របៀបដែលពិភពលោកនេះនឹងមកដល់ទីបញ្ចប់
របៀបដែលពិភពលោកនេះនឹងមកដល់ទីបញ្ចប់
«អ្នករាល់គ្នាមិននៅក្នុងភាពងងឹតទេ ដូច្នេះ ថ្ងៃនោះនឹងមិនមកដោយអ្នករាល់គ្នាមិនដឹងខ្លួន ដូចជាពន្លឺថ្ងៃមកដោយពួកចោរមិនដឹងខ្លួននោះទេ»។—១ថែ. ៥:៤
តើអ្នកអាចពន្យល់បានឬទេ?
តើព្រឹត្ដិការណ៍អ្វីដែលយើងមើលមិនទាន់ឃើញដែលបានត្រូវបញ្ជាក់នៅបទគម្ពីរដូចខាងក្រោមនេះ?
១. តើអ្វីនឹងជួយយើងឲ្យចាំយាមហើយស៊ូទ្រាំនឹងទុក្ខលំបាក?
ព្រឹត្ដិការណ៍នានាដែលធ្វើឲ្យពិភពលោកកក្រើករញ្ជួយនឹងកើតឡើងក្នុងពេលបន្ដិចទៀតនេះ។ ការសម្រេចនៃទំនាយផ្សេងៗក្នុងគម្ពីរបញ្ជាក់ថាព្រឹត្ដិការណ៍ទាំងនោះនឹងកើតឡើង ដូច្នេះយើងត្រូវចាំយាម។ តើអ្វីនឹងជួយយើងឲ្យធ្វើដូច្នេះ? សាវ័កប៉ូលបានដាស់តឿនយើងឲ្យ«ផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើអ្វីដែលយើងមើលមិនឃើញ»។ យើងត្រូវចាំថាព្រះយេហូវ៉ានឹងឲ្យយើងនូវជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់ ទោះជានៅស្ថានសួគ៌ឬនៅផែនដីក្ដី។ ដូចខគម្ពីរមុននិងក្រោយខនេះបង្ហាញ ប៉ូលបានសរសេរពាក្យទាំងនេះដើម្បីលើកទឹកចិត្តបងប្អូនរួមជំនឿ ឲ្យផ្ដោតអារម្មណ៍លើលទ្ធផលដ៏ល្អដែលមកពីការប្រព្រឹត្តដ៏ស្មោះត្រង់របស់ពួកគេ។ ការធ្វើដូច្នេះក៏នឹងជួយពួកគេឲ្យស៊ូទ្រាំនឹងទុក្ខលំបាកនិងការបៀតបៀនផងដែរ។—២កូ. ៤:៨, ៩, ១៦-១៨; ៥:៧
២. (ក) ដើម្បីធ្វើឲ្យសេចក្ដីសង្ឃឹមរបស់យើងរឹងមាំ តើយើងត្រូវធ្វើអ្វី? (ខ) តើយើងនឹងពិចារណាអំពីអ្វី នៅក្នុងអត្ថបទនេះនិងអត្ថបទបន្ទាប់?
២ ការដាស់តឿនរបស់ប៉ូលមានគោលការណ៍សំខាន់មួយគឺ ដើម្បីឲ្យសេចក្ដីសង្ឃឹមរបស់យើងរឹងមាំ យើងត្រូវមើលហួសពីអ្វីដែលនៅជិតយើង។ យើងត្រូវផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើព្រឹត្ដិការណ៍សំខាន់ៗដែលយើងមើលមិនទាន់ឃើញ។ (ហេ. ១១:១; ១២:១, ២) ហេតុនេះ សូមយើងពិចារណាព្រឹត្ដិការណ៍១០ដែលនឹងកើតឡើងនៅអនាគត ដែលជាប់ទាក់ទងយ៉ាងខ្លាំងនឹងសេចក្ដីសង្ឃឹមរបស់យើងអំពីជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់។ *
តើអ្វីនឹងកើតឡើងមុននឹងទីបញ្ចប់មកដល់?
៣. (ក) តើព្រឹត្ដិការណ៍អ្វី ដែលមិនទាន់កើតឡើងដែលបានត្រូវរៀបរាប់នៅថែស្សាឡូនិចទី១ ៥:២, ៣? (ខ) តើអ្នកដឹកនាំរដ្ឋាភិបាលនឹងធ្វើអ្វី ហើយតើអ្នកណាប្រហែលជាចូលរួមជាមួយពួកគេ?
