមរបៀបដែលធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្តទៀតហើយ។ (អេ. ៣០:២១) ប៉ុន្តែយើងអាចជៀសវាងកុំឲ្យបញ្ហានោះកើតឡើងចំពោះយើងបាន។ យើងគួរព្យាយាមរក្សាសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់យើងចំពោះគម្ពីរនិងសេចក្ដីបង្រៀនក្នុងគម្ពីរ ហើយយើងពិតជាអាចធ្វើដូច្នេះបាន។ គម្ពីរគឺជាអំណោយដ៏សំខាន់មកពីព្រះដែលជាអ្នកបង្កើតយើងដែលប្រកបដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់។ (យ៉ា. ១:១៧) តើអ្វីនឹងជួយយើងឲ្យស្រឡាញ់«បណ្ដាំរបស់ព្រះ»កាន់តែខ្លាំងឡើង? យើងត្រូវគិតអំពីរបៀបដែលព្រះបានប្រើមនុស្សឲ្យសរសេរគម្ពីរ ហើយពិចារណាអំពីមូលហេតុខ្លះក្នុងចំណោមមូលហេតុជាច្រើនដែលយើងអាចជឿថាគម្ពីរគឺមកពីព្រះ។ ការធ្វើដូច្នេះគួរជំរុញចិត្តយើងឲ្យអានបណ្ដាំរបស់ព្រះរាល់ថ្ងៃ ហើយអនុវត្តដំបូន្មានក្នុងគម្ពីរ។—ហេ. ៤:១២
តើ«សកម្មពលបរិសុទ្ធដឹកនាំ»អ្នកសរសេរគម្ពីរយ៉ាងដូចម្ដេច?
៣. តើអ្នកប្រកាសទំនាយនិងអ្នកសរសេរគម្ពីរបានត្រូវ«សកម្មពលបរិសុទ្ធដឹកនាំ»យ៉ាងដូចម្ដេច?
៣ ក្នុងរយៈពេល១.៦១០ឆ្នាំ ពោលគឺចាប់តាំងពីឆ្នាំ១៥១៣ មុនគ.ស. ដល់ឆ្នាំ៩៨ គ.ស. មានបុរសប្រហែលជា៤០នាក់បានសរសេរគម្ពីរ។ អ្នកខ្លះជាអ្នកប្រកាសទំនាយដែលបានត្រូវ«សកម្មពលបរិសុទ្ធដឹកនាំ»។ (សូមអាន ពេត្រុសទី២ ១:២០, ២១) ពាក្យក្រិចដែលបានត្រូវបកប្រែថា«ដឹកនាំ»មានន័យថា«យកទៅឬនាំទៅពីកន្លែងមួយទៅកន្លែងមួយទៀត» ហើយពាក្យនេះ«អាចបកប្រែតាមរបៀបផ្សេងទៀតថា បានត្រូវយកទៅ បានត្រូវរុញទៅ ឲ្យគេយកទៅ»។ * សកម្មភាព ២៧:១៥ ប្រើពាក្យដដែលនេះដើម្បីរៀបរាប់អំពីសំពៅមួយដែលបានត្រូវរុញច្រានដោយខ្យល់ទៅទិសណាមួយ។ ពេលយើងអានថាអ្នកប្រកាសទំនាយនិងអ្នកសរសេរគម្ពីរបានត្រូវ«សកម្មពលបរិសុទ្ធដឹកនាំ»នេះមានន័យថាព្រះបានផ្ដល់ព័ត៌មានដល់ពួកគាត់ បានជំរុញចិត្ត និងបានណែនាំពួកគាត់តាមរយៈសកម្មពលនោះ។ អាស្រ័យហេតុនេះ ពួកគាត់បានសរសេរតាមគំនិតរបស់ព្រះមិនមែនតាមគំនិតរបស់ពួកគាត់ទេ។ ជួនកាល អ្នកប្រកាសទំនាយនិងអ្នកសរសេរគម្ពីរមិនទាំងយល់អំពីអត្ថន័យនៃអ្វីដែលពួកគាត់បានទាយឬបានសរសេរផង។ (ដាន. ១២:៨, ៩) មែនហើយ «គ្រប់ទាំងបទគម្ពីរបានត្រូវសរសេរក្រោមការដឹកនាំរបស់ព្រះ» ហើយគ្មានយោបល់របស់មនុស្សឡើយ។—២ធី. ៣:១៦
