‹តើត្រូវឲ្យខ្ញុំភ័យខ្លាចចំពោះអ្នកណា?›
‹តើត្រូវឲ្យខ្ញុំភ័យខ្លាចចំពោះអ្នកណា?›
«ទោះបើកើតមានចំបាំងទាស់នឹងខ្ញុំ គង់តែខ្ញុំនឹងមានចិត្តសង្ឃឹមបានដែរ»។—ទំនុក. ២៧:៣
យោងទៅតាមខគម្ពីរខាងក្រោមនេះ តើអ្វីអាចជួយអ្នកបណ្ដុះឲ្យមានចិត្តក្លាហាន?
១. តើទំនុកតម្កើង ទី២៧នឹងជួយយើងឲ្យយល់អំពីអ្វី?
ហេតុអ្វីសកម្មភាពផ្សព្វផ្សាយរបស់យើងបានកើនឡើង ទោះជាស្ថានភាពពិភពលោកកាន់តែអាក្រក់ទៅៗក៏ដោយ? ហេតុអ្វីយើងសប្បាយចំណាយពេលនិងកម្លាំងភាគច្រើនរបស់យើងក្នុងកិច្ចផ្សព្វផ្សាយ ទោះជាមានបញ្ហាសេដ្ឋកិច្ចយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរក្នុងពិភពលោកនេះក៏ដោយ? តើតាមរបៀបណាយើងអាចបន្តមានចិត្តក្លាហានពេលដែលមនុស្សជាច្រើនភ័យខ្លាចចំពោះអនាគត? ចម្រៀងរបស់ស្តេចដាវីឌនៅទំនុកតម្កើង ទី២៧ ដែលគាត់បានសរសេរក្រោមការដឹកនាំរបស់ព្រះ ឆ្លើយសំណួរទាំងនេះ។
២. តើការភ័យខ្លាចនាំឲ្យបុគ្គលម្នាក់មានអារម្មណ៍យ៉ាងណា ប៉ុន្តែតើយើងមានទំនុកចិត្តអំពីអ្វី?
២ ដាវីឌចាប់ផ្ដើមទំនុកតម្កើងនេះដោយពាក្យថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ជាពន្លឺ ហើយជាសេចក្ដីសង្គ្រោះរបស់ខ្ញុំ តើខ្ញុំនឹងត្រូវខ្លាចចំពោះអ្នកណា ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ជាទីពឹងពំនាក់នៃជីវិតខ្ញុំ តើត្រូវឲ្យខ្ញុំភ័យចំពោះអ្នកណា»។ (ទំនុក. ២៧:១) ការភ័យខ្លាចយ៉ាងខ្លាំងអាចធ្វើឲ្យបុគ្គលម្នាក់មានអារម្មណ៍ថាខ្លួនខ្សោយ ហើយរហូតដល់គាត់មិនអាចធ្វើអ្វីសោះ។ ប៉ុន្តែ បុគ្គលដែលទុកចិត្តលើព្រះយេហូវ៉ាមានចិត្តក្លាហាន ហើយមិនភ័យខ្លាចទេ។ (១ពេ. ៣:១៤) កាលណាយើងយកព្រះយេហូវ៉ាជាទីពឹងពំនាក់ យើង«នឹងនៅដោយសេចក្ដីសុខពិត ហើយនឹងមានសេចក្ដីសំរាក ឥតភ័យខ្លាចចំពោះការអាក្រក់ឡើយ»។ (សុភ. ១:៣៣; ៣:២៥) ហេតុអ្វីដូច្នេះ?
«ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ជាពន្លឺ ហើយជាសេចក្ដីសង្គ្រោះរបស់ខ្ញុំ»
៣. តើព្រះយេហូវ៉ាជាពន្លឺរបស់យើងក្នុងន័យដូចម្ដេច ប៉ុន្តែតើយើងត្រូវធ្វើអ្វី?
