តើអ្នកចាំឬទេ?
តើអ្នកចាំឬទេ?
តើអ្នកបានអានដោយយកចិត្តទុកដាក់នូវទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមលេខថ្មីៗឬទេ? សូមសាកឆ្លើយសំណួរជាបន្តបន្ទាប់នេះ:
តើកម្លាំងរបស់សាំសុនគឺមកពីសក់របស់គាត់ឬ?
កម្លាំងរបស់សាំសុនមិនមែនមកពីសក់របស់គាត់ទេ។ សក់របស់គាត់ជាតំណាងចំណងមិត្តភាពពិសេសជាមួយព្រះក្នុងនាមជាន៉ាសារីតម្នាក់។ សាំសុនលែងមានចំណងមិត្តភាពនេះពេលដែលដេលីឡាបានកោរសក់របស់គាត់។—១៥/៤ ទំព័រ៩
តើកត្ដាបីយ៉ាងអ្វីដែលអាចមានឥទ្ធិពលល្អមកលើចិត្តរបស់យើង?
(១) អាហារដែលមានជីវជាតិ។ យើងត្រូវការអាហារដែលមានជីវជាតិគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីឲ្យបេះដូងមានសុខភាពល្អ។ ដូចគ្នាដែរយើងត្រូវទទួលសេចក្ដីបង្រៀនដ៏ល្អប្រសើរដែលប្រៀបដូចជាអាហារដែលមានជីវជាតិ។ (២) ការហាត់ប្រាណ។ ការចូលរួមក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយដោយខ្នះខ្នែងអាចជួយការពារចិត្តរបស់យើង។ (៣) បរិយាកាសជុំវិញ។ យើងអាចកាត់បន្ថយការតានតឹងចិត្តដោយសេពគប់ជាមួយបងប្អូនរួមជំនឿដែលយកចិត្តទុកដាក់នឹងយើង។—១៥/៤ ទំព័រ១៦
បន្ទាប់ពីគូអាពាហ៍ពិពាហ៍ម្នាក់បានក្បត់ តើពួកគេអាចធ្វើយ៉ាងណាដើម្បីឲ្យមានទំនុកចិត្តចំពោះគ្នាឡើងវិញ?
ពួកគេគួរតែ (១) ប្រព្រឹត្តដោយទៀងត្រង់ចំពោះគ្នា (២) ចេះសហការគ្នា (៣) លះបង់ទម្លាប់ចាស់យកទម្លាប់ថ្មី ហើយ (៤) ដឹងថាពេលណាដែលគួរឈប់ប្រកាន់ទោស ហើយខំព្យាយាមរកជានានឹងគ្នាវិញ។—១/៥ ទំព័រ១២-១៥ ជាភាសាអង់គ្លេស
ហេតុអ្វីអ្នកថ្លែងសុន្ទរកថាសម្រាប់ពិធីរំលឹកអំពីគ្រិស្តសាសនិកម្នាក់ដែលបានស្លាប់មិនគួរប្រើទំនុកតម្កើង ១១៦:១៥ដើម្បីសំដៅទៅគាត់?
បទគម្ពីរនេះចែងថា៖ «ការស្លាប់របស់ពួកអ្នកបរិសុទ្ធនៃព្រះយេហូវ៉ា ជាការវិសេសដល់ព្រះនេត្រទ្រង់»។ នេះមានន័យថាព្រះមិនអនុញ្ញាតឲ្យពួកអ្នកបម្រើស្មោះភក្ដីទាំងអស់របស់លោកស្លាប់ឡើយ ពីព្រោះលោកចាត់ទុកពួកគាត់ថាមានតម្លៃក្រៃលែង។ លោកនឹងមិនអនុញ្ញាតឲ្យអ្នកបម្រើរបស់លោកជាក្រុមត្រូវបំផ្លាញចោលពីផែនដីឡើយ។—១៥/៥ ទំព័រ២២
តើកត្ដាអ្វីខ្លះបង្ហាញថាគម្ពីរមិនមែនជាសៀវភៅដែលសរសេរដោយមនុស្ស?