៣ ព្រឹត្ដិការណ៍មួយដែលនឹងកើតឡើងនៅអនាគតបានត្រូវពិចារណាក្នុងសំបុត្ររបស់ប៉ូលទៅកាន់គ្រិស្តសាសនិកនៅក្រុងថែស្សាឡូនិច។ (សូមអាន ថែស្សាឡូនិចទី១ ៥:២, ៣) ប៉ូលបានលើកបញ្ជាក់អំពី«ថ្ងៃរបស់ព្រះយេហូវ៉ា»។ ពាក្យ«ថ្ងៃរបស់ព្រះយេហូវ៉ា»ក្នុងខគម្ពីរនេះសំដៅទៅលើរយៈពេលដែលនឹងចាប់ផ្ដើមពីការបំផ្លាញចោលសាសនាមិនពិត ហើយនឹងចប់នៅសង្គ្រាមហាម៉ាគេដូន។ ប៉ុន្តែ មុនថ្ងៃនៃព្រះយេហូវ៉ាចាប់ផ្ដើម អ្នកដឹកនាំក្នុងពិភពលោកនឹងនិយាយថា៖ «មានសន្ដិភាពនិងសន្ដិសុខហើយ!»។ នេះប្រហែលជាសំដៅទៅលើព្រឹត្ដិការណ៍មួយឬព្រឹត្ដិការណ៍ជាបន្តបន្ទាប់។ ប្រជាជាតិនានាប្រហែលជាគិតថាពួកគេហៀបនឹងដោះស្រាយបញ្ហាធំៗខ្លះរបស់ពួកគេ។ ចុះយ៉ាងណាវិញចំពោះពួកអ្នកដឹកនាំសាសនា? ពួកគេជាផ្នែកមួយនៃពិភពលោក ដូច្នេះពួកគេអាចនឹងចូលរួមជាមួយពួកអ្នកដឹកនាំរដ្ឋាភិបាល។ (បប. ១៧:១, ២) ហេតុនេះ ពួកបព្វជិតនឹងយកតម្រាប់អ្នកប្រកាសទំនាយមិនពិតនៅស្រុកយូដាសម័យបុរាណ។ ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍អំពីពួកគេថា៖ «ពួកគេពោលថា៖ ‹មានសន្ដិភាពហើយ! មានសន្ដិភាពហើយ!› ក្នុងកាលដែលឥតមានសន្ដិភាពឡើយ»។—យេ. ៦:១៤; ២៣:១៦, ១៧; ព.ថ.
៤. មិនដូចមនុស្សទូទៅ តើយើងយល់អំពីអ្វី?
៤ ទោះជាអ្នកណានឹងចូលរួមប្រកាសថា៖ «មានសន្ដិភាពនិងសន្ដិសុខហើយ!»ក៏ដោយ ព្រឹត្ដិការណ៍នោះនឹងបង្ហាញថាថ្ងៃរបស់ព្រះយេហូវ៉ានឹងចាប់ផ្ដើម។ ដូច្នេះ ប៉ូលអាចនិយាយថា៖ «បងប្អូនអើយ អ្នករាល់គ្នាមិននៅក្នុងភាពងងឹតទេ ដូច្នេះ ថ្ងៃនោះនឹងមិនមកដោយអ្នករាល់គ្នាមិនដឹងខ្លួន ដូចជាពន្លឺថ្ងៃមកដោយពួកចោរមិនដឹងខ្លួននោះទេ ព្រោះអ្នករាល់គ្នាជាកូននៃពន្លឺ»។ (១ថែ. ៥:៤, ៥) មិនដូចមនុស្សទូទៅ យើងយល់អត្ថន័យអំពីអ្វីដែលគម្ពីរចែងស្តីអំពីព្រឹត្ដិការណ៍ដែលកំពុងកើតឡើងនៅសព្វថ្ងៃនេះ។ តើទំនាយស្តីអំពីសេចក្ដីប្រកាសដែលថា៖ «មានសន្ដិភាពនិងសន្ដិសុខហើយ!»នឹងសម្រេចយ៉ាងដូចម្ដេច? យើងត្រូវរង់ចាំមើល។ ហេតុនេះ សូមយើងតាំងចិត្ត«ភ្ញាក់ហើយដឹងខ្លួនជានិច្ច»។—១ថែ. ៥:៦; សេផ. ៣:៨
«មហាក្សត្រី»ម្នាក់ដែលគិតខុសអំពីអនាគតរបស់នាង
៥. (ក) តើគ្រា«ទុក្ខវេទនាជាខ្លាំង»នឹងចាប់ផ្ដើមយ៉ាងដូចម្ដេច? (ខ) តើ«មហាក្សត្រី»មួយណាដែលនឹងគិតខុសអំពីអនាគតនាង?
