ចូរប្រយ័ត្ននឹងអន្ទាក់របស់មេកំណាច!
ចូរប្រយ័ត្ននឹងអន្ទាក់របស់មេកំណាច!
«ចេញពីអន្ទាក់របស់មេកំណាច»។—២ធី. ២:២៦
តើអ្នកនឹងឆ្លើយយ៉ាងណា?
បើអ្នកមានទំនោរចិត្តរិះគន់អ្នកឯទៀតដោយមិនសមហេតុផល តើអ្នកគួរពិនិត្យមើលខ្លួនអ្នកអំពីអ្វី?
តាមរយៈគំរូរបស់ពីឡាតនិងពេត្រុស តើអ្នកអាចរៀនអ្វីស្តីអំពីការមិនភ័យខ្លាចនិងការមិនចាញ់ការបង្ខិតបង្ខំ?
តើតាមរបៀបណាអ្នកអាចជៀសវាងពីការមានអារម្មណ៍បន្ទោសខ្លួនហួសហេតុពេក?
១, ២. ក្នុងអត្ថបទនេះ តើយើងនឹងពិចារណាអន្ទាក់ណាខ្លះរបស់មេកំណាច?
មេកំណាចលបចាប់អ្នកបម្រើរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ គោលបំណងរបស់វាគឺមិនចាំបាច់បំផ្លាញពួកគេ ដូចអ្នកបាញ់សត្វធំៗជាការកម្សាន្តដែលសម្លាប់សត្វនោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ គោលដៅធំចម្បងរបស់មេកំណាចគឺចាប់អ្នកណាម្នាក់ទាំងរស់ ហើយប្រើបុគ្គលនោះតាមអំពើចិត្តរបស់វា។—សូមអាន ធីម៉ូថេទី២ ២:២៤-២៦
២ ដើម្បីចាប់សត្វទាំងរស់ អ្នកដាក់អន្ទាក់ប្រហែលជាប្រើអន្ទាក់ណាមួយ។ គាត់ប្រហែលជាព្យាយាមធ្វើឲ្យសត្វចេញពីកន្លែងដែលវាពួន ចូលមកកន្លែងដែលគាត់អាចចាប់វាដោយអន្ទាក់រូត។ គាត់ក៏ប្រហែលជាប្រើអន្ទាក់មានគន្លឹះដែលគាត់លាក់ ហើយចាប់សត្វនោះដោយមិនឲ្យវាដឹងខ្លួន។ មេកំណាចប្រើអន្ទាក់ស្រដៀងគ្នានេះដើម្បីចាប់អ្នកបម្រើព្រះទាំងរស់។ បើយើងមិនចង់ឲ្យវាចាប់យើងបាន យើងត្រូវដឹងខ្លួន ហើយយកចិត្តទុកដាក់នឹងសញ្ញាសម្គាល់ដែលព្រមានយើងថាមានអន្ទាក់មួយរបស់សាថាននៅជិតយើង។ អត្ថបទនេះនឹងពិចារណាអំពីរបៀបដែលយើងអាចការពារខ្លួនពីអន្ទាក់បីយ៉ាងដែលមេកំណាចបានប្រើដោយបានជោគជ័យមួយកម្រិត។ អន្ទាក់ទាំងនោះគឺ (១) ការមិនចេះគ្រប់គ្រងពាក្យសម្ដី (២) ការភ័យខ្លាចនិងការបង្ខិតបង្ខំ ហើយ (៣) ការបន្ទោសខ្លួនហួសហេតុពេក។ អត្ថបទបន្ទាប់នឹងពិចារណាអំពីអន្ទាក់ពីរទៀតរបស់សាថាន។
ចូរពន្លត់ភ្លើងដែលបណ្ដាលមកពីការមិនចេះគ្រប់គ្រងពាក្យសម្ដី
៣, ៤. តើការមិនចេះគ្រប់គ្រងពាក្យសម្ដីអាចនាំឲ្យមានលទ្ធផលអ្វី? សូមលើកឧទាហរណ៍។
៣ ដើម្បីឲ្យសត្វចេញពីកន្លែងដែលវាពួន ព្រានប្រហែលជាដុតព្រៃមួយកន្លែងដើម្បីចាប់សត្វពេលវាខំរត់គេចពីភ្លើង។ ក្នុងន័យធៀប សាថានចង់ធ្វើឲ្យក្រុមជំនុំមានបញ្ហាដែលប្រៀបដូចជាភ្លើងឆេះ។ បើវាបានជោគជ័យ វានឹងធ្វើឲ្យសមាជិកក្រុមជំនុំចេញពីកន្លែងមានសុវត្ថិភាពចូលក្នុងកណ្ដាប់ដៃវា។ តើយើងប្រហែលជាសហការជាមួយវាដោយមិនដឹងខ្លួន ហើយជាប់អន្ទាក់របស់វាតាមរបៀបណា?