គម្ពីរមានទំនាយជាច្រើនដែលបានសម្រេច។ រឿងដែលគម្ពីរបានកត់ទុកគឺមានក្នុងប្រវត្ដិសាស្ត្រពិត មិនមែនជារឿងព្រេងនោះទេ។ គម្ពីរគឺត្រឹមត្រូវខាងវិជ្ជាពេទ្យ ហើយសៀវភៅទាំងអស់ក្នុងគម្ពីរមានសាច់រឿងស្របគ្នា។ គម្ពីរមានប្រយោជន៍នៅសព្វថ្ងៃនេះ។—១/៦ ទំព័រ៤-៨
តើ«នគរទាំងនោះ»ដែលបានត្រូវរៀបរាប់នៅដានីយ៉ែល ២:៤៤គឺជាអ្វី?
នេះសំដៅទៅលើរាជាណាចក្រឬរដ្ឋាភិបាល ដែលបានត្រូវតំណាងដោយផ្នែកផ្សេងៗនៃរូបសំណាកធ្វើពីលោហធាតុដែលដានីយ៉ែលបានពន្យល់។—១៥/៦ ទំព័រ១៧
តើមហាអំណាចអង់គ្លេសអាម៉េរិក បានក្លាយជាមហាអំណាចទី៧នៃទំនាយក្នុងគម្ពីរនៅពេលណា?
មហាអំណាចរួមគ្នានេះបានកើតឡើង ពេលដែលចក្រភពអង់គ្លេសនិងសហរដ្ឋអាម៉េរិកបានចាប់ផ្ដើមសហការគ្នាដែលអាចកត់សម្គាល់យ៉ាងច្បាស់ក្នុងអំឡុងសង្គ្រាមលោកលើកទី១។—១៥/៦ ទំព័រ១៩
តើតាមរបៀបណាព្រះអភ័យទោស ហើយបំភ្លេចអំពើខុសឆ្គងរបស់អ្នកដែលបានប្រែចិត្ត?
ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «[ខ្ញុំ]នឹងលែងនឹកចាំពីអំពើបាបគេទៀតជាដរាបទៅ»។ (យេ. ៣១:៣៤) លោកអាចអភ័យទោសចំពោះអំពើខុសឆ្គងឲ្យពួកគេដោយផ្អែកលើថ្លៃលោះរបស់លោកយេស៊ូ។ ពេលព្រះអភ័យទោស លោកបំភ្លេចអំពើខុសឆ្គងក្នុងន័យថាលោកមិនចាំនូវអំពើខុសឆ្គងដើម្បីដាក់ទោសពួកគេម្ដងទៀតឡើយ។—១/៧ ទំព័រ១៨ ជាភាសាអង់គ្លេស
ហេតុអ្វីយើងអាចជឿលើការអស្ចារ្យដែលបានកត់ទុកក្នុងគម្ពីរ?
ជារឿយៗការអស្ចារ្យទាំងនោះបានត្រូវធ្វើឡើងជាសាធារណៈ មិនមែនដោយសម្ងាត់នោះទេ។ ការអស្ចារ្យទាំងនោះធ្វើឡើងតាមរបៀបមិនស្មុគស្មាញ និងដោយគ្មានសម្ភារជំនួយឡើយ។ ការអស្ចារ្យបានត្រូវធ្វើឡើងដើម្បីសរសើរតម្កើងព្រះ មិនមែនមនុស្សនោះទេ។ ការអស្ចារ្យច្រើនបែបច្រើនយ៉ាងបានត្រូវធ្វើឡើង ហើយពួកអ្នកប្រឆាំងនៅសម័យនោះមិនបានបដិសេធថាវាមិនបានកើតឡើងនោះទេ។ ដោយសារមូលហេតុទាំងនេះ យើងអាចមានទំនុកចិត្តលើការអស្ចារ្យដែលបានត្រូវកត់ទុកក្នុងគម្ពីរ។—១/៨ ទំព័រ៧-៨ ជាភាសាអង់គ្លេស
