ចូរបម្រើព្រះនៃសេរីភាព
ចូរបម្រើព្រះនៃសេរីភាព
«ការស្រឡាញ់ព្រះ មានន័យថា យើងកាន់តាមបញ្ញត្ដិរបស់លោក ហើយបញ្ញត្ដិរបស់លោកមិនមែនជាបន្ទុកធ្ងន់ទេ»។—១យ៉ូន. ៥:៣
តើអ្នកអាចឆ្លើយបានឬទេ?
តើតាមរបៀបណាសាថានព្យាយាមធ្វើឲ្យច្បាប់របស់ព្រះមើលទៅជាបន្ទុកធ្ងន់?
ហេតុអ្វីយើងត្រូវយកចិត្តទុកដាក់យ៉ាងខ្លាំងបំផុតចំពោះការសេពគប់របស់យើង?
តើអ្វីនឹងជួយយើងឲ្យរក្សាភក្ដីភាពចំពោះព្រះនៃសេរីភាព?
១. តើព្រះយេហូវ៉ាប្រើសេរីភាពរបស់លោកយ៉ាងដូចម្ដេច? តើលោកបានឲ្យអាដាមនិងអេវ៉ានូវសេរីភាពអ្វី?
មានតែព្រះយេហូវ៉ាប៉ុណ្ណោះជាបុគ្គលដែលមានសេរីភាពយ៉ាងពេញលេញ។ ប៉ុន្តែ លោកប្រើសេរីភាពរបស់លោកតាមរបៀបដែលត្រឹមត្រូវជានិច្ច។ ម្យ៉ាងទៀត លោកមិនបង្គាប់បញ្ជាអំពីរឿងតូចតាចដែលអ្នកបម្រើរបស់លោកធ្វើឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញលោកបានឲ្យពួកគេនូវសេរីភាព ដើម្បីធ្វើការសម្រេចចិត្តដោយខ្លួនគេនិងបំពេញបំណងប្រាថ្នាដែលត្រឹមត្រូវទាំងអស់របស់ពួកគេ។ ជាឧទាហរណ៍ ព្រះបានឲ្យអាដាមនិងអេវ៉ានូវបង្គាប់តែមួយគត់ ពោលគឺហាមមិនឲ្យពួកគេបរិភោគពី«ដើមដឹងខុសត្រូវ»។ (លោ. ២:១៧) ពួកគេពិតជាមានសេរីភាពដ៏អស្ចារ្យមែនក្នុងការធ្វើតាមបំណងប្រាថ្នារបស់ព្រះដែលជាអ្នកបង្កើត!
២. ហេតុអ្វីបានជាឪពុកម្ដាយដំបូងរបស់យើងបានបាត់បង់សេរីភាពដែលព្រះបានឲ្យ?
២ ហេតុអ្វីព្រះបានឲ្យសេរីភាពដល់ឪពុកម្ដាយដំបូងរបស់យើងច្រើនម្ល៉េះ? លោកបានបង្កើតពួកគេឲ្យមានលក្ខណៈដូចលោក ហើយបានឲ្យពួកគេនូវសមត្ថភាពវិនិច្ឆ័យ ដោយសង្ឃឹមយ៉ាងត្រឹមត្រូវថាសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ពួកគេចំពោះលោកដែលជាអ្នកបង្កើត នឹងនាំពួកគេទៅក្នុងផ្លូវត្រឹមត្រូវ។ (លោ. ១:២៧; រ៉ូម ២:១៥) តែគួរឲ្យស្ដាយណាស់ដែលអាដាមនិងអេវ៉ាមិនមានចិត្តកតញ្ញូចំពោះអ្នកផ្ដល់ជីវិតដ៏អស្ចារ្យរបស់ពួកគេ និងចំពោះសេរីភាពដែលលោកបានឲ្យដល់ពួកគេ។ ផ្ទុយទៅវិញ ពួកគេបានជ្រើសរើសសេរីភាពដែលមិនត្រឹមត្រូវដែលសាថានបានស្នើផ្ដល់ ពោលគឺពួកគេបង្កើតគោលការណ៍សីលធម៌ដោយខ្លួនឯង។ ប៉ុន្តែ ជាជាងបានសេរីភាពកាន់តែច្រើនឡើង ឪពុកម្ដាយដំបូងរបស់យើងបានលក់ខ្លួនពួកគេនិងកូនចៅរបស់ពួកគេជាខ្ញុំបម្រើនៃភាពខុសឆ្គង ដែលនាំឲ្យមានលទ្ធផលដ៏អាក្រក់ក្រៃលែង។—រ៉ូម ៥:១២
៣, ៤. ស្តីអំពីខ្នាតតម្រារបស់ព្រះយេហូវ៉ា តើសាថានខំបោកបញ្ឆោតយើងយ៉ាងដូចម្ដេច?
