ការរួមដំណើរជាមួយអ្នកធ្វើដំណើរត្រួតពិនិត្យសម័យមុន
អនុស្សាវរីយ៍ពីសម័យមុន
ការរួមដំណើរជាមួយអ្នកធ្វើដំណើរត្រួតពិនិត្យសម័យមុន
«ខ្ញុំមិនអាចទៅផ្សព្វផ្សាយពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះមួយបានទេ!» សិស្សគម្ពីរថ្មីជាច្រើននាក់ពិតជាបានមានអារម្មណ៍ដូច្នេះមែនចំពោះកិច្ចផ្សព្វផ្សាយទៅមនុស្សដែលពួកគេមិនធ្លាប់ស្គាល់! ប៉ុន្តែ ការប្រកែកនេះគឺមកពីអ្នកថ្លែងសុន្ទរកថាសាធារណៈនិងអ្នកបង្រៀនគម្ពីរដែលមានបទពិសោធន៍ម្នាក់ដែលជាអ្នកធ្វើដំណើរត្រួតពិនិត្យ។
អ្នកអានទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមនៃភ្នំស៊ីយ៉ូន ជាភាសាអង់គ្លេស ជាច្រើននាក់ដែលបានចាកចេញពីវិហាររបស់ពួកគេ ចង់សេពគប់ជាមួយអ្នកដែលស្រេកឃ្លានសេចក្ដីពិតពីគម្ពីរ។ ទស្សនាវដ្ដីនេះបានរំលឹកអ្នកអានឲ្យស្វែងរកអ្នកឯទៀតដែលមានជំនឿដូចពួកគាត់ ហើយជួបជុំគ្នាជាទៀងទាត់ដើម្បីសិក្សាគម្ពីរ។ ប្រហែលជានៅដើមឆ្នាំ១៨៩៤ សមាគមប៉មយាមបានចាត់អ្នកតំណាងដែលធ្វើដំណើរ ឲ្យទៅជួបក្រុមដែលសុំឲ្យមានទស្សនកិច្ច។ បុរសដែលមានបទពិសោធន៍ ហើយខំប្រឹងធ្វើការទាំងនេះ ក្រោយមកបានត្រូវហៅថាអ្នកធ្វើដំណើរត្រួតពិនិត្យ។ ពួកគាត់ជាបុរសដែលបានត្រូវជ្រើសរើសដោយសារមានចិត្តរាបទាប មានចំណេះគម្ពីរ ជាអ្នកចេះថ្លែងសុន្ទរកថាយ៉ាងល្អ មានសមត្ថភាពបង្រៀន ហើយមានជំនឿលើថ្លៃលោះរបស់លោកយេស៊ូ។ ជាធម្មតាទស្សនកិច្ចមានរយៈពេលមួយថ្ងៃឬពីរថ្ងៃយ៉ាងមមាញឹក។ លើកដំបូងដែលនិស្សិតគម្ពីរជាច្រើននាក់បានទៅផ្សព្វផ្សាយ គឺពេលដែលពួកគាត់ចែកលិខិតអញ្ជើញឲ្យមកស្ដាប់សុន្ទរកថាសាធារណៈរបស់អ្នកធ្វើដំណើរត្រួតពិនិត្យ។ ក្រោយពីបានថ្លែងសុន្ទរកថានៅពេលល្ងាចនៅសាលាមួយ បងប្រុសហ៊ូហ្គោ រីមើរដែលក្រោយមកបានក្លាយជាសមាជិកគណៈអភិបាល បានឆ្លើយសំណួរក្នុងគម្ពីររហូតដល់រំលងអធ្រាត្រ។ ទោះជាអស់កម្លាំងក៏ដោយគាត់សប្បាយចិត្ត ដោយសារកិច្ចប្រជុំនោះ«ដំណើរការល្អ»។
ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមនៃភ្នំស៊ីយ៉ូនបានប្រាប់ថា «គោលដៅសំខាន់ចម្បង»របស់អ្នកធ្វើដំណើរត្រួតពិនិត្យគឺដើម្បីពង្រឹង«បងប្អូនរួមជំនឿ»តាមរយៈកិច្ចប្រជុំនៅផ្ទះរបស់ពួកគេ។ និស្សិតគម្ពីរពីគ្រប់តំបន់ជុំវិញតំបន់នោះបានមកស្ដាប់សុន្ទរកថា ហើយពិភាក្សាគ្នាដោយសំណួរនិងចម្លើយ។ ក្រោយមក ដល់ពេលដែលគ្រិស្តសាសនិកផ្ដល់ម្ហូបអាហារសម្រាប់ទទួលភ្ញៀវ។ ក្មេងស្រីម្នាក់ឈ្មោះម៉ត អាប់បត បានចូលរួមស្ដាប់សុន្ទរកថាមួយនៅពេលព្រឹក ក្រោយមកពួកគេទាំងអស់គ្នាប្រជុំគ្នានៅតុវែងមួយនៅទីធ្លា។ «មានម្ហូបអាហារដ៏ឈ្ងុយឆ្ងាញ់ច្រើនណាស់! ពោលគឺ សាច់ភ្លៅជ្រូក មាន់បំពង នំប៉័ងជាច្រើនប្រភេទ និងនំផ្សេងៗ។ ទាំងអស់គ្នាបរិភោគមួយឆ្អែត ហើយប្រហែលជានៅម៉ោងពីរ យើងបានជួបជុំគ្នាដើម្បីស្ដាប់សុន្ទរកថាមួយទៀត»។ ប៉ុន្តែ ប្អូនស្រីអាប់បតបានទទួលស្គាល់ថា៖ «នៅពេលនោះ គ្រប់គ្នាងងុយដេក»។ កាលនោះបងប្រុសបេនយ៉ាមីន បាថិនដែលជាអ្នកធ្វើដំណើរត្រួតពិនិត្យយូរឆ្នាំ បាននិយាយថា៖ ‹បើខ្ញុំបានបរិភោគម្ហូបអាហារដ៏ឈ្ងុយឆ្ងាញ់ទាំងអស់ដែលគេបានឲ្យខ្ញុំ ខ្ញុំនឹងបានស្លាប់តាំងពីយូរហើយ›។ នៅទីបំផុត សំបុត្រមួយពីមន្ទីរចាត់ការពិភពលោកនៅក្រុងប៊្រុគ្លីន បានឲ្យឱវាទចំពោះបងស្រីដែលមានបំណងល្អថា គឺជាការល្អជាងដែលពួកគាត់យកចិត្តទុកដាក់ផ្ដល់«ម្ហូបធម្មតាដែលពួកគាត់បរិភោគរាល់ថ្ងៃ»ដល់អ្នកធ្វើដំណើរត្រួតពិនិត្យ ហើយ«ទុកពេលឲ្យគាត់ទទួលទានដំណេកគ្រប់គ្រាន់»។
អ្នកធ្វើដំណើរត្រួតពិនិត្យពូកែបង្រៀន ហើយប្រើរូបភាព គំរូ ឬអ្វីក៏ដោយដែលពួកគាត់មានដើម្បីធ្វើឲ្យការបង្រៀនរបស់គាត់រស់រវើក។ សុន្ទរកថារបស់បងប្រុសរីឆឺត ហាវេ បាបឺ«បានត្រូវថ្លែងតាមរបៀបដែលគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ជានិច្ច»។ បងប្រុសវ៉ល់ធឺ ជេ ស៊នបានថ្លែងសុន្ទរកថាដែលប្រៀបដូចជាឪពុកនិយាយទៅកាន់កូនចៅរបស់ពួកគាត់ តាមរបៀបដែល«បុព្វបុរសនៅសម័យមុន»បាននិយាយ។ ថ្ងៃមួយពេលកំពុងជិះឡានអេ ហ្វត បងប្រុសហ្សេល ទូតជៀនស្រាប់តែស្រែកឡើងថា៖ «ឈប់!»។ គាត់បានលោតចេញពីឡាន បេះផ្កាព្រៃខ្លះ ហើយបានបង្រៀនបងប្រុសៗជាដៃគូនូវមេរៀនមួយដែលគាត់មិនបានរៀបចំជាមុនអំពីការបង្កើតរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។