៥ តើព្រឹត្ដិការណ៍អ្វីដែលយើងមើលមិនទាន់ឃើញនឹងកើតឡើងបន្ទាប់មក? ប៉ូលបាននិយាយថា៖ «នៅពេលដែលពួកគេនិយាយថា៖ ‹មានសន្ដិភាពនិងសន្ដិសុខហើយ!› នោះស្រាប់តែសេចក្ដីហិនវិនាសនឹងកើតមានដល់ពួកគេភ្លាម»។ ដំណាក់កាលដំបូងនៃ«សេចក្ដីហិនវិនាស[ដែល]នឹងកើតមាន . . . ភ្លាម» គឺជាការវាយប្រហារ«បាប៊ីឡូនដ៏ខ្លាំងក្លា»ដែលជាតំណាងសាសនាមិនពិតទាំងអស់ ហើយក៏បានត្រូវគេស្គាល់ដែរថាជា«ស្ត្រីពេស្យា»។ (បប. ១៧:៥, ៦, ១៥) ការវាយប្រហារនោះទៅលើសាសនាមិនពិតទាំងអស់ រួមទាំងពិភពគ្រិស្តសាសនា គឺជាការចាប់ផ្ដើមនៃគ្រា«ទុក្ខវេទនាជាខ្លាំង»។ (ម៉ាថ. ២៤:២១; ២ថែ. ២:៨) ចំពោះមនុស្សជាច្រើន ព្រឹត្ដិការណ៍នេះនឹងធ្វើឲ្យពួកគេភ្ញាក់ផ្អើល។ ហេតុអ្វី? ដោយសាររហូតមកដល់ពេលនោះ ស្ត្រីពេស្យានឹងចាត់ទុកខ្លួននាងដូចជា«មហាក្សត្រី»ម្នាក់ ជាអ្នកដែលនឹង«មិនមានទុក្ខព្រួយឡើយ»។ ប៉ុន្តែ ភ្លាមៗនោះនាងនឹងដឹងថានាងគិតខុសអំពីអនាគតរបស់នាង។ នាងនឹងត្រូវបំផ្លាញចោលយ៉ាងឆាប់រហ័ស ហាក់ដូចជា«ក្នុងមួយថ្ងៃ»។—បប. ១៨:៧, ៨
៦. តើអ្នកណានឹងបំផ្លាញសាសនាមិនពិត?
៦ បណ្ដាំរបស់ព្រះបញ្ជាក់ឲ្យដឹងថាអ្នកវាយប្រហារស្ត្រីពេស្យាគឺជា«សត្វសាហាវ»ដែលមាន«ស្នែងដប់»។ ការសិក្សាសៀវភៅការបើកបង្ហាញ បង្ហាញថាសត្វសាហាវសំដៅទៅអង្គការសហប្រជាជាតិ។ «ស្នែងដប់»ជាតំណាងរដ្ឋាភិបាលទាំងអស់នៅសព្វថ្ងៃដែលគាំទ្រ«សត្វសាហាវ . . . សម្បុរក្រហមឆ្អៅ»នេះ។ * (បប. ១៧:៣, ៥, ១១, ១២) តើការវាយប្រហារនេះនឹងនាំឲ្យមានការខូចខាតដល់កម្រិតណា? ប្រជាជាតិនានានៃអង្គការសហប្រជាជាតិនឹងប្លន់យកទ្រព្យសម្បត្ដិរបស់ស្ត្រីពេស្យា បកអាក្រាតអំពីលក្ខណៈពិតរបស់នាង លេបត្របាក់នាង ហើយ«ដុតនាងចោល»។ ដូច្នេះ នាងនឹងត្រូវបំផ្លាញជារៀងរហូត។—សូមអាន ការបើកបង្ហាញ ១៧:១៦
៧. តើអ្វីនឹងបណ្ដាលឲ្យ«សត្វសាហាវ»វាយប្រហារស្ត្រីពេស្យា?