៣ កាលណាគម្ពីរចែងថា«ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ជាពន្លឺ» នេះមានន័យថាព្រះយេហូវ៉ាបង្រៀនយើងអំពីសេចក្ដីពិត។ (ទំនុក. ២៧:១) ពន្លឺក្នុងន័យត្រង់ប្រហែលជាបង្ហាញយើងនូវគ្រោះថ្នាក់ឬឧបសគ្គមួយនៅលើផ្លូវរបស់យើង ប៉ុន្តែពន្លឺនោះមិនបំបាត់គ្រោះថ្នាក់ឬដកឧបសគ្គនោះចេញទេ។ យើងត្រូវជៀសវាងពីគ្រោះថ្នាក់។ ស្រដៀងគ្នាដែរ ព្រះយេហូវ៉ាបើកបង្ហាញឲ្យយើងដឹងអត្ថន័យសំខាន់នៃព្រឹត្ដិការណ៍ពិភពលោក។ លោកបានប្រាប់យើងឲ្យដឹងអំពីគ្រោះថ្នាក់នៃរបៀបរបបពិភពលោកនេះ។ លោកបានផ្ដល់ឲ្យយើងនូវគោលការណ៍គម្ពីរដែលតែងតែមានប្រយោជន៍ ប៉ុន្តែយើងត្រូវធ្វើតាមអ្វីដែលយើងរៀន។ អ្នកតែងទំនុកតម្កើងបានពោលថា៖ «សេចក្ដីបង្គាប់របស់ទ្រង់ ក៏ធ្វើឲ្យទូលបង្គំមានប្រាជ្ញាលើសជាងខ្មាំងសត្រូវ» ហើយ«ទូលបង្គំមានយោបល់ជាងអស់ទាំងគ្រូរបស់ទូលបង្គំទៅទៀត»។ កាលណាយើងធ្វើតាមគោលការណ៍គម្ពីរ យើងក៏អាចក្លាយជាមនុស្សដែលពិតជាឈ្លាសវៃដែរ។—ទំនុក. ១១៩:៩៨, ៩៩, ១៣០
៤. (ក) ហេតុអ្វីដាវីឌអាចនិយាយដោយជឿជាក់ថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ា . . . ជាសេចក្ដីសង្គ្រោះរបស់ខ្ញុំ»? (ខ) តើពេលណាព្រះយេហូវ៉ានឹងសង្គ្រោះអ្នកបម្រើរបស់លោក?
៤ ពាក្យរបស់ដាវីឌនៅទំនុកតម្កើង ២៧:១ បង្ហាញថាគាត់ច្បាស់ជាបាននឹកចាំអំពីរបៀបដែលព្រះយេហូវ៉ាបានរំដោះឬសង្គ្រោះគាត់នៅគ្រាមុនៗ។ ជាឧទាហរណ៍ ព្រះយេហូវ៉ាបានជួយគាត់ឲ្យរួច«ពីក្រចកសិង្ហនិងខ្លាឃ្មុំ»។ ព្រះយេហូវ៉ាក៏បានជួយដាវីឌឲ្យឈ្នះកូលីយ៉ាតដែលជាមនុស្សធំសម្បើមដែរ។ ក្រោយមកស្តេចសូលបានព្យាយាមចាក់ទម្លុះដាវីឌដោយលំពែង ប៉ុន្តែរាល់លើកព្រះយេហូវ៉ាបានជួយគាត់ឲ្យរួចផុត។ (១សាំ. ១៧:៣៧, ៤៩, ៥០; ១៨:១១, ១២; ១៩:១០) មិនមែនចម្លែកឡើយដែលដាវីឌអាចនិយាយដោយជឿជាក់ថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ា . . . ជាសេចក្ដីសង្គ្រោះរបស់ខ្ញុំ!»។ ព្រះយេហូវ៉ានឹងសង្គ្រោះអ្នកបម្រើរបស់លោកដូចលោកបានសង្គ្រោះដាវីឌ។ តើលោកនឹងធ្វើដូច្នេះនៅពេលណា? គឺនៅពេលដែល«គ្រាទុក្ខវេទនាដ៏ខ្លាំង»មកដល់។—បប. ៧:១៤; ២ពេ. ២:៩
សូមនឹកចាំរាល់ពេលដែលព្រះយេហូវ៉ាបានជួយអ្នក
៥, ៦. (ក) តើការនឹកចាំរបស់យើងជួយយើងឲ្យកាន់តែមានចិត្តក្លាហានយ៉ាងដូចម្ដេច? (ខ) ហេតុអ្វីជាការល្អឲ្យយើងគិតអំពីរបៀបដែលព្រះយេហូវ៉ាបានជួយរាស្ត្រលោកនៅអតីតកាល?