៤-៦. តើព្រះយេហូវ៉ាបានបញ្ជូនសាររបស់លោកទៅអ្នកសរសេរគម្ពីរតាមវិធីណា? សូមលើកឧទាហរណ៍។
៤ ប៉ុន្តែ ទោះជាយ៉ាងនេះក្ដី តើតាមរបៀបណាដែលព្រះបានប្រើសកម្មពលបរិសុទ្ធដើម្បីបញ្ជូនសាររបស់លោកទៅអ្នកសរសេរគម្ពីរ? តើពួកគាត់បានទទួលពាក្យជាក់លាក់ ឬគ្រាន់តែបានទទួលគំនិតដើម្បីសរសេរដោយប្រើពាក្យរបស់ពួកគាត់ផ្ទាល់វិញ? សូមពិចារណាអំពីរបៀបដែលអ្នកជំនួញម្នាក់សរសេរសំបុត្រមួយ។ កាលណាមានពាក្យជាក់លាក់ដែលគាត់ចង់ប្រើ គាត់សរសេរសំបុត្រនោះដោយខ្លួនគាត់ ឬប្រាប់ពាក្យម្ដងមួយៗឲ្យលេខាធិការរបស់គាត់សរសេរតាម។ លេខាធិការនោះវាយអក្សរនៃសំបុត្រនោះ ហើយអ្នកជំនួញនោះចុះហត្ថលេខា។ នៅពេលផ្សេងទៀត គាត់ប្រាប់តែគំនិតសំខាន់ៗប៉ុណ្ណោះ ហើយលេខាធិការសរសេរសំបុត្រដោយប្រើពាក្យឬឃ្លារបស់គាត់ផ្ទាល់។ ក្រោយមកអ្នកជំនួញនោះប្រហែលជាពិនិត្យមើលសំបុត្រនោះ ហើយឲ្យលេខាធិការកែអ្វីដែលចាំបាច់។ នៅទីបំផុត គាត់ចុះហត្ថលេខាលើសំបុត្រនោះ ហើយបុគ្គលដែលទទួលសំបុត្រនោះចាត់ទុកថាជាសំបុត្រដែលសរសេរដោយអ្នកជំនួញនោះផ្ទាល់។
៥ ស្រដៀងគ្នាដែរ ផ្នែកខ្លះនៃគម្ពីរបានត្រូវសរសេរដោយ«អង្គុលីព្រះហស្ត»ឬដោយម្រាមដៃរបស់ព្រះ។ (និក្ខ. ៣១:១៨) ព្រះយេហូវ៉ាក៏បានប្រាប់ពាក្យហើយឲ្យសរសេរតាម កាលណាមានពាក្យជាក់លាក់ដែលលោកចង់ប្រើ។ ជាឧទាហរណ៍នៅនិក្ខមនំ ៣៤:២៧ យើងអានថា៖ ‹ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់បង្គាប់ដល់ម៉ូសេថា «ចូរកត់ពាក្យទាំងនេះចុះ ដ្បិតអញតាំងសេចក្ដីសញ្ញារបស់អញនឹងឯង ហើយនឹងពួកអ៊ីស្រាអែលតាមន័យពាក្យទាំងនេះ»›។ ដូចគ្នាដែរ ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រាប់យេរេមាជាអ្នកប្រកាសទំនាយថា៖ «ចូរឲ្យឯងសរសេរអស់ទាំងពាក្យចុះក្នុងសៀវភៅដូចអញបានប្រាប់ឯង»។—យេ. ៣០:២, យើងកែជាអក្សរទ្រេត
៦ ក៏ប៉ុន្តែ នៅក្នុងករណីភាគច្រើន ព្រះមិនបានប្រាប់អ្នកសរសេរគម្ពីរឲ្យប្រើពាក្យជាក់លាក់ទេ តែលោកដាក់គំនិតក្នុងចិត្តរបស់ពួកគេ រួចឲ្យពួកគេជ្រើសរើសពាក្យដោយពួកគេផ្ទាល់ដើម្បីសរសេរសាររបស់លោក។ សាស្ដា ១២:១០ ចែងថា៖ «លោកបានស្វែងរកពាក្យពីរោះ នឹងសេចក្ដីដែលបានតែងទុកយ៉ាងត្រឹមត្រូវគឺជាពាក្យដ៏ពិតទាំងអស់»។ លូកាដែលជាអ្នកសរសេរសៀវភៅដំណឹងល្អបាន«សរសេរព្រឹត្ដិការណ៍ទាំងនោះតាមលំដាប់លំដោយ . . . បានស្រាវជ្រាវយ៉ាងហ្មត់ចត់នូវហេតុការណ៍ទាំងអស់ដែលបានកើតឡើងតាំងពីដើមដំបូង ហើយបានព័ត៌មានត្រឹមត្រូវ»។ (លូក. ១:៣) ព្រះបានប្រើសកម្មពលបរិសុទ្ធរបស់លោកដើម្បីឲ្យប្រាកដថាភាពមិនល្អឥតខ្ចោះរបស់មនុស្សមិនផ្លាស់ប្ដូរសាររបស់លោកទេ។
៧. ការដែលព្រះប្រើមនុស្សឲ្យសរសេរគម្ពីរ ហេតុអ្វីនេះជាគំនិតដ៏ឈ្លាសវៃបំផុត?
៧ ការដែលព្រះប្រើមនុស្សឲ្យសរសេរគម្ពីរគឺជាគំនិតដ៏ឈ្លាសវៃបំផុត។ ពាក្យក្នុងគម្ពីរមិនគ្រាន់តែប្រាប់នូវព័ត៌មានប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែក៏ប្រាប់អំពីអារម្មណ៍ដែរ។ ចុះយ៉ាងណាបើព្រះយេហូវ៉ាបានប្រើទេវតាឲ្យសរសេរគម្ពីរវិញ? តើពួកគេអាចរៀបរាប់អំពីអារម្មណ៍របស់មនុស្សដូចជាការភ័យខ្លាច ទុក្ខព្រួយ និងការធ្លាក់ទឹកចិត្តបានឬទេ? ដោយសារលោកអនុញ្ញាតឲ្យមនុស្សមិនល្អឥតខ្ចោះជ្រើសរើសពាក្យដោយពួកគេផ្ទាល់ដើម្បីសរសេរសាររបស់លោក នោះសាររបស់ព្រះមានឥទ្ធិពលលើចិត្តរបស់យើង!
មូលហេតុដែលនាំឲ្យជឿថាគម្ពីរគឺមកពីព្រះ
៨. ហេតុអ្វីយើងអាចនិយាយថាគម្ពីរគឺខុសប្លែកពីសៀវភៅឯទៀតអំពីសាសនា?
៨ មានមូលហេតុជាច្រើនដែលនាំឲ្យយើងជឿថាគម្ពីរគឺមកពីព្រះ។ មិនដូចសៀវភៅឯទៀតអំពីសាសនា គម្ពីរជួយយើងឲ្យស្គាល់ព្រះ។ ជាឧទាហរណ៍ សៀវភៅរបស់សាសនាហិណ្ឌូដែលប្រាប់អំពីពិធីបុណ្យសាសនា ទស្សនវិជ្ជា រឿងព្រេងនិងក្រមសីលធម៌។ សៀវភៅពុទ្ធសាសនាពន្យល់អំពីវិន័យដែលលោកសង្ឃនិងដូនជីត្រូវធ្វើតាម។ សៀវភៅនោះក៏ពន្យល់អំពីលទ្ធិពុទ្ធសាសនានិងសេចក្ដីបង្រៀនរបស់ព្រះពុទ្ធ។ ព្រះពុទ្ធមិនបានអះអាងថាលោកជាព្រះនោះទេ ហើយលោកមិនសូវនិយាយអំពីព្រះដែរ។ សៀវភៅរបស់លទ្ធិខុងជឺរៀបរាប់អំពីអ្វីដែលបានកើតឡើងនៅអតីតកាល ក្រមសីលធម៌ មន្តអាគម និងចម្រៀង។ ពិតមែនតែសៀវភៅបរិសុទ្ធរបស់សាសនាអ៊ីស្លាមបង្រៀនអំពីជំនឿទៅលើព្រះមួយអង្គប៉ុណ្ណោះ ហើយរៀបរាប់អំពីលោកថាជាព្រះដែលជ្រាបអំពីអ្វីៗទាំងអស់ មានការយល់ដឹងអ្វីមួយមុនពេលវាកើតឡើង ហើយកំណត់ឲ្យព្រឹត្ដិការណ៍ទាំងអស់កើតឡើង ប៉ុន្តែសៀវភៅបរិសុទ្ធនោះមិនទាំងប្រាប់នាមរបស់ព្រះ ពោលគឺយេហូវ៉ា ដែលមានរាប់ពាន់ដងក្នុងគម្ពីរ។
៩, ១០. តើយើងអាចរៀនអ្វីខ្លះអំពីព្រះតាមរយៈគម្ពីរ?