៣ ប្រសិនបើសាថានអាចបញ្ចុះបញ្ចូលមនុស្សល្អឥតខ្ចោះពីរនាក់និងទេវតាជាច្រើនឲ្យបដិសេធការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះ នោះវាក៏អាចធ្វើដូច្នេះដែរចំពោះយើង។ ឧបាយកលរបស់វាមិនសូវផ្លាស់ប្ដូរប៉ុន្មានទេ។ វាខំបញ្ឆោតយើងឲ្យគិតថាខ្នាតតម្រារបស់ព្រះគឺជាបន្ទុកធ្ងន់ ដែលធ្វើឲ្យយើងគ្មានការសប្បាយនិងការរំភើបចិត្តក្នុងជីវិត។ (១យ៉ូន. ៥:៣) មនុស្សក្នុងពិភពលោកនេះគិតដូច្នេះ ហើយបើយើងចំណាយពេលជាទៀងទាត់ជាមួយពួកគេ យើងប្រហែលជាចាប់ផ្ដើមគិតដូចពួកគេដែរ។ ប្អូនស្រីម្នាក់អាយុ២៤ឆ្នាំដែលបានប្រព្រឹត្តអំពើប្រាសចាកសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទបាននិយាយថា៖ «ការសេពគប់អាក្រក់បានមានឥទ្ធិពលខ្លាំងណាស់មកលើខ្ញុំ ជាពិសេសដោយសារខ្ញុំខ្លាចមនុស្សស្រករខ្ញុំគិតថាខ្ញុំខុសពីគេ»។ អ្នកក៏ប្រហែលជាធ្លាប់ទទួលការបង្ខិតបង្ខំស្រដៀងគ្នាពីមនុស្សស្រករគ្នាដែរ។
៤ គួរឲ្យស្ដាយណាស់ ជួនកាលឥទ្ធិពលអាក្រក់របស់មនុស្សស្រករគ្នាក៏អាចមកពីក្នុងក្រុមជំនុំដែរ។ ប្អូនប្រុសវ័យក្មេងម្នាក់បានពោលថាមិត្តភក្ដិខ្លះរបស់គាត់នៅក្រុមជំនុំមានទំនាក់ទំនងស្នេហាជាមួយអ្នកដែលមិនបម្រើព្រះយេហូវ៉ា។ ពេលគាត់ចំណាយពេលកាន់តែច្រើនជាមួយមិត្តភក្ដិទាំងនេះ គាត់កាន់តែដូចពួកគេ។ គាត់បាននិយាយថា៖ ‹ទំនាក់ទំនងរបស់ខ្ញុំជាមួយព្រះយេហូវ៉ាកាន់តែចុះខ្សោយ។ ខ្ញុំមិនមានអំណរនៅកិច្ចប្រជុំទេ ហើយខ្ញុំស្ទើរតែលែងទៅផ្សព្វផ្សាយទៀត។ នៅពេលដែលខ្ញុំបានដឹងថាខ្ញុំត្រូវឈប់ចំណាយពេលជាមួយពួកគេ នោះខ្ញុំបានឈប់ធ្វើដូច្នេះ!›។ តើអ្នកដឹងថាមនុស្សដែលអ្នកសេពគប់អាចមានឥទ្ធិពលខ្លាំងយ៉ាងណាមកលើអ្នកឬទេ? សូមពិចារណាគំរូមួយក្នុងគម្ពីរដែលអាចជួយយើងនៅសព្វថ្ងៃនេះ។—រ៉ូម ១៥:៤
គាត់បានទាក់ចិត្តរបស់ពួកគេ
៥, ៦. តើអាប់សាឡំមបានបោកបញ្ឆោតអ្នកឯទៀតតាមរបៀបណា ហើយតើគម្រោងការណ៍ក្បត់របស់គាត់បានជោគជ័យឬទេ?