៧ ទំនាយគម្ពីរក៏បញ្ជាក់អំពីអ្វីដែលនឹងបណ្ដាលឲ្យមានការវាយប្រហារនេះដែរ។ តាមរបៀបណាមួយ ព្រះយេហូវ៉ានឹងបណ្ដាលចិត្តពួកអ្នកដឹកនាំរដ្ឋាភិបាល«ឲ្យធ្វើតាមគំនិតរបស់លោក» ពោលគឺដើម្បីបំផ្លាញស្ត្រីពេស្យានេះ។ (បប. ១៧:១៧) សាសនាបន្តបង្កបញ្ហាដល់ពិភពលោកដោយសារចូលចិត្តធ្វើសង្គ្រាម។ ហេតុនេះប្រជាជាតិទាំងឡាយប្រហែលជាមានអារម្មណ៍ថា ការបំផ្លាញចោលស្ត្រីពេស្យាគឺនាំឲ្យប្រទេសជាតិរបស់ខ្លួនទទួលប្រយោជន៍។ តាមការពិត ពេលដែលអ្នកគ្រប់គ្រងប្រទេសវាយប្រហារស្ត្រីពេស្យា ពួកគេនឹងគិតថាពួកគេធ្វើតាម«គំនិតតែមួយ»របស់ពួកគេ។ ប៉ុន្តែ តាមការពិត ព្រះប្រើពួកគេឲ្យបំផ្លាញចោលសាសនាមិនពិតទាំងអស់។ ដូច្នេះ ព្រឹត្ដិការណ៍ដែលស្មានមិនដល់សោះនឹងកើតឡើង គឺផ្នែកមួយរបស់របៀបរបបសាថាននឹងវាយប្រហារផ្នែកមួយទៀត ហើយសាថាននឹងមិនអាចរារាំងរឿងនេះបានឡើយ។—ម៉ាថ. ១២:២៥, ២៦
ការវាយប្រហារលើរាស្ត្ររបស់ព្រះ
៨. តើការវាយប្រហាររបស់«កុកនៃស្រុកម៉ាកុក»ជាអ្វី?
៨ ក្រោយពីសាសនាមិនពិតបានត្រូវបំផ្លាញ អ្នកបម្រើរបស់ព្រះនឹងនៅតែរស់«នៅដោយសុខសាន្ត»ហើយ«ឥតមានកំផែង»។ (អេស. ៣៨:១១, ១៤) តើនឹងមានអ្វីកើតឡើងដល់ក្រុមមនុស្សនេះដែលបន្តបម្រើព្រះយេហូវ៉ា ហើយដែលហាក់ដូចជាគ្មានអ្វីការពារ? តាមមើលទៅ«សាសន៍ជាច្រើន»នឹងវាយប្រហារពួកគេយ៉ាងពេញទំហឹង។ បណ្ដាំរបស់ព្រះរៀបរាប់ថាព្រឹត្ដិការណ៍នោះគឺជាការវាយប្រហាររបស់«កុកនៃស្រុកម៉ាកុក»។ (សូមអាន អេសេគាល ៣៨:២, ១៥, ១៦) តើយើងគួរមានទស្សនៈយ៉ាងណាចំពោះការវាយប្រហារនេះ?
៩. (ក) តើអ្វីដែលសំខាន់បំផុតចំពោះគ្រិស្តសាសនិក? (ខ) តើយើងគួរធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីពង្រឹងជំនឿរបស់យើងនៅពេលឥឡូវនេះ?
៩ ការដឹងជាមុនអំពីការវាយប្រហារនេះទៅលើរាស្ត្រព្រះមិនធ្វើឲ្យយើងព្រួយបារម្ភហួសហេតុពេកនោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ អ្វីដែលសំខាន់បំផុតចំពោះយើងមិនមែនសេចក្ដីសង្គ្រោះរបស់យើងនោះទេ ប៉ុន្តែគឺការធ្វើឲ្យនាមរបស់ព្រះយេហូវ៉ាបានបរិសុទ្ធនិងការបង្ហាញថាព្រះមានសិទ្ធិគ្រប់គ្រងវិញ។ តាមការពិតក្នុងសៀវភៅអេសេគាល ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រកាសជាង៦០ដងថា៖ «ឯងរាល់គ្នានឹងដឹងថា អញនេះជាព្រះយេហូវ៉ា»។ (អេស. ៦:៧) ដូច្នេះ យើងទន្ទឹងរង់ចាំដោយចង់ដឹងយ៉ាងខ្លាំងនូវការសម្រេចនៃផ្នែកសំខាន់នៃទំនាយរបស់អេសេគាល ដោយទុកចិត្តថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ាចេះសង្គ្រោះមនុស្សដែលមានភក្ដីភាពចំពោះលោកឲ្យរួចពីទុក្ខលំបាក»។ (២ពេ. ២:៩) ទម្រាំដល់ពេលនោះ យើងចង់ប្រើគ្រប់ឱកាសដើម្បីពង្រឹងជំនឿរបស់យើង ដូច្នេះយើងនឹងអាចរក្សាចិត្តស្មោះគ្រប់លក្ខណៈរបស់យើងចំពោះព្រះយេហូវ៉ា ទោះជាយើងប្រហែលជាត្រូវប្រឈមមុខនឹងការសាកល្បងណាក៏ដោយ។ តើយើងគួរធ្វើអ្វី? យើងគួរអធិដ្ឋាន សិក្សានិងរំពឹងគិតអំពីបណ្ដាំរបស់ព្រះ ហើយផ្សព្វផ្សាយដំណឹងអំពីរាជាណាចក្រព្រះដល់អ្នកឯទៀត។ ដោយធ្វើដូច្នេះ យើងអាចរក្សាសេចក្ដីសង្ឃឹមរបស់យើងចំពោះជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់ឲ្យបានមាំមួនដូចជា«យុថ្កា»។—ហេ. ៦:១៩; ទំនុក. ២៥:២១
ប្រជាជាតិនានានឹងត្រូវទទួលស្គាល់ព្រះយេហូវ៉ា
១០, ១១. តើអ្វីនឹងជាសញ្ញាសម្គាល់នៃការចាប់ផ្ដើមសង្គ្រាមហាម៉ាគេដូន ហើយតើអ្វីនឹងកើតឡើងក្នុងអំឡុងគ្រានោះ?
១០ តើការវាយប្រហារលើអ្នកបម្រើរបស់ព្រះយេហូវ៉ានឹងបណ្ដាលឲ្យមានព្រឹត្ដិការណ៍អ្វី ដែលធ្វើឲ្យពិភពលោកកក្រើករញ្ជួយ? តាមរយៈលោកយេស៊ូនិងកងទ័ពនៅស្ថានសួគ៌ ព្រះយេហូវ៉ានឹងធ្វើអន្តរាគមន៍ដើម្បីសង្គ្រោះរាស្ត្ររបស់លោក។ (បប. ១៩:១១-១៦) ការធ្វើអន្តរាគមន៍នោះនឹងជា«សង្គ្រាមដែលនឹងកើតឡើងនៅថ្ងៃដ៏ធំរបស់ព្រះដែលមានឫទ្ធានុភាពខ្លាំងក្លាបំផុត» ពោលគឺសង្គ្រាមហាម៉ាគេដូន។—បប. ១៦:១៤, ១៦
១១ ស្តីអំពីសង្គ្រាមនោះ តាមរយៈអេសេគាលព្រះយេហូវ៉ាប្រកាសថា៖ «អញនឹងហៅដល់អស់ទាំងភ្នំរបស់អញឲ្យមានដាវមកទាស់នឹង[កុក] នោះដាវរបស់មនុស្សទាំងឡាយ នឹងបានទាស់នឹងបងប្អូនខ្លួន»។ អស់អ្នកដែលនៅខាងសាថាននឹងភ័យស្លន់ស្លោ មានគំនិតច្របូកច្របល់ ហើយនឹងបែរគ្រឿងសព្វាវុធមកច្បាំងនឹងជួរទ័ពរបស់ខ្លួន ពោលគឺពួកអ្នកធ្វើសង្គ្រាមនឹងច្បាំងគ្នាទៅវិញទៅមក។ ក៏ប៉ុន្តែ របៀបរបបរបស់សាថានក៏ត្រូវច្របូកច្របល់ផងដែរ។ ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ថា៖ «អញនឹងបង្អុរភ្លៀង . . . ភ្លើង ហើយស្ពាន់ធ័រមកលើ[កុក]និងពួកកកកុញរបស់វា ហើយលើបណ្ដាសាសន៍ជាច្រើនដែលមកជាមួយផង»។ (អេស. ៣៨:២១, ២២) តើទង្វើនេះរបស់ព្រះនឹងនាំឲ្យមានលទ្ធផលអ្វី?
១២. តើប្រជាជាតិនានានឹងត្រូវបង្ខំឲ្យទទួលស្គាល់អ្វី?