៩ សៀវភៅភាគច្រើនខាងសាសនាមិនសូវបង្រៀនអំពីព្រះឡើយ។ ប៉ុន្តែ គម្ពីរជួយយើងឲ្យស្គាល់ព្រះយេហូវ៉ានិងអ្វីៗទាំងអស់ដែលលោកធ្វើ។ គម្ពីរជួយយើងឲ្យឃើញអំពីលក្ខណៈផ្សេងៗនៃបុគ្គលិកលក្ខណៈរបស់លោក។ គម្ពីរមិនត្រឹមតែបើកសម្ដែងឲ្យស្គាល់ព្រះជាព្រះដែលមានឫទ្ធានុភាពខ្លាំងក្លាបំផុត មានប្រាជ្ញាបំផុតនិងជាព្រះដែលសុចរិតយុត្ដិធម៌ប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែជាព្រះដែលស្រឡាញ់យើងដែរ។ (សូមអាន យ៉ូហាន ៣:១៦; យ៉ូហានទី១ ៤:១៩) គម្ពីរប្រាប់យើងថា៖ «ព្រះមិនរើសមុខទេ តែនៅគ្រប់ជាតិសាសន៍ លោកពេញចិត្តនឹងអ្នកណាដែលកោតខ្លាចលោកហើយប្រព្រឹត្តអំពើសុចរិត»។ (សកម្ម. ១០:៣៤, ៣៥) គម្ពីរបានត្រូវបកប្រែជាភាសាផ្សេងៗជាច្រើន នេះបង្ហាញថាព្រះមិនរើសមុខឡើយ។ អ្នកជំនាញខាងភាសានិយាយថាភាសាដែលគេកំពុងប្រើសព្វថ្ងៃនេះមានប្រហែលជា៦.៧០០។ ក្នុងចំណោមភាសាទាំងនេះ មានប្រហែលជា១០០ភាសាដែលមនុស្សប្រហែល៩០ភាគរយនៅលើពិភពលោកអាចយល់បាន។ ក៏ប៉ុន្តែ គម្ពីរបានត្រូវបកប្រែទាំងមូលឬជាផ្នែកជាង២.៤០០ភាសា។ ដូច្នេះ មនុស្សស្ទើរតែទាំងអស់នៅលើពិភពលោក អាចអានគម្ពីរយ៉ាងហោចណាស់មួយផ្នែកនៃគម្ពីរក្នុងភាសារបស់ខ្លួន។
១០ លោកយេស៊ូបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «បិតារបស់ខ្ញុំនៅតែធ្វើការរហូតដល់ឥឡូវនេះ ហើយខ្ញុំក៏នៅតែធ្វើការដែរ»។ (យ៉ូន. ៥:១៧) ‹ចាប់តាំងពីអស់កល្ប រៀងទៅដល់អស់កល្បជានិច្ច នោះគឺព្រះយេហូវ៉ាហើយជាព្រះ›។ ដូច្នេះសូមគិតអំពីអ្វីៗទាំងអស់ដែលលោកបានធ្វើ! (ទំនុក. ៩០:២) មានតែគម្ពីរប៉ុណ្ណោះដែលជួយយើងឲ្យដឹងអំពីកិច្ចការរបស់ព្រះទាំងនៅអតីតកាលទាំងនៅបច្ចុប្បន្នកាល ហើយបើកសម្ដែងអំពីអ្វីដែលលោកនឹងធ្វើនៅអនាគត។ បទគម្ពីរថែមទាំងបង្រៀនយើងអំពីអ្វីដែលលោកពេញចិត្តនិងអ្វីដែលលោកមិនពេញចិត្ត ហើយបង្ហាញអំពីរបៀបដែលយើងអាចចូលទៅជិតលោក។ (យ៉ា. ៤:៨) សូមកុំឲ្យយើងអនុញ្ញាតឲ្យកិច្ចការផ្ទាល់ខ្លួនឬកង្វល់របស់យើងធ្វើឲ្យយើងរសាត់ចេញពីលោកឡើយ។
១១. តើឱវាទប្រកបដោយប្រាជ្ញាស្តីអំពីរឿងអ្វីខ្លះដែលយើងអាចរកឃើញក្នុងគម្ពីរ?