៥ ក្នុងគម្ពីរមានគំរូជាច្រើនអំពីពួកអ្នកដែលមានឥទ្ធិពលអាក្រក់ទៅលើអ្នកឯទៀត។ គំរូមួយបែបនេះគឺអាប់សាឡំមជាកូនប្រុសម្នាក់របស់ស្តេចដាវីឌ។ អាប់សាឡំមគឺជាបុរសម្នាក់ដែលមានរូបរាងសង្ហាណាស់។ ក៏ប៉ុន្តែក្រោយមក ដូចសាថានគាត់បានអនុញ្ញាតឲ្យមហិច្ឆតាដុះដាលក្នុងចិត្តរបស់គាត់ ដូច្នេះគាត់ចាប់ផ្ដើមចង់បានបល្ល័ង្ករបស់ឪពុកខ្លួន ដែលគាត់គ្មានសិទ្ធិទទួល។ * ក្នុងការប៉ុនប៉ងដោយសម្ងាត់ដើម្បីដណ្ដើមរាជ្យ អាប់សាឡំមបានធ្វើពុតជាយកចិត្តទុកដាក់យ៉ាងខ្លាំងចំពោះជនរួមជាតិអ៊ីស្រាអែលរបស់គាត់ ដោយនិយាយបញ្ឆិតបញ្ឆៀងយ៉ាងប៉ិនប្រសប់ថាស្តេចមិនយកចិត្តទុកដាក់នឹងពួកគេទេ។ មែនហើយ ដូចមេកំណាចនៅសួនអេដែន អាប់សាឡំមធ្វើឲ្យបណ្ដាជនគិតថាគាត់ជាអ្នកធ្វើអំពើល្អ ហើយនៅដំណាលគ្នានោះគាត់មួលបង្កាច់ឪពុករបស់ខ្លួនដោយឥតមេត្ដា។—២សាំ. ១៥:១-៥
៦ តើគម្រោងការដ៏ឈ្លាសវៃរបស់អាប់សាឡំមបានជោគជ័យឬទេ? គម្រោងការនោះបានជោគជ័យមួយកម្រិតមែន ពីព្រោះកំណត់ហេតុគម្ពីរចែងថា៖ «អាប់សាឡំម . . . បានទាក់ចិត្តពួកជនជាតិអ៊ីស្រាអែល»។ (២សាំ. ១៥:៦) ប៉ុន្តែ នៅទីបញ្ចប់ភាពក្រអឺតក្រអោងរបស់អាប់សាឡំមនាំឲ្យគាត់ទទួលបរាជ័យ។ នេះនាំឲ្យគាត់និងមនុស្សរាប់ពាន់នាក់ទៀតដែលចាញ់កលគាត់ស្លាប់យ៉ាងអាណោចអាធ័ម។—២សាំ. ១៨:៧, ១៤-១៧
៧. តើយើងអាចទាញមេរៀនអ្វីពីកំណត់ហេតុអំពីអាប់សាឡំម? (សូមមើលរូបភាពនៅទំព័រ១៤)
៧ ហេតុអ្វីជនជាតិអ៊ីស្រាអែលទាំងនោះបានត្រូវបោកបញ្ឆោតយ៉ាងងាយម្ល៉េះ? ប្រហែលជាពួកគេចង់បានអ្វីដែលអាប់សាឡំមបានសន្យាចំពោះពួកគេ។ ឬក៏ប្រហែលជាពួកគេឃើញអាប់សាឡំមមានរូបរាងសង្ហា។ ទោះជាដោយសារមូលហេតុណាមួយក៏ដោយ អ្វីដែលយើងអាចដឹងប្រាកដអំពីរឿងនេះគឺ: ពួកគេគ្មានភក្ដីភាពចំពោះព្រះយេហូវ៉ានិងស្តេចដែលព្រះបានជ្រើសរើសទេ។ សព្វថ្ងៃនេះ សាថាននៅតែបន្តប្រើមនុស្សដែលមានលក្ខណៈដូចអាប់សាឡំមដើម្បីបោកបញ្ឆោតអ្នកបម្រើព្រះយេហូវ៉ា។ ពួកគេប្រហែលជានិយាយថា៖ ‹ខ្នាតតម្រារបស់ព្រះយេហូវ៉ាគឺតឹងរ៉ឹងពេក។ មើលមនុស្សទាំងអស់ដែលមិនបម្រើព្រះយេហូវ៉ាចុះ! ពួកគេមានការសប្បាយសព្វបែបយ៉ាង›។ ពេលអ្នកឮពាក្យទាំងនេះ តើអ្នកនឹងទទួលស្គាល់ថាជាពាក្យកុហក ហើយបន្តរក្សាភក្ដីភាពចំពោះព្រះឬទេ? តើអ្នកនឹងទទួលស្គាល់ថាមានតែ«ច្បាប់ល្អឥតខ្ចោះ»របស់ព្រះយេហូវ៉ាឬច្បាប់គ្រិស្តប៉ុណ្ណោះដែលអាចនាំអ្នកឲ្យមានសេរីភាពពិតប្រាកដឬទេ? (យ៉ា. ១:២៥) បើអ្នកទទួលស្គាល់មែន ចូរបង្ហាញថាអ្នកស្រឡាញ់ច្បាប់នោះ ហើយប្រើសេរីភាពរបស់អ្នកតាមរបៀបដែលធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្ត។—សូមអាន ពេត្រុសទី១ ២:១៦
៨. តើឧទាហរណ៍ណាខ្លះអំពីជីវិតពិតដែលបង្ហាញថាការមិនធ្វើតាមខ្នាតតម្រារបស់ព្រះយេហូវ៉ាមិននាំឲ្យមនុស្សមានសុភមង្គលទេ?
