ពួកគេបានលះបង់ប្រយោជន៍ខ្លួនដោយស្ម័គ្រចិត្ដ នៅប្រទេសអេក្វាឌ័រ
ពួកគេបានលះបង់ប្រយោជន៍ខ្លួនដោយស្ម័គ្រចិត្ត នៅប្រទេសអេក្វាឌ័រ
ប្អូនប្រុសវ័យក្មេងម្នាក់នៅប្រទេសអ៊ីតាលីបានត្រូវគេបង្ខិតបង្ខំ។ គាត់ទើបតែបានរៀនចប់នៅវិទ្យាល័យដោយបានជាប់ចំណាត់ថ្នាក់ខ្ពស់ជាងគេក្នុងថ្នាក់ ហើយឥឡូវសាច់ញាតិនិងគ្រូរបស់គាត់ជំរុញគាត់ឲ្យបន្តការសិក្សានៅសកលវិទ្យាល័យ។ ប៉ុន្តែ ប៉ុន្មានឆ្នាំមុនប៊្រុយណូបានប្រគល់ខ្លួនជូនព្រះយេហូវ៉ា ដោយសន្យាថានឹងចាត់ទុកបំណងប្រាថ្នារបស់លោកថាសំខាន់បំផុតក្នុងជីវិតរបស់គាត់។ តើគាត់បានសម្រេចចិត្តយ៉ាងណា? គាត់ពន្យល់ថា៖ «ខ្ញុំបានអធិដ្ឋានទៅព្រះយេហូវ៉ាថាខ្ញុំនឹងរស់នៅស្របតាមការប្រគល់ខ្លួនរបស់ខ្ញុំ ហើយចាត់ទុកលោកថាសំខាន់បំផុត ប៉ុន្តែក្នុងសេចក្ដីអធិដ្ឋានយ៉ាងស្មោះរបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំបាននិយាយបន្ថែមទៀតថាខ្ញុំចង់មានជីវិតមួយដែលពោរពេញទៅដោយសកម្មភាពផ្សេងៗក្នុងកិច្ចបម្រើលោក មិនមែនជាជីវិតដែលគួរឲ្យធុញទ្រាន់នោះទេ»។
ប៉ុន្មានឆ្នាំក្រោយមក ប៊្រុយណូបានទៅរស់នៅប្រទេសអេក្វាឌ័រ នៅទ្វីបអាម៉េរិកខាងត្បូង។ គាត់និយាយថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើតាមសេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់ខ្ញុំហួសពីអ្វីដែលខ្ញុំបានរំពឹងទុកទៅទៀត»។ អ្វីដែលគាត់នឹកស្មានមិនដល់គឺ ពេលដែលគាត់ទៅដល់ប្រទេសអេក្វាឌ័រ គាត់បានជួបយុវជនជាច្រើនទៀតដែលបានរើទៅនៅទីនោះដែរដើម្បីបម្រើព្រះយេហូវ៉ាឲ្យបានពេញលេញជាង។
យុវជនដែល‹ល្បងលព្រះយេហូវ៉ា›
ប៊្រុយណូក៏ដូចជាយុវជនរាប់ពាន់នាក់ឯទៀតនៅជុំវិញពិភពលោក បានធ្វើតាមការអញ្ជើញរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដែលថា៖ «[ចូរ]ល្បងលអញ . . . បើអញមិនបើកទ្វារស្ថានសួគ៌ ដើម្បីចាក់ព្រះពរមកលើឯង»។ (ម៉ាឡ. ៣:១០) ដោយសារពួកគេស្រឡាញ់ព្រះ ពួកគេបានសម្រេចចិត្ត‹ល្បងលព្រះយេហូវ៉ា›ដោយស្ម័គ្រចិត្តចំណាយពេល កម្លាំង និងធនធានរបស់ពួកគេដើម្បីគាំទ្រកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អអំពីព្រះនៅក្នុងប្រទេសមួយ ដែលត្រូវការច្រើនជាងនូវអ្នកផ្សាយអំពីរាជាណាចក្រ។