កិច្ចការជាអ្នកធ្វើដំណើរត្រួតពិនិត្យមានការពិបាកជាច្រើន ជាពិសេសសម្រាប់បងប្អូនវ័យកណ្ដាលឬចាស់ជាង។ ប៉ុន្តែ ចំពោះបងប្រុសខ្លះ ការសាកល្បងជំនឿដ៏ធំបំផុតចំពោះពួកគាត់គឺការកែប្រែកិច្ចការសំខាន់បំផុតរបស់ពួកគាត់។ ឥឡូវនេះ គេតម្រូវឲ្យពួកគាត់ដឹកនាំកិច្ចផ្សព្វផ្សាយពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះមួយ។ ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមនៃភ្នំស៊ីយ៉ូនដែលចេញនៅថ្ងៃទី១៥ ខែមីនា ឆ្នាំ១៩២៤ បានចែងថា៖ «ភារកិច្ចសំខាន់ចម្បងមួយក្នុងចំណោមភារកិច្ចឯទៀត»របស់គ្រិស្តសាសនិកពិត «គឺការផ្សព្វផ្សាយអំពីរាជាណាចក្រព្រះ។ នេះជាមូលហេតុដែលអ្នកធ្វើដំណើរត្រួតពិនិត្យបានត្រូវចាត់ឲ្យទៅ»។
តាមមើលទៅ អ្នកធ្វើដំណើរត្រួតពិនិត្យខ្លះមិនសប្បាយចិត្តនឹងការផ្លាស់ប្ដូរនោះទេ ដោយហេតុថាពួកគាត់បានឈប់ធ្វើជាអ្នកធ្វើដំណើរត្រួតពិនិត្យ រីឯអ្នកខ្លះទៀតដែលអាក់អន់ចិត្តបានទាំងបង្កើតក្រុមសាសនារបស់ខ្លួនទៀតផង។ បងប្រុសរ៉ប៊ី ឌី អាឌខិនបានរៀបរាប់ថា អ្នកធ្វើដំណើរត្រួតពិនិត្យដែលជាអ្នកថ្លែងសុន្ទរកថាដ៏ល្អម្នាក់បានត្អូញត្អែរយ៉ាងខ្លាំងថា៖ «ខ្ញុំដឹងតែរបៀបផ្សព្វផ្សាយពីលើវេទិកាប៉ុណ្ណោះ។ ខ្ញុំមិនអាចផ្សព្វផ្សាយពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះមួយបានទេ!»។ បងប្រុសអាឌខិនបានប្រាប់ថា៖ «ក្រោយមកនៅឆ្នាំ១៩២៤ ខ្ញុំបានឃើញគាត់នៅមហាសន្និបាតនៅក្រុងកូឡាំបឺស រដ្ឋអូហៃយ៉ូ។ នៅទីនោះមើលទៅគាត់ជាមនុស្សដែលកម្សត់ជាងគេ។ គាត់កំពុងឈរម្នាក់ឯងនៅក្រោមម្លប់ដើមឈើតូចមួយ មានអារម្មណ៍កណ្ដោចកណ្ដែងក្នុងចំណោមបងប្អូនរាប់ពាន់នាក់ដែលសប្បាយរីករាយ។ ខ្ញុំមិនដែលបានឃើញគាត់ម្ដងទៀតទេ។ មិនយូរប៉ុន្មានក្រោយមក គាត់បានចាកចេញពីអង្គការយើង»។ ប៉ុន្តែ «បងប្រុសជាច្រើននាក់កំពុងដើរកាត់គាត់ដោយកាន់សៀវភៅតម្រង់ទៅឡានរបស់ពួកគេ»។ តាមមើលទៅ ពួកគេរំភើបចិត្តចង់ផ្សព្វផ្សាយពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះមួយមែន។—សកម្ម. ២០:២០, ២១
អ្នកធ្វើដំណើរត្រួតពិនិត្យជាច្រើននាក់ភ័យពេលពួកគាត់ទៅផ្សព្វផ្សាយពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះមួយ ដូចបងប្រុសដែលពួកគាត់ត្រូវបង្ហាត់បង្រៀនដែរ ប៉ុន្តែពួកគាត់ផ្សព្វផ្សាយដោយចិត្តរំភើបជាខ្លាំង។ ស្តីអំពីការផ្សព្វផ្សាយពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះមួយ អ្នកធ្វើដំណើរត្រួតពិនិត្យម្នាក់ដែលនិយាយភាសាអាឡឺម៉ង់ឈ្មោះម៉ាកស្វែល ជី ហ្វ្រេន (ហ្វ្រែហ្សល) បានសរសេរថា៖ «ការផ្សព្វផ្សាយពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះមួយនាំឲ្យមានពរបន្ថែមទៀតក្នុងការធ្វើដំណើរត្រួតពិនិត្យនេះ»។ អ្នកធ្វើដំណើរត្រួតពិនិត្យម្នាក់ឈ្មោះចនអេ បូណេត បានរាយការណ៍ថា ជាទូទៅអ្នកធ្វើដំណើរត្រួតពិនិត្យសប្បាយចិត្តណាស់ពេលដែលពួកគេត្រូវផ្ចង់អារម្មណ៍ទៅលើកិច្ចផ្សព្វផ្សាយអំពីរាជាណាចក្រព្រះ។ យោងទៅតាមសម្ដីរបស់គាត់ បងប្រុសភាគច្រើន«ពុះកញ្ជ្រោលដោយចិត្តខ្នះខ្នែងក្នុងការផ្សព្វផ្សាយដែលប្រៀបដូចជាឈរនៅជួរមុខក្នុងសង្គ្រាម»។
ប៉ុន្មានឆ្នាំមកហើយ បងប្រុសៗដែលជាអ្នកធ្វើដំណើរត្រួតពិនិត្យស្មោះត្រង់បានមានឥទ្ធិពលល្អទៅលើបងប្អូនប្រុសស្រី។ សាក្សីព្រះយេហូវ៉ាដែលបានបម្រើជាយូរឆ្នាំម្នាក់ឈ្មោះណរម៉ិន ឡាសិនបាននិយាយថា៖ «អ្នកធ្វើដំណើរត្រួតពិនិត្យពិតជាមានតម្លៃនិងមានប្រយោជន៍មែន សូម្បីតែពេលដែលខ្ញុំនៅក្មេងក៏ខ្ញុំទទួលស្គាល់ដូច្នេះដែរ។ ពួកគាត់បានបង្ហាត់បង្រៀនខ្ញុំតាមរបៀបដែលត្រឹមត្រូវ»។ រហូតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ អ្នកធ្វើដំណើរត្រួតពិនិត្យដែលលះបង់ប្រយោជន៍ខ្លួន ហើយស្មោះភក្ដីទាំងនេះកំពុងជួយបងប្អូនរួមជំនឿឲ្យនិយាយថា៖ «យើងអាចផ្សព្វផ្សាយពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះមួយបាន!»។
[ឃ្លាអក្សរធំនៅទំព័រ៣២]
ថ្ងៃដែលអ្នកត្រួតពិនិត្យមកលេងយើងគឺជាថ្ងៃដែលសប្បាយរីករាយ!
[រូបភាពនៅទំព័រ៣១]
គម្រោងធ្វើដំណើររបស់បងប្រុសបេនយ៉ាមីន បាថិននៅឆ្នាំ១៩០៥ គឺធ្វើទស្សនកិច្ចប្រហែលជា១៧០កន្លែង
[រូបភាពនៅទំព័រ៣២]
បងប្រុសវ៉ល់ធឺ ជេ ស៊នជាអ្នកធ្វើដំណើរត្រួតពិនិត្យម្នាក់បានត្រូវគេហៅថាឪពុកដោយសារគាត់មានចិត្តគំនិតដូចឪពុក ហើយស្លូតបូតដូចគ្រិស្ត
[រូបភាពនៅទំព័រ៣២]
បងប្រុសជេ អេ ប្រោនបានត្រូវចាត់ឲ្យធ្វើជាអ្នកធ្វើដំណើរត្រួតពិនិត្យនៅប្រទេសហ្សាម៉ៃកា ប្រហែលជានៅឆ្នាំ១៩០២ ដើម្បីពង្រឹងនិងលើកទឹកចិត្តក្រុមតូចៗ១៤ក្រុម
[រូបភាពនៅទំព័រ៣២]
កិច្ចការរបស់អ្នកធ្វើដំណើរត្រួតពិនិត្យពង្រឹងជំនឿពង្រឹងសាមគ្គីភាពគ្រិស្តសាសនិក ហើយនាំឲ្យបងប្អូននៅជិតនឹងអង្គការព្រះ