១១ ក្នុងគម្ពីរមានប្រាជ្ញាដ៏អស្ចារ្យ។ នេះជាមូលហេតុមួយទៀតដែលនាំឲ្យជឿថាគម្ពីរគឺមកពីព្រះ។ សាវ័កប៉ូលបានសរសេរថា៖ «តើអ្នកណាស្គាល់គំនិតរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ដើម្បីអាចណែនាំលោកបាន?»។ (១កូ. ២:១៦) ខគម្ពីរនោះផ្អែកលើអ្វីដែលអ្នកប្រកាសទំនាយអេសាយបានសួរពួកអ្នកដែលរស់នៅសម័យគាត់ថា៖ «តើអ្នកណាបានស្ទង់ព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះយេហូវ៉ា ឬបានបង្រៀនទ្រង់ដោយខ្លួនធ្វើជាអ្នកជួយប្រឹក្សា?»។ (អេ. ៤០:១៣) ប្រាកដជាគ្មានអ្នកណាអាចធ្វើបានទេ។ គ្មានអ្វីចម្លែកទេដែលការធ្វើតាមឱវាទគម្ពីរស្តីអំពីជីវិតអាពាហ៍ពិពាហ៍ ការអប់រំកូន ការកម្សាន្ត ការសេពគប់ ការខំប្រឹងធ្វើការ ការបង្ហាញភាពទៀងត្រង់ និងអំពីសីលធម៌នាំឲ្យមានលទ្ធផលដ៏ប្រសើរក្រៃលែង! គម្ពីរមិនដែលឲ្យឱវាទអាក្រក់ដល់យើងឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ មនុស្សគ្មានប្រាជ្ញាគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីផ្ដល់យោបល់ដែលនាំឲ្យមានលទ្ធផលល្អជានិច្ចនោះទេ។ (យេ. ១០:២៣) ពួកគេតែងតែផ្លាស់ប្ដូរនិងកែប្រែឱវាទរបស់ពួកគេជានិច្ច ពេលដែលពួកគេដឹងថាឱវាទពីមុនគឺមិនត្រឹមត្រូវ។ គម្ពីរចែងថា៖ «គំនិតរបស់មនុស្ស»គឺ«សុទ្ធតែឥតប្រយោជន៍»។—ទំនុក. ៩៤:១១
១២. តើមនុស្សខំបំផ្លាញគម្ពីរយ៉ាងដូចម្ដេច?