១២ ប្រជាជាតិនានានឹងត្រូវទទួលស្គាល់ថាបរាជ័យដ៏ធំបំផុតរបស់ខ្លួនគឺដោយសារព្រះយេហូវ៉ាបានបញ្ជាដោយផ្ទាល់។ ក្រោយមក ដូចអ្នកវាយប្រហារជាជនជាតិអេស៊ីបសម័យបុរាណដែលបានដេញតាមពួកអ៊ីស្រាអែលនៅសមុទ្រក្រហម កងទ័ពរបស់សាថានប្រហែលជាស្រែកឡើងទាំងអស់សង្ឃឹមថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ច្បាំងនឹងយើងជំនួសគេហើយ»! (និក្ខ. ១៤:២៥) មែនហើយ ប្រជាជាតិនានានឹងត្រូវបង្ខំឲ្យទទួលស្គាល់ព្រះយេហូវ៉ា។ (សូមអាន អេសេគាល ៣៨:២៣) តើការចាប់ផ្ដើមនៃព្រឹត្ដិការណ៍ទាំងនេះគឺជិតយ៉ាងណា?
គ្មានមហាអំណាចណាផ្សេងទៀតលេចឡើងទេ
១៣. តើយើងដឹងអ្វីខ្លះស្តីអំពីផ្នែកទី៥នៃរូបសំណាកដែលដានីយ៉ែលរៀបរាប់?
១៣ ទំនាយមួយនៅសៀវភៅដានីយ៉ែលជួយយើងឲ្យដឹងថា យើងកំពុងរស់នៅគ្រាណានៅសព្វថ្ងៃនេះ។ ដានីយ៉ែលរៀបរាប់អំពីរូបសំណាកមួយដែលមានរូបរាងជាមនុស្សធ្វើពីលោហធាតុផ្សេងៗ។ (ដាន. ២:២៨, ៣១-៣៣) រូបនោះជាតំណាងមហាអំណាចបន្តបន្ទាប់គ្នាដែលមានឥទ្ធិពលយ៉ាងខ្លាំងលើរាស្ត្ររបស់ព្រះទាំងនៅអតីតកាលនិងនៅបច្ចុប្បន្ន។ មហាអំណាចទាំងនោះគឺ បាប៊ីឡូន មេឌីនិងពើស៊ី ក្រិច រ៉ូម ហើយមហាអំណាចមួយទៀតនៅសម័យយើងគឺជាមហាអំណាចចុងក្រោយ។ ការសិក្សាទំនាយដានីយ៉ែលបង្ហាញថាមហាអំណាចចុងក្រោយគឺបានត្រូវតំណាងដោយប្រអប់ជើងនិងម្រាមជើងរបស់រូបសំណាក។ ក្នុងអំឡុងសង្គ្រាមលោកលើកទី១ ចក្រភពអង់គ្លេសនិងសហរដ្ឋអាម៉េរិកបានបង្កើតទំនាក់ទំនងពិសេសជាដៃគូគ្នា។ ផ្នែកទី៥នៃរូបសំណាកដែលដានីយ៉ែលបានឃើញគឺមហាអំណាចអង់គ្លេសអាម៉េរិក។ ប្រអប់ជើងជាផ្នែកចុងក្រោយបង្អស់នៃរូបសំណាក ដែលបញ្ជាក់ថាគ្មានមហាអំណាចណាទៀតរបស់មនុស្សនឹងលេចឡើងទៀតទេ។ ប្រអប់ជើងនោះនិងម្រាមជើងដែលធ្វើពីដែកនិងដីឥដ្ឋជាតំណាងសភាពទន់ខ្សោយនៃមហាអំណាចអង់គ្លេសអាម៉េរិក។
១៤. តើមហាអំណាចមួយណានឹងគ្រប់គ្រងពិភពលោកពេលសង្គ្រាមហាម៉ាគេដូនផ្ទុះឡើង?
១៤ ទំនាយដដែលនេះបញ្ជាក់ថានៅឆ្នាំ១៩១៤ រាជាណាចក្រព្រះដែលបានត្រូវតំណាងដោយថ្មយ៉ាងធំមួយ បានដាច់ចេញពីភ្នំដែលជាតំណាងសិទ្ធិគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ថ្មនោះឥឡូវកំពុងបោះពួយយ៉ាងលឿនសំដៅទៅចំប្រអប់ជើងនៃរូបសំណាកនោះ។ នៅសង្គ្រាមហាម៉ាគេដូនប្រអប់ជើងនិងផ្នែកឯទៀតនៃរូបសំណាកនឹងត្រូវបែកខ្ទេចខ្ទី។ (សូមអាន ដានីយ៉ែល ២:៤៤, ៤៥) ដូច្នេះ មហាអំណាចអង់គ្លេសអាម៉េរិកនឹងនៅតែជាមហាអំណាចគ្រប់គ្រងពិភពលោកពេលសង្គ្រាមហាម៉ាគេដូនផ្ទុះឡើង។ ពេលឃើញទំនាយនេះបានសម្រេចទាំងស្រុងពិតជាធ្វើឲ្យយើងរំភើបចិត្តណាស់! * ប៉ុន្តែ តើព្រះយេហូវ៉ានឹងធ្វើអ្វីដល់សាថាន?