៥ កត្ដាដ៏សំខាន់មួយក្នុងការបណ្ដុះឲ្យមានចិត្តក្លាហានបានត្រូវលើកឡើងនៅទំនុកតម្កើង ២៧:២, ៣។ (សូមអាន) ដាវីឌបាននឹកចាំអំពីគ្រាផ្សេងៗដែលព្រះយេហូវ៉ាបានសង្គ្រោះគាត់។ (១សាំ. ១៧:៣៤-៣៧) ការនឹកចាំទាំងនោះបានធ្វើឲ្យគាត់មានចិត្តក្លាហាន ដើម្បីអាចស៊ូទ្រាំនឹងស្ថានភាពពិបាកបំផុត។ តើអ្នកនឹកចាំអំពីរបៀបដែលព្រះយេហូវ៉ាបានជួយអ្នកនៅអតីតកាលឬទេ? ជាឧទាហរណ៍ តើអ្នកបានអធិដ្ឋានយ៉ាងខ្លាំងអំពីបញ្ហាលំបាក ហើយបន្ទាប់មកបានឃើញអំពីរបៀបដែលព្រះយេហូវ៉ាឲ្យប្រាជ្ញានិងកម្លាំងដល់អ្នកដើម្បីស៊ូទ្រាំនឹងទុក្ខលំបាកនោះឬទេ? តើអ្នកនឹកចាំអំពីរបៀបដែលព្រះយេហូវ៉ាបានជួយអ្នកឲ្យដោះស្រាយបញ្ហាខ្លះដែលធ្វើឲ្យអ្នកពិបាកបម្រើលោកដោយអំណរឬទេ? ឬតើអ្នកនឹកចាំអំពីរបៀបដែលលោកផ្ដល់ឱកាសថ្មីក្នុងកិច្ចបម្រើលោកឬទេ? (១កូ. ១៦:៩) តើការនឹកចាំអំពីព្រឹត្ដិការណ៍បែបនេះមានឥទ្ធិពលយ៉ាងណាលើអ្នកនៅឥឡូវនេះ? ការនឹកចាំទាំងនោះគួរបន្តធ្វើឲ្យអ្នកជឿជាក់ថាព្រះយេហូវ៉ាអាចជួយអ្នកឲ្យដោះស្រាយឬស៊ូទ្រាំនឹងបញ្ហានិងស្ថានភាពដ៏ពិបាកបំផុត។—រ៉ូម ៥:៣-៥
៦ តើយើងនឹងធ្វើយ៉ាងណាបើរដ្ឋាភិបាលដែលមានអំណាចខ្លាំងក្លាចង់បំផ្លាញអង្គការសាក្សីព្រះយេហូវ៉ា? មនុស្សជាច្រើនសព្វថ្ងៃនេះបានប៉ុនប៉ងធ្វើដូច្នេះ ប៉ុន្តែពួកគេបានបរាជ័យ។ បើយើងចាំអំពីរបៀបដែលព្រះយេហូវ៉ាបានជួយរាស្ត្រលោកនៅអតីតកាល យើងនឹងមានចិត្តក្លាហានស៊ូទ្រាំនឹងអ្វីក៏ដោយដែលអាចកើតឡើងនៅអនាគត។—ដាន. ៣:២៨
សេចក្ដីស្រឡាញ់របស់យើងចំពោះការគោរពប្រណិប័តន៍ពិត
៧, ៨. (ក) យោងទៅតាមទំនុកតម្កើង ២៧:៤ តើដាវីឌបានសុំអ្វីពីព្រះយេហូវ៉ា? (ខ) តើវិហាររបស់ព្រះយេហូវ៉ាក្នុងន័យធៀបជាអ្វី? តើសព្វថ្ងៃនេះយើងគោរពប្រណិប័តន៍នៅទីនោះយ៉ាងដូចម្ដេច?
៧ សេចក្ដីស្រឡាញ់របស់យើងចំពោះការគោរពប្រណិប័តន៍ពិតក៏ជួយឲ្យយើងមានចិត្តក្លាហានដែរ។ (សូមអាន ទំនុកតម្កើង ២៧:៤) នៅសម័យដាវីឌ«ដំណាក់នៃព្រះយេហូវ៉ា»គឺជាត្រសាល។ ដាវីឌបានរៀបចំអ្វីៗទាំងអស់ដើម្បីឲ្យសាឡូម៉ូនជាកូនប្រុសគាត់អាចសាងសង់វិហារដ៏ស្អាតមួយសម្រាប់ព្រះយេហូវ៉ា។ រាប់រយឆ្នាំក្រោយមក លោកយេស៊ូបានពន្យល់ថានឹងមានគ្រាមួយ ដែលមនុស្សនឹងមិនចាំបាច់ទៅវិហារដើម្បីគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ាឡើយ។ (យ៉ូន. ៤:២១-២៣) សាវ័កប៉ូលបានបញ្ជាក់នៅហេប្រឺ ជំពូក៨-១០ ថាវិហាររបស់ព្រះយេហូវ៉ាក្នុងន័យធៀប កើតឡើងនៅពេលលោកយេស៊ូទទួលការជ្រមុជទឹកនៅឆ្នាំ២៩ គ.ស. ពេលលោកបានបង្ហាញខ្លួនដើម្បីធ្វើតាមបំណងប្រាថ្នារបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ (ហេ. ១០:១០) វិហាររបស់ព្រះយេហូវ៉ាក្នុងន័យធៀបនេះ គឺជាការរៀបចំដែលព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើ ដើម្បីឲ្យយើងអាចចូលទៅជិតលោកតាមរបៀបដែលលោកពេញចិត្ត។ យើងអាចធ្វើដូច្នេះដោយបង្ហាញជំនឿលើគ្រឿងបូជាដែលជាថ្លៃលោះរបស់លោកយេស៊ូ។ តើយើងគោរពប្រណិប័តន៍នៅទីនោះយ៉ាងដូចម្ដេច? គឺតាមរយៈការអធិដ្ឋាន «ដោយមានចិត្តស្មោះនិងមានទំនុកចិត្តទាំងស្រុងដែលមកពីជំនឿ» ដោយប្រកាសជាសាធារណៈនូវសេចក្ដីសង្ឃឹមដ៏រឹងមាំរបស់យើង ហើយដោយពិចារណា ជំរុញចិត្តនិងលើកទឹកចិត្តបងប្អូនរួមជំនឿ ពេលយើងជួបជុំគ្នានៅកិច្ចប្រជុំ និងក្នុងអំឡុងការគោរពប្រណិប័តន៍ជាក្រុមគ្រួសារ។ (ហេ. ១០:២២-២៥) ចិត្តកតញ្ញូចំពោះការរៀបចំសម្រាប់ការគោរពប្រណិប័តន៍ពិត ពង្រឹងកម្លាំងយើងនៅគ្រាចុងក្រោយបង្អស់ដ៏លំបាកនេះ។
៨ នៅទូទាំងពិភពលោក អ្នកបម្រើស្មោះត្រង់របស់ព្រះយេហូវ៉ាកំពុងបង្កើនកិច្ចបម្រើផ្សាយ រៀនភាសាថ្មី ហើយរើផ្ទះទៅតំបន់ដែលត្រូវការអ្នកផ្សព្វផ្សាយច្រើនជាង។ ដូចអ្នកតែងទំនុកតម្កើងដែរ សកម្មភាពរបស់ពួកគាត់បង្ហាញថាពួកគាត់មានសំណូមពរតែមួយប៉ុណ្ណោះចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។ អ្នកតែងទំនុកតម្កើងនោះចង់«រំពឹងមើលសេចក្ដីលំអនៃព្រះយេហូវ៉ា ហើយនឹងពិនិត្យពិចារណានៅក្នុងព្រះវិហាររបស់ទ្រង់»។ អ្នកបម្រើព្រះយេហូវ៉ាសព្វថ្ងៃនេះចង់ឲ្យលោកឲ្យពរពួកគាត់ ហើយពួកគាត់ចង់គោរពប្រណិប័តន៍លោកទោះជាមានអ្វីកើតឡើងក៏ដោយ។—សូមអាន ទំនុកតម្កើង ២៧:៦
ចូរទុកចិត្តលើជំនួយរបស់ព្រះ
៩, ១០. តើទំនុកតម្កើង ២៧:១០ សន្យាអំពីអ្វី?