មិនយូរប៉ុន្មានក្រោយពីអ្នកធ្វើការស្ម័គ្រចិត្តទាំងនេះបានមកដល់កន្លែងថ្មីរបស់ពួកគេ ពួកគេបានឃើញដោយផ្ទាល់ភ្នែកថា «ផលដំណាំដែលត្រូវប្រមូលមានច្រើនមែន តែកម្មករមានតិចទេ»។ (ម៉ាថ. ៩:៣៧) ជាឧទាហរណ៍ ជាក់គើលីន មកពីប្រទេសអាឡឺម៉ង់ បានសរសេរសំបុត្រដោយចិត្តរំភើបទៅការិយាល័យសាខានៅអេក្វាឌ័រថា៖ «ខ្ញុំបានបម្រើនៅអេក្វាឌ័រតែជាងពីរឆ្នាំប៉ុណ្ណោះ ហើយខ្ញុំមានសិស្សគម្ពីរ១៣នាក់ហើយ សិស្ស៤នាក់បានចូលរួមប្រជុំយ៉ាងទៀងទាត់ នេះពិតជាអស្ចារ្យមែន!»។ ហ្សង់តាល់ មកពីប្រទេសកាណាដា រៀបរាប់ថា៖ «នៅឆ្នាំ២០០៨ ខ្ញុំបានរើទៅនៅតំបន់មួយនៅឆ្នេរសមុទ្រនៃប្រទេសអេក្វាឌ័រ ដែលមានតែក្រុមជំនុំមួយប៉ុណ្ណោះ។ ឥឡូវមានក្រុមជំនុំបី ហើយមានអ្នកត្រួសត្រាយជាង៣០នាក់នៅតំបន់នោះ គ្មានអ្វីប្រសើរជាងឃើញអ្នកថ្មីកំពុងរីកចម្រើននោះទេ!» នាងបន្ថែមថា៖ «ថ្មីៗនេះខ្ញុំបានរើទៅនៅក្រុងមួយដែលមានកម្ពស់២.៧៤៣ម៉ែត្រនៅលើជួរភ្នំអាន់ដេស ក្រុងនោះមានបណ្ដាជនជាង៧៥.០០០នាក់ ប៉ុន្តែមានក្រុមជំនុំតែមួយប៉ុណ្ណោះ។ តំបន់ផ្សាយនេះមានអ្នកចាប់អារម្មណ៍ច្រើនមែន! ខ្ញុំសប្បាយនឹងកិច្ចបម្រើរបស់ខ្ញុំខ្លាំងណាស់»។
ការពិបាកផ្សេងៗដែលពួកគេជួបប្រទះ
ការផ្សព្វផ្សាយនៅប្រទេសផ្សេងពិតជាមានការពិបាកច្រើនមែន។ សូម្បីតែមុនពេលដែលយុវជនខ្លះរើទៅប្រទេសផ្សេងក៏ដោយ ពួកគេក៏បានជួបឧបសគ្គដែរ។ ខេឡា មកពីសហរដ្ឋអាម៉េរិក និយាយថា បងប្អូនខ្លះនៅក្រុមជំនុំនៅប្រទេសនាងប្រាប់នាងថានាងមិនគួររើទៅប្រទេសផ្សេងឡើយ។ ពួកគាត់មិនយល់អំពីមូលហេតុដែលនាងចង់ទៅត្រួសត្រាយនៅប្រទេសផ្សេងនោះទេ។ នាងដឹងថាបងប្អូនទាំងនោះបានព្យាយាមជួយនាង។ ប៉ុន្តែប្រតិកម្មរបស់ពួកគេបានធ្វើឲ្យនាងធ្លាក់ទឹកចិត្ត។ ជួនកាលនាងបានឆ្ងល់ថា តើនាងបានសម្រេចចិត្តត្រឹមត្រូវឬទេ? ទោះជាយ៉ាងនោះក៏ដោយ ខេឡាបានសម្រេចចិត្តរើទៅប្រទេសផ្សេង។ នាងបានពន្យល់ថា៖ «ការអធិដ្ឋានច្រើនដងទៅព្រះយេហូវ៉ា និងការពិភាក្សាជាមួយបងប្អូនប្រុសស្រីដែលមានគំនិតចាស់ទុំ បានជួយខ្ញុំឲ្យដឹងថាព្រះយេហូវ៉ាឲ្យពរដល់អ្នកដែលចង់បម្រើលោកដោយស្ម័គ្រចិត្ត»។