៤ សាវ័កយ៉ាកុបបានប្រៀបប្រដូចអណ្ដាតទៅនឹងភ្លើង។ (សូមអាន យ៉ាកុប ៣:៦-៨) ប្រសិនបើយើងមិនអាចគ្រប់គ្រងអណ្ដាតរបស់យើងទេ យើងអាចចាប់ផ្ដើមធ្វើឲ្យមានបញ្ហានៅក្នុងក្រុមជំនុំដែលប្រៀបដូចជាភ្លើងឆេះព្រៃ។ តើរឿងនេះប្រហែលជាកើតឡើងយ៉ាងដូចម្ដេច? សូមពិចារណាអំពីស្ថានភាពមួយ: នៅក្នុងកិច្ចប្រជុំមួយរបស់ក្រុមជំនុំ មានសេចក្ដីជូនដំណឹងមួយដែលប្រកាសថាបងស្រីម្នាក់បានត្រូវតែងតាំងជាអ្នកត្រួសត្រាយពេញពេល។ ក្រោយកិច្ចប្រជុំ បងស្រីពីរនាក់ដែលជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយពិភាក្សាគ្នាអំពីសេចក្ដីជូនដំណឹងនេះ។ បងស្រីម្នាក់បង្ហាញអំណរ ហើយចង់ឲ្យអ្នកត្រួសត្រាយនោះបានជោគជ័យ។ បងស្រីម្នាក់ទៀតសង្ស័យអំពីបំណងចិត្តរបស់អ្នកត្រួសត្រាយនោះ ហើយនិយាយបញ្ឆិតបញ្ឆៀងថាបងស្រីនោះគ្រាន់តែចង់បានមុខមាត់ក្នុងក្រុមជំនុំប៉ុណ្ណោះ។ តើអ្នកផ្សព្វផ្សាយមួយណាក្នុងចំណោមអ្នកផ្សាយទាំងពីរនាក់នោះដែលអ្នកនឹងចង់បានធ្វើជាមិត្ត? គឺមិនពិបាកឲ្យយើងដឹងថាបងស្រីមួយណាដែលទំនងជាធ្វើឲ្យមានបញ្ហាដែលប្រៀបដូចជាភ្លើងឆេះក្នុងក្រុមជំនុំតាមរយៈពាក្យសំដីរបស់គាត់នោះទេ។
៥. ដើម្បីទប់ស្កាត់បញ្ហាដែលបណ្ដាលមកពីការមិនចេះគ្រប់គ្រងពាក្យសម្ដី តើយើងគួរពិនិត្យមើលខ្លួនយើងអំពីអ្វីខ្លះ?
៥ តើតាមរបៀបណាយើងអាចទប់ស្កាត់បញ្ហាដែលបណ្ដាលមកពីការមិនចេះគ្រប់គ្រងពាក្យសម្ដី? លោកយេស៊ូបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «មាត់តែងនិយាយអ្វីដែលមានពោរពេញនៅក្នុងចិត្ត»។ (ម៉ាថ. ១២:៣៤) ដូច្នេះ ជំហានដំបូងគឺពិនិត្យមើលចិត្តរបស់យើង។ តើយើងជៀសវាងពីការមានអារម្មណ៍មិនល្អដែលនាំឲ្យយើងនិយាយអ្វីដែលនាំឲ្យមានបញ្ហាឬទេ? ជាឧទាហរណ៍ ពេលយើងឮថាបងប្រុសម្នាក់ខំប្រឹងឲ្យបានឯកសិទ្ធិណាមួយក្នុងកិច្ចបម្រើ តើយើងជឿយ៉ាងស្មោះថាគាត់មានបំណងចិត្តត្រឹមត្រូវ ឬតើយើងសង្ស័យថាគាត់ចង់បានឯកសិទ្ធិនេះដើម្បីផលប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន? បើយើងមានទំនោរចិត្តសង្ស័យអំពីបំណងចិត្តរបស់អ្នកឯទៀត ជាការល្អឲ្យយើងចាំថាមេកំណាចសង្ស័យអំពីបំណងចិត្តរបស់យ៉ូបដែលជាអ្នកបម្រើស្មោះត្រង់របស់ព្រះ។ (យ៉ូប ១:៩-១១) ជាជាងសង្ស័យបងប្អូនរបស់យើង យើងគួរពិចារណាអំពីមូលហេតុដែលយើងរិះគន់គាត់។ តើពិតជាមានមូលហេតុត្រឹមត្រូវដែលនាំឲ្យយើងធ្វើដូច្នេះឬទេ? ឬតើចិត្តគំនិតដែលគ្មានសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលមានជាទូទៅនៅគ្រាចុងក្រោយបង្អស់នេះមានឥទ្ធិពលលើចិត្តរបស់យើងទៅវិញ?—២ធី. ៣:១-៤
៦, ៧. (ក) តើប្រហែលជាមានមូលហេតុអ្វីខ្លះដែលនាំឲ្យយើងរិះគន់អ្នកឯទៀត? (ខ) តើយើងគួរឆ្លើយតបយ៉ាងណាបើយើងត្រូវគេជេរប្រមាថ?