តើអ្វីនឹងកើតឡើងដល់មេសត្រូវរបស់ព្រះ?
១៥. ក្រោយហាម៉ាគេដូន តើអ្វីនឹងកើតឡើងដល់សាថាននិងទេវតារបស់វា?
១៥ មុនដំបូងសាថាននឹងឃើញការបំផ្លាញអង្គការទាំងមូលរបស់វានៅផែនដីតាំងពីដើមដល់ចប់។ ក្រោយមក អ្វីមួយនឹងកើតឡើងដល់សាថាន។ សាវ័កយ៉ូហានរៀបរាប់អំពីអ្វីនោះ។ (សូមអាន ការបើកបង្ហាញ ២០:១-៣) លោកយេស៊ូគ្រិស្តពោលគឺ«ទេវតា . . . កាន់កូនសោនៃទីជ្រៅបំផុត» នឹងចាប់សាថាននិងពួកវិញ្ញាណកំណាចរបស់វាហើយបោះពួកវាទៅក្នុងទីជ្រៅបំផុត រួចឃុំពួកវាទុកទីនោះអស់មួយពាន់ឆ្នាំ។ (លូក. ៨:៣០, ៣១; ១យ៉ូន. ៣:៨) ទង្វើនោះគឺជាដំណាក់កាលដំបូងនៃការកិនក្បាលសត្វពស់។ *—លោ. ៣:១៥
១៦. តើពាក្យ«ទីជ្រៅបំផុត»ដែលសាថាននឹងត្រូវបោះទម្លាក់ទៅនោះមានន័យអ្វី?
១៦ តើ«ទីជ្រៅបំផុត»ដែលសាថាននិងពួកវិញ្ញាណកំណាចនឹងត្រូវបោះទម្លាក់ទៅគឺជាអ្វី? ពាក្យភាសាក្រិចអាប៊ីសូសដែលយ៉ូហានបានប្រើ មានន័យថា «ជ្រៅណាស់ឬជ្រៅក្រៃលែង»។ ពាក្យនេះក៏បានត្រូវបកប្រែថា «មិនអាចស្ទង់បាន ដែលកំណត់ពុំបាន»និង«ទីទទេគ្មានដែនកំណត់»។ ដូច្នេះ គឺជាកន្លែងមួយគ្មានអ្នកណាអាចទៅដល់ លើកលែងតែព្រះយេហូវ៉ានិងទេវតាដែលលោកបានតែងតាំងដែលមាន«កូនសោនៃទីជ្រៅបំផុត»ប៉ុណ្ណោះ។ នៅទីនោះ សាថាននឹងស្ថិតក្នុងសភាពមួយដែលប្រៀបដូចជាស្លាប់ គ្មានសកម្មភាពអ្វីទាំងអស់ដើម្បី«មិនឲ្យបំភាន់ប្រជាជាតិនានាទៀត»។ មែនហើយ«តោដែលកំពុងគ្រហឹម»នោះនឹងត្រូវបំបិទមាត់!—១ពេ. ៥:៨
ព្រឹត្ដិការណ៍នានាដែលនាំទៅដល់គ្រាមួយដែលមានសន្ដិភាព
១៧, ១៨. (ក) តើព្រឹត្ដិការណ៍អ្វី ដែលយើងមើលមិនទាន់ឃើញដែលយើងបានពិចារណារួចហើយ? (ខ) បន្ទាប់ពីព្រឹត្ដិការណ៍ទាំងនេះ តើរយៈកាលអ្វី ដែលយើងនឹងមានសេចក្ដីក្សេមក្សាន្ត?