៩ ពាក្យរបស់ដាវីឌបង្ហាញយើងថាគាត់បានទុកចិត្តលើជំនួយរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដល់កម្រិតណា។ គាត់បានពោលថា៖ «បើកាលណាឪពុកម្ដាយលះចោលទូលបង្គំ នោះព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់នឹងទទួលទូលបង្គំទុកវិញ»។ (ទំនុក. ២៧:១០) យោងទៅតាមព្រឹត្ដិការណ៍ដែលបានរៀបរាប់នៅសាំយូអែលទី១ ជំពូក២២ យើងអាចសន្និដ្ឋានថាឪពុកម្ដាយរបស់ដាវីឌមិនបានលះចោលគាត់ទេ។ ក៏ប៉ុន្តែ មនុស្សជាច្រើនសព្វថ្ងៃនេះបានត្រូវក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគាត់កាត់កាលចោល។ បងប្អូនជាច្រើននាក់ដែលបានត្រូវក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគាត់បោះបង់ចោល បានទទួលជំនួយពីក្រុមជំនុំគ្រិស្តសាសនិកដែលមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ ហើយមានអារម្មណ៍ថាក្រុមជំនុំបានការពារពួកគាត់។
១០ ព្រះយេហូវ៉ាបម្រុងតែគាំទ្រអ្នកបម្រើរបស់លោក ទោះជាអ្នកឯទៀតបោះបង់ចោលពួកគាត់ក៏ដោយ។ ដូច្នេះ យើងអាចប្រាកដថាលោកនឹងថែរក្សាពួកគាត់ពេលមានការពិបាកផ្សេងៗទៀតដែរ។ ជាឧទាហរណ៍ ប្រសិនបើយើងបារម្ភថាមិនដឹងផ្គត់ផ្គង់ក្រុមគ្រួសាររបស់យើងតាមរបៀបណាទេ នោះយើងគួរចាំថាព្រះយេហូវ៉ានឹងជួយយើង។ (ហេ. ១៣:៥, ៦) លោកយល់អំពីស្ថានភាពរបស់យើង ហើយក៏ដឹងអំពីអ្វីដែលយើងត្រូវការដែរ។
១១. តើមនុស្សគិតយ៉ាងណាអំពីយើងដែលជាសាក្សីព្រះយេហូវ៉ា ពេលយើងបង្ហាញទំនុកចិត្តរបស់យើងទៅលើព្រះយេហូវ៉ា? សូមលើកឧទាហរណ៍មួយ។
១១ សូមពិចារណាអំពីករណីរបស់វិចថូរៀដែលជាសិស្សគម្ពីរម្នាក់នៅប្រទេសលីបេរីយ៉ា។ ពេលដែលនាងបានរីកចម្រើនដើម្បីទទួលការជ្រមុជទឹក បុរសដែលរស់នៅជាមួយនាងបានចុះចោលនាងនិងកូនបីនាក់។ ទោះជាគ្មានផ្ទះនិងគ្មានការងារក៏ដោយ នាងបានបន្តសិក្សាគម្ពីរ ហើយក្រោយមកនាងបានទទួលការជ្រមុជទឹក។ នៅថ្ងៃមួយ កូនស្រីរបស់នាងអាយុ១៣ឆ្នាំរើសបានកាបូបដែលមានលុយពេញ។ ដើម្បីជៀសពីការល្បួងពួកគេបានសម្រេចចិត្តមិនរាប់លុយនោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ ពួកគេប្រញាប់ទាក់ទងនឹងទាហានដែលជាម្ចាស់កាបូបនោះ។ ទាហាននោះបានប្រាប់ពួកគេថាប្រសិនបើមនុស្សទាំងអស់មានភាពទៀងត្រង់ដូចសាក្សីព្រះយេហូវ៉ា ពិភពលោកទាំងមូលនឹងល្អប្រសើរជាង ហើយមានសេចក្ដីសុខសាន្តច្រើនជាង។ វិចថូរៀបានប្រើគម្ពីរដើម្បីបង្ហាញទាហាននោះអំពីសេចក្ដីសន្យារបស់ព្រះយេហូវ៉ាស្តីអំពីពិភពលោកថ្មី។ ជំនឿនិងភាពទៀងត្រង់របស់វិចថូរៀបានធ្វើឲ្យទាហាននោះចាប់អារម្មណ៍ខ្លាំងដល់ម្ល៉េះបានជាគាត់ឲ្យលុយនាងជាច្រើនពីលុយដែលនាងបានប្រគល់ឲ្យគាត់។ មនុស្សនៅជុំវិញពិភពលោកដឹងថាសាក្សីព្រះយេហូវ៉ាជាមនុស្សទៀងត្រង់ជានិច្ច។ ពួកគេទៀងត្រង់ដោយសារពួកគេទុកចិត្តទាំងស្រុងថាព្រះយេហូវ៉ាមានសមត្ថភាពថែរក្សាពួកគេ។