៦ សូមពិចារណានូវមូលហេតុខ្លះផ្សេងទៀតដែលប្រហែលជានាំឲ្យយើងរិះគន់អ្នកឯទៀត។ មូលហេតុមួយគឺដោយសារយើងចង់ឲ្យអ្នកឯទៀតកត់សម្គាល់ច្រើនជាងនូវអ្វីដែលយើងបានសម្រេច។ ដោយធ្វើដូច្នេះ យើងប្រហែលជាខំប្រឹងលើកតម្កើងខ្លួនឲ្យខ្ពស់ជាងអ្នកឯទៀត។ យើងប្រហែលជាខំដោះសាអំពីអ្វីដែលយើងគួរធ្វើតែមិនបានធ្វើ។ ទោះជាយើងរិះគន់អ្នកឯទៀតដោយសារអំណួត ការច្រណែន ឬដោយសារយើងគ្មានទំនុកចិត្តលើខ្លួនយើងក៏ដោយ ចិត្តគំនិតទាំងនេះនឹងបណ្ដាលឲ្យមានការខូចបង់យ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ។
៧ ប្រហែលជាយើងអាចមានអារម្មណ៍ថាមានមូលហេតុត្រឹមត្រូវដែលនាំឲ្យយើងរិះគន់អ្នកណាម្នាក់។ ប្រហែលជាយើងធ្លាប់ត្រូវគេនិយាយដោយមិនចេះគ្រប់គ្រងពាក្យសម្ដីមកលើយើង។ បើដូច្នេះមែន ការសងសឹកឲ្យសមនឹងអ្វីដែលគេធ្វើមកលើយើងមិនមែនជារបៀបដោះស្រាយបញ្ហានោះទេ។ ធ្វើដូច្នេះគឺប្រៀបដូចជាចាក់សាំងលើភ្លើង ហើយធ្វើអ្វីដែលសាថានចង់ឲ្យយើងធ្វើ មិនមែនធ្វើអ្វីដែលព្រះចង់ឲ្យយើងធ្វើនោះទេ។ (២ធី. ២:២៦) យើងគួរយកតម្រាប់តាមគំរូរបស់លោកយេស៊ូស្តីអំពីរឿងនេះ។ ពេលលោកយេស៊ូត្រូវគេជេរប្រមាថ«លោកមិនបានជេរប្រមាថគេវិញទេ»។ ផ្ទុយទៅវិញ លោក«តែងតែផ្ញើខ្លួនទៅលើព្រះដែលវិនិច្ឆ័យដោយសុចរិតយុត្ដិធម៌»។ (១ពេ. ២:២១-២៣) លោកយេស៊ូមានទំនុកចិត្តថាព្រះយេហូវ៉ានឹងដោះស្រាយបញ្ហាតាមរបៀបរបស់លោកនិងតាមពេលវេលារបស់លោក។ យើងគួរទុកចិត្តលើព្រះដូចលោកយេស៊ូដែរ។ ពេលយើងប្រើសម្ដីដែលប្រៀបដូចជាថ្នាំផ្សះ យើងជួយរក្សាឲ្យមាន«ចំណងដែលនាំឲ្យមានឯកភាព»ក្នុងក្រុមជំនុំរបស់យើង។—សូមអាន អេភេសូរ ៤:១-៣
ចូរជៀសចេញពីអន្ទាក់រូតពោលគឺ ការភ័យខ្លាចនិងការបង្ខិតបង្ខំ
៨, ៩. ហេតុអ្វីពីឡាតបានកាត់ទោសលោកយេស៊ូ?