៨ ជាពិសេសប្អូនៗវ័យក្មេងជាគោលដៅរបស់សាថាន។ បងប្រុសម្នាក់ដែលឥឡូវមានអាយុ៣០ឆ្នាំប្លាយបាននិយាយអំពីពេលដែលគាត់នៅជាយុវជនថា៖ «ខ្ញុំមានទស្សនៈថាខ្នាតតម្រាសីលធម៌របស់ព្រះយេហូវ៉ាគឺជាបម្រាមមួយមិនមែនជាការការពារទេ»។ ជាលទ្ធផល គាត់បានប្រព្រឹត្តអំពើប្រាសចាកសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទ។ ប៉ុន្តែ នេះបាននាំឲ្យគាត់គ្មានសុភមង្គលក្នុងជីវិត។ គាត់បាននិយាយថា៖ «ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាខ្ញុំធ្វើខុសធ្ងន់ធ្ងរ ហើយស្ដាយក្រោយយ៉ាងខ្លាំងអស់ជាច្រើនឆ្នាំ»។ ពេលសញ្ជឹងគិតអំពីយុវវ័យរបស់នាង ប្អូនស្រីម្នាក់បានសរសេរថា៖ «ក្រោយពីបានប្រព្រឹត្តអំពើប្រាសចាកសីលធម៌ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាសោះកក្រោះ ហើយមានអារម្មណ៍ថាខ្លួនគ្មានតម្លៃសោះ។ ទោះជារឿងនេះកន្លងទៅអស់១៩ឆ្នាំហើយក៏ដោយ ខ្ញុំនៅតែនឹកឃើញរឿងអាក្រក់ៗទាំងនោះ»។ បងស្រីម្នាក់ទៀតបាននិយាយថា៖ «ពេលខ្ញុំដឹងថាការប្រព្រឹត្តរបស់ខ្ញុំបានធ្វើឲ្យមនុស្សជាទីស្រឡាញ់ឈឺចិត្តយ៉ាងខ្លាំង នោះបានប៉ះពាល់យ៉ាងខ្លាំងដល់ផ្លូវចិត្តនិងការគោរពប្រណិប័តន៍របស់ខ្ញុំ។ ការរស់នៅដោយគ្មានការពេញចិត្តពីព្រះយេហូវ៉ាគឺជាអ្វីដែលអាក្រក់បំផុត»។ សាថានមិនចង់ឲ្យអ្នកគិតអំពីផលវិបាកដែលមកពីភាពខុសឆ្គងទេ។
៩. (ក) តើសំណួរអ្វីខ្លះដែលអាចជួយយើងឲ្យពិចារណាអំពីទស្សនៈរបស់យើងចំពោះព្រះយេហូវ៉ា ចំពោះច្បាប់ និងគោលការណ៍របស់លោក? (ខ) ហេតុអ្វីជាការសំខាន់ដែលយើងស្គាល់ព្រះឲ្យបានច្បាស់?
៩ គួរឲ្យស្ដាយណាស់ដែលយុវជនជាច្រើននាក់នៅក្នុងសេចក្ដីពិត និងសូម្បីតែបងប្អូនមួយចំនួនដែលមានអាយុច្រើនបានរៀនពីបទពិសោធន៍ដ៏ជូរចត់ថា ការសប្បាយដែលខុសឆ្គងច្រើនតែនាំឲ្យមានលទ្ធផលអាក្រក់ខ្លាំងណាស់! (កាឡ. ៦:៧, ៨) ដូច្នេះ សូមសួរខ្លួនអ្នកថា៖ ‹តើខ្ញុំដឹងកលល្បិចដែលសាថានប្រើដើម្បីបោកបញ្ឆោតខ្ញុំឬទេ? តើខ្ញុំចាត់ទុកព្រះយេហូវ៉ាជាមិត្តដ៏ល្អបំផុតរបស់ខ្ញុំដែលតែងតែប្រាប់សេចក្ដីពិត ហើយចង់ឲ្យខ្ញុំទទួលប្រយោជន៍ច្រើនបំផុតឬទេ? តើខ្ញុំជឿជាក់ថាព្រះនឹងមិនដែលលាក់អ្វីដែលពិតជាល្អសម្រាប់ខ្ញុំ ហើយដែលនាំឲ្យខ្ញុំមានសុភមង្គលច្រើនបំផុតឬទេ?›។ (សូមអាន អេសាយ ៤៨:១៧, ១៨) អ្នកអាចឆ្លើយថា‹មែន›ចំពោះសំណួរទាំងនេះ លុះត្រាតែអ្នកស្គាល់ព្រះយេហូវ៉ាច្បាស់។ អ្នកត្រូវទទួលស្គាល់ថាច្បាប់និងគោលការណ៍ក្នុងគម្ពីរបង្ហាញថាព្រះយេហូវ៉ាស្រឡាញ់អ្នក ហើយលោកមិនចង់ដកហូតសេរីភាពពីអ្នកទេ។—ទំនុក. ២៥:១៤
ចូរអធិដ្ឋានដើម្បីមានចិត្តដែលចេះស្ដាប់បង្គាប់ និងមានគំនិតឈ្លាសវៃ
១០. ហេតុអ្វីយើងគួរព្យាយាមយកតម្រាប់សាឡូម៉ូនជាស្តេចវ័យក្មេង?