ចំពោះបងប្អូនជាច្រើននាក់ ការរៀនភាសាថ្មីគឺជាឧបសគ្គមួយ។ សាយអូបហាន មកពីប្រទេសអៀឡង់ ចាំថា៖ «ពេលដែលខ្ញុំមិនអាចនិយាយអ្វីដែលខ្ញុំចង់និយាយ នោះធ្វើឲ្យខ្ញុំពិបាកចិត្តណាស់។ ខ្ញុំត្រូវតែចេះអត់ធ្មត់ ខំរៀនភាសា ហើយអស់សំណើចនឹងខ្លួនខ្ញុំ ពេលនិយាយខុស»។ អាណា មកពីប្រទេសអេស្តូនី បានបន្ថែមថា៖ «ការទម្លាប់ខ្លួននឹងអាកាសធាតុក្ដៅនៅតំបន់ត្រូពិច ដីហុយ គ្មានទឹកក្ដៅសម្រាប់ងូត មិនពិបាកស្មើនឹងការរៀនភាសាអេស្ប៉ាញទេ។ ជួនកាលខ្ញុំចង់ឈប់រៀន។ ខ្ញុំត្រូវរៀនឲ្យចេះគិតអំពីការរីកចម្រើនរបស់ខ្ញុំខាងភាសា ជាជាងគិតអំពីការនិយាយខុស»។
អ្វីដែលមិនត្រូវមើលស្រាលគឺការពិបាកដែលមកពីការនឹកស្រុកកំណើត។ យ៉ូណាថិន មកពីសហរដ្ឋអាម៉េរិក សារភាពថា៖ «មិនយូរប៉ុន្មានក្រោយពេលទៅដល់ប្រទេសថ្មី ខ្ញុំបានធ្លាក់ទឹកចិត្តដោយសារត្រូវបែកពីមិត្តភក្ដិនិងក្រុមគ្រួសាររបស់ខ្ញុំ។ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំបានយកឈ្នះអារម្មណ៍បែបនេះដោយផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើការសិក្សាគម្ពីរផ្ទាល់ខ្លួននិងកិច្ចបម្រើផ្សាយរបស់ខ្ញុំ។ មិនយូរប៉ុន្មាន បទពិសោធន៍ដែលគួរឲ្យរំភើបចិត្តដែលខ្ញុំមានក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយនិងមិត្តភក្ដិថ្មីដែលខ្ញុំមានក្នុងក្រុមជំនុំ បានជួយខ្ញុំឲ្យមានអំណរឡើងវិញ»។
ការពិបាកផ្សេងទៀតគឺជីវភាពរស់នៅ។ នៅទីនោះ ជីវភាពរស់នៅទំនងជាមិនដូចជីវភាពដែលអ្នកធ្លាប់មានពីមុនទេ។ បូ មកពីប្រទេសកាណាដា ប្រាប់យើងថា៖ «នៅប្រទេសយើង យើងចាត់ទុកការមានអគ្គិសនីនិងទឹកម៉ាស៊ីនប្រើគឺជាការធម្មតា ប៉ុន្តែ នៅទីនេះវិញ អ្វីៗទាំងនេះជួនមានជួនអត់»។ ភាពក្រីក្រ មធ្យោបាយធ្វើដំណើរដ៏ពិបាក និងការមិនចេះអក្សរក៏ជារឿងធម្មតាដែរនៅប្រទេសជាច្រើនដែលកំពុងអភិវឌ្ឍ។ អ៊ីណេស មកពីប្រទេសអូទ្រីសបានស៊ូទ្រាំនឹងស្ថានភាពបែបនេះដោយប្រមូលអារម្មណ៍ទៅលើគុណសម្បត្ដិល្អៗរបស់មនុស្សនៅតំបន់នោះ។ គាត់និយាយថា៖ «ពួកគេចេះទទួលភ្ញៀវដោយរាក់ទាក់ ស្លូតបូត ចេះជួយគ្នា ហើយមានចិត្តរាបទាបណាស់ សំខាន់បំផុត ពួកគេចង់រៀនថែមទៀតអំពីព្រះខ្លាំងណាស់»។
«ពរ . . . ដែលនឹងគ្មានកន្លែងល្មមទុកបានទេ»
ពិតមែនតែយុវជនទាំងនេះដែលបម្រើនៅប្រទេសអេក្វាឌ័របានលះបង់ប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន ប៉ុន្តែពួកគេឃើញថាព្រះយេហូវ៉ាផ្គត់ផ្គង់ពួកគេ «ហួសពីអ្វីៗទាំងអស់»ដែលពួកគេធ្លាប់រំពឹងទុកទៅទៀត។ (អេភ. ៣:២០) មែនហើយ ពួកគេមានអារម្មណ៍ថាបានទទួល«ពរ . . . ដែលនឹងគ្មានកន្លែងល្មមទុកបានទេ»។ (ម៉ាឡ. ៣:១០) នេះជាអារម្មណ៍របស់ពួកគេចំពោះកិច្ចបម្រើផ្សាយ:
ប៊្រុយណូ: «ខ្ញុំបានចាប់ផ្ដើមកិច្ចបម្រើរបស់ខ្ញុំនៅប្រទេសអេក្វាឌ័រក្នុងតំបន់អាម៉ាសូនដែលគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍។ ក្រោយមកខ្ញុំបានជួយពង្រីកការិយាល័យសាខានៃប្រទេសអេក្វាឌ័រ។ ឥឡូវខ្ញុំកំពុងបម្រើនៅបេតអែល។ ពេលខ្ញុំនៅប្រទេសអ៊ីតាលី ខ្ញុំបានសម្រេចចិត្តចាត់ទុកព្រះយេហូវ៉ាថាសំខាន់បំផុត ហើយលោកពិតជាបានបំពេញបំណងប្រាថ្នារបស់ខ្ញុំ គឺឲ្យខ្ញុំមានជីវិតដែលគួរឲ្យរំភើបចិត្ត ដែលពោរពេញទៅដោយសកម្មភាពផ្សេងៗក្នុងកិច្ចបម្រើរបស់លោក»។
បូ: «ខ្ញុំមានចំណងមិត្តភាពកាន់តែរឹងមាំជាងជាមួយព្រះយេហូវ៉ាដោយសារនៅប្រទេសអេក្វាឌ័រខ្ញុំអាចចំណាយពេលទាំងអស់របស់ខ្ញុំក្នុងសកម្មភាពផ្សេងៗដែលទាក់ទងនឹងកិច្ចបម្រើព្រះ។ ដំណាលគ្នានោះ ខ្ញុំបានទទួលពរថែមទៀតដោយបានធ្វើដំណើរទៅកន្លែងផ្សេងៗដែលគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ នេះជាអ្វីដែលខ្ញុំតែងតែចង់ធ្វើ»។
អាណា: «ជាប្អូនស្រីនៅលីវម្នាក់ ខ្ញុំមិនបានគិតថាអាចមានជីវិតជាសាសនទូតម្នាក់បានទេ។ តែឥឡូវខ្ញុំដឹងថាខ្ញុំអាច។ ដោយសារព្រះយេហូវ៉ាឲ្យពរ នោះខ្ញុំមានចិត្តរីករាយណាស់ដោយបានជួយមនុស្សឲ្យក្លាយជាអ្នកកាន់តាមលោកយេស៊ូ សាងសង់សាលប្រជុំ និងមានមិត្តភក្ដិថ្មី»។
អែលគើ: «នៅប្រទេសអូទ្រីសដែលជាប្រទេសខ្ញុំ ជាច្រើនដងខ្ញុំបានអធិដ្ឋានទៅព្រះយេហូវ៉ាសុំឲ្យមានសិស្សគម្ពីរតែម្នាក់ប៉ុណ្ណោះ។ នៅទីនេះខ្ញុំមានសិស្សគម្ពីរ១៥នាក់! ពេលឃើញសិស្សគម្ពីរដែលរីកចម្រើនមានទឹកមុខសប្បាយរីករាយ នេះធ្វើឲ្យខ្ញុំមានជីវិតគាប់ចិត្តជាពន់ពេក»។
យ៉ូអែល: «ការទៅដល់កន្លែងមួយដែលមិនធ្លាប់ស្គាល់ដើម្បីបម្រើព្រះយេហូវ៉ា គឺជាបទពិសោធន៍ដ៏អស្ចារ្យមួយ។ យើងរៀនទុកចិត្តលើលោកខ្លាំងជាងមុន ហើយយើងរំភើបចិត្តដោយឃើញលោកឲ្យពរដល់ការព្យាយាមរបស់យើង! ពេលដែលខ្ញុំមកពីសហរដ្ឋអាម៉េរិក ក្រុមដែលខ្ញុំកំពុងបម្រើនៅទីនេះមានអ្នកផ្សាយតែ៦នាក់ តែក្រោយមួយឆ្នាំបានកើនឡើងដល់២១នាក់។ មានអ្នកចូលរួមពិធីរំលឹក១១០នាក់»។
ចុះអ្នកវិញ?