១៧ ព្រឹត្ដិការណ៍ដែលសំខាន់និងដែលធ្វើឲ្យពិភពលោកកក្រើករញ្ជួយគឺនៅខាងមុខយើង។ យើងទន្ទឹងរង់ចាំមើលរបៀបដែលពាក្យថា៖ «មានសន្ដិភាពនិងសន្ដិសុខហើយ!»នឹងត្រូវប្រកាសឡើង។ បន្ទាប់មក យើងនឹងឃើញការបំផ្លាញចោលបាប៊ីឡូនដ៏ខ្លាំងក្លា ការវាយប្រហារដោយកុកនៃស្រុកម៉ាកុក សង្គ្រាមហាម៉ាគេដូន និងការបោះទម្លាក់សាថាននិងពួកវិញ្ញាណកំណាចរបស់វាទៅក្នុងទីជ្រៅបំផុត។ ក្រោយព្រឹត្ដិការណ៍ទាំងនេះ ពេលដែលលែងមានអំពើទុច្ចរិតទាំងអស់ យើងនឹងចូលទៅរយៈកាលថ្មីមួយនៃជីវិត ពោលគឺការគ្រប់គ្រងមួយពាន់ឆ្នាំរបស់គ្រិស្ត ក្នុងអំឡុងពេលនោះយើងនឹងមាន«សេចក្ដីក្សេមក្សាន្តដ៏បរិបូរ»។—ទំនុក. ៣៧:១០, ១១
១៨ បន្ថែមទៅលើព្រឹត្ដិការណ៍ប្រាំយ៉ាងដែលយើងបានពិចារណារួចហើយ មានព្រឹត្ដិការណ៍ឯទៀត«ដែលយើងមើលមិនឃើញ» ដែលយើងចង់«ផ្ដោតអារម្មណ៍»ទៅលើ។ ព្រឹត្ដិការណ៍ទាំងនេះនឹងត្រូវពិចារណាក្នុងអត្ថបទបន្ទាប់។
[កំណត់សម្គាល់]
^ វគ្គ 2 ក្នុងអត្ថបទនេះនិងអត្ថបទបន្ទាប់ យើងនឹងពិចារណាអំពីព្រឹត្ដិការណ៍ទាំង១០នេះ។
^ វគ្គ 6 សូមមើលសៀវភៅ ការបើកបង្ហាញ ការសម្រេចផ្ដាច់ព្រ័ត្រជិតមកដល់ហើយ! (Revelation—Its Grand Climax at Hand!) ទំព័រ២៥១-២៥៨។
^ វគ្គ 14 ឃ្លាដែលថា «លេបបំបាត់នគរទាំងនោះ»នៅដានីយ៉ែល ២:៤៤ សំដៅទៅរាជាណាចក្រឬមហាអំណាចនានាដែលបានត្រូវតំណាងដោយផ្នែកផ្សេងៗនៃរូបសំណាក។ ប៉ុន្តែ ទំនាយស្របគ្នាក្នុងគម្ពីរបង្ហាញថា៖ «ស្តេចទាំងឡាយនៅគ្រប់ទីអាស្រ័យនៅផែនដី»នឹងតម្រៀបជួរដើម្បីច្បាំងនឹងព្រះយេហូវ៉ានៅ«ថ្ងៃដ៏ធំរបស់ព្រះដែលមានឫទ្ធានុភាពខ្លាំងក្លាបំផុត»។ (បប. ១៦:១៤; ១៩:១៩-២១) ហេតុនេះ មិនត្រឹមតែរាជាណាចក្រដែលតំណាងដោយរូបសំណាកនោះប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែរាជាណាចក្រឯទៀតទាំងអស់នៃពិភពលោកនេះនឹងត្រូវបំផ្លាញចោលនៅសង្គ្រាមហាម៉ាគេដូន។
^ វគ្គ 15 ការកិនក្បាលសត្វពស់ជាលើកចុងក្រោយ កើតឡើងក្រោយដំណាច់មួយពាន់ឆ្នាំ ពេលដែលសាថាននិងពួកវិញ្ញាណកំណាចរបស់វានឹងត្រូវបោះទម្លាក់ទៅក្នុង«បឹងដែលឆេះដោយភ្លើងនិងស្ពាន់ធ័រ»។—បប. ២០:៧-១០; ម៉ាថ. ២៥:៤១
[សំណួរសម្រាប់វគ្គនីមួយៗ]
[ប្រអប់/រូបភាពនៅទំព័រ៤, ៥]
ព្រឹត្ដិការណ៍ប្រាំយ៉ាងដែលនឹងកើតឡើង:
១ ការប្រកាសថា៖ «មានសន្ដិភាព និងសន្ដិសុខហើយ!»
២ ប្រជាជាតិនានាវាយប្រហារ ហើយបំផ្លាញ«បាប៊ីឡូនដ៏ខ្លាំងក្លា»
៣ ការវាយប្រហារលើរាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ា
៤ សង្គ្រាមហាម៉ាគេដូន
៥ សាថាននិងពួកវិញ្ញាណកំណាចរបស់វានឹងត្រូវបោះទម្លាក់ទៅក្នុងទីជ្រៅបំផុត