៨ សត្វដែលជាប់អន្ទាក់រូតមិនអាចរើខ្លួនរួចឡើយ។ ស្រដៀងគ្នាដែរ មនុស្សម្នាក់ដែលភ័យខ្លាច ហើយធ្វើតាមការបង្ខិតបង្ខំ យ៉ាងហោចណាស់បាត់បង់ការគ្រប់គ្រងលើជីវិតរបស់គាត់មួយកម្រិត។ (សូមអាន សុភាសិត ២៩:២៥) សូមឲ្យយើងពិចារណាអំពីគំរូរបស់បុរសពីរនាក់ដែលធ្វើតាមការបង្ខិតបង្ខំ ហើយភ័យខ្លាចមនុស្ស ព្រមទាំងពិចារណាអំពីអ្វីដែលយើងអាចរៀនពីបទពិសោធន៍របស់ពួកគាត់។
៩ ប៉ុនទាសពីឡាតដែលជាអភិបាលរ៉ូមបានដឹងថាលោកយេស៊ូជាមនុស្សដែលគ្មានកំហុស ហើយតាមមើលទៅ គាត់មិនចង់ធ្វើបាបលោកយេស៊ូទេ។ តាមការពិត ពីឡាតបាននិយាយថាលោកយេស៊ូមិនបាន«ធ្វើអ្វីដែលគួរនឹងប្រហារជីវិតសោះ»។ ក៏ប៉ុន្តែ ពីឡាតបានកាត់ទោសលោកយេស៊ូឲ្យត្រូវស្លាប់។ ហេតុអ្វី? ដោយសារពីឡាតចាញ់ការបង្ខិតបង្ខំពីហ្វូងមនុស្ស។ (លូក. ២៣:១៥, ២១-២៥) ពួកអ្នកប្រឆាំងទាំងនោះព្យាយាមបង្ខិតបង្ខំពីឡាតឲ្យធ្វើអ្វីដែលពួកគេចង់បាន ដោយស្រែកឡើងថា៖ «ប្រសិនបើលោកដោះលែងបុរសនេះ លោកមិនមែនជាមិត្តរបស់សេសារទេ»។ (យ៉ូន. ១៩:១២) ពីឡាតប្រហែលជាបានខ្លាចថាគាត់នឹងបាត់បង់ឋានៈឬប្រហែលជាបាត់បង់ជីវិតរបស់គាត់ ប្រសិនបើគាត់កាន់ខាងគ្រិស្ត។ ដូច្នេះ គាត់បានអនុញ្ញាតឲ្យមេកំណាចដឹកនាំគាត់ឲ្យធ្វើតាមបំណងប្រាថ្នារបស់វា។
១០. តើអ្វីបានបណ្ដាលឲ្យពេត្រុសបដិសេធគ្រិស្ត?
១០ សាវ័កពេត្រុសគឺជាមិត្តសម្លាញ់ដ៏ជិតស្និទ្ធបំផុតម្នាក់របស់លោកយេស៊ូ។ គាត់បានប្រកាសជាចំហថាលោកយេស៊ូជាមេស្ស៊ី។ (ម៉ាថ. ១៦:១៦) ពេត្រុសបានរក្សាភក្ដីភាពពេលដែលអ្នកកាន់តាមឯទៀតមិនបានយល់អត្ថន័យនៃអ្វីដែលលោកបានមានប្រសាសន៍ ហើយបានបោះបង់លោក។ (យ៉ូន. ៦:៦៦-៦៩) នៅពេលដែលសត្រូវបានមកចាប់លោកយេស៊ូ ពេត្រុសបានប្រើដាវដើម្បីការពារម្ចាស់របស់គាត់។ (យ៉ូន. ១៨:១០, ១១) ក៏ប៉ុន្តែ ក្រោយមកពេត្រុសបានភ័យខ្លាច ហើយថែមទាំងបានបដិសេធថាមិនស្គាល់លោកយេស៊ូគ្រិស្តទៀតផង។ អស់មួយរយៈពេលខ្លី សាវ័កនេះបានភ័យខ្លាចមនុស្ស ហើយបានអនុញ្ញាតឲ្យការភ័យខ្លាចនោះរារាំងគាត់មិនឲ្យប្រព្រឹត្តដោយចិត្តក្លាហាន។—ម៉ាថ. ២៦:៧៤, ៧៥
១១. តើយើងប្រហែលជាត្រូវតយុទ្ធនឹងឥទ្ធិពលអាក្រក់អ្វី?
១១ ក្នុងនាមជាគ្រិស្តសាសនិក យើងត្រូវទប់ទល់នឹងការបង្ខិតបង្ខំឲ្យធ្វើអ្វីដែលព្រះមិនពេញចិត្ត។ និយោជកឬអ្នកឯទៀតប្រហែលជាព្យាយាមបង្ខំយើងឲ្យប្រព្រឹត្តមិនទៀងត្រង់ ឬប្រហែលជាល្បួងយើងឲ្យប្រព្រឹត្តអំពើប្រាសចាកសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទ។ សិស្សសាលាប្រហែលជាត្រូវប្រឈមមុខនឹងមិត្តភក្ដិដែលព្យាយាមបង្ខំពួកគេឲ្យលួចចម្លងពេលប្រឡង មើលរូបអាសអាភាស ជក់បារី ប្រើគ្រឿងញៀន ផឹកស្រាហួសប្រមាណ ឬប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងខាងផ្លូវភេទ។ ដូច្នេះ តើអ្វីអាចជួយយើងឲ្យជៀសវាងពីអន្ទាក់នៃការភ័យខ្លាច និងការបង្ខិតបង្ខំឲ្យធ្វើអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាមិនពេញចិត្ត?
១២. តើយើងអាចរៀនអ្វីពីគំរូរបស់ពីឡាតនិងពេត្រុស?
១២ សូមឲ្យយើងពិចារណាថាយើងអាចរៀនអ្វីពីគំរូរបស់ពីឡាតនិងពេត្រុស។ ពីឡាតមិនសូវមានចំណេះអំពីគ្រិស្តទេ។ ប៉ុន្តែ គាត់បានដឹងថាលោកយេស៊ូគ្មានទោសកំហុស ហើយលោកមិនមែនជាបុរសធម្មតាឡើយ។ ប៉ុន្តែ ពីឡាតគ្មានចិត្តរាបទាប ហើយគ្មានសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះពិតទេ។ ដូច្នេះ មេកំណាចបានចាប់គាត់ទាំងរស់យ៉ាងងាយ។ ពេត្រុសមានទាំងចំណេះត្រឹមត្រូវនិងសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះ។ ទោះជាយ៉ាងនោះក្ដី ជួនកាលពេត្រុសខ្វះចិត្តរាបទាប បានភ័យខ្លាច ហើយចាញ់ការបង្ខិតបង្ខំ។ មុនលោកយេស៊ូត្រូវគេចាប់ខ្លួន ពេត្រុសបានអួតថា៖ «សូម្បីតែពួកគេទាំងអស់គ្នាជំពប់ដួល ក៏ខ្ញុំនឹងមិនជំពប់ដួលទេ»។ (ម៉ាក. ១៤:២៩) ប្រសិនបើពេត្រុសទុកចិត្តព្រះដូចអ្នកតែងទំនុកតម្កើង គាត់នឹងបានត្រៀមខ្លួនឲ្យបានប្រសើរជាងសម្រាប់ការល្បងលដែលគាត់នឹងមាននៅពេលក្រោយមក។ អ្នកតែងទំនុកតម្កើងនោះបានច្រៀងថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់កាន់ខាងខ្ញុំៗនឹងមិនខ្លាចអ្វីឡើយ តើមនុស្សអាចនឹងធ្វើអ្វីដល់ខ្ញុំបាន»។ (ទំនុក. ១១៨:៦) នៅយប់ចុងក្រោយនៃជីវិតរបស់លោកនៅផែនដី លោកយេស៊ូបានយកពេត្រុសនិងសាវ័កពីរនាក់ទៀតចូលយ៉ាងជ្រៅទៅក្នុងសួនហ្គេតសេម៉ានីជាមួយលោក។ ក៏ប៉ុន្តែ ជាជាងនៅចាំយាម ពេត្រុសនិងមិត្តភក្ដិរបស់គាត់បានដេកលក់។ លោកយេស៊ូបានដាស់ពួកគាត់ ហើយមានប្រសាសន៍ថា៖ «ចូរអ្នករាល់គ្នាចាំយាមហើយអធិដ្ឋានជានិច្ច ដើម្បីកុំឲ្យចាញ់សេចក្ដីល្បួង»។ (ម៉ាក. ១៤:៣៨) ក៏ប៉ុន្តែ ពេត្រុសបានដេកលក់ម្ដងទៀត ហើយក្រោយមកគាត់បានភ័យខ្លាច ហើយចាញ់ការបង្ខិតបង្ខំ។
១៣. តើតាមរបៀបណាយើងអាចទប់ទល់នឹងការបង្ខិតបង្ខំឲ្យធ្វើអ្វីដែលខុសឆ្គង?