១០ ពេលដែលសាឡូម៉ូននៅក្មេង គាត់បានអធិដ្ឋានដោយចិត្តរាបទាបថា៖ «ទូលបង្គំដូចជាក្មេងតូច ឥតដឹងជាត្រូវចេញចូលយ៉ាងណាឡើយ»។ បន្ទាប់មកគាត់បានអធិដ្ឋានសុំឲ្យមានចិត្តដែលប្រកបដោយប្រាជ្ញាឬចិត្តដែលចេះស្ដាប់បង្គាប់។ (១ព. ៣:៧-៩, ១២) ព្រះយេហូវ៉ាបានឆ្លើយចំពោះសំណូមពរដ៏ស្មោះនេះ ហើយលោកនឹងធ្វើដូច្នេះចំពោះអ្នកដែរ ទោះជាអ្នកជាមនុស្សវ័យក្មេងឬមានអាយុច្រើនក៏ដោយ។ ព្រះយេហូវ៉ានឹងមិនធ្វើឲ្យអ្នកមានការយល់ធ្លុះជ្រៅនិងប្រាជ្ញាក្នុងមួយរំពេចនោះទេ។ ប៉ុន្តែ លោកនឹងធ្វើឲ្យអ្នកមានគំនិតឈ្លាសវៃ បើអ្នកសិក្សាបណ្ដាំរបស់លោកយ៉ាងដិតដល់ អធិដ្ឋានសុំសកម្មពលបរិសុទ្ធ ហើយទទួលប្រយោជន៍យ៉ាងពេញលេញពីការរៀបចំរបស់ព្រះដែលមាននៅក្នុងក្រុមជំនុំ។ (យ៉ា. ១:៥) មែនហើយ តាមរយៈការរៀបចំទាំងនេះ ព្រះយេហូវ៉ាធ្វើឲ្យអ្នកបម្រើវ័យក្មេងរបស់លោកមានគំនិតឈ្លាសវៃជាងអស់អ្នកដែលមិនធ្វើតាមដំបូន្មានរបស់លោក ហើយឈ្លាសវៃជាងអ្នកដែលអះអាងថា«ជាអ្នកប្រាជ្ញនិងអ្នកចេះដឹង»នៃពិភពលោកនេះទៀតផង។—លូក. ១០:២១; សូមអាន ទំនុកតម្កើង ១១៩:៩៨-១០០
១១-១៣ (ក) តើយើងអាចទាញមេរៀនដ៏សំខាន់ណាខ្លះពីទំនុកតម្កើង ២៦:៤ សុភាសិត ១៣:២០ និងកូរិនថូសទី១ ១៥:៣៣? (ខ) តើអ្នកនឹងអនុវត្តគោលការណ៍គម្ពីរទាំងនេះយ៉ាងដូចម្ដេច?
១១ ដើម្បីបញ្ជាក់អំពីសារៈសំខាន់នៃការសិក្សាគម្ពីរនិងការសញ្ជឹងគិតអំពីអ្វីដែលយើងអាន ដែលអាចជួយយើងឲ្យស្គាល់ព្រះយេហូវ៉ាច្បាស់ សូមពិចារណាអំពីបទគម្ពីរដូចតទៅនេះ។ បទគម្ពីរនីមួយៗមានគោលការណ៍សំខាន់ស្តីអំពីការជ្រើសរើសមិត្តភក្ដិរបស់យើង។ បទគម្ពីរទាំងនោះចែងថា៖ «ទូលបង្គំមិនបានអង្គុយរួមជាមួយនឹងមនុស្សភូតភរឡើយ ក៏មិនបានសមាគមជាមួយនឹងមនុស្សមានពុតដែរ»។ (ទំនុក. ២៦:៤) «អ្នកណាដែលដើរជាមួយនឹងមនុស្សប្រាជ្ញ នោះនឹងមានប្រាជ្ញាដែរ តែអ្នកណាដែលភប់ប្រសព្វនឹងមនុស្សល្ងីល្ងើ នោះនឹងត្រូវខូចបង់វិញ»។ (សុភ. ១៣:២០) «ការសេពគប់អាក្រក់បង្ខូចការប្រព្រឹត្តល្អ»។—១កូ. ១៥:៣៣
១២ តើយើងអាចទាញមេរៀនដ៏សំខាន់ណាខ្លះពីបទគម្ពីរទាំងនោះ? (១) ព្រះយេហូវ៉ាចង់ឲ្យយើងចេះជ្រើសរើសមិត្តភក្ដិ។ លោកចង់ការពារយើងកុំឲ្យធ្វើអ្វីដែលអាចនាំយើងមានទុក្ខលំបាកនិងអាចបង្ខូចចំណងមិត្តភាពរបស់យើងជាមួយលោក។ (២) យើងទទួលឥទ្ធិពលល្អឬអាក្រក់ពីមនុស្សដែលយើងសេពគប់។ នេះជាឥទ្ធិពលមួយដែលយើងជៀសមិនផុតឡើយ។ របៀបដែលខគម្ពីរទាំងប៉ុន្មានខាងលើនេះបានត្រូវសរសេរបង្ហាញថាព្រះយេហូវ៉ាកំពុងព្យាយាមមានឥទ្ធិពលទៅលើចិត្តរបស់យើង។ តើតាមរបៀបណា? សូមកត់សម្គាល់ថាខគម្ពីរខាងលើនេះបានត្រូវសរសេរជាសេចក្ដីពិតដែលស្រួលយល់ មិនមែនជាច្បាប់ ដូចជាពាក្យថា«អ្នកមិនត្រូវធ្វើនេះឬអ្នកមិនត្រូវធ្វើនោះឡើយ»។ គឺហាក់ដូចជាព្រះយេហូវ៉ាកំពុងមានប្រសាសន៍មកយើងថា ‹នេះជាការពិត។ ដូច្នេះ តើអ្នកនឹងធ្វើអ្វី? តើមានអ្វីនៅក្នុងចិត្តរបស់អ្នក?›។
១៣ នៅទីបំផុត ដោយសារខគម្ពីរទាំងបីនេះបានត្រូវសរសេរជាសេចក្ដីពិតដែលជាមូលដ្ឋាន ខគម្ពីរទាំងនេះមានប្រយោជន៍ជារៀងរហូត ហើយអាចអនុវត្តនៅក្នុងស្ថានភាពជាច្រើនរបស់មនុស្ស។ ជាឧទាហរណ៍ សូមសួរខ្លួនអ្នកនូវសំណួរដូចតទៅនេះថា: តើខ្ញុំអាចជៀសវាងពីការសេពគប់បុគ្គល«ដែលមានពុត»យ៉ាងដូចម្ដេច? តើក្នុងស្ថានភាពណាដែលខ្ញុំប្រហែលជាសេពគប់ជាមួយបុគ្គលបែបនេះ? (សុភ. ៣:៣២; ៦:១២) តើអ្នកណាជា«មនុស្សប្រាជ្ញ»ដែលព្រះយេហូវ៉ាចង់ឲ្យខ្ញុំសេពគប់ជាមួយ? តើអ្នកណាជា«មនុស្សល្ងីល្ងើ»ដែលលោកចង់ឲ្យខ្ញុំជៀសវាង? (ទំនុក. ១១១:១០; ១១២:១; សុភ. ១:៧) បើខ្ញុំជ្រើសរើសមិត្តភក្ដិមិនល្អ តើនោះនឹងបង្ខូច«ការប្រព្រឹត្តល្អ»អ្វីខ្លះរបស់ខ្ញុំ? តើ«ការសេពគប់អាក្រក់»មានតែនៅក្នុងពិភពលោកប៉ុណ្ណោះឬ? (២ពេ. ២:១-៣) តើអ្នកនឹងឆ្លើយយ៉ាងណាចំពោះសំណួរទាំងនេះ?
១៤. តើអ្នកអាចធ្វើឲ្យការគោរពប្រណិប័តន៍ជាក្រុមគ្រួសាររបស់អ្នកកាន់តែប្រសើរឡើងយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៤ តាមរបៀបដូចគ្នាដែលអ្នកទើបនឹងបានពិចារណាអំពីបទគម្ពីរទាំងបីនេះ អ្នកអាចអានបទគម្ពីរឯទៀតដើម្បីយល់គំនិតរបស់ព្រះអំពីរឿងដែលសំខាន់ចំពោះអ្នកនិងក្រុមគ្រួសាររបស់អ្នក។ * ឪពុកម្ដាយទាំងឡាយ សូមគិតអំពីការពិភាក្សាប្រធានទាំងនេះក្នុងអំឡុងការគោរពប្រណិប័តន៍ជាក្រុមគ្រួសារ។ ពេលអ្នកធ្វើដូច្នេះ សូមចាំថា គោលដៅរបស់អ្នកគឺដើម្បីជួយសមាជិកម្នាក់ៗឲ្យមានចិត្តដឹងគុណកាន់តែខ្លាំងចំពោះសេចក្ដីស្រឡាញ់យ៉ាងជ្រាលជ្រៅរបស់ព្រះចំពោះយើងដូចច្បាប់និងគោលការណ៍របស់លោកបានសឲ្យឃើញ។ (ទំនុក. ១១៩:៧២) មែនហើយ ការសិក្សាបែបនេះគួរធ្វើឲ្យសមាជិកទាំងអស់ក្នុងក្រុមគ្រួសារកាន់តែជិតស្និទ្ធនឹងព្រះយេហូវ៉ានិងកាន់តែជិតស្និទ្ធគ្នាទៅវិញទៅមក។
១៥. តើតាមរបៀបណាដែលអ្នកអាចដឹងថាអ្នកពិតជាមានចិត្តដែលចេះស្ដាប់បង្គាប់និងមានគំនិតឈ្លាសវៃ?