១២. ហេតុអ្វីយើងបន្តបម្រើព្រះយេហូវ៉ា ទោះជាយើងប្រហែលជាបាត់បង់ការងារឬខាតលុយកាក់ក៏ដោយ? សូមលើកឧទាហរណ៍មួយ។
១២ ម្យ៉ាងទៀត សូមគិតអំពីអារម្មណ៍របស់ថូម៉ាសនៅប្រទេសសេរ៉ាឡេអូន ដែលជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយមិនទាន់ទទួលការជ្រមុជទឹក។ គាត់បានចាប់ផ្ដើមធ្វើការជាគ្រូបង្រៀននៅវិទ្យាល័យ ប៉ុន្តែគាត់មិនបានទទួលប្រាក់ខែជិតមួយឆ្នាំ។ ថូម៉ាសត្រូវទៅសុំជួបនាយកសាលាដើម្បីទទួលប្រាក់ខែដែលសាលាបានជំពាក់គាត់។ នាយកសាលានោះគឺជាបព្វជិតម្នាក់ ហើយគាត់បានប្រាប់ថូម៉ាសថាជំនឿរបស់សាក្សីព្រះយេហូវ៉ាមិនត្រូវគ្នានឹងជំនឿរបស់សាលានោះទេ។ គាត់និយាយម្ដងហើយម្ដងទៀតថាថូម៉ាសត្រូវជ្រើសរើសរវាងការងាររបស់គាត់និងជំនឿរបស់គាត់ដែលមានមូលដ្ឋានលើគម្ពីរ។ ដោយលះបង់ចោលការងារនោះនិងប្រាក់ខែជិតមួយឆ្នាំ ថូម៉ាសរកបានការងារផ្សេងទៀតគឺជួសជុលវិទ្យុនិងទូរស័ព្ទដៃ។ គំរូជាច្រើនបង្ហាញថាបើយើងទុកចិត្តលើព្រះយេហូវ៉ា យើងមិនគួរខ្លាចថាយើងនឹងគ្មានអ្វីដែលយើងត្រូវការឡើយ។ ដោយសារព្រះយេហូវ៉ាបានបង្កើតអ្វីៗទាំងអស់ ហើយតែងតែការពាររាស្ត្ររបស់លោក នោះយើងដឹងថាលោកនឹងថែរក្សាយើង។
១៣. តើកិច្ចផ្សព្វផ្សាយរាជាណាចក្រនៅប្រទេសក្រីក្រកំពុងរីកចម្រើនយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៣ នៅប្រទេសមួយចំនួនដែលមានជីវភាពរស់នៅពិបាក អ្នកផ្សព្វផ្សាយអំពីរាជាណាចក្រច្រើនតែសកម្មខាងការផ្សព្វផ្សាយ។ ហេតុអ្វីដូច្នេះ? ការិយាល័យសាខាមួយសរសេរថា៖ «ម្ចាស់ផ្ទះជាច្រើនដែលព្រមសិក្សាគម្ពីរគ្មានការងារធ្វើទេ ដូច្នេះពួកគាត់មានពេលច្រើនដើម្បីសិក្សាគម្ពីរនៅពេលថ្ងៃ។ បងប្អូនយើងក៏មានពេលច្រើនដើម្បីផ្សព្វផ្សាយដែរ។ ជាពិសេសមនុស្សដែលរស់នៅតំបន់ដែលក្រីក្របំផុត មិនចាំបាច់ឲ្យយើងប្រាប់ថាយើងកំពុងរស់នៅគ្រាចុងក្រោយបង្អស់នោះទេ ពួកគេឃើញស្ថានភាពនៅជុំវិញពួកគេ»។ សាសនទូតម្នាក់ដែលបម្រើជាង១២ឆ្នាំនៅប្រទេសដែលអ្នកផ្សាយម្នាក់ៗមានសិស្សគម្ពីរច្រើនជាងបីនាក់ជាមធ្យម បានសរសេរថា៖ «អ្នកផ្សាយជាច្រើននាក់មានជីវភាពសាមញ្ញ ហើយមិនសូវមានអ្វីៗដែលបំបែរអារម្មណ៍ ដូច្នេះជាទូទៅពួកគេមានពេលច្រើនជាងដើម្បីផ្សព្វផ្សាយនិងបង្រៀនគម្ពីរ»។
១៤. តើព្រះនឹងការពារមនុស្សមួយក្រុមធំតាមវិធីណា?