១៣ គំរូរបស់ពីឡាតនិងពេត្រុសអាចបង្រៀនយើងមេរៀនដ៏សំខាន់មួយទៀតគឺ ដើម្បីទប់ទល់នឹងការបង្ខិតបង្ខំដោយជោគជ័យ យើងត្រូវមានអ្វីទាំងអស់នេះដូចជា ចំណេះត្រឹមត្រូវ ចិត្តរាបទាប សេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះ និងការកោតខ្លាចព្រះយេហូវ៉ា មិនមែនការខ្លាចមនុស្សទេ។ ប្រសិនបើជំនឿរបស់យើងមានមូលដ្ឋានលើចំណេះត្រឹមត្រូវ យើងនឹងមានចិត្តក្លាហានដើម្បីនិយាយអំពីជំនឿរបស់យើងដោយមានទំនុកចិត្ត។ នេះនឹងជួយយើងឲ្យទប់ទល់នឹងការបង្ខិតបង្ខំហើយយកឈ្នះការខ្លាចមនុស្ស។ យើងមិនត្រូវមានទំនុកចិត្តលើកម្លាំងរបស់យើងហួសហេតុពេកនោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ យើងគួរទទួលស្គាល់ដោយចិត្តរាបទាបថាយើងត្រូវការកម្លាំងពីព្រះដើម្បីទប់ទល់នឹងការបង្ខិតបង្ខំ។ យើងត្រូវអធិដ្ឋានសុំសកម្មពលពីព្រះយេហូវ៉ា ហើយត្រូវឲ្យសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះលោកជំរុញយើងឲ្យលើកតម្កើងនាមនិងខ្នាតតម្រារបស់លោក។ ម្យ៉ាងទៀត យើងត្រូវត្រៀមខ្លួនទុកជាមុន មុននឹងយើងជួបការល្បងល។ ជាឧទាហរណ៍ ការអធិដ្ឋាននិងការត្រៀមលក្ខណៈទុកជាមុន អាចជួយកូនរបស់យើងឲ្យតបឆ្លើយដោយមានប្រសិទ្ធភាព ពេលដែលមិត្តភក្ដិរបស់ពួកគេព្យាយាមល្បួងពួកគេឲ្យធ្វើអ្វីដែលខុសឆ្គង។—២កូ. ១៣:៧ *
ចូរជៀសវាងអន្ទាក់ដែលសង្កត់យ៉ាងធ្ងន់ ពោលគឺការបន្ទោសខ្លួនហួសហេតុពេក
១៤. តើសាថានចង់ឲ្យយើងគិតយ៉ាងណាអំពីកំហុសរបស់យើងនៅអតីតកាល?
១៤ ជួនកាលអន្ទាក់សម្រាប់ចាប់សត្វគឺជាគល់ឈើឬដុំថ្មធ្ងន់ៗដែលគេចងព្យួរនៅលើផ្លូវដែលសត្វច្រើនតែឆ្លងកាត់។ ពេលដែលសត្វមួយមិនប្រយ័ត្នដើរទាក់ខ្សែដែលព្រានចង នេះបណ្ដាលឲ្យគល់ឈើឬដុំថ្មនោះធ្លាក់មកសង្កត់វា។ ការបន្ទោសខ្លួនហួសហេតុពេកអាចប្រៀបដូចជាបន្ទុកដ៏ធ្ងន់ដែលសង្កត់លើយើង។ ពេលដែលគិតអំពីកំហុសនៅអតីតកាល យើងប្រហែលជាមានអារម្មណ៍ថា «ត្រូវជាំ[សង្កត់]ជាខ្លាំង»។ (សូមអាន ទំនុកតម្កើង ៣៨:៣-៥, ៨) សាថានចង់ឲ្យយើងគិតថាយើងមិនសមនឹងទទួលសេចក្ដីមេត្ដាករុណាពីព្រះយេហូវ៉ា ហើយយើងមិនអាចធ្វើតាមអ្វីដែលលោកតម្រូវឲ្យយើងធ្វើបានទេ។
១៥, ១៦. តើតាមរបៀបណាអ្នកអាចជៀសវាងពីការបន្ទោសខ្លួនហួសហេតុពេក?