១២ ប្រវត្ដិសាស្ត្រក៏ផ្ដល់មូលហេតុឲ្យយើងជឿថាគម្ពីរគឺមកពីព្រះពិត។ នៅអតីតកាលមនុស្សជាច្រើនព្យាយាមបំផ្លាញសាររបស់ព្រះ។ នៅឆ្នាំ១៦៨ មុនគ.ស. ស្តេចស៊ីរីឈ្មោះអាន់ទីយ៉ូកឹសទី៤ បានព្យាយាមស្វែងរកសៀវភៅក្រឹត្យវិន័យដែលព្រះបានបណ្ដាលឲ្យសរសេរដើម្បីដុតចោល។ អធិរាជរ៉ូមឈ្មោះដែអូគ្លីសៀនបានចេញសេចក្ដីប្រកាសមួយនៅឆ្នាំ៣០៣ គ.ស. ឲ្យបំផ្លាញកន្លែងប្រជុំរបស់គ្រិស្តសាសនិក និងដុតគម្ពីរចោល។ ការបំផ្លាញនោះបានបន្តអស់មួយទសវត្សរ៍។ ក្រោយសតវត្សរ៍ទី១១ សម្ដេចប៉ាបបានព្យាយាមទប់ស្កាត់មិនឲ្យមនុស្សមានចំណេះពីគម្ពីរ ដោយប្រឆាំងការបកប្រែគម្ពីរជាភាសាដែលមនុស្សសាមញ្ញនិយាយ។ ទោះជាសាថាននិងភ្នាក់ងាររបស់វាប៉ុនប៉ងធ្វើដូច្នេះក៏ដោយ នៅតែមានគម្ពីររហូតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ។ ព្រះយេហូវ៉ាមិនបានអនុញ្ញាតឲ្យអ្នកណាម្នាក់បំផ្លាញអំណោយរបស់លោកចំពោះមនុស្សជាតិឡើយ។
មូលហេតុដែលមនុស្សជាច្រើនជឿគម្ពីរ
១៣. តើមានមូលហេតុអ្វីខ្លះដែលនាំឲ្យយើងជឿថាគម្ពីរគឺមកពីព្រះ?
១៣ មានមូលហេតុផ្សេងទៀតដែលនាំឲ្យជឿថាគម្ពីរគឺមកពីព្រះ។ ព័ត៌មានក្នុងគម្ពីរមិនប្រទាំងគ្នាទេ អ្វីដែលគម្ពីរចែងគឺត្រឹមត្រូវខាងវិទ្យាសាស្ត្រ ទំនាយគម្ពីរបានសម្រេច អ្នកសរសេរតែងតែទៀងត្រង់។ គម្ពីរមានឥទ្ធិពលធ្វើឲ្យមនុស្សកែប្រែជីវិត ហេតុការណ៍ពិតក្នុងគម្ពីរគឺត្រឹមត្រូវតាមប្រវត្ដិសាស្ត្រ ហើយផ្ដល់ចម្លើយដែលធ្វើឲ្យអស់ចម្ងល់ចំពោះសំណួរនៅវគ្គទី១។ សូមឲ្យយើងពិចារណាអ្វីដែលជួយមនុស្សខ្លះឲ្យជឿថាគម្ពីរគឺមកពីព្រះ។
១៤-១៦. (ក) តើអ្វីបានធ្វើឲ្យមនុស្សបីនាក់ ជឿថាគម្ពីរគឺមកពីព្រះ? (ខ) នៅក្នុងកិច្ចផ្សព្វផ្សាយ តើអ្នកចង់និយាយពីមូលហេតុអ្វីខ្លះដែលជួយឲ្យមនុស្សជឿថាគម្ពីរគឺមកពីព្រះ?