១៤ ព្រះយេហូវ៉ាបានសន្យាថាជួយ ការពារ និងសង្គ្រោះរាស្ត្ររបស់លោកជាក្រុម ហើយយើងជឿថាលោកនឹងធ្វើតាមសេចក្ដីសន្យារបស់លោក។ (ទំនុក. ៣៧:២៨; ៩១:១-៣) មនុស្សមួយក្រុមធំនឹងរួចជីវិតពីគ្រាទុក្ខវេទនាដ៏ខ្លាំង។ (បប. ៧:៩, ១៤) ហេតុនេះ ព្រះនឹងការពារមនុស្សមួយក្រុមធំនោះ ដោយមិនអនុញ្ញាតឲ្យអ្នកណាមកបំផ្លាញរាស្ត្រទាំងអស់របស់លោកក្នុងគ្រាចុងក្រោយបង្អស់នៃរបៀបរបបពិភពលោក។ លោកនឹងផ្ដល់អ្វីៗដែលពួកគេត្រូវការដើម្បីស៊ូទ្រាំទុក្ខលំបាក និងដើម្បីការពារចំណងមិត្តភាពរបស់ពួកគេជាមួយព្រះយេហូវ៉ា។ នៅដំណាក់កាលចុងក្រោយនៃគ្រាទុក្ខវេទនាដ៏ខ្លាំង ព្រះយេហូវ៉ានឹងការពាររាស្ត្ររបស់លោក។
«ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ សូមបង្រៀនផ្លូវទ្រង់ដល់ទូលបង្គំ»
១៥, ១៦. ពេលយើងធ្វើតាមការណែនាំរបស់ព្រះ តើយើងទទួលប្រយោជន៍អ្វី? សូមលើកឧទាហរណ៍។
១៥ បើយើងចង់រក្សាចិត្តក្លាហានរបស់យើង យើងត្រូវបន្តទទួលការបង្ហាត់បង្រៀនពីព្រះ។ នេះសឲ្យឃើញថាតាមរយៈពាក្យអង្វរកររបស់ដាវីឌដែលថា៖ «ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ សូមបង្រៀនផ្លូវទ្រង់ដល់ទូលបង្គំ ហើយដោយព្រោះមានពួកខ្មាំងសត្រូវ នោះសូមនាំទូលបង្គំទៅតាមផ្លូវរាបស្មើ»។ (ទំនុក. ២៧:១១) ការប្រព្រឹត្តសមស្របតាមការអធិដ្ឋាននេះ មានន័យថាយើងយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះការណែនាំទាំងអស់ដែលមានមូលដ្ឋានលើគម្ពីរដែលយើងទទួលតាមរយៈអង្គការព្រះយេហូវ៉ា ហើយឆាប់ធ្វើតាម។ ជាឧទាហរណ៍ បងប្អូនជាច្រើននាក់បានអនុវត្តឱវាទដែលប្រកបដោយប្រាជ្ញា ដោយធ្វើឲ្យជីវិតពួកគាត់សាមញ្ញជាង។ ពួកគាត់បានសងបំណុល ហើយបានលក់របស់ដែលពួកគាត់មិនត្រូវការ។ ដូច្នេះ ពេលមានវិបត្ដិសេដ្ឋកិច្ចពួកគាត់មិនសូវមានបញ្ហាលុយកាក់ឡើយ។ ឥឡូវនេះពួកគាត់មិនចាំបាច់ធ្វើការច្រើនដើម្បីបង់រំលស់របស់ដែលពួកគាត់មិនសូវត្រូវការទេ។ ពួកគាត់អាចផ្សព្វផ្សាយច្រើនជាងមុន។ យើងទាំងអស់គ្នាគួរសួរខ្លួនយើងថា‹តើខ្ញុំឆាប់ធ្វើតាមអ្វីៗទាំងអស់ដែលខ្ញុំអានពីគម្ពីរនិងក្នុងសៀវភៅផ្សេងៗរបស់ក្រុមខ្ញុំបម្រើស្មោះត្រង់ហើយចេះពិចារណា ទោះជានេះពិតជាពិបាកឲ្យខ្ញុំធ្វើតាមក៏ដោយឬ?›។—ម៉ាថ. ២៤:៤៥