១៥ តើតាមរបៀបណាអ្នកអាចជៀសវាងពីអន្ទាក់ដែលសង្កត់យ៉ាងធ្ងន់? ប្រសិនបើអ្នកបានប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងធ្ងន់ធ្ងរ សូមចាត់វិធានការភ្លាមៗដើម្បីធ្វើឲ្យចំណងមិត្តភាពរបស់អ្នកជាមួយព្រះយេហូវ៉ាបានល្អឡើងវិញ។ ទៅជួបពួកអ្នកចាស់ទុំ ហើយសុំជំនួយពីពួកគាត់។ (យ៉ា. ៥:១៤-១៦) សូមធ្វើអ្វីដែលអ្នកអាចធ្វើបានដើម្បីកែកំហុសរបស់អ្នក។ (២កូ. ៧:១១) ប្រសិនបើអ្នកទទួលការប្រដៅតម្រង់ សូមកុំធ្លាក់ទឹកចិត្តឡើយ។ ការប្រដៅតម្រង់គឺជាសញ្ញាសម្គាល់មួយដែលបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ថាព្រះយេហូវ៉ាស្រឡាញ់អ្នក។ (ហេ. ១២:៦) សូមតាំងចិត្តមិនដើរតាមគន្លងចាស់ដែលនាំឲ្យប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងម្ដងទៀត ហើយធ្វើតាមការតាំងចិត្តនោះ។ បន្ទាប់ពីអ្នកបានប្រែចិត្ត ហើយវិលមករកព្រះវិញ សូមមានជំនឿថាគ្រឿងបូជាលោះរបស់លោកយេស៊ូគ្រិស្តពិតជាអាចគ្របបាំងកំហុសរបស់អ្នកបាន។—១យ៉ូន. ៤:៩, ១៤
១៦ បុគ្គលខ្លះនៅតែមានអារម្មណ៍ថាខ្លួនខុសដោយសារអំពើខុសឆ្គងដែលគាត់បានធ្វើ ទោះជាតាមពិតគាត់បានទទួលការអភ័យទោសរួចហើយក៏ដោយ។ បើអ្នកមានអារម្មណ៍ដូច្នេះ សូមចាំថាព្រះយេហូវ៉ាបានអភ័យទោសឲ្យពេត្រុសនិងសាវ័កឯទៀតដែលបានបោះបង់ចោលលោកយេស៊ូដែលជាបុត្រជាទីស្រឡាញ់របស់លោក នៅពេលដែលលោកយេស៊ូត្រូវការពួកគេខ្លាំងបំផុត។ ព្រះយេហូវ៉ាបានអភ័យទោសឲ្យបុរសដែលបានត្រូវបណ្ដេញចេញពីក្រុមជំនុំនៅក្រុងកូរិនថូសដោយសារបានប្រព្រឹត្តអំពើប្រាសចាកសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទដោយឥតអៀនខ្មាស ប៉ុន្តែក្រោយមកគាត់បានប្រែចិត្ត។ (១កូ. ៥:១-៥; ២កូ. ២:៦-៨) បណ្ដាំរបស់ព្រះរៀបរាប់អំពីអ្នកប្រព្រឹត្តខុសឆ្គងធ្ងន់ធ្ងរដែលបានប្រែចិត្ត ហើយបានទទួលការអភ័យទោសពីព្រះ។—២រប. ៣៣:២, ១០-១៣; ១កូ. ៦:៩-១១
១៧. តើថ្លៃលោះរបស់លោកយេស៊ូអាចជួយយើងយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៧ ព្រះយេហូវ៉ានឹងអភ័យទោស ហើយបំភ្លេចកំហុសរបស់អ្នកនៅអតីតកាល ប្រសិនបើអ្នកពិតជាប្រែចិត្ត ហើយទទួលយកសេចក្ដីមេត្ដាករុណារបស់លោក។ សូមកុំមានអារម្មណ៍ថាគ្រឿងបូជាលោះរបស់លោកយេស៊ូមិនអាចគ្របបាំងអំពើខុសឆ្គងរបស់អ្នកឡើយ។ បើអ្នកគិតដូច្នេះ អ្នកនឹងធ្លាក់ចូលក្នុងអន្ទាក់មួយរបស់សាថាន។ ទោះជាមេកំណាចចង់ឲ្យអ្នកជឿផ្សេងពីនេះក៏ដោយ ថ្លៃលោះរបស់លោកយេស៊ូអាចគ្របបាំងអំពើខុសឆ្គងរបស់អស់អ្នកដែលបានប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គង ហើយបានប្រែចិត្ត។ (សុភ. ២៤:១៦) ជំនឿលើថ្លៃលោះរបស់លោកយេស៊ូអាចជួយអ្នកឲ្យឈប់បន្ទោសខ្លួនហួសហេតុពេក ដែលប្រៀបដូចជាដកយកបន្ទុកដ៏ធ្ងន់ចេញពីស្មារបស់អ្នក ហើយអាចផ្ដល់កម្លាំងឲ្យអ្នកដើម្បីបម្រើព្រះអស់ពីដួងចិត្ត អស់ពីព្រលឹង ហើយអស់ពីសមត្ថភាពរិះគិតរបស់អ្នក។—ម៉ាថ. ២២:៣៧
មិនមែនយើងមិនដឹងអំពីកលល្បិចទាំងប៉ុន្មានរបស់សាថាននោះទេ
១៨. តើតាមរបៀបណាយើងអាចជៀសចេញពីអន្ទាក់របស់មេកំណាច?