១៥ តើតាមរបៀបណាអ្នកអាចដឹងថាអ្នកពិតជាមានចិត្តដែលចេះស្ដាប់បង្គាប់និងមានគំនិតឈ្លាសវៃ? របៀបមួយគឺដោយប្រៀបធៀបគំនិតរបស់អ្នកជាមួយនឹងគំនិតរបស់អ្នកបម្រើស្មោះត្រង់នៅអតីតកាលដូចជាស្តេចដាវីឌជាដើម។ គាត់បានសរសេរថា៖ ‹ឱព្រះនៃទូលបង្គំអើយ ទូលបង្គំមានសេចក្ដីអំណរនឹងធ្វើតាមព្រះហឫទ័យទ្រង់ អើក្រិត្យវិន័យរបស់ទ្រង់ក៏នៅក្នុងចិត្តទូលបង្គំ›។ (ទំនុក. ៤០:៨) ស្រដៀងគ្នាដែរ អ្នកសរសេរទំនុកតម្កើងទី១១៩ បានពោលថា៖ ‹ឱទូលបង្គំស្រឡាញ់ក្រិត្យវិន័យរបស់ទ្រង់ណាស់ហ្ន៎ ទូលបង្គំរំពឹងគិតពីក្រិត្យវិន័យនោះជាដរាបរាល់ថ្ងៃ›។ (ទំនុក. ១១៩:៩៧) អ្នកត្រូវព្យាយាមខ្លាំងណាស់ដើម្បីមានសេចក្ដីស្រឡាញ់បែបនេះ។ សេចក្ដីស្រឡាញ់បែបនេះនឹងមានកាន់តែខ្លាំងឡើងពេលអ្នកសិក្សាគម្ពីរដោយយកចិត្តទុកដាក់ អធិដ្ឋាន និងរំពឹងគិត។ សេចក្ដីស្រឡាញ់នោះនឹងមានកាន់តែខ្លាំងឡើងពេលអ្នកកត់សម្គាល់នៅក្នុងជីវិតរបស់អ្នកថាការធ្វើតាមអ្វីដែលព្រះតម្រូវនាំឲ្យមានពរជាច្រើន។—ទំនុក. ៣៤:៨
ចូរតស៊ូដើម្បីបានសេរីភាពដែលមកពីការកាន់តាមគ្រិស្ត!
១៦. តើយើងត្រូវទទួលស្គាល់អ្វីខ្លះ បើយើងចង់ឈ្នះការតយុទ្ធរបស់យើងដើម្បីសេរីភាពពិតប្រាកដ?
១៦ តាំងពីសម័យបុរាណមក ប្រជាជាតិនានាបានសុខចិត្តធ្វើសង្គ្រាមយ៉ាងឃោរឃៅដើម្បីបានសេរីភាព។ ដូច្នេះ អ្នកគួរសុខចិត្តតស៊ូកាន់តែខ្លាំងជាងទៅទៀត! ដើម្បីរក្សាសេរីភាពដែលអ្នកមានក្នុងនាមជាគ្រិស្តសាសនិកម្នាក់។ ចូរទទួលស្គាល់ថាសត្រូវរបស់អ្នកមិនមែនតែសាថាន ពិភពលោកនិងចិត្តគំនិតដ៏ពិសពុលរបស់វាប៉ុណ្ណោះទេ។ អ្នកក៏ត្រូវតយុទ្ធនឹងភាពមិនល្អឥតខ្ចោះរបស់អ្នក រួមទាំងចិត្តដែលបោកបញ្ឆោតផងដែរ។ (យេ. ១៧:៩; អេភ. ២:៣) ប៉ុន្តែ ដោយមានជំនួយពីព្រះយេហូវ៉ា អ្នកអាចឈ្នះការតយុទ្ធនេះបាន។ រាល់ពេលដែលអ្នកសម្រេចចិត្តធ្វើអ្វីដែលត្រឹមត្រូវ យ៉ាងហោចណាស់អ្នកបានលទ្ធផលល្អពីរយ៉ាង។ ទី១ អ្នកនឹងធ្វើឲ្យចិត្តរបស់ព្រះយេហូវ៉ាបានរីករាយ។ (សុភ. ២៧:១១) ទី២ រាល់ពេលដែលអ្នកទទួលស្គាល់ថាការធ្វើតាម«ច្បាប់ល្អឥតខ្ចោះដែលនាំឲ្យមានសេរីភាព»មានប្រយោជន៍ចំពោះអ្នក នោះអ្នកនឹងកាន់តែតាំងចិត្តបន្តដើរនៅក្នុងផ្លូវដែលនាំទៅដល់ជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់។ ក្រោយមក អ្នកនឹងមានសេរីភាពកាន់តែច្រើនឡើង ជាសេរីភាពដែលអ្នកស្មោះត្រង់នឹងព្រះយេហូវ៉ានឹងទទួលនៅថ្ងៃមុខ។—យ៉ា. ១:២៥; ម៉ាថ. ៧:១៣, ១៤
១៧. ហេតុអ្វីយើងមិនគួរធ្លាក់ទឹកចិត្តចំពោះភាពមិនល្អឥតខ្ចោះរបស់យើង ហើយតើព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់ជំនួយអ្វីដល់យើង?