១៤ អាន់វ៉ា *បានធំឡើងជាអ្នកកាន់សាសនាអ៊ីស្លាមនៅប្រទេសមួយនាមជ្ឈិមបូព៌ា។ ក្នុងអំឡុងពេលដែលគាត់រស់នៅបណ្ដោះអាសន្ននៅទ្វីបអាម៉េរិកខាងជើង សាក្សីព្រះយេហូវ៉ាបានមកផ្ទះគាត់។ អាន់វ៉ានិយាយថា៖ «ខ្ញុំមិនចូលចិត្តគ្រិស្តសាសនាទេ ដោយសារអំពើអាក្រក់ទាំងអស់ដែលអ្នកកាន់សាសនាគ្រិស្តបានធ្វើនៅអតីតកាល។ ក៏ប៉ុន្តែ ដោយសារខ្ញុំជាមនុស្សដែលចង់ដឹងចង់ឮ ខ្ញុំក៏បានយល់ព្រមសិក្សាគម្ពីរ»។ មិនយូរប៉ុន្មាន អាន់វ៉ាក៏ត្រឡប់ទៅស្រុកកំណើតគាត់វិញ ហើយដាច់ទំនាក់ទំនងជាមួយសាក្សីព្រះយេហូវ៉ា។ ច្រើនឆ្នាំក្រោយមក គាត់បានទៅរស់នៅទ្វីបអឺរ៉ុប នៅទីនោះគាត់បានចាប់ផ្ដើមសិក្សាគម្ពីរម្ដងទៀត។ ក្រោយមក គាត់បាននិយាយថា៖ ‹ខ្ញុំជឿជាក់ថាគម្ពីរគឺមកពីព្រះដោយសារទំនាយក្នុងគម្ពីរបានសម្រេច គម្ពីរមានប្រធានបទសំខាន់តែមួយតាំងពីដើមរហូតដល់ចប់ គម្ពីរគឺស្របគ្នា ហើយអ្នកគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ាស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមក›។ អាន់វ៉ាបានទទួលការជ្រមុជទឹកនៅឆ្នាំ១៩៩៨។
១៥ អ៊ីហ្សាដែលមានអាយុ១៦ឆ្នាំ មកពីក្រុមគ្រួសារដែលជឿស៊ប់ទៅលើសាសនាហិណ្ឌូ។ នាងនិយាយថា៖ ‹ខ្ញុំបានអធិដ្ឋានតែពេលខ្ញុំទៅវិហារឬក៏ពេលមានទុក្ខលំបាកប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែខ្ញុំមិនដែលគិតអំពីព្រះទេ នៅពេលខ្ញុំគ្មានបញ្ហា។ ក្រោយមក ពេលសាក្សីព្រះយេហូវ៉ាម្នាក់បានគោះទ្វារផ្ទះខ្ញុំ ជីវិតរបស់ខ្ញុំបានផ្លាស់ប្ដូរទាំងស្រុង›។ អ៊ីហ្សាបានសិក្សាគម្ពីរ ហើយបានស្គាល់ព្រះថាជាមិត្តសម្លាញ់របស់នាង។ តើអ្វីបានធ្វើឲ្យនាងជឿជាក់ថាគម្ពីរបានត្រូវសរសេរក្រោមការដឹកនាំរបស់ព្រះ? នាងបានពន្យល់ថា៖ «គម្ពីរឆ្លើយរាល់សំណួរទាំងឡាយណាដែលខ្ញុំឆ្ងល់។ គម្ពីរជួយខ្ញុំឲ្យមានជំនឿលើព្រះទោះជាមិនអាចមើលឃើញលោកក៏ដោយ ពោលគឺមិនបាច់ទៅវិហារក្រាបសំពះរូបព្រះនោះទេ»។
១៦ ផល្លាបានធំឡើងក្នុងក្រុមគ្រួសារដែលកាន់សាសនាកាតូលិក។ ប៉ុន្តែ ពេលដែលនាងទៅជាមនុស្សពេញវ័យ នាងមិនប្រាកដថាមានព្រះទេ។ បន្ទាប់មកមានអ្វីមួយបានកើតឡើង។ នាងបាននិយាយថា៖ ‹ខ្ញុំបានជួបមិត្តភក្ដិម្នាក់ដែលខ្ញុំខានជួបច្រើនខែមកហើយ។ ពេលនោះយើងកំពុងរស់នៅគ្រាដែលមនុស្សជាច្រើនទុកសក់វែង ហើយប្រើគ្រឿងញៀន។ ប៉ុន្តែគាត់បានកែប្រែ។ គាត់កោរពុកមាត់ កាត់សក់ហើយមើលទៅគាត់ដូចជាសប្បាយរីករាយ។ ដូច្នេះខ្ញុំសួរគាត់ថា តើមានអ្វីបានកើតឡើងចំពោះគាត់ ហើយតើគាត់នៅឯណាពេលនោះ? គាត់ប្រាប់ថាគាត់កំពុងសិក្សាគម្ពីរជាមួយសាក្សីព្រះយេហូវ៉ា ហើយបន្ទាប់មកគាត់បានផ្សព្វផ្សាយដល់ខ្ញុំ›។ ដោយសារផល្លាបានឃើញសេចក្ដីពិតក្នុងគម្ពីរធ្វើឲ្យមិត្តភក្ដិរបស់នាងកែប្រែជីវិត ដូច្នេះ នាងក៏ចាប់អារម្មណ៍នឹងសារក្នុងគម្ពីរ ហើយបានចាប់ផ្ដើមជឿថាគម្ពីរគឺមកពីព្រះ។
«ព្រះបន្ទូលនៃទ្រង់ជាចង្កៀងដល់ជើងទូលបង្គំ»
១៧. តើការអាននិងរំពឹងគិតអំពីបណ្ដាំរបស់ព្រះជារៀងរាល់ថ្ងៃនឹងជួយអ្នកយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៧ គម្ពីរគឺជាអំណោយដ៏អស្ចារ្យដែលព្រះយេហូវ៉ាបានផ្ដល់ឲ្យមនុស្សតាមរយៈសកម្មពលបរិសុទ្ធរបស់លោក។ ចូរអ្នកមានចិត្តរីករាយអានគម្ពីរជារៀងរាល់ថ្ងៃ ហើយសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់អ្នកចំពោះគម្ពីរនិងចំពោះអ្នកនិពន្ធគម្ពីរនឹងមានកាន់តែខ្លាំងឡើង។ (ទំនុក. ១:១, ២) រាល់លើកមុនអ្នកចាប់ផ្ដើមអានគម្ពីរ សូមអធិដ្ឋានសុំព្រះនូវសកម្មពលបរិសុទ្ធរបស់លោក ដើម្បីអ្នកអាចយល់អ្វីដែលអ្នកអាន។ (លូក. ១១:១៣) នៅក្នុងគម្ពីរមានគំនិតរបស់ព្រះ ដូច្នេះពេលអ្នករំពឹងគិតអំពីអ្វីដែលគម្ពីរចែង អ្នកអាចមានគំនិតដូចព្រះដែរ។
១៨. ហេតុអ្វីអ្នកចង់បន្តរៀនគម្ពីរ?
១៨ កាលដែលអ្នកបន្តរីកចម្រើនខាងចំណេះត្រឹមត្រូវអំពីសេចក្ដីពិត ចូររស់នៅស្របតាមអ្វីដែលអ្នករៀន។ (សូមអាន ទំនុកតម្កើង ១១៩:១០៥) ចូរពិនិត្យមើលបទគម្ពីរដូចជាឆ្លុះមុខនឹងកញ្ចក់។ ដូច្នេះ ប្រសិនបើអ្នកដឹងថាមានចំណុចខ្លះដែលអ្នកត្រូវកែប្រែ សូមធ្វើការកែប្រែ។ (យ៉ា. ១:២៣-២៥) ចូរប្រើបណ្ដាំរបស់ព្រះដែលប្រៀបដូចជាដាវដើម្បីការពារជំនឿរបស់អ្នក និងដើម្បីដកយកសេចក្ដីបង្រៀនមិនពិតចេញពីចិត្តរបស់អ្នកដែលមានចិត្តរាបទាប។ (អេភ. ៦:១៧) ពេលដែលអ្នកធ្វើដូច្នេះ ចូរមានចិត្តកតញ្ញូចំពោះព្រះដែលបានប្រើអ្នកប្រកាសទំនាយនិងមនុស្សឲ្យសរសេរសារគម្ពីរ។ ពួកគេពិតជាមាន«សកម្មពលបរិសុទ្ធដឹកនាំ»ឲ្យសរសេរមែន។
[កំណត់សម្គាល់]
^ វគ្គ 3 A Greek-English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature.
^ វគ្គ 14 ឈ្មោះខ្លះបានត្រូវផ្លាស់ប្ដូរ។
[សំណួរសម្រាប់វគ្គនីមួយៗ]
[ឃ្លាអក្សរធំនៅទំព័រ២៩]
សូមអានគម្ពីររាល់ថ្ងៃ នោះអ្នកនឹងស្រឡាញ់អ្នកនិពន្ធគម្ពីរកាន់តែខ្លាំងឡើង
[រូបភាពនៅទំព័រ២៦]
សំបុត្រដែលមានហត្ថលេខារបស់អ្នកណា គេចាត់ទុកថាជាសំបុត្ររបស់អ្នកនោះ