១៨ សាថានមិនខ្វល់ថាយើងជាប់អន្ទាក់មួយណារបស់វាទេឲ្យតែវាចាប់យើងបាន។ ដោយសារមិនមែនយើងមិនដឹងអំពីកលល្បិចទាំងប៉ុន្មានរបស់សាថាន ដូច្នេះយើងអាចជៀសវាងមិនឲ្យមេកំណាចចាប់យើងបាន។ (២កូ. ២:១០, ១១) យើងនឹងមិនជាប់អន្ទាក់របស់វាទេ ប្រសិនបើយើងអធិដ្ឋានសុំប្រាជ្ញាដើម្បីប្រឈមមុខនឹងទុក្ខលំបាករបស់យើង។ យ៉ាកុបបានសរសេរថា៖ «ប្រសិនបើក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា មានអ្នកណាម្នាក់ខ្វះប្រាជ្ញា ចូរឲ្យអ្នកនោះសុំព្រះម្ដងហើយម្ដងទៀតចុះ ព្រោះលោកឲ្យដោយចិត្តទូលាយដល់មនុស្សទាំងអស់ ហើយលោកមិនស្តីបន្ទោសឡើយ។ ធ្វើដូច្នេះ អ្នកនោះនឹងទទួលប្រាជ្ញាមែន»។ (យ៉ា. ១:៥) យើងត្រូវប្រព្រឹត្តស្របតាមសេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់យើង ដោយធ្វើការសិក្សាផ្ទាល់ខ្លួនយ៉ាងទៀងទាត់និងដោយធ្វើតាមបណ្ដាំរបស់ព្រះ។ សៀវភៅនានាសម្រាប់សិក្សាគម្ពីរដែលក្រុមខ្ញុំបម្រើស្មោះត្រង់ហើយចេះពិចារណាផ្ដល់ឲ្យ ជួយយើងឲ្យស្គាល់អន្ទាក់របស់មេកំណាច ហើយជួយយើងឲ្យជៀសចេញពីអន្ទាក់ទាំងនោះ។
១៩, ២០. ហេតុអ្វីយើងគួរស្អប់អ្វីដែលអាក្រក់?
១៩ សេចក្ដីអធិដ្ឋាននិងការសិក្សាគម្ពីរជួយឲ្យយើងស្រឡាញ់អ្វីដែលល្អ។ ប៉ុន្តែ ការរៀនឲ្យចេះស្អប់អ្វីដែលអាក្រក់ក៏សំខាន់ដូចគ្នាដែរ។ (ទំនុក. ៩៧:១០) ការសញ្ជឹងគិតអំពីផលវិបាកដែលមកពីការស្វែងរកបំពេញសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាដែលបម្រើប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន អាចជួយយើងឲ្យជៀសវាងពីអ្វីដែលអាក្រក់។ (យ៉ា. ១:១៤, ១៥) ពេលដែលយើងរៀនស្អប់អ្វីដែលអាក្រក់ ហើយពិតជាស្រឡាញ់អ្វីដែលល្អ នោះនុយដែលសាថានបានដាក់នៅក្នុងអន្ទាក់របស់វាធ្វើឲ្យយើងខ្ពើមរអើម។ ដូច្នេះ នុយនោះមិនទាក់ទាញចិត្តយើងទេ។
២០ ដោយសារព្រះជួយយើងមិនឲ្យសាថានចាប់យើងបាន នោះយើងពិតជាអរគុណលោកមែន! ព្រះយេហូវ៉ាសង្គ្រោះយើង«ឲ្យរួចពីមេកំណាច»តាមរយៈសកម្មពល បណ្ដាំនិងអង្គការរបស់លោក។ (ម៉ាថ. ៦:១៣) នៅអត្ថបទបន្ទាប់ យើងនឹងរៀនអំពីរបៀបដែលយើងអាចជៀសពីអន្ទាក់ពីរទៀតដែលមេកំណាចយល់ឃើញថាមានប្រសិទ្ធភាពក្នុងការចាប់អ្នកបម្រើរបស់ព្រះទាំងរស់។
[កំណត់សម្គាល់]
^ វគ្គ 13 ឪពុកម្ដាយអាចពិភាក្សាជាមួយកូនរបស់ពួកគាត់នូវព័ត៌មានដែលមានក្នុងទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមថ្ងៃទី១ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០១០ ទំព័រ១៦-១៨ វគ្គ១១-១៥ និងកិច្ចបម្រើព្រះខែកក្កដា ឆ្នាំ២០១១ ទំព័រ២ វគ្គ៣។ ឪពុកម្ដាយអាចប្រើព័ត៌មានទាំងនេះក្នុងអំឡុងការគោរពប្រណិប័តន៍ជាក្រុមគ្រួសារ។
[សំណួរសម្រាប់វគ្គនីមួយៗ]
[រូបភាពនៅទំព័រ២១]
ការមិនចេះគ្រប់គ្រងពាក្យសម្ដីអាចនាំឲ្យក្រុមជំនុំមានបញ្ហាដែលប្រៀបដូចជាភ្លើងឆេះ
[រូបភាពនៅទំព័រ២៤]
អ្នកអាចបំបាត់ចោលការបន្ទោសខ្លួនហួសហេតុពេកដែលប្រៀបដូចជាបន្ទុកធ្ងន់