ប្អូនប្រុសនិងប្អូនស្រីវ័យក្មេងទាំងឡាយអើយ តើស្ថានភាពរបស់ប្អូនអនុញ្ញាតឲ្យប្អូនបម្រើនៅប្រទេសដែលមានសេចក្ដីត្រូវការនូវអ្នកផ្សាយច្រើនជាងឬទេ? នេះជាការសម្រេចចិត្តសំខាន់មួយដែលនឹងតម្រូវឲ្យប្អូនរៀបចំគម្រោងដោយប្រុងប្រយ័ត្ន។ សំខាន់ជាងអ្វីទាំងអស់ សេចក្ដីស្រឡាញ់យ៉ាងខ្លាំងចំពោះព្រះយេហូវ៉ានិងអ្នកជិតខាងគឺចាំបាច់។ បើប្អូនមានសេចក្ដីស្រឡាញ់នោះ ហើយអាចរើទៅបម្រើនៅប្រទេសផ្សេង សូមអធិដ្ឋានទៅព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងស្មោះអស់ពីចិត្តអំពីរឿងនេះ។ ម្យ៉ាងទៀត សូមពិគ្រោះជាមួយឪពុកម្ដាយរបស់ប្អូនដែលជាគ្រិស្តសាសនិកនិងជាមួយអ្នកចាស់ទុំក្នុងក្រុមជំនុំអំពីបំណងប្រាថ្នារបស់ប្អូន។ ប្អូនប្រហែលជាសម្រេចចិត្តថាប្អូនក៏អាចបម្រើព្រះយេហូវ៉ាតាមរបៀបដែលនាំឲ្យគាប់ចិត្តនិងរំភើបចិត្ត។
[ឃ្លាអក្សរធំនៅទំព័រ៣]
«ការអធិដ្ឋានច្រើនដងទៅព្រះយេហូវ៉ា និងការពិភាក្សាគ្នាជាច្រើនជាមួយបងប្អូនប្រុសស្រីដែលមានគំនិតចាស់ទុំ បានជួយខ្ញុំឲ្យដឹងថាព្រះយេហូវ៉ាឲ្យពរដល់អ្នកដែលចង់បម្រើលោកដោយស្ម័គ្រចិត្ត»។—ខេឡា មកពីសហរដ្ឋអាម៉េរិក
[ប្រអប់/រូបភាពនៅទំព័រ៦]
របៀបត្រៀមលក្ខណៈដើម្បីបម្រើនៅប្រទេសផ្សេង
• បណ្ដុះឲ្យមានទម្លាប់ល្អ ក្នុងការសិក្សាផ្ទាល់ខ្លួន
• មើលឡើងវិញនូវកិច្ចបម្រើព្រះខែសីហាឆ្នាំ២០១១ ទំព័រ៤-៦ ជាភាសាអង់គ្លេស
• ពិភាក្សាជាមួយអ្នកឯទៀតដែលធ្លាប់បម្រើនៅប្រទេសផ្សេង
• ស្រាវជ្រាវអំពីវប្បធម៌និងប្រវត្ដិសាស្ត្ររបស់ប្រទេសនោះ
• រៀនភាសានោះ
[ប្រអប់/រូបភាពនៅទំព័រ៦]
បងប្អូនខ្លះដែលបម្រើនៅប្រទេសផ្សេងចិញ្ចឹមជីវិតដោយ . . .
• ធ្វើការពីរបីខែរាល់ឆ្នាំនៅប្រទេសរបស់ខ្លួន
• ដាក់ផ្ទះឲ្យគេជួលឲ្យអ្នកផ្សេងចាត់ចែងជំនួញរបស់ខ្លួន
• ធ្វើការតាមប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណិត
[រូបភាពនៅទំព័រ៤, ៥]
១ ជាក់គើលីន មកពីប្រទេសអាឡឺម៉ង់
២ ប៊្រុយណូ មកពីប្រទេសអ៊ីតាលី
៣ បូ មកពីប្រទេសកាណាដា
៤ សាយអូបហាន មកពីប្រទេសអៀឡង់
៥ យ៉ូអែល មកពីសហរដ្ឋអាម៉េរិក
៦ យ៉ូណាថិន មកពីសហរដ្ឋអាម៉េរិក
៧ អាណា មកពីប្រទេសអេស្តូនី
៨ អែលគើ នៅប្រទេសអូទ្រីស
៩ ហ្សង់តាល់ មកពីប្រទេសកាណាដា
១០ អ៊ីណេស មកពីប្រទេសអូទ្រីស