១៦ ពេលយើងឲ្យព្រះយេហូវ៉ាបង្រៀនយើង ហើយប្រាប់យើងអំពីរបៀបរស់នៅ យើងនឹងគ្មានហេតុភ័យខ្លាចឡើយ។ ពេលដែលអ្នកផ្សព្វផ្សាយពេញពេលម្នាក់នៅសហរដ្ឋអាម៉េរិកដាក់ពាក្យសុំធ្វើការងារមួយដែលនឹងជួយគាត់និងក្រុមគ្រួសារទាំងមូលរបស់គាត់បន្តត្រួសត្រាយ នាយកគាត់បានប្រាប់ថាគាត់មិនអាចធ្វើការនេះបានទេ បើគ្មានសញ្ញាប័ត្រសាកលវិទ្យាល័យ។ បើរឿងនេះកើតឡើងចំពោះអ្នក តើអ្នកនឹងស្ដាយដោយសារបានសម្រេចចិត្តបម្រើពេញពេល ហើយមិនបានទៅរៀននៅមហាវិទ្យាល័យឬសាកលវិទ្យាល័យឬទេ? ពីរសប្ដាហ៍ក្រោយមក នាយកនោះបានបាត់បង់ការងារ ហើយនាយកម្នាក់ទៀតបានសួរបងប្រុសយើងអំពីគោលដៅរបស់គាត់។ បងប្រុសនោះបានប្រាប់គាត់ថាគាត់និងប្រពន្ធគាត់ជាសាក្សីព្រះយេហូវ៉ាដែលបម្រើពេញពេល ហើយថាពួកគាត់ចង់បន្តធ្វើកិច្ចការនោះ។ ពេលបងប្រុសនោះនិយាយដល់ត្រឹមនេះ នាយកនិយាយថា៖ «ខ្ញុំដឹងថាអ្នកគឺខុសពីអ្នកឯទៀត! ពេលឪពុកខ្ញុំហៀបនឹងស្លាប់ បងប្អូនរួមជំនឿរបស់អ្នកពីរនាក់បានមក ហើយបានអានគម្ពីរឲ្យគាត់ស្ដាប់រាល់ថ្ងៃ។ ខ្ញុំបានសន្យាក្នុងចិត្តថា បើខ្ញុំមានឱកាសដើម្បីជួយសាក្សីព្រះយេហូវ៉ាម្នាក់ ខ្ញុំនឹងជួយ»។ នៅព្រឹកបន្ទាប់នោះ បងប្រុសនេះបានទទួលការងារដែលនាយកគាត់ពីមុនបានបដិសេធមិនឲ្យគាត់ធ្វើ។ ពេលយើងចាត់ទុករាជាណាចក្ររបស់ព្រះជាអ្វីដែលសំខាន់បំផុតក្នុងជីវិតយើង ព្រះយេហូវ៉ានឹងធ្វើតាមសេចក្ដីសន្យារបស់លោកដែលថាលោកនឹងផ្ដល់ឲ្យយើងនូវអ្វីៗទាំងអស់ដែលយើងត្រូវការ។—ម៉ាថ. ៦:៣៣
ជំនឿនិងសេចក្ដីសង្ឃឹមគឺសំខាន់ចាំបាច់
១៧. តើអ្វីនឹងជួយយើងមិនឲ្យភ័យខ្លាចចំពោះអនាគត?
១៧ បន្ទាប់មក ដាវីឌបានបញ្ជាក់អំពីសារៈសំខាន់នៃការមានជំនឿនិងសេចក្ដីសង្ឃឹម ដោយពោលថា៖ «បើសិនជាទូលបង្គំមិនបានជឿថា នឹងឃើញសេចក្ដីសប្បុរសនៃព្រះយេហូវ៉ា នៅស្ថានរបស់មនុស្សរស់នេះ នោះតើយ៉ាងណាទៅ»។ (ទំនុក. ២៧:១៣) តើជីវិតយើងនឹងទៅជាយ៉ាងណាទៅ បើព្រះមិនផ្ដល់នូវសេចក្ដីសង្ឃឹមឲ្យយើង ហើយបើយើងមិនបានស្គាល់អ្វីដែលបានរៀបរាប់នៅទំនុកតម្កើង ទី២៧? ដូច្នេះ នៅគ្រាចុងក្រោយបង្អស់នេះ យើងត្រូវបន្តអធិដ្ឋានទៅព្រះយេហូវ៉ាសុំលោកផ្ដល់កម្លាំងនិងសុំលោកសង្គ្រោះយើងនៅសង្គ្រាមហាម៉ាគេដូន។—សូមអាន ទំនុកតម្កើង ២៧:១៤
[សំណួរសម្រាប់វគ្គនីមួយៗ]
[រូបភាពនៅទំព័រ២៣]
ដាវីឌបានទទួលកម្លាំងពីការនឹកចាំអំពីការសង្គ្រោះរបស់ព្រះយេហូវ៉ា
[រូបភាពនៅទំព័រ២៥]
តើយើងចាត់ទុកបញ្ហាសេដ្ឋកិច្ចជាឱកាសដើម្បីបង្កើនកិច្ចផ្សព្វផ្សាយឬទេ?