១៧ ជួនកាលយើងទាំងអស់គ្នាធ្វើខុសដែរ។ (សាស្ដ. ៧:២០) នៅពេលដែលយើងធ្វើខុស សូមកុំធ្លាក់ទឹកចិត្តខ្លាំងពេកឬមានអារម្មណ៍ថាខ្លួនគ្មានតម្លៃសោះឡើយ។ បើអ្នកជំពប់ដួល សូមក្រោកឡើងហើយបន្តដំណើរទៅមុខទៀត សូម្បីតែនេះមានន័យថាត្រូវសុំជំនួយពីពួកអ្នកចាស់ទុំក្នុងក្រុមជំនុំក្ដី។ យ៉ាកុបបានសរសេរថា៖ «សេចក្ដីអធិដ្ឋានដែលបានត្រូវពោលដោយជំនឿនឹងធ្វើឲ្យអ្នកដែលមិនស្រួលខ្លួនបានជាសះស្បើយ ហើយព្រះយេហូវ៉ានឹងធ្វើឲ្យអ្នកនោះមានសុខភាពល្អឡើងវិញ។ ម្យ៉ាងទៀត ប្រសិនបើអ្នកនោះបានប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គង អ្នកនោះនឹងទទួលការអភ័យទោស»។ (យ៉ា. ៥:១៥) សូមកុំភ្លេចថា ព្រះយេហូវ៉ាគឺពិតជាមានសេចក្ដីមេត្ដាករុណា ហើយលោកបានទាញនាំអ្នកចូលក្នុងក្រុមជំនុំដោយសារលោកបានឃើញថាអ្នកមានលទ្ធភាពក្លាយជាអ្នកគោរពប្រណិប័តន៍លោក។ (សូមអាន ទំនុកតម្កើង ១០៣:៨, ៩) ដូច្នេះ ដរាបណាអ្នកបម្រើព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងស្មោះអស់ពីចិត្ត លោកនឹងមិនបោះបង់ចោលអ្នកឡើយ។—១រប. ២៨:៩
១៨. តើយើងត្រូវធ្វើអ្វីដើម្បីឲ្យព្រះយេហូវ៉ាការពារយើង?
១៨ នៅរាត្រីមុនលោកយេស៊ូទទួលមរណភាព លោកបានអធិដ្ឋានជាមួយសាវ័កស្មោះត្រង់១១នាក់ ហើយបានសុំបិតាលោកការពារពួកគេ។ លោកបានពោលពាក្យដែលមិនអាចភ្លេចបានថា៖ «ខ្ញុំសុំលោកការពារពួកគាត់ឲ្យរួចពីមេកំណាច»។ (យ៉ូន. ១៧:១៥) លោកយេស៊ូមិនគ្រាន់តែយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះសាវ័ករបស់លោកប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែលោកយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះអ្នកកាន់តាមលោកទាំងអស់។ ហេតុនេះ យើងអាចប្រាកដថាព្រះយេហូវ៉ានឹងឆ្លើយតបចំពោះសេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់លោកយេស៊ូដោយការពារយើងក្នុងអំឡុងគ្រាដ៏លំបាកទាំងនេះ។ «[ព្រះយេហូវ៉ា]ទ្រង់ . . . ជាខែលដល់អស់អ្នកដែលដើរក្នុងសេចក្ដីទៀងត្រង់ . . . ហើយការពារផ្លូវរបស់ពួកបរិសុទ្ធរបស់ទ្រង់»។ (សុភ. ២:៧, ៨) ពិតមែន ការដើរក្នុងសេចក្ដីទៀងត្រង់ឬការប្រព្រឹត្តដោយចិត្តស្មោះគ្រប់លក្ខណៈជួនកាលក៏មានការពិបាកដែរ ប៉ុន្តែនេះគឺជាវិធីតែមួយគត់ដែលនាំទៅដល់ជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់និងសេរីភាពពិតប្រាកដ។ (រ៉ូម ៨:២១) សូមកុំឲ្យអ្នកណាម្នាក់បោកបញ្ឆោតអ្នកមិនឲ្យធ្វើដូច្នេះឡើយ!
[កំណត់សម្គាល់]
^ វគ្គ 5 ពេលដែលព្រះសន្យាថាឲ្យ«ពូជ»ឬកូនប្រុសម្នាក់ដល់ដាវីឌដើម្បីធ្វើជាស្តេចដែលសោយរាជ្យបន្ទាប់ពីដាវីឌ នោះអាប់សាឡំមបានកើតមករួចហើយ។ ដូច្នេះអាប់សាឡំមគួរតែបានដឹងថាព្រះយេហូវ៉ាមិនបានជ្រើសរើសគាត់ឲ្យធ្វើជាស្តេចស្នងរាជ្យឡើយ។—២សាំ. ៣:៣; ៧:១២
^ វគ្គ 14 ជាឧទាហរណ៍នៅកូរិនថូសទី១ ១៣:៤-៨ ប៉ូលរៀបរាប់អំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់ ហើយទំនុកតម្កើង ១៩:៧-១១ រៀបរាប់អំពីពរជាច្រើនដែលមកពីការធ្វើតាមច្បាប់របស់ព្រះយេហូវ៉ា។
[សំណួរសម្រាប់វគ្គនីមួយៗ]
[រូបភាពនៅទំព័រ១៤]
តើតាមរបៀបណាយើងអាចសម្គាល់មនុស្សដែលមានលក្ខណៈដូចអាប់សាឡំមនៅសម័យយើងនេះ ហើយការពារខ្លួនយើងពីពួកគេ?
